~~~~ ขอเล่าประสบการณ์คลอดธรรมชาติและการอยู่ไฟนะคะ ~~~~
|
 |
เข้ามาอ่าน หาข้อมูลก็ตั้งหลายที วันนี้พอมีเวลาเลยอยากมาเล่าประสบการณ์คลอดของตัวเองดูบ้างนะคะ
ขอออกตัวก่อนเลย ว่าไม่เคยเขียนเรื่องเล่าแบบนี้มาก่อน อาจจะอ่านแล้วไม่สละสลวยเท่าไรนะคะ
กำหนดคลอดจริงๆ แล้วตรงกับวันที่ 23 มค 55 แต่คลอดจริงวันที่ 19 มค 55 คะ
ไม่มีอาการน้ำเดิน ไม่มีอาการมูกเลือด มีแต่อาการปวดท้องทุก 5 นาที
ก่อนคลอดประมาณ 1 อาทิตย์ รู้สึกมีอาการปวดประจำเดือนแบบแผ่วๆ คะ
ยังบอกสามีอยู่เลย ว่าน่าจะใกล้เต็มทีแล้ว
บอกตามตรง ว่าไม่มีความรู้สึกตื่นเต้นเลย มีแต่ความกลัว กลัวว่าจะเจ็บสักแค่ไหนน่ะ
เพราะอ่านเรื่องเล่าจากแม่แม่เยอะ เลยจิตตกค่ะ กลัวเจ็บมากกกก--"
เหอเหอ ทั้งที่กลัว แต่ก็หาอ่านเรื่อยเลยนะคะ
เริ่มเรื่องเลยละกัน ตัวเราเองรู้สึกปวดท้อง คืนวันที่ 17 มค คะ ปวดทุก 5 นาทีบ้าง 6 นาทีบ้าง
จริงๆแล้ว ยังคิดว่าตัวเองละเมออยู่ด้วยซ้ำ เหมือนกับฝันว่าปวดท้องอ่ะคะ เพราะพอลืมตา ก็หายปวด
สงสัยจะง่วงมาก พอคราวนี้เลยตั้งสติดีดี ปรากฎว่า มันเป็นอาการปวดท้องจริง ๆ ก็นอนปวดไปเรื่อย
และจากที่หาข้อมูลมา เราก็คิดว่าน่าจะปวดท้องจริงแล้วน่ะ ไม่น่าจะปวดท้องหลอก
นอนปวดอยู่ที่บ้านทั้งคืน พอประมาณ ตี 5 ของวันที่ 18 มค ก็เลยบอกสามีให้ไป รพ
พอไปถึง พยาบาลก็ตรวจว่าปากมดลูกเปิดเท่าไร อยากบอกว่า ล้วงเข้าไปเจ็บมากกกกก
แล้วคุณพยาบาลก็บอกว่า ยังเปิดไม่ถึงเซน เลยนะคะ และท้องก็ยังไม่ลงต่ำมาก
แอบคิดในใจ นี่ปวดทุก 5 นาที แล้วยังไม่ใช่ แล้วถ้้าคลอดจริงจะเอาอะไรเป็นเกณฑ์ฟร่ะ
หลังจากนั้นคุณพยาบาลก็ต่อโทรศัพท์ถึงคุณหมอที่ฝากพิเศษไว้ค่ะ คุณหมอบอกว่า
ที่เคยคุยว่าจะคลอดธรรมชาติ อาจต้องมาดูกันอีกที เพราะเด็กกลับหัวแล้ว แต่ยังไม่ลงต่ำ
เลยหวนนึกไปถึงตอนพยาบาลตรวจปากมดลูก ว่าเธอล้วงเข้าไปสุดมือเลย ยังไม่ถึงอีกหรอ
คงจะไม่ลงต่ำจริงๆ นั่นแหล่ะ
เพราะตอนเธอล้วงนั้นเจ็บมากกก จริงๆ
ก็แอบเซ็งอ่ะคะ เพราะตั้งใจว่าจะคลอดธรรมชาติ แต่ก็ต้องเลยตามเลย เชื่อคุณหมอ
เช้าวันนั้นก็ไปทำงานต่อ โดยมีอาการปวดท้องทุกๆ 5 นาที ตลอดทั้งวัน เจ็บปวดพอกลั้นใจค่ะ
จนตอนเย็นกลับมาถึงบ้าน ตั้งแต่ประมาณ 3 ทุ่ม ก็มีอาการปวดยาวขึ้นหน่ะคะ จากที่ปวดครั้งนึง
อดทนสักอึดใจนึง มันก็จะคลายความเจ็บปวดลง คราวนี้ มันยาวกว่านั้น
ถึงกับนึกไปถึงหนังสมัยโบราณ ตอนที่มีคนท้อง แล้วต้องโหนมือกับเชือกหน่ะคะ
ตัวเราเองก็โหนมือกับคุณสามี สามีก็ดันไม่สบายกินยาแก้แพ้เข้าไป เราเองก็กลัวจะไปเก้ออีก
ก็เลยนอนโหน บิดแขนสามี จนรู้สึกว่า เอาว่ะ เค้าไล่กลับก็ไล่กลับ ถ้ามันปวดขนาดนี้
แล้วปากมดลูกยังไม่เปิดอีกล่ะก็ สมควรจะผ่าแล้วหล่ะ ก็เลยปลุกสามีพาไป รพ
เจอพยาบาลคนเดิมตรวจให้ พยาบาลตรวจแล้วบอกว่า คุณแม่เก่งมากเลยนะคะ
ปากมดลูกเปิด 5 ซม แล้ว ตอนนั้นคุณพยาบาลล้วงนิ้วเข้าไปกวาดอย่างแรงทีนึง เจ็บมากกกก อีกแล้วคะ
คุณพยาบาลบอกว่าจะได้เป็นการเร่งให้ปากมดลูกเปิดเร็วๆ --"
พอตรวจเสร็จก็ออกมากรอกเอกสารกับสามี
แล้วเค้าก็แยกเรากับสามี โดยที่เราก็ต้องไปโกนและสวนก่อน
ส่วนคุณสามีมาทราบทีหลังว่าไปเปิดห้องนอนรอแล้ว
ตอนแยกเราเพื่อไปโกนกับสวน ก็มี น่าจะเป็นผู้ช่วยพยาบาลนะคะ บอกให้เราใส่เสื้อของ รพ
แล้วก็ขึ้นไปนอนรอบนเตียง เธอก็เข้ามาโกนพร้อมทั้งขอเบอร์โทรศัพท์และที่อยู่เรา
อารามตอนนั้น อยากได้อะไรก็เอาไป ก็เลยบอกไป มารู้ทีหลังว่าเธอขายชุด คล้ายคล้ายโอนามิ อ่ะคะ
โกนเสร็จก็สวน แล้วเธอก็ให้กลั้นไว้ให้นานที่สุดก่อน แล้วค่อยไปเข้าห้องน้ำ
แอบเล่านิดนุง แอบมองตอนเธอโกนเสร็จ มันก็ไม้ได้เกลี้ยงเกลานะคะ
ตอนที่สวนแล้วรอให้ปวดท้องถ่าย มันแทบอยากจะเข้าห้องน้ำซะเดี๋ยวนั้นเลย แต่เธอบอกว่า
ถ้าไม่กลั้นให้นานที่สุด มันจะออกมาแต่น้ำ
ตอนนั้นก็ทั้งปวดท้องคลอด ปวดท้องอึ มันไม่ใช่ว่าอยากจะลุกก็ลุกได้นะคะ
มันต้องรอจังหวะให้คลายการปวดท้อง แล้วค่อยกระเถิบเอาตัวเองออกจากเตียงมาเข้าห้องน้ำ
ก็คิดว่า ทนไม่ไหวแล้ว ถ้าไม่ลุกออกไปตอนนี้ สงสัยต้องราดอยู่บนเตียงแน่แน่
ก็ไปเข้าห้องน้ำ แต่ก็แอบรู้สึกว่มันปวดปวดอีก แต่ไม่ออกมาแล้ว ก็ว่า เดี๋ยวมาเข้าใหม่ล่ะกัน
ก็กลับไปนอนรอบนเตียง แล้วสักพัก ผช พยาบาลคนนั้นก็บอกว่า น่าจะหมดแล้วนะคะ
ในใจคิดว่า ยัง ยังมีอยู่ แต่ไม่รู้จะทำไง ไปหาเข้าเอาดาบหน้า เพราะให้เข้าตอนนี้ก็ไม่ออกอยู่ดี
ช่วงนี้ เค้าก็มาเก็บสมบัติติดตัวของเราค่ะ กิ๊ฟ รองเท้าแตะ ใส่ถุงพลาสติก ไปไว้กะสามี เราก็นุ่งชุดของ รพ
แล้วโดนเข็นไปห้องคลอดเลย
แอบรู้สึกตื่นเต้น~~~~
พอไปถึงห้องคลอด เค้าก็ให้เราไปนอนบนเตียง
ให้น้ำเกลือที่แขนข้างซ้าย ที่ท้องก็มีอุปกรณ์วัดการเต้นของหัวใจของลูก
ตอนนั้นก็นอนปวดไปเรื่อยเลยคะ ตั้งแต่เที่ยงคืนที่มาถึง รพ นอนจนถึง ตีสาม พยาบาลมาตรวจดูแล้ว บอกว่า
เปิด 6 ซม แล้วคะ อุ้แม่เจ้า ปวดมาตั้งนาน เพิ่งได้เซ็นเดียว
คิดในใจว่าเที่ยงของอีกวันแน่แน่
ช่วงเปิด 6 ซม นี่หล่ะคะ ที่รู้สึกว่าคงเป็นน้ำเดิน ก็นอนปวดไปจน ตี 4 กว่า ก็เห็นคุณหมอ
คุณหมอบอกว่า ถ้าอยากเบ่งเบ่งได้เลยน่ะ แล้วแกก็เดินออกไป
ตอนนั้นด้วยความไม่รู้จริงๆ ว่า เบ่งคลอด ไม่ใช่ทีสองที มันเป็นช่วงเวลาที่ทรหดยิ่งกว่ารอปากมดลูกเปิดอีก
เราก็พยายามไม่คล้อยตามลมเบ่งอ่ะคะ เพาะกลัวว่าแผลจะฉีก กลัวหมอมาไม่ทัน กลัวแผลไม่สวย
ยังมีกะใจคิดเรื่องนี้อยู่ 555
สักพักคุณหมอก็เดินเข้ามาใหม่ แล้วบอกว่า ทีสองที ก็ออกแล้ว
แอบคิดในใจ ดีจัง ใกล้แล้วสิน่ะ
พอลมเบ่งมา ก็เบ่งไปเถิดค่ะ มันไม่ใช่ทีสองที และมันก็ทรมานกว่าเบ่งอึมากมาย
เบ่งยาวยาว ปิดปากนะคะ เพราะแรงจะหมด ทั้งพยาบาล ทั้งคุณหมอ ลุ้นกันใหญ่ ขาเขอนี่แหก
ไม่มีอะไรปกปิด อายก็อาย แต่ไม่รู้จะทำยังไง ทำมึนมึน เบ่งเบ่งไป จนประมาณตี 5 อ่ะคะ ก็คลอดน้องออกมา
แล้วก็รู้สึกเหมือนได้ไปอยู่ในดินแดนมหัศจรรย์ เพิ่งมารู้ทีหลังว่าเป็นยากล่อมประสาทชนิดนึง
เหมือนกับได้ขึ้นสวรรค์เลยหล่ะคะ หุหุหุ
แต่ได้ยินตลอดน่ะคะ ความเจ็บปวดก็ยังมี รู้สึกเลยว่าตอนที่โดนกรีดที่ฝีเย็บ ยังรู้สึกแปลบแปลบเลยคะ
ก็มึนมึนง่วงง่วง งงงง จน 6 โมง ก็รู้สึกตัวค่ะ
ภายในวันนั้น ก็เดินได้เลยนะคะ ฟื้นตัวเร็วมากจริงๆ แต่พยาบาลให้ลุกออกจากเตียงหลัง บ่ายโมงไปแล้วอ่ะคะ
เพราะกลัวว่าจะตกเลือด ประมาณว่าให้นอนเฉยๆ รอดูอาการก่อน
พอหลัง บ่ายโมง ก็ลุกออกจากเตียงได้
จบแล้วหล่ะคะ ประสบการณ์คลอดธรรมชาติท้องแรกของเรา
เดี๋ยวจะมาเล่าเรื่องการอยู่ไฟต่อนะคะ
| จากคุณ |
:
Gloden - dragon 
|
| เขียนเมื่อ |
:
18 ก.พ. 55 13:39:43
|
|
|
| 
