ความคิดเห็นที่ 1 กว่าจะหลับอีกทีก็หกโมงเช้า ตื่นพร้อมลูกประมาณเก้าโมงครึ่ง ก็ไม่ได้ลงไปกินข้าวกับพ่อแม่สามี เราก็ทำอาหารให้ลูกอยู่ข้างบน ห้องนอนมีห้องข้างๆ ใช้ทำกับข้าว เป็นแหล่งตุนของกินรวมทั้งตู้เย็น กว่าจะเอาลูกกินข้าว เข้านอน อาบน้ำ ไหนจะทำงานบ้านอีก ก็ลงไปข้างล่างอีกทีตอนทุ่มครึ่ง ก็กะว่าจะไปจ่ายตลาดกันที่ห้างแถวบ้าน เวลาประมาณนี้ของเริ่มเซลล์บางอย่าง พอลงไปถึงด้านล่าง ก็เลยพูดกับแม่สามีที่กำลังเปิดประตูจากหลังบ้านมาพอดีว่่า "แม่คะ อย่าเพิ่งเก็บกับข้าว" ไม่ทันจะพูดจบ พ่อสามีก็สวนกลับมาทันควัน "เพิ่งเก็บไปเมื่อกี้เอง" แม่สามีก็แทรกขึ้นมา " โอ๊ย ใครจะไปรอไหว ดึกป่านนี้แล้ว" ตอนนั้นเราก็เลยคิดแค่ว่า แม่สามีเก็บของเข้าตู้เย็นไปแล้ว ก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็ไปซื้อ ของกลับมากินก็ได้ เลยบอกไปว่่า " งั้นแม่ก็เก็บของเข้าตู้ไปเถอะค่ะ ไม่เป็นไร" เพราะว่าบนโต๊ะยังเหลือกับข้าวอยู่สองอย่างที่ยังไม่ได้เก็บ อีกอย่างเราก็รีบไป เดี๋ยวไม่ทันเวลา จากคุณ : แพทศรี เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 16:00:13

ความคิดเห็นที่ 2 และแล้วเราก็อุ้มลูกตรงไปที่ประตูรั้วเพื่อจะเปิด ก็ได้ยินเสียงพ่อสามีพูดขึ้นมาอย่างชัดเจนว่า " กับข้าวมีตั้งเยอะตั้งแยะไม่กิน" มีประโยคนึงฟังแล้วสะดุดมาก คือตั้งแต่เกิดมาพ่อกับแม่ไม่เคยพูดกับเราขนาดนี้ ถึงแม้ว่ากับพ่อแม่จะด่าว่าเราบ้าง แต่มันก็แค่เรื่องเรียน ประโยคที่ทำให้เราปรี๊ดก็คือ " :-)ั้นก็เทให้หมามัน dak ไปซะ" มีอีกนะคะ จำได้พอบางประโยค อีกอันนึงก็คือ " dak ไม่เป็นเวร่ำเวลา.%#%^*^#" ในใจตอนนั้นจะโมโหก็ว่าใช่ เราก็เข้าไปบอกดีดี ไม่ถามเราซักคำไม่ว่า แถมรีบตอบเรามาตั้งแต่เรายังพูดไม่จบ ว่าเก็บไปแล้ว แล้วยังจะให้เรามีหน้าไปบอกให้เค้าเอาออกมาใหม่มันก็ไม่ใช่เรื่อง เพราะเราก็รีบที่จะไปซื้อของ พูดกับเราดีดีก็ได้ แค่บอกเราว่างั้นหากินทำกินเองแล้วกัน หรือไม่บอกให้ออกไปซื้อมาใหม่ก็แล้วกัน แค่นี้เราไม่เคยจะโกรธเลย พูดจากับเรายิ่งกว่าคนใช้ ทำเหมือนเป็นข้าทาส จะจิกหัวใช้ด่าลงอารมณ์ยังไงก็ได้ อย่างนั้นเพียงแค่เราไม่ใช่ลูกเค้า และเราไม่เคยให้เงินเค้าเท่านั้นหรือ เพราะเราสังเกตุว่าสิ้นเดือนสามีเอาเงินให้พ่อเค้าทีไร วันนั้นในบ้านอะไรก็ดีไปหมด รวมทั้งลูกเราได้รับอานิสงค์ไปด้วย ปกติพ่อสามีไม่ค่อยอยากจะเลี้ยงลูกเรามากนัก แม้กระทั่งสามีเองก็รู้สึกอย่างนั้น จากคุณ : แพทศรี เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 16:10:34

ความคิดเห็นที่ 3 รอ อ่านต่อ .... จากคุณ : งดแสดงความคิดเห็น เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 16:16:41

ความคิดเห็นที่ 4 เค้าจะต้องบอกมีนู่นต้องทำนี่ต้องทำ แต่เราเห็นหลายครั้งว่าจะทำเวลาที่เราจะทำกับข้าว เตรียมข้าว ให้สามีกับลูกหรือบางทีเวลาเรากำลังจะกินข้าว เค้าต้องมีอะไรต้องทำตลอด แต่เวลาที่ออกไปข้างนอก หรือมีคนแวะเวียนมาที่บ้าน เค้าจะพยายามเรียกลูกเราเข้าไปใกล้ๆ คุยด้วย เล่นด้วย เวลาไปนอกบ้านเรางี้สบายเลย แทบไม่ต้องอุ้ม แต่ส่วนใหญ่ลูกเราเวลาปู่เค้าเรียก ลูกมักจะส่ายหัวแล้วบอกว่า"เอาๆ" แปลว่าไม่เอาค่ะ เรื่องนี้ไม่ได้เกิดขึ้นครั้งแรกๆ แต่ที่ผ่านมาเราอดทน ตั้งแต่มาอยู่บ้านนี้ ตอนนั้นอีกเกือบครึ่งเดือนถึงกำหนดคลอด เรื่องอาหารการกิน จะพูดตรงๆก็ได้ว่า อาหารที่ตั้งบนโต๊ะกว่า 90 เปอร์เซ็นต์นั้นเป็นของที่เราไม่ชอบเลย แรกๆเราอดทนกินไป แต่ทุกวันมันเบื่อมาก ทุกเช้าแน่นอนและทุกวันต้องเป็นข้าวต้ม กับไข่เค็ม อย่างดีมีไข่เจียวแถมมา กลางวันเอากับข้าวเก่ามาอุ่นกิน เย็นก็อุ่นกินถ้ายังไม่หมดและไม่ได้ไปซื้อ ส่วนใหญ่เป็นแกงกะทิแทบทั้งสิ้น เราไม่ค่อยชอบ แกงขี้เหล็ก แกงมะรุมเอย พะโล้ แกงจืด พะแนง หลายๆครั้งเราก็ฝืนกินๆไปให้จบๆ เพราะถ้าไม่หมดกับข้าวเหล่านั้น ก็ยังมาวนเวียนอยู่บนโต๊ะ ลองไม่กินไปหลายที บางทีพะโล้เดือนกว่าๆยังอยู่ ไม่มีใครแตะสักคน ก็ยังอุ่นขึ้นโต๊ะจนกว่่จะหมด น้ำพะโล้ข้นเหนียวเหมือนใส่แป้ง เราต้องตักแต่ไข่ให้เหลือแค่น้ำพะโล้ พอเราบอกว่าเราไม่กินแกงกะทิมันอ้วน เค้าบอกเราว่า"ใครว่ากะทิอ้วน ไม่อ้วนหรอก กินน้ำตามไปเยอะๆเดี๋ยวกะทิละลายเอง ถ้ากินกะทิแล้วอ้วนทำไมคนโบราณไม่อ้วนล่ะ" จากคุณ : แพทศรี เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 16:23:14

ความคิดเห็นที่ 5 เราคิดว่าที่คนโบราณไม่อ้วน เพราะคนโบราณอาจจะไม่ได้กินแกงกะทิทุกวัน หรือแทบทุกมื้อหรอกมั้งคะ ได้แต่คิดในใจ พูดไปจะหาว่าเถียง ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ เค้าไม่เคยถามเราว่าอยากกินอะไร จะเอาอะไรมั๊ยจะไปซื้อกับข้าว เราอยู่บ้านอย่างน้อยพ่อแม่ถามก่อนเสมอ "เย็นนี้จะกินอะไร" " จะเอาอะไรจะไปร้่นป้า..." เลยทำให้เรานึกถึงพ่อกับแม่น้ำตามันไหล ไม่มีใครดีกับเราได้เท่าพ่อกับแม่จริงๆ. ถึงพ่อแม่จะเป็นคนดุ แต่อย่างน้อยเค้ายังรับความคิดเห็นของเราเสมอๆ ถึงเค้าจะว่าเราเถียงเค้า แต่เค้าก็ยังฟังแม้บางครั้งพ่อกับแม่เราจะไม่พอใจในคำตอบของเด็กดื้ออย่างเราเท่าไหร่ แต่ก็พยายามไม่คิดมาก และคิดเสมออย่างที่พ่อเคยบอกเราและจำได้ดีว่่า " จะให้คนอื่นเป็นแบบเราคิดเหมือนเราไม่ได้หรอก ร้อยพ่อพันแม่แต่ละคนถูกเลี้ยงดูมาไม่เหมือนกัน บางอย่างบ้านเราทำได้บ้านอื่นอ่จจะไม่ได้ แต่บางอย่างบ้านอื่นทำได้บ้านเราอาจไม่ได้" ประโยคนี้พ่อสอนตอนอยู่ปีหนึ่งเรื่องการใช้ชีวิตกับเพื่อนใหม่ตอนเรียนมหาวิทยาลัยต่างจังหวัด จากคุณ : แพทศรี เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 16:30:36

ความคิดเห็นที่ 6 รอนะคะคุณแพทศรี  รู้สึกว่าจะหัวอกเดียวกัน >_< จากคุณ : Sweet_LeMoN_Altis เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 16:31:35

ความคิดเห็นที่ 7 เราสงสัยหลายทีว่า กับข้าวเก่าไม่ทิ้งทำไมยังต้องไปซื้อมาใหม่อยู่เรื่อยๆ พอไม่กินก็บอกว่า เรื่องมาก กินยาก เคยถามเราครั้งนึงว่า "อยู่บ้านกินยังไง" ถามมาเราก็ตอบไปตามตรงค่ะ " ที่บ้านส่วนใหญ่จะซื้อกับข้าวค่ะ เพราะพ่อแม่ไม่มีเวลาทำ เค้า(พ่อแม่เรา) จะซื้อมาให้ค่ะ บางทีก็ถามก่อน แต่ถ้าไม่ถูกใจก็ให้ตังค์ไปซื้อมากิน " สำหรับเราอาจดูเรื่องมาก แต่แม่บอกว่าเลี้ยงง่ายมากแต่เด็กดังนั้นพ่อแม่จะรู้ใจเรามาก ต่อให้โลกแตกก็จะต้องมีไข่ติดบ้าน แม่บอกว่าเราตอนเด็กตลกมากเลย ชอบกินไข่มากถ้าเดือนไหนฮิตไข่เจียวก็จะกินมันทั้งเดือนทุกมื้อ มื้อละ 3 ฟอง จะวนไป เจียว ต้ม ดาว ตุ๋น พะโล้ ไปซื้อต้องสั่งแค่หมูกับไข่ เพราะเรากินแค่นี้ นึกถึงพ่อแม่อีกแล้วที่รู้ใจเรา อยู่นี่วันไหนสามีอยากกินไข่ดาวกับพริกน้ำปลา บอกให้เราทำให้กินหน่อย ต้องโดนว่าเรื่อง เห็นน้ำมันแล้วกลัว กินไข่เยอะจังสามสี่ฟอง (แบ่งกันนะ) บ้านเลอะเทอะ พื้นเหนียว (ยังทอดไม่เสร็จ) ตั้งแต่เกิดจนโตมาเราไม่เคยป่วยออดๆแอดๆ ถึงแม้ว่าจะตัวล่ำไปเกินกว่าเด็กวัยเดียวกัน อยู่บ้านตั้งแต่เด็กๆ แม่ห้ามกินข้าวเยอะ ถ้าเห็นโดนว่า เพราะบังคับให้กินแต่กับ เราเพิ่งมาฝึกกินผักตอนอยู่มัธยม และคิดว่าช่วงที่ป่วยบ่อยๆนี้ น่าจะเป็นตอนช่วงที่ลดความอ้วน. อดบ้าง กินไม่ครบบ้าง จากคุณ : แพทศรี เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 16:44:40

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่ใช่แค่เราคนเดียวที่โดนว่า เขยบ้านนี้(แฟนลูกคนกลางของเค้า) และลูกของครอบครัวนี้ก็โดนว่า มีครั้งนึงเราสะอึกเลย หลานคนนี้เพิ่งออกจากแอทมิทโรงพยาบาล พอมาบ้านนี้ ตายายก็ไปซื้อโจ๊กใส่ถ้วยมาให้ โดยที่ไม่ถามหลานก่อน พอเอามาตั้งตรงหน้าถามหลานว่า จะกินมั๊ย หลานตอบว่าไม่กิน ก็ถูกตอบกลับด้วย ประโยคที่ว่า " โง่ มีของให้กินดีดี เจือกไม่กิน" เรางี้อึ้งมาก เราเข้าใจหลาน อยู่โรงพยาบาลมาหลายวัน น่าจะเบื่อโจ๊ก ข้าวต้ม แต่เค้าน่าจะถามก่อนซื้อก่อนที่จะมาด่า และหาวิธีพูดให้หลานกินโดยละม่อม อย่าว่าแต่หลานเลยลูกเรายังไม่กินเลย เอาลิ้นแตะแล้วแหวะทันที  แถมเรายังโดนว่าอีก เลี้ยงลูกให้เรื่องมาก กินยากอยู่ยาก เค้าบอกว่าคนเราต้องกินง่ายอยู่ง่ายเหมือนกับเค้า....... เค้าบอกไปโรงเรียนอดตายแน่ครูที่ไหนจะมาป้อนมาหา ของชอบเอาใจให้กิน แถมตบท้ายอีกว่า "มันต้องสอนให้กินืุกอย่างสิwa" แต่เราคิดกลับกัน เราไปปรึกษาสามีเรื่องนี้ เค้าคิดตรงกับเรา เราคิดว่าถ้าสอนให้กินทุกอย่างที่ขวางหน้า งั้นต่อไปใครให้อะไรกินต้องกินหมดทุกอย่างงั้นหรือ? เราว่าความอันตรายที่จะเกิดกับลูกมันมากกว่า ถ้ามีคนแปลกหน้าเอาของมาล่อเด็ก!!!  เรื่องลูกกินยาก แค่ปรึกษาครู หรือห่ออาหารไปคงจะไม่ยากสำหรับเรา เพราะลูกติดรสมือเรามาก ย่าทำให้กินไม่กินเลย เรานอกเรื่องอีกแล้ว ฮ่าๆ อย่างที่บอกอดทนมานาน กับหลายๆเรื่อง จากคุณ : แพทศรี เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 16:58:28

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านแล้วสงสารจัง การมีสามีดีนั้นเหมือนถูกหวย และการมีพ่อแม่สามีดีนั้นเหมือนถูกรางวัลที่1 ดีนะเราเจอพ่อแม่สามีดีมากๆ อยากให้เจ้าของกระทู้อดทนนะคะเพื่อลูกและครอบครัว จากคุณ : nunaekitty8111 เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 17:10:47

ความคิดเห็นที่ 10 เคยเจอแบบบางที คือเค้าจะกินข้าวก่อน เราก็ดูลูกไป เล่นไป บางทีป้อนข้าวลูกไป รอเค้ากินเสร็จก็จะมาเปลี่ยนเรา พอเรากินเสร็จก็เก็บจานไปล้างทั้งหมด เราไม่เคยบ่นเลย บางทีเค้าดูแลลูกเราไม่ไหวบอกเดินไม่หยุดตามไม่ทัน ให้เราพาลูกไปนอนก่อน เช้าค่อยว่าอีกที เช้าเราพาลูกลงมาจะทำกับข้าวให้ลูก แค่เจอหน้าก็โดนพ่อสามีว่าแล้ว " ทีหลังจะทำอะไรก็ทำให้มันเสร็จไปซะ ให้แม่เค้ามาคอยตามล้างตามเก็บมันบาปนะรู้มั๊ย" เราก็ก้มหน้าก้มตาทำอะไรต่อไป เงียบ บางทีเราจะล้างเตาแก๊สที่ทำเลอะกำลังขัดอยู่ แม่สามีบอก " ไปๆๆเดี๋ยวค่อยทำ ไม่ไหวแล้ว" เราก็พูดทุกครั้งที่เราทำงาน ไม่เสร็จว่า " ไม่ไม่ต้องทำอะไรนะคะ พรุ่งนี้หนูมาต่อ" เค้าก็ตกปากรับคำนะคะ พอเช้าวันรุ่งขึ้นเอาเลย เราผิดอีกแล้ว " รู้มั๊ย เมื่อเช้่าแม่เค้าต้องตื่นแต่เช้ามาล้างหัวแก๊ส เค้าบอกเตาเหนียวสกปรกมาก เค้าล้างจนปวดแขนไปหมด" ที่จริงเตามันก็ไม่ได้ล้างมานานแล้วค่ะ คราบดำเหนียวก็กรังอยู่ ที่แน่ๆไม่ได้เกิดจากเราคนเดียว ทีนี้เหมือนแม่สามี จะอยู่แถวๆนั้นพอดี เราก็เลยบอกพ่อสามีไปว่า "ก็เมื่อวานหนูกำลังทำแม่บอกให้หยุดทำแล้วพาลูกไปนอนนี่คะ แม่บอกให้ มาทำตอนเช้า แล้วนี่หนูก็เพิ่งลงมายังไม่ได้เริ่มทำอะไรเลย" แม่สามีก็ตอบว่า " เออๆ ใช่ๆ" แล้วทำไมแม่ไม่บอกพ่อไปตั้งแต่แรกล่ะคะ งานบ้านพูดได้ว่าเราถูบ้านให้ทั้งบ้าน พักหลังนี่วันเว้นวันเลย เราจะสอบ ไม่เคยมีข้ออ้างไม่ล้างจาน ไม่ถูบ้าน ซ้ำแล้วยังไม่เคยเอาลูกมาฝากอ้างว่าอ่านหนังสือสอบ อาศัยเวลาลูกหลับกลางคืน เพราะเวลาลูกหลับกลางวันทำงาน ซักผ้่า ล้างจาน ล้างขวดนม.ตากผ้า พับผ้า เก็บของไป กลางคืนกว่าจะพาลูกเข้านอน ทำนู่นนี่อ่านหนังสือ นอนตีสามตีสี่ตลอด เราแค่รู้สึกแย่ว่าเราคิดดีทำดีมาตลอด ไม่เคยต้องการได้รับคำชม แค่เราไม่ได้ลงไปกินอาหารทันเวลา ด่าเราขนาดนี้ เราบอกสามีไปว่า "ถ้าเราไปกินต่อคงเป็นหมาสิเนอะ". หลังจากเมื่อวานที่จ่ายตลาดเสร็จก็เลยไปแผนกเครื่องใช้ไฟฟ้าซื้อกระทะไฟฟ้าเพิ่มมาอีกหนึ่งใบ กะว่าต่อไปคงจะ หาอะไรกินเอง ทำเอง แล้วจะให้แฟนไปบอกพ่อแม่เค้าว่า ต่อไปไม่ต้องหุงข้าวเผื่อ ไม่ต้องืำกับข้าว ซื้อกับข้าวเผื่อ ไม่ได้อะไรนะคะ แต่ขอตัดปัญหาที่ว่าต่อไปถ้าเราไม่ได้ไปกินอีกถ้าอาหารเหลือหรืออะไรเดี๋ยวเราจะผิด ขนาดเรากินข้าวสองจานพูน ยังโดนว่าว่ากินข้าวนิดเดียวเหลือเยอะ เราไม่กล้าบอกว่า แม่เคาหุงมากเกินไป หุงเต็มหม้อ 6คนกินไปแล้วยังเหลือข้าวเลยค่ะ แต่โชคดีสามีเข้าใจเพราะเค้าเห็นเราตักข้าวมากินซะเยอะ ยังโดนว่าอยู่เลย ระวังคอเรส(คอเลสเตอรอล) ดีนะที่เค้ายังเป็นพยานให้เราได้ เคยโดนว่าอยู่ที่นึง ลงไปข้างล่าง แค่เห็นหน้าก็ว่าซะแล้วว่า "ทีหลังข้าวไม่หุงแล้วนะ เบื่อหวะ หุงแล้วเหลือทุกวัน หุงแล้วไม่เคยกิน กบข้าวก็เบื่อดูซิเนี่ยพ่อเค้าต้องมานั่งเก็บกินของเก่า". คือว่ากลายเป็นว่าเราผิดเองซะงั้น เคยบอกไปแล้วว่าไม่ต้องหุงข้าวเผื่อเรา ถ้าเหลือก็กิน ไม่เหลือไม่เป็นไร เรามั่นใจว่าเราคนเดียวกินข้าวมากกว่าที่พ่อแม่สามีกิน เราแปลกใจว่า อยู่ด้วยกันมานาน เค้ายังกะการหุงข้าวไม่เคยได้เลย กับข้าวบางอย่างเราไม่ชอบไม่แตะเลย แต่ก็ยังซื้อมา ไม่หมดเราโดนว่า โชคไม่ดี วันไหนเค้าอารมณ์เสียโดนว่า โดนเหน็บแรงๆ  เราซื้อกับข้าวอะไรกับสามีมา เค้าบอกซื้อของไม่เข้าท่าไม่เห็นอร่อยเลย ทีหลังไม่ต้องซื้อมาอีกเค้าไม่กิน เค้ารู้ว่าเรากินเผ็ดไม่ได้ (กินส้มตำพริก2-3 เม็ด) แต่กับข้าวเผ็ดแทบทุกอย่าง บางวันไม่มีจืด เราไม่ได้อะไรมากหรอก น้ำพริกปลาร้ากับผักเราก็กินได้และกินมาแล้ว แต่กับเราไม่เคยถาม พอ้ค้ามีอะไรก็คอยบอกเรานั่นอร่อยนี่อร่อย เรากินก็เฉยๆ แต่ก็กิน เพราะไม่อยากมีปัญหา สามีบอกว่าแม่่เค้าบอกว่า เราหัวสูง แค่เราไม่กินปลาหมึกแห้งทอด กับปลาเค็ม ไม่ชอบกินข้าวต้ม และเรื่องมากเวลาจะกินของทอด เพราะกลัวน้ำมันทอดซ้ำ เพราะที่บ้านแม่เป็นพยาบาล ฉะนั้นอยู่บ้านยิ่งกว่านี้เยอะ แม่เราไม่ได้เรื่องมากนะ แต่เค้ากังวลเรื่องความสะอาด อะไรที่แม่ไม่ให้กินตอนอยู่บ้าน อยู่นี่กินได้หมด เรื่องปลาร้า เราสบายๆ เพราะชอบมากด้วยซ้ำ เรายังหัวสูงอีกเหรอ เค้าไปซื้ออาหารที่ตลาดนัด เราก็กินได้ ไม่ได้รังเกียจ  ขอแค่เอามาอุ่นซ้ำ ที่บ้านก็ทำแบบนี้ ซื้อมาต้องมาอุ่นให้ร้อนก่อนกินเสมอ เค้าก็ว่าเราว่าเพิ่งซื้อมาอุ่นทำไม แต่เราคิดว่าเราจะรู้ได้ไงว่าเค้าทำเมื่อไหร่ ยังไง ปลอดภัยไว้ก่อน บางทีแกงกะทิ อากาศร้อนๆ เค้าบอกเราเสมอๆว่า คนเราต้องเขียมกินเขียมใช้ถึงจะสบาย แต่เวลาร้านซักผ้าที่บ้านมาเบิกตังค์ล่วงหน้าสองเดือนไม่ว่าอะไร แถมต้องเอาผงซักฟอกกับน้ำยาปรับผ้านุ่มไปให้ และพ่อแม่สามียังต้องมาซักผ้าเอง  ซื้อโทรทัศน์ใหม่ ที่บ้านมี 4-5เครื่อง ลูกเราไม่ได้ของเล่นและตุ๊กตาใหม่เลย แต่กลับได้ของที่เค้าเก็บมาเป็นสิบๆปี ตุ๊กตาตาหลุด ของเล่นพังไม่สมประกอบ ประมาณว่่า ปุ่มหลุด สายขาด ทิ้งดีกว่า พอเราซื้อก็โดนว่า ทั้งๆที่ไม่ได้ซื้อบ่อยเลย  ล่าสุดซื้อโฮมเธียร์เตอร์ เราคิดว่าทุ่มเรื่องกินดีกว่ามั๊ย กินไปร่างกายเราได้เอง แต่ก็ไม่กล้าพูด อย่างว่าเรามาอาศัยเค้าอยู่ เราเลยบอกสามีว่า ไปหาหอพักอยู่กันมั๊ย เรายอมลำบากนะ แบบนี้นานๆไปไม่ไหว สามีเค้ากังวลค่าใช้จ่าย เราเลยบอกว่าเดือนๆนึงเราจ่ายให้พ่อแม่เค้า 6500 เช่าหอสบายๆ ถ้าวันนึงเค้าไล่เราเราก็คงต้องไปจะทำไงได้ ต้องเผื่อไว้ เพราะเราคิดว่าแค่นี้ต้องว่าเราขนาดนี้ ถ้าเรื่องอื่นล่ะ เพราะถ้าให้สามีไปบอกพ่อแม่เค้าเรื่องไม่ต้องเผื่ออาหารเค้าจะเข้าใจมั๊ย?  กลัวสามีเราจะไม่ได้กินด้วยก็อีกเรื่อง ตอนเราคลอดใหม่ๆ แม่สามีเคยพูดว่า น้องสาวเค้าเลี้ยงหลานให้ลูกน้องสาวเค้า ลูกน้องสาวเค้าต้องให้เงินทุกเดือน คนรู้จักมีลูกแฝดเอาลูกไปให้แม่ผู้หญิงเลี้ยงทั้งผู้หญิงผู้ชายต้องจ่ายเงินให้แม่ผู้หญิงค่าเลี้ยงทุกเดือน ตอนพี่ชาย พ่อสามีมาจากต่างประเทศแม่เค้าบอกเราว่าต้องโกหกว่าสามีเราให้ค่าเลี้ยงหลานถึงยอมเลี้ยงให้ เค้าพูดว่าเค้าต้องยอม โกหกต้องยอมบาปไม่งั้นพี่ชายพ่อสามีต้องไม่ให้เลี้ยงหลานแน่  สามีเราลืมจ่ายเงินให้ เค้ามาทวงทุกครั้ง ถ้าวันไหนได้เงิน จะอารมณ์ดีมากถึงมากที่สุด ลูกเราจะทำอะไรไม่เคยผิด แต่ช่วงอื่นๆของเดือนลูกเราเล่นอะไร โดนว่าตลอด ลูกเราชอบรีโมทมาก เค้าจะนิ่งเฉยและมีความสุขถ้ามีรีโมทอยู่ในมือ จะไม่ดื้อ ไม่ไปไหนเลย วันนั้นเราถูบ้านอยู่เกือบครึ่งชั่วโมงลูกนั่งที่เดิมไม่ไปไหน เราทั้งทำงานไปถูบ้านไป ระแวงตลอด พอพ่อสามีเห็น พ่อสามีชอบบอกว่าไม่ชอบให้ลูกเราเล่นรีโมทเพราะรีโมทหนึ่งอันมากับเครื่องแค่หนึ่งเครื่อง ที่จริงเค้าไม่ได้พูดกับเราหรอก แม่สามีเล่าให้ฟังอีกที พอเราหันหลังปุ๊บ หันมารีโมทหายไปจากมือลูกแล้ว โดยนิสัยลูกเราไม่เคยโยนของหรือทำร้ายข้าวของเสียหาย เราว่าแล้วทำเป็นมาคุยกับหลาน สงสัยกลัวเราไม่พอใจ เลยดึงจากมือไปเฉยๆ เพราะเราไม่ได้ยินเค้าขอ ของในมือหลานเลย มันส่งผลต่อการเลี้ยงลูกของเรามาก ทุกครั้งที่เราจะเอาของในมือลูก เราจะขอก่อนตลอด เพื่อที่จะให้เค้ารู้ว่าเวลาอยากได้ของ จากคนอื่นต้องขอก่อน ไม่งั้นเค้าจะไปแย่งของคนอื่น (เราคิดแบบนั้น). แบบนี้ลูกเราคงคิดว่า อยากได้ก็ดึงจากมือไป เฮ้ออออ จากคุณ : แพทศรี เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 17:51:06

ความคิดเห็นที่ 11 เรื่องการออกไปเข่าบ้านสามีกังวลเรื่องลูก เค้าไม่กล้าให้ลูกไปฝากสถานที่เลี้ยงเด็ก เค้ากลัวเป็นแบบข่าว เราก็ได้แต่บอกไปว่า ไม่ต่างกันเลย อยู่ที่นี่พ่อแม่เธอก็ไม่อยากเลี้ยงไม่สนใจอยากอยู่แล้ว เราแอบดูหลายครั้ง ตอนนั้นลูกกำลังตั้งไข่ เค้าจะพยายามเกาะทุกคนเพื่อยืนขึ้น เราก็ยืนมอง เห็นพ่อสามีพูดว่า เดี๋ยวปู่ทำงานก่อน แล้วเค้าก็หันหลังให้หลาน เราแอบดู อยากรู้ว่าเค้าจะเลี้ยงลูกเรายังไงเวลาละจากสายตาเรา เค้าไม่สนใจเลย ลูกเราพยายามคว้าขา พยายามเกาะ สุดท้ายลูกลูกแล้วพยายามก้าวไปจนล้มลูกร้อง เรารีบเข้าไปถามลูกว่า เป็นอะไร พ่อสามีตอบว่า มันขาแขนอ่อนจะยืนแล้วล้มเอง ..  เอ่อ เราจะเชื่อตาตัวเอง ที่เห็นดีมั๊ยอะ จากนั้นก็เล่าให้สามีฟังเลย นี่ขนาดเราเห็นกับตาตัวเองนะ แล้วสมัยก่อนที่เราไปเรียนแล้วฝากลูกไว้ล่ะ?? มันทำให้เราไม่อยากไปไหน ไม่อยากกลับบ้านทั้งๆที่ใจอยากกลับ แต่เป็นห่วงลูก กลับบ้านกลับมาลูกผอมลงทุกที เวลาเราป้อนข้าวลูกลูกกำลังกินได้ดี เค้าบอกพอแล้วมันอิ่มแล้ว กินเยอะแล้ว เราอยากรู้ว่าเค้ารู้ได้ยังไงว่าหลานอิ่ม เพราะลูกก็ยังกินได้เรื่อยๆ เค้าจะพยายามมองเวลาเราป้อนข้าว ประมาณสิบคำก็บอกให้พอ หรือไม่พอลูกไม่สนใจจะกิน ก็บอกให้พอ แต่เราตื๊อและอดทนจนกว่าจะหมด หรือลูกส่ายหน้าจริงๆก็จะพอ เพราะบางทีลูกแค่ห่วงเล่น เราห่วงเวลาที่ไม่ได้ป้อนข้าวลูกเองทุกครั้ง เค้าสอนให้ลูกเราคายข้าวเวลาลูกเราอมข้าว แต่เราจะทำให้เค้ากลืนไปให้ หมดทุกครั้ง ตอนนี้บางทีลูกเคี้ยวข้าวแล้วคายออกไม่ยอมกลืนเลย เราเคยเล่าให้ฟังว่าจะซื้อเก้าอี้กินข้าวให้ลูก จะฝึกวินัยถ้าไม่หมดไม่ให้เล่นไม่ให้เดินไม่ให้ออกมาจากเก้าอี้  เค้าบอกใครๆเค้าก็เดินป้อนกันทั้งนั้น จนถึงตอนนี้เวลาไปกินข้าวข้างนอกต้องผลัดกันกิน ลูกไม่ชินกับการนั่งร่วมโต๊ะอาหาร ต้องเดินตลอดเวลา อดทนมานานมากกับหลายๆเรื่อง พอเล่าให้สามีฟัง เค้าบอกเราไม่มีความอดทน แต่เราไม่เคยต่อว่าพ่อแม่สามีนะคะ มีเรื่องนึงเราเคืองมากคือแม่สามีเคยว่าพ่อเรา เรางี้โกรธมาก แค่ครั้งนั้นครั้งเดียวที่เราบอกแม่สามีว่่า "แม่พูดอย่างนั้นก็พูดไม่ถูก พ่อหนูไม่ได้ทำผิดอะไรทำไมต้องมาว่าพ่อหนูด้วย" แม่สามีก็ขอโทษแต่น้ำเสียงเหมือนไม่เต็มใจ เหมือนยอมๆไปซะ แค่เด็กงอแงคนนึง แต่เราคิดว่าพ่อเราไม่ได้ทำอะไรผิดจริงๆ ขนาดสามีเองยังคิดแบบเรา ถึงต่อให้พ่อเราผิดจริงๆก็ไม่ควรว่า พ่อแม่ใครใครก็รัก เราตบยุงแม่สามีว่าเราบาป รีบสวดมนต์ให้ยุง แต่เค้าว่าพ่อเรา??? เค้าเคยเล่าให้เราฟังตอนเราคลอดลูกใหม่ว่าพ่อสามีเคยว่าเราว่า "อึ่งอ่าง" เพราะตอนเราท้องเราไม่ได้บอกใครเลย แม้แต่พ่อแม่สามี เราใส่ชุดพรางตลอดทำงานทุกอย่าง  เหมือนคนปกติทั่วไป เค้าบอกว่าเวล่เราไปบ้านเค้าพ่อสามีจะพูดว่า "อึ่งอ่างมาแล้ว" คือเราได้ยินแล้วอึ้งมากอะ ต่อหน้าเรารียกลูกๆ แต่เรียกเราแบบนี้??? แถมเค้ายังบอกด้วย ว่าพ่อไม่รู้ว่าเราท้อง เราคิดว่าถึงจะรู้ไม่รู้ก็ไม่ควรไปว่าคนอื่นแบบนี้ เค้าชอบทำบุญเข้าวัด ช่วยเหลือคนอื่น...... แต่กับสิ่งที่เรารู้มา เจอมา เฮ้ออ จากคุณ : แพทศรี เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 18:13:05

ความคิดเห็นที่ 12 อ่านแล้วเครียด เจอแบบนี้เป็นเราคงอยู่ไม่ไหวแล้ว จากคุณ : รักหวางหลุง เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 18:16:36

ความคิดเห็นที่ 13 เราทอดไข่ดาวให้สามี เค้าเข้ามาว่า กินแบบนี้ไม่กลัวเป็นโรคหรอ กินของทอดๆ เอ่อม แล้วแกงกะทิล่ะคะ แล้วเค้าพูดว่า " ถ้ามัน(ลูกชายเค้า) เป็นอะไรขึ้นมามันจะลำบากคนอื่น ถ้าตายไปเลยไม่เป็นไร" เราไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่พ่อสามีพูด แต่เราก็เล่าให้สามีฟังนะ ถ้าเค้ามาถามว่าทำไมเราไม่ไปกินข้าวกับเค้าอีก เราควรบอกเค้าไปตรงๆดีหรือไม่คะ.... ขอบคุณที่อ่านจบค่ะ ต้องขอโทษสำหรับคนที่อ่านแล้วรู้สึกไม่ดี ด้วยนะคะ เรารู้ว่าเรื่องแบบนี้มันก็พูดยาก อย่างน้อยเค้ามีบุญคุณกับเรากับลูกเรา แต่เราอึดอัดใจ พูดกับสามีก็คงไม่ดีเท่าไหร่ จากคุณ : แพทศรี เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 18:19:25

ความคิดเห็นที่ 14 ตามมาให้กำลังใจค่ะ ^^ จากคุณ : แก้ม (kamsai jaidee) เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 18:25:15

ความคิดเห็นที่ 15 ไม่รู้จะพูดยังไงแต่เรา เลี้ยงลูกให้กินทุกอย่างค่ะ เพราะว่าเราเคยไปอยู่บ้านแม่สามีต้องเป็นคนทำกับข้าวให้น้องๆสามีกิน 3คน3อย่างไม่กินด้วยกันและกินไม่เหมือนกัน เพราะเค้าถูกเลี้ยงมาโดยการถามว่าจะกินอะไร กินนี่มั้ยกินนั้นมั้ยตั้งแต่เล็กจนโต น้องคนกลางช่วยก๋วยเตี๊ยวแม่สามีก็ทำก๋วยเตี๊ยวทั้งอาทิตย์ น้องคนรองไม่ชอบก็ให้เงินไปซื้อกินเอาเอง น้องคนเล็กก็ไม่กินต้องหาอะไรทำให้กินอีก บอกตรงๆเรื่องมากค่ะ เราเป็นคนทำเข้าใจเลยว่ามันเหนื่อยและค่าใช้จ่ายบานปลายขนาดไหน จากที่ทำก๋วยเตี๊ยว1หม้อจะทานได้ทั้งบ้าน ก็กลายเป็นทานกันแค่4คนแม่สามี สามี เรา น้องคนกลาง ต้องเสียเงินให้น้องคนรองไปซื้อกินข้างนอกอีกวันละไม่ต่ำกว่าร้อย ต้องซื้อของมาทำตามที่น้องคนเล็กอยากจะกินอีก ต้องซื้อของที่พ่อสามีอยากจะกินอีก เราไม่ได้ว่าคุณทำไม่ถูกนะแค่อยากจะบอกว่ามันมีมุมนี้อยู่เหมือนกัน เราสอนให้ลูกกินทุกอย่างแต่เราก็สอนเค้าว่าไม่ให้กินของจากคนอื่นนอกจากพ่อแม่ เราว่าถ้าพ่อสามีเค้าเป็นคนพูดไปเรื่อยปากร้ายคุณก็ทำหูทวนลมไปค่ะ อย่าเก็บเอามาคิดเอามาเป็นอารมณ์เลยชีวิตเหนื่อยพอแล้ว เก็บมาคิดอีกบ้าไปกันใหญ่ ส่วนเรื่องกินเราว่าส่วนนึงมันเป็นเรื่องของเวลาด้วย บ้านเราทานข้าวกันเป็นเวลาตรงกัทุกวันอาจจะช้าไปบ้างก็ไม่เกินครึ่งชั่วโมง เพื่อสุขภาพกะเพาะอาหารของทุกคน อีกเรื่องนึงบางทีความเป็นระเบียบวินัยก็จำเป็นสำหรับการอยุ่ร่วมกันค่ะ ไม่ใช่ว่าจะต้องทำตามทุกอย่างหรือเป็นทาส แต่เรื่องของเวลาเล็กๆน้อยๆในชีวิตประจำวันมันส่งผลไปทุกอย่าง ยังไงเป็นกำลังใจให้นะ อย่าเครียดมากนะคะ จากคุณ : แม่น้องฟ้าใส (มามี๊ตัวกลม) เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 19:23:16

ความคิดเห็นที่ 16 T_T แกงกะทิมันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอคะ เราชอบมากเลยค่ะ ที่ จขกท ไม่ชอบนั่น ของโปรดเราหมดเลย แถมของหวานใส่กะทินี่ ชอบเป็นที่สุด อาทิตย์นี้กินข้าวเหนียวมะม่วงทุกเย็นเลยค่ะ กินหลังกินข้าวเสร็จเป็นของหวานตบท้าย แถมมูนข้าวเหนียวเอง กะทิถึงใจสุดๆค่ะ มันไม่แย่ขนาดนั้นมังค่ะ เราไม่เคยน้ำหนักเกิน 48 เลยค่ะ  สามสี่ปีมานี่ไม่เคยเกิน 45 ค่ะ แม่แฟนเห็นเรากินก็บอกว่าแม่กินไม่ได้ เดี๋ยวแม่อ้วน  แล้วก็มองเรากินตาปริบๆ ส่วนเรื่องอื่นๆนี่เห็นใจค่ะ จขกท ลองซื้อที่ช่วยอุ้มลูกมาใช้ดูไหมค่ะ เอ เค้าเรียกว่ายังไงนะ เรียกไม่ถูก ที่เป็นผ้าพันเหมือนกระเป่า แต่เอาลูกใส่ได้อ่ะค่ะ เอามาไว้พันลูกติดกับเรา เหมือนอุ้ม ตอนที่เราทำงานมือไม่ว่างอุ้มอ่ะค่ะ แต่ละบ้านก็มีการใช้ชีวิตแตกต่างกันไปค่ะ ที่บ้านแฟนเรา ตามใจลูกเค้าเหมือนกัน วิถีของบ้านเค้าแตกต่างกับบ้านเราคนละเรื่องเลยค่ะ เรื่องทอดไข่แล้วเค้าบอกว่าเห็นแล้วกลัว ก็บอกเค้าไปค่ะ วัยเค้ากินของทอดๆไม่ดี เพราะร่างกายไม่ค่อยเผาผลาญแล้ว อัตราการเผาผลาญอาหารต่ำแล้ว แต่วัยของคุณกับสามียังกินได้อยู่  ขอกินก่อนแล้วกัน อร่อยดีค่ะ บอกเค้าไปแล้วยิ้มๆให้เค้าค่ะ   แม่รู้ไหม พวกฝรั่งนะ ไข่ดาวนี่เป็นอาหารเช้าของคนส่วนใหญ่เลยนะแม่  นักวิทยาศาสตร์อะไรเค้าก็กินกันปกติ มันมีประโยชน์นะแม่ สำหรับวัยทำงานกินได้ ไม่อันตรายอะไรหรอก จขกท คะ เรื่องอาหารเราว่าคุณอยากกินอะไร ซื้อเองทำเองดีกว่าค่ะ ซื้อมาแล้วก็เอามากินพร้อมคนที่บ้านสามีนั่นแหละค่ะ  จะได้ไม่รู็สึกแปลกแยกกันมากนัก เราชอบแบบนี้ก็ซื้อมา ซื้อแล้วชวนเค้าลองกินด้วย ถ้าเมนูไหนมีประโยชน์ดีต่อสุขภาพก็พูดให้เค้าฟังไป คือว่าไม่ต้องถึงกับซื้อมาเผื่อ เพราะปกติเค้าจะกินของเค้าอยู่แล้วใช่ไหม เราก็ซื้อของเรามา เท่าที่เราอยากซื้อ ก็ชวนเค้ากิน เอ่ยปากชวนไป เค้าจะกินไม่กินก็ช่างเค้า เค้าอาจมีมาชิมบ้างอะไรบ้าง  คงไม่ถึงขนาดมากินจนเราไม่อิ่มอะไรแบบนั้น จากคุณ : เทมปุระ เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 23:28:42

ความคิดเห็นที่ 17 ยิ่งอ่านยิ่งเหนื่อยค่ะ จขกท เป็นคนที่มีความอดทนสูงมาก เป็นเราคงเปิดไปตั้งนานแล้ว ไม่มีเรื่องยืดเยื้อมายาวแบบนี้หรอกค่ะ บอกสามีนะคะ เงินทองของหาได้ แต่สุขภาพจิตของเรานี่ ซื้อคืนไม่ได้แล้วนะคะ จากคุณ : ปูปลามาแล้ว เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 55 03:46:37

ความคิดเห็นที่ 18 เราคนหนึ่งงดแกงกะทิเด็ดขาด ไข่แดงก็ไม่กิน (กินแต่ไข่ขาว) พวกที่ว่าแกงกะทิมีประโยชน์นี่ งงจริงๆ แต่ให้เค้ากินกันไปแบบนั้นแหละดีค่ะ จะได้ตายไวๆ กินน้ำเยอะๆ กะทิจะได้ละลาย ใช้ตรรกกะอะไรคิดนี่ ไม่เคยได้ยิน อ่านแล้วเพลีย พ่อสามีปากร้ายมาก ผิดวิสัยผู้ชายจริงๆ ส่วนแม่สามีก็จุกจิก พอกันทั้งคู่ จากคุณ : หนูสวรรค์ เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 55 09:33:39

ความคิดเห็นที่ 19 คุณ เทมปุระ คะ แกงกะทิไม่มีประโยชน์จริงๆ ค่ะ อร่อยแต่คอเรสตอรอลสูงมาก คุณไม่อ้วนอาจเพราะโครงสร้างร่างกายเล็ก และยังอายุน้อย แต่สำหรับคนอายุมากนี่ ห้ามจริงๆ เลยค่ะ ทำเส้นเลือดอุดตันมานักต่อนักแล้ว อย่างแม่สามีเรานี่ไม่ทำเลยแกงกะทิไม่มีในเมนูครอบครัว แม่สามีเราไม่ทานด้วย แม่เราก็ไม่ทาน เราเองเคยทานบ้างแต่มา 1-2 ปีนี้ งดไปเลยอย่างจริงจัง บางทีทานไปไม่อ้วนหรอกค่ะ แต่อย่าได้ตรวจคอเรสเตอรอลในเลือดเชียว อย่างป้าเรา หนักแค่ 29 โล ย้ำ 29 โล ผอมมากกกกกกก แต่คอเรสเตอรอลนี่พุ่ง บอกใครไม่มีใครเชื่อ แต่คอเรสเตอรอลสูงจริงค่ะ สูงมากๆๆๆๆ ด้วย ที่คุณแม่แฟนคุณไม่ทานน่ะ ดีแล้วค่ะ คุณเทมปุระเองก็ระวังรักษาสุขภาพนะคะ เป็นห่วงจ้า ^^ จากคุณ : หนูสวรรค์ เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 55 09:40:14

ความคิดเห็นที่ 20 ใช่คะ ขนาดเราเอง อายุ 30 น้ำหนัก 47 แต่่ ไขมันในเส้นเลือดสูงก่าปกติเยอะคะ เพราะชอบกินแต่ของมันๆ เพราะคิดว่ากินแล้วตัวเองก็ไม่อ้วน ที่ไหนได้ ไปสะสมในหลอดเลือดหมดคะ จากคุณ : กระท่อมริมทาง เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 55 12:04:54

ความคิดเห็นที่ 21 จากที่ฟังความจากคุณฝ่ายเดียวนะคะ หลายๆจุด พ่อแม่สามีคุณก็ทำไม่ถูก หลายๆจุด คุณเองก็ทำไม่ถูกเหมือนกัน โดยเฉพาะเรื่องลูก เอาแบบตรงไปตรงมาเลยนะคะ ถ้าเกิดคุณไม่ได้อยู่กับพ่อแม่สามี คุณมีลูกแล้วกะจะหวังพึ่งคนอื่นอีกหรือเปล่า ถึงคุณบอกว่าคุณไม่ได้รบกวนบ่อยๆก็เถอะ แต่เราหมายถึงว่า ถ้่าเกิดไม่มีแม้กระทั่งคนให้คุณฝากดูแค่ 10 นาทีเวลาคุณจะทานข้าว อาบน้ำ อ่านหนังสือ หรือไปสอบ ...คุณจะทำยังไง ถ้าเรามีสะใภ้ที่มีลูกอ่อน แล้วยังไปเรียน เราคงพูดตรงๆเลยนะว่า อย่าเพิ่งเรียนเลย รอให้ลูกโตก่อนเถอะค่อยเรียน หรือถ้าอยากจะเรียน ก็ไม่ควรจะมีลูก เอาสักอย่าง สมมุติ คุณกับสามีออกไปเช่าบ้านอยู่กันเอง ระหว่างวันจะให้ใครดูลูก ถ้าคุณกับสามีเกิดไม่ว่างพร้อมๆกันทำยังไง มันเป็นหน้าที่ของคนเป็นพ่อเป็นแม่ร้อยเปอเซ็นต์เลยนะ คนหนึ่งเลี้ยง อีกคนไปทำธุระประปังให้เสร็จ แล้วค่อนกลับมาช่วยอีกคน ให้อีกคนไปทำธุระของเขา สลับกันไป แล้วเราว่าคุณเองก็คิดเล็กคิดน้อยเกินไปด้วยค่ะ นี่แหล่ะที่ทำให้คุณอยู่บ้านนี้อย่างไม่มีความสุข แค่เรื่องเอาโจ๊กให้หลานอีกคนกิน คุณก็เก็บมาคิดเป็นตุเป็นตะ เราออกจากโรงพยาบาลทุกครั้งคุณหมอจะบอกให้ทานอาหารอ่อนๆอย่างพวกโจ๊กกับข้าวต้มนะคะ เรื่องนี้ เราไม่เข้าใจว่าพ่อแม่สามีคุณผิดตรงไหน หรือคุณจะบอกว่า ผิดตรงที่ด่าหลานว่า โง่ มีของดีๆให้กินไม่รู้จักกิน คุณรู้ไหมคะว่า การเลี้ยงเด็กมันก็มีหลายแบบและแต่ละแบบก็มีข้อดีข้อเสีย ไม่มีวิธีใดถูกที่สุด เรามีเพื่อนหลายคนที่พ่อแม่ก็ด่าแบบนี้ บางคนโดนด่าว่า ฟายเลยด้วยซ้ำ เราจะบอกว่า คนพวกนี้เก่งและแกร่งมาก! ไม่นุ่มนิ่มสนิมสร้อย ไม่สปอยล์ ไม่เรื่องมาก อยู่ในสังคมได้ปกติไม่เป็นเด็กมีปัญหาอย่างใด ส่วนเรื่องอาหาร เราว่ามันเป็นเรื่องต่างมุมจริงๆ เรื่องที่เค้าเอาอาหารเก่ามาอุ่นขึ้นโต๊ะทานจนกว่าจะหมด สำหรับบ้านเราเป็นภาพที่ชินตามาก เราเห็นแม่เราเอาอาหารค้างมาอุ่นทานเองประจำ อะไรค้างๆเหลือๆ แม่จะจัดการหมด ส่วนเรา พ่อแม่เราตามใจอยากกินอะไรก็จัดให้ ไม่กินของเหลือก็ไม่ว่า กินไปนิดเดียวไม่อร่อย ไม่กินแล้ว ก็ไม่เคยว่า แม่กินให้หมด เราบ่นแม่ตั้งแต่เราเด็กๆเลยนะ ว่าทำไมแม่ต้องกินของค้างด้วย บ้านเราก็ไม่ได้จนสักหน่อย ตอนเด็กๆ แม่ยิ้มแล้วตอบแค่ว่าแม่ชอบ พอเราโต แม่ก็เล่าให้ฟังว่า สมัยก่อนตอนยังเป็นลูกจ้างเค้า เงินเดือนไม่กี่ร้อย มีเงินพอแค่ซื้อแกงวันละถุงเดียว ต้องแบ่งกันกินกับพ่อเรา 3 มื้อ คือเรียกได้ว่าเคยลำบากแบบแทบจะไม่มีอะไรกินมาก่อนนั่นแหล่ะค่ะ ทุกวันนี้เลยรู้ซึ้งถึงค่าของเงินและอาหาร ทุกวันนี้ พ่อกับแม่เราเป็นเจ้าของโรงงานอุตสาหกรรมยานยนต์ 2 ที่ กับธุรกิจเล็กๆน้อยๆ พวกร้านสะดวกซื้อ ร้านซักผ้า แต่แม่ก็ยังเก็บของเก่ากินเหมือนเดิม ไม่เคยทิ้ง ขอโทษนะคะที่เล่ามาซะยาว แต่อยากให้ทราบว่าคนเรามีปูมหลังมาไม่เหมือนกัน มันไม่ใช่ว่าเค้าจะผิดไปซะหมดหรอกค่ะ คุณเองไม่เคยต้องลำบากขนาดนี้อาจจะไม่เข้าใจ ถ้าคิดว่ารับไม่ได้ ก็แยกครัวทานกันเองดีกว่า แล้วทางที่ดีก็ควรจะแยกบ้านออกมาอยู่กันเองจะดีกว่า แนวทางการใช้ชีวิตของคุณกับพ่อแม่สามีไม่เหมือนกันอยู่ไปก็กินแหนงแคลงใจกันเปล่าๆ จากคุณ : มองอีกมุม เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 55 14:18:43 A:58.9.230.118 X: TicketID:265362

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณทุกความคิดเห็นและกำลังใจค่ะ คุณ เทมปุระ คะ แกงกะทิในความคิดเรามันไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอกค่ะ แค่เราไม่ค่อยชอบกิน และ เกือบสองปีที่เราอยู่ที่นี่ ไม่เคยไม่มีวันไหน ที่ไม่เห็นแกงกะทิค่ะ ถ้าอาทิตย์ละสองครั้ง หรือวันเว้นวัน รับได้ค่ะ แต่นี่ทุกวัน จนกลายเป็นอาการเบื่อ บางทีของโปรดตั้งแต่สมัยเด็กๆ ไม่ชอบไปเลยก็มี ก็มันกินทุกวันจนไม่มีความอร่อยแล้วค่ะ อาหารเดิมๆ ไม่ค่อยมีการสลับสับเปลี่ยน ไม่ใช่แค่เดือนเดียวค่ะ แต่เกือบสองปี ส่วนเรื่องเป้อุ้มนั้นเรามีค่ะ เพราะเราเห็นประโยชน์เวลาออกไปนอกบ้าน ลูกเราตัวค่อนข้างอุดมสมบูรณ์ เมื่อก่อนอุ้มเป็นชั่วโมงๆ สบายมากเลย เดี๋ยวนี้ปวดแขน ปวดหลังค่ะ เราว่าใช้เป้อุ้มช่วยเราได้เยอะ ถึงแม้จะปวดไหล่บางทีก็ตาม เรื่องให้เราอิงถึงฝรั่งเรายังสองจิตสองใจค่ะ บ้านตรงข้ามเค้ามีหลานเป็นลูกครึ่ง แม่น้องคนนี้ใช้สายจูงแบบเด็กฝรั่ง เราและแฟนก็เห็นด้วย เพราะเห็นว่ามันปลอดภัยในระดับนึง แต่แม่สามี เค้าว่าแม่น้องลูกครึ่งว่าบ้าค่ะ เค้าบอกทุเรศ น่าเกลียด เหมือนหมา เราก็บอกไปแล้วค่ะว่า "ปกตินะคะ ฝรั่งเค้าก็ใช้จูงลูกกัน มันปลอดภัยดีนะหนูว่า" สิ่งที่แม่สามีตอบกลับมาก็คือ "นั่นมันฝรั่ง เราคนไทย ไม่เหมือนกัน" เราว่าเรื่องแบบนี้คงไม่ต้องแยกความเป็นฝรั่งเป็นคนไทยหรอกเนอะ อย่างลูกเราเป็นเด็กอยู่ไม่นิ่ง เรากลัวเค้าจะวิ่งเร็ว เดินเร็วไปไหน กลัวใครมาอุ้มลูกเราไปสารพัด ถ้าเราวิ่งตามลูกไม่ทัน นี่อันตรายตรงหน้าชัดๆ เรื่องเป้อีกค่ะ ไปนอกบ้านใช้เป้อุ้ม ก็จะโดนว่าว่า "อุ้มแบบนี้มันไม่เจ็บหรอ " "เดี๋ยวจิ๊มิ๊แดงหรอก"  "แม่รู้ว่ามันรำคาญเอาออกเหอะ สงสารมัน มันคงร้อน" เรื่องอาหาร แรกๆอย่างที่บอกค่ะ เราเลือกที่จะไม่พูด กินๆเข้าไป หลังๆเรากินบ้าง ไม่กินบ้าง ก็ถามว่าทำไมไม่กิน เราก็ตอบเหตุผลไป เราไปทอดไข่ โดนว่าเรื่องไข่ เรื่องน้ำมัน พื้นสกปรก เตาสกปรก เราซื้อมากิน ว่าเราว่ามีให้กินไม่กิน เรื่องมาก ของกินเยอะแยะ และก็บอกว่า ต้องประหยัดเขียมกินเขียมใช้ ทั้งๆที่เราไม่ได้ซื้อของแพงอะไรมากิน อย่างมากก็ปลาทับทิมนึ่ง ซื้อของสดมาทำกินเอง ก็บอกสิ้นเปลือง มีอยู่วันนึงเราทำข้าวผัดปู เราตักเนื้อปูสองช้อนโต๊ะ เค้าว่าเราว่าใส่ปูเยอะไม่อร่อยๆ ต้องใส่น้อยๆสิ ดูอย่างร้านในห้าง ที่เค้าไปกินมาผัดอร๊อย อร่อย ใส่ปูจิ๊ดเดียวเอง ของบางอย่างใส่เยอะใช่ว่าจะอร่อย เราก็พอเข้าใจแหละค่ะว่ารสลิ้นเค้ากับเราไม่เหมือนกัน บางทีเค้าอร่อยของเค้าคนเดียว บางทีเราอร่อยของเราคนเดียว ... แต่ของที่เค้าว่าอร่อยแล้วเราว่าไม่อร่อย เราก็กิน แต่ไม่เคยพูดทำร้ายน้ำใจ แต่ถ้าของเรา เค้าจะว่าว่า กินเข้าไปได้ยังไงของแบบนี้... จากคุณ : แพทศรี เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 55 15:04:33

ความคิดเห็นที่ 23 คุณ แม่น้องฟ้าใส (มามี๊ตัวกลม)   คือจะว่าเราเรื่องมากก็ได้นะคะ แต่ก่อนที่เค้าจะซื้อหรือจะทำอะไร ไม่เคยถามคนอื่นก่อนว่ากินด้วยหรือเปล่า ใช้แต่ความคิดของตัวเองคนเดียว ถ้าถามเราสักหน่อย เรากินเหลือ โอเคจะต่อว่าอย่างไรก็ได้ เราผิดจริง แต่นี่ไม่ถาม พอเราไม่ชอบไม่กิน ก็มาว่า ทุกๆคนคงจะบังคับให้กิน หรือให้ชอบเหมือนกันคงไม่ได้ ไม่ใช่ว่าทำมา ซื้อมา แล้วต้องกินให้หมด ไม่งั้นเป็นคนผิด เรื่องงบบานปลาย ถ้าถามก่อนซื้อ หรือก่อนทำ คำว่าซื้อเพิ่ม หรือ สิ้นเปลืองคง ไม่เกิดหรอกค่ะเราว่า เพราะถ้าเรากิน เค้ากินมันก็หมด ไม่เหลือ ไม่เปลือง กลับกันถ้าให้เราไปจ่ายตลาดให้เค้ากินบ้าง เราซื้อของที่เรา อยากจะซื้อ โดยที่ไม่ถามว่าเค้าชอบมั๊ย อยากกินหรือเปล่า เค้าจะกินอาหารที่เรา ซื้อมาให้เค้าหรือไม่ เรื่องสิ้นเปลืองยังไง เค้าก็ยังคงต้องซื้อมากิน ถ้าถามเรา เค้าคงจะได้ประมาณถูกว่า อันนี้ซื้อกินเองให้หมดเพราะเราไม่ได้กิน อันนี้เราช่วยกินได้ เราก็กิน ส่วนเรื่องที่พ่อสามีปากร้าย ให้ทำหูทวนลม เราทำประจำค่ะ นี่ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แต่เค้าพูดแบบได้ยินแล้วคนฟังอย่างเราเสียใจมาก็หลายหน แต่ครั้งนี้ที่มาระบาย เพราะมันแย่มากๆ พูดกับใครคงไม่ได้ ขืนไปบอกคนพูด ยังไงเค้าก็ไม่เข้าใจเราอยู่ดี จะว่า จะเหน็บเราแรงๆ ปกติเรารับได้ แต่จะมาด่าแรงขนาด เปรียบเทียบเอาของไป เทให้หมากินนั้น สำหรับเรารับไม่ได้ หมาเป็นสัตว์เดรัจฉานค่ะ เอามาเทียบกับมนุษย์ ในบางเรื่องนั้นไม่ถูกไม่ควร บางทีเป็นการดูถูกด้วยซ้ำไป แค่ว่าเราเรื่องมาก เราไม่เคยเถียง เราอาจจะบ้าบอที่เก็บเรื่องพวกนี้มาคิด แต่เราคิดว่า คำพูดนี้ไม่น่าหลุดออกมาจากปากเค้า ซึ่งโตและมีวุฒิภาวะกว่าเราเยอะ และเราไม่ใช้คนใช้ที่จะมาด่าทอไม่เห็นจิตใจกันอย่างนี้ เราก็ทำดีกับเค้า เรื่องแค่นี้ถึงกับคอขาดบาดตาย หลุดคำพูดรุนแรงขนาดนี้เลยหรือ เราทั้งทำงานให้อะไรสารพัด ไม่เคยบ่น ไม่เคยปริปาก .... เราแค่น้อยใจ เหมือนกับว่า "ทำดีเสมอตัว ทำชั่วติดลบ" จากคุณ : แพทศรี เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 55 15:19:20

ความคิดเห็นที่ 24 คุณ มองอีกมุม เราไม่ได้ว่าเค้าผิดที่ซื้อโจ๊กมาให้หลานกิน แค่รู้สึกว่า หลานไม่อยากกินไม่ใช่ความผิดของหลาน ก่อนซื้อไม่ถาม เอามาให้กิน พอไม่กินโดนด่า อย่างนี้เป็นใครก็คงรับไม่ได้ เป็นเราเรายังงง ถ้าถามก่อนซื้อแล้วเราไม่กินเอง จะด่าอย่างไรตามสบายค่ะ เรื่องนี้ไม่มีใครผิด เราคิดว่าไม่ควรด่าแรงขนาดนั้น แค่บอกหลานว่า เพิ่งออกจากโรงพยาบาลมา ควรกินอาหารอ่อนๆไปก่อน หายค่อยกินอาหารที่อยากกิน หรือถ้า อยากกินจริงๆก็บอกมา เราว่าประโยคแค่นี้มันไม่ได้พูดยากหรือลำบากหรอกนะคะ ในทางกลับกัน คนป่วยต้องการกำลังใจใช่หรือไม่? คำพูดที่ไม่ดีส่งผลต่อจิตใจ อย่างน้อยคนป่วยก็ไม่ได้ต้องการกินของต้องห้าม แปลกปลอมอะไร เช่น สุรา ใครจะอยากกินของทุกอย่างเหมือนกันหมดคะ อย่างร้านอาหารบางร้าน บางคนกินอาจจะอร่อย ไม่อร่อย อาหารบางอย่างบางคนชอบ บางคนเกลียด จำเป็นด้วยหรือที่ต้องชอบทำในแบบเดียวกัน เรื่องออกจากโรงพยาบาลที่คุณหมอบอกว่า ให้กินของอ่อนๆ เราเข้าใจ แต่ถ้าคนมันเบื่อ อยากกินอะไรที่มีรสสักมื้อสองมื้อคงไม่เป็นไร หรอกมั้งคะ แค่ป่วยค่ะ ไม่ได้ผ่าตัดระบบทางเดินอาหาร บางอย่างลดหย่อนได้ก็น่าจะทำบ้าง เรารู้ค่ะว่าการเลี้ยงเด็กมันไม่มีถูกผิดตายตัว แต่มันก็ไม่ใช่เสมอไปที่จะด่าว่าเด็กอย่างรุนแรง แล้วทำให้เด็กทุกคนแข็งแกร่งได้หรอกนะคะ จิตใจเป็นเรื่องที่อ่อนโยน เด็กบางคนอาจจะเข้าใจ กับคำกล่าวที่รุนแรง เรายังเคยได้ยินเลยนะคะ ว่าห้ามพูดกับเด็กเล็กๆว่า "อย่า" "ห้าม" "ไม่" เพราะจะทำให้เด็กไม่มั่นใจในตัวเอง คำพูดที่ดี ใครก็อยากฟังทั้งนั้น ส่วนคำพูดที่รุนแรงเราว่าน้อยคนที่จะฟังแล้วเกิดความสุข สบายใจ เรามีวิธี และคำพูดเยอะแยะที่จะพูด ใช่ว่าจะแรงก่อนทุกครั้งเสมอไป เรื่องบางเรื่องไม่ได้กับทำให้ถึงคอขาดบาดตาย เราก็มีเพื่อนหลายคนที่พ่อแม่ ไม่เคยดุด่าว่าตี ซ้ำแล้วเพื่อนเราที่เป็นแบบนี้ยังมองโลกในแง่ดีกว่าเรามากด้วยซ้ำ ไม่คิดน้อยคิดมากเหมือนเรา แถมยังไม่มีใครจะมาคิดหลอก หรือเอาเปรียบเธอได้ จิตใจเด็ดเดี่ยว แข็งแกร่ง มีความเป็นผู้นำ กล้าคิด กล้าทำ ไม่ได้อ่อนแอ มีความเป็นตัวของตัวเอง เรื่องอาหารเก่าๆอุ่นซ้ำเราไม่ได้รังเกียจค่ะ และเราก็กินมัน แต่สิ่งที่เราพิมพ์ไปข้างต้น เราจะบอกแค่ว่า ไม่ได้อะไรกับอาหารเก่าค้างคืน แต่ในเมื่ออาหารเก่ายังไม่หมด แต่อาหารใหม่ยังจะมาเรื่อยๆ และเค้าก็ไม่ค่อยกินของเก่าเลย ของเก่าเหลือเยอะ จะทิ้งไม่ทิ้งแต่ไม่กิน และยังซื้อของใหม่ เสียดายก็ควรกินของเก่า ให้หมดก่อน แล้วซื้อของใหม่จะดีกว่ามั๊ยคะ? พอของเก่าแล้วก็ยิ่งเก่า ของใหม่ก็จะกลาย เป็นของเก่าและเก่าเรื่อยๆ และจะยังซื้อของใหม่มาอีก.....ส่วนเรื่องปูมหลังใช่ค่ะที่เรา อาจจะไม่เคยลำบากมาก แต่น่าจะคิดถึงใจเค้าใจเราบ้างก็ยังดี น้ำพริกปลาร้าผักสด เราเคยกินมาแล้ว มีแค่นั้นไม่เคยบ่น ไม่เคยขอให้เค้าไปซื้อมาเพิ่ม แต่บางทีคนเรา ก็มีอารมณ์อยากกินนั่น อยากกินนี่บ้าง และเราไม่ได้อยากกินของแพงมากขนาดซื้อไม่ได้ แค่อยากกินของอย่างอื่นบ้าง กับข้าวธรรมดาบ้านๆนี่แหละค่ะ เรื่องแยกบ้านอยู่เราเคยคิดค่ะ แต่เราจะอดทนจนมันไม่ไหวจริงๆ อยู่นี่ก็มีความสุขดี มีแค่ไม่กี่เรื่องที่เรารู้สึกไม่ค่อยดี แต่เราก็พออยู่ได้ รับได้ ถ้าเราไปอยู่ข้างนอก ยังไงก็ต้องบอกเหตุผลนี้กับพ่อแม่สามีอยู่ดี เพราะเค้าคงถามเรา ว่าทำไมต้องไป เราเลือกที่จะอดทนมาตั้งแต่ต้น และใจเรายังมีที่เหลือพอให้อดทนไปอีกนานค่ะ เพราะได้ระบายออกไปบ้าง เราหวังว่าสักวันนึงเค้าจะเข้าใจเรา วันนั้นเราจะเดินออกไปอยู่ข้างนอกอย่างสบายใจ เรื่องเรียนไปพร้อมกับมีลูก ค่ะ เราผิดเอง แต่เราพลาดไปแล้ว แก้ไขอะไรไม่ได้ แต่เราเลือกที่จะไม่ทำร้ายชีวิตของลูก และถ้าเราเลือกที่จะทำร้ายชีวิตของตัวเอง นั่นก็คือการหยุดเรียนแล้วมาเลี้ยงลูก เราคงทำไม่ได้ พื้นฐานบ้านเราไม่ได้มีฐานะร่ำรวยอะไร ฉะนั้นทุกอย่างเราก็ต้องขวนขวายมาเองเหมือนกัน สามีเรามีงานที่ดีก็จริงอยู่ แต่ใครจะไปรู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร หากเรายังพึ่งพาอาศัยสามีโดยไม่คิดหาทางทำเองแล้ว สักวันนึงเกิดอะไรขึ้นมาเรากับลูกจะอยู่กันอย่างไร หากไม่คิดพึ่งพาอาศัยคนอื่น และนั่นก็สร้างความลำบากให้กับคนอื่นอีก ตัวเราเองก็ไม่ได้เก่งถึงขั้นว่า เรียนแค่นี้ แล้วจะหางานทำเลี้ยงลูกเลี้ยงตัวเองให้อยู่รอด ฉะนั้นการเรียนต่อเพิ่มเติม เป็นการเสริมความรู้ต่อยอดให้ตัวเองดีขึ้น รอลูกโต ป่านนั้นสังคมตอนนั้นเป็นอย่างไร แล้วก็ไม่รู้ เราไม่อยากรอ แล้วมานั่งเดาอนาคตข้างหน้า สมัยนี้การเพิ่มของประชากร เพิ่มขึ้นเร็วมาก แล้วรอให้ลูกโต เราก็อายุขนาดไหนแล้วก็ไม่รู้ บางทีบางงานเค้าจำกัดอายุ หนึ่งวันก็มีผลนะคะ เราก็ท้องในวัยเรียนเลยค่ะพูดตรงๆ แต่เราก็จบพร้อมกันวันเดียวกับ เพื่อนรุ่นเดียวกัน ตอนท้องไปเรียนทุกวันทุกคาบ ไม่เคยลา หรือขาด อาจมีสายบ้างบางที สอบทุกวิชา ไม่เคยขอเลื่อนสอบ แต่หลังจากคลอดก็ลาค่ะ แต่ก็แค่สองอาทิตย์ กลับไปเรียนต่อ ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับเรื่องเรียน ไม่เคยติด F เกรดไม่ได้น่าเกลียด แต่ไม่ได้ดีอะไรมากมาย ฉะนั้น เราว่าเรื่องเรียนไปมีลูกไปไม่น่าจะทำให้อย่างหนึ่ง อย่างใดแย่ลงมากขนาดนั้น ยอมรับค่ะ กลางวันต้องฝากแม่สามี แต่หลังจากที่กลับมาบ้านแล้ว เลี้ยงเองจนถึงเช้าก่อนไปเรียนทุกวัน แม้กระทั่งวันสอบ ไม่เคยเอาลูกไปฝาก พ่อแม่สามีตอนกลางคืน ยกเว้นป่วยมากๆ เพราะรู้ว่ากลางวันเค้าเลี้ยงมาเหนื่อยมากพอแล้ว ทำงาน อ่านหนังสือ อาศัยช่วงลูกหลับกลางคืนค่ะ จากคุณ : แพทศรี เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 55 16:17:43

ความคิดเห็นที่ 25 เราก็มีประสบการณ์คล้ายๆกันไม่อยากฝากลูกไว้ไม่ปลอดภัยอย่างแรง ที่เราไม่ฝากใครเลี้ยงเพราะช่วงแรกๆตอนที่เค้าหัดนั่งเนี่ยเราก็ฝากไว้ เราไปเก็บตังค์ลูกค้าแถวบ้านแล้วแวะธนาคาร ใช้เวลาประมาณชั่วโมง กลับมาลูกเราปากแตก คนที่เลี้ยงก็เป็นอาโกวเนี่ยแหละ เราให้ตังค์เค้าเลี้ยงด้วยนะ ครั้งละ สองร้อย ไม่นานด้วย แต่เค้าก็ดูลูกเราแบบเป็นแผลทุกครั้ง เคยแบบมีปล่อยให้ตกบันไดลงมา เราเห็นรอยช้ำที่ขาน้องเค้าแล้วสงสารมาก มีเอาร่มมาจิ้มหน้าลูกเราเป็นแผลตอนนั้น เดือดมาก โมโหมาก ดีนะไม่เข้าตาลูกเรา  แถมจานชามไม่ล้าง กินอะไรเสร็จไม่ทิ้ง ปล่อยให้หนอนมันขึ้นเราก็ไม่ไหวแล้ว เลี้ยงเองเลย ลำบากหน่อยแต่ลูกเราไม่เจ็บตัวแน่นอน เราก็เรียนต่อตอนมีลูกนะ เราเลี้ยงเอง ตอนทำงานเราก็กระเตงลูกไป ตอนเรียนจำได้ว่าตอนที่เข้าเรียนป.ตรีสมทบลูกเราอายุ ขวบกว่า เราก็มาเรียนเองให้พ่อเค้าดู จนลูก 2.6  เราพาลูกไปเข้าเรียน แล้วตอนเย็นเรามีเรียนเราก็พาลูกไปเรียนด้วย โชคดีที่ลูกเราไม่ร้องไม่งอแง พอทุ่มพ่อเค้าก็จะมารับกลับไปนอน ก็เรียนได้จนจบมา แล้วเราก็ต่อโท สมทบต่อ ลูกเราก็ 5 ขวบกว่า เราก็พาลูกไปนั่งเรียนกับเราด้วย พอทุ่มพ่อเค้าก็มารับ กลับไปนอนเราพยายามไม่ให้ลูกนอนดึกนอนไม่เกินสองทุ่มครึ่งนะ ก็ทำแบบนี้มาจนตอนนี้จะจบโทแล้ว เหลือทำเล่มอย่างเดียว  เราก็อยากบอกให้ จขกท. สู้ๆๆอดทนเข้าไว้ ทุกอย่างมีทางออกที่ดีเสมอเนอะ จากคุณ : มิ้นกับน้ำ เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 55 23:55:14