ความคิดเห็นที่ 1 "ระงับอารมณ์"  เนี่ยแหละคือสิ่งที่ยากที่สุดเลยค่ะ มีลูกแล้วถึงเข้าใจ  ระงับอารมณ์ได้ยากสุดละค่ะ จากคุณ : BigSom เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 55 15:19:29

ความคิดเห็นที่ 2 ลูกผมดื้อกับแม่เค้ามาก ควบคุมไม่ค่อยได้ เพราะเหมือนลูกจะ ไม่เกรงแม่ ไม่เชื่อ แต่กับผม เค้าจะดูอารมณ์ หากทำตาดุๆ จะหยุด วิธีที่ผมทำ ในการควบคุณอารมณ์ ผมเอาตัวผมเองเป็นหลักนะครับ เวลาลูกดื้อไม่เชื่อฟัง บอกกล่าวตักเตือนแล้วยังรั้น นั่นยิ่งทำให้มีอารมณ์ มากขึ้น ผมจึงหลีกเลี่ยงวิธีห้ามปราม เป็นดึงเค้าเข้าสู่โหมดอื่น โดยการเปลี่ยนเรื่องไปเรื่องอื่น หรือเล่นเกมกับเค้า เค้าชอบเป่ายิ้งฉุบ ให้เค้าเปลี่ยนอารมณ์ก่อน พอดีขึ้นแล้ว จึงกลับมาถามเค้า หรือ ตักเตือนเค้าในเรื่องที่ดื้อครับ แต่ก็มีปัญหาครับ เพราะเค้าก็ยังทำอีก ยังหาวิธีการจัดการไม่ได้ครับ จากคุณ : thebLuR เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 55 16:11:01

ความคิดเห็นที่ 3 เราจะตีแต่ใช้มือตี และตีแรงมาก ไม่ใช่ครั้งที่ 2 (ผิดครั้งแรกเราไม่ตี) แต่หลายๆครั้งที่ทำผิดเราจะอธิบาย แล้วจะตีอย่างที่ใครๆก็บอกว่าโหดจัง และทำผิดแล้ว เราจะยังไม่ตีเลย เพราะจะเป็นอารมณ์ล้วนๆ เราจะใช้คาดโทษแล้วรอลงอาญา 555+ เช่นผิดตอน 9.00 แต่บอกเค้าว่าจะต้องตี และตีตอนไหนตีกี่ที ประมาณ 10.00 เราถึงจะตีค่ะ จากคุณ : taklomklom เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 55 20:10:22

ความคิดเห็นที่ 4 เป็นการยากมากค่ะ กับการระงับอารมณ์ บางทีเราปรี๊ดจนไม่ไหว อยู่กับลูกเป็นการฝึกควบคุมอารมณ์ขั้นเทพเลยค่ะ จะพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองไปเรื่อยๆ ค่ะ  ทุกวันนี้เราจัดการกับหมาน้อยของเราโดยการ ร้องไห้ เราแกล้งทำเป็นร้องไห้ บอกเค้าว่าถ้าเราทำแบบนี้อีกแม่จะเสียใจ แม่ยังไม่อยากให้ลูกร้องไห้เลย แต่ทำไมลูกอยากจะให้แม่ร้องไห้ล่ะ ... ปรากฎว่าเค้าไม่ทำเหตุการณ์แบบนั้นอีกเลยค่ะ แต่จะทำเหตุการณ์แบบอื่นอีก 55555 จากคุณ : หนูน้อยจมูกบาน เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 55 20:11:07

ความคิดเห็นที่ 5 ลูกบ้านนี้ก็ใช่ย่อยค่ะ ทั้งแสบ ซน ดื้อ สารพัด เราเป็นคนใจร้อน บางครั้งควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ก็มีตีกันบ้าง ตีแบบเจ็บๆเลยนะคะ แต่พอเค้าอารมณ์สงบลง เราเองก็จะอธิบายเหตุผลให้เค้าฟังค่ะว่า ทำไมถึงโดนตี เพราะอะไร? ยังไง? บางครั้งก็เข้าใจ ซึมซับเข้าไปอยู่ในสมองของลูกก็มีนะคะ บางทีลูกจะรู้ตัวเองว่า เค้าทำผิด ทำในสิ่งที่ไม่ดี เราแค่พูดคำเดียว ว่า จะตีนะ ถ้าพูดหรือฟังไม่รู้เรื่อง เท่านั้นล่ะค่ะ ลูกเราจะพูดออกมาเอง ว่า หม่าม้าตีเจ็บๆ ดื้อ ร้องไห้ อย่าทำนะ(คือเค้ายังพูดเป็นคำๆอยู่ ) (แปลให้ฟังค่ะ ว่า หม่าม้าตีเจ็บๆ เค้าดื้อ แล้วก็ร้องไห้ด้วยอย่าทำอีกนะ) ทุกวันนี้ต้องยืนนับหนึ่งถึงหลักพัน หลักหมื่น หรือไม่ก็ถ้ายังเอาไม่อยู่เราก็จะเดินหนีไปอยู่มุมสงบๆเองค่ะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ จะพยายามทำให้ได้ดีกว่านี้ แต่มันก็ยากเหมือนกันนะคะ จากคุณ : sodakung เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 55 22:49:46

ความคิดเห็นที่ 6 1. Time out **เราใช้แล้วเหมือนจะได้ผลบ้างในบางสถานการณ์ เพราะที่บ้านใช้เสียร้องสู้ นอกสถานที่ไม่ได้ (ลำพังส่วนตัวเรากับลูกคงได้อ่ะ) แต่ลูกเราร้องเสียงดังมาก สุดๆๆ แผนแตกเพราะป้าวิ่งเข้าไปช่วยทุ๊กที สอนยากค่ะถ้าอยู่กันเป็นหมู่คณะแบบเรา 2. เด็กเรียกร้องความสนใจหรือให้ได้มาในสิ่งที่ต้องการ **กลิ้งกับพื้นเลยค่ะ  - -"  (ลูกเรา) แบบเด็กสติแตกยังไงอย่างงั้น เพราะทำแบบนี้กับป้าทำได้ค่ะ แต่กับเรายิ่งทำยิ่งไม่ได้ เราใช้วิธีเดินหนี เคยไปล้มกลิ้งที่ตลาดสดมาแล้วจะเอาของเล่น ลูกต้องเดินเท้าเปล่าวิ่งตามแม่กลับบ้านคนทั้งตลาดบอกแม่โหดตีลูก เหอะ เหอะ (ไม่ได้ตีซักนิด พยายามจะเลิกตี อดทนเท่านั้น) 3. ใช้คำพูดเตือน ให้หยุดทำสิ่งนั้น โดยใช้น้ำเสียงหนักแน่น ไม่ตะโกน ไม่ตะคอก จ้องตาลูก สัมผัสตัวลูกขณะพูด เด็กจะจับสัมผัสได้ว่าแม่หรือพ่อไม่พอใจแล้ว ** โอย..จากวีระกรรม เคยทำแล้วแต่ไม่ได้ผล ยกเว้นอยู่กันตัวต่อตัว อาจฟังบ้าง ถ้ามีญาติหรือเพื่อนผู้ใหญ่ ลูกจะมึนมาก.. หยุดนะ แต่เดี๋ยวเริ่มทำใหม่ ต้องกระตุ้น ด้วยทางตรงคือการ หยิกอย่างรวดเร็ว...  หยุด!!  ลูกก็จะบีบน้ำตา ทั้งที่บางทีโหดกว่านี้ยังไม่ร้องเลย (แม่ก็โหดตามระเบียบ) 4. คะแนนความดี ** ทำไม่ได้ค่ะเลยค่ะ เพราะลูกยืนยันนอนยัน ว่าดีเสมอ ถ้าเราเอารางวัลมาล่อ นั่นก็คือประเด็นของเรื่องที่จะ งอแง เอารางวัล ลืมเรื่องสะสมคะแนนความดีไปเลยว่าต้องทำก่อนถึงได้ สรุปคือ ยังไม่รู้เรื่่องนั่นเอง (3ปี) 5. วิธีทำโทษด้วยการตี หากหลีกได้ควรหลีกเพราหากทำไปด้วยอารมณ์นำเหตุผล จะได้ผลเสียมากกว่าผลดีค่ะ - อย่าตีพร่ำเพรื่อ เพราะเด็กจะมีแนวโน้มเกเรและต่อต้านมากขึ้น          **เห็นด้วย - การตีแรงๆ โดยใช้อารมณ์เป็นที่ตั้งจะทำให้ลูกหวาดกลัว          **เห็นด้วย - ควรตีเมื่อลูกมีการทำผิดซ้ำสองโดยความผิดนั้นมีการกล่าวเตือนแล้ว         ** เรามีการเตือนถึง 3ครั้งค่ะ แล้วค่อยจัดให้ - ไม่ควรใช้ไม้เรียว เข็มขัดหรือไม้แขวนเสื้อ จะทำให้ลูกบาดเจ็บทั้งกายและใจ หวาดกลัว และจะเข้าใจว่าพ่อแม่ใช้กำลัง         ** มือเท่านั้นค่ะ ถ้าตีก็ปลายนิ้วพาดที่แขน ขา และหยิก ทำพร้อมกับการสอนว่าทำไม - อย่าตีลูกต่อหน้าคนอื่น ทำให้ลูกเสียหน้า ควรเตือนด้วยเสียงเข้มๆ ก่อน หากลูกไม่หยุดให้แยกลูกออกไปสักพักแล้วถึงลงโทษ         **ใช่ค่ะ เห็นด้วย ส่วนใหญ่เราลากไปหลังบ้านก็เิริ่มตาแดงๆ แล้วค่ะ ถามถึงเหตุผลที่ดื้อ และทำตัวไม่น่ารัก ค่อยจัดการ ถ้าไม่หนักหนาก็จะแค่บีบและเขย่าแขนแรงๆ -**********----------------------------------------------------------- แต่ระยะนี้ เค้าก็เริ่มโตมากขึ้น ฟังเราพูดและอธิบายเข้าใจเรามากขึ้น พร้อมที่จะหยุดเมื่อถูกห้าม (3.10ปี)  แต่ยังมีพฤติกรรมงอแง บางครั้ง เหมือนCheck คะแนนความน่ารักของตัวเอง คิดว่าต้องได้เสมอถ้าทำตัวอย่างนี้ ก็คงจะค่อยๆ อธิบายกันต่อไป เรื่องตีก็ไม่ค่อยตีแล้วค่ะ เพราะได้รับคำแนะนำจากแม่ๆ ใน ชานเรือนนี่แหละ... **สงสัยอยู่อย่างว่า..คงเป็นเพราะโดนเราตีบ่อยๆ พอระยะหลัง 2-3เดือนมานี้ เราไม่ตีลูกเลย พอโมโหพยายามสงบและพลิกอารมณ์ตัวเอง (ทำตัวเป็นดารา)55 แบบทันทีเลยนะ  และระยะหลังเรากลับคิดว่า มันก็แค่เรื่องความผิดพลาดของเด็ก จะมาเอาอารมณ์อะไร..กับลูก  มองถึงคำว่า "ช่างมันเถอะ" แต่ก็ได้เห็นว่าเค้ารับฟังเรามากขึ้น อันนี้ประสบการณ์เรานะคะ..อิ อิ แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 55 23:30:39 จากคุณ : kansakx_aj5 เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 55 23:28:25

ความคิดเห็นที่ 7 เคยลองวิธีให้ทางเลือกรึยังคะ วิธีนี้จะหัดให้เค้าคิดเป็นเหตุเป็นผล และหัดตัดสินใจเองด้วย สมมติ ถ้าเค้ากินข้าวไปเล่นไป เรารู้สึกว่ารับพฤติกรรมนี้ไม่ได้ มันทำให้เราเดือดร้อนเพราะเก็บจานล้างไม่ได้ซักที ลองให้เค้าเลือกว่าจะกินให้อิ่มก่อนแล้วค่อยเล่น หรืออยากจะเล่นก่อน แล้วค่อยกินมื้อถัดไป ทั้งนี้ การใช้ตัวเลือกที่จะทำให้ได้ผลดี ต้องเป็นตัวเลือกที่เรารับได้ทั้งคู่ อย่าบอกเค้าว่า ถ้าไม่หยุดร้องแม่จะทิ้งไว้นี่ เพราะเค้ารู้ว่าเราไม่มีทางทิ้งเค้าและมันจะเป็นแค่คำขู่ที่ไม่ได้ผลค่ะ จากคุณ : แม่น้องอัณณา เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 55 23:39:44 A:125.25.20.87 X: TicketID:258399

ความคิดเห็นที่ 8 บทเรียนแห่งไม้เรียว กำลังจากหายเลือนไปแล้วสินะ ผู้คนมองอะไรกันอยู่ ทำไมถึงตั้งป้อมที่จะยัดเยียดให้มันดูรุนแรง... ทั้งที่การตีคือการลงโทษ ตามความผิด ให้เข็ดหลาบ และจดจำ ยอมรับมาเถอะว่าสันดานคนไทย ดื้อ กวน และท้าทาย ตั้งแต่เด็กยันโต ตั้งแต่คนยันหมา เค้ายังบอกเลยหมาไทยฝึกยาก แต่ฉลาด เลิกห่วงเรื่อง ระยะห่าง ความก้าวร้าว และความรุนแรงได้แล้ว ความกลัวความผิด โดยการลงโทษให้เจ็บตัว ได้ผลดีและชะงัก สำหรับเด็ก เมื่อรู้ว่าทำผิด ผลที่ตามมาคือเจ็บตัว มันเป็นสัจธรรม ของสังคม หรือจะต้องให้ โดนตีนกระทืบตอนโต หรือลูกตะกั่วใครสักคนปลิวเข้าหัวก่อน ถึงจะรู้ว่าทำผิด ต้องรับโทษ จากคุณ : คนไทยใต้ฟ้า เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 55 03:13:02

ความคิดเห็นที่ 9 ตอนนี้ใช้วิธี เพิกเฉย ค่ะ หากอาละวาด กรี๊ดๆๆ ก็พยายามข่มอารมณ์ตัวเองก่อน แล้วก็สบตากับเขาในระดับเดียวกับลูก.. สบตาแล้วพูด "เงียบก่อนแล้วค่อยมาคุยกัน" แล้วก็เพิกเฉยจนกว่าเขาจะสงบ ระหว่างนั้นก็ต้องระงับสติอารมณ์ บางคนใช้วิธีเดินหนี เราไม่ได้เดินหนี ยิ่งกรี๊ด แล้วก็ตี เลยต้องนั่งนิ่งๆให้ข้างๆเขา (แอบหางตามองเขา .. เขาก็มองว่าเราจะสนใจมั้ย) พอเขาเงียบ ก็เข้าไปกอดแล้วถามตอบกับเขาด้วยเหตุผล  หนูเป็นไรค่ะ ปาของหนูผิดมั้ย .... (สบตากับเขาพูดด้วยน้ำเสียงปกติ ... ตอนนี้เด็กจะสงบและเริ่มรับฟัง สอนเหตุผลให้ได้เลยค่ะ)  ผิดใช่มั้ยค่ะทีหลังไม่ทำอีกนะ สัญญารนะลูก .. สัญญาเกี่ยวก้อย ... เก่งมากลูก แม่รักหนูนะ กอดๆๆ รักๆๆ จุ๊บๆๆ หากทำอีก ก็บอกว่า ไหนสัญญากันว่างัยค่ะ ... เขาจะนิ่ง แล้วหยุดค่ะ กรณีดื้อเงียบ ไม่ฟัง ไม่ร้องโวยวาย แต่บอกว่า อย่า ไม่ ... ไม่สนใจ .. สามีเราใช้วิธี..  ป๋านับ 1  แล้วนะ หาก 3  ป๋าจะตีแล้วนะ (แบบนี้จะใช้เสียงเข้มค่ะ)  เราลองเอาวิธีนี้มาใช้ ก็ได้ผล .. สบตา แบบดุๆ ไม่นะ .. นับ 1 (สบตา ) เขาก็มองแล้วก็ส่ายหน้า เริ่มเบาๆ ลง บ้างค่ะ ตอนนี้มีแค่นี้ ... แต่อารมณ์ ของแม่นี้ ปี๊ดๆๆๆ เร็วมาก เฮ้อ แต่ปรี๊๊ดๆๆ งัยก็ยังไม่เคยตีลูก .. กลัวยั้งไม่อยู่ จากคุณ : ทิตา-ฟ้าใส เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 55 09:18:31

ความคิดเห็นที่ 10 ของสามี ตั้งแต่เล็กมา บอกไม่เคยโดนตี แต่บางอย่างเรายังรู้สึกว่า เค้าอารมณ์รุนแรงเลย น่าจะติดมาจากคนข้างเคียงอะ (ม่ายช่ายเราน้า) พอมีลูก เราบอกเลยน่ะ ห้ามตี มากสุดคือ หนีบ (เหมือนหยิกอะ แต่จะใช้แค่ 2นิ้ว เลยผลไม่รุนแรงมาก นั่นคือ สุดๆแล้ว ยายจะทำมากกว่าเราน่ะ แต่ก็ไม่บ่อยอะ เพราะยายจะปล่อยมากกว่า ^^!) สำหรับเรา เด็กๆ โดนบ่อย จนชินล่ะ เรื่องตี แต่พอมีลูก ไม่ใช่ว่า ไม่ได้ห้ามการตี แต่เพื่อนเรา เตือนว่า พระท่านสอนน่ะ ว่า การตีลูก ก็เหมือนทำให้เค้าอายุสั้นขึ้น และทำให้เค้ามองเราในแง่ลบมากขึ้น การคุยกัน น่าจะเป็นผลดีกว่า ฝึกความอดทน ของทั้งคู่ด้วย อืม ได้ผลมัย สำหรับเรา ก็โอเคน่ะ ถ้าถึงสถานการณ์ที่รู้ตัวว่า ไม่ไหวแล้ว จะแตกแล้ว เราจะเดินหนีแทน ถ้าที่บ้านน่ะ แต่ถ้าข้างนอก เราจะจับใส่รถเข็น อยากร้อง ร้องเลย เราจะเข็นไปเรื่อยๆ เบนความสนใจไปเรื่อยๆ สักพักก็สงบ เราก็ค่อยมาคุยกัน เค้าจะรู้เรื่องว่า ทำไม เพราะอะไร ^^ เดียวนี้ก็โอเคขึ้น เราคิดว่า การงอแง การดื้อ ต้องดูแต่ละสถานการณ์อะ บางอย่างเค้าจะดีใจหาย แต่บางครั้งก็ปรอทแตก ก็ต้องคอยปรับปรุงอารมณ์กันไป เราต้องฝึกเค้าอะ อนาคต เค้าต้องเจอมากกว่านี้ จะได้อดทนได้มากขึ้น ยับยั้งชั่งใจ คิดได้มากขึ้น ^^ จากคุณ : แม่น้องบูม เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 55 09:43:04

ความคิดเห็นที่ 11 ตอนนี้ลูกเรากำลังจะ 2 ขวบ กำลังหาวิธีปราบลูกอยู่เลยค่ะ แต่วิธีที่แนะนำมา เราลองทำอยู่ แต่ไม่ค่อยได้ผลเท่าไร แทบอารมณ์ปรี๊ดง่ายด้วย ทุกวันนี้พยายาม ควบคุมอารมณ์ตัวเองอยู่ ไม่อยากตี แต่บางทีก็หยุดไม่อยู่เหมือนกัน ตีเสร็จก็มา นั่งร้องไห้ จนตอนนี้เวลาลูกดื้อ เราจะเดินหนี เพราะกลัวยั้งอารมณ์ไม่อยู่ค่ะ และก็ให้พ่อ เค้ามาดูลูกแทน ล่าสุดนี่เราโมโหลูกมากที่ดื้อ และก็ดิ้นกลางห้าง โดยที่เราทำอะไร ไม่ค่อยได้ เพราะมือนึงก็อุ้มลูกสาวคนเล็กอยู่ จะวิ่งตาม จะอุ้มเค้าขึ้นอีกมือนึงก็ทำ ไม่ได้ เลยได้แต่นั่งจับแขนในขณะที่เค้านอนดิ้นอยู่กลับพื้นจนพ่อเค้าเดินมาเจอ แล้ว ถึงได้พากันไปจากห้าง เรานะโมโหสุดๆ แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรรุนแรงมากมาย เพราะเริ่ม จะพยายามเก็บอารมณ์ไว้ และก็คิดว่าเดี๋ยวมันก็คงผ่านไปเอง พฤติกรรมของเด็กวัยนี้ พยายามท่องไว้ว่า เด็กยังไม่รู้เรื่อง อยากเล่นอยากซนไปตามประสาเท่านั้นเอง ที่แม่ เคยตีหนูไปแม่ขอโทษนะลูก แม่จะพยายามไม่ตีหนูอีก จากคุณ : อาร์ทจังชั้นรักเธอ เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 55 10:00:27

ความคิดเห็นที่ 12 เราว่าการเลี้ยงลูกมันไม่มีแบบแผนตายตัวนะ ว่าถ้าเจอแบบนั้นต้องใช้แบบนี้ หรือเจอแบบนี้ต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้ เด็กแต่ล่ะคนไม่เหมือนกัน บางคนดื้อน้อย แค่ดุนิดหน่อยก็เชื่อฟังแล้ว แต่บางคนดื้อมาก ก็อาจจต้องโดนวิธีการลงโทษที่เข้มขึ้นถึงจะเชื่อฟังกัน ขนาดเด็กคนเดียวกัน ในบางสถานการณ์ยังใช้วิธีลงโทษแบบที่เคยใช้ไม่ได้ผลเลย เค้าถึงว่าการเลี้ยงลูกมันเหมือนเป็นการฝึกสมองคนเลี้ยง ต้องใช้สมองคิดตลอดเวลาว่า สถานการณ์นี้ เราควรทำแบบไหนเพื่อจัดการลูกตัวเองให้อยู่หมัด ลูกเราโดนมาสาระพัดวิธี ตั้งแต่วิธีเบาสุดไปจนแรงสุดคือใช้มือตี ได้ผลบ้างไม่ได้ผลบ้าง ก็ต้องคอยปรับเปลี่ยนไปในแต่ล่ะสถานการณ์ แต่สิ่งที่เหมือนกันทุกครั้งหลังจากที่ปราบลูกเราอยู่หมัดแล้วคือ การเรียกเค้ามากอดปลอบและสอนลูกว่าสิ่งที่เค้าทำมันเป็นยังไง เพราะอะไรถึงโดนลงโทษ และถามเค้าว่าที่เค้าทำมันดีรึเปล่า พร้อมกำชับว่าคราวหน้าอย่าทำอีก และไม่ลืมที่จะบอกว่าแม่รักเค้า ที่แม่ดุหรือลงโทษก็เพราะรักเค้า หากไม่รักเค้าแม่จะไม่สนใจเลยว่าเค้าจะทำอะไรไม่ดี เค้าก็เข้าใจนะ จากคุณ : Trippy เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 55 10:31:02

ความคิดเห็นที่ 13 ใช้นับครับ หนึ่ง      สอง        สา...  หยุดแล้ว เพราะรู้ว่า ถึงสามเมื่อไหร่ มีเฮ จากคุณ : แนวนอน เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 55 11:59:54

ความคิดเห็นที่ 14 ต้อง copy ไปให้คุณพ่อเค้าอ่านบ้างแล้ว ขานั้นใจดีเกิน แต่พอร้ายนะ แม่ยังกลัวอ่ะ จากคุณ : mominam เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 55 15:22:03

ความคิดเห็นที่ 15 หัวอกแม่ใจ้ร้าย พ่อคือพระเจ้า จากคุณ : ฮัลโลตอบหน่อย เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 55 15:23:22

ความคิดเห็นที่ 16 สงสัยต้องเตรียมเก้าอี้เด็กดื้อไว้ตอนลูกโต จากคุณ : Yhing95 เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 55 17:30:34

ความคิดเห็นที่ 17 ขอแชร์บ้างค่ะ เกี่ยวกับการ time out   เราใช้วิธีนี้กับลูกเราแล้วได้ผลค่ะ  ลูกเรา  2.11 ปีแล้ว ไม่แน่ใจว่ายังไม่ถึงช่วงเด็กดื้อสมบูรณ์หรือเปล่า เลยยังได้ผลดีอยู่ เราประยุกต์มาจากรายการอะไรก็ไม่รู้ ช่อง true ซึ่งเป็นรายการของอังกฤษ ที่เป็นผู้หญิงตัวใหญ่ ชื่อsuper nanny (ไม่แน่ใจชื่อถูกหรือเปล่า)  ซึ่งคอยปราบเด็กดื้อตามบ้าน เทคนิคของคุณเธอก็คือ    เวลาเด็กทำผิด ต้องเตือนก่อนค่ะ  ถ้าเด็กยังมีพฤติกรรมดังกล่าวต่อ ค่อย time out  โดยต้อง ย่อตัวให้ตาเราเสมอเด็ก แล้วพูดด้วยเสียงชัดเจน ไม่ตะโกน หรือแสดงอารมณ์โกรธนะคะ  เวลาเราพูด เราชอบพูดแบบนี้ค่ะ สมมุติลูกเราตียายนะคะ [เหตุการณ์เพิ่งเกิดขึ้นจริง]      ` ต้นตียายเป็นสิ่งไม่ดี หนูต้องนั่งบันไดเด็กดื้อ' แล้วเราจะพาเค้าไปนั่งบันได พอเค้านั่งลง เราก็พูดเหมือนเดิมอีกครั้ง   เราให้ลูกนั่งแค่เรานับ 1ถึง 10 ค่ะ ไม่นาน พอหมดเวลา เราก็จะเข้าไปพูดกับลูกอีก      ' ที่ต้นต้องมานั่งบันไดเด็กดื้อเพราะหนูตียาย ' แล้วเราก็ให้ลูกเราพูดขอโทษ ซึ่งถ้าลูกพูดขอโทษแล้วเราก็จะบอกว่า แม่ภูมิใจที่หนูมาเป็นเด็กดีแล้ว  กอดลูกหนึ่งที   หลังจากนั้นเราจะไม่พูดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านไปเลยค่ะ  จะเล่นกับลูกเหมือนปรกติ แต่ที่เราดีใจค่ะ หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ลูกเราไปกอดแม่เรา แล้วบอกขอโทษด้วยนะ ปลื้ม.. ปอลิง เราจะทำแบบนี้ พูดแบบนี้ ตลอด ส่วนที่time out เราก็เป็นบันไดเดิม แล้วทำทันทีที่เกิดพฤติกรรม  เราจะเลือกทำเฉพาะพฤติกรรม ที่ไม่เหมาะสมที่ไม่เป็นเพราะวัยเค้าเองค่ะ เช่น ตีเพื่อน ไม่อาบน้ำ แต่เราไม่เคยทำตอนลูกทำของแตกเพราะพยายามดื่มน้ำเอง ฉี่รดกางเกง ร้องอาละวาดเพราะง่วงนอน หิว ค่ะ เราเคยเห็นแม่บางคนทำ เราว่าไม่น่าจะได้ผลนะ คุณแม่ลองหารายการนี้มาดูนะค่ะ มีประโยชน์มากเลย แล้วหนังสือเล่มที่หมอจอม ชุ่มช่วย เขียนก็ดีนะคะ เป็นหนังสือเก่าแล้วแต่ให้ความรู้เกี่ยวกับการเลี้ยงเด็กที่ดีมากๆ จากคุณ : แม่ต้นเองจ้า (แก้มบุ๋มสี่อัน) เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 55 20:23:17

ความคิดเห็นที่ 18 สำหรับเด็ก เมื่อรู้ว่าทำผิด ผลที่ตามมาคือเจ็บตัว มันเป็นสัจธรรมของสังคม --> มันเกี่ยวกันยังไงครับเนี่ย การตักเตือน ต้องทำให้เจ็บตัว? โตขึ้นจะกลายเป็นคนที่แก้ปัญหาโดยใช้กำลังทำให้เจ็บตัวรึเปล่าครับ สุภาษิตไทย "รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี" เป็นคำสอนใจที่ใช้ได้ดีและผมก็เห็นด้วย แต่ประเด็นของสุภาษิตนี้และเจ้าของกระทู้เกี่ยวกับเรื่องการตีคือ มีสติในการตีลูก ว่าตีไปด้วยเหตุผลอะไร ตามเงื่อนไขที่ตกลงกันไว้แล้ว ไม่ใช่ตีแบบใช้อารมณ์ คุมสติตัวเองไม่อยู่ จนทำให้การตี กลายเป็นการระบายอารมณ์ตัวเอง (แล้วมานั่งร้องไห้รู้สึกผิดทีหลัง) ไม่ใช่ต้องการจะสอนลูกอย่างแท้จริง การตีแบบนี้อาจจะทำให้เด็กเชื่อฟังเข็ดหลาบก็จริง แต่เป็นไปด้วยความหวาดกลัว ไม่ได้เข้าใจเหตุผลที่เราตีจริงๆ หรือการตีแบบพร่ำเพรื่อ ผมก็คิดว่าไม่เป็นผลดี คิดเอาง่ายๆแบบไม่มีวิชาการ หากเด็กอยู่กับอะไรไปนานๆจนเกิดความเคยชิน ก็ต้องติดนิสัยไปใช้แน่นอน จนอาจคิดว่าการตีเป็นเรื่องปกติที่ใครๆก็ทำกันได้ โดยที่ก็ไม่รู้ว่ามันคือความรุนแรง อาจจะไปตีเพื่อนที่โรงเรียน หรือติดการใช้กำลังมากกว่าการคิดด้วยเหตุผล จากคุณ : tpipe เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 10:40:44

ความคิดเห็นที่ 19 time out เคยใช้ตอน2-3ขวบแรกๆเค้าไม่เข้าใจ ต่อมาได้ผลค่ะ ลูกกลัว แค่พูดถึงก็สั่นแล้ว แต่เดี๋ยวนี้ดูจะไม่ค่อยได้ผล พอให้ไปนั่งบันไดก็ร้องไห้เสียงดัง แล้วลุกออกมาเองโดยไม่ฟังว่าเราบอกว่า4นาที แม่บอกลุกได้ถึงลุก พอเราจับไปนั่งต่อก็กรี๊ดๆ ทำหลายรอบจนกินเวลานานมาก กว่าจะสงบเพราะเหนื่อย พอเราเข้าไปอธิบายก็นิ่งแต่พอให้ขอโทษ เมื่อก่อนยอมโดยดี เดี๋ยวนี้ปากแข็ง เราบอกให้ขอโทษก่อนแล้วลุก ก็โวยวาย ร้องอีกรอบเหมือนจะเอาชนะให้ได้ ไม่แน่ใจว่าเราทำอะไรพลาดนะคะ เพราะช่วงที่ได้ผลก็ทำแบบเดียวกัน ระงับอารมณ์กับลูกเนี่ยยากจริงๆค่ะ เพราะเค้าจะท้าทายเรา เมื่อก่อนนับ1-2-3 แค่1หรือ2ก็กลัวแล้ว หยุด แล้วเราก็สอนเค้าว่าไม่ดียังไงก็ฟังดี เดี๋ยวนี้มีตะโกนอย่านะ ห้ามตีนะ แล้วก็พูดย้อนเวลาเราสอน แล้วก็ไม่หยุดทำ ดื้อมากค่ะ ขนาดคุณครูยังบอกว่าดื้อแล้วบอกว่ากับคุณแม่คุณแม่คงจะยิ่งกว่า ใช่เลยค่ะ แต่เวลาเราตีเราจะใช้มือตีไม่ใช้ไม้เพราะรู้ว่าเวลามีอารมณ์คนเรามักจะรุนแรง ตีแรงมือเราก็รู้สึกยังพอยั้งตีแค่ให้กลัวแล้วค่อยสอน แต่คุณพ่อเค้านี่จะตีทีใช้ไม้ตลอดแล้วแรงผู้ชายจะขนาดไหน ห้ามก็ไม่เชื่อ ที่สำคัญตีเสร็จไม่อธิบาย แค่สั่งลูกให้ทำตามที่ต้องการพอลูกเจ็บกลัวก็ทำตามแค่นั้น เครียดค่ะ ก่อนตีเราจะบอกก่อน 3 รอบ แต่เค้าจะไม่สนใจค่ะ ทำเป็นไม่ได้ยิน พอเราตีก็ร้องลั่น บางทีไม่ทันตีก็ร้องแล้ว บางทีมีพูดว่าแม่ผลัก เดี๋ยวตกบันได้ ห้ามผลัก (แน่นอนแม่ที่ไหนจะผลักลูก) เราฉุดให้ลุกขึ้นก็ร้อง ห้ามทำแบบนี้นะเดี๋ยวแขนหลุด แต่พอเราปล่อยเค้าก็ไม่ลุก ไม่สนใจคำสั่งเรา ตอนเราเด็กๆเราไม่เคยกล้าว่าพ่อแม่ หรือย้อนแบบนี้แน่นอน เราไม่เคยใช้คำว่าเรากับแม่ทะเลาะกัน เราคิดว่าที่แม่ตีเราคือเราเป็นเด็กทำผิดแล้วแม่สอน แต่นี่ลูกเถียงแล้วเหมือนเราทำอะไรเค้าไม่ได้ เราอธิบายเค้าเถียง เราตี เค้าร้อง สุดท้ายพ่อเค้าว่าว่าเราทะเลาะกับลูกทุกวัน เถียงกันหนวกหูรบกวนคนอื่น ให้เราหยุดสนใจลูก ปล่อยไป ลูกอยากทำอะไรให้ทำ ไม่ต้องพูดไม่ต้องสอน ถ้าดื้อตีหนักๆ ซึ่งเราไม่เห็นด้วย แต่เราก็หาวิธีของเราไม่ได้ แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 55 13:45:08 จากคุณ : Happy ending เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 13:34:18

ความคิดเห็นที่ 20 "รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี"  ผมก็ใช้วิธีนี้อยู่นะ เพราะย้อนไปสมัยผมเป็นเด็กผมก็เคยโดนพ่อกับแม่ตี ที่ผมมีวันนี้ได้ก็เพราะไม้เรียว และคำสอนของพ่อกับแม่ ณ ตอนนี้ลูกของเรายังเล็กเราบอก เราสอนไม่ได้ โตขึ้นก็อย่าได้คาดหวังว่าจะบอก จะสอนได้ง่าย ๆ เหมือน "ไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แก่ดัดยาก" ผมเองก็ไม่ได้ตีลูกพร่ำเพื่อหรือตีแบบไม่มีเหตุผล ผิดก็ว่ากันตามผิด ถูกก็ชมกันไป ใช้เหตุและผลเข้าว่าก่อน ถ้าเหตุและผลใช้ไม่ได้ก็ต้องจบที่ไม้รียว จากคุณ : ชายจริง เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 14:36:46

ความคิดเห็นที่ 21 ลูกเราเรื่องอาละวาดเอาแต่ใจนี่ ไม่แพ้ใครเหมือนกันค่ะ เป็นมากๆช่วงสองขวบ terrible two จริงๆค่ะ จะเอาแต่ใจตัวมาก ทดสอบประลองกำลังกับพ่อแม่ตลอดเวลา ต่อรองเก่งเป็นที่หนึ่ง บอกซ้ายจะไปขวา บอกขวาจะไปซ้ายตลอดค่ะ ช่วงแรกเคยใช้วิธีตีบ้าง แต่ตีไม่แรง แต่สังเกตว่าวิธีนี้สำหรับลูกเราไม่ค่อยได้ผลเท่าไร แถมยิ่งทำให้เขาจะมีแนวโน้มใช้กำลังกับคนอื่นอีกต่างหาก เลยต้องเปลี่ยนวิธีใหม่ พยายามพูดด้วยเหตุผล ใช้วิธีแบบคคห.บนๆค่ะ ให้ตัวเลือกให้เขาเลือก (เป็นตัวเลือกที่เราเห็นชอบทั้งคู่) เพื่อที่เขาจะได้รู้สึกว่าได้ควบคุมสถานการณ์เอง และพ่อแม่ยอมรับความคิดของเขา (บางที สุดๆจริงๆก็ใช้วิธีสั่งให้ทำสิ่งตรงข้ามแทน เช่นจะให้ไปซ้ายก็บอกให้ไปขวาอะไรอย่างนี้ แต่อันนี้ทำบ่อยไม่น่าจะดีนะคะ 555) พอลูก 3 ขวบกว่า ดีขึ้นมากมายค่ะ ควบคุมอารมณ์ได้ ฟังเหตุผลได้มากขึ้น (ส่วนหนึ่งคือคงจะพ้นวัยดื้อมาบ้างแล้วด้วย)  การใช้ Star chart เพื่อส่งเสริมพฤติกรรมเชิงบวกนี่ สำหรับเรารู้สึกว่าได้ผลดีค่ะ ตอนนี้ที่ใช้หลักๆคือกระตุ้นให้ซ้อมดนตรี แล้วจะได้สติ๊กเกอร์ พอสะสมครบถึงจุดหนึ่ง สามารถเอามาแลกรางวัลได้ แต่รางวัลที่เราให้ก็เป็นรางวัลที่สามารถต่อยอดกับสิ่งที่เขาทำอยู่ได้นะคะ เช่น พาไปดูการแสดงดนตรีที่เขาอยากดู จากคุณ : Sweet Little Devil เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 55 22:19:11

ความคิดเห็นที่ 22 เราว่าเด็กแต่ละคนต้องมีวิธีปราบเฉพาะบุคคลนา ของเราจะนับ 1 2 3 ถ้าไม่หยุดจะแจกหนมเปี๊ยะ แต่ก่อนหน้่นั้นจะอธิบายก่อน ว่าทำแล้วมันไม่ดียังไง แล้วถ้าต่อไปยังทำผิดอีก แบบทำซ้ำทั้งที่รู้ๆ ประมาณลองของนี่จะโดนตีเบิ้ล แต่ลูกเราเปนเด็กมึนนะ โดนตีทุกวันเลย เราเคยขอให้ไม่ดื้อได้ไหม เราไม่อยากตี ชีตอบม๊าตีเหอะ หนูจะดื้อ เราเคยแกล้งเสียใจร้องไห้ที่เค้าดื้อ เค้าก้อแกล้งเสียใจมานั่งร้องไห้ข้างเราเฉยเลย ตอนนี้ชี 2.4 ขอบแล้ว บ้านเปนครอบครัวใหญ่ ซ่าส์ เซี้ยว สุดๆ ทั้งบ้านเราคนเดียวที่เค้าฟัง โตกว่านี้ๆไม่รู้จะเปนไง กลุ้มอยู่นี่ จากคุณ : fishmeaw เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 17:17:09

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณค่ะที่แชร์ จะปรับใช้ค่ะ ตอนนี้ลูก 1.2 ขวบ มีดื้อ ซน ตามวัย ตัวแม่ก็พยายามมีสติ ระงับอารมณ์โกรธค่ะ จากคุณ : benjy_bio เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 00:39:17

ความคิดเห็นที่ 24 ลูกเรากลัว time out มากกว่าโดนตีอีก ลูกตีน้อง-- แม่ลงโทษด้วยตีลูก --- พอเผลอก็เข้าไปตีน้องอีก เพราะคิดว่าใช้กำลังกับคนที่สู้ไม่ได้นั้นคือสามารถทำได้ ตอนเด็กๆเราก็เกลียดพ่อแม่เอาไม้เรียวตี ไม่รู้จะตีไปเพื่ออะไร วิธีลงโทษที่เรากลัวคือกักบริเวณ เขาจะสั่งให้นั่งอยู่บนเก้าอี้ห้ามไปไหนคุยกะใคร ซึ่งก็คือ timeout สมัยนี้ค่ะ ได้ผลมาตั้งนมนานแล้ว สำหรับเด็กๆแล้ว มันทรมานม๊ากก จากคุณ : Rada Nene เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 03:20:43

ความคิดเห็นที่ 25 time out  เรายังไม่เคยใช้กับลูก แต่เห็นเจ้านายผู้หญิงที่เราทำงานด้วย ทำกับลูกบ่อย ๆ ก็ได้ผลสำหรับลูก คนโต 4 ขวบกว่า เกือบ 5 ขวบ  แต่สำหรับลูกคนที่ 2 3 ขวบกว่า ๆ ไม่ได้ผลเลยค่ะ เห็นด้วยนะคะ "ระงับอารมณ์" ต้องอดทน อย่างมาก จากคุณ : แม่ปลาโลมา เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 15:40:44

ความคิดเห็นที่ 26 ยังคงเห็นด้วยกับ "รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี" อยู่นะ เพียงแต่ต้องอยู่บนเหตุผล จากคุณ : เขียนบน iPhone (Frabe) เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 19:45:31