ความคิดเห็นที่ 1 อ่านเเล้วนํ้าตาซึม รู้สึกเศร้าอย่างบอกไม่ถูก กอดเเน่นๆ ทีนึงค่ะ จากคุณ : aomerix2 เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 22:46:53

ความคิดเห็นที่ 2 ขอแสดงความเสียใจเรื่องสามีคุณนะคะและขอเป็นกำลังใจให้คุณแม่คนเก่งค่ะ ชีวิตต้องดำเนินต่อไปนะคะ จากคุณ : Cartoon & Goethe เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 22:47:18

ความคิดเห็นที่ 3 เข้ามารับฟังและเป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปเพื่อลูกน้อยน่ะจ๊ะ จากคุณ : หนุกจังตังค์อยู่ครบ เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 22:47:27

ความคิดเห็นที่ 4 หลายๆคนก็บอกว่าให้เข้มแข็งเพื่อลูก เราก็พยายามจะทำเช่นนั้นแต่มันก็แอบจิตตกไม่ได้ อาทิตย์หน้าลูกก็จะขวบแล้วเราเคยคุยกับแฟนกันไว้มากมายว่าวันเกิดลูกจะพาเค้าไปใหนจะจัดงานกันอย่างไร แล้วมันก็จะไม่มีแบบนั้นอีกแล้ว เราไม่อยากเศร้าแต่มันก็อดไม่ได้เราไม่อยากจัดงานวันเกิดแต่มันก็คงไม่ยุติธรรมกับลูกถ้าต้องให้เค้าพลอยเศร้าไปกับเรา เราควรทำให้เค้ามีความสุขถึงแม้ว่าจะอยู่กันแค่สองคนแม่ลูก เราอยากเข้มแข็งให้ได้เหมือนที่ทุกคนให้กำลังใจ เราอยากรู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ใหนมันถึงจะดีขึ้น เราไม่อยากร้องไห้ทุกวันเหมือนที่เป็นอยู่ตอนนี้ จากคุณ : คนชอบตู่ เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 22:50:24

ความคิดเห็นที่ 5 เป็นกำลังใจให้ค่ะ อย่างน้อยคุณก็มีลูกที่เป็นตัวแทนความรักของคุณและสามี ความรักของคุณที่มีให้ลูกจะทำให้คุณสามารถเป็นทั้งพ่อและแม่ได้ค่ะ จากคุณ : petch_sri เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 22:52:36

ความคิดเห็นที่ 6 เป็นกําลังใจให้นะคะ... จากคุณ : เขียนบน iPhone (ปาปาย่า) เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 22:53:02

ความคิดเห็นที่ 7 วันนี้พอดีเข้ากะดึก ขอเป็นกำลังใจให้คุณแม่สู้ๆนะค่ะ เวลาคิดถึงเค้าก็ขอให้เอาความคิดถึงมาเป็นแรงผลักดันให้คุณแม่และลูกน้อยก้าวเดินต่อไปนะค่ะ อย่าไปคิดค่ะว่าลุกคุณไม่มีพ่อ ลูกคุณก็มีพ่อค่ะ เพียงแต่คุณพ่อไปสวรรค์แล้ว ตอนนี้เด็กอาจไม่เข้าใจ แต่ในภายภาคหน้าเด็กสามารถรู้ได้แน่นอนค่ะ คุณแม่สู้ๆนะค่ะ ถ้าคิดถึงคุณพ่อเมื่อไหร่คุณแม่ก็ร้องไห้ได้เลยนะค่ะ อย่าเก็บมันไว้ น้ำตาจะทำให้เรารู้สึกดีที่สุดก็ต่อเมื่อระบายมันออกมา สู้ๆนะค่ะ มีลูกและเราเป็นกำลังใจนะค่ะ จากคุณ : แม่หนูลูกเสือ (แม่หนูลูกเสือ) เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 22:53:16

ความคิดเห็นที่ 8 เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : หัวใจนักท่องเที่ยว เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 22:54:18

ความคิดเห็นที่ 9 เข้ามาคุยกัน ระบายได้นะคะ เราเห็นใจคุณจริงๆ แค่คิดก็เศร้าแล้ว จากคุณ : LadyOctober เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 22:57:28

ความคิดเห็นที่ 10 นับจากแม่เราเสียไปเมื่อเราอายุยี่สิบ เราก็ใช้ชีวิตคนเดียวมาตลอด แต่ก็มีญาติพี่น้องคอยช่วยเหลืออยู่ห่างๆ แต่เค้าก็ไม่ใช่ครอบครัวเรา ความหมายคำว่าครอบครัวของเราคือพ่อแม่ลูกประมาณเนี้ย เรามาเจอแฟนเราเมื่อปลายปี52นี้เอง เราคบกันค่อนข้างเร็วแฟนเรามีอายุมากกว่า15ปี เราชอบคนมีอายุมากกว่ามาแต่ใหนแต่ไร เรามาคิดเอาเองว่าที่เป็นแบบนี้อาจเพราะเราขาดความอบอุ่นจากการที่ไม่มีพ่อ ทำให้เราชอบคนมีอายุมันรู้สึกอบอุ่นดีเหมือนพ่อและแฟนไปในตัว 555 เค้าเคยแต่งงานมาก่อนแล้วเลิกกับภรรยาเค้านานแล้ว และภรรยาเค้าก็ไปมีครอบครัวใหม่ มีลูกสองคนโตกันหมดแล้วทำงานแล้วคนนึง อีกคนอยู่กับแม่ เราให้เค้าย้ายมาอยู่กับเราที่คอนโดเพราะห้องกับที่ทำงานเราใกล้กัน แต่บ้านเค้าไกลมากเราเลยไม่อยากไปอยู่บ้านเค้า จากคุณ : คนชอบตู่ เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 23:02:00

ความคิดเห็นที่ 11 เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : extrajeab เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 23:05:58

ความคิดเห็นที่ 12 เราเหงาได้ และท้อได้ค่ะ แต่อย่าถอย...เพราะมีอีก 1ชีวิตที่จะต้องเติบโต เรานึกไม่ออกเหมือนกัน ถ้าต้องขาด(พ่อของลูก) วันนั้น ..เราคงไม่ต่างกัน เข้าใจค่ะ   หันไปหาอย่างอื่นแทนนะคะ อ่านหนังสือศาสนา (ที่พึ่งทางใจอย่างดีค่ะ) และหันเข้าหากิจกรรมเยอะๆ อย่าปล่อยให้เหงา เพราะเดี๋ยวจะยิ่งแย่ จากคุณ : kansakx_aj5 เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 23:08:46

ความคิดเห็นที่ 13 เค้าบอกเราว่าเค้าทำหมันแล้ว เราก็เลยไม่ได้ป้องกันอะไรและเราก็ไม่ใส่ใจด้วย จนกระทั่งรู้สึกว่าประจำเดือนขาดนานไปไหมจะสองเดือนแล้วนะ ก็เลยลองตรวจดูปรากฏว่าท้องอ้าวแล้วเค้าบอกว่าทำหมันแล้วจะรับเป็นพ่อเด็กไหมเนี้ย ถ้าไม่ใช่เค้าก็ต้องเป็นปลากัดแหละที่มองตาแล้วท้องอ่ะ สรุปเค้าโกหกคิดไปเองว่าอายุมากแล้วคงไม่มีน้ำยาเฮ้อคิดไปได้ ตอนนั้นเราเครียดมากกลัวที่บ้านรับไม่ได้หมายถึงญาติพี่น้องคะ เพราะเราเป็นหลานสาวคนเดียวของบ้าน ตอนนั้นเราก็อายุ29แล้วจะว่าไปก็ถือว่าเริ่มแก่แล้วหล่ะ เค้าก็บอกเราว่าเค้ารับผิดชอบทุกอย่างไปพบป้าเราและญาติเราทุกคน ตอนนั้นไม่มีใครชอบเค้าเลยเพราะว่าแก่ ไม่รวย แต่มันก็ต้องแต่งงานแหละทำไงได้และเป็นที่มาของการแต่งสายฟ้าแลบ(ไม่ใช่ดารานะอิอิ) จากคุณ : คนชอบตู่ เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 23:12:42

ความคิดเห็นที่ 14 สู้ๆ สู้ๆ สู้ๆ สู้ๆ สู้ๆ สู้ๆ สู้ๆ สู้ๆ สู้ๆ สู้ๆ สู้ๆ สู้ๆ สู้ๆ สู้ๆ สู้ๆ สู้ๆ สู้ๆ สู้ๆ สู้ๆ สู้ๆ สู้ๆ สู้ๆ ขอเป็นกำลังใจให้อีกแรง เข้าใจคุณจริงๆคะ จากคุณ : Pongchan เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 23:12:44

ความคิดเห็นที่ 15 เป็นกำลังใจให้ค่ะ  อย่างน้อยๆเราก็ยังมีลูกที่มาจากเราและเค้าอยู่ด้วยกัน ^^ สู้ๆค่ะคุณแม่ จากคุณ : พาฝันแม่หนูเพียงฝัน เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 23:14:48

ความคิดเห็นที่ 16 มาเป็นกำลังใจให้คุณแม่ค่ะ อย่างน้อย เค้าก็ทิ้งสิ่งที่มีค่าที่สุดไว้ให้เรา ก็คือ ลูก ค่ะ ...ถ้าเป็นเรา เราก็คงรู้สึกแบบเดียวกะคุณแม่เหมือนกันค่ะ จากคุณ : ruk_ton เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 23:16:37

ความคิดเห็นที่ 17 มาแวะให้กำลังใจค่ะ  ขอให้ผ่านพ้นช่วงเวลานี้ไปเร็วๆนะคะ รีบสร้างกำลังใจใ้ห้ตัวเอง แล้วลุกขึ้นสู้ต่อไปอย่างเข้มแข็งค่ะ จากคุณ : รักเราไม่เก่าเลย เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 23:20:16

ความคิดเห็นที่ 18 เหมือน #16 เลยครับ อย่างน้อยเค้าก็มีตัวแทนความรัก เจ้าตัวน่้อยไว้เป็นเพื่อนคลายเหงา พูดถึงเด็กแล้วมันเขี้ยว วัยกำลังน่ารักเชียว อีกเดี๋ยวก็มีหาง วิ่งเป็นลิงแล้วล่ะครับ 55 เห็นว่าเหงาๆเลยเอา โย่ง ทอล์ค มาฝากครับ คลายเครียด จากคุณ : single_club เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 23:21:29

ความคิดเห็นที่ 19 เป็นกำลังใจให้ จขกท นะคะ เก็บความทรงจำที่ดีไว้นะคะ...ลูกนั่นไงที่เป็นตัวแทนของใครคนนั้น สู้ๆค่ะ จากคุณ : จี้เพชร เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 23:22:05

ความคิดเห็นที่ 20 หลังจากเราแต่งงานเป็นเรื่องเป็นราว ชีวิตเราก็เปลี่ยนเรารู้สึกถึงคำว่าครอบครัว ความห่วงใยความเอื้ออาทร ความรักฉันท์สามีภรรยา การที่เรารู้ว่ามีใครรอเราอยู่ และการรู้ว่าเราต้องรีบกลับไปหาใคร ทุกอย่างค่อนข้างลงตัวเนื่องจากไลฟ์สไตล์การดำเนินชีวิตไปในทิศทางเดียวกัน และเค้าเป็นคนนอบน้อมเริ่มเข้ากับญาติเราได้ เราก็ใกล้ชิดญาติๆมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนที่ไปเที่ยวแต่กับเพื่อน ทุกอย่างลงตัวความรู้สึกเหงาในใจลึกๆที่เคยมีก็หายไป ยิ่งพอลูกเกิดมาก็ยิ่งสมบูรณ์มากขึ้น วางแผนกันระยะยาวต้องซื้อบ้านใหม่นะ เอาใกล้ที่ทำงานเราแล้วจะให้เค้าเลี้ยงลูกเอง ทำอาหารกล่องส่งที่ทำงานเรา ประมาณกลางปี54 เราก็ทำเรื่องกู้บ้านทุกอย่างผ่านหมด ตอนนั้นเค้าก็เริ่มไม่ค่อยสบายแล้ว แต่ไม่ได้บอกเราว่าเป็นอะไร แต่ก็รู้ว่าไขสันหลังไม่ผลิตเลือดระหว่างนี้ก็ให้เลือดไปก่อน แต่วิธีที่จะรักษาหายขาดคือปลูกถ่ายไขกระดูก จากคุณ : คนชอบตู่ เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 23:25:02

ความคิดเห็นที่ 21 เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : pasta panda เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 23:32:28

ความคิดเห็นที่ 22 ระบายมาเถิดค่ะ ที่ชานเรือนมีเพื่อนมากมายนะคะ จากคุณ : แม่ออนจ้า เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 23:35:25

ความคิดเห็นที่ 23 เราไม่เคยเจอกับหมอที่เค้ารักษาเลยไม่รู้อาการที่แท้จริง เพราะเค้าไปกับลูกสองคน เค้ายังเคยมาเล่าให้ฟังว่าหมอถามว่ามากับใคร เค้าก็บอกว่ามากับลูกสองคน. หมอเค้าก็จะให้เรียกลูกมาช่วยเดินเอกสารแล้วก็ถามว่าอายุเท่าไหร่ แฟนก็ตอบไปว่าแปดเดือนครับพยาบาลอุ้มอยู่ หมอเค้าก็ขำๆว่าพามาไหมเนี้ย เข้าเดือนพ.ย54 ต้นเดือนเค้าก็เริ่มไม่ค่อยดีเท่าไหร่แต่เค้าก็อดทนมากๆไม่แสดงอาการเลย เราก็สองจิตสองใจว่าจะทำเรื่องบ้านต่อดีไหม สุดท้ายตัดสินใจกู้ตอนนั้นคิดว่าเผื่อจะทำให้กำลังใจเค้าดีขึ้น ตอนนั้นเราเริ่มรู้แล้วว่าเค้าเป็นมากนะ เริ่มสังเกตอาการว่ามันใกล้เคียงมะเร็งเม็ดเลือดขาวหาข้อมูลเอาเองคะ แต่ไม่กล้าบอกเค้า ส่วนเค้าเรามาคิดดูเราว่าเค้ารู้แต่ไม่บอกเรา เราก็จัดการเรื่องบ้านโอนเสร็จเรียบร้อยตอนต้นเดือน วันที่23 พ.ย. หมอนัดเค้าก็ไปแต่อาการเริ่มแย่ต่างคนก็ยังไม่แสดงอาการ เราแอบร้องไห้สงสารเค้าแต่ไม่คิดว่ามันจะร้ายแรงขนาดนี้ ก็คิดว่าไปให้เลือดเดี๋ยวก็บ้านได้เหมือนทุกครั้ง เพราะเค้าต้องไปให้เลือดบ่อยจนชินคะ คิดว่าคงไม่มีอะไร จากคุณ : คนชอบตู่ เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 23:37:15

ความคิดเห็นที่ 24 สู้ พวกเราเป็นกำลังใจให้ ไม่เหงานะ... จากคุณ : งดแสดงความคิดเห็น เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 23:38:35

ความคิดเห็นที่ 25 แต่ไปคราวนี้ต่างจากทุกครั้ง เพราะเค้าไม่ได้กลับบ้านอีกเลย เค้าอยู่ร.พ. 6วัน ตอนเย็นเลิกงานเราแวะรับลูกที่บ้านน้าแล้วไปหาเค้า ระหว่างนี้เราเอาลูกไปฝากน้าไว้คะ เราก็ให้กำลังใจเค้าบอกว่าสู้นะ เชื่อไหมว่าเค้าเป็นคนใจแข็งมากไม่บอกใครว่าเป็นอะไร ไม่คร่ำครวญ ไม่ยอมแพ้ เราแอบถามพยาบาลว่าเค้าจะฟื้นตัวไหม พยาบาลไม่ตอบ เค้าเข้าร.พ.วันพุธ วันอาทิตย์เริ่มแย่ลง แต่มีสติตลอดเริ่มพูดไม่ค่อยไว้ เริ่มช่วยตัวเองไม่ได้ เราสงสารเค้ามากแต่ไม่รู้จะทำยังไง วันอาทิตเราไม่ได้พาลูกไปเค้าถามถึงเราก็บอกว่าเด๋วพรุ่งนี้พามาคือวันจันทร์ ก่อนกลับเราก็แวะไหว้ศาลที่ร.พ.ว่าถ้าเค้าหมดอายุขัยขอให้เค้าได้เจอลูกก่อน หลังจากนั้นอยากให้เค้าไปอย่างสงบไม่ต้องทรมาน วันจันทร์เย็นเราก็พาลูกไปหาเค้าก็เล่นกับลูกนิดหน่อย เพราะเค้าก็ไม่ค่อยไหวแล้ว สักสามทุ่มกว่าเราเห็นเค้าหลับก็เลยไปกระซิบข้างหูเค้าว่าหนูพาลูกกลับก่อนนะ แล้วก็บอกรักเค้าเหมือนที่เคยทำกันก่อนนอ จากคุณ : คนชอบตู่ เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 23:49:35

ความคิดเห็นที่ 26 เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : Vitamin_S เขียนเมื่อ : 27 ก.พ. 55 23:53:02

ความคิดเห็นที่ 27 สู้ๆ นะคะเป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ จากคุณ : amarmmy เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 00:00:27

ความคิดเห็นที่ 28 เราก็นั่งแท็กซี่กลับ บอกตรงๆช่วงนั้นกลัวมากกับการที่พยาบาลจะโทรมาแล้วบอกว่าตอนนี้คนไข้เข้าห้องไอซียูนะคะ ไม่ค่อยอยากรับโทรศัพท์เบอร์แปลกๆเลย และแล้วมันก็เกิดขึ้นจริงๆ เรานั่งรถออกมาได้ไม่ไกลพยาบาลก็โทรมาตาม เราให้รถวกกลับทันที ไปถึงพยาบลบอกว่าคนไข้มีอาการเหมือนจะขาดใจเลยพาเข้าห้องไอซียู ตอนนั้นเรารู้สึกว่าเหมือนเวลากำลังนับถอยหลังลงทุกที เราโทรเรียกน้ามารับลูกไปแล้วเรานอนหน้าห้องไอซียู คอยแอบมองเค้าตลอด คอยตะโกนว่าหนูอยู่หน้าห้องนะปะป๊าหนูนอนที่นี้นะ พยาบาลก็จะให้เราเข้าไปได้แป๊บนึง เราก็บอกว่าปะป๊าไม่ต้องห่วงนะหนูอยู่หน้าห้องแหละ เราโทรไปลางานบอกตรงๆตอนนั้นไม่อยากไปในเลยสักแม้นาทีเดียว จนเช้าหมอเข้าและเรียกเราไปคุยว่ารู้ใช่ไหมว่าเค้าเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว จากคุณ : คนชอบตู่ เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 00:02:32

ความคิดเห็นที่ 29 สู้ๆนะคะ จากคุณ : อบอุ่น (ผ้าผืนใหญ่) เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 00:11:51

ความคิดเห็นที่ 30 เราก็พยักหน้าแต่อยากจะบอกว่าที่รู้เนี้ยเพราะหาข้อมูลเองแฟนไม่เคยบอกเลย หมอก็บอกให้ทำใจเพราะติดเชื้อในกระแสเลือดด้วย บอกตรงๆนะตอนนั้นทำไมรู้สึกว่าเค้าไม่ตายหรอก เพราะเค้าสู้ไง เค้าสู้จนเราสงสารเค้าสุดๆ เค้าไม่ยอมนอนทั้งคืน เค้าไม่ยอมแม้กระทั่งหลับตา เค้ามีสติตลอดแต่พูดไม่ได้เพราะท่อหายใจมันเสียบเข้าไป เราให้เค้าบีบมือเราเค้าทำได้ เค้าพยักหน้ารับรู้ที่เราพูดได้ เค้ากลัวว่าถ้าหลับตาแล้วเค้าจะไม่ได้ตื่นขึ้นมาอีก แต่ตอนนั้นเราอยากให้เค้าหลับตาเราอยากให้เค้าพักผ่อน เราไม่อยากเห็นเค้าทรมาน เรายืนข้างเค้ากำมือเค้าไว้ร้องเพลงให้เค้าฟังทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้ จนบ่ายสองน้าพาลูกเรามาหาเค้า พยาบาลให้เข้าแป๊บเดียวเห็นว่ายังเล็ก ลูกกลับออกไปไม่ถึงสิบนาทีเค้าก็สิ้นใจตอนนั้นเราก็ยังอยู่ข้างเค้า หมอก็ไล่เราออกมาแต่ก็บอกเราว่าหมอไม่ปั๊มช่วยนะ เราก็พยักหน้าไม่อยากยื้อเค้าไว้ถ้ามันต้องทรมาน จากคุณ : คนชอบตู่ เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 00:12:31

ความคิดเห็นที่ 31 "ไม่อยากยื้อเค้าไว้ ถ้ามันต้องทรมาน" เห็นด้วยค่ะ เคยเฝ้าไข้คนป่วยที่ใกล้จะไป เข้าใจว่าทำใจยาก  แต่ยื้อเค้าไว้ เค้าก้อทรมาน เราก้อปล่อยให้เค้าไปสบายเหมือนกันค่ะ จากคุณ : หนุกจังตังค์อยู่ครบ เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 00:17:04

ความคิดเห็นที่ 32 และเค้าก็จากเราไปอย่างไม่มีวันกลับมา เราเคยได้ยินคำว่าการจากกันด้วยความตายคือการจากกันที่ทรมานที่สุด ยืนยันเลยว่าจริง เรามาคิดนะถ้าย้อนเวลากลับไปได้จะบอกหมอว่ายื้อไว้คะอย่าปล่อยเค้าไปแม้เค้าจะเป็นเจ้าชายนินทราก็อย่าปล่อย เพราะเวลาที่ไม่มีเค้ามันเหงาสุดหัวใจจริงๆ ทุกวันนี้จะเหมือนคนบ้าอยู่แล้วเนี้ยบ่นคนเดียวทุกวันว่าจะรีบตายไปใหนรู้ไหมว่าเลี้ยงลูกด้วยทำงานบ้านด้วยคนเดียวเนี้ยมันเหนื่อยนะ แอบมีเรื่องลึกลับมาเล่าให้ฟัง ตอนที่แฟนเรายังไม่เข้าไอซียู เราก็นั่งอยู่ที่ข้างเตียงเค้า เค้าหันมาถามเราว่าใครที่ปลายเตียง เราก็ถามว่าอะไรยังไม่เข้าใจที่เค้าสื่อ เค้าก็บอกว่าใครตัวดำๆแล้วพยักหน้าไปที่ปลายเท้า เราเริ่มชักเหตุการณ์ไม่ค่อยดีแระ ก็เลยชวนเค้าคุยเรื่องอื่น มันสอดคล้องกับตอนสมัยแม่เรา เค้าก็เล่าให้ฟังว่าเค้าเห็มีคนมายืนปลายเท้าเค้า แล้วเค้ายังพูดไปว่าอย่าเพิ่งมารับเค้านะลูกยังเรียนไม่จบรอลูกจบก่อน จากคุณ : คนชอบตู่ เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 00:22:50

ความคิดเห็นที่ 33 ถ้าอยากจะร้องไห้ ร้องให้พอ ร้องจนกว่าจะสบายใจ บางคนอาจจะบอกให้คุณลืมทุกอย่างที่ผ่านมาแล้วเดินหน้าต่อไป แต่เราจะบอกคุณว่า ไม่จำเป็นต้องลืม เก็บสิ่งดีๆไว้ สู้ๆนะค่ะ จากคุณ : ม่ะบอกอ่ะ เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 00:27:04

ความคิดเห็นที่ 34 เราก็เลยไม่แน่ใจว่าที่เค้าพูดกันว่าคนใกล้ตายจะมีคนมารอรับจริงไหม เพราะเราเจอกับตัวสองครั้งแล้ว พอได้ระบายมันทำให้ดีขึ้นนะ เหมือนได้เล่าความรู้สึกข้างในออกมาจริงๆ ความรู้สึกบางอย่างก็ไม่สามารถบอกใครได้ ถึงแม้จะเพื่อนสนิทญาติพี่น้องก็เล่าไม่ได้ทุกเรื่องจริงๆ จนทุกวันนี้ญาติเราเค้าไม่เคยรู้เลยว่าเราเสียใจแค่ใหนกับการสูญเสียครั้งนี้ มีบางคนยังเอาเราไปเม้ท์สนุกปากว่ามันไม่เสียใจหรอก จะมีผัวใหม่อยู่แล้วทีแรกที่ได้ยินมาว่าเค้าคิดแบบนี้เราเสียความรู้สึกมาก แต่ตอนนี้เฉยๆแหละปล่อยเค้าพร่ำไปเด๋วก็เลิกเอง ขอบคุณทุกคนที่ทนอ่าน ทนฟังเราระบายเราจะพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อตัวน้อย เพื่อลูก เพื่อเค้าที่จากไป กู้ดไนท์คะ จากคุณ : คนชอบตู่ เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 00:32:30

ความคิดเห็นที่ 35 อ่านแล้วเศร้ามาก เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : Minokung (MinoKung) เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 00:36:17

ความคิดเห็นที่ 36 ชีวิตต้องเดินต่อไปคะ เป็นกำลังใจให้คุณกับลูกด้วยนะคะ เก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดีค่ะ จากคุณ : ติ่มซำโรตี เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 00:37:19

ความคิดเห็นที่ 37 คุณม่ะบอกอ่ะ เราชอบที่คุณบอกอ่ะว่าไม่จำเป็นต้องลืมให้เก็บสิ่งดีๆไว้ ก่อนหน้านี้มีคนบอกเราว่าลูกยังเล็กเด๋วเค้าก็ลืมพ่อ เรามานั่งคิดว่าเรากลังลูกจะลืมพ่อเค้า เราก็เลยหารูปมาติดตรงที่นอนแล้วก็บอกเค้าว่านี้ปะป๊า ตื่นเช้ามาสอนให้เค้าสวัสดีปะป๊าสวัสดีมะมี๊ เพราะพ่อเค้าสอนกันไว้ตั้งแต่เล็กๆ ขอขอบคุณทุกกำลังใจ มันคือพลังที่ยิ่งใหญ่ที่เรามีให้กันบนโลกใบนี้ ขอบคุณคะ จากคุณ : คนชอบตู่ เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 00:43:08

ความคิดเห็นที่ 38 ที่เราบอกว่าความเหงามันหายไปตั้งแต่แต่งงาน ตอนนี้มันกลับมาเพื่อนเราอีกแล้ว และคราวนี้มันเหงามากขึ้นกว่าเดิม เราต้องหาวิธีสู้กับมัน แต่สิ่งหนึ่งที่เราจะไม่ทำคือมีแฟนใหม่ เพราะนั้นหมายถึงว่าลูกเราจะมีพ่อเลี้ยง เราว่าเรารักลูกมากกว่าที่เราจะทำลายเค้าได้ เพราะเราอยากเติมเต็มความรู้สึกเค้ายังไงก็ได้ที่ไม่ให้เค้าเป็นอย่างเรา ที่ไม่ให้เค้ามีปมในใจเหมือนที่เรามี เรารู้ตัวเลยว่าเราเป็นคนที่โหยหาความรัก เราไม่อยากให้ลูกเป็นแบบนี้ จากคุณ : คนชอบตู่ เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 00:54:07

ความคิดเห็นที่ 39 ขอแสดงเสียใจอย่างสุดซึ้งด้วยนะคะ อยากให้คุณเข้มแข็งต่อไปค่ะ วันนี้อาจจะยังไม่เข้มแข็งมาก อาจจะยังเดินโซเซไปบ้าง แต่ค่อยๆประคองตัว ค่อยๆก้าวช้าๆนะคะ สักวันนึงดิฉันเชื่อว่าฟ้าจะสดใสกับคุณแน่ๆค่ะ อย่ายอมแพ้ในโชคชะตานะคะ ลูกคุณมีคุณแค่คนเดียวในตอนนี้ คุณเป็นทุกอย่างสำหรับเขาค่ะ ดิฉันเองก็ไม่รู้จะแนะนำยังไงดีกับคุณนะคะ ในชีวิตก็ยังไม่เคยประสบความรู้สึกสูญเสียคนใกล้ตัวด้วยค่ะ แต่ดิฉันทำงานด้านดูแลคนชราอยู่ที่ต่างประเทศค่ะ บางครั้งคุณตาคุณยายที่เราดูเสียชีวิต ดิฉันก็พลอยเสียใจไปด้วยค่ะ แต่ทุกครั้งดิฉันก็ปลอบใจตัวเองว่า เกิด แก่ เจ็บ ตาย มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต จะช้าหรือเร็วก็เท่านั้น บางครั้งการตายก็ไม่ได้หมายถึงการจากกันเสมอไปนะคะ เขาจะยังคงอยู่ในนี่ที่หัวใจเราตลอดไปค่ะ เขาจะอยู่บนฟ้าคอยมองเราอยู่ค่ะ เขาแค่ปลี่ยนสังขารที่อยู่ ถ้าคุณไม่สบายใจมากๆ ลองไปวัดบ่อยๆ ไปทำบุญดูนะคะ ใช้ธรรมมะเข้าช่วยค่ะ หวังว่าสักวันคุณจะดีขึ้น หวังว่าสักวันคุณจะไม่ร้องไห้นะคะ ขอกอดคุณแน่ๆด้วยคนค่ะ จากคุณ : sunisaogkim เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 01:55:17

ความคิดเห็นที่ 40 เศร้าจังเลย.. เป็นกำลังใจให้นะคะ..สู้ ๆ ค่ะ.. จากคุณ : คนโคราช_ไกลบ้าน เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 02:17:19

ความคิดเห็นที่ 41 เป็นกำลังให้นะคะ สู้ๆๆนะ อย่ายอมแพ้ โชคชะตา เพราะยังไงก็ยังมีเจ้าตัวเล็กอยู่ข้างๆๆ และเพื่อนๆๆๆที่อยู่ในเว็ปไซท์นี้อีกค่ะ YOU ARE NOT ALONE!!!! จากคุณ : life in abroad เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 05:24:29

ความคิดเห็นที่ 42 ชีวิตนี้เกิดมาคนเดียว แค่มีลูก ก็ถือว่ากำไรแล้ว มองหน้าลูก แล้วบอกเขาว่า แม่ดีใจที่แม่ยังมีหนู เคยอ่านเจอ ยายคนหนึ่งที่เลี้ยงหลานแทนพ่อแม่ที่ตายไป ยายให้หลานไปไหว้พ่อแม่เสมอ และใช้เป็นตัวแทนในการสั่งสอนหลาน เหมือนพ่อแม่ยังอยู่ เช่น หนูทำแบบนี้ ถ้่าพ่อแม่รู้ ต้องเสียใจ ลองทำดู เอาใจช่วย จากคุณ : แม่น้องหยง เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 05:58:50

ความคิดเห็นที่ 43 อ่านเรื่องคุณแล้วคิดถึงคุณแม่ตอนเสียคุณพ่อไปกระทันหัน พี่สะใภ้เราเสียสามีซึ่งคือพี่ชายเราไอตอนลูกหนึ่งขวงแบบกระทันหันไม่ทันตั้งตัวตั้งใจเลย ปัจจุบันหลายชายกำลังจะเรียนจบมหาลัยแล้ว ว่าที่วิศวกร นิสัยดี นอบน้อม เป็นอภิชาตบุตรเลยก็ว่าได้ คุณแม่น้องเล่าให้ฟังว่า น้องรวบรวมเงินเก็บมาให้แม่ตอนวันแม่ บอกให้แม่ไว้ใช้ ลูกใช้ไม่หมด แม่เค้าก็บอกให้เก็บไว้ เราฟังน้ำตาไหลเลย ทำไมเป็นเด็กน่ารักขนาดนี้ พี่สะใภ้เราเข้าทางธรรมนะคะ ช่วยให้เค้าเปลี่ยนความคิดและผ่านช่วงเลวร้ายมาได้ พี่สะใภ้บอกธรรมะช่วยได้จริง ใช้ธรรมะในการเลี้ยงลูกแบบที่ไม่ใช่พ่อแม่รังแกฉัน ขอให้กำลังใจจขกท. ผ่านพ้นทุกข์นี้ไปให้ได้นะคะ ปล. เราอ่านดูแล้วคุณต้องเลี้ยงลูกได้ดีมากแน่ๆ ขอให้น้องเป็นเด็กดีนะคะ จากคุณ : The Middle Path (The Middle Path) เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 07:08:22

ความคิดเห็นที่ 44 ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ เกิด แก่ เจ็บ ตาย มันเป็นอนิจจัง สักวันเราก็ต้องเป็นอย่างนั้น คนที่นินทาเราก็ต้องเป็นอย่างนั้น น้องสาวเราก็เสียตอนที่หลานได้ขวบนิด ๆ แม่เราก็เอารูปใบใหญ่ ๆ แขวนไว้ข้างฝา บอกหลานไหว้แม่ แม่กลัวว่าหลานจะลืมและจำหน้าแม่ไม่ได้ น้องสาวเราก็เป็นมะเร็งเหมือนกันค่ะ จากคุณ : กิ๊ฟท์ศรี เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 07:11:09

ความคิดเห็นที่ 45 เป็นกำลังใจให้นะคะ... เราก็เป็นผู้หนึ่งที่สูญเสียคู่ชีวิตไป... ปีนี้...เข้าปีที่ 6 แล้ว....และ..... ....."ไม่มีสักวัน...ที่เราจะไม่คิดถึงเค้า"........ เราต้องดูแลลูกคนเดียวเหมือนคุณ... .........ต่างกันที่....ลูกคุณยังเล็ก....ส่วนลูกสาวเรา...ตอนนี้ออกเรือนไปแล้ว... ที่สำคัญ....ตอนนี้...เหลือเพียงตัวเราเพียงคนเดียว...กับอดีตที่ยังอยู่ในความทรงจำตลอดเวลา.... สู้ๆ นะคะ..... ชีวิตคนเราก็เป็นแบบนี้..... จากคุณ : อสรพิษเขี้ยวขาว เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 07:12:47

ความคิดเห็นที่ 46 ขอกอดแน่นๆเป็นกำลังใจให้จขกท.นะคะ เราก็คิดตลอดเรื่องนี้ค่ะ เพราะรู้สึกว่า เรื่องดีๆบางทีก็มักมาให้เรามีความสุขแค่แป๊บเดียว เวลาลูกไปเรียนก็หางานอดิเรกทำนะคะ ทำเค้ก คุกกี้ ไปเรียนงานฝีมือ อะไรก็ว่าไป เวลาคิดถึงเค้าก็เป็นธรรมดาที่จะเศร้านะคะ เรารู้ว่ามันทำได้ยาก ก็คงต้องใช้เวลาน่ะค่ะ แต่คนที่เรารักเค้า คู่ชีวิตเรา เราจะคิดถึงแล้วเศร้าก็ไม่เป็นไรค่ะ แต่เราพยายามคิดถึงในแง่ของความสุขนะคะ เป็นห่วงสุขภาพของจขกท.น่ะค่ะ สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ บ้านอยู่แถวไหนเอ่ย ชลบุรีไหมคะ เราว่างมาก กะว่ากลับไปถึงไทย จะไปเรียนพวกงานฝีมืออะไรพวกนี้น่ะค่ะแก้เหงา จะได้ไปด้วยกันเลย จากคุณ : เหมียวเหมียว (wichayen) เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 07:35:43

ความคิดเห็นที่ 47 เป็นกำลังใจให้นะค๊ะ อยู่อย่างมีความหวังเจ้าตัวน้อยจะเป็นกำลังใจที่ดีให้สู้ต่อไป จากคุณ : กระแตแม่น้องอิ่ม เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 07:45:00

ความคิดเห็นที่ 48 ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ เข้มแข็งไว้นะคะ อดทน และอย่าท้อค่ะ...สู้ต่อไปเพื่อลูกนะคะ วันไหนเหงาๆ ก็แวะเข้ามาคุยกันที่พันทิปนี่แหละค่ะ.. จากคุณ : เป็นกำลังใจให้นะ เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 07:50:53 A:110.175.41.216 X: TicketID:324687

ความคิดเห็นที่ 49 ขอกอดหน่อยค่ะ... สู้ สู้ นะคะ อยากอยู่ใกล้ๆ กันจัง มีเวลาจะได้มาคุยกันไม่เหงาเนอะ จากคุณ : ลูกไหม เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 07:59:55

ความคิดเห็นที่ 50 สู้ ๆ ค่ะ  ผ่านมันไปให้ได้ แต่เค้าจะอยู่ในใจเราตลอดเนอะ จากคุณ : Momลูกแพร์ เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 08:30:15

ความคิดเห็นที่ 51 เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆเพื่อตัวน้อยค่ะ จากคุณ : Pinky_nan110 เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 08:46:06

ความคิดเห็นที่ 52 ขอกอดคุณแม่หน่อยนะคะ สู้ๆนะคะ เราเป็นกำลังใจให้ ท้อแท้เมื่อไหร่เพื่อนๆในนี้พร้อมจะอยู่เคียงข้างนะคะ จากคุณ : U got it เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 09:00:19

ความคิดเห็นที่ 53 เข้ามาเป็นกำลังใจให้นะคะ  สู้ๆ กอดดๆๆๆ จากคุณ : มะปรางข้างรั้ว เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 09:02:12

ความคิดเห็นที่ 54 สู้เพื่อลูกนะคะ คุณต้องเข้มแข็งมากๆ นะ คุณโชคดีมาก แม้ว่าเขาจะจากไปแต่ยังมีลูกเป็นตัวแทนความรักของคุณทั้งสอง เราคิดว่าเรื่องนี้จะจบเศร้ากว่านี้อีกถ้าคุณไม่มีลูก แต่นี่มีเจ้าตัวเล็กก็เหมือนมีตัวแทนสามีอยู่ใกล้ๆ นะคะ คิดถึงเขาก็กอดเจ้าตัวเล็ก อยากบอกรักเขาก็บอกเจ้าตัวเล็กนะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ถ้าอยู่ใกล้ๆ จะกอดคุณแน่นๆ เลย จากคุณ : หนูสวรรค์ เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 09:06:25

ความคิดเห็นที่ 55 เข้ามากอด จขกท. แน่น ๆ ้เป็นกำลังใจให้ คุณต้องเข้มแข็งและก้าวต่อไปเพื่อลูก สู้ ๆ ๆ ๆ ๆ ค่ะ จากคุณ : TatAMorU เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 09:27:33

ความคิดเห็นที่ 56 เป็นกำลังใจให้นะคะ ถ้าอยู่ใกล้ ๆ จะขอกอดแน่น ๆ ทีนึง จากคุณ : Love_Bigest เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 09:27:47

ความคิดเห็นที่ 57 มาเป็นอีกหนึ่งกำลังใจเล็กๆค่ะ สู้ๆนะคะ จากคุณ : summer child เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 09:31:23

ความคิดเห็นที่ 58 เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : Trippy เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 09:33:41

ความคิดเห็นที่ 59 มันจุกข้างใน พูดไม่ออก สงสารอย่างบอกไม่ถูก สู้ต่อไปนะคะ ลูกคือกำลังใจที่ดีที่สุด เป็นตัวแทนความรักของคุณทั้งสองค่ะ จากคุณ : Lady..Online เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 09:37:24

ความคิดเห็นที่ 60 หวัดดีจ้า สู้ๆนะคะ ลูกก็เป็นตัวแทนความรักจากแฟนคุณนะคะ ช่วงนี้จะเหงาแสนเหงาก็ไม่แปลก แต่อย่าให้ความเหงามาทำร้ายตัวเองและลูกน้อย ทุกคนในนี้เป็นเพื่อนและเป็นกำลังใจให้คุณเสมอนะคะ จากคุณ : Hatty เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 09:45:00

ความคิดเห็นที่ 61 เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ ๆ ซักวันมันจะผ่านไปค่ะ กอดแน่น ๆ 1 ที จากคุณ : บัวผันภรรยาบัวลอย เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 09:57:42

ความคิดเห็นที่ 62 เสียใจด้วยเรื่องสามีค่ะ  แต่อยากเป็นกำลังใจและอยากให้คุณมีรอยยิ้มให้กับลูกของคุณต่อไปนะ   เชียร์สุดใจค่ะ  สู้ๆ   เรื่องร้ายๆ  จะผ่านไป จากคุณ : sbllzw เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 10:00:26

ความคิดเห็นที่ 63 เห็นด้วยค่ะ อย่าลืมเค้าเลยและอย่าให้ลูกเค้าไม่รู้จักพ่อนะคะ เราก็เป็นคนนึงที่พ่อเสียชีวิตตั้งแต่ยังเล็ก ทุกวันนี้ไม่รู้จักพ่อเลย เพราะไม่มีใครเล่าเรื่องพ่อให้ฟัง ต้องคอยถาม แต่การที่เราได้รับรู้เรื่องพ่อบ้างมันทำให้เรารู้สึกอบอุ่นขึ้น และรับรู้ว่าไม่ใช่ว่าเราไม่มีพ่อ แต่พ่อไม่ได้อยู่กับเราแค่นั้นเอง เป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ เข้าใจความเหงาของคุณได้เป็นอย่างดี ขอให้คุณมีความสุขกับลูกน้อยด้วยนะคะ จากคุณ : แม่บิ๋ง เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 10:01:43

ความคิดเห็นที่ 64 กอดตัวเอง กอดลูกให้แน่นๆ อย่างน้อยต้องสู้เพื่อลูก เพื้อตัวเองค่ะ ขอเป็นกำลังใจ มีอะไรที่อึดอัดก็มาระบายในนี้นะคะ ยินดีรับฟังค่ะ  คุณสามีกำลังเฝ้าดูพวกคุณแม่ลูกอยู่ สู้ๆนะคะ จากคุณ : แม่หญิงฟุ้งซ่าน เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 10:06:34

ความคิดเห็นที่ 65 เป็นกำลังใจให้ค่ะ พ่อของลูกจากไปตั้งแต่ลูกวัยใกล้ๆกับเจ้าของกระทุ้ค่ะ ต่างกันที่ เป็นการจากเป็น จากไปพร้อมสิ่งที่เราและลูกควรจะได้ใช้ประโยชน์ จากที่เราแม่ลูก มีบ้าน มีเงินเก็บ มีของมีค่าเก็บไว้ (ของของเรา) กลายเป็นไม่มีที่ซุกหัวนอน ไม่มีเงินและของมีค่าใดๆ เริ่มต้นใหม่จากศูนย์ เราผิดเอง อ่อนแอ และไม่มีความสามารถในการต่อสู้เรียกร้องสิทธิของตน ส่วนคนได้ประโยชน์ ก็สามารถมีความสุขอยู่บนควาทุกข์คนอื่นได้ สังคมยกย่องให้เป็นดาวรุ่งดวงใหม่อนาคตไกล ยังไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะมีเรื่องอะไรเพิ่มอีก เฮ้อออออออออ กอดลูกเท่านั้น ทำให้วันเวลาผ่านไปได้ รอวันผ่านมรสุมนี้ จากคุณ : นกน้อยในสวนพลู เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 10:07:40

ความคิดเห็นที่ 66 ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจค่ะ จากคุณ : คิดถึงทุกลมหายใจ เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 10:10:06

ความคิดเห็นที่ 67 เป็นกำลังใจให้นะคะ ไม่ง่ายเลยจริงๆที่จะดำเนินชีวิตต่อไป แต่เราก็ต้องก้าวไปในแต่ละวันให้ได้ สู้ๆๆๆๆๆนะคะ ขอให้คุณเข้มแข็งขึ้นทุกวันๆนะคะ จากคุณ : สุภาษิต เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 10:11:33

ความคิดเห็นที่ 68 เป็นกำลังใจให้นะคะคุณแม่ แค่มองไปที่หน้าลูกเราก็มีพลังพิเศษแล้วค่ะ สู้ สู้นะคะ จากคุณ : ก้องเมฆลูกนู๋มาย เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 10:13:46

ความคิดเห็นที่ 69 เป็นกำลังใจให้นะคะ ลูกจะเป็นกำลังใจที่ดีที่สุดสักวันเมื่อเค้าพูดได้ ลูกจะบอกคุณแม่ว่า " แม่จ๋า สู้ ๆ " จากคุณ : mixkey เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 10:19:42

ความคิดเห็นที่ 70 อ่านไปยังไม่กี่ความเห็นเลย น้ำตาเราร่วงติ๋งๆๆๆๆๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ  ถ้าเป็นเราคงเข้มแข็งไม่ไหวแน่ๆ  แต่อยากขอมาร่วมเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระู่้ค่ะ สู้ๆนะคะ   คิดถึงลูกให้มากๆนะคะ  มองตาลูกและคิดว่าสามีคุณยังอยู่กับคุณตลอดเวลาค่ะ :) จากคุณ : Nan_yaris264 เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 10:21:24

ความคิดเห็นที่ 71 เศร้าจังค่ะ .... มาเป็นกำลังใจให้นะคะ ^^ จากคุณ : Gerbera Daisies เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 10:39:26

ความคิดเห็นที่ 72 เข้มแข็งนะคะ   อ่านแล้วเราร้องไห้เลย  เข้าใจความรู้สึกของการส เราก็เสียคุณพ่อไปหลายปีแล้ว แต่เรารู้สึกและคิดตลอดว่า พ่ออยู่ข้างๆ เราเสมอและพ่อคอยมองเรามาจากสวรรค์ จขกท โชคดีที่มีลูกซึ่งเป็นตัวแทนความรักและตัวแทนจากเขา เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : nuning trang เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 10:42:08

ความคิดเห็นที่ 73 เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ ๆ ค่ะ เพื่อลูก และตัวคุณเองนะ..... จากคุณ : แม่อุ๊ กะ นู๋อิม เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 10:46:27

ความคิดเห็นที่ 74 .. จขกท. เองก็ต้องรักษาเนื้อรักษาตัวให้ดีๆ นะคะ.. ลูกเหลือคุณเพียงคนเดียวแล้ว.. อย่าท้อ.. จนทำให้ร่างกายอ่อนแอนะ.. อนาคตข้า่งหน้า.. จะยาก.. จะลำบากแค่ไหน.. ขอให้คุณจงผ่านมันไปให้ได้ค่ะ.. เอาใจช่วยสุดๆ ค่ะ.. .. จากคุณ : อาไน่ใจดี เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 10:51:54

ความคิดเห็นที่ 75 หอบกำลังใจมาให้กองโตๆ ถ้าอยากร้องไห้ก็ร้องออกมาเถอะค่ะ จะได้ดีขึ้น คนเรามันก็ท้อได้ เหงาเป็นทั้งนั้นแหละค่ะ ขอแค่กำลังใจให้ตัวเองเยอะๆ ก็พอ จากคุณ : shaman king เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 10:58:38

ความคิดเห็นที่ 76 กลับมาบอกอีกนิดค่ะ เมื่อลูกโตขึ้น เล่าเรื่องของพ่อเค้าให้เค้าฟังนะคะ บอกเค้าว่าพ่อของเค้าแสนดีแค่ไหน ให้เค้ารับรู้ว่าเค้าเกิดมาจากความรักของพ่อและแม่ และพ่อไม่ได้อยากจากไป บอกเค้าว่าพ่อรักเค้าเหลือเกิน บอกเล่าความรักของคุณกับพ่อของเค้าให้เค้าฟัง ให้เค้ารู้สึกอบอุ่นในหัวใจค่ะ ให้เค้ารู้ถึงที่มาของตัวเอง ว่าเค้ามีพ่อแม่ที่รักกัน แม้ว่าการที่เอ่ยถึงเขาอาจเป็นการรื้อฟื้นความทรงจำคุณอาจสะเทือนใจ แต่เราว่ามันเป็นสิ่งจำเป็นมากที่จะให้ลูกรู้ถึงรากของตัวเอง อย่าให้เค้าไม่รู้อะไรเลย ให้ความรักของคุณพ่อ ส่งผ่านคุณแม่ไปหาลูกนะคะ เราเชื่อว่าเจ้าตัวเล็กจะอบอุ่นหัวใจแน่นอน จากคุณ : หนูสวรรค์ เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 11:05:25

ความคิดเห็นที่ 77 อ่านถึงตอนที่ จขกท บอกว่า "เค้าหันมาถามเราว่าใครที่ปลายเตียง เราก็ถามว่าอะไรยังไม่เข้าใจที่เค้าสื่อ เค้าก็บอกว่าใครตัวดำๆแล้วพยักหน้าไปที่ปลายเท้า" ตอนที่ ปู่เราก่อนจะเสีย ปู่จะพูดเสมอว่า มาทำอะไรกันเยอะแยะ  ให้ลูกไปหุงข้าวมาเลี้ยง คนที่มา ซึ่งตอนนั้นไม่มีใครเลย บางคืน ปู่ไม่ยอมหลับ เอาแต่จ้องที่หน้าต่าง จนอาต้องเอาพระมาห้อย  ปู่ก็บ่นว่า ยังไม่ไป  ต่อจากนั้นอีก เดือนนึงปู่ก็เสีย ค่ะ จขกท เข้มแข็งนะค่ะ มีลูกไว้ต่างหน้าสามี  เด๊ยวพอลูกโต จขกท ก็ไม่เหงาแล้วมีเพื่อนคุย สู้ๆ ค่ะ จากคุณ : satangirl เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 11:08:04

ความคิดเห็นที่ 78 เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : นาโนจัง เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 11:10:25

ความคิดเห็นที่ 79 อ่านแค่หัวข้อ ยังไม่ทันเข้าก็น้ำตาเอ๋อแล้วค่ะ จากคุณ : คะน้าหน้าใส เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 11:24:59

ความคิดเห็นที่ 80 เราก็มักจะคิดเรื่องนี้ตลอด...แค่นึกว่าขาดเค้าไปก็เศร้าแล้ว คุณต้องเผชิญกับความจริงแบบนี้...น้ำตาไหลค่ะ เป็นอีกหนึ่งแรงใจให้นะคะ จากคุณ : cheery (cheerydoll) เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 11:25:15

ความคิดเห็นที่ 81 พ่อกอล์ฟเสียตั้งแต่กอล์ฟ 2 ขวบ น้องชาย 1 ขวบ จะบอกว่าจำหน้าพ่อไม่ได้ ไม่มีความทรงจำเรื่องนี้เลยค่ะ เพราะยังเด็กมาก พ่อเสียเมื่อปี 2525 เราก็อยู่กันสามคนมาตลอด จนวันนี้กอล์ฟแต่งงานและมีลูกค่ะ แม่กอล์ฟก็ไม่แต่งงานใหม่เลย จนปู่กับย่าทึ่งมาก ในความรักที่แม่มีต่อพ่อ แต่พอกอล์ฟเองแต่งงานแล้ว มันรู้สึกเหมือนคุณ จขกท เลยค่ะ เราไม่อยากอยู่คนเดียว ไม่อยากเลี้ยงลูกคนเดียว ตอนนี้จะเป็นห่วงเค้ามากถ้ากลับบ้านผิดเวลา กลัวมากเรื่องอุบัติเหตุค่ะ อยากจะให้กำลังใจว่า อดทนนะคะ เพื่อลูก กอล์ฟไม่เคยเห็นแม่อ่อนแอมาโดยตลอด เราเลยไม่เคยรู้ว่าการเลี้ยงลูกคนเดียวน้ันลำบากขนาดไหน จนเมื่อเรามีครอบครัวเอง รู้สึกเลยว่า แม่เราเก่งมากที่เลี้ยงลูกด้วยเงินเดือนตัวเองคนเดียวมาตลอดหลายสิบปี อยากให้ลูก จขกท รู้สึกเหมือนกันกับกอล์ฟค่ะ ว่ารักแม่มาก แม่อดทน ทนเหงา ทนอยู่คนเดียว เพราะมีลูกสาว การแต่งงานใหม่มันอาจจะดีกับเค้า แต่กับลูกสาวนั้น เราเหมือนคนอื่น คนละสายเลือดค่ะ รู้เลยว่า แม่ยอมเหงา ลำบาก เพราะรักเรามากมายแค่ไหน แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 55 11:27:36 จากคุณ : golf_chatchada เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 11:26:28

ความคิดเห็นที่ 82 เป็นกำลังใจให้ก้าวเดินต่อไปนะค่ะ   วอนอยากให้ทุกคนที่ยังมีคนรักอยู่ทำทุกวันให้กันและกันมีความสุขนะค่ะ จากคุณ : บ้านมหาทรัพย์ เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 11:31:26

ความคิดเห็นที่ 83 เป็นกำลังใจให้จขกท. ค่ะ ชีวิตต้องดำเนินต่อไป สู้ สู้ค่ะ เพื่อเจ้าตัวเล็กที่เป็นตัวแทนความรักของคุณกับสามี จากคุณ : ขอเป็นซ้อคนเดียว เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 11:39:28 A:110.168.140.6 X: TicketID:194928

ความคิดเห็นที่ 84 สู้ เพื่อลูกนะค่ะคุณแม่ จากคุณ : ชิชะเด็กน้อย เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 11:39:56

ความคิดเห็นที่ 85 ขอให้กำลังใจด้วยคนนะคะ  บางทีคนเราก็เลือกอะไรไม่ได้ค่ะ  เมื่อชะตากำหนดมาแล้ว เราก็ต้องก้มหน้าสานต่อไปให้ดีที่สุด  ชีวิตยังไม่สิ้นต้องดิ้นกันต่อไปนะคะ  อย่างน้อย เขาก็เหลือตัวแทนน้อยๆ ไว้ให้เรานะคะ  มีคนที่โชคร้ายกว่าเราอีกเยอะ  ถ้าหันไปมองเขาบางทีเราจะเข้มแข็งได้นะคะ  สู้ๆ นะคะ  เวลาจะรักษาให้ทุกอย่างดีขึ้นค่ะ จากคุณ : ลูกกำพร้า เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 11:44:28

ความคิดเห็นที่ 86 เป็นกำลังใจให้ค่ะ the show must go on สิ่งดีๆในชีวิตยังมีอยู่ค่ะ อย่างน้อยลูกก็เป็นตัวแทนเค้าที่เราต้องดูแล เราว่าวันนี้คุณน่าจะ หายเหงากว่าตอนยังไม่แต่งงงาน มีลูกอีกน๊ะ ก็มีลูกที่น่ารักไว้เป็นเพื่อนอีก 1คน เดี๋ยวโตอีกหน่อยก็สบายแล้วค่ะ สามีคุณให้ของขวัญที่ล้ำค่าไว้กับคุณค่ะ จากคุณ : ลูกพ่อแม็ค เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 11:48:07

ความคิดเห็นที่ 87 เป็นกำลังใจนะคะ ^___________^ จากคุณ : startkrabb เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 11:53:33

ความคิดเห็นที่ 88 อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ กอดๆค่ะ ขอให้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในทุกๆวันเพื่อนลูกนะคะ จากคุณ : Fairybox เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 12:10:47

ความคิดเห็นที่ 89 ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งกับการสูญเสียคนที่คุณรักไปอย่างไม่มีวันกลับ ขอให้เข้มแข็งและคิดในแง่ดีว่ายังมีตัวแทนของเขาอยู่บนโลกใบนี้ หากิจกรรมทำร่วมกับลูกนะคะจะได้ไม่เหงาและลืมความเศร้าเสียใจไปได้บ้าง เอาใจช่วยให้ผ่านช่วงเวลาที่เลวร้ายไปให้ได้ค่ะ ลูกกำลังมองดูคุณอยู่นะคะ ต้องเป็นแม่ที่สดใสร่าเริงและเป็นที่พึ่งของลูกให้ได้ ไม่ได้บอกว่ามันจะง่าย แต่เป็นสิ่งที่คุณต้องทำให้ได้ สู้ๆ ค่ะ ^^ จากคุณ : tiara เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 12:28:07

ความคิดเห็นที่ 90 เราก็เหมือนกันค่ะ สามีเสียชีวิตไปตั้งแต่ลูกยังไม่ได้ลืมตาดูโลกเลย ตอนนี้8ปีแล้วก็ยังไม่มีวันไหนลืมเค้าได้สักวัน ชีวิตต้องดำเนินต่อไป ตอนนี้มีรักใหม่แล้วไปได้ดีกำลังจะแต่งงานกันค่ะ ขออวยพรให้คุณก้าวข้ามผ่านช่วงเวลานี้ให้ได้นะคะ เก็บเค้าไว้ในใจจดจำแต่ความดีซึ่งกันและกัน และเลี้ยงดูแลลูกให้สุดความสามารถค่ะ จากคุณ : nanblabla เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 12:44:45

ความคิดเห็นที่ 91 เข้มแข็งนะคะ ขอส่งกำลังใจไปให้ คิดถึงสิ่งดีๆ เวลาที่เป็นสุข เก็บเอาไว้เป็นกำลังใจ เพื่อจะก้าวผ่านวันเวลาที่เหงา โดดเดี่ยวไปให้ได้ เมื่อน้องโตขึ้นความเหงาน่าจะลดลงบ้างเพราะคุณจะมีเพื่อนคุย เพื่อนเล่น และได้เฝ้ามองพัฒนาการของเค้า วันเวลาร้ายๆจะผ่านไป คงเหลือแต่ความทรงจำดีๆ ให้เก็บเอาไว้ให้จดจำว่าวันนึง คุณเคยได้เจอคนที่ดีที่รักคุณจริงๆ.... จากคุณ : toffyf เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 12:48:39

ความคิดเห็นที่ 92 เข้ามากอด  จขกท.  พร้อมกับให้กำลังใจค่ะ  เวลาจะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น เข้าที่เข้าทางมากขึ้นค่ะ  เราก็เคยผ่านเหตุการณ์นี้มาเหมือนกัน  สู้ๆ นะคะ จากคุณ : แจงแวง เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 12:58:13

ความคิดเห็นที่ 93 ตอนนี้มีแค่คุณที่ต้องทำหน้าที่ทั้งสองคน อาจจะดูว่าหนักหนาสาหัสคับ เมื่อยามเหนื่อยหรือท้อ ขอให้คิดถึงลูก ลูกคนนี้ก็มาจากความรักที่คุณและสามีคุณช่วยกันสร้างขึ้นมา เพราะฉะนั้น สามีคุณไม่ได้จากไปไหนหรอกคับ เค้าอยู่กับคุณตรงหน้าเสมอ คิดถึงเค้าก็มองหน้าลูก กอดลูก แล้วเลี้ยงเค้าให้เป็นคนดี ไม่ต้องเศร้านะคับ เป็นกำลังใจให้คับ จากคุณ : รักป๊ากับม้านะค้าบ เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 13:14:03

ความคิดเห็นที่ 94 เป็นกำลังใจให้นะคะ..สามีเราก็เสียด้วยโรคมะเร็งเหมือนกันแต่ของเราเค้าเสียตอนลูกได้สามขวบ ตอนนี้ผ่านมาสองปีแล้วค่ะ ยังนึกถึงและคิดถึงเค้าอยู่เสมอแต่เราก้าวผ่านความเศร้ามาแล้ว ขอให้ จขกท ผ่านให้ได้นะคะมันอาจจะต้องใช้เวลาเราใช้เวลาอยู่เกือบปี ถ้าเป็นไปได้อยากให้ จขกท ฟัง อ่าน ธรรมะ มันช่วยได้จริงๆ หรือจะลองไปปฏิบัติธรรมดูก็ได้นะคะ จากคุณ : โอกาสดีๆมีอยู่เสมอ (โอกาสดีๆมีอยู่เสมอ) เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 13:17:53

ความคิดเห็นที่ 95 มาให้กำลังใจจขกท.นะคะ ปกติไ่ม่ค่อยได้เข้าห้องนี้ แต่วันนี้ลองตระเวณเข้าดูกระทู้แนะนำของแต่ละห้อง พ่อเราเสียมา5เดือนแล้ว บอกได้เลยว่ายังทำใจไม่ได้ แต่เวลาอยู่กับคนอื่นหรือแม่ ก็จะทำเป็นเข้มแข็งมีความสุข แม่รู้ว่าเราคิดถึงพ่อมาก แต่เราไม่อยากร้องไห้ให้แม่เห็น เราสงสารแม่ เพราะทุกครั้งที่เราร้อง แม่จะร้องตาม ช่วงแรกๆแม่น้ำหนักลดไปหลายกิโล. เรากับแม่เลยชวนออกไปกินอะไรกันบ่อยๆ จนตอนนี้ขึ้นแบบลดไม่ลงแล้วค่ะ อยากให้จขกท.เข้มแข็ง และรักษาสุขภาพตัวเองดีๆนะคะ *กอดดดดดดดดดดด* แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 55 13:49:35 จากคุณ : It's okay,Pluto. เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 13:20:10

ความคิดเห็นที่ 96 อ่านแล้วร้องไห้เลยคะ. จากคุณ : Tong108 เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 13:22:48

ความคิดเห็นที่ 97 เข้มแข็งไว้นะคะ   พลังของชีวิตคือเจ้าตัวน้อย และกำลังใจดี ๆ ยังมีจากที่ชานเรือนค่ะ จากคุณ : เมื่อโลกยังคงหมุนไป เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 13:28:57

ความคิดเห็นที่ 98 เป็นกำลังใจให้ค่ะ  สู้ ๆ เพื่อลูก เพื่อตัวคุณเอง จากคุณ : tuntang เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 13:36:16

ความคิดเห็นที่ 99 สู้ๆนะคะ ทำทุกวันให้ดีที่สุด อย่างน้อยยังมีลูกให้เราคอยคลายความคิดถึงที่มีต่อเค้า จากคุณ : เสือน้อยหน้าบาน (เสือน้อยหน้าบาน) เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 13:38:43

ความคิดเห็นที่ 100 ขอแสดงความเสียใจนะคะ อ่านแล้วรู้สึกถึงความสูญเสีย เลยทำให้เราคิดว่าในวันนี้ เวลานี้ เราอยู่กับคนที่เรารัก ฉะนั้นในทุกๆวินาที่ต้องทำให้เป็นวินาทีที่มีค่าและสำคัญที่สุด ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆเพื่อน้องตัวน้อยๆค่ะ จากคุณ : ชินตัวน้อย (phatteera) เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 13:43:18

ความคิดเห็นที่ 101 เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : sweet_mu เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 13:51:14

ความคิดเห็นที่ 102 ขอบคุณทุกคนมากๆคะ ทีเข้ามาเป็นกำลังใจให้ รู้สึกดีขึ้นๆมากๆเช่นกันคะ อย่างน้อยก็มีใครที่เข้าใจความรู้สึกที่เป็นอยู่ขณะนี้ บอกตรงๆว่าบ้างครั้งก็มีจิตตกไปบ้าง แต่ก็พยายามตั้งสติมองหน้าลูกว่าต้องอดทนเพื่อเค้า เราเข้าใจเลยว่าคนที่เค้าคิดฆ่าตัวตายเพราะความเครียดเกิดจากการจิตตกชั่ววูบจริงๆ แต่เรายังไม่ถึงขั้นนั้นเพียงแต่คิดว่ามันคงใกล้เคียงกัน ขอกอดทุกคนที่เข้ามาให้กำลังใจนะคะ จากคุณ : คนชอบตู่ เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 13:51:54

ความคิดเห็นที่ 103 เข้ามากอด จขกท. ด้วยค่ะ เข้มแข็งไว้มากๆนะค่ะอย่างน้อยก็เพื่อลูกตัวน้อยๆ จากคุณ : Super เมีย เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 14:29:43

ความคิดเห็นที่ 104 มาเป็นกำลังใจให้ครับ เอาความรักและความคิดถึงแปรเปลี่ยนเป็นพลังในการเลี้ยงลูกนะครับ สู้ ๆ จากคุณ : แฟน (นู๋แอนนี่) เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 14:31:26

ความคิดเห็นที่ 105 ไม่อยากให้ จขกท. ปิดกั้นตัวเองนะคะ วันนี้เรายังไม่อาจลืมคนที่เรารักที่เพิ่งจากเราไปได้ เรายังไม่พร้อมที่จะเริ่มต้นใหม่กับใคร แต่หากวันข้างหน้า มีคนดี ๆ ผ่านเข้ามาแล้วชะตาต้องกัน ก็ลองมอง ๆ ไว้นะคะ แต่พอลูกโตซักหน่อย เค้าจะเป็นเพื่อนเราค่ะ ความเหงาที่เรามีมันจะมลายหายไปหมดเลย ลูกมาเติมเต็มส่วนที่ขาดให้เราสุขใจได้ทุกอย่างค่ะ จากคุณ : peopleparadise เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 14:43:28

ความคิดเห็นที่ 106 เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ จากคุณ : PuRu1977 เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 14:51:58 A:124.120.29.86 X: TicketID:347742

ความคิดเห็นที่ 107 ลูกคุณโชคดีจังเลย ที่มีคุณเป็นแม่และพ่อในเวลาเดียวกัน แฟนคุณเค้าคงหลับสบายนะค่ะ เค้าคงมีความสุขมากที่คุณดูแลตัวแทนหัวใจของเค้าได้ดีขนาดนี้ แฟนคุณเค้าอยู่ข้างๆคุณเสมอค่ะ เพียงแต่เรามองไม่เห็นเค้าเท่านั้นเอง สู้ๆนะค่ะ เพื่อเจ้าตัวเล็กค่ะ จากคุณ : อย่ามาอยู่กะกุ้ง เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 14:58:24 A:183.88.251.110 X: TicketID:348605

ความคิดเห็นที่ 108 เราก็เคยเจอเรื่องราวคล้ายๆกับจขกท ค่ะ ตอนที่แม่เราไม่สบาย เป็นมะเร็งปอด เราไปเฝ้าท่านอยู่คนเดียว อยู่ๆ คุณแม่ก็ยกมือขึ้นไหว้ เราก็เลยถามแม่ว่า ไห้วใคร แม่ตอบแค่ว่า ท่าน คือตอนนี้แม่เราจะไม่ค่อยพูดแล้วก็เหนื่อยๆค่ะ เราก็งงมาก เลยถามแม่ว่า ตอนนี้ในห้องนี้มีกันกี่คน แม่บอกว่า 5 คนค่ะ ฟังแล้วเราก็ไม่ได้รู้สึกกลัวเลย รู้สึกแค่ว่า ในที่สุดก็ใกล้เวลาแล้วหรือ ทำใจแต่ก็ยังไม่อยากยอมรับ ทุกวันนี้ผ่านมาเกือบ9ปีแล้ว ก็ยังคิดถึงแม่เสมอค่ะ เป็นกำลังใจให้คุณน่ะค่ะ คนที่เรารัก ยังอยู่ในใจเราเสมอค่ะ จากคุณ : PuRe1977 เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 15:00:54 A:124.120.29.86 X: TicketID:347742

ความคิดเห็นที่ 109 เป็นกำลังใจให้คุณแม่ค่ะ เข้มแข็งเพื่อลูกนะคะ .. จากคุณ : PugLover เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 15:02:53

ความคิดเห็นที่ 110 กอดแน่นๆ สู้ๆนะ จากคุณ : mominam เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 15:10:55

ความคิดเห็นที่ 111 เข้มแข็งไว้นะคะ สู้ๆ จากคุณ : อุดมไปด้วยความสุข เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 15:30:20

ความคิดเห็นที่ 112 ขอเป็นกำลังใจให้ จขกท อีกแรงนะคะ สามีดิฉันก็เพิ่งจะเสียชีวิตไปประมาณเดือนนึง จะบอกว่าเข้าใจความรู้สึกของคุณดีทีเดียว ไม่มีวินาทีไหนที่ไม่คิดถึงเค้า มองไปทั่วบ้าน น้ำตาก็ไหล มองหน้าลูกน้ำตาก็ไหลอีก ดิฉันก็กำลังพยายามอยู่ค่ะ คุณ จขกท คะ คนอื่นๆที่อยู่รอบตัวเรา อย่างมากเขาก็ทำได้แค่ปลอบใจ ให้กำลังใจเรานะคะ แต่ที่สำคัญที่สุดคือตัวของเรา เราต้องเข้มแข็ง เพื่อลูก เพื่อตัวเอง หากเราเป็นอะไรไปอีกคน ลูกเราก็จะแย่ เรามาสู้ด้วยกันนะคะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : ซานูบารี เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 15:31:15

ความคิดเห็นที่ 113 เข้มแข็งนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ถ้าคิดถึงเค้าก้อทำบุญไปหานะคะ สวดมนต์ หมั่นภาวนา ปฏิบัติรรม จะช่วยได้ค่ะ กาลเวลาจะช่วยรักษาแผลใจค่ะ จากคุณ : Always & Forever เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 15:33:37

ความคิดเห็นที่ 114 เสียใจด้วยนะคะ จขกท.สู้ๆค่ะ ^____________^ จากคุณ : สวยเย็น เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 15:38:45

ความคิดเห็นที่ 115 สู้ๆนะคะ จะคอยเป็นกำลังใจให้ค่ะ ยังงัยคุณก็มีพวกเรา แม่ๆชานเรือนเป็นเพื่อนเสมอนะคะ จากคุณ : TK_Chananchida เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 15:56:53

ความคิดเห็นที่ 116 อ๋อ!ลูกเราอายุเท่ากันเลย ลูกเราเกิดเดือนมิถุนายน 2554 ค่ะ ยินดีเป็นเพื่อนนะคะ จากคุณ : TK_Chananchida เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 15:58:01

ความคิดเห็นที่ 117 มานั่งเป็นเพื่อนข้างๆค่ะ ถ้าเหงาหันมามองข้างๆนะ จะอยู่เป็นเพื่อนตลอดเวลา อ่านเรื่องราวแล้วเศร้า มาก คุณยังโชคดีที่มีตัวแทนของความรักคือลูก ที่กำลังน่ารักโตวันโตคืน สู้เพื่อลูกนะคะ เป็นกำลังใจ ให้เสมอ อย่าว่าแต่สามเดือนที่ยังไม่ลืม 10ปี 20ปี หรือตลอดไปก็ไม่อาจลืมความทรงจำที่ดีได้เลยค่ะ ไม่ต้องอยากลืมหรอกค่ะ เก็บมันไว้เมื่อลูกโตแล้วเล่า เรื่องราวดีๆให้ลูกฟังก่อนนอน ดีออก จากคุณ : ความรักมาทักทายแล้วหายไป เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 16:08:42

ความคิดเห็นที่ 118 เป็นอีกหนึ่งกำลังใจค่ะ... จากคุณ : สิ่งเดียวที่ฉันขอ เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 16:22:27

ความคิดเห็นที่ 119 สู้ๆๆ นะค่ะ จากคุณ : taew_ja (taew_ja) เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 16:23:12

ความคิดเห็นที่ 120 เป็นกำลังใจให้ค่ะ ระบายมาเถอะค่ะ ทุกคนพร้อมอยู่เป็นเพื่อนเป็นกำลังใจ ให้ จขกท. ค่ะ สู้เพื่อลูกนะคะ เข้มแข็งไว้ เวลาจะช่วยเยียวยาเองค่ะ จากคุณ : เวลาไม่เคยหยุด เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 16:32:28

ความคิดเห็นที่ 121 มาให้กำลังใจค่ะ... อย่างน้อยเราก็มีตัวแทนเป็นลูก สู้ๆ นะคะ ถ้าเหงาก็เข้า Pantip รับรองหายเหงาแน่นอนค่ะ จากคุณ : Ms.Lola เขียนเมื่อ : 28 ก.พ. 55 16:48:09