(แชร์ประสบการณ์) เมื่อแฟนนอกใจไปกับเพื่อนสนิท
|
 |
ก่อนอื่นต้องขอบคุณพี่ๆห้องชานเรือนทุกคนนะคะ พี่ๆในห้องนี้น่ารักจริงๆ รู้มั้ยคะว่าช่วงที่เกิดเรื่อง เราทุกข์ใจมากค่ะ จะปรึกษาหรือเล่าให้ใครฟังก็ไม่กล้า แล้วเราก็มาเปิดเว็บพันทิป นั่งอ่านไปเรื่อยๆ จนทำให้เรารู้ว่า มีคนอื่นที่ทุกข์กว่าเราอีกตั้งมากมาย บางคนถึงขั้นแต่งงานมีลูก ซับซ้อนกว่าเรามาก รวมไปถึงพี่ๆมาแสดงความคิดเห็น ให้แง่คิดดีๆ ทำให้เราคิดได้ ตาสว่าง และทุกข์น้อยลง วันนี้ เลยอยากจะมาแบ่งปันประสบการณ์เรื่องที่เกิดขึ้นกับเราให้ฟังบ้างค่ะ
** เรื่องที่จะเล่าให้ฟังนี้ขอแทนด้วยนามสมมติทั้งหมดนะคะ **
ขอเริ่มเล่าสมัยที่เรามีแฟนคนแรกนะคะ ตอนนั้นเราเรียนอยู่รร.หญิงล้วน ม.5 ค่ะ ได้ไปเข้าค่ายวิชาการแห่งหนึ่งประมาณเกือบ1เดือนได้ อยู่ค่ายไปได้ 3 วันก็เกิดเรื่องค่ะ คือมีคนมาชอบเรา ไม่ใช่คนไม่ดีนะคะ ก็เป็นผู้ชายเนิร์ดๆ แล้วก็เป็นคนดังประจำค่าย (เรียนเก่ง ตอนนี้เรียนอยู่แพทย์ ที่มหาลัยชื่อดังแห่งนึงค่ะ) เค้าไม่ได้บอกชอบตรงๆ แต่ไม่รู้ไปบอกเพื่อนคนไหน ทีนี้เลยโดนล้อ เรื่องก็เลยรู้ไปทั้งค่ายเลย แต่ประเด็นมันอยู่ที่ว่า เค้ามาตามติดเรามากเกินไปค่ะ คือวันแรกๆที่ไปค่าย เพราะไปเข้าที่มหาลัย พวกเราที่เป็นเด็กนักเรียนเลยไปไหนมาไหนด้วยกันค่ะ กินด้วยกัน นอนด้วยกัน มีครั้งนึง เราแยกกะเพื่อนกลุ่มใหญ่ ไปกัน3คน3สาวเพื่อนค่าย ปรากฎว่าสมชาย (ชื่อสมมติ) เดินตามพวกเรามาต้อยๆเลยค่ะ คือบางคนอาจจะคิดว่าอะไรกันแค่เดินตาม ไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย แต่ตอนนั้นเรารู้สึกหลอนมากค่ะ เหมือนพวกโรคจิต 555+ เลยแบบแอนตี้ ไม่ยุ่งด้วยเลย คืออย่ามายุ่งกับชั้นนะ ส่งsms มาก็ไม่ตอบค่ะ โทรมาก็ไม่รับ จนสมชายแอบไปร้องไห้ที่ตรงบันได (เพื่อนมาบอก) เราก็ยิ่งแบบ โอ้ยอะไรกันนี่ แล้วเราก็โดนเพื่อนในค่ายนินทาค่ะว่าแบบ เหมือน ทำไมทำกับสมชายแบบนี้ เหมือนเค้าพูดกันว่าเรากับสมชายคบกันแล้ว แล้วเราก็ทิ้งค่ะ (ขอย้ำว่าตอนที่เกิดเรื่องสมชายร้องไห้คือ 3วันเท่านั้นค่ะ ==" งงที่ว่าเพื่อนคนอื่นเชื่อกันได้ไงว่าคนที่เจอกันแค่3วันก็เป็นแฟนกันแล้ว เร็วไปป้ะ?) ซึ่งเป็นอะไรที่วุ่นวายมากๆ เรานี่แบบแทบจะไม่อยากไปเรียนในค่ายเลย ไม่เอาแล้ว ท้อมาก ยิ่งสมชายเป็นแบบนี้เรายิ่งรู้เลยว่า ผู้ชายคนนี้ดูแลเราไม่ได้แน่ๆ ก็ยิ่งแอนตี้เข้าไปใหญ่ แต่สุดท้ายก็ผ่านมาได้ เพราะผู้ชายคนนึงค่ะ ขอเรียกว่าโดมนะคะ โดม เป็นคนที่เพื่อนโหวตให้เป็นประธานค่ายค่ะ คือดูแลเรื่องภายในค่าย เป็นผู้ชายที่ไม่หล่อเลย ผิวคล้ำๆ อ้วนๆ แต่เป็นคนมีความมั่นใจสูงค่ะ กวนๆหน่อยๆ เป็นผู้ชายที่มีบุคลิกเป็นผู้นำ เค้าเป็นเพื่อนในค่าย ก็เรียกเราไปคุยค่ะ ถามเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น แล้วก็เคลียร์เรื่องเรากับสมชายให้ ทำให้เพื่อนพูดถึงกันน้อยลง แล้วก็ไม่ได้อะไรค่ะ เลยมีความรู้สึกดีๆกับโดมขึ้นมาว่า เอ้อ คนนี้แหละ ปกป้องเราได้นะ อยู่ไปนานๆตอนก่อนจะจบค่ายเค้าก็บอกชอบเราค่ะ แล้วหลังจากจบค่ายอีกประมาณเดือนกว่าๆ เราก็เป็นแฟนกัน โดยเราให้เหตุผลข้างๆคูๆกับตัวเองว่า อยู่ในค่ายด้วยกันมานานพอสมควร เจอกันตลอดขนาดนี้ มันก็เหมือนรู้จักกันมาหลายเดือนแล้วนั่นและ อีกอย่างตอนเรียนอยู่ม.ต้นหน้าเราแบบไม่ไหวค่ะ 555 คือไม่ได้ดูแลตัวเองเลย เล่นอย่างเดียว ทะโมนมากๆ พอมาอยู่ม.ปลายถึงได้ดูแลตัวเองขึ้นมาหน่อย ก็นับว่าดูดีขึ้น(มั้ง) เลยไม่มีใครมาจีบเลยช่วงที่เรียนอยู่มัธยม ก็มีค่ายนี้แหละค่ะที่มีคนมาชอบถึง 2คน อารมณ์เหมือนประมาณว่า ได้เจอขอนไม้ตอนที่กำลังอยู่กลางทะเล (เว่อร์มาก) 555 แถมโดมก็หน้าตาไม่หล่อ เราเคยยึดคติที่ว่า "ผู้ชายไม่หล่อ คงไม่เจ้าชู้หรอก รักเราคนเดียวแน่ๆ" (แต่ตอนนี้เราขอถอนคำพูดแล้วค่ะ 555) พอคบกัน ช่วงนั้นซิมเบอร์คู่กำลังฮิต เลยไปซื้อกันมาใช้ ได้คุยกันตลอด เพราะอยู่ห่างกันคนละจังหวัดเลยค่ะ ส่วนเรื่องเจอนี่ยิ่งแทบเป็นไปไม่ค่อยได้ ใครๆที่รู้เรื่อง เห็นรูปของโดม ก็บอกเป็นเสียงเดียวกันค่ะว่า เห้ยย คิดดีแล้วหรอ จะดีหรอ แต่ตอนนี้เหมือนอารมณ์ความรักบังตาค่ะ ใครพูดแบบนี้ เราก็พูดกลับไปว่า แบบนี้แหละ ไม่เจ้าชู้ๆ เพราะเราเกลียดคนเจ้าชู้ หลายใจมากๆค่ะ เรื่องตลกมันอยู่ที่ว่า หลังจากที่คบกันได้2เดือนกว่าๆ เราก็ไปเข้าค่ายอีก แปลกมั้ยคะ พอไม่มีแฟนก็ไม่เห็นจะมีใครสนใจ พอมีแฟนแล้วเท่านั้นแหละ กลายเป็นว่าเดือนค่ายของค่ายที่ไปเข้าเค้ามาจีบค่ะ เป็นพี่ชายที่ดีมาก น่ารักนิสัยดีเข้ากับคนง่าย แต่เราก็ปฏิเสธไปเพราะว่ามีแฟนแล้ว ก็ตลกกับชีวิตตัวเองดีเหมือนกัน เพื่อนก็บ่นอีกแล้วค่ะว่า แล้วเดี๋ยวจะเสียใจ เราคบกับโดม แล้วก็ได้รู้จักกับเพื่อนๆในกลุ่มที่โรงเรียนของโดมด้วยค่ะ ตอนที่คบอยู่ เหมือนเราตั้งความหวังไว้ว่า แฟนคนแรกต้องเป็นแฟนคนสุดท้าย มีใครเคยมีความเชื่อแบบนี้บ้างไหมคะ 555 ก็ออกแนวยอม ตามใจ ทั้งๆที่ปกติเราก็ดื้อไม่ยอมใคร เก็บหมดทุกอย่างแม้กระทั่งใบเสร็จเวลาไปเที่ยว ตั๋วรถเมล์ ตลกดีค่ะ 555 หลังจากที่คบกันไปได้ 7เดือนอาถรรพ์ก็มาถึงค่ะ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เปิดม.6 ขึ้นมาใหม่ๆ โดมก็เริ่มเปลี่ยนไป ห่างเหินกันมากขึ้น แล้วคืนนึงเค้าก็พูดผ่านทางโทรศัพท์ขึ้นมาว่า " ห่างกันซักพักเถอะ "..
เราถามกลับไปว่า "ทำไม.. "
เค้าบอกว่า "เค้าอยากจะเรียนต่อแพทย์" ตลกค่ะ เพราะค่ายที่เราไปเจอกันนั่นก็ค่ายฟิสิกส์ และทุกคนก็รู้กันมาตลอดว่าเราจะเข้าวิศวะเหมือนกัน แล้วอยู่ดีๆมาพูดแบบนี้
เราเลยบอกกลับไปว่า "ถ้าจะห่างกัน ก็เลิกกันไปเลยเถอะ จะได้ไม่ค้างคา"
ซึ่งเค้าก็ตอบกลับมาเพียงว่า "อือ ถ้างั้นก็ตามใจ".. สุดท้ายก็เลยเลิกกันค่ะ =="
1สัปดาห์ผ่านไป โดยที่ไม่มีการติดต่อใดๆทั้งสิ้น เรารู้สึกว่ายังไม่เคลียร์ค่ะ (ทั้งๆที่เป็นคนบอกเลิกเองแท้ๆ) มันเหมือนหน่วงๆบอกไม่ถูก เลยส่งข้อความไปถามสั้นๆว่า "สบายดีไหม" แล้วก็มีสายเรียกเข้าโทรเข้ามา เป็นเบอร์คู่ของเราค่ะ.. ช่วงเวลานั้นรู้สึกว่าแอบดีใจอย่างลึกๆ ก็รีบรับสาย แต่ปรากฎว่าเป็นเสียงผู้หญิงพูดค่ะ ช่วงนั้นเวลาประมาณ 2ทุ่มได้ ถามว่า..
"นั่นใครอ่ะ?" ตึงงงงงงงงงงงง!!! งงเป็นไก่ตาแตกเลยค่ะที่นี้
ด้วยอารามตกใจเลยตอบกลับไปว่า "เป็นเพื่อนค่ะ แล้วโดมไปไหนหรอ"
แล้วเธอคนนั้นเลยขยายความให้ฟังว่า ตอนนี้เธอกับโดมกำลังสลับเบอร์กันใช้อยู่ เรามีอะไรจะฝากถึงมั้ย เครื่องมือถือที่เธอใช้มันรับข้อความภาษาไทยไม่ได้ เลยอ่านไม่ออกว่าเราส่งข้อความอะไรไปหา เลยโทรกลับมา
เท่านั้นแหละค่ะ ตาสว่าง..
// มีต่อ (อีกยาวค่ะ)
| จากคุณ |
:
สุขทุกข์อยู่ที่ใจ
|
| เขียนเมื่อ |
:
29 มี.ค. 55 17:16:34
A:124.121.234.33 X: TicketID:348379
|
|
|
| 
