ความคิดเห็นที่ 1 สำหรับเราเราจะเลือกแบบคุณนะคะ คือเลือกลูกมาก่อน เพราะลูกโตแล้วก็โตเลย แต่ละช่วงพัฒนาการของลูกผ่านแล้วผ่านไปค่ะ แต่งานอาจจะมีเข้ามาอีกได้ ณ ปัจจุบันเรามีความสุขมากค่ะที่ได้สอนการบ้านลูกทุกเย็น เล่นกับลูก พาลูกเข้านอนทุกวันค่ะ จากคุณ : mommynie เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 08:16:47

ความคิดเห็นที่ 2 เรากำลังคิดจะลาออกจากงานอยู่เลยค่ะ 55 เราเห็นพ่อแม่เราทำงานด้วยกันมาตั้งแต่เล็กๆ (เกษตรกรรม) ได้อยู่กันเป็นครอบครัว ได้อยู่กับสายลม แสงแดด สายน้ำ ภูเขา สัตว์ต่างๆ พอโตเราต้องเข้ามาเรียนที่กทม แต่งงานมีลูก อยู่คอนโด ทำงานกินเงินเดือน เป็นอะไรที่เราไม่ชิน เราเลยคิดว่าถ้าเกิดเรากลับไปทำงาน แล้วต้องเข้าวงจรที่ว่า เช้ารีบตื่น ฝ่ารถติด กลับบ้านดึก กว่าจะเจอหน้าครอบครัว เราเลยคุยกับแฟนว่า รีบๆเปิดร้านสิ จะได้ลาออก 55 แต่ความเป็นจริง เงินมันก็สำคัญนะ ไม่แน่เราอาจเปลี่ยนงาน จากคุณ : Trinycat เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 08:34:28

ความคิดเห็นที่ 3 ถ้าเป็นเราก็เลือกตามเจ้าของกระทู้นะคะ เรายึดหลัก งานคือสิ่งสำคัญ แต่งานไม่ใช่ทุกอย่างในชีวิต แต่ลูกคือทุกอย่างในชีวิตคะ ยอมเสียสละบางอย่างเพื่อได้มาซึ่งความสุขของลูก เรายอมคะ จากคุณ : จุกแสบเหลือง เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 08:43:12

ความคิดเห็นที่ 4 เลือกลูกค่ะ ถ้าเงินไม่ใช่ปัจจัยสำคัญ จากคุณ : Rada Nene เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 09:02:10

ความคิดเห็นที่ 5 คล้าย ๆ กับเราตอนนี้เลยค่ะ เราเลือกลูกมากกว่าอย่างอื่น เงินไม่ตายก็หาใหม่ได้ เวลาคือสิ่งที่ลูกต้องการจากเรามากที่สุด ทุ่มเทเวลาให้เค้าเท่าที่เราทำได้เถอะค่ะ จะได้ไม่เสียใจในภายหลัง จากคุณ : เลขาหน้าใส เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 09:14:08

ความคิดเห็นที่ 6 เข้ามาบอกว่า คุณ จขกท คิดไม่ผิดค่ะ ที่เลือกลูก ลูกวัยนี้ สำคัญนะคะ กำลังซึมซับอะไรๆหลายอย่าง ถ้าเราปล่อยให้ผ่านเลยไป เราย้อนเวลากลับมาไม่ได้ (เหมือนป้าตอนนี้ อยากให้ลูกกลับมาเล็กๆใหม่ยังย้อนไม่ได้เลย) เงินก็สำคัญ ลูกก็สำคัญ แต่อะไร สำคัญที่สุด... . จากคุณ : 18 นะไม่ใช่อายุแต่เป็นมงกุฏ เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 09:21:55

ความคิดเห็นที่ 7 ถ้าเงินไม่ใช้เรื่องสำคัญ ผมว่าลูกสำคัญกว่า.. บางคนเงินเยอะแต่ก็ไม่สามารถมีลูกได้นะครับ รายได้ผมน้อยลงกว่าเดิม แต่ความสุขเพิ่มขึ้นแบบสวนทางกันครับ รอยยิ้มของเจ้านายผม ไม่สามารถเทียบได้กับเสียงร้องงอแงของลูกผมด้วยซ้ำครับ     ช่วงแรกเกิด -7 ขวบเป็นช่วงที่สำคัญมากครับ..เด็กจะเก่งจะฉลาดก็อยู่ตรงนี้แหละครับ.. และของเล่นที่เสริมพัฒนาการที่ดีที่สุดก็คือพ่อแม่นะครับ.. ผมเป็นคนนึงที่เคยทิ้งโอกาสแบบ จขกท. ครับ..บอกได้เลยว่าคุ้มค่ากว่ามากๆ ครับ..   ผมเลือกอยู่กับลูกครับ.. เพราะตอนเค้าเป็นวัยรุ่นเค้าคงติดเพื่อนมากกว่าเรา. โอกาสทองอยู่ตรงหน้าคุณแล้ว จากคุณ : korakit2000 เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 09:33:12

ความคิดเห็นที่ 8 เห็นด้วยมากๆเลยค่ะ แต่ก่อนเราก็ทำงานแบบมันส์มากเลยบางทีโต้รุ่งยันเช้ายังได้ แต่หลังจากมีตัวเล็กแล้วมัน drop ไปเลยค่ะ เลิกงานก็ไม่อยากอยู่แล้วค่ะ อยากรีบเผ่นกลับไปเห็นรอยยิ้มของลูก งานมันจะไม่ก้าวหน้าตอนนี้ก็รู้สึกว่า ช่างหัวมันไปก่อนค่ะ งานก็สำคัญแต่เวลาอยู่กับลูกเป็นสิงมีค่าที่มีความสุขที่สุด และไม่มีอะไรมาเทียบหรือแลกกันได้เลยค่ะ จากคุณ : แม่หนูพลอย เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 09:39:29

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณทุกความคิดเห็นคะ ห้องนี้อบอุ่นอย่างนี้เสมอเลย ^V^ จากคุณ : tj_otto เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 09:48:25

ความคิดเห็นที่ 10 สำหรับเรา ตั้งแต่มีลูก เราเลือกครอบครัวก่อนค่ะ สามีอยากให้เราดูแลลูก แต่ก็ยังอยากให้ทำงานที่ตัวเองเรียนมาอยู่ (เผื่อวันนึง มีอะไรขึ้นมา เราจะได้เลี้ยงตัวเองและลูกได้) เราเลยเลือกทำงานประจำแต่ไม่เข้าออฟฟิศทุกวัน โชคดีที่หัวหน้าเราเค้าสร้างตำแหน่งใหม่ให้เราพอดี เลยไม่ต้องทำงานทุกวัน คนทำงานสายเรา  (เราทำงานด้านหุ้นค่ะ) ถ้าทุ่มให้กับงานมากๆ  ไปได้ไกลกว่าที่เราทำอยู่ตอนนี้เยอะเลยค่า เงินเดือนน่าจะสัก 10 เท่าของที่เราได้อยู่ แต่ถ้าเราที่จะทุ่มให้กับงานแบบนั้น เราคงไม่สามารถมีเวลา นั่งทำอาหารให้ลูก (เราชอบตกแต่งอาหารให้ลูกแบบกล่องข้าวญี่ปุ่น) พาลูกไปเดินเล่นสวนสาธารณะ หรือ แม้แต่อ่านหนังสือให้ลูกก่อนนอน แต่เราก็มีความสุขกับครอบครัวที่เรามี ตอนนี้เค้าต้องการเรามากที่สุด เราก็อยากใช้เวลากับเค้าค่ะ ถ้าเรามัวแต่ยุ่งกับงาน จนวันที่เราคิดว่า เรามีเงินพอแล้วและมีเวลาให้กับลูกละ เวลานั้นลูกเค้าต้องการคนอื่นไม่ใช่เราเท่านั้น แล้วค่ะ เข้าใจความรู้สึกของจขกทนะคะ กลยุทธ์ของเราคือ เราเลือกงานหรือcareer path ที่ใช้ชม.การทำงานน้อย แต่ผลตอบแทนต่อชม.สูงงานไหนหนักแต่รายได้เยอะ เพราะเทียบผลตอบแทนและค่าเสียโอกาสในการอยู่กับครอบครัวแล้วไม่คุ้มเลย เราไม่เอาค่ะ (งานบางงานดูเหมือนผลตอบแทนสูงแต่หารมาคิดเป็นต่อ ชม. ยังสู้ไปทำงานเสิร์ฟอาหารไม่ได้เลยค่ะ) แต่เราก็ไม่ใช่จะทิ้งอนาคตด้านการงานซะทีเดียว เรามีลูก 2-3 ขวบหนึ่งคนและกำลังจะเกิดอีกคน จบโทมานานแล้วแต่เราก็ยังอัพเดทความรู้ในสายอาชีพ และก็ยังสอบนู่นสอบนี่ ตามสายอาชีพเราตลอดค่ะ เราว่า เราฉลาดเลือกงานมากขึ้นค่ะ หลังจากมีลูก ที่สำคัญ ถ้าตอนนี้เรายังไม่พร้อมจะทำงานที่เราอยากทำ เราก็ยังต้องอัพเดทตัวเองอยู่เสมอ อย่าปล่อยให้สนิมเกรอะค่ะ จากคุณ : yuki-onna เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 10:20:37

ความคิดเห็นที่ 11 เราก็เคยคิดว่าชีวิตนี้ทุ่มเทเพื่องานนะ แต่พอมีครอบครัวความคิดเปลี่ยนไปนิดหนึ่ง เราว่า เอาแค่พอมีพอกิน ชื่อเสียงเงินทองไม่สำคัญเท่าชีวิตครอบครัวที่มีความสุข พอท้อง ความคิดก็ยิ่งเปลี่ยนไป ลูกมาก่อนอ่ะ และทำให้เราคิดถึงแม่ แม่เราออกจากงานมาเลี้ยงดูเรากับน้อง เราว่าชีวิตเรามีความสุขมาก เช้าแม่มาส่ง เย็นแม่มารับ ทุกเย็นแม่จะหาขนมใส่ตระกร้ามาให้เรากินระหว่างทางกลับบ้าน แม่ทำกับข้าวให้กิน สอนการบ้านด้วย เวลาไปเที่ยว ไปสอบเอ็นท์ ไปเรียนพิเศษ แม่ก็ไปด้วย เราคงทำให้ลูกขนาดที่แม่ทำให้เราไม่ได้ แต่เรารู้สึกว่า การที่แม่เลี้ยงดูเราใกล้ชิดมาก ๆ เป็นช่วงเวลาที่พิเศษที่สุดสำหรับเรา มีค่ามาก ๆ เราอยากให้ลูกได้รับประสบการณ์ดี ๆ แบบเราเช่นกัน เราก็คงเลือกแบบเจ้าของกระทู้ แล้วก็รีบกลับบ้านเร็ว ๆ เพื่อเจ้าตัวเล็ก ยังดีที่บ้านมีแม่กับน้าเราอยู่ มี 2 ยายคอยอยู่กับหลาน ลูกเราคงไม่เหงา อิๆๆ แม่เคยบอกว่า ความสุขของแม่ คือการเฝ้าดูเรากับน้องเติบโต แล้วทุกวันนี้ เราสองคนก็ไม่ได้ทำให้แม่ผิดหวังเลย จากคุณ : Ninie เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 10:22:06

ความคิดเห็นที่ 12 เราก็เติบโตมากับครอบครัวเกษตรกรรม เหมือนคุณ Trinycat เลยค่ะ พ่อแม่ทำสวน เราก็เล่นอยู่ในสวน อยู่ตามขอบสวน บางทีก็เล่นอยู่ใน ท้องร่อง (ร่องน้ำในสวนค่ะ) คือ พ่อแม่ทำงาน ลูกก็มีกิจกรรมร่วมไป กับงานของพ่อแม่ พอเข้าเรียน เลิกเรียนกลับมา ก็เจอพ่อแม่แล้ว กินข้าว ก็พร้อมกัน พ่อแม่พี่น้อง พอโตเรียนจบ มาทำงาน ก็ออกมาอยู่ข้างนอก ยอมรับแรกๆ ชอบ อิสระ แต่พอมีลูก เรากลับโหยหา ครอบครัวใหญ่ ซึ่งเราว่า เราอยากให้ลูกเติบโตมา กับ พ่อแม่ เหมือนเราตอนเด็กๆ เราเลยเลือก ออกจากงานประจำ มาค้าขาย แล้วเลี้ยงเค้าเอง เหนื่อยค่ะ แต่ รอยยิ้ม กับ เสียงดังโวยวาย เวลาพี่น้องเค้าตีกัน มันก็ทำให้ชีวิตเรา สดใสนะค๊ะ วุ่นวายดี คุณ จขกท. ทำถูกแล้วแหละค่ะ ลูกมาก่อนสิ่งใดค่ะ เราทิ้งความฝันตัวเอง ไปแล้ว ตอนนี้ มีแต่ความฝันของลูกค่ะ ซึ่งเราจะไปกับเค้าให้ได้ มีความสุข กว่าการไปกับความฝันของตัวเองคนเดียวอีกค่ะ จากคุณ : autoaoy เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 10:27:47

ความคิดเห็นที่ 13 เราเองก็เลือก "ครอบครัว" ค่ะ  เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้กับชีวิตแล้วด้วยเมื่อ 5 ปีก่อน ตอนนั้นคิดหนักมาก  แต่สุดท้ายก็เลือกครอบครัว และคิดว่าเลือกไม่ผิดเลยค่ะ ตอนนั้นเราอยู่บริษัทเอกชน เป็นที่รักของทุกคน หน้าที่การงานดีมาก เงินเดือนก็ดีมากด้วยค่ะ  เราอยู่ที่นั่นแบบมีความสุข  MD เอ็นดูเราดี ทำงานเข้าขากันดีมาก  แต่งานเอกชนก็อย่างที่รู้ว่างานหนัก แต่เราก็ยินดี และเต็มใจที่จะทำเพราะเป็นงานที่เรารัก เราสนุกกับงานทุกอย่างที่ทำที่นั่น แต่เมื่อเราแต่งงาน เราก็มีปัญหากับสามี เพราะเรากลับค่อนข้างดึก สามีกลับมาบ้านจะเจอแต่บ้านว่างเปล่าทุกวัน  เรากลับมาสามีก็เข้านอนแล้ว ตอนเช้าสามีก็ไปทำงานก่อนเรา วันๆ แทบไม่ได้คุยกันค่ะ  ทำให้ทะเลาะกับสามีบ่อยมาก จนกระทั่งมาสมัครงานของรัฐบาล เราได้งานที่หน่วยงานรัฐค่ะ มันใกล้บ้าน สามีให้ลาออกจากที่เก่ามาทำที่หน่วยงานรัฐ เราคิดหนักเพราะเราไม่ยอมการทำงานแบบราชการ เงินเดือนก็น้อยกว่า และเราก็ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง  แต่ที่เราไปสมัครเพราะแค่คิดอยากลองดูว่าจะสามารถสอบคัดเลือกเข้าไปได้ไม๊เท่านั้นเอง  แต่พอได้ก็คิดหนักเลยค่ะ สุดท้ายเราลาออกจากบริษัทเอกชน ไปทำงานราชการ เงินเดือนน้อยกว่า ระบบก็อะไรไม่รู้ เช้าชามเย็นชามจริงๆ แต่สามีเรา happy ค่ะ เพราะเราเลิก 16.30 น.  พอ 17.00 น. เราก็เจอกับเค้าแล้ว  บ้านเริ่มมีความเป็นบ้านมากขึ้น  และที่สำคัญเราวางแผนกับสามีว่าจะมีลูก  หากทำงานที่บริษัทเอกชนก็คงจะลำบาก เพราะงานเยอะพอตัว อาจทำให้ไม่มีเวลาให้ลูกได้  เราก็เลยลาออกมาเริ่มต้นอะไรใหม่หมดค่ะ ตอนนี้ก็ยังทำงานที่หน่วยราชการอยู่ ปรับตัวได้แล้ว และรู้สึกว่างานแบบนี้เอื้อกับความเป็นครอบครัวมากกว่า มีเวลาให้ลูก ได้ไปส่งลูกไปโรงเรียนตอนเช้าๆ ได้ทำหน้าที่ภรรยา และลูกที่ดีของพ่อแม่ด้วย  เจอหน้าครอบครัวมากขึ้นกว่าเดิมค่ะ จากคุณ : กิ่งทองใบหยก เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 10:28:22

ความคิดเห็นที่ 14 พนง.บริษัท พอเราออกมาเขาก็มีคนใหม่แทนเสมอค่ะ แต่ในฐานะ พ่อ แม่ของลูกไม่มีใครมาแทนได้ อันนี้เป็นเครื่องเตือนใจเราเวลาที่เกิดปัญหาเรื่องงาน เรื่องเงินค่ะ ค่อยๆคิด ค่อยๆเปรียบเทียบนะคะ จากคุณ : แม่หญิงฟุ้งซ่าน เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 11:20:11

ความคิดเห็นที่ 15      ที่ถามว่าอายุเท่าไหร่จะกลับไปทำงานอย่างที่ฝันได้ อันนี้ ตอบได้ว่า ลูกจะอายุเท่าไหร่ก็กลับไปทำงานอย่างที่ฝันได้ครับ แต่ในความเป็นครอบครัว ลูกก็อาจจะรู้สึกขาดความอบอุ่นหรือความรู้สึกว่าแม่สนใจงานมากกว่าตนเองได้ จนกว่าเค้าจะทำงานเองแหล่ะครับถึงจะเข้าใจ บางคนก็จะมาเสียก็ตอนวัยรุ่น      ดูงานที่เล่าต้องกลับดึก ทุ่มและต้องไปต่างประเทศ โอกาสที่จะเกิดช่องว่าง มีของความสัมพันธ์กับลูกก็มีสูงขึ้นครับ ซึ่งเป็นห่วงที่ว่ามันอาจจะแก้ไขภายหลัง ลำบากครับ      สรุปว่าหากรักลูกและไม่อยากให้ความสัมพันธ์มีโอกาสเสี่ยงในการเกิดปัญหา ควรตัดใจเรื่องงานที่กล่าวมาทั้งในตอนนี้และในอนาคตครับ จากคุณ : เจ้าชายเจ้าสำราญ เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 11:36:19

ความคิดเห็นที่ 16 แต่ละคน มีเป้าหมายชีวิตแตกต่างกันค่ะ อยู่ที่เหตุผลประกอบการตัดสินใจ ณ.ช่วงเวลานั้นๆ มีพี่ที่รู้จักคนหนึ่ง ตัดสินใจรับงานที่ต้องไปอยู่ประเทศเพื่อนบ้าน 2 ปี ในขณะที่ลูกคนโต 4 ขวบ คนเล็ก 1 ขวบ ตลอด 2 ปี พี่เขาใช้ skype ติดต่อทางบ้านทุกวัน สลับกันบินไป-มาทุก 2 สัปดาห์  ปัจจุบันเขาเป็นหมายเลข 1 ในบริษัทข้ามชาติ เงินเดือนประมาณครึ่งล้าน ถ้าถามว่าช่วง 2 ปีนั้นเขาทุกข์มั้ย คงบอกได้ว่าเป็นช่วงที่เราได้คุยกับเขามากที่สุดตั้งแต่รู้จักกันมา เพราะเขาเผชิญปัญหาเยอะมากทั้งภายนอกภายในใจ เขาเคยบอกว่าตัดสินใจผิดที่รับงาน แต่เราคิดว่า ถ้าถามเขาวันนี้อีกที เขาอาจจะตอบว่า คิดถูกก็ได้ ถ้าถามว่าลูกอายุเท่าไหร่ แม่ถึงจะกลับไปทุ่มเททำงานเพื่อตามฝันได้ คงต้องขึ้นกับสายอาชีพของคุณ อายุของแม่ และการเลี้ยงดูลูกของคุณว่า เขาต้องการแม่แค่ไหน  ตัวเราเองเป็นพวกบ้างานในสมัยสาวๆ (นานเนอะ) ตอนท้องยังทำงานเต็มที่จนถึงวันสุดท้ายเลย กลับบ้านมืดๆค่ำๆ ไม่มีปัญหา สามีเข้าใจ แต่ตั้งแต่ลูกออกมาจากท้อง ชีวิตเปลี่ยนเลยค่ะ เลิกงานปุ๊บก็อยากตรงกลับบ้าน ทำงานไม่เสร็จ ก็ขนกลับมาทำต่อที่บ้าน (ตอนลูกหลับแล้ว) มีเวลาว่าง ก็หาข้อมูลแต่เรื่องเด็ก เรื่องลูก เรียกว่า ความทุ่มเทเปลี่ยนไปหมด ย้ายจากงานมาลงที่ลูกหมด  ความก้าวหน้า ตอนนี้เอาแค่อยู่ได้ไปเรื่อยๆ ไม่ได้ตะกายดาวอีกแล้ว แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 55 13:13:41 จากคุณ : Green Lime เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 12:27:09

ความคิดเห็นที่ 17 สำหรับเราที่ไม่เปลี่ยนงานทุกวันนี้เพราะ "ลูกยังเล็ก" งานที่ทำตอนนี้ไม่ได้มีความก้าวหน้าแต่จะเข้าสาย ออกเช้า ลาหยุด นายไม่เรื่องมากขอแค่ให้งานเสร็จจะทำที่บ้านบางวันก็พอได้ เงินเดือนก็ขึ้นบ้าง ได้ค่าคอมสม่ำเสมอ แต่บางทีก็อยากทำง่านที่แบบยุ่ง ๆ บ้าง มีสัมภาษณ์ก็ยังทำใจที่จะไปทำที่ใหม่ไม่ได้ลูกเราเพิ่ง 8 เดือนเองค่ะ จากคุณ : My_little_bonnie เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 14:20:54

ความคิดเห็นที่ 18 อิจฉา จขกท. ^_^ ... บุญรักษาครับ : ) จากคุณ : Bother Boy ! เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 14:39:01

ความคิดเห็นที่ 19 งานกับครอบครัว เราเลือกครอบครัวอยู่แล้วค่ะ ทุกวันนี้ที่ทำงานก็เพราะต้องการเอาเงินมาเลี้ยงครอบครัว ถ้าเราเป็นแบบคุณ จขกท เราก็ตัดสินใจแบบนั้นเหมือนกันค่ะ จากคุณ : BiglittleBird เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 15:05:54

ความคิดเห็นที่ 20 เมื่อก่อนเคยคิดว่าต้องเติบโตในหน้าที่การงาน เงินเดือนมากมาย เป็น working woman สุดๆ งานนี้ไม่ดีก็หาโอกาสหาใหม่ search หางานที่ต้องการและก้าวหน้ากว่านี้เรื่อยๆ แต่ตอนนี้ท้องเจ้าตัวเล็ก ทุกอย่างหยุดหมด ก้าวหน้งก้าวหน้าไม่เอาแล้ว เอาแค่พอมีเงินเลี้ยงลูก มีเวลา มีวันหยุดอยู่กับลูกกับครอบครัวให้ได้มากที่สุดดีกว่า จากคุณ : catkingdom เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 22:50:52

ความคิดเห็นที่ 21 แล้วแต่บ้านนะ สำหรับเรา ความก้าวหน้าในงาน ไม่สำคัญเท่าจำนวนเงินที่เพิ่มขึ้น (คือตำแหน่งเดิมก็ได้ แต่ขอเงินเยอะๆ) เพราะเรารับ คชจ ทั้งหมดคนเดียว ทั้งผ่อนบ้าน รายเดือนให้คุณยาย และเก็บออมให้ลูกสาว ค่ากิน ค่าของใช้ น้ำ ไฟ บลาบลาบลา แต่ก็ไม่ละเลย ทุกเสาร์ อาทิตย์ จะเป็นเวลาของลูกสาวล้วนๆ (ให้ยายพักผ่อน+ออกเที่ยว) จากคุณ : saengchot เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 23:02:35

ความคิดเห็นที่ 22 มีเงิน มีโอกาสก้าวหน้า มีโอกาสท่องเที่ยว  แต่ถ้าตราบใดชีวิตคุณยังมีงานทำสิ่งเหล่านี้คุณอาจหาซื้อได้ แต่เสียโอกาสอยู่กับครอบครัว เสียโอกาสเห็นพัฒนาการของลูก เสียโอกาสที่จะสนิทสนมกับลูก เสียโอกาสที่จะได้ไปร่วมกิจกรรมกับลูก เสียอะไรไปอีกหลาย ๆ อย่างที่คุณจะไม่มีวันเรียกร้องมันกลับมาได้เลย  ไม่ว่าคุณจะมีเงินเท่าไหร่ก็ตาม ตราบใดที่พ่อแม่ยังเป็นศูนย์กลางของชีวิตลูก และแม้ลูกจะเ้ข้าสู่ช่วงวัยรุ่นแล้วก็ตาม  เราเชื่อว่าพ่อแม่ที่เป็นศูนย์กลางของชีวิตลูกมักเลี้ยงลูกให้อยู่ตามครรลองและลูกจะเติบโตมาแบบมีความสุขมากค่ะ จากคุณ : คนบนฟ้าส่งมาให้รักกัน.. เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 55 15:49:50