ความคิดเห็นที่ 1 ต่อๆๆๆๆ ---------------------------------------------------- โรงเรียนทางเลือกจะเหมาะกับเราหรือไม่? เพราะโรงเรียนทางเลือก นอกจากไม่เหมือนใครด้วยหลักการ วิธีการเรียนรู้ การสอนต่างๆ แล้ว ค่าเทอมมักจะไม่น้อยเช่นกัน (แม้จะไม่ต่างหรือน้อยกว่ากลุ่มสองภาษาหรือนานาชาติก็เถอะ) แถมยุ่งยากเป็นพิเศษ เพราะไม่แค่ดูว่าลูกเป็นอย่างไร ยังดูพ่อแม่ สอบพ่อแม่ สัมภาษณ์พ่อแม่ หรือมีการอบรมพ่อแม่อีกหลายครั้ง บ้างก็คิดไปว่า นี่กำลังล้างสมองของชั้นหรือยะ? เลยทีเดียว แถมบางที่ใบสมัครหรือระยะเวลาสมัครได้ ก็เป็นโปรโมชันลิมิเต็ดเหลือหลายมีอยู่ไม่กี่สิบใบไม่กี่วัน ต้องวางแผนลาเจ้านายให้ดีเพื่อไปตีรันฉกชิงใบสมัครจำนวนจำกัดนี้ อืม โรงเรียนทางเลือกที่บางทีก็ไม่มีโอกาสเลือกนะเนี่ย เพราะหลักการของโรงเรียนทางเลือกทั้งหลาย มักสวยหรู อ่านดูดี อ่านแล้ววาดฝันว่าลูกจะโตเป็นเด็กดี เและเป็นผู้ใหญ่ที่ดีในอนาคตแน่นอน แต่จริงๆ ก็มีบางส่วนที่ปกครองผู้เอาลูกเข้าโรงเรียนทางเลือกเหล่านี้ได้ ส่วนหนึ่งมักพาลูกออกกลางคัน หรือให้จบแค่อนุบาล ไม่ต่อประถม แถมบางคนรู้สึกไปถึงขั้นผิดปกติกับชีวิตชอบกลเสียด้วย ซึ่งถ้าไม่ใช่กรณีที่ตนเองไปไม่ได้กับหลักของโรงเรียนนั้นๆ แล้ว บางส่วนก็ทนแรงกดดันที่จะแตกต่างจากคนข้างบ้าน ญาติฝ่ายสามี ซี้ฝ่ายภรรยาไม่ได้ค่ัะ เพราะ... โรงเรียนอนุบาลทางเลือก ไม่สอนอ่านเขียน ลูกๆ ของโรงเรียนทางเลือกจะต่อโรงเรียนประถมสายวิชาการมีชื่อไม่ได้เลย ถ้าพ่อแม่ไม่พาไปติวพิเศษอย่างหนักหน่วง ก็วันๆ ครูได้แต่สอนลูกร้องเพลง เล่านิทานให้ฟัง พาทำขนม พาเล่นดนตรีวงกลม วาดรูป ทำศิลปะพาพับผ้า เช็ดถูห้องเรียน พาเที่ยวชมธรรมชาติเท้าเปล่า ไม่มีวิชาการสักกะแอะเดียว แต่เท่านี้ก็หมดไปครึ่งค่อนวันแล้วล่ะ ที่เหลือก็ไว้นอนกลางวัน แล้วก็ต้องกลับบ้านแล้ว จะมีเวลาไหนไปท่องสารพัดศัพท์วิชาการ หรือดูรูปวัดเชาวน์ปัญญาละคะ ด้วยเหตุที่ไม่สอนอ่านเขียน ลูกก็จะไม่รู้ตัวอักษร ท่องศัพท์ไม่ได้ ต่างกับลูกวัยเดียวกันของคนอื่นที่อยู่อนุบาลหนึ่งก็ท่องตัวอักษรทั้งไทยและอังกฤษ แถมตัวเลขได้เป็นร้อยๆ แล้ว ถ้าถูกเปรียบเทียบ ปาบู่ขอพูดตรงๆ คุณพ่อคุณแม่จะรู้สึกว่า ลูกของตัวเองโง่กว่าคนอื่นชัดๆ ดีไม่ดีจบอนุบาลสามแล้ว ยังเขียนชื่อตัวเองไม่ได้เลย โรงเรียนทางเลือกมักมีข้อปฏิบัติวุ่นวาย เช่น ห้ามซื้อหาของสวยงามหรือการ์ตูนให้ลูกติด  ไม่ควรพาดูทีวีเกินจำเป็น ไม่ควรให้ลูกติดขนมนมเนยมีรส (นมก็ควรจืด ขนมก็ต้องจริงจัง อย่างเบเกอร์รีมีคุณค่า หรือขนมไทยประณีต จะขนมไก่กาชอกโกแลต ลูกอม ลูกกวาดไม่ได้) พ่อแม่ต้องเป็นแบบอย่างในการแต่งกายที่ดีกับลูก พ่อแม่ควรมีส่วนร่วมกับทางโรงเรียนทุกกิจกรรม จะทิ้งๆ ขว้างๆ ลูก ทำตัวยุ่งกับธุรกิจพันล้าน ตลอดเวลาไม่ได้ อย่างน้อยต้องปลีกตัวมาบ้าง ฯลฯ ----------------------------------------------- อ่านมาเท่านี้ อย่าเพิ่งนึกว่าโรงเรียนทางเลือกท่าจะแย่นะคะ หลักการต่าง จุดมุ่งหมายก็ต่างค่ะ แต่ปาบู่อยากนำเสนอสองมุมมองที่ขัดแย้งในในใจปาบู่เองค่ะ เดี๋ยวมาต่อค่า ขออนุญาตไปทำงานก่อน ยังไม่ได้กินข้าวเช้าด้วย มึนนิ อย่าลืมโหวตนะคะ แฮะๆๆ จากคุณ : ปาบู่ผู้พลิ้วไหวไปกับสายลม (PaBo) เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 11:18:01

ความคิดเห็นที่ 2 รอนะคะ กำลังคูรร. ให้ลูกพอดี ว่าแนวไปแนวนี้ซะด้วย จากคุณ : นู่นนี่ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 11:26:33

ความคิดเห็นที่ 3 รอต่อนะค่ะ เพิ่งจะตั้งคำถามเกี่ยวกับโรงเรียนไปเอง กำลังหาๆให้ลูกอยู่เหมือนกัน จากคุณ : มนเจ้าคุณ (มนเจ้าคุณ) เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 11:30:43

ความคิดเห็นที่ 4 ผมว่าหลักการจัดการศึกษาเขาดี แต่ชีวิตเด็กที่จบออกมาต้องปรับตัวให้ได้กับชีวิตที่ไม่มีทางเลือกในการเรียนมหาวิทยาลัย หรือ ชีวิตโลกการทำงาน เพราะนี้คือโลกความเป็นจริงที่ต้องเจอ จากคุณ : Mr.Review เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 11:36:19

ความคิดเห็นที่ 5 รอด้วยค่ะ พึ่งพาโมบอตไปดูโรงเรียนเตรียมอนุบาลมาวันนี้เอง สรุปเน้นใกล้บ้านไว้ก่อนแล้วตอนนี้ค่ะ แต่ยังไม่เลือกที่ไหนรอเมษาก่อนค่อยฟันธงค่ะ จากคุณ : หม่ามี้นะโม (itohsan) เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 11:38:34

ความคิดเห็นที่ 6 ลูกเราเรียน รร.แนวบูรณาการค่ะ จบอ.1แล้ว ยังเขียนหนังสือได้ไม่กี่ตัวเองค่ะ อ่านก็ยังไม่ออก แบบคุณครูบอกเลยค่ะ จบไป ลูกชั้นจะอ่านออก เขียนได้ไหมค่ะ จะบอกว่าอย่าไปเปรียบกับเด็กคนอื่น แต่หน่ะ คนเป็นพ่อ แม่ จะมีซะกี่คนที่นิ่งเฉย เห็นลูกจบ อ.1 แล้วยังไม่ได้อะไรเลย และกลัวว่า ไปต่อ ป.1 ลูกจะทันเพื่อนๆกันไหม จากคุณ : tawanrimnam เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 11:44:54

ความคิดเห็นที่ 7 ต่อๆๆๆ ก่อนค่ะ ถ้ามีคำถามอะไร หรือต้องการแลกเปลี่ยนอะไร พิมพ์ไว้เลยได้ค่ะ เดี่ยวปาบู่จะกลับมาตอบ หลังลงข้อมูลทั้งหมดเสร็จนะคะ --------------------------------------------------------------------------- ด้วยหลักการที่แตกต่าง ไม่สอนอ่านเขียน มีขอ้ปฏิบัติเยอะแยะ คือ สิ่งที่พ่อแม่ผู้มีลูกอนุบาลในโรงเรียนทางเลือกมักต้องเจอ และบางส่วนก็จะพาลูกย้ายกันไป เพราะแรงกดดันทางสังคมไม่ได้ หรือมาค้นพบว่าชีวิตคนเราไม่ได้ล่องลอยไปตามอุดมคติ กลัวลูกไม่มีภูมิคุ้มกันในสังคมแบบปัจุบัน (ถ้าใช้ภาษาชาวเน็ต ต้องบอกว่า โรงเรียนทางเลือกมักสร้างให้เด็กเป็นคนประเภทโลกสวย ที่มองทุกอย่างเป็นขาว และต่อกรกับโลกสกปรกใบนี้ไม่ได้) ดังนั้น ลูกควรได้ เรียนในโรงเรียนวิชาการดีๆ ได้เข้าโรงเรียนมีชื่อเสียงตังแต่ประถม มัธยม และมหาวิทยาลัย เพราะจบจากที่ดีๆ มีสังคมที่ดีแต่ปกติ (ไม่ต้องโลกสวยนัก) แล้วก็จะได้ทำงานดีๆ มองไปสู่อนาคตยาวไกล แล้วทุกโรงเรียนมีชื่อเสียงตามค่านิมคนไทยก็ไม่พ้น การวัดผลทางวิชาการ วิชาการต้องดีเลิศเท่านั้น+ ปาบู่เคยสอนพิเศษน้องอนุบาลเพื่อกวดเข้าป.1 โรงเรียนดัง คุณแม่ของน้องคนนี้เป็นสายทั่วไป คือให้ลูกเข้าโรงเรียนธรรมดาที่ไม่ใช่สายทางเลือก พอถามถึงโรงเรียนปาบู่และวิธีการต่างๆ คุณแม่บอกเลยว่า "แปลกเนอะ ค่าเรียนตั้งแพงแต่เด็กไม่ได้อะไรเลย ไปเรียนทำไมกัน" แล้วมันจริงแบบนั้นหรือเปล่า... จากคุณ : ปาบู่ผู้พลิ้วไหวไปกับสายลม (PaBo) เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 11:57:26

ความคิดเห็นที่ 8 โรงเรียนทางเลือกเป็นโรงเรียนที่สร้างคนโลกสวย? ปาบู่ก็ฟันธงลงไปไม่ได้ แต่ปาบู่มีเพื่อนที่จบจากโรงเรียนโลกสวย เอ้ย โรงเรียนทางเลือกอีกแห่งหนึ่ง มาเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน เธอเป็นคนที่คิดต่างจากคนอื่น มองทุกคนอย่างให้โอกาส (ปกติถ้าเราขยาดอะไร ก็ไม่อยากให้อะไรนั้นมาใกล้ใช่ไหม แต่เพื่อนปาบู่ให้โอกาสนั้นค่ะ) บางครั้งก็เหมือนคนไม่ทันคน บางครั้งก็ดูฉลาดแต่ไม่เหมือนใคร เรียนรู้ไว เรียนหนังสือเก่ง พูดเก่ง แต่คุยไม่เก่ง ปาบู่ชอบความคิดของเธอมากๆ  แต่ถามว่าแปลกไหม...ใช่ แปลกค่ะ เธอแปลกในสายตาคนอื่นอยู่พักใหญ่ แต่ในที่สุดก็เข้ากับเพื่อนๆ ได้อย่างไม่แตกต่าง...แต่มุมองความคิดเธอยังเหมือนเดิมนะ ซึ่งปาบู่มองว่าความคิดแบบนี้เป็นความคิดที่ดีและสร้างสรรค์นะ ปาบู่ไม่รู้ว่าเพื่อนคนอื่นที่จบจากโรงเรียนทางเลือกอื่นๆ จะต่างไปไหม หรือเด็กๆที่มาจากโรงเรียนนี้ต่างจากคนอื่นทุกคนไหม แต่เท่าที่ปาบู่มองเด็กๆ วัยรุ่นที่โรงเรียนที่ปาบู่ทำงาน ปาบู่ว่าเขาเหมือนเด็กทั่วๆ ไปนี่แหละนะ ยังฟังเพลงตามกระแสนิยม เต้นโคฟเวอร์เพลงเกาหลี มีเครื่องมือสื่อสารชั้นหรู ใช้เสื้อผ้าข้าวของราคาแพง (แต่เพราะที่บ้านมีฐานะด้วยแหละ) แล้วก็คุยเล่นเฮฮาตามปกติ ไม่ได้ทำตัวเหนียมเรียบร้อยแตกต่างจากวัยรุ่นคนอื่นแต่อย่างใด แต่เด็กๆ ก็จะมีมารยาท รู้จักการวางตัวกับผู้ใหญ่ แล้วก็กล้าคิดกล้าทำ ออกไปทำโครงการเพื่อชุมชนต่างๆ เลอะเทอะดินโคลนได้ ไม่ได้เป็นคุณหนูหอคอยงาช้างเสียทีเดียว ปกติเด็กที่มีมารยาทดี วางตัวเป็น รู้เด็กรู้ผู้ใหญ่ มักเรียบร้อยสงบเสงี่ยมฝีปากเนอะ แต่เด็กกลุ่มนี้เขารู้มารยาท ดูไม่สู้คน แต่ก็ยังกล้าพูดด้วยอะ งงไหมคะ ซึ่งนี่ก็อาจทำให้ดูแปลกก็ได้ เพราะคนเรียบร้อยที่ไหน มีปากไว้กล้าพูดกล้าเถียงไม่ดูทิศดูทางละนะ  ที่บอกไม่ดูทิศดูทาง เพราะโดยปกติเราๆ เราจะเข้าใจกันโดยอัตโนมัติว่าอะไรควรหลีก อะไรควรยุ่ง อะไรไม่ควรยุ่ง แล้วถ้ารู้ว่าไม่ควรยุ่งก็ควรหลบ แต่ถ้าเพื่อนปาบู่คนนี้ (ตีว่าเป็นเพื่อนปาบู่แล้วกัน จะบอกว่าเด็กจากโรงเรียนทางเลือกทั้งหมดเป็น ก็เหมารวมไม่ได้ละมั้ง) เขาไม่ยุ่งไม่ได้ ถ้าเขารู้สึกว่ามันไม่ถูกต้อง เขาต้องเข้าชนด้วยเหตุผลสไตล์เขา ถ้าเรื่องนั้นคิดไปคิดมาแล้วเขายอมรับได้ เขาจะหยุดและยอมรับด้วยดีนะ แต่ถ้าไม่ใช่เนี้ยก็เท่ากับหาเรื่องกันไปเลยทีเดียว ในสายตาปาบู่คือ เพื่อนเค้าจะสุดโต่งในมุมหนึ่ง แต่ในเรื่องอื่นๆ ก็ปรับตัวได้ตามปกติ สิ่งที่เขามีคือความคิดต่างที่เป็นจำพวกยอมรับฟังได้ แต่ต้องมีเหตุผลจริงๆ ซึ่งในความจริงคนเราก็ไม่ได้มีเหตุผลกับทุกเรื่องเนอะ ปาบู่ตีไปเองว่านี่คือวิธีการเรียนรู้ในรูปแบบของโรงเรียนทำนองนี้ คือ การสอนให้คิดและยอมรับด้วยเหตุผล พร้อมชนกับทุกความสงสัย! --------------------------------------------------------- ต่อไปคือสิ่งที่โรงเรียนทางเลือกสอนในระดับอนุบาลค่ะ จริงๆ หลักการสอนของแต่ละโรงเรียนจะต่างไปค่ะ แต่ข้อหนึ่งที่เหมือนๆ กันคือ ไม่เน้นสอนอ่านเขียน เพราะยึดถือหลักการตามพัฒนาการว่าเด็กวัยอนุบาลนี้ ต้องได้รับการพัฒนาการเรื่องร่างกาย กล้ามเนื้อมัดเล็กมัดใหญ่ให้แข็งแรง และเป็นช่วงที่เด็กๆ กำลังได้เรียนรู้เรื่องราวปฏิบัติทางสังคม ช่วงนี้เด็กๆ จะรับรู้และเลียนแบบพฤติกรรมทางสังคม (เด็กๆ จะพูดตรงไปตรงมาในช่วงนี้ แล้วทำตามกฎมากๆ ถ้าเขาเรียนรู้มา...ใช่ไหมคะ ลองสังเกตดู) ซึ่งเชื่อว่าจะกลายเป็นคุณลักษณะประจำตัวที่สำคัญเลยค่ะ เด็กจะสนใจรอบตัวมากกว่าวิชาการ เด็กจะพูดได้ เรียนรู้ประโยค สำนวน จดจำเพลง ลักษณะภาษาที่ดี (ซึ่งเป็นพื้นฐานของหลักภาษาทั้งหลายค่ะ) ซึ่งตามหลักการแล้ว ช่วงนี้เด็กๆ ก็จะได้รับการพัฒนาสมองทั้งสองซีกจากงานต่างๆ ที่ครูให้เด็กๆทำที่โรงเรียน ไม่เน้นให้ใช้สมองไปกับวิชาการอย่างเดียวซึ่งสนับสนุนให้เด็กใช้สมองได้เพียงซีกเดียว กดประสิทธิภาพในการทำงานของสมอง ประมาณนั้นค่ะ - ถ้าพ่อแม่อยากให้ลูกเรียนพิเศษเพิ่มเติมอะไร ครูก็จะแนะนำให้เป็นพวกงานอดิเรก เช่น ดนตรี กีฬา ทำอาหาร ปลูกต้นไม้ พวกนี้ค่ะ - ลูกจะเรียนทันเด็กคนอื่นๆ ไหม? ทันแน่นอนค่ะ (ถ้ายังทนว่าลูกจะอ่านเขียนไม่ได้ช้ากว่าคนอื่นนะคะ) ถ้าลูกมีพัฒนาการทางสมองปกติ ลูกจะเรียนรู้วิชาการได้ด้วยตนเอง อยากเรียน อยากรู้ และจะเท่าเทียมกับลูกคนอื่นๆ ในโรงเรียนทั่วไปประมาณ ปอสอง ปอสาม (นับตามช่วงถ้าเด็กยังอยู่ในโรงเรียนทางเลือกเดิมนะ) แต่หลังจากนั้นเขาก็จะเรียนได้ ตามพื้นสมอง และความขยันของเขาเองตามปกติค่ะ แน่นอนว่าถ้าย้ายเข้าโรงเรียนทั่วไป พ่อแม่ต้องติวเองเพื่อให้ทันกับเพื่อนในโรงเรียน ข้อนี้จะเสี่ยงหน่อย เท่ากับเป็นการอัดความรู้ให้ลูกในช่วงสั้นๆ ให้ทันคนอื่น ลูกแม้จะเล็กแต่ก็ต้องการการปรับตัวเช่นกัน ก็ต้องระวังนะคะ ตอนนี้พ่อแม่จะได้ยินคำนี้บ่อยๆ จากครูแบบ คุณ tawanrimnam คห หก ว่า "อย่าไปเปรียบเทียบกับคนอื่นค่ะ" อิอิ แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 55 12:58:27 จากคุณ : ปาบู่ผู้พลิ้วไหวไปกับสายลม (PaBo) เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 12:18:06

ความคิดเห็นที่ 9 รออ่านค่ะ :) จากคุณ : Pattanipa เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 12:25:52

ความคิดเห็นที่ 10 รออ่านครับได้ความรู้เยอะมาก จากคุณ : liverlila เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 12:31:10

ความคิดเห็นที่ 11 โชคดีหน่อยแม่เราเป็นครูมา 30 ปี เลยเลือก รร ให้หลาน ตอนนี้ได้ รร แถวบ้านแล้วคะเป็น. รร เล็กๆแต่อบอุ่นดีคะ จากคุณ : ต้นแอ็ปเปิ้ล เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 12:40:16

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณ ครูปาบู่ที่ให้ความรู้ ตามอ่านอยู่นะคะ ตอนนี้กำลังชั่งใจตัวเองอยู่ค่ะ ว่าจะเอายังไงกับลูกสาวดี โรงเรียนที่น้องอยู่ปัจจุบัน เราก็ชอบ แต่พอขึ้นอนุบาลคุณครูก็จะเริ่มแนวเตรียมสาธิตเลย คุณแม่ยังลังเลอยู่มากว่าจะเอาไงดี...รออ่านอีกหนึ่งความคิดเห็นของปาบู่นะคะ ^_^ จากคุณ : flower over the moon เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 12:49:03

ความคิดเห็นที่ 13 ขอกำลังใจให้ปาบู่ด้วยนะ อิอิอิอิ ------------------------------------------------------------------------- ตัวอย่างสิ่งที่โรงเรียนปาบู่สอนในระดับอนุบาลค่ะ (ขอเล่ารวบๆ นะคะ) เข้าแถว (อาจมีร้องเพลงชาติหรือไม่ก็ได้ ไม่จำเป็นต้องร้องตลอด) ร้องเพลงประจำวัน ส่วนใหญ่ปรับไปตามฤดูกาล ฟังนิทานหนึ่งเรื่อง กิจกรรมวงกลม (อาจเป็นเกมสานต่อจากนิทาน หรือดนตรีรอบวง ฯลฯ) หรือวันไหนมีกิจกรรมทำอาหาร ก็จะเริ่มเลยถ้าเป็นอาหารว่าง จะได้กินร่วมมกันตอนอาหารว่างเช้า เป็นพวกน้ำดื่มสมุนไพร ปั้นบัวลอย ห่อแซนวิช (อาหารจะเลเวลสูงไปเรื่อยๆ ตามระดับชั้นและกล้ามเนื้อมัดเล็ก เพราะบางอย่างต้องใช้มีดหั่นๆ ) ครูจะดูพัฒนากล้ามเนื้อมัดเล็กเพื่อประเมินได้จากกิจกรรมเหล่านี้) ไปเล่นสนาม/หรือว่ายน้ำ (ครูสังเกตการเล่นเพื่อประเมินกล้ามเนื้อมัดใหญ่) กลับมาล้างหน้าล้างมือ พักสักครู่ กินข้าวกลางวัน เตรียมอาบบน้ำ อาบน้ำ  (ทุกกิจวัตรเน้นว่าเด็กต้องทำเอง เช่น ถอด ใส่ พับเสื้อผ้า ช่วยจัดโต๊ะอาหารว่าง อาหารกลางวัน) นอน (ครูต้องร้องเพลงกล่อมด้วยนะ) เปลี่ยนชุด กิจกรรมวงกลม เตรียมกลับบ้าน สิ่งที่ลูกจะได้จากกิจวัตรในดรงเรียนแบบนี้ คือ การช่วยเหลือตนเองค่ะ ไม่ว่าที่บ้านจะมีพี่เลี้ยง ญาติเลี้ยงขนาดไหน อยู่ที่นี่ต้องทำเองให้ได้ ครูจะค่อยๆ สอนค่ะ ลูกจะไม่รังเกียจดิน ทราย น้ำ และได้เรียนรู้ภาษาสวยๆ จากนิทาน เพลงที่ครูร้องให้ฟัง ดังนั้นแต่ละโรงเรียนต้องอบรมเรื่องการเลือกเพลงและนิทานที่นำมาใช้ด้วยค่ะ ครูก็อ่วมเหมือนกัน ฮ่าๆๆๆ ปาบู่ปลื้มใจมากที่ลูกๆ ปาบู่ในชั้นเรียนอนุบาลหนึ่ง สามารถจัดโต๊ะอาหารได้เองอย่างเป็นระเบียบ ช่วยๆ กันจัดนะ ครูแบ่งงานให้ คนหนึ่งวางแก้ว คนหนึ่งวางจาน คนหนึ่งวางช้อนส้อม ใหญ่ตัวโตหน่อย (กล้ามเนื้อมือแข็งแรงพอถือของหนัก) ครูจะให้ตักข้าว ตักกับ ไปกรอกน้ำ มารินน้ำ เด็กๆ ทำได้เองนะคะ ปลื้มมากมาย ฮ่าๆๆๆๆ ในกิจกรรมต่างๆ เหล่านี้ เขาจะได้เรียนคณิตศาสตร์ผ่านงาน เช่น การกะประมาณ ตอนรินน้ำ การวางช้อนสองเป็นคู่ เรื่องจำนวน และปริมาณ แต่ทั้งหมดนี้ไม่ใช่ลักษณะ 1+1=2   2+2=4 ค่ะ ไม่ใช่คณิตศาสตร์แบบแผน ซึ่งพ่อแม่จะไม่ค่อยเข้าใจว่างานเหล่านี้คือวิชาเลข ยกเว้นพ่อแม่เรียนหลักการเรียนรู้มา ฮ่าๆๆ ก็อย่าว่าแต่พ่อแม่เลยค่ะ ยอมรับว่าบางทีครูอย่างปาบู่ก็ไม่ได้สนใจ (เคยเรียนมาแล้วตอนมหาวิทยาลัย) มาเข้าใจจริงๆ ตอนได้มาเป็นครูที่โรงเรียนนี้ค่ะ ฮ่าๆๆๆ เท่านี้แหละค่ะ คือ เหตุผลที่เด็กๆ อนุบาลในกลุ่มทางเลือกทั้งหลาย อ่านเขียนไม่ได้เลย แต่โรงเรียนปาบู่ก็ปรับตัวอยู่นะ ไม่ใช่จะสุดโต่งเสียทีเดียว มีเรียนภาษาอังกฤษ (ร้องรำทำเพลง) ตอนอนุบาลสอง และอนุบาลสามเริ่มให้ลากเส้นเป็นตัวอักษร และเขียนชื่อตนเอง (ก่อนหน้านี้มีลากเส้นค่ะ แต่เป็นลากเส้นตามใจให้วาดรูป ไม่ไช่ลากเส้นตัวอักษร)  ก็พอๆ ปรับไปให้เข้ากับสังคมบ้างนั้นแหละ ----------------------------------------------- ส่วนใหญ่ โรงเรียนจะเปิดชั้นเรียนให้คุณพ่อคุณแม่เข้าไปดูก่อนพาลูกเข้า เวลาคุณพ่อคุณแม่ไปดูจะเห็นว่า "อุ้ย น่ารักน่าเอ็นดูจัง เรียนแบบนี้ลูกมีความสุข ลูกชอบแน่ๆ เลย" แต่อย่าลืมนะคะว่าลูกจะเรียนแบบนี้ไปทุกๆ วันตลอดสามปีในอนุบาล ก็ไม่ใช่เวลาน้อยๆ นะ ลูกอะมีความสุขแน่ๆ ปาบู่รับรอง แต่ถ้ามันไม่ใช่แนวคุณพ่อคุณแม่ละก็...มันก็ไม่ใช่นะ (จะไล่ให้ไม่ต้องมาเข้าก็ไม่ใช่ที ฮ่าๆๆๆ) จากคุณ : ปาบู่ผู้พลิ้วไหวไปกับสายลม (PaBo) เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 12:52:11

ความคิดเห็นที่ 14 ยังไม่จบนะคะ อีกนิดเดียว แต่ขอมาต่อตอนเย็นๆ โน้น แวบไปทำงานแล้วค่าาา เขียนยาวจริงๆ กลัวคุณพ่อคุณแม่ไม่อยากอ่านจังเลย ฮ่าๆๆ มีคำถาม สงสัยฝากไว้โลดค่ะ จากคุณ : ปาบู่ผู้พลิ้วไหวไปกับสายลม (PaBo) เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 13:45:13

ความคิดเห็นที่ 15 โหวตให้นะคะ ครูปาบู่เขียนดีค่ะ ให้ความรู้แบบสนุกสนาน อ่านแล้วเข้าใจง่าย มองเห็นภาพเลย จากคุณ : รังสีอำมหิต เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 13:48:47

ความคิดเห็นที่ 16 ติดตามค่า...ลูกชายเรียนแนวบูรณาการณ์ กำลังกังวลเหมือนกันค่ะว่าจะได้อะไรมั้ย แต่น้องชอบไปโรงเรียนมากทั้งสองคน ตอนนี้คุณย่าอยากให้ไปสิงค์โปรอินเตอร์แนวacademy การบ้านเยอะไม่นอนกลางวัน กลัวลูกเหนื่อยอีก เห้อ...มาปูเสื่อรออ่านดีกว่า ขอบคุณครูปาบู่ค่า จากคุณ : thepyo เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 13:53:45

ความคิดเห็นที่ 17 ติดตามอ่านคะ ขอบคุณคุณปาบู่มากเลยที่เอามาแชร์กัน อิอิ จากคุณ : แม่น้องไม้โท เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 13:57:22

ความคิดเห็นที่ 18 รออ่านต่อนะจ้า คุณแม่ปาบู่... จากคุณ : 3G-Land เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 14:56:43

ความคิดเห็นที่ 19 เสริมต่อจาก Mr. Review เพราะตอนนี้เริ่มคิดคล้ายๆคุณเลยค่ะ แต่ของเราเป็น หลักการจัดการศึกษาเขาดี แต่ชีวิตเด็ก และ ผู้ปกครอง ต้องปรับชีวิตให้ได้กับ สังคมไทยที่ไม่มีทางเลือก เพราะมันคือ โลกแห่งความเป็นจริง ลูกสาวเรียนวอล์ดอร์ฟตั้งแต่อนุบาลค่ะ แต่ไม่ได้อยู่ในไทย อยากจะย้ายกลับไทย ติดปัญหาสำคัญคือการเรียน ของลูก คนเล็กกำลังจะขวบ อีก 2 ปี คนโตจบเกรด 6 คน คนเล็กเข้าอนุบาลพอดี ชักหวั่นๆค่ะหากกลับไทย จากประสบการณ์ของเราเลยนะคะ ลูกเราเรียนเกรด 4 ลูกสาวพี่สามี เกรด 7 ลูกชายพี่สามี เกรด 10 เด็กๆส่วนมาก จะตามเด็กโรงเรียนทั่วไปได้ ตอนเกรด 4 พอดีค่ะ เป็นช่วงที่ทางเยอรมันจะปรับรร. เด็กกันอีกที (ระดับประถมเค้ามีแค่นี้ แล้วแยกสายรร.ตามความเก่งของเด็กเลยค่ะ)ผลการเรียนจะปานกลาง จนถึง ค่อนข้างดี วอล์ดอร์ฟที่นี่ ตลอด 4 ปี วัดผลครั้งนี้ครั้งแรก เด็กจะเริ่มฉายแววให้พ่อแม่ชื่นใจว่าตัดสินใจไม่ผิด คือ เลยช่วงเกรด 8-9 ไปแล้วนั่นแหล่ะค่ะ เด็กจะมีความรู้เชิงสร้างสรรค์ รู้ลึก รู้จริง รู้ในสิ่งที่ตัวเองชอบและถนัด ความรู้รอบตัวเยอะมากกกกก ยิ่งน้องมีความสามารถพิเศษทางไหน มันจะยิ่งเห็นชัดค่ะ เค้าค้นหาพรสวรรค์ พลังสร้างสรรค์ในตัวเด็กแต่ละคน เรียนรร.แนวนี้ เหมือนปลูกต้นผลไม้ กว่าจะโตได้ผลมาทานมันนานนนน เราชอบหลักการแนวนี้มาก แต่เป็นเพราะว่าสังคมที่นี่ไม่กดดัน จะวอล์ดอร์ฟ จะมอนเตสเซอรี่ จะธรรมดา เค้าก็ไม่เรียนอ่านเขียนกันตอนอนุบาล ไม่มีการสอบเข้าอนุบาล สอบเข้าประถม มาตรฐานรร.ใกล้เคียงกันมากๆๆ ทำให้ทุกคนเลือกรร.ใกล้บ้านกันเป็นส่วนใหญ่ ได้รับสิทธิเต็มที่ เช่น นั่งรถบัสฟรี เป็นต้น แต่สังคมไทยมันไม่เหมือนกันนี่คะ มันค่อนข้างกดดันมากกว่า ถ้าที่บ้านฐานะไม่มั่งคง ไม่ได้มีกิจการมาซัพพอร์ต คือ จะว่าไงดีอ่ะ ถ้าชีวิตลูกยังต้องพึ่เกรดการเรียนเป็นหลัก ต้องไปเรียนสายนั้นในมหาวิทยาลัยรัฐ(แบบทางหมอ อะไรแบบนี้) ขนาดเราเองที่เชื่อมั่นในหลักการสายนี้ ยังหวั่นใจเลยค่ะ ไม่ได้หวั่นในเรื่องปรับตัวเข้ากับสังคม แต่หวั่นใจกับทางเลือกในสังคมมากกว่าค่ะ จากคุณ : Annachen (Annachen) เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 15:04:32

ความคิดเห็นที่ 20 ลงชื่อขอติดตามด้วยคนครับ จากคุณ : Kitcat เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 15:19:59

ความคิดเห็นที่ 21 เข้ามาเก็บความรู้ค่ะ อยากให้โรงเรียนทุกโรงเรียนมาตรฐานเดียวกันจริงๆค่ะ แต่....ความอยากข้อนี้คงอีกนานนนนน กว่าจะเป็นไปได้ มีคนเคยบอกว่า .. อยากเอาลูกเข้าโรงเรียนไหน ให้ถามครูที่นั่นว่า ลูกคุณครูเรียนที่ไหน ^^" จากคุณ : tua-lex เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 15:56:12

ความคิดเห็นที่ 22 เป็นความรู้ที่ใหม่มากเลยค่ะ สำหรับเรา เราไม่เคยรู้เลยว่า โรงเรียนทางเลือก นั้น เป็นอย่างไร ถ้าเด็กคนไหนได้เรียนโรงเรียนแนวนี้ คงจะเป็นเด็กที่มีความสุขมากนะคะ สำหรับเรา ตั้งปณิธาณ ไว้ตั้งแต่ก่อนมีครอบครัวแล้ว ว่าลูกเราทุกคนต้องเรียน โรงเรียนวัด เพราะเราอยากให้ลูกอยู่ในสังคมจริง ๆ ที่มีทั้งคนที่รวยกว่า และ จนกว่า ได้รับรู้ว่าจริง ๆ แล้ว โลกใบนี้มันก็ไม่ได้สวยงามไปเสียทุกอย่าง มันอาจจะดูโหดร้าย แต่ถ้าเราอยากให้ลูกแกร่ง ลูกเราจำเป็นต้องมีภูมิต้านทานค่ะ เด็กบางคนก็มาจากครอบครัวอบอุ่น พ่อแม่มีครบ บางคนก็เป็นเด็กบ้านแตก แต่ก็ยังมีความทะเยอทะยาน และ ใฝ่ดี บางคนอ่อนแอ ต้านกระแสด้านลบไม่ไหว กลายเป็นเด็กเกเรไปเลยก็มี เราอยากให้ลูกเราเห็นและได้สัมผัสค่ะ ถ้าลูกเราจะเป็นเด็กเกเร หรือ โดนทัณฑ์บน เราก็จะไม่แปลกใจ เพราะเราผ่านมันมาหมดแล้ว ชีวิตคนเราไม่มีใครขาวสะอาดเป็นผ้าขาว เราจึงไม่เคยคาดหวังว่าลูกเราจะต้องสวยงามและสมบูรณ์แบบ ขอแค่ให้เค้ามีความเข้าใจโลก ใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุขก็พอใจแล้วค่ะ ปูเสื่อรอ คุณปาบู่ มาเขียนต่อนะคะ อ่านแล้วก็เพิ่มพูนความรู้ดีค่ะ   ^^ จากคุณ : แม่โอ๋เรนเจอร์ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 16:22:28

ความคิดเห็นที่ 23 คุณปาบู่เขียนได้ถูกใจมากเลยค่ะ อยากให้ลูกเรียนโรงเรียนแนวนี้เพราะเหตุผลเหล่านี้น่ะค่ะ ตอนนี้ลูกเพิ่ง 1 ขวบ แต่เตรียมตัวเตรียมใจรับแรงกดดันไว้แล้ว โชคดีที่สามีคิดเหมือนกัน ก็เลยเป็นสองแรงช่วยกันลดแรงกดดันได้ สาเหตุที่อยากให้ลูกเข้าโรงเรียนทางเลือกคือ เค้าจะได้ใช้ชีวิตกับสภาพแวดล้อมและมีการเรียนรู้ที่เป็นไปตาม "ธรรมชาติ" ซื่งเราคนเมืองอาจจะหาโอกาสให้เค้าได้รับอะไรแบบนี้ได้ยาก พ่อแม่ที่อยากให้ลูกได้เรียนแนวนี้ต้องมีความเข้าใจพื้นฐานเลยนะคะ ว่าเราให้ลูกไป"เรียนรู้" ไม่ใช่ไป "เรียนหนังสือ" เพียงอย่างเดียว จากคุณ : PyRin เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 16:42:31

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณสำหรับความรู้ค่ะ โดยส่วนตัวเราชอบแนวคิดและหลักการของโรงเรียนแนวทางเลือก แต่ติดอยู่ที่ค่าใช้จ่ายที่เราไม่มีจ่ายนี่ล่ะค่ะ ^^ เราค่อนข้างผิดหวังกับการศึกษาไทย จนมันทำให้เราคิดกับเพื่อนเสมอว่า การศึกษาไทยล้มเหลว เด็กสมัยนี้มีนิสัยไปในทางก้าวร้าวเยอะ ไม่สนใจผู้คนรอบข้าง ไม่มีวินัย และที่สำคัญไม่มีจินตนาการ ซึ่งสิ่งง่าย ๆ บางอย่าง โรงเรียนไทยไม่สอน แต่กลับสอนและเข้มงวดกับเรื่องที่ไม่ควรเข้มงวด (อย่างการไว้ผมยาว ทรงผมเด็กนักเรียนไทยโรงเรียนรัฐตลกมากในความคิดเรา ซึ่งวันที่เราเป็นเด็กวัยนั้นเราไม่รู้ตัวหรอกค่ะ พอโตเป็นผู้ใหญ่เห็นเด็ก ๆ แล้วอดขำไม่ได้) แต่จะว่าไปก็ไม่ได้เลวร้ายไปซะทั้งหมด ของทุกอย่างในโลกมันมี 2 ด้านเสมอ การศึกษาไทยก็เช่นกัน เราชอบเรื่องการที่สอนให้เด็กมีสัมมาคาราวะและรู้จักการอ่อนน้อมต่อผู้สูงวัยกว่า การมีรุ่นพี่รุ่นน้อง (อันนี้เป็นอะไรที่เราชอบมาก) แต่อย่างนึงที่เด็กไทยส่วนใหญ่ขาดคือ เด็กไทยขาดความมั่นใจในตนเอง ไม่แสวงหาความรู้ใหม่ ๆ สนใจแต่อะไรที่ฉาบฉวย มันน่าห่วงตรงนี้จริง ๆ จากคุณ : peopleparadise เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 16:45:42

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบคุณสำหรับความรู้ค่ะ โดยส่วนตัวเราก็ชอบหลักการของโรงเรียนทางเลือกเช่นกัน แต่เรารู้สึกว่าเด็กจากโรงเรียนทางเลือกไม่เหมาะที่จะมาเรียนต่อในโรงเรียนรัฐบาลไทย โดยเฉพาะระดับมัธยมต้น อันนี้จากประสบการณ์ตรงนะคะ (พอดีอ่านคอมเม้นของคุณแม่โอ๋เรนเจอร์แล้วนึกถึงเรื่องตัวเองค่ะ) เราไม่ได้โตมาจากโรงเรียนทางเลือกหรอกนะคะ โรงเรียนรัฐบาลธรรมดาๆนี่แหละ แต่โรงเรียนตอนประถมเรามีกิจกรรมให้ทำมากมาย แล้วแม่เราก็สนับสนุนให้เราทำกิจกรรมเป็นงานอดิเรก เช่น เรียนรำไทย บัลเล่ต์ ดนตรี เข้าค่าย ปลูกต้นไม้ กีฬา ท่องเที่ยว สมัยนั้นไม่มีหรอกค่ะอนุบาลแบบทางเลือก แต่ก็ต้องถือว่าแม่เรามีแนวคิดใกล้เคียงกับอนุบาลทางเลือกในปัจจุบัน แต่พอเข้ามัธยมต้น  เราเรียนต่อโรงเรียนมัธยมรัฐบาลมีช่ื่อใกล้ที่ทำงานพ่อแม่ ในโรงเรียนก็มีเด็กทุกแบบ เหมือนโรงเรียนรัฐแบบที่คุณแม่โอ๋เรนเจอร์บอกนั่นแหละค่ะ ปรากฏว่าเราเป็นเป้าหมายของการถูกรังแก โดยเฉพาะจากเด็กที่ที่บ้านมีปัญหา ด้วยเหตุผลว่า เด่นเกินไป น่าหมั่นไส้ เพราะเราเป็นแบบที่คุณปาบู่บอกนั่นแหละค่ะ รู้จักวางตัวกับผู้ใหญ่ เรียบร้อย มองโลกในแง่ดี แต่ขณะเดียวกันก็กล้าแสดงออก กล้าแสดงความเห็น ยกมือถามคำถาม พูดจาได้ฉะฉาน อยากอ่านหนังสือเพิ่มเติมก็ปรึกษาอาจารย์ ให้อาจารย์แนะนำ ตอนหลังเราโดนเรียกเป็นตัวแทนหลายๆอย่าง ยิ่งมีโปรไฟล์มากเท่าไหร่ ก็มีคนหมั่นไส้มากขึ้นๆ ทั้งที่เราไม่เคยไปทำอะไร ไม่แม้แต่รู้จักกันด้วยซ้ำ เราโดนทั้งขู่ทำร้าย เดินไปไหนแล้วโดนด่าไล่หลัง โดนด่าในเว็บโรงเรียน ลามไปถึงเว็บโรงเรียนอื่นก็มี โดนปล่อยข่าวว่าพ่อกับครูเป็นชู้กัน เพราะครูเอ็นดูเราเกินไปก็มี โชคดีคือพ่อแม่เราเป็นประธานเครือข่ายผู้ปกครอง สนิทกับผู้อำนวยการ ว่าง่ายๆว่าเส้นใหญ่ ก็เลยไม่มีใครกล้าตบเราจริง มีแต่ไปตบคนที่มาเป็นเพื่อนกับเราแทน เราก็เลยไม่มีเพื่อนมากนัก เราบอกตรงๆค่ะว่าตอนม.ต้น เราร้องไห้บ่อยมาก และพอสอบติดโรงเรียนอื่นตอนม.ปลาย เราตัดสินใจแบบไม่ลังเลเลยว่าจะไปจากที่นี่ เพราะมันไม่ใช่ที่ของเรา นั่นทำให้เราเข็ดมากจริงๆ และนั่นทำให้เราหมดศรัทธาในโรงเรียนรัฐบาล และยิ่งอ่านข่าวการศึกษาช่วงหลังๆก็หมดศรัทธาแบบจริงจังเลยทีเดียว จากคุณ : littlejt เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 17:18:59

ความคิดเห็นที่ 26 รออ่านค่ะ และให้กำลังใจคุณ littlejt ด้วย...โอ๋ๆๆ..ซบบ่าเค้าม่ะ มะเป็นไรน๊า เรื่องมันผ่านมาแล้ว จากคุณ : cheerydoll เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 17:34:17

ความคิดเห็นที่ 27 เราว่า มันคล้ายๆ กับ เติมเต็มให้เด็กกรุงเทพ ที่ไม่ได้เจอ ไม่ได้พบ ไม่ได้เห็น ในสิ่งที่เด็กต่างจังหวัดได้เจอเลยอ่ะ แต่ที่ต่างจังหวัดมันเป็นวิถีชีวิต ที่หล่อหลอม ให้คน เป็น คน ตามท้องถิ่นนั้นๆ โดยไม่มีแบบแผน หรือวิชาการ ให้เป็นหลักปฏิบัติอ่ะค่ะ จากคุณ : นางฟ้าไซเบอร์ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 17:47:11

ความคิดเห็นที่ 28 เราเป็นคนนึงที่ชอบสไตล์ของโรงเรียนทางเลือก และ โฮมสคูล แต่...สังคมแวดล้อมของเรา และสำคัญคือตัวสามี มองว่า สามัญไปเถิดเธอ  เหอะๆๆ เลยคุยกัน(ทั้งที่ยังไม่มีลูก) ว่าจะให้เรียนโรงเรียนรัฐ(อนุบาลดอกบัวประจำจังหวัด) หลักสูตรสามัญ ต่อด้วยมัธยมรัฐที่พอโอเคแล้วลูกเราไปไหว นอกจากนั้นก็เสริมให้ลูกเอง เหมือนที่เราสองคนโตมานั่นเลย ^^ เราสองคน ท่อง ก-ฮ ตอน ป.1 คัด ก-ฮ  ก็ ป.1 / A-Z เริ่ม ป.5 เพื่อนที่เรียนเอกชน ก-ฮ/ A-Z ตั้งแต่ อ.1 พอเข้ามัธยม ปรับตัวปีเดียว ก็ทันกันแล้วค่ะ เป็นปกติของวัย(และหัวปานกลาง) ยกเว้นเด็กที่ไม่เอาเรียนเลยจริงๆ นั่นก็อีกกรณีนึงค่ะ จากคุณ : พาระวี เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 18:15:57

ความคิดเห็นที่ 29 เคยเป็นคล้ายๆคห.25 ทุกวันนี้ยังรู้สึกแย่อยู่ จากคุณ : ไม่ยอม เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 18:22:56

ความคิดเห็นที่ 30 ค.ห. ที่  25  คุณ littlejt มันผ่านมาแล้ว...อย่าเศร้าไปเลยนะคะ ไม่รู้จะปลอบใจยังไง อ่านแล้วสงสารมาก ๆ เลยค่ะ อะไรที่ไม่ดีอย่าไปจำเลยนะคะ เลือกจำแต่สิ่งดี ๆ เถิด จะได้สบายใจค่ะ จากคุณ : แม่โอ๋เรนเจอร์ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 18:57:32

ความคิดเห็นที่ 31 เราคิดว่ามันแพงเกินไปสำหรับคนฐานะธรรมดาถึงปานกลาง เหมือนกับว่าจะสร้างมาเพื่อลูกคนรวยเท่านั้นเลยค่ะ พ่อแม่ต้องถามตัวเองว่าอยากให้ลูกโตขึ้นไปเป็นแบบไหน ไม่ต้องการเรียน มหาวิทยาลัยดัง ๆ ใช่ไหม ไม่ต้องการต่อโรงเรียนมัธยมชื่อดังใช่หรือไม่ จะเข้ามหาวิทยาลัยอะไร หรือลูกต้องการมีอาชีพอะไร หรือมีฐานะอยู่แล้ว มีกิจการให้ลูกสานต่อ หรือว่ามีเงินก้อนใหญ่ ๆ ไว้ให้ลูกเตรียมลงทุนทำหรับทำธุรกิจของลูก เราว่ามันเหมาะสมมาก ๆ สำหรับคนเหล่านี้ แต่พ่อแม่ฐานะปานกลาง อยากให้ลูกเรียนไปตามวัย และในอนาคตอยากให้ลูกเลือกทางเดินของตัวเองได้ มันอาจจะไม่ตอบโจทย์  เพราะคนฐานะปานกลางลงมา ก็ต้องอยากให้ลูกมีชีวิตที่ดีกว่าพ่อแม่ ไม่ว่าจะประกอบกิจการส่วนตัว หรือว่าทำงานก็อยากให้ลูกทำงานดี ๆ จริง ๆ เรียนโรงเรียนธรรมดาก็ได้แล้ว แต่พ่อแม่ต้องใส่ใจลูกมาก ๆ  มันเหมิอนเป็นการลงทุนกับคน ๆ หนึ่ง สิ่งตอบแทนที่พ่อแม่ได้รับคือ ลูกเป็นคนดีและมีพื้นที่ยืนบนสังคมได้ ไม่ต้องยิ่งใหญ่ หรือว่าเด่นดัง แค่นี้สำหรับเราก็พอใจมาก ๆ แล้ว ไม่ได้ว่าไม่ดีนะคะ แล้วแต่ความคิดคนและฐานะจะพาไปค่ะ ^^ ------------------------------------------------ ปล. สำหรับเรา ไม่คาดหวังให้ลูกเรียนโรงเรียนดัง ไม่คาดหวังว่าลูกต้องจบมหาวิทยาลัยดัง    ไม่คาดหวังให้ลูกเรียนเก่ง แต่ถ้าลุกสอบได้ เรียนได้มันก็ดี      ไม่ได้คาดหวังแม้กระทั่งให้ลูกเรียนมหาวิทยาลัย (ถ้าเขาไม่อยากเรียน)    ความฝันของเรา มีเพียงให้ลูกได้เติบโตมาเป็นคนธรรมดาๆ คนหนึ่ง มีงานทำ มีเงินใช้ เลี้ยงชีพได้        แต่....ถ้าบุญที่เราสร้างมันจะพอมีบ้าง  ก็ขอตั้งจิตอธิฐานให้ลูกเราเป็นคนดี    เท่านี้สำหรับคำว่าฝันของแม่ มันมีแค่นี้จริง ๆ ค่ะสาบานได้ ^^    อยากให้ลูกเรียนโรงเรียนทางเลือกนะคะ แต่เราไม่มีเงินมากมายขนาดนั้น    เสียดายเหมือนกัน แต่ไม่เป็นไร เราะจะพยายามสอนลูกให้ลูกเป็นคนดีค่ะ     แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 55 07:34:29 แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 55 00:51:50 จากคุณ : เป็นกำลังใจให้คุณ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 19:15:42

ความคิดเห็นที่ 32 เย้ๆ ดีใจจังเลย เห็นกระทู้ขึ้นแนะนำ ฮ่าๆๆๆ ครั้งแรกของชีวิตในพันทิปเลยน้า ซาบซึ้งมากๆ อิอิ มาต่ออีกหน่อยค่ะ --------------------------------------------------------------------------------------- ทีนี้มาถึงประเด็นว่า... สมมติว่าเราให้ลูกเรียนมาตลอดสามปีได้ แต่ถ้าเรียนๆ ไปจนโต ลูกจะเจออะไรบ้าง? ปาบู่ก็ตอบไม่ได้ชัดเจนนะคะ เพราะปาบู่เป็นครูอนุบาล สอนอนุบาลหนึ่ง  ถ้ามีครูลาก็ไปช่วยงานอนุบาลสองและสามบ้าง (ที่นี่ใช่ครูเปลืองค่ะ ฮ่าๆ เพราะครูต้องทำทุกอย่าง สอนทุกอย่างด้วย เลยต้องมีครูประจำ ครูจริงๆ นะคะ ไม่ใช่ครูจิงโจ้ ครูประจำห้องละสองคน เฉพาะอนุบาลหนึ่งต้องมีครูสามคนค่ะ)  สิ่งที่เห็นก็เป็นแค่มุมมองครูอนุบาล แต่ได้พอฟังๆ หลักการมาบ้าง แล้วก็มีเพื่อนมหาวิทยาลัยที่มาจากโรงเรียนกลุ่มนี้ด้วย อย่างนี้บอกไปข้างต้นค่ะ ลูกจะเรียนวิชาการทันโรงเรียนทั่วไปปอสอง ปอสาม หรืออย่างช้าก็ปอสี่ ทันในที่นี้คือ อ่านออกเขียนได้ดี บวกลบเลขได้นะคะ คือ พอเรียนมาสักปอสาม ปอสี่ เด็กๆ เขาจะเริ่มเข้าใจถึงความสำคัญของการเรียนวิชาการมากขึ้นแล้วละคะ แต่เขาจะชอบหรือเปล่าก็อืีกเรื่อง ถามว่าเด็กโรงเรียนแบบนี้จะเก่งวิชาการเทพๆ แบบโรงเรียนทั่วไปไหม ก็เป็นไปได้ค่ะ ถ้าเขาสนใจวิชานั้นๆ ชอบเรียนหรือเป็นเด็กที่มีความสามารถความถนัดในด้านวิชาการ (ตามหลักพหุปัญญาของโฮวาร์ด การ์ดเนอร์) แต่ถ้าให้ปาบู่เดานะ เด็กโรงเรียนทางเลือกทุกคนจะฉลาดในด้านเข้าใจตนเองมากกว่า (Intrapersonal intelligence) แน่นอนค่ะ เป็นข้อดีนะคะ เป็นความสามารถในการเข้าอกเข้าใจความรู้สึกภายในของตนเอง รู้ว่าชอบอะไร อยากทำอะไร ซึ่งข้อนี้จะต่างจากเด็กยุคใหม่สายวิชาการที่วันๆ มุ่งแต่เรียนเอาเกรดไปเรื่อยๆ (ก็ปาบู่ด้วยอีกคน ที่เรียนมาตั้งนานจนจบมหาวิทยาลัยก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเอง อยากทำอะไร ชอบอะไร ค้นหาตนเองไม่ได้) สำหรับระดับประถม และมัธยม...โรงเรียนกลุ่มทางเลือกและกลุ่มบูรณาการด้วย จะเรียนรู้วิชาการผ่านการงานและโครงการค่ะ ให้เด็กคิดโครงการเอง ที่มันจะเชื่อมโยงกับวิชาการตามหลักสูตรชาติได้ เอาเป็นว่า เด็กก็จะไม่ได้อัดวิชาการอยู่ดี แต่เรียนรู้แบบเชื่อมโยงจากกิจกรรมต่างๆ การบ้านมาก รายงานเยอะกิจกรรมประจำภาคอีก มีออกต่างจังหวัดทำงานด้วยนะคะ มีวิชาลูกเสือ เนตรนารีด้วยค่ะ แต่คล้ายๆ แบบเด็กฝรั่งที่วิชานี้เป็นกิจกรรมนอกเวลาและสมัครใจมากกว่า การเรียนอยู่บนฐานโครงงานโครงการต่างๆ เป็นหลักการ project-based ซึ่งหลักการนี้ส่วนใหญ่ในไทยนำมาใช้กับระดับมัธยมปลายไปแล้วมากกว่า (มันเป็นแนวแสดงความคิดและต้องเชื่อมโยงความรู้เป็นค่ะ ไม่ใช่สไตล์ไทยที่ให้เรียนเพื่อวัดผลเป๊ะๆ ตามแบบเรียนอะค่ะ) แต่แบบทดสอบเข้าเรียนชั้นต่างๆ ของไทยยังอยู่ในรูปแบบความรู้ท่องจำมากกว่าใช่ไหมคะ ซึ่งโรงเรียนปาบู่ไม่ได้สอนความรู้วิชาการ แบบนั้นเลยนั่นเอง (หรือถ้าพี่ไทยมีข้อสอบให้คิดแบบเชื่อมโยง มันก็จะออกมาตลกๆ น่ารักๆ อย่างข้อสอบวัดผลเข้ามหาวิทยาลัยของปีนี้ มีอารมณ์ทางเพศให้ไปเตะบอล อิอิ) โรงเรียนทางเลือกส่วนใหญ่จะใช้วิธีการสอนแบบผ่านงานกิจกรรมเหล่านี้ อาจไม่ใช่ project-based ทั้งหมด แต่ที่แน่ๆ เด็กจะได้เรียนรู้ผ่านกิจกรรมที่เขาสนใจค่ะ เป็นอันพอ(ปาบู่)สรุปได้ว่า โรงเรียนแบบนี้เน้นให้คิดได้ ทำเป็น แต่จะกลายเป็นคนคิดมาก คิดแปลกไหม ข้อนี้ปาบู่รับประกันไม่ได้ แล้วความรู้วิชาการก็จะไม่เหมือนถอดแบบมาจากตำราแล้วนำไปสอบได้ ก็ต้องเรียนพิเศษเพิ่มกันมากอยู่เพื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัยไทยค่ะ โรงเรียนเหล่านี้ มักเป็นโรงเรียนปิดค่ะ คนอื่นก็เข้าถึงยาก นักเรียนก็ต้องปรับตัว ครูที่ไปสอนก็ต้องปรับใจเหมือนกัน ผู้ปกครองก็ต้องเข้าใจเช่นกัน จะว่าไปก็เหมือนลัทธิอะไรสักอย่างนะ มีข้อปฏิบัติยิบย่อย ที่คนจะอยู่ได้ต้องเชื่อถือและเข้าใจด้วย แตกต่างจากสังคมส่วนใหญ่ แต่ที่แน่ๆ จุดมุ่งหมายของโรงเรียนทางเลือก(และก็น่าจะของทุกโรงเรียน)ก็คือ การสร้างพลเมืองที่ดีของสังคมค่ะ ------------------------------------------------------------ ถ้าคุณพ่อคุณแม่อ่านมาถึงตรงนี้แล้ว พอจะเดาได้ไหมคะ  ว่าปาบู่เป็นคนที่ศรัทธาในโรงเรียนทางเลือกหรือเปล่า ลองตอบดูนะคะ ^_^ เนื้อหาหลักๆ ที่จะเตรียมมาเขียนมีเท่านี้ค่ะ ต่อไปจะตอบตามไปตามคอมเมนต์ของคุณพ่อคุณแม่นะคะ เพราะฉะนั้นมีอะไรสงสัย อยากแชร์มุมมองใดๆ แชร์โลดค่ะ ฮ่าๆๆๆ บังคับให้ทุกคนแสดงความคิดเห็นค่ะ อิอิอิ แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 55 00:58:15 แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 55 19:23:38 จากคุณ : ปาบู่ผู้พลิ้วไหวไปกับสายลม (PaBo) เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 19:21:57

ความคิดเห็นที่ 33 กระทู้นี้มีประโยชน์และได้สาระมากเลยค่ะ อยากกลับไปเป็นเด็กอีกครั้งจัง อยากเรียนโรงเรียนทางเลือกค่ะ พวกบูรณาการ ธรรมชาติอะไรเนี่ยค่ะ สรุปแล้วคืออยากเล่น จำได้ว่าตอนอนุบาลก็ไม่ค่อยได้เรียนเหมือนกันค่ะ ตอนเช้าร้องเพลง กายบริหาร แดดส่องฟ้า เป็นสัญญาณวันใหม่ พวกเราแจ่มใส เหมือนนกที่ออกจากรัง... ตอนสายเรียนก ข ค นิดหน่อย จากนั้นอาหารว่าง เสร็จแล้วดูการ์ตูนหรือนิทาน ทานข้าวเที่ยง นอนกลางวัน ตื่นมา เรียนรำไทย นั่งสมาธิ พับนู่นนี่ไปตามเรื่อง ทานอาหารว่างอีกละ นั่งหนึ่งถึงสิบอีกซักรอบ เล่นตัวต่อเลโก้ หมากเก็บ ก่อนรอคุณพ่อคุณแม่มารับ ภาษาอังกฤษนี่เริ่มเรียนกันตอนป.5 ก่อนหน้านั้น เย็บกระทง ร้อยมาลัย เย็บผ้า ปักผ้า กวาดบ้าน ถูบ้าน วาดรูป ทำกับข้าว ถักโครเชต์ ขับร้อง นาฏศิลป์ เป็นหลัก แต่ตอนนี้ไม่น่าจะสบายอย่างนั้นแล้วนะคะ ผ่านมาหลายสิบปี เดี๋ยวนี้โรงเรียนที่ว่า คงเรียนกันเข้มข้นแล้วว เขียนต่อนะคะ อยากอ่านอีกค่ะ จากคุณ : I'll get over you เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 19:33:52

ความคิดเห็นที่ 34 ขออนุญาตเจ้าของกระทู้คุยกับคุณแม่โอ๋เรนเจอร์นะคะ ขอบคุณมากค่ะ เราไม่ได้เก็บมาคิดมากแล้ว มันผ่านมานานแล้วค่ะ ตอนนี้แต่งงานแล้ว เตรียมมีเจ้าตัวน้อยในอีกสองสามปีข้างหน้าค่ะ ^^ เราขอโทษถ้าสิ่งที่เราเขียนในคห. 25 ดูขัดกับคุณแม่โอ๋ฯ เราไม่ได้มีเจตนาเขียนมาตัดกับคุณแม่โอ๋ฯนะคะ ตอนนั้นเราอยู่โรงเรียนหญิงล้วน อาจจะเป็นได้ว่า เด็กหญิงวัยมัธยมกำลังอยู่ในวัยอยากเด่น ก็จะอิจฉากันง่าย พี่เราอยู่โรงเรียนชายล้วนเป็นโรงเรียนวัด ถือเป็นเด็กเรียบร้อยในโรงเรียน ก็ไม่เคยมีเรื่องจุกจิกแบบนี้นะคะ เด็กชายอาจจะไม่ค่อยมีเรื่องแบบนี้มั้ง แต่เชื่อมั้ยคะ เราไม่เคยมีความคิดจะเลิกไปโรงเรียน เพราะพ่อแม่เรามีเวลาให้เราเต็มที่ และเป็นที่ปรึกษาให้เราทุกอย่าง คือไม่เคยคิดว่าเรื่องที่เราโดนแกล้งเป็นปัญหาของเด็กๆ จนเรารู้สึกว่าถึงจะโดนแกล้งแต่เราจะปลอดภัย เพราะพ่อแม่เราไม่ยอมให้ใครทำร้ายเราแน่ๆ และเราไม่ได้ทำผิดอะไร เราไปเรียนหนังสือ เราเลยไปโรงเรียนทุกวันจนจบนั่นแหละ ถ้าจะส่งลูกไปอยู่ในสังคมที่มีคนหลายๆแบบ และลูกอาจจะโดนรังแก เราว่าการที่พ่อแม่ให้เวลา ให้ความมั่นใจ และไม่มองว่าเป็นเรื่องของเด็ก ถือเป็นสิ่งสำคัญมากๆ ที่จะทำให้เด็กรู้สึกปลอดภัยและกล้าไปโรงเรียน ถึงแม้จะเป็นสังคมที่แตกต่างเลยล่ะค่ะ ขอโทษเจ้าของกระทู้อีกครั้งนะคะ เขียนซะยาวแถมนอกเรื่องอีกต่างหาก คอมเม้นต่อไปจะแสดงความเห็น เกี่ยวกับกระทู้แล้วค่ะ อย่าทำโทษนักเรียนคนนี้นะคะครูปาบู่ ^^ จากคุณ : littlejt เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 19:44:59

ความคิดเห็นที่ 35 เห็นคุณแม่โอ๋เรนเจอร์บอกว่าจะให้ลูกไปเข้าโรงเรียนวัด  อ่านแล้วต้องสะดุ้งด้วยความเป็นห่วง เพราะในแง่นึง แม้เราคิดว่าจะให้ลูกไปเข้า ร.ร. วัด เพื่อเค้าจะได้เห็นโลกแห่งความเป็นจริง มีภูมิต้านทานนั้น ผลเสียอาจจะมีมากกว่าที่เราคาดไว้ก็ได้ ผมแนะนำว่าควรจะเลือกโรงเรียนที่นักเรียนส่วนใหญ่ เป็นเด็กที่มาจากพื้นฐานครอบครัวแบบเดียวกัน เช่นถ้าคุณเป็นคนชั้นกลาง ก็ควรเลือกโรงเรียนที่เด็กส่วนใหญ่มาจากครอบครัวชั้นกลาง ที่จะให้เด็กสามารถกลมกลืนกับเด็กอื่นๆ ได้โดยไม่มีความแตกต่างทั้งเรื่องของฐานะ สติปัญญา และระดับทางสังคมมากเกินไป เพราะถ้ามีปัญหา เด็กเองจะยังไม่มีวุฒิภาวะพอที่จะจัดการปัญหาต่างๆ ได้ด้วยตัวเอง และถ้าครอบครัวไม่ได้สังเกตุเห็นทัน หรือพูดคุยกันมากพอ ผลทางลบมันจะเยอะ ไม่ได้จะดูถูกระบบการศึกษาไทยแต่อย่างใด แต่อยากฝากให้คิดครับ เพราะตอนนี้ระบบการศึกษาและสังคมไทย ในสายตาของผมมันค่อนข้างจะวิปริต ระบบการเรียนการสอน ถูกนักการเมือง นักบริหารเข้ามาแทรกแซง วางระบบระเบียบมาตรฐานหรือการประเมินต่างๆ จนทำให้คุณภาพสวนทางดิ่งลงเหวไปแล้ว โรงเรียนต่างๆ มีมาตรฐานที่แตกต่างกันมาก ทั้งคุณภาพครู อุปกรณ์การเรียนการสอน และพื้นฐานของเด็กที่มาเรียน ครูต้องใช้เวลาทำเอกสารบ้าบอต่างๆ มากมาย การพิจารณาเลื่อนขั้นขึ้นอยู่กับงานเอกสารต่างๆ ที่ไม่มีปีะโยชน์ ระบบประเมินที่ไม่ตรงกับความจริง ไม่ใช่คุณภาพการสอนของครู ถ้าลูกเราเป็นเด็กดี ในขณะที่เด็กอื่นๆ มาจากครอบครัวที่ปากกัดตีนถีบต้องดิ้นรนต่อสู้ ซึ่งพ่อแม่ก็ไม่มีเวลาอบรมสั่งสอนลูก ทุกอย่างเป็นภาระของครู เด็กเหล่านี้มักจะมีพื้นฐานที่ไปทางลบได้ง่ายกว่า ครูเองก็ไม่ได้มีวุฒิภาวะพอที่สั่งสอนแบบมีเหตุผล เพราะครูเองก็มีปัญหา เงินเดือนไม่มากพอที่จะมีคุณภาพชีวิตดีๆ ครูก็ต้องไปทำมาหากินเช่นกัน หรือไปทำงานเอกสารของผลงานโน่น จะเอาเวลาที่ไหนมาอบรมนักหนา เด็กเองเมื่อไปโรงเรียนก็ต้องการที่จะกลมกลืนกับเพื่อน นี่เป็นธรรมชาติ   ดังนั้นถ้าไม่เลือกที่จะเป็นคนแกล้งเพื่อน ก็ต้องกลายเป็นคนถูกแกล้ง ทางเลือกตรงกลางสำหรับเด็กไม่มีหรอก จริงๆ เรื่องพวกนี้ต้องคุยกันยาว  เพราะมีมุมมองที่จะต้องแลกเปลี่ยนกันเยอะ อย่างตอนนี้ ผมได้เห็น ร.ร. ประถมในประเทศอังกฤษ  ขนาดเมืองบ้านนอก ร.ร. ต่างๆ ก็มีมาตรฐานที่ไม่แตกต่างกันนัก ครูเองก็มีรายได้มากพอที่จะมีคุณภาพชีวิตที่ดีได้ ทำให้ครูสามารถใส่ใจเด็กได้เต็มที่ กรณีแบบนี้ เอาลูกไปเรียนที่ไหนที่ใกล้บ้านก็เหมือนกัน   แต่กรณีของบ้านเรา โรงเรียนวัด   โรงเรียนสุเหร่า  โรงเรียนสังกัดเทศบาล  โรงเรียนสังกัด กทม  หรือโรงเรียนอนุบาลประจำจังหวัด ฯลฯ หลายๆ แห่งมาตรฐานต่างกันอย่างมากครับ ตั้งแต่เด็กจนถึงครูเลย  บางทีพ่อแม่ต้องเลือกมากกว่าที่คิด นี่กะว่าว่างๆ จะเอาโรงเรียนวัดธรรมดาข้างบ้านที่ประเทศอังกฤษมารีวิวเล่าให้แม่ๆ ห้องนี้ฟังเลย เห็นโรงเรียนเค้า มองกลับมาโรงเรียนเรา สุดแสนจะเศร้าใจครับ ใครอยากฟังบ้างยกมือบอกด้วย จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 19:51:15

ความคิดเห็นที่ 36 ปาบู่อยากฟังค่ะ คุณประกอบ ในโรงเรียนปาบู่ ก็ไม่ได้สวยงามค่ะ เรื่องระดับนักเรียน (หมายรวมถึงฐานะของ ผปค) ก็มีความแตกต่าง และส่งผลกระทบต่อเด็กอย่างเห็นได้ชัดค่ะ เดี๋ยวจะเล่านะคะ ขอพูดเรื่องประเด็นกลั่นแกล้งก่อน คุณ littlejt จริงๆ ไม่แปลกนะคะ เรื่องรังแก หรือถูกรังแก ตอนเด็กๆ ปาบู่ก็เคยถูกรังแกค่ะ รังแกจริงๆ นะ แต่ปาบู่ขี้ฟ้องอะ ฟ้องแม่จัดการเลย โชคดีที่เพื่อนที่แกล้งไม่แค้นจัด เลยรอดมาได้ แล้วประจวบกับที่ปาบู่ย้ายโรงเรียนตามน้องพอดีด้วยค่ะ ถามว่าในโรงเรียนทางเลือกของปาบู่ จะมีแต่สิ่งแวดล้อมสวยๆ เด็กดีๆ ไหม ก็ไม่ทั้งหมดนะคะ ปาบู่เคยได้ยินปัญหากลั่นแกล้งทางเพศในโรงเรียนเช่นเดียวกัน ถึงขั้นจะท้องไรงี้เลย แต่โรงเรียนจัดการได้ค่ะ ที่สำคัญผู้ปกครองต่างฝ่ายต่างมีเงิน ก็จัดการกันไปตามลำดับ ฝ่ายหนึ่งให้ลูกออกจากโรงเรียน แต่รายละเอียดเบื้องลึกเบื้องหลังเป็นอย่างไร มีปัญหาที่ตัวเด็กกันเอง หรือปัญหาจากโรงเรียนอะไรหรือเปล่า ปาบู่ไม่ทราบค่ะ เป็นเรื่องของระดับอื่นเขา ส่วนเรื่องระดับของนักเรียน เนื่องจากโรงเรียนปาบู่เป็นโรงเรียนทางเลือกจ๋าๆ ที่มีหลักการดำเนินการชัดเจน และเป็นเอกชนเต็มขั้น ไม่ใช่มูลนิธิเพื่อเอื้อเฟื้อเป็นหลัก (ต่างกับโรงเรียนหมู่บ้านเด็กที่เป็นโรงเรียนทางเลือกเหมือนกัน แต่เป็นโรงเรียนในส่วนบริหารมูลนิธิเด็กค่ะ)  ดังนั้นที่นี่จึงมีระดับของเด็กฐานะดีอยู่มาก หรือถ้าปานกลางก็ปานกลางใกล้รวยนั่นแหละ เป็นนักธรุกิจในสังคม ถ้าเป้นชาวบ้านธรรมดาหน่อยก็ต้องระดับผู้รับเหมาอะไรสักอย่าง แต่ที่นี้โรงเรียนก็ต้องมีสวัสดิการเพื่อลูกหลานคนทำงานของโรงเรียนด้วยค่ะ ลูกๆ ของคนงานเหล่านี้ ก็ต่างกับลูกๆ พ่อแม่ร่ำรวยจนเห็นได้ชัดเลยค่ะ และส่งผลต่อเด็ก เล็กๆ ที่ไม่รู้ประสาด้วย คนงานด้อยทางสังคมจะเจียมตัว ไม่ค่อยสุงสิงกับ ผปค คนอื่น ทั้งๆ ที่ฐานะในการเป็นพ่อแม่ลูกที่เป้นนักเรียนของเราเท่ากัน ลูกก็จะออกนิ่งเงียบ ไม่ค่อยเข้ากับเพื่อนๆ เช่นกัน (ทั้งๆที่เป็นวัยอนุบาล ไม่น่าจะรู้สึกอะไรแบบนี้นะ)  ซึ่งปาบู่เชื่อว่าถ้าลูกศิษย์คนนี้ของปาบู่ ไม่มีจิตใจเข้มแข้งพอจริงๆ  แม้จะไม่ถูกเพื่อนแกล้ง ถูกเพื่อนรังเกียจ ก็จะต้องรู้สึกว่าตัวเองมีปมด้อยไปยันโตแน่ๆ แม้จะเรียนในโรงเรียนที่อยู่ในสังคมที่เท่าเทียมกันก็ตาม เรื่องสิ่งแวดล้อมของโรงเรียนมีความสำคัญจริงๆ ค่ะ ทั้งนี้ก็อยู่ที่คุณพ่อคุณแม่จะมอง และอยู่สอนลูกสอนหลานด้วยค่ะ เรื่องปัญหาครูก็มีจริงๆ ครูก็มีครอบครัวนะคะ จะให้ทุ่มเทเพื่อลูกๆ ในโรงเรียนอย่างเดียวก็เป็นไปไม่ได้จริงๆ เช่นกันค่ะ จากคุณ : ปาบู่ผู้พลิ้วไหวไปกับสายลม (PaBo) เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 20:04:44

ความคิดเห็นที่ 37 เราอ่านถึงคห. 32 ของคุณปาบู่แล้วนะคะ เกี่ยวกับ project based education เราเรียนจบจากมหาวิทยาลัยในต่างประเทศค่ะ จากประสบการณ์เรารู้สึกว่าเด็กที่จบจากกลุ่มโรงเรียนทางเลือกและบูรณาการ มีการปรับตัวเข้ากับการเรียนในต่างประเทศได้ดีกว่าเด็กที่จบจากโรงเรียนไทย ทั้งด้านภาษา การแสดงความคิดเห็น และความเคยชินในการเรียน เด็กที่จบจากโรงเรียนไทย หรือแม้กระทั่งเคยเข้ามหาวิทยาลัยรัฐของไทยจะเคยชินกับการมี ครู เป็นผู้ป้อนทุกอย่าง ฉะนั้นเด็กจะไม่ชินกับการค้นคว้าด้วยตัวเอง หรือเตรียมศึกษาบทเรียนมาเพื่อ discuss ในห้อง และมันส่งผลไปถึงตอนทำวิทยานิพนธ์เพื่อจบการศึกษา คือไม่รู้ว่าตัวเองสนใจเรื่องอะไรกันแน่ แบบที่คุณปาบู่บอกนั่นแหละค่ะ  ไม่รู้ว่าจะทำการค้นคว้ายังไง (ซึ่งเราก็เป็นค่ะ แหะแหะ) คือเด็กไทยน่ะ เรียนได้ ไม่ใช่ไม่เก่งนะคะ ไม่ใช่ไม่รู้ภาษาต่างประเทศ เด็กไทยจากโรงเรียนไทยน่ะส่วนใหญ่ เรียนได้ดีตามตำรา เขียนได้ดี แกรมม่าแม่นเป๊ะ แต่มีปัญหาด้านการพูด การถาม และการวิเคราะห์สิ่งที่ได้ฟังมา โดยส่วนตัว ถ้าเรามีลูก เราอยากให้ลูกเรียนโรงเรียนทางเลือกในระดับอนุบาลนะคะ เพราะเราเชื่อว่าการพัฒนาด้านสังคม การช่วยเหลือตัวเอง การเคารพตัวเองและผู้อื่น การรู้จักหน้าที่เป็นเรื่องสำคัญกว่าการบวกเลขหรืออ่านหนังสือ เรามองเรื่องบวกเลขเนี่ยอายุเท่าไหร่ก็เรียนได้ แต่การปลูกฝังจิตสำนึกที่ดีและการสร้างให้เด็กคิดด้วยตัวเองมันต้องเริ่มแต่เด็ก แต่ถ้าลูกเรียนไปเรียนมาแล้ว ลูกเกิดชอบสายวิชาการมากกว่า เช่นมุ่งมั่นกับวิทยาศาสตร์เลย ชอบด้านกลไก ถึงตอนนั้นเราคงย้ายไปอยู่โรงเรียนที่เน้นวิชาการเพื่อให้เค้าไปทางที่เค้าชอบ ส่วนเรื่องที่ว่าวิชาการจะไม่ทันเพื่อนรึป่าว เราเชื่อว่าถ้าเด็กเข้าใจว่าตัวเค้าชอบอะไร และรู้ว่าจะค้นคว้ายังไง กระหายที่จะรู้ จะตั้งคำถามเกี่ยวกับเรื่องนั้น เค้าจะถนัดขึ้นมาเอง ไม่แพ้เด็กโรงเรียนปกติ อย่างสามีเรา เป็นชาวต่างชาติ ที่โรงเรียนก็สอนเหมือนโรงเรียนทางเลือกของไทยนี่แหละ เน้นธรรมชาติ แต่สามีชอบวิชาสังคมและประวัติศาสตร์มาก ชอบที่จะอ่านหนังสือ ค้นคว้าด้วยตัวเอง ตอนสอบเข้ามหาวิทยาลัยก็ทำได้คะแนนเต็มในวิชาที่ตัวเองชอบ (แต่ตกในวิชาที่ไม่ชอบนะคะ - -!) ทั้งนี้ทั้งนั้น ความเห็นของเราเป็นความเห็นของคนที่ยังไม่มีลูก ถ้ามีลูกแล้วความเห็นเราอาจจะเปลี่ยนไปก็ได้ (ตอนนี้ทำเป็นพูดดี แหะแหะ) ชอบกระทู้นี้จังค่ะ จากคุณ : littlejt เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 20:07:00

ความคิดเห็นที่ 38 เข้ามายกมืออยากฟังคุณประกอบด้วยคนค่ะ ^^ จากคุณ : littlejt เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 20:09:22

ความคิดเห็นที่ 39 Mr.Review คห สี่ โลกความจริงในที่นี้ ปาบู่ตีว่าเป็นสังคมไทยค่ะ วิธีการของโรงเรียนทางเลือกยังไม่เข้ากับระบบการศึกษาทางหลักของไทยเราเลย ซึ่งนั่นทำให้เด็กแปลกแยกที่จะอยู่ในระบบการศึกษาของไทย และถ้าอยากสำเร็จกับหนทางการศึกษาไทย ก็ต้องไปเรียนสายหลักสายวิชาการจริงๆ ค่ะ มีคุณพ่อคุณแม่ที่(ให้ลูก)เรียน แล้วรู้สึกไม่ใช่จริงๆ ลูกจะไปไม่รอดแน่ๆ เมื่อต้องสอบต้องเรียนต่อในไทย แล้วเรียนๆ ไป (หมายถึงลูกเรียนอะนะ) ก็จะรู้ว่ามีระเบียบอะไรมากมายของโรงเรียนเข้ามาเรื่อยๆ ที่เราต้องทำตามให้เหมาะสม ไม่งั้นจะเจอครูจิกไม่ปล่อยนะ ข้อหาไม่ยอมทำตามแนวโรงเรียน คือไม่ได้บังคับหรอกค่ะ แต่ครูๆ จะพูดว่า การสอนจะไม่ประสบผลถ้าที่โรงเรียนเป็นอีกอย่าง ที่บ้านเป็นอีกอย่าง พ่อแม่ต้องให้ความร่วมมือกับโรงเรียนค่ะ จุกจิกแบบไก่เลยค่ะ ฮ่าๆๆๆๆ  และถ้าจะเรียนโรงเรียนทางเลือกในไทย และยังต้องการต่อมหาวิทยาลัยไทยจริงๆ ต้องพิจารณาให้หนักจริงๆ เช่นเดียวกับคุณแม่ Annachen คห สิบเก้าค่ะ โรงเรียนทางเลือกในไทยก็ยังไม่แนวเต็มขั้นนะคะ ก็ยังต้องปรับตัวเข้าสังคมอยู่เรื่อยๆ แต่ก่อนโรงเรียนปาบู่ไม่มีอ่านเขียนเลยจริงๆ ค่ะ (คุณครูเก่าเล่า) แต่ปัจจุบันก็ยังพอมีมาประกอบบ้าง แล้วก็ปรับให้เด็กได้โอกาสเรียนพิเศษเสริมวิชาการได้บ้าง (บ้างนะ โรงเรียนไม่ยอมเปลี่ยนแนวทางเดิมแน่ๆ ค่ะ) ไม่งั้นเด็กหนีไปเรียนที่อื่นหมดแน่ๆ ฮ่าๆๆ  ที่แน่ๆ คือ คุณพ่อคุณแม่ต้องมีซัพพอตจริงๆ ค่ะ อย่างน้อยถ้าลูกสอบเข้ามหาวิทยาลัยไม่ได้ ก็ควรส่งเข้าเอกชน หรือไปต่างประเทศเลยได้ ลูกเองก็มีแนวทางในใจพร้อม ว่าเขาอยากไปเรียนทางไหน เด็กชั้นมัธยมของโรงเรียนปาบู่ที่สอบเข้ามหาวิทยาลัยไทย สอบเข้ามหาวิทยาลัยและคณะเฉพาะทางได้มากกว่าคณะทั่วไปสายกลางๆ อย่างบริหาร อักษร มนุษยค่ะ (คณะกลุ่มนี้ ไม่สามารถระบุอาชีพที่ทำได้แน่นอนไง) เช่น ติดคณะดนตรีไปเลย ติดคณะทางศิลปะไปเลย หรือติดหมอไปเลย ติดครูไปเลยแบบนี้ นอกนั้นก็แยกย้ายไปตามมหาวิทยาลัยต่างประเทศเลยค่ะ ปาบู่ไม่ค่อยบอกเนอะ ว่าโรงเรียนอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ ไม่ค่อยพูดถึงสิ่งแวดล้อม ปาบู่คิดว่าคุณพ่อคุณแม่เข้าใจอยู่แล้วค่ะ ว่าโรงเรียนทางเลือกมักอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ ฮ่าๆๆๆ ก็จริงค่ะ ไม่ว่าจะยึดหลัการใดๆ ก็จะอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ เรียนรู้จากสายลม สายฝน หิน ดิน ทราย เหล่านี้เป็นวิชาวิทยาศาสตร์ธรรมชาติเลยนะค่ะ เพียวไซ เพียวไซ อิอิ จากคุณ : ปาบู่ผู้พลิ้วไหวไปกับสายลม (PaBo) เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 20:30:45

ความคิดเห็นที่ 40 คุณปาบู่คะ ช่วยยกตัวอย่างรายละเอียดจุกจิกๆๆของโรงเรียนทางเลือกให้ฟังหน่อยได้ไหมคะ ^_^ จากคุณ : I'll get over you เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 21:01:25

ความคิดเห็นที่ 41 เพิ่งไปดู รร. แนวนี้ให้ลูกสาวเองค่ะ เป็น รร.อนุบาลเล็กๆ (มีแค่ระดับชั้นอนุบาลค่ะ) คาดว่าจะให้เข้าปีหน้าตอนสามขวบ...รร.เป็นอย่างที่คุณปาบู่พูดเลยค่ะ ^^ ตอนไปเยี่ยมชม รร. ครูที่แนะนำ รร. ก้อบอกเลยว่าที่นี่เน้นพื้นฐาน การฟัง(ให้เข้าใจ) และพูด(ให้ถูกต้อง) มากกว่าการเขียนและท่อง และการสอนอื่นๆอย่างที่คุณปาบู่อธิบายมา ตอนนี้ที่เราเริ่มเตรียมใจแต่เนิ่นๆเลยคือ ความกดดันจากคนรอบข้าง ที่มีแน่ๆๆๆๆๆๆๆ แต่วิชาการบางอย่างเราคิดว่าจะค่อยๆมาสอนเพิ่มเองค่ะ (ถ้าน้องสนใจนะ) เราโชคดีหน่อยที่ลูกได้โควต้า รร. สาธิตจุฬาฯ ตอนป.1 เลยไม่ต้องเครียดเรื่องสอบเข้า ในหมู่บ้านเรามีน้องที่เรียน รร.แนวนี้อยู่คนเดียวเอง (รร.เดียวกับที่เราไปดู) คุณแม่น้องเล่าว่า เพื่อนที่ไปสมัครเรียนพร้อมกับลูกเค้า ลาออกตั้งแต่เทอมสอง เหตุผล เพราะไม่สอนวิชาการเลย พี่เค้าเลยบอกให้เราคิดดีๆ ก่อนตัดสินใจ^^ ปล. มายกมืออยากฟัง รร.วัดในอังกฤษ ด้วยค่ะ จากคุณ : น้องมะตูม เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 21:14:09

ความคิดเห็นที่ 42 เรื่องโรงเรียนวัดกำลังเขียนใน MS word อยู่ครับ เดี๋ยววันนี้จะไปถ่ายๆ รูป ร.ร. มาประกอบกระทู้ด้วย อดใจรอนิดนึงเด้อครับ จากคุณ : ประกอบ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 21:22:02

ความคิดเห็นที่ 43 มีญาติเป็นครูอนุบาลแล้วเึค้าก็ตั้งใจเลี้ยงลูกแบบโรงเรียนทางเลือกอย่างจริงจังค่ะ เราว่ามันค่อนข้างอุดมการณ์มากๆ สำหรับการศีกษาในไทย ญาติเราบอกว่าลูกเค้าจะไม่เข้าระบบการเรียนของไทยอย่างแน่นอนซึ่งหมายความว่าต้องต่อต่างประเทศหรือเรียนแบบ Home school เท่านั้น เราว่าโรงเรียนแบบนี้เหมาะกับผู้มีฐานะดีที่สามารถจะต่อยอดให้กับลูกไปได้เรื่อยๆ หรือไม่ก็พ่อแม่ที่มีการศึกษาดีสามารถจะสอนเพิ่มเติมให้ลูกได้เองได้ด้วยค่ะ ถ้าเรียนแล้วเอาเข้าระบบทีหลังตอนลูกมัธยมมีปัญหาเรื่องการปรับตัวแน่นอน จากคุณ : เทพบุตรหมัดดาวหาง เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 21:36:38

ความคิดเห็นที่ 44 ไม่เคยรู้มาก่อนว่าตัวเองเรียนอนุบาลทางเลือก แต่พอไ้ด้อ่านแล้ว สิ่งที่โรงเรียนคุณปาบู่สอนมันตรงกับโรงเรียนอนุบาลรัฐทีเราเคยเรียนเลย ร้องเพลง วาดรูป เล่นในสวนกล้วย เล่นทราย มีกิจกรรมแปลกๆตลอด เรียนดนตรีเกือบทุกชนิด ร้องรำทำเพลง เต้นบัลเล่ ยิมนาสติกยังได้เรียน ไม่ได้เรียนเลข กอกา ขอขา เอบีซีดีไม่ได้เรียน มาหัดกอไก่ตอนปิดเทอมโรงเรียนสอนพิเศษก่อนขึ้นประถม จนเราย้ายมาเรียนโรงเรียนประถมปกติตอนปอสี่ เราก็ไม่ได้โง่อะไรนะคะ ผลการเรียนดีมาตลอด มีอยู่ช่วงมัธยมต้นได้ไปโรงเรียนสายวิทยาศาตร์ที่สอนแบบบูรณาการอีก เราเรียนแบบ สมมติวันจันทร์เรียนเลข ก็เรียนแต่เลข สี่คาบติด ทีเดียวจบบทเลย มีครูจากหมวดคณิตมาสองสามคน มีแบบฝึกหัดเป็นชีทเยอะแยะ ในระหว่างสามสี่ชั่วโมงจะวิงไปไหนก็ได้ จะไปห้องสมุด ไปถามเพือนถามพี่ถามครู จะเล่นจะคุยตามสบาย คือครูในห้องก็มีหลายคนใครมาถามก็อธิบายขึ้นกระดานบ้างอะไรบ้าง ถ้าคิดว่าไมสาแก่ใจจะไปถามคนอื่นก็ไม่ว่า แต่หมดเวลาต้องมีคำตอบ วิชาอื่นๆก็เหมือนกันคือจันทร์ถึงศุกร์ช่วงเช้าจะเรียนเครียดๆวิชาหลักๆแค่ช่วงเช้าเรียนทีเดียวจบบทเลย ระหว่างทำชีทก็จะมีกิจกรรมเล็กๆน้อยๆ ดูหนังบ้าง ตั้งกลุ่มวิจารณ์บ้าง โต้วาทึ แข่งตอบคำถาม เล่นเกมส์ ส่วนตอนบ่ายจะเรียนวิชาเบาๆ พวกเลขเสริม อังกฤษเสริม สุขศึกษา แต่ก็จะเรียนแบบไม่ได้น่ังอ่านบนโต๊ะเฉยๆ จำได้ว่าตอนเรียนสุขศึกษาเรื่องการปฐมพยาบาล ครูจะให้จับคู่แล้วให้อาการไป พอถึงเวลาเรียนเราก็ต้องตั้งเป็นฐาน ทำท่าเจ็บป่วย เพื่อนๆก็ต้องอ่านหนังสือมาก่อนแล้ว พอเจอใครเป็นอะไรก็ต้องรักษาปฐมพยาบาลตามอาการ เดินรักษาเพื่อนไปตามด่านเก็บคะแนน หรือเรียนศิลปะก็ทำละคร พอถึงชั่วโมงก็แยกย้ายกันไปเตรียมของ ปลายเทอมเอามาเล่นส่ง ทำแบบจริงจัง มีฝ่ายทำฉาก พีอาร์ คอสตูม ข้อสอบเป็นแบบเขียนทั้งหมดไม่มีการกาเลย   คะแนนสอบออกมา เราได้ที่สิบสี่สิบห้า ห้องมียี่สิบกว่าคน แถมอยู่ห้องบ๊วยด้วย หางแถวมาก.. =.=" แต่พอมอปลายเราย้ายมาเรียนโรงเรียนรัฐบาลใกล้บ้าน กลายเป็นดูฉลาดขึ้นมาทันที   มีปัญหาในการปรับตัวพอควร คือไม่เกี่ยวกับความโลกสวยนะคะ ไม่นับเรื่องเป็นเป้าโดนหมั่นไส้ด้วย(โดนเพราะดูคุณหนู สังคมมันคนละแบบกันเพื่อนโรงเรียนเก่าดูหนังฟังเพลงฝรั่งกรี๊ดญี่ปุ่นพอมาเจอคนพูดถึงอั้มพัชราภา ละครเจ็ดสีก็จะไม่ค่อยรู้จัก เพราะไม่ค่อยได้ดูฟรีทีวี โดนหม่ันไส้เพราะไม่เหมือนเค้ามากกว่า แต่อาการแบบนี้เด็กๆโรงเรียนแบบไหนก็เป็นกัน) แต่สังคมในโรงเรียนคือ ยังไงดี เอาเป็นว่าในความคิดเรา มันไม่จำเป็นเลยที่จะต้องไปเจอสังคมแบบนั้น มีคนตบกันทุกวัน ท้องและลาออก ท้องและทำแท้ง ผู้ชายมียกพวกตี ถามว่าเราเรียนได้มั๊ย ก็เรียนได้ มีเพื่อนมีสังคมปกติดี แต่มันไม่จำเป็นต้องทดสอบภูมิคุ้มกันตัวเองขนาดนั้น เรื่องการเรียน เราว่าเรามีระบบไม่ค่อยเหมือนคนอื่น บางวิชาเราไปได้เร็วมาก เร็วกว่าคนในห้อง เข้าห้องเรียนเจอแบบเนิ่บๆเอื่อยๆ ก็เบื่อๆเล่นๆไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ โดนครูจิกกัดบ่อย ยิ่งสอบเอนท์รอบแรกเสร็จคะแนนดี โดนครูประชดใส่หาว่าไม่ตั้งใจเรียนเพราะเหลิงว่าเข้ามหาวิทยาลัยได้แล้วสินะ (จริงๆจะเข้าได้ไม่ได้ก็ไม่ตั้งใจมาตลอด ไม่ได้คิดว่าตัวเองฉลาดเลยนะคะ เพราะเราเคยอยู่ในที่ๆมีคนเก่งกว่าฉลาดกว่ามาก่อน รู้ตัวตลอดว่าไม่ได้วิเศษอะไรกว่าใคร เพียงแต่เรามีระบบการเรียนแบบตัวเองเท่านั้น) ในโรงเรียนเราจะไม่เหมือนคนอื่นในห้องที่ครูถูกเสมอ เรามาจากโรงเรียนที่การถกเถียงในห้องเป็นเรื่องปกติ จะไม่ได้กลัวครูจนหงอ   พอเจอระบบอาวุโสแบบไม่มีเหตุผล เช่น ครูที่ปรึกษาชอบใช้คนทำนู่นทำนี่ เพื่อนคนอื่นทำให้ แต่เรา ถ้ามันไม่ยุติธรรมจะไม่ยอม ไม่ได้ก้าวร้าวนะคะ เราไม่เสียงดังไม่ทะเลาะ ถ้าไม่ถูกเราพูดดีๆบอกว่าเราไม่ทำ ไม่ใช่หน้าที่ของเรา  ถ้าเราผิดเราก็รู้จักขอโทษ ขอบคุณ รู้จักการอาสาช่วยทำอะไร แต่เราก็รักษาสิทธิ์ของเรา เราไม่ได้ตัวเล็กกว่าเพราะเราเป็นนักเรียน เราไม่รู้ว่ามันไม่ดีรึเปล่าที่ลุกขึ้นมาแย้ง แทนที่จะตามน้ำไปเหมือนเพื่อนคนอื่น และมันหมายถึงเราก็โตขึ้นมาแบบไม่ยอมตามน้ำ ซึ่งมันอาจจะทำให้ใช้ชีวิตลำบากไปบ้าง แต่ก็ไม่ถึงกับไม่มีที่ยืน   ส่วนตัวถ้ามีลูกก็อยากให้เรียนที่เราเคยเรียน เราอยากให้เค้าโตมาเป็นตัวของตัวเอง แต่ไม่ใช่โรงเรียนรัฐบาลไม่ดีเอาซะเลยนะคะ เราเชื่อว่าสังคมจำเป็นต้องมีคนหลายๆแบบ มีแนวคิด ทัศนคติต่างๆกันสังคมถึงจะอยู่ได้ ทุกวันนี้ลูกเพืี่อนๆแม่ที่เคยอยู่ในโรงเรียนดังๆเค้าก็ได้ดิบได้ดี เป็นหมอเป็นนักบิน ส่วนเราถึงจะเอนท์ติด แต่ก็เป็นคณะแฟชั่นลั้ลลา ไม่ได้จะดูมีอนาคตสวยหรูอะไร มีความฝันแค่อยากจะเปดร้านเสื้อผ้าในสวนจตุจักร ดูมักน้อยจริงๆ เราชอบที่เราเป็นเราแบบนี้มีความสุขดี แต่ไม่ได้แปลว่ามันดีที่สุดและเหมาะกับทุกคน เพื่อนคนอื่นๆที่สอบไม่ติดมหาวิทยาลัยดัง จบมาได้งานธรรมดา ก็ ไม่ได้แปลว่าเค้าล้มเหลว หรือมีความสุขน้อยกว่าหมอ กว่าวิศวะ เช่นกัน เราแชร์ประสปการณ์ในส่วนที่ได้เจอมาเฉยๆ นึกถึงตอนเรียนแล้วสนุกทุกที จากคุณ : ih8wednesday เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 21:42:59

ความคิดเห็นที่ 45 คุณ tua-lex คห ยี่สิบเอ็ด ลูกครูเรียนที่ไหน? ปาบู่ยังไม่มีลูกจริงๆ เลยค่า ได้แต่ดิ้นพราดๆ คิดถึงลูกๆ ที่โรงเรียนแทน แต่ปาบู่อยากให้ลูกเรียนโรงเรียนทางเลือกค่ะ โรงเรียนเดิมของปาบู่นี่ก็ได้ แต่...ให้ย้ายค่ะ ให้พอลูกอ่านออกเขียนได้เองแล้ว ก็พาย้าย ย้ายไปโรงเรียนธรรมดาก่อนค่ะ แล้วพอลูกปรับตัวได้ ค่อยดูลูกดีๆ ว่าลูกแนวไหน ถ้าแนววิชาการจ๋าๆ ลูกอยากไปโรงเรียนสายวิชาแข็งๆ ชื่อดัง ก็ไปสอบเองนะ  ฮ่าๆๆๆ  อยากเรียนอะไรก็บอกแม่นะลูก แม่สนับสนุนได้ก็จะสนับสนุนต่อไป อิอิ   อันนี้เป็นไปตามที่ใจปาบู่วางไว้ค่ะ แต่ในความเป็นจริง คงต้องปรึกษาคุณพ่อของลูกด้วยล่ะนะ ปาบู่เรียนมาในโรงเรียนธรรมดา แต่โชคดีที่ไปสัมผัสหลายๆ โรงเรียนผ่านกิจกรรมต่างๆ ที่ต้องทำร่วมกันระหว่างโรงเรียน (กับโรงเรียนสายหลักดังๆ) ปาบู่สังเกตความต่างของโรงเรียนดังและไม่ดังมานานแล้วค่ะ แล้วก็มาเรียนครุศาสตร์ ซึ่งสอนให้รู้จักหลักการต่างๆ อีกหลายอย่าง แถมไปทำงานในโรงเรียนทางเลือก แล้วยังเคยฝึกงานในโรงเรียนเฉพาะทางการศึกษาพิเศษอยู่ช่วงหนึ่ง ทำให้ปาบู่มองว่า ได้เห็นการศึกษาไทยในหลายๆ ส่วน จริงๆ มันก็ไม่ใช่ว่าย่ำแย่เสมอไป แต่ก็ขึ้นอยู่กับสิ่งที่พ่อแม่จะเรียนรู้และสนับสนุนลูกด้วย ปาบู่รู้ว่า ระบบการศึกษาไทยตัดสินด้วยเกรดและผลสอบ ดังนั้นแค่เด็กท่องเก่ง คะแนนก็ดีแล้ว แต่ในสิ่งที่เด็กสัมผัส จะมีกี่คนที่ได้เรียนรู้โลกของชีวิตจริงๆ ต่างๆ แบบจริงจัง โรงเรียนทางเลือกก็แบบหนึ่ง ให้เด็กสัมผัสธรรมชาติ เรียนรู้งานบ้าน งานเรือน การทำงานแบบที่อยู่กับชีวิตติดดิน สอนให้คิด ให้กล้าทำโน้นนี่ แต่ดันไม่สอนให้เข้าใจสังคมในโลกปกติ โรงเรียนทางเลือกก็ให้ลูกจับงานในอุดมคติที่ชีวิตจริงๆ อาจจะไม่ได้ทำหรอก (เพราะน่าจะมีเงินมีทอง ทำกิจการงานธุรกิจ สายบริหารมากกว่างานบ้านในกิจวัตรแบบนี้) ในขณะที่โรงเรียนทั่วไป ก็ให้ลูกเรียนแต่หนังสือหนังหา งานอื่นไม่สอน เพราะมันไม่เกี่ยวกับเกรด เด็กเรียนดีก็โชคดีไป เรียนต่อๆไปเรื่อยๆ เข้ามหาวิทยาลัยมีชื่อเสี่ยง เดี่ยวก็มีงานทำ แล้วถ้าเด็กคนนั้นบังเอิญไม่เก่งวิชาการล่ะ แล้วเขาจะเก่งอะไร โรงเรียนสายหลักกิจกรรมน้อย ไม่สอนให้คิดเท่าไหร่ด้วย แล้วเด็กจะได้เจอสิ่งที่เขาชอบไหม (ถ้าเขาไม่ชอบเรียน) สุดท้ายก็กลายเป็นคนที่ไม่ประสบความสำเร็จในการเรียน เด็กที่ไม่สำเร็จในการเรียน แล้วก็ยังไม่เจอสิ่งที่ชอบ ที่จะทำได้ดี แล้วเขาจะพบกับความภาคภูมิใจในตนเองที่ไหน.....? แล้วเขาจะประสบความสำเร้จในชีวิตไหม เรื่องการเลือกโรงเรียนให้ลูกเป็นเรื่องยากจริงๆ แต่ในเบื้องต้นนี้ ในช่วงที่ยังเลือกเองไม่ได้ เราก็ควรเลือกโรงเรียนที่เราจะวางใจและเชื่อใจในโรงเรียนนั้นๆ ได้ค่ะ ถ้าเราเอาลูกเข้าโรงเรียนทางเลือก แล้วเราไม่เชื่อโรงเรียน แต่ก็ยังให้ลูกเรียนๆไป สิ่งที่เกิดกับเด็กคือเด็กจะไม่เชื่อมั่นในสิ่งที่เขาเรียนค่ะ จริงๆ นะ เพราะโรงเรียนกับที่บ้านไม่ไปด้วยกัน เด็กจะอยู่ในอารมณ์ก่ำกึ่ง และเขาก็ยังรับสื่อต่างๆ ได้ปกติ เขาจะเห็นความแปลกของโรงเรียน และไม่ชอบใจโรงเรียนเช่นกัน (ไม่ชอบ แล้วจะมีความสุขไหม โรงเรียนทางเลือก ก็เรียนหนักค่ะ เมื่อโตๆ ไปก็ไม่ได้เรียนชิวๆ ค่ะ) แต่ถ้าเอาเข้าสายหลัก ก็อาจโดนกดคุณลักษณะสร้างสรรค์ในเด็ก กลายเป็นเด็กในกรอบ หรือกลายเป้นเด็กนอกกรอบไปเลย อาจคิดไม่เก่ง คิดแต่มุมมองเดียวๆ เด็กที่โตขึ้นก็เหมือนบล็อกเดียวกันไปหมด แล้วสังคมเราจะต่างอะไร จะพัฒนาไปทางไหนได้ ในเมื่อมีเรามีแต่คนเก่งไปเป็นหมอ วิศวะ กันไปหมด คนไม่เก่งไปทำงานใช้แรงอื่นๆ คนเก่งกลางๆ มาเรียนครู (ฮ่าๆๆๆ อันนี้เรื่องจริงนะ) ไม่มีใครค้นพบศักพภาพจริงๆ ของตนเอง ปวดหัว ปาบู่ออกนอกเรื่องไปมาก (ไม่ใช่ห้องสมุด บ้านประจำเอ็งนะเฟ้ย ฮ่าๆๆๆ) เดียวจะกลับมาตอบเรื่อง จุกๆ จิกๆ ของโรงเรียนทางเลือกค่ะ จากคุณ : ปาบู่ผู้พลิ้วไหวไปกับสายลม (PaBo) เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 22:05:49

ความคิดเห็นที่ 46 อ่านแล้วได้อารมณ์มากกก (เพราะลูกก็อยู่โรงเรียนทางเลือกมาตั้งแต่อนุบาล จนจะขึ้นมัธยมแล้ว) เด็กๆที่เรียนโรงเรียนแนวทางเลือก จะมีแสดงความเป็นตัวเองชัดเจน กล้าคิด กล้าพูด กล้าลงมือทำ ข้อสำคัญ คือ พ่อแม่ต้องถามตัวเองให้แน่ๆก่อนว่า อยากให้ลูกได้อะไร อย่าไหลไปตามกระแส (เช่นช่วงไหน รร.ทางเลือกดังก็แห่กันไป พอไม่ใช่ก็โทษโรงเรียนซะงั้น) -*- จริงๆ ฐานะเป็นแค่ส่วนประกอบบ้างงงงง (พูดออกตัวแทนคนที่มีฐานะแค่ปานกลาง ซะมีทำงานคนเดียวเลี้ยงทั้งบ้าน) โรงเรียนเอกชน หรือ สาธิตบ้างแห่ง ค่าเทอมอาจจะถูกกว่า แต่เจอเบี้ยบ้ายรายทาง บริจาคโน่นนั่นนี่ ก็พอๆกัน ก่อนจะเอาลูกเข้าก็วางแผนการเงินซะหน่อย แค่นั้น ถ้ามั่นใจก็ลุยโลด 555 จากคุณ : ล็อกอินนี้นิสัยดีแต่ปากเสีย เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 22:42:19

ความคิดเห็นที่ 47 ได้อ่านแล้วเลยอยากตอบสักหน่อย ส่วนตัวเรายังไม่ได้แต่งงานนะคะ แต่มีคนรู้จักที่ลูกเรียนรร.เอกชนแต่เป็นทางเลือกด้วยหรือเปล่าไม่แน่ใจ ค่าเทอมพอตัว อ.3 สี่หมื่นกว่า           เราได้มีโอกาสสัมผัสกับเด็กวันนึงในขณะที่เค้าทำการบ้าน สามารถเขียนชื่อตัวเองได้ อ่านคำเขียนคำสะกดคำง่ายๆได้ ไล่ก-ฮได้แล้วค่ะ แต่สิ่งที่เราสัมผัสได้คือ เด็กไม่ได้ใฝ่รู้หรือตั้งใจเลย เราไม่รู้ว่าเป็นเพราะตัวเด็กเองหรือเปล่า           แต่ถ้าเราเป็นพ่อแม่ ความคาดหวังของเราในการส่งลูกเข้าอ.คือการที่รร.สามารถช่วยปลูกฝังให้เค้ารักการเรียน รักการอ่าน สำหรับเราความใฝ่รู้มันมีความหมายมากกว่าความรู้ของเด็กในวัยนี้อีกค่ะ เพราะมันหมายถึงสิ่งที่จะติดตัวเค้าไปจนเป็นผู้ใหญ่ แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 55 22:54:19 จากคุณ : The smiling moon เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 22:50:58

ความคิดเห็นที่ 48 เคยมีความตั้งใจที่จะส่งลูกเข้าเรียนโรงเรียนทางเลือก แต่ปัญหาคืออยู่ต่างจังหวัด แล้วโรงเรียนประเภทนี้ตั้งอยู่ในพื้นที่เมืองใหญ่ ในความคิดจึงคิดแต่ว่าเราจะต้องทำหน้าที่ทั้งแม่และครูให้กับลูก เราเองศรัทธากับระบบการศึกษาแบบนี้อยู่แล้ว (ตัวเองเป็นนักกิจกรรมตั้งแต่เรียนมัธยม จนจบมหาวิทยาลัย) เข้าใจการศึกษาทางเลือก และชอบการเรียนการสอนของโรงเรียนหมู่บ้านเด็กของแม่แอ๊ว พ่อเปี๊ยก อยู่แล้ว เลยพยายามที่จะเลี้ยงลูกตามที่เขาควรจะเป็น แต่ก็บ้าสนใจทุกอย่างเพื่อให้ลูกเก่ง ดำรงชีวิตในสังคมได้ด้วยความฉลาด ก่อนหน้านี้คิดว่าเมื่อลูกครบ 1.6 ขวบ จะพาไปฝากเนอสเซอรี่ที่ดีที่สุด (แพงที่สุดในจังหวัดนี้ การเรียนการสอบคล้ายๆกับโรงเรียนทางเลือก) มุ่งมั่นมากเลยที่เดียว วางแผนต่อต้องการให้ลูกเรียนโรงเรียนที่มีสังคมดีที่สุดของจังหวัด เพราะคิดว่าเอื้อประโยชน์ต่อลูกเมื่อเขาโตขึ้น (น้องชายเราเรียนโรงเรียนดัง อัสสัมชัญ เราเรียนอนุบาล... สังคมต่างกัน เมื่อโตขึ้น ทำงานน้องมีโอกาสทางธุรกิจดีกว่าเพราะเพื่อนสมัยเรียน เราเลยบ้าคิดแบบนี้) เลยกลับมามองว่าตัวเราเองสับสนหรือเปล่า ทั้งๆที่เราสนใจและอยากให้ลูกเรียนในระบบโรงเรียนทางเลือก แต่เมื่อไม่นานมานี้ ได้เข้ามาอ่านกระทู้ในพันทิพ พบพ่อ แม่ ตั้งกระทู้เรื่องโรงเรียนของลูก จะไปโรงเรียนไหน เปิดสอบเมื่อไหร่ ที่ไหนดีกว่า (แหมทำไมเลือกกันจัง กังวลกันมากเลย) เลยทำให้เรามาคิดว่า ในเมื่อเรามีทรัพยากรอยู่ข้างกาย (เราอยู่ต่างจังหวัด พื้นฐานทางครอบครัวก็ OK) ทำไมเราไม่จัดการด้วยตัวเองล่ะ เราจึงตัดสินใจที่วางแผนลาออกจากงานประจำ เริ่มทำธุรกิจเล็กๆที่สามารถเลี้ยงครอบครัวได้ สามีทำงานคนเดียวไม่เดือดร้อนทางการเงิน แล้วมีความมุ่งมั่นที่จะเลี้ยงลูกให้เรียนรู้และอยู่กับเราให้ได้นานที่สุด แล้วค่อยมองหาโรงเรียนที่เหมาะสมกับเค้า ให้เต้าได้มีโอกาสเลือกด้วยตนเองตามความถนัด ความชอบ โดยที่มีเราพ่อแม่เป็นพี่เลี้ยง ยิ่งมาเจอกระทู้แบบนี้เลยคิดว่า เราเลือกถูกแล้วเพราะว่าอย่างน้อยก็เห็นว่ายังมีพ่อแม่อีกหลายคนที่ยังอยากเห็นความสดใสของเด็กๆ ในโลกใบนี้ มากกว่าเด็กๆต้องจำยอมเมื่อถูกบังคับให้เข้าสู่ระบบการศึกษาในวัยของการเล่น จากคุณ : ชินตัวน้อย (phatteera) เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 22:51:17

ความคิดเห็นที่ 49 เอ จะใช่ปลาบู่เพื่อนเราสมัยเรียนที่มหาวิทยาลัยต้นก้ามปู รึเปล่าน้อ จากคุณ : อดีต (แม่บ้าน ทอ.) เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 23:43:26

ความคิดเห็นที่ 50 รร ทางเลือกดีค่ะ เเต่มีข้อเสียเรื่องค่าเทอม เราเองก็อยากให้ลูกเข้านะ เเต่ไม่ได้ทำงาน ณ ตอนนี้ เงินเก็บก็ไม่เยอะ สามีก็ไม่มี ยิ่งค่าเทอมประมาณปีละเเสน เเถมขึ้นทุกปีอีก บอกตรงๆว่าไม่ไหวอะ ตอนนี้โฮมสคูลค่ะ อาจจะทำไปเรื่อยๆ เมื่อเขาอยากจะไปในทิศทางไหน ค่อยส่งเสริมกันอีกที จากคุณ : darkheart เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 23:49:24

ความคิดเห็นที่ 51 ลูกเราจะเรียนโรงเรียนทางเลือกค่ะ เริ่มเรียน พค นี้ ไว้ว่างๆจะมาเล่าให้ฟังนะคะว่าเป็นอย่างไง  มีลูกหลานชานเรือนหลายคนที่เรียนแนวนี้ เราว่าดีนะคะถ้าเรียนจบหลักสูตร อย่าครึ่งๆกลางๆ จากคุณ : เด็กหญิงตาสวย เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 00:03:23

ความคิดเห็นที่ 52 คิดว่าเดาออกนะคะว่าคุณปาบู่ทำงานที่ไหน ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแหล่ะค่ะ สังคมโรงเรียนทางเลือกแบบคุณปลาบู่ว่ามันแคบเหมือนกันนะคะ โรงเรียนเราก็เป็นโรงเรียนเอกชนเล็ก ๆ อยู่บ้านนอกค่ะ เคยจัดการศึกษาวอลดอร์ฟมาหลายปีเหมือนกัน แต่ว่าเริ่มมาปรับใน 2 ปีนี้ค่ะ เหตุผลก็คือ เราอยู่ต่างจังหวัด เป็นโรงเรียนเอกชน ผู้ปกครองก็ย่อมคาดหวังสูงกับโรงเรียน แต่จะให้เก็บแพง ๆ เหมือนโรงเรียนในกรุงเทพเพื่อคัดเด็กก็ไม่ได้ รอบ ๆ ข้างมีแต่โรงเรียนรัฐบาล ถ้าสอนแบบทางเลือกต่อไปเด็กก็ลดค่ะ ลดทุกปี จนต้องมาปรับ สอนภาษาอังกฤษ สอน ก ไก่ ข ไข่ สนองความต้องการของผู้ปกครอง ไม่เช่นนั้นโรงเรียนก็อยู่ไม่ได้ค่ะ เราเลยต้องพบกันครึ่งทางกับผู้ปกครอง เพื่อให้โรงเรียนอยู่ได้ ผู้ปกครองสบายใจ โดยไม่ขัดกับความเชื่อ และปรัชญาการศึกษาของโรงเรียนซะทีเดียว แต่ที่โรงเรียนสอนประถมแบบปกตินะคะ  สำหรับเราพบว่าเด็กที่เรียนมาแบบวอลดอร์ฟ กับเด็กที่เรียนแบบอื่น ๆ มา เริ่ม ป.1 ตอนแรก ๆ อาจจะเขียนช้ากว่าบ้าง แต่ว่าในที่สุดแล้วไม่ต่างกันค่ะ จากคุณ : เรือใบบนสายรุ้ง เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 00:28:13

ความคิดเห็นที่ 53 อยากฟังทุกคนเลย เล่ามาเยอะนะคะ จากคุณ : ซึเนโกะ เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 00:54:12

ความคิดเห็นที่ 54 สวัสดีค่ะคุณปาบู่ ขอเล่าเรื่องของตัวเองและถามคำถามนะคะ ลูกเรา 3ขวบ เพิ่งเข้าโรงเรียนได้ 4 วันค่ะ อนุบาล 1 (เรียนsummer) เลือกให้ลูกเรียนโรงเรียนเอกชนคาทอลิกเล็กๆใกล้บ้านค่ะ ค่าเรียนไม่แพงค่ะ ห้องนึงเด็กไม่เกิน 20 คน มีชั้นละ 1 ห้อง เป็นโรงเรียนเก่าแก่ มีมาตั้งแต่ก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2 มีถึง ป.6 (เราอยู่ต่างจังหวัดค่ะ) เรื่องโรงเรียนทางเลือกสนใจค่ะ แต่แถวนี้ไม่มีค่ะ เราคิดมากเรื่องเรียนของลูก ใกล้ๆบ้านก็มีอีกโรงเรียน เป็นโรงเรียนรัฐบาล แต่คนแย่งกันเข้าเยอะ เปิดรับพร้อมกันรับเด็กทั้งหมด 150 คน ต้องมีเส้นสาย หรือไม่ก็ต้องมาต่อคิวตั้งแต่เช้ามืด พอเลย 150 คนเค้าก็ไม่รับแล้วค่ะ ซึ่งตอนแรก เราก็อยากให้ลูกเรียนที่นี่ เพราะมีชื่อเสียง แต่ว่าเคยไป ดูๆมาครั้งหนึ่ง เห็นเด็กคนหนึ่งร้องไห้ เกาะอยู่ที่ประตู ห้องเรียนเค้าเป็นแอร์นะคะปิดประดู แต่คุณครูไม่สนใจน้องเลย ครูบอกว่า ถ้าไปปลอบน้องคนนี้ เด็กคนอื่นก็จะร้องไห้กันหมด หลักการมันเป็นแบบนั้นเหรอคะ ก็พอจะเข้าใจนะคะ แต่อีกโรงเรียนที่เราตัดสินใจให้ลูกเข้าเรียน เด็กน้อยมากจน คุณครูรู้จักเด็กทุกคน แบบสนิทนะคะ เวลาเด็กร้องไห้เราก็เห็นครู ไปปลอบ ชวนเล่น หรือจูงเด็กคนนั้นเดินเล่น จนน้องไม่ร้อง ก็เลยประทับใจค่ะ แต่เด็กที่นี่คุณครูบอกว่า เรียนไม่เก่งมาก แต่จะมีความพยายามและตั้งใจ ค่ะ ซึ่งเราก็ดูๆแล้ว เด็กๆจะสนใจสิ่งที่ครูสอนมาก ก็เลยเลือกที่นี่ ตอนนี้ก็กังวลว่าเราเลือกถูกรึเปล่า อีกโรงเรียน เด็กเยอะ แต่สอนเข้มเด็กเก่งวิชาการ สอบเข้าที่ดีๆ ได้เยอะ แต่โรงเรียนลูกเราเหมือนจะเล่นๆ ซะมาก แต่ก็สอนนะคะ กขค ABC แต่เราก็ตัดสินใจเพราะชอบครู ดูเค้าใจเย็น เพราะลูกเราเป็นเด็กพูดมากค่ะ เค้ามีคำถามตลอดเวลา บางครั้งถามซ้ำๆ มีเหตุผลของตัวเองมาก ถามมากจน บางครั้งแม่รำคาญ กลัวว่าครูรัฐบาล อาจจะไม่เข้าใจ เราอาจคิดมากไปจนจิตตกค่ะ และอีกโรงเรียนในชั้นอนุบาล 1 จะมีโปรแกรมสองภาษา ถ้าลูกเราเข้าก็จะเป็นเด็กเล็กค่ะ ปีหน้าเป็นอนุบาล 1 แต่เอกชนจะเรียนอนุบาล 3 ปี อีกไม่กี่ปีก็ต้องเข้าสู่ อาเซียนแล้ว อยากให้ลูกเรียนที่นี่เหมือนกัน แต่โรงเรียนองลูกเราเพิ่งจะเป็นปีแรกที่มีครูต่างชาติมาสอนเฉพาะวิชาภาษาอังกฤษ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าอนาคตมันจำเป็นแค่ใหนคะ ที่ต้องเรียน 2ภาษา แต่คิดว่าก็จะพยายามสอนเองด้วยค่ะ คือที่เขียนมายาวมาก ก็อยากจะขอความเห็นค่ะ ว่าเราคิดถูกมั๊ยคะ ที่เลือกที่นี่ให้ลูก เพราะรู้สึกว่าครูเค้าจะรักลูกเรา และลูกเราจะรักโรงเรียนมากกว่าอีกที่ค่ะ อยากให้เค้าแค่อยากไปโรงเรียนก่อน แล้วเรื่องเรียนเค้าก็จะค่อยๆรักและสนุกกับมันไปเอง เราคิดน้อยไปมั๊ยคะ จากคุณ : แม่น้องโม (Ksis) เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 01:00:21

ความคิดเห็นที่ 55 พี่สะใภ้เราให้ลูกเรียนโรงเรียนแนววอลดอร์ฟ เห็นว่ามีหลักการที่ให้พ่อแม่ต้องปฏิบัิติิตาม ที่เราสงสัยอยู่ ว่าจำเป็นจริงๆ มั๊ย แต่เห็นพี่สะใภ้ว่า ต้องทำตามอย่างเคร่งครัดเลย 1. ไม่ให้เด็กใช้สินค้าหรือมีผลิตภัณฑ์ใดๆ ที่เป็นตัวการ์ตูน ต้องกำจัดออกจากบ้านเลย เช่นพวก hello kitty โดราเอมอน เบนเทน อันปังแมน นีโม่ เจ้าหญิง ฯลฯ เนื่องจาก เราซื้อเสื้อชุด hello kitty ให้หลาน แล้วพี่สะใภ้บอกว่าให้หลานใส่ไม่ได้ โรงเรียนห้าม 2. ให้ใช้เฉพาะเสื้อผ้า เครื่องใช้ ที่ทำจากวัสดุธรรมชาติเท่านั้น รวมไปถึงของในบ้าน ก็ไม่ควรมีสีสรรฉูดฉาดสดใส ให้ใช้วัสดุจากธรรมชาติ ไม่ให้เล่นของเล่นพลาสติก อิเล็กทรอนิกส์แสงสีใดๆ เนื่องจากเราจะซื้อรถแบตให้ลูก ก็กะว่าจะซื้อให้ลูกพี่ด้วย แต่พี่สะใภ้ไม่ให้ซื้อให้ค่ะ โรงเรียนห้าม อีกทีนึงก็ ทำขนมใส่จานลายเจ้าหญิง ไปให้ พี่สะใภ้รีบแบ่งออกจากจานเลย และบอกว่าโรงเรียนห้าม ไม่ให้ลูกใช้จานลายการ์ตูนหรือที่มีสีสันสดใส เราเคยเห็นคลิปวีดีโอ นำเสนอของโรงเรียนแนววอลดอร์ฟ ก็อยากให้ลูกเรียนนะคะ แต่เห็นข้อห้ามเยอะจัง อยากทราบว่า ข้อห้ามทั้งหลายที่กล่าวมานี้ จำเป็นจริงๆ ใ่ช่มั๊ย และมีเหตุผลอย่างไร เราคิดเอาเองว่า คงเพราะ ถ้าเด็กใช้ผลิตภัณฑ์ลายการ์ตูน หรือเล่นบล็อคไม้ที่มีสีสัน หรือ ใส่เสื้อผ้าที่มีสีสันสดใส จะทำให้กลายเป็นติดวัตถุนิยม หรือจิตใจวุ่นวายไม่สงบ รึเปล่า แต่ก็ต้องยอมรับ ว่าเราอยู่ในโลกที่แวดล้อมไปด้วยสิ่งเหล่านี้นะคะ เรามีความคิดอีกอย่างว่า ทำไม ไม่สอนไม่ฝึกให้เด็กอยู่ร่วมกับสิ่งเหล่านี้ และรับมือได้ ไม่หลงไหล มีภูมิต้านทานในตัวเองค่ะ จากคุณ : briarrose (briarrose) เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 03:50:00

ความคิดเห็นที่ 56 อีกคำถามนะคะ เรื่องของตัวการ์ตูนต่างๆ ลูกเราก็รู้ว่าชื่อตัวอะไร แต่ลูกไม่ได้รู้จักจากทีวี รู้จากเราบอก เหมือนรู้จัก แพนด้า โคอาล่า ปลาดาว ม้าน้ำ ค่ะ ไม่ได้สอนให้ฮิต ติดใจตัวการ์ตูนใดเป็นพิเศษ เหมือนภาพการ์ตูนศิลปะทั่วไป ถ้าไม่ได้ให้เด็กดูการ์ตููน ดูทีวีอะไรเลย และไม่ได้สอนให้ิต้องใช้แบรนด์การ์ตูนอันนี้ๆ แต่ให้รู้ว่ามันมีอยู่ในโลก อย่างนี้ จะมีผลลบกับเด็กมั๊ยคะ จะทำให้ติดวัตถุนิยมมั๊ย เรื่องของเล่น เราให้ลูกเล่นทั้ง ของเล่นอิเล็กทรอนิกส์มีแสงสีเสียง ของเล่นที่ทำจากวัสดุธรรมชาติ ตุ๊กตาไม่มีหน้า และให้หัดประดิษฐ์ของเล่นเอง เล่นดิน หิน ทราย ดอกไม้ ใบไม้ ทุกอย่าง แต่เราก็เลือกของเล่นที่จะให้ลูกจับมาเล่น มากอยู่เหมือนกัน ของเล่นพลาสติก ดูแล้วดูอีกว่าคุณภาพดี ไม่ให้มีกลิ่นเหม็น non-toxic ที่สุดเท่าที่ทำได้ เด็กจะมียังความเสี่ยงที่จะขาดความคิดสร้างสรรค์ หรือทำลายเชาว์ปัญญามั๊ย คิดว่าน่าจะห้ามเพราะเหตุนี้ใช่มั๊ยคะ หรือมีเหตุผลอื่นอีก ขอได้โปรดแนะนำด้วยนะคะ แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 55 04:08:02 จากคุณ : briarrose เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 03:58:55

ความคิดเห็นที่ 57 ตื่นเช้าแอบเข้ามาอ่าน และขออนุญาตแชร์กับคุณแม่น้องโม (Ksis) ด้วย เราก็อยู่ ตจว ค่ะ คิดว่าพอจะทราบว่า รร ที่รับ 150 คนอ่ะ รร อะไร เพราะจังหวัดที่เราอยู่ก็เป็นเหมือนกันค่ะ ตอนนี้ลูกสาวเราเรียนเตรียมอนุบาลแนววอลดอร์ฟอยู่ โรงเรียนลูกสาวเรามี 2 ชั้นปี เตรียมอนุบาล 1 -2 ปีแรกเรียนแนววอลดอร์ฟ ปีที่ 2 จะเพิ่มการเรียนแบบ project approch ส่วนใหญ่เมื่อจบจากที่นี่ เค้านิยมไปเข้า รร ดอกบัวประจำจังหวัด แต่ส่วนตัวเรายังลังเลอยู่ เพราะได้ยินกิตติศัพท์เรื่องครูมาพอสมควร เกรงว่าลูกจะรับไม่ได้เหมือนกันค่ะ เนื่องจาก รร ปัจจุบัน เด็กน้อย จำนวนห้องน้อย คุณครูรู้จักและจำเด็กรวมถึง ผปค ได้ทุกคน ยังกังวลอยู่ว่าจบจากที่นี่แล้วจะไปไหนต่อดี อยู่ ตจว บางทีตัวเลือกก็ไม่เยอะนัก พิมพ์มายาวๆ แค่อยากจะบอกว่าคิดถูกหรือไม่..ไม่รู้ แต่ลูกเรามีความสุขอ่าเนอะ ^^ จากคุณ : tua-lex เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 07:39:29

ความคิดเห็นที่ 58 ขออนุญาตแชร์กับคุณ briarrose ด้วยนะคะ ลูกเราเรียน รร แนวนี้อยู่ แต่ที่ รร เค้าไม่ห้ามขนาดนั้นค่ะ (อันนี้อาจารย์ใหญ่พูดเองนะคะ) คือเค้าไม่ปิดกั้นถ้าเด็กจะรับสื่ออื่นๆ แต่จะเน้นเรื่องดูทีวีมากเกินไปเท่านั้นค่ะ แล้วก็ให้ ผปค ส่งเสริมเรื่องสื่อแนววอลดอร์ฟ อย่างเช่นมีอบรมการทำตุ๊กตาผ้า เพื่อนำไปประกอบการเล่านิทาน มีอบรมการเล่านิทานแนววอลดอร์ฟประมาณนี้ค่ะ แต่ทุกครั้งอาจารย์ใหญ่ก็จะเน้นประมาณว่า อย่าปิดกั้นจินตนาการเด็กด้วยทีวี แต่ก็อย่าปิดกั้นเด็กจากโลกภายนอกด้วยค่ะ ^^ จากคุณ : tua-lex เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 07:44:21

ความคิดเห็นที่ 59 เข้ามาอ่านเป็นความรู้ค่ะ ขอบคุณคุณปาบู่และทุกคนเลยนะคะ น่าสนใจมากๆ ค่ะ มีคำถามเหมือนคุณ briarrose ค่ะว่า ข้อจำกัดต่างๆ นี่เข้าใจว่ามีเหตุผลแน่ๆ แต่เหตุผลคืออะไรหรือคะ ... เรื่องห้ามเด็กใช้ของที่มีสีสันสวยงาม ตัวการ์ตูน ตอนแรกเดาว่า เป็นเพราะอาจจะไปปิดกั้นจินตนาการบริสุทธิ์ แต่เห็นคุณ briarrose เข้าใจว่า อาจจะไม่ต้องการให้ยึดติดวัตถุนิยมก็น่าสนใจดีค่ะ ... ตั้งแต่เด็กจนโต เราเรียนสายวิชาการจ๋ามากๆ เลยค่ะ รร.อนุบาลสอนจน อ่านออกเขียนได้ทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษพื้นฐาน ม.ต้นเข้าโรงเรียนสาธิตค่ะ ... ส่วนตัว ((ในตอนนั้น)) รู้สึกว่าโรงเรียนสาธิต จะสนับสนุนให้เด็กแสดงออก และปล่อยมากกว่า คิดว่าที่ตัวเองเป็นคนกล้าพูดกล้าทำ น่าจะได้มาจากตรงนี้ ต่อม.4 เข้าเตรียมอุดม เสร็จแล้วสอบเทียบวุฒิม.ปลาย สอบชิงทุนตอน ม.5 เรียนจบป.เอกที่อังกฤษ คิดว่าข้อเสียของการวิชาการจัดก็คือ ถ้าเด็กเรียนได้ เด็กจะเรียนไปเรื่อยๆ ไม่ทันมีเวลาหยุดคิดว่า จริงๆ แล้วอยากทำอะไรกันแน่ ((ประสบการณ์ส่วนตัวค่ะ 555)) อ่านเรื่องโรงเรียนทางเลือกแล้วรู้สึกว่า ถ้าตอนเด็กๆ ได้เรียนแบบนั้นคงสนุกดี ... อยากอ่านเรื่องโรงเรียนวัดของคุณประกอบด้วยค่ะ เราเป็นเด็กนักเรียนอังกฤษเก่า เคยเห็นอะไรหลายๆ อย่างอยู่ คิดว่าโรงเรียนทางเลือกค่อนข้างจะสุดโต่งกับสังคมแบบไทยค่ะ แต่ถ้าอยู่ในยุโรป ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรเลย เด็กๆ ในชั้น GCSE และ A-Levels ((ม.ต้น - ม.ปลาย)) มีอิสระในการเลือกทางชีวิตค่อนข้างมากทีเดียว ^^ จากคุณ : Clear Ice เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 08:18:26

ความคิดเห็นที่ 60 อรุณสวัสดิ์ค่ะ ปาบู่มีธุระวันนี้ แต่อย่างไรจะรีบมาคุยด้วยให้เร็วที่สุดนะคะ ระหว่างนี้คุณพ่อคุณแม่แลกเปลี่ยนกันได้ค่าา เชื่อว่าน่ามีคุณพ่อคุณแม่หลายท่านได้สัมผัสใกล้ชิดและเข้าใจโรงเรียนทางเลือกมากกว่าปาบู่แน่ๆ อิอิ จากคุณ : ปาบู่ผู้พลิ้วไหวไปกับสายลม (PaBo) เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 08:51:52

ความคิดเห็นที่ 61 คห. 59 ใช่คุณ Clear Ice ที่เขียนนิยายรึป่าวคะ ^^ สวัสดีค่ะ เห็นด้วยเลยค่ะกับความเห็นที่ว่า ถ้าเรียนได้ เด็กจะเรียนไปเรื่ิอยๆ โดยไม่มีเวลาหยุดคิดว่าตัวเองชอบอะไรหรืออยากทำอะไร อีกอย่างที่เราเห็นคือ เด็กจะยึดติดกับเกรดมาก อย่างตอนเราเรียนที่ต่างประเทศ รุ่นน้องส่วนใหญ่จะเลือกวิชาลงเรียนจาก การประสบการณ์ของรุ่นพี่ว่าได้เอพลัสกันเยอะ โดยที่การเลือกวิชาไม่ได้เกี่ยวกับสิ่งที่ตัวเองสนใจเลย และการเลือกวิชาเรียนนี่เป็นข้อแตกต่างที่เห็นชัดระหว่างเด็กเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ กับเด็กกลุ่มประเทศพัฒนาแล้ว โดยส่วนตัว เราว่าระดับอนุบาล เราชอบหลักการแบบโรงเรียนทางเลือก คือเน้นการพัฒนาตัวเองและทักษะสังคม มากกว่าการพัฒนาด้านวิชาการ ส่วนระดับประถมและมัธยม น่าจะค่อยๆเพิ่มวิชาการให้แน่นขึ้นตามลำดับ แต่ยังคงเน้นการค้นคว้าด้วยตัวเองอยู่ เราชอบแนวความคิดของชั้นมัธยมต้นของคุณ ih8wednesday คห. 44 จังค่ะ ถ้ามีโรงเรียนระดับประถมหรือมัธยมที่นำแนวคิดแบบบูรณาการเข้ามาประยุกต์ใช้อย่างจริงจังและถูกต้อง น่าจะดีนะคะ จากคุณ : littlejt (littlejt) เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 09:24:32

ความคิดเห็นที่ 62 ^ ^ ใช่แล้วค่าคุณ littlejt คนเดียวกับ Clear Ice ที่เขียนหนังสือค่ะ สวัสดีเช่นกันค่า ^^ ส่วนตัวไอซ์ไม่ค่อยยึดติดกับเกรดนะคะ เลือกเรียนวิชาที่อยากเรียน แต่เป็นความปกติที่จะพยายามเรียนให้ได้เกรดดีๆ น่ะค่ะ แต่ก็เคยเห็นนักศึกษาที่พยายามเลือกลงวิชาที่ได้เกรดง่ายๆ อยู่เหมือนกัน นักศึกษาต่างชาติก็เป็นแบบนั้นเยอะนะคะ ^^ แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 55 09:38:50 จากคุณ : Clear Ice เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 09:37:34

ความคิดเห็นที่ 63 กระทู้มีความรู้มากค่ะ เราเป็นคนนึงที่จบจาก ร ร วัดนะ แต่เป็นนักเรียนเกรดเอนะจ๊ะ ขอบอก ; ) ถ้าถามว่าย้อนเวลากลับไปได้ เลือกได้จะเรียนไหม คงไม่ค่ะ! แต่สิ่งที่สวนทางกันคือ โรงเรียนวัดมอบประสบการณ์พิเศษมากๆ ที่เพื่อนๆเราไม่มีแบบเรา ^^  ปัจจุบันเรียนอยู่มหิดลค่ะ เรียนเกี่ยวกับครู (ไม่แน่เรากับพี่ปาบู่อาจจะเคยเจอกันนะคะ) เราประทับใจระบบการเรียนทางเลือกมากๆค่ะ   (ใครที่จะเอาลูกเบนเข็มไปวิชาการอย่าเลยนะคะ เลือกแบบที่ตัวเองต้องการค่ะ ย้ายทีหลังแล้วสงสารเด็กมาก บางคนย้ายด้วยเหตุผลว่าลูกฉันอ่านไม่ออกเหมือนลูกเขา) มีความเห็นมาตลอดว่าเด็กๆ ควรจะเรียนรู้ทุกอย่างรอบด้านไปพร้อมกับการเจริญเติบโตตามวัย.คิดเองด้วยเหตุผลความต้องการของตัวเอง รู้ว่าตัวเองชอบหรือไม่ชอบอะไร   ได้โอกาสในการทดลองประสบการณ์ด้วยตนเอง....... เด็กบางคนเหมือนกินอาหารสำเร็จรูป คิดออกมาเหมือนกันหมด เด็กไม่ได้ผิดค่ะ  แต่แค่ไม่ได้รับโอกาสในการหาประสบการณ์ใหม่ๆ ไม่ได้ตรวจสอบ experiment ของตนเอง  เราประทับใจการสอน ร.ร.ทางเลือกมากค่ะ ร.ร.วัดที่เราเรียนทำให้เราเห็นว่า....อะไรที่เด็กไทยต้องการ เราขาดตรงไหนบ้าง   แต่ข้อเสียของ ร.ร.ทางเลือกคือแพงมาก  เผลอคิดว่า โอกาสเด็กๆไม่เท่ากันเลย  ทำให้ความคิดลึกๆของเรา เราอยากเป็นส่วนร่วมในการเปลี่ยนแปลงระบบการศึกษาไทยค่ะ.... โรงเรียนทางเลือกไม่ใช่แค่เปลี่ยนนักเรียนค่ะ แต่เปลี่ยนความคิดตั้ยผต่ครู ยันผู้ปกครองจึงมีการประชุมบ่อยๆ  เพื่อที่จะเข้าใจตรงกัน.น่ะค่ะ....   ลองคิดสิคะ เราจะทำยังไงให้เยาวชนของชาติมีโอกาสได้เรียนรู้แบบนี้...ไม่จำเป็นต้องไปติวเพิ่มเกรด แต่เติบโตไปตามวัย"อย่างมีคุณภาพและกาละเทศะ" ??? เรื่องนี้กวนใจเราตลอดเลยค่ะ ในฐานะอดีตนักเรียนวัดนะคะ...: ) จากคุณ : ฮิปโป-โป๊ เตมัส O.,o เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 09:40:59

ความคิดเห็นที่ 64 เกาะกระทู้ ^_^ ขออนุญาต จขกท. นะคะ ขอตอบคุณbriarrose จากแนวความคิดของเราเอง (ซึ่งไม่รู้ว่าถูกหรือเปล่า แหะๆ) แนวคิดแบบห้ามๆๆๆ นี่ เราว่ามันแปลกๆนะคะ (คหสต. ล้วนๆ) คือ ถ้าคิดในแง่ของความเป็นจริง ลูกเราไปที่ไหนก็จะเจอของพวกนี้อยู่แล้ว ยกเว้นจะเก็บลูกไว้ในห้องปลอดเชื้อ ฮาาาาาาาาาา ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้น่ะค่ะ "เรามีความคิดอีกอย่างว่า ทำไม ไม่สอนไม่ฝึกให้เด็กอยู่ร่วมกับสิ่งเหล่านี้ และรับมือได้ ไม่หลงไหล มีภูมิต้านทานในตัวเองค่ะ" สนับสนุนประโยคนี้อย่างเต็มที่เลยค่ะ (ไม่รู้จะใช้หลักวิชาการอะไร ใช้สัญชาติญานแม่ล้วนๆ) ลองนึกถึงเด็กที่โตมาแบบ ไม่รู้จักอะไรแบบนี้เลย แล้วต้องไปเผชิญกับสังคมข้างนอก เค้าจะเป็นอย่างไร อาจจะปฏิเสธโลกไปเลย หรือ ติดหนึบไปกระแสเพราะความที่ไม่เคยเจอ  (น่ากลัวทั้งสองทางเลยนะ) เอาเป็นทางสายกลางจะดีกว่าไหม ให้เค้าได้รู้จักโลก เผชิญกับความเป็นจริง และสามารถรับมือกับมันได้อย่างมีความสุข น่าจะดีกว่า ย้ำ!!! นี่เป็นความเห็นส่วนตัวนะคะ อ้อ มาเสริมคุณปาบู่นิดนึง ว่า เด็กโรงเรียนทางเลือก ไม่ใช่พวกโลกสวยหรอกค่ะ เป็นพวกมองโลกความจริงในแง่บวกมากกว่า (ดูเอาจากลูกตัวเอง และ เพื่อนๆลูกน่ะค่ะ) เพียงแต่ว่า พ่อแม่อาจจะเสริมด้วยการพาลูกมาเจอสังคมที่ต้อง "แข่งขัน+ดิ้นรน" บ้างเท่านั้น ก็น่าจะสร้างภูมิที่ดีให้เค้าได้ จากคุณ : ล็อกอินนี้นิสัยดีแต่ปากเสีย เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 10:04:28

ความคิดเห็นที่ 65 คุณ  littlejt ได้อ่าน ค.ห. ที่ 34 ของคุณแล้ว ต๊ก กะ ใจ เลยค่ะ คุณไม่ได้มีความคิดเห็นอะไรขัดแย้งกับเราเลยนะคะ อย่าเข้าใจผิด.... เราได้อ่านเรื่องราวของคุณแล้วรู้สึกสงสารจริง ๆ ค่ะ เข้าใจถึงความรู้สึกของคนที่มีบาดแผลดีว่ามันเป็นอย่างไร แต่เราไม่รู้ว่าจะปลอบใจคุณอย่างไร เรื่องการแสดงความคิดเห็นต่างในเว็บพันธ์ทิพย์ เป็นเรื่อง ธรรมดา มาก มาก ค่ะ คนเราร้อยพ่อพันแม่ ประสบการณ์มีมาไม่เท่ากัน มองอะไร คิดอะไร เห็นอะไร มันก็ไปคนละมุม สำหรับเรา เรื่องพวกนี้  เราถือเป็นเรื่องปกติค่ะ ไม่เคยซีเรียสเลย.... ขอบคุณ คุณ  littlejt   มาก ๆ นะคะ ที่แคร์เรา ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยเห็นหน้ากันด้วยซ้ำ อย่างน้อยวันนี้เราก็ได้รู้จัก เพื่อนที่น่ารัก เพิ่มอีกหนึ่งคนแล้วล่ะ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ   ^___^ ----------------------------------------------------------------- ค.ห. ที่  35  คุณประกอบ ได้อ่านข้อความของคุณแล้ว รู้สึกขอบคุณในความห่วงใยจากใจจริงค่ะ เป็นอีกแง่มุมนึงที่น่าคิดค่ะ โรงเรียนวัดที่เราให้ลูกเข้านั้น เราได้กลั่นกรองมาแล้วในระดับหนึ่งค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง....   ^ ^ อยากฟังเรื่องโรงเรียนวัดในประเทศอังกฤษค่ะ ว่าจะเหมือนกับของเพื่อนเรามั้ย เพื่อนเราอยู่ที่ อเมริกา ค่ะ เพื่อนเล่าว่าที่โน่น โรงเรียนรัฐ  พ่อแม่ต่างแย่งกันอยากให้ลูกเข้า เค้าเลยต้องให้สิทธิผู้ที่มีรายได้น้อยก่อน เพื่อนบอกว่า โรงเรียนรัฐ ถือเป็น โรงเรียนที่ดีที่สุด ในประเทศเค้าค่ะ นอกจากนี้ รัฐบาลของเค้ายังให้สวัสดิการ ให้ทุนการศึกษาแก่เด็ก ๆ อีกมากมาย ขอเพียงเด็กมีความสามารถ ซึ่งต้องมีการสอบชิงทุนกันด้วยค่ะ คุณประกอบต้องเล่าให้ได้นะคะ จะรออ่านค่ะ ------------------------------------------------------------- ขออนุญาต คุณ ปาบู่ เจ้าของกระทู้ ใช้พื้นที่แสดงความคิดเห็นนะคะ วันนี้มีเวลาน้อย เพราะของขายดีมาก ต้องรีบไปทำของขายก่อน วันจันทร์จึงจะว่าง เดี๋ยวจะมานั่งไล่อ่านนะคะ  ^^ จากคุณ : แม่โอ๋เรนเจอร์ เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 13:46:13

ความคิดเห็นที่ 66 เห็นด้วยกับ คห.64 ค่ะ แนวทางของลูกคล้าย ๆกันค่ะ ทางสายกลางดีที่สุด ปัจจัยของแต่ละครอบครัวต่างกัน รวมถึงความพร้อมของ "เด็ก" ก็ต่างกันค่ะ หลายครั้งที่เห็นความคาดหวังและความกังวลในอนาคตของพ่อแม่ สร้างความเจ็บปวดให้ลูก การจะเลือกเรียนรร. ไหน แนวอะไร ดูที่ “ลูก” ของเราเป็นหลักดีกว่าค่ะ ไม่มีแนวดีที่สุด หรือเลวร้ายที่สุด ทำไมเด็กไม่น้อยก็เรียนได้ดีในแนววิชาการ แต่ก็มีจำนวนไม่น้อย ที่เหมาะสมกับแนวบูรณาการ แนวเตรียมความพร้อม แนวทางเลือก ฯลฯ ซึ่งทุก ๆ แนว ก็ขึ้นอยู่กับ”เด็ก”เป็นสำคัญ จากคุณ : Thai&Than เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 13:50:09

ความคิดเห็นที่ 67 คุณ  ih8wednesday หลังไมค์บอกชื่อโรงเรียน และ จังหวัด ให้หน่อยได้มั๊ยคะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : กุ้งเคย เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 15:20:25

ความคิดเห็นที่ 68 แง่ะ...อ่านแล้วก็มีข้อสงสัยแต่ไม่กล้าถาม แต่ก็ถามดีก่า ไม่รุเด๋วเค้าจะหาว่าโง่นิ โรงเรียนทางเลือกคืออะไร และเป็นแบบไหน เช่นโรงเรียนอะไร ขอหลังไมค์ก็ได้ค่ะ คือไม่รุจิงๆ โง่นิ๊!!!!  คือต้นปีหน้า ลูกชายคนโตจะเข้าเรียนแล้วอ่าค่ะ เลยอยากรุ จะได้ตัดสินใจถูกอ่ะ  จากคุณ : fatpom เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 15:37:48

ความคิดเห็นที่ 69 ว่างพอดี ได้เจอกระทู้ที่สนุกและน่าอ่าน ไม่แจมด้วยไม่ไหวค่ะ ^ ^ รร.ที่ลูกเรียนอยู่ ก็อยู่ในกลุ่มที่เป็นแนวทางเลือกมั้ง อิอิ ก็เค้าไม่ได้บอกว่า รร.เค้าเป็นแนวทางเลือก แต่เป็นแนว... (เว้นไว้นะคะ) บอกแล้วเดี๋ยวรู้ว่า ที่ไหน ขอคุยเป็นข้อ ๆ แล้วกันนะคะ เรียบเรียงไม่เก่งจะได้ ไม่ตกหล่นที่อยากคุยด้วยค่ะ 1. รร.ลูกดูเหมือนไม่ได้เรียนอ่านเขียนเท่าไหร่ แต่ถ้าถามว่าทิ้งมั้ย ไม่เลยค่ะ เด็ก อ.3 หลายคนอ่านหนังสือคล่องมาก นับเลขในใจไวมาก จนประหลาดใจว่า วัน ๆ เห็นเล่าแต่เรื่องเล่น ๆ ทำไม อ่านกันเก่งแบบนี้เนี่ย แสดงว่าความจริงไม่ได้ทิ้งค่ะ แฝงอยู่ในทุกการเรียนรู้ เพียงแต่เด็กคนไหนรับได้เท่าไหร่เท่านั้นเองค่ะ เพราะอย่างลูกเราก็พออ่านได้ค่ะ แต่ยังไม่คล่อง ซึ่งเราก็พอใจในระดับนึงนะคะ ไม่ได้กังวลอะไรมาก 2. รุ่นพี่ชั้นประถม ได้รางวัลเหรียญทอง ทางด้านวิชการระดับประเทศมากันด้วย แทบไม่น่าเชื่อเลยว่า แนวนี้มีเด็กเก่งขนาดนี้ และได้เป็นตัวแทนไปแข่งระดับประเทศ ซึ่งจากวันที่ประชุม ผปค. คุณแม่น้องคนนี้ได้เล่าถึงลูก ๆ ให้ฟัง ถึงทราบว่า ลูกคุณแม่ทุกคนต่างกันหมดเลย แต่ทุกคนมุ่งมั่นและตั้งใจกับสิ่งที่ตัวเองชอบทั้งนั้น คือ เด็ก ๆ เค้ารู้ว่าเค้าชอบอะไร แล้ว เค้าจะมุ่งไปในสิ่งที่เค้าชอบ ซึ่งน่าทึ่งว่าในพี่น้องเค้า เก่งวิชาการ อีกคนชอบกีฬา อีกคนเก่งเรื่องมนุษยสัมพันธ์ ซึ่งแม่เค้าปล่อยให้เด็ก ๆ ได้แสดงศักยภาพของพวกเค้าออกมาเอง เด็ก ๆ จะขวนขวายเองขอเรียนในสิ่งที่เค้าสนใจเอง ไม่มีการบังคับใด ๆ ^ ^ ฟังแล้วมีความสุขจริง ๆ 3. เรื่องสังคมที่มองว่าเด็ก ๆ จะไม่รู้จักสังคมกับโลกภายนอกเนี่ย ข้อนี้คงแล้วแต่ รร. เพราะเท่าที่เห็นที่นี่ให้สัมผัสกับผู้คนมากหลายอาชีพกันตั้งแต่เล็ก ๆ เลย ได้เข้าใจกับคนหลายระดับ ฟัง ๆลูกเล่าแล้ว เหมือนเด็ก ๆ สัมผัสกับคนที่หลากหลายมากกว่าเราอีกอ่ะ ^ ^' เรื่องภูมิต้านทานในทุกข์ หรือ โลกสวยเนี่ย ถ้าภูมิคุ้มกันเค้าดี คิดเป็นแล้วเค้าจะเข้าใจในชีวิต และมองมันตามความเป็นจริงค่ะ อันนี้ขอยกตัวอย่างลูกตัวเองแล้วกันนะ ลูกจะเป็นคนที่ทำงานชิ้นนึงเสร็จ ถ้ามันสวยเค้าจะพอใจบอกว่ามันสวย แต่ถ้าเค้าเห็นงานเพื่อนเค้าสวยกว่าในความคิดเค้า เค้าจะตรงไปตรงมาเลย ว่า งานเพื่อนคนนี้สุดยอด คือเค้าจะ I am OK and You are OK . แต่ถ้างานเค้าไม่สวย เค้าจะยอมรับเลยว่างานไม่ดีเพราะ..... เคยมีเราให้เค้าลองสนามใหญ่ในการสอบเข้า รร.ที่นึง แต่ว่า เค้าไม่ติด(ซึ่งสำหรับเราแล้วเฉย ๆ เพราะก็คิดว่าติดก็เหลือเชื่อแล้ว55) แต่อยากดูปฏิกริยาเค้า เลยบอกไปตรง ๆ แหละว่าสอบไม่ติดนะ เค้าอึ้ง หน้าเหวอไปแป๊บนึง แล้วบอกเราว่า "แม่พระเอกอ่ะเค้าจะต้องไม่เก่งก่อน แล้ว พอไปฝึกวิทยายุทธมากขึ้นตอนหลังพระเอกเก่งทุกเรื่อง" 5555555 เรานั่งขำเค้าใหญ่เลย แต่แอบดีใจนะคะที่เค้าคิดเป็น แล้วรู้ว่าต้องทำยังไงกับตัวเองเพิ่ม 4. เรื่องเกี่ยวกับการใช้ข้าวของ หรือพวกของเล่นอะไรแบบนี้ ที่นี่ไม่ได้ห้าม และ ไม่ได้อะไรมากนัก แต่ว่าเค้าก็ขอให้เด็ก ๆ มีขอบเขต โดยบอก ผปค. ว่าช่วยดูเด็ก ๆ จัดเวลาเล่นเกมส์อะไรให้เหมาะสม แต่ที่ รร.เองเค้ากล่อมหูด้วยแหละ ลูกเรา เค้าเข้าใจนะวันไหนเค้าสามารถเล่นเกมส์ ได้และ ครั้งละ นานเท่าไหร่ พอถึงเวลาเค้าจะพอ เราอนุญาตแค่อาทิตย์ละครั้ง เท่านั้นค่ะ ใกล้สงกรานต์แล้วที่รร.ก็มีการเล่นสาดน้ำกัน ทุก ๆ ปีเค้าจะขอเราซื้อปืนฉีดน้ำ เอาไปเล่น เราก็บ่นว่า ทำไมไม่ใช้ขัน ซื้อของเล่นมันสิ้นเปลือง เค้าก็ไม่ได้เชื่อเรานะ จนปีนี้ มาบอกเราว่าปีนี้ไม่เอาแล้วปืน ขอขันแทน เราก็ขำถามว่าทำไม ..... เค้านั่งหัวเราะ เราก็บอกว่าทำไมหัวเราะคนเดียว เค้าบอกคิดถึงตอน อ.2 เค้าให้ครูช่วยเอาน้ำใส่ปืนฉีดน้ำ พอครูใส่ให้เสร็จ ครูก็เอาขันราดเค้า เปียกเลย เค้าเลยบอกว่ากว่าจะไปทำให้คนอื่นเปียกด้วยปืนได้ยากกว่าขันอีก 555555 เราฟังแล้ว แอบนึกในใจว่า ครูท่านเจ๋งสุด ๆ เลย สอนเด็กได้เข้าใจง่ายกว่าที่เราพูดอีกอ่ะค่ะ 5. เด็ก ๆ มีความเป็นตัวตนในตัวเองสูงค่ะ เวลาได้เดินเข้าไปชมผลงานของเด็ก ๆ เราจะเห็นความต่างของเด็กแต่ละคน เอกลักษณ์ในตัวเอง ปรากฏชัดเจนรู้เลยว่าชิ้นไหนงานของเพื่อนคนไหน อันไหนของลูกเรา ทั้ง ๆ ที่งานภายใต้หัวข้อเดียวกัน 6. เห็นความสุขทุกครั้งที่เค้าก้าวถึงประตู รร. ลูกเราพื้นฐานขี้อายและไม่ค่อยชอบแสดงอะไรด้วยนะคะ แต่ที่นี่เราได้เห็นเค้าอีกคนนึงที่ไม่นึกว่าจะเป็นเค้าได้เลย เวลาถามก่อนไปชมเค้าแสดง เค้าก็ไม่ยอมเล่า บอกว่า อยากให้แม่ประหลาดใจ ยอมรับว่าทั้งประหลาดใจ และ ภูมิใจค่ะ ไม่นึกว่าลูกขี้อายของเราเหรอเนี่ย เห็นเค้าแล้วนึกถึงโต๊โต๊ะจังเด็กน้อยข้างหน้าต่าง ทุกที 7. มีพี่ที่นับถือท่านนึง เป็นคนในสายงานราชการฝ่ายวิชาการ และเป็นคนเรียนเก่งแต่เด็ก พี่เค้าบอกเราว่า อย่าไปกลัวเรื่องเรียนของลูก เด็กควรมีความสุขให้สมวัยเด็ก คนเรียนเก่ง ไม่ใช่คนประสบความสำเร็จที่มีความสุข แต่คนที่ประสบความสำเร็จในชีวิต คือคนที่คิดเป็น เพราะคนคิดเป็นจะรู้ว่าตัวเองมีควาสุขได้อย่างไร ฟังแล้วย้อนกลับไปข้อ 2. ของเราเลยนะคะ เด็ก ๆ แค่รู้จักตัวเองว่าชอบอะไร เค้าก็พร้อมจะทำในสิ่งที่เค้าชอบให้ดีที่สุด และ รางวัลมันก็แค่โบนัส เพราะความสุขได้มาแล้วจากสิ่งที่เค้าได้เรียนรู้ เรียนเพราะอยากเรียน อยากรู้ มีความสุขกว่าเรียนเพราะต้องเรียนมาก ๆ ...... เรามีความเชื่อว่าถ้าเค้าคิดเป็นเค้าจะต้องรู้ว่าเค้าควรจะเรียนไปเพื่ออะไร แล้วเป้าหมายที่เค้าชอบคืออะไร นั่นจะนำพาให้เค้าเกิดมานะที่จะเดินไปเองค่ะ เราเองก็มั่นใจเช่นนั้น พอดีกว่ายาวมาก อาจไร้สาระแต่แอบอยากคุยด้วยค่ะ ^ ^ จากคุณ : * - * เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 16:12:36 A:61.90.7.217 X: TicketID:350249

ความคิดเห็นที่ 70 เราเป็นคนนึงที่ศรัทธาโรงเรียนทางเืลือกค่ะ แต่ตัวเราก็รู้จักไม่เยอะเท่าไหร่ แต่ก็จะให้ลูกเรียนแนวทางเลือกนี่แหล่ะค่ะ  เราอยากให้ลูกเรียนอะไรที่แตกต่างจากสมัยเราเป็นเด็กค่ะ ฟังแนวทางแล้วคิดว่าดี แต่ก็รู้สึกว่าเค้าก็รับนักเรีนยไม่เยอะนะคะ เท่าที่ไปถาม ๆ มา หรืออย่างบางที่เป็นทางเลือกแต่พอไปดูจริงๆ ก็มีการสอนหนังสือกันเหมือนเค้ามีการปรับตัวให้เข้ากับสังคมหรือไงไม่ทราบ (ทราบมาว่าแต่ก่อนจะไม่เน้นเลย แต่ไป ๆ มา ๆ พอไปถามโรงเรียน จบ อ.3 อ่านออกเขียนได้แล้ว)  เราก็เลยชักงง ว่าตกลงที่เราไปดูมาใช่ทางเลือกหรือเปล่าเนี่ย เห็นมีคนเขียนถามด้วยว่าแนวทางเลือกคืออะไร เราก็ขอตอบนะคะ เท่าที่เราอ่าน ๆ ดู และเข้าใจคร่าวๆ โรงเรียนทางเลือกคือโรงเรียนที่ไม่เน้นวิชาการ เน้นการเรียนการสอนแบบบูรณาการโดยจะมีวิธีการสอนหลายแนว เช่นมอนเตสเซอรี่ นีโอ-ฮิวแมนนิส แรคจิโอเมมิเลีย โปรเจคแอพโพรส ไฮ-สโคป สตอรีไลน์ วิธีพุทธ  ซึ่งเท่าที่เราอ่าน ๆ มาเราก็ชอบมาก ๆ อยู่สามแนวค่ะ แนวนีโอ-ฮิวแมนนิส ซึ่งสิ่งหนึ่งที่เราชอบคือ การที่สอนให้เด็กรู้สึกดีต่อภาพพจน์ของตัวเอง เรกจิโอ เอมิเลีย เราก็ชอบตรงที่ใช้ศิลปะเป็นสื่อ(จะให้อธิบายว่าเป็นไงแน่ก็อธิบายไม่ค่อยถูก) วิถีพุทธเช่นกัน เพราะเราคิดว่าตัวเราเองโชคดีได้เกิดมาใต้ร่มเงาพุทธศาสนา แล้วเราก็อยากให้ลูกเราเป็นพุทธที่แท้มาจากข้างใน (ไม่ใช่แค่พิธีการ แต่เป็นพุทธในแง่การดำเนินชีวิต)   ซึ่งเราก็มองๆ สามแนวนี้แหล่ะค่ะ แนวไหนก็ได้ที่เค้ารับลูกเรา (ไปดูมารับนักเรียนน้อยเหลือเกิน) จะว่าไปเราก็อินจัดถึงขนาดจะไปซื้อบ้านอยู่ข้างๆ โรงเรียนวิถีพุทธแห่งนึงเชียวแหล่ะ ติดแต่ยังไม่กล้าซื้อเพราะไม่รู้เค้าจะรับลูกเราไหม ลูกเพิ่งขวบกับ 4 เดือน (เพิ่งไปดูบ้านมาวันนี้เอง) อยู่ถนนพุทธบูชา ไปดูมา 4 โครงการแล้ว บ้านก็อยากได้มาก แต่กลัวซื้อบ้านแล้วเค้าไม่รับลูกเราเราก็เซ็ง จากคุณ : Lily of the Valley เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 20:52:14

ความคิดเห็นที่ 71 จากประสบการณ์สอนครูอนุบาลมา 10 ปี เราอยากจะบอกว่าคุณแม่ทั้งหลายควรเลือกโรงเรียนที่ใกล้บ้านหน่อย...เราต้องรับส่งลูกทุกวัน ยิ่งในกรุงเทพยิ่งเหนื่อย... ไปดูโรงเรียนด้วยตัวเอง ดูรายละเอียด การจัดการภายในโรงเรียน การดูแลสุขภาพอนามัย ที่กิน ที่นอน ที่ขับถ่าย พวกนี้สำคัญ ให้สะอาด ปลอดภัย ส่วนเรื่องเนื้อหาการเรียนการสอน ต้องปรึกษากันในครอบครัวว่าจะเอายังไง จะให้ลูกต่อที่ไหน อนาคตลูกอยากให้เป็นอย่างไร คาดหวังแค่ไหน เพื่อที่จะไม่ต้องทะเลาะวิวาทกันในเครือญาติ ถ้าจะอยู่โรงเรียนทางเลือก อยู่ให้ตลอด เพราะกว่ามันจะแสดงผลมันอีกหลายปี แต่ถ้าอดทนรอไม่ได้ ขอแค่อย่าส่งลูกไปเรียนโรงเรียนเร่งติวแอทมิทชั่นตั้งแต่สามขวบก็พอ โรงเรียนทั่ว ๆ ไปที่สอนแนวเตรียมความพร้อมแล้วพ่อแม่ลูกมีเวลาอยู่ด้วยกัน เล่นด้วยกัน สอนวิชาชีวิต อบอุ่น อบอุ่น ดีกว่าโรงเรียนอะไรในโลกแน่นอน ปล. ปาบู่ ชื่อนี้คุ้นมาก พี่ก็สงสัยเหมือนคห.49 เหมือนกัน 555 จากคุณ : เพียงพิรุณ (เพียงพิรุณ) เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 21:44:27

ความคิดเห็นที่ 72 มีประสบการณ์ชีวิตม.ต้น คล้ายๆ คห 25 ค่ะ รร.สตรีล้วน จำได้ว่า มีเพื่อนในห้องคนหนึ่งพูดออกมาเลยว่า จะนัดตบเรา แต่เราไม่รู้เรื่องนะ มีเพื่อนกลุ่มเราอ่ะ มาบอกเรา ตอนนั้ันเราก็งงว่า อะไรวะ นัดตบ ตบทำไม ทุกวันนี้ก็ยังงงๆอยู่ เชื่อไหมว่า ความทรงจำดีๆตอนม.ต้น เราแทบไม่มีเลยอ่ะค่ะ ที่จำได้อย่างเดียวเลยคือมันไม่สนุกเลย จากคุณ : Gigolina เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 23:27:50

ความคิดเห็นที่ 73 อ่านชื่อกระทู้แล้ว...แฉประสบการณ์....ดูโรงเรียนทางเลือกมันไม่ค่อยดียังไงไม่ทราบนะคะ  เนื้อหายาวมากๆ  อ่านยังไม่จบ  ประสบการณ์คุณ 1 ปีใช่ไหมคะ ของเราส่งลูกเรียนเข้าปีที่ 5 แล้ว จะขอเล่าเพื่อแลกเปลี่ยนบ้างละกันนะคะ เราคนนึงล่ะที่ตั้งใจเลือกโรงเรียนทางเลือกให้ลูกตั้งแต่หลังคลอดค่ะ  เพราะคิดว่าการศึกษาของไทยล้มเหลว...เน้นให้เด็กออกมาพิมพ์เดียวกันโดยวัดที่เกรดเฉลี่ย ใครเก่งใครไม่เก่งก็ดูกันที่นั่น...ไม่คิดบ้างหรอว่าเด็กแต่ละคนมีความสามารถไม่เหมือนกัน  อัดกันเข้าไป เรียนวันธรรมดาก็เต็มวันละ ยังอัดตอนเย็น เสาร์อาทิตย์ ว่างๆ ก็เล่นเกมส์ เล่นเนต ทักษะชีวิตเอาที่ไหน ขอแต่เรียนเก่งๆ เป็นพอ (พ่อแม่บางคนก็เอามาโม้กัน...อุ๊ยยย ลูกชั้นได้ที่เท่านั้นเท่านี้ ) ตอนเลือกเราขอเป็นโรงเรียนแบบสหศึกษา มีถึง ป.6 ที่คุณเขียนๆ มาก็เกือบทั้งนั้นแหล่ะ...ให้กินนมจืด ไม่มีขนมก๊อบแก๊บหรือน้ำอัดลมขาย พ่อแม่ก็ต้องพยายามไม่กินไปด้วย ไม่ให้ดูทีวี ให้อ่านนิทานให้ลูกฟัง ให้เรียนดนตรี ไม่ได้ให้ไปกวดวิชา ให้มองโลกสวย ฯลฯ  ทุกอย่างมีเหตุผลทั้งนั้นค่ะ   เราเชื่อนะคะว่าเด็กแต่ละคนไม่เหมือนกัน  เริ่มต้นไม่พร้อมกัน  แต่การปูพื้นฐานให้พร้อมก่อนเปิดรับความรู้เป็นสิ่งที่สำคัญในความคิดเราค่ะ  การยอมรับในตัวลูกและค่อยๆ พัฒนาไปด้วยกันน่าจะดีกว่าการผลักเข้าระบบโรงเรียนเร่งอ่านเร่งเขียน เพื่ออะไร ให้ลูกสอบเข้าประถมดีๆ ได้  จะได้เข้ามัธยมดีๆ ได้ จะได้เข้ามหาวิทยาลัยดีๆ ได้....เข้าได้แล้วตกลงชีวิตลูกเรียกว่าสำเร็จหรอคะ  เรามองว่าการผลักเข้าระบบแบบนั้น ถ้าเด็กทำได้ก็ดีไป  แต่ถ้าทำไม่ได้จะเรียกว่าเป็นเด็กไม่ได้เรื่องหรอคะ...แน่นอน...พ่อแม่ไม่ชอบใจแน่ๆ โรงเรียนทางเลือก  แน่นอนพ่อแม่น่าจะเหนื่อยกว่าระบบปกติค่ะ  ต้องดูแลตรงนั้นตรงนี้พาไปทำกิจกรรมเยอะ....ต้องคอยตอบคำถามเรื่องนั้นเรื่องนี้กับเด็ก (ซึ่งจะขี้สงสัยมากๆ) แถมต้องตอบเพื่อนและญาติว่าทำไมยังอ่านเขียนไม่ได้เท่าเด็กโรงเรียนปกติเค้า...แต่ถามอีกหน่อยเถอะค่ะว่าตอนอยู่ระดับอนุบาลคุณพ่อคุณแม่ทั้งหลายทำอะไรคะ  กิน เล่น ระบายสี นอน ร้องเพลง ฯลฯ  แล้วสมัยนี้จะไปเอาอะไรกับเด็กนักหนา  (ที่สอบเข้า ป.1 กันเนี่ย เราสงสัยนะว่าเด็กขนาดนั้นจะต้องให้รู้อะไรนักหนา...อัดเรียนกันขนาดนั้นเด็กจะหาความสุขจากไหน วัยนั้นต้องเล่นให้เต็มที่ไม่ใช่หรอ) ปัจจุบันลูกเรา ป.1 อ่านหนังสือเทียบกับเด็กระดับเดียวกันเป็นไง...เราว่าก็พอไปวัดไปวาได้  มีนิสัยรักการอ่าน ชอบวาดรูปเป็นชีวิตจิตใจ จินตนาการเรื่องโน้นเรื่องนี้ได้ดี มีเหตุผลที่บางครั้งเรายังต้องอึ้ง  รู้จักอะไรผิดอะไรถูก (จนบางครั้งติงเรายังต้องอาย)  ไม่รู้อย่างนี้เรียกไม่ทันคนหรือไม่รู้จักฉกฉวยโอกาสที่เค้าทำกันทั้งนั้นรึเปล่า แต่เราก็ดีใจในจุดนี้ค่ะ  มีเด็กดี โลกสวย ดีกว่ามีเด็กไอคิวสูงแต่ไม่มีอีคิว   กล้าแสดงออก  กล้าตอบคำถาม ร่าเริง (เว้นตอนแม่ดุ) ค่อนข้างมั่นใจ รวมทั้งเวลาเรียนดนตรีเจอเพื่อนโรงเรียนอื่นด้วย  คิดบวกหรือโลกสวยสำหรับหลายๆ คน ตอนอยู่เนิร์สโดนเพื่อนกัดค่ะ  ครั้งแรกก็พอทำเนา ครั้งที่สองญาติๆ เชียร์ให้สอนให้กัดตอบเลย โทรไปคุยกับครูใหญ่ ครูใหญ่กลับบอกให้บอกลูกว่าเพื่อนไม่ตั้งใจ (งงไหมคะ) ถ้าสู้ตอบอีกฝ่ายก็แรงกลับมาแล้วจะจบได้ไง (ก็จริง) ให้เด็กหัดใช้สมองแก้ปัญหา (น่าจะไปสอนเด็กที่มันตบกันแย่งผู้ชายด้วย...แต่คงไม่ทันเพราะโตถึงวัยจริญพันธุ์ละ) ที่ทำงานเราก็เชียร์ให้ไปเข้าโรงเรียนเอกชนหญิงล้วนสิ...เรามองว่าฐานะเฉลี่ยอยู่เกณฑ์สูงกว่าเรามาก  ถ้าลูกเข้าแล้วร้องเอานั่นนี่ซึ่งเราให้ไม่ได้...เด็กก็จะเสียความมั่นใจซะเปล่าๆ  โรงเรียนที่เราเลือกมีตั้งแต่มามอเตอร์ไซด์รับจ้าง ยันรถยุโรปหรูๆ...ก็เรียนด้วยกันได้ (ไม่เน้นวัตถุว่างั้น)  เคยฟังคุณยายท่านนึงมาบ่น (แบบภูมิใจ) ว่าหลานอยู่อนุบาลต้องใช้ของแบรนด์เนม ต้องขับรถไปรับส่ง ต้องใช้รถหรูๆ ไม่งั้นจะไม่ยอมไปโรงเรียน ..อย่างนี้ก็มี...เรารับไม่ได้ค่ะ จากคุณ : แม่นาล่าจัง เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 00:00:54

ความคิดเห็นที่ 74 ปาบู่มาแล้วค่า ขอโทษที่ให้รอนะคะ (มีใครรอแกหรือไงฮึ) ---------------------------------------------------------------------- คุณแม่น้องโม คห.54 ปาบู่ก็ตัดสินไม่ได้ค่ะ ว่าดีที่สุดไหม อย่างที่บอกไปเบื้องต้นค่ะ หากคุณพ่อคุณแม่พอใจ ก็น่าจะเป็นที่ดีที่สุดสำหรับลูก คือถ้าว่ากันตามหลักพัฒนาการแล้ว เรื่องร่างกาย การเรียนรู้การฟัง การพูด และระเบียบวินัย สำคัญกว่าวิชาการใดๆ เลยค่ะ ในวัยนี้ค่ะ ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันข้อมูลของคุณแม่หลายๆ ท่าทนนะคะ โรงเรียนทางเลือกในไทย ถ้าไม่ปรับตัวเลย แล้วสุดโต่งในทางเดียว จะอยู่ลำบากค่ะ แต่ถ้ามัวแต่จะปรับตัว หลักการที่อยากให้เป็นมันก็เลยทำไม่ได้  เรื่องนี้ก็คงต้องบอกว่าขึ้นอยู่กับหลักการของผู้บริหารโรงเรียนด้วยค่ะ แล้วก็แรงใจแรงพยายามของครูน้อยๆ ในโรงเรียนค่ะ ต่อกันด้วยเรื่องจุกๆ จิกๆ ที่ปาบู่ชอบพูดถึงนะคะ จริงๆ ไม่ใช่เรื่องจุกจิกหรอกค่ะ แค่คำเวอร์ไปงั้นแหละ ฮ่าๆๆๆๆ  เป็นเพียงหลักวิธีเล็กๆ ที่อยากให้ที่บ้านและที่โรงเรียนเป็นไปพร้อมกันค่ะ   ------------------------------------------------------------- อย่างที่คุณพ่อคุณแม่หลายๆ พอได้ยินมาว่าพ่อแม่โรงเรียนทางเลือกต้องปรับตัวและปรับที่บ้านไปพร้อมๆ กันด้วย ดังนั้นสิ่งที่คุณครูจึงพยายามบอกคุณพ่อคุณแม่ หลายๆ โรงเรียนจะมีปฐมนิเทศ อบรมพ่อแม่ก่อนเพื่อให้เข้าใจโรงเรียน และก็จะมีพบปะอบรมแบบนี้โดยต่อเนื่อง ซึ่งพ่อแม่ก็ควรสละเวลาดังกล่าวมาด้วยค่ะ - การอบรมพ่อแม่ ที่มีบ่อยๆ บ่อยกว่าโรงเรียนทั่วไป จัดขึ้นเพื่อให้ทางบ้านเข้าใจโรงเรียนและการปฏิบัติเพื่อให้เกิดผลไปในทางเดียวกันค่ะ หลักการจัดการศึกษาสายทางเลือกจะระบุถึงการจัดสภาพแวดล้อมในการเรียนรู้ของนักเรียนว่ามีผลต่อการเรียนรู้ของเด็ก ตั้งแต่ความคิดสร้างสรรค์ ความมีระเบียบเรียบร้อย จินตนาการ สมาธิ ซึ่งเรื่องสภาพแวดล้อมที่ว่านี้ ไม่ใช่แค่การจัดบ้านจัดห้อง เทคโนโลยี การซื้อหรือใช้ของเล่นจากธรรมชาติเท่านั้น รวมถึงการปฏิบัติตนของคนรอบข้าง โดยเฉพาะคนในครอบครัวเดียวกันก็ต้องรับรู้และเข้าใจไปในทางเดียวกันค่ะ ทั้งนี้ที่ในการพบปะบ่อยๆ ก็เพื่อแลกเปลี่ยนพัฒนาการของลูกๆ ด้วยค่ะ ที่บ้านเป็นอย่างไร ที่โรงเรียนเป็นอย่างไร หากเจอบุคลิกหรือพฤติกรรมที่เป็นปัญหาจะได้ช่วยกันแก้ไขด้วยค่ะ - การดูโทรทัศน์/ของเล่นธรรมชาติ การดูโทรทัศน์ เข้าเรื่องพัฒนาการของการมองเห็น สายตา สมาธิ การเปลี่ยนภาพ การรับภาพ การรับรู้ความรุนแรง ความสำเร็จรูปเห็นชัด ไม่ต้องคิดให้มาก อะไรเลยรวดเร็วไปหมด ทำให้ไม่เข้าใจอารมณ์และการรับความรู้ตัวเอง โป๊ะแตกอย่างเดียว รู้สึกไม่พอใจก็ระเบิดเลย รวดเร็วเหมือนภาพที่เปลี่ยนรวดเร็วในทีวี ที่สำคัญคือจำกัดจินตนาการของเด็กที่จะทำให้เด็กคิดได้ว่า  คน สัตว์ สิ่งของ ที่เรารู้จัก จะมีตัวตนอย่างไร คิดอย่างไร เพราะทีวีบอกทั้งหมด (ปาบู่เองก็ไม่จำกัดเรื่องการดูโทรทัศน์นะคะ แบบนั้นก็ปิดกั้นไปหน่อย แต่ไม่ใช่การเลี้ยงลูกกับทีวีแน่นอน เลือกเรื่องและจำกัดเวลาตามความเหมาะสม และวางเงื่อนไขกำนหดเวลาเลิกให้ชัดเจน และต้องปฏิบัติให้ลูกรู้ค่ะ) สืบเนื่องไปถึงเรื่องของเล่นเลยค่ะ ทำไมไม่ควรเป็นของเล่นพลาสติก เป็นของเล่นที่เป็นชิ้นๆ รู้เลยว่าไว้เล่นอย่างไร ไว้ทำอะไร ดังนั้นครูจึงแนะนำให้คุณพ่อคุณแม่หาของเล่นธรรมชาติ (ธรรมชาติหาไม่ได้ ก็ขอให้สำเร็จรูน้อยที่สุด) ไม่เป็นของเล่นสำเร็จ อาจเป็นแป้งปั้น (กวนแป้งทำเป้นแป้งโดว์ได้เองนะคะ ปลอดสารพิษแน่นอน) เป็นบล็อคไม้เลขาคณิต ยิ่งมาจากธรรมชาติยิ่งดี เป็นลูกหิน ลูกไม้ เมล็ดพันธุ์ไม้ชิ้นใหญ่ๆ (ชิ้นเล็กไปก็ไม่เหมาะกับกล้ามเนื้อมัดเล็กของเด็กนัก) แต่จริงๆ ถ้าเป็นของธรรมชาติ ไม่ว่าจะชิ้นเล็ก ชอ้นใหญ่ หยิบยากลำบากแค่ไหน เด็กๆ ก็จะได้เรียนรู้ว่าสิ่งของชิ้นใดเหมาะกับตัวเขา แล้วนำไปเล่นได้ตามที่เขาคิด (ถ้าเขาเล่นไม่ถนัด ก็จะหาทางแก้ไข แล้วอาจพบวิธีเล่นใหม่ๆ ที่ไม่น่าเชื่อก็ได้ค่ะ) ----------------------------------------------------------------- จะพิมพ์ไปเรื่อยๆ นะคะ อย่าเพิ่งเบื่อกันนะค้าาาาา แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 55 00:53:35 จากคุณ : ปาบู่ผู้พลิ้วไหวไปกับสายลม (PaBo) เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 00:11:17

ความคิดเห็นที่ 75 คุณแม่นาล่าจัง คห.73 อิอิอิ ตอนตั้งชื่อกระทู้ก็คิดแล้วละค่ะ ว่าแรงไปไหมกับคำว่า "แฉ" จริงๆ จะใช้คำว่า แชร์ เสียงใกล้เคียงกันแต่ให้ความรู้สึกดีกว่ามากค่ะ แต่ก็อยากให้กระทู้น่าสนใจค่ะ เลยขอใช้คำนี้ดึงดูดผู้อ่านสักหน่อย แฮะๆๆ ขออภัยที่อาจทำให้รู้สึกตกอกตกใจนะคะ ไม่เจตนาแต่ตั้งใจใช้ค่ะ ฮ่าๆๆๆ เรื่องที่ว่าโรงเรียนทางเลือก มีข้อห้ามมากมายนั้นมีเหตุผลในตัวเองค่ะ ซึ่งปาบู่คิดว่าคุณพ่อคุณแม่หลายๆ ท่านน่าจะพอรู้อยู่แล้วค่ะ อย่างไรจะขอเพิ่มเติมในส่วนที่ปาบู่เรียนรู้มาเช่นกันนะคะ จะพยายามอธิบายนะคะ แฮะๆๆ สิ่งสำคัญคือการรับรู้ และทำความเข้าใจ ถ้าคุณพ่อคุณแม่รับรู้แล้ว แต่อาจยังไม่เข้าใจ จะทำความเข้าใจไปพร้อมๆ กับลูกๆ ในโรงเรียนก็ได้นะคะ ปาบู่ก็ทำอย่างนั้น ^_^ แต่ในเบื้องต้นก็ต้องหาข้อมูล และพร้อมเปิดใจก่อนค้า -------------------------------------------------------------------------------- วิธีการเล่นที่ดูไม่แตกต่าง แต่แฝงสารพัดวิธีการคิดและการแก้ปัญหามากมายให้ลูกๆ ได้เรียนรู้.... - ของใช้ไม่มีสีสัน ควรเป็นของจริง ยึดตามหลักความเป็นจริง ที่โรงเรียนปาบู่ มีเก้าอี้ไม้ ที่ปกติไว้ใช้นั่ง เราเก็บไว้ริมๆ ห้องเพื่อให้มีพื้นที่เล่น เด็กๆ เขาไปช่วยกันยกออกมาหงายข้าง แล้วช่วยกันเข็นมาถามเราว่า "ขอเล่นได้ไหม" ครูก็ตอบว่า "ได้ค่ะ แต่ระวังทับเท้าทับมือนะ เล่นแล้วนำไปเก็บที่เดิมด้วยนะคะ" แล้วเขาก็ไปชวนเพื่อนมาเล่นเก้าอี้ต่อกันเป็นรถไฟบ้าง จับคว่ำหงาย พยายามต่อกันเหมือนต่อเลโก้บ้าง  ต่อเป็นบ้านบ้าง (ที่ห้องเรียนมีผ้าเป็นพื้นๆ และที่ฟั่นเป็นเชือก หลายขนาดที่ให้เขาหยิบมาเล่นได้ค่ะ) เขานำผ้ามาคลุมเป็นหลังคา นำเก้าอี้มากั้นๆ แบ่งห้องกับเพื่อน นำไม้หนีบมาพยายามหนีบผ้ากับเก้าอี้ (จะหนีบได้ไหม เก้าอี้ใหญ่กว่าไม้หนีบนะ ฮ่าๆๆๆ) เขาเลยพยายามไปหาของชิ้นเล็กๆ มาทับผ้าไม่ให้ร่วง แต่ของไม่หนักพอ ก็ไปหาของอื่นมาทับ แต่ก็ยังไม่อยู่ เขาเลยไปหาผ้าชิ้นยาวๆ ที่เป็นเส้นๆ มาผูกค่ะ (แต่ก็ผูกไม่เป็น เลยมาขอให้เราช่วย) กลายเป็นบ้านใหญ่ๆ หนึ่งหลัง ที่สามารถแบ่งห้องกับเพื่อนๆ มีรถไฟอยู่หน้าบ้าน มีถนนและลานจอดรถสมมติของเขาเอง วันนั้นน่ารักมากๆ เรามีบ้านหลังที่เด็กๆ ช่วยกันสร้าง อยู่ในห้องเรียนของเรา แน่นอน พอใกล้หมดเวลา เราก็จะให้สัญญาณว่าหมดเวลาแล้วนะ (โรงเรียนปาบู่ใช้เพลงบอกจังหวะเวลาค่ะ ถ้าเพลงนี้มาแปลว่าเวลาเก็บของแล้วนะ แต่บางโรงเรียนก็ใช้เสียงกระดิ่งไพเราะ บอกเวลาค่ะ เด็กๆ ก็ต้องคอยฟังจังหวะนี้ เป็นการฝึกจดจำและสังเกตรอบข้างจากจังหวะในชีวิตนี่แหละค่ะ)   เมื่อสัญญาณมา ก็ให้ช่วยกันเก็บ ครูก็จะนำลูกๆ เก็บของต่างๆ ช่วยพับผ้า แล้วเก็บเก้าอี้ เข้าที่ทางต่างๆ ให้ลูกๆ นักเรียนช่วยกันทำทุกคนค่ะ ทุกคนจะแย่งกันพับผ้าเลยนะ เพราะการพับผ้าของเราเป็นอะไรที่เป็นมหกรรมมากๆ ต้องสะบัดผ้าเป็นสายรุ้งพลิ้วไหว ให้สายรุ้งกระพือปีกดั่งผี:-)็คือการคลี่ผ้า และสะบัดผ้าให้เป็นผืนแหละค่ะ) แล้วก็พับมามุมชนหมู่ แบ่งครึ่งขนมปังแผ่น ครูจะมีเทคนิคการพาทำ พานำทำงานต่างๆ ของครูแต่ละคนแหละค่ะ ให้เด็กๆ สุนทรีย์ไปกับการทำงานบ้าน จะเก็บเก้าอี้ ย้ายโต๊ะ หรือของใหญ่ๆ ก็ต้องช่วยกัน ของใหญ่ไปก็รู้จักขอแรงเพื่อน และก็ระวังเสียงดัง แล้วอย่าให้เจ็บตัว เที่ยวไหนดี เล่าให้ครูฟังด้วย - เลิกพาเที่ยวห้าง พาทำอาหารง่ายๆ ในบ้าน พาไปสวนสาธารณะ วิ่งเล่นในสวน  เปิดหูเปิดตาที่พิพิธภัณฑ์ ที่สำคัญหลังพาลูกๆ เที่ยวเล่นแล้ว ควรเก็บภาพมาใส่หนังสือ ให้ลูกๆ ช่วยเล่าเหตุการณ์ คุณพ่อคุณแม่เขียนตามที่ลูกเล่า เราใช้ดินสอปากกา ทำให้ลูกก็อยากลองใช้ดินสอเหมือนกัน (ไม่ต้องบังคับให้เขียน เขาก็อยากเขียนอยากวาดในที่สุดไงคะ อิอิ) แล้วอย่าลืมมาเล่าให้คุณครูฟังด้วยก็ได้ค่ะ ฝากลูกๆ มาเล่าก็ได้ คุณครูก็จะได้ฟังลูกๆเล่า ดูเรื่องพัฒนาทางภาษาเพื่อการประเมินได้ด้วยค่ะ - ห้ามการ์ตูน ซูเปอร์ฮีโร่/ห้ามติดรส ติดขนมนมเนยที่ปรุงแต่งรส นมก็ต้องดื่มจืดนะเออ ว่ากันตามตรง ปาบู่จำประเด็นนี้ไม่ได้ ในข้อควรหลีกเลี่ยงนี้ (อย่าว่าเค้าน้า อะฮือๆๆๆ เค้าก็ยังเรียนรู้เช่นกัน) ปาบู่เข้าใจแว่วๆ ในสติ ว่าเป็นเรื่องการยึดติดค่ะ และทำให้ลูกติดอยู่กับสรรพสิ่งที่ปรุงแต่ง กินแต่รสชาติที่ชอบและเลี่ยงแต่รสไม่ชอบ ยิ่งปลูกฝังคุณลักษณะการยึดตัวตนเป็นใหญ่ (เอาแต่ใจ) และในความเป็นจริงข้อหนึ่ง ตัวการ์ตูนฮีโร่มักต่อสู้ผดุงความยุติธรรมด้วยความรุนแรงเตะต่อยกับผู้ร้าย ปลูกฝังความรุนแรงมากกว่าแหละ ผู้ร้ายที่ไหนมานั่งพูดคุยกับตัวร้าย แล้วหาทางสงบศึกด้วยสันติวิธีล่ะ?? ในข้อนี้ ถ้าคุณพ่อคุณแม่รับทราบ หรือมีประสบการณ์เรียนรู้อะไร นำมาเล่าให้พี่น้องพ้องเพื่อนชานเรือนฟัง(อ่านได้)ค่ะ จากคุณ : ปาบู่ผู้พลิ้วไหวไปกับสายลม (PaBo) เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 00:36:49

ความคิดเห็นที่ 76 กระทุ้น่าสนใจมาก ลูกสาวจะเข้า อ.1 ปีหน้า ปีนี้อิแม่หาข้อมูลหนักสุดๆ จากคุณ : saengchot เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 01:07:29

ความคิดเห็นที่ 77 กลับมาต่อด้วยคน (เพิ่งกลับมาจากงานเลี้ยง เจอเพื่อนๆก็ถามกันเรื่องลูก เลยนึกถึงกระทู้นี่) แชร์ประสบการณ์ที่ลูกอยู่แนวนี้มา 8-9 ปี (จากอนุบาลจนปัจจุบัน) พอดีโรงเรียนที่เราเลือก ไม่สุดโต่งเกินไปค่ะ ยังพอมีวิชาการบ้าง (บ้างอะไรของแก การบ้านลูกแม่เห็นแล้วอึ้ง) คือไม่ใช่การบ้านเยอะนะคะ แต่มันต้องใช้เวลาและความเข้าใจอย่างมากทีเดียว เอาง่ายๆ แค่การบวกเลข ครูก็ไม่ได้โจทย์มาแค่ 2+3 ได้เท่าไหร่ แต่จะให้มาเป็น อะไรบวกันแล้วได้ 5 ในหนึ่งคำถามของครูจะมีวิธีคิดที่หลากหลายมากกกกกกกกก แล้วส่วนใหญ่ครูจะไม่ค่อยอยากให้พ่อแม่ "แก้" การบ้านให้ลูก คุณครูที่โรงเรียนจะบอกมาเลย ให้ปล่อยเด็กทำเอง ถ้าไม่ได้ให้เว้นไว้ หรือมาร์คไว้ เพื่อที่ครูจะได้รู้ว่าเด็กเข้าใจหรือไม่ เวลาที่ให้กับลูกคือ การพูดคุย ค้นหาข้อมูลต่างๆ รวมทั้งการสื่อสารระหว่างบ้านกับโรงเรียนด้วย (จะมีสมุดให้เขียนถึงครู หรือ ครูเขียนถึง ผปค. ไว้ด้วยค่ะ) เรื่องอบรมต่างๆ ก็อย่างที่คุณปาบู่บอก คือ มีมาเรื่อยๆ ส่วนใหญ่อบรมพ่อแม่ซะล่ะมาก 555555555 เพราะโรงเรียน(ที่ลูกเรียน) เชื่อว่า "เด็กจะเป็นอย่างที่เราเป็น มากกว่าอย่างที่เราสอน" ฉะนั้นต้องเอาพ่อแม่มาอบรมกานนนนนนนน สุดท้ายที่อยากแชร์คือ พ่อแม่ต้องหมั่นสอบทานตัวเองบ่อยๆ ว่าความตั้งใจของพ่อแม่เปลี่ยนไปหรือเปล่า ไม่ใช่พออยู่อนุบาลยังโอเค แต่พอขึ้น ป.1 ป.2 ก็มาเคี่ยวเข็ญเด็ก ไม่ได้ดังใจพ่อแม่ ก็ไปโทษโรงเรียนว่าสอนยังไงกัน คำถามที่ถามตัวเองเป็นประจำเวลาเจอสิ่งเร้า (เพื่อน/ญาติฯลฯ) คือ "เราอยากให้ลูกได้อะไร" ถ้ามั่นใจในสิ่งที่เลือก ก็เดินหน้าต่อไปค่ะ จากคุณ : ล็อกอินนี้นิสัยดีแต่ปากเสีย เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 01:27:22

ความคิดเห็นที่ 78 เย้ เย้ มีคุณแม่saengchot อยู่เป็นเพื่อน ----------------------------------------------------------------------- - รักสะอาด กับนิสัยไม่ยืดหยุ่น เรื่องจุกจิกที่ประหลาด คือเด็กๆ หลายคนสมัยนี้กลัวดินกลัวทรายมากๆ ค่ะ แต่โรงเรียนแนวธรรมชาติแนวทางเลือกส่วนใหญ่ สนับสนุนให้เด็กๆเรียนรู้และสัมผัสธรรมชาติจริง ครูไม่ได้ลำบากใจที่ลูกๆในดูแลจะกลัวทราย ไม่อยากลงทรายนะคะ แต่สิ่งหนึ่งที่เด็กรู้สึกซึ่งเกิดจากการดูแลอย่างดีจากพ่อแม่ที่ไม่ปล่อยโอกาสให้ลูกเลอะเทอะบ้างสักกะติ๊ด (แบบพอลูกจับดินเสร็จปั๊ป วิ่งเอาผ้าไปเช็ดเลย จะนั่งที่ไหน จะยืนที่ไหน ต้องทำความสะอาดก่อนทุกครั้ง) คือมันทำให้ลูกยิ่งกลัว กลัวเลอะ และกลัวพื้นผิวสัมผัสที่แตกต่าง ทำให้ไม่กล้าสัมผัสธรรมชาติจริงๆ ข้อนี้ปาบู่คิดว่ามันเป็นคุณลักษณะที่จะทำให้ลูกไม่ยืดหยุ่นและตื่นตกใจเมื่อเจอสิ่งแตกต่าง หินดินทรายไม่น่าเกี่ยวกับคนที่ตรงไปทุกอย่างทุกเรื่อง แต่ถ้ามากเข้าจะกลายเป็นคนที่ไม่ผ่อนปรนกับเรื่องราวต่างๆ อยู่ในสังคมลำบากค่ะ เราจะเห็นว่า เด็กๆ สายทางเลือกจะรับฟังคนอื่นอย่างตั้งใจ บางทีอีกฝ่ายหาเรื่องก็ยังไม่รู้ตัวเลยค่ะ จริงๆ ไม่ใช่ไม่รู้ตัวหรอกนะคะ เข้าอาจจะกำลังตั้งใจฟัง และพยายามคิดว่าอีกฝ่ายกำลังรู้สึกอะไร ต้องการอะไร และหาทางแก้ไขสถานการณ์ค่ะ เราจะพบว่าลูกมีวิธีการแก้ไข หรือจะสู้ หรือสรุปจบเรื่องที่ตัวเราเองที่เป็นผู้ใหญ่คาดไม่ถึงทีเดียวค่ะ (ตัวอย่างคุณแม่นาล่าจัง คห 73 และเห็นแว่บที่คุณแม่อีก คห เล่าค่ะ แต่หาไม่เจอ แฮะๆๆ) นอกจากนี้เรื่องผิวสัมผัสของเท้า การให้เท้าได้สัมผัสธรรมชาติจริงๆ ก็ตามที่บอกกันว่าเท้าเป็นหัวใจดวงที่สองที่เป้นจุดรวมประสาทต่างๆ ดังนั้นการให้เท้าสัมผัสกับผิวธรรมชาติต่างๆ โดยตรงจะช่วงกระตุ้นสมองให้เกิดการรับรู้สิ่งใหม่ พัฒนาเซลล์สมองของลูกๆ ด้วยค่ะ  เช่นเดียวกับการได้ใช้มือหยิบจับสิ่งใหม่ๆ และการสูดกลิ่นธรรมชาติต่างๆ ด้วยค่ะ ความแปลกให่เหล่าพัฒนาเซลล์สมองของลูกเราทั้งนั้น แต่ไม่ต้องห่วงเรื่องความไม่สะอาดนะคะ ที่โรงเรียนจะเน้นให้ลูกๆ ฝึกเรื่องการดูแลตนเองและรักษาความสะอาดค่ะ เมื่อเล่นเสร็จทุกครั้ง ก่อนกิน ก่อนนอน ต้องไปล้างมือล้างเท้าให้สะอาด แม้แต่หลักการล้างมือล้างเท้าให้สะอาด ดูแลเช็ดข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัว ครูก็ต้องสอนนะคะ  ช่วงที่เป็นหวัดเป็นไข้ ถ้ามาโรงเรียน เด็กๆ จะรู้ว่าต้องใส่ผ้าปิดปาก ป้องกันการกระจายเชื้อโรคให้เพื่อนๆ ค่ะ  เอาว่าวันๆ หนึ่งอยู่กับงานประจำวันเหล่านี้แหละค่ะ (ปาบู่ขอกรี๊ดดดดด ปาบู่แทบไม่เคยทำงานบ้านเท่าไหร่ ก็เป็นชนรุ่นใหม่เล่นเน็ตติดหนังสือไปตามเรื่องนี่แหละ ทำเป็นนะคะ แต่ไม่ค่อยอยากทำ ก็มาทำทุกงานที่นี่อย่างคล่องแคล่วเพราะลูกๆ ที่รักนี่แหละค่า ฮ่าๆๆๆ) ทุกงานที่ลูกๆ ทำ เราต้องดูแล และสอนผ่านการทำเป็นตัวอย่าง ทำให้เขาดู -ช่วงที่เด็กๆ เล่น จริงๆ เราจะไม่เข้าไปแทรกแซงเลยค่ะ แล้วในระหว่างลูกเล่นๆ ครูก็ควรหางานไปทำเป็นตัวอย่าง (แต่จริงๆ หูตาก็อยู่กับเด็กระวังอุบัติเหตุนั่นแหละ) ซึ่งเป็นการแสดงว่า ทุกคนมีหน้าที่ที่ต้องทำ เราจะไม่รบกวนหน้าที่ของกันและกัน เช่น ลูกเล่นไป ครูก็ไปกวาดใบไม้ใบหญ้าไป อารมณ์ว่าให้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ ลูกๆ ก็อยากช่วยด้วยค่ะ เท่ากับได้ฝึกให้เขาทำงาน และรู้จักการอาสา เพราะนี่คือช่วงเวลาเล่นของเขานะ เขาจะเล่นเราก็ไม่ว่า แต่ถ้าเขาอาสามาช่วยงานเราเราก็ยินดีค่ะ ดังนั้นที่บ้าน ถ้าพ่อแม่จะพาทำงานบ้าน สละเวลาของคุณพ่อคุณแม่ช่วงสั้นๆ พาทำกิจวัตรต่างๆ อย่าเพิ่งให้พี่เลี้ยงทำอย่างเดียวค่ะ เพราะพี่เลี้ยงก็จะทำให้ เด็กๆไม่ได้ทำ ตัดปัญหาความวุ่นวายก็จริง แต่เด็กๆ ก็จะไม่ได้ฝึกคุณลักษณะนิสัยในการทำงานตนเองอย่างต่อเนื่องค่ะ ถ้าเด็กๆ ไม่ฝึกให้เป็นนิสัยไป โตก็จะแก้ลำบาก   เมื่ออยู่ที่โรงเรียนครูพาทำ แม้ครูไม่ได้บังคับ แต่เพราะเพื่อนๆ ทำ เด็กที่ไม่สนใจก็ทำตามเพื่อนไปด้วย เหมือนเล่นสนุกกับเพื่อน เด็กๆ เหมือนมนุษย์ทุกคนที่กลัวแตกต่างค่ะ เขาจะทำเขิน แยกตัวไปตลอดไม่ได้ ต้องรู้จักการเข้ากลุ่ม เล่นและทำงานไปกับเพื่อนค่ะ เพราะฉะนั้นก็อยากให้ที่บ้านทำด้วย อยากให้คุณพ่อคุณแม่พาทำงานบ้าง หรือกิจส่วนตัวบ้าง รบกวนว่าอย่าปล่อยให้เป็นหน้าที่พี่เลี้ยงหรือญาติผู้ใหญ่เราเท่านั้นค่ะ (พูดซ้ำทำไมยะ เมื่อกี้บอกคุณแม่คุณพ่อไปแล้วนี่) ----------------------------------------------------------------------- ขอโทษที่ยาวนะคะ ปาบู่ชอบสั้นๆ กระชับเหมือนกัน แต่ไม่รู้ทำไม ต้องติดอธิบายทุกที อะไรที่รู้ ก็อยากเล่าให้หมดค่าาาา จากคุณ : ปาบู่ผู้พลิ้วไหวไปกับสายลม (PaBo) เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 01:36:44

ความคิดเห็นที่ 79 ว้าววววว คุณแม่ล็อกอินนี้นิสัยดีแต่ปากเสีย ก็ยังอยู่เป็นเพื่อน แต่ปาบู่เชื่อว่าคุณแม่ปากไม่เสียหรอก ถ้าเจอหน้ากันนะ ปาบู่นี่แหละเสียกว่าเยอะ ฮ่าๆๆ แต่ไม่เคยเสียกับลูกๆ ของปาบู่ที่โรงเรียนนะ รับรองด้วยเกียรติของลูกเสือสามัญรุ่นใหญ่เลย ------------------------------------------------------------------------------ - พูดเสียงดัง ไม่ยอมหรือโมโหก็ต้องขึ้นเสียง (มีแนะนำให้พ่อแม่ใช้นำเสียงเวลาพูดกับลูกด้วยล่ะ >.< เยอะไหมละ ฮี่ๆๆๆ) ข้อนี้มาจากสิ่งแวดล้อมค่ะ คุณพ่อคุณแม่ และคนที่บ้านต้องสังเกตธรรมชาติของตนเองว่า เราเสียงดังหรือไม่ ขึ้นเสียงหรือเปล่า เวลาที่เรามีปัญหาเราแก้ไขอย่างไร เงียบเลยไหม พุ่งชนเลยไหม สิ่งเหล่านี้ส่งผลกับลูกๆ ค่ะ ที่โรงเรียนปาบู่ และเชื่อว่าโรงเรียนทางเลือกทุกโรงเรียนไม่ว่าหลักการไหนค่ะ คุณครูจะต้องสำรวจตนเอง และกำหนดการพูด การกระทำ มารยาทของตนเองให้ดี การพูดจาภาษา คำควบกล้ำ การขึ้นเสียงใช้น้ำเสียงเวลาโกรธ เวลาห้ามเด็กๆ จะชะแว่บเป็นทำตัวเป็นเพื่อนพระเอกแทรกตรงกลาง แล้วพูดเสียงดังโฉงเฉงห้ามไม่ได้ เราเงียบ เขาเงียบ เขาจะรู้ว่าเรื่องทุกเรื่องไม่ใหญ่โต ไม่จำเป็นต้องโวยวาย การพูดของผู้ใหญ่ เป็นสิ่งที่ลูกๆ จะได้เรียนรู้และเลียนแบบที่จะเป็นทักษะการใช้ภาษาของเขา และการฟังด้วยค่ะ เขาได้ฟังสิ่งดี พูดสิ่งดี ชัดเจน ควบกล้ำชัด เขาก็จะเลียนแบบการใช้ภาษาของเรา เราต้องฟังเป็น ให้เป็นตัวอย่างด้วยนะ นั่นก็คือฟังเด็กๆ พูดให้จบนี่แหละค่ะ บางทีครูเข้าใจลูกๆ ก่อนลูกพูดจบอยู่แล้วค่ะ แต่ถ้าเราไปตัดบทเขาฉับ ฉับ เขาก็จะไปตัดบทไม่ฟังเพื่อนพูด เวลาเขาเล่นกันด้วยค่ะ  เป็นอีกเรื่องที่นำไปสู่การสอนผ่านบทเพลงและนิทานที่ใช้ภาษาสวยงาม (ไม่ว่าเนื้อเรื่องจะจบแฮปปี้หรือไม่แฮปปี้ก็ตาม เพราะฉะนั้นนิทานของครูทางเลือก -อย่างน้อยก็ในโรงเรียนปาบู่ จึงไม่ได้สวยงามตลอดเวลา เพราะชีวิตคนเราไม่ได้งดงามตลอด มีทุกข์มีเศร้า มีไม่สมหวัง และมีตายจากด้วย เด็กๆ ได้เรียนรู้สิ่งนี้จากนิทานของครูนี่แหละค่ะ (แต่ไม่อยากให้เรียนจากเรื่องจริงที่ชัดเจนในทีวีนะ) คุณครูต้องมีเทคกะนิกสอนเรื่องภาษาและการฟังจากนิทาน เพลงและการงานประจำวัน มีสื่อการสอนเป็นธรรมชาติ ผ้า ตุ๊กตาไม่มีหน้า (ให้จินตนาการเอง) พ่อคุณแม่ควรพูดจาด้วยความระมัดระวังอารมณ์และภาษาด้วยนะคะ ไม่ได้สอนนะ แค่บอกเล่าค่ะ อิอิ - ความร่วมมือ ข้อนี้สำคัญค่ะ คุณพ่อคุณแม่หลายคนไม่ต่อต้านหลักการแต่ก็ไม่สนใจเป็นพิเศษ อาจไม่มีเวลาดูแลจัดการ ก็ให้พี่เลี้ยงให้ญาติดูแลไปตามสภาพ ของเล่นไม้ซื้อให้ แต่ไม่เคยเล่นกับลูก ลูกร้ายลูกดีก็จัดการไปตามสภาพ ลูกดื้อเผลอก็ปล่อย ลูกไม่ค่อยกินข้าวปลา ก็แก้ง่ายๆ ไว้ก่อนที่อาหารเสริม ลืมไปว่าลูกต้องการฝึกฝน หรือต้องการตัวอย่างที่ดีจากพ่อแม่ด้วยเช่นกัน ปาบู่ไม่ได้ว่าใครนะเออ เพราะสังคมการงานธุระยุ่งยากก็ต่างๆ กันไป คุณครูทุกคนก็เข้าใจ แค่ขอเล่าโอดครวญ เอ้ย เล่าถึงปัญหานิดหน่อยที่บางทีคุณครูก็พบ และยอมรับว่าคุณครูเองก็จัดการไม่ได้ จะไปฉุดกระชากลากคอคุณพ่อคุณแม่มานั่งเทศนา และบังคับทำก็ไม่ได้นิ นอกจากจะให้ลูกๆ เด็กน้อยลูกศิษย์ของเราเรียนรู้ไปจากโรงเรียนให้มากที่สุด บอกหรือแนะนำพี่เลี้ยงไปด้วยก็มี -------------------------------------------------------- หลักการเหล่านี้ ปาบู่ก็ไม่ได้ถูกตามหลักการใดหลักการหนึ่งไปทั้งหมดนะคะ ปาบู่เองประการณ์การในโรงเรียนทางเลือกจริงๆ ยังน้อยกว่าคุณแม่คุณพ่อในชานเรือนเสียด้วยซ้ำ แม้จะเรียนครุศาสตร์ และอบรมสารเพทางเลือกก็ตาม และถ้าคุณพ่อคุณแม่สังเกตและรู้จักหลักการของโรงเรียนทางเลือกอยู่บ้างแล้ว คงรู้สึกว่ายัยคุณครูปาบู่นี่มันมั่วชอบกล เดี๋ยวดูวอลดอร์ฟ เดี๋ยวดูมอนเตส มีศิลปะแปลกๆแบบเรกจิโอ เดี๋ยวบ่นเรื่องโครงการตามหลักโปรเจค เดี๋ยวให้ไม่ยึดติดตามคิดวิถีธรรม คือตัวปาบู่ก็ไม่ใช่สายใดสายหนึ่งชัดเจนหรอกค่ะ แต่ก็นีโอฮิวแมนนิสต์พอตัวทีเดียวล่ะ ที่เหลือๆ ก็นำมาปรับและคิด(ไปเอง)ให้กลายเป็นความเข้าใจของตัวเองเหมือนกัน ปาบู่เป็นหุ่นยนต์บูรณาการแบบมั่วซั่วแต่จริงใจ รักจริงนะเออ ฮ่าๆๆ คุณพ่อคุณแม่อาจได้เรียนรู้หลักการจริงๆ มากกว่านี้ก็ได้ค่ะ อย่าเชื่อปาบู่ไปทั้งหมด กาลามสูตรว่าไว้ อย่าเชื่อโดยไม่พิจารณา คุณพ่อคุณแม่มีโอกาสศึกษาเพื่อลูกๆ ของเราได้มากกว่านี้แน่นอนค่ะ อิอิ ขอเป็นเพียงข้อมูลเล็กๆ ช่วยให้คุณพ่อคุณแม่เลือกพิจารณาโรงเรียนของลูกค่ะ เอวังในวันนี้ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ จากคุณ : ปาบู่ผู้พลิ้วไหวไปกับสายลม (PaBo) เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 01:48:40

ความคิดเห็นที่ 80 ถ้าเรามีลูกก็จะให้เข้า รร. ทางเลือกเหมือนกันจ้า  จากคุณ : Candy Shop เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 01:54:00

ความคิดเห็นที่ 81 อยากส่งลูกเรียน รร ทางเลือกมากๆ แต่ปัญหาคือ รร ทางเลือก มักไกลบ้านเสมอ ไม่อยากให้ลูกต้องกินนอนในรถ จะย้ายบ้านก็ทำไม่ได้ เลยเลือกเรียนใกล้บ้าน แอบเสียดายแทนลูก จากคุณ : แม่น้องเอเอ เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 07:47:52

ความคิดเห็นที่ 82 เราเห็นต่าง เราเองตั้งใจอยากให้ลูกเรียน แนววิชาการ โดยที่เรา ส่งเค้าเรียน ตั้งแต่ อนุบาล ซึ่ง ตอนนี้กำลังขึ้น อ1 แต่ไม่รู้เจ้าตัว จะไปได้ไกลขนาดไหน แต่ความเห็นเรา ในเมื่อคนจะต้องแข่งขัน กันเข้าโรงเรียน มหาลัย หรือการทำงาน เรากลัวว่าลูกเราที่เรียน แนวทางเลือก จะรับแรงกดดันไม่ได้ (อันนี้เราอาจเข้าใจผิดก็ได้นะ แต่ไม่กล้าพิสูจน์ โดยเอาลูกมาทดลอง) สิ่งหนึ่ง ในการที่เราเลือกโรงเรียน เรามองเอกชน โรงเรียน คริสต์  ถามว่าทำไม ไม่มองโรงเรียนวัดใกล้บ้าน หรือโรงเรียน กทม  เราไม่มั่นใจเรื่องมาตรฐานครูผู้สอน และสังคมของเด็ก เราเองเคยไปฝึกสอนในโรงเรียน สังกัด กทม เราเจอกะตาเลยว่า ครูสอนเด็กอ่านภาษาอังกฤษ คำง่ายๆ ผิด และผิดหลายคำด้วย ซึ่งเราไม่อยากให้ลูกเราได้รับในสิ่งที่ผิดแบบนั้น เราเลยเลือกโรงเรียน เอกชน ซึ่งเราได้ถามคนรอบข้างที่ลูกเรียน อยู่ว่าสังคม และการเรียนของเด็กที่ได้ ใช้ได้กับชีวิตประจำวันของเด็กไหม กล้าพูด กล้าคิดไหม เรื่องกล้าพูด กล้าคิด การเคารพต่าง ๆ มันเริ่มจากครอบครัวด้วยนะคะ ถ้า พ่อแม่ไม่เปิดโอกาส ให้ลูกคิด ลูกแสดงความคิดเห็น หรือสอนเรื่องอ่อนน้อมถ่อมตน ไปที่โรงเรียน สิ่งเหล่านี้มันไม่เกิดหรอกค่ะ เค้าก็แค่ทำที่โรงเรียน กลับบ้าน เป็นอีกแบบก็มี ดังนั้น ครู คนแรก คือพ่อแม่ จะต้องอบรมสั่งสอน และเป็นแบบอย่างที่ดี กับลูก นั้นสำคัญกว่าที่จะเลือกโรงเรียนไหนให้กับลูกนะคะ จากคุณ : sweetmeringue เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 08:20:17

ความคิดเห็นที่ 83 สวัสดีค่ะ เรื่องทุกเรื่องมีหลายมุมมอง เลือกให้เข้ากับความเชื่อและปัจจัยที่สมควรค่ะ ขออนุญาตไปทำงานค่า จากคุณ : ปาบู่วันนี้มึนงง (PaBo) เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 08:52:23

ความคิดเห็นที่ 84 มีข้อสงสัยเพิ่มค่ะ คุณครูทุกท่านคะ อยากถามว่า โรงเรียนทางเลือกที่คุณครูเคยมีประสบการณ์สัมผัสการเรียนการสอนและบรรยากาศสังคมของเด็กมา เด็กนักเรียนช่วงชั้นสูงๆ ขึ้นไป มีที่พูดจาหยาบคาย หรือใช้สรรพนามสมัยพ่อขุน เรียกแทนกันเพื่อแสดงความสนิทสนมมากเป็นพิเศษ กับเพื่อนนักเรียนด้วยกัน บ้างมั๊ยคะ เพื่อนเด็กนักเรียนด้วยกัน มีการล้อเลียนกันมั๊ย มีการโกรธไม่พอใจ ทะเลาะกันบ้างมั๊ย มีการใช้คำพูด หรือการกระทำ ที่ทำให้อีกฝ่ายนึงรู้สึกไม่ดี บ้างมั๊ย เพราะสังคมของเราในปัจจุบัน เต็มไปด้วยสิ่งเหล่านี้ ประเทศอื่นก็อาจจะแต่จะรุนแรงต่างกันตามวัฒนธรรมประเพณีและกฎหมาย ในรุ่นเรากันเองก็เห็นชัดเจน กับค่านิยมที่ว่า แรง หยาบคาย แต่ตรงไปตรงมา ดีกว่า แอ๊บเงียบ เรียบร้อย แต่... ถ้าสืบทอดค่านิยมอย่างนี้ สังคมอนาคต คงแรง กันน่าดู ไม่ต้องเอาใจเขามาใส่ใจเรากันแล้ว เห็นด้วยอย่างยิ่งเลยค่ะ ที่ พ่อแม่ และครอบครัวเป็นจุดเริ่มต้น เป็นแบบอย่าง แบบแผนที่สำคัญ ในทุกด้านของชีวิตเด็กเลย ยอมรับว่า การที่เราจะพยายามส่งลูกเรียน โรงเรียนเอกชน ที่มีแนวทางสวยงาม ด้วยเพราะเราต้องการให้ลูกเรา ห่างไกลจากความรุนแรง ภัยอันตราย แต่สุดท้ายแล้ว เราก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่า ลูกจะสามารถเติบโตขึ้นมา มีความสุข เป็นคนดี มีใจเมตตา กล้าหาญ อ่อนโยน รับมือได้กับความโหดร้าย ปัญหา อุปสรรถ ทุกรูปแบบ อย่างรอดปลอดภัยค่ะ แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 55 10:00:16 แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 55 09:49:55 จากคุณ : ) (briarrose) เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 09:48:07

ความคิดเห็นที่ 85 ผมเคยเจอประสบการณ์ตรงกับโรงเรียนทางเลือกมาแล้ว บอกตรงๆว่าเข็ดจนตาย โรงเรียนที่ว่านั้นคือโรงเรียนแสนสนุกไตรทักษะ แถวๆเลียบทางด่วน เคยไป open house มาแล้วก็รู้สึกชอบเหมือนกับหลายๆคนที่ยังไม่เคยสัมผัสการเรียนแนวนี้มาก่อน ชอบจนกระทั่งตัดตัวเลือกอื่นหมดเลือกแห่งนี้ไว้แล้ว สุดท้าย โรงเรียนเลิกกิจการแบบไม่ทันให้เด็กและผู้ปกครองตั้งตัว เจ้าของที่เคยสร้างภาพว่ารักเด็ก รักธรรมชาติ หลักการวอลดรอฟเป๊ะๆ ให้เหตุผลสั้นๆว่ามันไม่คุ้มในเชิงธุรกิจ ต้องเอาที่ดินไปทำธุรกิจอื่นที่ทำกำไรได้มากกว่า เหมือนโดนตบหน้าครับ เขาเดินกอดคอไปกับเราร่วมทุกข์ร่วมสุขกันสร้างอนาคตเด็กและโรงเรียนไปด้วยกัน จู่ๆเขาถีบเราลงเหวบอกว่าไม่เอาแล้วแยกทางกันเถอะ เขาหักคอเด็กให้ไปหาที่เรียนเอาดาบหน้าเอาเอง เด็กเรียนป.6 ต้องไปเรียนซ้ำชั้นในโรงเรียนปกติเพราะความรู้ไม่ทันกัน บางคนต้องถอยไปสองสามปี ตอนที่เด็กเรียนอยู่เขาเอาป้ายโรงเรียนออกแล้วเอาป้ายโครงการใหม่ขึ้นให้ช้ำใจเล่น เด็กมาเรียนทั้งน้ำตา ผู้ปกครองบ้าแทบจะเป็นโรคจิต ถ้าจะเลือกโรงเรียนทางเลือกให้ลูก ขอให้เลือกโรงเรียนที่มีความตั้งใจจริงไม่ใช่สร้างภาพ ไม่ทิ้งเด็ก มีสัญญาเช่าที่ยาวนาน อย่างน้อยก็นานพอที่ลูกเราจบการศึกษา เบื้องหลังยังมีอีกมากมายเชน การอ้างว่าจะย้ายไปที่ใหม่ ไปดูที่มาแล้วสวยมาก ให้ผู้ปกครองมาระดมทุนสร้างโรงเรียนกันใหม่โน่นนี่ พอมีคนมาตรวจสอบพื้นที่โดยละเอียดกลับพบว่า ที่ใหม่ที่ว่ามันเคยถูกใช้เป็นที่ทิ้งขยะ ให้กรมควบคุมสิ่งแวดล้อมมาตรวจพื้นดินพบว่า พื้นดินมีสารเคมีที่เกินระดับความปลอดภัย มันเหมือนกับโดนตบหัวซ้ำไปซ้ำมาครับ จนสุดท้ายต้องยอมถอยสองสามก้าวให้เขาเดินต่อไปได้สิบก้าว ลูกต้องเรียนพิเศษ ต้องซ้ำชั้น ก่อนจะเลือกโรงเรียนให้ลูก ลองศึกษากฏหมาย พรบ.โรงเรียนเอกชน ดูก่อนนะครับ แล้วท่านจะรู้ว่า กฏหมายนี้ไม่ได้ช่วยเหลืออะไรพ่อแม่ผู้ปกครองมากเท่าไหร่ มันเอื้อกับนายทุนมากกว่า เช่น ถ้าโรงเรียนอยากจะเลิกกิจการก็สามารถบอกเลิกปุบปับได้โดยต้องบอกก่อนล่วงหน้าหนี่งเทอม แล้วใครมันจะไปเตรียมตัวทัน หลายคนเข้าใจผิดว่าโรงเรียนสามารถย้ายไปเปิดที่ใหม่ได้ ความจริงคือ ไม่ได้ครับ เพราะการให้ใบอนุญาตในการก่อตั้งโรงเรียนนั้นจะผูกมัดกับสถานที่ตั้งของโรงเรียน หากจะย้ายที่ก็ต้องได้รับใบอนุญาตใหม่ก่อน จะให้เปิดเพิ่มได้ในกรณีที่โรงเรียนหลักยังดำเนินกิจการอยู่และต้องการเปิดสาขาเท่านั้น ผมผ่านบทเรียนตรงนี้มาก ขอเตือนว่า อย่าอยู่ในโลก fantacy ให้มากครับ มองโลกในความเป็นจริงเพื่อที่เราสามารถพาลูกเราอยู่รอดในสังคมได้ หลักการดีๆในต่างประเทศมันไม่ได้หมายความว่าจะสามารถนำมา deploy ในบ้านเราได้ตราบใดที่สังคมบ้านเรายังเป็นทุนนิยมสุดโต่ง ธุรกิจไม่ว่าจะอยู่ในเรื่องใดก็เดินอยู่บนเส้นทางนี้ทั้งนั้น concept ดีแต่นำมา commercial ไม่ได้ ไปไม่รอด ความเดือดร้อนก็ตกที่ผู้ปกครองและเด็ก ที่นี่ประเทศไทยครับ เรากำลังพัฒนา หมายความว่า เรามีความเสี่ยงสูงกว่าประเทศพัฒนาแล้ว เราอยากให้ลูกเป็นคนดี เป็นคนเก่ง เป็นคนที่เข้าใจจิตใจคนอื่น เข้าใจธรรมชาติ โรงเรียนเป็นเพียงส่วนหนี่งครับ ทุกอย่างพ่อแม่ต้องเป็นคนชี้นำและสั่งสอนเป็นหลัก เราสามารถสังเกตพัฒนาการของลูกเราได้ต้วยตัวเองครับ จากคุณ : พ่อน้องพลอย เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 10:27:48 A:115.67.160.148 X: TicketID:260372

ความคิดเห็นที่ 86 มันอาจจะใช่สำหรับคนที่ีฐานะค่ะ แต่สำหรับคนยากจนถึงปานกลาง การศึกษาเป็นสิ่งเดียวที่จะทำให้คุณภาพชีวิตและครอบครัวเค้าดีขึ้น จึงทำให้ครอบครัวมุ่งมั่นให้ลูกเรียนเก่งเรียนดี การศึกษาแนวนี้เอื้อให้กับบางครอบครัวค่ะไ่ม่ใช่ทั้งหมด ประเทศเรามันแย่งกันกินแย่งกันใช้ค่ะ คนดีอย่างเดียวเอาตัวเองรอดยากค่ะ เราต้องทำใจเพราะสังคมมันเปนอย่างนี้จิงๆถ้าไม่หลอกตัวเองนะค่ะ จากคุณ : คุณแม่ครับผม เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 11:34:56

ความคิดเห็นที่ 87 อ่านกระทู้นี้แล้วเพลินจังค่ะ ขอบคุณคุณปาบู่และทุกท่านมากเลยที่มาแชร์ข้อมูลกัน จากที่ไม่เคยคิดอยากมีลูกเลย เพราะว่ารู้สึกว่ามันคงยากที่จะลูกโตมาเป็นเด็กดีในสังคมแบบนี้ พอมาอ่านทู้นี้ก็เพิ่งได้รู้จัก รร ทางเลือก  แล้วก็รู้สึกว่าถ้าเรามีลูกก็จะให้เข้า รร ทางเลือก เราเองตั้งแต่เล็กจนโต จนจบมหาวิทยาลัย ก็เรียน รร ธรรมดาทั่วไป ไหลไปตามกระแสสังคมทั่วไป โชคดีที่คุณพ่อคุณแม่คอยสั่งสอน ให้เรารอดปลอดภัยมาในสังคมนี้ได้ และเราก็เชื่อว่าเราเป็นคนดีคนนึง แต่ที่เราเสียดายคือ ระบบการศึกษาไทยทำให้เราเป็นคนที่เอาแต่รอรับข้อมูลที่คุณครูให้มา ทำตามที่คุณครูและผู้ใหญ่อยากให้ทำ เราคิดเองไม่เป็น ไม่คิดนอกกรอบ รู้แต่ว่าเราต้องเรียนวิชาต่างๆ ในโรงเรียน เพื่อที่จะสอบเข้ามหาวิทยาลัย เืพื่อที่จะเรียนให้ได้คะแนนดีๆ แล้วออกมาทำงานให้ได้เงินเดือนเยอะๆ กว่าเราจะรู้ัตัวว่าเราชอบอะไร ก็สองปีหลังจากจบมหาวิทยาลัย ... เราเพิ่งมาเห็นโลกกว้าง มารู้ว่าคนที่เค้าประสบความสำเร็จไม่จำเป็นต้องเรียนให้ได้เกียรตินิยม วิชาที่ควรเรียนรู้คือวิชาชีวิตที่โรงเรียนและมหาวิทยาลัยที่เราเรียนไม่เคยสอน ยังไงเราก็ยังสำนึกในพระคุณของโรงเรียนและอ.ที่สอนเรามาอยู่เสมอ แต่ว่า... ถ้าตอนนั้นเราเลือกได้ เราคงเลือกเรียนโรงเรียนทางเลือก แล้วก็คงค้นพบตัวเองเร็วกว่านี้ ปล. อยากถามว่าคุณครู รร ทางเลือกจำเป็นต้องจบครูไหมคะ  ป.ตรีสายอื่นได้ไหมคะ จากคุณ : เด็กหญิงจริงใจ เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 15:11:02

ความคิดเห็นที่ 88 โรงเรียนทางเลือกทุกโรงเรียน ก็เหมือนโรงเรียนเอกชนทั่วๆไปค่ะ จึงต้องได้รับการประเมินจากรัฐเช่นกัน การประเมินก็ดูจากผลการสอบระดับประเทศของนักเรียน ซึ่งควรได้ผลเท่าๆกับเด็กโรงเรียนสายหลัก มีงานมีโครงการโชว์ได้ และที่สำคัญมีครูที่มีใบประกอบวิชาชีพในจำนวนที่กำหนดด้วย ดังนั้นโรงเรียนทางเลือกก็อยากได้ครูที่มีใบประกอบวิชาชีพค่ะ แต่ครูก็เหมือนคุณพ่อคุณแม่ค่ะ มีหลักการมีความชอบเหมือนกัน ครูที่มีใบประกอบก็เลือกหลักการของโรงเรียนที่จะทำงานเช่นกัน มันก็เป็นความสุขในการทำงานค่ะ (แน่นอน ถ้าไม่ใช่รับราชการ ก็ต้องเลือกเงินเดือนเหมือนกัน ครูก็ต้องกินอยู่นะเออ) แต่ก็ยอมรับว่าโรงเรียนปาบู่รับสายอื่นที่เกี่ยวข้องด้วยค่ะ แต่ปาบู่เชื่อว่ายิ่งถ้าจบสายศึกษาศาสตร์/ครุศาสตร์ และมีใบประกอบวิชาชีพด้วยยิ่งดีต่อโรงเรียนด้วยค่ะ ---------------------------------------------- ดีใจที่มีคุณพ่อคุณแม่และคุณครูมาแลกเปลี่ยนค่ะ จากคุณ : ปาบู่ผู้พลิ้วไหวไปกับสายลม (PaBo) เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 19:48:25

ความคิดเห็นที่ 89 "คนดีอย่างเดียวเอาตัวเองรอดยากค่ะ" เห็นด้วยค่ะ ดีอย่างเดียวเอาตัวรอดยาก เพราะฉะนั้น รร.แนวนี้จะไม่ให้เด็กดีอย่างเดียว ^ ^ ต้องดี และ เก่งในการใช้ชีวิต การเรียนเป็นส่วนนึงของการใช้ชีวิต ถ้าคน คนนึงเข้าใจตัวเอง เข้าใจชีวิต เค้าจะรู้เลยว่าเค้าจะควรทำอย่างไร แหะแหะ แต่ก็ไม่ได้บอกว่า รร.แนววิชาการเด็กจะไม่รู้จักการใช้ชีวิตนะคะ อันนี้ พ่อแม่ก็สอนได้ค่ะ แต่ว่า สังคม รร.ช่วยสอนด้วยยิ่งดีค่ะ มีหนังสือเล่มนึงที่น่าสนใจ น่าอ่านค่ะ ถ้าใครสนใจลองหาอ่านดูนะคะ "พาลูกค้นหาความนับถือตัวเอง" ของ ศจ.พญ. อุมาพร ตรังคสมบัติ จากคุณ : * - * เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 20:10:51 A:124.122.182.99 X: TicketID:350249

ความคิดเห็นที่ 90 เกาะมาตั้งแต่วันแรก อยากให้ลูกเข้าโรงเรียนทางเลือกนะคะ( คงเหมือนคุณพ่อคุณแม่หลายท่านที่นี่) แต่.......... จังหวัดที่เราอยู่เพิ่งมีเปิดโรงเรียนเดียว คุยกะพ่อเค้าว่าแล้วถ้าเค้าไปไม่รอดหล่ะลูกเราจะไปต่อยังไง เลยตกลงกันว่า งั้นเรามาทำตัวเป็น"พ่อ-แม่" ทางเลือกกันดีกว่าไหม ไม่ต้องเอาลูกตัวเองไปแข่งกับใคร ( เราไม่ชอบการเปรียบเทียบ นิ้วเรา 5 นิ้วยังไม่เท่ากันเลย ) ให้ลูกได้วิ่งกับดินกับทรายดีกว่าไหม ( อยากให้ลูกได้ใช้ชีวิตง่ายๆ แต่ข้อนี้ยากจริงแม่มันเป็นคนกรุงเทพที่ติดห้างแต่หลงมาอยู่ต่างจังหวัด) สื่อเดี๋ยวนี้ผลักดันให้เด็กโตเร็วไปป่าว ( ทุกวันนี้ลูกเราเลยรู้จักแต่ลุงยุทธ์ กะ Barney  มีทีวีไว้เป็นของตั้งโชว์ ดูทีวีเดี๋ยวคุยกันน้อยลง) หัดให้เค้า แสดงความต้องการของตัวเองอย่างสุภาพ ( ให้เค้ากล้าคิดกล้าทำอย่างไม่ก้าวร้าว) กำลังพยายามลองอยู่นะคะ ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง ก็คงต้องลองต่อไป.     แต่ก็เพิ่งเริ่มทำได้เท่านี้ค่ะ ต้องปรับตัวเองด้วย จากคุณ : ไฟกลางธาตุ เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 21:22:57

ความคิดเห็นที่ 91 โรงเรียนทางเลือกมีน้อย แล้วการจะสร้างโรงเรียนทางเลือกที่ตรงตามหลักการจึงต้องใช้เงินปริมาณมหาศาล ต้องหาที่หาทาง ยิ่งถ้าอยู่ในกรุงเทพ ต้องเสียสารพัดเสียค่าที่ทาง ค่าบุคลากร ครู คนทำงาน ค่าผู้เชี่ยวชาญที่เป็นไปตามหลักการของโรงเรียน ฯลฯ จึงไม่แปลกที่โรงเรียนทางเลือกส่วนใหญ่จะกลายเป็นโรงเรียนแพงระยิบ กลายเป็นที่ทางของคนกลุ่มที่พอมีเงิน เด็กๆ ที่มาเป็นเพื่อนๆ กันจึงมาจากสังคมระดับเดียวกันหรือใกล้เคียงกัน หล่อหลอมมาในรูปแบบคล้ายคลึงกันค่ะ - พร้อมแรงกดดันจากความแตกต่าง - พร้อมรอคอยให้ผลของหลักการทางเลือกแสดงผล แม้จะช้า - พร้อมให้ความร่วมมือกับโรงเรียน - ลองพิจารณาให้ดีว่าคุณต้องการสภาพแวดล้อมที่ดีพร้อม(หรือจะใช้คำว่าอุดมคติ ปั้นแต่ง หรือคำไหนก็เถอะ) และพร้อมสนับสนุนต่อไป - โรงเรียนไม่ควรอยู่ไกลบ้านนัก ลูกๆ ยังเล็ก การเดินทางนานๆ ทำให้เหนื่อยและความพร้อมในการเรียนรู้ลดลง - ทุนทรัพย์พร้อม อย่างไรก็ตามทั้งหมดนี้ ปาบู่อยากบอกว่า ปาบู่เชื่อมั่นในโรงเรียนทุกหลักการค่ะ++ จากคุณ : ปาบู่ผู้พลิ้วไหวไปกับสายลม (PaBo) เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 21:27:52

ความคิดเห็นที่ 92 ขอบคุณที่มีกระทู้ดี ๆ อย่างนี้ค่ะ เคยหาข้อมูลโรงเรียนทางเลือกมาก็มากแต่ไม่ค่อยมีที่มาจากประสบการ์ณจริง ได้ข้อมูลดี ๆ เพื่อประกอบการตัดสินใจเยอะเลยค่ะ ถ้าจะรบกวนสอบถามว่าเรื่องการสอบเข้าโรงเรียนทางเลือกจะสอบผ้ปกครองด้วย ไม่ทราบว่าสอบอะไรบ้างคะ แล้วถ้าผู้ปกครองตอบไปในแนวทางเดียวกันหมด (คือเข้าใจในระบบการเรียนโรงเรียนทางเลือกคิดว่าน่าจะตอบคล้าย ๆ กันหมด) แล้วจะเอาเกณฑ์อะไรมาตัดสินรับเข้าเรียนคะ รบกวนผู้รู้ตอบทีนะคะ ปีหน้านี้ลูกสาวก็จะเข้าเรียนแล้ว คิดว่าจะให้เข้าโรงเรียนทางเลือกใกล้ ๆ บ้านค่ะ เพราะตอบโจทย์เราได้ จุดมุ่งหมายการเลี้ยงลูกของเรากับสามีคือ ให้ลูกมีความสุข เป็นคนดี และเอาตัวรอดในสังคมนี้ได้ก็พอแล้วค่ะ. ^--------^    ้ จากคุณ : Ai's MaMa เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 21:40:15

ความคิดเห็นที่ 93 ยังตามอ่านเรื่อยๆ ^ ^ มาตอบคุณแ่ม่ briarrose จากประสบการณ์ตรงก่อน เรื่องเด็กพูดคำหยาบ หรือ ภาษาพ่อขุน - โรงเรียนไหนก็มีค่ะ ไม่เว้นแม่แต่โรงเรียนทางเลือก (ถ้าเราไม่พยายามจะหลอกตัวเองให้โลกสวยไปวันๆ) ในห้องเรียนลูกสาวก็มีบ้างประปราย แต่ถ้าเทียบกับเด็กข้างนอก ก็อาจจะน้อยหน่อย และเขาใช้กันเฉพาะกับเพื่อน (เท่าที่เห็นและคุยกับลูกนะคะ) ทีนี้ทางแก้คืออะไร ไอ้เรื่องจะให้ไม่มีเลยคงเป็นไปได้ยาก (บางบ้านอาจจะทำได้ ซึ่งเป็นเรื่องดี) เราใช้วิธีคุยกันค่ะ คุยกับลูกเรื่องการใช้ภาษานี่ล่ะ แล้วก็ทำให้ลูกเห็นว่า ตัวเราเองก็ไม่ใช้ภาษาแบบนี้ คือต้องเข้าใจธรรมชาติของวัยรุ่นว่า ฮอร์โมนมันพลุ่งพล่าน อยากรู้ อยากลองไปหมด ถ้าเราไปห้ามๆๆๆ เขาก็อาจจะแอบไปทำ ซึ่งมันแย่ถ้าเรามารู้ทีหลัง แต่ถ้าเราอนุญาตซะ+พูดคุยกับลูกบ่อยๆ ไอ้ความท้าทายในการใช้ภาษาพวกนี้มันก็ลดลง เด็กก็จะไม่อยากใช้ไปเอง ส่วนเรื่องการแกล้งกัน เราว่ามันเป็นที่ตัวบุคคลมากกว่า ไม่ว่าจะอยู่โรงเรียนแบบไหน แต่แนวทางในการแก้ปัญหาพวกนี้ต่างหากที่สำคัญกว่า (อันนี้่ก็ความเห็นส่วนตัวอีกล่ะ) อย่างลูกสาวเราก็เคยโดนเพื่อนแกล้งค่ะ แต่โชคดี(หรือโชคร้ายก็ไม่รู้)ที่เราพยายามสอนให้เขาป้องกันตัวเองเป็น step อย่างแรกก็บอกเพื่อนว่า "ไม่ชอบในสิ่งที่เขาทำ" แล้วถ้ายังไม่หยุดก็บอกครู ให้ครูจัดการ ขั้นสุดท้ายคือเราไปคุยกับพ่อแม่อีกฝ่ายเองเลย ทีนี้มันก็อยู่ที่มุมมองของพ่อแม่แล้วล่ะค่ะ่ว่าจะจัดการปัญหาอย่างไร จากคุณ : ล็อกอินนี้นิสัยดีแต่ปากเสีย เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 55 00:14:33

ความคิดเห็นที่ 94 เม้นของแม่ๆ ท่านต่างๆ ยาวมากค่ะ อ่านได้แค่ครึ่งเดียว ขออนุญาตแชร์ก่อนนะคะ แล้วจะกลับมาอ่านต่อให้จบค่ะ สัญญาๆๆๆ ------------------------------------------ ส่วนตัวแล้ว ชอบโรงเรียนแนวทางเลือกมากค่ะ เพราะเปิ้ลกับแฟนคุยกันมาตลอดว่า เราสองคนเรียนหนังสือไม่เก่งทั้งคู่ แต่หน้าที่การงานอยู่ในระดับที่เรียกกว่าสุดสายปลายทางของวิชาชีพนี้แล้ว จึงได้ข้อสรุปที่ว่าคนเรียนเก่ง ไม่ใช่คนที่ประสบความสำเร็จในชีวิต แต่เราสองคนมีคอนเซปในการเลี้ยงลูกว่า เราจะสอนให้ลูกรู้จักรับผิดชอบ มีระเบียบวินัย หากมีสองสิ่งนี้แล้ว ลูกของเรา น่าจะโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีได้ (อันนี้ เป็นความคิดของเราสองคนนะคะ หากขัดหูขัดตาพ่อแม่ท่านอื่นๆ ขออภัยมา ณ ที่นี้ค่ะ) ตอนนี้ อ้ายเสือต๊ะของแม่ หรือตุ๊ต๊ะของพ่อ อายุขวบ 4 เดือน กรกฎาคมนี้ จะต้องไปแสดงความจำนงเข้าโรงเรียนทางเลือกแล้วค่ะ และเริ่มเรียนเตรียมอนุบาลกลางปีหน้า ทราบมาอย่างที่คุณปาบู่บอกเลยว่าโรงเรียนเลือกจากหน้าตาพ่อแม่ด้วย คงประมาณไม่สวย ไม่หล่อ ไม่รับ หรือเปล่าคะ /อิอิ แซวเล่นนะคะ และเกี่ยวกับกิจกรรมของทางโรงเรียนด้วย เปิ้ลกับแฟนจึงเตรียมการเรื่องนี้ มาเป็นอย่างดี คือ แฟนรับราชการ และเปิ้ลทำงานอิสระ เพื่อให้เตรียมพร้อมสำหรับทุกสิ่งอย่างที่โรงเรียนร้องขอให้ผู้ปกครองไปร่วมกิจกรรมกับทางโรงเรียน ถ้าให้ตอบกันตรงๆ ว่ากังวลกับเรื่องวิชาการของลูกมั้ย?? ขอตอบตามตรงว่าไม่กังวลค่ะ เพราะแฟนบอกว่าเรื่องพวกนี้ อยากให้ลูกอ่านออกเขียนได้ เราสอนเองก็ได้ แต่จะสอนให้ลูกช่วยเหลือตัวเองเป็น คิดเองได้ บางอย่าง ต้องอาศัยโรงเรียน เพราะมนุษย์เป็นสัตว์โลกชนิดเดียวที่เลี้ยงลูกไปจนวันตาย.. ทำยังไง ลูกก็ไม่โตสักที ประการสุดท้ายที่อยากแชร์ ก็คือ ตายายเป็นครูค่ะ ค่อนข้างเข้าใจโรงเรียนลักษณะเช่นนี้ดี และดูจะยอมรับได้ง่ายกว่าอากงอาม่า ที่เป็นคนจีน ค้าขาย ชอบให้ลูกหลานเรียนเก่งๆ ถึงเวลานั้น ครอบครัวของเราจะแก้ปัญหาตรงนี้ยังไง จะกลับมาแชร์หลังจากที่เสือต๊ะได้เข้าเรียนโรงเรียนทางเลือกแล้วนะคะ ร่ายมายาวมากมาย ไม่เคยแสดงความคิดเห็นในกระทู้ใดๆ ยาวขนาดนี้มาก่อน ขอถามคำถามเพียงข้อเดียวค่ะ ว่าคุณปาบู่สอนอยู่โรงเรียนไหนคะ?? หลังบ้านมาก็ได้ค่ะ ถ้าไม่สะดวกตอบ หากเป็นโรงเรียนเดียวกับที่เปิ้ลมองอยู่ อาจต้องขอคำปรึกษาเกี่ยวกับรายละเอียดของโรงเรียนเพิ่มเติมค่ะ ปอลอ.ตอนนี้ เสือต๊ะก็อยู่เดย์แคร์ของโรงพยาบาลค่ะ ใครที่ว่าโรงเรียนอนุบาลทางเลือกแพง ขอค้านตรงนี้เลยค่ะ ค่าเลี้ยงเด็กที่เดย์แคร์รายปี แพงกว่าค่าเทอมเตรียมอนุบาลอีกค่ะ.. แถมค่าเทอม แฟนเบิกได้บางส่วน แต่เดย์แคร์เบิกไม่ได้สักบาท ดังนั้น ขอเสียเงินแพงๆ พาลูกไปเล่นดิน เล่นทราย ปั้นดินน้ำมัน พับกระดาษ วาดภาพ ร้องเพลงดีกว่าค่ะ ^^ จากคุณ : KunNaiPle เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 55 00:28:04

ความคิดเห็นที่ 95 เข้ามาอ่านอีกทีค่ะ มีคำถาม ถามคุณปาบู่ หรือ แม่ๆที่ส่งลูกเรียนโรงเรียนทางเลือกค่ะ ที่ว่าสำหรับระดับประถม มัธยม ... เด็กก็จะไม่ได้อัดวิชาการอยู่ดี แต่เรียนรู้แบบเชื่อมโยงจากกิจกรรมต่างๆ การบ้านมาก รายงานเยอะกิจกรรมประจำภาคอีก ... มีทำการบ้านในระดับชั้นประถมด้วยหรือคะ คือทางเราที่นี่ไม่มีเลย จนถึงเกรด 6 ส่วนมากจะเป็นการหาข้อมูล ในเรื่องหัวข้อประจำสัปดาห์ (แต่ละสัปดาห์ต่างกันไป บางหัวข้อเด็กสนใจมากหน่อย ก็ยาว) แต่เป็นการทำในลักษณะสมัครใจมากกว่า ไม่ทำก็ได้ แบบว่าเล่าเรื่องแชร์ข้อมูลมากกว่าค่ะ ที่เมืองไทยเป็นยังไงเอ่ย มาเก็บข้อมูลน่ะค่ะ เพราะทางเราเรียนแบบตามหลักการเต็มๆ เลยยังงงที่แม่ๆบางคนบอกอนุบาลอ่านพยัญชนะได้ ทั้งๆที่เรื่องสอนตัวหนังสือเป็นตัวๆนั้น ขัดหลักการอย่างจัง ?? อยากให้แม่ๆช่วยแชร์หน่อยค่ะ หลักการสอนเค้าเป็นยังไงบ้าง เข้าใจค่ะว่าที่เมืองไทยคงต้องมีการปรับปรุงหน่อยให้เข้ากับสังคม เพราะถ้าเราได้กลับไทยจริง จะได้พร้อมเรื่องรร.ลูก เป็นเรื่องเดียวที่ทำให้ลังเล สมัยนี้เป็นกันยังไง เราไม่รู้เรื่องเลยอ่ะ สมัยเราก็เหมือนส่วนใหญ่นั่นแหละค่ะ สูตรสำเร็จ จากคุณ : Annachen (Annachen) เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 55 04:25:26

ความคิดเห็นที่ 96 อ่านพบบ่อยๆว่า คุณแม่บางท่านมีความตั้งใจอย่างแน่วแน่ ว่าจะเอาลูกเข้าโรงเรียนวัด คือบางที่มีก็ดูดีตามเหตุผลที่ว่ามา แต่ ณ สังคมทุกวันนี้ การเอาลูกไปฝากไว้ในสิ่งแวดล้อมที่ต้องลุ้น บางที่การดูแลไม่ทั่วถึง หรือเท่าทันสังคมลูกมากพอ อาจจะทำให้เราเสียใจในภายหลังได้ เหตุผลบางอย่างสอนสั่งกันได้ ไม่ต้องลองปฎิบัติจริง เช่นการให้รู้่ฐานะว่ารวยจนกว่ากัน เข้าโรงเรียนที่ไหนก็มี โลกสวยเกินไปคิดว่าทุกโรงเรียนดีเท่ากันหมด มันไม่จริงหรอกค่ะ โรงเีรียนที่แพงกว่า อาจจะไม่ได้ดีทุกจุด เด็กมาจากสังคมไม่ลำบากมาก จิตใจอาจจะไม่ดีเท่ากันทุกคน แต่น่าจะปลอดภัยกว่าในสังคมปัจจุบันที่มี ทั้งยา รถจักรยานยนต์ เพื่อนผู้ชาย เยอะ จากคุณ : JusTT เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 55 12:04:14

ความคิดเห็นที่ 97 ใช่แล้วค่ะ จะบอกว่าทุกโรงเรียนดีเท่ากันหมด ก็โลกสวยเกินไปจริงๆ ดังนั้นคุณพ่อคุณแม่จึงมีโอกาสเลือกโรงเรียนใดก็ตาม ที่จะดีต่อลูกๆ ของเรา แต่ก็อย่าลืมว่าต้องเหมาะกับปัจจัยครอบครัว และความเชื่อเราด้วย ย้ำหลายรอบเหลือเกิน แฮะๆๆ ประมาณว่า ไม่อยากให้เปลี่ยนใจกันกลางคันค่ะ ไม่ดีต่อลูกเท่าไหร่ แล้วก้จะกลายเป็นประสบการณ์ที่ไม่ดีกันไปมากกว่าค่ะ --------------------------------------------------------- ส่วนเรื่องการบ้าน การงานของนักเรียนประถม มัธยม อันนี้ปาบู่คิดเองเลยว่า อย่างไรโรงเรียนก็ยังต้องอยู่บนฐานที่มีการประเมินผลอยู่บ้าง เพราะมีรัฐควบคุมโรงเรียนให้ไปในแนวทางเดียว ดังนั้นจึงยังหนีไม่พ้นที่ต้องมีการเก็บข้อมูลอะไรบางอย่างที่เป็นสถิติหลักฐานค่ะ  แล้วงานดังกล่าวก็เป็นพวกโปรเจ็คต่างๆ ที่ต้องเก็บไปทำที่บ้าน ไปหาข้อมูลที่บ้านบ้างค่ะ  (แน่นอนว่าเป็นโปรเตจ้คที่ลูกๆได้คิดทำเอง) งานที่ต้องกลายมาเป็นการบ้าน จึงต้องมีอยู่บ้าง แต่ปาบู่ว่าไม่ได้มีแต่ประถมต้นหรอกค่ะ เพราะที่ปาบู่ได้ข้อมูลมา ที่เห็นว่ามีงานเยอะอะนะคะ นี่ก็น้องประถมปลายโน้นไปแล้ว ส่วนเรื่องคำถามสัมภาษณ์ผู้ปกครองเพื่อสอบ (พาลูก) เข้านั้น ปาบู่เคยไปสังเกตการณ์การสัมภาษณ์ คุณครูก็จะมีหลักการและชวนพูดชวนคุยเพื่อดูทัศนคติค่ะ ทุกคนอาจจะตอบเหมือนกันหมด ว่าต้องการให้ลูกอยู่ในสังคมที่ดี ได้คิดเป็น ได้มีมารยาท บลา บลา คล้ายคลึงกัน แต่ก็ไม่ได้มีแต่คำถามแค่ว่าเชื่อในหลักการโรงเรียนไหมหรอกค่ะ ต้องดูเรื่องอื่นๆ ประกอบด้วยค่ะ   นอกจากนี้ได้เคยไปเป็นคู่เก็บข้อมูลผู้ปกครองก็เห็นว่าที่เรียกสัมภาษณ์เรียกสอบเนี้ย บางทีก็พูดเรื่องลม ฟ้า อากาศ บ้านเมือง ไปเรื่อยๆ แทบไม่เกี่ยวอะไรกับการจะเข้าโรงเรียน แต่คำตอบจากคำถามที่ดูไม่เกี่ยวข้องเหล่านี้ ก็สามารถบอกทัศนคติทางความคิดได้หลายอย่างเชียวค่ะ   (กรี๊ดดดด เอาหลักการมาบอกได้ไงเนี้ยย คุณพ่อคุณแม่ก็เตรียมตัวได้กันหมดสิ ฮ่าๆๆๆ) ----------------------------------------------------------- ส่วนเรื่องชื่อโรงเรียนปาบู่ ปาบู่ขออนุญาตไม่บอกนะคะ เพราะสิ่งที่ปาบู่นำมาบอกเล่าก็ ยอมรับว่าไม่ได้ตรงกับหลักการโรงเรียนทั้งหมด พยายามเขียนออกมาให้เป็นกลางๆ ของกลุ่มโรงเรียนทางเลือก ซึ่งอาจจะเผลอตอบอะไรที่ขัดต่อหลักการโรงเรียนไปได้ แล้วสมมติว่าคุณพ่อคุณแม่สนใจโรงเรียนปาบู่ พอไปเจอที่จริง แล้วไม่ตรงกับสิ่งที่โรงเรียนยัยครูปาบู่เล่านี่หว่า แล้วคุณพ่อคุณแม่จะเจ็บจี๊ดค่ะ แฮะ แฮะ แฮะ ต้องขอโทษด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : ปาบู่ผู้พลิ้วไหวไปกับสายลม (PaBo) เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 55 14:00:23

ความคิดเห็นที่ 98 ปวดหัวจริงๆครับ จากคุณ : mrun เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 55 14:03:39

ความคิดเห็นที่ 99 คุณครูปาบู่กับคุณ * - * ความเห็น 89 คะ รบกวนบอกชื่อโรงเรียนที่คุณครูปาบู่สอนกับโรงเรียนที่ลูกคุณ * - * เรียนมาทาง yesiloveyousomuch@yahoo.com ได้มั้ยคะ ตอนนี้กำลังหาข้อมูลเกี่ยวกับโรงเรียนทางเลือกค่ะ ถ้ามีโอกาสก็อยากไปดูการเรียนการสอนของโรงเรียนเหล่านี้และดูระยะทางด้วยค่ะ ขอบพระคุณทั้งสองท่านล่วงหน้าค่ะ ขออนุญาตแสดงความคิดเห็นนะคะ พอดีสะดุดที่คุณครูปาบู่เขียนว่า - รักสะอาด กับนิสัยไม่ยืดหยุ่น เรื่องจุกจิกที่ ประหลาด คือเด็กๆ หลายคนสมัยนี้กลัวดินกลัวทรายมากๆ ค่ะ แต่โรงเรียนแนวธรรมชาติแนวทางเลือกส่วนใหญ่ สนับสนุนให้เด็กๆเรียนรู้และสัมผัสธรรมชาติจริง ครูไม่ได้ลำบากใจที่ลูกๆในดูแลจะกลัวทราย ไม่อยากลงทรายนะคะ แต่สิ่งหนึ่งที่เด็กรู้สึกซึ่งเกิดจากการดูแลอย่างดีจากพ่อแม่ที่ไม่ปล่อย โอกาสให้ลูกเลอะเทอะบ้างสักกะติ๊ด (แบบพอลูกจับดินเสร็จปั๊ป วิ่งเอาผ้าไปเช็ดเลย จะนั่งที่ไหน จะยืนที่ไหน ต้องทำความสะอาดก่อนทุกครั้ง) คือมันทำให้ลูกยิ่งกลัว กลัวเลอะ และกลัวพื้นผิวสัมผัสที่แตกต่าง ทำให้ไม่กล้าสัมผัสธรรมชาติจริงๆ ข้อนี้ปาบู่คิดว่ามันเป็นคุณลักษณะที่จะทำให้ลูกไม่ยืดหยุ่นและตื่นตกใจ เมื่อเจอสิ่งแตกต่าง หินดินทรายไม่น่าเกี่ยวกับคนที่ตรงไปทุกอย่างทุกเรื่อง แต่ถ้ามากเข้าจะกลายเป็นคนที่ไม่ผ่อนปรนกับเรื่องราวต่างๆ อยู่ในสังคมลำบากค่ะ อยากจะบอกว่า ตอนเด็ก ๆ ดิฉันมีนิสัยรักสะอาดมากเลยค่ะ มือเลอะนิดหน่อยก็วิ่งไปล้างมือ เช่น จับลูกบิดประตู ไม่ชอบจับดินน้ำมันเพราะมันเหนียวและมีกลิ่นติดมือ เป็นคนล้างมือบ่อยมากจนผิวแห้ง ไม่ชอบรับประทานโดยใช้ภาชนะร่วมกับใคร เช่น ถ้าพี่ทานน้ำจากแก้วนี้แล้วเราก็จะไม่ใช้แก้วนี้ต่อ ต้องล้างก่อน ซึ่งต่างกับพี่น้องคนอื่น และดิฉันเป็นคนเดียวที่มีนิสัยอย่างนี้โดยที่พ่อแม่ไม่ได้สอน พอคุณครูบอกว่า เด็กที่เป็นอย่างนี้โตขึ้นจะกลายเป็นคนไม่ผ่อนปรนกับเรื่องราวต่าง ๆ อยากจะบอกว่า จริงค่ะ เพราะดิฉันเป็นคนไม่ผ่อนปรนกับเรื่องต่าง ๆ มาตั้งแต่เป็นเด็กแล้ว อะไรที่คิดว่าถูก เดินหน้าเลยค่ะ ไม่ยอมเด็ดขาด ถามว่าอยู่ในสังคมลำบากมั้ย บางครั้งมานั่งคิดย้อนกลับไปก็ตอบได้เต็มปากว่าลำบากค่ะ แต่ถามว่าเสียใจมั้ยที่ยังยืนยันความคิดและหลักการที่ตัวเองเชื่อมั่นว่าถูกต้อง คำตอบคือ ไม่เสียใจ แต่เหนื่อยค่ะฮ่าๆๆๆๆๆๆ ตอนนี้แก่แล้ว บางอย่างก็แกล้งทำเป็นมองไม่เห็นบ้าง ชีวิตเหนื่อยน้อยลงเยอะเลยค่ะ ที่เขียนเล่ามานี้แค่อยากจะแชร์ (แฉ?) ประสบการณ์ในชีวิตของเรานะคะ พอดีอ่านแล้วตรงกับตัวเองมาก เผื่อว่าคุณพ่อคุณแม่จะได้เก็บไว้เป็นประสบการณ์ในการเลี้ยงลูก จริง ๆ มีเรื่องอื่น ๆ อยากแชร์ประสบการณ์อีกแต่วันนี้ต้องทำงาน ขอบคุณคุณครูนะคะที่ตั้งกระทู้ดี ๆ และขอบคุณหลาย ๆ ท่านที่เข้ามาแสดงความคิดเห็น ทำให้ดิฉันได้ข้อคิดต่าง ๆ มากมาย จากคุณ : TJ เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 55 14:14:57 A:110.77.168.155 X: TicketID:351500

ความคิดเห็นที่ 100 มีคำถามอะคะ อยากให้ลูกเรียนโรงเรียนทางเลือก แต่ต่างจังหวัดนี่มีไหมอะคะ แถวพัทยา คะ จากคุณ : porple เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 55 14:34:08

ความคิดเห็นที่ 101 มาตามอ่านทุกความเห็นจนจบแล้วค่ะ ขออนุญาตคุณปาบู่ ตอบคุณคห.55 เรื่องทำไมถึงห้ามต่างๆนะคะ คิดว่าแชร์กัน ที่บ้านสามีเรียน วอล์ดอร์ฟทุกคน แล้วเขาก็เรียนแบบเต็มหลักการ (ก็ วอล์ดอร์ฟ เป็นของเยอรมันนี่นะ) ก่อนอื่นหลักการเบื้องต้นก่อนค่ะ หลักคือ ค้นหาความถนัด ความชอบ พรสวรรค์ในเด็กแต่ละคนซึ่งมีไม่เหมือนกัน แล้วพัฒนาเอามาใช้ได้อย่างสูงสุด พัฒนาความถนัดเป็นจุดแข็ง ไม่เน้นเติมหรือกลบจุดด้อย สอนการอยู่รวมกันแบบสังคม (ตามชื่อ ดอร์ฟ แปลว่าหมู่บ้าน) ค้นหา ยอมรับ เคารพ ในตัวตนของตัวเองและผู้อื่น ช่วยเหลือ แบ่งปัน ให้โอกาสผู้ที่ด้อยกว่า เพื่อความก้าวหน้าของสังคม ไม่ได้สร้างโลกสวยให้เด็กอยู่ แต่สอนให้เด็กสร้างโลกสวย สังคมดีงามต่างหาก เด็กเรียนรู้ว่า ทุกคนมีความแตกต่าง นิสัยดี ไม่ดี โง่ ฉลาด จน รวย ( ที่นี่ไม่รวยก็เรียนได้ค่ะ นอกจากรัฐจะช่วยแล้ว ค่าเทอมเก็บตามรายได้ของผู้ปกครอง มีมูลนิธิออกเงินให้กับคนที่มีรายได้น้อย เค้าต้องการให้มีคนทุกระดับอยู่ในนั้นค่ะ )มีคนเก่ง มีคนเป็นตัวถ่วง มีคนขยันและขี้เกียจ สอนให้เค้ารู้ว่า สังคมนี้มันหลากหลาย ไม่ได้จัดเซ็ทโลกสวยให้เค้าอยู่ ทุกคนรวยเท่ากัน เรียนเก่งเท่ากัน แต่จะทำยังไงล่ะ ให้สังคมที่มีคนหลากหลายนี้น่าอยู่ นั่นคือ การช่วยเหลือ การแบ่งปัน การให้โอกาส การรู้จักมองทะลุให้เห็นตัวตนของคนๆนั้น เพราะแบบนี้ ไม่ต้องกลัวว่า เด็กที่จบแนวนี้ จะไม่ทันคน จะอยู่ในสังคมที่แข่งชัน เอาเปรียบ นี้ไม่ได้ เด็กทันแน่ๆค่ะ ทันคนกว่าคนที่เรียนรร.ธรรมดาซะอีก เพราะอะไร เพราะเด็กจะมองข้าม ความฉาบฉวย จอมปลอม วัตถุ ลาถยศ หน้าที่ หน้าตา กระแสนิยมในสังคม เพราะสิ่งเหล่านี้ ไม่ได้ช่วยให้เห็นตัวตนของคนๆนั้น หรือสิ่งนั้นๆ แถมยังเป็นตัวขัดขวางอีกต่างหาก เด็กพวกนี้จะรู้จักสังเกตุพฤติกรรม ภาษากาย ของคน เพียงแต่เมื่อรู้แล้ว เราสอนให้ยอมรับ และหาทางออกให้กับสังคมของตนตรงนั้น ไม่ได้สอนให้โต้ตอบ เอาคืน แก้แค้น ข่มกลับ โวยวายอะไรพวกนั้น มันไม่ใช่ทางออก สามีกับพี่สามีเล่าว่า เพื่อนๆส่วนใหญ่ ไม่ว่าจะทำอาชีพอะไร มักจะทำธุรกิจควบคู่ด้วยเสมอ ( มีความคิด ไอเดียสร้างสรรค์ มองทะลุตลาด ) และมักประสบความสำเร็จในระดับนึงทีเดียว เพราะทันคน อ่านคนออก เลยไม่ค่อยโดนโกง 555 ที่นี้ ทำอย่างไรจะค้นพบตัวตนของเด็กได้ ช่วงตั้งแต่อนุบาลจนถึงป.2 เป็นช่วงของการค้นหา ในช่วงนี้ทางโรงเรียนจะไม่มีการสอนเชิงวิชาการ แต่จะแทรกลงไปในกิจกรรม ในชีวิตประจำวัน การสอนผ่านการเล่าเรื่อง นิทาน รูปภาพ สังเกตุของจริง แล้วจับตาดูว่า เด็กแต่ละคน ถนัดอะไร ไม่ชอบอะไร การที่พ่อแม่ซื้อของที่เป็นตัวการ์ตูน ของมียี่ห้อ มีสีสันฉูดฉาด มีแสงสีเสียง มีรสชาติปรุงแต่งมากเกินไปนั้น ทำให้เด็กโดนเบี่ยงความสนใจ ไม่ได้มองเห็นคุณค่าและตัวตนของสิ่งของเหล่านั้น ของชิ้นนั้นมีหลายปัจจัยมาประกอบ ซึ่งทำให้ยากต่อการสังเกตุพฤติกรรมเด็ก เพราะเด็กซึมซับเร็ว บางทีนั้น ไม่ได้ชอบ แต่มีจนชิน หรือ ทานจนชิน แม่บอกว่ามันดี น่ารัก สวย อร่อย เป็นการเรียนรู้จากผู้ใหญ่ การไม่ชอบอะไรนั้น เห็นง่ายและชัดเจนกว่า ยกตัวอย่างง่ายๆ เรา แม่ๆ พ่อๆ ชอบอะไร ก็จะซื้อให้ลูก ลูกยังเล็กนี่นะ เอาตัวพ่อแม่เป็นบรรทัดฐานเลย แย่างตัวเราก็เป็นค่ะ คิดว่าทุกคนเข้าใจอารมณ์นี้เลย เราชอบหมี pooh ชอบสีแดง ชอบลายดอกไม้ ชอบเสื้อผ้าสไตล์หวานๆ แบบ oilyly ชอบทานทุกอย่างรสช็อคโก้ ของกินของใช้ ก็วนๆอยู่แต่ในสิ่งที่ตัวเองชอบ ของเล่นก็ซื้อที่แม่คิดว่าดี และ สนุก เป็นการปิดกั้นให้เด็กให้หาสิ่งที่ตัวเองชอบ โดนใส่สมองซะแล้วว่าไอ้แบบนี้มันดี เคยไหมคะ ลูกร้องอยากได้ แม่ซื้อให้ แต่สุดท้ายไม่ใส่ ไม่เล่น เพราะอะไร ? เพราะเห็นตัวการ์ตูนที่น่ารัก สีที่ชอบ แสงเสียงล่อใจ ตามโฆษณา ตามกระแส เด็กจะขาดการเรียนรู้ถึงตัวตนในสิ่งของ เสื้อคือเสื้อ ชอบเพราะทรง เพราะใส่สบาย ไม่ใช่เพราะสี หรือ ลายการ์ตูน ของเล่น เล่นเพราะสนุก ไม่ใช่เพราะมันมีเสียงล่อใจเลยอยากได้ อีกอย่าง การเล่นแต่ของเล่นสำเร็จรูป มันทำให้เราไม่ได้เห็นความคิดสร้างสรรค์และจินตนาการของเด็ก ไม่ใช่ว่า ของต้องทำจากธรรมชาติเท่านั้น ไม่ได้ฟิกซ์ถึงขั้นนั้น ตัวต่อ lego ก็เป็นพลาสติก ก็ยังเล่นกันในรร.เลย สมัยนี้มันเลี่ยงยาก อีกอย่างราคามักจะสูงกว่าด้วยซ้ำ พอต่อๆมา เค้ารู้จักตัวเองแล้ว มีความเข้มแข็งในจิตใจ ในความเป็นตัวของตัวเองเค้าก็จะไม่เป็นคนที่ไหลไปตามกระแส ชอบตามคนอื่น พอเริ่มเกรด 8 เด็กก็แต่งตัวกันเหมือนวัยรุ่นทั่วๆไป ฟังเพลง ร้องเพลงตามสมัยนิยม อ่านแมกกาซีนดารา ทำผมใส่เจล เริ่มติดโทรศัพท์ ทุกอย่างที่เป็นสิ่งของ ไม่ได้ติดยี่ห้อ ไม่มีการดูถูกว่าของเธอของถูก แบบนี้ไม่มี ถ้าจะเถึยงกัน มักเป็นเรื่องของสไตล์ความชอบ แบบนี้มากกว่า เริ่มพูดจาภาษาวัยรุ่น (แบบบ้านเราก็เริ่มพูดกู มึ- คำแสลงต่างๆ)มีคำด่าประปราย แต่จะไม่มีการด่าแบบดูถูก เหยียดหยาม หยาบคาย มากนัก จะปรับตัวกันอีกที เรื่องความต่างของความชอบ เราว่า เด็กพวกนี้ ปากกล้า แสดงความคิดของตัวเอง หาเหตุผลมาประกอบร้อยแปด จะบอกว่าความคิดเค้าไม่ถูกเนี่ยะ เหตุผลมาแย้งต้องแน่นนะ จะซักไซ้ไล่เรียงเลยทีเดียว แต่ถ้าจนมุมก็ยอมรับ หรือถ้าคนส่วนใหญ่เห็นด้วยกับความคิดอื่นก็ยอมรับ ไม่ชอบแต่ยอมรับว่างั้น ชอบด่าแบบผู้ดีอ่ะ ไม่หยาบแต่เหน็บ เจ็บลึกเชียว 555 สังเกตุจากสามี พี่สามี และ ลูกๆวัยรุ่นทั้งสองของพี่สามี คารมเหลือร้ายเลยล่ะ โตมาก็สนอง need ของตัวเองเอาการอยู่นะ ไม่ใช่ว่าของโรงงานไม่ใช้ ของมียี่ห้อไม่เอา ต้องวัสดุธรรมชาติเท่านั้น ไม่ได้เป็นขนาดนั้น แต่เน้นตัวเองไงชั้นชอบแบบนี้ กระแสจะนิยมอะไร ยี่ห้อไหน ชั้นไม่สนใจ ชั้นชอบอย่างนี้ ไม่แคร์ ไม่ได้มองที่ยี่ห้อ ราคา แต่เป็นเพราะตัวของจริงๆ ดูคนที่นิสัยใจคอ ไม่ใช่เปลือกนอก แต่ที่เล่ามา มันเป็นสังคมสิ่งแวดล้อมในเยอรมันน่ะค่ะ ที่บ้านเราข้อห้ามอาจจะเยอะกว่า เพราะวัตถุนิยมสุดโต่งกว่ามากกกกก แค่อยากแชร์ เล่าให้ฟังเฉยๆค่ะ รอฟังแม่ๆท่านอื่นๆเล่าเรื่องประสบการณ์รร.ทางเลือกในไทยอยู่นะคะ ( ต่อๆๆๆอยากรู้อ่ะ อีแม่อยากหาทางย้ายกลับเมืองไทยแล้ว ) ***โพสแล้วข้อความตอนต้นหายไปซะงั้น มาเติมใหม่ค่ะ แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 55 15:13:53 จากคุณ : Annachen (Annachen) เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 55 14:57:24

ความคิดเห็นที่ 102 คุณปลาบู่ทำงานอยู่โรงเรียนที่ลูกเราเรียนอยู่แน่ๆเลย มันคุ้นเคยมากมาย เป็นโรงเรียนวิถีพุทธที่เปิดมานานแถวชานเมืองใช่ไหมคะ ที่มีสอบอนุบาลถึงม.หก และข้ามไปป.โทเลย ใช่มั้ยเอ่ย จากคุณ : Vivi เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 55 15:08:24

ความคิดเห็นที่ 103 ขอบคุณสำหรับกระทู้ดี ๆ ๆ ค่ะ แม้ว่าเราเองจะยังไม่มีวี่แววจะได้ใช้ความรู้นี้ก็ตาม 55555 อนุบาลที่เราเรียนไม่ได้เป็นทางเลือก แต่ก็ไม่ได้สอนแต่วิชาการค่ะ เรียน ก ข ค a b c 1 2 3 one two tree แต่ไม่ถึง eleven... เข้า ป. 1 ตามเพื่อนไม่ทันนิดนึงค่ะ อิอิ แต่ก็มีเวลาให้เล่นด้วย ปีนป่าย กลิ้งบนพื้นหญ้า ต้องล้างมือ ต้องแปรงฟัน ทาแป้ง ร้องเพลง ล้อมวง ต่อของเล่นไม้ ระบายสี ปั้นดินน้ำมัน ดื่มๆๆ เรามาดื่มๆ นมกันเถอะ 555 เราว่ามันสนุก และครบถ้วนดีนะคะ ไม่รู้ว่าอนุบาลอื่นเป็นแบบนี้รึเปล่า แต่เราว่าบางที อะไรที่มันผสมผสานกันแบบนี้ มันก็เข้ากับอะไร ๆ ง่ายดีนะคะ ^^ จากคุณ : ยูหยู่ยู่ยู้หยูว์ เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 55 16:15:44

ความคิดเห็นที่ 104 โอ้ววว มาอ่านทวนแล้ว พิมพ์ผิดเยอะแยะกระจุยกระจาย ต้องขออภัยนะคะ ลืมประเด็นหนึ่งไปนิดนึงค่ะ คือโดยส่วนใหญ่แล้ว โรงเรียนทางเลือกส่วนใหญ่จะอิงกับหลักธรรมชาติต่างๆ ใช่ไหมคะ กลุ่มนี้ก็จะมีสื่อการสอนเป็นธรรมชาติ ของเล่นธรรมชาติ ใช้เพลง นิทานเป็นสื่อ แต่เนื้อหาก็อิงธรรมชาติ ขึ้นอยู่กับฤดูกาล แต่บางที่ก็ขึ้นอยู่กับศาสนา ความเชื่อ หรือหลักการเรียนรู้ของสมองด้วย (อาจไม่ได้เน้นธรรมชาติมากนัก) แต่หากพิเศษไปกว่านั้น สำหรับไทยแลนด์โอนลี่แล้ว ก็ไม่พ้นกลุ่มบูรณาการที่ใส่ทุกอย่างผสมผสานกันมา อิอิ ธรรมชาติ วิทยาศาสตร์ แถมวิชาการ หรือเป็นสองสามสี่ภาษาก็ได้ แบบนี้เท่อยู่นะ นำข้อดีของทุกหลักการมารวมกัน แต่รวมกันแล้วได้ดีได้ผลอย่างไรนั้น ปาบู่ก็ยังไม่เคยประสบค่ะ คุณพ่อคุณแม่คงต้องดูกันเป็นรายโรงเรียนไป ที่นี้กลุ่มที่ไม่ได้เน้นการเรียนรู้จากธรรมชาติ จะมีสื่อพิเศษเฉพาะกลุ่มที่คนทั่วไปไม่รู้จัก จะคิดว่า นี่กำลังล้างสมองกันชัดๆ บางที่ก็มีคล้ายๆ พิธีกรรม มีเพลงเฉพาะ ให้นั่งสมาธิ หรือมีแต่เพลงเฉพาะ ร้องเป็นคำเดียววลีเดียวไปมา คือถ้าพิจารณาตามหลักทางวิทยาศาสตร์ทั่วไปแล้ว เพลงนี้ก็เป็นเพลงที่มีคลื่นความถี่ต่ำ ที่จะช่วยให้สมองผ่อนคลาย แล้วก็จะสามารถเรียนรู้ได้ดี แต่ประเด็นคือ บางทีก็มีเจ้าเพลงอะไรเหล่านี้เข้ามาอยู่ทุกกิจกรรม (จริงๆ ก็เพื่อเตรียมพร้อมสมองและร่างกลายให้ผ่อนคลายจะได้เรียนรู้ดี จำเรื่องต่างๆ ได้ทุกกิจกรรมเฉยๆ นั่นแหละ) เพลงคลื่นสมองต่ำที่เหมาะกับสมองที่เราๆ รู้จักกันทั่วไปก็เป็นเพลงโมสาร์ท เพลงยุคบาโรก เพลงคลาสลิกไรพวกนี้ใช่ไหมคะ แต่บังเอิญบางโรงเรียนทางเลือกกลับมีเพลงพิเศษกว่า จนถ้าเราไม่รู้จัก ไม่แน่ใจ ไม่อินด้วย เราจะรำคาญ กลัว งง เห็นว่าล้างสมองอะไรไปโน้นเลยล่ะคะ  ก็เป็นอีกเรื่องที่อยากเล่า เผื่อคุณพ่อคุณแม่สนใจโรงเรียนทางเลือกที่อิงหลักความเชื่อค่ะ ---------------------------------------------------------------- เรื่องเล่าเยอะแยะ จะจบก็ไม่ยักจบซะทีนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆ จากคุณ : ปาบู่วันนี้มึนงง (PaBo) เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 55 17:47:31

ความคิดเห็นที่ 105 ถูกใจความเห็นที่ 101 มากค่ะ แต่กิฟท์หมดแล้ว ^^ จากคุณ : janistar เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 55 21:33:30