ความคิดเห็นที่ 1 สัปดาห์ที่ 1 ที่เนอสฯนี้ คุณครูจะมีสมุดบันทึกเขียนมาเล่าพฤติกรรมลูกให้แม่อ่านทุกวัน สัปดาห์แรก คุณครูบอกว่า งอแงมาก พอแม่กลับไปแล้วก็ร้องไห้คร่ำครวญอยู่เกือบครึ่ง ช.ม. แต่อาการนี้ไม่สามารถทำอะไรคุณครูได้เลย ครูัจับพาฝึกเดิน ครึ่งช.ม. - 1ช.ม. ทุกวัน เราคิดในใจ โห มายก็อด ลูกเรายอมเดินนานขนาดนั้นเลยหรือ อยู่กับปู่ย่า อยู่กับแม่ อ้อนสุด ๆ คลานเล่นอยู่แต่ในบ้าน พาเดินไม่เกิน 10 ก้าวก็นั่งแล้ว (พอดีช่วง 1 ขวบ เป็นช่วง ที่ลูกชายเราเริ่มหัดเดินพอดี) ในใจก็คิดไปว่า ครูจะโหดเกินไปไหมเนี่ย สมแล้วที่ลูก ร้อง หลังจากพาเดิน ก็จะพาไปอยู่ในห้องหัดเดินซึ่งมีรั้วล้อมไว้ ที่เนอสฯมีเด็ก 7 คน (คุณครูรับไม่เกิน 10 คน เนื่องจากดูแลกับแฟนแค่ 2 คน ไม่มีลูกจ้าง) ลูกเราอยู่คนเดียวได้ซะที่ไหน ก็ร้องไห้คร่ำครวญจะให้คนเข้ามาอุ้มโอ๋เหมือนที่เคย เพราะเคยได้รับอย่างนี้มาตลอด เรารู้เข้า ก็เริ่มไม่มั่นใจ กลัวลูกจะแย่ปู่ย่าก็พูดทุกวันว่าเอากลับมาเลี้ยงเองเถอะ ไม่ไหวหรอก ยังเล็กเกิน ไว้ขวบครึ่งก่อน เราเองนอกจากต้องต่อสู้กับตัวเองแล้วยังต้องต่อสู้กับเสียงค้านอีก แต่ยังดีที่แฟนเราเข้าใจ เรากับแฟนปรึกษากัน คิดว่าลองอดทนอีกนิดดูว่าลูกจะดีขึ้นไหม สัปดาห์แรกผ่านไปด้วยคราบน้ำตาของแม่ และ พัฒนาการที่ดีขึ้นของเค้า คือ เค้าสามารถเข้านอนเองได้โดยที่แม่ไม่ต้องอุ้มเห่ วางบนที่นอนได้เลย เค้าจะกลิ้งและหลับไปได้เองในเวลาไม่นาน เราอะเมซซิ่งมาก เนื่องจากก่อนหน้านั้นเราเคยลองให้เค้านอนเอง เค้าร้องตลอดจะให้อุ้มท่าเดียว ร้องจนเราทนไม่ได้ ต้องยอมทุกครั้งไป จากคุณ : ท่าตลาด เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 21:46:26

ความคิดเห็นที่ 2 สัปดาห์ที่ 2 ลูกก็ยังคงร้องไห้สม่ำเสมอ จนแม่เริ่มใจเสียว่าทำไมลูกเรามันไม่ดีขึ้นเลย(วะ) คิดไปต่าง ๆ นา ๆ โดนทรมานหรือเปล่า โดนโน่นหรือเปล่า นี่หรือเปล่า เราปรึกษาเพื่อนที่ ลูกเค้าไปอยู่ก่อนเรา เค้าบอกว่าลูกเค้าใช้เวลาปรับตัวไม่นานมาก แค่ สองอาทิตย์หลังจากนั้น พอไปรับก็ไม่อยากกลับ อยากอยู่เล่นต่อตลอด (เพื่อนเราคนนี้เป็นฟางเส้นสุดท้ายจริง ๆค่ะ) สัปดาห์นี้ครูบอกว่าดีขึ้นนิดนึง เริ่มรู้จักนั่งรอเวลาทานข้าว เดินเล่นคนเดียวในห้องหัดเดินได้ กินข้าวกินขนมสบายใจเฉิบ สัปดาห์นั้นเป็นวันหยุดยาววิสาขบูชาพอดี เราเลยพากลับไปอยู่กับปู่ย่า 3 วันรวด ได้รับการสปอยล์แบบจัดเต็มกลับมา 100% พอกลับมาเข้าเนอสฯใหม่ก็อาการเดิม ร้องไห้คร่ำครวญ เนื่องจากไม่มีคนเอาใจเหมือนเดิม แต่พอช่วงปลายสัปดาห์เค้าก็เริ่มดีขึ้น เวลาที่เค้ากลับมาอยู่กับเราตอนเย็น เค้าก็ยังร่าเริง ขี้อ้อนเหมือนเดิม เราเลยใจชื้นขึ้น สัปดาห์นี้เค้าดีขึ้น ยอมให้เราพาเดินได้นานขึ้น แต่ก่อนไม่มียอม เดินไม่เกินสิบก้าวก็ร้องให้อุ้มแล้ว จากคุณ : ท่าตลาด เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 21:57:27

ความคิดเห็นที่ 3 รออ่านนะคะ ^^ จากคุณ : กล่องเส้นด้าย เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 22:02:20

ความคิดเห็นที่ 4 รออ่านค่ะ จากคุณ : กระต่ายจ้า เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 22:05:00

ความคิดเห็นที่ 5 สัปดาห์ที่ 3 ครูรายงานว่าลูกเริ่มร้องคร่ำครวญเพื่อให้คนเข้าไปโอ๋น้อยลงบ้าง เพราะครูใจแข็งยอมทนฟังเค้าร้อง ปล่อยร้องได้ร้องไป พอไม่มีใครสนใจเค้าก็เงียบเอง สัปดาห์นี้เค้าปรับตัวเรื่องการนั่งรอได้ สามารถนั่งนิ่ง ๆ ทานข้าวได้ จากเดิมไม่เคยนั่งทานข้าวนิ่ง ๆ ได้เลย คลานทั่วบ้าน จนแม่ไม่อยากพาไปทานข้าวนอกบ้าน แต่สัปดาห์นี้สามารถพาเ้ค้าไปนั่งทานข้าวนอกบ้าน ด้วยกันได้ เค้าสามารถนั่งอยู่เฉย ๆ บนตักแม่ ทานข้าวกับ แม่ได้โดยไม่ยุกยิกซนมากเหมือน เมื่อก่อน แต่ยังมีปัญหาคือเค้ายังติดแม่มาก แม่เดินไปไหน คลานตามตลอด อยู่คนเดียวไม่ได้เลย สถานการณ์โดยรวมสำหรับสัปดาห์นี้ เค้าร้องไห้ตอนไปส่ง เหมือนเดิม ตอนไปรับตอนเย็นเห็นหน้าแม่ก็ยังร้อง แบบดราม่ามาก เราจับไต๋เจ้าลูกตัวแสบได้ ไปแอบดูเค้า ก่อนเข้าไปรับ ร่าเริงสุด ๆ ดูมิวสิคเพลงเด็ก เต้นไปมาโยกตัวสบายใจเฉิบ พอแม่เรียก ชื่อ หันมาเห็นหน้าแม่เท่านั้นแหล่ะ ลืมไปเลยว่าตัวเองเคยยืนได้ ลงไปคลาน ร้องไห้เข้ามาก กอดแม่ แบบชนะเลิศตุ๊กตาทอง ถ้าแม่ไม่เห็นกับตาไม่เชื่อจริง ๆ นะเนี่ย จากคุณ : ท่าตลาด เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 22:08:20

ความคิดเห็นที่ 6 ช่วงวันหยุดสัปดาห์ที่ 3 เข้าสัปดาห์ที่ 4 เป็นช่วงเวลาที่เราลุ้นระทึกว่าพฤติกรรมเค้าที่ดีขึ้น จะหายไปหรือเปล่า เนื่องจากต้องกลับเข้าวังไปเป็นองค์ชายน้อยอยู่กับเสด็จปู่ เสด็จย่า ช่วง เสาร์ อาทิตย์ คุณครูบอกเราว่า ถ้าลูกต้องกลับไปโดนสปอยล์เหมือนเดิม ก็จะต้องใช้เวลา นานขึ้นในการปรับตัว ตอนแรกเราคิดว่าจะฝากเลี้ยงเสาร์ อาทิตย์ไปเลย จะได้ปรับทีเดียว ถ้าผ่านเสาร์ อาทิตย์นี้ไปได้ น่าจะโอเคแล้ว แต่พอคิดไปมาอีกทีนึง ก็เป็นการทำร้ายจิตใจ ปู่ย่าที่เฝ้ารอคอยเสาร์อาทิตย์ มากเกินไป ลืมความตั้งใจว่าทำไมถึงอยากมีลูกเสียหมด เพราะต้องการให้ปู่ย่าตายายได้ชื่นชมด้วยเป็นอีกเหตุผลหนึ่งมิใช่หรือ เราเลยตัดสินใจ ส่งกลับไปอยู่กับ ปู่ย่า เหมือนเดิม คิดว่าจะปรับยากก็ช่างมัน ปฏิบัติให้เป็นกิจวัตรดีกว่า ว่าทุกเสาร์อาทิตย์ต้้องเป็นแบบนี้ พอมาเช้าวันจันทร์ เราลุ้นระทึกมากว่าลูกจะเป็นอย่างไร สรุปว่าก็ยังร้องไห้เหมือนเดิม ไม่ชอบครูเอาเสียเลย เนื่องจากไม่โอ๋ ไม่เอาใจ ขัดใจตลอด แต่ตอนเย็นไปรับ ไม่ร้องแล้ว สงสัยจะรู้แล้วว่าแม่จับไต๋ได้ (แม่ดีใจมากลูก) สัปดาห์นี้ลูกดีขึ้นมาก เชื่อฟังมากขึ้น เวลาทำอะไรที่แม่ไม่ชอบ แม่ดุ เค้าจะหยุด แต่ต้องดุจริง ๆ ให้เห็นความแตกต่างระหว่างแม่คนเดิมกับแม่ตอนดุ ทำตามคำสั่งได้ ไม่อ้อนมากเหมือนสัปดาห์ที่แล้ว สามารถนั่งเล่นของเล่นคนเดียวได้ เวลาที่แม่เดินไปทำธุระ อื่น ๆ ในบ้าน (จากเดิม ไม่สามารถห่างกันเกิน 1 ม. ได้) จากคุณ : ท่าตลาด เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 22:22:26

ความคิดเห็นที่ 7 สรุป 4 สัปดาห์ที่ส่งลูกไปอยู่เนอสฯ ลูกปรับตัวส่วนหนึ่ง แม่เองก็ปรับตัวอีกส่วนหนึ่ง เนื่องจากเรามีความตั้งใจอยู่เดิมที่่จะเลี้ยงเจ้าลูกชาย(ที่คิดว่าจะเป็นลูกคนเดียว) ให้ไม่เสียเด็ก ไม่เสียคน เราไม่ชอบเวลาไปเจอลูกเพื่อนระดับอนุบาลแล้ว แต่พอเจอเพื่อน แม่ก็ไม่รู้จักไหว้ แม่พูด ห้ามอะไรก็ไม่ฟัง ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ เราตั้งใจให้เค้าเป็นเด็กที่พึ่งพาตัวเองได้ ยืนอยู่ได้ด้วยขาของตัวเอง มีภูมิต้านทานทั้งร่างกาย และจิตใจ ต่อเชื้อโรคและสิ่งยั่วยุทุกอย่าง เราไม่รู้หรอกว่าเร็วไปหรือเปล่าที่จะฝึกเค้า ตั้งแต่ 1 ขวบ แต่เราเชื่อตามชื่อหนังสือเล่มนึงที่เขียนว่า รอให้ถึงอนุบาลก็สายเสียแล้ว พอรับลูกกลับมาเลี้ยงเอง ความตั้งใจของเราเอง ทำให้เราไม่สปอยล์ลูกมากจนเกินควร ปล่อยเค้าร้องไห้ เวลาที่เราดุ หรือ สั่งอะไรที่ถูกต้องแล้วเค้าไม่เชื่อฟัง เพิกเฉยต่อพฤติกรรมเอาแต่ใจของเค้า กอดเค้าเวลาเค้าทำในสิ่งที่ถูก ตอนนี้ลูกกลับมาอยู่กับเราได้ 1 เดือน เราเหนื่อยขึ้น แต่ก็มีความสุขที่ได้เจอเค้าทุกเย็น ได้เข้านอนด้วยกัน ตื่นเช้าขึ้นมาพร้อม ๆ กัน เค้ายังร่าเริงดี ตอนนี้มีร้องอุทธรณ์ตอนไปส่งที่เนอสฯนิดนึง พอแม่ขึ้นรถกลับก็เงียบ ตอนเย็นไปรับ เค้าเลิกร้องไห้ถาวรแล้ว รู้สึกว่าโอเคกับเนอสฯมากขึ้น เหนื่อยน้อยลง เนื่องจาก 1. ไม่ต้องอุ้มเห่นอน ถึงเวลาจับพาเข้านอนวางได้เลย เค้านอนตั้งแต่ 20.30 น. 2. ไม่ต้องคอยตามป้อนข้าว เค้าสามารถนั่งเฉย ๆ ให้ป้อนได้ 3. ไม่ต้องอุ้มมากเหมือนเมื่อก่อน ปวดเอวน้อยลง เพราะเค้ายอมเดินได้นานขึ้น 4. มีเวลาไปทำธุระส่วนตัวบ้าง เค้าไม่ติดแม่แจ สามารถนั่งเล่นคนเดียวได้นานขึ้น 5. โดยรวมพฤติกรรมเค้าสงบขึ้น แต่ยังร่าเริง อารมณ์ดีเหมือนเดิม ทำให้แม่ไม่ต้องเหนื่อย เวลาจับเค้าทำกิจวัตรประจำวัน เช่น เปลี่ยนผ้าอ้อม อาบน้ำ สระผม ฯลฯ จากคุณ : ท่าตลาด เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 22:34:09

ความคิดเห็นที่ 8 เนอสที่ไหนคะใช่แถวนครชัยศรีป่าวคะ จากคุณ : prumjai เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 22:35:10

ความคิดเห็นที่ 9 ขออนุญาตตอบเรื่องเนอสฯ ทาง inbox นะคะ พอดีคุณครูไม่ได้จ่ายค่าโฆษณาให้เค้าไว้ ^.^ จากคุณ : ท่าตลาด เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 22:50:05

ความคิดเห็นที่ 10 กระทู้นี้จะเป็นแรงบันดาลใจของเราเลยค่ะ555 จากคุณ : อย่ามาทำตัวซึนเดเร๊ะ . เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 23:57:52

ความคิดเห็นที่ 11 กำลังตัดสินใจส่งลูกเข้าเนอสอยู่เหมือนกันค่ะ แต่อม่าค้านตลอด บอกว่ายังเล็กเกินไป (1.3 ขวบ) พอได้อ่านแล้วรู้สึกอยากส่งลูกไปปรับพฤติกรรมบ้างค่ะ ตอนนี้กำลังท้องคนที่ 2 ได้ 10 weeks แล้วเหนื่อยเหลือเกิน อยากพักผ่อนบ้างค่ะ จากคุณ : น้ำตาลรสขม เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 55 00:33:20

ความคิดเห็นที่ 12 ผมฝึกลูกแนวทางแบบนี้เป๊ะ อยากให้เขาช่วยตัวเองมากที่สุด แต่ทะเลาะกับแม่ยาย เลยต้องเลิกกับเมียเลย เซ็ง...สุดๆ จากคุณ : ดินสอปากกา เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 55 02:18:00

ความคิดเห็นที่ 13 มันดีงี้นี่เอง อยากรู้จังที่โรงเรียนเขาทำยังไงอ่ะ จากคุณ : ตุ๊กตาดุ๊กดิ๊ก เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 55 04:20:41

ความคิดเห็นที่ 14 ถูกใจ คห. 7 มากค่ะ แต่กิ๊ฟหมดแล้ว ก่อนมีลูก เจอคุณหลานของสามี แล้วแบบว่า ไม่ไหวนะ  6 ขวบแล้ว แต่เอาแต่ใจมากๆ พูดไม่ฟัง ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ชอบเสียงดังใส่ คุณแม่ คุณยาย เราก็คิดว่าถ้าลูกเราเป็นอย่างนี้จะทำยังเนี่ย หรือว่าเป็นปกติของเด็ก ที่คนส่วนมากมักพูดว่า มีลูกเมื่อไรก็จะเข้าใจเอง เราเลี้ยงลูกแบบไม่สปอยล์ (เพราะคนคอยสปอยเยอะอยู่แล้ว) ตามแบบ คห. 7 เลยค่ะ และเวลาปล่อยร้อง เราต้องอธิบายให้ลูกฟังทุกครั้งด้วยนะคะว่าทำไม ถึงแม้เค้าจะยังไม่เข้าใจก็ตาม ตอนนี้มูอิน ขวบ 9 เดือน เชื่อฟัง พูดรู้เรื่อง ชอบช่วยเหลือตัวเอง (ถึงแม้บางอย่างจะยังทำไม่ได้) หลายคนชอบพูดว่า น้องดูเป็นผู้ใหญ่จังเลย ชอบวางตัว ทำท่าเลียนแบบผู้ใหญ่ อิอิ ปล.แต่เวลา ไปเจอคุณปู่ คุณย่า อาการเอาแต่ใจก็จะกำเริบ แต่ว่าเค้าจะรู้ว่า ใครตามใจ ใครไม่ตามใจค่ะ นานๆ เจอกันที เราก็จะปล่อยให้คณปู่ คุณย่า กับ คุณหลาน ได้ใช้เวลามีความสุขด้วยกัน ฝ่ายนึงมีความสุขที่ได้ตามใจ อีกฝ่ายก็มีความสุขที่มีคนตามใจ วินๆ จากคุณ : kiyomi เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 55 04:30:22

ความคิดเห็นที่ 15 ที่เล่ามาเรื่องเข้านอนเองไม่ต้องโอ๋ต้องอุ้ม. นั่งรอทานข้าวเรียบร้อย อันนี้เราสอนเองได้เลยค่ะ. เพราะลูกเราเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เล็กๆตั้งแต่อายุไม่กี่เดือนจนบัดนี้ . จริงๆแล้วมันอยู่ที่การฝึกจริงๆค่ะ(เราโชคดีที่ได้เลี้ยงลูกเอง เราไม่จ้างพี่เลี้ยงด้วยค่ะ) เราเลี้ยงเองไม่ได้ให้พ่อแม่เราเลี้ยงให้ค่ะ.  เพราะผู้ใหญ่เค้าเอาอกเอาใจจนเสียนิสัยค่ะ ยิ่งเรื่องพัฒนาการนี่คงไม่ได้ดูเลยท่านก็จะเลี้ยงตามมีตามเกิดตามที่เลี้ยงเรามาแบบตามใจ (เพราะเราเอาแต่ใจมาก) เลยไม่อยากให้ลูกเป็นแบบเรา. เลยฝึกเองเสียเลย อยากให้แม่ๆที่ต้องทำงานนอกบ้านลองศึกษาเรื่องที่รับเลี้ยง หรือหาที่ดีๆ. แอบย่องไปดูบ้างว่าเปนยังไง บางครั้งพัฒนาการลูกอาจจะดีกว่าให้คนที่บ้านเลี้ยงให้นะค่ะ จากคุณ : Atta (sharnack) เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 55 07:08:54

ความคิดเห็นที่ 16 ขอที่อยู่เนอสทาง inbox ด้วยค่ะ เจ้าหญิงน้อยที่บ้าน 1.1 เดือน เหมือนกัน อยู่ห่างไม่ได้เลย หันมาไม่เห็นนี่ร้องลั่นบ้าน ไม่ยอมนอนเอง ต้องให้กล่อมอยู่นานกว่าจะนอน เป็นเด็กที่หลับยากมากกกก แถมซนขนาดลิงเรียกพี่ คิดว่าได้ลูกสาวจะเรียบร้อยเลี้ยงง่าย ที่ไหนได้ห้าวกว่าเด็กผู้ชายอีก อิอิ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ จากคุณ : โบะโฉะ เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 55 09:22:52

ความคิดเห็นที่ 17 อ่านแล้ว  ในความคิดเรา ว่า ยังโหดเกินไปค่ะ น้องเพิ่ง ขวบนิด..นิด ยังต้องการความรักและการเอาใจใส่ของคนคุ้นเคย โชคยังดี ที่เสาร์- อาทิตย์ น้องได้กลับไปอยู่กับคุณปู่ คุณย่า เราเองมีประสบการณ์ ที่ช่วงลูกอายุ 1 ขวบ  พาเข้าเนิสเหมือนกันค่ะ รู้เลยว่า เกิดพฤติกรรมต่อต้านขึ้น เช่น ไม่กิน ไม่นอน นั่งเหมอ สุดท้าย ไม่ไหวค่ะ ..  ใจเรานั่งทำงาน ก็แทบสลาย เราโทรไปบ้าง  คุณครูที่สนิทโทรมาเล่าบ้าง เกินจะเคลียร์ค่ะ เราเลยกลับมาเลี้ยงเองเหมือนเดิม แต่จากที่ลูกของจขกท. เริ่มปรับตัวได้นั้น  ก็ถือว่าดีค่ะ แต่ ดีในแง่ใน  เราเองก้ไม่กล้าตัดสินใจ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : trn (ธีอาร์เอ็น) เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 55 10:28:31

ความคิดเห็นที่ 18 รายงานสถานการณ์ล่าสุดเมื่อเช้านี้ไปส่งเค้าที่เนอสฯ เค้าไม่ร้องแล้วค่ะ ไชโยยยยยยยยยยย... เมื่อเช้าให้พ่อไปส่ง พ่อโทรมารายงานว่า มีเบะหน้านิดหน่อย แต่ไม่ร้องแล้ว เมื่อวานเย็นคุยกับคุณครู คุณครูบอกว่าเค้าดีขึ้นมาก ไม่คร่ำครวญ ร่วมกิจกรรมกับเพื่อนได้ อารมณ์ดี หัวเราะร่วน ตอนแรก ๆ เราก็ลังเลค่ะ คิดเหมือนกันว่าเค้ายังเล็กเกินไปรึเปล่า แต่เราคิดว่าถ้าปล่อยให้โตกว่านี้ก็จะยิ่งฝึกยากขึ้น การฝึกเค้าไม่ใช่อาการทำเลือดเย็นใส่เค้านะคะ ครูยังกอด ยังหอมแก้มเค้าเหมือนเดิม เพียงแต่ไม่โอ๋ ให้ทำทุกอย่างด้วยตัวเอง ยกเว้นเรื่องที่กล้ามเนื้อเค้าไม่พร้อมทำไม่ได้ กลับมาอยู่กับเรา เราก็พยายามต่อยอดจากครู มีดุเวลาเค้าทำผิด พาเดินมาก ๆ จะได้แข็งแรง และไม่ลืมที่จะพัฒนาด้านสมองของเค้าโดยอ่านหนังสือ ให้ดูบัตรภาพ เล่นด้วย เมื่อวานเย็น แม่โดนลองดีค่ะ เค้าร้องหิว เราชงนมให้เค้า ปกติชงเสร็จเราจะวาง ให้เค้าคลานเข้ามาหยิบเอาเข้าปากเอง แล้วค่อยอุ้มเค้าวางบนตัก แต่เมื่อวานเค้าร้อง ลั่นบ้าน วางนมให้ก็ร้องไม่ยอมคลานเข้าไปหยิบเองจะให้แม่หยิบให้ เราก็ใจแข็งค่ะ ปล่อยร้องเลย ไม่หยิบให้ด้วย ซักพักเค้าก็เงียบและคลานไปหยิบเข้าปากเองค่ะ แต่ต้องอดทนต่อเสียงร้องคร่ำครวญของเค้านิดนึงนะคะ ต้องสู้กับใจตัวเอง และ ต้องสู้กับคนรอบข้างเราด้วย ที่สำคัญในการฝึกเด็กเราคิดว่า เด็กไม่มีบรรทัดฐาน ว่า อันไหนสบาย อันไหนลำบาก เองหรอกนะคะ มีแต่พ่อแม่ไปยัดเยียดความสบายให้เค้าจนเด็กเคยตัว ถ้าเราฝึกเค้าตั้งแต่เด็กเค้าก็จะคิดว่าเรื่องการช่วยเหลือ ตัวเองเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเค้า เพราะเค้าถูกเลี้ยงมา แบบนี้ แต่ขอย้ำนะคะว่าการที่เราจะฝึกเค้า พ่อแม่ต้องใจแข็งในช่วงแรก ไม่ต้องกลัวค่ะว่าไม่ตามใจเค้าแล้วลูกจะไม่รัก ไม่ต้องกลัวค่ะ ว่าเค้าจะไม่อบอุ่น เพราะการฝึกเค้า เรายังสัมผัสตัวเค้า ได้ตลอดยกเว้นตอนที่เค้าเอาแต่ใจเท่านั้นที่ต้องทำเป็นไม่สนใจ เพิกเฉย ปล่อยร้องเลยจนเค้ารู้สึกว่าวิธีนี้ไม่ได้ผล เค้าก็จะเลิกทำไปเอง จากคุณ : ท่าตลาด เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 55 11:14:51

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณนะคะ ได้แนวทางเยอะเลยค่ะ ส่วนตัวก็ใช้อยู่บ้างแต่บางครั้งไม่ใจแข็งพอ แต่หลายๆเรื่องก็ให้เค้าฝึกทำเอง ฝึกเรื่อยๆตั้งแต่ขวบครึ่ง ตอนนี้ใส่รองเท้าเอง นั่งทานข้าวเองได้บ้าง(แล้วแต่อารมณ์และความหิว) ไม่ต้องกล่อมนอน ก็สบายไปเยอะค่ะ แต่ตอนฝึกแรกๆเหนื่อยใจจริงๆเนาะ ต้องทนเสียงร้องเด็กเนี่ย จากคุณ : BigSom เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 55 12:05:38

ความคิดเห็นที่ 20 อยากฝึกลูกแบบนี้บ้าง ใครมีหนังสือแนะนำบ้างมั้ยคะ จากคุณ : นกกระจอกเริงร่า เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 55 13:56:27

ความคิดเห็นที่ 21 ชอบแนวทางของเนอสนี้จังค่ะ ฝากกระชิบหลังไมด์ทีค่ะ อยากรู้พิกัด อิอิ ตอนนี้ลูกเรา 11 เดือน เอาแต่ใจสุดๆ ที่สำคัญ เราอยู่บ้านเดียวกับพ่อแม่สามี แม่สามีโอ๋หลานมากกกกกกกกกกก มากกกกที่สุดใน 3 โลก ร้องนิดร้องหน่อย ก็บอกเราว่า ต้องรีบเข้าไปอุ้มไปโอ๋..... เราไม่ค่อยเห็นด้วยกับวิธีการของย่า แต่ ก็ขัดไม่ได้ ไม่อยากมีเรื่องกับผู้ใหญ่ เลยเซ็งเลยค่ะ รู้อนาคตเลย ว่าลูกเราโตขึ้น ต้องเอาแต่ใจชัวร์ ทุกวันนี้ต้องโอ๋กันสุดฤทธิ์ กินข้าวแต่ละที แทบจะคลานตามกันไปป้อนทุกที่ นอนต้องอุ้ม เห่กล่อมกัน เฮ้อ..... อยากรู้ว่า วิธีไหนถึงจะดีกับเด็กที่สุดจัง จากคุณ : powder_MAMA เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 55 22:27:06