ความคิดเห็นที่ 1 ไม่รู้ว่ายากไหม แต่เป็นกำลังใจให้สู้ๆค่ะ จากคุณ : ความสามารถของมหาสมุทร เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 12:06:30

ความคิดเห็นที่ 2 เราว่ายากนะคะ  ใครจะช่วยเป็นเพื่อนคู่คิดเวลาลูกไม่สบาย  ใครจะเช็ดตัว ป้อนข้าวป้อนน้ำให้ลูก   ใครจะอ่านนิทานก่อนนอนให้ลูกฟัง ที่บ้านเราก็มีหงุดหงิดๆกับสามีบ้างเหมือนกันค่ะ  โชคดีที่ต่อมตอบสนองของสามีไม่ค่อยทำงาน  ถ้าเราว๊ากกกขึ้นมา สามีจะเงียบกริบเป็นเป่าสาก...ก็เลยอยู่กันได้ค่ะ    คนนึงของขึ้นอีกคนไม่นำพา อารมณ์มันก็จะเย็นลง หากเลือกได้  อย่าเลือกเป็น single dad หรือ single mom เลยค่ะ  ค่อยๆคิด ทุกอย่างมันมีทางออก จากคุณ : occ26 เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 12:06:48

ความคิดเห็นที่ 3 ถามว่ายากไหม ยากค่ะ ยากมากด้วย ตอบในมุมของ single mom นะคะ ไม่มีหญิงคนไหน อยากให้คนอื่นชมว่าเก่ง ดี เพราะเป็น single mom ถ้าเลือกได้ ไม่มีใครอยากเลี้ยงลูกคนเดียวหรอกค่ะ ความยากที่เกิดขึ้น ไม่ได้เกิดแค่กับชีวิตประจำวัน ที่ต้องเหนื่อยสองเท่า ไหนจะสังคมรอบข้างอีก แต่ชีวิตมันบางครั้งก็ออกแบบไม่ได้ เราทำดีที่สุดแล้ว แต่พ่อของลูกเลือกที่จะไป เราก็ต้องทำหน้าที่แม่ต่อให้ดีที่สุด ไม่ว่าจะมีหรือไม่มีคู่ชีวิตก็ตาม จากคุณ : นกน้อยในสวนพลู เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 12:15:49

ความคิดเห็นที่ 4 ยากค่ะ แต่ก็สู้ๆ จากคุณ : Beloved Son_Chang เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 12:30:26

ความคิดเห็นที่ 5 ยากค่ะ แต่ก็ไม่เกินความสามารถ ถ้าใจสู้และอดทน แต่อยู่ที่เด็กด้วย เด็กแต่ละบ้านไม่เหมือนกัน ถ้าเด็กป่วยบ่อย เด็กซนมาก งอแงเก่ง คุณพ่อรับไหวมั๊ยคะ(อันนี้ลูกเราเลยค่ะ เราก็มีหลุดอารมณ์เสียบ่อยๆด้วย เครียดมาก) กว่าสองแม่ลูกจะปรับตัวกันได้ก็เป็นปีเลย นั่งร้องให้กันกับลูกก็บ่อย เห็นด้วยตามความเห็นบนนะคะ ถ้าอดทนได้ อยากให้อดทนค่ะ มันมีผลกับเด็กจริงๆนะคะ การที่เด็กต้องขาดพ่อหรือแม่ คนใดคนนึงไป แต่ของบางคนมันก็เลือกไม่ได้จริงๆ ของเราอีกฝ่ายเลือกที่จะทิ้งเรากับลูกไปอยู่กับคนใหม่ ลูกเราไปโรงเรียนคุยกับเพื่อน เพื่อนถามว่าพ่อไปไหน ลูกเราดันตอบว่า... เราไม่มีพ่อหรอก (จริงๆไม่ใช่แบบนั้น) พอลูกกลับมาบ้าน ลูกมาเล่าให้เราฟัง เราน้ำตาไหลเลย (เรารีบหันหน้าไปทางอื่น) ช่วงที่เลิกกับพ่อเด็กแรกๆ ลูกก็มีคำถามปวดใจให้แม่ได้ตอบเสมอๆ กว่าลูกจะรับรู้และชินกับการขาดพ่อ(หรือแม่)ต้องใช้เวลานานเป็นปีเหมือนกันค่ะ หลังๆลูกไม่พูดถึงพ่อเลยค่ะ แต่เรารู้สึกว่าลูกเราเป็นเด็กเข้มแข็ง รักแม่มากกกกก อยู่กันสองคนมีความสุขตามประสาแม่ลูก (โชคดีที่เราไม่มีปัญหาเรื่องเงินทอง พอกินพอใช้ ไม่ฟุ่มเฟือย ก็พออยู่กันได้ และได้กำลังใจจากครอบครัวของเราเองด้วย) ***ตอนที่เราแยกทางกับพ่อของลูก เพื่อนๆเรามีหลายคนมีปัญหา ก็ชอบมาปรึกษาเราด้วย บางคนมีการทำร้ายร่างกายกันด้วย เรารู้สึกว่าปัญหาของแต่ละบ้านก็แตกต่างกันออกไป บางคนแย่กว่าเราซะอีก แต่พอเวลาผ่านไป เราเห็นเค้าเลือกที่จะให้อภัยกัน แล้วก็ยังอยู่ด้วยกันได้ ปัจจุบันก็ยังอยู่กันดี ลูกแฮปปี้ด้วย บางทีเรื่องร้ายๆก็โถมเข้ามาจนเรารู้สึกรับไม่ได้แล้ว อยากให้มันจบ หาคำตอบ หาทางออกจนใจร้อนรน ทุกข์มากมาย แต่ลองนิ่งๆสักพัก ไม่ต้องคิดอะไร ทำหน้าที่ของเราไป เวลาผ่านไปเรื่องมันอาจจะคลี่คลายไปเองก็ได้ ช่วงเวลาร้ายๆมันก็จะผ่านไปเอง มันอาจจะเป็นแค่บททดสอบบทนึงของช่วงชีวิตนะคะ คุณพ่อสู้ๆนะคะ แก้ไขเมื่อ 04 ก.ค. 55 12:42:13 จากคุณ : ชื่อนี้อนุมัติ เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 12:40:53

ความคิดเห็นที่ 6 ไม่ยากหรอกครับ มันจะเป็นไปตามสัญชาตญาณความเป็พ่อเอง ปัจจุบันผมก็ซิงเกิ้ลแด๊ดลูกสามคนด้วย คนโตอายุ2ขวบ สองคนเล็กเป็นเด็กแฝดชาย-หญิง กลางวันอาม่ามาช่วยเลี้ยง กลางคืนลุยคนเดียว เหนื่อยบ้าง ท้อบ้าง แต่ก็ต้องทำให้ถึงที่สุดไม่มีอะไรยากหรอกครับ คนเป็นพ่อย่อมทำทุกอย่างได้เพื่อลูก สู้สู้นะครับ เอาใจช่วยครับ จากคุณ : BigGiE_NaNo เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 12:44:16

ความคิดเห็นที่ 7 ถ้าเลือกได้ก็ปรับความเข้าใจกันดีกว่าค่ะ เคสเราเนี่ย ต้องกลายเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เพราะรับไม่ได้ที่อดีตสามี มีผู้หญิงอื่น แล้วยังทำเหมือนเป็นเรื่องปกติที่เราต้องยอมรับ ไม่เคยขอโทษ ไม่เคยรับว่าผิด ปัญหาอะไรก็รับได้ เรื่องนี้ ไม่ทน ลูกก็เลี้ยงเอง ตั้งแต่เราท้องเลยแหล่ะ บอกตรง ๆ ว่าเหนื่อยมาก ๆ ไม่รู้ว่าผ่านมาได้ยังไง แต่มันก็ผ่านมาสี่ปีเข้าไปแล้ว ทุกวันนี้อยู่กันสองคนแม่ลูก น้องเริ่มโต เราก็เริ่มเหนื่อยน้อยลง ไปไหนไปกันสองคน ถ้าลูกเป็นเด็กดี ก็ไม่มีอะไรให้ต้องห่วงมากนัก ถ้าเรื่องของคุณมันปรับกันได้ จูนกันได้ ก็อย่าเลือกทางนี้เลยค่ะ มีอีกตั้งหลายทางให้เลือกเดิน เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : An ordinary life เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 12:48:09

ความคิดเห็นที่ 8 ลูกชายเราเป็นลูกไม่มีพ่อ มาตั้งแต่ยังไม่ 10 วันค่ะ จริงๆเราเองตัดสินใจ ตั้งแต่รู้ว่าท้องได้ไม่้กี่วันแล้วค่ะ แต่กว่าจะยอมไปก็นานโขอยู่ -"- ยากนะคะ ไม่แนะนำ อิอิ ผ่านมาแล้ว เข้มแข็งแล้ว แต่กว่าจะผ่านวันนั้นมา ยากนะคะ ไม่ได้ยาก ที่ความรู้สึกที่ผู้หญิงคนนึง มีให้ผู้ชายคนนึง แต่ยาก ที่ความรู้สึกของแม่คนนึง ที่มีให้แก่ลูกคนนึง ที่ไม่สามารถสร้างครอบครัวที่สมบูรณ์พร้อมให้ลูกได้ ส่วนตัวของเรา ไม่ยากมาก เพราะ เราไม่ใช่คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวแท้ เฮ้ย มีเทียมด้วยเหรอ o_O'' ไม่ใช่หรอกค่ะ เราเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว คู่ คี้ ผสม กันทั้งบ้าน กล่าวคือ พ่อ แม่ และ พี่ชาย เรามีครอบครัวสนับสนุน เรื่องหลักๆ ตอนยังตั้งหลักไม่ได้ก็ต้องเรื่อง เงิน พ่อ แม่ และ พี่ชาย เราดูแลตลอด จนเราตั้งหลัก ทำงานหาเงิน ก็ให้ พ่อ กับ แม่ เลี้ยงลูกให้ พ่อ แม่ ก็ทำงานได้น้อยลงเพราะต้องมาเลี้ยงหลาน พี่ชายก็เข้ามาช่วยตรงนั้น จากนั้นเราออกจากงาน มาขายของทางอินเตอร์เน็ต กว่าจะมาถึงวันนี้ ถ้า ณ วันนั้น เราไม่มีครอบครัว อาจจะตัดสินใจไม่ได้ง่ายๆแบบนี้ ที่เลือกจะเป็น คุณแม่เลี้ยงเดีั่ยว จากคุณ : PiG A Pui เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 12:54:33

ความคิดเห็นที่ 9 ยากค่ะ และเหนื่อยมาก ถ้าเป็นไปได้ ประคับประคองช่วยกันดูแลลูกดีกว่าค่ะ บางทีปัญหาบางอย่างของพ่อแม่ ควรก้าวข้ามให้พ้นเพราะ สิ่งสำคัญที่ไ่ม่ควร "มองข้าม" คือ ลูก ที่เค้าต้องการความรักและการดูแลเอาใจใส่ จากทั้งพ่อและแม่ค่ะ จากคุณ : nong nang เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 13:08:50

ความคิดเห็นที่ 10 แวะมาตอบอีกรอบค่ะ พี่สาวเราเป็น sigle mom จากที่พี่เขยได้จากโลกนี้ไปก่อน  มีลูกสองคน ชายด้วยกันทั้งคู่ ตอนนี้คนโตอยู่ ป.2 คนเล็กอยู่อนุบาล 2...พ่อเค้าจากไปตั้งแต่คนเล็กอายุได้แค่ 6 เดือน(ยังจำหน้าพ่อไม่ได้เลยด้วยซ้ำ)  เท่าที่สังเกต เด็กเค้าจะว้าเหว่นะคะ(แต่การตายจากกันไปมันจะเรียกร้องให้พ่อกลับมาก็ทำไม่ได้  แต่ดูจากแววตาของหลาน บอกตรงๆว่าสงสารหลานค่ะ) มาฝั่งพี่สาวบ้าง....ทำงานหนักค่ะ ต้องแบกรับภาระทั้งหมดคนเดียว ยังดีที่มีพ่อ แม่ น้องช่วยเหลือดูแล...แต่ไม่มีเวลาจะสอนการบ้าน หรือไปส่งลูกที่โรงเรียนเลยในบางครั้ง   ซึ่งเด็กสมัยนี้เวลาเรียนส่วนใหญ่ผู้ปกครองต้องมีส่วนร่วมหรือสอนทำการบ้านที่บ้านทุกวัน และจากประสบการณ์ที่สามีเป็น sigle dad สาเหตุจากภรรยาเก่าเสียชีวิตจากการคลอดบุตร  สามีเราเค้าเลี้ยงลูกคนเดียวมาตลอดค่ะโดยมีแม่สามีช่วยดูแลและเลี้ยงลูกให้ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาล...เท่าที่สังเกต การสอนบางอย่างก็สอนลูกไม่ได้  บางครั้งผู้หญิงจะละเอียดอ่อนและใส่ใจรายละเอียดได้ดีกว่า...ตอนที่ลูกสาวเล็กๆ เค้าเคยเล่าว่าแม่ไปไหน ทำไมทิ้งเค้าไป แล้วร้องไห้ตลอด  ไม่ว่าจะเป็นช่วงวันแม่ วันเกิดของตัวเอง...เป็นต้นค่ะ เรื่องราวของจขกท.ตอนนี้อาจจะหนักหนาสาหัส หนักอึ้งหาทางออกไม่ได้  ค่อยๆคิดนะคะ  เป็นกำลังใจให้ค่ะ   หากไม่เหลือบ่ากว่าแรงเกินไป ขอให้อภัยให้กันและกัน  คิดถึงวันที่เคยรักกัน คิดถึงลูกทั้งสองคนให้มากเข้าไว้ค่ะ จากคุณ : occ26 เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 13:36:53

ความคิดเห็นที่ 11 จะบอกว่ายากคะในตอนแรก ๆ เหนื่อยกายและใจมาก ๆ กว่าจะลุกขึ้นยืนและพร้อมที่จะรับบทเป็นทั้งพ่อและแม่พร้อมกัน ตอนที่ตัดสินใจที่จะเลี้ยงลูกคนเดียว สิ่งที่หนักใจมากที่สุดก็คือคำถามของลูกเราในช่วงวัยต่าง ๆ ของเค้า (ตอนนั้นลูกอายุ 3 ขวบกว่า ๆ) จะพูดยังงัยให้ลูกเข้าใจเรา จะใช้ภาษาแบบไหนที่จะสื่อได้ง่าย ๆ และให้เค้ารู้สึกว่าการตัดสินใจของแม่นั้น ได้คิดอย่างดีที่สุดเพื่อเค้าแล้ว และการเลี้ยงดูเค้าต่อไปจากนี้จะทำงัยเพื่อให้เค้าไม่รู้สึกว่าขาดความอบอุ่นจากการที่ไม่มีพ่อ สำหรับเราเองเรื่องเหล่านี้ยากมากขึ้นทุก ๆ วันคะ แต่เราก็ยังจะเข้มแข็งและอดทนต่อไปคะ ถ้าคุณพ่อคิดว่าพร้อมแล้ว ก็ตามสะดวกค่า...(แต่ไม่อยากสนับสนุนนะคะ) จากคุณ : habb1 เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 14:04:48

ความคิดเห็นที่ 12 การเลี้ยงลูกคนเดียวถ้าถามว่ายากไหม มันก็ต้องยากกว่ามีคนช่วยเลี้ยงล่ะค่ะ แต่ไม่ยากเกินความสามารถของคนเป็นพ่อเป็นแม่หรอกนะ ทั้งนี้ ถ้าเลือกที่จะเลี้ยงลูกคนเดียว ต้องคิดดีแล้วว่าดีกว่าอยู่เป็นครอบครัวแน่นอน (ในกรณีที่มีปัญหากับคู่ของตน หรืออีกฝ่ายไม่สามารถเป็นคนดีให้ลูกดูได้) เราอยากบอกว่า ถ้าพ่อแม่มีแต่ทะเลาะกัน เดียวกัน อย่างนี้เลิกกันดีกว่าค่ะ เพราะลูกจะโตขึ้นมาในสภาพแวดล้อมอย่างไร ก็จะหล่อหลอมให้เขาเป็นคนแบบนั้นเเหละ อีกกรณีถ้าไม่ได้รัักกันแล้ว เลิกกันก็เป็นผลดีกับตัวเองเเน่นอน แต่ต้องจัดการกับเวลาที่จะดูแลลูกร่วมกันด้วย แต่พ่อแม่เลี้ยงเดี่ยวก็มีข้อดีนะคะ คือตัดความเครียดจากคู่ของตนไปได้ ตัดปัญหาชีวิตคู่ไปได้ มีเวลาอยู่กับลูกเต็มที่ค่ะ จากคุณ : darkheart เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 14:11:14

ความคิดเห็นที่ 13 คิดว่ายากก็ยาก  ง่ายก็ง่ายค่ะ  ตัวเองเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวมาเกือบเท่าอายุลูก  จะเหนื่อยตอนลูกปว่ยมากกว่า    เคยมีบ้างที่แอบร้องไห้คนเดียว   แต่ก็ไม่ได้คิดที่จะอาลัยอาวรณ์ ในเมื่อเราตัดสินใจแล้ว    เวลาไปไหนมาไหนกับลูกก็มีความสุขดี   โรงเรียนปิดเทอมกลางภาค  เราสองแม่ลูกมีโครงการจะไปบวชชี ดว้ยกัน  แม่ไปไหนลูกไปดว้ย    เราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวของลูกชายวัย19  กับลูกสาววัย7ขวบกว่าค่ะ  และคนละพ่อกัน  สาเหตุที่แยกทางกับพ่อของลูกชาย เพราะแม่เขาให้ไปแต่งงาน(เหมือนในละครเลย)   พ่อของลูกสาวที่แยกกันเพราะ  มีผู้หญิงอื่น  และอื่นๆอีกหลายอย่างที่เรารับไม่ได้  ของเราถือคติ  ถ้าเราต้องทนกับปัญหาครอบครัว   เราคงไม่มีแรงไม่มีกำลังใจเลี้ยงลูกๆ    ถ้าตัดปัญหาเรื่องพ่อของลูกไป  (หมายถึงตัดไปจากชีวิต)  เราคงสบายใจและมีกำลังใจที่จะเลี้ยงดูลูกๆ  พ่อของลูก แวะมาหาลูกได้ทุกเมื่อ  แต่เราจบแล้วจบเลยค่ะ  ถ้าแกโตกว่านี้ จะค่อยอธิบายให้แกฟัง  เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะคะ  ถ้าคิดว่าเจ็บมากๆ  ไม่แนะนำให้ต้องทนค่ะ จากคุณ : กึมซุน (คนยองกึมชุน) เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 15:06:03

ความคิดเห็นที่ 14 มาให้กำลังใจค่ะ ของเราก็มีปัญหาหนักมาก ตอนนั้นลูกแค่เดือนเดียว แต่เราเลือกใช้วิธีพักยกค่ะ คือต่างคนต่างอยู่ กึ่งๆเลิกกัน เพียงแต่ไม่ได้พูดชัดเจน แต่ก็ยังอยู่ด้วยกัน ทำหน้าที่พ่อแม่ของลูก ค่าใช้จ่ายหารครึ่ง เรื่องลูกก็ปรึกษากัน เรื่องส่วนตัวก็ตัวใครตัวมัน ลองอยู่แบบนี้ซักพัก พอต่างคนต่างอยู่ เหตุการณ์มันก็ดีขึ้นนะคะ สำหรับคู่เรา มันไม่ได้ทำให้กลับมารักกันเหมือนเดิม แต่ความตึงเครียดในบ้านลดลง จากที่เคยโกรธ เกลียด ก็เป้นเฉยๆ ยังคุยกันได้ หัวเราะกันได้ แต่ไม่หวานชื่น ไม่รักใคร่ อยู่อย่างนี้มาปีครึ่ง ตอนนี้ก็ยังไม่ได้คุยกันชัดเจน ว่าจะเอายังไง แต่สำหรับเรา คงกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้ เพียงแต่จะอยู่ยังไงให้ดีที่สุดสำหรับลูก เพราะลูกยังเล็ก ตอนนี้เราพร้อมที่จะเป็น single mom  ถ้าเค้าไม่ต้องการช่วยดูลูก เรารู้ว่ามันจะเหนื่อยมาก แต่เรามีครอบครัวที่พร้อมจะสนับสนุน และมีฐานะไม่ลำบาก แต่อย่าลืมว่าการที่่สามี ภรรยาเลิกกัน ไม่จำเป็นที่จะต้องให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเลี้ยงลูกคนเดียว ทั้งสองคนยังช่วยกันเลี้ยงลูกได้ แต่คนเป็นพ่อแม่ต้องคุยกันรู้เรื่อง และยินดีเสียสละความสุขส่วนตัวเพื่อลูกค่ะ จากคุณ : Nam_kang เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 16:10:41

ความคิดเห็นที่ 15 จะว่ายากก็ยาก ไม่ยากก็ไม่ยาก ขึ้นอยู่กะตัวคุณและลูกครับ ผมก็เป็นคนนึงที่เป็น single dad แบบไม่ได้ตั้งตัว และไม่เคยคิดว่าจะได้เป็น ภรรยาเสียไปตอนคนโต 9 ขวบ คนเล็ก 6 ขวบ ชีวิตเคว้งพอสมควรครับ แต่ยังโชคดีที่ที่บ้านภรรยาช่วยดูแลตอนกลางวัน ส่วนตอนกลางคืนก็เลี้ยงเดี่ยวเองทั้งสองคน เสาร์อาทิตย์ก็เดี่ยว ลำบากกายไม่เท่าไหร่ ลำบากใจเนี่ยเยอะ โดยเฉพาะช่วงวันแม่ ถึงขนาดเคยบอกลูกว่าให้ปะป๊าใส่วิกไปเป็นแม่แทนก็ได้นะ 555 ดีที่ลูกๆเข้าใจ และปรับตัวได้ระดับนึง ถึงตอนนี้ก็โอเคแล้ว ใกล้จะมีคู่ชีวิตใหม่แล้ว สู้ๆครับ ส่วนตัวคิดว่าลูกเล็กน่าจะปรับตัวได้ดีกว่าลูกโตแล้วนะ ถ้าต้องเป็น single dad เพราะเค้ายังไม่จดจำอะไรต่างๆได้มากมาย จากคุณ : joey69 เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 17:38:34

ความคิดเห็นที่ 16 ไม่ยาก และไม่ง่ายค่ะ แต่ที่รู้แน่ๆคือเราต้องเลี้ยงเขาให้ดีที่สุด แล้วพลังจะมาเองค่ะ สู้ๆ เอาใจช่วยนะค่ะ จากคุณ : ป้าโบว์ (คุณป้าไอที) เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 17:52:10

ความคิดเห็นที่ 17 ถ้าเป็นคุณพ่อคนเดียวเลย ยากมาก ๆ ค่ะ ถ้ามีคนช่วยเลี้ยงบ้างก็จะโอนะ แชร์ประสบการณ์ที่เราเพิ่งแต่งงานกับ Single Dad นะคะ ^^ เหตุผลนึงที่เราแต่งงานกับเค้าเพราะประทับใจที่เค้าดูแลลูก ดูแลครอบครัว และอยากจะแบ่งเบาภาระเค้าบ้าง (แต่คนแบบเรามีน้อยนะ)   สามีเราเค้ามีลูกติดเป็นเด็กผู้หญิง 1 คน เลี้ยงลูกคนเดียวมาเกือบสิบปี ตอนนี้เด็กโตมากแล้วค่ะ ที่ผ่านพ้นมาได้เพราะมีแม่เค้าช่วยเลี้ยง แต่ลูกเึ้้ค้าก็มีปมนิดนึง เพราะทุกวันแม่็เค้าก็จะคิดถึงแม่จริง ๆ เลิกกันแบบแยกกันไปเลยน่ะค่ะ มีเพื่อนเราเลิกกันแบบดี ๆ ก็มีคนดูแลหลักคนนึงที่มีอำนาจตัดสินใจ แล้วก็แบ่งเวลาให้อีกคนบ้าง แค่ไม่ได้อยู่บ้านเดียวกัน น้องเค้าก็โอเคนะึคะ ได้รับความรักทั้งจากพ่อและแม่   เราคิดว่าผู้ชายต้องทำงานนอกบ้าน ต้องมีชีวิตที่อิสระบ้าง ถ้าจะเลี้ยงเลยคนเดียว มันจะเครียดไปนะคะ ปัญหาอื่นมันจะตามมา แล้วก็มีผลกระทบต่อลูกด้วย อดทนได้ ปรับความเข้าใจกันได้ก็จะดีึ่ค่ะ แต่ถ้าไม่ไหวจริง ๆ เลิกกันก็ดีกว่าทนอยู่แล้วให้ลูกเติบโตมาในครอบครัวที่แตกร้าวนะคะ สุดท้ายเป็นกำลังใจให้มาก ๆ สู้ ๆ ค่ะ จากคุณ : aomygirl เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 18:09:52

ความคิดเห็นที่ 18 ถ้ามีปัญหาหนักมากๆ ขนาดคิดอยากจะแยกกันอยู่ ลองแยกกันอยู่สักพักหนึ่งจริงๆ แล้วเทียบดูว่า อันไหนสงบสุขกว่า สุดท้ายคุณจะได้คำตอบเอง แล้วถ้ามีคำถามเกิดขึ้นอีกว่า ถ้าเลือกทางนั้น ไม่ว่าจะเป็นทางไหน ที่คุณเลือก ไม่มีคำว่า ง่ายสำหรับการดำเนินชีวิต มีแต่คำว่า "อดทน" แล้วก็ผ่านไปให้ได้ ถ้าเลือกจะมีชีวิตคู่ตอ่ไป ทนได้ไหมกับสภาพแบบนี้ ถ้าเลือกจะแยกทางกัน อดทนเลี้ยงลูกคนเดียวได้ไหม เท่านั้นเอง เราเองเลือกที่จะอดทนเลี้ยงลูกคนเดียวมากกว่า ถามตัวเอง ยากไหม ไม่ยาก แต่เหนื่อยเท่านั้นเอง แต่มีความสุขมากกว่าเดิมเท่านั้นเอง จากคุณ : วีทีอาร์ เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 55 20:03:05

ความคิดเห็นที่ 19 เราว่า ยากไม่ยาก ขึ้นอยู่กับต้นทุนชีวิตที่แต่ละคนมี จากที่เราโตมากับแม่ single mom คนรอบตัวเป็นเยอะ และตัวเองเกือบจะเป็น ในมุมมองเรายากไม่ยาก อยู่ที่ backup เลยอ่ะ ไม่ยากถ้า..... บ้านคุณ ตัวคุณ มีฐานะ มีพ่อแม่พี่น้องช่วยเลี้ยงดู และประคับประคอง ให้คุณผ่านไปได้ บางทีดีกว่าอดทนอยู่กับปัญหาที่มีกับพ่อเด็ก อาจจะเหงาเศร้าในช่วงแรก แต่ไม่นาน ลูกก็ จะไม่มีปัญหามาก มีความอบอุ่นจากหลายๆคนในครอบครัวพอทดแทนได้ กรณีตัวอย่างญาิติเรา ไม่พอใจพ่อเด็ก ก็เลิกเลย เพราะ เค้ามีพ่อแม่พี่น้อง ช่วยเลี้ยงลูกเค้า แถมออกค่าใช้ิจ่ายสารพััดให้ทุกอย่าง เรียกว่า ไม่ลำบากเลย ไม่ต้องดิ้นรนอะไร หลานเป็นขวัญใจของตายายลุงป้า ประเคนของและตามใจกันสุดฤิทธิ์ ญาิติเราไม่ทุกร้อนเลย มีเศร้าแค่ช่วงไม่กี่เดือน หลังจากนั้นลั๊นลามาก แถมยังหาแฟนใหม่ได้อีก และไม่เคยแคร์หรือต้องการพ่อเด็กกลับมาเลย เพราะ คนที่บ้านไม่ชอบ ยากถ้า...... คุณจน ไม่มีพ่อแม่พี่น้องหรือใครที่พึ่งพาและ ให้ความช่วยเหลือประคับประคองเลย ต้องดิ้นคนเดียว ดูแลตัวเองและลูก อันนี้สุดยอดความทรมาน กว่าจะผานไปได้รากเลือด ต้องมานั่งชัี่งใจแล้วว่า การ มีพ่อเด็กที่มีข้อเสียบางอย่างกับการโดดเดี่ยวเลี้ยงลูกแบบไร้ที่พึ่งอันไหนจะดีกว่ากันคิดหนักๆ เลย ของเราเป็นกรณียากค่ะ เพราะ เราไม่มีที่พึ่ง ชีวิตมีแต่แม่ที่พึ่งอะไรไม่ได้ ทำให้เราต้องง้อพ่่อเด็กพอสมควร เช่น จะซื้อบ้านเรากู้คนเดียวไม่ผ่าน ไม่มีญาติหรือพีน้องคนไหนกู้ให้เราต้องให้พ่อเด้กช่วยกู้ร่วมงั้นก็ไม่มีบ้านอยู่และอีกหลายๆเรื่องทืี่เราทำคนเดียวไม่ได้ ไม่ผ่าน เช่นการค้ำประกันต่างๆ เพราะเราไม่มีใคร ทำให้เราต้องอดทนกับพ่อเ็ด็กหลายเรื่องค่ะ เพราะต้องพึ่งเค้าเยอะ แม้เราจะหาเงินเองได้ แต่ก็ไม่มากพอจะทำทุกอย่างได้หมด ถ้าเรามีครอบครัวญาติพี่น้องsupport เราอาจจะตัดสินใจได้ง่ายกว่านี้เยอะ ต้องดูว่า แต่ละคนอยู่ในกรณีไหน ชั่งใจดีๆ ใครบอกให้เลิก หรือ ทน ไม่ได้หรอกค่ะ ต้องประเมินข้อดีข้อเสียเยอะๆ ว่าเราไหวไหม เป็นกำลังใจให้พ่อแม่เลี้ยงเดี่ยวทุกคน แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 55 00:05:57 จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 55 00:00:05

ความคิดเห็นที่ 20 ไม่ยากค่ะ ตอบแบบไม่ต้องคิดเลย เหนื่อยค่ะแต่ทนได้ เพื่อลูก เราเห็นเค้าก็มีความสุข เราเองมีลูก 2 คน คนแรก 2.3 ขวบ คนที่สอง 6 เดือน เลี้ยงเองไม่พึ่งพ่อเค้าเลยสักเรื่อง แม่กระทั่งเรื่องเงิน ไม่ง้อค่ะ เลี้ยงได้ดี มีครอบครัวเราและหน้าลูกนี่แหละ กำลังใจชั้นเยี่ยม ต่อให้ทุกข์ลูกก็อยู่ข้างแม่เสมอ เรามีความสุขมากจริงๆค่ะ เป็นกำลังใจให้ single Dad ไม่ว่าด้วยเรื่องทุกข์ใดๆก็ขอให้ผ่านมันไปได้นะคะ จากคุณ : แมงปอปีกบาง เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 55 10:51:46 A:203.158.221.227 X: TicketID:228366

ความคิดเห็นที่ 21 ใจ สู้ รึ ป่าว ไหวไหม บอกมา โอกาส ของผู้กล้า ศรัทธา ไม่มีท้อ ทุกอย่าง ขึ้นอยู่กับตัวของคุณ ว่าจะสามารถแก้ปัญหา และผ่านพ้นมันไปได้มากน้อยแค่ไหน ทุกอย่างไม่มีคำว่าสิ้นสุด มีแต่เริ่มต้น จร้า สู้ๆๆ นะ จากคุณ : สุข คือทุกข์ให้น้อย เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 55 11:18:15

ความคิดเห็นที่ 22 สำหรับเราไม่ยากค่ะ เพราะตอนอยู่กับสามีเก่าลำบากใจมากกว่านี้ ไหนจะเรื่องความไม่รับผิดชอบ เรื่องภรรยาน้อยไร้ศีลธรรมมาด่าเราทั้งๆ ที่ตัวเองผิด ไหนจะน้อยใจแทนลูกที่พ่อมันเลือกไปอยู่กับเมียน้อยก่อนแล้วค่อยมาหาลูก เมื่อเป็นแบบนี้เป็น single mom สบายใจกว่าค่ะ ไม่เคยเสียใจเลยที่เลือกทางนี้ และไม่คิดว่าลำบากกว่าการมีสามีด้วย (ถ้าสามีไม่ดี ไม่มีดีกว่าค่ะ) จากคุณ : M-M-C-L เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 55 12:24:54

ความคิดเห็นที่ 23 พ่อเราเป็น Single Dad ค่ะ พ่อกับแม่แยกกันตั้งแต่เราอายุ 5 ขวบ เราอยู่กับพ่อ ตอนนี้เราอายุ 38 เราได้เจอแม่แค่ 2 ครั้ง คือตอนเราอายุ 18 แม่ป่วยเราไปเยี่ยม อีกปีแม่ก็เสีย ช่วงเด็กจะมีปัญหาแค่ว่าเวลาต้องใช้ผู้ปกครอง พี่สาวจะไปแทน วันแม่ก็จะไม่มีแม่ไปนั่งแบบคนอื่น มีพี่สาวไปแทนให้ เราไม่ขาดความรักค่ะเพราะมีญาติพี่น้อง ก็ช่วยๆกันเลี้ยงเรา เพราะพ่อต้องทำงานหาเงิน เลี้ยงเรากะอีกพี่อีก 2 คน เราว่าพ่อเหนื่อย เครียด เราเห็นพ่อนั่งคิดแล้วก็สูบบุหรี่ตอนกลางคืนทุกวัน ถ้าคุณ จขกท มีญาติพี่น้องให้พึ่งพา ก็ไม่ยากหรอกค่ะ เบาไปเยอะ แค่ยังไงก็เหนื่อยและเครียดอยู่ดี เพราะญาติพี่น้อง ไม่ใช่เพื่อนคู่คิดเหมือนภรรยา จากคุณ : ต้าถุง เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 55 07:01:40