มาอัพเดทชีวิตและ มาขอที่พักใจค่ะ{แตกประเด็นจาก N11530161}
|
 |
ก่อนอื่น ขอบคุณพี่ๆมากนะคะที่เป็นห่วง
มินสมัครล็อคอินแล้วค่ะ แต่ขอโพสแบบบัตรผ่านนะคะ เพื่อความสบายใจของคนในครอบครัว
เนื่องจากกระทู้ก่อนๆได้ผ่านหูผ่านตาอดีตแฟนแล้วเค้าคิดว่า เราเอาเรื่องของเค้ามาประจาน
ซึ่งมันทำร้ายจิตใจแฟนใหม่ของเค้ามากจนต้องให้เพื่อนโทรมาด่าเราแทบทุกวัน
เรื่องนี้ก็ไปถึงหูคุณแม่อดีตแฟน เค้าตัดสินว่า เราควรหยุดเอาเรื่องส่วนตัวมาโพสในเน็ตค่ะเป็นเหตุให้หายหน้าไปนาน
เราก็เข้าใจว่าเค้าเป็นห่วงลูกชายเค้า และก็คงเป็นห่วงเราด้วย กลัวว่าคนอื่นรู้กันหมดแล้วเราจะลำบาก
เค้าเป็นห่วงเราจากใจจริงๆ เป็นสิ่งที่เราซาบซึ้งมากค่ะ แม่แฟนดูแลเราดีกว่าและมากกว่าที่ป้าแท้ๆของเราดูแลมาหลายปีเสียอีก
ที่กลับมาโพสอีกเพราะทนไม่ไหวนี่แหละค่ะ
เราพูดเรื่องของตัวเองกับใครไม่ได้จริงๆนอกจากเพื่อนสนิท (ซึ่งเตรียมตัวสอบไฟนอลกันอยู่ จะโทรไประบายก็เกรงใจ)
คุณแม่ของแฟน(เก่า) ถึงเค้าจะรักจะเอ็นดูเรา แต่เค้าก็คงไม่ชอบถ้าเราจะพูดถึงลูกชายเค้าในทางที่ไม่ดี
ขอรบกวนพี่ๆในห้องนี้ช่วยรับฟังหน่อยนะคะ จะด่า จะแนะนำ จะสั่งสอนอะไรก็ได้
อย่างน้อยก็ดีกว่าให้มินคิดเองตัดสินใจเองคนเดียว ซึ่งที่ผ่านมาล้วนแต่ผิดพลาดเกือบทั้งสิ้น
ตั้งแต่มาตั้งกระทู้คราวนั้น แฟนเก่าก็พยายามจะแก้ปัญหาค่ะ ด้วยวิธีที่เรายอมเค้าไม่ได้
นั่นคือ ถ้าเราคลอดแล้ว เค้าจะให้แม่เค้าเอาหลานไปเลี้ยงเอง เราไม่ต้องเลี้ยงหรอก กลับไปเรียนหนังสือให้จบดีกว่า
ซึ่งไม่ได้แคร์ความรู้สึกเราเลยว่า เราจะเสียใจไหม เราจะยอมไหม คือโทรมาพูดๆๆๆเหมือนสั่งให้เราต้องทำตาม
และอีกสิ่งหนึ่งที่เค้าไม่พูดแต่เรารู้ก็คือ ถ้าลูกเราไปอยู่บ้านแม่เค้า สุดท้ายเรากับลูกก็ห่างกันไปโดยปริยาย
พ่อเราบอกว่า "ถ้าไม่อยากให้เค้าเอาลูกไป ก็ไปอยู่กับพ่อ พาหลานมาด้วย"
แต่บอกตรงๆว่าเราไม่เชื่อใจพ่อตัวเองเลยค่ะ (ดูแย่ใช่ไหมคะ แต่รู้สึกแบบนี้จริงๆ)
พ่อเราเองนอกจากช่วยเรื่องเงินทองแล้วแทบจะไม่เคยรับรู้เรื่องอื่นๆเลย
นอกจากนี้เราก็รู้สึกได้ว่า แม่เลี้ยง(ฝรั่ง)เค้าอาจจะอึดอัดใจ ถ้าเราหอบลูกไปอยู่กับเค้า
ไหนจะเรื่องเรียนของเราอีก
ส่วนแม่แฟน เค้าวางเฉยกับเรื่องนี้ค่ะ เพราะเค้าก็อยากได้หลานไปเลี้ยง แต่ก็คงไม่อยากทำร้ายจิตใจเราขนาดนั้น
แต่เค้าก็บอกอ้อมๆ (เราตีความเอง) ว่า พอเราคลอดเค้าก็คงอยู่ด้วยอีกไม่นาน คงต้องกลับบ้านแล้ว
ปัญหาที่ตามมาคือ เราจะเลี้่ยงลูกคนเดียวยังไง จะกลับไปเรียนได้ยังไง
อาจารย์ที่ปรึกษาก็โทรมาถามเรื่องนี้บ่อยๆว่าจะทำยังไง เราได้แต่บอกว่า หนูไม่ทราบค่ะอาจารย์ หนูยังตัดสินใจไม่ได้เลย
เราควรทำแบบนั้นหรือคะ ควรเอาลูกตัวเองไปให้คนอื่นเลี้ยงหรือ
บอกตรงๆว่าเราไม่อยากทำแบบนั้นเลยค่ะ เพราะสัมผัสมากับตัวเองแล้วว่ามันเจ็บ เจ็บจริงๆ การเป็นลูกที่ต้องห่างเหินกับพ่อแม่เนี่ย
เมื่อสองอาทิตย์ที่ผ่านมา เราโทรไปคุยกับแม่ที่ไม่ได้คุยกันมาเป็นสิบปี
พี่ๆคะ เรารู้สึกเหมือนคุยกับคนแปลกหน้า เค้าไม่ได้รู้สึกผิดหวังที่ลูกสาวท้องตั้งแต่เรียนปีหนึ่ง ไม่ได้ดีใจที่จะมีหลาน
แต่เค้าไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลย เค้าแค่งงว่าเราโทรมาทำไม
คุยกันสิบนาที มีแต่เราที่พยายามชวนคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ เค้าเงียบ เค้าอึดอัดใจเหมือนรอเวลาที่จะวางสาย
ต่อไปเราคงจะไม่ไปยุ่งกับเค้าอีกแล้ว
มันแย่มากนะคะ ความรู้สึกเหมือนตัวเองไม่เป็นที่ต้องการ
พี่ๆคิดว่ามินควรให้แม่แฟนเลี้ยงลูกให้ดีมั้ยคะ ใจมินเองไม่อยากให้เป็นแบบนั้นเลย แต่ไม่รู้จะทำยังไง
หรือว่าจะจ้างพี่เลี้ยงช่วงที่กลับไปเรียนดี อย่างน้อยลูกก็ยังอยู่กับเรา
| จากคุณ |
:
min
|
| เขียนเมื่อ |
:
6 มี.ค. 55 15:00:14
A:161.200.209.126 X: TicketID:342661
|
|
|
| 
