ไม่คิดว่า "ชีวิต" จะเป็นแบบนี้
|
 |
เราเคยอ่านและเข้ามาตอบกระทู้เสมอๆ
แต่วันนี้ว่าง อยากมาแชร์ประสบการณ์ที่ผ่านมา
ให้คนที่ท้อ ขาดกำลังใจ คิดแต่ว่าตัวเองด้อยได้อ่านค่ะ
เราเกิดมาในครอบครัวปานกลาง ชิวิตไม่ได้ขาดอะไร
พ่อแม่ค้าขาย อยากได้อะไรก็ได้ แต่เข้มงวดมาก
ไม่เคยออกไปเที่ยวห้างกับเพื่อน ไม่เคยทำอะไรที่วัยรุ่นเค้าทำ
เมื่อก่อนตอน ม.ต้น เลิกเรียน บ่ายสามครึ่ง สี่โมงครึ่งไม่ถึงบ้าน
เหมือนบ้านจะแตก ตอนนั้นไม่เข้าใจหรอกว่าพ่อแม่ห่วง
คิดแต่ว่า "ทำไมเพื่อนไปได้ว่ะ"
จนวันนึง "อยากตามเพื่อน" เพื่อนหนีเรียนไปดูโรเลอเบรด(ฮิตในสมัยนั้น)
อยากไปบ้าง ไปนั่งกินข้าวในห้าง สนุกสนาน
จากหนีวันนึง เป็นสองวัน สามวัน พ่อแม่จับได้ในที่สุด
พ่อแม่ตีค่ะ แต่ไม่รู้อะไรในช่วงนั้นต่อต้านอย่างแรง
พอกลับไปเรียนก็ไม่ตั้งใจเรียน เรียนไปวันๆไม่เข้าสมอง
ธรรมดาเราเป็นคนเรียนดี ก็เกรดตก แต่ไม่รุนแรงมาก
จนเราไปเริ่มมีความรักกับอาจารย์ฝึกสอน ทีนี้อยากเรียนมาบ้าง
เพราะเจอกันทุกวัน สุดท้ายเราก็มีอะไรกะเค้า
เราไม่คิดว่า"แค่ครั้งเดียว" จะเปลี่ยนให้เราเป็น"แม่"คน
ในที่สุด เราท้อง เราต้องหยุดเรียน แต่แฟนยังเรียนเพราะใกล้จบ
พ่อแม่ฝ่ายชายไม่ชอบเรา เค้าคงกลัวเราตัดอนาคตลูกเค้า
พ่อแม่เราก็ต้องบากหน้าและทำใจยอมรับความอาย
จนเราคลอดลูกสาว...เราเลี้ยงเองได้ 1ปี เราก็ขายของอยู่กับบ้าน
แฟนก็เรียนจบ มีงานของตัวเองและช่วยที่บ้านเค้า
ครอบครัวเหมือนจะมีความสุข ผ่านเรื่องเลวร้ายมาแล้ว
แต่ไม่เลย....เราไม่รู้เลยว่า ความเจ็บปวดอันยิ่งใหญ่กำลังมา
คืนนึง เก็บร้านลืมโทรศัพท์ไว้ในห้อง พอมาดูมีสายแฟนไม่ได้รับหลายสาย
เวลาขายของเราจะไม่รับโทรศัพท์ เราโทรกลับไป
เสียง ผู้หญิง รับ ถามเราว่า เราเป็นอะไรกับ ....
เรา......อ้าว ถามแบบนี้ได้ไง คุณล่ะเป็นใคร ฉันเป็นแฟน...?
เค้า.....งั้น พรุ่งนี้ 10 โมง เจอกันที่....แล้วเธอจะรู้(วางสายไป)
เราพยายามโทรกลับแต่ปิดเครื่อง ธรรมดาแฟนต้องไปค้างบ้านแม่เค้า
ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ เพราะที่บ้านมีกิจการ แม่แฟนบอกทำไม่ไหว
ต้องวานแฟนไปดูทุกอาทิตย์ เราเลยไม่คิดอะไร เพราะเป็นแบบนี้แต่แรก
กลับมานอนไม่หลับเลย นอนดูหน้าลูกสาว คิดไปต่างๆนาๆ
เอาว่ะ..... อยากรู้ ลองสักตั้งเถอะ
เราไปตามนัด บอกแม่ว่าปวดหัวปิดร้านวันนึง
ไปนั่งรอเป็นชั่วโมง เราเห็นแฟนเราเดินมานั่งตรงหน้า
เราถามว่า" เมื่อคืนมีใครไม่รู้โทรมา"
ยังพูดไม่ขาดคำ มีผู้หญิงคนนึงจูงเด็กเดินมานั่งข้างแฟน
"ฉันเป็นภรรยา.... ส่วนเธอเป็นอะไรคิดเอานะ"
เรามองหน้าแฟนกับเด็กคนนั้นกลับไปกลับมา
หน้าเด็กถอดแฟนมาเลย แถมเด็กโตกว่าลูกเราอีก
สิ่งที่ทำให้สมองเบลอไปเลย คือ เด็กคนนั้นเรียกแฟน"ปาป๊า"
บลา ๆๆๆๆๆๆ จำไม่ได้ว่าพูดอะไรต่อ เหมือนนั่งตัดจบ
เราก็เดินออกมาริมถนนแล้ว โทรหาเพื่อนมารับ
พอเพื่อนมาเท่านั้นแหละ ทุกอย่างมัน พรั่งพรู ร้อยแปดพันอย่าง
มีแต่คำถามว่า "ทำไม" และ "ต่อไป"
เพื่อนพามาส่งที่บ้านเกือบสองทุ่ม พอลงจากรถแม่เตรียมบ่น
เพราะเป็นห่วงที่เราหายไป ธรรมดาเราจะติดลูกมากไม่ไปไหน
เราเดินเข้าห้อง ไม่ได้ฟังว่าแกจะพูดอะไร
เพื่อนเล่าเรื่องทั้งหมดให้พ่อแม่เราฟัง
พ่อแม่เข้ามาถามเราว่าจะเอายังไง วันนั้นยังไม่ได้ตอบอะไรไป
ยอมรับว่ายังตั้งสติไม่ได้ แฟนเราก็โทรเข้ามือถือตลอด
แต่เรายังไม่พร้อมจะพูดอะไร อาบน้ำเล่นกับลูกสักพัก
ลูกหลับเราก็มานั่งมองลูก หาคำตอบว่าควรทำยังไง
คิดๆ จนหลับไป พร้อมน้ำตา
ตื่นเช้ามาเปิดร้านเจอพ่อกับแม่ ถามเราอีก เราเลยบอกว่า
"ปล่อยเค้าไป อยู่กับลูกได้" เราไม่คิดว่าคำแค่นั้น
พ่อแม่เราจะปล่อยโฮออกมาเลยค่ะ สงสารหลานสงสารลูก
ตอนนั้นคิดแต่ว่า "ไม่อยากให้ผู้หญิงคนนั้นมาระราน"
ตกลงวันนั้นพ่อแม่เราก็ไม่ได้ไปขายของ อยู่เป็นเพื่อนเรา
แม่แฟนโทรมา บอกให้พ่อแม่เราใจเย็นๆ
โห.......กล้าพูดเนอะ ถ้าเป็นลูกสาวเค้าเค้าจะคิดยังไง
หลังจากนั้น เราเป็นคนโทรไปคุยกับพ่อแม่แฟน
ว่า"เราจะเลิกติดต่อกับแฟน อยากมาหาลูกมาได้"
แฟนเรายังคงโทมาปกติ ไม่มีแม้แต่คำ "ขอโทษ"
หรือ อธิบายอะไร โทมาเราก็ให้ลูก"ฮัลโลๆ อ้อแอ้ไปตามเรื่อง"
เรารู้มาจากเพื่อนเค้าว่า กิจการที่บ้านเค้าเอื้อกับกิจการผู้หญิงคนแรก
แต่เราไม่ถามอะไรมากไปกว่านี้ เพราะไม่อยากเจ็บ
เราเลี้ยงลูกเอง ส่งเสียลูกเอง หลังจากวันนั้นจนวันนี้
เค้าไม่เคยมาส่งเสีย และ ไม่โทมาหาลูก ตั้งแต่ลูกประมาณ 4 ขวบ
ลูกโตมาด้วยครอบครัวเรา ตัวเรา เราเลี้ยงเค้ามาโดยไม่พึ่งเค้าเลย
ระหว่างที่เราเลี้ยงลูก มีคนมาชอบพอเหมือนกัน
แต่เรายังเข็ดกับความรักเดิมๆ แต่ก็มีคนคุยด้วย
มีคนนึงเป็นคนดีมาก ค้าขายเหมือนกัน ไม่รวยแต่ขยัน
พ่อแม่เราชอบ คบกันจนลูกสาวเกือบ12 ขวบ
เราเลยตัดสินใจแต่งงานเป็นเรื่องเป็นราว
สินสอดไม่มีอะไรค่ะ เงิน ห้าหมื่น ทองบาทนึง
เค้ามีรถกระบะอีกคันนึงก็โอนเป็นชื่อเราหมด
ชีวิตคู่มีความสุขดี แต่ ...ยังหรอก
วันนึงมีคนมาหาพ่อแม่ที่บ้าน แต่พ่อแม่ไม่อยู่
เราบอกว่า "มีอะไรฝากไว้ได้" เค้าบอกว่า"เค้าจะมายึดบ้าน"
เพราะพ่อแม่จำนองเค้าไว้นะ ขาดส่งดอกมาสองเดิอน
เวรและกรรม......เรารอพ่อแม่กลับมาตอนเย็นและถามท่าน
ท่านยอมรับว่าเรื่องจริง...ท่านไปเล่นแชร์ไว้เยอะ
ค้ำประกันคนหนีไปก็เยอะ ต้องรับผิดชอบ ไหนจะเล่นหวยหวังรวย
งวดละหลาย...บลาๆๆ (งง ไปหมด)
เราไม่กล้าเล่าให้แฟนใหม่ฟัง กลัวเค้าจะว่า กลัวไม่เข้าใจ
แต่ไม่รู้จะทำยังไง หาทางออกไม่ได้ เราไม่มีญาติที่ไหน
แฟนก็ไม่มีพี่น้องมีแต่พ่อแม่กรีดยางไปวันๆ
โอยยยย ....ทำไงดี ถ้าไม่มีบ้านจะทำยังไง
ขายรถดีไม๊? และจะขายของยังไง?
พอดีข้างบ้านเราเค้าออกเงินกู้ และเค้าก็เห็นเรากับแฟนขยัน
เราเลยไปเอ่ยปากขอกู้ 3 แสนบาท และเอาไปโปะเจ้าหนี้ของแม่
บ้านเป้นอันรอดค่ะ แต่ทุกวันนี้ ต้องส่งรายวัน วันละพันห้า ค่ะ
แฟนใหม่เราขยัน ไม่เคยบ่นสักคำ มีแต่บอกให้เราสู้
เหนื่อยค่ะ ขายของไม่มีวันหยุด กว่าจะหมดหนี้ เกือบสี่แสน
ตอนนี้ลุกสาวอยู่ ม.2 และค่ะ กำลังเป็นสาว เค้าไม่เคยถามว่าพ่อไปไหน
เราเลือกที่จะบอกเอง บอกเมื่อไม่นานนี่เองค่ะ
"พ่อหนูรักหนูนะ แต่อยู่กับแม่ไม่ได้"
ถ้าอยากเจอพ่อ แม่จะพาไป เค้าส่ายหัวค่ะ
และบอกว่า" หนูรักลุง(แฟนใหม่)มากกว่าพ่อ"
ตอนนี้ยอมรับว่าบางทีก็ช๊อต หมุนไม่ทัน ลูกเรียนสูงขึ้น
ค่าใช้จ่ายก็มากขึ้น ไหนจะค่าใช้จ่ายในบ้าน ต่างงๆนาๆ
ตอนนี้พ่อแม่ไม่ได้ขายของแล้ว แฟนให้อยุ่เฉยๆ
ที่เรามาเล่าวันนี้อยากให้ทุกคนที่กำลังมีปัญหา ผ่านมันไปให้ได้
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น กำลังใจจากตัวคุณ และคนรอบข้าง สำคัญมากค่ะ
| จากคุณ |
:
เวคอัพ 
|
| เขียนเมื่อ |
:
16 ก.ค. 55 16:06:02
|
|
|
| 
