ความคิดเห็นที่ 1 เรื่องจริงในสัมผัสแห่งการเติบโต เมื่อใกล้เข้ามาเวลาที่รอคอย ตอนที่บ้านเริ่มจะหนาว ลมพัดแรงและความชื้นหายไป ความหนาวมาแทนที่ เมื่อถึงมื้อเช้า ทุกคนนั่งกินอาหาร พ่อบอกว่ามีเด็กหลายคนที่อดอยาก ไม่มีกิน พูดแล้วคิดถึงไล่ต๋งจิ่น(*) และ คนขายเต้าหู้ในโฆษณาธนาคารไทยพานิชย์ พูดถึงน้ำตาเลยไหลลงมา รู้สึกสงสารมาก กินข้าวได้ 2-3 คำ ฤดูหนาวใกล้เข้ามา ความทรมานและไขมันบ่งบอกว่าน้อยเกิน ว่าแล้วกินไข่เจียว ปาต๋องโกจุ่มโอวันติน ผัดแตง ในตอนนอนหนาวเย็น เวลาผ่านไป ผิวสัมผัสแห้ง น้องแม่พ่อเห็นหนาว เราทนไม่ได้ แบ่งผ้าห่มให้ อยากให้อบอุ่นมากกว่านี้ อยากให้น้องเข้าใจ เมื่อถึงวันอาทิตย์ วันที่ต้องไปวัด(**) วันแห่งการนักนั่งอ่านหนังสือไป พบว่ามีนักบุญผู้เกิดมามีพ่อที่แข็มงวด พี่สาวผู้มีวินัย สวดมนต์และอ่านพระคัมภีร์ก่อนนอน เมื่อน้องสาวทะเลาะ ไม่เข้าใจกับพี่จะ พี่สาวก็ทะเลาะ น้องสาวไปฟ้องพ่อไม่ได้ พ่อคิดว่าพี่สาวถูก น้องห่วงสุขภาพพี่สาว ทำให้หนูคิดถึงช่วงเวลาที่ไม่มีคนเข้าใจ เขาลำบากกว่า น้องเห็นพี่สาวสวดบทภาวนาในหนังสือก็สวดตามหนังสือ แล้วได้พบพระจิต(***) พ่อเห็นน้องสาวสวดเลยคิดว่าน้องสาวทุกข์ใจหรือเปล่า เมื่อหนูอ่านเสร็จ ดื่มน้ำ 2-3 แก้ว อ่านต่อ เห็นน้องสาวโตขึ้นและมีหน้าที่เป็นแม่บ้าน เธอฝันอยากสัมผัสพระจิต ตัดสินใจเป็นนักบุญ ซิสเตอร์ แต่พ่อไม่อยากให้เป็น จึงส่งไปทำงานกับพี่ชายร้านกาแฟ แม่บ้านที่นี่มักจะขาดงาน ไม่ได้มีลูกค้าจำนวนมาก เลือกเมนู เธอทำกาแฟ เช็ดโต๊ะ ล้างแก้ว พี่ชายทนเห็นน้องสาวลำบากไม่ได้ แต่รู้ดีว่าพ่อพูดจริงทำจริง จึงให้ไปพักที่คณะ ซิสเตอร์ช่วยๆขอร้อง พ่ออนุญาตพักได้ ถึงตอนเข้าวัดต้องสำรวมพ่อบอก หนูรู้สึกไม่เข้าใจตนเอง ทำไมฉันถึงทำให้เพื่อนผิดหวัง ฉันทำอะไรลงไปน้องถึงโกรธ ทำไมและทำไม เหมือนมีหนามคอยเจาะให้รู้ว่าตนเองเป็นยังไง คำด่าเหมือนกับมีดฟันหัวใจ แต่เมื่อถึงตอนหลวงพ่อ(****)เทศน์ ทำให้รู้ว่าอุปสรรคต่อคำด่า คำถาม ความสงสัย คือสิ่งที่มนุษย์ต้องก้าวข้ามไป อุปสรรคทำให้เราเข้มแข็ง ความรู้สึกที่ว่าทำไมฉันเป็นอย่างนี้(*****)ค่อยๆจางหายไป คำถามและอุปสรรค กู่ร้องรอย แซ่ฝันไม่หยุดนิ่ง ทำให้เราเข้มแข็ง คำถามสร้างการค้นพบยิ่งใหญ่ให้มนุษย์หลังได้หลับ ศีลกับภาวนา ขอบพระคุณพระเจ้า และถึงเวลาพัก หนูหยิบวุ้น 3 ชิ้น แซนวิช 1 โอวันติน 1 ถ้วยเล็กไปกิน น้ำส้ม 1 แก้ว (******) คิดถึงวันที่เพื่อนไม่เข้าใจ ซึ่งตอนนี้จะยกตัวอย่างเรื่องเพื่อนไม่เข้าใจ มีอยู่วันหนึ่งครูให้ทำของขวัญการฝีมือ จะเอาไปเป็นของส่งท้ายเพื่อที่จะอำลาครูประถม และขึ้นสู่มัธยม เราเองก็พยายามทำให้มันสุดฝีมือแล้วนะ แต่มันดูยังไงก็ไม่สวยเพื่อนไม่รับทำต่อไป อีตอนแรกเป็นที่คั่นหนังสือ ตอนหลังเป็นธงชาติไทยเขียนคำสั้นๆ "เรารักครู" ดูยังไงก็ไม่ใช่ชาติไทยอยู่ดี + มีสีน้ำเงินขึ้นก่อนสีอื่นใด จะไปรอดไหมนี่ เพื่อนไม่รับ เราเซ็งเป็ด พยายามทำอีกครั้งแต่ก็ล้มอีกครั้ง ในที่สุดเลิกทำแล้วซื้อเลย เพื่อนบอกห้ามซื้อ ครูก็พูด แต่ฉันทนไม่ไหวแล้ว ในเมื่อคนเขาอุตส่าห์ทำให้ ง้อแล้วง้ออีกก็ยังไม่รับ (*******) เมื่อถึงบ้าน ลมหนาวมา เหมือนอุปสรรคในการ ... " =================================== ภาคผนวก (appendix) (*) ไล่ตงจิ้น ลูกขอทาน ผู้ไม่ยอมแพ้ต่อชะตาชีวิต งานเขียนโดย Lai Dong Jin แปลโดย วิลาวัลย์ สกุลบริรักษ์ , แนะนำให้เด็กๆอ่านอย่างมากครับ ส่วนคนขายเต้าหู้ในโฆษณาธนาคารไทยพานิชย์ ผมจนด้วยเกล้า คิดไม่ออกว่าโฆษณาอะไร น้องเฟิร์นคงจำผสมๆกันมาหลายๆโฆษณามาปนกัน (**) วัดที่น้องเฟิร์นกล่าวถึงคือ โบสถ์คาธอลิกแถวบ้านที่ผมพาเด็กๆไปฟังมิซซาทุกเช้าวันอาทิตย์เป็นประจำตั้งแต่เขาเกิด(ตอนเด็กๆก็อุ้มใส่บ่าไป) มีชั้นหนังสือประวัตินักบุญต่างๆเป็นฉบับการ์ตูนให้เด็กๆอ่านเล่นรอเวลามิซซา (***) พระจิต - หนึ่งใน Trinity หรือ ตรีเอกานุภาพ (พระบิดา พระบุตร และ พระจิต) ตามความเชื่อของศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาธอลิก (****) หลวงพ่อที่น้องเฟิร์นกล่าวถึงคือ บาทหลวง ที่คริสตศาสนิกชนมักเรียกว่า พ่อ คุณพ่อ หรือ หลวงพ่อ (*****) ผมเข้าใจว่าน้องเฟิร์นหมายถึงการที่เขาเป็นโรคสมาธิสั้น (ADHD) (******) หลังพิธิมิซซาจะมีอาหารว่างนิดหน่อยเพื่อให้คริตศาสนิกชนได้ปฏิสัมพันธ์กันเล็กน้อยก่อนแยกย้ายกันกลับ ถ้าวันอาทิตย์ไหนเราพ่อลูกตื่นสาย ของว่างหลังวัดเลิกก็จะกลายเป็นมื้อเช้าของพวกเราพ่อลูก (*******) จำได้ว่างานชิ้นนั้น ผมสอนน้องเฟิร์นทำธงชาติไทยแล้วระบายสีใหม่ให้ถูกต้อง ADHD (Attention Deficit Hyperactive Disorder) "การขาดความสามารถ ตั้งใจ/สนใจ ต่อกิจกรรมอย่างใดอย่างหนึ่งที่กำลังกระทำอยู่ เป็นความผิดปกติทางพฤติกรรมชนิดหนึ่งที่เด็กมักแสดงออกจนเป็นลักษณะเฉพาะตัว ประกอบด้วยพฤติกรรมไม่เหมาะสมกับวัย หรือระดับพัฒนาการ ปกติมาตรฐาน ซนมาก ไม่มีระเบียบ วอกแวก ไม่มีสมาธิ มักทำอะไรก่อนคิด วู่วาม ก้าวร้าว ... ดร. สยุมพร เค ไพบูลย์" เกิดจากความบกพร่องเชิงปริมาณของสารสื่อประสาทชนิดหนึ่งที่ชื่อโดปามีน ทำให้สมองส่วนหน้า(Frontal lobe) ที่ทำหน้าที่บริหารจัดการ(coordinate and manage) ทำงานบกพร่อง ... พ่อน้องเฟิร์นและน้องภัทร Frontal lobe ทำหน้าที่ควบคุมการเคลื่อนไหว การออกเสียง ความคิด ความจำ สติปัญญา บุคลิก ความรู้สึก พื้นอารมณ์ ... wikipedia =================================== "ถ้ารู้ก่อนล่วงหน้าว่าเขาจะเกิดมาเป็นแบบนี้ จะยังให้เขาเกิดมาไหม" ... ... อืม ... จริงๆแล้ว คำถามที่วันนี้พ่ออยากถามตัวเองมากกว่าคือ "พรุ่งนี้พ่อจะรักหนูให้ได้มากกว่าวันนี้ได้อย่างไร" หรือเพียง "ฝัน" ที่หาญท้าชะตาฟ้า ? หรือจะเพียง "ศรัทธา" (ที่)ไร้ความหมาย ? แม้จะเป็นแค่เพียง "ฝัน" จนวันตาย แต่ผู้ชายคนนี้จะอยู่ข้างเธอ ... ตลอดไป .... "พ่อ" วันที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 Da Mihi Animas, Cetera Tolle =================================== สำหรับเพื่อนๆที่เพิ่งรู้จักกัน และอยากรู้จักกันมากกว่านี้ เชิญแวะไปเยี่ยมกันที่บล๊อกนะครับ มีเรื่องราวของเธอจาก ADHD 1 ถึง ADHD 8 ซึ่งก็เคยเอามาลงไว้ที่นี่ทุกตอน (ยกเว้น ADHD 8 ที่ไม่ได้เอามาลงที่นี่ เพราะว่าเป็นเรื่องที่อาจสุ่มเสี่ยงกับความคิดเห็นที่แตกต่างและขัดแย้ง) ปล. คาดว่าน้องเฟิร์นเขียนไว้เมื่ออายุราวๆ 11 ขวบครับ เนื่องจากมันซุกอยู่ใต้เตียง จึงระบุวันเดือนปีไม่ได้ แต่เดาเอาจากเนื้อความในเรื่องครับ ส่วนเรื่องจะเอากลับไปถามเจ้าตัวว่าเขียนไว้เมื่อไรนี่เป็น mission impossible เลยครับ เพราะขนาดเธอถอดเสื้อผ้าวางไว้ไหน เมื่อชั่วโมงที่แล้ว เธอยังจำไม่ได้เลย ด้วยรักและศรัทธา .... พ่อน้องเฟิร์นและน้องภัทร แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 55 05:59:37 แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 55 05:47:48 แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 55 06:49:29 จากคุณ : Nong Fern Daddy เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 55 06:42:42

ความคิดเห็นที่ 2 อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยค่ะ  รู้สึกได้ถึงวันที่ดิฉันกำลังท้องลูกคนแรก (มีท้องแรกตอนอายุมากแล้ว) คุณหมอถามว่าอยาดตรวจน้ำคร่ำใหม ดิฉันปฏิเสธหมอไป เพราะคิดว่าลูกออกมาเป็นอย่างไรก็รับได้ นับตั้งแต่วันนั้น ก็พยายามหาความรู้เกี่ยวกับเรื่องเด็กที่มีปัญหา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อาการดาว์นซิลโดรม อ่านมากจนทุกคนทัก  แต่เนื่องจากความกลัว พยายามทำบุญมาก ตักบาตร อธิฐานสวดมนต์ ให้กำลังใจตัวเองตลอด โชคดีที่ลูกออกมาปกติ    สำหรับคนที่ถามคุณด้วยคำถามเช่นนั้น เสียมารยาท และใจร้ายมากค่ะ  ขอเป็นกำลังใจให้คุณนะคะ จากคุณ : เจ้ากก เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 55 08:50:10

ความคิดเห็นที่ 3 ช่วงหลังๆ เด็กเป็นโรคนี้กันเยอะมาก สาเหตุเกิดจากอะไร จากคุณ : กบกินกะลา เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 55 10:53:30

ความคิดเห็นที่ 4 ขอเป็นอีกกำลังใจนะคะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : เขียนบน iPhone (คุณหมูหยอง) เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 55 10:56:53

ความคิดเห็นที่ 5 น้องอายุเท่าไหร่คะ งานเขียนดูดีทีเดียว เป็นเด็กสมาธิสั้นที่ช่างคิด และช่างเปรียบเทียบ แถมเขียนอะไรยาวๆแบบนี้ได้แสดงว่าอาการน้องดีมากทีเดียว อ่านๆดู เชื่อว่าน้องจะสามารถดูแลตัวเองได้ดีค่ะ จากคุณ : *แชมพู* (*แชมพู*) เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 55 11:03:05

ความคิดเห็นที่ 6 ตอนแรกพยามอ่านลายมือ อ่านยากมากค่ะ 5555 จากคุณ : ปริม (pRiMyReeB) เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 55 11:12:44

ความคิดเห็นที่ 7 เขียนนได้ดีกว่าลูกชายดิฉันอีก จริงๆนะคะ  อย่าเครียดเลย อย่าทำให้เขารู้สึกว่าเขาเเปลกสิคะ ลูกชายดิฉันเขียนไม่ได้เเบบนี้ค่ะ  ลายมือเเย่กว่านี้อีก  รับรองว่าน้องโตขึ้นจะดีขึ้นไปเรื่อยๆค่ะ น้องเขายังสามารถเขียนออกมาได้ ลูกดิฉันไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นเเบบนี้ได้ ต้องหานักบำบัด มาก ฝึกให้ ในการเรียบเรียงความคิดให้ออกมาในการเรียนได้ค่ะ ตอนนี้เขายังไปเรียนต่างประเทศได้เลยค่ะ จากคุณ : doong เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 55 12:01:35

ความคิดเห็นที่ 8 ขออนุญาตให้กิ๊ฟกับคุณพ่อน้องเฟิร์นค่ะ คุณพ่อหัวใจแกร่งจริงๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : มีแต่แมว เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 55 12:34:53

ความคิดเห็นที่ 9 ไม่ได้อ่านข่าวคราวน้องเฟิร์นมานานเลยค่ะ ส่งความคิดถึงและกำลังใจด้วยนะคะ จากคุณ : nongporjaija เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 55 12:52:33

ความคิดเห็นที่ 10 เขียนได้ดีมากค่ะ อย่างนี้นี่เองถึงเรียกว่า "เด็กพิเศษ" เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : I LoVE IcY เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 55 13:31:53

ความคิดเห็นที่ 11 ใครจะเรียกว่าหนูเฟิร์น ว่าเด็กพิเศษ ..  น้าคนนี้ไม่สนค่ะ แต่หนู คือ "เด็กวิเศษ" ของพ่อแม่ อีกหลายคน ที่มีหนูเป็นแบบอย่างค่ะ.. รบกวนคุณพ่อน้องเฟิร์นบอกเธอด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : trn (ธีอาร์เอ็น) เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 55 14:39:15

ความคิดเห็นที่ 12 น้องเป็นเด็กช่างคิดมากค่ะ น้องอายุ ๙ ขวบใช่ไหมคะ ลูกชายดิฉัน ๙ ขวบเหมือนกัน ยังไม่เคยเห็นว่าจะเขียนอะไรที่แสดงความคิดที่ลึกซึ้งแบบนี้ได้เลย ถ้าลูกดิฉันเขียนได้แบบนี้ดิฉันจะภูมิใจมากๆ เลยค่ะ น่าจะสนับสนุนให้น้องเขียนเป็นประจำ จะได้ระบายความคิดออกมา เราอาจจะได้ข้อคิดอะไรดีๆ จากน้อง  หรืออย่างน้อยคนอื่นจะได้เข้าใจน้องมากขึ้น จากคุณ : กรรมใดใครก่อ เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 55 14:52:14

ความคิดเห็นที่ 13 เราคาดหวังอยากให้สามีเรารักลูก สามารถสอนลูกได้แบบคุณจัง แต่ตอนนี้ก็ยังคงเป็นได้แค่ความคาดหวัง จากคุณ : lARtZnolASt เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 55 14:58:50

ความคิดเห็นที่ 14 ผมว่าน้องเค้ามีพรสวรรค์ด้านการเขียนนะครับ จากคุณ : มิกๆ เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 55 15:37:20

ความคิดเห็นที่ 15 น้องเขียนเก่งมากเลยนะคะ ดูอายุยังน้อยแน่เลย.....สุดยอดมากๆเลยคะ ภาษาที่ใช้นี่...เราสู้ไม่ได้เลย จากคุณ : rakwahnron เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 55 16:11:51

ความคิดเห็นที่ 16 น้องอายุเท่าไหร่คะ  คอมเม้นท์สั้นๆ เลยว่า งานเขียนลูกคุณไม่ธรรมดานะ ดูจากการบรรยาย การเลือกคำ แล้วสิ่งที่เขาสื่อ นึกว่ากำลังอ่านงานเขียนพวกโตๆ ผู้ใหญ่ๆ ถึงจะกระโดดไปบ้างไม่ต่อเนื่องกันหมดแต่ไม่ใช่ประเด็นเลย เครื่องหมายคำถามเกิดขึ้นในหัวทันที ว่าน้องเลือกคำได้ดีขนาดนี้ได้ยังไง อ่านหนังสือ หรือ .... ? คือเราว่างานเขียนน่าจะเกินตัว * รายมือของน้องสำหรับเราแทบไม่สนใจ ผู้ใหญ่โตขึ้นใช้แต่คอมพิวเตอร์ ไปจับปากกาเขียนอะไรยาวๆ ก็เหมือนเด็กอนุบาลกันเลย เพราะมือแข็ง รายมือตายกันเยอะเพราะไม่ค่อยได้เขียน แต่สิ่งที่ลูกคุณเขียนนี่ซิ มันน่าสนใจจริงๆ จากคุณ : m4cool เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 55 17:11:55

ความคิดเห็นที่ 17 อ่านตอนแรกไม่เข้าใจว่าสื่อถึงเรื่องอะไร เลยลองเสิร์ชอ่านอาการที่น้องเป็นถึงเข้าใจ เลยย้อนกลับมาอ่านบทความที่น้องเขียน น้องเขียนเก่งมากคะ และดูเป็นฉลาดมากด้วย และเข้าไปอ่านในบล็อก คุณพ่อเขียนเก่งมาก ทั้งฮาทั้งซึ้ง โดยเฉพาะตอนที่น้องอยากเป็นแม่ค้า ขำมาก จากคุณ : ป้าณู เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 55 19:37:55

ความคิดเห็นที่ 18 เป็นกำลังใจให้ "คุณพ่อพิเศษ" ค่ะ จากคุณ : แมวส้มแมวขาว เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 55 20:12:49

ความคิดเห็นที่ 19 "ถ้าพ่อต้องอยู่ต่อไปทั้งชีวิตโดยไม่มีใครสักคน ขอเพียงให้หนูมีเพื่อนที่ดีบ้างสักคน พ่อยอม" ซาบซึ้งใจในความรักที่คุณมีต่อลูกมากๆค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 55 20:49:00 จากคุณ : TK_Chananchida เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 55 20:35:12

ความคิดเห็นที่ 20 ลายมือน้องสวยดีคะ ดูเป็นศิลปะมาก ชอบคะ เหมือนลายพิมพ์บนเสื้อ จากคุณ : viviblue เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 55 21:49:00

ความคิดเห็นที่ 21 เป็นกำลังใจให้นะคะ น้องเขียนถ่ายทอดอารมณ์ได้ลึกซึ้งมากเลยค่ะ ให้น้องฝึกเขียนบ่อยๆนะคะ พระเจ้าให้พรสวรรค์นี้แก่น้องมาแน่ๆเลย^^ โหวตค่ะ จากคุณ : benjy_bio เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 55 22:41:27

ความคิดเห็นที่ 22 เป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ จากคุณ : ไอย์ลรณี เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 55 22:54:43

ความคิดเห็นที่ 23 เขียนได้ดีเกินกว่าจะเป็นเด็กเล็กๆน่ะคะ พัฒนาศักยภาพดีๆไปจนโตอาจเป็นนักเขียนระดับซีไร้ท์ได้  เราอ่านแล้วเหมือนพวกหนังสือกวี หรือพวกอาร์ติสท์เก่งๆเขียนกันเลยค่ะ เป็นเด็กที่มีความคิดลึกซึ้งเป็นพิเศษจริงๆค่ะ  อ่านแล้วประทับใจและยินดีแทนคุณพ่อจริงๆที่มีลูกสาวที่มีความคิดแบบนี้ จากคุณ : BeauBerry เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 55 23:03:09

ความคิดเห็นที่ 24 เขียนเก่งนะคะ โดยเฉพาะตอนที่ทำของขวัญการฝีมือเขียนได้อารมณ์ขันเจือความเหงาเชียวค่ะ น้องเขาเขียนได้แนวมาก โดยรวมๆอ่านแล้วเหงาอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ จากคุณ : ไอฝนในป่าหนาว เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 55 00:52:13

ความคิดเห็นที่ 25 คห 6 คะ เราว่าน้องเค้าลายมือสวยออกคะ จากคุณ : On Cloud Nine เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 55 02:33:51

ความคิดเห็นที่ 26 เคยมีคนบอกว่า "ให้เลี้ยงลูกด้วยความรัก ไม่ใช่เลี้ยงด้วยความหวัง" เราเชื่อว่าคุณรักลูกจนหมดเท่าที่คุณมีแล้วล่ะค่ะ น้องเขียนได้ขนาดนี้ เราว่าเก่งมากเลยนะ ไม่ว่าเขาจะเป็นอย่างไร แต่เราเชื่อว่าเขามีความสุข เพราะได้รับความรักจากคุณและครอบครัวค่ะ ให้กำลังใจนะคะ จากคุณ : alya เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 55 07:51:40

ความคิดเห็นที่ 27 เป็นกำลังใจให้นะค่ะ น้องเขียนได้ดีจัง ^^ จากคุณ : แม่น้องบูม เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 55 09:01:10

ความคิดเห็นที่ 28 น้องเขียนดีมากนะคะ อ่านแล้วอินค่ะ เก่งมากๆ จากคุณ : แม่จิ๊ดริด เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 55 10:33:44

ความคิดเห็นที่ 29 น้องอายุกี่ขวบแล้วคะ น้องเขียนดีมากก จนตอนแรกนึกว่าน้องเขียนตามหนังสือ น้องเป็น"เด็กวิเศษ"จริงๆค่ะ ขอชื่นชมเลย จากคุณ : ตัวอ้วน (สี่ทุ่มสิบห้า) เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 55 12:47:30

ความคิดเห็นที่ 30 โฆษณาที่น้องเค้าพูดถึงคืออันนี้มั๊งครับ http://youtu.be/tmMRvuV2We4 จากคุณ : abhirakk เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 55 13:07:35

ความคิดเห็นที่ 31 คนขายเต้าหู้ คนนี้มั้งครับ :) จากคุณ : สายลับ 081 เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 55 13:14:09

ความคิดเห็นที่ 32 น้องเขียนได้ดีกว่าผมอีก จริงๆนะครับ จากคุณ : vizion เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 55 14:33:51

ความคิดเห็นที่ 33 น้ำตาเล็ด น้องเขียนได้ความรูสึกมากๆ คุณพ่อก็น่ารักมากเช่นกันค่ะ จากคุณ : เต่าทองร้อง..ยี้ฮ่า!! เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 55 16:53:33

ความคิดเห็นที่ 34 น้องเฟริน เขียนเก่งมากๆ เลยค่ะ จากคุณ : ตระกูลA เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 55 17:52:52

ความคิดเห็นที่ 35 เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : sweet_mu เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 55 18:36:11

ความคิดเห็นที่ 36 เป็นกำลังใจให้...ด้วยคนค่ะ!!! จากคุณ : kafapapaya เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 55 20:27:29

ความคิดเห็นที่ 37 คุณพ่อเป็น " ผู้ใหญ่พิเศษ " จึงทำให้น้องเป็น " เด็กวิเศษ " จากคุณ : ช่วยบอกทีจะให้ใช้ชื่ออะไร เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 55 21:14:21

ความคิดเห็นที่ 38 น้องเขียนหนังสือได้ดีนะคะ เหมือนอ่านจากนักเขียน ทั้งๆที่น้องอายุเเค่ 9 ขวบ จากคุณ : จิ้งจกจัง เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 55 23:10:07

ความคิดเห็นที่ 39 น้องเขียนเหมือนผู้ใหญ่เลยค่ะ เก่งมาก จากคุณ : Gwin Gwin (Gwin Gwin) เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 00:34:56

ความคิดเห็นที่ 40 นั่นสิ น้องเค้าเขียนได้ดีนะเราว่า เป็นเรื่องเป็นราวมากกว่าเด็กทั่วไป น่าสนับสนุนนะคะ จากคุณ : แม่นางคำ เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 00:36:10

ความคิดเห็นที่ 41 เขียนได้ดีค่ะ สำนวน การใช้ภาษาดี น่าติดตามค่ะ จากคุณ : ^_^mimi เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 08:51:23

ความคิดเห็นที่ 42 น้องเก่งมากค่ะ  เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : มนฟ้า (teab) เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 12:14:04

ความคิดเห็นที่ 43 เก่งค่ะ  เขียนบรรยายอะไรๆได้ดีกว่าเราเยอะเลย  เด็กคนนี้วิเศษจริงๆ^^ จากคุณ : PapikaS เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 12:45:18

ความคิดเห็นที่ 44 สวัสดีค่ะ     ต้องขอเล่าก่อนว่า เรามีน้องชาย 1 คน อายุห่างกัน 10 ปี แม่มีน้องตอนมีอายุมากแล้วพอน้องโตสักประมาณ 3-4 ขวบเริ่มสังเกตุว่าเค้าต้องเป็นเด็กพิเศษ เค้าชอบอ่านหนังสือมาก จำเรื่องราวในนิทานได้หมดว่าหน้านี้อ่านว่ายังไง แต่เค้าก็มีอารมณ์ที่ค่อนข้างรุนแรงในบางครั้ง  ประมาณ 7ขวบแม่พาไปหาหมอที่ รพ.ยุวประสาทไวทโยปถัมป์  หมอตรวจอยู่หลายแบบ จนกระทั่งพบว่า น้องเป็น ADHD สมาธิสั้น  ทุกๆเปิดเทอม คุณหมอจะมีจดหมายมาหาคุณครูประจำชั้น  และจะต้องเข้าพบคุณครูเพื่อบอกอาการ ให้คุณครูรับทราบและเข้าใจ คุณหมอให้กินยาตลอด เช้า และก่อนนอน คุณหมอบอกว่า น้องต้องกินยาตลอดไปจนโตเป็นหนุ่มเลย แต่คุณหมอจะดูแลจนเขาเรียนจบปริญญาตรีได้แน่นอน ตอนเล็กๆตั้งแต่ 5ขวบ เขาก็ชอบเขียนแต่งเรื่องนิยาย การ์ตูน วาดเป็นเล่มๆ เลย เยอะมาก มีตัวละคร เค้าโครงเรื่อง เหมือนพวกนักเขียนอาชีพ เลย   พอโตหน่อยก็แปลการ์ตูนภาษาอังกฤษในบล๊อก ตอนนี้น้องชายอายุ 20 ปี เรียนอยู่ปี 2 รามคำแหง เอกภาษาอังกฤษ วิชาภาษาอังกฤษได้ G ทุกวิชา อ่านหนังสือนิยายภาษาอังกฤษได้หมด   ที่คุณถามว่าถ้ารู้ล่วงหน้าว่าเขาจะเกิดมาเป็นแบบนี้ ยังจะให้เขาเกิดไหม ขอตอบว่า เรารู้แต่ว่าแม่รักน้องมาก ดูแลน้องอย่างดีที่สุดให้ความรักความอบอุ่น สัมผัสตลอด เราคิดว่าแม่ต้องไม่เสียใจเลย และภูมิใจกับลูกคนนี้    รวมทั้งพี่คนนี้ด้วยที่รักน้องชายคนนี้มากมายเช่นกัน จากคุณ : ghostnim (ghostnim) เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 17:04:30

ความคิดเห็นที่ 45 สำหรับเด็กอายุเท่านี้ (ณ วันที่น้องเขียน) เราว่าน้องเก่งมากค่ะ  รู้จักใช้คำ กลั่นกรอง ประมวลความคิดกลั่นมาเป็นตัวอักษร  แม้ในตอนท้ายจะยอมรับว่าอ่านไม่ออกแล้วตาลาย   แต่น้องเขียนได้ดีมากนะคะ  อาจจะดีกว่าเด็กปกติทั่วไปหลายคนในวัยเดียวกันด้วยซ้ำ   แบบนี้หรือเปล่าเค้าถึงเรียก "เด็กพิเศษ" เพราะน้องพิเศษจริงๆค่ะ จากคุณ : fahsaihome เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 55 03:00:39

ความคิดเห็นที่ 46 อ่านแล้วน้องเป็นเด็กช่างคิดคนหนึ่งเลย โชคดีที่ได้คุณพ่อที่เข้าใจและรักน้อง จากคุณ : lalinphat เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 55 19:56:23

ความคิดเห็นที่ 47 การที่ได้พาน้องไปวัดตั้งแต่เล็กๆ สม่ำเสมอ ทำให้รู้สึกว่าน้องเป็นคนละเอียดอ่อนไปในตัวด้วยมั้งคะ น้องมีจินตนาการในแบบของเค้า เรียบเรียงในแบบของเค้า เขียนได้ยาวเป็นเรื่องเป็นราวดี (ที่บ้านลูกสาวกับคุณพ่อก็เป็นคาทอลิก เธอชอบตอนวัดเลิกเหมือนกันมีขนมอร่อยๆให้) จากคุณ : jinny'mom เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 55 21:55:02

ความคิดเห็นที่ 48 ตอบคำถามก่อนนะคะ ไม่ว่าลูกจะเกิดมาเป็นแบบไหน เรารับได้ทุกอย่างค่ะ เพราะเค้าคือ ลูกของเรา.... อ่าน ค.ห. ที่ 44  คุณ ghostnim  ค่อนข้างตกใจค่ะ ที่น้องชายคุณมีอาการบางอย่างคล้าย ๆ ลูกสาวเราในตอนนี้เลย ความจริงเราตะหงิดใจมาตั้งนานแล้ว แต่อดีตสามีเราบอกว่าลูกเราปกติ จนกระทั่งเปิดเทอมนี้ลูกเราจะได้เข้าเรียนอนุบาล 1 จึงได้มีโอกาสได้เรียนซัมเมอร์ เราจึงได้มีโอกาสคุยกับคุณครูประจำชั้นอย่างเปิดใจ โชคดีที่ลูกเราได้เจอคุณครูที่เคยมีประสบการณ์กับเด็กแบบนี้มาก่อน ครูบอกว่าเด็กบางคนเป็นหนักกว่าลูกเราอีก แต่พอขึ้น ป.2 ป.3 ก็หาย สามารถดำเนินชีวิตได้ตามปกติ คุณครูก็บอกชื่อ รพ.นี้เหมือนกัน แต่บอกแค่ชื่อ ยุวประสาท อยู่แถว ๆ สมุทรปราการ เราก็เลยไม่รู้ว่าเป็น รพ.เดียวกันรึเปล่า คุณครูบอกว่าถ้ามีโอกาสอยากให้เราลองพาลูกสาวไปตรวจ เพื่อให้รู้ไปเลยว่าเป็นหรือไม่เป็น จะได้ช่วยคิดหาวิธีช่วยเหลือเด็กน่ะค่ะ ขออนุญาตถาม   คุณ ghostnim  เพิ่มเติมว่า ทาง รพ. มีวิธีการรักษาอย่างไรคร่าว ๆ และมีค่าใช้จ่ายอย่างไรบ้างคะ ขอขอบคุณล่วงหน้านะคะ สำหรับคำตอบ จากคุณ : แม่โอ๋เรนเจอร์ เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 55 09:31:03

ความคิดเห็นที่ 49 เป็นกำลังใจให้ทั้งคุณพ่อและคุณลูกนะคะ ^^ จากคุณ : a whispering star เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 55 16:14:44

ความคิดเห็นที่ 50 คห 48 แม่โอ๋เรนเจอร์.... รพ ที่ คุณ ghostnim บอกคือ โรงพยาบาลเดียวกัน ค่ะ ส่วนใหญ่จะเรียกสั้นๆว่า ยุวประสาทฯ ชื่อเต็มๆคือ  โรงพยาบาลยุวประสาทไวทโยปถัมภ์ รพ อยุ่สมุทรปราการคะ อยู่ที่ปากน้ำ ไม่ทราบว่าคุณแม่โอ๋เรนเจอร์  อยู่แถวไหนคะ รพ จะอยู่เส้นถนนสุขุมวิท หากรู้จักช้างสามเศียร ก็จะมาถูก เพราะอยู่เส้นเดียวกัน จะมารถไฟฟ้าลงแบริ่งและนั่งรถมาทางปากน้ำก็จะผ่านรพ คะ ส่วนวิธีการรักษา ต้องพาลูกไปตรวจก่อนนะคะว่าใช่สมาธิสั้นหรือบกพร่องด้านใด แต่กระบวนการแรกก็ไม่ต่างกันค่ะ คือต้องไปซักประวัติ ทำแบบประเมินดูว่ามีปัญหาด้านไหน พบนักสังคม ก่อนจะได้พบแพทย์ซึ่งจะไม่ได้พบวันนั้นเลยแต่จะได้คำแนะนำในการดูแลต่างๆในวันนั้น และบางกรณีหากเข้าข่ายว่าเป็นสามธิสั้น บางรายหากมีปัญหาการเรียนก็อาจนัดทำ IQ  และจะมีกระบวนการอื่นๆอีกคะ ...ส่วนเรื่องค่าใช้จ่าย หากมีบัตรทอง ในพื้นที่ก็ใช้ได้ไม่เสียเงิน หรือมีการส่งมาจากโรงพยาบาลอื่นก็นำเอกสารมายื่น แต่มาครั้งแรกไม่เคยไปพบแพทย์ที่ไหนไม่มีการส่งตัวใดๆ มาเองอาจต้องเสียเงินจ่ายเอง...หากเป็นค่าบริการในเวลาตอนนี้มีการปรับราคา...วันแรกที่มาไม่น่าเกิน 200 แต่หากวันที่เจอแพทย์ประมาณ 650 บาท รพจะเปิดบริการทุกวัน จันทร์,พูธ-ศุกร์ เวลาราชการ วันอังคารคนไข้ผู้ใหญ่ ส่วนจะมานอกเวลาคือตั้งแต่หลัง4 โมงเย็น ก็จะมีวันจันทร์ ,พูธ,ศุกร์ นอกเวลาเสียตังค์เองไม่สามารถใช้บัตรทองได้คะ แต่ค่าใช้จ่ายประมาณ 450 ต่อครั้ง ... หากมีข้อสงสัยอะไรโทรศัพท์ติดต่อไปสอบถามก่อนได้นะคะ แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 55 21:08:41 จากคุณ : TKLoved เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 55 21:04:26

ความคิดเห็นที่ 51 ลูกของคุณพ่อน่ารักคะ!!! "ในตอนนอนหนาวเย็น เวลาผ่านไปผิวสัมผัสแห้ง น้อง แม่ พ่อเห็นหนาว เราทนไม่ได้ แบ่งผ้าห่มให้" เราชอบประโยคนี้มาก ... เราอ่านจากลายมือน้องตามความเข้าใจและความรู้สึกของเรา แล้วค่อยมาอ่านที่คุณพ่อถอดให้ ตอบโจทย์ยากนะคะ  กับคำถามพาดหัวกระทู้ .. เพราะ ไม่ว่าเราจะเลือกทางไหน  นั่นก็คือเพราะ  "รัก" ขอให้สิ่งดี ๆ เกิดขึ้นเสมอกับน้อง  ตามที่น้องเชื่อและศรัทธาในพระเจ้า  !!! จากคุณ : แม่น้องทักทาย (mayainlove) เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 55 07:53:12

ความคิดเห็นที่ 52 อย่าไปสนคำพูดคนอื่นเลยครับ เขาไม่เข้าใจ เขารู้น้อย เป็นเรื่องที่ต้องแผ่เมตตากันไป เด็กสมาธิสั้น ไม่ใช่เด็กโง่ ไม่ใช่เด็กที่โตขึ้นต้องลำบาก ไม่มีปัญญาช่วยตัวเองไม่ได้ เขาแค่มีปัญหาตอนเด็กๆ ที่ยังช่วยตัวเองไม่ได้เท่านั้น แต่เมื่อสมองพัฒนาเต็มที่ เขาจะแสดงศักยภาพออกมาเอง และหลายๆ เรื่อง จะทำได้ดีกว่าเด็กปกติด้วยซ้ำ เหมือนธรรมชาติสร้างบางอย่างมาทดแทนความสามารถบางเรื่องที่ขาดไป โดยเฉพาะเรื่องการเข้าสังคม และทักษะการสื่อสาร ที่อาจจะติดลบ รอให้โตอีกนิด แล้วอาจจะเห็นความสามารถที่แท้จริงชัดขึ้น อย่าเพิ่งท้อหรือถอดใจนะครับ ป.ล. ฝากไว้ให้คิดกะเรื่องของอดีตเด็กสมาธิสั้นคนหนึ่ง ที่ผมรู้จักมานาน   เด็กคนหนึ่ง มีปัญหาการเรียน การสื่อสารกับเพื่อนๆ อยู่กะจินตนาการของตัวเองจนแปลกแยกกะสังคมตอนเด็ก ครูประจำชั้นเหนื่อยหน่ายทุกครั้งเวลามีการแสดงหน้าชั้นเรียนของเด็กๆ ในห้อง เพราะขณะที่เด็กคนอื่น สามารถรำได้ถูกท่า แสดงละครได้ตามบทที่ซ้อมกันไว้ เด็กคนนั้น รำไปตามท่าที่คิดขึ้นเอง ซึ่งไม่เข้ากะใครเลย พูดในบทที่จินตนการขึ้นเอง ที่ไม่อยู่ในสคริปต์เลย เป็นอย่างนี้จนกระทั่งเป็นตัวคั่นเวลา เป็นตัวตลกที่หลายๆ คนรอดู เพราะออกมาทีไร ได้ฮาทุกครั้ง กะความบ้าบอไม่เหมือนชาวบ้านของเด็กคนนั้น เวลาเรียน ไม่ซนแกล้งเพื่อนในห้องระหว่างเรียน ก็จะซึม นั่งเหงามองอะไรเรื่อยเปื่อย ที่ไม่ใช่กระดานดำ แบบที่ครูไม่เข้าใจ ว่า มันคิดอะไรของมัน จนวันหนึ่ง ครูใหญ่โรงเรียนประถมแห่งหนึ่ง เชิญพ่อเด็กคนคนนั้นมาพบ เพื่อคุยเรื่องอนาคตของเด็ก ครูใหญ่ถามพ่อเด็กว่า แน่ใจนะว่า จะให้ลูกเรียนสายสามัญ เขาดูเป็นเด็กปัญญาอ่อน สมาธิสั้น ให้เรียนสายอาชีพดีกว่าไหม โตขึ้นจะได้พอมีงานทำ หาเลี้ยงตัวเองได้ ถ้าให้เรียนสายสามัญ (ม.1 - ม.6) จะมีปัญหาได้ และมั่นใจว่าเขาจะเรียนไม่จบปริญญาตรีแน่ๆ เพราะสมองมีปัญหา พ่อเด็กคนนั้น เอาลูกออกจากโรงเรียนนั้นไปเข้าโรงเรียนอื่น ทันทีที่ปิดภาคการศึกษาในปีนั้น พ่อเด็กให้เหตุผลว่า เด็กยังมีพัฒนาการไม่เต็มที่ เอาอะไรมาตัดสินว่าชีวิตเขาจะเอาดีได้แค่นี้ จะไม่สามารถแข่งกะเด็กคนอื่นๆ ได้ วันนี้ เด็กคนเดิม จบการศึกษาตรีสองใบ และโทอีกหนึ่งใบ จากสามมหาลัยของรัฐ สองในสามของมหาลัยที่จบมา เป็นมหาลัยเก่าแก่ที่เชื่อกันว่าดีที่สุดในประเทศ และมีหน้าที่การงานที่เลี้ยงดูตัวเองและคนอื่นๆ ได้สบายๆ ฝากเป็นกำลังใจให้คุณพ่อนะครับ อย่าเพิ่งยอมแพ้ ฟ้าหลังฝนงดงามเสมอสำหรับคนที่ไม่ยอมแพ้ต่อปัญหาและอุปสรรค เชื่ออย่างนั้นครับ จากคุณ : ลูกหมีเขี้ยวยาวเขาโง้ง เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 55 10:33:24

ความคิดเห็นที่ 53 คุณแม่โอ๋ เรนเจอร์ ค่ะ ข้อมูลที่ คุณTKLoved ให้นั้น ถูกต้องแล้วค่ะลองไปพบคุณหมอตามนั้นได้เลยค่ะ ตอนนี้น้องชายก็ยังต้องไปรับยาที่ รพ. อยู่ แต่ก็กินห่างลงไป  ที่คห.ที่ 52 เล่ามานั้น ก็คล้ายกับน้องชาย  เค้ามักจะอยู่คนเดียว จนเดี๋ยวนี้ ตอนเข้าเรียน ม.1 เขาอยากเข้าชมรมโยธวาทิต  เข้าชมรมไปฝึกเป่าแซก  ได้เกือบเทอม พ่อแม่สนับสนุนทุกอย่างเข้าค่าย กินนอนกับชมรม แต่พอเขาฝึกเดินแปรสนาม  เขาทำไม่ได้ เขาเดินตามจังหวะไม่ได้ น้องต้องออกจากชมรม ไม่กล้าบอกที่บ้าน เศร้า น่าสงสารมาก เขาบอกเราเป็นคนแรก เราบอกว่าไม่เป็นไร หาชมรมอื่นก็ได้       สุดท้าย น้องไปเข้าชมรมโสตทัศนศึกษา ในชมรมมีคนน้อย คุณครูประจำชมรมดีมาก สอนทุกอย่าง น้องอยู่ชมรมนั้นจน ม.6 เป็นประธานชมรมโสตฯ มีความสุขมาก ทำทุกอย่างในชมรมได้หมด รับงานถ่ายรูป วิดีโอนอกสถานที่  ตอนที่วงโยธวาทิตของ รร.ไปแข่งที่ สนามราชมังคลาฯ น้องเป็นตากล้องไปถ่ายรูปและวิดิโอด้วย เขาภูมิใจมาก  เวลา รร.มีงานก็จะต้องเป็นน้องเราจัดงานเตรียมเครื่องเสียงอุปกรณ์แสงสี        เราอยากจะบอกว่า  เด็กประเภทนี้ถ้าเขาได้ทำในสิ่งที่รัก เขาจะทุ่มเททำมันอย่างดีที่สุด จากคุณ : ghostnim เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 55 11:55:17

ความคิดเห็นที่ 54 ขอบคุณพ่อน้องเฟิร์นมากค่ะ ที่นำเรื่องราวดี ๆ มาให้อ่าน เป็นกำลังใจให้นะคะ น้องเฟิร์นฉลาดมากค่ะ เชื่อว่าน้องสามารถดูแลตัวเองได้ค่ะ เข้าไปอ่านบล็อคของคุณพ่อเป็นประจำนะคะ สู้ๆ เรื่องราวของน้องเฟิร์นน่ารักมาก มีมุมที่น่ารัก อดทนนะคะ ไม่ต้องไปสนใจฟังเสียงรอบข้างนะคะ ใช้หัวใจของความเป็นพ่อตัดสินใจค่ะ จากคุณ : Always & Forever เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 55 15:43:45

ความคิดเห็นที่ 55 เห็นงานเขียนของน้องแล้วอึ้งคะ น้องเขาพิเศษจริงๆ เราอ่านงานเขียนพวกปรัชญา เรื่องสั้น วรรณกรรมเยาวชน ถ้าไม่อ่านลายมือ ก็คิดว่ากำลังอ่านปรัชญา บทกวีของนักเขียนรางวัลโนเบลอยู่ ลึกซึ้ง ช่างเปรียบเทียบ อ่านบางบทกระแทกใจเพราะ มันจะสะดุดกึกๆ มีจังหวะอารมณ์ และท่วงทำนอง หนูเก่งมาก จากคุณ : Mukrpb (Mukrob) เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 55 15:52:39

ความคิดเห็นที่ 56 นี่คือถ้าไม่มีลายมือเด็กมาแสดง เราก็คิดว่าเป็นผู้้ใหญ่เขียนด้วยซ้ำค่ะ เรายังเลื่อนกลับไปมาเลยว่าที่อ่านตรงกับลายมือจริงๆ ความพิเศษของเค้าจะมีเฉพาะตัว ซึ่งคนปกติไม่ได้แบบนั้น เค้าถึงเป็นคนพิเศษ มีพรพิเศษค่ะ จากคุณ : posted by htc one x (Well-beloved) เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 55 11:59:21

ความคิดเห็นที่ 57 คุณ TKLoved และ คุณ ghostnim ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะ สำหรับข้อมูล และคำตอบ  ^___^ แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 55 09:42:04 จากคุณ : แม่โอ๋เรนเจอร์ เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 09:40:39