ที่สุด-จุดต่ำสุดของคำว่าครอบครัว หนักกว่านี้มีอีกมั๊ย
|
 |
เราแต่งงานมาได้ 5 ปี ปีแรกท้องลูกสาวคนโต ที่ท้องได้เพราะจับได้ว่าแฟนแอบมีผู้หญิง ถึงขั้นไหนเราไม่รู้ รู้แต่ว่าเธอคือเพื่อนที่เรียนด้วยกัน พอเรารู้แฟนทำเป็นโกรธแล้วปล้ำเราตอนทะเลาะกัน ครั้งเดียวก็ท้องเลย เรื่องนี้เลยจบไปแต่ก็ยังแคลงใจเรา และเอามาพูดกระทบกันจนถึงทุกวันนี้ ถัดมาอีกสองปีก็ท้องคนที่สอง
ช่วงท้องแฟนทำให้ทุกอย่างเพราะลูกสาวคนโตก็ยังเล็ก พอคลอดลูกชายคนเล็กก็เริ่มวุ่นๆ เพราะลูกกำลังซน ด้วยเรื่องเก่าๆของสามีที่เราไม่รู้อะไรมากนัก ทำให้เป็นแค้นฝังใจ เรื่องบนเตียงก็น้อยลง บางเดือนแทบไม่มีเลย ยุ่งลูกด้วย เราไม่มีอารมณ์ด้วย เค้าควบคุมการหลั่งไม่ได้ด้วย เวลามีอะไรกันต้องให้บ้องว่าต้องทำอย่างโน้นอย่างนี้ บางทีก็ทับผมซะเจ็บจนหมดอารมณ์ เล้าโลมก็ไม่ได้เรื่อง พอสอดใส่ไม่ทันไรก็เสร็จแล้ว เลยทำให้เบื่อ คุยกันแล้วว่าจะทำยังไงดีเค้าก็ไม่มีอะไรพัฒนาไปกว่าเดิม เรื่องบนเตียงจึงห่างไป เราเริ่มเป็นคนขี้หงุดหงิด บ่นได้ทุกเรื่อง แต่บางครั้งเค้าก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลยจริงๆต้องให้บอกเสียทุกอย่าง บอกไปพอทำใหม่ก็เข้าหรอบเดิมทำเหมือนเดิมอีกแล้ว เป็นอย่างนี้ตลอด
ตอนนี้ลูกสาวคนโต 3.4 ปี ลูกชายคนเล็ก 1.5 ปี จากปัญหาดังกล่าวข้างต้นเวลาเรางอนเราชอบท้าเลิกอยู่บ่อยๆ แต่ใจจริงๆแล้วไม่หรอกค่ะ อยากให้เค้าง้อเราบ้างตามประสาผู้หญิง (ไม่รู้จะเล่ายังไงค่ะเริ่มงงละ เครียดด้วย) เอาเป็นว่าตอนนี้สามีบอกว่าถ้าอยากเลิกก็จะเลิกให้ เพราะทนมานานแล้ว เก็บมานานแล้ว (สามีเป็นคนไม่ค่อยพูดค่ะ ตอนทะเลาะกันก็บอกไม่คิดอะไร ไม่มีอะไร) ตอนนี้ไม่เอาแล้ว ตัดสินใจแล้ว ไม่รักแล้ว เราก็ใจเสียตัดสินใจง้อและขอโทษในสิ่งที่ผ่านมาขอให้เห็นแก่ลูกแก่ครอบครัว
เค้าบอกเค้าตัดสินใจแล้ว เด็ดขาด ถึงกลับไปได้ก็ไม่เหมือนเดิม ยาก (สามีเป็นนายทหารค่ะ พูดคำไหนคำนั้น) ผ่านมาสองสามวันนี้เราก็พยามชวนคุย ทำกับข้าวให้กิน ดูแลลูก ดูแลบ้านอย่างดีที่สุด เค้าก็คุยด้วยแต่ไม่ยิ้มไม่เล่น ขอนอนกอดก็ไม่ให้กอด (ก่อนหน้านั้นลูกคนเล็กนอนคั้นกลางตลอด) ตอนนี้เลยมานอนติดกันก็บอกเค้าจะได้ไม่ห่างเหินไปมากกว่านี้ ขอมีอะไรด้วยก็ต้องปล้ำเองจนเค้าทนไม่ไหวก็เลยยอมทำแต่ก็ไวเหมือนเดิม เมื่อวานนี้ก็โกหกอีกบอกมีงานเลี้ยง แต่เราเริ่มใจไม่ดีละ เลยถามไปว่าตอนนี้ยังอยากเลิกกับเราอยู่มั๊ย เค้าบอกเหมือนเดิม ถามว่าสองสามวันที่ผ่านมารู้สึกดีขึ้นบ้างมั๊ย เค้าก็ว่าเหมือนเดิม มันฝังใจมานาน ทนมานาน ดึกๆโทรหาเราว่าไม่กลับบ้าน เมาขับรถไม่ไหว นอนที่ทำงาน (ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาไม่เคยเลยซักครั้ง) เค้ารักลูกมากดังแก้วตาดวงใจ รู้ก็รู้ว่าลูกไม่สบายแต่ครั้งนี้เค้าทำได้ คืนก่อนงานพระราชทานเพลิงฯ ก็โทรมาบอกว่าต้องรอแสตนบายถึงสี่ทุ่มนะเผาจริงสี่ทุ่มเราก็ไม่ว่าอะไรทำใจดีสู้เสือไม่โทรไปตามรบกวน สี่ทุ่มนิดๆถึงบ้าน เราเลยลองดูที่กางเกงชั้นในมีคราบอสุจิขาวๆสดๆเปื้อนอยู่ ใจเสียค่ะ อยากจะร้องไห้ ถามเค้าว่าไปทำงานจริงรึเปล่า เค้าก็ว่าทำไม เราก็เลยไม่อะไร เออช่างมัน ตอนเช้าเค้าก็ถามเราว่าเมื่อคืนถามทำไม เราก็บอกว่าไม่มีอะไร ช่างมัน ถ้าพี่บอกว่าไม่มีก็คือไม่มี หนูเชื่อพี่
เมื่อคืนก่อนที่เค้าจะโทรบอกว่าจะนอนที่ทำงาน เราโทรไปที่ทำงานขอคุยกับเพื่อนเค้า เพื่อนเค้าบอกว่าออกไปแล้วบอกจะกลับบ้าน เพื่อนเค้าถามเราก็เศร้าอยู่แล้วก็เลยคุย และระบายให้เพื่อนเค้าฟัง เพื่อนเค้าบอกใจเย็นๆมันรักลูกดังแก้วตาดวงใจไม่มีอะไรหรอก มันเป็นคนเก็บกดตอนนี้ปล่อยมันระเบิดไปก่อน ให้เราดูแลลูกให้ดีทำหน้าที่ของเราไปให้ดีที่สุด พอเค้ารู้ว่าเราโทรหาเพื่อนเค้า เค้าก็ว่าเราแรงๆว่าทำไมวุ่นวายโทรหาคนโน้นคนนี้ไปทั่ว เราก็บอกว่าไม่ได้อยากจะวุ่นวายอะไร ก็โทรไปหาแล้วไม่รับ ลูกสาวอยากคุยด้วยโทรไปก็ไม่รับ เลยโทรเข้าที่ทำงานหาเพื่อนเค้า
เราอยากให้เค้ากลับมาเหมือนเดิม เราจะทำยังไงดี กลัวใจเค้าค่ะ เค้าเป็นคนเด็ดขาด คำไหนคำนั้น (นิสัยทหาร) ตอนนี้เราทำดีทุกอย่าง ไม่บ่น ไม่จู้จี้ แต่เหตุการณ์เมื่อคืนกลายเป็นวุ่นวาย เค้าจะเอามาเป็นประเด็นอีกมั๊ย เราง้อเค้ามากไปมั๊ย จะเอาชนะใจคนแบบนี้ได้อย่างไร ไม่อยากให้ครอบครัวแตกแยกค่ะ ใครเคยเจอแบบนี้บ้าง ช่วยให้คำชี้แนะหน่อยเถอะค่ะ กลัวเหลือเกิน
| จากคุณ |
:
รุ้งงาม
|
| เขียนเมื่อ |
:
11 เม.ย. 55 11:34:37
A:119.46.92.195 X: TicketID:353855
|
|
|
| 
