ความคิดเห็นที่ 1 รถตู้สามคันได้นำพาเด็กๆ มาถึงอุทยานแห่งชาติปางสีดาในที่สุด ระหว่างทางเรามีการแวะทานข้าวเหนียวหมูปิ้งกันที่ปั้ม แวะดูพันธ์ไม้มากมาย เด็กๆ ได้เตรียมความพร้อมด้วยการศึกษาเรื่องของผีเสื้อและต้นไม้ที่เด็กๆ กำลังจะได้ไปพบเจอกับของจริง วอสามตัวช่วยให้การสื่อสารของเราไม่ติดขัดเลยค่ะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:07:08

ความคิดเห็นที่ 2 ทันทีที่มาถึง อาจารย์ก็พาเด็กๆ เดินป่าแบบซอฟท์ๆ ให้ เป็นระยะทางสั้นๆ เท่านั้นเองค่ะ แต่เด็กๆ ทุกคนก็เตรียมตัวมาดี เนื่องจากเป็นหน้าฝนด้วยดังนั้นทุกคนจึงรู้ว่าต้องเตรียมต้องเผื่ออะไรกันมาบ้าง ชุณฬี่ออกอาการตื่นเต้นนิดหน่อยเพราะนี่เป็นการเดินป่าจริงๆ ของเขาครั้งแรก ส่วนน้องภิ๋งก็ไม่ต้องพูดถึง รายนั้นตื่นเต้นโอเว่อร์ตลอดค่ะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:09:40

ความคิดเห็นที่ 3 เด็กๆ ทุกคนต้องสะพายเป้กันเอง และแต่ละใบก็มีน้ำหนักมาก เพราะต้องใส่ทั้งชุดเปลี่ยน สมุดบันทึก เครื่องเขียน กล้องส่องทางไกล หนังสือนก ไหนจะน้ำและยาประจำตัวกันอีก แต่เด็กๆ ก็อึดค่ะ สู้ไม่มีถอยแม้แต่น้องเล็กอนุบาลก็ไม่ได้ต่างไปเลย ป่าที่เราได้เห็นในช่วงหน้าฝน ชุ่มชื้นจริงๆ ค่ะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:11:24

ความคิดเห็นที่ 4 รอชมนะค่ะ จากคุณ : boxfilewife เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:12:51

ความคิดเห็นที่ 5 เมื่อไหร่ก็ตามที่อ.วัชระได้เห็นความงามของธรรมชาติ ท่านจะหยุดและบอกให้เด็กๆ ได้รู้ว่ามันคืออะไร มีคุณค่าและความงามต่อโลกใบนี้มากแค่ไหน เส้นทางของอุทยานแห่งชาติปางสีดาเป็นเส้นทางที่ตัวอาจารย์เองได้มีโอกาสร่วมทำกับนักเดินป่าและนักธรรมชาิติอีกสองสามท่าน ดังนั้นจึงเป็นความโชคดีของเด็กๆ ที่ได้รู้จักป่าของเมืองไทย จากกูรูที่รู้จริง จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:12:57

ความคิดเห็นที่ 6 สีหน้าของเด็กๆ ยามฟังอาจารย์เล่าเรื่องของธรรมชาติ ราวกับมันคือนิทานที่ไม่มีวันจบ ได้รับรู้แล้วก็จะรีบจดๆๆ เพื่อที่จะได้ทำความเข้าใจและจะได้ไม่ลืมคำสอนเหล่านั้น จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:14:12

ความคิดเห็นที่ 7 เจ้าตัวเล็กของมุกไม่เคยพลาดโอกาส เขารู้ดีว่าเขาต้องทำยังไงถึงจะไล่ให้ทันพวกพี่ๆ และพี่ๆ ก็น่ารักที่คอยดูแลน้องเล็กเสมอ ตรงไหนที่น้องมองไม่เห็นก็จะคอยพาน้องเข้าไปดูเข้าไปมองใกล้ๆ รักเด็กกลุ่มนี้จริงๆ ค่ะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:15:15

ความคิดเห็นที่ 8 ภาพนี้อาจารย์กำลังชี้ให้เด็กๆ ได้ดูเมือกสีรุ้งที่หอยทากทิ้งไว้เอา เมื่อเมือกแห้งและโดดแสงแดด มันจะกลายเป็นสีรุ้งที่งดงาม เราได้ความรู้เพิ่มเติมด้วยว่า หอยทากเป็นอาหารของหิ่งห้อย ซึ่งหิ่งห้อยจะฉีดพิษหรือสารเคมีบางอย่างที่จะทำให้เนื้อหอยทากยุ่ยก่อนจะส่งเสียงเรียกเพื่อนๆ มาดูดกินอาหาร นอกจากนี้อาจารย์ยังบอกอีกว่า หิ่งห้อยเป็นสัตว์ที่มีความพิเศษที่สามารถทำจังหวะที่(เกือบๆ ) จะพร้อมกันได้รองมาจากมนุษย์ ทำให้นึกภาพออกเวลาที่เราไปดูหิ่งห้อยแถวอัมพวาและเห็นมันกระพริบแสงในจังหวะที่เกือบจะเท่ากัน จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:18:27

ความคิดเห็นที่ 9 หลังจากการเดินป่าแบบย่อมๆ ระยะทางสั้นๆ เราก็กลับขึ้นมาเพื่อที่จะไปดูลานผีเสื้อ เนื่องจากดินที่นี่เป็นดินแดงทั้งหมด จึงมีแร่ธาตุที่เป็นอาหารของผีเสื้อมากมาย และด้วยความที่ที่นี่เป็นมรดกโลกทำให้มีการดูแลรักษาพื้นที่เป็นอย่างดี ความอุดมสมบูรณ์ก็มีมากตามไปด้วย จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:20:18

ความคิดเห็นที่ 10 ชุณฬี่แอบนั่งพักเล็กน้อย ในขณะที่แสบเล็กยังพลังงานเหลือเฟืออยู่ค่ะ เป็นความสุขของพ่อแม่กับที่ได้เอากล้องตัวเก่งมาจับภาพความงามของสัตว์และต้นไม้ที่นี่ด้วย หลายคนได้ถือโอกาสลองกล้องไปในตัว และแม้ตลอดวันจะมีฝนตกลงมาบ้างประปรายแต่ก็ไม่มีใครบ่นอะไร เพราะความสนุกที่รออยู่มันท้าทายกว่าเยอะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:21:53

ความคิดเห็นที่ 11 หลังจากนั้นเด็กๆ ก็เก็บกระเป๋า เปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะถึงเวลาแห่งความสุขแล้ว บ่ายสี่ตรง เด็กๆ ก็มาถึงน้ำตกปางสีดาแล้วค่ะ เนื่องจากน้ำไม่เยอะมาก จึงเหมาะที่เด็กๆ จะลงเล่น ไม่อยากจะบอกว่ามันเหมือนการปล่อยลิงกลับสู่ป่า คุณครูก็น่ารักมาก แบ่งทีมกันลงน้ำเล่นกับเด็กโดยไม่รอช้าค่ะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:23:56

ความคิดเห็นที่ 12 สนุกไม่สนุกดูหน้าลูกสาวดิฉันได้ค่ะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:24:43

ความคิดเห็นที่ 13 ตามมาอ่านเอาความรู้ค่ะ  ดูหน้าตาเด็กๆ สนใจกันมากๆ อย่างนี้คนบรรยาย ก็มีกำลังใจและอยากให้ความรู้เยอะๆ ค่ะ จากคุณ : ตกตะกอน เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:24:53

ความคิดเห็นที่ 14 เจ้าพวกน้องอนุบาลก็ใช่ย่อย ซน ซ่าส์ อย่าบอกใคร จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:25:08

ความคิดเห็นที่ 15 พี่โตว่ายน้ำแข็งกันหมดแล้ว เคยลุยค่ายเรือใบมาแล้วถึงสองครั้ง น้ำตกแบบนี้ถึงจะลึกแต่ก็ไม่มีใครหวั่น เล่นซนกันซะลิงยังอาย จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:26:05

ความคิดเห็นที่ 16 ขอขัดด้วยภาพมุมสูงค่ะ ถ้าไปเห็นด้วยตาจะสัมผัสได้ถึงความชุ่มชื่นใจที่ต่างจากชีวิตในเมืองมากมาย จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:27:25

ความคิดเห็นที่ 17 โดยส่วนตัวมุกชอบภาพนี้มาก จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:28:00

ความคิดเห็นที่ 18 แม้แต่ต้นไม้เล็กๆ ของที่นี่ก็มีค่ามีความงดงามในตัวของมันเอง จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:28:26

ความคิดเห็นที่ 19 ในที่สุดก็ถึงเวลากลับขึ้นฝั่ง 555 แต่ละคนสภาพดูแทบไม่ได้ แต่เห็นลูกๆ ยิ้มกันอย่างมีความสุข คุณครูกับคุณพ่อคุณแม่คุณยายก็สุขใจตามไปด้วย ขนาดในภาพนี้คุณครูหนึ่งคนต้องดูลิงสาวหลายตัวแต่คุณครูก็สู้ตายค่ะ เสียงหัวเราะของเด็กๆ กับคุณครูสลับกันอยู่ตลอดเวลา จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:30:13

ความคิดเห็นที่ 20 หลังจากนั้นก็ใกล้จะถึงเวลาเย็นแล้ว เราจึงออกจากอุทยานและตรงมาที่รีสอร์ท ที่นี่ค่ะที่เราพักกัน River Resort & Spa รีสอร์ทเล็กๆ ที่ทั้งสวยและอบอุ่นมาก ขอใช้พื้นที่นำเสนอรีสอร์ทนะคะ เผื่อว่าใครสนใจ แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 55 11:41:47 จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:31:54

ความคิดเห็นที่ 21 ห้องพักสะอาดสะอ้านเรียบร้อย ราคาก็เบาะๆ คืนนึงแค่เจ็ดร้อยนิดๆ รวมอาหารเช้าอีกต่างหาก จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:32:30

ความคิดเห็นที่ 22 หลังจากที่ได้อาบน้ำแต่งตัวและเก็บข้าวของกันแล้ว ก็ถึงเวลาทานข้าวเย็นเสียที เด็กๆ ทำเวลาได้ดีมากค่ะ ไม่โอ้เอ้ ไม่งอแงเพราะว่าเหนื่อยกันเลย แม้แต่น้องอนุบาลก็เหมือนกัน พวกพี่ๆ ประถมไม่มีใครได้อยู่กับคุณพ่อคุณแม่นะคะ เพราะต้องแยกไปนอนกับพี่ เพื่อน และคุณครูเพื่อฝึกความรับผิดชอบของตัวเองค่ะ แต่เด็กๆ กลุ่มนี้เขาสบายแล้ว เขาข้ายค่ายกันบ่อย ดูแลข้าวของๆ ตัวเองได้ดีมากขึ้นและมากขึ้นทุกที เด็กๆ กำลังกล่าวคำขอบคุณก่อนลงมือทานข้าวค่ะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:34:39

ความคิดเห็นที่ 23 อาหารเย็นในคืนแรกเป็นที่ถูกอกถูกใจมาก กับข้าวพื้นๆ กับข้าวสวยร้อนๆ ทำให้เด็กๆ อิ่มท้องและมีความสุข เจ้าแสบเล็กของมุกก็ได้นั่งใกล้เพื่อนสนิทของเขา (ห้องเดียวกันที่บ้านพลอยภูมิค่ะ) ดูสีหน้าได้ คงกำลังหิวพอดี เคี้ยวกันตุ้ยๆ ทั้งสองคนเลย แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 55 11:36:31 จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:36:05

ความคิดเห็นที่ 24 ปิดท้ายของวันแรกด้วยการนั่งดูเรื่องโลก จักรวาลและร่างกายของมนุษย์ จัดทำโดยอ.วัชระเพื่อให้สอดคล้องกับการเรียนรู้เรื่องตัวตนของเราในองค์หนึ่งของปีการศึกษานี้ค่ะ หลังจากนั้นเราก็แยกย้ายไปนอนเพราะเช้าวันใหม่ต้องตื่นกันแต่เ้ช้าเพื่อลุยป่าของจริงซะที จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:38:14

ความคิดเห็นที่ 25 ขอตัวไปหม่ำข้าวเที่ยงก่อน เดี๋ยวจะกลับมาอัพรูปวันที่สองและสามให้ดูค่ะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:48:25

ความคิดเห็นที่ 26 เราเคยไปอุทยานแห่งชาติปางสีดาค่ะ เห็นแล้วคิดถึงจัง กลุ่มบ้านเรียนนี่คืออะไรเหรอคะ มีวิธีเข้ากลุ่มอย่างไงบ้าง จากคุณ : Tj เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:49:04 A:110.77.160.244 X: TicketID:351500

ความคิดเห็นที่ 27 ไม่ทราบว่า ถ้าจะเอาเด็กในระบบโรงเรียนปกติไปแจมด้วยจะรับมั๊ยคะ ส่วนตัวสนใจ Home School แต่คิดว่าไม่มีศักยภาพและเวลาพอที่จะทำได้เพราะทำงานประจำทั้งพ่อและแม่ จากคุณ : Solothurn เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 12:23:03

ความคิดเห็นที่ 28 เคยไปออกข้ายกับวิทยาลัย เห็นแล้วนึกถึงวันเก่าๆจังค่ะ จากคุณ : พี่โซนิค กะ น้องซีเนม เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 12:27:45

ความคิดเห็นที่ 29 เยี่ยมค่ะ จากคุณ : benjy_bio เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 12:28:28

ความคิดเห็นที่ 30 อยากพาลูกไปด้วยจัง ตั้งแต่มีลูกพ่อแม่ไม่ได้เดินป่ามาหลายปีแล้ว พ่อของลูกรอให้ลูกโตอีกหน่อย  จะได้ท่องดอย ท่องป่า แน่ๆ ค่ะ จากคุณ : แม่ยายซ่าหริ่ม เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 12:29:27

ความคิดเห็นที่ 31 เข้ามาให้กำลังใจ  และชื่นชมคุณพ่อคุณแม่ที่มีความพร้อมและสามารถจัดการเรียนการสอน เสริมสร้างประสบการณืที่ดี ๆ ให้กับลูกได้คะ จากคุณ : แม่น้องขมิ้นชัน เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 12:33:22

ความคิดเห็นที่ 32 รอติดตามค่ะ แววตาเด็ก ๆ มีความสุขกันมากมาย จากคุณ : เกิดมาหล่อพ่อช่างปั้น เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 13:12:12

ความคิดเห็นที่ 33 กลับมาแล้วค่ะ หลังจากหม่ำข้าวมันไก่ไปครึ่งจาน (อีกครึ่งที่เหลือฝาชีจัดการเรียบไม่มีเหลือ 555) เดี๋ยวจะอัพรูปไปและกินกล้วยทับไปด้วย (มีความสุขอะไรแบบนี้) สำหรับเรื่องกลุ่มบ้านเรียนฯ เดี๋ยวมุกขออนุญาตรวมไปตอบในตอนท้ายเลยนะคะ จะได้ไม่เสียอรรถรสในการชมภาพต่อไป เช้าวันพฤหัสที่ 26 กรกฏาคม เด็กๆ ตื่นกันแต่เช้า อาหารของที่รีสอร์ทอร่อยมากๆ ทั้งมื้อเย็นและมื้อเช้าที่มีทั้งไข่กระทะ ข้าวต้มหมู ข้าวต้มปลา ขนมปังปิ้งกับเนยแยม กาแฟ ชา โอวันติน และผลไม้ เป็นรีสอร์ทเล็กๆ ที่น่าประทับใจมากจริงๆ ล้อหมุนกันตอนเจ็ดโมงครึ่ง เนื่องจากเด็กๆ ทำเวลาได้ดี และทันทีที่เรามาถึงที่อุทยานอีกครั้ง เด็กๆ ก็เริ่มต้นด้วยการบันทึกเส้นทางศึกษาธรรมชาติแห่งหัวใจดงพญาเย็น เด็กๆ ดูตื่นเต้นกันพอสมควร แต่ไม่เท่ากับคุณพ่อคุณแม่ที่หลายบ้านก็ร้างการเดินป่าไปนาน ยิ่งตัวมุกก็ยอมรับว่ากังวลอยู่พอสมควรค่ะเพราะนานมากแล้วที่ไม่เคยได้ทำอะไรแบบนี้ อดที่จะห่วงลูกๆ ไม่ได้ แต่ก็ต้องแอ๊บไว้ว่าสบายมาก 555 จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 13:28:32

ความคิดเห็นที่ 34 จี้ภิ๋งเตรียมความพร้อมมาตั้งแต่เช้า ปกติเวลาปลุกให้ตื่นเช้ามากๆ เขาจะติดงอแงบ้าง แต่งานนี้เด้งดึ๋งแทบจะในทันที ด้วยกลัวว่าจะไม่ทันพี่ๆ และตกรถตู้จริงๆ อย่างที่เห็นนะคะ ทางที่เดินนั้นจะเรียกว่าทางก็คงจะไม่ถูกนัก เพราะมันทั้งแคบและมีผิวที่ต่างกันไปในแต่ละจุด การเดินป่าที่นี่จำเป็นต้องมีผู้เชี่ยวชาญค่ะ เพราะไม่อย่างนั้นก็อาจจะหลงได้ง่ายๆ อาจารย์บอก tip ไว้นิดนึง ถ้าเกิดไปกันหลายๆ คนแล้วบังเอิญเพื่อนนำหน้าไปก่อนและดันมีทางแยก ให้สังเกตสัญลักษณ์ที่เพื่อนจะทิ้งเอาไว้ ซึ่งส่วนใหญ่คนเดินป่าจะใช้การหักกิ่งไม้เพื่อปิดอีกเส้นทางนึง ก็ต้องสังเกตลักษณะของกิ่งด้วยค่ะว่าเป็นการโค่นตามธรรมชาติหรือมนุษย์เพิ่งจะทำ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 13:31:50

ความคิดเห็นที่ 35 เส้นทางที่เราเดินไปอันที่จริงก็ไม่ได้ไกลอะไรมากนัก แต่เป็นเพราะทางที่เดินค่อนข้างลำบากที่ทำให้ทั้งคณะไปได้ไม่เร็วนัก ชุณฬี่พยายามอย่างเต็มที่ๆ จะเดินด้วยขาของตัวเอง แต่ถึงอย่างนั้นก็ได้รับความช่วยเหลือจากพี่ป.โตและคุณครูเพราะเข้าใจเรื่องการทรงตัวที่ไม่ดีนักของเขาค่ะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 13:33:50

ความคิดเห็นที่ 36 เส้นทางที่ต้องมีการปีนก้อนหิน พี่...ก็ไม่เคยทิ้งน้อง แม้จะไม่ใช่น้องแท้ๆ แต่ก็เป็นน้อง เด็กๆ อนุบาล ป.หนึ่งและป.สองได้รับน้ำใจจากพี่ป.สามและป.ห้า อยู่ตลอดเวลา ภาพนี้ก็เป็นอีกหนึ่งภาพที่ทำให้มุกรู้สึกประทับใจกับพี่ๆ มาก แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 55 13:36:10 จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 13:35:50

ความคิดเห็นที่ 37 เดินไปสักพักก็เจอกับห้วยเล็กๆ ที่ต้องข้ามผ่าน คุณครูหยิบยื่นมือคอยจับเด็กๆ ไว้ทีละคนทีละคนเพื่อให้มั่นใจว่าเด็กๆ จะปลอดภัย งานนี้ชุณฬี่มีโฮค่ะ เนื่องจากในจังหวะที่กำลังจะก้าวข้ามก้อนหิน มีเพื่อนแตะเข้าที่หลังทำให้เขาเสียหลักนิดหน่อย แต่หลังจากนั้นก็ทำใจได้โดยเร็ว ตอนหลังเลยต้องอธิบายให้ลูกรู้ว่า อย่างมากก็แค่ล้ม ไม่ก็เท้าแช่น้ำ ไม่มีอะไรมากหรือน้อยไปกว่านั้น แต่ก็ชื่นชมที่เขาเอาชนะความกลัวได้ แต่เมื่ออาจารย์ถามว่าจะสู้ต่อหรือจะเดินกลับ เขาก็บอกว่าจะสู้ต่อ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 13:38:33

ความคิดเห็นที่ 38 เส้นทางแบบนี้บางครั้งมันก็ค่อนข้างยากสำหรับเด็กเล็กๆ แต่น้องเล็กสี่คนของเรากลับรู้สึกสนุกและท้าทายมาก และคุณครูก็น่ารัก ในขณะที่ช่วยดูแลว่าพี่โตจะปลอดภัย ก็คอยช่วยดูน้องเล็กไปด้วย คุณพ่อคุณเแม่เองก็ร่วมมือร่วมใจกันประคับประคองเด็กๆ ให้ผ่านแต่ละจุดไปได้อย่างปลอดภัยดีค่ะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 13:41:16

ความคิดเห็นที่ 39 ในที่สุดเราก็มาถึงจุดพัีกที่สอง แต่ละคนเหงื่อแตกไปตามๆ กัน อ.วัชระได้ขอให้เราหยุดอยู่เพียงเท่านี้ เพราะเส้นทางจากนี้ไปจะยิ่งเดินยากและเป็นอันตรายมากขึ้น อีกทั้งเรายังมีกำหนดการอื่นๆ ในช่วงบ่ายด้วย แต่ดูเหมือนเด็กป.โตจะไม่สะใจกันซักเท่าไหร่ค่ะ ชุณฬี่ได้จับหอยทางตัวสีน้ำตาฟ้ามาเล่นอยู่บนมือ เด็กๆ ที่นี่ไม่ค่อยมีใครกลัวสัตว์เพราะคุ้นชินกับสัตว์กับแมลงกันมาตั้งแต่เล็ก แถมยังรู้จักชื่อและสายพันธุ์ดีเสียยิ่งกว่าผู้ใหญ่อย่างเราๆ ซะอีก จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 13:45:13

ความคิดเห็นที่ 40 เนื่องจากเด็กๆ อยากจะรู้ว่าถ้าเดินต่อจะเป็นอย่างไร อาจารย์จึงอนุญาตให้เดินลงมาข้างล่างซึ่งโดยปกติถ้าเป็นหน้าน้ำบริเวณตรงนี้จะมีน้ำไหลเชี่ยวมากและเดินยากกว่าเดิมเสียอีก แต่ที่นี่แหละค่ะที่พวกเราได้เจอเรื่องตื่นเต้นกัน ทันทีที่ครึ่งนึงของกลุ่ม (เด็กๆ ทั้งหมด คุณครูและผู้ปกครองบางคน รวมถึงมุกด้วย) ได้ลงไปสำรวจพื้นที่ด้านล่าง ซึ่งส่วนใหญ่เ็ป็นโขดหินที่ค่อนข้างลื่นและก้อนใหญ่ ธีธัชน้องป.สามก็เห็นรังผึ้งอยู่ตรงหินก้อนที่อยู่ใกล้กับจุดที่ครูมิกกี้ของเรายืนอยู่ แต่ทันทีที่ธีธัชร้องบอกให้คุณครูระวัง เท้าของครูมิกกี้ก็เตะเข้าที่รังพอดี เสียงอ.วัชระตะโกนบอกทันทีว่าให้ทุกคนอยู่นิ่งๆ และค่อยๆ เคลื่อนตัวและระวังอย่าให้ล้มเพราะจะถูกผึ้งเล่นงานทันที ครูมิกที่อยู่ใกล้กับรังที่สุดจึงแทบจะไม่ขยับตัวและรอให้ผู้ปกครองและคุณครูช่วยกันลำเลียงเด็กๆ ทั้งหมดขึ้นไปก่อน ตอนนั้นเราไม่ทราบเลยว่าคุณครูถูกผึ้งเล่นงานเข้าซะแล้ว ในขณะเดียวกันครูกิมที่ตั้งสติอย่างเต็มที่กับการช่วยให้เด็กๆ ออกไปจากพื้นที่ก็ถูกผึ้งตัวนึงต่อยเข้าที่ต้นคออย่างจัง น้ำตาไหลเพราะครูแพ้พิษผึ้งพอสมควร ส่วนเจ้าธีธัชก็ไม่รอด เพราะความรีบทำให้เขาสะดุดล้มทับพี่ป.ห้า และเพราะเจ้าธีไม่ยอมสวมหมวก ทำให้ผึ้งต่อยเข้าที่ต้นคอเช่นเดียวกัน หลังความระทึกได้ผ่านไป ฝูงผึ้งก็หยุดเล่นงานค่ะ ครูมิกกี้ที่ขึ้นมาเป็นคนสุดท้าย ได้บอกว่าถูกผึ้งต่อยเยอะมากจนไม่รู้ว่าไอ้ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นนั้นมันมาจากตรงไหนมากกว่ากัน จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 13:51:33

ความคิดเห็นที่ 41 โดนไปทั้งสิ้น สิบห้าตัวค่ะ เดชะบุญที่ครูไม่แพ้พิษผึ้งไม่อย่างนั้นคงจะแย่กว่านี้มากๆ ครูกิมที่โดนเพียงแค่ตัวเดียวคอถึงกับบวมค่ะ โชคดีที่คุณแม่คุณยายเอายาหม่องติดตัวมาและมียาแก้แพ้มาทำให้อาการทุเลาได้ในเวลาต่อมา หลังจากนั้นเราก็รีบกลับกันในทันที เพราะอยากให้แน่ใจว่าคุณครูและธีธัชผู้ตาดีจะไม่เป็นอะไร สภาพของคุณครูค่ะ อาจารย์กำลังบ่งเอาเหล็กในออกให้ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 13:54:11

ความคิดเห็นที่ 42 เป็นความโชคดีที่หลังจากที่ยาออกฤทธิ์กันคุณครูทั้งสองก็สามารถทำกิจกรรมร่วมกับเด็กๆ ได้ต่อ ธีธัชเองก็ไม่มีวี่แววว่าจะเจ็บปวด ช่างอึดดีแท้ๆ เราขับรถกันไปต่ออีกเกือบชั่วโมงด้วยอัตราการเร่งสักสี่สิบกิโลเมตรได้ละมั้ง เนื่องจากเส้นทางนั้นเป็นดินแดงหมดค่ะ การขับรถขจึงต้องทำอย่างระวังอีกทั้งยังมีฝนตกบ้างหยุดบ้างตลอดเวลา ในทีุ่สุดเราก็มาถึงจุดชมวิว ที่นี่คือที่ๆ เด็กๆ จะต้องลงมือเก็บภาพด้วยลายเส้นของเด็กๆ เอง นี่เป็นหนึ่งในสุทรียศิลป์ที่อาจารย์ต้องการปลูกฝังให้กับเด็กๆ มันอาจจะง่ายที่เราจะเก็บภาพด้วยเทคโนโลยี แต่การพิมพ์ความงามไว้ในจิตใจเป็นสิ่งที่ต้องสอนให้เด็กๆ เรียนรู้ค่ะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 13:57:40

ความคิดเห็นที่ 43 ด้วยความหิวและความเหนื่อย ทำให้ข้าวผัดหมูและข้าวผัดไก่ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า เด็กๆ นั่งทานข้าวกันกลางแดดเปรี้ยงๆ แต่ก็ไม่ได้บ่นอะไรเนื่องจากเด็กๆ กลุ่มนี้ฝึกวิชาอึดและอดทนกันมาหลายครั้งแล้วค่ะ พ่อกับแม่ก็เลยต้องเงียบกริบไม่กล้าบ่นเช่นเดียวกัน...ฮา นี่มุกกำลังจกอาหารของลูกค่ะ เพราะที่รีสอร์ทจัดหนักจัดเต็ม แต่ละกล่องอัดแน่นด้วยข้าวไข่หมูไก่และผักหลายชนิด เรียกได้ว่าให้เด็กๆ ได้สารอาหารครบถ้วน แต่ปริมาณที่ให้ก็มากจนผู้ใหญ่ยังแทบจะไม่หมด จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 13:59:47

ความคิดเห็นที่ 44 หลังจากที่ข้าวตกถึงท้อง แรงก็กลับมาฟิตเหมือนเดิม แม่อ้อได้ถ่ายรูปนี้เอาไว้ มุกเลยขอฉกมาใส่ในกระทู้นี้ด้วย จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:00:49

ความคิดเห็นที่ 45 อ.วัชระคงจะเห็นว่าเด็กๆ มีแรงกันแล้ว จึงชักชวนให้ไปเล่นซนกันด้วยการปีนเขาที่ถูกน้ำชะล้างดินส่วนหน้าออกไปจนเหลือแต่ดินดำที่นุ่มมากๆ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:01:42

ความคิดเห็นที่ 46 พี่โตยันน้องเล็ก ไม่มีใครกลัวสักคน สภาพแต่ละคนที่ไม่อยากจะบรรยาย เปื้อนดินไปทั้งตัวแต่เด็กๆ ก็สนุกมากๆ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:02:27

ความคิดเห็นที่ 47 หันกลับมาดูอีกที คุณครู คุณพ่อคุณแม่ และคุณยายที่ด้านล่าง ยืนมองด้วยความหวาดเสียว อาจารย์ยืนหัวเราะขำด้วยความพอใจ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:03:17

ความคิดเห็นที่ 48 เล่นกันอยู่นานจนในที่สุดก็ได้เวลากลับมาเป็นลูกคนกันเสียที อยากจะสมน้ำหน้าอยู่เพราะดินติดรองเท้ากันไปตามๆ กัน สภาพชุณฬี่กับน้องจั้งนั่งแคะขี้ดินออก จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:05:34

ความคิดเห็นที่ 49 ไม่ทันที่เด็กๆ จะได้เริ่มสเก็ตช์รูป ฝนก็เทลงมาค่ะ แต่อ.วัชระก็พลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสโดยให้เด็กๆ ได้เห็นความมหัศจรรย์ของธรรมชาติ เพราะสายฝนที่เทไล่มาจากพื้นที่ด้านในค่อยๆ ทำให้ป่าที่เห็นอยู่หายไป แม้แต่ต้นกล้วยที่อยู่ใกล้ที่สุดก็ยังหายไปจากสายตาเลยค่ะ แต่มันก็เป็นเพียงแค่ช่วงเวลาสั้นๆ สักสิบกว่านาที สายฝนก็ค่อยๆ หายไป เด็กๆ จึงลงมาจากรถและเริ่มเก็บรายละเอียดของภาพวาดในมือตัวเองอีกครั้ง จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:13:39

ความคิดเห็นที่ 50 นี่ืคือภาพที่เด็กๆ ได้เห็นเมื่อมีแดดออก ไอน้ำมากมายได้ลอยตัวขึ้นไปจับเป็นก้อนเมฆบนฟ้า มันจึงเป็นความมหัศจรรย์ของธรรมชาติโดยแท้ แถมยังอิงหลักวิทยาศาสตร์ได้อีกด้วยนะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:14:56

ความคิดเห็นที่ 51 น้องเล็กสี่คนกำลังเรียงแถวกันเป่าหมอกให้จางหายไป ดูเหมือนเขาจะเชื่อมั่นว่าที่หมอกหายเป็นเพราะแรงลมจากตัวของเขาเอง จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:15:51

ความคิดเห็นที่ 52 ล้อหมุนอีกครั้ง แต่ระหว่างทางกลับลงจากเขา เราเจอทางปิดเพราะไม้ล้ม ตอนนี้จึงเป็นหน้าที่ของผู้ใหญ่ทั้งคุณพ่อคุณแม่บางส่วน คุณครูหรือแม้แต่คุณยายก็ลงไปช่วยกันดึงต้นไม้เพื่อเปิดทางให้กับรถของเราค่ะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:17:54

ความคิดเห็นที่ 53 ในที่สุดเราก็มาถึงจุดหมายที่สอง บุตาปอด เพื่อมาเฝ้าดูวัวกระทิงที่ออกมากินโป่งแดงกัน จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:19:25

ความคิดเห็นที่ 54 ที่นี่มุกเกือบจะต้องทิ้งน้องภิ๋งเอาไว้เพราะเขาดันหลับ โดยที่พี่คนขับรถอาสาที่จะเฝ้าดูแลให้ (พี่คนนึงเป็นคนขับรถประจำของบ้านปฐมธรรมและอยู่กับเด็กๆ มาหลายปีแล้วค่ะ) แต่เดินไปได้ไม่นานเจ้าตัวเล็กก็ตื่นและรีบคว้ากระเป๋ามาสะพายพร้อมกระติกน้ำและเสื้อกันฝนเพื่อพร้อมลุย สภาพเส้นทางที่เราใช้เวลาสองชั่วโมงเดินไปและเดินกลับ ถึงแม้มันจะกว้างกว่าเมื่อตอนเช้า แต่ก็ลื่นและเดินยากไม่ได้น้อยไปกว่ากันเลยค่ะ แต่ความสวยงามของป่าก็ทำให้ลืมความกังวลใจทุกอย่างไปได้อย่างง่ายดาย จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:22:13

ความคิดเห็นที่ 55 อีกภาพที่ได้เห็นในมุมกว้าง ที่ฮาก็คือ เด็กๆ ของเราใส่เสื้อกันฝนกันสีปวดตามาก อ.วัชระก็ปวดตับเพราะอันที่จริงเราควรจะเตรียมพวกสีเข้มๆ โดยเฉพาะสีเขียวมากมากกว่า แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ รอบนี้ถือว่าซ้อมรอบหน้าค่อยเตรียมกันใหม่ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:24:37

ความคิดเห็นที่ 56 ระหว่างทางอาจารย์ได้หยุดเป็นระยะๆ เพื่อสอนเด็กๆ เกี่ยวกับเรื่องป่าไม้ สัตว์ป่า หรือต้นไม้ต่างๆ ไม่ใช่แค่เด็กๆ ที่ได้รับความรู้ แต่คุณพ่อคุณแม่ก็เช่นกันค่ะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:26:45

ความคิดเห็นที่ 57 เส้นใยสีทองของแมงมุม สวยงามมากๆ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:27:20

ความคิดเห็นที่ 58 หลังผ่านความทรหดของขามา เราก็ได้ปีนขึ้นหอเพื่อไปดักรอดูวัวกระทิง แต่น่าเสียดายที่วันนี้วัวกระทิงไม่มา น้องภิ๋งดูจะเศร้ามากเพราะตั้งใจไว้อย่างเต็มที่ๆ จะได้ดู แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ ถือว่าได้ฝึกความอดทนไปในตัว จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:28:30

ความคิดเห็นที่ 59 ลาก่อนค่ะ บุตาปอด ระยะหลายกิโลที่ดึงเอาพลังงานของทั้งผู้ใหญ่และเด็กไปอย่างเต็มที่ ขากลับเจอฝนเทกระหน่ำลงมาอย่างหนัก แต่ก็ได้อีกประสบการณ์ที่คงจะยากที่จะลืมได้ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:29:49

ความคิดเห็นที่ 60 ปิดท้ายด้วยภาพของน้องแสบเล็ก รอบบี้เขาโตขึ้นมาก ช่วยเหลือตัวเองได้เยอะ และยอมรับกับสภาพเลอะๆ ลุยๆ ด้วยความสนุกสนาน จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:30:39

ความคิดเห็นที่ 61 เช้าวันใหม่มาถึงอีกครั้ง จุดหมายปลายทางของเราก็คือ น้ำตกตะคร้อ จ.ปราจีนบุรีที่อยู่ในเขตพื้นที่อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ วันนี้เราไม่เหลือรองเท้าเอาไว้เดินป่าอีกแล้ว เพราะบางคนต้องทิ้งร้องเท้าไปเมื่อวาน บางคนก็ต้องซักตากเพราะมันเปื้อนจนแทบจะกลายเป็นซาก ได้ความรู้เพิ่มเติมว่าจริงๆ เราควรจะเตรียมร้องเท้าผ้าใบเดินป่าสักสองคู่ และเตรียมรองเท้าแตะแบบรัดส้นได้อีกสักคู่ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:40:56

ความคิดเห็นที่ 62 เส้นทางส่วนใหญ่ที่เห็นก็จะมีสภาพคล้ายๆ อย่างนี้ค่ะ คือมีใบไม้ปกคลุมตลอดเส้นทางเดิน มอสขึ้นเขียวเข้มดูสวยงามมาก แต่มันก็ลื่นและยิ่งต้องระวังเมื่อเราลากอีแตะไป 555 จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:42:51

ความคิดเห็นที่ 63 อีกภาพจากอีกมุม อดคิดไม่ได้ว่าถ้ามีคนมาบำรุงรักษาอีกสักหน่อย มันคงเป็นเส้นทางที่สวยงามมาก อาจารย์ได้เล่ารัฐได้ใช้งบประมาณไม่ใช่น้อยเลยในการสร้างเส้นทางนี้ แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้ดูแลมันให้ดีจนมีสภาพอย่างที่เห็น จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:44:02

ความคิดเห็นที่ 64 สะพานส่วนใหญ่ก็ทำด้วยไม้ ทำให้มีการผุพังและไม่มีคนซ่อมแซม บริเวณจุดพักชมวิวก็พุพังไปเสียหมด ทำให้ต้องใช้ความระมัดระวังในการเดินพอสมควรค่ะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:45:03

ความคิดเห็นที่ 65 ที่นี่มดเยอะมาก ชุณฬี่โดนกัดไปซะหกตัว จี้ภิ๋งไปอีกสอง ส่วนมุกก็ไปซะสาม เรียกได้ว่าเอร็ดอร่อยกันพอสมควร วันสุดท้ายต้องช่วยลูกสาวและเด็กๆ เยอะหน่อยเพราะรองเท้าไม่เอื้ออำนวยอีกแล้ว จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:46:27

ความคิดเห็นที่ 66 เดินๆ ไปก็จะเจอเส้นทางที่ปิดเดินผ่านไม่ได้ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:47:27

ความคิดเห็นที่ 67 ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากอ้อมเท่านั้น จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:47:46

ความคิดเห็นที่ 68 ในที่สุดเราก็มาถึงบริเวณหาดทรายที่เด็กๆ พอจะลงน้ำได้อย่างปลอดภัย ถึงแม้ว่าเราจะเดินไปไม่ถึงน้ำตก แต่เด็กๆ ก็มีความสุขกับการได้ลงน้ำอีกครั้ง จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:48:47

ความคิดเห็นที่ 69 ผมไม่คิดจะปล่อยมือเพื่อนของผมครับ ถ้าหล่นเราก็หล่นไปด้วยกัน จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:49:15

ความคิดเห็นที่ 70 แตะ แตะ แตะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:49:38

ความคิดเห็นที่ 71 เจ้าของแตะทั้งหลายเริ่มลงน้ำแล้วค่ะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:50:27

ความคิดเห็นที่ 72 มหกรรมการปล่อยลิงกลับสู่ป่าจึงเกิดขึ้นอีกครั้ง จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:50:52

ความคิดเห็นที่ 73 ลากันไปด้วยภาพของลิงสีเขียวที่พยายามกระเถิบก้นให้ไปเรื่อยๆ คงกะรอจังหวะที่ครูเผลอ ผมจะกระโดดลงไปซะให้หายซ่าส์ แต่ครูก็คอยจับเอาไว้ตลอดค่ะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:52:07

ความคิดเห็นที่ 74 ลากันอีกภาพด้วยความงดงามตามธรรมชาติค่ะ เห็ดป่า จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:52:38

ความคิดเห็นที่ 75 และมอสป่าค่ะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:52:57

ความคิดเห็นที่ 76 หมดแล้วค่ะ ขอบคุณมากๆ ที่ตามอ่านกันมานะคะ เอาล่ะที่นี้ก็จะขอตอบคำถามของคุณแม่บางท่านที่อยากรู้ว่ากลุ่มบ้านเรียนคืออะไร กลุ่มบ้านเรียนก็คือ Home School ค่ะ แต่อันที่จริงแล้วกลุ่มบ้านเรียนปฐมธรรมมีความคล้ายคลึงกับโรงเรียนขนาดเล็กมากกว่าโฮมสคูล เนื่องจากเป็นการทำงานร่วมกันระหว่างคุณครูและผู้ปกครอง เพราะครูจะมีหน้าที่หลักในการทำงานสอนเด็กๆ แต่ผู้ปกครองจะให้การสนับสนุนในเรื่องอื่นๆ เช่นการจัดหาซื้ออุปกรณ์ การเตรียมรถสำหรับทัศนศึกษา จะมีผู้ปกครองบางท่านเท่านั้นที่จะลงสอน เช่นการทดลองวิทยาศาสตร์(แนวบูรณาการ)โดยพ่อโก้ หรือการสอนงานประดิษฐ์งานฝีมือโดยคุณยายอารมณ์ มุกเองจะมีหน้าที่ตามติดเ็ด็กๆ ไปทุกวันศุกร์ในกิจกรรมทัศนศึกษาร่วมกับแม่อ้อ ที่ดูแลในเรื่องของหลักสูตรควบคู่ไปด้วยและเป็นเจ้าของภาพสวยๆ ที่เห็นอยู่ในกระทู้นี้ แม่เปิ้ลจะดูแลในเรื่องการจัดการศึกษา เรื่องเอกสาร เรื่องทางบัญชี การคำนวนค่าใช้จ่ายต่างๆ แม่หลินก็ support ในเรื่องของสถานที่ๆ เด็กๆ ได้เรียนหนังสือกัน หรือแม้แต่เรื่องรถตู้กับคนขับรถที่ใช้สำหรับขนเด็ก แม่หุยแม่อ้อ(วิน) ก็เหมือนกับฝ่ายจัดซื้อคอยหาอุปกรณ์ต่างๆ ที่คุณครูต้องการ มันคือการสร้างโรงเรียนเล็กๆ ที่มีคุณภาพให้กับเด็กๆ ค่ะ ลูกๆ ของเราเรียนครบทั้งแปดสาระวิชาตามเกณฑ์ของกระทรวงศึกษาธิการ (หรือมากกว่าเช่นวิชาธรรมชาติที่เราบรรจุเข้ามาด้วย) มีการวัดผลโดยเขตการศึกษา มีการสอบและทำโครงงานเหมือนกับเด็กในระบบทุกอย่าง เรามีครูหลักห้าคน ประกอบด้วยครูคนไทยที่จะสอนวิชาต่างๆ และครูต่างชาติหนึ่งคนที่สอนภาษาอังกฤษและวรรณกรรม นอกจากนั้นก็มีครูพิเศษอีกหลายท่านที่ลงสอน ดนตรีไทย โขน กีฬา และอื่นๆ สิ่งที่ต่างก็คือ เด็กๆ จะเรียนรู้โลกภายนอกเยอะ เราบูรณาการการเรียนผ่านการออกทัศนศึกษาหรือทำแผนงานและโครงงานต่างๆ เพื่อให้เด็กได้ฝึกวางแผน ฝึกคิด วิเคราะห์และแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้น ที่นี่ไม่เน้นท่องจำแต่ไม่ใช่ว่าไม่มีนะคะ อะไรที่เป็นทักษะตรงก็ยังคงเก็บเอาไว้เพราะถึงอย่างไรเมื่อเข้ามัธยมเด็กๆ ก็ต้องเข้าสู่ระบบอยู่ดีค่ะ ที่เลือกทำกลุ่มบ้านฯ เพียงเพราะเราเชื่อกันว่า สมองของเด็กในวัยประถมต้นเป็นช่วงเวลาที่สำคัญมาก เราจะป้อนข้อมูลอะไรให้กับเขา จะสอนให้เขาเป็นนักคิดวิเคราะห์ รู้เท่าทันปัญหาและใจตัวเองได้มากแค่ไหน ถึงอย่างนั้นเราก็ไม่ได้เป็นพวก hard core และบอกว่าโรงเรียนในระบบไม่ดี เพียงแต่แค่...เรามีโอกาสเท่ัานั้นเองค่ะ ที่คุณแม่ถามว่าทำัยังไงถึงจะมาจอยกลุ่มได้ คือที่นี่เรารับตั้งแต่ช่วงชั้นประถมหนึ่งเป็นต้นไป ระหว่างชั้นเรียนจะไม่ได้รับเพราะกลัวเด็กๆ จะปรับตัวไม่ได้กับระบบการเรียนการสอนแบบนี้ อีกทั้งจำนวนที่เรากะเอาไว้ก็น้อยมาก คือทุกชั้นรวมกันไม่เกินยี่สิบคนค่ะ เพราะความที่มันเป็นโรงเรียนที่ไม่ได้ทำในเชิงธุรกิจ จำนวนของเเด็กจึงไม่ใช่ปัญหาเลยแม้แต่น้อย ชั้นนึงมีกันสามสี่คนก็ได้ไม่ว่ากันค่ะ หรือต่อให้มีแค่คนเดียวก็ยังได้อยู่ ในบางกรณีเราก็มีการให้เด็กข้างนอกมาจอยกลุ่มในกิจกรรมเช่นพวก one day trip บ้างแต่ไม่บ่อยนัก และ่ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเด็กๆ ในแนวทางเลือกมากกว่า ไม่ก็เป็นกลุ่มโฮมสคูลด้วยกันที่อยากจะขอมาศึกษาแนวทางของปฐมธรรม ซึ่งเราก็ยินดีที่จะต้อนรับเสมอค่ะ หวังว่ามุกจะตอบได้คลอบคลุมแล้วนะคะ แ้ล้วไว้เจอกันโอกาสหน้าที่มุกไม่ขี้เกียจอีกค่ะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 15:12:44

ความคิดเห็นที่ 77 ขอบคุณค่ะ คุณมุก ขอถามต่ออีกนิดนะคะว่าปกติแล้วเรียนกันที่ไหน สมัครอย่างไร จะสามารถติดต่อกลุ่มได้อย่างไรและหากพ่อแม่ทำงานทั้งคู่จะสามารถให้ลูกเข้าเรียนได้มั้ยคะ จากคุณ : Tj เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 15:48:49 A:110.77.167.35 X: TicketID:351500

ความคิดเห็นที่ 78 เป็นการสอนที่ดีมากๆ เป็นกำลังใจให้ทำต่อไป และหวังว่าซักวันหนึ่ง การสอนแบบนี้จะมีไปทั่วประเทศไทย ดีอ่ะ.....ชอบมากๆ ทำไปเรื่อยๆนะคะ ชมจากใจเลย เราอยู่ที่ญี่ปุ่น การเรียนการสอนที่ญี่ปุ่นเน้นการเล่น การได้ทดลองจริง ทำจริง มันจะทำให้เด็กเรียนรู้ได้เร็ว เห็นเด็กไทยบางกลุ่มบางรร.เน้นการสอนแบบท่องจำเอาเป็นเอาตาย จำได้แต่ไม่เข้าใจ....ไม่มีประโยชน์นะคะ เห็นแล้วอยากช่วย.....อยากส่งสื่อไปให้บ้าง พวกหนังสือ จะบอกว่าหนังสือที่ญี่ปุ่นดีดีเยอะมากๆ แต่ติดตรงที่มันเป็นภาษาญี่ปุ่นนี่แหล่ะ เราก็แปลก็ไม่ได้ เป็นกำลังใจให้นะคะ เจ๋งมาก นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่รู้ว่าที่ไทยมีระบบการศึกษาแบบนี้ ปล.ถามหน่อยค่ะ เรียนจบก็ได้ใบประกาศเหมือนเรียนรร.ปกติใช่ไหมคะ? จากคุณ : คุณนายปลาดิบ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 15:52:55

ความคิดเห็นที่ 79 ขอบคุณค่ะ คุณมุก ขอถามต่ออีกนิดนะคะว่าปกติแล้วเรียนกันที่ไหน สมัครอย่างไร จะสามารถติดต่อกลุ่มได้อย่างไรและหากพ่อแม่ทำงานทั้งคู่จะสามารถให้ลูกเข้าเรียนได้มั้ยคะ จากคุณ : Tj เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 15:59:35 A:110.77.167.35 X: TicketID:351500

ความคิดเห็นที่ 80 ตอบคุณ Tj เรามีบ้านค่ะ เป็นบ้านของคุณยายของแม่หลินหนึ่งในครอบครัวปฐมธรรม ท่านให้เราเช่าบ้านทั้งหลังในราคาที่ถูกแสนถูก (อันที่จริงทีแรกก็ว่าจะไม่เก็บค่าเช่าด้วยซ้ำ แต่เราก็ยืนยันว่าควรจะทำให้เป็นระบบค่ะ) บ้านปฐมธรรมอยู่ที่ซอยศาลาธรรมสพน์ 37 แถวๆ ที่เืชื่อมระหว่างพุทฑมณฑลสายสามและสายสี่ศาลายา (นอกเมืองกันสุดๆ 555) เกือบทุกบ้านของบ้านปฐมธรรมคือการต่อยอดมาจากบ้านพลอยภูมิซึ่งเป็นโรงเรียนอนุบาลเล็กๆ สอนแนวบูรณาการค่ะ ที่เรารับเด็กจากบ้านพลอยภูมิโดยตรงเพราะต้องการรับบ้านที่มีมุมมองถึงเรื่องการศึกษาของเด็กๆ แบบเดียวกัน เพื่อที่จะได้ไม่เป็นปัญหาและเพื่อเด็กๆ จะได้เรียนตั้งแต่ป.1 ยันจบป.6 จนตกผลึกอย่างที่เราคาดหวังกันนั่นแหละค่ะ ส่วนใหญ่ที่เห็นๆ นี่ คุณพ่อคุณแม่ทำงานกันทุกคนเลยค่ะ แต่อาจจะโชคดีที่ส่วนนึงเป็นธุรกิจของตัวเอง แต่ก็มีหลายบ้านที่ทำงานประจำ ซึ่งก็ไม่ได้ติดขัดอะไรค่ะ เราไม่ได้เรียกร้องว่าทุกบ้านจะต้องสละเวลากัน เราอยู่กันเหมือนครอบครัวใหญ่ ความเข้าอกเข้าใจในปัญหาของแต่ละบ้านคือสิ่งที่สำคัญที่สุดค่ะ เวลาใครสักคนมีปัญหา เราก็ร่วมกันแก้ไขไม่ได้ปล่อยให้เป็นปัญหาของบ้านใดบ้านนึงไปเลย อย่างไรก็ตามสำหรับปีการศึกษาหน้าคือปี 2556 จำนวนเด็กในตอนนี้นั้นได้เต็มแล้วค่ะ มีบ้านที่ยื่นความประสงค์จะเรียนกันตั้งแต่ช่วงกลางเทอมหนึ่งของปีนี้ เราได้สัมภาษณ์และยืนยันการรับไปแล้วค่ะ ส่วนปีถัดไปปี 2557 ซึ่งจะเป็นรุ่นของแสบเล็กของมุก นั่นก็คาดว่าเต็มแล้วเช่นเดียวกัน แม้จะมีพี่ประถมหกจบออกไปสี่คน แต่จำนวนน้องที่เป็นน้องเล็กที่กำลังไล่เข้ามาในชั้นประถมหนึ่งก็อยู่ที่ 5 คนแล้วค่ะ ขอทำความเข้าใจนิดนึงนะคะ การที่มุกเอามาโพสที่นี่ ไม่มีจุดประสงค์ที่จะทำการโฆษณา เพียงแต่อยากจะแชร์ให้รู้ว่าในประเทศไทยเรามีทางเลือกที่เพิ่มขึ้น และเห็นว่าเป็นกิจกรรมดีๆ ที่แม้แต่เด็กเล็กๆ ในวัยอนุบาลก็สามารถทำได้เท่านั้นค่ะ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 16:05:37

ความคิดเห็นที่ 81 คุณนายปลาดิบ ขอบพระคุณมากๆ ค่ะ อ่านแล้วมีกำลังใจมากๆ เลย อันที่จริง ส่วนหนึ่งที่มุกไม่ได้เอากิจกรรมมาลงที่นี่บ่อยๆ ทั้งๆ ที่เราออกกันทุกวันศุกร์ ได้ไปพิพิธพัณฑ์ดีๆ มากมาย ก็เพราะหลายครั้งพบว่า มันมีความเข้าใจผิดจากคุณพ่อคุณแม่หลายท่านที่ส่งข้อความหลังไมค์ ไม่เชิงโจมตีแต่ก็ทำลายความรู้สึกกันบ้าง มุกกับครอบครัว รวมไปถึงทุกบ้านของบ้านปฐมธรรมไม่ได้แอนตี้ระบบการศึกษาไทยเลยแม้แต่น้อย เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นเราคงจะจัดการเรียนการสอนให้กับลูกไปจนจบชั้นปริญญา แต่เราแค่เล็งเห็นว่า เรามีโอกาสที่จะสอนให้เขาได้รู้จักกับโลกกว้างในช่วงประถมวัยเท่านั้นเองค่ะ ถึงอย่างนั้นในช่วงมัธยม เราก็เชื่อว่าจะมีโรงเรียนที่สามารถต่อยอดความรู้ให้กับลูก และตอบโจทย์ของลูกได้เมื่อเขาได้เรียนรู้แล้วว่าเขาชอบหรือไม่ชอบอะไร แค่นั้นเองค่ะที่เป็นความหวังของคุณพ่อคุณแม่ที่นี่ แต่นอกเหนือจากนั้นเราก็เป็นพ่อแม่ธรรมดาๆ นี่แหละที่ทะเลาะกับลูกบ้าง โอ๋ลูกบ้าง เอาใจลูกบ้าง ไปตามประสา ไม่ได้แตกต่างจากบ้านอื่นๆ เลยแม้แต่น้อย เด็กๆ ของเราก็เหมือนเด็กข้างนอก เวลาไปเรียนร่วมกับเด็กข้างนอกก็ไม่มีปัญหาอะไรค่ะ สามารถปรับตัวกันได้ตามปกติ เพียงแต่เราแค่จริงจังกับการทำโรงเรียนและวางแผนเพื่อให้เขาต่อยอดได้จริงๆ ถึงยังต้องอิงระบบการศึกษาของกระทรวงเอาไว้ด้วย และเด็กๆ ที่นี่นอกจากจะต้องทำข้อสอบของคุณครูให้ผ่านในแต่ละวิชา ก็ต้องสอบของเขตการศึกษาด้วยค่ะ และเขตก็จะส่งตัวแทนมาวัดผลกันถึงที่โรงเรียนเพื่ออบรมและให้ข้อแนะนำกับคุณครูและผู้ปกครองอยู่เสมอ เมื่อจบในชั้นประถมหก ก็จะได้ใบจบเหมือนกับเด็กๆ ในโรงเรียนและใช้สำหรับการสมัครเข้าเรียนในช่วงชั้นมัธยมได้ต่อไป ถึงได้บอกว่ามันเหมือนโรงเรียนค่ะ แต่เป็นโรงเรียนในฝัน โรงเรียนเล็กๆ ที่เราอยากได้เลยต้องลงมือทำ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 16:11:34

ความคิดเห็นที่ 82 ขอบคุณค่ะ อ่านแล้วชอบมากค่ะ :) จากคุณ : RiChY aNniE เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 16:11:44

ความคิดเห็นที่ 83 คุณมุกคะ แล้วหลังจากเด็กจบ ป.๖ แล้วส่วนใหญ่ไปเรียนต่อชั้นมัธยมที่ไหนคะ จากคุณ : Tj เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 16:15:40 A:103.10.229.158 X: TicketID:351500

ความคิดเห็นที่ 84 น่าสนุกจัง นึกถึงตอนเข้าค่ายสมัยเด็กๆ  เป็นกำลังใจให้นะคะ  จากคุณ : เจ้าหญิงใบไผ่ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 16:16:23

ความคิดเห็นที่ 85 ขอบคุณที่นำเรื่องราวมาแชร์นะคะ เพราะคุณคือหนึ่งในแรงบัลดาลใจการทำ Home school ให้ลูกค่ะ ตอนนี้เริ่มทำ Home school ให้ลูกชั้น ป.1 อยู่ค่ะ (พึ่งเริ่มปีการศึกษานี้)  แต่ทำครอบครัวเดียว อยู่ต่างจังหวัดไม่มีกลุ่มให้ร่วมเลย กำลังมองหากลุ่มให้ลูกอยู่ ถ้ามีอะไรช่วยแนะนำด้วยนะคะ มือใหม่โฮมสคูลค่ะ จากคุณ : ทำใจใสใส เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 16:32:39

ความคิดเห็นที่ 86 ให้กำลังใจคะ จากคุณ : MooMango เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 16:48:13

ความคิดเห็นที่ 87 เห็นเด็กๆ แล้วชื่นใจจังค่ะ อนาคตของชาติ   อนาคตของเรา  อยู่ในมือเด็กเหล่านี้ เป็นกระทู้ที่อ่านไปยิ้มไป จากคุณ : blacksatinrose เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 18:07:51

ความคิดเห็นที่ 88 ถ้าได้เรียนแบบนี้ตั้งแต่เด็กก็ดีนะ อยากเรียนมั่ง ย้อนเวลาไม่ได้แล้ว จากคุณ : La~lA~La>>Hoo เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 18:24:12

ความคิดเห็นที่ 89 คุณ Tj ตอนนี้กลุ่มบ้านปฐมธรรมย่างเข้าปีที่ห้าค่ะ คือเริ่มก่อตั้งตั้งแต่สมัยที่มีน้องป.1 เรียนกันแค่สองสามคนค่ะ ดังนั้นตอนนี้ที่โตสุดก็คือพี่ป.ห้าเท่านั้นเอง แต่ปีหน้าทั้งสี่บ้านของพี่ป.ห้าสี่คนก็เริ่มมองๆ ไว้หลายที่ ที่สำคัญส่วนใหญ่เป็นแนวในระบบวิชาการแบบ English Program ถึงตอนนั้นเราเชื่อมั่นว่าเด็กๆ จะต่อยอดได้ค่ะ ต่อให้เรียนมาในแนวระบบก็ต้องปรับตัวเมื่อขึ้นมัธยม เราจึงไม่กังวลใจกันค่ะ ถ้าถามในส่วนของมุก ยังไม่คิดเลยค่ะ ชุณฬี่อยู่แค่ป.สอง หนทางยังอีกไกล จุดหมายนึงที่วาดหวังเอาไว้ก็คือ สาธิตนานาชาติแห่งมหาวิทยาลัยมหิดล ซึ่งคาดว่าน่าจะเปิดในปี 2557 ค่ะ แต่ตอนนี้กำลังเช็คอยู่ค่ะว่ามีตั้งแต่ระดับชั้นอะไรบ้าง (หวังว่าจะเริ่มตั้งแต่มัธยมต้นนะคะ 555) จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 19:47:29

ความคิดเห็นที่ 90 คุณทำใจใสใส เยี่ยมมากๆ เลยค่ะ นับว่าเป็นคุณแม่อีกคนที่ใจเด็ดมาก (อยากจะบอกว่าเด็ดกว่าพวกมุกเยอะ) มุกแนะนำให้คุยกับเจ้าหน้าที่ของเขตการศึกษาที่ดูแลอยู่บ่อยๆ นะคะ เขาจะมีข้อมูลว่าครอบครัวไหนจัดทำบ้าง และบางกิจกรรมถ้าหาครอบครัวมาแจมได้ก็จะมีประโยชน์มากค่ะ อย่างเช่นการเล่นวงดนตรีทั้งสากลและดนตรีไทยตั้งแต่ยังเด็กๆ มันช่วยสร้างทักษะทางสังคมและการแบ่งปันหน้าที่ การรวมน้ำหนึ่งใจเดียวกันได้เป็นอย่างดี เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ คุณแม่คนเก่ง จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 19:49:42

ความคิดเห็นที่ 91 ดีค่ะดี....ทำต่อไปเถอะ เมื่อก่อนเราไม่ค่อยเข้าใจเรื่องพวกนี้เท่าไร แต่พอได้มาอยู่ที่ญี่ปุ่นได้เห็นระบบการศึกษา ได้เห็นตารางสอน (เคยไปอบรมเรื่องการเรียนระดับประถม สำหรับผู้ปกครองต่างชาติ) เห็นตารางสอนเค้าแล้วแบบ....เอิ่ม....วันๆนึงไม่เห็นเรียนอะไรเลย คือแบบ....เช้ามาถึง....อ่านหนังสือ ซึ่ง...หนังสืออะไรก็ได้ การ์ตูน อ่านเล่น แล้วแต่เด็กจะชอบ (คิดว่าเป็นการฝึกให้รักการอ่าน โดยไม่จำกัดกลุ่มหนังสือ) จากนั้นก็ค่อยมาเล่าให้เพื่อนฟังว่าอ่านหนังสืออะไรไป เนื้อเรื่องย่อๆเป็นไง น่าสนุกไหม (อาจจะกระตุ้นให้เพื่อนๆร่วมชั้นสนใจหนังสืออื่นๆเพิ่มไปจากที่ตัวเองสนใจ) จากนั้นก็มีเรียนภาษาญี่ปุ่นบ้าง แล้วก็พักเล่นนอกห้อง  ไปเรียนประดิษฐ์สิ่งของจากของเหลือใช้ ออกไปดูต้นไม้ ปลูกต้นไม้ (กิจกรรมต่างกันไปตามฤดูกาล) จากนั้นกินข้าว แล้วก็เรียนเลขบ้าง แล้วก็เล่นอีกล่ะ แล้วก็กลับบ้าน แต่เท่าที่ดู การเรียนของเค้าจะเน้นอีตอนเล่นนี่แหล่ะ เช่นนับเลข เค้าก็จะไปเก็บใบไม้ นับใบไม้ วัดขนาดกัน ทำไมใบไม้ร่วงหน้าฤดุใบไม้ร่วง ทำไมหน้าหนาวไม่มีใบ แล้วทำไมหน้าร้อนมันงอกมาใหม่ ทำไมไม่ตาย ฯลฯ สารพัดปัญหาจะออกมาจากหัวเด็ก เมื่อคำถามมากขึ้น การเรียนรู้ก็มากขึ้น นี่คือประเด็นหลักในการสอนของที่นี่ ที่ญป.จึงมีรร.กวดวิชาอยู่มากมาย เพราะอีกแง่นึง พ่อแม่ที่นี่ก็มีไม่น้อยนะคะที่คิดว่ารร.ปกติสอนวิชาการให้ลูกน้อยเกินไป จึงมีเด็กจำนวนมากที่พอเลิกเรียนจากรร.แล้วต้องไปกวดวิชากันต่อ แต่กวดวิชาที่นี่ก็น่ารักเช่นกัน ให้เด็กทำเอง ครูสอนมีหน้าที่ชี้นำ แนะแนวการสอน ไม่ใช่สอนๆๆๆๆ ให้จำๆๆๆ ตรวจๆๆ ผิดก็แก้ๆๆๆ ไรเงี่ย  เพียงแต่เค้าเน้นวิชาการมากกว่า (พวกเลข หรือคันจิ) ทุกอย่างที่เราเขียน เป็นเพียงเรื่องเล่าจากมุมมองของเราที่เห็นมา มันอาจไม่ถูกหมดนะคะ โปรดเข้าใจ  ดังนั้นพอเราเห็นจขกท.ทำการเรียนแบบนี้ เราเลยมองว่ามันเหมือนกับที่เราเห็นที่นี่ ก็เลยรู้สึกดีที่มีคนเริ่มทำ และหวังเป็นอย่างมากกกกกกกกกกกกกกกกกก ว่าซักวันหนึ่ง เด็กในประเทศไทย (แม้จะไม่ใช่ทั้งหมด) จะได้เรียนแบบนี้ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : คุณนายปลาดิบ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 19:50:10

ความคิดเห็นที่ 92 เฮ้ออ...ฮยากส่งเจ้ามิวไปบ้าง แต่ ไม่มีปัญญารับส่ง T_T น่าหนุกสุดๆ ไปเลยค่า จากคุณ : กุ๊ดจัง เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 20:16:36

ความคิดเห็นที่ 93 โหเห็นภาพแล้วนึกถึงสมัยเด็กๆเลยค่ะ บ้านอยู่บ้านนอกเกือบชายแดน เสาร์อาทิตย์ไหนพ่อแม่เข้าเมืองต้องเป็นหนีไปเล่นคลองท้ายวัดบ้าง คลองหลังสวนบ้านเพื่อนบ้าง สภาพป่าแบบนี้เลยค่ะ มันสุดๆ ไปกันกับเพื่อนๆพี่ๆละก็น้องๆสี่ห้าคน สนุกมาก จำได้ขึ้นใจเลยค่ะ ตอนนั้นเราอยู่ป.4 ป.5 เวลาหิวก็หาเก็บมะม่วง เงาะ มะขามกินกัน (จันทบุรี) น้ำในคลองใส ป่าก็ร่มรื่น คิดถึงวันวานจริงๆ แต่สมัยนี้คงปล่อยลูกสาวไปเล่นแบบสมัยเราไม่ได้แล้ว อันตรายรอบตัว T^T แต่ถึงยังไงก็อยากปลูกฝังให้ลูกรักธรรมชาติบ้างจัง ขอบคุณจขกท.ที่นำมาแชร์นะคะ จากคุณ : กระต่ายลายเสือ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 20:58:45

ความคิดเห็นที่ 94 ส่วนตัวแล้วก็อยากให้ลูกเรียน รร ทางเลือกเหมือนกันค่ะ เพราะไม่อยากให้ลูกไปเคร่งเครียดเหมือนเราตอนเด็กๆที่จบมาไม่รู้ตัวเองเก่งอะไร ชอบอะไร อยู่ ตจว เหมือนกันต่ะ อยากทำโฮมสคูลเหมือนกันเพราะไม่มี รร ทางเลือกที่นี่เลย แต่ยังไม่มั่นใจในตัวเองว่าจะทำได้ ถ้าทำก็ต้องออกจากงาน เลยมองๆ รร ที่กทม ไว้ เพราะอยากให้เค้าได้เรียนดีๆๆ แต่ก็ต้องแยกอยู่กับสามีอีก เลยไม่รู้จะทำไงดี จากคุณ : Miss Suika เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 21:10:31

ความคิดเห็นที่ 95 คุณทำใจใสใสอยู่จังหวัดอะไรคะ จากคุณ : Miss Suika เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 21:11:36

ความคิดเห็นที่ 96 คุณตื่นมาตาแป๋วคะ เราขอคำแนะนำบ้างได้ไหมคะ ว่าทำโฮมสคูลต้องทำอย่างไรบ้าง เราไม่มีลูกค่ะมีแต่หลาน เราอยากให้เค้าเติบโตขึ้นมาเป็นเด็กที่ปรับตัวไปกับโลกใบนี้ได้ มีอีคิวดี เราไม่เน้นว่าเค้าจะต้องเรียนเก่ง ได้คะแนนสูงๆ แต่เราอยากให้เค้าเป็นเด้กที่มีวุฒิภาวะทางอารมณ์ที่ดีค่ะ เราชอบการเรียนการสอนแบบนี้มาก เคยคิดอยากให้หลานไปเรียนที่โรงเรียนของ ดร.อาจอง(ไม่แน่ใจว่าเขียนชื่อถูกไหม) ที่เป็นโรงเรียนอิงหลักธรรมะ น่ะค่ะ อยากให้แต่สิ่งดีๆกับเค้า อยากให้เค้ามีธรมมะ และรักธรรมชาติค่ะ จากคุณ : กลมมี่ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 22:27:18