เรื่องมันเกิดจากวันนี้น้าสะใภ้มาที่บ้าน
พามาถึงก็นั่งคุยกันสัพเพเหระ จนมาถึงเรื่องตัวเล็กของเรา
เกิดข้อเปรียบเทียบ...เรื่องการเลี้ยงลูกขึ้นมาทันที
แม่เราก็นั่งคุยอยู่ด้วย ทุกอย่างปกติจนกระทั่ง
ตัวเล็กร้อง...แม่เราก็เอานมให้กินจนอิ่ม ตบท้ายด้วยน้ำต้มสุก
บร๊ะเจ้า!!!! บ้านแทบแตก
น้าสะใภ้ว่าแม่เราเป็นชุด ๆ จนแม่เราอึ้งไปเลย
แม่เราเป็นคนไม่เถียงใครมาแต่ไหนแต่ไร...อย่างมากแกก็เงียบ
น้าสะใภ้ว่าแม่เรื่องที่แม่ป้อนน้ำให้ลูกเรา หาว่าเลี้ยงไม่ถูกวิธีบ้าง
ไม่รู้เรื่อง...(แต่ขอโทษ...แม่เลี้ยงเราจนโตมาได้ดิบได้ดีแล้วนะคะ)
สักพัก...เราพาตัวเล็กอาบน้ำ กลับมาเราก็เอาแป้งทาตัว
บร๊ะเจ้า....บ้านแตก แม่โดนว่าอีกแล้ว ไม่ให้เอาแป้งทาตัว
แล้วว่าแรง ๆ ด้วย พูดมาได้ยังไงว่า
"มีลูกจนลูกมีผัวแล้ว ยังเลี้ยงหลานไม่เป็นอีกเหรอ"...
แม่เรานั่งฟัง...น้าสะใภ้สาธยายอีกมากมายเรื่องการเลี้ยงเด็ก
ที่ ถูกวิธี...อีกเยอะ สุดท้ายเราเองที่ทนไม่ได้
เลยบอกไปว่า
น้าคะ...อย่าเยอะ หนูเป็นแม่ หนูเลี้ยงของหนูได้!!
ที่น้ากำลังด่าน่ะ ...แม่หนูนะคะ!!
หนูไม่ยอมให้ใครมาว่าแม่หนูปาว ๆ หรอกค่ะ (แถมยื้มใส่ 1 ที)
น้าสะใภ้เลยกลับบ้านไปด้วยอารมณ์ไม่พอใจเท่าไหร่
พอน้าสะใภ้กลับไปแม่เราหันมามองหน้าเราแล้วถามว่า
"ที่แม่เลี้ยงหลานแบบนี้มันผิดหรือลูก ถ้าผิดแม่จะไม่ทำ หนูบอกแม่ได้นะ"
...เรายิ้มให้แม่ แล้วบอกแม่ว่า
ถ้าใครมาว่าแม่อีก แม่หัวเราะใส่หน้าเขาไปเลยนะ
แม่เลี้ยงหนูมาได้จนขนาดนี้...แม่เลี้ยงหลานไม่ตายหรอก!!
เฮ้อ...ระบาย ระบาย ระบาย อย่างเดียวค่ะกระทู้นี้ เพราะบ่นให้สามีฟังจนสามี
หลับไปแล้ว 555
***เราไม่รู้ว่าใครจะเลี้ยงลูกยังไง จะเป๊ะตามแพทย์ขนาดไหน
แต่เราจะเลี้ยงของเราแบบนี้ ลูกเราก็แข็งแรงดี
บางอย่างเราว่ามันลดหย่อนกันได้...อย่าเยอะแล้วเราเพลียใจ
ทุกวันนี้นั่งมองหน้าลูกแล้วได้แต่นึกในใจว่าตัวเล็กเป็นเด็กดี แข็งแรง
เลี้ยงง่ายไม่กวนแม่...แล้วแม่ยังต้องไปฟังคำด่าของใครเขาอีก...
ของขึ้น ๆ ฮ่าๆๆๆ