ความคิดเห็นที่ 1 อายุเท่าลูกสาวเราเลยค่ะ แต่ลูกเราไม่เป็นนะคะ อาจจะเป็นเพราะว่า พออยากได้อะไร ก็จะมีคนหาให้ตลอด เลยไม่ต้องกรีดร้องให้เหนื่อย แต่กลางคืนบางครั้งก็ตื่นมาร้องบ้าง อาจจะเพราะเล่นมากไป ช่วยอะไรไม่ได้เลย แต่เอาใจช่วยคุณแม่นะคะ จากคุณ : สีชอล์ก เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 11:43:35

ความคิดเห็นที่ 2 เข้ามาให้กำลังใจคุณแม่ค่ะ แฝดสองคนเราก็ 2.2 ขวบ เคยมีอาการคล้ายแบบนี้ตอน 2 ขวบ ตอนนี้น้อยลงค่ะ สิ่งที่ทำคือ คุณแม่ต้องอดทนค่ะ อะไรที่จะไม่ให้เค้าเล่นต้องเก็บให้พ้นสายตา ถ้าเริ่มมีแววว่าจะต้องการอะไรก็เอาให้เพื่อคุมสถานการณ์ สู้ๆ นะคะเดี๋ยวก็ผ่านไป จากคุณ : nink-nund เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 12:31:25

ความคิดเห็นที่ 3 ลูกชายคนเล็กของดิฉันเคยเป็นตอนเกือบสองขวบ  กว่าจะหายก็สามขวบครึ่ง  ตอนนี้หกขวบครึ่งแล้ว พูดกันรู้เรื่องดี ร่าเริงดี ไม่มีอะไรผิดปกติค่ะ เห็นใจคุณแม่มาก และเข้าใจความเครียดของคุณแม่จริงๆ  เพราะเคยเจอมาก่อน ลูกดิฉันร้องกรี๊ดๆ ได้เป็นชั่วโมง ช่วงนั้นต้องหลีกเลี่ยงการพาไปในที่ชุมชน เพราะจะรบกวนคนอื่น และอายคนด้วยค่ะ  ถ้ายิ่งปลอบยิ่งโอ๋จะยิ่งร้องหนักขึ้นด้วย ขอแนะนำว่าอย่าใช้วิธีลงโทษด้วยความรุนแรงตอบโต้เด็ก  และก็อย่าโอ๋เพราะจะทำให้ลูกคิดว่าทำแบบนี้แล้วจะได้ทุกอย่างที่ต้องการ วิธีที่ดิฉันใช้ในตอนนั้นซึ่งเป็นวิธีเดืยวที่คิดว่าได้ผลก็คือ ทำเฉยๆ พูดกับลูกด้วยเสียงปกติว่าเวลาลูกร้องไห้แล้วแม่คุยด้วยไม่รู้เรื่องฟังลูกก็ไม่รู้เรื่อง เดี๋ยวรอให้ลูกหยุดร้องก่อนนะ แล้วค่อยๆ บอกแม่ว่ามีเรื่องอะไร   หรือถ้าคุณแม่รู้อยู่แล้วว่ามีเรื่องอะไร และจะตัดสินความก็บอกลูกว่ารอให้ลูกหยุดร้องไห้แล้วแม่จะอธิบายให้ฟังว่าทำไมทำไม่ได้ หรืออะไรก็ว่าไปนะคะ จากนั้นก็อาจจะคอยถามว่าอยากจะหยุดร้องหรือยัง  เหนื่อยไหม พักกินน้ำก่อนไหม อะไรแบบนี้ จนกว่าจะหยุดไปเองค่ะ  สักพักพอเขาโตรู้เรื่องมากขึ้นเขาก็จะเรียนรู้ว่าร้องไปก็เหนื่อยเปล่า  สู้อธิบายให้แม่ฟังดีๆ ดีกว่าว่าอยากได้อะไร หรือไม่พอใจเรื่องอะไร เป็นกำลังใจให้นะคะ เดี๋ยวพอเกินสามขวบก็จะดีขึ้นค่ะ จากคุณ : กรรมใดใครก่อ เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 12:32:30

ความคิดเห็นที่ 4 เห็นด้วยกับ คห.3 ค่ะ ลูกเราตอนนี้ 2 ขวบกว่า ก็เป็นบ้าง แต่ไม่ได้บ่อยนัก แต่อาการร้องไห้ ไม่หยุด เนี่ย เราก็เริ่มจะเข้าใจว่า ร้องไปงั้นเอง เหมือนว่ายังไม่รู้จักวิธีแสดงอารมณ์อย่างเหมาะสมน่ะค่ะ เค้าไม่เข้าใจว่า การร้องไห้ไม่ดี ทำให้ผู้อื่นประสาทเสีย หิวก็ร้อง ง่วงก็ร้อง อะไร ๆ ก็ร้อง แบบนี้แหละค่ะ เราว่าวิธีได้ผลสุด (นอกจากตามใจเรื่องที่พอตามใจได้) ก็คือ เบี่ยงเบนนี่แหละค่ะ หาเรื่องที่น่าสนใจมาก ๆ ให้เค้าหยุดก่อน ของแปลก ๆ ที่ไม่เคยเห็น ของเล่นใหม่ เรื่องสัตว์แปลก ฯลฯ แล้วค่อยชวนคุยไป ถามไป ค่อย ๆ สอนไปว่า เมื่อกี๊เค้าเรียกว่า หิว ไม่ต้องร้อง ให้บอกแม่ดี ๆ เหอะ ๆ ทฤษฎีก็อ่านมาเยอะ เอาเข้าจริง ๆ เวลาลูกเราร้องก็หยุดยากเหมือนกันแหละค่ะ ใช้ลุ้นวันต่อวัน case by case ไปเรื่อย ๆ ว่า วันนี้จะหยุดเร็วหรือช้า ไม่ค่อยช่วยอะไร แต่จะบอกว่า คุณแม่อดทนไปก่อนค่ะ เค้าไม่เป็นแบบนี้ไปตลอดหรอกค่ะ มันก็มีวันอารมณ์ดี อารมณ์ไม่ดีน่ะค่ะ รับมือเป็นวัน ๆไปค่ะ อย่าเครียด ^^ จากคุณ : BoMuChan เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 13:50:41

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณทุกความเห็นคะ ลูกคนแรกเขาไม่เป็นแบบนี้เลย แต่พอคนที่ 2 นี่แบบโอ้ย ไม่ไหว จากคุณ : N^^เดีย&ปุยฝ้าย** เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 14:39:49

ความคิดเห็นที่ 6 จากประสบการณ์เลี้ยงหลานคะ วิธีแก้ก็อยู่คนเลี้ยงอารมณ์ต้องนิ่งๆ ทำใจร่ม ค่อยจัดการคะ จะสอนจะปลอบ ต้องไม่หวั่นไหวหรือกลัวเด็กจะเสียใจคะ (ยิ่งถ้าโกรธไม่ควรเข้าใกล้เด็กคะ) สบตาน้องแล้วปลอบ ถ้าคนปลอบสงบใจได้ น้องจะค่อยนิ่งมากขึ้น หรือถ้าน้องกรี๊ดต้องมองห่างๆ ทำเฉยๆ เมื่อน้องเริ่ม ลดเสียงลดค่อยปลอบ หรือถาม บางที่คุณแม่อาจเป็นสิ่งกระตุ้นให้น้องร้องมากขึ้น คือ ร้องแล้วได้ ก็จะยิ่งทำ อาจต้องสังเกตว่าเวลาอยู่กับคนอื่น เช่น คุณพ่ออยู่น้องร้องกรี๊ด แล้วพ่อจัดการอย่างไร ถ้าพ่อจัดการให้สงบลงได้คุณแม่ต้องสังเกตว่าคุณพ่อมีสีหน้าและแววตา น้ำเสียงอย่างไรสื่อการกับน้อง ยิ่้งร้องยิ่งได้ น้องก็จะเรียนรู้วิธีจัดการว่า อยากได้อะไรให้ร้อง ต้องแก้ที่คนเลี้ยงคะ จากคุณ : Doralords เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 22:05:46