ความคิดเห็นที่ 1 จนพี่สาวใกล้จะจบ และเริ่มหางานทำ... พี่สาวก็ได้สมใจค่ะ มีงานทำ ไม่ไกลไหนเลยบริษัที่บอกหนูดูแลเองนั้นเอง ถามว่าตรงจุดๆนี้หนูรู้สึกยังไง? หนูเฉยๆค่ะ.. เรื่องงานหนูพอใจที่จะหาเองมากกว่า แต่มาถึงจุดๆนี้ มันทำให้หนูรู้สึกว่า พ่อแม่สปอยให้พี่สาวมากๆ ไหนจะส่งเรียนต่อ.. ไหนจะหางานให้ทำ.. และที่สำคัญคือ ซื้อรถให้ใช้ตั้งแต่พี่สาวเรียนป.โท โดยให้เหตุผลกับหนูว่า เค้าเป็นพี่สาว.. ให้เค้าก่อนนะ แม่จะได้ไม่ต้องไปส่งให้เหนื่อยด้วย ช่วงนั้นหนูเริ่มทำงานแล้วค่ะ ที่ทำงานหนูอยู่แถมอโศก เดิมบ้านหนูอยู่นนท์ ก็ไม่ค่อยมีปัญหาในการเดินทางมาเท่าไหร่ แต่แล้วแม่ก็ย้ายบ้านมาอยู่ศาลายา.. ทำให้หนูต้องไปกลับ ศาลายา-อโศก ด้วยรถเมล์ ถามถึงเวลาเดินทางหนูออกจากบ้านตี 5 และจะกลับถึงบ้านอีกทีประมาณ 2 ทุ่ม - 3 ทุ่ม หนูเคยถามแม่อยู่หลายครั้งว่า "เมื่อไหร่จะซื้อรถให้ใช้บ้าง? จะได้ไม่ต้องมาส่งตอนเช้าๆอีก " (แม่ต้องมาส่งป้ายรถเมล์ทุกเช้าค่ะ เพราะทางเข้าหมู่บ้านไม่มีป้ายรถเมล์) และทุกครั้งที่หนูถามเรื่องรถ มันก็จะเงียบหายเข้ากลีบเมฆไปซะทุกที ถามว่าทำไมหนูน้อยใจเรื่องนี้.. พี่สาวหนูทำงานที่เดียวกับพ่อ... แต่เค้าต้องใช้รถนะคะ เค้าบอกว่ากลับดึกบ้าง ทำโอบ่อยบ้าง ที่ทำงานอยู่ห่างจากบ้านไม่เกิน 5 กม. เมื่อเทียบกับหนู ที่ทำงานกับบ้านห่างกัน 40 กว่ากม. แต่หนูนั่งรถเมล์ ต่อรถสองแถว มาตลอดเกือบ 2 ปี... คำถามที่มีอยู่ในใจพ่อแม่เค้าไม่ห่วงหนูบ้างหรอ? กว่าจะถึงบ้านก็มืดแล้ว ไหนจะต้องต่อรถเข้าบ้านอีก.. แม่จะบอกเสมอว่า "สงสารพี่สาวนะ ทำงานหนัก.." หนูก็คิดในใจนะ แล้วงานหนูไม่หนักรึไงนะ? แค่ปกติหนูเป็นคนที่ไม่ชอบเล่าเรื่องที่ทำงานให้ครอบครัวฟัง เลิกงานแล้วจบเรื่องงานไม่เอาเข้าบ้านต่อ จากคุณ : If U never hurt, U never know เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 13:50:55 A:203.154.149.228 X: TicketID:353427

ความคิดเห็นที่ 2 ลองคุยกับท่านด้วยเหตุผลดูมั้ยคะ ว่าทำไมเราถึงต้องการรถยนต์ ความจำเป็นมีมากน้อยแค่ไหน เพราะบางทีการที่เราไม่เล่าอะไรให้ท่านฟังเลย ท่านอาจคิดว่าเราโอเคกับตรงจุดนั้นอยู่แล้ว แต่ก็พูดยากอะค่ะ เพราะพี่เป็นลูกสาวคนเดียวเลยไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องพวกนี้ แต่พี่ก็หาทุกอย่างด้วยตัวเองนะคะ ไม่ค่อยขอจากพ่อแม่หรอกค่ะ เพราะขี้เกียจต้องมาหาเหตุผลเพื่อขออะไรซักอย่าง หาเองดีกว่าเงินเราของของเราท่านก็ไม่ค่อยมายุ่งค่ะ ไม่อยากมานั่งเสียความรู้สึกกันทีหลังอะค่ะ อีกอย่างที่อยากบอกไว้คือ ความสุขความทุกข์ล้วนอยู่ที่ใจของเราเองทั้งสิ้นค่ะ ถ้าเราคิดเยอะมันก็บั่นทอนจิตใจเราค่ะ เมื่อเวลาที่เราเอาตัวเราไปเปรียบเทียบกับใครซักคนที่เค้าดีกว่าได้มากกว่า ใจเราก็จะเป็นทุกข์มากค่ะ และเผลอๆอาจทุกข์อยู่คนเดียวด้วยซ้ำไป เพราะงั้นคุยกันด้วยเหตุด้วยผลน่าจะดีกว่าค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : MilkyPrincess (ปึงเจ็กตี่) เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 14:00:57

ความคิดเห็นที่ 3 เข้ามากอดเจ้าของกระทู้ เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ ... ไม่ต้องน้อยใจน่ะค่ะ จากคุณ : เพราะหัวใจเราผูกพัน (เพราะหัวใจเราผูกพัน) เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 14:01:44

ความคิดเห็นที่ 4 จนเรื่องก็เกิดซ้ำเมื่อวานนี้คะ... หนูโทรให้พี่สาวออกมารับป้ายรถเมล์ข้างหน้า.. แต่พี่สาวหนูติดธุระข้างนอกอยู่ ขึ้นสเตตัสบนเฟซบุคว่า "มาทานข้าวชิวๆ" หนูก็คิด "ดีเนอะ.. ทำงานเสร็จก็ขับออกมานั่งกินข้าวชิวๆ ไอ้คนไม่มีรถก็ต้องทน ถึกต่อไป" จนถึงบ้านหนูก็ขึ้นข้อความเชิงประชดตัวเองประมาณว่า "ต้องทนมากกว่าคนอื่น ต้องเสียสละมากกว่าคนอื่น โดยไม่มีใครนึกกลับมามองว่ารู้สึกยังไง?" แนวๆนี้ค่ะ พี่สาวก็รีบเอาไปให้แม่หนูดู จนแม่ก็มาถามว่าทำไมต้องขึ้นแบบนั้น หนูก็พูดไป ผสมอารมณ์ที่มันมีอยู่แล้วว่า "แม่จะให้รู้สึกอะไรเลยหรอ.. หนูก็น้อยใจเป็น" แม่ก็มาหาว่าหนูไปด่าแม่บนนั้น หนูก็งงสิว่าไปด่าอะไรต้องไหน?? ไม่มีคำด่าเลย เพราะทั้งประโยคหนูประชดตัวเองทั้งนั้น จนมาถึงตอนเช้า ที่ปกติพ่อแม่จะมาส่งที่ป้ายรถเมล์ พ่อก็พูดเรื่องรถขึ้นมา... แล้วอยู่ๆแม่หนูก็พูดประชดมาว่า "เดี๋ยวจะซื้อให้ พรุ่งนี้ไปดูให้เลย" หนูเลยบอกไปว่า "ถ้าจะประชดก็ไม่ต้อง.." แม่หนูก็ด่าหนูใหญ่เลย ว่าหนู เป็นลูกเลว... มีความคิดเลวๆ จ้องจะจับผิดพ่อแม่ ไปกดดันพ่อแม่ให้ทำตามใจของตัวเอง หนูงงเลยนะ... น้อยใจพ่อแม่นี่ถึงกับเลวเลยหรอ? แถมแม่พูดกับหนู ขึ้นเมิง.. ขึ้นกู..เลยอ่ะ หนูก็บอกไปว่า "ไม่ต้องทำไรให้แล้ว หนูไม่ไหวเดี๋ยวก็ไปหาหออยู่เอง" แม่หนูก็บอกว่า "คำก็หอ สองคำก็หอ ให้ไปอยู่ดีมั้ย.. ชอบนักไม่ใช่หรอ ชีวิตอิสระ เนี่ย" หนูก็ไม่อยากพูดอะไรแล้วอ่ะค่ะ... มันรู้สึกแย่ แย่มากๆเลยจริงๆ หนูเข้าใจอะไรผิดมั้ยค่ะ? ถ้าหนูคิดว่า "ความรัก ต่อให้บอกว่ารักเท่ากัน.. แต่ในความเป็นจริงมันเป็นไปไม่ได้หรอก ว่าจะรักเท่ากันในทางปฏิบัติ" จากคุณ : If U never hurt, U never know เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 14:05:23 A:203.154.149.228 X: TicketID:353427

ความคิดเห็นที่ 5 .. ไม่เอาค่ะ.. ไม่คิดมากนะคะ เรื่องรถ ให้แม่ดาวน์ให้รถคันแรก เดี๋ยวผ่อนเองก็ได้ ป้าเองก็เป็น wednesday child ขี้เหร่ที่สุดในบรรดาลูกสาวทั้ง 4 แต่ป้าเป็นคนคล่อง, ทำงานหาเงินเก่งกว่าเค้าเพื่อน ทุกวันนี้พ่อแม่มีปัญหาอะไรมีแต่ป้านี่แหละ ที่ดูแลแก้ไขให้ท่าน คนอื่นๆ เห็นบอกแต่ไม่ว่าง ทั้งพ่อและแม่ปลื้มจะตาย.. แม่รู้ว่าหนูเป็นคนเก่งและเอาตัวรอด พี่สาวสู้ไม่ได้ จึงยังไม่ซื้อรถให้เท่านั้น หนทางยังอีกยาวไกลค่ะ.. แค่นี้จิ๊บๆ น่านะ .. จากคุณ : อาไน่ใจดี เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 14:12:11

ความคิดเห็นที่ 6 ส่ง link นี้ให้พี่สาวและแม่อ่านนะคะ เค้าคงมีคำอธิบายเยอะแยะต่อคำถามที่หนูสงสัย เปิดใจกว้างฟังเค้าหน่อยว่าทำไมอย่างไร หนูอาจจะได้ยินเหตุผลและเข้าใจมากขึ้น หรือถ้าเค้าอธิบายได้ไม่โดนใจหนูก็จะได้คำตอบว่าหรือรักไม่เท่ากัน :) ให้คุณแม่และพี่สาวได้มีโอกาสอธิบายอาจจะดีกว่าให้พี่นั่งเดาให้นะคะ โชคดีนะคะ :) จากคุณ : mokkara's mom เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 14:25:11

ความคิดเห็นที่ 7 เข้ามาเห็นใจด้วยคน... เพราะส่วนตัวก็รู้สึกว่าแม่จะรักพี่สาวมากกว่าเหมือนกัน.. ทำทุกอย่างให้พี่สาวหมด...แต่กับเรานี่ มีแต่เราเป็นฝ่ายให้.... งานที่ทำเงินดีมั๊ยคะ...  มีภาระอะไรต้องรับผิดชอบมากมั๊ยคะ... ถ้าไม่มี แนะนำ เก็บเลยค่ะ... ยิ่งเงินเดือนเยอะๆ ยิ่งดี ใช้เวลาไม่นานก็จะมีเงินออกรถมาใช้เป็นของตัวเอง น้อยใจ..เข้าใจค่ะ จากที่อ่านเรื่องราวมา  แต่ถ้าทำอย่างที่แนะนำได้... จะเปลี่ยนจาก "..น้อยใจ.."  เป็น  "...ภูมิใจไม่น้อย..." เลยค่ะ อดทนนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ... ^^ จากคุณ : Nafiead เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 14:26:12

ความคิดเห็นที่ 8 หนูขอบคุณนะคะ ที่เสียเวลาเข้ามาอ่าน... หนูลองคุยแล้ว.. ไม่ว่าจะเรื่องรถ เรื่องหอ เคยบอกแล้วว่า "หนูเหนื่อยจะการเดินทางมาทำงานนะ" แต่มันไร้ผลจะ มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย บอกว่าจะออกมาอยู่หอ เค้าก็ไม่ให้... กลัวมาอยู่กับแฟน พอจะขอรถ เรื่องมันก็จะเงียบหายไปจริงๆค่ะ คุยเรื่องรถตั้งแต่ปีที่แล้ว แต่หนูอาจจะคุยทีเล่นทีจริงไปรึเปล่า? มันเลยกลายเป็นแบบนี้ ตอนแรกพ่อจะดาว์นแล้วให้ผ่อน หนูก็บอกตามจริงค่ะว่าไม่สามารถหรอก.. จากนั้นแม่ก็บอกว่าจะซื้อให้ราคาเท่ากับที่ซื้อให้พี่สาวนั้นแหละ แล้วมันก็เงียบไป จนมาระเบิดลงเมื่อวานนี่แหละค่ะ... จากคุณ : If U never hurt, U never know เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 14:30:11 A:203.154.149.228 X: TicketID:353427

ความคิดเห็นที่ 9 เงินเดือนตอนนี้ 18XXX ค่ะ ภาระตอนนี้ยังไม่มี.. มีแต่ค่ากินใช้ ค่าเดินทาง(อันนี้หนักค่ะ) ให้แม่ทุกเดือน และเก็บเงินเรียนต่อป.โทค่ะ mokkara's mom ... อยากส่งนะคะ แต่เดี๋ยวหนูจะโดนด่าว่าเอาเค้ามาประจานอีก ขนาดในเฟซบุคหนูยังไม่ได้เอยถึงใครเลย นอกจากประชดตัวเอง ยังโดนซะขนาดนั้น... T^T จากคุณ : If U never hurt, U never know เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 14:35:20 A:203.154.149.228 X: TicketID:353427

ความคิดเห็นที่ 10 ทุกปัญหาต้องมีทางออก ค่อยๆคิดค่อยๆตัดสินใจ ทำทุกอย่างแบบมีสติ เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : คุณพ่อน้องพิซซ่า เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 14:39:42

ความคิดเห็นที่ 11 เงินเดือน 18xxx อย่าเพิ่งผ่อนรถเองเลยเนอะ ค่าใช้จ่ายที่ตามมามันเยอะ เก็บสะสมไว้ดีกว่า คือ พ่อแม่เรื่องรักลูกไม่เท่ากัน พี่ว่าเป็นอยู่แล้วค่ะ พี่เป็นแม่ลูก 2 พี่ก็เป็น คือมันจะมีคนที่รัก แล้วก็มีคนที่ห่วง อาจจะเป็นคนละคนก็ได้ บางทีน้องอาจจะเป็นหญิงแกร่ง หญิงเก่ง ไม่ค่อยอ้อน ผิดกับพี่สาวที่ชอบเจ๊าะแจ๊ะ อ้อนหรือเปล่า บางทีมันทำให้แม่เค้าสนิทอ่ะค่ะ ส่วน้อง แม่อาจจะรู้สึกว่า เก่งแล้ว ดูแลตัวเองได้ เลยไม่ค่อยอะไร อ่ะค่ะ บางทีต้องดูการแสดงออกของเราด้วยนะคะ น้อยใจได้ แต่อย่าคิดมากนะคะ พี่เป็นกำลังใจให้นะ....มามะ เด๋วกอดให้ชื่นใจ จากคุณ : saturn_eyes เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 14:41:54

ความคิดเห็นที่ 12 มีวิธีนึงที่ได้ผลสำหรับคนที่สื่อสารไม่เป็นนะ ใกล้วันแม่แล้วด้วย ทำการ์ดสักใบ เขียนความในใจให้หมด เขียนตรงๆอย่างที่คิด บางครั้งตัวอักษรทำหน้าที่สื่อสารได้ดีกว่าเสียง จากคุณ : แม่น้องฟ้าใส (มามี๊ตัวกลม) เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 14:43:03

ความคิดเห็นที่ 13 ในความเป็นจริงก็เป็นแบบนั้นแหล่ะครับ มันยากที่จะทำทุกอย่างให้เท่ากัน ตอนเด็กๆ พ่อแม่ซื้อของทุกอย่างเป็น 2 ชิ้นให้ลูก 2 คน ไปไหนใส่ชุดเดียวกัน เหมือนเป็นฝาแฝด แต่พอโตมาความแตกต่างก็มีมากขึ้น การเรียนการเข้ามหาลัย พ่อแม่ก็คงพยายามจะทำให้เหมือนกัน แต่บางครั้งอาจจะมีความจำเป็นบางอย่าง เช่นเงินทองอาจจะไม่เพียงพอจะซื้อให้ทั้ง 2 คน หรืออย่างอื่น ท่านอาจจะพยายามนะครับ แต่เราก็อาจจะยังคิดว่าไม่เท่ากัน แต่ท่านมาส่งทุกวันก็แสดงว่าท่านก็รักนะครับ ลองค่อยๆคุยกันดีๆ อย่าเพิ่งน้อยใจ ถามเหตุผลท่านตรงๆ แล้วลองคิดกลับกันนะครับ ว่าหากเรามีลูกสาว 2 คน ต้องลำบากทั้งคู่ ในสายตาพ่อแม่ คนนึงกลับดึก คนนึงบ้านไกล แต่สามารถช่วยค่ารถได้คนเดียว เราจะยอมซื้อรถให้ลูกคนนึง แต่ลูกคนนึงอาจจะน้อยใจแบบนี้ หรือเก็บเงินไว้โดยไม่ช่วยลูกซักคน เพื่อให้ดูเหมือนรักลูกเท่ากัน จากคุณ : เจ้าชายเจ้าสำราญ เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 14:47:03

ความคิดเห็นที่ 14 เข้าใจค่ะ แต่ของเรากลับกัน เราเป็นคนโต มีน้อง แม่เราพูดตั้งแต่เด็ก ๆ ว่าแม่มีเงินส่งให้เรียนถึงแค่ป.ตรี เท่านั้น ถ้าอยากเรียนต่อต้องหาเอง เรารู้ตัวมาตลอดว่าถ้าจบแล้วต้องรีบหางานทำ 2ปีที่แล้วเราสอบป.โทได้เป็นมหาวิทยาลัยของรัฐ (จริง ๆ ก็เป็นที่เดิมกับที่เรียนป.ตรี) เราดีใจมาก แต่เวลานั้นแม่เราอยากให้ซื้อที่ข้างบ้านเพราะเค้าขายถูก กลายเป็นว่าต้องมากู้เงินซื้อที่ ส่วนเรื่องเรียนต่อ คงไม่ต้องพูดถึง แม่บอกว่าเดี๋ยวน้องทำงานแล้วให้น้องช่วย แต่ชีวิตน้องปัจจุบัน ตั้งแต่เรียนจบมาประมาณ 2 ปี เปลี่ยนที่ทำงานมาแล้ว 4 ที่ บอกว่าทนกับที่ทำงานไม่ได้ แล้วตั้งแต่ก่อนเรียนจบจนปัจจุบันถ้าน้องมีปัญหาเรื่องเงินก็ต้องเป็นเราหรือแม่ที่ต้องเคยให้ตลอด แต่พอถึงคราวตัวเอง แม่บอกว่าอย่าไปยุ่งกับเงินของน้อง -*- เราเป็นคนไม่ค่อยพูด แต่เสียใจตลอดเวลา ส่วนพ่อเหมือนเรามากบางทีอยากมองหน้าพ่อแบบไม่ต้องพูดอะไรแล้วร้องไห้อย่างเดียว แต่ไม่กล้า เลยต้องร้องไห้กับแฟน (แต่งงานแล้ว) ตลอด เค้าก็คอยปลอบ ปัจจุบันเราทำงาน มีรถผ่อนกับแฟน กำลังจะซื้อทาวน์เฮ้าส์ (มือสองทั้ง 2 อย่าง) แล้วกำลังท้องอยู่ มีคนพูดเสมอว่าพอมีลูกแล้วจะรู้สึกรักแม่ แต่เราพูดตรง ๆ ว่าเราไม่เคยรู้สึกอย่างนั้นเลย ไม่ใช่ว่าอกตัญญู แต่ว่าเรามีหน้าที่อะไรก็ทำไป ส่งเงิน ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบ ก็ทำไป อย่างล่าสุดช่วงที่กลับบ้านที่ ตจว. น้องเป็นสาเหตุทีี่่ทำใ้ห้เราทะเลาะกับแม่ จนเราต้องหนีกลับมาก่อน ร้องไห้ตลอดระยะเวลาที่เดินทางประมาณเกือบ 5 ชั่วโมง แฟนก็ปลอบตลอด ไม่ให้คิดมากเพราะกำลังท้องอยู่ด้วย ตอนนี้ยังคิดอยู่เลยค่ะว่าวันแม่นี้เราจะกลับไปทำไมในเมื่อเราเป็นอากาศธาตุไปแล้ว จากคุณ : Juki_black เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 15:02:20

ความคิดเห็นที่ 15 หนูอ่านแล้วอยากจะร้องไห้เลย ขอบคุณทุกท่านมากๆนะคะ คุณพ่อน้องพิซซ่า ... ขอบคุณมากๆค่ะ ^^ saturn_eyes ..... ถูกเลยค่ะ หนูเป็นคนที่ไม่ชอบพูดและปรึกษาใคร ไม่เจ๊าะแจ๊ะจ๊ะจ๋าส่วนมากจะแก้ปัญหาด้วยตัวเองมาตลอดค่ะ ไม่เคยขอความช่วยเหลือใครจริงๆ ไม่ว่าจะเงินหมด แฟนทิ้ง เป็นหนี้บัตร เคลียร์ด้วยตัวเองมาตลอดเลยค่ะ แม่น้องฟ้าใส (มามี๊ตัวกลม) .... เลยลองแล้วค่ะ เค้าก็เขียนตอกกลับมาเล่นเอาหนูจุก พูดไม่ถูก ไปไม่เป็นเลย... เจ้าชายเจ้าสำราญ .... เราเข้าใจในจุดนี้ค่ะ เพราะเมื่อก่อนมันใช่อย่างที่คุณพูดเลย แต่มาเปลี่ยนตอนเริ่มเรียนมหาลัยนี่แหละค่ะ พี่สาวอยู่หอ หนูจะอยู่บ้านตลอดเพราะเลือกมหาลัยที่ใกล้บ้าน มันมาเปลี่ยนก็ตอนนี้แหละ Juki_black .... หนูก็ชอบร้องไห้กับแฟนค่ะ เมื่อวานที่เกิดเรื่องแฟนก็อยู่ด้วย จากคุณ : If U never hurt, U never know เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 15:31:25 A:203.154.149.228 X: TicketID:353427

ความคิดเห็นที่ 16 มีลูกหลายคนต้องคิดหนัก ๆ นะคะเนี่ยว่าจะทำยังไงให้ลูกไม่รู้สึกแบบนี้ > <" อย่าว่างั้นงี๊เลยค่ะ เรายังรู้สึกว่าแม่ไม่รักเราซักจี๊ด กลับไปรักเด็กที่เคยเลี้ยงมากกว่า เอาอกเอาใจกันสารพัด หอมกันกอดกัน แต่กับเราไม่เค๊ยไม่เคย คิดไปก็เท่านั้น พอมีลูกเองแล้วก็เข้าใจ ใครจะไม่รักลูกได้ บางทีอาจจะเพราะเรามีข้อผิดพลาดของเราเองด้วย คือเราไม่ออเซาะฉอเลาะ ไม่เข้าหาเค้า เค้าเฉยเราก็เฉย เค้าไม่โทรเราก็ไม่โทร เลยเป็นที่มาของความห่างเหิน พอมีหลานก็เหมือนเป็นสะพานเชื่อมความสัมพันธ์ได้หน่อย จากคุณ : rainswatch เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 15:53:43

ความคิดเห็นที่ 17 เก็บของแล้วย้ายออกมา แต่ๆๆๆ ต้องคิดว่าเอาตัวรอดได้ หนักแน่นและต่อสู้กับปัญหาเพียงลำพังได้ บางที ถ้าหนูย้ายออกมา แล้วปล่อยให้เวลาเป็นตัวตัดสินใจ พอกลับไปบ้านวันหยุด บรรยากาศอาจจะดีกว่านี้ อายุก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ว ทำงานแล้ว ลองดูค่ะ เก็บเงินซื้อด้วยตัวเอง อย่ามัวแต่น้อยใจ  สู้เอาความน้อยเนื้อต่ำใจ มาเป็นแรงผลักดันให้ชีวิตน้องดีกว่าค่ะ เอาใจช่วย จากคุณ : แม่หญิงฟุ้งซ่าน เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 16:18:14

ความคิดเห็นที่ 18 พี่ขอเป็นกำลังใจให้น้องนะคะ พ่อแม่อาจเป็นห่วงลูกไม่เท่ากัน แต่ยังไงท่านก็รักค่ะ พี่ว่าใจเย็นๆค่อยคิดแก้ปัญหานะ ส่วนเงินเดือนของน้องตอนนี้ ถ้าออกมาใช้ชีวิตเอง ก็เหนื่อยเหมือนกันนะ พี่ว่าอยู่บ้านไปก่อนดีแล้ว จากคุณ : Cha-Plu เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 16:21:31

ความคิดเห็นที่ 19 ออกมาอยู่หอใกล้ที่ทำงานเพื่อประหยัดค่าเดินทางและเวลาในการเดินทาง ซื้อรถ 1 คันมันไม่ใช่แค่ซื้อแล้วจบ ค่าดูแลอีกมากมายก่ายกอง ออกมาอยู่ข้างนอกจะได้ไม่ต้องอยู่ในสภาวะที่เห็นแล้วรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ สู้ ๆ ค่ะ จากคุณ : ก้างติดคอ เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 16:45:49

ความคิดเห็นที่ 20 เงินเดือน18xxx จ่ายค่าน้ำมันไหวเหรอคะ เดินทางวันละ40กม เราว่าอย่าเพิ่งดีกว่านะ ทางสะดวกที่สุดคือหาเช่าที่พักใกล้ที่ทำงานดีกว่าค่ะ จากคุณ : JingleJ เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 17:00:20

ความคิดเห็นที่ 21 คิดเหมือนหลายๆ ท่านนะคะ   ว่าน้องเป็นคนแกร่งดูแลตัวเองได้ดี บวกกับนิสัยเป็นคนเฉยๆ เงียบๆ   และแก้ปัญหา  ทำอะไรด้วยตัวเองมาโดยตลอด พ่อและแม่จึงไม่ห่วง  ไปห่วงคนที่คิดว่าน่าห่วงกว่า พ่อและแม่  ไม่ใช่ไม่รักหรอกค่ะ  รักแหละ  แต่ว่า.... แม่พี่เคยบอกว่าลูกก็เหมือนนิ้วมือ  สั้นยาวไม่เท่ากัน เก่ง ฉลาด  สามารถไม่เท่ากัน ...... ลองคิดไปอีกมุมสิคะ  ดีแค่ไหนที่เราเอาตัวรอดได้ เป็นคนที่พึ่งพาตัวเองได้ทุกเรื่อง  น่าชื่นชมออก พี่ว่าน้องเป็นผู้หญิงเก่งอีกคนนึงแล้วนะคะ จงหัดภูมิใจในตัวเองนะคะ .... คนดี ใจของเรานี่นะ  พี่จะบอกว่า  ควบคุมมันให้ดี คิดบวกๆ มันจะมีความสุข   คิดลบๆ มันจะทำให้ทุกข์และเศร้าหมองจ้ะ จากคุณ : ดอกหญ้าสีม่วง เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 17:06:15

ความคิดเห็นที่ 22 บ้านกับที่ทำงาน ไกลกันมาก อยู่หอดีกว่าครับ  อย่าซื้อเลยรถ แต่ยังไงเสีย คุณจขกท ตั้งสติก่อนนะ อย่าเสียใจที่พ่อแม่ลำเอียงเลย พ่อแม่ก็มีเหตุผลของเขา ที่ลูกอย่างเราไม่เข้าใจหรอก   ทำใจให้สบาย ๆ แล้วคุยกับพ่อแม่ด้วยเหตุผล นะครับ ว่ามันเหนื่อยมากที่ต้องไปกลับ ส่วนเรื่องอื่น ๆ ให้มันผ่านไปเถอะ อยากไปอยู่หอ วันเสาร์อาทิตย์ก็จะกลับมาบ้าน ค่าใช้จ่ายออกเองอยู่แล้ว  พูดด้วยเหตุผล แล้วอย่าเก็บสิ่งที่เราทุกข์มาเป็นอารมณ์ พูดนะง่าย แต่ทำนะยาก  แต่เชื่อเถอะเวลาที่ผ่านไปจะทำให้เราเข้าใจชีวิตที่ผ่านมา จากคุณ : 007 (panaratb) เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 17:13:00

ความคิดเห็นที่ 23 งั้น ลองเปลี่ยนหางานที่อยู่ใกล้ๆบ้านดีไหมครับ อาจจะแก้ปัญหานี้ได้ ไม่ต้องเดินทางไกล ไม่เหนื่อย ไม่ต้องใช้รถ กับทางบ้านก็คงไม่ว่าอะไร เหมือนจะไม่มีข้อเสียอะไร จากคุณ : เจ้าชายเจ้าสำราญ เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 17:18:12

ความคิดเห็นที่ 24 อื่ม ภาวะยังอาจจะไม่มากพอเท่าหลายความเห็น ตอนแรกอ่านไปคิดว่า ลองบอกเขาตรงๆรึยัง ซึ่งถ้าบอกไปแล้วเข้ากลีบเมฆ เราก็คงอยากไปอยู่หอเหมือนกันแต่เรื่องรถคงไม่เอา ภาระเยอะ ลองอยู่เองแต่ก็ต้องยอมรับสภาพหากว่าไปไม่รอดขึ้นมาจะทำยังไง ก็ไปแบบไม่ประชด บอกว่าเหนื่อยนั่งรถ ขอลองดูก่อน ถ้าทนคิดถึงพ่อกับแม่ไม่ไหวจะกลับมานะ (แสดงดราม่าลูกแหง่เล็กน้อย) ส่วนตัวไม่ได้อยู่บ้านตั้งแต่มอปลายแล้ว อยู่ประจำ กับเรียนมหาลัยที่กรุงเทพ เลยไม่มีปัญหาเรื่องแบบนี้น่ะ ตัวเรามีพี่ชายคนนึง เราอยากได้อะไรจะทำอะไรเราก็พูดตรงๆ พี่ชายจะขี้น้อยใจ ไม่ค่อยพูด ก็อาจจะมีบ้างที่เขาจะคิดเหมือนกันว่าทำไมไม่ได้เหมือนเรา อย่างตอนจะออกรถแม่ตั้งใจจะซื้อให้เรา แต่แม่มาพูดว่าซื้อให้พี่เขาก่อนนะ เขากลับมาช่วยทำงานที่บ้าน ให้เป็นกำลังใจ เราก็โอเค ขี่มอไซด์ไปทำงานต่อไป ฝนตกแล้วค่อยยืม แต่ติตรงที่พี่เรามันขี้งกมาก แทบจะต้องเขย่งเท้าเหยียบคันเร่งกลัวรถจะช้ำ ขอยืมทีก็ไม่ยากจะยืมถ้าไม่จำเป็นจริงๆ เอามอไซด์ไปสบายใจกว่า หลังๆมามันเล่นเอามอไซด์ไปไว้ที่จอดรถ(เช่าที่จอดค่ะ)แล้วขับรถยนต์ออกไป กรรมของเวรก็ต้องมาปั่นจักรยานแทน ปั่นไปปั่นมาจนหาสามีได้ ตอนนี้มีครบทั้งบ้าน ทั้งรถยนต์(แถมด้วยฮาร์เล่ย์อีกคัน) ทั้งลูก แฮปปี้ ไม่ต้องง้อใครแล้วล่ะค่ะ อย่าให้ใจหม่นหมองไปเลย คนอื่นเขาไม่รับรู้ด้วย ก็อย่าทำให้ตัวเองแย่เพราะความคิดตัวเองไปด้วยเลยจ้า สู้ๆ จากคุณ : แม่จะซิ่ง เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 17:18:38

ความคิดเห็นที่ 25 เราเข้าใจความรู้สึกของ จขกท.ดีเลยค่ะ เพราะเราก็ลูกสาวคนที่2 มีพี่สาวละก็น้องชาย ตอนเด็กๆก็ไม่คิดอะไร พอโตขึ้นคิดหนักเลยค่ะจนมีช่วงนึงเราไม่เอาครอบครัวเลย ไม่เอาเลยจิงๆ พี่สาวเราเป็นหลายคนแรกของตระกูล ส่วนน้องชายเราเป็นหลานชายคนสุดท้อง ตั้งแต่จำได้พี่สาวเราเกลียดเรา(เค้าอยากได้น้องชาย) เสื้อผ้าอะไรก็ได้ใช้ต่อจากพี่สาว บ้านเราฐานะปานกลางค่ะ พี่เราโดนตามใจเพราะเป็นหลานคนแรก พอเราเกิดมาเค้ารู้สึกเหมือนโดนแย่งค.รัก แต่พี่เราเรียนเก่ง เราเรียนปานกลาง แบบไม่หมกหมุ่นและไม่คาดหวัง555 ช่วงม.ต้น-ม.ปลาย เราไม่เอาครอบครัวเลยค่ะ เราเล่นบาส ป่วยก็ไปเล่น แบบไม่อยากอยู่บ้าน ขี่มอไซเพื่อนไปคว่ำ4รอบ แม่เลยตัดสินใจให้เราไปเรียนขับรถจะได้ไม่ขับมอไซอีก พี่สาวเราไม่ยอม ง่ายๆอิจฉาน่ะแหละก็เลยต้องไปเรียนพร้อมกัน พี่สาวเราเรียนเก่งนะแต่ทักษะการเอาตัวรอดไม่มี เป็นคนตรงๆ1+1ต้องเป็น2 ไรงี้ พอพี่เราต่อโทต้องมาเรียนที่กทม. ป๊ากับแม่ก็ให้รถที่บ้าน1คันให้พี่สาวเราๆก็เออช่างมัน555 ขับได้ขับไปค่าน้ำมันก็แพงรถก็ติด ไม่เห็นจะดีตรงไหน (คือเราก็อยากได้รถ แต่พยามหาข้อเสียจะได้ไม่อิจฉา) ญาติพี่น้องเราก็รักพี่สาวเรามาก ตามใจเพราะหลานคนแรกอ่ะ เค้าจะบอกว่าเราต้องทำให้ได้แบบพี่นะ ขยันให้ได้แบบพี่สิ ดูพี่เป็นตัวอย่างสิ ทำไมไม่อ่านหนังสือ เราก็เลยตอบไปว่า "มันไม่ใช่แนวหนูอ่ะ สายวิทย์กะศิลป์ความติสมันต่างกัน"คือเราเรียนภาษา พี่เราเรียนวิทยาศาสตร์ แม่เคยบอกว่าเราหัวดีกว่าพี่สาวเยอะแต่เราขี้เกียจ55555 จนตอนนี้เรามาเรียนต่างประเทศมีแต่คนบอกแม่ว่าเหมือนปล่อยเสือเข้าป่า ตราหน้าเราไว้เยอะเหมือนกัน แต่เราก็เฉยๆนะเราก็ไปเรื่อยๆ พี่สาวเราก็พยามเรียนอย่างหนักเพื่อจะมาต่างประเทศบ้าง คล้ายๆเหมือนแข่งกันเรียน แต่พี่สาวเราแข่งอยู่คนเดียว5555 แถมขู่เราว่าถ้าเราเรียนไม่จบกลับมานะจะโดนเหยียดหยามไปตลอดชีวิต ดูพี่สาวเราสิ เมื่อวานขอแม่คุยโทสับกะเราบอกส่าเนี่ยนะแม่ซื้อนิวไอแพทให้ อย่างงู้นอย่างงี้ พอเราคุยกะแม่พี่เราก็มาถามแม่ว่า เรามีปัญหาหรอที่แม่ซื้อไอแพทให้พี่ ประมานอยากให้เราอิจฉา ก็ตลกดี แต่เราก็รักพี่เรานะ ถึงเค้าจะได้อะไรมากกว่ามองดูแล้วไม่เท่าเทียม แต่เราคิดว่าของๆเราเดี๋ยวมันถึงเวลามันก็มาเอง พยามคิดถึงข้อเสียของๆที่พี่สาวเรามีแล้วถ้าเรามีข้อเสีย มีอะไรบ้าง ละข้อดีล่ะ เอามาหักลบกัน..ละก็ปลง นอกเรื่องมาเยอะจะสรุปว่าเราเข้าใจ จขกท. เพราะเราก็โดนเปรียบเทียบ โดนเยอะอ่ะ พี่สาวเราโหดร้ายมาก55 แต่ความเป็นพี่เป็นน้องเมื่อไหร่เค้ามีทุกพี่สาวเราวิ่งแจ้นมาหาเราคนแรก ขนาดเกลียดเรานะ เราว่าของที่พ่อแม่ซื้อให้กะของที่เราหามาได้ด้วยตัวเองความรู้สึกรักษาของมันต่างกันนะ เป็นเราๆจะไม่อยากให้แม่ซื้อรถให้ เราทำงานเราเก็บเงินซื้อเอง ลองคิดว่าถ้าซักวันเราไม่มีใครแล้ว เราก็ต้องอยู่ด้วยตัวเอง งั้นเริ่มต้นยืนด้วยตัวเองตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่า ...สู้ๆนะ จากคุณ : BJBJ เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 17:25:53

ความคิดเห็นที่ 26 ขอ.....กอด........เจ้าของกระทู้หนึ่งทีค่ะ สู้ สู้นะค๊ะ จากคุณ : ginko เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 18:19:55

ความคิดเห็นที่ 27 น้องหัวดีไหม เกรดดีไหม ภาษาอังกฤษได้ไหม หาทุนเลย ไปเรียนต่อต่างประเทศ ทุนเยอะไปที่ไม่ผูกพัน ไม่ต้องกลับมาใช้ ทุนต่างประเทศ ยิ่งมีงานทำเเล้วยิ่งดี มีหลักฐานสนับสนุนประสบการณ์ บางทุนให้กันปีหนึ่ง ซื้อรถได้คันกว่าๆเลยนะ เป็นเหตุผลให้ออกจากวังวนตรงนี้อย่างนิ่มนวล ไม่ได้ยุให้เเตกกันนะ เเต่คิดว่าพ่อเเม่เจ้าของกระทู้ทำไม่ถูกเหมือนกันเเค่อ่านจากทีคุณเล่านะ ไม่รู้คุณเล่าเข้าข้างตัวเองมากหรือเปล่า ถ้าจะซื้อรถให้จริงๆ ทำไมไม่ให้ซื้อให้คุณซึ่งต้องทำงานไกลบ้าน เเล้วเเม่ไปส่งพี่สาวเองเเทน ในเมื่อพี่สาวยังไม่มีรายได้เลย เเล้วไปเรียนมันคงไม่ต้องไปทุกวัน นั่งรถสาธารณะไปก็ได้ หรือไม่ก็ไม่ต้องซื้อให้ทั้งคู่ พอทำงานเเล้วก็ซื้อดาวน์ให้ทั้งคู่ เเล้วไปผ่อนกันเอาเองถ้าลูกๆต้องการ ไม่ใช่ซื้อเเบบนี้ เเต่เป็นดิฉัน จะไม่ซื้อรถค่ะ ออกไปอยู่หอใกล้ที่ทำงานเเบบความคิดเห็นอื่นๆว่า ประหยัดเวลา ประหยัดสุขภาพที่ต้องตื่นเช้ากลับมืด ใช้ร่างกายอย่างถนอมหน่อย อย่าคิดเเต่ว่าอยากได้รถ เพราะพี่สาวได้ เราต้องได้บ้าง ดูที่ตัวเราเป้นหลักดีกว่า ซื้อดาวน์มาให้เเล้ว หรือซื้อขาดเลยก็ตาม ค่าน้ำมันมันคุ้มกันไหม เรารับผิดชอบตัวเองได้หรือเปล่า รู้ว่ามันยาก เเต่อยากให้คุณมองตัวเองเป็นหลัก อย่าไปเปรียบกับพี่สาวเลยค่ะ ถ้าคุณคิดว่าพีสาวสปอยล์เเบบนี้ วันหน้าก็ผลได้กับตัวเขาเอง ส่วนคุณถ้าหนักเอาเบาสู้ ช่วยเหลือตัวเองได้ มันก็ดีกับตัวคุณระยะยาวเองนั่นเเหละ คุณมีเเฟนเเล้ว ดูเเฟนให้ดีๆ ดูให้ถ่องเเท้ ถ้าเป็นคนเหมาะกับคุณจริงๆ วันหน้าเเต่งงานไป ไปหาสร้างเอาข้างหน้า ภูมิใจ ดีใจกว่าเยอะค่ะ คุณจะได้ไม่ต้องทุกข์ร้อนกับความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจของตัวเอง คำเเนะนำเเบบนี้ ดิฉันรู้ดี มันเหมือนขายฝัน เเต่ทุกข์สุขอยู่ที่ใจเราจริงๆนะ พูดเบบคนไม่ได้ฝักใฝ่ศาสนาอะไรใดๆทั้งสิัน พูดเหมือนคนที่เคยผ่านมาด้วยเรื่องเราคิดไปเองมาเเล้ว(ไม่ใช่เรื่องเเบบของคุณ เเต่เปรียบประมาณกันได้) ตอนนี้ดิฉันก็ยังอยากได้ อยากมี อยากเป็น เเต่พอคิดว่า ใจเราเท่านั้น ที่ต้องปรับความคิด มันก็ดีขี้นค่ะ จากคุณ : Pixiepasta เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 20:16:44

ความคิดเห็นที่ 28 หากอใกล้ที่ทำงานแล้วแยกออกมาค่ะ เราเปลี่ยนเค้าไม่ได้ ก็อย่าไปหวังให้เค้าเปลี่ยน เลิกเฝ้าถามตัวเองว่าทำไมแม่รักไม่เท่ากัน เอาแรงนั่นมาผลักดันตัวเองไปข้างหน้า สักวันจะเป็นวันของเราค่ะ สู้ๆ เราผ่านมาแล้ว เมื่อเลิกถาม เลิกหาคำตอบ สภาพจิตใจจะดีขึ้นเอง จนวันนี้เรามาไกลกว่าคำว่าแม่รักเรามั้ย และเราไม่แคร์หรือร้องขอความรักนั้นแล้วค่ะ จากคุณ : เขียนบน iPhone (Oohopank13) เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 22:27:10

ความคิดเห็นที่ 29 เข้ามากอดค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ  ทุกอย่างมีทางแก้ขึ้นอยู่กับวิธีที่เราจะเลือก ^^ ไม่รู้จะแนะนำยังไงไม่มีประสบการณ์เรื่องพี่น้องเลย จากคุณ : มิสพรหล้า เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 22:53:10

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณกำลังใจจากทุกๆท่านนะคะ อ่านแล้วรู้สึกดี.. บางความคิดเห็นทำน้ำตาคลอเบ้าเลย ซึ้งใจค่ะ.. ขอบคุณมากจริงๆ rainswatch : มันคือนิสัยของหนูเลยค่ะ หนูไม่เคยอ้อนใคร (แต่อ้อนแฟน) พ่อกับแม่ไม่สนิทค่ะ มีเรื่องอะไรหนูจะไม่เล่า.. ถ้าเค้าไม่ถาม อาจจะเป็นนิสัยหนูด้วย แม่หญิงฟุ้งซ่าน : หนูคิดแบบนั้นมาตั้งนานแล้วค่ะ รอวันที่พร้อมจริงๆ หนูคงขอออกไปมีชีวิตของหนูเองแหละ ไม่อยากทะเลาะแบบนี้แล้วอ่ะ Cha-Plu : ปกติทุกวันนี้ก็ไม่ค่อยได้ยุ่งกับเงินทางบ้านแล้วค่ะ ของใช้ ของกินซื้อมาเองหมด ซักผ้ายังไปหยอดเหรียญเอาเลยอ่ะ JingleJ : คิดว่าไม่ไหวเหมือนกันค่ะ... บ้านไกล ไกลมากๆ ดอกหญ้าสีม่วง : ปกติจะโดนพ่อแม่ว่า ไม่ได้เรื่องมากกว่าอ่ะค่ะ เลยชินกับการดูถูกตัวเองไปแล้วมั่ง ว่าเราไม่ได้เรื่องจริงๆ สงสัยต้องเปลี่ยนทัศนคติใหม่ค่ะ ^^ เพิ่งจะมีคนชมก็ห้องนี่แหละเนี่ย.. ดีใจ 007 (panaratb) : พยายามคุยมาตลอดนะคะ แต่บางทีหนูก็ไม่ไหว คุยทีไรใช้อารมณ์ มากกว่าเหตุผลทุกทีเลย... เจ้าชายเจ้าสำราญ : เปลี่ยนไม่ได้อ่ะค่ะ ติดสัญญา เปลี่ยนได้ก็ต้นปี 2557 เลยค่ะ แม่จะซิ่ง : หนูบอกกับแฟนแบบนั้นเหมือนกันค่ะว่ามาสร้างอนาคตด้วยกันนะ เราไม่มีอะไรติดตัวมาเลยนะ.. อยากมีครอบครัวแบบนั้นจังเลยค่ะ.. ^^ อ่านแล้วมีแรงกระตุ้นอีกเยอะเลย BJBJ : มีแพลนจะไปต่างประเทศเหมือนกันค่ะ ไปทำงาน.. อยากลองว่าจะทำได้รึเปล่า? ทดสองความสามารถของตัวเอง โดนเปรียบเทียบเยอะมากจริงๆค่ะ เลยกลายเป็น "ลูกเลว" มาจนถึงทุกวันนี้ไง ทั้งๆที่เหล้าไม่กิน ไม่เที่ยวกลางคืน ไม่ชอบโกหก แต่คนที่ทำอ่ะ พี่สาวทั้งนั้น.. แต่พ่อแม่ไม่ยักจะว่านะ ginko : ขอบคุณค่ะ รับอ้อมกอด..มากอดจริงๆนะ หนูไม่ได้กอดแม่นานมากเลย เค้าก็ไม่ค่อยอยากกอดหนูเท่าไหร่หรอก คนที่กอดตอนนี้ก็มีแค่แฟนคนเดียวเลย.. ^^ Pixiepasta : หนูไม่ใช่คนเก่งอะไรเลยค่ะ ธรรมดามากๆ ภาษาก็พอเอาตัวรอด แต่โชคดีที่ตอนนี้รู้ 2-3 ภาษา.. กะเอาดีด้านภาษาเนี่ยแหละค่ะ มีแพลนว่าจะไปค่ะ ไปเรียนต่อพร้อมกันแฟน โดยที่แต่งงานก่อนไปค่ะ ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามแผนนะคะ ปีหน้าหนูอาจจะได้บินก็ได้.. ติดปีกอิสรภาพเลย เขียนบน iPhone (Oohopank13) : คงต้องหยุดคิดจริงๆค่ะ หนูเคยนะ นั่งคิดอยู่ จู่ๆน้ำตามันไหลมาเองเลย แถมหยุดร้องยากด้วยถ้าคิดเรื่องนี้ มิสพรหล้า : ขอบคุณมากค่ะ แค่มาให้กำลังใจก็ดีสุดๆแล้วค่ะ ^^ จากคุณ : If U never hurt, U never know เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 01:04:20 A:101.108.190.150 X: TicketID:353427

ความคิดเห็นที่ 31 หนุเข้าใจความรู้สึกพี่มากๆเลย พี่สุ้ๆนะ  พี่เอาสิ่งที่พี่โดนครอบครัวพี่กดดันมาเป็นแรงผลักดันให้พี่ มีงานการเงินที่ดีเลยคะ ประมาณว่า ชั้นจะต้องเก่งกว่าถึงจะไม่ได้รับคำชมอะไรก็ตาม แต่พี่ก็ทำเพื่อตัวเองคะเพื่ออนาคตของพี่เองนะคะ       หนุเป็นกำลังใจให้คะ      แต่ก็ยอมรับนะคะเหมือน แม่ จะตามใจคนโตมากกว่าจิงๆคะ อาจเป็นเพระาว่า การงาน เขามีมาให้ชื่นชมก่อนเรา มั้งคะ เราได้งานทำที่หลังเพระาเราเกิดที่หลัง เรียนจบที่หลัง    มันเลยไม่เหมือนสิ่งแปลกใหม่ ที่เขาหยิบยื่นอะไรให้พี่สาวมากกว่าก็เพะราว่า เขาโตกว่าเพียงเพระาประสบการณ์และได้เปรียบแค่อะไรๆมาก่อนหน้าเราเท่านั้นแหร๊ะคะ เพี่ลองทำสิ่วที่ดีกว่าพี่สาวพี่ แหวกกว่าพี่สาวพี่  ให้เขาอึ้งไปเลย เหมือนกกับว่าเขาคิดว่าเราทำไม่ได้แต่ให้เขาหงายไปเลยประมาณนั้น จากคุณ : มุกกิ มุกกิ เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 02:28:22

ความคิดเห็นที่ 32 ไม่ทราบว่าความสัมพันธ์ระหว่างน้องกับพี่สาวเป็นแบบไหนนะคะ สนิทกันไหม พูดคุยเรื่องส่วนตัวกันบ้างไหม ไปเที่ยวด้วยกันไหม ฯลฯ ตั้งแต่เด็กจนโตมา ปกติลูกคนโตจะเป็นความหวังของพ่อแม่ค่ะ เป็นธรรมดาที่คุณพ่อคุณแม่น้องจะตั้งความหวังไว้สูงที่พี่สาว จะทุ่มเทให้มากกว่าลูกคนอื่นๆ และในบางครอบครัวอาจจะเผลอรักมากกว่าลูกคนอื่นด้วยซ้ำ น้อง จขกท อย่าน้อยใจ คิดมาก จิตตก เครียด ไปเลยนะคะ ถ้าคุณพ่อคุณแม่ไม่ซื้อรถให้ ลองคุยดูว่าขอยืมเงินดีไหมค่ะ แล้วค่อยๆทะยอยผ่อนคืนท่าน หรือถ้าน้องเดินทางไปทำงานไกล เหนื่อย ต้องตื่นเช้าทุกวัน ลองหาที่พักไม่ไกลจากที่ทำงานดีไหมค่ะ กลับบ้านแค่เสาร์อาทิตย์ อะไรๆอาจจะดีขึ้นบ้างก็ได้ค่ะ จากคุณ : sunisaogkim เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 03:30:11

ความคิดเห็นที่ 33 อยากขอแชร์นะคะ คำเตือน: เราไม่ได้มาปลอบ จขกท. แต่อย่างใด เราเป็นลูกคนกลางเหมือนกัน คิดว่าไม่เหมือน จขกท. แต่คงเคยมีความคิดคล้าย จขกท. ที่ว่าขาดความรัก ขาดคนเข้าใจ (มันนานมากแล้ว จนจำไม่ได้ค่อยได้ว่าคิดอะไร รู้แต่ว่า มารู้ว่าจริงๆ แม่รักเรานั่นแหละตอนหลัง) เพราะที่บ้านไม่แสดงความรักกัน แต่เราโชคดีอย่าง แม่ไม่เคยพูดจาไม่ดี เช่น ประชดกัน เปรียบเทียบกัน ไม่เคยมีเลย มีแต่ให้รักพี่สาวมากๆ ต้องให้น้องๆ ส่วนตัวเรา แม่ไม่แสดงออกอะไรที่ชัดเจนเลย ตามประสา และไม่เคยแสดงอาการห่วงอะไร เพราะ แม่ นึกว่า เราเอาตัวรอดได้ ไม่ต้องห่วงเรามากมายอะไร ประมาณเฉยๆ ว่างั้นเถอะ แต่เรามาเรียนรู้และเข้าใจ ในภายหลังว่าจริงๆ แล้วแม่ก็รัก ที่บ่นๆๆ นั่นแหละ เค้ารัก แม่ไม่เคยแสดงออก ไม่เคยกอด *** เราก็กอดแม่เองซะเลย *** ที่บ้านไม่เคยมีการกอดกันมาก่อน เรานี่แหละ จู่ๆ ก็ไปกอดแม่ แรกๆ โดนไล่ หลังๆ ก็ชินกันไปเอง เพราะเรามีความคิดใหม่ว่า แล้วทำไม เราไม่ทำสิ่งดีๆ กับครอบครัว ที่อยากให้เกิด ที่เราอยากได้ ทำมันซะเองเลยสิ ที่พูดออกมานั้น เราคงบอกได้เพียง เราเชื่อว่า แม่คูณ จขกท. รักคุณ คำถาม คือ "แล้วทำไมมันต้องเท่ากันล่ะ" คิดแบบนี้ไปเพื่ออะไร เราตอบในมุมมองของลูกเลยนะ มุมมองเราเป็นแบบนี้มานานแล้ว แม่รักเรา เราพอใจแล้ว จริงๆ คุณโดนเปรียบเทียบตลอดเวลา จนตัวคุณเอง มาคอยมองเปรียบเทียบทุกอย่างระหว่างคุณกับพี่สาว เลยรึเปล่า คุณลองหยุดความคิดเปรียบเทียบทุกอย่างลง มามองในมุมมองของลูกคนนึงพอ คุณอายุ 24 แล้วนะ แทนตัวเองว่าหนู คุณแม่คุณ เลี้ยงดูลูก ดีเกินไปแล้ว อายุ 24 เป็นผู้ใหญ่แล้ว ทำงานหารายได้ได้เองแล้ว ไม่ใช่เด็กๆ ตอนเราอายุเท่าคุณ เราน่าจะลำบากกว่าคุณนะ พ่อ แม่ ก็ไม่เคยไปรับส่ง เติบโตมาแบบเด็กบ้านๆ ทั่วไป พ่อ แม่ เราฐานะพอมีพอกิน ส่งเสียเราจบ ป. ตรี ได้ ถือทำสำเร็จตามมาตรฐานพ่อแม่สมัยก่อนแล้วนะ ตั้งแต่ทำงานได้ ไม่เคยขอเงินพ่อ แม่เลย เราอยากต่อ ป. โท เราก็ทำงานส่งตัวเองเรียนนะ เราไม่เคยร้องขอให้พ่อแม่ ซื้ออะไรให้ เพราะนับจากนี้ ควรจะเป็นเราที่่ถ้ามีมากพอ ต้องให้กับพ่อ แม่ คุณอยากมีรถ คุณก็เก็บเงินซื้อเองสิ จะผ่อนเองยังไม่ไหว แล้วจะให้พ่อ แม่ ดาวน์ให้ ผ่อนให้ (แล้วรถยังมีค่าใช้จ่ายอื่นๆ ตามมาอีก เงินเดือนคุณยังวางแผนเก็บตังค์เองไม่ได้ แล้วจะมีพอรับผิดชอบค่าใช้จ่ายต่างๆ ที่ตามมาด้วยตัวเองหรือเปล่า ก็ต้องพ่อ แม่อีกออกให้) ในฐานะที่ทำงานมีรายได้เองแล้ว *** ละอายใจตัวเองบ้างมั้ย *** ที่ยังขอพ่อ แม่ ให้ซื้อของที่ต้องลงเงินมากขนาดนั้น คุณว่าตัวคุณเองลำบากเหรอ เราทำงานใหม่ๆ ก็รถเมล์ ข้ามจากฟากนึงกรุงเทพ ไปอีกฟานึงของกรุงเทพ นั่งรถทีหลับไปเลย นี่เราพูดในมุมมองของลูกคนหนึ่งนะ พ่อ แม่เสียเงินเสียทองส่งเสียจนจบตรี เราว่ามันพอแล้วสำหรับคนเป็นพ่อแม่ ไม่ต้องไปดูเรื่อง คนนั้นได้อย่างโน้น คนนี้ได้อย่างนี้มากกว่า มาประกอบเลย ที่คุณอยากได้รถ แล้วต้องให้พ่อ แม่ซื้อให้ เพียงเพราะคุณเห็นท่านซื้อให้พี่สาว คุณคิดว่า ทำไมพี่สาวได้ของ แล้วคุณไม่ได้ของ มันจะพลาดก็ตรงพ่อ แม่ มาซื้อรถให้พี่สาวนี่ล่ะมั้ง แต่ของมันไม่ใช่ 2-3 พันบาท จะให้ออกเงินอีกก้อนใหญ่ในชีวิตทันทีอีก มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ นะ (ปล. เราไม่ทราบเรื่องฐานะของพ่อ แม่ คุณด้วย แต่เราก็เห็นเป็นเรื่องตลกอยู่ดี ที่ลูกโตแล้วจะแบมือขอเงินพ่อ แม่ต่อไป แล้วยังจะงอแง ว่าไม่ซื้อนู่น นี่ นั่นให้ ถึงจะเป็นลูกคนรวยก็เถอะ) คงเป็นเพราะเราเป็นเด็กโตมาแบบบ้านๆ ทั่วๆ ไปมั้ง เราไม่เข้าใจอารมณ์น้อยใจไม่ได้รถของ จขกท. อยู่ดี ต่อให้เราเพิ่งจบมหาลัย อายุเท่า จขกท. เราก็คงไม่เข้าใจคุณอยู่ดี เพราะตัวเรา เพื่อนเรา เด็กบ้านๆ ที่ไม่มีฐานะ ไม่เคยคิดเพิ่มภาระ ขอเงินพ่อแม่ ต่อเลย หลังจากได้งานทำ (ตอนนี้ไม่ได้ทำงาน ก็ไม่เคยขอเลย) เราว่าสิ่งที่เป็นปัญหาสำหรับบ้านคุณ คงเป็นการพูดจาที่ไม่ถนอมน้ำใจกัน และการชอบเปรียบเทียบ โดยไม่จำเป็น ทั้งแม่ จขกท. และตัว จขกท. เอง เรื่องอื่่นๆ เราไม่ทราบ แต่เราขอออกความเห็นเท่าที่เราสนใจ อีกเรื่องนึง คือ Status บน Facebook คุณประชดตัวเองจริงๆ มันก็ใช่ แต่เราอ่านแล้ว เรารู้สึกนะ ว่าคุณหมายถึงใคร ไม่แปลกใจหรอก ที่คุณแม่ จขกท. จะรู้สึกเสียใจว่าไปพูดถึงท่านแบบนี้ น่าจะอารมณ์ประมาณนี้หรือเปล่า หรือคุณอ่านแล้วไม่รู้สึก ว่าประโยคนั้น หมายถึงใคร ที่ไม่เคยเห็นคุณ เรารู้สึกว่า จริงๆ แล้ว คุณแม่ คุณ เลี้ยงดู ทั้งพี่สาว และตัว จขกท. ทะนุถนอมเกินไป สปอยลูกสาวทั้ง 2 คนเกินไป คุณถึงได้น้อยใจแปลกๆ แบบนี้ แบบที่เราเด็กบ้านๆ เติบโตมาแบบไม่ได้รับการประคบประหงมอะไร ไม่คิดว่าจะต้องมาเรียกร้องพ่อ แม่ แบบไม่เข้าท่า อย่างที่ จขกท. ทำอยู่ อยากให้คุณเข้มแข็งขึ้นอีกหน่อย ลองออกมาอยู่หอเองก็ได้ ถ้ามันเหนื่อยกับการเดินทางนัก และจะได้เข้มแข็งขึ้น ยืนหยัดได้ด้วยตัวเองมากขึ้นกว่านี้ โดยไม่ต้องชวนแฟนมาอยู่นะ เซฟตัวเองไว้ก่อนเถอะ อนาคตเป็นไงไม่รู้ มันยังอีกยาวไกล ไปเรียนต่อเมืองนอกก็ได้ หาทางไปเอง ชิงทุนเอง จะดีมากๆ ปล. เมื่อก่อนเราเห็นพ่อแม่ไปรับไปส่งลูก ก็คิดว่าดีเกินกว่าปกติทั่วไปแล้วนะ พ่อ แม่ดูแลคุณดีมากๆ นะ เราว่า จากคุณ : คนต่างดาว เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 03:56:47 A:173.255.165.85 X: TicketID:102465

ความคิดเห็นที่ 34 เราขอคิดต่างอีกคน. เราเคยรู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน. จนกระทั่งวันหนึ่งเราเปิดอกคุยกับแม่. ว่าแม่ไม่รักไม่ห่วงเราบ้างหรือ? แม่บอกว่าในลูกสาวทั้งหมด. แม่เชื่อว่าเราเข้มแข็งที่สุด ถ้าเรามีปัญหาอะไรแก้ไม่ตก. แม่รู้ว่าเราจะพยายามแก้ไขก่อนเอง. ส่วนเรื่องรถเราเคยถามเหมือนกัน แม่บอกว่าเราทำงานไกล ขับรถเองแม่ยิ่งห่วง เราต้องเดินทางแต่เช้ามืด. นั่งรถยังได้หลับบ้าง. ส่วนพี่สาวที่ดาวน์รถให้. เพราะทำงานไม่ไกล. ค่าน้ำมันไม่เท่าไหร่ วันไหนแม่มีธุระอะไรก็ใช้พี่สาวไปทำแทนให้ แถม ลักษณะงานมีความจำเป็นต้องใช้รถมากกว่าเรา. ตอนนั้นเราก็รับฟังเหตุผลนะ. แต่ก็ยังไม่พอใจในคำตอบอยู่ดี จนกระทั่งเรามีลูกเราถึงเข้าใจลึกซึ้ง ส่วนเรื่องที่ลงสเตตัส. เราเป็นคนนอก. ข้อความมันชวนให้คิดว่า. จขกท. อยู่ในครอบครัวที่ไม่อบอุ่น ต้องอดทน ไม่มีคนรัก. ถ้าเราเป็นพ่อเป็นแม่. เราเสียใจมากนะ. มีลูกแต่ลูกเที่ยวประกาศบอกคนรอบตัวว่า ต้องอยู่แบบอดทน เราเป็นพ่อเป็นแม่ก็อยากให้ลูกมาคุยกัน มาถามเหตุผลกัน อยากได้รถ สมควรจะมาพูดกันจริงๆจังๆ. เพราะถ้าเปรยเฉยๆ เราก็คิดว่าแค่อยากได้. แต่ไม่ได้จำเป็นต้องได้. แล้วก็ต้องพิจารณาด้วยว่าถ้าดาวน์ให้. ลูกสามารถผ่อนต่อได้ไหม. พอค่าใช้จ่ายน้ำมันรถไหม. และครอบครัวมีเงินก้อนพอจะซื้อหรือดาวน์รถให้อีกคันไหม. หากเพิ่งใช้เงินก้อนซื้อรถคันแรกไป ส่วนเรื่องที่แม่บอกว่าจะซื้อรถอีกคันให้ ( ประชด) . เราว่าประโยคที่สวนกลับ เป็นประโยคที่ไม่น่ารักเลย. เพราะราคารถไม่ใช่แค่ บาทหรือสองบาท. ถ้าที่บ้านเอ่ยปากให้ไปดู. ก็แสดงว่าเค้าคิดและไตร่ตรองกันมาเป็นอย่างดีแล้ว หากแม่จะพูดด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน นั้นก็คือท่านยังโกรธที่คุณไปโพสต์ข้อความ. หากคุณพูดสักนิดว่า เรื่องเมื่อวาน. หนูขอโทษนะ ทุกอย่างก็จบ. ความจริงแล้ว เรื่องรถ มันไม่ใช่หน้าที่ของพ่อแม่ ที่จะมารับผิดชอบให้ลูกๆ. กรณีพี่สาวเรา. แม่ดาวน์ให้ก็จริง แต่ตอนหลังเราก็มาทราบว่า. พอพี่ผ่อนรถจบ. พี่สาวเราใส่ซองให้แม่ในวันสำคัญๆ มากว่าคนอื่นเช่นกัน จากคุณ : ผ่านมา เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 10:11:23 A:98.15.217.144 X: TicketID:144275

ความคิดเห็นที่ 35 ผมว่าพ่อแม่ของคุณก็รักคุณมากนะครับ การที่ออกมาส่งคุณที่ป้ายรถเมลล์ ออกจากบ้านตั้งแต่ตี 5 ทุกวัน เพียงแต่การแสดงออก และความจำเป็นทางด้านการเงิน อาจจะไม่สามารถทำให้ลูกทั้ง 2 คนมีความสุขได้เท่าๆกัน ใจจริงก็ไม่อยากเห็นใครต้องเดินออกจากครอบครัว เมื่อสามารถเลี้ยงดูตัวเองได้ มันง่ายมากครับ ถ้าจะกลับบ้านเก็บกระเป๋า มาอยู่หอคิดสร้างครอบครัววางแผน กับแฟน ไปเรียนต่อ แต่ลองนึกถึงความรู้สึกของพ่อแม่ของคุณบ้างซักนิดก็ยังดีนะครับว่าท่านจะเสียใจแค่ไหน ท่านผิดมากแค่ไหนที่ไม่สามารถหาเงินซื้อรถให้ลูกทั้ง 2 คนได้ ไม่สามารถส่งลูกเรียนต่อได้ทั้ง 2 คน มันสมควรแล้วหรือที่คุณจะเดินหันหลังให้พ่อแม่ มาใช้ชีวิตอย่างอิสระ ตามที่ต้องการ แล้วทิ้งความรู้แบบนี้ให้พวกท่านหน่ะครับ จริงแล้วๆ ผมก็อาจจะไม่ต่างกันเท่าไหร่ อีกคนได้เรียน  ซื้อรถให้ ส่วนผมไม่ได้อะไร แต่ไม่คิดจะเรียกร้องอะไร พ่อแม่เลี้ยงเรามาจนโตจนเรียนจบได้ ท่านเสียสละอะไรต่างๆมากมาย มีอะไร ท่านก็เก็บไว้ไม่ได้อยากให้ลูกรับรู้ ไม่อยากให้ลูกไม่สบายใจ กลับกันผมยังรักพ่อแม่เหมือนเดิม แค่ขอว่าต่อไปจะพยายาม หาโอกาสตอบแทนบุญคุณท่านให้มากที่สุด จากคุณ : เจ้าชายเจ้าสำราญ เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 12:21:20

ความคิดเห็นที่ 36 ขอเข้ามากอดน้องแน่นๆนะคะ พี่เข้าใจความรู้สึกน้องดีเพราะพี่ก็เป็นลูกคนที่สอง พ่อแม่ดูรักพี่สาวกะน้องชายมากกว่า สถานการณ์พี่อาจจะไม่แย่เท่าน้องเพราะพ่อซื้อรถให้ทุกคนแต่รถพี่อาจจะถูกกว่าของคนอื่น พี่ก็ไม่สนใจ พ่อซื้อบ้านให้พี่น้องยกเว้นพี่ด้วยเหตุผลว่าพี่แต่งงานแล้ว และอีกหลายอย่างที่ทำให้พี่รู้สึกถึงความไม่แฟร์แต่พี่ก็ปลอบใจตัวเองว่าเราหาของเราเงก็ได้ อย่างน้อยเค้าก็ให้การศึกษาที่ดีกับเรา นิสัยเราเหมือนกันมากคือทำอะไรด้วยตัวเอง อ้อนพ่อแม่ไม่เป็นทำให้พ่อพี่เข้าใจว่าพี่โอเคกับทุกอย่าง พี่เลยไม่มีความเชื่อว่าพ่่อแม่จะรักลูกเท่ากันได้ ตอนนี้พี่มีลูกชายหนึ่งคน มันทำให้เราคิดว่ามีคนเดียวก็พอกลัวลูกๆจะคิดแบบที่เราคิดกับพ่อแม่ ขอให้น้องอดทนนะคะ เอาความน้อยใจของเราปลักดันให้ชีวิตเราดีขึ้นด้วยตัวเอง จากคุณ : mom in taipei เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 14:40:08

ความคิดเห็นที่ 37 มาขอบคุณทุกๆท่านอีกครั้งค่ะ ที่หนูใช้สรรพนามอย่างนี้ เพราะเห็นว่าในห้องนี้มีคุณพ่อ คุณแม่หลายท่าน และแน่นอน อาวุโสกว่าหนู... แต่ตามปกติไม่ใช่สรรพนามนี้หรอกค่ะ ไม่งั้นทำงาน ทำการไม่ได้แน่นอน อ่านจากความคิดเห็นหลายๆท่าน แล้วจะเอามาปรับปรุงตัวค่ะ แต่ตามปกติที่คุณแม่ไปส่งตอนตี 5 คือ ไปส่งน้องสาวไปโรงเรียนนะคะ หนูติดรถไปด้วยเท่านั้น คือลงป้ายรถเมล์ที่เป็นทางผ่าน แล้วต่อรถเมล์มาเอง ขออภัยค่ะที่เล่าไม่ละเอียด ทำให้เกิดความสับสนได้ (ขึ้นรถเมล์ก็อยากนอนเหมือนกันนะค่ะ แต่มันต้องยืนทุกทีเลย.. ) หนูไม่ได้ต้องการรถถึงขั้นคะยั้นคะยอจะเอาให้ได้หรอกค่ะ ที่พูดส่วนมากจะเป็นการพูดด้วยอารมณ์น้อยใจซะมากกว่ากับความเป็นห่วง พี่สาวทำงานใกล้บ้าน มีรถขับ เค้าทั้งเที่ยวบ่อย ไม่ค่อยอยู่บ้าน พี่สาวไม่เคยโดนดุ โดนว่าเลยค่ะ... สิ่งๆนี้ทำให้หนูเห็นถึงความแตกต่าง ขอบคุณมากๆนะคะ ตอนนี้เริ่มหาหอและบอกคุณพ่อไปแล้วว่าจะมาอยู่หอข้างนอก เลยโดนคำๆ นึงมาเข้าอย่างจังเลย T^T เล่นเอางงเลยค่ะ... หนูก็คิดนะ พฤติกรรมที่หนูเป็นอยู่ตอนนี้ถึงขั้นต้องใช้คำว่า "เลว" และ "เนรคุณ" เลยหรอ?? หนูโดนด่ามาอย่างนี้จริงๆค่ะ แต่ถามว่าชินมั้ย?? ก็โดนมาตลอดอ่ะนะ ไม่ได้คิดมาก แต่เข้าขั้น "งง" มากกว่า... ว่ามันเกินไปรึเปล่า? จากคุณ : If U never hurt, U never know เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 15:49:32 A:203.154.149.228 X: TicketID:353427

ความคิดเห็นที่ 38 บางครั้งการทำอะไรได้ด้วยตัวเอง การหาอะไรมาได้ด้วยตัวเอง ไม่ต้องรอใคร ไม่ต้องพึ่งใคร ถึงแม้จะเป็นครอบครัวตัวเองก็ตาม พี่ว่ามันก็เป็นความภูมิใจอย่างนึงของเรานะ พี่ไม่ได้อยู่กับพ่อกับแม่มาตั้งแต่เด็กแล้ว มาอาศัยอยู่กับญาติ ทำอะไรเองทุกอย่าง วางแผนชีวิตเอง แก้ปัญหาเอง โตมากับตัวเอง ทำงานหาเงินเรียนเองตอนเข้ามหาวิทยาลัย พี่ชอบใช้ชีวิตแบบเด็กตะวันตกนะ อยากหาเงินใช้ได้เอง รับผิดชอบชีวิตตัวเองได้ พี่ก็เคยได้ยินคำๆนี้ ว่า เนรคุณบ้างล่ะ ปีกกล้าขาแข็งแล้วบ้างหล่ะ สารพัดคำที่เขาสรรหาจะเอามาพูด คนบางคนพูดอะไรออกมามันพูดง่ายนะ แต่บางครั้งมันก็ฟังยากมากสำหรับคนอื่น พี่ก็โดนกดดันสารพัด โดนดูถูก จนถึงขนาดคิดสั้น แต่ในเมื่อชีวิตมันไม่จบ เราก็ต้องดำเนินมันต่อไป อายุ 24 แล้ว เรียนจบแล้ว ทำงานแล้ว พี่ว่าน้องไม่เด็กแล้วนะ มีวุฒิภาวะพอที่จะตัดสินใจในชีวิตของน้อง จะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร แต่ต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายและชีวิตตัวเองให้ได้ เรื่องแฟนก็ต้องดูดีๆ ดูๆกันไปก่อน ใช้เวลาศึกษากันนานๆ ประเทศตะวันตก พอเด็กๆอายุ 18 ก็โดนพ่อแม่ไล่ (อาจจะเชื้อเชิญให้แยกออกไปอยู่ต่างหาก) ให้ออกจากบ้านหมดแล้วนะ น้อยคนนักที่จะยังคงอยู่กับพ่อแม่ สำหรับพี่แล้ว ถ้าคิดจะทำอะไร คิดดีหลายรอบแล้ว ก็ลงมือทำเลย ไม่ต้องปรึกษาใครเพราะปรึกษาตัวเองมาดีแล้ว และไม่เคยมีใครให้ปรึกษาด้วย แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 55 02:01:46 แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 55 01:50:49 จากคุณ : sunisaogkim เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 01:48:49

ความคิดเห็นที่ 39 Login. เพื่อมาตอบกระทู้นี้เลยค่ะ ของเราอะสลับกันค่ะ เหมือนห่วงน้องชายมากกว่าค่ะ น้องเราขี้อ้อน คุยเก่ง เราเงียบ ๆ พ่อแมตามไจน้องมากกว่าเราเยอะมากก เราก็รู้นะเค้าคงห่วงไม่เท่ากันมั้งคะ อย่างแต่ก่อนนี่เอาง่ายๆ โฟมล้างหน้า เรเก็บตังค์ซื้อเอง เพราะแม่ไมเคยซื้อให้แม้กระทั่งผ้าอนามัย ตอนเด็กๆนะคะ คือเราใช้กับแม่ค่ะ คือแรกๆเราไม่รู้หรอกว่ามันมีแบบสั้น ยาว ยังไงจนได้ไปเดินโลตัสค่ะ เลยบอกว่าอยากได้ยาวๆเพราะของเรามาเยอะแม่ก็ไม่ซื่้อให้ จนกระทั่งสาวแล้ว อยากได้โฟม ไม่ให้อีก จนเราเก็บเงินซื้อเองค่ะ ตอนม.4อะค่ะ ส่วนน้องชายเราแม่ซื้อให้ตั้งแต่เป็นหนุ่มหรือเสื่้อผ้าค่ะ น้องเราได้แบรนเนมตลอด ทั้งชุด แต่ของเราแม่. เก็บตังค์ซื้อเอง แม่ยังว่าเลยค่ะ ว่าใช้เงินเปลืองเลยติดนิสัยไม่ขอเงินเพิ่มไม่พอก็อดเอา กลัวโดนด่าค่ะ ส่วนน้องชายได้เงินมากกว่าเราเกือบสองเท่าแต่ไหนแต่ไรแล้ว เราก็รักน้องรักแม่นะ แต่ก็อดไม่ได้พอน้าๆพูดถึง ก็พูดไปว่า เราไม่คิดอะไรหรอก กลบเกลื่อนไป จนตอนนี้เงินก็ไม่พอ แต่โชคดีได้แฟนดี ช่วยเหลือตลอด ไม่งั้นตายค่ะ เราก็ผิดเองแหล่ะ มีครั้งนึงน้องราโดนแม่ด่าแรงมากกก คือเราโดนด่าตลอดนทั้งกะ ห รี่ ขายตัวบ้าง โง่บ้าง เราก็พยานามถีบตัวเองตอนนี้เรียนโทค่ะ คือเราทนได้ตลอด แล้วตอนนี้น้องเรามีปัญหาชีวิต โดนด่าบ้างแต่ก็น้อยกว่าเราค่ะ คือทนไม่ได้ จนน้าบอกว่า เราอดทนสูงมากกก มีแต่เราที่ทนแม่ได้555 จากคุณ : เขียนบน iPhone (หมูหวานน้ำกะทิ) เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 06:05:57