ด.ช. หยอง ผู้ที่ทำให้ฉันต้องร้องไห้
|
 |
หยอง ไม่ใช่ลูกฉันหรอกค่ะ แต่ที่ฉันได้เจอเขาเพราะ ลูกฉันไม่สบายต้องแอดมิทเข้านอนโรงพยาบาลที่ ห้องรวม ใน รพ. รัฐบาลแห่งหนึ่งกลางกรุง และในคืนที่ 3 ราวๆ 3 ทุ่ม ฉันก็เห็นพยาบาลพาผู้หญิง 2 คน อุ้มเด็กผู้ชายคนหนึ่งตัวเล็ก ผอมแกร็นมาวางที่เตียงข้างๆ เตียงของลูกชายฉัน แวบแรกที่เห็นแววตาเด็กคนนี้แล้วฉันก็รู้สึกสงสาร ถามผู้หญิงที่มาส่งว่า น้องเป็นอะไร เขาบอกว่า ท้องเสีย อาเจียน ในระหว่างที่พยาบาลและหมอกำลังดูแลฉันก็เลยหันมาล้มตัวนอนกอดลูกชายต่อจนเคลิ้มหลับไป
ฉันหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้จนกระทั่งหูได้ยินสียงสะอื้นดังแว่วๆ มา ลืมตาตกใจ นึกว่าลูกชายตัวเองตื่นแล้วร้องไห้ แต่พอเห็นลูกหลับสบายไม่ได้ร้องก็เลยหาที่มาของเสียงสะอื้น ใช่ค่ะมาจากเด็กชายเตียงข้างๆ ของฉันนั่นเอง เขานอนอยู่คนเดียว ฉันลงจากเตียงไปหาเขา ลูบหัวเขาแล้วถามว่า ร้องทำไมลูก เจ็บเหรอ เขาส่ายหน้า แม่ไปไหนล่ะ เขาก็ส่ายหน้าอีก พอดีผู้ช่วยพยาบาลเดินมาพอดีบอกฉันว่า แม่เขากลับบ้านไปแล้ว น้องเขาพูดไม่ได้หรอก ฉันก็ยิ่งรู้สึกสงสารเด็กคนนี้มาจับใจ โถ กำลังไม่สบายนอนอยู่คนเดียวในที่ที่ไม่คุ้นเคยคงจะกลัว และเหงา ฉันเลยปลอบเขาว่า แม่เขาไปเอาของพรุ่งนี้เขาก็มาหาหนูแล้วลูก วันนี้นอนหลับก่อน ไม่ต้องกลัวนะป้าอยู่ข้างๆ นี่แหละ เขาพยักหน้า
| จากคุณ |
:
momeye  
|
| เขียนเมื่อ |
:
9 เม.ย. 55 10:50:08
|
|
|
| 
