ความคิดเห็นที่ 1 พูดไม่ออกจริงๆ เพราะแม่เราก็คล้าย ๆ กัน เข้าใจค่ะ จากคุณ : แม่มือใหม่ (BuaBright) เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 12:12:47

ความคิดเห็นที่ 2 เป็นกำลังใจให้ค่ะ ทำใจอย่างเดียวเลย ไม่รู้จะแนะนำไงเหมือนกัน จากคุณ : Judy Abbott เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 12:17:14

ความคิดเห็นที่ 3 แม่เรา กะ แม่ จขกท. อาจจะเป็นเพื่อนกัน อิอิ จากคุณ : cakejp เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 12:17:41

ความคิดเห็นที่ 4 เข้าใจมากค่ะ เราก็เป็น แต่คงไม่หนักเท่า เพราะแม่เราไม่มีรายได้ และมาอยู่บ้านสามี บ่นได้ไม่เต็มปาก 555+ เราเข้าใจว่า บ้านที่เป็น คงเป็นเพราะฝั่งผู้หญิง มีรายได้มากกว่า ก็เลยพาลดูถูกผู้ชายไป บ้านเรา เราก็รายได้เยอะกว่า เราเงินเดือนสามหมื่นกว่า ๆ สามี หมื่นต้น ๆ ไม่ใช่แค่ดูถูกสามีนะคะ แม่เราหย่ากับพ่อ(คุณตา) หย่ากันแล้ว ก็ยังไม่วายทะเลาะกัน คุณตาบอกว่า คงไม่ได้มาเยี่ยมหลานบ่อย เบื่อ... เราก็... คนกลาง ฟังทุกคนว่าร้ายใส่กัน กลุ้มค่ะ อีกเรื่อง ขี้งอนที่สุดในสามโลก ต้องมานั่งเอาใจกันทุกเรื่อง ไม่งั้นมีโกรธ ไม่พูดกับลูก เฮ้อ... มีหลาน ค่อยดีขึ้นมาหน่อย ฟังแล้ว หายเครียดบ้างป่าวคะ 555+ บ้านเรา ที่ไม่เข้าใจกันแบบนี้ เป็นเพราะว่า พ่อแม่แยกทางกันแต่เล็ก เราไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ กลับมาอยู่ด้วยกันแรก ๆ อึดอัดแทบตาย ตอนนี้ ปรับตัวกันได้แล้วค่ะ แม่อ่อนขึ้นเยอะ อาจจะเพราะรักหลานด้วย เราใช้วิธีการพูดตรง ๆ ค่ะ เช่น มาอยู่ด้วยกันเนี่ย แบบงอนสามวันไม่คุยกัน ไม่เอาแล้วนะ ไหนจะลูก ไหนจะแม่ เหนื่อยมากเลย อยากได้อะไร ขอให้บอก อย่าให้มานั่งเดาใจกัน หรือว่า เวลาเค้าบ่นว่าสามีขึ้นมา ก็พูดไปเลยว่า เราเองก็ใช่จะดีทุกอย่าง เค้าก็ยังไม่พูด ข้อดีเค้าก็มี ฯลฯ ส่วนของคุณ จขกท. คุณยายมาไม่บ่อย สองเดือนครั้งเอง ก็ไม่ต้องคิดมากค่ะ ทนหน่อย แต่ที่บอกว่า ให้คุณยายตัดใจ ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยว ออกจะใจร้ายหน่อยมั๊ยคะ คนเป็นแม่นะคะ คุณคงเข้าใจ ว่าเค้ารักลูกขนาดไหน ทุกอย่างที่เค้าทำ ขอให้คุณดูเจตนาค่ะ เราเห็นว่าหวังดีทุกอย่าง แต่เรื่องการแสดงออก อาจจะไม่ถูกต้องนัก ลองคุยดูตรง ๆ ก็ได้นี่คะ เช่น เรื่องน้องหมา คุณยายเค้าก็ถามก่อนแล้วนี่ ถ้าคุณไม่อยากให้เอาไป ก็ให้เหตุผลไปค่ะ หลานรักหมา ฯลฯ อะไรก็ว่าไป ...ไม่เคยเม้นยาวแบบนี้เลยนะ แค่อยากให้สบายใจค่ะ ว่าบ้านไหนก็เป็น จากคุณ : wongrawee เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 12:32:45

ความคิดเห็นที่ 5 ของเราแม่เราตอนนี้มีปัญหาเรื่องความจำ ทะเลาะกับพี่สาวเราทุกวัน  เพราะเงินหายทุกวัน จริงๆคือแม่เราชอบซ่อนเงิน แล้วโทษหลาน ตอนนี้แม่เราไม่ได้ทำงานแล้ว เพราะมีปัญหาเรื่องความจำค่ะ ลูกๆให้เงินใช้  เมื่อก่อนให้ทีละเยอะๆ ได้แต่เดี๋ยวนี้ไม่ได้แล้ว ใจเย็นๆนะคะ  ถ้าอยู่ด้วยกันไม่ได้ แต่ก็ดูแเลเค้าตามที่เหมาะสมค่ะ เพราะยังไงก็แม่เราค่ะ จากคุณ : แม่ยายซ่าหริ่ม เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 12:49:13

ความคิดเห็นที่ 6 ทุกวันนี้ เราเลิกทะเลาะกับแม่แล้วค่ะ ด้วยเพราะเบื่อความคิดของแม่ ประมาณว่าคิดได้อย่างไรกัน ยกตัวอย่าง เราซื้อรองเท้าสุขภาพยี่ห้อ FF ให้แม่ใส่ค่ะ เห็นว่าแม่เคยกระดูกต้นขาหัก ก็อยากให้ใส่รองเท้าดีๆ คู่นึงตั้ง 3 พันกว่าบาท พอแม่มาหาหลานที่ กทม. เราเห็นแม่ยังใส่รองเท้าคู่เดิมอยู่ ก็เลยถามว่าทำไมไม่ใส่คู่ที่ซื้อให้ แกบอกว่ากลัวรองเท้าเลอะดินเลอะทราย.. เอ่อ.. ก็รองเท้าง่ะ มานก็ต้องเลอะอยู่แล้ว อันนี้ เป็นแค่เรื่องชิลๆ นะคะ จริงๆ มีอีกเยอะเลย หลังๆ เวลาแม่พูดอะไร เราจะนิ่งเฉยค่ะ ไม่โต้ตอบ เพราะคิดว่าโต้ตอบไปก็เท่านั้น แกเองก็คงไม่สบายใจที่เราเถียงแก สู้ซะว่าไม่ตอบดีกว่า ทั้งที่บางอย่างมานก็ขัดหูขัดตานะคะ ทำเป็นเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ซะ หรือไม่ก็หูทวนลมไปเลย ต้องทำใจค่ะ ว่าคนแก่เปลี่ยนแปลงอะไรยาก สู้ว่าเราเปลี่ยนแปลงตัวเองยังง่ายกว่า ปล.หลังจากไม่ตอบโต้ก็ได้ผลนะคะ เพราะแม่ไปบ่นกับคุณแฟนว่าทำไมเราแต่งงานไปแล้ว ดูไม่มีความสุขเอาซะเลย มีสามีที่ดี มีลูกที่น่ารัก แต่ทำไมเราถึงดูเครียด แม่พูดอะไรก็ทำเฉย ทำนิ่ง ก็แหมมมมม.. อ้ายที่คุณแม่แนะนำเนี่ย.. หนูไม่อยากจะเถียงแม่นี่นา ก็เลยทำเงียบไปดีกว่า แกคิดเข้าข้างตัวเองว่าเป็นเพราะเราเครียด ไม่เคยมองตัวเองเล้ยยยยยยย 555 จากคุณ : KunNaiPle เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 12:56:00

ความคิดเห็นที่ 7 แม่ จขกท อายุเท่าไหร่แล้วคะปีนี้ คงจะอายุเยอะพอสมควร เรามองอย่างคนนอกและไม่รุ้จักนิสัยพื้นฐานของทั้ง จขกท และแม่จขกท ว่า แม่จขกท รักลูกและหลานมากค่ะ เป็นธรรมดาที่แม่จะบ่นเรื่องสามี เพราะสามีขกท ยังไงก็ไม่ใช่ลูก จขกท ต้องทำงานคนเดียวถึงแม้สามีจะช่วยเลี้ยงลูก แต่แม่จขกท ก็ยังว่า นั่นเพราะว่า แม่จขกท ห่วงจขกทค่ะ คนอายุมากๆมักจะมีความคิดว่าฝ่ายช่ายน่าจะต้องเลี้ยงดูฝ่ายหญิง ไม่งั้นก็ต้องช่วยกัน ในฐานะผู้นำครอบครัว เรื่องหมาก็อีกเหมือนกัน คุณแม่จขกท ไม่ได้เข้ามามีส่วนร่วมเลี้ยงดูด้วย และโดยปกติรุ่นคนอายุมากๆมักเลี้ยงสัตว์เลี้ยงเป็นสัตว์ไม่ได้คลุกคลี พอเห็นว่าหลานป่วยด้วยความเป็นห่วงก็ะให้เอาไปไว้ที่สวน ทั้งที่ลองมองกลับไปดู แม่จขกท ก็ไม่ได้ชอบหมา2ตัวนี้ แต่เพราะรักหลาน จึงอยากจะช่วย เราไม่ได้แสดงความคิดเห็นเพื่อจะบอกว่าคนเป็นแม่เป็นพ่อถูกเสมอ ทุกคนล้วนมีถูกผิดในทุกความคิดทุกการกระทำ แต่ มันจะสบายใจกว่ามั้ยถ้าเราจะคิดในแง่บวก เข้าใจว่า ณ อารมณ์ตอนนั้นมันโกรธ อึดอัด อยากระบาย แต่อย่าให้ถึงขั้นว่า ไม่อยากพบอยากเจอแม่เลย จขกท มีลูกแล้ว ลองคิดว่าถ้าลูกเราคิดแบบนี้จะรู้สึกยังไง จขกท อาจบอกว่าถ้าเป็นฉัน ฉันจะไม่ทำแบบนี้กับลูก กับครอบครัวของลูก แต่ต่างคนต่างการเลี้ยงดู โตมาต่างกัน ยิ่งพอมาทำงานไกลกัน ความเข้าใจ ความคุ้นเคยในครอบครัวมันหายไป ถ้าคุณจะกลับไปอยุ่บ้าน แล้วสามีคุณต้องแยกทางกับคุณ เพราะทนแม่ไม่ได้ คุณต้องถามสามีหน่อยว่า ทำไม เค้าถึงยอมที่จะทิ้งลูกของตัวเพราะทนแม่ยายไม่ได้ จขกท อาจจะคิดว่าเราจะไปเข้าใจอะไร เราเข้าใจดีเกินไปด้วยซ้ำค่ะ เพราะสามีเราก็มาอยู่บ้านเรา สามีเราก็โดนบ่นจากพ่อแม่เราอยุ่ตลอด แม่เราก็บ่นเวลาที่เราทำงานบ้านแต่สามีเราดูทีวีเล่นคอม หรือแม้แต่อ่านหนังสือ เพราะแม่ห่วงไม่อยากให้ลูกเหนื่อย ไม่อยากให้ลูกทำงานหนัก นี่คือพื้นฐานของแม่ทุกคน เมื่อก่อนเราเคยอึดอัด ว่าทำไมแม่ต้องสามีเราตลอด แม่ต้องวุ่นวายกับชีวิตคู่ของเรา แต่พอเรามีลูก เรามองย้อนไปที่สาเหตุ ว่าทั้งหมดเกิดเพราะความรักความห่วงใย เราก็พยายามคิดในแง่บวกเพื่อเราจะได้ไม่ทุกข์ และไม่มองแม่เราเป็นคนอื่น เราพยายามพูดกับสามีคุยกับสามี ถึงปัญฆาที่เกิดว่าที่เป็นแบบนี้เพราะแบบนี้ ขอให้เค้าช่วยในเวลาที่พ่อแม่มาหา จะได้ไม่เกิดปัญหา พ่อแม่ก็จะมองเค้าในทางที่ดีด้วย มีบ้างที่สามีเราน้อยใจ เราก็บอกเค้าว่า เราจำเป็น เธอเป็นสามีเราเรารัก แต่พ่อแม่ก็คือพ่อแม่ พ่อแม่อายุมากกว่าสามีตั้งกี่ปี ท่านจะอยุ่บ่น อยู่ตำหนิ นานแค่ไหน เราบอกสามีเราว่าถ้าเค้าทนไม่ไหวก็บอกกันตรงๆและออกจากบ้านของเราไปได้เลย เพราะเราไม่สามารถจะเปลี่ยนพ่อแม่ของเราได้ สามีเลิกกับเราคุณก็เป็นคนอื่น แต่พ่อแม่ยังไงๆก็เป็นพ่อแม่วันยังค่ำ เราไม่ได้บอกให้คุณเชื่อตามเรา แต่เราอยากให้คุณใจเย็นๆ ค่อยๆมอง ค่อยๆคุยกับสามี ค่อยๆคุยกับแม่ อย่าทำอะไรให้แม่รุ้สึกว่าคุณเข้าข้างแต่สามีเพราะนั่นยิ่งทำให้แม่ มองสามีไม่ดีขึ้นไปอีก ขอให้คุณมีกำลังใจที่ดีที่จะประคองความรู้สึกของทั้งแม่และสามีคุณนะคะ ที่สำคัญลองมองมุมอื่นๆดูคุณอาจจะเจอความสุขเล็กๆแทรกอยุ่ ความสุขเล็กๆพวกนี้ถ้าคุณมองเห็นมันคุณอาจจะมีความสุขมากขึ้นค่ะ จากคุณ : แม่น้องฟ้าใส (มามี๊ตัวกลม) เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 13:13:08

ความคิดเห็นที่ 8 ดิฉันยิ่งหนักกว่าค่ะ เพราะตอนนี้ยังไม่สามารถพึ่งตัวเองได้ เงินเดือนก็น้อยนิด แถมยังต้องภาระเลี้ยงลูกอีก แม่จะคอยบังคับดิฉันให้เป็นไปตามเส้นที่ขีดไว้ จขกท.ยังดีนะคะที่แยกบ้านอยู่แล้ว เป็นตัวของตัวเองแล้ว ส่วนดิฉันต้องทนอยู่บ้านเดียวกัน ต้องทำตามเส้นที่เขาขีดไว้ทุกประการ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องกินข้าว เรื่องซักผ้า เรื่องส่วนตัวต่างๆ หรือแม่กระทั่งเข้ามาให้ห้องดิฉันแล้วเห็นมันไม่ถูกตา เค้าก็จะจัดการให้มันเป็นไปตามแบบที่เค้าคิด เรื่องการจัดบ้านต่างๆหากมันไม่เป็นไปตามระเบียบเค้า เค้าก็จะไม่ยอม เค้าจะคอยสั่งดิฉันและสามีให้ทำตามทั้งหมด เตาแกสเอาไว้ตรงนี้ หม้อหุงข้าวเอาไว้ตรงนี้ ถ้าขัดคำสั่งเค้าก็จะบอกว่า คิดจะสร้างอาณาจักรใหม่หรือไง ที่มีอยู่มีกินทุกวันนี้ ไม่ใช่เพราะแม่หรือ เฉพาะกับดิฉันและครอบครัวนะคะ ส่วนลูกชายเค้า สร้างบ้านให้อยู่เป็นส่วนตัวในพื้นที่ 4-5 ไร่ ปลูกผลไม้ไว้ให้เก็บกิน เก็บขาย อยากทำอะไรก็ทำ แต่ดิฉันต้องทำตามระเบียบเขา หิวข้าว กินก่อนก็ไม่ได้ ต้องพร้อมหน้ากัน ซึ่งกว่าจะพร้อมหน้าก็ก็ปาเข้าไป สามทุ่มหรือไม่ก็สี่ทุ่ม ซึ่งบางครั้งดิฉันก็ทนไม่ไหว โดยเฉพาะช่วงนี้ดิฉันท้อง ย่อมจะหิวมากเป็นธรรมดา บางครั้งก็ออกไปซื้อกินข้างนอกเพราะบางทีถ้าไม่ได้กินของกินที่อยาก มันอ้วกออกมาเลยนะ จากคุณ : วรินทร์ธารา เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 13:19:57

ความคิดเห็นที่ 9 ไม่ได้โลกสวย และไม่ได้ว่า ขอพูดตามความรู้สึกจริงๆ เรากลัวว่าลูกเราจะเป็นอย่าง จขกท.จังเลยคะ มองแม่เหมือนตัวปัญหา มองแม่เหมือนเป็นคนนอก แม่ทำอะไรขัดหูขัดตาไปหมด เรากลัวจัง แก่ไปไม่มีคนต้องการแม้แต่ลูกในไส้ แถมลูกเขยยังไม่ชอบเท่าไรด้วย คนเป็นแม่ไม่ใช่ผู้วิเศษ มีผิดถูกได้เสมอ แต่ถ้าลูกคิดแบบนี้เรากับเรา เราว่า เราตรอมใจตายดีกว่าค่ะ จากคุณ : แม่นิ เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 13:21:45 A:171.99.249.110 X: TicketID:313907

ความคิดเห็นที่ 10 เราอ่านแล้วเห็นใจ จขกท จริงๆค่ะ เรื่องหมานี่ลองตัดสินใจดูนะคะ แต่แม่ จขกท ไม่รักหมานี่นะ กลัวเจ้า 2 ตัวไปแล้วจะไม่มีความสุขเท่าอยู่กับ จขกท ส่วนเรื่องอยากให้แม่ไปปฏิบัติธรรมนี่เราเห็นด้วย แต่มันคงยาก เพราะอะไรน่ะเหรอ... ก็ถ้าเค้าปฏิบัติอยู่ ส่งเสริมนิดหน่อยก็ไปต่อสบายๆ แต่ถ้าเค้าไม่เคยแล้ว จขกท ก็ควรเป็นคนชวนเค้าไป แต่ก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เรามีวิธีง่ายกว่านี้เยอะ จขกท เคยคิดมั๊ยว่า เรื่องต่างๆที่เกิดขึ้น มันต้องมีเหตุมาก่อนน่ะ เราต้องลำบากใจ นั่นเพราะกรรมของเราเอง เราเลยอยากแนะนำว่า จขกท ไปปฏิบัติธรรมเองจะดีกว่า จัดการที่ตัวเราเนี้ย ลดปัจจัยอื่นๆ ที่เป็นอุปสรรคได้ค่อนข้างเยอะนะ แล้วจะได้อะไรมากมายเชียวหละค่ะ จากคุณ : เฉลว เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 13:23:56

ความคิดเห็นที่ 11 สำหรับดิฉัน ทำอะไรนับเป็นเรื่องผิดหมด ไม่สามารถมีความคิดเป็นของตัวเองได้เลย ส่วนลูกชาย ทะเลาะกันแทบจะฆ่ากัน ไม่เคยเอาผิด แค่มาขอโทษคำเดียว ลบล้างความผิดได้หมด กินเหล้า เมายา ตบตีพ่อแม่ ไม่เคยเอามาเป็นโทษ เมียกะลูกก็เอามาให้เลี้ยง แถมลูกสะใภ้ยังไปหักหลังแม่อยู่ที่ทำงานอีก เอาเรื่องครอบครัวไปประกาศให้คนที่ทำงานรู้หมด ด่ากันวันเดียว กลับมาคุยกันเฉย ส่วนหลาน เวลาเ้ค้าไปเที่ยวไปชอปปิ้ง เอามาทิ้งให้เลี้ยง ไม่เคยบ่นสักคำ แต่กับเราจิกใช้สารพัด ท้องได้ 8 เดือนบอกว่าให้ขนของหนักๆลงจากรถ ใช้ให้ขับรถเอาของไปส่งเพื่อนๆตัวเอง ทั้งที่เราท้องค้ำพวงมาลัยแล้ว จะไปได้ก็เหตุจำเป็น บางครั้งใช้ให้ไปส่งญาติๆขึ้นรถกลับกทม. หากไม่ทำตามจะโดนหาว่า ขี้แย ก็แค่ท้อง ทำไมถึงผิดปกติจากคนอื่น ส่วนสามีเค้าไม่เคยว่าได้เพราะหน้าที่การงานเค้าดีกว่าเรา และเค้าก็ทำหน้าที่ได้ไม่บกพร่อง แต่เงินเดือนอันน้อยนิด ก็เอามาเป็นเรื่องที่เค้าต้องอยู่ใต้อำนาจเค้าอยู่แล้ว พอเราจะหนีออกจากบ้านก็กลับกลายว่า สามีห้ามไว้ แต่แม่เคยออกปากไล่ดิฉันออกจากบ้านจริงๆ ตอนนั้นท้องได้ 3 เดือนแล้ว แต่ก็ต้องทนเพราะทำงานก็ที่นี่ ถ้าจะไปหางานใหม่ก็ลำบาก คนท้องไม่มีใครอยากรับหรอก สุดท้ายก็ต้องทนต่อไป รอให้หน้าที่การงานมั่นคงกว่านี้แล้วค่อยไปดีกว่า หากดิฉันเป็น จขกท.นะ ดิฉันจะตัดขาดเลย อย่ามายุ่ง จากคุณ : วรินทร์ธารา เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 13:34:34

ความคิดเห็นที่ 12 แม่ยาย แทนได้มั๊ยครับ ฮ่าๆ จากคุณ : G-jie เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 13:40:20

ความคิดเห็นที่ 13 เห็นด้วยกับความเห็นที่ 9 ค่ะ จากคุณ : แป้ง เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 14:04:00 A:27.55.9.68 X: TicketID:358210

ความคิดเห็นที่ 14 เผชิญปัญหานั้นอยู่ค่ะ เพราะแม่เราทำงานได้เยอะกว่าสามีเราซะอีก มาหาหลานทีก็หว่านเงินให้ จนมีอยู่ครั้งหนึ่งหลานบอกว่า อยากไปหายายจังเลย ไปทีไรได้เงินกลับมาทีละเป็นพันๆ สรุป ........เราเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็ด่าหาว่าเลี้ยงลูกไม่ดี แง่ว...... แถมเค้าห่วงลูกเราคนโตที่เป็นลูกติด กลัวว่าสามีจะไม่รัก แต่สามีเราเลี้ยงลูกคนโตมาตั้งแต่เล็กยัน 14 ปีแล้ว ส่งเรียนโรงเรียนดีๆ เสื้อผ้าดีๆ ทำทุกอย่างเท่าเทียมกับน้อง เนื่องจากสามีเห็นตัวอย่างจากครอบครัวเรานี่หล่ะ ที่แม่เราไม่ค่อยสนใจเรา แต่ห่วงใยน้องมากกว่า เค้ากลัวลูกจะมีปมแบบนั้น เค้าก็เลยดูแลเท่าเทียมกันเสมอ เจอหน้ากันพูดกันกับเราไม่ถึง 10-20 คำเดี๋ยวก็เถียงกัน ส่วนใหญ่เรื่องตามใจหลาน เราไม่ชอบมาก ลูกเราเคยไปอยู่กับยายช่วงปิดเทอม ก่อนไปเราฝึกวินัยดีอย่างเป๊ะ กลับมาจากปิดเทอม ลูกเราต่อต้าน ที่ฝึกไว้หายหมด เราเลยไม่ยอมให้หลานไปอยู่กับยายช่วงปิดเทอม แม่ก็น้อยใจด่าว่าเรากลัวเค้าจะเลี้ยงหลานไม่ดี สรุปตั้งแต่นั้นมาก็ไม่สนใจเรากับครอบครัวอีกเลย เดี๋ยวนี้เค้าด่า เราเงียบ เถียงบ้างเป็นบางครั้ง แต่ส่วนใหญ่เงียบ ยิ้มแย้มเข้าหา ถ้าเค้าพูดอะไรขัดหูมา ก็เฉยๆ ไว้ คิดซะว่ายังไงเค้าก็แม่อ่านะ ไม่รู้จะแก้ที่ตัวเค้าได้อย่างไง ก็คงต้องแก้ที่ตัวเรา Y_Y จากคุณ : PHaTthiTA เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 14:08:37

ความคิดเห็นที่ 15 เข้าใจ จขกท นะ แต่จะบอกว่าให้ทน อยากบ่น อยากด่า อยากว่าอะไร ให้เขาทำไป คิดว่าซะว่าที่แม่พูด เหมือนลูกเราร้องไห้ เหมือนพูดภาษาที่เรายังฟังไม่ออก ไม่ได้บอกว่าให้อกตัญญู แต่อะไรที่เก็บมาใส่ใจมากๆ มันจะทำให้ใจเราเป็นบาปเอง ที่เขาพูดมา จขกท ก็รับฟัง แต่ไม่ต้องทำตาม เราไม่ชอบวัฒนธรรมไทยแบบนี้ คือมองลูกเป็นเด็กที่ต้องคอยสอนคอยสอดส่องอยู่ตลอด เข้าใจว่าลูกอะนะ พ่อแม่มองเป็นเด็กตลอด เเต่ที่ไม่เข้าใจก็คือ ลูกก็ต้องมีชีวิตของ้เขา มีทางเดินที่เขาเลือกเอง ถ้ามันไม่ใช่สิ่งผิดกฏหมายหรือศีลธรรม ทำไมคนเป็นพ่อแม่ไม่ปล่อยวาง เลี้ยงลูกแบบไม่ยอมให้ลูกโต แล้วตัวเองไม่ได้อยู่ค้ำฟ้า คือที่ต้องตามสอดส่องขนาดนี้เพราะไม่มั่นใจว่าลูกจะเลือกทางเดินไม่ดี นั่นเเสดงให้เห็นว่าสั่งสอนลูกได้ไม่ดีพอ ถ้าสั่งสอนอบรมลูกเต็มที่เเล้ว ดีแล้ว ก็ควรจะปล่อยให้เขาตัดสินใจเองได้เเล้ว จขกท ลองปล่อยวางเองค่ะ ธรรมะไม่ใช่เรื่องของคนเเก่ เราเอง 26 เราก็ศึกษาธรรมะเเล้ว มันช่วยให้ใจเย็นขึ้น สบายใจขึ้น ปล่อยวางขึ้นเยอะนะ ปล. เราเองก็มีลูก ถ้าเมื่อไหร่ที่ลูกมีครอยครัวเเล้ว มั่นคงเเล้ว เราจะไม่ยุ่งกับเขามากค่ะ เพราะเราคิดว่าเราสอนเต็มที่เเล้ว ทำดีที่สุดแล้ว จากนี้ก็ขึ้นอยู่กับตัวเขาเองแล้ว เพราแท้จริงเเล้ว มันไม่มีอะไรเป็นของเราสักอย่าง ตัวเรายังไม่ใช่ของเราเลย เเล้วสิ่งอื่นจะเป็นของเราได้ยังไง จากคุณ : darkheart เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 14:09:01

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณทุก กำลังใจ และชี้แนะนะคะ   ลูกจะทำแบบนี้กับเราไหม ไม่ค่ะ เราเลี้ยงคนละแบบกับที่แม่เลี้ยงเรา แม่ให้เงินเรา เป็นใช้เยอะๆ ตั้งแต่ประถม ในบ้านนอก  ไม่ได้ให้ความรักมากมาย ในหัวแม่มีแต่กำไรและรายได้ และเมียน้อยของพ่อ   เราเลี้ยงลูกแบบนี้และให้ความรักมากที่สุด กล่อมเกลาเค้าให้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดี ในอนาคต ด้วยสองมือ พ่อ และ สองมือแม่ ให้เป้นคนดี และดูแลตัวเอง ไม่เป้นภาระสังคม นั่นถือว่าโอเค และจะไม่ตามปจู้จี้แบบนี้กับลูกแน่นอนค่ะ   เราไม่กลัวกรรมในอนาคต ที่เป้นผลเกิดจากการกระทำในวันนี้ เนื่องจากเราเองทำงานหนักและเหนื่อยมาก และเราเองต้องการความเห้นใจจากแม่ ไม่อยากให้มาแล้วดูถูกเราและสามีค่ะ ปัญญาเราเอง ก็มีแค่นี้ ได้บ้านทาว์นเฮาส์หลังเล็ก ๆ ที่ไม่มีหน้าต่าง คำพูดจากแม่ทุกครั้งทำเราน้ำตาหลั่ง บ้านเท่ารูหนู หน้าต่างไม่มี อุดอู้ อยู่กันได้ตั้งหลายชีวิต ปล. มีน้องเราอยุ่ด้วยอีกคนค่ะ ทั้งหมด 4 คน   เรียนจบปริญญาโท มามีผัวเกาะ บราๆๆๆ   หมาสกปรก หมาป่วย หมาเชื้อโรค บราๆๆๆ   ทุกครั้งที่มา เหมือนมากับปัญหาเดิม ๆ คำถามเดิม ๆ คอยซ้ำเติมให้เจ็บ จนจุก ครั้งล่าสุด ก็บอกว่า จะไม่มาอีกหลายปี แน่นอนตอนนี้เค้าก็แก่มากค่ะ 60 กว่าแล้ว   แต่ก็มีโทร มาเหมือนเช้านี้ 8000 พร้อมจ่าย จะเอาหมาออกจากบ้าน แต่ไม่ได้เอาไปเลี้ยงเองนะค่ะ จะให้คนขับรถเค้าเอาไปปล่อยวัด ที่ไหนก็ได้ จะเอาไปทิ้ง   แม่ไม่เคยเลิกยุ่ง เข้าใจว่าห่วง แต่อยากให้ท่านหยุดห่วง ด้วยอาการที่เราโตมากแล้ว อยากให้ห่วงตัวเอง เตรียมเสบียงไว้ภายหน้า   เรามีเพื่อนที่เคยทำงานที่เดียวกัน และมีแม่แบบนี้เหมือนกันค่ะ เข้ามาวุ่นวายกับชีวิตคู่มาก ๆ   หากอยู่ห่าง ๆ ตอนนี้มันคงดีกว่า เพราะยิ่งตอบสนอง เค้ายิ่งอยากเอาชนะ   ปล. สามีเรา เป็นคนไม่มีครอบครัว ถูกทิ้งไว้ตั้งแต่เด็ก มีแม่นมเลี้ยงมา จนเติบโต จบปริญญาตรี และทำงาน มีครอบครัว เค้าตั้งใจที่จะเลี้ยงลูกให้ดีที่สุด ให้ชดเชยกับสิ่งที่เค้าเจอมา ทุกวันนี้หากใครผ่านแถวได้ยิน 2 พ่อสอง ท่อง ก-ฮ A-Z  เสียงดัง จะต้องอมยิ้มค่ะ จากคุณ : makotojung เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 14:32:54

ความคิดเห็นที่ 17 จขกท. เข้าใจปัญหาที่เกิดขึ้นดีมากค่ะ แนะนำแยกแม่กับสามีอย่าให้เผชิญหน้ากันค่ะ แก้ปัญหาไม่ได้ก็เลี่ยงค่ะ ยังไงก็แม่เราเน๊าะ เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : GTE happily ever after เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 15:11:19

ความคิดเห็นที่ 18 เข้าใจหัวอกคะ..เป็นเหมือนกัน แต่ของเราจะทะเลาะกันเรื่องเงินอย่างเดียวเลยคะ คือมีอยู่ว่าที่บ้านเราทำโรงพิมพ์เรากะแฟนก้อทำงานที่บ้านด้วยต่อมาพ่อได้เสียไปแม่จึงยกโรงพิมพ์ให้ทำต่อแต่เค้าขอ เงินเดือน2หมื่น+ทุกอย่างในบ้านเราต้องจ่ายหมด...ก่อนหน้านี้ไม่มีปัญหาคะเพราะรายได้ต่อเดือน7-8หมื่นแต่หลังนำ้ท่วมลูกค้าที่มาพิมพ์งานก้อเดือดร้อนเลยไม่ค่อยมาพิมพ์เราเข้าใจจากเดือนละ7-8หมืนตอนนี้เหลือเดือนละ2หมื่น แต่ทุกอย่างเรายังต้องจ่ายหมดค่าเทอมลูก2คน(เอกชน)เทอมละ30,000+ผ่อนรถเดือนละ15,00+ค่านำ้700+ไฟ6,000แม้กระทั้งข้าวสาร..เราบอกกะแม่ว่าเราจะไม่จ้างคนใช้(เดือนละ5,500)แล้ว เราจ่ายไม่ไหวแต่แม่ไม่ยอมแม่บอกว่าก่อนหน้าที่จะยกโรงพิมพ์ให้เราเค้าก้อมีคนใช้แล้วจะไม่มีไม่ได้!!!!ทั้งๆที่แม่ก้อรู้ว่าตอนนี้รายได้เหลือเท่าไร/เดือน ทั้งเงินเดือนมาบังคับจะเอากะเราทุกเดือน20,000 ปวดหัวมากคะทุกวันนี้เราต้องกู้เครดิตเพื่อมาซื้อกระดาษ เราเข้าใจว่าเราต้องทดแทนบุญคุณของแม่แต่ขอให้มันผ่านช่วงนี้ไปก่อนได้ไหม..แม่ไม่ยอมอยากเดียวคือจะทำไงก้อได้ต้องมีเงินเดือนให้เค้า..เคยทะเลาะกันบ้านแทบแตกเค้าก้อไม่ยอม แม่เรามีเงินเยอะ10-20ล้านแต่ทำไมต้องมาคาดคั้นเอากะเราให้ได้ก้อไมรู้..ถ้าช่วงนี้เรายัง ไม่ให้เค้าก้อไม่เดือดร้อน..แต่ถ้าเราให้เค้าเราจะเดือดร้อน บางทีก้อน้อยใจคะ!!!! จากคุณ : สงสารตัวเอง เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 15:16:27 A:27.55.4.96 X: TicketID:365312

ความคิดเห็นที่ 19 อ่าน คห.16 เพิ่มเติมแล้ว ก็ยังคิดเหมือนเดิม ว่าคุณแม่ของ จขกท. เป็นห่วงลูกและหลานมาก เฮ้อ... ต่างคนต่างใจ ต่างวัยต่างความคิด แต่คุณยายมาเยี่ยมปีละหกวัน น่าจะพอรับได้นะคะ ถ้าัยังแก้ปัญหาไม่ตก ก็เลี่ยง ๆ กันไปก่อน หลีกเลี่ยงการปะทะกันเป็นดีที่สุดค่ะ อีกนิดเรื่องคุณสามีค่ะ ตอนนี้ลูก 3.5 ขวบ และเข้า รร. แ้ล้ว คุณสามีเคยพูดถึงเรื่องการทำงานเพื่อหารายได้เพิ่มให้ครอบครัวหรือเปล่าคะ ้ถ้าสามีทำงาน คุณแม่อาจจะบ่นน้อยลงก็ได้ค่ะ เพราะตอนนี้ เค้าคงรู้สึกว่า คุณถูกเอาเปรียบอยู่น่ะค่ะ จากคุณ : wongrawee เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 15:54:29

ความคิดเห็นที่ 20 ^^ เจอเยอะกว่าอีกอ่ะ ปัญหาหนักอก ที่คนข้างนอกมองไม่เห้น ได้มาคุยกันในนี้ ก็ดีนะค่ะ จะได้คลายทุกข์ลงบ้าง สู้ ๆ นะค่ะ ทุกคนที่เผชิญปัญหา เรื่องเดียวกันนี้อยู่ จากคุณ : makotojung เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 15:55:59

ความคิดเห็นที่ 21 wongrawee  สามีเราตอนนี้กำลังนำเข้าสินค้ามาขายค่ะ เพราะคิดทุกทางแล้วไม่สามารถทำงานประจำ คู่กับการ รับ ส่งลูกได้ + ประสบการณ์นำเข้าของเรา เกือบ 10 ปี และมีเพื่อนที่จีนค่ะ เลยจะลองทำดู จากคุณ : makotojung เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 15:58:57

ความคิดเห็นที่ 22 ทนค่ะ 2 เดือนครั้ง อย่าไปคิดมาก เรื่องธรรมดา ึคิดซะว่าท่านเป็นห่วง ห่วงมากๆๆๆ   ถ้าไม่ชอบใจก็ทำหูทวนลม  แต่ถ้าต้องพูดกันแล้วคิดว่าจะเป็นการโต้ตอบที่รู้สึกไม่ดี ก็ให้เลี่ยงไปค่ะ จากคุณ : แม่หญิงฟุ้งซ่าน เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 16:37:13

ความคิดเห็นที่ 23 ไม่ได้โลกสวยด้วยคนค่ะ แต่คุณแม่ขี้บ่นคนนี้นี่แหละที่เป็นคุณแม่ของคุณ จขกท.อ่ะคะ ไม่อยากเห็นลูกคนไหน ๆ ในโลกคิดกับคุณแม่แบบนี้อ่ะคะ เปลี่ยนใจได้ก็เปลี่ยนนะคะ เมื่อก่อนที่เราร้องไห้ งอแง งี่เง่า เพราะยังเด็ก พูดไม่รู้เรื่อง ดึงผม จิกหัวแม่ กัดแม่เวลาคันเหงือก ร้องไห้ หิวนมกลางคืน แม่ต้องตื่นงัวเงียมาให้นม อบรมสั่งสอน ส่งเสีย จนมีงานมีเงินเดือน มาเลี้ยงดูครอบครัวเรเองอีกทอดนึง พระคุณล้นฟ้ามหาสมุทร ไม่ได้โลกสวยคะ นี่คือความจริง ที่บางทีเสียงบ่นที่มาจากความรัก ทำให้เรื่องเหล่านี้เลือนลางไปจากใจ พิจรณาดูใหม่นะคะ ถ้าคุณแม่ได้อ่าน หรือได้รับรู้ จะเสียใจมาก จะโกรธ หรือ โมโหเราเราก็ไม่ว่านะคะ แต่เราอยากบอกแบบนี้จริง ๆ อ่านแล้วจะร้องไห้ สงสารคุณแม่จขกท. จากคุณ : Coffee Flavour เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 16:40:04

ความคิดเห็นที่ 24 ไม่โกรธค่ะ แต่...พยายามหลีกเลี่ยงจุดแตกหัก ของ ครอบครัว ครอบครัวหนึ่ง ที่เราสร้างมา เกือบ 10 ปี อีกคนหนึ่ง ที่มา พร้อม คลื่นซัดทุกครั้งที่เจอ ปกกันได้วิธีไหน ก็จะทำ ให้ลูกนั้นได้ผลกระทบน้อยที่สุด และแม่ก็ไม่ขอบช้ำ ไม่รั้นไปกว่านี้ มองหน้าลูก เราก็รักค่ะ ยายมองหลาน ก้รู้ว่ารัก แต่อยากให้ยายรู้ว่า ลูกทำได้แค่นี้ หลานเป้นได้แบบนี้ ให้ยายยอมรับ และยินดีกับเราค่ะ ไม่ให้เจ็บช้ำกันไป แม่โวยวายด่า เราก็ร้องไห้ แม่เก็บของกลับ เราก็เจ็บช้ำนะค่ะ เราไม่ได้ด่าทอ เราไม่ได้หลบหนี เราไม่ได้โมโห แต่เราก็มีประสาททรายของเรา ที่มีฐานมาจากมือที่แม่สร้าง เรารู้ เราโตแล้ว ไม่กี่ปีก็ตายจากกันแล้ว แต่เราไม่ได้อกกัญญู เราเพียงแค่อยากสงบ และเลี้ยงลูกอย่างสันติสุข แค่นี้ค่ะ ไม่อยากให้ซ้ำเติม สามี ลูก คือคนที่นอนหายในผ้าห่มผืนเดียวกัน 3 คนเท่านั้น ตอนนี้ที่เป็นกำลังใจให้กันค่ะ เรารู้สึกอย่างนั้นจริงๆ มันทำให้เรารันทดใจ ที่จะเจอคำถามแบบนั้น การกระทำแบบนั้นทุกครั้ง เรารู้ว่าโลกสวยคืออะไร แม่คือพระในบ้าน ลูกกตัญญูทำอย่างไร แต่วันนี้ เราโดนคำพูดแบบนั้นอีก เลย...อยากทำอะไรสักอย่างให้แม่รู้ว่า เราไม่ไหวแล้ว คิดว่าท่านคงอ่อนลงบ้าง เข้าใจเราบ้าง ไม่ใช่ ใช้คำพูด ใช้เงิน ฟาด ๆๆ แบบนี้   จากคุณ : makotojung เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 17:36:45

ความคิดเห็นที่ 25 ก็ลองหาทางตั้งใจคุยกับคุณแม่ดูดีๆนะคะ ไม่ใช่คิดว่าไม่อยากให้แม่มายุ่งอีกแล้ว (ตามความเห็นเรานะ)ถ้าคุณคิดว่าทำแล้ว พยายามแล้ว อาจจะยังไม่พอ มองในมุมของแม่ ท่านคงห่วงมาก อยากจากไปด้วยความทรงจำที่เห็นคุณและหลานสบายดี ท่านจึงบ่น ความรำคาญในใจเราตอนนีี้ัไม่มีทางเทียบเท่ายามที่เราหัดเดิน หัดใช้ช้อน ปาชามข้าว อีกหลายๆอย่างรู้นะคะว่าจขกท.ก็รักคุณแม่มาก ลูกและสามีนอนห่มผ้าผืนเดียวกันมากว่าสิบปีก็รักมาก เราคนตรงกลาง ต้องรักษาน้ำใจทุกฝ่าย อดทนเยอะๆนะคะ แต่ยังไงก็น่าจะเห็นคุณแม่มาเป็นที่หนึ่ง บางทีที่จริงที่บ่นทุกวันนี้อาจมาจากความน้อยใจก็ได้ เราเองก็ทะเลาะกับแม่ทุกวัน แต่ไม่เคยกล้าคิดไม่อยากให้แม่มายุ่งอีก อย่าคิดเลยนะคะ กลัวคุณแม่จับอาการได้ ท่านจะเสียใจมากๆ ใจเย็นๆนะคะ เป็นกำลังใจให้คะ จากคุณ : coffee flavour (Coffee Flavour) เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 18:05:33

ความคิดเห็นที่ 26 นี่ขนาดแม่ของจขกท.ไม่ได้เข้าวัดนะคะ แต่แม่ของดิฉันเข้าวัดประจำ ยังออกมาเป็นแบบนี้ ดิฉันว่าเรื่องเข้าวัดเข้าวาไม่เกี่ยวหรอกค่ะ หลายคนเคยด่าแม่ว่า "เข้าวัดไปก็เท่านั้น ไม่ได้ช่วยให้จิตใจดีขึ้นเลย" แม้แต่พ่อและพี่ชายนะคะที่พูดแบบนี้ พี่ชายยังเคยด่าแม่ว่า พวกบ้าบุญ โอ๊ยสารพัด  เพื่อนที่ทำงานของแม่พูดแบบนี้กันหมดค่ะ แต่สำหรับดิฉันก็ไม่พูดค่ะ สั่งให้ทำอะไรก็ทำ สั่งให้ไปส่งที่วัด ไกลแค่ไหนก็ขับรถไปส่ง 400 กว่าโลก็พาไป แต่มาวันหนึ่งดิฉันทำเช่นนั้นไม่ได้ ร่างกายก็อุ้ยอ้าย ท้องค้ำพวงมาลัยแล้ว ยังต้องอ่านหนังสือสอบอีก ก็มาเคี่ยวเข็ญให้พาไปวัด พอไม่ไปก็โวยวายสารพัด หาว่าขัดขวางหนทางทำบุญ สาปแช่งให้บาป โอ๊ยอะไรนักหนา ชีวิตนี้หายใจเองไม่ได้เลยใช่ไหม สำหรับคนที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันมันก็พอททนค่ะ พูดได้สิ ปล่อยวางได้สิ อย่างน้อยด่ากันทางโทรศัพท์ วางหูไปก็จบเรื่อง แต่นี่อยู่บ้านด้วยกัน ต้องทำตามคำสั่งทุกวัน มันเหนื่อยใจอ่ะ เจอหน้ากันทีไรเป็นต้องว่าให้กันอยู่เรื่อย ชีวิตต่อไปจะเป็นยังไงไม่รู้ จากคุณ : วรินทร์ธารา เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 20:05:46

ความคิดเห็นที่ 27 เข้ามาบอกว่าเราเข้าใจจขกทนะคะ เราเองขนาดไม่มีเรื่องรอบข้างเช่นเงินทอง บ้านช่อง เครื่องใช้ สามีเรา(ลูกเขยแม่) มาเกี่ยวข้องให้ทะเลาะกัน เรายังเถียง ทะเลาะกับแม่บ่อยๆค่ะ เหตุผลหลักๆคือ ไม่ยอมกันเรื่องความคิด เค้าว่าเค้าเป็นแม่ แก่กว่าเราต้องฟัง เราก็เรียนเยอะรู้เยอะ ไม่ค่อยฟังเค้า แม่นิสัยค่อนข้างเอาแต่ใจและเราก็ไม่ยอมคนถ้าไม่ถูกต้อง แม่ขี้น้อยใจมากและเป็นกับเฉพาะเราซะด้วย บางทีเค้าก็แอบไปร้องไห้งอนเราทั้งๆที่คนในบ้านทุกคนรวมทั้งเรายังไม่รู้สาเหตุว่าโกรธอะไร เราเคยคิดว่าต้องเคลียร์กันว่าอันไหนเราไม่ชอบ หรือแม่ไม่ชอบจะได้ปรับกันไป พอได้พูดเค้าก็ฟูมฟายร้องไห้ พูดประชดว่าแม่มันเรียนน้อย พูดอะไรก็ผิดไปหมด ฟังแล้ว เห็นแล้วหดหู่ ไม่ค่อยอยากพูดด้วย กลัวทำเค้าเสียใจโดยไม่ได้ตั้งใจอีก เคยคิดค่ะว่าไม่อยากอยู่กับแม่(แม่เราอยู่ต่างจังหวัด อยู่คนเดียวเราอยู่นนท์ อนาคตต้องอยู่ด้วยกันนั่นแหละ ยังไงก็ต้องอยู่ด้วยกัน) กลัวที่จะอยู่กับแม่ นิสัยเราเข้ากันไม่ได้ แต่แป๊ปๆก็ดีกัน พอดีกันก็จะพูดกันเองกันเกินไปก็ทะเลาะกันอีก เถียงกันอีก เป็นวงเวียนอย่างนี้ ตอนนี้แม่เรามาเยี่ยมหลานเดือนละครั้ง ครั้งละ4-5 วัน อยู่แบบสั้นๆอย่างนี้สบายใจดีค่ะ อยู่กันยังไม่ทันจะทะเลาะแม่ก็กลับละ ถ้าอยู่แบบระยะยาว บอกตรงๆตอนนี้ก็ยังกลัวอยู่ค่ะ สุดท้ายเราว่าความคิดคนไม่มีผิดถูกค่ะ ห้ามความคิดว่าไม่ชอบแม่ในบางอย่างไม่ได้ เพียงแต่อย่าให้มันออกมาทางการกระทำเท่านั้นคะเพราะเค้าก็คือแม่ จขกทแค่ต้องการระบายแค่ระบายเท่านั้นน่าจะไม่ป็นไรค่ะ จากคุณ : หมูทอดร้อนๆ เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 23:02:22

ความคิดเห็นที่ 28 เราเคยมีพี่ผู้ใหญ่คนหนึ่งให้ความเห็นเรื่องครอบครัว (ตอนเราปรึกษาเรื่องทะเลาะกับแม่) เค้าบอกว่า ถ้าต้องเลือกระหว่าง พ่อแม่ กับ ลูกตัวเอง เค้าขอทดแทนพระคุณของพ่อแม่ก่อน เราอึ้งค่ะ ไม่เคยได้ยินใครพูดแบบนี้เลย ทั้งนี้ ไม่มีการพูดถึงสามีเลยด้วยซ้ำ เราชื่นชมพี่เค้ามาก ในความคิดของเค้า ซึ่งแม้แต่เรา ยังทำได้ยาก พื้นฐานทางครอบครัว คงส่งผลให้เราเป็นอย่างทุกวันนี้ บางครอบครัว มันคงเกินเยียวยาจริง ๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้ประคับประคองความรู้สึกของทุกฝ่ายไว้ค่ะ อย่าใจร้อนใช้อารมณ์ ระวังคำพูดด้วยนะคะ คำพูดเวลาโกรธ มันทำร้ายกันมานักต่อนัก และท้ายที่สุด แม่ก็คือแม่ คุณหวังให้แม่เข้าใจคุณ แต่ในทางกลับกัน ถ้าคุณพยายามเข้าใจท่านบ้าง คุณอาจรู้สึกสบายใจมากกว่านี้ค่ะ เราเอง เคยทะเลาะกับแม่หนักมาก จนแม่ร้องไห้ ตั้งแต่มีลูกเอง ถึงเข้าใจจริงๆ อย่างที่เค้าพูดกัน ไม่มีลูก ไม่รู้หรอก ว่าแม่รักเราขนาดไหน ถ้าเค้าไม่รักคุณ เค้าคงจะไม่ยุ่งกับคุณเลย คุณตั้งกะทู้นี้ขึ้นมา เราแอบหวังว่า ใครหลายๆ คนที่เข้ามาพูดคุยด้วย คงทำให้คุณได้เห็นมุมมองใหม่ๆ บ้าง และได้ประโยชน์จากพื้นที่ตรงนี้ นอกจากการระบายอารมณ์เพียงอย่างเดียว โชคดีนะคะ จากคุณ : wongrawee เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 23:04:56

ความคิดเห็นที่ 29 เข้ามากอด เพราะเข้าใจความรู้สึกค่ะ  เมื่อก่อนเรากับแม่ก็เป็นแบบนี้ค่ะ  พักหลัง ๆ เราใช้วิธี เพิกเฉย แม่อยากพูดอะไรเราก็ปล่อยให้แม่พูดแม่ว่า  ไม่โต้ตอบ  แต่ปฏิบัติกับแม่ให้ดีที่สุดเท่าที่จะดีได้ รู้ว่ามันยาก แต่เป็นกำลังใจให้นะค่ะ จากคุณ : cheva8126 เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 55 08:27:10

ความคิดเห็นที่ 30 ไม่รู้จะพูดยังไง แต่อย่าทิ้งหมาได้ไหมคะ น้ำตาคลอเลยค่ะ จากคุณ : งามสามโลก เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 55 18:34:32

ความคิดเห็นที่ 31 โลกไม่สวยเหมือนกันค่ะ ถ้าแม่เราจับหมาของเราไปปล่อยรับรองว่าเป็นเรื่องราวใหญ่โตแน่ หมาของเราไม่ใช่หมาของแม่ บ้านของเราไม่ใช่บ้านของแม่ เพราะฉะนั้นบ้านเราก็ต้องใช้กฏของเรา แม่เราเมื่อก่อนชอบทำตัวเป็นดราม่าควีนค่ะ คงถือว่าบงการชีวิตเราได้ พอเราทำอะไรไม่ถูกใจก็ทำเป็นงอนหน้าหงิกหน้างอ แต่จริง ๆ แล้วแม่เข้าใจผิด ลูกโตขึ้นทุกวัน สะสมประสบการณ์ชีวิตมากขึ้นทุก ๆ วันและต้องการใช้ชีวิตอิสระ แม่ใช้ชีวิตของแม่มาแล้ว ถึงเวลาที่ลูกจะใช้ชีวิตของลูกบ้าง เมื่อตอนเราซื้อหลังที่สองที่เราตั้งใจจะอยู่เอง แม่ก็เข้ามาจัดการนั่นนีโน่น แม่ไม่ชอบสีผ้าม่าน แม่ไม่ชอบต้นไม้ในกระถางที่เราเอาเลื้อยกับเหล็กดัด แม่ไม่ชอบครัว นั่นโน่นนี่ แม่จะย้ายเสื้อผ้าของแม่ และรองเท้าของพ่อ และอื่น ๆ อีกมากมายมาอยู่ด้วย เราบอกแม่ไปตรง ๆ เลย บ้านหลังนี้เป็นบ้านของเราเราตั้งใจจะอยู่คนเดียวในช่วงวันทำงาน แม่อาจมาค้างได้เป็นระยะ ๆ (บ้านที่เราซื้อให้พ่อกับแม่อยู่ห่างจากบ้านใหม่ของเราแค่ 30 กิโลเมตร) เพราะฉะนั้นอะไรก็ตามในบ้านหลังใหม่ที่เราทำไปแล้วไม่ถูกใจแม่ เราช่วยอะไรไม่ได้ แม่ไม่ชอบก็เป็นปัญหาของแม่ ไม่ใช่ปัญหาของเรา และเราก็ไม่คิดจะเปลี่ยนรูปการใช้ชีวิตของเราเพื่อเอาใจแม่ :-)งค่ะ คงไม่คิดว่าลูกจะกล้าพูดตรง ๆ แบบนั้น แต่ก็ลดอาการจุกจิกจุ้จี้กับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ไปเรื่อย ๆ จนท้ายสุดก็เลิกไป ทุกวันนี้แม่กับพ่อย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านหลังใหญ่ของเรา เวลาจะทำอะไรในบ้านจะปรึกษากันก่อนว่าแบบนั้นดีไหม แบบนี้ดีไหม เราว่าทำแบบนี้ดีกว่าค่ะ ลูกเป็นผู้ใหญ่แล้ว แม่ปฏิบัติกับลูกแบบผู้ใหญ่ปฏิบัติกับผู้ใหญ่ สุขใจด้วยกันทั้งสองฝ่ายค่ะ ปล แม่เรารักหมาค่ะ เพราะฉะนั้นเชื่อใจได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าจะไม่จับหมาของเราไปปล่อยวัด จากคุณ : A-Chee เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 55 21:29:31

ความคิดเห็นที่ 32 ทะเลาะกะแม่ประจำค่ะ เพราะแม่ยุ่งกระทั่งเรื่องอาบน้ำ นอนดึก ทุกสิ่งอย่าง ตั้งแต่เล็กจนป่านนี้ แต่สงสัยเป็นกงกรรมกงเกวียนค่ะ ลูกอายุไม่ถึงสามขวบก็เริ่มทะเลาะกะเราแล้ว เรารักทั้งลูกทั้งแม่ แต่ความรักบางทีก็ทำให้ล้ำเส้นความเป็นส่วนตัวเนอะ แนะให้ทนๆไปค่ะ ท่านแก่แล้ว อยู่กะเราไม่นานหรอก ไม่มีท่านจะเสียใจ จากคุณ : Rada Nene เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 55 04:31:43