กรรมของเด็กค่ะ
พ่อแม่ไม่ค่อยดูแล ไม่ค่อยเอาใจใส่
เราทำงานอยู่โรงเรียน ตอนนี้กลุ้มใจมากกับเด็ก ป.1 คนนึง
เค้าไม่พูดกับใครเลย เกเร ดื้อมาก
บางวันก็แกล้งนอนหลับอยู่กลางถนนในโรงเรียน ต้องไปอุ้มออกมา
ครั้นอุ้มออกมา ก็ยังแกล้งหลับ ไม่ยอมตื่น
บางทีก็ชอบวิ่งออกนอกโรงเรียน เพื่อให้เพื่อนๆ กับครูๆ วิ่งไล่ตามกลับโรงเรียน
ชอบแกล้งเพื่อนแรงๆ ถีบ ตบ เตะ ทำเอาครูประจำชั้นปวดหัว
แต่พอสืบหาที่มาของลักษณะนิสัยเค้าแล้ว เฮ้อ.. เด็กหนอเด็ก
เกิดมาด้วยความไม่พร้อม เอาออกแล้วไม่ยอมออก เลยได้ลืมตามาดูโลก
คนพ่อชอบเมา คนแม่ชอบไพ่
โมโหมาก็มาลงที่ลูก บางทีลูกทำผิดจริงๆ แหละ ก็ฟาดไม่ยั้งด้วยอารมณ์ล้วนๆ
มาโรงเรียน เสื้อผ้ามอมแมม สมุดดินสอเครื่องเขียนที่โรงเรียนแจกไปไม่เคยเอามา
ไม่เคยใส่ใจเลยว่า ลูกมีอุปกรณ์การเรียนมาเรียนรึเปล่า
มารับลูกนู่น 6 โมงเย็น ดีที่ว่าบ้านพักครูมีครูอยู่ ครูเขาก็อยู่รอเป็นเพื่อนเด็ก
ตอนนี้โรงเรียนก็พยายามหาทางเยียวยาจิตใจเด็กอยู่ แต่ค่อนข้างยากเพราะเด็กไม่เปิดใจรับเลย
เรื่องเด็กๆ ในโรงเรียนมีอีกมากมายค่ะ ก็พยายามช่วยๆ ดูแลแก้ไขกันไป
.........................................
ส่วนเรื่องข้างนอกรั้วโรงเรียน
เคยมีอยู่ครั้งนึง ขับรถไปธุระอีกโรงเีรียนนึงที่อยู่ในซอย
แม่ เดินอยู่กับลูกที่เป็นเด็กเล็กแต่เดินได้แล้ว
คนแม่ไม่จูงลูก มัวแต่คุยโทรศัพท์ ลูกเล็กเดินตามประสาเด็ก
ไม่ได้ระวัง ก็เป๋เข้าหาถนน มาอยู่หน้ารถเรา
(แต่เราขับไม่เร็วค่ะ ลูกระนาดทั้งซอยเพราะมันซอยโรงเรียน เด็กเยอะ)
เราก็เลยกดแตรสั้นๆ เตือนทีเดียว ให้รู้ว่ามีรถมาแค่นั้น
แต่คนแม่ กลับกระชากลูกเข้ามาข้างทาง
แล้วก็ตีๆๆๆๆๆๆ ด่าๆๆๆ แบบภาษาพ่อขุนรามประมาณ
กรุบอกกี่ทีแล้วว่าไม่ให้เมิงเดินกลางถนน ทำไมเมิงไม่รู้จักจำ ห๊า!
(โถ..คุณขร๋า เด็กเล็กนะคะ ยังไม่เข้าอนุบาลเลย เดินตามแม่มาได้เรื่อยๆ ก็เก่งแล้ว)
เด็กร้องไห้จ้า ก็ตีก็ด่าเด็กอีกว่าร้องไห้ทำไม เมิงเงียบเลยนะ เงียบรึไม่เงียบ แล้วก็ตีๆๆ
ทำเอาเรารู้สึกผิดเลย เพราะเราแท้ๆ ทำให้เด็กโดนฟาดไม่ยั้ง เฮ้อ..
" ก็แค่ขนม 5 บาท !!!!! "
