ความคิดเห็นที่ 1 ว่างมาก มาฟังเป็นคนแรก จากคุณ : CutieVicki เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 10:41:37

ความคิดเห็นที่ 2 ปูเสื่อรอรับชมค่ะ จากคุณ : ผู้หญิงไม่ร้ายถ้าผู้ชายไม่เลว เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 10:47:28

ความคิดเห็นที่ 3 "ฟ้า" คือชื่อของผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาสวย ฐานะทางบ้านดี นิสัยเรียบร้อย เรียนเก่ง เป็นลูกคนเดียว และพ่อดุแม่หวงมาก ย้อนไปเมื่อ 9 ปีที่แล้ว.. ฟ้าเป็นนิสิตใหม่ชั้นปี 1 ของมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง ในช่วงปีแรกของนิสิตใหม่ต้องถูกรับน้องและทำกิจกรรมหลายๆอย่าง ด้วยความที่ครอบครัวของเธอหวงมาก เธอจึงไม่ค่อยได้ทำกิจกรรมอะไรมากนัก ส่วนใหญ่จะเป็นกิจกรรมเล็กๆภายในคณะซะมากกว่า เรื่องการออกค่ายหรือเดินทางไปนอกสถานที่เธอไม่เคยได้รับอนุญาตจากครอบครัวเลย พ่อแม่จะขับรถไป-ส่งเธอที่มหาวิทยาลัยทุกวัน และพูดกรอกหูเธอทุกวันว่า "อยู่ในวัยเรียนยังไม่เหมาะสมที่จะมีความรักฉันท์ชู้สาว ถ้ามีใครเข้ามายุ่งแสดงว่าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่คนดี เพราะเขาไม่หวังดีต่อเราจริงๆ" ฟ้าเป็นเด็กดีมาโดยตลอด ไม่เคยมีเรื่องทำให้พ่อแม่ไม่สบายใจเลย แต่ถึงกระนั้นพ่อแม่ก็ยังห่วงและหวงมากอยู่ดี.. ทุกคนคงคิดว่าฟ้าต้องมีผู้ชายเข้ามาจีบเยอะแน่ๆเลย แต่ขอบอกว่าไม่มีเลยค่ะ!! ไม่มีผู้ชายมาจีบฟ้าเลย เพราะในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ ฟ้าไม่ได้โดดเด่นไปมากกว่านิสิตคนอื่นๆเลยค่ะ ในมหาวิทยาลัยแห่งนี้มีแต่บรรดาคุณหนู คนสวย เด็กเรียนดี ฯลฯ เยอะแยะไปหมด.. ดังนั้นฟ้าจึงไม่ได้พิเศษกว่าคนอื่นๆเลยค่ะ ฟ้ามีเพื่อนสนิทไม่กี่คน เพราะโดยปกติแล้วฟ้าเป็นคนเงียบๆ พูดน้อย แต่น่ารักและยิ้มเก่งค่ะ ช่วงเทอมแรกของปีการศึกษานิสิตปี 1 ทุกคนต้องทำกิจกรรมร่วมกับพี่รหัสเพื่อสานสายใยระหว่างพี่น้องในคณะ ซึ่งนี่คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด พี่รหัสของฟ้าชื่อ "ก้อง" เป็นผู้ชายที่เรียนเก่งค่ะ แต่ไม่จัดว่าอยู่ในระดับต้นๆของคณะ แต่ถ้าเป็นเรื่องการทำกิจกรรมต่างๆ ถือว่าเป็นผู้นำทุกรายการเลยค่ะ พี่ก้องเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์มาก รุ่นน้องกรี๊ดกร๊าดกันเป็นแถว ทั้งๆที่ไม่ใช่คนหล่อมากมายอะไร .. ทุกๆคนลองทายสิคะว่าครอบครัวของฟ้ารู้ไหมว่าฟ้ามีพี่รหัสเป็นผู้ชายคนนี้?? .. ... .... พ่อแม่ของฟ้ารู้ค่ะ เพราะถามจากปากของฟ้าเอง ฟ้าก็ไม่กล้าโกหก.. วันต่อมาพ่อแม่ของฟ้านัดเจอพี่ก้องเลยค่ะ เพื่อพูดคุยให้พี่ก้องทราบว่าพ่อแม่หวงฟ้าขนาดไหน อย่ามาเกาะแกะลูกสาวของท่าน (ตัดไฟแต่ต้นลม) ฟ้าบอกว่าวันนั้นตอนที่พี่ก้องนั่งประจันหน้าอยู่กับพ่อแม่ของเธอนั้น พี่ก้องนั่งนิ่ง ยอมรับฟัง และยิ้มให้อย่างสุภาพ พร้อมกับน้อมรับคำของพ่อแม่ฟ้าทุกอย่าง.. นี่คือจุดเริ่มต้นที่ทำให้ฟ้าประทับใจในตัวของผู้ชายคนนี้ ลองนึกดูสิคะว่าในชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่เคยมีชายใดย่างกรายเข้ามาใกล้ บางคนที่เคยคิดจะเข้ามาจีบแค่เจอพ่อแม่ของฟ้าก็เผ่นแนบทุกที ดังนั้นฟ้าจึงพูดได้เต็มปากเลยว่าพี่ก้องคือผู้ชายคนแรกที่สามารถรับมือกับสถานการณ์คุกคามของพ่อแม่ได้อย่างสุขุมที่สุด แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 55 10:56:39 จากคุณ : Syra Wong เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 10:52:23

ความคิดเห็นที่ 4 พี่ก้องดูแลฟ้าได้อย่างดี ทั้งเรื่องการแนะนำหนังสือเรียนและคอยดูแลระหว่างการทำกิจกรรม เมล็ดพันธุ์เล็กๆเริ่มจะงอกงามขึ้นในหัวใจดวงน้อยๆของฟ้าแล้ว.. แต่เธอไม่กล้าที่จะปริปากบอกใครว่าแอบชื่นชมพี่รหัสของตัวเองอยู่ แม้กระทั่งพ่อแม่ เพื่อนสนิทของเธอ หรือตัวพี่ก้องเอง ช่วงสอบกลางภาคผ่านไป.. ฟ้าคิดว่าเธอจะสอบผ่านมันไปได้อย่างสบายๆ แต่วันที่อาจารย์แต่ละวิชาประกาศคะแนนสอบออกมาทำเอาฟ้าช็อคไปเลย เพราะคะแนนของเธอผ่านแบบคาบเส้นเท่านั้น เธอไม่อยากคิดเลยว่าถ้าพ่อแม่รู้จะต่อว่าเธอมากแค่ไหน แต่เธอก็โกหกพ่อแม่ไม่ได้ ตอนเย็นแม่มารับที่มหาวิทยาลัยเหมือนเช่นทุกวัน ระหว่างที่รถติดอยู่นั้น ฟ้าเริ่มน้ำตาปริ่ม "แม่คะ.. ฟ้ารู้คะแนนสอบกลางภาควิชา ABC แล้วนะคะ.. ฟ้าได้ 25 เต็ม 40 ค่ะ" แม่พูดอย่างเยือกเย็น ไม่แม่แต่จะหันมามองหน้าฟ้าที่กำลังหลั่งน้ำตา "ไว้บอกพ่อของเธอก็แล้วกัน!!" น้ำตาอุ่นๆไหลลงมาอาบแก้มอย่างไม่ขาดสาย เธอไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อเรื่องนี้รู้ถึงหูพ่อของเธอ หลังอาหารมื้อเย็นพ่อแม่และฟ้าทานอาหารกันเสร็จแล้ว (ตัวฟ้าเองแทบจะไม่ได้กินข้าวเลย เพราะฝืนกลืนไม่ลงจริงๆ) "พ่อคะ.. ฟ้ามีอะไรจะบอกค่ะ" ฟ้ารวบรวมความกล้าพูดออกไป "วิชา ABC ฟ้าได้ 25 เต็ม 40 ค่ะ" พ่อถลึงตาหันมามองฟ้า "เพราะแกทำกิจกรรมมากไป!!" เพียงเท่านี้ทั้งพ่อและแม่ของฟ้าลุกออกไปจากโต๊ะกินข้าวอย่างเงียบๆ โดยที่ไม่สนใจเลยว่าเด็กผู้หญิงคนนี้เจ็บปวดมากแค่ไหนที่ได้รับการปฏิบัติอย่างเยือกเย็นจากผู้เป็นพ่อแม่ของตัวเอง ลำพังแค่รู้คะแนนสอบของตัวเองก็เสียใจมากพอแล้ว กลับต้องมาเสียใจมากขึ้นเป็นเท่าตัวจากครอบครัวของเธอเอง เช้าวันต่อมาไร้ซึ่งบทสนทนาใดๆจากพ่อแม่ที่ขับรถไปส่งเธอที่มหาวิทยาลัย เมื่อเจอหน้าเพื่อนที่นั่งรอรับเธออยู่ที่หน้าคณะ เธอร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย เพื่อนๆต่างช่วยกันถามและปลอบใจถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น (โชคดีที่ฟ้ายังมีเพื่อนคอยปรับทุกข์) ตอนพักเที่ยงระหว่างกินข้าวที่โรงอาหารใต้คณะ พี่ก้องบังเอิญเดินผ่านโต๊ะที่ฟ้านั่งอยู่ (ฟ้านั่งเฝ้ากระเป๋าให้เพื่อนอยู่ที่โต๊ะ ซึ่งเพื่อนๆของเธอเดินไปซื้อข้าว) พี่ก้องนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามและสังเกตเห็นสีหน้าของฟ้าไม่ดีจึงไม่ได้พูดอะไร ฟ้าพยายามฝืนยิ้มให้พี่ก้อง และรอยยิ้มนั้นไม่สามารถกลบเกลื่อนความไม่สบายใจของฟ้าได้มิด "ถ้าน้องฟ้าต้องการให้พี่ช่วยเหลืออะไร บอกพี่นะครับ พี่ยินดีช่วยน้องฟ้าทุกอย่างเลย.. น้องฟ้ายังเก็บเบอร์โทรขอพี่ที่ให้เมื่อวันจับสายรหัสไว้ใช่ไหมครับ" ฟ้าพยักหน้าช้าๆ แล้วพี่ก้องก็เดินจากไป ช่วงบ่ายคาบสุดท้ายของชั่วโมงเรียนของวันนั้นอาจารย์ยกเลิกการสอน เพราะอาจารย์ติดประชุมเร่งด่วน วันนี้จึงเป็นวันแรกที่ฟ้ามีเวลาว่างนั่งคุยกับเพื่อนนานมากกว่าทุกๆวัน (ปกติตารางเรียนของฟ้าจันทร์-ศุกร์เต็มเอียดตลอด และวันเสาร์อาทิตย์ไม่เคยได้ออกจากบ้านไปเที่ยวกับเพื่อนๆเลย เพื่อนสนิทจากโรงเรียนเก่า 2-3 คนจะมาหาฟ้าที่บ้านบ้างเป็นบางครั้ง) วันนี้ระหว่างที่ฟ้าคุยกับเพื่อนๆ พี่ก้องเดินตรงดิ่งมาหาฟ้า เพื่อนในกลุ่มของฟ้าคนหนึ่งก็พูดโพล่งออกมาว่า "พี่ก้องช่วยฟ้าด้วยสิคะ ฟ้าถูกพ่อแม่ดุที่คะแนนสอบไม่ดี พี่ก้องอยู่ตั้งปี 3 แล้วน่าจะติดให้ฟ้าได้.. เป็นพี่รหัสฟ้าไม่ใช่เหรอ" ฟ้าและเพื่อนคนอื่นๆในกลุ่มตกใจมาก เพราะไม่คิดว่าเพื่อนคนนั้นจะกล้าพูดขอร้องให้พี่ก้องช่วย เพราะกลัวว่าพ่อแม่ฟ้าจะดุเรื่องนี้อีก แต่พี่ก้องมองหน้าฟ้าแล้วยิ้มให้อย่างอบอุ่น "ไม่เป็นไรนะน้องฟ้า เทอม 1 กิจกรรมเยอะก็เป็นแบบนี้แหล่ะ เทอมต่อไปคะแนนของน้องฟ้าจะดีขึ้นกว่านี้อีก.. เชื่อพี่สิ" ฟ้ารู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังหลงรักพี่รหัสของตัวเองเข้าซะแล้ว.. แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 55 11:02:00 จากคุณ : Syra Wong เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 11:30:20

ความคิดเห็นที่ 5 หลังจากนั้นเป็นต้นมาฟ้าได้มีโอกาสคุยกับพี่ก้องมากขึ้นเรื่อยๆ บ่อยขึ้นเรื่อยๆ (ยังไม่ได้โทรฯติดต่อหากัน) จนกระทั่งถึงช่วงสอบปลายภาคของภาคเรียนที่ 1 พ่อแม่ได้พูดขู่ฟ้าตลอดเวลาว่าถ้าคะแนนครั้งนี้ไม่ดีขึ้นอีกจะไม่ให้คบเพื่อนเลย เพราะท่านเกรงว่าจะเอาเวลาไปนั่งคุยกันมากกว่าที่จะอ่านหนังสือเรียน ฟ้าเล่าให้พี่ก้องฟังและพี่ก้องรับปากยินดีช่วยติวหนังสือให้ฟ้า (อันที่จริงแล้วพี่ก้องไม่ได้เรียนเก่งอะไรมากมาย แต่ทำให้ฟ้าซึ้งน้ำใจของพี่ก้องมากเหลือเกิน) ก่อนสอบประมาณ 1 สัปดาห์จะมีบางรายวิชาที่ปิดคอร์สไปแล้ว ดังนั้นฟ้าจึงมีเวลานั่งติวหนังสือกับเพื่อนๆและมีพี่ก้องคอยช่วยเหลือบ้างเป็นบางครั้ง เย็นวันหนึ่งระหว่างที่ฟ้านั่งรอพ่อแม่มารับกลับบ้าน (ฟ้านั่งอยู่กับเพื่อนๆ) พี่ก้องเดินมาหาฟ้าพร้อมกับยื่นสมุดทำมือเล่มหนึ่งที่ใช้เชือกมัดอย่างดี "เล็คเชอร์เทวดาครับ" เพื่อนๆที่นั่งด้วยกันโห่รับเป็นแถวทำเอาฟ้าอายจนพูดไม่ออก ฟ้าจึงรีบเก็บสมุดเล่มนั้นใส่กระเป๋าอย่างดี เพราะกลัวว่าถ้าพ่อแม่มารับจะสังเกตเห็นสมุดเล่มนี้ คืนวันนั้นหลังจากที่อาบน้ำเสร็จฟ้าก็ต้องมาประจำที่โต๊ะอ่านหนังสือเหมือนเช่นทุกวัน อ่านหนังสือเรียนเล่มเดิมๆทุกวัน เตรียมบทเรียนซ้ำๆทุกวัน แต่วันนี้มีอะไรมากกว่านั้น.. คือสมุดทำมือของพี่ก้อง ฟ้าค่อยๆดึงเชือกออกอย่างเบามือ เปิดมาหน้าแรก "ก้องกระซิบ.. ถึงฟากฟ้า" ทุกคนลองทายสิคะว่าหนังสือเล่มนี้มีเนื้อหาว่าอย่างไร . .. ... .... เดี๋ยวกลับมาเฉลยและเล่าต่อนะคะ จากคุณ : Syra Wong เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 11:45:19

ความคิดเห็นที่ 6 ก้องกระซิบ..ถึงฟากฟ้า อ่านแล้วมันดูเศร้าๆ ยังไงไม่รู้ รออ่านต่อนะคะ จากคุณ : แมวเหมียวตัวผอม เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 11:47:27

ความคิดเห็นที่ 7 รออ่านต่อค่ะ จากคุณ : ปุ๊กกุย เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 12:10:45

ความคิดเห็นที่ 8 สมุดทำมือเล่มนั้น.. ว่างเปล่าค่ะ ว่างเปล่าทุกหน้าเลย ฟ้างงมากว่าพี่ก้องต้องการสื่ออะไร แต่ก็ไม่กล้าโทรถาม (เธอยังเก็บเบอร์โทรของพี่ก้องที่ให้วันจับสายรหัสไว้ค่ะ) เธอกลัวว่าพ่อแม่จะดักฟังโทรศัพท์ เพราะโทรศัพท์ทุกเครื่องในบ้านมันเชื่อมต่อถึงกันหมด และสมัยนั้นโทรศัพท์มือถือไม่ได้มีใช้กับเกลื่อนกลาดเหมือนสมัยนี้ และฟ้าไม่ได้รับอนุญาตให้มีโทรศัพท์มือถือไว้ใช้ ฟ้าเก็บความสงสัยไว้จนวันรุ่งขึ้น เธอพยายามมองหาพี่ก้องในคณะแต่ก็ไม่เจอเลย (ปกติแล้วจะหาตัวพี่ก้องได้ไม่ยากค่ะ แม้ว่าจะไม่ได้เจอพี่ก้องทุกวัน และคณะที่เธอเรียนในสมัยนั้นมันไม่ได้ใหญ่โตมากมายเหมือนปัจจุบันนี้) กลายเป็นว่าวันนั้นฟ้าไม่เจอพี่ก้องเลย (ปกติแล้วฟ้าก็ไม่ได้เจอพี่ก้องทุกวัน แต่วันนี้เป็นวันที่อยากเจอมากๆ รอคอยให้พี่ก้องเดินมาหาแล้วถามเกี่ยวกับสมุดเล่มนั้น แต่ก็ไม่ได้เจอพี่ก้องจนได้.. เฮ้อ!!) และวันเสาร์-อาทิตย์ก็ผ่านไปอย่างน่าเบื่อ (สำหรับคนที่กำลังรอคอยอะไรสักอย่าง แม้วว่าวันนั้นจะเป็นเหมือนปกติทุกๆวัน แต่มันจะดูยาวนานและน่าเบื่อกว่าปกติ จริงไหมคะ??) แต่อย่างไรก็ตามฟ้าก็ไม่ได้โทรหาพี่ก้องเลย เธอพยายามจดจ่อสมธิอยู่กับการอ่านหนังสืออย่างดีที่สุด เพราะกลัวว่าคะแนนสอบจะออกมาไม่ดีอีก คราวนี้นึกไม่ออกเลยจริงๆว่าพ่อแม่จะลงโทษเธอแบบไหน วันจันทร์มาถึง.. หลังจากที่สอบวิชาแรกผ่านพ้นไปในช่วงเช้า ระหว่างที่พักรอสอบวิชาช่วงบ่ายฟ้ากับเพื่อนแยกตัวกันเพื่อนั่งอ่านหนังสือเตรียมตัวสอบ พี่ก้องเดินมาหาฟ้าพร้อมกับส่งยิ้มทักทายอย่างสดชื่น (ในใจฟ้านึงโมโหว่ามาทำให้คนเขาหงุดหงิดแล้วยังมามีหน้าระรื่นอีก รู้ไหมว่าไม่เป็นอันอ่านหนังสือกันเลยทีเดียว!!) ฟ้าหน้าบึ้งใส่พร้อมกันก้มหน้าลงอ่านหนังสือต่อ พี่ก้องหยิบหนังสือที่ฟ้ากำลังอ่านอยู่ออกไปซ่อนไว้ข้างหลังพร้อมกับยิ้มทะเล้นเหมือนเดิม "ต้องการอะไรคะ?!" ฟ้าพูดแล้วเมินหน้าหนี "สมุดของพี่เป็นยังไงบ้างครับ?" "ไม่เห็นมีอะไรเลยนี่คะ" "วันหนึ่งมันจะมีเรื่องราวให้เขียนจนไม่หวาดไม่ไหวเลยครับ.. โชคดีกับการสอบนะครับ" แล้วพี่ก้องส่งหนังสือคืนให้ฟ้าแล้วเดินจากไป.. ฟ้างงอีกแล้ว!! ... นอกเรื่องค่ะ : ตอนที่ฟ้าเล่าเรื่องนี้ให้ดิฉันฟัง (เพื่อพิมพ์ลงกระทู้ที่ห้องนี้) ดิฉันก็ขำค่ะ ฟ้าก็ขำ ดิฉันคิดว่าผู้ชายคนนี้น่ารักจริงๆเลย และไม่สงสัยเลยว่าทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้ใจสาวๆไปเต็มๆ ... "วันหนึ่งมันจะมีเรื่องราวให้เขียนจนไม่หวาดไม่ไหว" คำพูดนี้ของพี่ก้องยังดังอยู่ในหัวของฟ้าตลอดเวลา.. แต่มันแปลว่าอะไรล่ะ?? ใครจะเขียน?? ฟ้าเขียน?? พี่ก้องเขียน?? ตอนไหน?? เขียนอะไร?? ไม่เข้าใจ!! ฟ้าพยายามตั้งสติกับการสอบให้มากที่สุดจนกระทั่งสอบเสร็จ!! (ระหว่างที่สอบไม่เจอพี่ก้องเลย อาจเพราะสอบคนละวัน และสอบคนละที่) หลังจากสอบเสร็จก็ปิดเทอมสั้นๆ แต่ที่คณะมีกิจกรรมให้ทำตลอดเวลา พ่อแม่เห็นว่าสอบเสร็จแล้วจึงอนุญาตให้ฟ้าเข้าคณะทำกิจกรรมได้ ฟ้าดีใจมากที่จะได้เจอพี่ก้องบ่อยขึ้น เพราะพี่ก้องเป็นนิสิตกิจกรรมเด่นอยู่แล้ว และเป็นแบบนั้นจริงๆ ฟ้าเจอพี่ก้องทุกวัน ได้คุยกันทุกวัน ทำกิจกรรมใกล้ชิดกันทุกวัน แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 55 11:09:08 จากคุณ : Syra Wong เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 12:21:04

ความคิดเห็นที่ 9 เรื่องของสองคนนี้ก็ดำเนินไปอย่างราบเรียบเลยค่ะ.. คุยกันบ้างเวลาเจอกัน แต่ก็ยังไม่เคยได้อยู่กันสองต่อสอง ไม่ได้โทรหากัน (พี่ก้องไม่มีเบอร์ของฟ้า เพราะไม่เคยเอ่ยปากขอ และฟ้าก็ไม่เคยให้) และสมุดทำมือเล่มนั้นของพี่ก้องก็ยังว่างเปล่าเหมือนเดิม.. ... นอกเรื่องค่ะ : ดิฉันถามฟ้าว่าระหว่างนี้ไม่มีใครมาจีบฟ้าเหรอ ฟ้าบอกไม่มีจริงๆ (ไม่มีหรือไม่รู้กันแน่นะ!?) ส่วนทางพี่ก้องก็ไม่เคยได้ข่าวว่ามีแฟนหรือเดินควงใครเลย เคยได้ยินแค่มีผู้หญิงคนนู้นคนนี้แอบปลื้มแต่ก็ไม่ได้มากมายอะไร เพราะไม่ใช่คนหล่อของคณะที่จะป๊อปปูล่าขนาดนั้น ฟ้าก็เลยวางใจได้เปาะหนึ่งว่าพี่ก้องไม่ใช่นักรักเจ้าชู้ไปทั่ว ความปลื้มและชื่นชมก็เริ่มก่อตัวมากขึ้นๆ ... จนกระทั่งวันปีใหม่ ที่คณะมีกิจกรรมจับฉลากและกินเลี้ยงกันตอนเย็น แต่ก็เหมือนเดิมคือพ่อแม่ของฟ้าไม่อนุญาตให้อยู่จนถึงตอนเย็น ท่านขับรถมารับกลับเหมือนเดิม แม้ว่าฟ้าจะไม่ได้จับฉลากและกินเลี้ยงกับเพื่อนๆและรุ่นพี่ แต่ฟ้าก็มีของขวัญให้พี่ก้อง เป็นของขวัญที่ฟ้าตั้งใจให้และห่อไว้อย่างดี และหวังว่าพี่ก้องคงจะชอบ.. แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 55 11:10:33 จากคุณ : Syra Wong เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 12:30:08

ความคิดเห็นที่ 10 ไม่รู้นะ เหมื่อนนิยาย จากคุณ : ลิงติน (justin2) เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 12:41:06

ความคิดเห็นที่ 11 ชักเห็นด้วยกับ คห10 จากคุณ : CutieVicki เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 13:03:08

ความคิดเห็นที่ 12 ช่วงนี้มีแนวนี้หลายทู้และ หวั่นๆ กันเป็นแถว เพราะมีคนชอบเล่นกับความรู้สึกคนอื่นบ่อยครั้ง ไม่ได้ว่ากระทู้นี้นะคะ เพียงแต่หวั่นใจเพราะโดนมาแล้วเท่านั้นเอง เลยแอบเซ็งนิดๆ จากคุณ : daonorth เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 14:00:57

ความคิดเห็นที่ 13 เค้าก็บอกแล้วนิค่ะว่าเรื่องมันเหมือนนิยาย แต่ชีวิตจริงก็เน่าซะยิ่งกว่านิยายอีก ที่ดูเหมือนอ่านนิยายเราว่าเป็นเพราะสำนวนการเล่าของเจ้าของกระทู้มากกว่าค่ะ ช่วงนี้กระแสพวกชอบเนียนเขียนนิยายให้อ่านมาแรง เขียนๆไปแล้วโดนว่าเป็นนิยายไปซะหมด เราว่า ใจเย็นๆรออ่านไปเรื่อยๆก่อนดีกว่า คนไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้คงไม่โดนและไม่เข้าใจ แต่คนที่เคยผ่านประสบการณ์แบบนี้มาอาจจะเข้าใจว่าเหตุการณ์ต่างๆมันเกิดขึ้นได้ (รวมไปถึงเหตุการณ์โดนให้หลอกอ่านนิยายด้วย ฮ่าๆๆ) จากคุณ : U got it เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 15:09:26

ความคิดเห็นที่ 14 เพิ่งกลับมาจากการประชุมค่ะ.. ตอนแรกว่าจะเขียนต่อ แต่อ่านเจอกระทู้บางคนบอกว่าเป็นนิยาย สำบัดสำนวนของดิฉันอาจจะดีเกินไปมั๊งคะ ฮ่าๆๆ แต่ก็อย่างที่บอกไว้ตั้งแต่แรกค่ะว่าจะพยายามเขียนให้ดีที่สุด ยังไงก็ขอยืนยันว่าเป็นเรื่องจริง ถ้าไม่อยา่างนั้นก็ไม่กล้าเอาล็อกอินของตัวเองมาเป็นประกันหรอกค่ะ ขนาดนี่ไม่ใช่เรื่องของตัวดิฉันเอง มาอ่านเจอคอมเม้นแบบนี้ยังหน้าชาเลย ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าเจ้าของเรื่องมาอ่านแล้วจะรู้สึกยังไง ถ้าอย่างนั้นขอตัดปัญหาไม่เขียนต่อแล้วดีกว่าค่ะ ขอขอบคุณสำหรับคนที่มารออ่านด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : Syra Wong เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 15:17:55

ความคิดเห็นที่ 15 อยากจะบอกว่า จขกท ว่า รออ่านอยู่นะคะ  อย่าเพิ่งทิ้งกันไป มันค้างคาใจน่ะค่ะ  T_T จากคุณ : araikanwa เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 15:37:51

ความคิดเห็นที่ 16 อ้าว ค้างเลยค่ะ  อยากรู้เรื่องราวชีวิตน้องฟ้ากับพี่ก้อง ว่าจะลงเอยยังไง เฮ้ออออ จากคุณ : คนสวยเมืองนนท์ เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 15:45:06

ความคิดเห็นที่ 17 ขอโทษจริงๆนะคะ.. เข้าใจค่ะว่าช่วงนี้มีนิยายหลอกเด็กออกมากันเยอะเหลือเกิน แต่อยากให้ทุกคนลองสังเกตให้ดีๆค่ะว่านิยายหลอกส่วนใหญ่คนที่เข้ามาจะใช้บัตรผ่าน ไม่ค่อยใช้ล็อกอินของตัวเองหรอกค่ะ เพราะถ้าถูกจับได้ก็ซวยเลย ดิฉันไม่ถอดล็อกอินออกเพราะบริสุทธิ์ใจจริงๆค่ะ ยอมรับว่าเสียความรู้สึกมากค่ะ.. แต่ก็เข้าใจคนที่หวังดีนะคะ ดิฉันอยากเล่ามากๆค่ะ เพราะเรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์ให้ทุกคนได้เป็นอย่างดีเลยค่ะ อยากจะมาแบ่งปันให้ทุกคนได้รับทราบด้วยเจตนาดีจริงๆค่ะ จากคุณ : Syra Wong เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 15:51:09

ความคิดเห็นที่ 18 น่าสงสาร จขกท ครับ อาจจะเหวอไปเลยตอนที่มาอ่าน คห10 กับ11 ที่เป็นคำพูดแบบแรงๆ โดยส่วนตัวแล้วผมคิดว่าถ้าเรายังไม่รู้ว่าอะไรคือความจริงหรือเรื่องหลอก อย่าเพิ่งไปตัดสินดีกว่าไหมครับ เพราะคำพูดของคุณอาจทำร้ายคนอื่นได้เลย เป็นกำลังใจให้ จขกท ครับ จากคุณ : theprincepee เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 16:06:34

ความคิดเห็นที่ 19 เบื่อมากที่ลงเอยแบบนี้ (ไม่ได้ว่าเจ้าของกระทู้นะคะ) ไม่ได้อยากจะรู้อะไรกับเรื่องของคนอื่นมากมาย แต่ว่าเรื่องบางเรื่องถ้ามันเป็นเรื่องจริงก็จะได้เอามาปรับใช้กับลูกตัวเองได้บ้าง (ช่วงนี้เครียดๆเรื่องจะเลี้ยงลูกชายยังไงเลยชอบอ่านเรื่องขอวัยรุ่นเยอะเผื่อจะได้ใช้กับลูกบ้างน่ะค่ะ) แต่ถ้ามันเป็นนิยายก็ขอให้มันเป็นเหมือนละครไปเถอะ เห็นบางความเห็นเขียนมาไม่ได้นึกถึงจิตใจของคนเล่าเลย เค้ามาตั้งกระทู้ขอเงินรึก็เปล่า เค้าก็บอกไว้ตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว รู้ว่าช่วงนี้มีนิยายเยอะแต่มันไม่ใช่ "ทั้งหมด" ถ้ามันเป็นนิยายจริงก็ได้หน้ากันไปที่จับได้ แต่ถ้ามันเป็นเรื่องจริงแล้วยังไง? หายเข้าป่าไปเลยคนพูด เฮ้อ! คนเรา ปล. คุณเจ้าของกระทู้เล่าต่อเถอะค่ะบริสุทธิ์ใจซะอย่างอย่าไปสนใจค่ะ จากคุณ : คุณแม่น้องคะเน็ด เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 16:08:09

ความคิดเห็นที่ 20 ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจนะคะ คือว่าตอนกลางคืนจะใช้อินเตอร์เน็ตไม่ได้ค่ะ ก็เลยตั้งใจว่าจะพยายามเล่าให้หมดภายในระยะเวลาอันสั้นนะคะ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับทุกกำลังใจค่ะ แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 55 11:12:59 จากคุณ : Syra Wong เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 16:13:26

ความคิดเห็นที่ 21 อุส่ารอทั้งวันเลยนะเนี้ย เลิกเขียนซ่ะงั้น เศร้าเลย จากคุณ : แม่น้ำหวาน เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 16:14:09 A:124.122.136.235 X: TicketID:347398

ความคิดเห็นที่ 22 สรุปว่าของขวัญที่ฟ้าให้พี่ก้องคือสมุดทำมือของพี่ก้องเอง ฟ้าให้กลับคืนพี่ก้องเพราะต้องการให้พี่ก้องเขียนเกี่ยวกับเรื่องราวต่างๆ ของตัวเองให้ฟ้าอ่าน เพราะนี่คือหนทางเดียวที่จะสามารถสื่อสารกันได้อย่างเป็นส่วนตัวมากที่สุด และฟ้าต้องการรู้จักพี่ก้องมากขึ้นเช่นกัน พี่ก้องเขียนให้ฟ้าอ่านแบบวันเว้นวัน (ยกตัวอย่างนะคะเผื่อจะได้เข้าใจกันมากขึ้น เช่น เมื่อวานนี้พี่ก้องเอาไปเขียนที่บ้าน แล้ววันนี้ฟ้าเอากลับไปอ่านที่บ้าน วันพรุ่งนี้ฟ้าถึงเอามาคืนให้พี่ก้องเอาไปเขียนต่อ .. แบบนี้ค่ะ) เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ จนกระทั่งฟ้าอยู่ปี 2 และพี่ก้องอยู่ปี 4 เทอม 2 พี่ก้องต้องออกไปฝึกงาน .. ทั้งสองคนเจอกันน้อยลง .. ตอนนั้นฟ้าคิดว่า "สมุดเล่มนั้น ฟ้าก็จะไม่ได้อ่านมันอีกต่อไปแล้ว เพราะเดี๋ยวพี่ก้องก็เรียนจบ ออกไปทำงานที่อื่น และพี่ก้องก็จะลืมฟ้าไปในที่สุด" ระหว่างการฝึกงานของพี่ก้อง ทั้งสองคนขาดการติดต่อกันอย่างสิ้นเชิง ฟ้าไม่เคยโทรไปหาเลยแม้แต่ครั้งเดียว และพี่ก้องก็ไม่เคยกลับมาที่คณะเลย (ดิฉันคิดว่า เพราะกว่าพี่ก้องจะเลิกงานก็ตอนเย็นแล้ว ฝ่าการจราจรมาที่คณะอีกก็เย็นมาก สรุปว่าพ่อแม่มารับฟ้ากลับก่อนทุกที: อันนี้ดิฉันคิดเอาเองนะคะ) หลังจากการฝึกงานนิสิตทุกคนต้องกลับมาพรีเซ้นต์รายงานการฝึกงานที่คณะ และฟ้าก็ได้เจอกับพี่ก้องอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้เจอกันหลายเดือน ฟ้าเข้าฟังการบรรยายรายงานของพี่ก้อง แต่ทำไมหูของฟ้ามันอื้ออึงไปหมด ฟังไม่ได้ศัพท์เลยว่าพี่ก้องพูดว่าอะไรบ้าง ตอนนั้นรับรู้แค่ขอเก็บภาพความทรงจำใบหน้าของพี่ก้องไว้ในส่วนลึกของหัวใจให้นานที่สุดก่อนจะจากไปเท่านั้นเอง.. หลังการรายงานของนิสิตฝึกงาน ทุกคนค่อยๆทะยอยเดินออกจากห้องประชุม แต่ฟ้านั่งรออยู่เก้าอื้ที่เดิม ชั่งใจว่าพี่ก้องจะเดินมาหาตัวเองไหม.. ตามคาด!! พี่ก้องเดินมาหาฟ้าหลังจากที่นิสิตทะยอยเดินออกจากห้องประชุมกันเกือบหมด พี่ก้องยิ้มแฉ่ง ตาเป็นประกาย .. ช่างเป็นใบหน้าที่คุ้นเคยและตราตรึงอยู่ในหัวใจของฟ้าไม่เคยลบเลือนไปเลย พี่ก้องยื่นสมุดทำมือเล่มเดิมให้ฟ้า เป็นสมุดเล่มที่ฟ้าคิดถึงมากที่สุดในโลก "พี่เขียนทุกวันเลย เขียนเหมือนว่าฟ้าอยู่ข้างๆพี่ทุกๆวัน .. อ่านนะครับ" สักพักเพื่อนเรียก แล้วพี่ก้องก็วิ่งออกจากห้องไป ปล่อยให้ฟ้านั่งน้ำตาคลออยู่กับเพื่อนที่นั่งมองดูเหตุการณ์อย่างงงๆ (ตอนนั้นฟ้าโกรธมาก คิดว่าจะอยู่คุยด้วยกันให้นานกว่านี้ซะอีก) คืนนั้นฟ้าแทบจะไม่ได้นอน เพราะอ่านบันทึกที่พี่ก้องเขียนแบบรวดเดียวจบ .. ฟ้ารู้สึกอบอุ่นในใจอย่างบอกไม่ถูก .. "ความรักมันเป็นแบบนี้นี่เอง" แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 55 11:22:35 จากคุณ : Syra Wong เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 16:36:17

ความคิดเห็นที่ 23 เช้าวันต่อมาฟ้าหวังว่าจะได้เจอพี่ก้อง.. แต่ก็ไม่มีวี่แววเลย .. ฟ้ารอ.. รอ.. ... .. . แต่พี่ก้องก็ไม่มา.. จนกระทั่งตอนเย็น ขณะที่ฟ้ากำลังนั่งรอแม่มารับเหมือนเช่นเคย (ช่วงปี 2 เพื่อนๆไม่ค่อยมานั่งรอเป็นเพื่อนแล้ว เพราะติดกิจกรรมรับน้องปี 1 ฟ้าก็เลยต้องนั่งรอพ่อแม่คนเดียวซะส่วนใหญ่) "ขอนั่งด้วยคนนะครับ" ฟ้าสะดุ้งไม่ใช่เพราะเสียงดังหรือตกใจ แต่เป็นเพราะเสียงนั้นคุ้นเคยและรอคอยมานาน "พี่ก้อง!!" ฟ้าพูดแล้วยิ้มแสดงออกถึงความดีใจอย่างเห็นได้ชัด "พี่เพิ่งเลิกงานน่ะ วันนี้ขอเขาออกเร็วหน่อยเพราะต้องรีบมาทำธุระสำคัญ" (พี่ก้องได้งานที่เดียวกับที่ไปฝึกงาน ทางบริษัทก็เลยให้เริ่มทำงานต่อได้ทันทีเลย) "ธุระอะไรคะ?" "พี่ชอบฟ้า.." ฟ้าอึ้ง.. เหมือนหน้าชา หูอื้อ โลกรอบตัวหยุดนิ่ง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป .. "ฟ้าคบกับพี่ได้ไหมครับ" พี่ก้องพูดพร้อมกับรอยยิ้ม แต่เป็นรอยยิ้มที่ดูประหม่าพิกล "ฟ้า.. ฟ้าไม่รู้ค่ะ" ฟ้าก้มหน้าเพราะเขินอาย และใจกลัวว่าพ่อแม่จะรู้เรื่องนี้ ถ้าท่านรู้ขึ้นมา ฟ้าต้องตายแน่ๆ "พี่รู้ว่าฟ้ากลัวพ่อแม่จะโกรธ พี่ขอสัญญาว่าจะจัดการเรื่องนี้อย่างดีที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้" (ฟ้าจำได้แม่นเหมือนประโยคนี้ดังก้องอยู่ในหูตลอดเวลา) หลังจากนั้นพี่ก้องพยายามชวนฟ้าคุยนู่นนี่ แต่ฟ้ากังวลเรื่องพ่อแม่มากๆก็เลยไม่ได้คุยเล่นเท่าไรนัก สักพักรถของแม่มาถึง ฟ้าเดินไปที่รถ พี่ก้องวิ่งตามไปเปิดประตูรถ พร้อมกับก้มหน้าสวัสดีแม่ "ผมเห็นน้องฟ้านั่งคนเดียวครับ เป็นห่วงก็เลยมานั่งเป็นเพื่อน ผมขอติดรถไปลงที่หน้าบริษัท.. ได้ไหมครับ" แม่พยักหน้า พี่ก้องจึงเดินไปนั่งเบาะหลัง และฟ้านั่งเบาะหน้า (ปกติฟ้าก็นั่งเบาะหน้าอยู่แล้ว) "เธอเป็นพี่รหัสยัยฟ้าใช่ไหม" แม่ถาม "ครับ" "อยู่ปี 3 เหรอ?" "ปี 4 ครับ ผมเรียนจบปีนี้ครับ กำลังทำงานอยู่ที่บริษัท.." "ฉันคิดว่าพี่รหัสต้องแก่กว่า 1 ปีซะอีก" "สายขาดครับ ผมเลยรับหน้าที่ดูแลน้องฟ้าแทนครับ" และมีบทสนทนาอีกมากมาย โดยส่วนใหญ่แม่จะถามเกี่ยวกับตัวของพี่ก้องซะมากกว่าคุยเรื่องอื่น (ตอนแรกดิฉันก็สงสัยว่าทำไมพี่รหัสของฟ้าแก่กว่าตั้ง 2 ปี.. ตอนนี้ถึงบางอ้อแล้วค่ะ) พอถึงหน้าบริษัทของพี่ก้อง พี่ก้องสวัสดีแม่และลงจากรถไป พร้อมกับส่งยิ้มให้ฟ้าอย่างสบายใจ แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 55 11:28:45 จากคุณ : Syra Wong เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 16:58:28

ความคิดเห็นที่ 24 ต้องกลับแล้วค่ะ.. ขอโทษด้วยนะคะ เดี๋ยวมาเล่าใหม่นะคะ (ถ้ายังมีคนที่อยากอ่านและให้กำลังใจดีแบบนี้) ขอบคุณทุกกำลังใจจริงๆค่ะ แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 55 11:30:57 จากคุณ : Syra Wong เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 17:04:45

ความคิดเห็นที่ 25 กลับบ้านแล้วค่ะ ไว้มาตามอ่านพรุ่งนี้อีกที จากคุณ : ม้าน้อยร่าเริง เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 17:46:51

ความคิดเห็นที่ 26 รออ่านค่ะ :) จากคุณ : ฟากฟ้าฝั่งฝัน เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 18:52:29

ความคิดเห็นที่ 27 เข้ามาติดหนึบ จากคุณ : NMJ09 เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 19:25:30

ความคิดเห็นที่ 28 รีบมานะคะ รอค่ะ สนุกดี ใครจะว่าอย่างไรก็ช่าง เราจะรออ่านค่ะ มาเล่าต่อนะคะ จากคุณ : MommyJeffy เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 19:29:17

ความคิดเห็นที่ 29 รู้สึกใจแป้วตอนอ่าน คห.14 นึกว่าจะไม่ได้อ่านซะแระ รออ่านอยู่นะคะ^^ จากคุณ : Danisa เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 19:39:59

ความคิดเห็นที่ 30 รออยู่นะค่ะ  รีบมาต่อนะค่ะ........ จากคุณ : npunch เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 20:23:22

ความคิดเห็นที่ 31 มารออ่านอีกคนจร้า จากคุณ : Imphamog เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 20:32:13

ความคิดเห็นที่ 32 รอด้วยจ้า พรุ่งนี้จะหาทู้เจอมั๊ยเนี่ย ฝาก จขกท ส่งลิงค์ให้ด้วยนะคะ ขอบคุณมากเลยค่ะ คิดเหมือน คห. 28 เลยค่ะ คริคริ จากคุณ : by iPad (aingy) เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 21:43:53

ความคิดเห็นที่ 33 ยังรออ่านอยู่นะคะ เล่ามาเถอะค่ะ เราชอบอ่าน เรื่องแบบไหนเราอ่านหมดแหละค่ะ บางคนเค้าไม่ชอบกินหญ้าบ่อย ๆ เลยทำให้ขี้ระแวงไปอย่างนั้นเองค่ะ. เรื่องนิยายที่โดน ๆ กันนั่นเราก็เข้าไปอ่าน แต่เราไม่ได้อินกับเรื่องมาก พอมีคนเฉลย เราเลยไม่รู้สึกว่ามีอะไรงอกบนหัวอ่ะ ถ้าเรื่องเค้าพอจะมีอะไรที่เป็นประโยชน์ เตือนสติเราเองได้ ถึงจะแต่งมาให้อ่านก็ยังถือว่าโอเคแหละ จากคุณ : bake mania เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 23:14:22

ความคิดเห็นที่ 34 วันนี้รู้สึกดีมีกำลังใจมากเลยค่ะ.. ขอบคุณทุกๆคนจริงๆนะคะ อันที่จริงวันนี้เกือบจะไม่ได้ใช้อินเตอร์เน็ตซะแล้ว (แต่โชคดีที่วันนี้ค่อนข้างว่าง.. เลยมีเวลามานั่งเล่าประสบการณ์ "ของคนอื่น" ให้ทุกคนได้อ่าน) แต่ด้วยแรงเชียร์ของทุกคนทำให้มีใจฮึดสู้อีกครั้งค่ะ ขอบคุณอีกครั้งจากใจจริงนะคะ และขอย้ำอีกครั้งว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องของตัวดิฉันเองนะคะ เป็นเรื่องของคนใกล้ตัว ดังนั้นเวลาดิฉันเขียนจึงพยายามเรียบเรียงและเขียนด้วยความตั้งใจอย่างดี สำนวนในการเขียนอาจจะเหมือนนิยายมากไปหน่อย แต่ขอรับรองว่าเป็นเรื่องจริงด้วยล็อกอินของตัวเองค่ะ และชื่อล็อกอินนี้ดิฉันใช้เหมือนกับใน facebook, gmail, msn, yahoo ทุกคนสามารถตรวจสอบตัวตนจริงของดิฉันได้เลยค่ะ และขออภัยสำหรับบางคนที่คิดว่าเป็นนิยายนะคะ ซึ่งความคิดนี้ทำให้ดิฉันเสียกำลังใจมากค่ะ (แต่ก็ยังโชคดีที่แทบจะทุกคนให้กำลังใจดิฉัน) ดิฉันไม่เคยขอร้องให้ใครมาอ่าน .. ทุกคนเข้ามาอ่านด้วยสิทธิเสรีภาพและการตัดสินใจของตัวเอง ถ้าใครไม่ถูกใจก็ไม่ต้องอ่านนะคะ ขอบคุณที่เคารพสิทธิส่วนตัวค่ะ แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 55 12:00:49 จากคุณ : Syra Wong เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 10:51:16

ความคิดเห็นที่ 35 หลังจากวันนั้นฟ้าก็กลัวว่าพ่อแม่จะดุเรื่องนี้ แต่ผิดคาด.. พ่อแม่ไม่พูดถึงเลยสักนิด!! แต่อย่างไรก็ตามฟ้ารู้ว่าพ่อแม่คอยจับตาดูอยู่ห่างๆแม้ว่าจะไม่พูดอะไร หลังจากนั้นฟ้าและพี่ก้องติดต่อกันด้วยสมุดทำมือเล่มนั้นเรื่อยมา (เอาสมุดใส่ไว้ในล็อกเกอร์ของฟ้า ซึ่งพี่ก้องปั๊มกุญแจเก็บไว้ บางครั้งก็ได้เจอกันบ้างเวลาพี่ก้องออกไปพบลูกค้าหรือออกนอกสถานที่แล้วแว้บมาหาฟ้า แต่ก็ไม่บ่อยนัก) ฟ้ารู้ตัวว่ากำลังถูกพ่อแม่จับผิดอยู่จึงพยายามตั้งใจเรียนและรักษาผลการเรียนไว้ไม่ให้ตก พ่อแม่จะได้ไม่สามารถมาว่าได้ แต่น่าแปลก.. ทั้งๆที่ฟ้าเริ่มคิดถึงพี่ก้องมากขึ้น มีสมาธิในการอ่านหนังสือลดลง แต่ผลการเรียนกลับดีขึ้นเรื่อยๆ (ดิฉันคิดว่าอาจเป็นเพราะฟ้าไม่อยากให้พ่อแม่ดุได้ว่าพี่ก้องทำให้ผลการเรียนของฟ้าแย่ลง ดังนั้นฟ้าจึงพยายามและตั้งใจเรียนอย่างหนัก จนผลการเรียนดีขึ้นเรื่อยๆ) "แผนการแนะนำตัวผ่านไปได้ด้วยดี" พี่ก้องเขียนเอาไว้ในสมุด นั่นหมายถึงวันที่พี่ก้องขอติดรถแม่ฟ้าไปลงที่หน้าบริษัท และวันนั้นแม่ฟ้าก็ซักถามประวัติส่วนตัวของพี่ก้องอย่างละเอียดยิบ และพี่ก้องสามารถตอบคำถามได้อย่างฉะฉาน ชัดเจน สุขุม เรียบร้อย ไม่แสดงให้เห็นถึงความประหม่าเลยแม้แต่น้อย อีกทั้งผลการเรียนและตำแหน่งหน้าที่การงานสำหรับนิสิตจบใหม่ก็ไม่ใช่ย่อย .. พี่ก้องมั่นใจเหลือเกินว่าพ่อแม่ของฟ้าต้องไม่รังเกียจแน่ๆ (ซึ่งก็เป็นแบบนั้นจริงๆค่ะ แม่มาบอกทีหลังว่าประทับใจพี่ก้องที่ดูเข้มแข็งต่างจากวัยรุ่นทั่วไป) สองคนติดต่อกันโดยที่ไม่มีใครรู้ แม้แต่เพื่อนสนิทในกลุ่ม .. เทศกาลต่างๆพี่ก้องจะแอบนำของขวัญเล็กๆน้อยๆมาใส่ไว้ในล็อกเกอร์ให้ฟ้าเสมอๆ เช่น วันวาเลนไทน์ วันปีใหม่ วันเกิด ฯลฯ พี่ก้องพยายามหาเวลามาหาฟ้าให้บ่อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ แม้ว่าจะมีเวลาเจอหน้าคุยกันเพียง 5 นาทีเท่านั้น (พี่ก้องรู้ว่าต้องมาที่คณะเวลาไหน มาตรงไหนถึงจะได้เจอฟ้า ส่วนฟ้าก็จะมานั่งรอพี่ก้องที่เดิมและเวลาเดิมทุกๆวัน ถ้าวันไหนได้เจอกันฟ้าจะดีใจมาก แต่ถ้าวันไหนไม่เจอกันฟ้าก็จะผิดหวังมากเช่นกัน) ฟ้าไม่รู้ตัวว่าตอนนั้นคงหลงรักพี่ก้องเข้าแล้ว เด็กผู้หญิงที่ไม่เคยได้ลิ้มรสของความรักจึงไม่อาจรู้ได้ว่ารสชาดของมันหอมหวานรัญจวนใจแค่ไหน .. เมื่อได้สัมผัสแล้วย่อมไม่เคยพอ เวลาผ่านไปจนกระทั่งฟ้าอยู่ปี 4 เทอม 2 นิสิตทุกคนต้องฝึกงาน .. ทุกคนลองทายสิคะว่าฟ้าได้ไปฝึกงานที่ไหน?? ... .. . . ฟ้าฝึกงานที่บริษัทของเพื่อนพ่อค่ะ พ่อฝากฝังไว้ให้เองโดยที่ฟ้าไม่ต้องคิดหรือหาเองเลย (ทุกคนคงคิดว่าแบบนี้ฟ้าก็ไม่ได้เจอกับพี่ก้องง่ายๆล่ะสิ .. ใช่ค่ะ ไม่ค่อยได้เจอกันเหมือนเดิม.. เศร้าเลย) จากคุณ : Syra Wong เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 11:03:14

ความคิดเห็นที่ 36 ขอชี้แจงทุกคนว่าคำพูดเหล่านี้อาจจะมีการต่อเติมไปบ้าง (เพราะฟ้าจำไม่ได้หมดว่าพูดไปว่าอะไรบ้าง) แต่ดิฉันพยายามจะเขียนและเรียบเรียงประโยคและเหตุการณ์ทั้งหมดออกมาให้สมบูรณ์และใกล้เคียงกับความเป็นจริงมากที่สุด .. ฟ้าอาจจะไม่ได้อ่านหรอกนะคะ เพราะแค่ตอนที่เธอเล่าก็ร้องไห้ไปด้วยจะแย่อยู่แล้ว ถ้ากลับมาอ่านอีกคงเศร้ากว่าเดิมแน่ๆ หลังจากที่ฟ้าเรียนจบก็ได้เข้าทำงานที่เดิมที่เคยไปฝึกงานไว้ วันแรกของการทำงานผ่านไปอย่างราบรื่นตลอดทั้งวัน จนกระทั่งตกเย็นใกล้เลิกงาน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น (ฟ้ามีโทรศัพท์มือถือใช้แล้ว.. เย้!!) "วันนี้พี่ไปส่งฟ้ากลับบ้านนะ พี่อยากไปกราบสวัสดีพ่อแม่ฟ้าด้วย" เสียงพี่ก้องอยู่ปลายสาย ฟ้าอึ้งไปชั่วขณะ เพราะไม่รู้ว่าพี่ก้องคิดจะทำอะไร ฟ้ายังไม่ทันตอบพี่ก้องรีบชิงพูดก่อน "อีกครึ่งชั่วโมงเจอกันนะครับ พี่จะไปรับที่อ็อฟฟิต" แล้วพี่ก้องก็วางสายไปก่อนที่ฟ้าจะพูดอะไร ฟ้าจึงต้องโทรบอกพ่อแม่ว่าไม่ต้องมารับ แต่เพื่อนจะไปส่งที่บ้าน .. พี่ก้องขับรถมาจอดที่หน้าบริษัท ฟ้าซึ่งยืนรออยู่ดีใจจนแทบจะกระโดดขึ้นรถเลยทีเดียว ฟ้าถามพี่ก้องว่าจะทำอะไร แต่ถามเท่าไรพี่ก้องก็ไม่ยอมบอก พร้อมกับยื่นสมุดทำมือให้เหมือนเคย สมุดเล่มนี้เก่ามากแล้ว หน้าปกยับยู่ยี่ เขียนจนกระดาษหมดแล้วพี่ก้องต้องเอากระดาษเย็บเข้าไปเพิ่ม จากสมุดเล่มบางกลายเป็นเล่มหนาขึ้นเรื่อยๆ "ฟ้าเก็บไว้นะ ต่อไปนี้เราคงไม่ต้องใช้มันอีกแล้ว.. พี่มั่นใจ" ฟ้าไม่รู้ว่าพี่ก้องกำลังพูดถึงเรื่องอะไร และกำลังจะทำอะไร แต่ฟ้าก็รู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยเวลาอยู่ใกล้ผู้ชายคนนี้.. มาถึงบ้านของฟ้า .. พ่อแม่นั่งอยู่พร้อมหน้าที่ห้องรับแขก เพราะฟ้าโทรบอกก่อนหน้านี้แล้วว่าจะมีเพื่อนมาหา ซึ่งพี่ก้องคือผู้ชายคนแรกที่เข้ามาในบ้านของฟ้าในฐานะเพื่อน (ปกติจะมีแต่ผู้หญิง และนานๆมาครั้งหนึ่ง) พี่ก้องสวัสดีพ่อแม่และแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ "คุณพ่อคุณแม่จะว่าอะไรไหมครับ.. ถ้าผมจะขออนุญาตดูแลฟ้า" ฟ้าตกใจ.. พ่อแม่ก็ตกใจ.. "ดูแล!! ดูแลแบบไหน??" แม่เป็นฝ่ายถามพี่ก้อง โดยที่พ่อนั่งเงียบดูเหตุการณ์อยู่ "ผมชอบฟ้าตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยปี 1 แล้วครับ และผมรู้ว่าตอนนั้นทั้งผมและฟ้ายังเด็ก ไม่สมควรคบหากันแบบแฟนเพราะมันไม่เหมาะสม และผมรู้ว่าคุณพ่อคุณแม่เป็นห่วงฟ้ามาก ผมก็เคารพครับ แต่ตอนนี้ทั้งผมและฟ้าทำงานแล้ว โตเป็นผู้ใหญ่กันแล้ว และผมยังชอบฟ้าเหมือนเดิม ผมจึงมาขออนุญาตคุณพ่อคุณแม่ดูแลฟ้าครับ อย่างน้อยได้ลองศึกษาคบหาดูใจกันให้มากกว่านี้ เพื่อให้ฟ้าและคุณพ่อคุณแม่มั่นใจในตัวผมครับ" "..." ทั้งพ่อ แม่ และฟ้าเงียบ "..." พี่ก้องก็เงียบ เงียบกันไปพักใหญ่.. .. . "เธอมั่นใจเหรอว่าจะดูแลลูกสาวได้ดีกว่าฉัน!?" พ่อถามเสียงเข้ม .. บรรยากาศดูอึมครึมไปหมด ตอนนั้นฟ้าคิดแล้วว่าตายแน่ๆ ทั้งฟ้าและพี่ก้อง อาจจะไม่ได้เจอกันชั่วชีวิตแน่ๆ แต่ก็ไม่กล้าทำอะไรนอกจากก้มหน้าแน่น "ผมขอสัญญาว่าจะดูแลฟ้าอย่างดีที่สุดเท่าที่ลูกผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้ และผมขอให้ระยะเวลาเป็นตัวพิสูจน์ได้ครับ.. 4 ปีผมยังรอให้ฟ้าเรียนจบได้ถึงมาขออนุญาตท่าน.. ถ้าผมจะต้องรอต่อไปอีกหน่อยก็ไม่เป็นไรครับ ผมรอได้ .. ผมขอแค่โอกาสได้พิสูจน์ตัวเองครับ" พี่ก้องพูดเสียงหนักแน่น สีหน้าเข้มขรึมจริงจัง .. ฟ้าเงยหน้ามองพี่ก้องน้ำตาคลอเบ้า พร้อมกับหันไปทางพ่อแม่ .. ฟ้าพยายามจะเอ่ยปากพูดแต่กลับไม่มีเสียงออกมาจากลำคอ มันจุกคอจุกอกไปหมด จากคุณ : Syra Wong เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 11:42:52

ความคิดเห็นที่ 37 ฟ้าสังเกตเห็นแม่จับมือพ่อแล้วพยักหน้า พ่อหันมาทางก้องแล้วพูดเสียงอ่อนลงกว่าเดิมมาก "อย่าทำอะไรเสียหาย ทำความรู้จักกันให้แน่ใจก่อนว่ามั่นใจจริงๆ" ฟ้าดีใจจนน้ำตาไหล พี่ก้องยกมือไหว้ขอบคุณพ่อและแม่ ขออนุญาตไปรับ-ส่งฟ้าที่บริษัททุกวัน ซึ่งพ่อแม่ก็อนุญาตแต่โดยดี (ตอนหลังฟ้ามาถามพ่อแม่ว่าทำไมถึงอนุญาต พ่อแม่บอกว่าเห็นมาตั้งแต่แรกและดูท่าทางเป็นเด็กดี ผลการเรียนดี ทำงานดี แสดงให้เห็นว่ารับผิดชอบตัวเองได้ดี และที่สำคัญกล้ามาขอตรงๆ แบบนี้พ่อแม่ชอบ) ตั้งแต่นั้นมาพี่ก้องและฟ้าได้มีโอกาสเจอกันทุกเช้า-เย็น และพี่ก้องใกล้ชิดพ่อแม่ฟ้ามากขึ้นเรื่อยๆ จนได้รับความไว้วางใจเป็นอย่างดี .. วันหยุดเสาร์อาทิตย์ก็มาหาฟ้าที่บ้านอยู่เป็นประจำ แม้ว่าจะไม่ได้มาทุกสัปดาห์ (เพราะบางสัปดาห์กลับไปเยี่ยมพ่อกับแม่ที่ต่างจังหวัด) แต่ก็มาบ่อยไม่เคยขาด และเคยขออนุญาตพาฟ้าไปสวัสดีพ่อแม่ของพี่ก้องที่ต่างจังหวัด แต่พ่อแม่ไม่อนุญาต (แต่พี่ก้องก็เล่าเรื่องฟ้าให้พ่อแม่ตัวเองฟังเสมอๆ) หลังจากนั้นต่อมาประมาณปีกว่าๆ พ่อแม่ของฟ้าจะไปเที่ยวเชียงใหม่ (บ้านป้าของฟ้าอยู่ที่นั่น) แต่ฟ้าติดงานจึงไปด้วยไม่ได้ และด้วยความที่พ่อแม่ไว้ใจพี่ก้องมากแล้ว เพราะไม่เคยเห็นพฤติกรรมเสื่อมเสียเลย ไปรับ-ส่งฟ้าทำงานตรงเวลาตลอด (ฟ้าและพี่ก้องไม่เคยเกินเลยกันแม้แต่น้อย.. มากที่สุดก็แค่จับมือเวลาอยู่ในรถกันสองคน) พ่อแม่จึงไปกันสองคน ปล่อยให้ฟ้าอยู่บ้านคนเดียวโดยมีพี่ก้องเป็นคนดูแล.. และแล้วเรื่องที่คาดคิดไว้ก็เกิดขึ้น เมื่อหนุ่มสาวอยู่ด้วยกันสองต่อสอง เรื่องนั้น (คงรู้นะคะว่าเรื่องอะไร) ก็เกิดขึ้นด้วยความยินยอมพร้อมใจกันทั้งสองฝ่าย .. เรื่อยมา .. จนกระทั่งพ่อแม่กลับมา (พ่อแม่ไปเชียงใหม่ประมาณประมาณ 2 สัปดาห์ค่ะ) วันหนึ่งฟ้าแอบไปหาพี่ก้องที่บริษัท (ฟ้าไม่เคยไปเลย ซึ่งครั้งนี้เป็นครั้งแรก) พี่ก้องดูตกใจมากแต่ตอนนั้นฟ้าคิดว่าพี่ก้องคงเซอร์ไพรซ์มากกว่า เพราะไม่คิดว่าฟ้าจะกล้ามาหาถึงที่นี่ "ฟ้าจะมาทำไมไม่บอกพี่" พี่ก้องถามระหว่างที่เดินไปร้านอาหารข้างๆบริษัทด้วยกัน "ถ้าฟ้าบอกพี่ก้องก็ไม่ให้มาสิ" ฟ้าพูดแล้วยิ้มอย่างผู้ชนะ "ทีหลังอย่ามาเองนะ.. พี่เป็นห่วง เกิดฟ้าเป็นอะไรไปพี่จะสู้หน้าพ่อแม่ฟ้าได้ยังไง" ตอนนั้นฟ้าก็คิดได้ว่าก็จริงนะ ถ้าเกิดอุบัติเหตุระหว่างทาง ถูกแท็กซี่จี้ปล้นจะทำยังไง ฟ้าจึงขอโทษและยอมรับผิดแต่โดยดี หลังจากนั้นฟ้าก็ไม่เคยไปหาพี่ก้องที่บริษัทอีกเลย .. ผ่านไปเดือนกว่าๆ .. ทุกคนลองทายสิคะว่าเกิดเรื่องสุดช็อคอะไรขึ้น ... ... .. . . ประจำเดือนขาด!! ซึ่งปกติจะมาตลอดทุกเดือน แทบจะตรงเวลาซะด้วยซ้ำ (อันนี้ดิฉันเวอร์ไปนิดนึงค่ะ) ฟ้าไม่แน่ใจว่ามันหมายความว่าอะไร .. แต่คนเราเมื่อถึงคราวเดือดร้อน สารพัดปัญหามันมารุมเร้าเหมือนนัดเวลากันยังไงยังงั้น .. บ่ายวันหนึ่งมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาหาฟ้าที่โต๊ะด้วยสีหน้าอมทุกข์อมเศร้าสุดฤทธิ์ แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 55 12:19:53 แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 55 12:17:49 จากคุณ : Syra Wong เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 12:02:20

ความคิดเห็นที่ 38 ผู้หญิงคนนั้นขอคุยกับฟ้าตามลำพัง "เธอเป็นแฟนก้องใช่ไหม" คำถามแรกฟ้าโดนจู่โจมโดยไม่ทันตั้งตัว "ใช่ค่ะ.. มีอะไรหรือคะ??" แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ร้องไห้ออกมา พร้อมกับเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟ้าฟังว่า .. ผู้หญิงคนนี้ชื่อเจี๊ยบ ทำงานอยู่บริษัทเดียวกันกับพี่ก้อง เคยเป็นพี่เลี้ยงตอนที่พี่ก้องฝึกงาน และแอบหลงรักพี่ก้องตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมา  และเมื่อพี่ก้องมาทำงานที่บริษัทเดียวกัน ยิ่งทำให้ทั้งสองใกล้ชิดกันมากขึ้น จนเมื่อประมาณ 3 เดือนที่แล้วทั้งสองคนมีอะไรกัน เพราะดื่มเหล้าในวันเกิดเพื่อน (พี่เจี๊ยบบอกว่าทั้งสองคนเมาไม่มาก พอได้สติคุยกันรู้เรื่อง) แต่หลังจากคืนนั้นพี่ก้องทำเหมือนว่าเรื่องคืนนั้นไม่เคยเกิดขึ้น เงียบเฉย เย็นชา และไม่คุยกับพี่เจี๊ยบอีกเลย พี่เจี๊ยบเสียใจมากเพราะรักพี่ก้องจริงๆ ตอนนั้นไม่รู้ว่าพี่ก้องมีแฟนแล้ว เพราะพี่ก้องไม่เคยพูดถึงเลย และฟ้าก็ไม่เคยแสดงตัว จึงเข้าใจว่าพี่ก้องยังโสด แต่วันที่ฟ้าไปหาพี่ก้องที่บริษัท พี่เจี๊ยบก็รู้ทันทีว่าฟ้าคือแฟนของพี่ก้อง พี่เจี๊ยบยิ่งเสียใจมากขึ้นไปอีก และไม่รู้จะทำอย่างไร ตอนแรกก็คิดไว้ว่าจะไม่มายุ่งเกี่ยวกับฟ้า แต่ในที่สุดก็ทนไม่ไหว เพราะก้องไม่เคยสนใจใยดีพี่เจี๊ยบเลย ไม่แม้แต่จะมอง พูดคุย หรือทักทาย (ซึ่งปกติพี่ก้องจะอัธยาศัยดีและสนิทกับพี่เจี๊ยบมากๆ) วันนี้พี่เจี๊ยบก็เลยตัดสินใจมาพูดกับฟ้าเรื่องนี้ หวังว่าฟ้าคงจะเข้าใจผู้หญิงด้วยกัน ตอนนั้นฟ้าช็อคครั้งที่ 2 คราวนี้หนักเข้าไปอีก .. แฟนของตัวเองไปมีอะไรกับผู้หญิงอีกคน (แม้ว่าจะเมาก็เถอะ แต่ก็ยังมีสติดีอยู่นี่นา!!) ตอนนั้นรู้สึกตัวเบาหวิว หน้าชา ตาร้อน หูอื้อไปหมด ทำอะไรไม่ถูก ตอนนั้นฟ้ารู้ตัวแค่ว่าต้องเคลียร์งานที่อยู่บนโต๊ะ ฟ้าพยายามลำดับเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น พยายามรวบรวมสติให้มากที่สุด .. ฟ้าไม่รู้เลยว่าฟ้านั่งอยู่อย่างนั้นนานแค่ไหน เกิดอะไรขึ้นรอบตัวบ้าง พี่เจี๊ยบพูดอะไรต่อและกลับไปตอนไหน .. มันงงไปหมด เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น "พี่ก้องมารับแล้ว" รถของพี่ก้องก็เข้ามาจอดตรงหน้า ฟ้าเดินขึ้นรถไปอย่างว่าง่าย ฟ้ามองหน้าพี่ก้องที่กำลังยิ้มให้อย่างร่าเริงเหมือนเคย "พี่เจี๊ยบมาหา" คำพูดพี่ฟังอาจจะไม่ปะติดปะต่อ เหมือนสติและความคิดของฟ้าในตอนนั้นที่แหว่งวิ่นไม่มีชิ้นดี "..." พี่ก้องหน้าเครียดทันทีแต่ไม่พูดอะไร และกลับหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรหาใครบางคน แล้วนัดแนะเจอกัน .. พี่ก้องยังไม่พูดอะไร ฟ้าก็พูดอะไรไม่ออก .. แทนที่พี่ก้องจะขับรถไปส่งฟ้าที่บ้านเช่นเคย แต่กลับพาฟ้ามาที่อพาร์ตเม้นของพี่ก้อง ฟ้าไม่มีท่าทีขัดขืน (เพราะเคยมาแล้วช่วงที่พ่อแม่ไปเชียงใหม่) ฟ้านั่งรอในห้องพี่ก้องสักพักก็มีเสียงเคาะประตู .. พี่เจี๊ยบคนนั้นเอง ตอนนั้นฟ้าจำไม่ได้ว่าสองคนพูดอะไรกันไปบ้าง ดูเหมือนกำลังเถียงกันอยู่ .. ฟ้ามึน ตื้อ อึ้ง งง ไปหมด ฟ้าเห็นพี่เจี๊ยบอ้อนวอนคุกเข่าต่อหน้าพี่ก้องและฟ้า ปากพร่ำบอกรักพี่ก้องๆๆๆ กอดขาพี่ก้องไว้แน่น ส่วนพี่ก้องพยายามผลักพี่เจี๊ยบออกไป .. ทั้งสองคนเถียงกันอยู่อย่างนั้นจนฟ้ารู้สึกคิดถึงพ่อแม่ขึ้นมา "ฟ้าอยากกลับบ้าน" แล้วฟ้าก็เดินออกมา โดยที่มีพี่ก้องพยายามอธิบายอะไรก็ไม่รู้ ตอนนั้นฟ้าฟังอะไรไม่รู้เรื่องอีกแล้วและไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว .. ฟ้านั่งแท็กซี่กลับบ้าน .. โดยที่พี่ก้องขับรถตามหลังแท็กซี่มาโดยตลอด (พี่ก้องพยายามดึงให้ฟ้าขึ้นรถแต่ฟ้าไม่ยอม) พอถึงบ้านพี่ก้องพยายามจะรั้งฟ้าให้คุยกันก่อน แต่ฟ้าไม่ยอมและขอตัวเข้าบ้าน พี่ก้องจึงให้ฟ้าเข้าบ้านแต่โดยดี ตอนนั้นพ่อแม่ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่รู้แน่ๆว่าต้องทะเลาะกัน เพราะทุกครั้งที่ฟ้ากลับบมาถึงบ้านจะยิ้มแฉ่งพูดคุยกับพ่อแม่อย่างดี และพี่ก้องจะเข้ามาสวัสดีทักทายพ่อแม่ทุกครั้ง แต่คราวนี้ฟ้ารีบวิ่งขึ้นห้องทันทีที่เข้าบ้าน .. เมื่อฟ้าถึงห้อง .. ฟ้าคิดถึงพี่ก้องจับหัวใจ คิดถึงมากเหลือเกิน ร้องไห้ราวกับหัวใจกำลังแหลกสลายย่อยยับคาอกตัวเอง .. ฟ้าหยิบสมุดทำมือเล่มนั้นออกมาพร้อมกับกอดไว้แน่น แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 55 12:19:25 แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 55 12:18:19 จากคุณ : Syra Wong เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 12:16:05

ความคิดเห็นที่ 39 ฟ้าร้องไห้อยู่อย่างนั้นไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไรแล้ว .. ค่อยๆ เปิดสมุดเล่มนั้นทีละหน้าๆ เห็นแต่ภาพของพี่ก้องเต็มไปหมด .. ขณะที่เปิดสมุดไปเรื่อยๆ ใจก็พยายามลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดอีกครั้ง และนึกได้ว่าสิ่งสำคัญอีกอย่างที่ลืมไปคือ ประจำเดือนขาด!! ฟ้าไม่รู้จะทำยังไงดี แต่ตอนนั้นก็พยายามมองโลกในแง่ดีว่าอาจจะเป็นเพราะเครียดงานหนัก หรือฮอร์โมนเริ่มเปลี่ยนแปลง (ทั้งๆ ที่ตอนนั้นอายุแค่ 24 ปีเองนะ!!) พี่ก้องโทรมาหาเป็นร้อยๆสายแต่ฟ้าไม่ยอมรับเลย พี่ก้องก็เลยโทรเข้าบ้านบอกพ่อแม่ว่าทะเลาะกับฟ้านิดหน่อย เดี๋ยวพรุ่งนี้จะขออนุญาตเข้ามาหา พ่อแม่ก็ไม่ว่าอะไร เพราะท่านเข้าใจว่าคนเป็นแฟนกันก็มีเรื่องกันเป็นธรรมดา ท่านก็อยากให้ปรับความเข้าใจกันอยู่แล้ว เช้าต่อมาฟ้าลางาน เพราะรู้ว่าตัวเองไปทำงานไม่ไหวแน่ๆ และพี่ก้องก็มาหาที่บ้านแต่เช้า แม่บังคับให้ฟ้าไปคุยกับพี่ก้องให้รู้เรื่อง ภาพแรกที่ฟ้าเห็นคือผู้ชายที่เคยร่าเริงกลับกลายเป็นตึงเครียด สีหน้าที่เคยสดใสกลับดูหม่นหมอง .. ฟ้าหลันนึกถึงภาพเหตุการณ์ผู้หญิงที่นั่งคุกเข่าอ้อนวอน กอดขาผู้ชายร้องไห้เพื่อขอความรัก แต่ผู้ชายกลับฉีกทิ้งไปอย่างไม่ใยดี "พี่ไม่ได้รักเขา พี่รักฟ้า.. และเรื่องระหว่างพี่กับเขามันเป็นอุบัติเหตุ แต่เรื่องของเราพี่ตั้งใจ" ตอนนั้นฟ้าเกลียดผู้ชายคนนี้มาก ทำไมไม่ตัวเองให้ดีกว่านี้ ปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไง และเมื่อมันเกิดขึ้นแล้วทำไมใจร้ายกับผู้หญิงแบบนี้ สะบั้นรักเขาอย่างไม่ใยดี แม้เขาจะคุกเข่าอ้อนวอนกลับไม่เห็นใจ และยังหน้าระรื่นมีอะไรกับผู้หญิงอีกคน!!  ผู้หญิงน่ะถ้าผู้ชายไม่ให้ความหวังก็ไม่หลงจนหัวปักหัวปำขนาดนี้หรอก (ตอนนั้นฟ้าคิดแบบนี้จริงๆ) "เราเลิกกันเถอะ.. ฟ้ากลัวว่าวันนึงฟ้าจะถูกทิ้งแบบพี่เจี๊ยบ" ฟ้าพูดเรียบๆ "ไม่!! พี่ไม่เลิกกับฟ้าเด็ดขาด!! พี่จะไม่ยอมให้ฟ้าเดินไปจากพี่เด็ดขาด!!" พี่ก้องย้ำเสียงหนักแน่น "ถ้าอย่างนั้นฟ้าต้องเป็นฝ่ายยืนรอให้พี่ก้องเดินไปจากฟ้าเองใช่ไหม??" ฟ้าน้ำตาริน.. แล้วหันหลังกลับเข้าบ้าน และวิ่งกลับเข้าบ้านไป .. ฟ้าร้องไห้ราวกับสูญเสียสิ่งที่รักที่สุดไป ร้องราวกับหัวใจแตกสลายไม่มีชิ้นดี .. สักพักแม่เดินเข้ามาหาในห้องและกอดฟ้าเอาไว้ .. อ้อมกอดของแม่อบอุ่นเหลือเกิน อ้อมกอดที่บริสุทธิ์ ไร้เงื่อนไขและข้อแม้ใดๆ อ้อมกอดที่พร้อมอ้ารับเราเสมอไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข อ้อมกอดแรกในชีวิตตั้งแต่วินาทีแรกที่เราเกิดมา และจะขอเป็นอ้อมกอดสุดท้ายในชีวิต "แม่.. ฟ้าเลิกกับพี่ก้องนะ" ฟ้าพูดกับแม่ "..." แม่ไม่พูดอะไร เพียงแค่เอามือขึ้นมาลูบหัวฟ้าเบาๆ แม่ไม่แม้แต่จะถามว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะรู้ว่าฟ้าอาจจะยังไม่พร้อมที่จะพูดถึงมัน .. ปกติแม่เป็นคนดุ แต่เมื่อฟ้าเจอเรื่องแบบนี้แม่กลับไม่ต่อว่าหรือซักถามอะไรสักคำ .. แต่แม่จะว่าอะไรไหมถ้ามันมีบางเรื่องที่ร้ายแรงกว่านี้กำลังเกิดขึ้น วันต่อมาฟ้าลางานอีกวัน (วันนี้พี่ก้องไม่ได้มาหา) ฟ้าไปร้านขายยาหน้าหมู่บ้าน "ชุดทดสอบการตั้งครรภ์ 1 ชุดค่ะ" ฟ้ารวบรวมความกล้าเอ่ยปากบอกเภสัชกรในร้านขายยา ฟ้าไม่คิดเลยว่าในชีวิตนี้จะต้องบากหน้ามาซื้อสิ่งนี้ พ่อแม่พูดกรอกหูมาตลอดตั้งแต่เล็กจนโต ตอนนั้นก็ตั้งใจเอาไว้แล้วว่าเรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นเด็ดขาด.. แต่ด้วยความเป็นผู้หญิง รักพี่ก้องมาก ไว้ใจและเชื่อใจมาก ก็ทุ่มเทให้หมดกายหมดใจ แต่เมื่อเกิดเรื่องขึ้นมาผู้หญิงกลับต้องเป็นฝ่ายก้มหน้ารับสิ่งที่เกิดขึ้นเพียงผู้เดียว จะปฏิเสธว่าไม่ได้ทำ ไม่ใช่ลูกก็ไม่ได้ เพราะเขาอยู่ในท้องของเราเอง ถ้าไม่ใช่ของเราแล้วจะเป็นของใคร .. "สองขีด!! สองขีด.. สองขีด" ฟ้าอ่านคู่มือซ้ำแล้วซ้ำเล่าเป็นสิบๆรอบให้มั่นใจว่าไม่ได้อ่านผิด.. "นี่เราท้องจริงเหรอ??" แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 55 12:34:30 จากคุณ : Syra Wong เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 12:33:41

ความคิดเห็นที่ 40 วันนั้นฟ้าเอาแต่เก็บตัวในห้องทั้งวัน แม่ก็เป็นห่วงเพราะไม่ลงไปกินข้าวเที่ยง แม่ก็เลยยกขึ้นมาให้บนห้อง.. ฟ้าเงยหน้ามองแม่แล้วน้ำตาไหล ก้มลงกราบแทบเท้าแม่ แม่ตกใจ.. มองหน้าฟ้าแล้วน้ำตาไหล กอดฟ้าแน่น "แม่รักลูก" คำพูดของแม่แผ่วเบาปนสะอื้น แต่มันสะเทือนถึงหัวใจ .. นี่เราทำอะไรลงไป!! ฟ้าคิดโทษตัวเองในใจ ทำให้คนที่รักเรามากที่สุดต้องเสียใจได้ยังไง คำสอนที่พ่อแม่อุตส่าพร่ำบ่นไม่มีความหมายเลยใช่ไหม!? ฟ้าร้องไห้สะอื้น.. "แม่คะ.. ฟ้าขอโทษ" แม่กอดฟ้าไว้อย่างนั้นนานเท่าไรไม่รู้ .. ฟ้าเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้ฟัง ตอนเย็นพ่อกลับมาจากที่ทำงาน เห็นแม่กับฟ้านั่งตาแดงกันอยู่สองคนในห้องรับแขก (นั่งรอพ่อ) ในขณะที่นั่งรอพ่อฟ้าเครียดมาก กลัวพ่อจะเป็นอะไรไป เพราะพ่อแก่แล้ว เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของพ่อ ถ้าพ่อจะดุด่า ว่าตีหรือทำโทษอะไรฟ้ายอมทั้งนั้น แต่ขอให้พ่ออย่าเกลียดฟ้าและรักฟ้าเป็นลูกเหมือนเดิมก็พอ .. พ่อมานั่งข้างๆแม่ ฟ้าก้มลงกราบแทบเท้าพ่อน้ำตาไหล "ฟ้าท้องค่ะพ่อ .. ฟ้าผิดไปแล้ว .. ฟ้าขอโทษ" ฟ้าสะอื้นพูดแทบจะไม่เป็นคำ แม่ก็เลยรับหน้าที่อธิบายให้พ่อฟังเรื่องทั้งหมดเอง .. พ่อก้มลงมาลูบหัว "ฟ้าเอ๋ย.. เขาเกิดขึ้นจากความรัก เขาเป็นลูกของฟ้า เขาเป็นหลานของพ่อ พ่อจะเกลียดเขาลงได้ยังไงล่ะลูก เราก็มีกันแค่นี้ ถ้าเราไม่รักกัน ใครจะมารักเราล่ะลูก" พ่อเงียบ แม่ร้องไห้ ฟ้าร้องไห้ .. อยากให้พี่ก้องมาเห็นภาพนี้ พ่อ แม่ และลูกที่กำลังท้องนั่งกอดกันร้องไห้ .. เรามีกันแค่นี้จริงๆ เช้าวันต่อมา (เวลาเดิมที่ปกติฟ้าไปทำงาน) ขณะที่ฟ้ากำลังจะออกไปที่บริษัทเพื่อจะลาออก พี่ก้องขับรถมาหาที่บ้าน สภาพของพี่ก้องตอนนั้นดูโทรมลงไปถนัดตาจริงๆ หน้าซีด ตาคล้ำ บ่งบอกให้รู้ว่าคงไม่ได้นอนและเครียดมาก แต่ก็ยังแต่งตัวประณีตเรียบร้อยเหมือนเคย พี่ก้องยกมือสวัสดีพ่อและบอกว่าวันนี้จะมาส่งฟ้าไปทำงาน พ่อมองหน้าฟ้า ฟ้าจึงหันไปบอกพี่ก้องว่าฟ้าไม่ได้จะไปทำงาน ฟ้าจะไปลาออก พี่ก้องตกใจมาก และนิ่งไปสักพักก่อนที่จะคุกเข่าก้มลงกราบเท้าขอขมาพ่อ ฟ้ายืนน้ำตาไหล กลัวจะใจอ่อนจึงหันหน้าหนีและขึ้นไปนั่งรออยู่บนรถพ่อ "ผมมันเลว ผมไม่ได้ตั้งใจ.. ผมขอโทษครับพ่อ" พี่ก้องเสียงสั่น (ตอนนั้นพี่ก้องยังไม่รู้ว่าฟ้าท้อง) "..." พ่อเงียบไปสักพัก "ผมเคยไว้ใจยกลูกสาวให้คุณดูแล แต่คุณกลับทำให้ฟ้าเสียใจ.. ถ้าเป็นแบบนี้ผมขอลูกสาวผมคืนนะ" แล้วพ่อก็เดินมาขึ้นรถและขับผ่านหน้าพี่ก้องที่ยังคุกเข่าอยู่หน้าบ้านไป ฟ้าขอลาออกจากบริษัทเรียบร้อย เพราะเป็นบริษัทของเพื่อนพ่อจึงไม่ยุ่งยากอะไร เพียงแค่ให้เหตุผลว่า "มีปัญหาเรื่องสุขภาพทำให้ไม่สามารถมาทำงานได้ปกติ" เมื่อกลับมาถึงบ้านยังเห็นรถของพี่ก้องจอดอยู่ ฟ้าใจหายเมื่อเห็นพี่ก้องกำลังนั่งคุยอยู่กับแม่ เมื่อพี่ก้องเห็นฟ้าก็ทำท่าจะเดินเข้ามาหา ฟ้าจึงรีบวิ่งหนีขึ้นห้องไป ตกดึกแม่เข้ามาในห้อง ฟ้าจึงถามว่าแม่คุยอะไรกับพี่ก้อง แม่เล่าว่าเขามากราบขอขมาและเล่าเรื่องทุกอย่างให้แม่ฟัง แต่แม่ไม่ได้พูดอะไร แม่เงียบและรับฟังอย่างเดียว (สรุปว่าพี่ก้องก็ยังไม่รู้ว่าฟ้าท้อง) จากคุณ : Syra Wong เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 12:38:10

ความคิดเห็นที่ 41 มานั่งฟังเป็นเพื่อนนะคะ จากคุณ : ดอกหญ้าสีม่วง เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 12:45:38

ความคิดเห็นที่ 42 เศร้าค่ะ T_T ตัวเราเองคิดว่า จขกท ไม่ได้แต่ง แต่เขียนบรรยายใช้คำได้ดีเหมือนนิยาย ตัวเราคิดว่าไม่ใช่นิยายแน่นอน เพราะดูจากเนื้อเรื่องจริงๆแล้วธรรมดาค่ะ ไม่มีอะไรเลย แต่ยังไงก็ขอชื่นชมนะคะ จขกท มีความสามารถในการถ่ายทอดเรื่องราวผ่านตัวหนังสือได้แก่งมากเลยค่ะ และขอเห็นด้วยอย่างแรงกับ คห34 ค่ะ "ดิฉันไม่เคยขอร้องให้ใครมาอ่าน .. ทุกคนเข้ามาอ่านด้วยสิทธิเสรีภาพและการตัดสินใจของตัวเอง ถ้าใครไม่ถูกใจก็ไม่ต้องอ่านนะคะ ขอบคุณที่เคารพสิทธิส่วนตัวค่ะ" เชียร์อีกแรงค่า จากคุณ : สวยเลือกได้ เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 12:55:45 A:110.164.62.51 X: TicketID:349404

ความคิดเห็นที่ 43 วันต่อมาแม่พาฟ้าไปฝากครรภ์ "จะบอกก้องไหมลูก?" "ไม่ค่ะแม่.. ลูกคนเดียวฟ้าเลี้ยงได้ ไม่ต้องไปร้องขอความเมตตาจากเขาหรอกค่ะ" ฟ้าคิดแบบนั้นจริงๆ และภาพของพี่เจี๊ยบนั่งคุกเข่ากอดขาขอความเมตตาจากพี่ก้องยังติดตาอยู่ไม่เลือนหาย หลังจากนั้นฟ้ากับแม่ก็กลับบ้าน ฟ้าเห็นพี่ก้องนั่งรออยู่หน้าบ้าน พี่ก้องรีบลุกยืนขึ้นด้วยความดีใจเมื่อเห็นรถของฟ้ากับแม่มาถึง พี่ก้องเดินตามเข้ามาในบ้านพร้อมกับเปิดประตูรถให้ฟ้า "สวัสดีครับคุณแม่" พี่ก้องยกมือไหว้สวัสดีแม่ แม่จึงรับไหว้และเดินเข้าบ้านไปโดยไม่พูดอะไร พี่ก้องจึงหันหน้ามองมาที่ฟ้าพร้อมกับร้อยยิ้มแห้งๆ แววตาหมองคล้ำไม่สดใสเหมือนเคย (ฟ้าสงสารพี่ก้องมาก และยอมรับว่ายังรักพี่ก้องอยู่มาก รักมากเหมือนเดิม แต่ฟ้าจะไม่ยอมให้ใครหรืออะไรมาทำร้ายฟ้าอีกต่อไปแล้ว) ฟ้าเดินจะเข้าบ้าน แต่พี่ก้องรีบคว้าจับแขนฟ้าเอาไว้ "ปล่อย!!" คำเดียว สั้นๆ แต่หนักแน่น .. พี่ก้องค่อยๆปล่อยมือออก ฟ้าทำใจแข็งเดินเข้าบ้านไป ไม่รู้ว่าพี่ก้องอยู่ตรงนั้นนานแค่ไหน กลับไปตอนไหน เพราะฟ้าไม่ได้มอง เอาแต่ร้องไห้อยู่ในห้อง.. "ไปอยู่ที่เชียงใหม่ไหมลูก ไปอยู่กับป้า.. ลูกจะได้สดชื่นมากขึ้น แม่เป็นห่วงหลานในท้องด้วย" ฟ้าก็เห็นว่าถ้าอยู่ที่นี่ต่อไปต้องจมกับเรื่องนี้ไม่จบสิ้นแน่ๆ ก็เลยตกลงไปอยู่กับป้าที่เชียงใหม่ แต่ก่อนจะไปฟ้าได้ฝากสมุดเล่มนั้นไว้ที่บ้านเพื่อคืนพี่ก้อง หลังจากนั้นฟ้าจึงเดินทางไปเชียงใหม่และไม่ได้ข่าวพี่ก้องอีกเลย.. ตอนนี้ท้องได้เกือบ 4 เดือนแล้ว.. มาอยู่เชียงใหม่ได้ 2 เดือนกว่าๆแล้ว สภาพจิตใจเริ่มดีขึ้น พ่อแม่บอกว่าจะมาหาวันศุกร์นี้ ดีใจจังเพราะไม่ได้เจอพ่อแม่นานแล้ว.. คิดถึงมาก พ่อแม่มาถึงก็สังสรรค์กับป้ายกใหญ่เลย (ป้ารู้เรื่องทุกอย่างแล้ว เพราะฟ้าเล่าให้ฟังเอง แต่ตอนที่ฟ้าเล่าป้าก็บอกว่า "ใครๆก็ทำผิดกันได้ทั้งนั้น เราควรให้อภัยเขาตามสมควร เพราะถ้าเราเป็นฝ่ายที่ทำผิดบ้าง เราก็คงต้องการโอกาสนั้นเหมือนกันนะลูก" ประโยคนี้ทำเอาดิฉันน้ำตาไหลเลยค่ะ) "ก้องเอาสมุดไปแล้วนะลูก หลังจากที่ลูกมาเชียงใหม่ได้สองสามวัน เขาก็มาหาลูกที่บ้านอีก แต่พอแม่บอกว่าลูกไม่อยู่ แล้วเขาก็หายไปเลย" แม่เล่าให้ฟ้าฟังเพราะดูท่าทางฟ้าจะทำใจได้บ้างแล้ว "พี่ก้องเป็นยังไงบ้างคะแม่" ฟ้าถามด้วยความเป็นห่วง.. อย่างน้อยเขาก็เป็นพ่อของลูกในท้อง และฟ้ายังรักพี่ก้องอยู่มากเหมือนเดิม แม่ส่ายหัว "ดูไม่ได้เลย.. โทรมจนเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลยลูก" ฟ้าสะอึก.. นึกสงสารขึ้นมาจับใจ แต่ก็คิดไว้แล้วว่าจะไม่กลับหลังเดินเข้าไปอยู่ในสถานการณ์นั้นอีก แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 55 12:59:31 จากคุณ : Syra Wong เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 12:58:19

ความคิดเห็นที่ 44 หลังจากที่พ่อแม่กลับไปกรุงเทพไม่นานก็โทรมาหาฟ้าที่เชียงใหม่ "ฟ้า.. ก้องรถคว่ำ!!" ประโยคนี้ทำให้ฟ้าแทบทรุด .. และไม่รีรอที่จะมากรุงเทพในทันที เวลาผ่านไปนานเหลือเกิน.. ทำไมระยะทางเชียงใหม่-กรุงเทพช่างยาวไกลขนาดนี้ .. เมื่อมาถึงกรุงเทพ ฟ้ารีบตรงไปที่โรงพยาบาล .. พี่ก้องนอนสลบอยู่ในห้องไอซียู ไม่ฟื้นมา 10 วันแล้ว .. คนบ้า!! แย่ที่สุด!! ตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!! ... "หมดเวลาเยี่ยมแล้วค่ะ" ... เช้าวันรุ่งขึ้นฟ้ามาแต่เช้า (ตอนกลางคืนนอนไม่หลับเลย) ฟ้าเห็นพ่อแม่ของพี่ก้องนั่งอยู่ "ฟ้าหรือเปล่าลูก?" แม่ของพี่ก้องเอ่ยปากถาม น้ำตานองหน้า หลังจากนั้นแม่ก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังว่าพี่ก้องเล่าให้พ่อกับแม่ฟังตั้งแต่ขออนุญาตพ่อแม่คบกับฟ้า และมีเรื่องผู้หญิงคนอื่นเข้ามา และฟ้าหนีไปอยู่ที่เชียงใหม่ (ช่วงที่พ่อแม่ของฟ้าไปเชียงใหม่เยี่ยมฟ้า พี่ก้องก็มาที่บ้านฟ้าอีก แล้วถามจากคนเฝ้าบ้านก็รู้ว่าฟ้าไปอยู่เชียงใหม่) พี่ก้องก็เลยรีบขับรถจะมาตามหาฟ้าทันที แต่ด้วยสภาพร่างกายที่อ่อนเพลียสะสมมานานก็เลยทำให้รถเสียหลักตกเขา ช่วงแรกรักษาที่โรงพยาบาลจังหวัดที่ประสบอุบัติเหตุ แต่เครื่องมือไม่พร้อมก็เลยย้ายเข้ามารักษาในกรุงเทพ แม่เล่าพร้อมกับพยายามเช็ดน้ำตา แต่ทว่าน้ำตาแม่กลับไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย .. แม่หยิบสมุดเล่มหนึ่งออกมาจากกระเป๋า.. สมุดเล่มนี้คุ้นเหลือเกิน .. ฟ้าแทบหยุดหายใจ "เจอในรถของก้อง.. แม่คิดว่าก้องคงอยากเอาไปให้ฟ้า" ฟ้าร้องไห้ กอดสมุดแน่น เดินไปที่เตียงพี่ก้อง.. เครื่องมือแพทย์ช่วยชีวิตห้อยระโยงระยางเต็มไปหมดเลย พี่ก้องคงเจ็บมาก บาดแผลเต็มตัว ผ้าพันแผลพันไว้แทบทุกส่วนของร่างกาย ตาของพี่ก้องพี่หลับอยู่ดูลึกโบ๋ลงไปในเบ้า หน้าตอบ คล้ำ.. ฟ้าเอามือของตัวเองข้างหนึ่งวางไว้บนหน้าอกซ้ายฝั่งหัวใจของพี่ก้อง ส่วนมืออีกข้างหนึ่งวางไว้บนท้องของตัวเอง "นี่คือลูกของเรา.. พี่ก้องกำลังจะได้เป็นพ่อ .. พี่ก้องต้องรีบหายไวๆนะ" .. ช้าไปไหมที่จะบอกพี่ก้องตอนนี้ว่าฟ้ารักพี่ก้องมากแค่ไหน ฟ้าไม่เคยหยุดรักพี่ก้องเลย ฟ้าให้อภัยทุกอย่างแล้ว ขอแค่พี่ก้องฟื้นขึ้นมาและหายเป็นปกติ กลับมาเป็นพี่ก้องคนเดิม แต่งงานและอยู่กับฟ้าจนแก่ไปด้วยกัน ... พี่ก้องหลับไป 12 วันแล้วนะ .. เมื่อไรจะตื่นสักที .. ฟ้าและลูกรออยู่นะคะ พี่ก้องหลับไป 13 วันแล้ว .. พี่เจี๊ยบมาเยี่ยม และทำท่าตกใจมากเมื่อเจอฟ้านั่งอยู่ในห้อง .. พี่เจี๊ยบร้องไห้พร้อมโผเข้ามากอดฟ้า พร่ำพูดแต่คำขอโทษไม่หยุด "พี่ผิดเองฟ้า พี่ผิดเอง พี่รู้ว่าก้องไม่ได้รักพี่ และเขารักฟ้ามากแค่ไหน พี่คิดว่าถ้าไม่มีฟ้าเขาคงจะรักพี่บ้าง แต่.. " พี่เจี๊ยบร้องไห้ไม่หยุด "นี่เราทำอะไรลงไป!! เราฆ่าคนรักให้ตายทั้งเป็นด้วยความผิดที่ไม่ตั้งใจเพียงครั้งเดียว .. เราสนใจแต่ตัวเองมากเกินไปหรือเปล่า?? ถ้าเราเปิดใจรับฟังพี่ก้องบ้าง เรื่องทุกอย่างก็คงจะจบลงด้วยดี ไม่มีใครต้องเสียใจ .. ถ้าเราให้อภัย เราและอีกหลายๆชีวิตก็คงจะมีความสุข" ... .. . ฟ้าเปิดอ่านสมุดทำมือของพี่ก้อง.. อ่านซ้ำทุกบรรทัด ทุกประโยค .. แต่ทว่าหน้าสุดท้ายพี่ก้องเพิ่งเขียนใหม่ .. ซึ่งฟ้ายังไม่เคยได้อ่าน "พี่ขอโทษ" แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 55 13:04:54 จากคุณ : Syra Wong เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 13:03:55

ความคิดเห็นที่ 45 เย้ๆๆๆๆๆ มาแล้วๆๆๆๆๆ ให้กำลังใจค่า <3 จากคุณ : สวยเลือกได้ เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 13:07:46 A:110.164.62.51 X: TicketID:349404

ความคิดเห็นที่ 46 ติดตามอย่างเหนียวแน่นหนึบหนุบหนับเลย จากคุณ : สวยเลือกได้ เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 13:08:20 A:110.164.62.51 X: TicketID:349404

ความคิดเห็นที่ 47 ฝาก จขกท ให้กำลังใจคุณฟ้าด้วยนะครับ จากคุณ : theprincepee เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 13:13:21

ความคิดเห็นที่ 48 "ก้องกระซิบ ถึงฟากฟ้า" พี่ก้องตื่นขึ้นมากระซิบให้ฟ้าฟังอีกได้ไหม?? ตื่นมาบอกเล่าเรื่องราวให้ฟ้าอ่านอีกได้ไหม?? บอกว่ารักฟ้ามากแค่ไหน.. บอกว่าจะดูแลฟ้าตลอดไป.. พี่ก้องสัญญาว่าจะดูแลฟ้าตลอดไปไม่ใช่เหรอคะ ... .. . ฟ้ารักพี่ก้องค่ะ.. วันที่ 15 หมอถอดเครื่องช่วยหายใจแล้วนะ.. พี่ก้องคงจะต้องหลับตลอดไป.. พี่ก้องทิ้งฟ้าไปจริงๆแล้ว .. อย่าลืมคิดถึงฟ้ากับลูกบ้างนะคะ .. ตอนนี้ลูกอายุ 3 ขวบแล้วค่ะ กำลังน่ารักเลยค่ะ ชื่อ "น้องก้องฟ้า" .. เราแม่ลูกคิดถึงพี่ก้องมากนะคะ (ปัจจุบันฟ้าอยู่กับพ่อแม่ที่กรุงเทพ และพ่อแม่ของพี่ก้องยังไปมาหาสู่อยู่เสมอ ส่วนพี่เจี๊ยบก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย) จากคุณ : Syra Wong เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 13:16:19

ความคิดเห็นที่ 49 ขอบคุณทุกกำลังใจ ขอบคุณทุกแรงเชียร์ ขอบคุณคนที่ติดตาม ขอบคุณทุกหน้าไมค์และหลังไมค์ ขอบคุณค่ะ ... ดิฉันหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเรื่องนี้คงจะเป็นแง่คิดให้ทุกคนได้ดีนะคะ สิ่งที่ดิฉันต้องการจะบอกเล่าก็มีเพียงเท่านี้ ขอบคุณมากจริงๆค่ะ จากคุณ : Syra Wong เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 13:18:47

ความคิดเห็นที่ 50 ขอบคุณมากค่ะที่มาเล่าให้ฟัง ติดตามอ่านตลอด ซึ้งใจมากค่ะ ฝากบอกคุณฟ้าว่าขอให้เข้มแข็ง มีความสุข ดูแลน้องก้องฟ้าเติบโต คุณก้องต้องมองดูแม่ลูกอยู่แน่นอน ขอมอบกำลังใจให้อย่างล้นใจเลยนะคะ จากคุณ : แถวนี้มีแต่ป้า เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 13:25:00

ความคิดเห็นที่ 51 ขอบคุณมากจริงๆ สำหรับเรื่องที่เล่าให้ฟัง ได้แง่คิดหลายอย่างจริงๆ คุ้มค่ากับการติดตาม เป็นอีกหนึี่งกำลังใจแล้วกันค่ะ จากคุณ : gui (หมูส้ม) เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 13:55:41

ความคิดเห็นที่ 52 อ่านแล้วเศร้าจังเลยย  ขอเป็นกำลังใจให้คุณฟ้าด้วยค่ะ จากคุณ : IPC เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 16:31:24

ความคิดเห็นที่ 53 เศร้าอ่ะ ขอบคณมากๆนะคะ สนุกดีค่ะ ได้แง่คิด แบบนี้เรียกทิฐิป่าวคะ จากคุณ : aingy เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 18:00:21

ความคิดเห็นที่ 54 อ่านจบแล้วค่ะ...เป็นกำลังใจให้คุณฟ้านะคะ ขอบคุณคุณเจ้าของกระทู้ที่มาถ่ายทอดให้อ่านค่ะ :) จากคุณ : ฟากฟ้าฝั่งฝัน เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 21:42:28

ความคิดเห็นที่ 55 กระทู้แรกจริงๆที่ทำให้เราน้ำตาไหล ติดตามมาตั้งแต่แรก เศร้ามากๆ เป็นกำลังใจให้คุณฟ้ากับลูกนะคะ เราชอบการบรรยายของจขกท.มากๆ มันทำให้เรานึกภาพตามได้อย่างดีเลยค่ะ เศร้าค่ะ เศร้าจริงๆ จากคุณ : Imphamog เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 22:28:23

ความคิดเห็นที่ 57 ขอบคุณนะค่ะ ที่มาเขียนให้อ่านค่ะ เป็นกำลังใจให้คุณฟ้าด้วยนะค่ะ อ่านไปน้ำตาก็ไหลไปด้วย เศร้าค่ะ จากคุณ : npunch เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 13:09:50

ความคิดเห็นที่ 58 ขอขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ ไม่คิดว่าจะได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นขนาดนี้ ดิฉันเองอยากให้ทุกคนได้รับรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้เพื่อเป็นแง่คิดในชีวิตค่ะ ดิฉันได้รับฟังจากปากของ "ฟ้า" เห็นน้ำตา สีหน้า ท่าทาง.. จึงทำให้เกิดความซาบซึ้งอย่างที่สุด และดิฉันก็อยากจะให้ทุกคนได้รับรู้ความรู้สึกนี้เช่นเดียวกัน จึงพยายามเขียนถ่ายทอดออกมาให้เห็นถึงอารมณ์และความรู้สึกของบุคคลในเรื่องให้มากที่สุด ขอขอบคุณทุกกำลังใจอีกครั้งค่ะ จากคุณ : Syra Wong เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 12:10:18