ความคิดเห็นที่ 1 เป็นการสูญเสียที่คุ้มค่ามาก เพราะสิ่งที่ได้กลับมาคือ การได้เลี้ยงลูกด้วยตัวเอง ได้ใช้เวลาอบรมเค้าได้เต็มที่ จากคุณ : sarintree เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 14:10:22

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนนั้น ยังไม่รู้ชะตาชีวิตตัวเอง5555 พอคลอดปุ๊บ เราก็ไปอยู่บ้านสามี เพราะบ้านเรามีแต่คุณพ่อ คุณแม่เราเสียไปแล้ว ดังนั้นจึงต้องไปอยู่บ้านสามี และเราก็ได้รับประสบการณ์ตามที่เพื่อนๆๆในห้องนี้ส่วนใหญ่ได้รับจากแม่สามี 55555 ของเราหนักเจอพ่อสามี จุกจิก เพื่มไปอีก --"  เราเป็นโรคซึมเศร้าหลังคลอด อยู่เกือบ 3 - 4 เดือนเลยเพราะทุกอย่างมันเปลี่ยนแปลงเร็ว จนกระทั่งตอนนี้ ถ้ามีคนมาถามว่าอยากมีลูกอีกไหมเราตอบได้ทันทีว่า ไม่มีแล้วฉันมีคนเดียวพอ เราเลี้ยงลูกเองคนเดียว ทั้งหมด ไม่ได้ออกไปไหน เลย จนกระทั้งสามีคงเห็นว่าไม่ได้การละ เลยถามว่า อยากทำไรไหม เปิดร้านขายของดีไหม แล้วเราย้ายไปอยู่ที่ร้านเลย เมื่อไดยินสามีพูดดังนั้น ตอบตกลงโดยไม่ต้องคิดเลย เพราะตอนนั้นรู้สึกอย่างเดียวว่า ทำไรก็ได้ให้ชั้นออกไปจากบ้านหลังนี้ๆๆๆๆๆๆ  เมื่อมาเปิดร้านขายของที่เป็นตึกของสามีอยู่แล้ว แล้วลูกละ ก็ต้องมาด้วยอย่าคิดว่าแม่สามีจะเลี้ยงให้ 5555  เราขายของไปด้วยดูลูกไปด้วยตั้งแต่ลูกอายุได้ 4 เดือน จนปัจจุบันนี้  หากถามถึงเพื่อน หายคะ จริงๆๆเราก้มีเพื่อนสนิท นะแต่เมื่อเราแต่งงาน มีลูก ก็ห่างๆๆ กันไป เพราะเพื่อนเรายังโสดก็ใช้ชีวิตของเค้าไป  ถามถึงสังคม หายเหมือนกันคะ ตอนนี้ชีวิตเรามีแค่ลูก กับ ครอบครัวเรา คุณพ่อ พี่ และหลาน เรา(เราย้ายกลับไปอยู่บ้านกับพ่อเพราะ พ่อเราต้องอยู่คนเดียว) จากคุณ : mineral water เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 14:18:17

ความคิดเห็นที่ 3 เราเคยเป็นแบบจขกทคะ เราท้องหลังเรียนจบได้ปีครึ่ง เพิ่งจะได้หาเงิน แต่พอท้องเราก็ออกจากงาน ห่างหายจากการเที่ยวกะเพื่ิอนๆ ตอนนี้ลูก9เดือนแล้ว รู้สึกว่ามันคุ้มค่ามากๆที่เรายอมสละทุกอย่าง ได้เห็นรอยยิ้ม ได้สอนเค้าด้วยตัวเราเอง ได้เห็นพัฒนาการต่างๆ เรากะว่าพอลูกเข้าอนุบาลค่อยกลับไปทำงาน รับรองคะ ว่าจขกท จะมีความสุขมากๆแน่นอน ;) จากคุณ : via iPad (sabai_sabaidee) เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 14:19:02

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณ คุณ sarintree นะคะ   จริงๆๆ เราก็ทำใจเรื่องพวกนี้ได้แล้วละคะ แต่มาจิตตก เพราะเมื่อกี้เพื่อนสนิทเราโทรมาชวนไปหาเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนานเลย  แต่เราก็ไม่สามารถไปได้ จริงๆๆหลายครั้งแล้วที่เพื่อนพยายามชวนไปนั่น ไปนี่ แต่เราก็ไปไม่ได้ เพราะไม่มีใครดูลูก ไม่มีใครเฝ้าร้าน เราก็เลยมานั่งคิดว่านี่เราสูญเสียเพื่อน สูญเสียสังคมไปแล้ว หรือเปล่า  ก็เลยมาจิตตกเรื่องร้านอีก 55555 จริงๆๆเราก็ถามตัวเองหลายครั้งว่า เสียดายความรู้ที่เรียนมาบ้างไหม เรียนก็มาก็สูงมานั่งขายของ จัดของ ยกของ อย่างนี้เพื่ออะไร รู้สึกตัวเองไม่พัฒนาเลย เมื่อเปรียบเทียบกับเพื่อนคนอื่น ที่เค้าได้ทำงานตำแหน่งดีๆๆ  ได้เรียนต่อ ได้ไปต่งประเทศ จากคุณ : mineral water เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 14:37:47

ความคิดเห็นที่ 5 เคยแอบคิดแบบ จขกท แต่รู้ไหมค่ะ ในขณะที่เพื่อนมีแล้วเราขาด เพื่อนของคุณก็ขาด ในสิ่งที่คุณมีเหมือนกัน เจ้าตัวเล็กที่น่ารักไง ที่เรามีแล้วเพื่อนๆ ยังไม่มีักัน จากคุณ : ฟูจิตัวยุ่ง เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 14:52:56

ความคิดเห็นที่ 6 อยากให้ คุณ จขกท. คิดว่าการเป็นแม่ การที่เราได้เสียสละอะไรเพื่อใครบางคนอย่างที่เรียกว่าทั้งชีวิต มันอาจจะต้องแลกกับอะไรบ้าง อย่างเช่นที่ คุณ จขกท. รู้สีกว่า เสียเพื่อน (ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเป็นเพื่อนแท้ เพื่อนเที่ยว เพื่อนกิน หรือ แค่เพื่อนคุย) เสียสังคม (ที่บางที่มันก็แค่ต่างคนต่างอยู่ แก่งแย่งแข่งขัน ) เสียดายความรู้ (ซึ่งที่เรียนมาก็เพื่อให้มีอาชีพทำกิน จะอาชีพไหน มันไม่ได้ต้อยต่ำหรือน้อยค่ากว่าใคร ตราบใดที่เราไม่ได้ไปทำให้ใครเดือดร้อน) หรือ อะไรมากกว่านั้น.. เช่น เสียความเป็นอิสระ (แต่ลองได้มีอิสระไปไหนก็ได้ไป แต่ใจกลับอยู่กับใครบางคน อยากรีบมาเห็นหน้าเจ้าตัวเล็ก) เสียความสวยงาม (แต่ได้เห็นอีกคนที่สวยงามกว่า ไม่ว่าจะเลอะเทอะมอมแมมแค่ไหน รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ของลูกเรา) อื่่นๆ ที่เราคิดว่าจะเสียได้ แต่มันเทียบไม่ได้เลยค่ะ กับการได้เป็นแม่คนคนนึง ไม่ว่าคุณจะได้อะไรจากหน้าที่การงาน ทั้งเงิน ตำแหน่งชื่อเสียง คำเยินยอ แต่ลองนึกดูดีๆนะคะว่าอะไรที่มันเป็นของจริงบ้าง ทุกอย่างเป็นแค่สิ่งที่ผ่านมาและผ่านไป แต่ความเป็นแม่มันจริง ยิ่งกว่าจริง ซะอีก ความสุข ยินดี ชื่นชมในตัวเค้า มันเกินที่บอกได้หมด การที่คุณดูแลเค้าอย่างเต็มที่เชื่อว่าน้องจะต้องเติบโตเป็นเด็กที่มีความสุขทั้งกายและใจ เป็นคนดีแน่นอนค่ะ อยากให้ คุณ จขกท. คิดบวก มีความสุข ภมูิใจ ที่เป็นแม่ นอกจากเค้าจะทำให้เราเป็นคนเต็มคนแล้ว เค้ายังทำให้ชีวิตเป็นชีวิตด้วยค่ะ : ) พอดีวันพรุ่งนี้เป็นวันแม่นะคะ ขอให้มีความสุขวันแม่มากๆจ้า ได้เป็นแม่แล้วมันดีจริงๆ ค่ะ จากคุณ : Neko Sensei เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 14:58:16

ความคิดเห็นที่ 7 เรามีเพื่อน มีสังคม มีหน้าที่การงานที่น่าภูมิใจ ได้ใช้ความรู้ที่เรียนมาจบป.เอก... .... เราอยากมีลูกสุดๆแต่เราไม่ท้อง.... จากคุณ : smallkid เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 15:02:12

ความคิดเห็นที่ 8 แต่ก่อนก็เคยคิดเหมือน จขกท ^^ เพราะเราเอง ท้องตอนอายุ 23 ต้องไปอยู่กับสามี ขาดเพื่อน ขาดสังคม ไม่ได้ทำงาน ชีวิตวันๆมีแต่ลูกกับสามี แต่คุณรู้มั้ย ถึงตอนนี้ เราคิดว่า เราโคตรคุ้มเลยค่ะ ตอนนี้ลูกชายคนโตจบแล้วและบวชเรียนเรียบร้อย ลูกสาวคนเล็กจบปีนี้ เพื่อนๆเราแต่ก่อน ลัลๆลาๆ เดี๋ยวนี้ต้องมารับส่งลูกๆ ลูกเพิ่ง จะอยู่ มัธยมต้น บ้าง มัธยมปลายบ้าง ส่วนเราตอนนี้เราก็เที่ยวชิ เที่ยวกับเพื่อนกลุ่มตอน ม .ต้นบ้าง เที่ยวกับเพื่อนๆในพันทิปบ้าง เพื่อนๆเราเห็นลูกชายลูกสาวเราต่างอิจฉาเรากันใหญ่ เราว่าเบื้องบนเค้าคงลิขิตมาแล้วค่ะ ทำวันนี้ให้ดีที่สุดค่ะ อย่าคิดมาก สู้ๆ ปล.เสียดายถ้าเล่นคอมอยู่ที่บ้านจะโพสรูปลูกๆมาโชว์ พอดีว่า มาหาลูกสาวที่ กทม เสร็จจากหาลูกสาว จะไปหาลูกชายที่ จ.เลย อ้อ เราเพิ่งอายุ 46 นะคะลูกๆจบหมดแล้ว แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 55 15:28:51 จากคุณ : 18 นะไม่ใช่อายุแต่เป็นมงกุฏ เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 15:24:48

ความคิดเห็นที่ 9 เราก็สูญเสียเพื่อน สังคม หน้าที่การงานไปหมดเหมือนกันค่ะ แต่ไม่เสียใจเลย เพราะ เรามี ครอบครัว ที่เรารักมากที่สุดอยู่ตรงนี้.. จากคุณ : จ้ำบ๊ะไมโล เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 15:29:40

ความคิดเห็นที่ 10 เพื่อนที่ดีจะเข้าใจครับ วันนึงเมื่อลูกโต คุณมีเวลาว่าง พวกเขาจะพร้อมต้อนรับคุณกลับเข้ากลุ่มเสมอ จากคุณ : shinn.negi เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 15:37:13

ความคิดเห็นที่ 11 เมื่อก่อนเราก็คิดเหมือน จขกท. ค่ะ แต่ตอนนี้ ความคิดของเราเปลี่ยนเป็นไม่มีอะไรสำคัญกว่า ลูก ครอบครัวอีกแล้ว เพื่อน สังคม เป็นเพียงส่วน ประกอบของชีวิต ไม่ใช่ไม่มีนะค่ะ มีแต่บางครั้ง บางโอกาสเท่านั้น จากคุณ : ชีวิตสุขสันต์ (คุณหนูใบหม่อน) เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 15:45:03

ความคิดเห็นที่ 12 เราก็ท้องตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ ความหวังของครอบครัวพังทลาย ย้ายไปอยู่บ้านสามี ไม่มีเพื่อน ไม่ได้เที่ยว ชีวิตวันๆต้องคิดถึงแต่ว่าจะทำอย่างไรให้มีเงิน เพราะเรากำลังจะมีตัวน้อยเพิ่มขึ้นมา กำลังมีอีกชีวิตให้รับบผิดชอบ ช่วงท้องแรกๆ ไม่ได้บอกที่บ้าน ยังใช้เงินที่ส่งมาให้ โดยคิดว่าหลานกำลังตั้งใจเรียนอย่างหนัก   จากชีวิตนักศึกษาสัตวแพทย์(บอกเลยแล้วกันเพราะจากกระทู้ก่อนๆ มีคนเข้าใจว่าเราเป็นว่าที่แพทย์หญิง ไม่ใช่นะคะ ) ช่วงท้อง 5-6เดือน มมาเป็นแม่ค้าขายโตเกียว จนใกล้คลอด อยากหารายได้ด้วยตัวเองบ้างจะได้มีเงินไว้ซื้อเสื้อผ้า ของใช้น่ารักๆให้ลูก โดยไม่เดือดร้อนบ้านสามี ชีวิตลำบากก็ช่วงนั้นแหละค่ะ   แรกๆก็คิดเหมือน จขกท แหละค่ะ แต่พอวินาทีที่ได้เห็นหน้าลูก รู้สึกได้เลยค่ะ ว่าการเป็นแม่ แม้ชีวิตก็ให้ลูกได้ เรื่องอื่นหมดความสำคัญไปเลยค่ะ จากคุณ : สวยแล้วสวยอีก เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 15:52:05

ความคิดเห็นที่ 13 เป็นเหมือนกันค่ะ ทั้ง ๆ ที่บ้านเรา มีทั้งพี่เลี้ยง แม่บ้าน พ่อแม่เราเอง แต่ก็ยังรู้สึกว่าเสียสังคมไปเลย เพื่อนนัดกิน เที่ยว แต่งงาน ไม่ได้ไปสักงาน ด้วยความที่ห่วงลูก แต่หลัง ๆ ทำใจได้แล้วค่ะ  ด้วยการ...ให้สามีเลี้ยงแทนค่ะ แล้วเราก็ไปเที่ยว นัดกับเพื่อนบ้าง ไม่ได้ไปไหนมันเครียดจริง ๆ พอไปเที่ยวกับเพื่อนกลับลมาทีเดียว หายเครียดเป็นปลิดทิ้ง คนเรามันต้องมีสังคมบ้างค่ะ จากคุณ : saturn_eyes เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 16:28:34

ความคิดเห็นที่ 14 เราว่า สิ่งที่ จขกท...ว่าสูญเสียไปไม่จริงหรอกค่ะ  เพื่อน.. ได้ใหม่มาแล้วไง เจ้าตัวเล็กไงคะ  เพื่อนซี้ ติดหนึบเลย  สังคม..ก็ได้สังคมใหม่ค่ะ ตามประสาแม่ ๆ อย่างในห้องนี้ถ้าไม่เป็นแม่คน            ไม่มีทางได้เข้ามาสัมผัส แน่ๆ ..ยิ่งถ้าลูกเข้าโรงเรียนก็จะมีสังคมของพ่อ แม่             ที่รู้จักกันยามเมื่อเข้าเรียนอีก ทำกิจกรรมกับคุณครู สนุกไปอีกแบบค่ะ  ความรู้...ได้เรียนรู้เพิ่ม จากการเป็นแม่คน โดยไม่ต้องพึ่งตำรา....   แค่นี้ก็มีความสุขที่สุดแล้วค่ะ จากคุณ : ahut (ahut) เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 16:30:28

ความคิดเห็นที่ 15 เราใกล้เคียงกับ จขกท เลยค่ะ พอท้องปุ๊บสังคมเก่าๆเริ่มหดหาย แน่นอนว่าเพื่อนๆที่เคยคบกันมาเค้าก็มุ่งหน้าเรื่องการเรียน เรื่องการงานของเค้า ส่วนเราก็มุ่งหน้ารอคอยเจ้าตัวเล็กออกมาดูโลก พอลูกออกมาเวลาเหนื่อยจัดๆก็มีนึกคิดถึงชีวิตสมัยก่อน เรียน เที่ยว ทำงาน ไม่ต้องมานั่งแก่วอยู่ที่บ้านกับลูกทั้งวัน แต่เพราะลูกก็ทำให้เราได้เจอสังคมใหม่ๆ เป็นแม่ๆด้วยกัน คุยเรื่องเดียวกัน ตอนนี้เราสนุกและมีความสุขกับการเลี้ยงลูกมาก ถึงแม้บางครั้งลูกจะดื้อสุดๆไปเลยก็ตาม เราจะบอกว่าสังคมสิ่งรอบตัวเราเปลี่ยนไปได้เรื่อยๆ พยายามคิดบวกและมีความสุขกับสิ่งที่อยู่ข้างหน้าเรา อดีตให้นึกถึงได้แต่อย่าจมอยู่กับมัน เพราะโลกยังหมุนอยู่ทุกวันเลยนิคะ จากคุณ : เขียนบน iPhone (Choco & Berry = Natty) เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 16:42:34

ความคิดเห็นที่ 16 คุณอยู่บ้านเลี้ยงลูก ไม่ได้มีความสุขเหรอคะ ส่วนตัวเราโคตรมีความสุขเลย ถ้าได้มีชีวิตอย่างคุณ แต่ทำไม่ได้ จากคุณ : ป เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 16:45:57 A:203.146.3.251 X: TicketID:203339

ความคิดเห็นที่ 17 ตอนที่มีลูก ก้อรู้สึกเหมือนสูญเสียการงาน เพื่อน สังคม แต่พอลูกคลอดจริง ๆ แทบไม่รู้สึกอะไร เพราะเวลาให้ลูกและสามีอย่างเต็มที่ ได้เลี้ยงลูกเอ ไม่มีเวลาว่างเรยจริง ๆ พอสามีกลับจากทำงานมาเล่นกะลูก เห็นภาพน่ารักๆ  อ่ะคะ มีความสุขกว่าการไปเที่ยวเตร่ ชอปปิ้งนะคะ ส่วนเพื่อนเหรอคะ เรากลับได้เพื่อนใหม่ๆ ที่เปนคุณแม่เหมือนกัน คุยกันรู้เรื่อง พอเริ่มพาลูกออกนอกบ้านได้ ก้อพากันไปชอปปิ้งคะ แต่ เป็นของ ๆ ลูกนะคะ เราว่าอยู่ที่การมองคะ ตัวเรา เราว่าเรามีความสุขนะ ได้อยู่กับครอบครัว ไม่เหงา  ^^ จากคุณ : mookchompoo เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 16:57:30

ความคิดเห็นที่ 18 เราว่าผู้หญิงสมัยนี้ที่เรียนจบสูงๆทำงานนอกบ้าน พอมีลูกก็เป็นคล้ายๆกันหมดค่ะ คือพอมีลูกแล้วรูปแบบการใช้ชีวิตจะเปลี่ยนแบบสุดขั้ว ชนิดที่ว่าเตรียมใจมาแล้วก็ยังต้องทำใจอีก เราก็เป็นค่ะ จนลูกห้าขวบแล้วก็ยังมีความรู้สึกอยากมีอิสระแวบๆเข้ามาเป็นพักๆ อยากไปดูหนังรอบดึก อยากกินข้าวเย็นนอกบ้านแบบชิลๆ นานๆแบบไม่ต้องตาลีตาเหลือกรีบกลับมาดูลูก อยากผอมเหมือนเดิม ฯลฯ แต่ทั้งหมดนี้เวลาถามตัวเองว่า ถ้าให้กลับไปเลือกได้อีกที จะเลือกอะไร เราก็เลือกที่จะมีลูกอยู่ดีค่ะ ความสุขอะไรก็มาแทนความสุขแบบปวดหัวปนเหนื่อยสุดๆแบบมีลูกไม่ได้ 555 จากคุณ : ezri เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 17:11:15

ความคิดเห็นที่ 19 บางความคิดก็รู้สึกเหมือน จขกท. เหมือนกัน ชีวิตมีแต่ลูกกับครอบครัว แต่มันก็มีความสุขอย่างที่สุด พอลูกเริ่มโต ตอนนี้สองขวบนิดๆ เราก็เริ่มติดต่อกับเพื่อนทาง Face Book เพื่อนๆ ก็ดีใจมากและยินดีต้อนรับเราเสมอค่ะ จากคุณ : nink-nund เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 17:24:11

ความคิดเห็นที่ 20 เราไม่มีใครเลย มาเรียนตปท.พอจบก็ย้ายมาอยู่ตปท.กับสามีเป็นการถาวร เพื่อนไม่มี ลังคมไม่มี วันๆอยู่บ้านเป็นแม่บ้าน เรียนอะไรมาไม่เคยได้ใช้ วันๆดุดฝุ่น ล้างจาน ถูบ้านทำวนไปวนมาแค่นี้ ทำจนมือนิ่มๆเป็นมือด้านๆไปแล้ว เพิ่งท้องเพื่อนคุยไม่ต้องพูด ปากแทบไม่ได้อ้าถ้าสามีไปทำงาน แต่เรากลับรู้สึกทุกอย่างที่เราเสียเรายอมค่ะ ปรับตัวเองได้แล้วก็มีความสุข การได้อยู่เป็นครอบครัวมันดีที่สุดแล้วจริงๆ จากคุณ : ETHNOMUSIC เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 17:27:43

ความคิดเห็นที่ 21 ถึงความเห็นที่ 6 คุณ Neko Sensei   อ่านความเห็นของคุณแล้วเรารู้สึกสว่างค่ะ   เรากำลังท้องใกล้คลอดแล้ว ตอนนี้กำลัง ตัดสินใจว่าหลังคลอดเสร็จจะกลับไป ทำงาน ไปหางานที่เราอยากทำตามที่ ได้เรียนมา ไม่อยากทำธุรกิจครอบครัวของ ฝ่ายสามีอีกต่อไปเเล้ว เหตุผลนึงเพราะ ไม่คิดว่าวันนึงจะต้องเป็นแม่ค้า ไม่ได้ชอบ ค้าขาย และเสียดายสมองตัวเอง   แต่เมื่อคุยกับสามี สามีไม่ถึงกับเห็นด้วย เพราะอยากให้เราดูแลลูกมากกว่า แต่ก็ไม่ขัดใจเรา สามีบอกว่ารอดูลูกก่อนแล้วค่อยตัดสินใจ   แต่วันนี้ได้อ่านความเห็นของคุณแล้ว ทำให้ ได้มองย้อนถึงตัวเองว่าเราจะเสียดายอะไร นักหนา ทุกวันนี้ไม่ได้ลำบาก มีเงินใช้ไม่ขาด มีเงินเก็บ ขี้เกียจก็หยุดอยู่บ้าน สามีก็น่ารัก ครอบครัวสามีก็เอาใจ จะกระ:-)กระสน ไปแย่งชิงตำแหน่งนอกบ้านไปทำไม ในเมื่ออยู่ที่บ้านเราก็เป็นที่หนึ่งของสามี และเจ้าตัวแสบที่ดิ้นไม่หยุดอยู่ตอนนี้ ขอบคุณคุณ Neko Sensei อีกครั้งนะคะ จากคุณ : ชลบุษปา เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 18:00:55

ความคิดเห็นที่ 22 เราก็สูญเสียเพื่อน สูญเสียสังคม หน้าที่การงานที่ดี เสียดายความรู้ที่เรียนมาเหมือนกันนะคะ...(ถ้าเราคิดแบบคุณ) แต่......เรากลับคิดว่า ทุกวันนี้ เราได้สิ่งที่มีค่า มากกว่า เพื่อน สังคม และความรู้ที่เราตรากตรำมาซะอีก เราเป็น "แม่" ที่พยายามทำหน้าที่นี้ อย่างเต็มที่....ได้ดูแลลูกอย่างเต็มเวลาในช่วงที่เราสำคัญที่สุดกับลูก เพราะอย่างนั้น .....เราไม่เคยเสียดายทุกสิ่งอย่างที่กล่าวมาเลยค่ะ... เราว่า ถ้าคุณเปลี่ยนมุมมองเสียใหม่ คุณจะรู้ว่า คุณไม่ได้เสียอะไรไปเลยค่ะ จากคุณ : KhunTop เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 18:34:04

ความคิดเห็นที่ 23 ฟังเคสของเรามั้ยคะ.. เราลาออกตั้งแต่รู้ว่าท้อง เสียทุกอย่างทั้งสังคม งาน เพื่อน ไม่มีรายได้ของตัวเองให้สามีเลี้ยง แต่เราก็ถือว่าเราทำงานค่ะ และงานนี้เป็นงานที่ตำแหน่งใหญ่สุดในชีวิตลูกผู้หญิงด้วยคือตำแหน่ง "แม่" แรกๆก็ไม่ชิน มีแอบคิดถึงชิวิตสังคมก่อนมีลูกบ้าง แต่สิ่งเหล่านี้เหมือนฉาบฉวยนานวันก็หายไปเองเมื่อเจอรอยยิ้มของลูก ช่วงแรกชีวิตลูกนี่เขาต้องการพ่อแม่ที่สุด พอโตๆไปก็จะเริ่มห่างไปมีสังคมของตัวเอง ถึงตอนนั้นไปดูแลเขามากก็อาจกลายเป็นจุ้นจ้านไปในความคิดของเด็กวัยรุ่น สามขวบปีแรกนั้นถือเป็นช่วงสำคัญของชีวิตลูกน้อยเลยค่ะ เลี้ยงเขาให้เวลาเขาเต็มที่ แล้วคุณจะรับรู้ว่านี่คือความสุข มันรู้สึกเต็มอิ่มในหัวใจ ที่ไม่เคยพลาดช่วงก้าวแรกในชีวิตลูกเลย ตอนนี้เราป่วยร่างกายไม่แข็งแรง เราเพิ่งพบว่าตัวเองเป็นโรคมะเร็งเมื่อไม่นานมานี้ ไม่มึใครคาดติดเราเองเพิ่งสามสิบต้นๆนับว่าสาวมากและคิดไม่ถึงว่าจะเป็น ส่วนลูกก็ใกล้สี่ขวบแล้ว พอมองย้อนกลับไปก็ยิ่งดีใจที่คิดไม่ผิดเรื่องเลี้ยงลูกเอง คนเราไม่รู้เวลาสุดท้ายของชีวิตหรอกค่ะมาถึงเมื่อไหร่ ถ้าพอจะเป็นไปได้ไม่มีข้อบีบรัดทางเศรษฐกิจของครอบครัวมากเกินไป ให้เวลาลูกอย่างเต็มที่เถอะค่ะ จะได้ไม่เสียใจภายหลังที่ คิด"อยากให้" ในวันที่เขาไม่ต้องการ(หรือต้องการน้อย)แล้ว หรือ คิด"อยากให้"ในวันที่เวลาสุดท้ายชีวิตมาถึงแล้ว จากคุณ : แม่น้องมานามิ เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 19:23:28

ความคิดเห็นที่ 24 ของเราไม่ถึงกับเสียงาน เพราะไม่ได้ลาออก แต่เพื่อนสนิท ก็ไม่ค่อยได้คุย จนตอนนี้แทบจะพูดได้ว่าไม่มีเพื่อนสนิทเลยก็ว่าได้ ถามว่าเหนื่อยมั้ยกับการทำงานแต่ละวัน กลับมาก็ต้องเลี้ยงลูก  บอกตรงๆว่าเหนื่อยค่ะ แต่วันที่เค้ายิ้มให้แล้ว เรียก แม่ะๆ และวันแรกที่เค้ากอดเรา ((กอดแบบ โอบคอเราแล้วก็ดึงเราโน้มเข้าไปหาอ่ะ พอนึกภาพออกมั้ย)) มันเป็นอะไรที่แบบ หายเหนื่อยเลยอ่ะ ทั้งหมดที่ผ่านมา จากคุณ : มิสพรหล้า เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 20:06:10

ความคิดเห็นที่ 25 ส่วนตัวเรารู้สึกว่าชีวิตเปลี่ยนไป... เราแต่งงานต้องไปอยู่ต่างจังหวัด ซึ่งชีวิตต่างจากกทม.มาก เราปรับรูปแบบชีวิต มองหาความสุข มองหาสังคมใหม่ เท่าที่จะพึงทำได้ การเป็นแม่เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ และเป็นตำแหน่งเดียวที่ไม่มีใครมาแทนได้ค่ะ เราไม่ได้แค่เลี้ยงลูกให้เติบโต...แต่เรากำลังบ่มเพาะเมล็ดพันธุ์ที่มีชีวิต การให้เวลากับลูกเมื่อเขายังเยาว์...เขาจะไม่ทำให้หัวใจคุณสลายเมื่อเติบโตขึ้นค่ะ สำหรับเราไม่ได้มองว่าไร้ค่า...แต่มันมีคุณค่ามาก เพราะผลิตผลแห่งครรภ์เป็นรางวัลสำหรับเราค่ะ ใครจะไปรู้...เราอาจกำลังสร้างคนดีคนหนึ่งในอนาคต แค่นี้พอใจแล้วค่ะ " ถ้าเจ้าวางแผน 1 ปี เจ้าจงปลูกข้าว... ถ้าเจ้าวางแผน 10 ปี เจ้าจงปลูกต้นไม้... และถ้าเจ้าวางแผน 100 ปี เจ้าจงให้ความรู้แก่บุตรหลาน" ไม่มีอะไรดีที่สุดเท่ากับการลงทุนในชีวิตค่ะ จากคุณ : รักเฌอ..ประเทศไทย เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 20:08:32

ความคิดเห็นที่ 26 เพื่งได้เข้ามาอ่านทุกความเห็น เพราะมัวแต่ยุ่ง กับ ร้านและเจ้าตัวเล็ก  ขอบคุณทุกคนทุกความเห็นมากกกกกนะคะ โดยเฉพาะคุณ Neko Sensei  และ แม่น้องมานามิ คะ ให้ข้อคิดเตือนใจเราได้ดีมาก   ขอให้แม่น้องมานามิ หายเร็วๆๆ  แข็งแรงๆๆ  นะคะ   เรามีความสุขมากที่มีเจ้าตัวเล็กคะ ได้เล่น ได้เห็นพัฒนาการของเค้า คะ แค่วันนี้เพื่อนมาทำให้จิตตก นิดหน่อย นะคะ  แต่ต่อไปคงจะไม่คิดแบบนี้แล้วละคะ  ขอบคุณทุกคนจริงๆๆ   อย่างน้อยเราก็มีเพื่อน ในห้องนี้  ^^ จากคุณ : mineral water เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 20:55:59

ความคิดเห็นที่ 27 เป็นแม่บ้านเต็มตัวค่ะ แต่ก่อนก็คิดเหมือนคุณ จขกท ค่ะ วันนึงมีผู้ใหญ่ที่ดิฉันนับถือเดินเข้ามาคุยกับดิฉัน แล้วบอกว่า "ท่านอยากมายืนในที่ๆ ดิฉันยืนอยู่" ประโยคนี้ทำให้ดิฉันเปลี่ยนความคิดเลยค่ะ (นี่แหละมั้งที่ว่า สนามหญ้าหน้าบ้านคนอื่นมักจะเขียวกว่าของเราเสมอ) จากคุณ : คนเลี้ยงแกะปริศนา เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 21:52:09

ความคิดเห็นที่ 28 เราเคยอยากไปเที่ยวกับเพื่อน คุณเชื่อมั้ย กินข้าวกับเพื่อนไม่อร่อย ทั้งที่มียายเลี้ยงให้ คิดถึงแต่ลูก อยากกลับแต่บ้าน จากคุณ : nami_nami เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 22:11:32

ความคิดเห็นที่ 29 เรายังต้องไปทำงานอยู่นะคะ รายได้ครอบครัวไม่มากพอที่จะให้เราออกมาอยู่บ้านเลี้ยงลูก แต่ถ้าเราต้องมาอยู่บ้านเลี้ยงลูก เราจะเข้ากลุ่มคุณแม่ๆ ในพันทิปเนี่ยแหละ อย่างกลุ่มโฮมสคูล เป็นต้น เราจะไม่เสียเพื่อน แต่เราจะได้เพื่อนกลุ่มใหม่ กลุ่มแม่ๆ ที่ทุ่มเทให้ลูกเหมือนเรา เราจะไม่สูญเสียสังคม เพราะเราจะเข้าสังคมแม่ลูกอ่อนไปกับลูกเรา เราจะไม่เสียดายความรู้ที่เรียนมา เพราะมันไม่ได้หายไปไหน ทุกวันนี้เรายังต้องศึกษาเรื่องการเลี้ยงดู จิตวิทยาและการศึกษาของเด็กปฐมวัยเพิ่มเติมด้วยซ้ำไป คนที่เสียสละตัวเองมาทำหน้าที่แม่บ้านเนี่ย มักจะไม่เห็นคุณค่าของตัวเอง มักจะคิดว่าตัวเองต้อยต่ำกว่าเพื่อนๆ ที่ก้าวขึ้นเป็นผู้บริหาร .. แต่เราจะบอกว่า ไม่มีงานอะไรยิ่งใหญ่เท่าการเลี้ยงลูก ไม่มีอะไรมีคุณค่าเท่าการมอบคนดีและเก่งให้กับสังคม และไม่มีอะไรยากเท่าการเลี้ยงเค้าให้เป็นอย่างนั้น ไม่มีใครทำให้เรารู้สึกแย่ได้ ถ้าเราไม่รับมาคิดไปเองค่ะ จากคุณ : แม่น้องอัณณา เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 22:12:15 A:125.25.45.240 X: TicketID:258399

ความคิดเห็นที่ 30 จขกท คะ คุณได้ของมีค่าที่มากที่สุดในโลกคือ ลูก ถ้าเราย้อนเวลากลับไปได้ เราจะแต่งงานตั้งแต่ 20 กว่าๆ เราคงเหมือนผู้หญิงทำงานทั่วไปในสังคมนี้ ที่มั่วแต่ทำงาน ไปตปท เรียนสูงๆ ได้มีตำแหน่งสูง เงินเดือนเยอะ มีบ้านหลังใหญ่ มีรถแพงๆ แต่ลืมเรื่องการมีครอบครัว วันนึงไปงานทานข้าวกับเพื่อนๆ เค้าจูงลูกมากันหมด มีอิชั้นคนเดียว โสด เริ่มคิดได้ นี่ชั้นอายุจะ 40 แล้วนะ เวลามันผ่านไปเร็วมาก ชีวิตมีแต่งานกับงาน มีคนเข้ามาแต่เราไม่เคยพิจารณาเลย ข้ออ้าง ไม่มีืเวลา แล้วเหมือนสวรรค์ได้รู้ ส่งชายหนุ่ม สำเร็จรูป ทั้งหน้าตา การศึกษา หน้าที่การงาน ฐานะ เราไม่รอช้า สละโสดทันที แต่เพราะอายุเยอะค่ะ ร่างกายไม่เหมือนสาวๆ พยายามมีลูกมาตั้งแต่แต่งวันแรก จนวันนี้ ยังไม่มีเลย เงินเก็บจากการทำงานหนักเนี้ย เอามาใช้เข้ารักษาผู้มีบุตรยากค่ะ อยากบอก จขกท ว่า คุณน่ะโชคดีที่สุดแล้ว จากคุณ : ต้าถุง เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 22:35:10

ความคิดเห็นที่ 31 คุณจขกท.คะ วันจันทร์ที่ 13 ส.ค นี้ เพจนมแม่นัดเจอกันที่สวนรถไฟ ไปเจอแก็งค์แม่ลูกอ่อนด้วยกันสิคะ ดูรายละเอียดในเฟสบุ๊คนมแม่ได้นะคะ จากคุณ : Oilaline (Oilaline) เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 23:19:49

ความคิดเห็นที่ 32 เข้าใจ จขกท.ค่ะ    เราก็เป็นค่ะแต่เราไม่ค่อยอะไรเพราะเราแฮปปี้กับครอบครัวค่ะ(หรือ ว่าเราไม่ค่อยเอาเพื่อนเอาสังคมหว่า555++) จากคุณ : aya BGIRL เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 23:25:51

ความคิดเห็นที่ 33 เรายังไม่ได้ลาออกจากงานค่ะ ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงการลาเพื่อศึกษาต่ออยู่  ตั้งแต่มีลูกเพื่อนเราเข้าใจนะคะ  ไม่เคยได้ไปไหนกับใคร เรียนเสร็จต้องรีบกลับบ้านไปหาลูก   วันสองวันนี้ก็ยอมโดดไม่ไปมหาวิทยาลัยเพื่อไปส่งลูกเข้าโรงเรียน/เนอสครั้งแรกในชีวิตของลูก   ลูกป่วยไม่สบายก็หยุดเรียนไปเฝ้าลูกที่โรงพยาบาลเป็นอาทิตย์ๆ เมื่อก่อนเข้าร.พ.กันทุกเดือน.....แต่เรามีความสุขมากกับการได้จุ๊บได้กอดได้หอมแก้มของลูกค่ะ อยากมาก อยากลาออกไปเลี้ยงลูก ไปทำเนอสเซอรี่เอง อิ อิ อิ แต่ทำไม่ได้ รับทุนเค้ามาแล้วก็ต้องเรียนให้สำเร็จกลับไปทำงานใช้ทุนอีก อิจฉานะเนี่ย...การมีธุรกิจส่วนตัวเป็นสิ่งที่อยากได้มากที่สุดจะได้มีเวลาดูแล สอนหนังสือให้ลูก เฝ้าดูพัฒนาการของเค้าให้มากกว่านี้ จากคุณ : occ26 เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 23:55:31

ความคิดเห็นที่ 34 เรา 10 ปี เท่าอายุลูกชายคนโต ไม่ได้ดูทีวีเลย ทั้งๆที่ก่อนหน้าติดละครมาก ที่ไม่ดู เพราะไม่อยากให้เสียงทีวีรบกวนลูกเวลาลูกนอน และไม่อยากให้ลูกดูรายการที่ไม่เหมาะกับวัย ดังนั้นลูกจะได้ดูการ์ตูน แต่แม่ไม่เคยได้ดูละคร พอมีเน็ตใช้ เราดูละครหรือรายการที่ชอบในยูทูป ดูเฉพาะตอนลูกนอน ใช้หูฟังเอา เราลาออก(จากข้าราชการ)ไปอยู่กับสามี(ปัจจุบัน)ที่ต่างประเทศ เป็นแม่ Full Time จนถึงเดี๋ยวนี้ ตอนนี้ย้ายมาอยู่เมืองไทย ลองมาหลายอาชีพ ทั้งของออนไลน์ ขายกล้วยแขกหน้าบ้าน ขายส้มตำงานวัด ทำสวน ปลูกต้นไม้ งานฝีมือจิปาถะ ถามว่าเราเสียดายความรู้ไหม เราสามารถตอบได้ทันทีว่าไม่เสียดาย เราถือว่าใช้ชีวิตได้คุ้มค่าแล้ว จะมีสักกี่คนที่ได้ทำอย่างเรา อยู่บ้านเลี้ยงลูก พาลูกปลูกต้นไม้ทำสวน วันไหนลูกคนเล็กไม่โยเย ก็นั่งเย็บเสื้อผ้าไว้ให้ลูกใส่ เวลาคุณครูลูกถามลูกว่าพ่อแม่ทำอาชีพอะไร ที่บ้านทำอะไร ลูกจะมีเรื่องเล่าเยอะแยะมากมายอย่างภูมิใจ เพื่อนฝูง สังคม อาจห่างหาย แต่ก็ติดต่อกันเสมอๆ สังคมของเราระหว่างเพื่อนฝูง เราสามารถทำให้เป็นสังคมที่มีลูกๆและสามีอยู่ด้วยได้ วันไหนครึ้มอก ครึ้มใจ ก็ชวนกันไปกินข้าวนอกบ้าน สังสรรกันบ้าง(พาลูกไปด้วย) แม้ไม่บ่อย แต่ก็มีความสุขดี การมีลูก อาจทำให้เวลาส่วนตัวของเราน้อยลง แต่ถ้าคุณคิดว่า ลูกเป็นส่วนหนึ่งในเวลาส่วนตัวของคุณ คุณจะรู้ว่า เวลาส่วนตัวของคุณมีอยู่อย่างเหลือเฟือ วันไหนเหนื่อย น๊อตหลุด แนะนำให้พาลูกไปฝากคุณปู่ คุณย่า หรือคุณตา คุณยายเลี้ยง หรือฝากพี่เลี้ยง(ที่ไว้ใจได้) เลี้ยงให้สัก 4 - 5 ชั่วโมง แล้วออกไปสังสรรกับเพื่อนหรือสามีบ้าง เป็นการช๊าตแบทให้กับตัวเอง จากคุณ : ปรีชญา เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 02:05:52

ความคิดเห็นที่ 35 เป็นแม่มาได้ 5 เดือน ทุกอย่างเปลี่ยนไปมาก ตอนนี้แม้จะกลับๆปเริ่มงานได้ 2 เดือนแล้วก็ตาม ตื่นเช้ากว่าเดิมเพื่อให้นมหรือปั๊มนม เตรียมของให้ลูก (ฝากยายเลี้ยง) ระหว่างวันพักเที่ยงต้องรบกิน เลิกงานต้องรีบไปปั๊มนมก่อนแฟนมารับ ทำให้ไม่ค่อยได้คุยกับเพื่อนๆเท่าไหร่ กลับบ้านไปลูกติดเรามากแทบไม่ได้ทำอะไร จะขอปลีกตัวไปอาบน้ำกินข้าวลูกก็ร้อง ต้องอุ้มไปกินข้าวไป เพื่อนๆนัดเจอกันหรือมีกิจกรรมอะไร กินเลี้ยง เราก็ไปกับเค้าไม่ได้ เสาร์อาทิตย์ก็อยู่กับลูกแลครอบครัว ไปซื้อของกินข้าวนอกบ้านบ้าง เวลากับคุณสามีเองเรายังแทบไม่มีให้เค้าเลย มีแต่เค้าต้องมาช่วยงานบ้านเราเพราะลูกไม่ยอมให้วางเลย จริงๆแล้วถ้าเขียนกันจริงๆไม่หมดหรอกเยอะแยะค่ะ เรื่องความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น แต่เราไม่เสียดายนะที่มีลูหก ถ้าจะเสียดายคงเสียดายที่มีลูกช้าไป เราแต่งงานมาแล้ว 4 ปีถึงจะท้อง แรกๆยังไม่ปล่อยให้มีด้วย สามีชอบพูดว่ารู้ว่ามีลูกแล้วดีแบบนี้มีไปนานแล้ว เรายังคงเหนื่อยกับตัวเล็กอีกนานแต่เราคิดว่าเราน่าจะมีความสุขกับมันด้วยนะ จากคุณ : Wineglass เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 15:12:37

ความคิดเห็นที่ 36 เรามีเพื่อน มีสังคม มีหน้าที่การงานที่น่าภูมิใจ ได้ใช้ความรู้ที่เรียนมา แต่ต้องเอาลูกไปฝากญาติเลี้ยง เราเสียดายมากค่ะ อยากเลี้ยงเอง ใจจะขาด อิจฉา จขกท. จากคุณ : summom123 เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 55 05:01:19

ความคิดเห็นที่ 37 ตั้งแต่มีลูกไม่ได้ดูละัครมาเกือบ 2 ปีเท่าอายุของลูก ตั้งแต่มีลูกไม่เคยได้นอนหลับสนิทหรือหลับยาวๆเลยสักคืน ตั้งแต่มีลูกแทบไม่ได้เจอเพื่อนฝูง แต่ไม่เคยเหงาเลยสักวัน เหนื่อยมากแต่แปลกที่ไม่เคยรู้สึกท้อเลย ไม่เหมือนกับเวลาบางครั้ง ที่เราทำงานหนัก เหนื่อยและรู้สึกท้อแท้ แต่อยู่กับลูกมีเหนื่อยแต่ไม่มีคำว่าท้อสักครั้ง ดีใจมากๆที่มีลูก ลูกเหมือนของขวัญ ที่ทำให้ชีวิตเรามีความหมายมากขึ้น ^^ จากคุณ : weinwein เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 14:22:01