ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่เล่าเรื่องเสือต๊ะตอนที่แล้ว ต๊ะมีอายุ 9 เดือน ปัจจุบันนี้ เสือต๊ะมีอายุ 1 ปี 8 เดือน 16 วัน ในช่วงครบขวบปี เป็นช่วงที่กรุงเทพมหานครน้ำท่วมใหญ่ และน้ำใกล้มาถึงบ้านเราเข้าไปทุกที ก่อนที่เดย์แคร์จะปิด เราสามคนพ่อแม่ลูก ได้ย้ายไปอยู่จังหวัดตราด ซึ่งเป็นบ้านตายายเป็นเวลา 1 เดือน เพื่อรอให้น้ำลดพอที่รถเล็กจะกลับเข้าบ้านได้ ซึ่งในช่วงสัปดาห์แรก ที่เดย์แคร์เปิด เปิ้ลยังไม่ได้พาต๊ะไปส่ง เนื่องจากรถเล็กยังเข้าออกในซอยไม่ได้ พี่เลี้ยงโทรมาบอกเปิ้ลว่าน้องที่เคยอยู่เดย์แคร์และหยุดไปตอนน้ำท่วม ทางโรงพยาบาลให้สิทธิไม่ต้องตรวจสุขภาพใหม่ วันแรกที่มาส่งเดย์แคร์ เหมือนพาเสือต๊ะมาฝากโรงเรียนใหม่อีกครั้ง ด้วยความที่ตื่นเช้า ก็เห็นหน้าพ่อกับแม่ทุกวัน ในวันที่มาเดย์แคร์วันแรก พี่เลี้ยงดีใจกันมาก ที่เสือต๊ะไปเดย์แคร์ แต่คนที่ดูจะเสียใจเป็นที่สุด คงไม่พ้นเจ้าตัว ร้องไห้เป็นเผาเต่า เสียอกเสียใจ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ ไม่เคยร้องไห้แม้แต่แอะเดียว เสือต๊ะต้องปรับตัวเกี่ยวกับทุกเช้าต้องมาเดย์แคร์อยู่เป็นเดือน จึงจะเข้าใจว่าพ่อกับแม่ต้องไปทำงาน และจะมารับกลับในตอนเย็น จากที่ร้องไห้เป็นเผาเต่า ก็เรื่มร้องไห้พอเป็นพิธี และไม่ร้องไห้เลยในที่สุด พี่เลี้ยงเล่าให้แม่ฟังว่า เสือต๊ะร้องไห้อ้อนพ่อกับแม่แค่ตอนอยู่หน้าประตูเท่านั้น พอพาเดินเข้าไปด้านในห้อง มีเพื่อน เจอของเล่น มีอาหารเช้า และขนมรออยู่ ทุกอย่างก็อยู่ในภาวะสงบ.. ผ่านไป 1 เดือน เด็กๆ ในเดย์แคร์ รวมถึงพี่เลี้ยง เป็นโรคตาแดงกันหลายคน เปิ้ลสอบถามจากคุณหมอขวัญจิต คุณหมอบอกว่าบริเวณนี้ อยู่ในพื้นที่น้ำท่วม หลังจากน้ำลด ทำให้มีเชื้อโรคต่างๆ มากมาย รวมถึงฝุ่นละออง ทำให้เด็กๆ ที่อยู่ในพื้นที่น้ำท่วม เป็นโรคตาแดง ซึ่งระบาดอย่างมากในช่วงนั้น พี่เลี้ยงสองคนต้องหยุดไปเพื่อรักษาอาการ และเด็กๆ อีกหลายคนก็เช่นกัน เรื่องนี้ ทำให้เปิ้ลรู้ว่าโรคตาแดงปัจจุบันนี้ ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่เปิ้ลเคยเป็นตอนเด็กๆ ที่เป็นเพียงสัปดาห์เดียวก็หาย แต่ตอนที่เสือต๊ะเป็นรักษาอยู่ถึงสามสัปดาห์ สอบถามจากคุณหมอ คุณหมอบอกว่าเชื้อโรคเดี๋ยวนี้พัฒนาขึ้น ต้องใช้เวลาในการรักษา นี่เป็นการป่วยครั้งแรก หลังจากครบขวบปีของเสือต๊ะ.. ต่อมาอีกไม่นานนัก เสือต๊ะต้องเข้าโรงพยาบาลอีกครั้ง เพราะมีอาการไอเสียงก้อง มีไข้ ซึ่งภายหลังทราบว่าเป็นอาการของโรคครูป เช้าวันนั้น เราสามคนพากันไปโรงพยาบาลแต่เช้า เนื่องจากคุณแฟนเคยว่าความแก้ต่างให้กับโรงพยาบาลของรัฐแห่งหนึ่ง ซึ่งเด็กมีอาการไข้ ไอ หอบ เหมือนที่เสือต๊ะเป็น เราจึงกลัวว่าลูกจะเป็นโรคเกี่ยวกับปอดอักเสบ ซึ่งร้ายแรงมากในอาการป่วยของเด็ก แต่โชคดี ที่อาการของลูกไม่มากมายขนาดนั้น เพราะว่าเราสองคนพาลูกไปหาหมอก่อนที่จะอาการเพียบหนัก แต่คุณหมอก็ยังคงให้เสือต๊ะแอดมิทที่โรงพยาบาลเป็นเวลา 3 วัน โดยรักษาด้วยการให้ยาฆ่าเชื้อ พ่นยา และให้น้ำเกลือ นอกจากนั้น ก็รักษากันตามอาการ แต่สิ่งที่คุณหมอกังวลมากที่สุด เสือต๊ะกลับทำให้คุณหมอสบายใจ ก็คือ เสือต๊ะยังคงกินได้นอนหลับเป็นปกติ แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 55 02:14:07 จากคุณ : KunNaiPle เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 23:18:50

ความคิดเห็นที่ 2 มาปูเสื่อรอแม่พี่เสือต๊ะ น้องจาวาก็อยู่เดย์แคร์ที่เดียวกันค่ะ จากคุณ : เขียนบน iPad (ป้าจืดเอ้ย) เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 23:27:16

ความคิดเห็นที่ 3 ว้าวว มารออ่านเสือต๊ะ จร้า จากคุณ : สาคูสีชมพู เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 23:32:18

ความคิดเห็นที่ 4 ที่เล่ามาทั้งหมดใน คห.1 นั้น จะเป็นที่มา ของการเล่าในตอนต่อๆ ไปค่ะ.. การเล่าทั้งหมดนี้ เกิดจากการเรียงลำดับเหตุการณ์จากความทรงจำเป็นส่วนใหญ่ แต่อยากแชร์ประสบการณ์ ความรู้สึก และพัฒนาการของลูกจากการฝากเลี้ยง เพราะลูกชายเปิ้ลฝากเลี้ยงมาตั้งแต่ 2 เดือนครึ่ง และปัจจุบันนี้ ก็ยังคงอยู่ที่เดย์แคร์ จึงอยากให้เห็นข้อดี-ข้อเสียของการฝากเลี้ยง และมองอย่างเป็นกลาง เพราะแต่ละครอบครัว มีเหตุผลที่แตกต่างกันไป หากเลือกได้ เปิ้ลก็ยังคงคิดว่าคนที่เลี้ยงลูกได้ดีที่สุด ยังเป็นพ่อและแม่ เปิ้ลได้อ่านบทความของคุณหมอท่านหนึ่ง ซึ่งเคยมีแม่ใจดีนำมาลงในห้องชานเรือนว่า 10-15 ปีแรก เป็นช่วงที่พ่อแม่ต้องทำงานหาเงิน เป็นเหตุให้ไม่สามารถเลี้ยงลูกเองได้ ต้องให้ปู่ย่าตายายเป็นคนเลี้ยงให้ ทั้งที่ช่วงเวลานั้น เป็นช่วงเวลาที่เด็กต้องการพ่อแม่มากที่สุด กระทู้นี้ เป็นกระทู้หนึ่งที่สะท้อนความรู้สึกของเปิ้ลเป็นอย่างมาก เพราะเปิ้ลเป็นหนึ่งในจำนวนอีกหลายๆ คน ที่พ่อแม่ไม่ได้เป็นคนเลี้ยงดู และมาเรียนอยู่ในกรุงเทพฯ เพียงคนเดียวตั้งแต่จบ ป.6 โชคดีที่เปิ้ลได้อยู่ในสังคมที่ดี ไม่เช่นนั้น ทุกวันนี้ เปิ้ลจะเป็นอย่างไร ก็ไม่ทราบได้ เมื่อมีลูกเป็นของตัวเอง ทำให้เปิ้ลตระหนักได้ว่าควรที่จะเลี้ยงลูกเองให้ได้มากที่สุด แม้ว่าในช่วงกลางวัน จะต้องพาไปฝากเลี้ยงเดย์แคร์ก็ตาม อย่างน้อย ตอนเช้าหลังตื่นนอน ช่วงเวลาอยู่ในรถทั้งตอนเช้าและตอนเย็น เวลาก่อนนอน และวันหยุด เราสามคนจะได้อยู่ด้วยกัน และทำกิจกรรมครอบครัวด้วยกัน จาก คห.นี้ ขอเกริ่นไว้ล่วงหน้าว่าครอบครัวเราอาจมีวิธีการสอนลูกที่แตกต่างจากครอบครัวอื่นๆ อาจจะขัดหูขัดตา และขัดใจแม่ๆ หลายท่านไปบ้าง ต้องอขอภัยไว้ ณ โอกาสนี้ แนวทางในการเลี้ยงลูกของเรา มีเพียงแค่ว่า "รู้จักรับผิดชอบต่อหน้าที่ มีระเบียบวินัยต่อตนเอง" เปิ้ลกับแฟนไม่เน้นให้ลูกเรียนเก่ง แค่ให้เค้ารู้จักเอาตัวรอดจากสังคมปัจจุบันนี้ได้ นั่นเท่ากับว่าวิธีการเลี้ยงของเราสองคนประสบความสำเร็จแล้วไปหนึ่งขั้น และเราสองคนไม่เห็นความจำเป็นของการเรียนหนังสือเก่ง เพราะว่าเราสองคนไม่มีได้เรียนเก่งกันทั้งคู่ เอ็นทรานท์ก็ไม่ติดทั้งคู่ แต่เราสองคนก็มีหน้าที่การงานที่ดีทำ จบการศึกษาระดับปริญญาโททั้งคู่ แต่คงปฏิเสธไม่ได้ที่จะบอกว่าการเรียนเก่ง เป็นอีกหนึ่งใบเบิกทาง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าคนเรียนไม่เก่งจะไม่มีที่ไป เพราะทางสำหรับเด็กเรียนไม่เก่งยังคงมี เพียงแต่ต้องเลือกเดินให้ถูกทาง และฝ่าฟันอุปสรรคมากกว่าเท่านั้นเอง แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 55 02:15:39 แก้ไขเมื่อ 04 ส.ค. 55 23:42:28 จากคุณ : KunNaiPle เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 23:36:02

ความคิดเห็นที่ 5 @ป้าจืดเอ้ย วันหลังเจอกัน อย่าลืมทักทายกันบ้างนะคะ?? @สาคูสีชมพู แฟนพันธุ์แท้ อ้ายเสือต๊ะเลยน๊า เขียนกระทู้ทีไร ต้องมีสาคูมาเม้นให้ทุกครั้ง แก้ไขเมื่อ 04 ส.ค. 55 23:38:17 จากคุณ : KunNaiPle เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 23:37:33

ความคิดเห็นที่ 6 รอดูรูปหนุ่มน้อยค่ะ ^____^ เพิ่มเติม เข้าไปอ่านกระทู้เก่ามา ได้แนวทางในการเลี้ยงลูกด้วยค่ะ อยู่ในช่วงเก็บข้อมูลก่อนคลอด ขอบคุณมากค่ะ แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 55 00:05:59 จากคุณ : Phagus เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 23:52:59

ความคิดเห็นที่ 7 เสือต๊ะมีพัฒนาการที่ช้าบ้าง เร็วบ้าง ประเภทที่เรียกว่าช้า คุณหมอบอกว่าก็เป็นไปตามเกณฑ์ แต่ถ้าประเภทไหนเรียกว่าเร็ว ก็ต้องบอกว่า "เก่ง" ในสายตาพ่อกับแม่ เปิ้ลกับแฟนจะไม่เร่งพัฒนาการอะไรของลูกเลย ปล่อยให้เป็นไปตามวัย ตั้งแต่ครบขวบมา สิ่งหนึ่งที่เปิ้ลแอบกังวลก็คือ ลูกเดินได้ช้า ไม่ยอมเดินเอง เวลาไปไหนมาไหน ต้องจูงกันตลอด ไม่ยอมปล่อยมือ และไม่มีตั้งไข่ล้ม ต้มไข่กิน พ่อกับแม่ไม่เคยได้กินไข่ต้มของต๊ะเลยแม้แต่ครั้งเดียว พยายามหลอกล่ออย่างไรก็ไม่ยอมเดินเอง เพราะเสือต๊ะรู้ตัวว่าจะโดนหลอกให้เดิน พี่เค้าก็จะลงนั่งทันที จนกระทั่งวันที่ 1 กุมภาพันธ์ 2555 วันแรกของเดือน แต่เป็นวันที่เท่าไหร่ไม่อาจทราบได้ ที่แม่บอกเสือต๊ะทุกเช้าว่า "วันนี้ ลองเดินเองซัก 3 ก้าวนะลูกนะ.." เปิ้ลกับแฟนไปส่งเสือต๊ะที่เดย์แคร์ตามปกติ โดยมีพ่อเป็นคนจูงมือเดินไปส่ง และในตอนเย็นก็มารับกลับตามปกติ ได้ยินพี่เลี้ยงพูดเสียงแว่วมาจากด้านในว่า "แม่เปิ้ลมารับแล้ว เดินไปเองเลย" สักพัก ก็เห็นเสือต๊ะเดินสะพายกระเป๋าเป้จากด้านใน ออกมาหาพ่อกับแม่บริเวณที่นั่งรอ พี่เลี้ยงเล่าให้ฟังว่า เสือต๊ะเล่นอยูู่ในบ้านเด็กเล่นกับเพื่อนๆ และมีพี่เลี้ยงร่วมเล่นด้วย โดยเสือต๊ะใช้วิธีเกาะบ้านแล้วเดินตามผนังของบ้าน เมื่อพี่เลี้ยงเดินออกมาห่างจากตัวบ้าน เสือต๊ะเดินตามพี่เลี้ยงออกมา และวันนั้นทั้งวัน พี่เค้าก็เดินตลอด ไม่ยอมหยุดพักเลย.. พี่เลี้ยงถ่ายคลิปวิดีโอขณะที่เสือต๊ะเล่นอยู่ในบ้านเด็กเล่น และเดินตามพี่เลี้ยงออกมาจากบ้าน มาให้แม่ดูในตอนเย็น.. ในวันรุ่งขึ้น พี่เลี้ยงให้ต๊ะเลื่อนชั้น (ย้ายห้อง) ทันที เพราะเสือต๊ะเดินได้แล้ว ให้ไปอยู่รวมกับห้องเด็กโต ไปอยู่รวมกับเพื่อนร่วมรุ่นเดียวกัน มีน้องปาย และน้องนิวตัน ภายหลัง พี่เลี้ยงตั้งชื่อแก็งค์ให้ว่า "สามหนุ่มเนื้อทอง" เพราะสามคนนี้ พี่เลี้ยงคนไหนอยู่เวรต้องเลี้ยงเด็กแก็งค์นี้ ตอนเย็น จะมาฟ้องคุณแม่ถึงวีรกรรมของสามหนุ่มเป็นประจำ วีรกรรมของเด็กๆ แก็งค์นี้ เช่น แย่งผ้าห่มกัน โดยแต่ละคนดึงกันคนละมุม ดึงกันไปมา สู้แรงไม่ได้ น้องปายกับน้องนิวตัน เลยรวมพลังดึงแย่งจากเสือต๊ะคนเดียว เปิ้ลแอบคิดในใจว่า อ้าว!! ลูกชั้นถูกรุมนี่นา.. แต่ได้คำตอบจากพี่เลี้ยงว่า "สองคนดึงผ้าสู้ตุ๊ต๊ะคนเดียวไม่ได้ค่ะคุณแม่" วีรกรรมถัดไป พ่อกับแม่มารับกลับบ้านในตอนเย็น พ่อลูกชายตัวดี เดินออกมาพร้อมกับเสียงร้องไห้ และน้ำตานองหน้า โดยมีน้องปายเดินมาส่ง แถมทำหน้าตาสำนึกผิด เปิ้ลคิดในใจว่า ลูกชายชั้นโดนคนอื่นแกล้ง พี่เลี้ยงเล่าให้ฟังว่า "ตุ๊ต๊ะดึงเสื้ออาปายค่ะคุณแม่ แต่อาปายไม่เล่นด้วย ตุ๊ต๊ะก็เลยร้องไห้" อ้าว!! ลูกไปแกล้งเพื่อน แล้วลูกร้องไห้ทำไมกัน?? ฯลฯ นี่เป็นเพียงวีรกรรมเล็กๆ ที่เหล่าผู้ปกครองของสามหนุ่มเนื้อทองได้รับรู้รับทราบกันอยู่ทุกวัน ไม่มีใครโกธรเคืองกัน เพราะรู้ว่าเป็นเรื่องเด็กๆ เล่นกัน จากคุณ : KunNaiPle เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 00:00:33

ความคิดเห็นที่ 8 @ Phagus ตั้งใจว่าจะโชว์รูปหนุ่มน้อยตอนเล่าให้ฟังเสร็จแล้ว แต่ขอมา ก็จะจัดให้เลยค่ะ ^^ จากคุณ : KunNaiPle เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 00:05:31

ความคิดเห็นที่ 9 พัฒนาการอีกอย่างของเด็กๆ เวลาอยู่รวมกัน ก็คือพฤติกรรมเลียนแบบ วันหนึ่ง เสือต๊ะปีนเก้าอี้โต๊ะทำงานของเปิ้ล เมื่อเปิ้ลบอกลูกว่า "อย่าปีนลูก.. ตกลงมาจะเจ็บนะ" เพราะเก้าอี้เป็นแบบล้อเลื่อน เสือต๊ะคงรู้สึกขัดใจมาก ที่อยากปีน แต่แม่ห้าม ก็เลยล้มตัวลงนอนพื้นเพื่อประท้วง ทั้งที่ก่อนหน้านี้ เปิ้ลกับแฟน ไม่เคยเห็นพฤติกรรมแบบนี้ของลูกมาก่อน เมื่อไปถามพี่เลี้ยง พี่เลี้ยงบอกว่าอาปายเป็นค่ะ เวลาไม่พอใจจะล้มตัวนอนลงบนพื้น ครั้งนั้น เปิ้ลกับแฟนพูดกับลูกว่าทำแบบนี้ ไม่น่ารักเลยนะ เด็กดีเค้าไม่ทำกันแบบนี้ แล้วก็ปล่อยให้นอนอยู่อย่างนั้น โดยเราสองคนไม่หันไปสนใจกับการกระทำของลูกอีก เสือต๊ะคงเห็นว่าเราสองคนไม่สนใจ ก็ค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง และใช้ก้นถัดเข้ามาหาเรื่อยๆ จนใกล้ถึงพ่อ จึงลุกขึ้นยืน เดินไปหาพ่อทำหน้าเจื่อนๆ และอ้าแขนโอบรอบคอพ่อ เป็นสัญลักษณ์ว่า "รักกันๆ" พฤติกรรมเลียนแบบอีกอย่างหนึ่ง ก็คือ กรี๊ด ปกติแล้ว เราสองคนจะไม่พูดเสียงดังและเสียงแข็งกับลูก ดังนั้น เมื่อไหร่ ที่เราพูดเสียงดัง เสือต๊ะจะรู้ทันทีว่าพ่อกับแม่ดุ ถึงแม้ว่าจะไม่เข้าใจในสิ่งที่พ่อกับแม่พูดก็ตาม วันหนึ่ง เราไปรับเสือต๊ะกลับบ้านในตอนเย็น เห็นลูกตาแดง ก็ถามพี่เลี้ยงว่าลูกเป็นอะไร พี่เลี้ยงบอกว่าน้องนิวตันกรี๊ดใส่หน้าต๊ะ ซึ่งต๊ะไม่ชอบคนทำเสียงดังและเสียงแข็งใส่อยู่แล้ว ก็เลยร้องไห้ หลังจากนั้น เวลาร้องไห้ไม่พอใจ ต๊ะจะมีเสียงกรี๊ดปนมาในเสียงร้องไห้ด้วย แฟนสอนลูกด้วยการตีที่แขนเบาๆ ค่ะ ทุกครั้งที่ลูกกรี๊ด ไม่นานนัก เสือต๊ะก็รู้ว่ากรี๊ดไม่ได้ ขออนุญาตเล่าเรื่องน้องนิวตันสักนิดนะคะ ปกติ น้องนิวตันเป็นเด็กที่เรียบร้อยที่สุดในกลุ่ม ไม่มีพฤติกรรมอย่างที่เล่าให้ตอนแรก แต่มีสัปดาห์หนึ่ง ที่เดย์แคร์ปิด เพราะพี่เลี้ยงต้องไปอบรม ทำให้ไม่มีคนเลี้ยง พ่อกับแม่จึงพาน้องนิวตันไปฝากเลี้ยงไว้ที่บ้านตายาย แล้วน้องเห็นเด็กแถวบ้านตายาย ส่งเสียงกรี๊ด ก็เลยเอามาทำตามบ้าง เป็นพฤติกรรมเลียนแบบอีกเช่นกันค่ะ.. อีกหนึ่งพฤติกรรมเลียนแบบก็คือ พี่เลี้ยงเห็นว่าน้องๆ โตกันแล้ว พยายามที่จะช่วยเลิกขวดนม จึงให้สามหนุ่มเนื้อทองถือนมกล่องกินเอง แต่ทุกคนดูดกันคนละไม่เท่าไหร่ จะต้องมีผู้นำประท้วงในการไม่ยอมเลิกขวดนมก่อน กว้างกล่องนมลงบนพื้น แล้วอีกสองคนที่เหลือก็ทำตาม พร้อมกับหงายหลังลงกับพื้น เพื่อรอดูดนมจากขวด อันนี้ เป็นพฤติกรรมที่พี่เลี้ยงไม่รู้จะอย่างไร นอกจากเก็บกล่องนมไปเทใส่ขวดมาส่งให้นอนดูดกันอย่างสบายใจ.. แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 55 00:21:53 จากคุณ : KunNaiPle เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 00:17:28

ความคิดเห็นที่ 10 เสือต๊ะน่ารักและหล่อด้วยค่ะ จากคุณ : benjy_bio เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 00:28:53

ความคิดเห็นที่ 11 เล่าเรื่องเกี่ยวกับพฤติกรรมเด็กๆ มาเยอะพอสมควร เกรงว่ากระทู้จะยาวเวิ่นเว้อเหมือนทุกๆ ครั้ง เอาเป็นว่ามาเข้าเรื่องวิธีการเลี้ยงของเดย์แคร์กันบ้าง หลังจากครบขวบ และเด็กๆ เดินได้ เด็กๆ จะถูกย้ายออกมาที่ห้องเด็กโต โดยกิจกรรมในตอนเช้า หลังจากที่พามาส่งเดย์แคร์ พี่เลี้ยงจะพาไปเช็ดตัวและเปลี่ยนเป็นชุดฟอร์มของเดย์แคร์ ซึ่งคล้ายๆ กับชุดนอน ซึ่งเสือต๊ะได้ใส่กลับบ้านบ่อยๆ เพราะพี่แหวะนมใส่ชุดตัวเองที่แม่เตรียมไปให้เป็นประจำ ไม่ให้แหวะไงไหว กินนมเหมือนเครื่องสูบน้ำ กลางวัน 4 มื้อ มื้อละ 8 ออนซ์ กลางคืนก่อนนอน กินนม 2 ขวด ขวดละ 8 ออนซ์ โดยใช้เวลาสูบไม่เกิน 3 นาที หลังจากสูบเสร็จ จะยื่นขวดนมคืน พร้อมกับส่งเสียงว่า "แล้ว แล้ว" แปลว่า "หมดแล้ว" และทำ Baby sign อีกต่างหาก เมื่อ 8 โมงเช้า เด็กๆ จะทานอาหารเช้า ซึ่งเมนูส่วนใหญ่ จะเป็นประเภทข้าวต้ม หรือโจ๊ก แล้วจึงดื่มนมตาม และพี่เลี้ยงก็จะพาไปแปรงฟัน ขับถ่าย ปัจจุบันนี้ เสือต๊ะอายุ 1 ขวบ 8 เดือน พี่เลี้ยงให้งดนมมื้อเช้าแล้ว เปิ้ลยังไม่ได้ถามพี่เลี้ยงสักที ว่าทำไมถึงให้งดนมมื้อเช้า ซึ่งเปิ้ลเข้าใจเองว่า น่าจะเป็นเพราะให้เด็กๆ ทานข้าวให้ได้มากขึ้น หากทานข้าวไม่อิ่ม เด็กๆ จะรู้ว่าไม่ได้กินนม ดังนั้น ต้องทานข้าวเช้าให้อิ่ม ในวันแรก ที่ปฏิบัติภารกิจงดนมมื้อเช้า พี่เลี้ยงบอกว่าเสือต๊ะให้ความร่วมมือดี ไม่ร้องขอนมจนกระทั่งถึงมื้อกลางวัน (เดี๋ยวจะมีแม่ๆ ถามเรื่องนมที่ลูกดื่ม ปัจจุบัน เสือต๊ะดื่มนมไทย-เดนมาร์ก รสจืดค่ะ) หลังจากทานข้าวเช้าเสร็จ ก็จะเป็นกิจกรรมของทางเดย์แคร์ เช่น สอนอ่าน ก-ฮ, A-Z, 1-10 อ่านสี เล่านิทาน กายบริหาร ทำท่าประกอบเพลง ซึ่งจะบอกว่าสิ่งต่างๆ เหล่านี้ เปิ้ลไม่เคยสอนลูกเลย อย่างที่บอกว่าเราสองคนไม่เน้นให้ลูกเรียนเก่ง แต่เน้นให้ลูกเอาตัวรอดในสังคม เราแทบไม่เคยสอนให้ลูกท่อง แต่เวลาติดกระดุมเสื้อ จะพูดไปด้วยว่า ติดกระดุมเม็ดที่ 1 ติดกระดุมเม็ดที่ 2 ส่วน A-Z เราสองคนใช้วิธีการร้องเป็นเพลงให้ฟัง เล่านิทานก็น้อยมาก เพราะเสือต๊ะดูแต่กังฟูแพนด้า จนทุกวันนี้ เมื่อถึงช่วงที่อาจารย์ชิฟูทำท่าจิตปล่อยวาง ต๊ะจะลุกขึ้นยืน แล้วทำท่าจิตปล่อยวางเหมือนอาจารย์ชิฟู พ่อกับแม่ก็ดูเรื่องนี้ จนแทบจะจำได้ทุกคำพูดแล้ว คุณหมอบอกว่าถ้าเด็กๆ ชอบเรื่องไหน ก็ให้ดูเรื่องนั้นซ้ำๆ เพราะเป็นการกระตุ้นจินตนาการของเด็ก มีช่วงหนึ่ง เห็นในห้องชานเรือนพูดกันถึงเรื่องแฟลชการ์ด เปิ้ลก็ไปซื้อมาเหมือนกัน ด้วยเพราะไม่มีปัญญาทำให้ลูกเล่น สอนเสือต๊ะได้ไม่เท่าไหร่่ ต๊ะก็เขวี้ยงแฟลชการ์ดเล่น ดูจะสนุกกว่าด้วยซ้ำ เปิ้ลกับแฟนจึงสอนลูกด้วยประสบการณ์จริง โดยพาลูกไปทุกสวนสัตว์ที่มีทั้งในกรุงเทพ และจังหวัดใกล้เคียง ให้ลูกได้เห็นของจริงๆ ไม่ใช่รูปจากแฟลชการ์ด ทุกครั้งที่มีงาน ททท. เปิ้ลจะเป็นคนโดดงานเพื่อไปซื้อตั๋วเข้าสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ ที่จะพาลูกไปเที่ยวเพื่อเห็นของจริง ผลที่ได้ ก็คือ ไม่ว่าวัวจะรูปร่างหน้าตาแบบใด ลูกก็รู้ว่านี่คือวัว ไม่ว่าจะเป็นวัวที่รอคนไถ่อยู่ในวัด หรือวัวนมที่อยู่ในฟาร์มโชคชัย เสือต๊ะรู้ว่า นี่คือวัว เสือต๊ะจะชี้ พร้อมกับส่งเสียงชัดแจ๋วว่า "วัว" อีกตัวหนึ่งที่ชอบ คือ "หยา หยา" แปลว่า "เสือ" เสือต๊ะเห็นรูปปั้นที่คนเอามาถวายตามศาลต่างๆ ต๊ะจะบอกว่า "หยา หยา" ลูกชายเปิ้ลยังออกเสียงสระเอือ สระเอียไม่ได้ค่ะ เพราะพ่อชื่อเล่นชื่อ เสี่ย ลูกเรียกพ่อว่า "ซีอ่า" พี่เลี้ยงก็เลยไปซื้อเลข 45 งวดนั้นออก 445 พี่เลี้ยงรีบมาบอกเปิ้ลว่า "คุณแม่คะ.. วันนี้ ตุ๊ต๊ะให้เลขอีกแล้วค่ะ" แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 55 00:47:29 จากคุณ : KunNaiPle เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 00:45:40

ความคิดเห็นที่ 12 @ benjy_bio ขอบคุณค่ะ ชมกันแบบนี้ แม่เปิ้ลชอบค่ะ.. ^^ จากคุณ : KunNaiPle เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 00:46:28

ความคิดเห็นที่ 13 ส่วนเรื่องออกกำลังกาย ในกิจกรรมครอบครัวของเรา ถ้ามีวันหยุด 2 วัน จะต้องมีกิจกรรมครอบครัว 1 วัน โดยใน 1 วันนั้น อาจจะพาไปว่ายน้ำ ซึ่งสระน้ำส่วนใหญ่ที่เราเลือกจะเป็นสระน้ำเกลือ ถึงแพงหน่อย แต่เปิ้ลว่าดีต่อสุขภาพและคงดีกว่าสระว่ายน้ำคลอรีนเป็นไหนๆ บางครั้ง ก็พาไปเดินเล่นตามสวนสาธารณะ สนามกีฬา กิจกรรมในครอบครัวของเรา หากอยู่บ้าน นอกจากกังฟูแพนด้าแล้ว เราก็จะร้องคาราโอเกะกัน ซึ่งเสือต๊ะเป็นเด็กสองภาษา พูดได้ทั้งภาษาไทย และภาษามนุษย์ต่างดาว เมื่อไหร่ที่จับไมค์ จะเอาปากอมไมค์ให้ชุ่มๆ และร้องเพลงเป็นภาษาต่างดาว เมื่อคำร้องจบ ต๊ะก็หยุด เมื่อเริ่มร้องประโยคใหม่ เสือต๊ะก็เริ่มร้องเหมือนกัน.. เปิ้ลเข้าใจว่าลูกน่าจะแปลภาษาไทย เป็นภาษาต่างดาวให้พ่อกับแม่ฟัง.. กิจกรรมอีกหลายๆ อย่าง ส่วนใหญ่ จะเป็นเรื่องของการทำงานบ้าน เช่น ช่วยพ่อให้อาหารปลา ล้างรถ รดน้ำต้นไม้ อาบน้ำให้หมา พาไปขี่จักรยาน กวาดบ้าน ถูบ้าน ซึ่งทุกสิ่งอย่างที่เสือต๊ะช่วย ดูจะวุ่นวายมากกว่า แต่เราสองคนยินดีที่จะให้ลูกเรียนรู้ เพื่อให้ลูกเข้าใจถึงคำว่า "รับผิดชอบต่อหน้าที่" จากที่เล่ากิจกรรมของที่บ้านมาทั้งหมด หาใช่เวิ่นเว้อไม่นะคะ เปิ้ลเพียงจะเล่าให้ฟังเท่านั้นเองว่า การที่เดย์แคร์สอนเสือต๊ะในทางวิชาการ เมื่อเวลาอยู่บ้าน เปิ้ลกับแฟนสอนลูกแนวเตรียมความพร้อมมากกว่า ไม่ได้กล่าวหาว่าแนววิชาการไม่ดี หรือแนวเตรียมความพร้อมดีกว่า เพียงแต่ต้องการสื่อถึงวิธีการเลี้ยงดูแต่ละแบบมากกว่า นอกจากนี้ เดย์แคร์ยังให้เสือต๊ะหัดระบายสี โดยมีผลงานพับใส่กระเป๋ามาให้แม่ดูที่บ้าน แม้ว่าจะระบายไม่สวย แต่เปิ้ลมองถึงพัฒนาการทางข้อมือของลูก เสือต๊ะระบายเป็นเส้นโค้งได้ แสดงว่าข้อมือค่อนข้างแข็งแรง และลายเส้นค่อนข้างหนัก แสดงว่าเป็นคนมีจิตใจที่มั่นคงแน่วแน่ ที่สำคัญ เสือต๊ะเป็นเด็กถนัดซ้าย ซึ่งเปิ้ลโดนทั้งย่าและยายตำหนิว่าทำไมไม่หัดให้ลูกถนัดขวา เปิ้ลกับแฟนมีความเห็นตรงกันว่า "ไม่จำเป็น" ลูกจะถนัดมือไหนก็ได้.. ลูกก็เป็นคนดีได้เหมือนกัน แต่เปิ้ลจะพยายามฝึกให้ลูกใช้ได้ทั้งสองมือ ซึ่งปัจจุบันนี้ เสือต๊ะจับดินสอสีระบายได้พร้อมกันทั้งสองข้าง หยิบขนมกินได้ทั้งมือซ้ายและมือขวา แต่เวลาทานข้าวจะใช้มือซ้ายมากกว่า.. นักฟุตบอลที่ดี น่าจะเตะได้ทั้งเท้าซ้ายและเท้าขวา.. จากคุณ : KunNaiPle เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 01:05:14

ความคิดเห็นที่ 14 ถึงเวลาอาหารกลางวัน เมนูส่วนใหญ่จะเป็นอาหารจานเดียว เช่น ข้าวหมูแดง ข้าวมันไก่ ก๋วยเตี๋ยวเส้นใหญ่ ข้าวผัด หลังจากกินข้าวเสร็จ ก็จะดื่มนมต่อ และได้เวลานอนกลางวัน เด็กโตจะได้นอนบนที่นอน ซึ่งพี่เลี้ยงบอกแม่ว่าเสือต๊ะนอนดิ้นกระจาย ต้องเอาหมอนข้างมาวางกั้นเอาไว้ ป้องกันไม่ให้ขาอวบๆ ไปฟาดหน้าเพื่อนๆ เด็กๆ จะตื่นขึ้นมาในช่วงบ่าย และทานอาหารว่างตอนบ่ายสอง เมนูส่วนใหญ่จะเป็นผลไม้ เช่น แตงโม แคนตาลูป สัปปะรด เปิ้ลไม่เคยรู้มาก่อนว่าลูกชอบทานแตงโมมาก จนกระทั่งวันหนึ่งไปนอนพักที่โรงแรม และทานอาหารเย็นในโรงแรม โดยทางโรงแรมได้จัดแตงโมมาให้เป็นของหวาน เสือต๊ะกินแตงโมคนเดียวหมด และยังคงมีอีกหลายอย่างที่เปิ้ลไม่เคยรู้ว่าลูกทำได้ เช่น สัญลักษณ์มือว่าขอนม โดยการกำแบ กำแบ เปิ้ลลองทำดูเล่นๆ ตามที่หาหนังสือมาอ่าน และทำในช่วงเวลาที่ต้องให้นมลูกพอดี เปิ้ลหันไปเรียกลูก แล้วทำ Baby sign ให้ลูกดู ปรากฏว่าลูกทำมือตอบเป็นสัญลักษณ์ว่าขอนม เมื่อเสือต๊ะดูดนมหมดขวด เค้าก็ส่งขวดคืน พร้อมกับสัญลักษณ์ว่าหมดแล้ว คือ แบมือหมุนไปมา อีกอย่างคือ เสือต๊ะเข้าใจภาษาอังกฤษคำง่ายๆ ได้ เพราะมีพี่เลี้ยงคนหนึ่งพูดภาษาอังกฤษกับลูก วันหนึ่ง ต๊ะชี้ไปที่ตู้ปลาบ้านข้างๆ ให้พาเข้าไปดู ด้วยความที่ไม่ใช่บ้านเรา แฟนจึงไม่พาเดินเข้าไป ต๊ะพูดออกมาว่า "ดูฟิช" และเวลาที่ขับรถผ่านไปตามที่ต่างๆ เมื่อเห็นสุนัขข้างทาง เสือต๊ะจะชี้ พร้อมกับพูดว่า "หมา" วันหนึ่ง เปิ้ลเอาแฟลชการ์ดให้ลูกดู แล้วพูดว่า "Dog" ซึ่งเสือต๊ะก็หยิบได้ภาพสุนัขได้ถูก แสดงว่าเสือต๊ะน่าจะเข้าใจทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ ในงานเลี้ยงรุ่นของแฟน มีเพื่อนแฟนมาขออุ้มเสือต๊ะ พร้อมกับพูดว่า "Outside"  เสือต๊ะส่ายหน้า พร้อมกับพูดว่า "No No" พฤติกรรมต่างๆ เหล่านี้ เปิ้ลกับแฟนแปลกใจมาก เพราะเราไม่เคยสอน แต่เราก็คิดตรงกันว่าน่าจะมาจากเดย์แคร์ จากคุณ : KunNaiPle เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 01:18:11

ความคิดเห็นที่ 15 หลังจากทานอาหารว่างและกินนมรอบบ่ายสองเรียบร้อยแล้ว พี่เลี้ยงจะพาเด็กๆ ไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดที่ผู้ปกครองจัดมาให้ เพื่อรอรับกลับบ้าน และทานอาหารเย็นในเวลา 4 โมงครึ่ง ต่อด้วยนมอีก 1 ขวด เปิ้ลกับแฟนจะไปรับลูกไม่เกิน 6 โมงครึ่ง คือ ให้เสือต๊ะทานข้าวให้เรียบร้อยก่อน และเล่นกับเพื่อนๆ จนพอใจ มีบางวันที่ไปรับเร็ว ปรากฏว่าเดินร้องไห้กระซี้กระซิกออกมา พี่เลี้ยงบอกว่ากำลังเล่นกับเพื่อนกำลังสนุก พ่อกับแม่มารับกลับ ยังไม่อยากกลับบ้าน ตั้งแต่นั้นมา บางครั้ง ไปถึงโรงพยาบาลแล้ว แต่ต้องนั่งรอเวลาให้ลูกเล่นกับเพื่อนก่อน แล้วจึงรับกลับบ้าน นี่คือกิจกรรมใน 1 วันของเดย์แคร์ สำหรับเด็กโต ซึ่งรายละเอียดดูจะน้อยกว่าเด็กเดือน เพราะวันๆ ไม่ค่อยได้ทำอะไร นอกจากปล่อยให้เด็กๆ ได้วิ่งเล่น และเล่นของเล่นกัน กิจกรรมพิเศษที่นอกเหนือจากนี้ เช่น วันเกิด เด็กๆ เจ้าของวันเกิดจะได้เป่าเค้ก และร่วมรับประทานเค้กกับเพื่อนๆ สำหรับเสือต๊ะยังไม่เคยเป่าเค้กเลย เพราะว่าช่วงครบขวบ เดย์แคร์ปิด และเสือต๊ะก็ย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดตอนน้ำท่วม เทศกาลปีใหม่ เดย์แคร์จะให้พ่อแม่หาของขวัญราคา 200-300 บาท มาให้เด็กๆ จับฉลาก และมีของขวัญจากพี่เลี้ยงอีกด้วย ส่วนในวันเด็ก ทราบมาว่าทางเดย์แคร์ก็มีจัดกิจกรรม แต่ปีล่าสุด เสือต๊ะเป็นตาแดง จึงไม่ได้ไปร่วมกิจกรรมด้วย คำถามต่อมาที่เปิ้ลมักจะโดนถามอยู่บ่อยๆ ว่า "ป่วยบ่อยมั้ย??" ตอบกันตามความจริงค่ะ ว่าค่อนข้างบ่อย เทศกาลที่เด็กๆ ป่วยด้วยโรคอะไรก็แล้วแต่ เสือต๊ะจะต้องเป็นผู้นำแฟชั่นทุกครั้งไป บางครั้ง แข็งแรงได้สัปดาห์กว่าๆ ติดหวัดเพื่อนอีกแล้ว เปิ้ลต้องจ่ายเงินล่วงหน้าค่าล้างจมูกเอาไว้ตลอด เวลาลูกมีน้ำมูก จะให้พี่เลี้ยงพาไปล้างจมูกได้เลย.. ไม่ต้องโทรมาขออนุญาตเปิ้ลอีก แต่เปิ้ลอาจจะโชคดีที่เสือต๊ะค่อนข้างแข็งแรง เวลาป่วยจะอาการไม่หนักมาก เรื่องมีไข้ จะมีไข้เพียงต่ำๆ เท่านั้น ไม่เคยเกิน 39 องศา และรักษาเพียงไม่กี่วันก็หาย แถมยังกินข้าวกินนมได้ปกติ ที่พูดถึง คือ อาการป่วยของลูกในขวบปีแรกค่ะ เมื่อครบขวบ อาการป่วยที่หนักๆ ก็มี 2 ครั้ง ที่กล่าวใน คห.1 นอกจากนั้น มีตัวรุมๆ และมีน้ำมูก ทานยา 2-3 วันก็หาย เปิ้ลกับแฟนมักจะพูดกันเล่นๆ ว่าสงสัยตอนเป็นเด็กเดือน ป่วยมาหมดแล้ว พอครบขวบ ภูมิต้านทานเริ่มเยอะ ทำให้แข็งแรงมาก หรืออีกอย่าง เสือต๊ะกินนมแม่มาจนครบขวบ อ๊ะ.. อ๊ะ.. อย่าเพิ่งตกใจนะคะ เสือต๊ะกินนมแม่จนครบขวบจริงค่ะ แต่ไม่ใช่นมแม่ล้วน เพราะเสือต๊ะสูบนมเก่งมาตั้งแต่เด็ก ทำให้นมแม่ไม่พอ จึงต้องมีนมผงเสริมช่วยด้วยค่ะ.. ปัจจุบัน เด็กๆ ในเดย์แคร์มีประมาณ 20 คน แต่ทุกวันนี้ มีเด็กๆ ไปฝากเลี้ยงเพียง 10-13 คนเท่านั้น เพราะส่วนใหญ่ป่วยและต้องแอดมิทด้วยไวรัส RSV (ที่เดย์แคร์ยังไม่มีน้องป่วยด้วยโรคมือเท้าปาก) ซึ่ง 10 คนที่ว่าคือน้องที่ป่วยจนหายและนำมาฝากเลี้ยงที่โรงพยาบาลแล้ว พี่เลี้ยงบอกเปิ้ลว่าตอนนี้ เหลือเสือต๊ะคนเดียวที่ยังไม่ป่วยเลย.. บางวัน เป็นพี่ใหญ่ของเดย์แคร์ พี่เลี้ยงมอบหมายให้เลี้ยงน้องที่เป็นเด็กเดือนด้วยการให้ช่วยถือขวดนมให้น้อง.. แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 55 02:34:45 จากคุณ : KunNaiPle เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 01:34:16

ความคิดเห็นที่ 16 สำหรับเรื่องพัฒนาการด้านอื่นๆ ที่เห็นได้ชัด ก็คือ เรื่องน้ำใจ การแบ่งปัน และเรื่องการเข้าสังคมของเสือต๊ะ ที่อยู่ในเกณฑ์ที่เรียกว่าดี ไม่ว่าจะเป็นของเล่น ขนม ทุกอย่างแบ่งปันกันได้ เล่นด้วยกันได้ เปิ้ลสังเกตจากเด็กในรุ่นเดียวกัน จะหวงของ หวงของกิน แต่เสือต๊ะจะไม่มีพฤติกรรมแบบเด็กในวัยเดียวกัน ยกตัวอย่างนะคะ เรื่องของกิน ตอนเช้า เปิ้ลจะเอาขนมใสกล่องไปให้กินที่เดย์แคร์ทุกเช้า ระหว่างทางที่นั่งรถ เสือต๊ะจะกินไป เล่นไป เมื่อไปถึงเดย์แคร์ เปิ้ลจะบอกลูกว่าแบ่งขนมให้เพื่อนทานด้วยนะลูก ตอนเย็น พี่เลี้ยงจะเอากล่องขนมที่ขนมหมดแล้วใส่กระเป๋ามาให้ เปิ้ลก็ทำเป็นฟอร์มถามลูกว่าแบ่งขนมให้เพื่อนหรือเปล่า พี่เลี้ยงก็จะตอบแทนว่าวันนี้ ตุ๊ต๊ะแบ่งขนมให้เพื่อนกินด้วย เพื่อนๆ นั่งล้อมเป็นวงกลม แล้วให้เสือต๊ะเดินแจกขนมเพื่อนๆ ถึงว่าสิ ตอนเช้า เปิ้ลไปส่งลูกสายประจำ ไปถึงทีไร เพื่อนๆ เตรียมตัวนั่งทานข้าวกันแล้ว เมื่อเสือต๊ะเดินเข้าไปในห้องอาหาร เพื่อนทุกคนจะหันมามองกล่องขนมในมือ พี่เลี้ยงบอกว่า เพื่อนๆ มองกล่องขนมตุ๊ต๊ะ อีกเรื่องเกี่ยวกับการแบ่งปันกัน วันหยุด เปิ้ลจะพาลูกไปเที่ยวห้างฯ ก่อนที่โรคมือเท้าปากจะระบาดนะคะ และพาลูกไปต่อเลโก้เล่นที่แผนกของเล่นเด็ก ด้วยความที่เลโก้ราคาแพง เปิ้ลไม่อยากซื้อให้ลูกเล่นตอนนี้ ก็เลยพาไปต่อเล่นที่ห้างฯ วันหนึ่ง มีเด็กผู้หญิงโตกว่าอยากได้ตัวต่อพิเศษ ซึ่งมีเพียงสองชิ้น ชิ้นหนึ่งอยุ่ในมือเสือต๊ะ อีกชิ้นอยู่ในมือของแม่เด็กผู้หญิง เด็กผู้หญิงร้องจะเอาตัวที่เสือต๊ะถืออยู่ ซึ่งแม่ก็บอกว่าไม่ให้แย่งน้อง ทำอย่างไร เด็กผู้หญิงก็ไม่ยอม เปิ้ลก็เลยบอกลูกว่าให้พี่ได้มั้ยคะ?? เสือต๊ะก็ส่งตัวต่อที่อยู่ในมือให้เด็กผู้หญิงคนนั้นไป แม่ของเด็กผู้หญิงจึงส่งอีกตัวที่เหมือนกันคืนให้เสือต๊ะ แต่ลูกชายเปิ้ลก็ส่งให้เด็กผู้หญิงหมดทั้งสองตัว.. ส่วนเรื่องการเข้าสังคม ด้วยความที่เสือต๊ะอยู่เดย์แคร์มาตั้งแต่เด็ก เวลาพาไปเที่ยวไหน จึงไม่มีอาการงอแง อยากกลับบ้าน หรือร้องไห้หิวนมแต่อย่างใด บางครั้ง เปิ้ลกับแฟนไปงานเลี้ยง ซึ่งปกติเสือต๊ะจะนอนไม่เกิน 3 ทุ่ม แต่หากวันไหนมีงานงานเลี้ยงและพาลูกไปด้วย เสือต๊ะก็จะไม่ดื้อไม่ซน เดินเล่นอยู่รอบๆ ที่เปิ้ลกับแฟนนั่ง ไม่ไปไหนไกล เวลาง่วงนอน ก็จะให้พ่ออุ้ม และนอนพาดอยู่บนไหล่พ่อ บางครั้ง ก็นอนหลับบนโซฟาในร้านอาหาร เสียงดังอย่างไรก็ได้ เสือต๊ะหลับได้ ไม่มีปัญหา มีอีกเรื่องที่ไม่เล่าเห็นจะไม่ได้ ก็คือ เวลาไปไหนมาไหนและอยากได้ของเล่นหรือขนม เสือต๊ะจะไม่กระทืบเท้า หรือลงไปนอนออกสเตปที่พื้น แต่เสือต๊ะจะเดินไปหยิบๆ มาดู เล่นจนเป็นที่พอใจ แล้วก็จะวางไว้ที่เดิม ครั้งหนึ่ง ครอบครัวเราพากันไปเที่ยวทะเล มีแม่ค้าขายของเล่นพวกลูกโป่ง เครื่องบินโฟม ของเล่นพลาสติกที่ตักทรายเล่น มาขาย เปิ้ลยินดีที่จะซื้อให้ลูกเล่น คนขายก็อยากจะขายเหลือเกิน พรีเซนต์เสียหลายอย่าง หยิบอันนู้นอันนี้ มาให้เสือต๊ะลองจับ แต่เสือต๊ะก็ไม่เอื้อมมือไปจับสักชิ้น แถมส่ายหน้าพูดว่า "ไม่เอา" แม่ค้าที่ขายอาหารเห็นยังหัวเราะ บอกว่าเคยเห็นแต่ลูกจะเอา แต่แม่ไม่ซื้อให้ แต่นีแม่จะซื้อให้ แต่ลูกไม่เอา.. เรื่องสุดท้ายแล้วค่ะ เมื่อประมาณเดือนสองเดือนที่แล้ว เสือต๊ะได้รับอุบัติเหตุระหว่างที่อยู่ในความดูแลของเดย์แคร์ คือ วิ่งเล่นแล้วก็หมุนตัวไปมา ระหว่างที่หมุนตัว ข้อเท้าบิด ทำให้กระดูกบริเวณข้อเท้าร้าว รอยร้าวประมาณเส้นผมได้ หลังจากที่ล้มลงไปแล้ว ก็ลุกไม่ขึ้น พี่เลี้ยงช่วยจับยืน เสือต๊ะก็ยืนได้ แต่เท้าข้างซ้ายไม่ยอมแตะพื้นเลย เวลานั่งก็ชูเท้าซ้ายให้พี่เลี้ยง และพูดว่า "เจ็บ เจ็บ" พี่เลี้ยงรอดูอาการ จนเห็นว่าไม่ดี เพราะเสือต๊ะไม่ยอมเดินเองเลย จึงโทรมาขออนุญาตกับเปิ้ลว่าจะพาไปให้คุณหมอดูอาการ ซึ่งเปิ้ลได้อนุญาตและกำชับไปว่าระหว่างที่คุณหมอตรวจให้โทรกลับมาหา เพื่อให้เปิ้ลได้คุยกับคุณหมอด้วย พี่เลี้ยงหายไปพักใหญ่ สักพัก เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ปลายสายโทรมาจากโรงพยาบาล คุณหมอบอกว่าพาเสือต๊ะไปให้คุณหมอวิชาญตรวจแล้ว ซึ่งเป็นคุณหมอกระดูก ตอนนี้ เสือต๊ะใส่เฝือกอ่อน และต้องใส่ไปอีกประมาณ 1 เดือน เพื่อรอให้กระดูกประสานกัน เมื่อครบ 5 วัน คุณหมอนัดดูอาการ พร้อมกับเปลี่ยนเฝือกอีกครั้ง โดยครั้งนี้ ได้พบกับคุณหมอปาริชาติ ซึ่งเป็นคุณหมอกระดูกเด็ก คุณหมออธิบายว่าเด็กจะใส่เฝือกนานกว่าผู้ใหญ่ หากร้าวในบริเวณเดียวกัน แบบเดียวกัน เพราะผู้ใหญ่จะไม่ขยับเขยื้อนเท้าเป็นเวลา 5 วัน กระดูกจะประสานกันสนิท แต่เด็กจะอยู่ไม่นิ่ง แม้ว่าใส่เฝือก เด็กจะพยายามเคลื่อนย้ายตัวเองตลอดเวลา ซึ่งก็จริงอย่างที่คุณหมอพูด ขนาดที่ใส่เฝือก เสือต๊ะทั้งคลาน ทั้งเกาะยืน บางครั้งซ่ามาก ให้พ่ออุ้มลงจากรถเข็น เพื่อจะมาช่วยแม่เข็นรถชอปปิ้ง สุดท้าย ไม่ว่าอุบัติเหตุครั้งนี้ จะเกิดขึ้นได้อย่างไร เปิ้ลกับแฟนไม่ได้สนใจ เพราะเรามุ่งประเด็นเพียงแต่ว่าในเมื่อเกิดขึ้นแล้ว เราก็ต้องรักษาให้ลูกหาย ไม่ว่าจะต้องเสียค่าใช้จ่ายอย่างไรก็ตาม เปิ้ลเล่าให้หลายๆ คนฟัง มักจะได้ยินเสียงกลับมาว่าทำไมไม่ฟ้องเรียกค่าเสียหายโรงพยาบาลไปเลย ว่าเลี้ยงลูกเรายังไง ลูกถึงเป็นเช่นนี้ได้ เปิ้ลไม่ได้ตอบโต้กลับไป บอกแต่เพียงว่าโรงพยาบาลได้ชดใช้ และรับผิดชอบ ซึงเปิ้ลกับแฟนพอใจที่สุดแล้ว แม้ว่าเปิ้ลกับแฟนจะไม่ได้ตำหนิพี่เลี้ยงหรือพยาบาลที่รับผิดชอบในวันที่เสือต๊ะหกล้ม เพราะเข้าใจว่าเป็นอุบัติเหตุ และในวันที่ไปรับลูกกลับบ้าน พี่เลี้ยงและพยาบาลแต่ละคนออกมายืนส่งเสือต๊ะกันพร้อมหน้า แถมยังหน้าเจือนๆ กันทุกคน เท่านี้ เปิ้ลคิดว่าทุกคนก็กลัวเปิ้ลกับแฟนจะวีนแอนด์เหวี่ยงกันที่สุดแล้ว ทุกคนทราบดีกว่าเปิ้ลกับแฟนทำงานอะไร อาจเป็นเหตุทำให้ทุกคนกลัวว่าเราสองคนจะเรียกร้องค่าเสียหาย แต่ทุกครั้งที่ไปหาหมอ แม้แต่วันที่เกิดเรื่อง เปิ้ลก็บอกกับทุกคนว่าเรื่องค่าใช้จ่ายไม่ต้องเคลียให้ เปิ้ลจะจัดการเอง เพราะเปิ้ลเข้าใจว่าเป็นอุบัติเหตุจริงๆ แต่ทางโรงพยาบาลก็ยังคงยืนยันที่จะรับผิดชอบ ซึ่งเสือต๊ะเปลี่ยนเฝือกบ่อยมาก ด้วยความซน ใส่มาไม่กี่วัน เฝือกก็เลื่อน ก็ต้องพาไปใส่ใหม่ สุดท้าย ต้องขอบคุณเดย์แคร์ พี่เลี้ยง พยาบาล เจ้าหน้าที่ และผู้บริหารโรงพยาบาลที่ทำให้เห็นถึงความมีน้ำใจ และความรับผิดชอบที่สังคมในปัจจุบันนี้หาได้ยากแล้ว แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 55 02:41:20 แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 55 02:35:59 จากคุณ : KunNaiPle เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 02:08:50

ความคิดเห็นที่ 17 อ้ายเสือต๊ะลูกแม่เปิ้ล.. จากคุณ : KunNaiPle เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 02:50:04

ความคิดเห็นที่ 18 ตุ๊ต๊ะลูกพ่อเสี่ย.. จากคุณ : KunNaiPle เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 02:50:37

ความคิดเห็นที่ 19 และภาพสุดท้าย ครอบครัวของเราค่ะ.. จากคุณ : KunNaiPle เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 02:52:08

ความคิดเห็นที่ 20 ใช่แล้ว. จาวาก็โดนRSVเล่นงานแอดมิทไปหลายวันเลยทีเดียว  แอบแปลกใจนิดนึงค่ะคุณเปิ้ล น้องจาวาเค้าแสดงออกกับพี่เลี้ยงแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้ แต่พออยู่กับอีกคนจ้องหน้านิ่งๆไม่ยิ้มและไม่ละสายตาด้วย จากที่สังเกตไม่แน่ใจว่าเค้ามีการดุแล้วทำท่าเหมือนตีหรือเปล่า เพราะเวลาไม่พอใจจาวาจะทำท่าตีตี ซึ่งจาวาแค่6เดือนเองยังไม่น่าจะตีเป็น. แต่ยอมรับว่าการนำลูกไปฝากเดย์แคร์เค้ามีพัฒนาการเร็วมาก 5เดือนก็นั่ง 6เดือนตอนนี้เกาะยืนแล้ว. แต่อีกอย่างที่แก้ไม่ตกที่เคยถามคุณเปิ้ลน่ะค่ะ. เรื่องผดผื่นที่หน้า แก้ไม่หายจริงๆ ลองสาระพัด หายแปปเดียวแล้วก็กลับมาเป็นใหม่ วีรกรรมเป็ดจาวาที่พี่เลี้ยงฟ้องก็มีเหมือนกันค่ะ ชอบถอดเสื้อผ้าเองแล้วก็ไปดึงเสื้อเพื่อน ไปไล่ดึงPokoของเพื่อนด้วย ชอบทำท่าแปลกๆหกสูงทั้งวัน(เอาก้นขึ้นฟ้าเอาหัวทิ่มพื้น) เคยเจอเสือต๊ะตัวจริง น่ารักน่าชังเลยทีเดียวตอนนั้นที่เจอยังเจ็บขาอยู่ ตอนนี้หายดีแล้วใช่ไหมครับสุดหล่อ. ไว้เจอกันจะเข้าไปทักนะคะ จากคุณ : เขียนบน iPhone (ป้าจืดเอ้ย) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 11:50:44

ความคิดเห็นที่ 21 @ป้าจืดเอ้ย.. เรื่องดุเด็กๆ หรือขู่ว่าจะตีน่าจะมีบ้างนะคะ เพราะตอนที่ต๊ะแแอดมิทเพราะเป็นโรคครูป เสือต๊ะหงุดหงิดมากค่ะ.. เปิ้ลก็เลยพาลูกเดินเล่น และอุ้มไปที่เดย์แคร์ช่วงกลางวัน ได้ยินเสียงพี่เลี้ยงคนหนึ่งดุเด็ก อยู่ในห้องอาหาร แต่มีพี่เลี้ยงอีกคนหันมาเห็นเปิ้ลยืนอุ้มเสือต๊ะอยู่ตรงหน้าประตูพอดี เค้าก็เรียกเสือต๊ะดังๆ พี่เลี้ยงคนนั้นก็หยุดดุเด็กค่ะ.. ส่วนเรื่องอาการผดผื่นที่หน้า ลองไปพบคุณหมอมั้ยคะ ลองไปพบคุณหมอที่คลินิกบ้านคุณหมอตรงประชาชื่นค่ะ คุณหมอจบภูมิแพ้เด็กมาจากอเมริกา เปิ้ลก็รักษาภูมิแพ้กับคุณหมอที่นี่เหมือนกัน แต่ต้องบอกว่าราคาสูงนิดนึงนะคะ น้องจาวาน่ารักมากๆ ค่ะ เปิ้ลเห็นว่าตัวยังเล็กอยู่ ไม่กล้าขออุ้ม ไม่งั้นเผลอฟัดแน่ๆ ค่ะ.. ^^ จากคุณ : KunNaiPle เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 12:53:08

ความคิดเห็นที่ 22 เสือต๊ะน่ารักน่าฟัดมากๆค่ะ จากคุณ : ankaton เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 18:16:38

ความคิดเห็นที่ 23 FC KunNaiPleมารายงานตัวพร้อมแจกกิ๊ฟคร่า^__^ เสือต๊ะหล่อใสๆ น่ารักมากค่ะ จากคุณ : แม่น้องออกัส (august1112) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 22:52:13

ความคิดเห็นที่ 24 บ้านนี้มีแต่เรื่องชวนติดตามเสมอเลย รออ่านเรื่องต่อไป มาไว ๆ นะคะ ^^ เสือต๊ะหล่อขึ้นทู๊กกกกวันเลยอ่ะ จากคุณ : น้ำเต้าหู้รสชาเขียว เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 11:38:17

ความคิดเห็นที่ 25 รูปหล่อจังเสือต๊ะ จากคุณ : คนดีที่รอคอย เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 11:56:22