สุดท้าย!!! ฉันก็เป็นคนที่สูญเสีย
|
 |
สวัสดีพี่น้องห้องชานเรือนทุกท่าน หลังจากตัดสินใจอยู่นานว่าจะลองตั้งกระทู้ขอความคิดเห็นดีมั้ย แต่พอได้อ่านเรื่องของคุณแม่ลูกหนึ่งแล้วทำให้เสือน้อยหน้าบานคนนี้ย้อนกลับมาคิดถึงตัวเองค่ะ เรื่องอาจจะยาวมากไปหน่อยนะคะ
เรื่องราวเกิดขึ้นนับตั้งแต่เสือน้อยเริ่มมาทำงานที่อำเภอหนึ่ง ในต่างจังหวัด ตั้งแต่ปี 53 เป็นอำเภอที่ไม่มีรถสองแถวหรือรถประจำทางทำให้เดินทางไปไหนมาไหนไม่ค่อยสะดวก โชคยังดีที่เสือน้อยได้รู้จักเพื่อนคนนึงในที่ทำงานที่คอยไปไหนมาไหนด้วยในเวลาหลังเลิกงานหรือในวันหยุด จนกระทั่งวันนึงเสือน้อยก็ได้รู้จักกับพี่พัด ทำให้ห่างหายจากเพื่อนคนนั้นไป หลังจากเริ่มรู้จักกับพี่พัดช่วงปลายปี 53 เริ่มคุยเริ่มสนิทสนมกันมากขึ้น โดยพี่เค้ามารับไปกินข้าวที่บ้านเพื่อนรุ่นพี่ซึ่งเปรียบเสมือนญาติ โดยมีญาติผู้ใหญ่ของเพื่อนรุ่นพี่และแฟนของเพื่อนรุ่นพี่รวมๆกันแล้วประมาณเกือบ 10 คน ซึ่งตอนนั้นพี่เค้ามารับเสือน้อยไปกินข้าวเย็นทุกวัน และในวันหยุดก็มารับไปเที่ยวบ้านเพื่อนรุ่นพี่คนนั้น หาซื้อกับข้าวมาทำกินกัน ช่วงนั้นทุกอย่างดูเหมือนเสือน้อยจะเป็นแฟนกับพี่พัดมากๆ ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดเหมือนตัวติดกัน แต่เปล่าเลยค่ะเราสองคนเป็นแค่พี่น้องกันจริงๆ ไม่เคยมีอะไรเกินเลยกว่านั้นอย่างที่ใครๆในละแวกนี้คิดกันค่ะ เนื่องจากตอนนั้นเสือน้อยมีแฟนอยู่แล้วแต่แฟนเสือน้อยทำงานที่กทม. ส่วนพี่เค้าก็มีคนที่แอบชอบมาเป็นปีอยู่แล้ว
แก้ไขเมื่อ 03 มี.ค. 55 16:56:47
| จากคุณ |
:
เสือน้อยหน้าบาน 
|
| เขียนเมื่อ |
:
3 มี.ค. 55 15:12:48
|
|
|
| 
