Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
แม่พูดคำนี้.....ทำเอา ผมรู้สึกเหมือน โลกหยุดหมุน...ไปเลย....(นะแม่นะ) ติดต่อทีมงาน

เดือนที่แล้ว ภรรยา ผมไม่อยู่ไปประชุม หลายวัน..
เลยต้องขอแรง แม่มาช่วยดูหลาน สองคนให้ทีบ้าน
เพราะบ้านผมไม่มี พี่เลียง และเด็กยังไม่โตพอช่วยเหลือตัวเองได้

ปกติแม่อยู่สวน จะเดินไปโน่นมานี่ เป็นประจำ แต่พอเข้ามาในเมือง
แม่เหมือนโดน ขัง ไว้ในบ้านทาว์เฮ้าส์..แต่แม่ก็ไม่อยู่เฉย ทำนั่น เก็บนี่
ไปตามประสาคนไม่เคยอยู่นิ่ง ทั้งที่ หกสิบกว่าแล้ว..

ผมกลับมาจากทำงานพร้อมกับรับลูกๆถึงบ้าน ก็อดทีจะบอกแม่ไม่ได้ว่า..

"แม่ครับไม่ต้องทำหรอกครับ แป๊บเดียวก็รกเหมือนเดิม ..ให้เด็กๆ
เค้าเก็บเอง จะได้ รู้ว่า ทำรกแล้ว คนอื่นต้องลำบากเก็บขนาดไหน..
ผมให้แม่มาช่วย ดูแลหลาน เวลาที่ผมอาจต้องออกไปทำงานนอกเวลา
ไม่ได้ให้มา ทำงานบ้าน พวกนี้ ผมกับเด็กช่วยกันทำได้ครับ.."

แม่ ก็ได้แต่ยิ้มๆ...ให้ชั้น นั่งเฉยๆ ก็ปวดหลังปวดเอว เส้นสายยึดหมดซิ
อยู่สวน ชั้นเดินเป็นกิโลกิโล เห็น มั๊ยแข็งแรงออกปานนี้..ฮ่าๆๆ (แก่หัวร่อซะ)

จนกระทั่งภรรยาผมกลับมา ก็ได้เวลาที่แม่จะกลับไปพักผ่อนที่สวนกับพ่อ
ซึ่งสวนอยู่ห่างจากบ้านผมประมาณ สามสิบกิโลได้..

เช้าวันที่ผมไปส่ง พอดียาความดันแม่หมดและครบกำหนดเช็คเบาหวานพอดี
ผมเลยพาแม่ไปส่งหลานๆที่ โรงเรียนก่อน แล้วจึงเข้าไปที่โรงพยาบาล
เบิกยาต่างๆให้ท่าน จนครบ.. เสร็จประมาณ เกือบ สามโมงครึ่ง..

กินข้าวที่โรงพยาบาลเสร็จ...ผมก็จูงมือแม่ จะพาไปขึ้นรถ ไปส่งที่สวน..
พอแม่เห็นว่า ผมกำลังจะพาแกไปที่รถ...แกก็เอามือมาจับถุงยาจากมือผม
และกระเป๋าเล็กๆที่ใส่สัมพาระแก..ไปถือเอง...

"อะไร แม่ เดี๋ยว ผมไปส่ง ไม่เป็นไร ใกล้ๆเอง แป๊บเดียวถึง ครับ"
แม่ มองดูที่ผม แล้วยิ้มที่มุมปาก..เหมือนแกมอง ผมตอนยังเป็นเด็กเปี๊ยบเลย..
แววตาตอนนั้น ผมยังจำได้เสมอ เวลาที่แม่ไปส่งผมที่โรงเรียน..แม่จะบอก
กับผมว่า..ตั้งใจเรียนนะ...อย่าให้แม่ผิดหวัง...แล้วก็มองผมเดินเข้าโรงเรียน..
จนลับสายตา...

คำพูดและแววตา ของแม่ ทำให้ผม มีความภูมิใจ และไม่อยากให้แม่ผิดหวัง
ผมตั้งใจ และ รักษาหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด แม้ไม่ใช่คนหัวดี แต่ ด้วย
ความ รับผิดชอบ ที่แม่สอนผมมาตลอด.....ผมก็ไม่ได้ทำให้แม่ผิดหวังจริงๆ

วันนี้ สายตาแบบนี้ ในวันนั้น...มันช่างทำให้ผมจุกๆ คอยังไงไม่รู้ และ
ตามมาด้วยคำพูดที่ว่า..

"ไม่ต้องหรอก...แม่กลับเองได้ นี่ มีรถประจำทางผ่าน เดี๋ยวแม่เดินไปรอ
หน้าโรงพยาบาลใกล้ๆเอง พอไปถึงหน้าปากทางเข้าสวน แม่จะโทรเรียกพ่อมารับ
ม่ต้องห่วง..ไอ่ลูกชาย...."

ง้ั้นเดี๋ยวผมถือของไปส่งนะ..แม่..
"ไม่ต๊อง...ง ..ตัวลูกแหละ...ตอนนี้ "เวลาราชการ"นะ มีอะไรก็ไปทำซะ..
อย่ากินเวลาหลวง รู้มั๊ย...เวลาที่หลวงเอาคืน..มันไม่เห็นด้วยตาหรอกแต่..
มันจะทำร้ายความรู้สึกลูก แม่รู้ว่า ลูกเป็นคนยังไง.."

แม่ เลี้ยงผมมาแต่เด็ก ...เป็นแม่บ้าน อบรมดูแล ไม่เคยห่าง...
แม่รู้ว่า ผมเป็นคนตรงต่อเวลา ไม่เอาของใคร ไม่ชอบเอาเปรียบใคร
และไม่ชอบให้ใครเอาเปรียบ...

พูดเสร็จ แม่ก็หิ้วกระเป๋ากับถุงยา เดิน เลาะไปตามฟุตบาท เหมือนมันไม่
ได้หนักอะไรเลย...ผมได้แต่มอง ตามหลังแม่ขาขยับไม่ออก..มองและมอง
จนแม่ เดินลับตาไป..เหมือนตอนที่ผม เดินเข้าโรงเรียน ตอนประถมไม่ผิด..

ความรู้สึกในตอนนั้น..มันเหมือนโลกหยุดหมุน....ไม่นึกว่า..แม่จะมามุขนี้..
คือปกติ เราสนิทกัน คุยเล่น คุยตลก เหมือนเพื่อนกันครับ...
พอแม่ มาแนวนี้...เหมือนแม่พูดเล่น..แต่แววตาแม่ ไม่เล่น ผมรู้ รู้ว่าแม่
ภูมิใจ ในตัวข้าราชการคนนี้ ไม่น้อย......

แม่ครับ อย่าห่วง เลย ...
ภายนอกผมก็เหมือนแม่ ไม่ใส่ใจ ใครจะว่า บ้า จะว่า เว่อร์ยังไง
แต่ภายในผมจะตั้งใจ เป็นข้าราชการที่ดีที่สุด เท่าที่แม่ คาดหวังไว้..ครับ
แม่...ก็ไม่ต้องห่วง..เหมือนกัน...บ๊ายบายครับแม่...

จากคุณ : foren161
เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 05:05:28

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com