PANTIP.COM : N12268786 นิทานยามบ่าย []

ความคิดเห็นที่ 1

ความโลภเป็นบ่อเกิดแห่งหายนะ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ยังมีชายสองคนพี่น้อง กำพร้าบิดามารดาตั้งแต่เด็กเขาทั้งสองเติบโตมาตามยะถากรรม และเมื่อโตเป็นหนุ่มจึงตกลงแบ่งทรัพย์สมบัติเท่าที่มีอยู่กัน พี่ชายคนโตแบ่งเอาทรัพย์สินที่มีค่าไปหมด คงเหลือแต่กระท่อมหลังน้อยกับต้นไม้ 2-3 ต้นที่ขึ้นหน้ากระท่อมไว้ให้น้องชาย
น้องชายเป็นคนสุภาพอ่อนโยน เมื่อได้ส่วนแบ่งแล้วก็ไม่ว่ากระไร ตั้งหน้าตั้งตาทำมาหากิน และต่อมาก็แต่งงานใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย แต่ก็มีความสุข
วันหนึ่งต้นไม้ที่ปลูกอยู่หน้ากระท่อมก็เริ่มผลิดอก และออกผลให้ได้ชื่นชม แต่ยังไม่ทันจะได้เก็บผลไม้กิน ทั้งสองสามีภรรยาก็ต้องผิดหวังเมื่อเห็นนกตัวใหญ่บินมาเกาะที่ต้นไม้ และจิกผลไม้กิน ทั้งสองก็ไม่ว่าอะไรได้แต่ยืนมองนกจึงเอ่ยถามขึ้นว่า "ทำไมท่านมายืนจ้องมองเราอย่างนั้นเล่า?""ต้นไม้นี้เป็นของเรา เราเฝ้าดูแลเอาใจใส่เพื่อหวังจะได้เก็บกินผลไม้ แต่ทว่าบัดนี้เจ้ากลับมากินมันเสีย" ชายผู้เป็นสามีตอบ"อย่าวิตกไปเลย ผลไม้ทุกผลที่เรากินไป เราจะตอบแทนเป็นทองคำ พรุ่งนี้ให้ท่านเตรียมถุงมาใส่นะ" นกตัวใหญ่ตอบ
วันรุ่งขึ้นนกก็มาจิกกินผลไม้ตามปรกติ แล้วก็บินลงมาที่พื้นดิน บอกให้ชายหนุ่ม
ซึ่งเตรียมกระสอบไว้แล้วเกาะบนหลังแลัวบินไป ผ่านหุบเหว ทะเลสีเงิน
ที่ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน และพอถึงที่แห่งหนึ่งเขาก็พบว่าทุกสิ่งรอบตัว
ล้วนเป็นทองคำ และเพชรนิลจินดา
นกบอกแก่เขาว่า... "เลือกเอาไปให้จุใจท่านเถิด"เขากลับมาพร้องกับทอง และของมีค่ามากมาย กลายเป็นคนร่ำรวย สร้างคฤหาสน์หลังโอ่อ่าอยู่ใกล้ๆกับกระท่อมหลังเก่า แล้วชวนพี่ชายมาเยี่ยมเยือน
พี่ชายซึ่งหลังจากแบ่งสมบัติกันแล้วก็ไม่เคยเจอกันอีกเลยก็เดินทางมาพร้อมกับภรรยา เมื่อมาถึงก็ตะลึงในความร่ำรวยของน้องชาย และอิจฉาเมื่อรู้ความจริงที่น้องเล่าให้ฟัง

จึงเอ่ยปากขอแลกบ้านที่ตนมีอยู่กับกระท่อมหลังเก่า ฝ่ายน้องชายก็ใจดียกให้ฟรีโดยไม่จำเป็นต้องแลกเปลี่ยน
พี่ชายและภรรยาเฝ้ามองที่ใต้ในไม้ทุกวัน รอว่าเมื่อไหร่นกตัวใหญ่จะมาเกาะ... ...จนวันหนึ่งนกตัวใหญ่ก็บินมาจิกกินผลไม้อีกครั้งนกเอ่ยถามขึ้นว่า "ทำไมท่านมายืนจ้องมองเราอย่างนั้นเล่า?"
ฝ่ายชายจึงตอบนกไปว่า...
"ต้นไม้นี้เป็นของเรา เจ้ามากินผลไม้แล้วก็ควรจะตอบแทนเราบ้าง"
"อย่าวิตกไปเลย ผลไม้ทุกผลที่เรากินไป เราจะตอบแทนท่านเป็นทองคำ
พรุ่งนี้ให้ท่านเตรียมถุงมาใส่นะ..." นกตัวใหญ่ตอบ
แล้วสองสามี ภรรยา ก็เตรียมกระสอบใบใหญ่พิเศษ 2 ใบ เพื่อรอการมาของนกในวันพรุ่งนี้
วันรุ่งขึ้นเมื่อนกจิกกินผลไม้แล้วก็พาสามี ภรรยา บินผ่านหุบเหว ทะเลสีเงินที่ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน
เมื่อถึงดินแดนที่เต็บไปด้วยทองคำ และของมีค่า ทั้งสองสามีภรรยาก็กอบโกยทุกสิ่ง
ทุกอย่างลงกระสอบ จนไม่รู้จะใส่อะไรไปได้แล้วจึงขึ้นขี่หลังนกเพื่อกลับบ้าน
นกใหญ่พาบินมาถึงทะเลสีเงิน ก็รู้สึกอ่อนแรงลงเนื่องจากทานน้ำหนักไม่ไหว
จึงสลัดสองสามีภรรยาทิ้งลงสู่ทะเลตายอย่างน่าสงสารพร้อมกับทองคำ และของมีค่า
แล้วตั้งแต่นั้นมานกก็จิกกินผลไม้โดยไม่มีใครมามองอีกเลย

จากคุณ : เธอเป็นฟ้า........ฉันจะเป็นดาว

เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 14:40:09

ความคิดเห็นที่ 4

โอ่งวิเศษ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายผู้ยากไร้กับภรรยาอาศัยอยู่ในหมู่บ้านชายผู้นี้มีนามว่า "อาเหลา" อาเหลามีปู่สูงอายุอาศัยร่วมอยู่ในบ้าน คุณปู่อายุมากแล้วไม่มีใครทราบอายุของคุณปู่ แม้ตัวคุณปู่เองก็จำไม่ได้บุตรหลานที่ดีควรจะดูแลเลี้ยงดูบรรพบุรุษแต่อาเหลาและ ภรรยาไม่ได้สนใจดูแล จัดหาอาหารการกินให้เพียงเล็กน้อย ซ้ำยังให้ทำงานหนักแม้ว่าคุณปู่จะผอมแห้งไร้เรี่ยวแรงแล้วอยู่มาวันหนึ่ง อาเหลาขุดพบโอ่งเก่าคร่ำคร่าในทุ่งนา "โอ่งใบนี้น่าจะใช้เก็บน้ำได้" อาเหลาครุ่นคิดในใจ จึงแบกกลับบ้านพอถึงบ้านก็ให้ภรรยาใช้แปรงขัดทำความสะอาดโอ่ง พอดีแปรงหลุดจากมือหล่นลงไปในโอ่ง ในทันใดนั้นเองโอ่งก็มีแปรงเต็มอัดแน่นไม่ว่าเธอจะกอบและโกยแปรงออกมามากเท่าใด ในโอ่งก็ยังมีแปรงเต็มแน่นเสมอ"เราน่าจะเอาแปรงไปขายที่ตลาด" อาเหลาบอกกับภรรยา อาเหลาเอาแปรงไปวางขายในตลาด ไม่ช้าไม่นานก็เก็บเงินได้มากมายเมื่อมีเงินทองมากมาย ก็จับจ่ายซื้ออาหารรสเลิศ และเสื้อผ้าแพรพรรณงดงามมากมายแต่ทั้งสองก็ไม่เคยนึกถึงคุณปู่แม้แต่น้อยนิดอยู่มาวันหนึ่ง อาเหลาทำแท่งทองหล่นลงไปในโอ่ง แปรงหายวับไปจากโอ่งอาเหลาใจหายวาบเมื่อมองเห็นโอ่งว่างเปล่าแต่ทว่าในนาทีถัดมาโอ่งวิเศษก็มีแท่งทองเต็มอัดแน่น อาเหลาตะโกนเรียกภรรยาเสียงหลง"มาดูอะไรนี่มาดูนี่ นี่ไง"
เมี่อผู้เป็นภรรยามองเห็นทองอัดแน่นอยู่ในโอ่งวิเศษ เธอสุดแสนจะดีใจอาเหลาขนทองคำออกจากโอ่งวิเศษได้ไม่รู้จบ อาเหลาสร้างบ้านหลังใหญ่ใช้ชีวิตรูหราสุขสบายประดุจเจ้าผู้ครองนครอาเหลาบังคับให้ปู่เป็นผู้ตักแท่งทองออกจากโอ่งวิเศษเพื่อให้ทองคำผุดขึ้นมาอัดแน่นเต็มโอ่งอยู่เสมอ
เมื่อใดที่พ่อเฒ่าเหน็ดเหนื่อยรามือพักหอบหายใจอาเหลาจะตะคอกดุด่าให้ทำงานต่อไปอยู่มาวันหนึ่ง คุณปู่พลัดตกลงไปในโอ่งวิเศษ ทองแท่งในโอ่งหายวับไปอีกไม่กี่อึดใจ
คุณปู่แก่หง่อมก็ค่อยๆปีนออกจากโอ่งวิเศษ ทีละคนสองคนเมื่ออาเหลากับภรรยามองเห็นเรื่องที่เกิดขึ้น ฝ่ายภรรยาก็กรีดร้องออกมาสุดเสียง"รีบทำอะไรสักอย่างซิ ก่อนจะมีตาแก่โผล่ออกมาอีก"อาเหลาจึงรีบหยิบ พลั่วหวดใส่โอ่งวิเศษเต็มแรง จนแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยแต่ก็สายเกินไปแล้ว อาเหลามีคุณปู่ถึง 6 คน แล้วอาเหลาก็ตะคอกดุด่าคุณปู่ทุกคนด้วยเสียงอันดัง แต่คุณปู่ทั้งหกไม่เกรงกลัวอาเหลาอีกต่อไปแล้วคุณปู่ช่วยกันขับไล่สองสามีภรรยาให้ออกนอกบ้านไป อากาศนอกบ้านหนาวเหน็บลมเย็นยะเยือกพัดกระโชก สองสามีภรรยาหนาวสั่นและเริ่มรู้สึกหวาดกลัวความมืดนอกบ้าน อาเหลาและภรรยาจึงเคาะประตูร้องวิงวอนว่า"ได้โปรดเถิดคุณปู่ เปิดประตูรับพวกเราด้วย อย่าปล่อยให้เราหนาวตายอยู่นอกบ้านเลย"คุณปู่ในบ้านส่งเสียงตอบ"มีกี่ครั้งที่ข้าร้องขอความกรุณาจากเจ้าทั้งสอง แต่เจ้าไม่เคยเปิดหูรับฟังเลย""ได้โปรดเถิดคุณปู่ เราทั้งสองสำนึกและเสียใจแล้ว ขอได้โปรดอภัยให้เราสองคนด้วย"อาหลาร้องวิงวอนเสียงกระเส่าท้ายที่สุด คุณปู่ก็เปิดประตูรับทั้งสองเข้าบ้านด้วยความสงสาร
นับจากวันนั้นเป็นต้นมา อาเหลากับภรรยากลายเป็นคนใหม่ เอาใจใส่ดูแล
เลี้ยงดูคุณปู่ทั้งหกเป็นอย่างดี

จากคุณ : เธอเป็นฟ้า........ฉันจะเป็นดาว

เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 14:42:14