ช่วงนี้ที่ผ่านมาผมเจอเรื่องร้ายๆมาเยอะ(ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมต้องเจอ) จากที่ผมได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับห้องนี้ ผมก็สบายใจขึ้นแล้วละ แต่ก็มีปัญหาเข้ามาไม่เว้นแต่ละวันเลย ผมก็รู้สึกไม่ดีเลย มันเครียดนะครับ เรื่องที่ผมทำไม่ได้ก็ยังทำไม่ได้อยู่ดี แต่ก็พยายามแล้ว จากกระทู้ก่อนที่ผมเล่าไปว่าดูแลเรื่องการอาบน้ำตัวเองไม่ดีนั้น ตอนนี้ก็พอทำได้บ้างแล้ว แต่ผมก็ไม่กล้าที่จะไปขอโทษแม่ในเรื่องที่ผมปฎิเสรที่จะพยายามทำ เพราะผมไม่เหมือนคนอื่น ใช้อารมณ์+ความไม่เข้าใจ (ถึงแม้ว่ามันอาการของเด็กพิเศษที่แสดงออกมาก็เถอะ) ซึ่งก็ไม่ได้ตั้งใจทำอย่างนั้น แต่ควบคุมตัวเองไม่อยู่จริงๆ ผมก็อยากมีเรื่องที่จะเข้าใจนะครับ
1.ผมไม่อยากโดนคนอื่นดูถูกว่าผมเรียนเป็นครูไม่ได้ ซึ่งผมอาจจะเป็นไม่ได้จริงๆ แต่ก็ไม่น่าต้องมาต่อว่ากันเลยนี่ ถึงรู้ว่าผมด้อยกว่าแต่ผมก็พยายามนะ
2.ผมไม่สามารถทำตามคำสั่งของครอบครัวบางอย่างได้ เช่น สั่งหยิบชาม ก็หยิบไม่ถูก กวาดบ้านก็กวาดไม่สะอาด โดนว่าตลอดเลย ครอบครับถามผมว่า ต่อไปจะทำอะไรเป็นขนาดแค่นี้ยังทำไม่ได้เลย
3.ผมอยากเก่งเหมือนเพื่อนๆผม ผมอยากภูมิใจในตนเองต้องทำอย่างไร เพราะมีแต่คนว่า ไม่มีใครชมเลย ผมรู้สึกว่าห้องชานเรือนแห่งนี้ทำให้ผมรู้สึกมีคุณค่ามากกว่า ครอบครัวเสียอีก
บางทีผมก็ไม่อยากเล่าหรอก แต่มันอดไม่ได้จริงๆ ผมสื่อสารทางการพูดกับใครก็ไม่ได้ ได้แต่เขียนเพื่อทำให้ตัวเองสบายใจเท่านั้นเอง ผมอยากเป็นครู แต่ผมก็โดนดูถูกว่า "แค่เด็กพิเศษอย่างผมยังดูแลตัวเองยังไม่ได้เลย และไปเป็นครูคงเป็นได้หรอก" เอออีกเรื่องครับ ผมเป็นเด็กพิเศษ แอสเพอร์เกอร์นะครับ(กลุ่มของออทิสติก) ดีกว่าออทิสติกนิดหน่อย กลัวคนที่อ่านกระทู้ของผมหลายครั้งเข้าใจผิดนะครับ
เหตุการณ์สรุปของผม ที่โดนต่อว่ามาแล้วเครียด
