เบื่อ!!! อย่าดูคนแค่ภายนอกได้ไหม ขอระบายหน่อยเถอะ
|
 |
ขอเท้าความก่อน อาจจะยาวนิดนึง แต่อยากระบายมากๆๆ
ตอนเด็กๆ บ้านเราจนมากค่ะ พ่อทิ้งไปตั้งแต่เราเกิดไม่นาน ญาติเล่าว่าพ่อเตรียมจะไปอยู่แล้ว แค่รอดูว่าได้ลูกสาวหรือลูกชาย กะว่าถ้าลูกชายจะเอาไปด้วย พอเราเกิดมา พ่อเลยทิ้งเราไว้กับแม่ แม่เราก็วุฒิเทียบเท่า ม.3 เท่านั้น แล้วยังต้องเลี้ยงเราอีก แบบลำบากมากๆ โดนรังแก โดนโกง สารพัด
ยังจำได้ว่าตอนเด็กๆ ย้ายบ้าน 2 - 3 รอบ สุดท้ายแม่กับป้ามีที่ดินอยู่แปลงนึง เรากับแม่เข้ามาอยู่ แต่ยังไม่มีบ้าน เรา 2 คนแม่ลูกต้องอยู่เพิงหมาแหงน มีแต่หลังคา ไม่มีผนัง มีแคร่อยู่อันนึง กลางคืนกางมุ้งนอนบนแคร่ ห้องน้ำก็อยู่ในเพิงนั่นแหละค่ะ มีกะละมัง 1 ใบ เอาสังกะสีกางกั้นไว้ไม่ให้อุจาดตา
กลางคืนถ้าโจรข้ามรั้วเข้ามา เราไม่มีอะไรป้องกันตัวเลยเพราะมันเป็นแค่เพิงจริงๆ โชคดีมากๆ ที่รอดมาได้ จนบ้าน(ป้าสร้างไว้)เป็นรูปเป็นร่าง ก็เข้าไปอยู่ตั้งแต่ยังสร้างไม่เสร็จ อยู่ทั้งที่มันสร้างไม่เสร็จนั่นแหละค่ะ ไม่สร้างต่อแล้ว (อย่างน้อยพื้นมันก็เป็นปูน และ มันมีผนัง กับประตูหน้าต่างแล้ว) ประมาณ 10 กว่าปีที่อยู่บ้านหลังนั้น อยู่ๆ ไป กระจกบางบานก็แตก หน้าต่างทรุด ฯลฯ ก็อยู่มันทั้งอย่างนั้น บานไหนแตกเอากระดาษมาปิดไว้ ไ่ม่เคยซ่อม
รอบบ้านมีแต่ป่ารก เจองูกันเป็นประจำ กลางคืนลุกมาเข้าห้องน้ำ แม่เคยเหยียบงูจนโดนกัดมาแล้ว โชคดีมากไม่ใช่งูพิษ
เก็บเงินหยอดใส่กระปุกไว้ กลับจากโรงเรียน เงินในกระปุกหายหมดเกลี้ยง เราโวยวายกับแม่ แม่บอกว่าไม่มีเงิน เลยเปิดกระปุก เอาเหรียญที่มีไปเติมน้ำมัน เพื่อไปรับเรากลับมาจากโรงเรียน
เราเคยตื่นขึ้นมากลางดึก ได้ยินเสียงแม่แอบคุยโทรศัพท์ แอบโทรหาพ่อ ร้องให้ บอกให้ช่วยส่งเสียเราบ้าง แต่พ่อแทบไม่เคยมาดูดำดูดี
บางทีแม่ก็เอาเราไปฝากไว้ที่วัด เพราะต้องเดินทางไกล ไปค้าขาย ยังดีที่ยายและน้าซึ่งบวชชีอยู่วัดคอยดูแลเรา เรากลายเป็นเด็กวัดบ่อยๆ หลวงพ่อที่วัดจำเราได้ดี ทุกวันนี้ท่านอายุ 80 กว่า เป็นท่านเจ้าคุณแล้ว ก็ยังคงจำเราได้ (แอบดีใจ) แต่เวลาไปโรงเรียนนี่ซิ มีแม่ชีไปส่งนี่เด่นน่าดู เพื่อนๆ ชอบมาถาม มาล้อ เราก็อายเพื่อนไปตามประสาเด็ก (แต่เราเฉยมากเพราะอยู่วัดแต่เด็ก เลยคุ้นกับพระชี ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเห็นเป็นของแปลกกันด้วย)
แม่ลำบากจนต้องกู้หนี้ยืมสิน บ้านที่อยู่เป็นของป้า ป้าก็ลำบากเอาบ้านไปจำนองธนาคารไว้ จนเค้าจะมายึด จะไม่มีบ้านอยู่ เราเห็นแม่ร้องห่มร้องให้อ้อนวอนเจ้าหน้าที่ธนาคาร หนี้เสียซื้อมาถูกๆ แต่มารีดกับเราแพงๆ เราไม่มีปัญญาจ่าย สมัยที่ดินบูมเคยซื้อที่ไว้ แล้วพอเลิกบูมที่ติดมือขายไม่ออก แม่พยายามวิ่งเต้นขายที่ดิน เชื่อไหมคนเรารังแกกันได้ขนาดนี้ ตอนจะไถ่ถอนบอกราคาหนึ่ง พอรู้ว่ากำลังจะขายที่เพื่อเอาเงินมาไถ่ถอน ขึ้นราคาเป็น 2 เท่าทันที ทำงานสถาบันการเงินใหญ่โต สัจจะมีแค่นี้
แม่โดนโกง โดนรังแกมาเยอะมาก แต่ก็พยายามไม่ให้เราต้องลำบาก ให้เรียนหนังสืออย่างเดียว เคยไปทำงานพิเศษขายของนิดๆ หน่อยๆ เท่านั้น และไม่ยอมให้เราใช้มอเตอร์ไซค์เพราะกลัวอันตราย รถที่บ้านจึงเป็นอิแก่บุโรทั่ง อีแก่ทนมากๆ ใช้อยู่ 20 กว่าปี บุกขึ้นป่าเขาสารพัด ยางโล้นก็ไม่มีเงินเปลี่ยน ต้องเปลี่ยนทีละ 1 เส้น (ต้องขอบคุณอีแก่คันนั้นจิงๆ ที่ทำให้มีวันนี้) น้ำมันเครื่องไม่ได้เปลี่ยนเป็นชาติ จนสตาร์ทไม่ติดเพราะน้ำมันเครื่องแห้ง ก็เติมซะทีนึง ประตูเปิดไม่ออกบ้าง หน้าต่างหมุนไม่ได้บ้าง ทนใช้กันไป
| จากคุณ |
:
ปฏิจจสมุปบาท   
|
| เขียนเมื่อ |
:
23 พ.ค. 55 23:16:05
|
|
|
| 
