ความคิดเห็นที่ 1 รูปที่โพส ทำไมดูภาพไม่ชัดเลย ต่อดีกว่า การที่เราเลือกที่จะทำข้อแรก ก็เพราะว่า ส่วนหนึ่ง ลูกของเราถือได้ว่าเป็นเด็กที่เรียนดีเกินความคาดหวังของเรา และได้รับคำชมจากครู เราก็เลยอยากจะลองให้ลูกทำเต็มที่ดู ความคิดส่วนตัวของเราก็ไม่เคยเห็นด้วยกับระบบการเรียนแบบเคี่ยวเข็ญเด็กขนาดนี้ อ้ายหนังสือสารพัดที่บอกเล่าถึงการเลี้ยงลูกให้เป็น อัจฉริยะ เลี้ยงลูกให้เก่ง เราก็เคยไปเปิดอ่าน แล้วเราก็บอกกับตัวเองว่า เกินไปแล้วที่ไปกดดันลูกขนาดนี้กัน ลูกไม่ใช่หน้าตาของพ่อแม่สำหรับอวดความเก่ง ความ อัจฉริยะกัน ดังนั้น การจัดสารพัดให้ลูกเก่ง ไม่ว่าการจัดสิ่งแวดล้อมการหาของเล่นสร้างเสริมพัฒนาการ เราเฉยๆ  เราไม่ทำสักอย่าง เพราะว่าเราเป็นแม่ที่ต้องทำงานเต็มเวลา รับผิดชอบทุกอย่าง แต่ มีอย่างเดียวที่เราให้ คือ หนังสือเท่านั้น คงเป็นเพราะว่าเราเป็นคนชอบอ่านหนังสือ เราก็เลย ชอบเอาหนังสือเป็นของเล่นให้ลูก รวมทั้งการอ่านหนังสือให้ฟังด้วยแต่ไม่ต้องคาดหวังเลยว่า เราไม่สามารถทำได้ทุกวันหรอก เราทำเท่าที่มีเวลาทำได้เท่านั้นเอง แต่การสอบเข้ารร.ดีๆได้ ก็คุ้มค่าที่จะลอง อีกอย่างคือ เราได้ข้อคิดจากเพื่อนของเราที่พูดเกี่ยวกับการเลี้ยงลูกว่า บางครั้ง พ่อแม่ก็ต้องให้ลูกรู้จักความยากลำบากตั้งแต่เด็กบ้าง เพื่อจะเป็นบทเรียนให้เค้าได้รู้จัก อย่าเลี้ยงลูกให้สบายเกินไป  เราเลยตัดสินใจให้ลูกเราไปสอบ อยากให้ลูกทำเต็มทีในวัยแค่นี้ อยากรู้ว่าเค้าจะทำได้แค่ไหนด้วย เราคิดน้อย เราวางแผน แค่ส่งลูกไปติว ตามเพื่อนๆเค้าเท่านั้น เรามารู้ที่หลังว่า ลูกเรา ถือว่าติวน้อยที่สุดเลยก็ได้ เด็กบางคน ติวสองที่ถึงสามหนักที่สุดๆ ได้ยินมาว่าเรียนถึง ห้าที่  แค่ที่เดียวของลูก ยอมรับว่ากินทั้งเงินและเวลาของเราไปไม่น้อย แต่เราก็เลือกที่จะทำให้ลูก ถ้ามากไปกว่านี้ เราไม่สามารถหาเวลาได้อีกแล้ว ช่วงแรกๆ ของการติว ลูกเราท้อมาก เราเองก็ยังอึ้ง กับบททดสอบ เรานั่งดูแล้ว ลูกเราแค่ ตอนเริ่มเรียน ยังไม่เต็ม ห้าขวบด้วยซ้ำ ทำไมเรียนอะไรที่ยากๆขนาดนี้ แถมต้องไปเรียนกับเด็ก อ สามด้วย ที่เด็กบางคน เริ่มอ่านหนังสือออกแล้ว แต่ลูกเรา เพิ่งหัดอ่านหนังสือเอง เริ่มอ่าน ก กา เอง ตอนเรียนครั้งแรก เดือน มิถุนา เปิดเทอม อ.สอง ได้ครึ่งเดือนเอง บวกเลข ลูกเราเพิ่งหัดบวกเลขหลักเดียว ลบเลขไม่เป็น เรื่องเชาว์น ก็แทบไม่มีชม.บินเลย แล้วเรา ก็มีเวลาเตรียมลูกสอบนี้  10 เดือนเต็มๆ เท่านั้นเอง แรกๆที่ไปเรียน เราคุยกะลูกเราว่า ทำไมเราไปเรียนกัน เพราะอะไรเราถึงอยากให้ลูกเราสอบเข้าที่นี่ เพราะว่าเราคิดว่า การเรียน การสอนที่นี่เหมาะกับลูกเรายังไง เราอยากให้ลูกเรียนแบบที่สอนให้เด็กรู้จักการคิด ไม่ใช่การเรียนตามตำรา การท่องจำ แต่เด็กไม่รู้จักการวิเคราะห์ การแก้ปัญหา เรื่องนี้เราอธิบายให้ลูกเราฟังทุกอย่าง เราไม่คาดหวังว่าลูกเราจะเข้าใจในสิ่งที่เราพูดทั้งหมด แต่ลูกเราก็ไปเรียน เพราะว่าแม่ เท่านั้นเอง เดือนสองเดือนแรกของการเรียน ลูกเราถึงขนาดนั่งคิดแล้วจู่ๆ ก็ถามว่า ทำไมเค้าต้องมานั่งเรียนอะไรที่เค้าไม่เข้าใจเลย คนอื่นๆในที่เรียน ทำไมเค้ารู้เรื่องมากกว่าหนู หนูเรียนไม่เข้าใจเลย ถ้าหนูสอบเข้าที่ รร..นี้ไม่ได้  แม่จะว่าอะไรหนูไหม ตอนนั้น เราสงสารลูกมาก แต่ เราก็บอกว่า แม่ไม่ว่าอะไร ถ้าหนูบอกว่า หนูทำถึงทีสุดแล้วได้แค่นี้ ผลลัพธ์เป็นยังไง แม่ยอมรับได้ แค่หนูลองพยายามให้ถึงทีสุดก็แล้ว แล้วลูกเรา ก็พยายามจริงๆ จากที่เค้าเรียนติวกะพี่ๆ เพื่อนๆที่มาจากรร.ดีๆ หลายคน คะแนนสอบในแต่ละเดือนจากเดือนแรกๆคะแนนลูกเราไม่สูงมาก แต่เค้าก็สามารถทำคะแนนดีขึ้นมาเรื่อยๆ เรียกว่า ดีกว่าเด็กหลายๆคน จนเดือนหลังๆคะแนนเค้าได้เป็นอันดับหนึ่งเลยด้วยซ้ำ ถ้าถามเรา เราก็ว่าน่าภูมิใจไหม เราภูมิใจในตัวเค้ามากเลย เพราะว่าเค้าทำได้เกิดคาดหวังของเราเลย เราว่าแรงผลักดันเกิดจากแรงภายในของเค้ามากกว่า แรงผลักจากแม่เลย เพราะว่าการเรียนแบบนี้ อย่าคาดหวังอะไรมากมาย โดยเฉพาะจาก ครูติวเลยว่า ติวแล้วลูกเราต้องเก่ง เค้าจะได้ส่วนหนึ่ง ส่วนสำคัญมาจาการฝึก และตัวเด็กเอง สำหรับ ต้นหอม ลูกสาวเรา เราบอกได้ว่ามาจากแรงผลักภายในของเค้ามาก  การทำแบบฝึกหัด เราแทบเคี่ยวเข็ญเค้าน้อยมาก ก็มีบ้างที่เรากลับจากทำงาน แล้วเรียกเค้ามานั่งทำแบบฝึกหัด แต่ส่วนใหญ่เค้าจะรู้หน้าทีว่าต้องนั่งทำแบบฝึกหัด แต่เราก็ไม่เคร่งเครียดว่าต้องทำทุกวัน แต่เด็กก็คือเด็ก ต่อให้เค้ารับผิดชอบได้แค่ไหน ความสม่ำเสมอ ก็สำคัญ เราทำให้เค้าไม่ได้ดีหรอก แต่ส่วนใหญ่ ก็ถือว่าเค้ารับผิดชอบได้ดีในวัยสำหรับ เด็ก ห้าขวบของเค้า อันนี้เรากล้าพูดว่าเป็นคะแนนของเค้าเลย แต่การเตรียมตัว  10 เดือนของเค้า ก็มาสะดุดช่วงที่เกิดน้ำท่วมนั่นแหละ ที่เวลาหายไปเป็นเดือน แล้วก็มาเริ่มต้นใหม่อีก ก็เดือนธันวาอีกครั้ง ช่วงนั้นที่เรียนติวต้องบอกว่าเราให้คะแนนครูของต้นหอม ในเรื่องการดูแลเด็กๆ ครูเค้าจะย้ำแล้วก็เน้นเรื่องการฝึกฝนมากๆ แต่สำหรับเรา เราก็เห็นด้วยกับครู แต่บางครั้งเราเองนั่นแหละที่ไม่มีวินัยกับลูกเอง บางที ครูก็มักจะแอบถามต้นหอมว่า แม่กลับบ้าน มาทำแบบฝึกหัดหรือเปล่า ตอนนั้นช่วงหลังน้ำท่วมใหม่ๆ อะไรก็ไม่เข้าที วินัยหายไปมาก อยู่บ้านช่วงน้ำท่วม ยัยแม่เริ่มเล่นเกมส์ในเฟชบุ๊คบ้าง บางทีก็นั่งดูหนังซีรีย์  พอเจอครูถามว่าทำอะไรมังหลังจากแม่กลับจากทำงาน เด็กๆ เค้าโกหก ไม่เป็นหรอก ยัยต้นหอม ก็มักจะบอกครูตรงๆว่า แม่เล่นเกมส์มัง แม่ดูหนังมัง ส่วนหนูดู การ์ตูน จนครูเวลาไปเรียนเสร็จช่วง brief เรามักจะโดนครูเหน็บบ่อยๆเรื่องไม่ฝึกลูก หลายครั้ง(ละอายใจนะ แต่เราขอบคุณครูมากกว่าที่ใส่ใจลูกเราขนาดนี้)จนเราเองก็ต้องเริ่มกลับมาฝึกแบบฝึกหัดกับลูกบ้าง เท่าที่เวลาจะมีได้ เรียกได้ว่า ทิ้งเรื่องที่อยากทำ แล้วก็ชอบทำไปหมด ให้เวลากับเค้ามากขึ้น จากคุณ : วีทีอาร์ เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 22:34:02

ความคิดเห็นที่ 2 ช่วงหลัง การเรียนจะเริ่มหนักขึ้น ต้นหอม ต้องเรียนทั้งเสาร์อาทิตย์ ไหนจะที่รร.เค้าชดเชยการเรียนทีหยุดน้ำท่วม ไหนจะเรื่องติวสอบอีก เรียกได้ว่า  7 วันของลูกเรามีแต่การเรียนทั้งนั้น เป็นช่วงเวลาที่เหน็ดเหนื่อยมาก สำหรับลูกเรา  แถมเรื่องติว มีสอบทุกอาทิตย์เลย เราเองกลับจากทำงาน ก็ต้องมาคอยนั่งทำแบบฝึกหัดกับลูกจนเค้าเข้านอนนั่นแหละ เราทำกันเต็มที เกือบ สามเดือน เป็นช่วงเวลาที่กดดันทั้งเราและลูกมาก จนเราเองนั่นแหละ ที่แทบอยากจะล้มกระดานไม่ตอ้งไปสอบเองเลย เพราะว่างานของเรา ก็มากขึ้นด้วย ในช่วงเวลานี้ของทุกปีนั่นแหละ ไหนจะเรื่องเค้าสอบ ไหนจะเรื่องการทำงาน เรายอมรับเราเครียดมาก แล้วลูกเราก็เครียดด้วย เพราะว่าเรียนเยอะมาก ลูกเราเริ่มคร่ำครวญหาเวลาที่หายไป เวลาที่เค้าจะได้ไปเที่ยวมัง เค้าคิดอยากเล่นน้ำ อยากว่ายน้ำ แม่ก็ไม่อยากให้ไป กลัวเป็นหวัดเด๋วไม่ไปเรียน  ไปห้างคนเยอะ ครูก็ไม่แนะนำ เด๋วติดโรคง่ายๆ  ทุกอย่างที่อาจจะทำให้ไม่สบาย ความเสี่ยง ความสนุกสนานทั้งหมด เรางดเกือบหมด เราคุยกับลูก เค้าเข้าใจ แต่ก็อดที่อยากจะทำในสิ่งที่เค้าชอบมังดังนั้น ธรรมดามากที่ช่วงเวลาหลังๆ การเรียน การทำแบบฝึกหัดจะมีน้ำตาตามมาด้วย แต่เค้าก็พยายามอดทนให้ผ่านช่วงเวลานั้น แน่นอน การผ่านช่วงเวลาที่ลำบากแบบนี้ การทุ่มเทแบบนี้สำหรับเด็กๆ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แต่ลูกเราก็พยายามเต็มที่เกินเด็กหลายๆคนในวัยขนาดนี้  ที่เรากล้าพูดขนาดนี้เพราะว่าเราเอาตัวเองเป็นมาตรฐานว่าตอนเรา อายุเท่าลูก เราเป็นยังไง ดังนั้นเราเลยบอกกับลูกเราว่า ถ้าเป็นเราในวัยขนาดนี้ แม่คงไม่สามารถอดทนแล้วทุ่มเทได้ขนาดเค้าเลย ดังนั้นสิ่งที่เค้าอดทน แล้วทุ่มเทกับการเรียน ขนาดที่เวลาทำแบบฝึกหัด ก็เป็นช่วงเวลาที่เค้าชอบที่จะดูละคร แต่ถ้ามาทำแบบฝึกหัด บางทีเราก็ไม่เปิดทีวีเลย เค้าก็จะตั้งใจเรียน หรือบางวัน เค้าก็หยิบหนังสือมาทำเอง หรือหัดอ่านหนังสือเอง สำหรับเราแล้ว เราถือว่าสิ่งที่เค้าพยายามนี้ยิ่งใหญ่และสร้างความภูมิใจให้กับคนเป็นแม่อย่างเรามาก จากคุณ : วีทีอาร์ เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 22:37:16

ความคิดเห็นที่ 3 แต่ผลที่ออกมา ลูกเราสอบไม่ได้ เรารู้สึกแย่ สิ่งที่เสียใจคือเรารู้ว่าลูกเราคงต้องเสียใจมากด้วย  เราเองรู้สึกแย่ที่ผลออกมาแบบนี้ ผลจากคนรอบข้างที่คาดหวังลูกเราส่วนหนึ่ง อีกส่วนหนึ่งเกิดจากความคาดหวังในตัวของลูกจากตัวเราเอง สร้างแรงกดดันให้เราคาดหวังในตัวเค้ามากกว่าที่เคยคิด ตอนที่ผลออกมา รู้สึกแย่ขนาดที่เราเองต้องไปนั่งในห้องที่ทำงานคนเดียว เพื่อสงบสติยอมรับน้ำตาซึมออกมาเลยตอนเห็นประกาศ แล้วเราก็กลับมานั่งคิดว่าเราจะบอกกับลูกของเรายังไงดีเพื่อให้เค้าเสียใจน้อยที่สุด แต่กลายเป็นว่าลูกเราโทรหาเรา เพราะว่าเค้าได้ข่าวจากน้าของเค้าที่ลุ้นผลสอบของเค้าว่าไม่มีชื่อของลูกเรา แปลว่าเค้าสอบไม่ได้ใช่ไหม น้ำเสียงเค้าผิดหวังมาก เราก็เลยบอกว่า รอแม่ก่อน แม่กำลังกลับบ้านไปคุยกะต้นหอม แม่ขอเห็นหน้าต้นหอมด้วย พอเรากลับบ้าน ต้นหอมยืนรอแม่อยู่หน้าบ้าน สีหน้าคาดหวังว่าเรืองที่เค้าได้ยินคงไม่ใช่เรื่องจริง  แต่เค้าก็เอ่ยปาก ว่า “แม่ หนูสอบไม่ได้ใช่ไหม กู๋บอกว่าไม่มีชื่อดญ.ต้นหอม “ สิ่งที่แม่ทำได้ คือการกอดหนูแน่นๆ แล้วก็บอกให้เค้ายอมรับความจริง เราว่า “จริงจ้ะ ไม่มีชื่อหนูจริงๆ” “ทำไมหล่ะแม่ หนูอยากสอบได้ หนูคิดว่า หนูทำได้ หนูก็ต้องสอบได้สิ หนูอยากสอบได้ “ “ต้นหอม สอบไม่ได้คือสอบไม่ได้ไง แม่ก็อยากให้หนูสอบได้เหมือนกัน “ ต้นหอม เริ่มสีหน้าไม่ดี น้ำตาปริ่มๆออกมาแล้ว แต่ก็ยังไม่รอ้งออกมา “ต้นหอม สอบไม่ได้ก็ไม่เป็นไรไง เด็กหญิงคนสวยของแม่ ก็ต้องหาร.ร.สวยๆใหม่ๆ ไปอยู่นะจ้ะ อีกอย่าง หนูอยู่ แค่ อ 2 หนูต้องไปแข่ง กะ อ 3เลยนะลูก เรายังเวลาอีกตั้งปีหนึงที่จะหาที่เรียนใหม่ได้เยอะแยะไป ไม่เห็นเป็นไรเลย  แถมหนูก็ยังอยู่ที่รร.เดิม อยู่กับเพื่อนที่หนูชอบได้ไง  “ ต้นหอม ก็เลยหัวเราะออกมานิดหนึ่ง แล้วก็บอกกับแม่ว่า “แม่จ๋า หนูอยากร้องไห้นะ แต่หนูไม่อยากร้องไห้ให้ใครเห็น หนูขอไปร้องไห้ที่ห้องข้างบนกับแม่ได้ไหม “ เออ ร้องไห้ ก็ต้องเลือกสถานทีด้วย แต่แม่เข้าใจนะลูกแม่เลยบอกว่า “ได้เลยลูก ไปสวัสดีอาม่าแล้วบอกว่าหนูจะขึ้นนอนกะแม่แล้วกันนะ “ พอขึ้นมาบนห้อง เธอ ก็นั่งระบายสีรูปเล่น แล้ว เขียนว่า สอบไม่ติดใส่กระดาษเพื่อระบายอารมณ์ แต่ก็ไม่ได้นั่งร้องไห้อะไร แม่ก็ทำเป็นเหมือนเรื่องธรรมดาไป เพราะว่าแม่ไม่ต้องการแสดงออกว่า แม่เสียใจอะไร เพราะจะยิ่งไปทำให้เค้ารู้สึกผิดหวังที่ทำให้แม่ผิดหวังไปด้วย จากคุณ : วีทีอาร์ เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 22:41:02

ความคิดเห็นที่ 4 ผ่านไป ได้สองวัน หลานชายที่อยู่ชั้น ป 6 ที่มาคอยเชียร์น้องด้วย ก็มาถามว่า “อี้ ต้นหอมสอบไม่ติด อี้ เซ็งมากหรือเปล่า “ เราเหลือบสายตาไปมองหน้าลูก เห็นเค้าก็จ้องหน้าเราอย่างรอคอยคำตอบว่า จะเราจะพูดว่า อะไร “อ้าว ก็ต้องเซ็งสิ เรื่องธรรมดา จะให้ไม่รู้สึกอะไร ก็ไม่ได้ แต่ว่าต้นหอม ก็เริ่มต้นใหม่ได้ใช่ไหม “ เราหันไปถามลูก “อืมม ได้ แม่ สอบไม่ได้ ก็เริ่มต้นใหม่แล้วกัน “ เราทำเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพราะว่าเราไม่ต้องการให้เรื่องนี้ทำให้ต้นหอมรู้สึกไม่ดี แล้วเราก็คิดว่า ลูกเราคงลืมความผิดหวังไปได้แล้ว แต่เราคิดผิด เมื่อวานซืน ตอนที่เรากำลังจัดเก็บของในบ้าน ต้นหอม นั่งดูเราทำงาน แล้วก็เอ่ยออกมาว่า “แม่จ๋า ทำไมในหัวของหนูถึงมีแต่เรื่องที่สอบไม่ติด สอบไม่ติด อยู่เต็มหัวเลย “ เราเลยต้องละมือจากงานที่ทำอยู่ แล้วหันมานั่งคุยกะต้นหอม “อืมม์ แล้วยังไงต่อหล่ะลูก “ “หนูไม่อยากไปสอบ ที่รร..... แล้ว “ เป็นรร.ที่เรานั่งคุยกับเค้าว่า ถ้า จะไปสอบใหม่ ถ้าจบ อ 3 แล้ว สอบได้จะไปเรียนที่นี่ เป็น รร.คาทอลิก “เพราะอะไรหล่ะลูก “ ต้นหอม นั่งเงียบ เราเลยบอกว่า “เพราะว่าหนูกลัวการสอบใช่ไหม หนูไม่มั่นใจในตัวเองว่าจะทำได้ใช่ไหม หนูกลัวว่า หนูจะสอบไม่ติดอีกใช่ไหม “ ต้นหอม พยักหน้าเงียบๆ “ต้นหอม มีกี่คนที่สอบไม่ได้ รู้ไหม ที่หนูไปสอบ ที่นั่น “ “หนูไม่รู้หรอก “ “เด็กที่สอบไม่ได้ 2000 กว่าคนเลยนะ แล้วรู้ไหม เด็กที่สอบไม่ได้พวกนั้นเค้าไปทำยังไงกันต่อ “ “เค้าไปทำยังไงเหรอ “ “เค้าก็ไปหาที่สอบ ที่เรียนใหม่ไง เหมือนหนูไง สอบไม่ได้ก็สอบใหม่ไง ยังไงเด็กๆ ก็มีที่เรียนกันอยู่แล้ว สอบไม่ได้ตอนประถมก็ไม่เป็นไร ถ้าหนูยังอยากจะเรียนที่นี่ หนูรู้ไหม ว่ายังมี ชั้น มัธยม มหาลัย ให้หนูมาลองสอบอีก สอบอันนี้ไม่ใช่ครั้งสุดท้ายนะลูก เป็นแค่เริ่มต้นต่างหาก ถ้าหนูยังคิดจะเรียนที่นี่ หนูมีโอกาสอีกแน่ๆ ขอให้หนูตั้งใจ แม่เชื่อว่า หนูต้องทำได้สักครั้งหนึ่งแน่ๆ “ เราเองก็เพิ่งรู้สึกว่า เค้าไม่ลืม ก็แน่หล่ะสิ อดทนความลำบากมุ่งมั่นมานานเกือบปี จะใช้เวลา แค่ไม่กี่วันให้ลืมไปง่ายๆได้ยังไง เราเลยรู้ว่า ลูกเรายังต้องการกำลังใจและความมั่นใจคืนกลับมาอีก จากคุณ : วีทีอาร์ เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 22:48:30

ความคิดเห็นที่ 5 และวันนี้อีก ที่เค้าต้องไปเรียน ซัมเมอร์ เค้าไม่อยากไปเรียน เค้าบอกว่าไปเรียนเยอะ “แม่ หนูไม่อยากไปเรียน แล้ว เรียนไปก็ไม่มีประโยชน์ สอบไม่ติดอีกนั่นแหละ “ ยังไม่ลืมนะ ยังรู้สึกผิดหวังกับตัวเองอยู่ ลูกจ๋า แม่จะทำยังไง ถึงจะทำให้ลูกหายจากความรู้สึกผิดหวังได้ แม่กอดหนู อุ้มต้นหอมมานั่งบนตักแม่ แล้วก็เริ่มคุยกันกันอีก “ต้นหอมยังผิดหวังอยู่เหรอ ทีสอบไม่ได้” “ใช่แม่ หนูยังไงก็สอบไม่ติด เรียนมาตั้งเยอะนะ เรียนยากๆด้วย แต่ก็สอบไม่ได้ “ “ต้นหอม การเรียน ก็เหมือนกับการวิ่งเปี้ยวที่หนูชอบนะ หนูอยากเป็นหมออยู่ไหม “ ต้นหอมพยักหน้า “จะเรียนเป็นหมออย่างที่หนูอยากได้ หนูต้องเรียนให้ผ่านชั้นประถม มัธยมต้น มัธยมปลาย แล้วมหาลัย จนจบเป็นหมอ นั่นแหละถึงจะเป็นหมอได้ เห็นไหมว่ามีเส้นทางที่ต้องไปเรียนอีกไกล เหมือนกับวิ่งเปี้ยวไง ถ้าหนูกำลัง แข่งวิ่งเปี้ยวแล้ว หนูหกล้มระหว่างทาง หนูจะทำยังไง หนูจะลุกมาวิ่งต่อ หรือว่า หยุดวิ่งแข่งเลย แล้วอดชนะ หรือเปล่า “ ยัยต้นหอม “ไม่นะแม่ หกล้มตอนวิ่งเปี้ยว แป๊ปเดียวก็ลุกมาวิ่งต่อได้แล้ว แต่สอบเนี่ย ใช้เวลาเป็นปี นานมากกว่าจะได้สอบสักที มันนานมาก แล้วก็เรียนเยอะกว่าด้วย“ โห ..เล่นเอาเงื่อนเวลามาโยงว่า แตกต่างกันซะเนี่ย “นั่นแหละลูก แม่กำลังเปรียบเทียบให้หนูเข้าใจไงว่า มันขึ้นอยู่กับหนูว่า จะยอมแพ้หรือว่าลุกมาสู้ต่อดี กับสิ่งที่หนูอยากได้ ชีวิตไม่ใช่เรื่องง่ายๆนะลูกต้องอดทนต้องใช้เวลา ถ้าหนูยอมแพ้ กับการสอบแค่ครั้งเดียว หนูก็ต้องรู้สึกยอมแพ้ทุกครั้งนะสิ ตอนที่หนูสอบ หนูทำเต็มที่แล้วใช่ไหม“ ต้นหอม พยักหน้ารับ “ แม่ก็เชื่อว่า หนูทำเต็มที่แล้ว เพราะแม่รู้ว่า ลูกสาวคนนี้ของแม่ มีความตั้งใจแล้วทุ่มเท ทำทุกอย่างอยู่แล้ว ชีวิตยังเริ่มต้นใหม่ได้นะลูก ต้นหอม สอบไม่ได้ โลกไม่ได้ถล่มลงมาสักหน่อย ต้นหอมสอบไม่ได้ ก็ยังเป็นลูกสาวที่แม่รักที่สุดอยู่ดี  ต้นหอม สอบไม่ได้ วันนี้ อากาศ ก็ยังร้อน พระอาทิตย์ ก็ส่องแสงอยู่ดี แล้วหนูว่า พรุ่งนี้ พระอาทิตย์จะขึ้นใช่ไหม แล้วต้นหอมยังเป็นลูกสาว สุดที่รักของแม่อยู่ใช่ไหม แล้วหนูคิดว่ายังไง หนูจะเริ่มต้นใหม่ได้ไหม “ ต้นหอม ก็พยักหน้ารับ “หนูจะทำใหม่ก็ได้นะแม่ “ “แล้วจะสู้ต่ออีกไหม “ “สู้สิ แม่” แค่นี้ แม่ก็ชื่นใจมากแล้ว สำหรับแม่ แม่รู้สึกผิดที่แม่ทำให้หนูรู้สึกผิดหวังได้ขนาดนี้ แม่ไม่น่าปลูกความคาดหวังในตัวเองให้หนูซะมากมายขนาดทำให้เด็กวัยแค่ ห้าขวบกว่าๆ ทุกข์ได้ขนาดนี้เลย  แม่เองก็ก่ำกึ่งกับการกระทำของตัวเองว่า คิดผิดหรือถูกกันแน่ที่ผลักดันลูกขนาดนี้  แต่ส่วนหนึ่ง แม่ก็ยอมรับว่า การกดดันนี้ ทำให้แม่ได้รู้จักลูกสาวคนนี้ของแม่มากขึ้น แต่แม่ไม่อยากให้หนูทุกข์ และผิดหวังในตัวเองซะขนาดนี้เลยนะ  แม่ก็แค่หวังว่า เวลาที่ผ่านไป จะทำให้หนูทำใจได้มากขึ้น แล้วหนูจะเข้มแข็งมากขึ้น เพราะเวลาแม่ได้ยินหนูพูดถึงความผิดหวังของหนู แม่รู้สึกทุกข์ไปกับหนูมากจริงๆนะลูก แม่ยังไม่รู้ว่า พรุ่งนี้ของต้นหอม ต้นหอมจะมีโจทย์อะไรมาให้แม่ต้องแก้กับหนูอีก แต่การที่มีหนูอยู่ ทำให้แม่ได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างจากลูกสาวของแม่เลยนะ จากคุณ : วีทีอาร์ เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 22:55:57

ความคิดเห็นที่ 6 มาให้กำลังใจ น่ารักทั้งคุณแม่คุณลูกเลย สอนน้องได้ดีมาก ถ้าเป็นเราจะบอกลูกว่า สอบไม่ได้ก็สอบใหม่ ถ้าสอบไม่ได้อีก ก็สอบใหม่อีก ไปเรื่อยๆ หากเราไม่ยอมแพ้ ต้องมีสักวันที่สอบได้แน่นอน 100% จากคุณ : ~Nk~ เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 23:13:46

ความคิดเห็นที่ 7 เข้ามาให้กำลังใจค่ะ น้องต้นหอมน่ารักจริง ๆ ลูกสาวเราาเกือบ ๆ 4 ขวบ อยากให้เค้าเข้าเครือคาธอลิคเหมือนกัน ขอความรู้บ้างนะคะ จากคุณ : R-Tech เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 23:14:36

ความคิดเห็นที่ 8 สงสารเนอะ แต่ปรบมือเป็นกำลังใจจ้า จากคุณ : j a r n i k เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 00:06:11

ความคิดเห็นที่ 9 น้องเป็นเด็กฉลาดนะคะ ทั้งอีคิวด้วยเท่าที่อ่าน ที่บางคนสอบได้เป็นเพราะอาจจะเคี้ยวเข็ญกันสุดๆ เราเคยคิดว่าถ้ามีลูกจะส่งไปเรียนโรงเรียนดีๆ สอนแน่นๆที่ไทย แม่เรารีบบอกเลยอย่าๆ ชั้นไม่อยากให้หลานเป็นโรคประสาท แม่เราเป็นครูค่ะ เค้าเห็นเด็กสมัยนี้เรียนกันแล้วเค้าเหนื่อยแทน เป็นกำลังใจให้ทั้งคุณแม่ คุณลูกนะคะ จากคุณ : ETHNOMUSIC เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 00:35:15

ความคิดเห็นที่ 10 คุณแ่ม่แอบผิดหวังให้เค้าเห็นรึเปล่าคะ เค้าเลยจำฝังใจ ลองดูและสังเกตดี ๆ นะคะ เด็กเค้ารับความรู้สึกได้ไวกว่าที่เราคาดมาก ๆ เลยนะคะ (ส่วนตัวแล้วไม่ชอบคุณแม่อย่าง จขกท มากค่ะ ทำเหมือนเป็นห่วงลูกอยากให้ลูกเรียนที่ดีๆ สิ่งแวดล้อมดี ๆ แล้วใส่ความคิดให้ลูกว่าต้องอย่างนั้นอย่างนี้เรียนที่นี่ดีอย่างโน้นดีอย่างนี้ ไม่ได้คิดถึงความสุขที่เค้าควรจะได้รับ จริง ๆ แล้วมันสนองความต้องการคุณแม่มากกว่าค่ะ)   ขออภัยอินไปหน่อย อ่านแล้วสงสารเด็กค่ะ เค้าสอบไม่ได้เป็นเรื่องทีดีค่ะ คือรู้จักแพ้ท่ามกลางความต้องการเอาชนะ โตขึ้นเค้าก็จะเป็นคนที่แพ้เป็นค่ะ แนะนำว่าช่วงระยะเวลานี้คุณแม่เลิกพูดเรื่องสู้ไม่สู้ไปเลยนะ บางทีเค้าอาจจะืลืมไปแล้วพอเราไปย้ำเค้าก็นึกขึ้นมาไ้ด้อีกว่าทำให้แม่ผิดหวัง  แล้วไปจริงจังกันอีกทีช่วงหลังเปิดเทอมไปแล้วก็ได้ จากคุณ : กระจกแก้ว เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 00:43:51

ความคิดเห็นที่ 11 ขอแชร์ประสบการณ์บ้างนะคะ ลูกสาวกำลังจะเข้า ป หนึ่งเหมือนกันค่ะ เคยมีความคิดแว๊บๆเรื่องโรงเรียนสาธิต พอดูข้อสอบเปลี่ยนใจทันทีค่ะ ว่าข้อสอบเข้ายังยากขนาดนี้ หนูไม่ต้องเรียนหรอกลูก ลูกสาวเป็นเด็กก่อนเกณฑ์ การเรียนช่วงอนุบาลจะอยู่ระดับกลางๆของห้อง ยกว้นวิชาภาษาอังกฤษ ที่ครูจะชม ส่วนวิชาอื่นๆก็ได้มั่งไม่ได้มั่ง ส่วนหนึ่งที่เป็นแบบนั้นคือตัวของแม่และพ่อเอง ที่ไม่ได้เคี่ยวเข็ญอะไรในการเรียนในระดับชั้นอนุบาล ด้วยความคิดที่ว่ายังไม่ถึงเวลา ตั้งใจว่าไว้เข้า ป หนึ่ง ค่อยดูเขาเรื่องการเรียนให้เป็นกิจลักษณะ สิ่งที่ดิฉันห่วงไม่ใช่การรู้ช้าค่ะ แต่กลัวลูกตามไม่ทันคนอื่น แล้วพาลจะเบื่อและทิ้งวิชานั้นเอา ตอนนี้ลูกย้ายมาเรียนโรงเรียนรัฐต่างจังหวัด มาเรียนซัมเมอร์เตรียมตัวก่อน ต้องยอมรับว่าการเรียนการสอนของ รร เอกชนในกรุงเทพ ค่อนข้างจะเข้มข้นจริงๆ เพราะคอร์สที่เค้าเข้ามาเรียนตอนนี้ ก็เคยเรียนมาแล้วทั้งนั้น ก็หวังว่าการเรียนการสอนที่ไม่เร่งรัดมาก จะทำให้เค้ามีความสุขกับการเรียน ถึงจะสอบไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เข้าโรงเรียนนั้นไม่ได้ก็ไม่เป็นไรค่ะ คนสอบไม่ได้มีอีกตั้งเยอะตั้งแยะ จากคุณ : ดวงเด่นเดือน (ดวงเด่นเดือน) เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 00:46:46

ความคิดเห็นที่ 12 โห...สมัยนี้ อ.2 สอบไม่ได้มีเสียน้ำตากันแล้วอ่ะ   แต่ดูลูก จขกท...ก็ฉลาดมากเลยนะคะเนี่ย ดีจังที่ดูฟังการพูดคุยแล้วเห็นได้เลย ว่าแม่เป็นเพื่อนซี้ สุดยอดของ หนูต้นหอมจริงๆ..... จากคุณ : kansakx_aj5 เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 00:51:05

ความคิดเห็นที่ 13 ไม่อยากให้กดดันน้องเขามากไปค่ะ แล้วก็ไม่อยากให้เด็กรู้สึกกดดันตัวเองขนาดนี้ด้วยค่ะ (แต่น้องต้นหอมเขาก็มีเหตุผลและพลังบวกนะคะ) เพราะมันแค่เริ่มต้นเอง ยังมีให้สอบอีกเยอะชนิดเสียค่าสอบรวมๆ พอๆ กะค่าติวเลยค่ะ ถ้ายังเล็กขนาดนี้ให้เขากินอิ่มนอนหลับดีกว่าค่ะ จะได้โตมาสมบูรณ์ แข็งแรง สมองดีๆ มีผลกับการเรียนตอนโต (ซึ่งสำคัญต่อชีวิต) นะคะ เพราะส่วนใหญ่การเรียนการสอบแข่งขันชี้ชะตามันอยู่ที่ตอนโตๆ มากกว่าน่ะค่ะ (จริงๆ เรื่องของหนูก็คล้ายน้องต้นหอมเหมือนกัน แต่หนูสอบ รร รัฐบาลชื่อดังตอน ม.1 ไม่ติด คือจะโตกว่าน้องเขาหน่อย จะรับแรงกดดันได้มากกว่า จากนั้นคุณแม่ก็พาติว ก็เท่ากับว่าหนูเริ่มทุกอย่างตอน ม.1 ก็ไม่สายไปนะคะ แต่ตอนประถมคุณแม่เขาจะให้เรียนอังกฤษกับเลขให้ดีๆ น่ะค่ะ เขาว่าสำคัญ ก็จริงค่ะ เพราะวิชาอื่นมันรื้อตอนโตได้) จากคุณ : pearl (crystalpearlz) เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 01:00:29

ความคิดเห็นที่ 14 น้องน่ารัก และฉลาดมากค่ะ แต่ถูกกดดันมากเกินไปรึเปล่าคะ เด็กควรได้เล่น เพื่อพัฒนาทักษะด้านอื่น มากกว่าด้านวิชาการรึเปล่า วัยของน้อง ควรได้เล่นอย่างมีความสุข ส่งเสริมจินตนาการมากกว่ารึเปล่า หรือเด็กวัย 3-4 ขวบเดี๋ยวนี้ต้องมาเครียดเรื่องสอบติด ไม่ติด คะแนนดีไม่ดีกันแล้ว คุณแม่น่าจะถามตัวเองนะคะ ว่าที่โน้มน้าวจนน้องอยากสอบ เป็นความต้องการของคุณแม่เองรึเปล่า (ขออภัยอาจแรงไปนิด) ส่วนตัวถูกส่งเสริมเรื่องเรียนมาแต่เด็ก รู้สึกเสียดายเวลาในตอนเด็กมาก อยากเล่นให้มากกว่านี้ ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจ ให้น้องต้นหอมได้เล่นอย่างมีความสุขเต็มที่สมวัยเด็กนะคะ การพัฒนาด้านวิชาการ พัฒนาเมื่อพร้อมกว่านี้ได้ค่ะ แก้ไขเมื่อ 19 เม.ย. 55 01:10:48 จากคุณ : dog7622 เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 01:08:56

ความคิดเห็นที่ 15 อ่านแล้วน่าสงสารน้องต้นหอมมากๆเลย ถ้าระบบการศึกษาไทยเท่าเทียมกัน มาตรฐานของแต่ละโรงเรียนไม่แตกต่างกันมากมายขนาดนี้ก็คงดี ให้กำลังใจน้องต้นหอมและคุณแม่นะคะ ขอให้สมหวังตามตั้งใจค่ะ สมัยนี้ วัยอนุบาลนี่เน้นวิชาการกันขนาดนี้เชียวหรือคะ คิดว่าเดี๋ยวขึ้นชั้นประถม เด็กทุกคนก็จะเข้าสู่พื้นฐานระดับเดียวกันนะคะ จำเป็นจริงหรือคะที่ต้องสร้างแรงกดดัน การแข่งขัน ความคาดหวังขนาดนี้ เพื่อเข้าโรงเรียนดัง การเข้าโรงเรียนดังได้แปลว่ามีโอกาสศึกษาต่อในคณะและมหาลัยชั้นนำในโอกาสที่มากกว่าโรงเรียนธรรมดาจริงๆหรือคะ และถ้าใช่ เปอร์เซนต์โอกาสที่เข้าได้กับสิ่งที่ต้องทุ่มเทไปคุ้มค่ากันหรือเปล่า ทั้งการเล่นกับเพื่อนๆวัยเดียวกัน ความสุขความสนุกสนานตามวัย โอกาสในการทำกิจกรรมที่ชอบซึ่งจะนำไปสู่การรู้ตัวตนของตัวเองว่าถนัดด้านไหน(สำคัญนะคะ)ไม่ได้บอกว่าทำแบบนี้แล้วจะไม่มีตรงนี้เลย มีค่ะ แต่น้อยมากเมื่อเทียบกับกลุ่มที่เรียนอีกแบบนึง เราขอแหวกแนวคัดค้านแบบพลีชีพ T^T อดเทียบชีวิตน้องกับตัวเองไม่ได้ เราเรียนโรงเรียนรัฐบาลธรรมดา ไม่เคยเรียนพิเศษเลยในช่วงอนุบาล ประถม มัธยมต้น มาเริ่มเรียนพิเศษจริงๆจังเพื่อจะเข้ามหาลัยเมื่อช่วงม.ปลาย 4 เทอมสุดท้ายก่อนสอบนี่เองค่ะ แต่ตั้งใจเรียนในห้องมาโดยตลอดนะคะ ตอนนี้เรียนคณะนึงทางสายแพทย์แถวสามย่านใกล้จบแล้วค่ะ ขอไม่บอกแล้วกันนะคะว่าเป็นทพญ. พญ. หรือ สพญ. เราคิดว่าอย่างเรานี่ก็ถือว่าหนักมากแล้ว ถ้าพ่อแม่ของเราคาดหวังผลักดันเรา โดยเฉพาะตั้งแต่อนุบาลขนาดนี้ ก็ไม่อยากนึกสภาพค่ะ ทั้งๆที่เราเต็มใจและเลือกชีวิตด้วยตนเอง พ่อแม่ไม่ได้มาร่วมตัดสินใจนะคะ ยังเหนื่อยสุดๆ แบบหมดสภาพเลยค่ะ จากคุณ : Whatever love means เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 01:13:44

ความคิดเห็นที่ 16 พี่หมี น้องต้นหอมเค้าโตเกินวัย เค้ารับรู้อะไรได้เยอะ จับความรู้สึกของพี่หมีเก่งออกจะตายไป ให้เวลากับเค้าอีกนิด ต้นหอมต้องแกร่งกว่าเดิมแน่นอนจ๊ะ จริงๆอาจจะเป็นการดีกับต้นหอมก็ได้นะพี่หมี คือเค้าจะได้รู้จักความผิดหวังตั้งแต่ยังเด็ก มีภูมิคุ้มกันว่าพลาดครั้งนึงก็ไม่เป็นเป็นไร ล้มแล้วลุกได้อีกเสมอ เพราะเด็กที่โตมาแบบไม่เคยผิดหวังเลย พอผิดหวังขึ้นมาแก้ปัญหากันไม่เป็นเลยทีเดียว เป็นกำลังใจให้พี่หมีและต้นหอมจ๊ะ ต้นหอมของ้นาโบเก่งและน่ารักที่สุดเสมอแหละ จากคุณ : bodiamond1 เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 01:56:25

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่ได้อ่านจนจบนะคะ  แต่ขออนุญาตแชร์ประสบการณ์นิดนึง ดิฉันอยู่อเมริกา หลานของแฟนอายุ 5 ขวบยังท่อง A-Z ไม่ได้เลยค่ะ  เพิ่งจะเขียนชื่อตัวเองเป็นเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เอง  นามสกุลยังเขียนไม่ได้ค่ะ สะกดนามสกุลก็ไม่ได้ด้วย แต่พอจะบอกได้ว่าตัวนี้ A, B or C แต่หลานทราบค่ะว่าตัวเองชื่ออะไร นามสกุลอะไร บ้านเลขที่เท่าไหร่ พ่อแม่ชื่ออะไร เบอร์โทรที่บ้่านเบอร์อะไร ไปโรงเรียนอาทิตย์ละ 3 วัน วันละ 4-5 ชม. ที่โรงเรียนเน้นกิจกรรมต่างๆเช่น งานอาร์ต งานวาดรูป  เต้นประกอบจังหวะ   หลานมีความสุขมากและชอบไปโรงเรียนมากๆ  การบ้านไม่มีค่ะ  พี่สาวคนโตเองก็เรียนในระบบแบบนี้  ตอนนี้พี่สาวอายุ 21 ปีกำลังเรียนปี 3 มหาลัยรัฐแห่งนึงค่ะ  เกรดเฉลี่ยก็ 3 กว่าๆ   ครอบครัวนี้พ่อแม่ให้ความรักความอบอุ่นเด็กเต็มที่  คนโตเริ่มทำงานตั้งแต่อายุ 16 ปี อยู่ฟรีกินฟรีกับพ่อแม่ แต่หาเงินจ่ายค่าใช้จ่ายส่วนตัวเอง เช่นค่าน้ำมัน ค่าเครื่องสำอางค์ ของแต่งตัว ตลอดเวลาสิบปีที่อยู่อเมริกามา  อยากจะบอกว่าสถาบันสอนพิเศษน้อยมากค่ะ  มีนะคะ แต่น้อยมากแล้วก็ไม่ได้เป็นธุรกิจใหญ่โตแบบบ้านเราด้วย   อย่างคุมองเนี่ย บางสาขาเป็นอาคารพาณิชย์ห้องเดียวชั้นเดียว ในพลาซ่าเลยอะค่ะ อ้อ หลานแฟนอายุห้าขวบคนนี้ กำลังเริ่มเล่นฟุตบอลค่ะ  เตะถูกบ้าง ผิดบ้าง บางทียิงลูกเข้าประตูตัวเองก็มีค่ะ  ฮ่าๆๆ จากคุณ : MCCGO เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 03:05:59

ความคิดเห็นที่ 18 ปล.น้องชื่อน่ารักมากเลยค่ะ น้องต้นหอม จากคุณ : MCCGO เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 03:08:17

ความคิดเห็นที่ 19 เด็กอายุขนาดนี้ อยากร้องไห้แบบไม่มีใครเห็นแล้วเหรอคะ อยากกอดปลอบน้องต้นหอมมากๆ ไม่ได้เข้าโรงเรียนนี้ ซึ่ง คาดว่า จะเป็นโรงเรียนหญิงล้วนแถวที่ขายดอกไม้เยอะๆ เพื่อนสามีจ่ายไป หกหลักเหมือนกันค่ะเริ่มนอกเรื่องแล้ว ก็ไปเข้าโรงเรียนอื่นก็ได้ลูก โรงเรียนมีอีกตั้งเยอะแยะ เบื่อการศึกษาของเมืองไทยเหมือนกันนะคะ ไม่ใช่ว่าเข้าไปเรียนโรงเรียนที่ดีที่สุดแล้วจะไม่ต้อง เรียนพิเศษ ก็ยังเห็นเด็กต้องไปเรียนพิเศษเพื่อเข้ามหาวิทยาลัยอยู่ดี จากคุณ : pluswipa เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 03:50:26

ความคิดเห็นที่ 20 คิดว่าคงจะเป็นอารมณ์เดียวกันกับตอนที่เรารู้ผลว่าลูกสอบเข้าม.4สายคำนวณโรงเรียนดังไม่ได้ สิ่งเเรกที่โทษคือตัวเอง เตรียมตัวให้ลูกไม่ดี ลูกเราก็ติวที่เดียว ถ้าเราใส่ใจอีกนิดลูกน่าจะสอบติด เเต่ก็ดีที่มาพลาดตอนนี้ ทำให้ขั้นต่อไประวังตัวมากขึ้น ต้องเตรียมตัวมากขึ้น ลูกเองก็ได้รู้ตัวว่า เก่งอย่างเดียวไม่พอต้องขยันด้วย (ลูกเรียนได้ที่1ของโรงเรียนเเต่สอบสายคำนวณไม่ผ่าน เหอๆ ตอนนั้นเศร้ามาก ตอนนี้ชิวๆ อีกสามปีต้องลุ้นสอบเข้ามหาลัยรัฐใหม่) ตอนนี้ก็ยังคงได้เรียนในโรงเรียนดังเเต่เป็นสายสามัญเเทน เเฮ่ๆ น้องเพิ่งเริ่มต้น ยังมีการสอบอีก คราวหน้าเตรียมตัวดีๆค่ะ เอาใจช่วย จากคุณ : เคยมีลูกสอบไม่ผ่านเหมือนกัน (Hana*) เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 05:28:13

ความคิดเห็นที่ 21 น้องต้นหอมน่ารักจังเลยค่ะ เท่าที่อ่าน คิดว่าคุณ จขกท กดดันน้องต้นหอมมากเกินไปโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัวหรือเปล่าค่ะ น่าสงสารน้องจังเลย ไม่อยากให้น้องเค้าคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่โต ดูแกจะกังวลเกินวัยนะค่ะ คงกลัวแม่เสียใจ อย่ากดดันแกมากเลยค่ะ เด็กจะเครียดเกินวัยนะค่ะ จากคุณ : Jake & Toby เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 07:09:00

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นนะคะ เรื่องกดดันเราว่าส่วนตัวของเราเองถ้าเทียบกับแม่ๆคนอื่นที่ไปเรียน เราคิดว่าเราไม่ได้กดดันเค้าอะไร แต่เท่าที่เคยคุยกับหลายๆคน ลูกเราเค้าเป็นลักษณะแบบนี้เองคล้ายๆกับ born to beแล้วเราก็รู้ว่าลูกของเราเป็นแบบนี้คือ เป็นเด็กที่รับผิดชอบเกินตัวช่างคิดมากเกินเด็ก แต่สิ่งที่เรารู้อีกอย่างคือเค้ารักแม่มาก เรารับรู้ไดตรงนี้ เราบอกเค้าเสมอเรารักเค้ามากกว่าทุกสิ่งในโลกสิ่งที่จะทำให้เรามีความสุขคือการเห็นเค้ามีความสุขนั้นหล่ะเราบอกเค้าว่าแม่ชอบที่สุดคือเวลาหนูหัวเราะมากที่สุด แต่ข้อที่เค้ารักเรามากเนี่ยเป็นแรงกดดันจากตัวเค้าเองที่อยากจะทำให้เราภูมิใจ เราเคยได้ยินคุณครูถามเค้าว่ารักแม่มากไหม เค้าบอกว่ารักแม่มากที่สุดครูบอกว่ารักแม่ต้องสอบให้ได้นะ อันนี้เราฟังแล้วไม่ค่อยชอบ เรากลับไปคุยกะเค้าว่าต้นหอมแม่รักหนูที่เป็นลูกสาวของแม่คนนี้ไม่ได้รักมากขึ้นหรือน้อยลงตรง ที่สอบได้หรือไม่ได้สอบได้คะแนนมากหรือคะแนนน้อย แม่รักที่แก้มป่องกะพุงกลมๆของหนูต่างหากรักที่เป็นตัวหนูดังนั้นอย่าไปซีเรียสคิดเรื่องนี้นะ ต้นหอมเค้าเป็นเด็กที่ชอบทำทุกอย่างให้ดีที่สุด เนี่ยเป็นเรื่องที่น่าเป็นห่วงสำหรับเราเรามักจะเบรคเค้าเรื่องที่เค้าคิดอะไรด้านเดียว ถ้าเค้าอยากทำให้ดีที่สุดก็ทำไปแต่ถ้าผลของมันไม่ได้ดีที่สุดก็ต้องยอมรับให้ได้ด้วยเช่นกัน เรื่่องที่สอบนี้ก็เหมือนกันเราคิดว่าเค้ารู้สึกผิดหวังแล้วคิดนานกว่าเด็กอื่นแต่เราเชื่อมั่นในอีคิวของเค้าว่าเค้าจะผ่านมันไปได้ในไม่ช้านี้ สำหรับเรื่องรร.ใหม่ที่จะไปสอบเรานั่งคุยกับเค้ากับเค้าเราให้เค้าตัดสินใจเลือกรร.เอง เค้าจะมีเหตุผลของเค้า เรื่องรร.ใหม่เค้าอยากเรียนรรคอนแวนต์ เพราะเหตุผลง่ายๆว่า รำคาญเด็กผุ้ชาย ทั้งๆที่เราอยากให้เค้าเรียนรร สห เพื่อที่จะได้รู้จักสังคมการอยู่ร่วมกับเพื่อน แต่เค้ากลับยืนยันว่าจะเรียนรรหญิงล้วนมากกว่า. เราเลยบอกกับเค้าว่างั้นก็ต้องลองใหม่นะ รร คอนแวนต์ ภาษาอังกฤษต้องพอใช่ได้ด้วยเค้าบอกเราว่าเค้าจะตั้งใจเรียนภาษอังกฤษ ตอนนี้เรื่องเรียนระดับนี้ของลูกเราเราแทบไม่ห่วงเค้าเรียนได้ในระดับที่เอาตัวรอดได้ดี วัยแค่อ สองเค้าอ่านหนังสือได้ดีอ่านนิทานเองได้แม่ไม่อยู่อ่านสลากกินยาเองได้. อยู่รร ก็เอาตัวรอดจากเพื่อนที่จะรังแกเค้าได้จัดการปัญหาเล็กๆน้อยๆที่รร ได้ด้วยตัวเอง นี่เป็นเรื่องที่เรารู้สึกภูมิใจในตัวเค้าและเป็นสิ่งที่เราคาดหวังจากเค้ามากกว่าการเรียนเป็นที่หนึ่ง ตอนเรียนที่รร.ยอมรับว่าเราไม่เคยสนใจผลสอบของเค้าเค้าจะเป็นคนมาเล่าให้เราฟังเองเพื่อนได้คะแนนเท่าไหร่เค้าเป็นยังไง เรื่องเรียนก็มีครั้งนี้หล่ะที่เราคาดหวังกับเค้าเท่านั้นเอง เรื่องเรียนอย่างอื่นเค้าบอกเราแล้วว่าเค้าอยากเรียนเปียโนต่ออยากเรียนบัลเล่ต์ต่อเค้าเคยไปเรียนตอนซัมเมอร์ที่แล้ว. แล้วเค้าก็ยังเรียนได้ใช้ได้เค้าเลยอยากเรียนซึ่งเราก็ตั้งใจจะให้เค้าไปเรียนต่ออาทิตย์หน้าเนี่ยหล่ะตอนนี้ความตั้งใจของเราเราอยากให้เค้าสนุกกับชีวิตตามวัยของเค้ามากกว่า ครั้งที่สอบเค้าทำเต็มที่ทั้งลูกและเราได้เรียนรู้อะไรมากมายแล้วหล่ะถึงแม้ผลลัพธ์โดยตรงอาจจะไม่ได้อย่างที่เราคาดหวังแต่ผลลัพธ์ทางอ้อมเราคิดว่าลูกเราได้อะไรจาการทำแบบนี้ไม่น้อยเช่นกัน จากคุณ : วีทีอาร์ เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 08:36:59

ความคิดเห็นที่ 23 เป็นกำลังใจให้คุณแม่คุณลูกคนสวยเสมอค่ะ จากคุณ : ป้าแมงฯ เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 08:43:37

ความคิดเห็นที่ 24 สู้ต่อไปนะจ๊ะน้องต้นหอม น้องมองว่าเป็นโอกาสที่ดี ที่ความผิดหวังครั้งนี้ จะได้สอนต้นหอม สร้างภูมิคุ้มกันให้ต้นหอมได้ โดยพี่หมี จะเป็นคนเติมเต็มกำลังใจให้ต้นหอมได้ในเร็ว ๆ วันค่ะ จากคุณ : คนสวยเมืองนนท์ เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 08:44:39

ความคิดเห็นที่ 25 อ่านจบแล้วสะท้อนใจ คิดถึงไอ้ตัวเล็กที่อยู่ในพุง5555555. แม่เจ้า เด็กขนาดนี้ ยังแข่งกันขนาดนี้ ถึงคราวมังกรน้อยลูกชั้นสอบ มิขี่คอกันแย่หรือ    ฝากบอกน้องต้นหอมนะคะ ว่าน้องเก่งมากๆ ตัวแค่นี้ สู้สุดใจจริงๆ อ่านจบแล้วภูมิใจแทนคุณพ่อคุณแม่ วันนึงในอนาคตเราจะมีสาวน้อยนักสู้ ที่ตั้งใจจริงเยาวชนแบบนี้สิที่ประเทศต้องการค่ะ   คุณแม่ของน้องตันหอมน่ารักมากๆ อ่านแล้วชื่นใจกับความรักของคุณแม่ น้องโชคดีค่ะที่มีครอบครัวและคุณพ่อคุณแม่แบบนี้ ไม่สงสัยเลยที่น้องจะเป็นเด็กที่น่ารักขนาดนี้   สู้ๆลูกเอ๊ย จากคุณ : Vodka-tonic เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 10:34:17

ความคิดเห็นที่ 26 ถ้าเค้าเจอความผิดหวัง มันเป็นการฝึกให้เค้าสู้ แม่หนูชอบบอกเสมอว่า "ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ตราบใดยังมีลมหายใจ ซักวันมันก็ต้องเป็นของเรา" ปล.สู้ๆคะ กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญที่สุด จากคุณ : ลิงน้อยในป่าสีชมพู เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 10:39:12

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านแล้วเหนื่อยเนาะ นึกไปถึงตอนเอาเจ้าสองพี่น้องไปลองสนาม เพราะคิดว่าแค่ลองสนามมั้งคะ เลยไม่ได้คาดหวังมาก สิ่งที่ต้องการจากการสอบสาธิต ก็เพียงแค่อยากรู้คะแนน อยากรู้ศักยภาพของลูก แต่ตอนสอบเข้าป.1จริงก็แอบเครียด กดดันเหมือนกัน ทำไมการเข้าโรงเรียนมันยากขนาดนี้ไม่รู้ อาจเป็นเพราะครอบครัวเราไม่พร้อมกับการจ่ายแป๊ะเจี๊ยะจำนวนหลายหลักด้วยมังคะ ก็นับว่าโชคดี ที่เจ้าตัวพี่แม้จะสอบไม่ได้ แต่ก็ดวงดี จับสลากเข้าโรงเรียนรัฐเป้าหมายได้ ส่วนยัยคนน้องตอนสอบ โตกว่าตอนคนพี่สอบ  ถือว่ามีความพร้อมมากกว่า ก็สามารถสอบเข้าโรงเรียนเป้าหมาย (ตามพี่ชายไปได้) เฮ้อ..โล่งอก แม่ไม่มีปัญญาหาเงินบริจาคมากมาย และไม่มีเวลาพอไปนั่งเฝ้าตามผอ.ด้วย..อิอิ... จากคุณ : patapril เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 11:05:58

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณอีกครั้งนะสำหรับทุกความคิดเห็น บอกตรงๆ เรื่องการเรียนในบ้านเราเนี่ย เรารู้สึกแย่กับการแข่งขันกันขนาดนี้ ตอนช่วงเวลาที่ติว เรานั่งดูการเรียนของลูกเรา ฟังที่่ครูแนะนำว่า ต้องให้ลูกไปทำอะไรมัง จะสอบให้ได้ ลูกเราต้องสามารถมีความรู้ได้ถึงระดับ ป 1 ถีง ป 2 เลย บวกลบ เลข ได้ระดับ ป หนึ่ง เข้าใจเรื่องที่ฟังัได้ ระดับ ป  2 เราเคย ถาม ครูว่า ถ้าลูกเรามีความรู้ระดับ ป 1 ป 2 ลูกเราจะไปสอบเข้า ป 1 อีกทำไม แล้วทำไม รร.ต่างๆ ถึงจัดการเรียนการสอนให้เด็กๆ ไปสอบไม่ได้ ทำไมต้องให้เด็กๆ เรียนพิเศษกัน เพิ่มเติม แปลว่า อะไร แปลว่า หลักสูตร ปกติในรร. ไร้คุณภาพเหรอ แล้ว เด็ก จะไปรร.กันทำไม แล้วเด็กๆ ทำไมต้องใช้เวลาหลังจากเรียน เพื่อเรียนพิเศษ เพิ่มเติมกันอีก แล้วถ้าเด็กๆ ไม่ได้ เรียน แปลว่า เด็กจะสอบไม่ได้ใช่ไหม แล้วอยากรู้ว่า มีเด็กคนที่ เรียนจากรร.ล้วนๆ แล้วไม่ได้เรียนพิเศษ แต่สอบเข้าที่ดีๆ ได้เอง มีสักกี่คน เนี่ย เป็นสิ่งที่ ติดในความรู้สึกของเรามาก เราเคยคุยกับครูที่สอนพิเศษ เค้าก็อึ้งเล็กๆ  แล้วแย็บๆ ถามครูที่รร. เค้าก็บอกว่า ก็มี แต่เป็นเด็กในวัยอนุบาล เท่านั้น ที่ยังพอจะมีทางบ้าง แต่พอเด็กขึ้นชั้น มัธยม ลูกเพื่อน ลูกคนรู้จัก เรียกได้ว่า ร้อยละ 100 %  ที่เรียนรร.ดีๆ ทุกคน ต้องเรียนพิเศษ เพิ่ม หมด พ่อแม่ทุกคนพูดว่า ต้องหาเงินไว้จ่ายค่าเรียนพิเศษด้วย เราถามเพื่อนเราที่ลูกโตหน่อยว่า ไม่ให้ลูกเรียนพิเศษได้ไหม ตอนที่ถาม ลูกเรายังไม่ได้เข้าเรียนเลย  เพื่อนเราตอบว่า ไม่ได้ เพราะว่า สังคมของลูกต้องเรียน ไม่เรียนก็ไม่ทันเพื่อน ลูกจะอยู่ไม่ได้เลย ถ้าไม่เรียนพิเศษ เราถามว่าใคร กำหนด  เพื่อนพูดว่า สังคมของรร.มันเป็นแบบนี้ ถ้าลูกแกยังคิดจะมีสังคม เค้าต้องทำแบบนี้ ทำเอาเราอึ้ง แต่เราก็ค้านวิธีการแบบนี้ จนกระทั้งมาเจอกับลูกเราเองเลย  เราถึงรู้ว่า เพราะว่าอะไร ถ้าถามเรา เราจะพยายามเลี่ยงทุกอย่าง แต่จะเน้นอย่างเดียว คือ ความสุขของลูกเราเป็นหลัก ลูกเราไม่จำเป็นต้องเรียนเป็นที่หนึ่ง  ลูกเราไม่จำเป็นต้องเป็นหมอ เพื่อเป็นหน้าตาของพ่อแม่ สิ่งที่ลูกเราจำเป็นต้องทำ คือ การมีความสุขในชีวิตให้แม่เห็น ไม่ว่าจะทำอะไร ไม่ว่าจะเป็นอะไร ไม่ว่าจะเรียนอะไร ขอให้เค้ามีความสุขและสนุกที่จะทำ ก็พอแล้ว นี่คือสิ่งที่เราบอกกับลูกเสมอ จากคุณ : วีทีอาร์ เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 11:30:32

ความคิดเห็นที่ 29 เข้ามาให้กำลังใจคุณแม่ค่ะ  ตอนแรกก็รู้สึกแปลกๆว่า เอกสารที่ครูที่ รร.ให้มา มีเขียนแจ้งว่า อย่าสร้างแรงกดด้นให้ลูก อย่าคาดหวังลูก  ต่างจากที่เรียนพิเศษที่บอกว่า ให้สร้างแรงบันดาลใจ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขึ้นอยู่กับ ผปค.ที่ จะใช้วิธี แตกต่างกันไป เฮ้อออออ  สู้ๆนะลูก แก้ไขเมื่อ 19 เม.ย. 55 11:36:12 จากคุณ : กินนมหมดกล่อง เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 11:34:30

ความคิดเห็นที่ 30 อ่านแล้วกลับรู้สึกว่าคุณแม่น้องต้นหอมไม่ได้กดดันอะไรลูกเลย คุณแม่เป็นคุณแม่ที่ดีๆมากๆคนหนึ่งทีเดียว เพราะถ้าคุณแม่กดดันน้องจริงๆ ป่านนี้น้องคงสอบติดไปแล้ว ก่อนอื่นเราต้องยอมรับว่า เราอยู่ในสังคมไทย ระบบการศึกษาไทย และเป็นครอบครัวชนชั้นกลางที่ไม่ได้ส่งลูกเข้าอินเตอร์ ใครที่บอกว่าเมืองนอก เด็กไม่ต้องเรียนรู้อะไรมากเท่านี้  นั่นก็เมืองนอกค่ะ แต่นี่เมืองไทย เราในฐานะที่อยู่เมืองนอก แม้จะไม่ใช่อเมริกา แต่สังคมก็อยู่กับพ่อแม่นานชาติ อยากจะบอกว่า พ่อแม่จีน สิงค์โปร์ ก็ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าพ่อแม่ไทย ฝรั่งก็มีเยอะ อย่างเราคลุกคลีกับแวดวงโฮมสคูล พ่อแม่ฝรั่งในแวดวงเดียวกันล้วนผลักดันลูกอย่างมาก อยากให้อ่านได้ตั้งแต่สามสี่ขวบ ฯลฯ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น พ่อแม่ที่ไม่ได้สนใจเรื่องนี้ก็มีจำนวนมากเช่นกัน การที่คุณแม่พาน้องไปสอบ ก็ด้วยความตั้งใจที่ดี อยากให้ลูกเข้าโรงเรียนดีๆ แน่นอนสังคมก็ย่อมดีตามกว่าโรงเรียนวัดลิงขบเป็นแน่แท้ ( เราไม่ได้ดูถูกโรงเรียนวัดนะคะ เพราะเราก็จบโรงเรียนวัดเหมือนกัน พอๆกับวัดลิงขบนั่นแหละ ถึงได้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร)  ไม่ว่าจะในแง่ของบุคลากร ความพร้อมของสถาณที่ โอกาสทางการศึกษา ทุนการศึกษา การแข่งขันทางวิชาการ ย่อมล้วนดีกว่า การที่น้องต้นหอมสอบไม่ติด ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะคุณแม่เองก็ไม่ได้เคี่ยวเข็นมากพอ สำหรับเรา ชั้นอนุบาลที่เรียนไม่มีผลต่อความสามารถของลูก น้องต้นหอมสามารถเก่งกว่าเด็กที่สอบติดด้วยซ้ำถ้าคุณแม่ทำโฮมสคูล และให้น้องฝึกฝนในส่วนของข้อสอบมากขึ้น หรือเรียกว่าสอนล่วงหน้า ให้รู้มากกว่าในระดับชั้นที่เรียน (เราคิดว่าไม่จำเป็นต้องส่งติว คุณแม่สามารถสอนเองได้). เราเคยอ่านเว็บของคุณครูติวเด็กเข้าสาธิตชื่อดังท่านนึง. สถิติปีก่อน เด็กที่มาเรียนติดสาธิตสองคน (จากเด็กจำนวนมากที่มาเรียน) เราว่า เด็กติดเพราะตัวของเด็กเองมากกว่า ถ้าครูเก่งจริง เด็กควรจะติดมากกว่านี้ คุณแม่น้องต้นหอมมีความสุขที่เห็นลูกได้เรียนรู้สมวัย น้องเองก็มีความสุขในแต่ละวัน ดังนั้นจึงไม่มีอะไรต้องกังวลใจค่ะ มีเพียงแต่ว่า ป. 1 นี้ น้องจะต้องไปสอบแข่งที่ไหนอีก. ถ้าไม่อยากผิดหวัง อาจจะต้องเข้มข้นอีกสักน้อย (เพราะระบบการศึกษาไทยมันเป็นแบบนี้จริงๆ) สำหรับเราเอง ถามว่าโรงเรียนตอนเล็กๆแบบนี้สำคัญไหม  มันก็พูดยาก ถ้าเอาตัวเองเป็นมาตรฐาน เราก็ว่าไม่สำคัญ เพราะเราจบโรงเรียนวัดตอนเล็กๆ โตมาก็เอ็นท์ติดมหาลัยรัฐ ทำงานที่เดียวกับคนที่จบคอนแวนต์ แต่ปัจจุบันยุคสมัยเปลี่ยนไป เราเองก็ไม่มั่นใจว่า ถ้าลูกเราโตมาแบบที่เราโต จะได้ดีเท่าเราไหม ดังนั้น การปูพื้นที่ดีเตรียมไว้ก่อนย่อมดีกว่าค่ะ เราคิดแบบนี้ กรณีนี้มันก็เหมือนกับที่พ่อแม่หลายคนพูดว่า ลูกโตขึ้นจะเป็นอะไรก็ได้ ขอให้เป็นคนดีและมีความสุขก็พอ ซึ่งในชีวิตจริงมันไม่ได้ไงคะ ต้องเป็นอะไรที่เค้าสามารถดำรง เลี้ยงดูตัวเองได้ ด้วยคุณภาพชีวิตที่ดี (ซึ่งนั่นก็หมายถึงเงินเดือนที่มากพอนั่นเอง) คิดแล้วก็นึกถึงลูกสาว วันก่อนบอกเราว่าโตขึ้นหนูอยากเป็นคนใช้ แม่ได้แต่ขำ ไปต่อไม่ถูกเลย ส่วนเรื่องที่ว่า เด็กจำเป็นต้องเรียนอะไรมากมายขนาดนี้ไหมในวัยนี้. สำหรับเราคิดว่าไม่จำเป็นเลย ถ้าคุณไม่ต้องการที่นั่งในโรงเรียนดังๆ แต่ถ้าคุณต้องการ ก็ย่อมต้องทำตามกฎ กติกาที่โรงเรียนสร้างขึ้น ส่วนเรื่องฝรั่งนี่ตัดไปเลย ส่วนตัวเราไม่คิดว่าฝรั่งฉลาดกว่าเอเชียสักเท่าไหร่ แต่ที่ฝรั่งส่วนมากได้ตำแหน่งหน้าที่การงานที่ดีกว่า เพราะส่วนหนึ่งคือข้อได้เปรียบในเรื่องภาษา และอีกข้อคือเรื่องสีผม แต่เรามั่นใจว่าปัจจุบัน เอเชียก้าวกระโดด ข้อจำกัดทางภาษาจะหายไป เด็กเอเชียรุ่นใหม่ฉลาดกว่าเด็กฝรั่งแน่นอน ไม่ว่าจะญี่ปุ่น สิงค์โปค์ เกาหลี จีน ในจุดนี้ ขอชมเชยน้องต้นหอม และคุณแม่ เราว่าคุณแม่ควบคุมอารมณ์ได้ดี น้องต้นหอมเองก็รู้เรียนรู้ รู้จักการแข่งขัน แพ้ชนะ ถ้าน้องจะเศร้าบ้างบางที หรือบ่อยๆ ก็ไม่แปลกอะไรค่ะ น้องยังเล็กนัก ลูกเราตอนสามขวบครึ่ง เล่นสเกตส์ไม่ได้สักที ก็เสียใจมากมาย เราว่าเรื่องปกติค่ะ. เวลาจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น จริงๆใครว่าเรียนรู้มากๆ ต้องเรียนหนักเสมอไป. เราว่าที่ทำให้เด็กเหนื่อยน่าจะเป็นการเดินทางมากกว่า จากบ้านไปโรงเรียน ไหนจะไปโรงเรียนติวเอย ฯลฯ เพราะเราสอนลูกเอง เรารู้ว่า เด็กที่เรียนรู้อะไรที่เราสอนให้มากๆ ไม่ว่าจะบวก ลบ หรืออ่าน ในวัยสี่ขวบ ไม่เป็นเรื่องหนักหนาเลย ลูกเราเฉยมาก (ตอนนี้สามขวบเก้าเดือนแล้วค่ะ) ไม่่เห็นว่าน้องจะไม่มีความสุขแต่อย่างใด ชวนเราเล่นครู นักเรียนทุกวัน บางทีเราก็เหนื่อยจะเล่น( สอน) ซะเอง เอาใจช่วยคุณแม่และน้องในการสอบครั้งต่อไปค่ะ เราเขียนซะเยอะขอโทษทีนะคะ. เพลินไปหน่อย ***แก้ไขคำผิดค่ะ   แก้ไขเมื่อ 19 เม.ย. 55 11:48:32 จากคุณ : รักแม่นะคะ เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 11:41:13

ความคิดเห็นที่ 31 อยากกอดน้องต้นหอมจังเลย แล้วเจ้ามังกรปีนี้จะเป็นยังไง จากคุณ : YB6811 เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 11:44:05

ความคิดเห็นที่ 32 พี่หมีคะ ..อ่านแล้วน้ำตาซึม สงสารเจ้าตัวน้อยมากๆ เลยค่ะ ..คือ อยากจะบอกว่าเข้าใจจริงๆ ว่า เรื่องสอบไม่ได้ ไม่ได้สำคัญเท่ากับความรู้สึกว่าลูกเสียใจเลย จากคุณ : JNOY เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 12:16:33

ความคิดเห็นที่ 33 หนูไม่เข้าใจหรอกว่าหนูสอบไม่ได้ แต่หนูได้ "ภูมิคุ้มกัน" ซึ่งเป็นสิ่งที่จำเป็นมากต่อการเติบโตเป็นผู้ใหญ่ไปแล้ว ต้นหอมสู้ๆ ไม่ต้องเสียใจไปนะคนสวย โรงเรียนดีๆ ไม่ได้มีแห่งเดียวรน้อ ^^ จากคุณ : Erika เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 14:26:50

ความคิดเห็นที่ 34 นั่งอ่านอยู่พักนึง ขอบอกตามตรง ...  สงสารน้องต้นหอม ที่ต้องอยู่ภายในภาวะกดดัน เป้นเดือนๆ ปีๆ งดเล่นน้ำ กิจกรรมกลางแจ้ง เดินเล่นในห้าง สงสารค่ะ แต่เข้าใจว่า .. โลกแห่งความจริง ก็คือ การแข่งขัน เรื่องผ่านไปแล้ว.. ขออนุญาตแทนน้องต้นหอม  ให้คุณแม่พาเค้าไปเที่ยวเล่น และ ยิ้มหวาน กลับมาเหมือนเดิมเร็วๆ นะค่ะ น้องน่ารักมากค่ะ ปล. ของเรา 1.7 ขวบแหละ  ยังไม่กล้าคิดเรื่ิองการเรียนเท่าไรเลย อยากให้เค้าได้ใช้เวลาที่สดใส ไปนานๆๆ หลายคน สะกิดบอก ให้ลูกเข้าเนิส เราถามกลับว่า  " เข้าไปเพื่ออะไร"  ในเมื่อที่บ้าน มีคนดูแล รัก ใส่ใจ เค้า แบบ  5 รุม 1 อยู่แล้ว  ทำไม ต้องไปแชร์การดูแลกับเนิสด้วย บางคน บอกว่า ไปเนิส แล้ว เด็กจะโต ดูแลตัวเองได้ ถามกลับว่า  เด็ก 1-2 ขวบ  ต้องดูแล ตัวเองเป็นเร็ว ขนาดนั้นเลยหรอ โลกมัน3G  ก้อเลยต้องเร่งชีวิตเด็กให้ไว ปานนั้นด้วยหรอ ด้วยความเคารพ ที่ตอบแบบโลกไม่สวยค่ะ ^ - ^ จากคุณ : trn (ธีอาร์เอ็น) เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 14:32:14

ความคิดเห็นที่ 35 .. น้องน่ารักจังเลยค่ะ ลูกชายดิฉันก็สอบเข้าไม่ได้ ทั้งๆ ที่เรียนเก่งที่สุดในห้อง คุณครูบอกว่า คุณแม่ใส่เงินน้อยไปรึเปล่า? แต่เรื่องราวนี้เกิดขึ้นมา 13 ปีแล้ว. ปัจจุบันลูกชายอยู่จุฬา คณะที่เข้ายากเป็นอันดับต้นๆ.. คุณแม่ห้ามเอาเรื่องนี้เก็บมาคิดเป็นอันขาด ลูกเราเป็นเพชร.. รร. ที่ไม่ได้เพชรไปถือว่า โชคไม่ดี.. เข้า รร. อื่นไปก่อนเดี๋ยว ม.1 ว่ากันใหม่นะคะ.. .. จากคุณ : อาไน่ใจดี เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 15:14:50

ความคิดเห็นที่ 36 สงสารเด็กสมัยนี้จังเลย สอบเข้า ป.1 แต่เตรียมตัวตั้งแต่ อนุบาล 1 วันเสาร์อาทิตย์ไม่ต้องพักผ่อน ไม่ต้องเล่น พ่อแม่พาไปเรียนพิเศษ ไปลองสอบสถาบันที่จัดให้สอบเหมือนสนามสอบจริง จำนวนเวลาสอบเหมือนจริง ข้อสอบจริง กระดาษคำตอบเหมือนจริง ...... เอ่อ ... ทำได้ก็ดีครับ แต่มากไปหรือไม่ครับ? ถ้าไม่มากไปก็ทำไปเถิดครับ อย่าลืมเติมอีคิวให้เค้าด้วย เอาแบบทางสายกลางดีมั๊ย ... ไปติวบ้าง เรียนพิเศษบ้างแบบพอประมาณ สอบติดก็ดีไป สอบไม่ติดก็หาที่เรียน โรงเรียนดี ๆ มีเยอะแยะไป ตอนหลานสาวผมสอบติดจุฬา เจอกันทีไร เอาแต่อ่านหนังสือ ผมพูดไปคำหนึ่งว่า ต่อให้ได้เกียรตินิยม ก็อย่าคิดว่าประสบความสำเร็จในชีวิต เอาเวลาไปทำกิจกรรม เข้าสังคม ศึกษาคน และต้องมีอีคิว เพราะมนุษย์เป็นสัตว์สังคม ต้องอยู่กับคนในสังคม ไปทำงานก็ต้องทำกับคน มีหัวหน้า มีเพื่อนร่วมงาน คงทำงานแบบตัวคนเดียวไม่ได้หรอก ชีวิตจะมีความสุขได้ยังไง ถ้ามีแต่คนไม่ชอบเรา คบกับใครก็ไม่ได้....... เคยได้ยินข่าว นานมาแล้ว มีนักเรียนคนหนึ่งได้เกรดสี่ทุกวิชามาตลอด มีอยู่เทอมหนึ่ง ได้เกรดสามมาหนึ่งวิชา กระโดดตึกฆ่าตัวตาย.......หนู๋คิดว่าไง??? จากคุณ : เอามั่งดิ เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 15:15:10

ความคิดเห็นที่ 37 น้องน่ารักจริงๆ ค่ะ ขอชื่นชมความพยายามทั้งคุณแม่คุณลูกเลยนะคะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ทำดีที่สุดแล้ว ถือว่าเป็นประสบการณ์ โถ...สงสารก้อแต่น้องต้นหอม ที่ต้องต่อสู้ดิ้นรนแข่งขัน ตั้งแต่อายุแค่นี้ ถ้าเราต้องเจออะไรแบบนี้ตั้งแต่เด็กๆ ไม่รู้ป่่านนี้ชีวิตจะเป็นยังไง อาจจะเพี้ยนบ้าบอไปแล้วก้อได้ โชคดีจังค่ะที่เกิดเร็ว เลยได้มีความสุข ได้เล่น ได้สนุกสมวัยเมื่อตอนเป็นเด็ก จากคุณ : INN TOUCH เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 15:36:36

ความคิดเห็นที่ 38 ขอบคุณสำหรับ ความคิดเห็น เรื่องทียัยต้นหอม อดว่ายน้ำ ไปห้างเนี่ย ช่วง สองอาทิตย์ก่อนสอบเท่านั้นคะ ไม่ได้อดทั้งปี ยังมีชีวิตที่ปกติอยู่ เพิ่งไปเที่ยวหัวหินมา ก่อนสงกรานต์ สิ้นเดือน เราก็มีแผนไปเที่ยวกันต่อ เราบอกกะลูกว่า แต่ก่อน เราตะลุยเรียนกัน แต่พอแล้ว ต่อไปเราตะลุยเที่ยวกันนะ แม่จะพาหนูไปรู้จักสิ่งแปลกๆใหม่ๆในโลกเพิ่มขึ้นนะ ส่วนตัว เดินสายกลางคะ ไม่คิดว่าจะต้องมีอะไรมากไปกว่านี้ ลูกเรียนเก่งไม่สำคัญเท่ากับลูกมี อีคิวดีหรอกคะ  เราไม่เคยอยากให้ลูกเรียนเก่งต้องเป็นที่หนึ่ง สมัยเด็กๆ เราเรียนเป็นที่หนึ่ง ตอนตกจากที่ 1 ตอน ป. 6 เราเข้าใจว่า มันเป็นยัง ตอนนั้น เราไม่มี แม่ที่เข้าใจเรา เพราะว่าแม่เราเป็นคนสมัยโบราณ เลี้ยงลูก แบบต้องดุด่าก่อนถึงจะเชือว่าลูกได้ดีได้  ตอนสมัยเด็กตอนนั้้น รู้สึกได้ดีว่า มันเคว้งขนาดไหน ดังนั้น กับลูก เราไม่มีทางปล่อยให้เค้าเป็นแบบนั้น ดังนั้นถ้าเทียบเรากับลูกตอนสมัยเด็ก เราว่าลูกเราเข้มแข็ง แล้วก็หนักแน่นกว่าเรามาก ดังนั้นเค้าจะผ่านไปกับเราได้ดีแน่นอน  เราเชื่อแบบนี้ แต่ยอมรับการแข่งขันในโลกแห่งความจริงสูงมาก  สิ่งที่เราจะเตรียมให้ลูกได้ คือ การเอาตัวรอด การรู้จักโลกแห่งความจริง มีภูมิคุ้มกันในชีวิตที่ดี เรียนรู้การพ่ายแพ้ แล้วก็อยู่และยอมรับกับมันได้อย่างไม่เจ็บปวดเกินไป เมือชนะ ก็ไม่ลำพองกับชัยชนะ รู้จักการเห็นใจคนอื่น เอื้อเฟื้อต่อคนที่ไม่มีเท่าเรา มีสติรับการเปลี่ยนแปลงของชีวิต   ไม่จำเป็นต้องเรียนเก่ง ไม่จำเป็นต้องมีชื่อเสียง มีความสุขในการใช้ชีวิต พอแล้วคะ จากคุณ : วีทีอาร์ เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 16:32:56

ความคิดเห็นที่ 39 สงสารต้นหอมค่ะ  บอกตรงๆ   ไม่อยากให้ลูกอยู่ในสภาพแบบนั้นค่ะ มันอาจจะเป็นความคาดหวังของพ่อแม่ทำให้เด็กเอง  พ่อแม่ ไม่มีความดีสุข รร.ดีๆ   มันดีจริงค่ะ  แต่ถ้าต้องแลกกับความสุขแบบนี้  คิดว่า  ไม่เอาดีกว่าค่ะ ตอนนี้  ถ้าเด็กกลัวการสอบ ไม่ชอบการเรียนพิเศษ  ถ้าเผลอ เกลียดโรงเรียน เกลียดการเรียน  เพราะถูกเร่งรัดเกินไป  จะแย่เอา เคยเห็นเด็กที่โดนเคี่ยวตั้งแต่เล็กๆ  พอเป็นวัยรุ่น  เค้ามีความคิดเอง  จะไม่ยอมรับการเรียนเลยค่ะ   ทั้งที่พื้นฐานดี ครอบครัวดี  หัวดีด้วย แต่จิตใต้สำนึกเค้าต่อต้านตั้งแต่เล็กๆ แต่ก็เป็นกำลังใจให้คุณแม่และน้องต้นหอม....อย่าลืมเติมความสุขให้น้องบ้างนะคะ  ที่เล่ามา  ดิฉันเห็นว่ามันหนักเกินไปน่ะ  ถึงแม้คนอื่นจะทำได้ และหนักกว่า   แต่เราก็ไม่จำเป็นต้องทำให้หนัก  ให้เคี่ยว  ให้เป็นทุกข์กับมันค่ะ ปล.  น้องน่ารักมากกกกกกกกกกกก  สวยเลยล่ะ จากคุณ : น้องหญิงอนัตตา เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 16:42:11

ความคิดเห็นที่ 40 เอาใจช่วยนะคะ สอบครั้งนี้ไม่ได้ ครั้งหน้าสอบที่อื่นก็ยังมีโอกาส เรียนที่ไหนก็เหมือนกันนะโอ๋ว่า ถ้าเราตั้งใจซะอย่าง หลานสาวเพิ่งสอบเข้า ม.๑ ห้องโครงการ ที่โรงเรียนประจำจังหวัดไม่ได้เหมือนกัน จ๋อยไปเลย คุณพ่อคุณแม่ก็คล้ายๆพี่หมีนั่นแหละค่ะ ไม่กดดันน้อง ที่จริงอยากให้เรียนสบายๆเสียด้วยซ้ำไป อยากให้ลูกเป็นศิลปิน แต่เท่าที่ดูๆ คิดว่าหลานตามเพื่อนมากกว่า เพราะจากที่ไม่เคยเรียนพิเศษเลย ก็ขอไปเรียนพิเศษ แต่ก็นะ มาเริ่มเรียนตอน ป.๖แล้ว จะให้แน่นเท่าพวกที่เรียนมาตั้งแต่เริ่ม ป.๑ยังไงไหว โอ๋ก็เคยคุยกับหลานนะคะ ว่าก็ไปลองสอบดู ได้ก็ดี ไม่ได้ห้องธรรมดาเราก็เรียนได้ ให้ตั้งใจเรียนก็พอแล้ว สอบเข้าห้องโครงการได้ ไม่ได้หมายความว่าเราเจ๋งสุด ไม่ได้การันตี ว่าชีวิตเราจะประสบความสำเร็จ ชีวิตมีอะไรให้เรียนรู้อีกเยอะ ตอนนี้ดูเหมือนหลานจะทำใจได้มากขึ้น ไม่ค่อยเครียดแบบวันที่ประกาศผลแล้วค่ะ จากคุณ : Orayanee เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 18:01:19

ความคิดเห็นที่ 41 เรียนเก่งกะหาตังค์เก่ง คนละเรื่องกันค่ะ จากคุณ : pearl (crystalpearlz) เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 22:28:31

ความคิดเห็นที่ 42 ตอนกำลังคิดว่าจะพาลูกกลับไปเลี้ยงเมืองไทยดีหรือเปล่า ก็คิดหาข้อมูล ห่วงเค้าเรื่องโรงเรียน ไหนจะคนเลี้ยง ไหนจะครูที่โหด จนมาถึงระบบการเข้าเรียน ฟังเค้าพูดมาว่า จะต้องเขียนตัวเลขใส่กระดาษว่าจะให้เงินเท่าไหร่ ไอ้เราก็เพิ่งมีลูกคนแรก ไม่เคยรู้เรื่่องราวอะไรเลย เรา...."เงินค่าไรอะอี๊" อี๊...."เงินว่าเราจะช่วยเหลือ สนับสนุนโรงเรียนเท่าไหร่" เรา..."เอ้า แล้วเค้าเอาเงินค่าเทอมไปทำอะไร" อี๊..."เงินค่าเทอมก็เงินค่าเทอม นี่เงินสนับสนุน" เรา..."ก็ให้ลูกเข้าไปเรียนก่อนดิ จะได้สนับสนุน" อี๊..."ไม่ได้ ต้องบอกก่อนจะสนับสนุนเท่าไหร่ แต่ถึงบอกไปก็ไม่แน่ว่าจะได้เรียนนะ" เรา..."เอ้ยยย ไรอะ บ้าป่าว เรียนก็ยังไม่ได้เรียน จะเอาเงินสนับสนุน แถมจ่ายไปก็ไม่รู้ว่าจะได้เรียนรึป่าว นี่มันขี้โกงกันชัด ๆ นี่หว่า" เลยไม่กลับเลยเมืองไทย เพราะลูกอย่างเดียวเลยเนี้ย ไม่ใช่อะไร ไม่ใช่เมืองไทยไม่ดี คิดถึงและรักเมืองไทยมาก แต่ระบบและคนที่ควบคุมระบบน่ะ ห่วย!! (คห.ส่วนตัว โรงเรียนแบบนี้ ไม่สนับสนุนหรอก ถึงให้มีชื่อแค่ไหน คนแย่งกันเข้าขนาดไหน เพราะมีคนสนับสนุนเยอะ ทำเงินได้เยอะ มันเลยยิ่งทำ ถ้าไม่สนับสนุนมันซะ มันจะหน้าด้านมาเรียกเงินสนับสนุนแบบนี้มะ ถามจริง ๆ เหอะ) ขอแสดงความเสียใจกับน้องต้นหอมด้วยนะคะ ไม่เป็นไรนะคะ ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น โรงเรียนที่ได้น้องไปเป็นนักเรียน จะต้องโชคดีมาก ๆ ค่ะ ได้น้องที่ฉลาดและน่ารักแบบนี้เป็นส่วนนึงของโรงเรียน อย่าไปซีเรียสมากนะคะ บางทีระบบที่เค้ามี มาวัดความสามารถของน้องไม่ได้หรอกค่ะ จากคุณ : ~amily~ เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 00:03:36

ความคิดเห็นที่ 43 เป็นกำลังใจให้คุณแม่น้องต้นหอมนะคะ เข้าใจความรู้สึกของคุณแม่ค่ะ ขอเล่าเรื่องของตัวเองให้ฟังบ้างนะคะ ลูกเรียนรร.อนุบาลแนววิชาการค่ะ เรียนไปเรียนมาแม่ไม่ค่อยแฮปปี้เท่าไหร่ เพราะรู้สึกว่าแนววิชาการมีข้อด้อยในเรื่องการส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์ การกล้าแสดงความคิดเห็น ทีนี้เมื่อลูกถึงวัยขึ้นป.1ก็เลยอยากหารร.ที่เน้นทักษะทางด้านนี้ แต่ด้วยเงินที่มีอยู่อย่างจำกัดทำให้มีตัวเลือกไม่มากนัก ประกอบกับแนวการเรียนการสอนของสาธิต fun find focus fulfillment ให้เด็กๆได้เรียนตามพัฒนาการสมวัย ฝึกให้คิดวิเคราะห์เป็น กล้าแสดงออก ตรงกับสิ่งที่เราต้องการเสริมให้ลูก นี่จึงเป็นจุดเริ่มต้นที่อยากให้ลูกเข้าสาธิต ซึ่งมาตัดสินใจได้ตอนเดือนมิถุนายน แรกๆแม่ติวเอง ต้องบอกก่อนว่า โดยส่วนตัวทั้งแม่และลูกชอบทำแบบฝึกหัดเชาวน์ปัญญากันอยู่ก่อนแล้ว ทำให้การติวไม่เป็นปัญหา เพราะสนุกเวลาทำ บางครั้งลูกก็ตั้งโจทย์เองแล้วให้แม่ทำ วันไหนไม่ได้ติวยังมีทวง (แม้ตอนนี้จะสอบเสร็จไปนานแล้ว ลูกยังชอบตั้งโจทย์ให้แม่ทำอยู่เลย แม่แอบเอียนเล็กน้อย) เมื่อติวเองได้สักพัก ประมาณเดือนกันยา แม่เห็นแววลูกและเนื่องจากลูกไม่ได้เรียนแนวเตรียมความพร้อมมาเลยอยากเสริมในส่วนที่ขาดหายไป นี่เป็นจุดประสงค์ในการส่งลูกไปเรียนเชาวน์ที่สถาบันเสริมทักษะแห่งหนึ่ง ซึ่งมีกระบวนการเรียนรู้ผ่านของเล่น ส่วนเรื่องสาธิตมองว่าถ้าสอบได้ก็เป็นผลพลอยได้เพราะเข้าใจว่าโอกาสมันน้อย ครั้งแรกที่มีสอบ(ภายในสถาบัน)ลูกได้ลำดับกลางๆ หลังจากนั้นก็ครองที่ 2 ตลอด ทำให้แม่เริ่มคาดหวัง จนช่วงโค้งสุดท้ายก่อนสอบจริง เลยพาลูกไปติว 2 ที่ ซึ่งสอบแต่ละครั้งลูกก็ได้ลำดับที่ 1-2 ตลอด และผลการเรียนที่รร.อนุบาลก็ได้ลำดับที่ 1 (ที่เค้าได้มาด้วยตัวเค้าเองจริงๆ จากอุปนิสัยของเค้า คือ ตั้งใจ ความจำดี) เมื่อฟังความคิดเห็นจากคุณครูทั้งที่รร.อนุบาลและที่สถาบันเสริมทักษะ ทุกท่านก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ลูกเป็นเด็กหัวไว get เร็ว อธิบายครั้งเดียวก็เข้าใจสามารถปฏิบัติตามได้ทันที แม่น นิ่ง และเป็นผู้ใหญ่(ข้อสุดท้ายนี้แม่แอบงง เพราะในสายตาแม่ลูกก็ยังเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำ แต่คุณครูเขามองว่าลูกเรามีวุฒิภาวะดี) หลายๆคนรวมทั้งแม่ต่างคิดว่าลูกมีโอกาสสูง แต่การสอบสาธิตอาศัยความเก่งอย่างเดียวไม่ได้ ขึ้นอยู่กับดวงด้วย ผลปรากฎว่าลูกไม่ติดค่ะ เก่งแต่ไม่เฮง เพื่อนลูกที่ติวที่เดียวกัน คะแนนตามหลังลูกตลอด แต่สอบติดค่ะ ดังนั้น การสอบที่วัดผลแค่ครั้งเดียวนี้ แล้วจำนวนข้อสอบแค่ 40 ข้อ ไม่สามารถวัดความรู้ความสามารถของเด็กคนหนึ่งได้ทั้งหมด การที่ทำคะแนนได้สูงกว่าไม่ได้หมายความว่าเก่งกว่าเสมอไป เพราะบางคนอาจจะมั่วถูกก็ได้ ห่างกันแค่คะแนนเดียวก็มีผลแล้ว เราจึงไม่เสียใจเพราะเราเชื่อมั่นในตัวลูกและภูมิใจในตัวลูกมากๆ แค่เสียดายที่ไม่มีโอกาส ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราไม่เคยคิดว่ามันหนัก การติวทำให้เราแม่ลูกได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างมากมายซึ่งเป็นประโยชน์มาก ที่เห็นได้ชัดคือ ลูกมีสมาธิ ละเอียดรอบคอบมากขึ้น คิดอย่างมีระบบเป็นขั้นเป็นตอน ซึ่งทักษะที่ลูกได้รับติดตัวไปนี้จะช่วยให้เขานำไปต่อยอดในเรื่องอื่นๆได้ดีขึ้น หลายๆเรื่องก็สร้างความประทับใจและให้แง่คิดที่สำคัญยิ่งกว่าผลสอบซะอีก อย่างไรก็ดี การศึกษาไม่ใช่คำตอบของความสำเร็จ รร.ทุกรร.ก็มีทั้งข้อดีและข้อเสีย เราต้องคอยเสริมในส่วนที่ด้อยของรร. ขาดอะไรก็เติมตรงนั้น และการเรียนรู้เกิดขึ้นได้รอบตัวเรา ไม่จำเป็นต้องได้จากรร.อย่างเดียว เชื่อว่า น้องต้นหอมจะเติบโตมาเป็นเด็กที่แข็งแกร่ง มุ่งมั่น เพราะมีคุณแม่คอยสนับสนุนอยู่ข้างๆค่ะ จากคุณ : bananahomm เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 04:22:14

ความคิดเห็นที่ 44 ขอแชร์ประเด็นเรื่องทำอย่างไรลูกถึงจะได้เข้าเรียนร.ร.ดีๆ > ข้อแรก ลูกต้องเก่งมาก ถึงมากที่สุดในระดับเด็กชั้นเดียวกัน > ข้อสอง ต้องมีเงิน มากในระดับที่จ่ายค่าสนับสนุนรร. หรือเรียกง่ายว่า แป๊ะเจี๊ยะ เราว่าขึ้นอยู่กับร.ร.ค่ะ ไม่ทุกร.ร.ดีๆที่เป็นแบบนั้น เช่น ร.ร.มาแตร์ไม่ใช่ทั้งสองข้อค่ะ เด็กที่เข้าได้ไม่จำเป็นต้องเก่งมากถึงมากที่สุด และต้องเป็นครอบครัวมีเงิน เพราะเท่าที่ทราบมาแตร์ไม่รับแป๊ะเจี๊ยะเพื่อให้เด็กสอบเข้าได้ แล้วทำไมเด็กที่เก่งมากบางคนถึงสอบเข้าที่มาแตร์ไม่ได้ ก็เพราะที่นี่เขาสอบผู้ปกครองหรือคุณพ่อคุณแม่ด้วยค่ะ เขาจะมีข้อสอบให้คุณพ่อคุณแม่ทำเพื่อดูทัศนคติในการสอน การเลี้ยงลูก การคาดหวังจากโรงเรียน หรือทัศนคติต่อสังคม เป็นต้น ว่าเป็นไปในทิศทางเดียวกับโรงเรียนหรือเปล่า ซึ่งโรงเรียนให้ความสำคัญเรื่องนี้มาก (แต่บางโรงเรียนเขาก็ไม่ได้สนใจเรื่องทัศนคติของพ่อแม่ ดูที่ตัวเด็กอย่างเดียวเลย ดังนั้นที่มาแตร์บางครั้งลูกสอบผ่าน แต่มาตกเพราะพ่อแม่ก็มี บางคนพ่อแม่ผ่าน แต่สอบไม่ผ่านเพราะตัวลูกเองก็มีค่ะ ..   คนรู้จักเราบางคน ลูกสอบมาแตร์ไม่ติด แต่สอบติดสาธิตเกษตรก็มีค่ะซึ่งการแข่งขันสูงกว่าเยอะเลย การเตรียมตัวสอบให้ลูก บางครั้งคงต้องดูวัฒนธรรมของโรงเรียนที่จะไปสอบด้วยค่ะ ว่าเขาเน้นอะไร จะได้มีโอกาสลุ้นสูง ถ้าเน้นเด็กสอบอย่างเดียว ก็เตรียมลูกไปทางนั้น ถ้าเน้นแป๊ะเจี๊ยะเป็นหลัก ก็อาจต้องถอยออกมาค่ะ ถ้าเน้นสอบผู้ปกครองด้วย ซึ่งมีหลายโรงเรียนเหมือนกันค่ะที่เป็นแบบนี้ ผู้ปกครองอย่างเราก็คงต้องเตรียมตัวเหมือนกันค่ะ .. จากคุณ : เจ๊ว่าแล้ว เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 10:04:32

ความคิดเห็นที่ 45 เข้าใจความรู้สึกของคนเป็นแม่ ที่ต้องการอยากให้ลูกได้สิ่งที่ดี เพราะพี่ก็เป็นคนนึง ที่ส่งลูกเรียนพิเศษทั้งปี ของชั้น ป.6 เพื่อสอบต่อชั้น ม.1 ปีนี้ แต่ก็เข้าใจความรู้สึกของต้นหอม สาวน้อยน่ารักคนนี้ด้วย แต่หนูเก่งนะ เข้าใจและยอมที่จะฝึกฝน ถึงแม้ว่าจะสอบเข้าไม่ได้ ก็ตาม ยกนิ้วให้สาวน้อยคนนี้ด้วยคะ จากคุณ : beebeemom เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 10:23:16

ความคิดเห็นที่ 46 อ่านแล้วได้หลายๆความรู้สึกค่ะ 1 อ่านแล้วรู้สึกว่าคุณ จขกท เป็นแม่ที่ดีมากกกกก เป็นแม่ที่รักลูกแะเลี้ยงลูกได้ดีมากๆค่ะ 2 น้องต้นหอมเป็นเด็กที่โตกว่าอายุอย่างไม่น่าเชื่อ ฟังเหตุผล และคิดเป็น อันนี้ขอชมเชยมากๆค่ะ 3  อ่านแล้วเซ็งกะระบบการศึกษาเมืองไทย ที่ลูกเรากำลังจะต้องเจอในเทอมหน้า (ลูกเรากำลังเข้าเรียนชั้น อ1 ค่ะ) 4 และเราก็เคยแอบฝันกะ รร สาธิตเหมือนกัน รู้ว่ายาก แต่ก็ฝันลๆแล้งๆว่าเผื่อลูกเราจะฟลุคมีดวง สงสัยเราต้องเลิกฝัน เพราะไม่มีฟลุก ไม่มีดวง ขนาดเด็กเก่งๆยังไม่ได้ตั้งหลายคน >< 5 อ่านแล้วเตือนสติเรา ว่าอย่าไปคาดหวงในการสอบของลูก เพราะทั้งลูกและเราคงจะผิดหวังมากๆ (ที่พูดไม่ได้พาดพิง จขกท นะคะ เพราะรู้สึกชื่นชม จขกท มาก แต่หมายถึงตัวเราเอง เราเป็นคนชอบความเพอร์เฟกต์ค่ะ  ชอบคาดหวังด้วย ต้องเตือนตัวเอ อย่าเอาความคาดหวังไปใส่กะลูก) ขอบคุณ จขกท มากๆนะคะ ที่เอาเรื่องราวดีๆมาแชร์กันค่ะ เชื่อว่าน้องต้นหอมต้องสอบติด รร คอนแวนต์ แน่ๆค่ะ ^^ จากคุณ : z_lover เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 55 14:52:33

ความคิดเห็นที่ 47 ยังตามมาขอบคุณสำหรับทุกคนที่เข้ามาอ่าน และคอมเม้นท์ บางคนมาอ่านเฉยๆ ก็ขอบคุณคะ ตอนนี้ ต้นหอม โอเคมากแล้ว เค้าบอกว่าเลิกคิดไปแล้ว ร่าเริงแล้ว อย่างว่า เด็กๆเค้าทุกข์ไม่นานคะ บางคนบอกว่าเราเขียนเรื่องลูก เศร้าจังรู้สึกเสียใจกับเรากะลูกมาก อยากจะบอกว่า เราย้อนมาอ่านอีก ยังรู้สึกเลยว่า เออ..เรารู้สึกแย่ขนาดนี้เลยนะ จริงๆแล้ว อย่างที่บอก คือสิ่งที่เสียใจมาก ไม่ใช่เรื่องที่ต้นหอมสอบไม่ติด แต่เป็นเรื่องที่เรารู้สึกว่าเราทำให้เค้าเสียใจมากจากการสอบไม่ติด จากการปลูกความคาดหวังให้เค้ารับรู้และพยายามจนเค้าผิดหวัง เค้าเสียใจ  ด้วยใจของคนเป็นแม่เชื่อเลยว่าทุกคนคงเข้าใจว่า เวลาลูกทุกข์ลูกเสียใจ ลูกเจ็บ คนเป็นแม่จะรู้สึกยิ่งกว่า เราเองรู้สึกตรงนี้มากเลย ถึงได้รู้สึกไม่ดี แต่มาถึงวันนี้ ยังมีคนเข้ามาอ่านอีก อยากบอกว่า ต้นหอมโอเคคะ ร่าเริง มีความสุขตามปกติของเด็กแล้วคะ เพิ่มเติมนะ รูปเป็นรูปวันนี้ นั่งระบายสีโปสเตอร์ เป็นงานศิลปะที่เค้าชอบมาก เพิ่งหัดระบายสีด้วยพู่กัน สองสามครั้ง เค้าชอบเล่นมาก แก้ไขเมื่อ 21 เม.ย. 55 21:23:29 จากคุณ : วีทีอาร์ เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 55 21:21:59

ความคิดเห็นที่ 48 แล้วนี่ หนึ่งในผลงานของเค้า ที่แม่อดไม่ได้ที่อยากจะอวด วาดรูปก่อน แล้วค่อยลงสี เห็นการลงสีเค้า ด้วยวัย ห้าขวบกว่า แม่อดทึ่งไม่ได้ถึงการใช้พู่กันลงสี ลงรายละเอียดขนาดนี้ เพราะว่าการใช้พู่กันสำหรับเด็กในการระบายสีไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะว่า ปลายจะอ่อนกว่าดินสอ การคุมนำหนักระบายสี สำหรับเด็กที่วัยนี้ไม่ง่าย จากคุณ : วีทีอาร์ เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 55 21:27:28

ความคิดเห็นที่ 49 อดอวดอีกอย่างคือ ผลงานเรื่องการเขียนบันทึกเค้า ไม่ได้เขียนทุกวัน แต่เป็นบางวันที่อยากจะเขียน พอดีให้สมุดเค้า บอกว่า เอาไว้เขียน บันทึกเล่นๆ เผือต้นหอมอยากจะเขียนอะไร ก็เขียนในนี้ได้ แม่จะได้เก็บเป็นเล่มๆ ดีกว่า ใส่กระดาษเป็นแผ่นๆ กระจายเต็มบ้าน เออ เรื่องขโมย อ่านข้ามไปแล้วกันนะ พอดีเค้าเขียนเรื่องนี้ แม่เลยถามว่าเรื่องราวเป็นไง เค้าก็เลยเล่าให้ฟังเป็นเพื่อนที่เพิ่งย้ายมาอยู่ด้วยกันตอนเรียนซัมเมอร์เนี่ยหล่ะ จากคุณ : วีทีอาร์ เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 55 21:31:19

ความคิดเห็นที่ 50 โห ลายมือต้นหอม สวยจัง แก้ไขเมื่อ 17 พ.ค. 55 10:54:06 จากคุณ : pwit เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 10:53:49

ความคิดเห็นที่ 51 v v อื้อหือ....น้องเก่งมากนะคะ น่ารักมากๆ ด้วย ทำได้ขนาดนี้ต่อไปเรื่อยๆ คุณแม่ขา....อยู่โรงเรียนไหน อนาคตก็รอดค่ะ เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : paklinkz เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 55 07:08:27