ความคิดเห็นที่ 1 อยู่แถวไหนอะ จากคุณ : ่ (jakemd11) เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 14:41:19

ความคิดเห็นที่ 2 แนะนำให้จ้างคุณครูมาสอนตัวต่อตัวที่บ้านดีกว่าค่ะ ถ้าน้องคิดช้าแล้วต้องไปเรียนรวมกลุ่มกับเด็กๆอื่น จะยิ่งทำให้แย่ลงนะคะ จากคุณ : fiona (Fiona the Princess) เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 14:48:09

ความคิดเห็นที่ 3 คุณแม่ค่ะน้องเขาเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวนะค่ะ ไม่ใช่โรคหวัด ถ้าเป็นเราขอให้เขามีชีวิตอยู่กับเรา ก็ดีใจแล้วค่ะ ของเราสอนลูกอย่างเช่นอ่านหนังสือ ถ้าเขาไม่รู้เงียบ ก็บอกเขาค่ะ บอกไปเรื่อยๆจนกว่าเขาจะจำได้เองเขาจะไม่มีภาวะเครียดด้วยค่ะ จากคุณ : บ้านน้อย (บ้านน้อยหลังนี้สุขขีเสียจริง) เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 14:53:47

ความคิดเห็นที่ 4 คนเป็นแม่แต่ไม่ได้มีวิชาชีพครูนะคะ  คุณแม่แค่ได้รักเอาใจใส่ให้กำลังใจก็พอค่ะ เพราะเราไม่มีหลักหรือจิตวิทยาในการสอนเด็ก ถ้าคิดแต่ว่าแค่นี้ทำไมคิดไม่ได้ ทำไมแค่นี้คิดไม่ออก ก็จะกดดันน้องจนยิ่งทำให้น้องเครียดและเกลียดการเรียนไป คือพอคนเราเครียดสมองก็แทบจะไม่รับรู้เรื่องราวอะไรแล้วค่ะ  ถ้ามีทุนทรัพย์หน่อยเราแนะนำให้ไปเรียนพวกสถาบันสอนพวกคุมอง สมาร์ทเบรน คล้าย ๆ เป็นพวกติวแต่จริง ๆ ก็ไม่ใช่นะคะ เพราะสถาบันพวกนี้เค้ามีกิจกรรมสอดแทรก มีวิธีการกระตุ้นให้กำลังใจเด็กค่ะ  เราว่าอย่าไปกดดันน้องเลยค่ะ สอดแทรกกิจกรรมที่น้องมีความสุขดีกว่าค่ะ จากคุณ : คนบนฟ้าส่งมาให้รักกัน.. เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 14:58:08

ความคิดเห็นที่ 5 หาครูมาสอนตัวต่อตัว บอกครูด้วยว่าน้องเป็นอะไร และขอให้ครูใจเย็นๆ กับน้องด้วย จริงๆ แล้วคุณแม่ก็สอนได้ แต่ต้องใจเย็นๆ มากๆ ไม่ต้องไปจริงจังอะไร ทำให้เค้าสนุก สอนผ่านการเล่น ทุกอย่างจะดีขึ้นเอง อีกอย่าง ความคาดหวังของคุณแม่ควรเปลี่ยนไปจาก ต้องเรียนทันเพื่อน เป็น เรียนเก่งขึ้น เข้าใจมากขึ้นกว่าเดิม เพื่อนน้องไม่ได้เป็นมะเร็ง ไม่ได้ขาดเรียนบ่อยๆ ไม่ได้รับคีโม ไม่ได้ฉายแสง จะให้เหมือนกันได้อย่างไรคะ เค้าเจ็บปวดทางร่างกายเยอะแล้ว อย่าให้เค้าต้องปวดใจเพราะคิดว่าไม่สามารถทำให้แม่สมหวังได้เลยนะคะ จากคุณ : แม่น้องอัณณา เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 15:05:29 A:203.107.217.33 X: TicketID:258399

ความคิดเห็นที่ 6 น้องกำลังป่วยอยู่ อย่าให้เรียนพิเศษเลยค่ะ แนะนำคุณแม่อ่านนิทานให้น้องฟังดีกว่านะคะ นิทานที่สอดแทรกความรู้ ทางคณิต ภาษาไทย ก็มีหลากหลาย อ่านบ่อยๆสร้างความสุขให้ลูกด้วยค่ะ เมื่อน้องแข็งแรง สมองก็จะพัฒนาอยู่แล้วค่ะ ขนาดลูกชายป่วยเป็นแค่ไข้หวัดยังแย่เลยค่ะ ไอ้ที่จำๆได้ก็กลับลืมซะงั้น จากคุณ : NingNinaJa เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 15:05:40

ความคิดเห็นที่ 7 ค่อยๆสอน  เราต้องใจเย็นเพราะเราต้องเอาใจใส่เขาถ้าเขาไม่ชอบที่จะอ่านหรือเรียนรู้เราต้องค่อยๆสอดแทรกเข้าไป  อย่างตอนเวลาดูสารคดีก็คอยบอกเขา   ผมแนะนำอย่างหนึ่งครับ  ยิ่งเขาเป็นแบบนี้เขาต้องการความรักความอบอุ่น  ความเข้าใจจากพ่อแม่มากกว่าเดิม  คุณละพร้อมที่จะให้เขาไหม ถ้าพร้อมก็ใจเย็นๆค่อยเป็นค่อยไปครับ ถ้าถามผมลูกผมจะเป็นอย่างไรก็ได้ขออย่างเดียวให้เป็นคนดีไม่สร้างความเดือดร้อนให้เป็นพอ จากคุณ : peach pitchaya เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 15:13:53

ความคิดเห็นที่ 8 สงสารตอนลูกไปเรียนที่โรงเรียนนะสิค่ะ ไม่ทันเพื่อนเลย เพื่อนๆรู้กันหมดแต่ตัวเองไม่รู้ แล้วโตมาเค้าจะเอาตัวรอดได้ยังไงอ่ะคะ ตัวคนเป็นแม่ก็อยากตามใจอยู่หรอก แต่กลัวเค้าอายเพื่อนเมื่อโตขึ้น ว่าเค้าอ่านหนังสือไม่ออก สอบไม่ผ่านอะไรเงี้ยะ เค้าจะเป็นยังไงอ่ะคะ จากคุณ : pimonpat (pimonpat) เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 15:14:10

ความคิดเห็นที่ 9 ถ้าเป็นเรา จะพาไปตรวจ ความถนัด แล้ว ให้ลูกเรียนที่ชอบค่ะ แค่นี้ก็สงสารเค้าแล้ว  เค้าอาจจะเด่นด้านอื่นได้นะคะ  ส่งเสริมให้ถูกทาง จากคุณ : panny เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 15:24:15

ความคิดเห็นที่ 10 เด็กป่วยขนาดนี้ จิตใจเค้าก็คงแย่พอแล้ว คุณแม่อย่าดุน้องเลยนะคะ เค้าเพิ่ง 7 ขวบเอง จะเรียนแย่ไปบ้าง ช้าไปบ้างก็อย่าไปกดดันน้องเลย ลูกคุณเครียดได้เหรอคะ เราว่าเด็กป่วยแบบนี้เค้าห้ามเครียดด้วยซ้ำ ถ้าน้องหายเป็นปกติแข็งแรงแล้วค่อยจ้างครูมาสอนเป็นแบบตัวต่อตัวเลยก็ได้ค่ะ อาจติดต่อครูประจำชั้นว่าจะรับสอนพิเศษน้องไม๊ นอกเวลา เราว่าน่าจะได้ จากคุณ : pyramidas เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 16:17:42

ความคิดเห็นที่ 11 รักษาลูกให้หายก่อนเถอะคุณแม่ เรื่องเรียนมาไล่ตามทีหลังก็ได้ จากคุณ : twas เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 16:51:45

ความคิดเห็นที่ 12 .. เค้าคิดช้า. หรือคุณแม่ คิดเร็วไปคะ.,? ถ้าแม่อารมย์เสียอย่าสอนเค้าเลยค่ะ.. คุณแม่ยิ่งหงุดหงิด คุณครูยังไม่ว่าอะไรเลย..? ถ้าเรื่องการเรียน "ช้า" แล้วมีอะไรที่เค้าคิดได้เร็วบ้างคะ? น้องเรียนไม่ทันเพื่อนเพราะต้องเข้าโรงพยาบาลไม่ใช่เค้าหัวไม่ดีนะคะ คุณแม่เห็นใจน้องด้วย.. .. จากคุณ : อาไน่ใจดี เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 16:54:38

ความคิดเห็นที่ 13 ถ้าหัวไม่ดีก็เรียรสายอาชีพไปค่ะ เงินค่าเรียนพิเศษเก็บไว้เถอะ ไว้เป็นทุนให้ลูก เรียนเก่งๆจบมาเป็นลูกจ้างกันหมด จากคุณ : superkoy เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 17:19:58

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะเค้าชอบวาดรูปค่ะ จะลองทำตามคำแนะนำขอวทุกท่านเพื่อมาประยุกต์ใช้ดู จากคุณ : pimonpat (pimonpat) เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 17:43:49

ความคิดเห็นที่ 15 น้องเราแค่เป็นโรคหอบหืดแถมยังเป็นภูมิแพ้ตอนเด็กเข้าๆออกรพ.เป็นว่าเล่น พ่อกับแม่ก็ไม่ได้คาดหวังอะไรขอแค่อ่านออกเขียนได้ก็พอแล้ว อย่ากดดันน้องเลยนะคะ สงสารน้องยิ่งโรคนี้เค้าไม่ให้เครียดน้า จากคุณ : =Le 29 juin= เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 17:52:10

ความคิดเห็นที่ 16 เป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว ทั้งให้คีโม ทั้งฉายแสง  ไม่เคยทำไม่รู้หรอกว่าเหนื่อว่าทรมาณเเค่ไหน อดทนนผ่านมาได้ก็บุญหมาศาลเเล้ว เเล้วผลรักษาเป็นอย่าง หายขาดไหมค่ะ  มีโอการกลับมาเป็นใหม่รึเปล่า  อันนี้น่าห่วงกว่า  เรื่องเรียน เเค่ 7 ขวบเอง เดี๋ยวก็ตามทันค่ะไม่ใช่หมาลัยนะคะ   คิดเองหรือเปล่าว่าเขาอายเพื่อน เรื่องเรียน  หรืออายเลรื่องเเผล ฉายเเสง กัย หัวล้านเพราะคีโม  จิตใจอ่ะสำคัญกว่านะคะ ยิ่งหมดกำลังใจยิ่งเครียด ระวัง ภูมิต้านทานไว้บ้าง มันส่งผลเยอะนะคะกับผู้ป่วยมะเร็ง ท่าจะดีกว่านะคะ จากคุณ : doong เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 17:53:55

ความคิดเห็นที่ 17 เราร้องไห้ที่ได้อ่านกระทู้นี้ ถ้่าเหตุการณ์ขึ้นกับเรา เราคงดูแลเอาใจใส่ลูก กอดเขา เล่านิทานให้เขาฟัง ใช้ทุกนาทีเพื่อให้ครอบครัวมีความสุข และให้ลูกมีความสุข และมีชีวิตรอด เรียนเก่งไม่เก่ง ไม่สำคัญเลย น้องป่วย จิตใจเขาก็คงแย่มากแล้ว เขาต้องอดทนเข้มแข็งแค่ไหนมี่ต้องทนต่อการรักษา เป็นกำลังใจให้คุณแม่นะคะ คุณคงเหนื่อย และกดดันกับปัญหาต่างๆ อย่ากังวลเรื่องเรียนของลูกมากเกินไปเลยค่ะ ถ้าเขาหายจากโรคร้าย ยังไม่สายหรอกค่ะที่จะเรียนให้ทันเพื่อน หรือหายแล้วจะเรียนไม่เก่งก็อย่ากังวลจนเกินไปนะคะ เขาอาจมีพรสวรรค์ที่เรายังหาไม่เจอก็ได้ ถ้าลูกคุณหายเป็นปกติ มันก็เป็นของขวัญจากสวรรค์ที่มอบให้คุณแล้วนะคะ จากคุณ : เป็นกำลังใจให้คุณ เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 21:04:58

ความคิดเห็นที่ 18 คุณแม่ ช่วยเปลี่ยนความคิดเรื่องเรียนด้วยนะ สงสารน้อง เห็นด้วยกับหลายความคิด แค่ให้เค้ามีชีวิตอยู่ให้เราได้เห็นหน้าเค้า เป็นสิ่งที่มีค่ามากกว่า การเป็นคนที่เรียนหนังสือเก่งซะอีก เป็นเรานะ แค่เค้าหาย เราอยากขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในโลกนี้แล้ว แค่ลูกเราเป็นหวัด นอนหายใจครืดๆ เรายังทำใจไม่ได้เลย ห่วงไปหมด ไม่สบาย หยุดเรียนเราไม่เคยให้ลูกไปตามเรื่องเรียนเลย แค่หายก็พอแล้ว จากคุณ : วีทีอาร์ เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 22:18:13

ความคิดเห็นที่ 19 ผมเคยดูแลคุณปู่ผมที่เป็นมะเร็งนะครับ เค้าต้องทนปวดกระดูกจากการให้คีโม ทนทุกข์ทรมาณกินข้าวไม่ได้ เห็นแล้วสุดจะสงสารเลยนะครับ ขนาดเด็กพิเศษที่ไม่ค่อยมีความรู้สึกยังสงสารเลย และนี่น้องเค้าเป็นตั้งแต่เด็กเลยนะครับ อย่าใจร้ายกับเค้าด้วยการยัดเยียดเรียนเลย เค้าคงเหงาที่ไม่มีเพื่อนเล่น ต้องนอนอยู่โรงพยาบาลตลอด ไม่ได้สนุกสนานเหมือนเด็กทั่วไป ถ้าคนไม่เป็นก็คงไม่รู้หรอก ว่ามันบันทอนกำลังใจแค่ไหน ผมเข้าใจอย่างดี ลึกด้วย จากคนปกติ พอเป็นก็ปวดจนเดินไปไหนไม่ได้ แล้วยังฉี่และขี้ไม่ออกอีก มันปวดแค่ไหน จากที่ผมดูแลปู่ผมเข้าใจ เรามาสร้างความสุขให้น้องดีกว่า โอกาสหายมันน้อย แต่ก็เป็นไปได้ที่จะหายนะครับ ผมขออวยพร ให้สุขภาพแข็งแรง มีความสุขมากๆนะครับ พี่เชาว์ขอเอาใจช่วย จากคุณ : น้องเชาว์ เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 22:39:42

ความคิดเห็นที่ 20 เป็นเราเราจะเอาเรื่องเรียนไว้เป็นเรื่องรองค่ะ สุขภาพและความสุขของลูกคงมาก่อน การอ่านออกเขียนได้ก็น่าจะโอเคแล้ว สำหรับน้องที่ป่วยขนาดนี้ ขอให้หายไวๆ สุขภาพแข็งแรง จะได้กลับมาเรียน มีเพื่อน มีสังคมสนุกสนานนะคะ จากคุณ : via iPhone (ข้าวซอยพิเศษ) เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 23:24:30

ความคิดเห็นที่ 21 อยากให้คุณแม่เปลี่ยนวิธีคิด อย่ายึดติดกับการศึกษาในระบบเพราะการเรียนรู้เกิดขึ้นได้จากหลากหลายวิธี เช่น เรียนรู้ผ่านชีวิตประจำวัน ผ่านการเล่น การพูดคุย ทำได้หมด และสิ่งสำคัญที่สุด น่าจะเป็นการดูแลสุขภาพน้อง มีบางคนเรียนเก่ง ได้เรียนจบถึงระดับปริญญาเอก ใช้เวลาเกือบ 30 ปี ในห้องเรียน จบออกมาเอาแต่ทำงานๆๆๆๆ ผ่านไปไม่กี่ปีก็ป่วยค่ะ ไม่มีแรงทำงาน สำหรับทุกคนสุขภาพก็เป็นเรื่องสำคัญไม่แพ้เรื่องการเรียนนะคะ จากคุณ : น้ำปัว เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 00:24:20

ความคิดเห็นที่ 22 ประทับใจทุกๆๆความคิดเห็นเลยค่ะ ขอบคุณมากสำหรับคำแนะนำและคำติเตียน ดิฉันอาจจะเครียดมากไปจริงๆค่ะ ขอบคุณมาก จากคุณ : pimonpat (pimonpat) เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 08:03:00

ความคิดเห็นที่ 23 เป็นเราจะเปลี่ยนไปเรียนแนวทางเลือกคะ (ถ้าทำได้) จะได้ไม่เน้นอ่านเขียนมาก ให้น้องสนุกกับ "การไปโรงเรียน" ให้ได้ก่อน แต่ใช่คะ เห็นด้วยว่า เมื่อไหร่ที่น้องบอกว่า "ไหว" หมอบอกว่า "พร้อม" ก็ควรจะให้เรียนอ่านออกเขียนได้ หาคนมาติวก็ได้คะ แต่อย่า "เครียด"... ถ้ายังจำกันได้ เคยมีทู้ที่คนมาตั้งประมาณพ่อแม่รังแกฉัน ว่า บ้านนั้นมีลูกไม่สบาย พ่อแม่และหมอคิดว่าอยู่ไม่นาน เลยปล่อยให้ใช้ชีวิตแบบมีความสุข แต่น้องก็โตขึ้นมาจนวัยรุ่น แล้วก็เที่ยวเล่นทุกวัน วันๆ ไม่ทำอะไร...ก็เห็นมีคนมาต่อว่ากันอีก... เอาตรงๆ เดินสายกลาง ถ้าลูกว่า "ไหว" ถ้าหมอว่า "ได้" ก็ควรให้เรียนพยายามให้ปกติที่สุด แต่เลือกโรงเรียนที่เน้นอ่านเขียนน้อยลง แล้วเสริมเองที่บ้าน จะจ้างคนมาติวก้ได้ แต่อย่ากดดันกันก็พอ เอาตามศักยภาพของเด็ก อีกกรณีที่เคยรู้จักกับตนเอง เด็กเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว เรียนจะจบ ปริญญาตรีอยู่แล้ว มาเสียชีวิตตอนใกล้จบ เจอก่อนที่จะเสียชีวิตไม่กี่สัปดาห์ เด็กหน้าตายิ้มแย้มดีใจมาก บอกว่า "เหลือตัวสุดท้ายแล้ว อยากเรียนให้จบ พ่อแม่จะได้ดีใจ" หน้าตาแววตามีความหวังมาก ถึงแม้สุดท้ายจะไม่จบ แต่ดิฉันถือว่า กำลังใจตลอดเวลาที่ต่อสู้มานี่สุดยอดความคุ้มค่าของชีวิตที่เกิดมาแล้ว ดูที่ปัจจุบันนะคะ อย่าเพิ่งมองอนาคต...อย่าไปคาดเดาเอาว่า จะทัน หรือไม่ทัน จะอายหรือไม่อาย...ถ้าวันนี้ยังไม่มีความสุข ไม่มีประโยชน์จะคิดถึงวันหน้า จากคุณ : paklinkz เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 08:59:32

ความคิดเห็นที่ 24 อ้อ....บอกผิดคะ รู้สึกว่า สุดท้าย มหาวิทยาลัยอนุมัติให้จบค่ะ..อาจารย์ปล่อยตัวสุดท้ายให้ผ่าน คิดว่าด้วยคะแนนเก็บและอะไรอะไรอีกหลายเหตุผล จากคุณ : paklinkz เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 09:01:37

ความคิดเห็นที่ 25 ถ้าน้องเข้าโรงพยาบาลบ่อยๆ ก็ไม่แปลกที่จะตามเพื่อนไม่ทัน แล้วถ้าคุณแม่ไปจี้เค้ามากๆ เค้าอาจจะยิ่งรู้สึกแย่นะคะ ถ้าคุณแม่มีเวลาอยู่กับน้อง เราว่าคุณแม่น่าจะลองศึกษาการทำ Home School ค่ะ น้องจะได้ค่อยๆเรียนรู้ พอกลับไปเข้าเรียนจะได้ตามเพื่่อนทัน เราไม่ทราบว่าน้องป่วยมากแค่ไหนนะคะ แต่ยังไงซะคนป่วยทุกคนเค้าก็ไม่ได้ต้องการให้คนมาสงสารนะคะ โดยเฉพาะในเวลาที่เค้าอาการดี เค้าก็สามารถทำอะไรได้เหมือนคนอื่นๆ ทั่วไป การที่คุณแม่ให้ความสำคัญกับการเรียน ก็เป็นเรื่องที่ดีแล้วค่ะ แต่อย่าเร่ง อย่ากดดันน้องเลยค่ะ ค่อยๆสอนไปดีกว่า จากคุณ : pencilcase เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 09:20:09

ความคิดเห็นที่ 26 ดิฉันเคยสอนหนังสือลูกเองตอนลูกเตรียมสอบเข้า ม. 1 สอนไปก็หงุดหงิดไป จนลูกไม่มีความสุขกับการเรียนกับแม่ จ้างคนอื่นมาสอนตัวต่อตัว เลือกแบบที่เขาเป็นคนอารมณ์ดี ดูเขาจะมีความสุขกับการเรียนมากกว่า เพราะเราคาดหวังมากไป .. เราอยากให้เขาเป็นให้ได้ดังใจเรา ถึงจุดนึง ..ก็เปิดใจคุยกันแม่ลูก การข่มใจไม่ให้โมโหเป็นเรื่องยาก แต่เป็นเรื่องจำเป็นที่ต้องทำเพื่อลูก ในเมื่อเราเองก็รู้ข้อจำกัดเขาดีอยู่แล้ว โอโหไปไม่มีประโยชน์ หาทางแก้ปัญหาดีกว่า ทุกวันนี้ เราก็ไม่ได้จ้างใครมาสอนแล้ว เราสอนลูกเราเอง เขาอยู่ชั้น ม.3 แล้ว ติวหนังสือกันทุกวัน โดยเฉพาะช่วงก่อนสอบ เขามีความสุขกับการติวของแม่มากขึ้น แม่คาดหวังน้อยลง เมื่อก่อนเน้นให้เขาทำข้อสอบเขียน ต้องท่อง ต้องจำ แต่ทุกวันนี้ แม่เอาหนังสือเรียนของลูกมาอ่าน แล้วทำข้อสอบ ก.ข.ค.ง. ให้ ลูกทำวันละ 60 ข้อ เปลี่ยนวิชาไปทุกวัน ปรากฎว่า เขาจำเนื้อหาได้เอง โดยไม่ต้องบังคับให้ท่อง มีหยอดรางวัลจูงใจให้บ้างตามสมควร เกรดจาก 2.48 ขึ้นมาเป็น 3.14 อยากจะบอกว่า ในเมื่อลูกทำเองไม่ได้ แม่ก็ต้องเสียสละมากกว่าเดิม ควบคุมอารมณ์ตัวเองให้ได้มากกว่าเดิม คุณอาจจะลำบากกว่าดิฉัน เพราะลูกดิฉันไม่ได้ป่วย ส่วนคุณคงต้องใช้ความอดทนกับลูกมากกว่าที่ดิฉันมี มากเป็นสองเท่า เพื่อลูกของคุณเอง จากคุณ : yanang (yanang) เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 13:16:09

ความคิดเห็นที่ 27 เอ่อ     ในเมื่อลูกสุขภาพไม่แข็งแรง  คุณแม่เปลี่ยนเป็นพัฒนาสุขภาพลูกดีกว่ามั้ยคะ   ให้เค้าแข็งแรง   และอยู่กับเรานานๆ   พัฒนา EQ  ของลูก   ให้เค้า  มีความสุข  และอารมณ์ดี   ไม่ดีกว่าเหรอคะ   ลูกแค่ ป.2   เอง   เค้ารับผิดชอบตัวเองได้  ก็น่าจะพอแล้วนะคะ จากคุณ : อาเจเจ้ เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 13:37:52

ความคิดเห็นที่ 28 ลูกป่วยมาขนาดนี้คุณแม่คงต้องใจเย็น ๆ ค่ะ ร่างกายของเค้าต้องรับศึกหนักมากมันอาจส่งผลให้เค้าทำอะไรไม่ได้ดั่งใจคุณแม่ ลองคิดกลับกันนะคะว่าถ้าตัวเราเป็นโรคนี้เสียเอง เราจะมีกะจิตกะใจทำอะไรรึเปล่า แค่อ่านประโยคแรกเราก็สงสารน้องแล้ว จากคุณ : ยัยม้าลาย เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 55 13:53:06