ความคิดเห็นที่ 1 ขนาดคุณพี่เอง เป็นคนพูดเก่งๆ มีความมั่นใจสูง เวลาไปสอน ก็ตกประหม่า ขาสั่น ผิดๆ ถูกๆ เหมือนกัน เรื่องที่เตรียมจะสอน พูด 5 นาทีจบ ข้ามหัวข้อนู้น ข้อนี่ไปหมด เลย ค่อยๆ ฝึกไป ทำไปบ่อยๆ ก็จะพัฒนา ไปเองค่ะ น้องเชาว์นเก่งมากนะคะ เป็นการเริ่มต้นที่ดี สู้ ๆ มั่นใจ ๆ คร๊าป ให้กำลังใจเสมอน๊า จากคุณ : ป เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 17:17:21 A:203.146.3.251 X: TicketID:203339

ความคิดเห็นที่ 2 เก่งมากค่ะน้อง  นึกถึงพี่เองตอนต้องออกไปช่วยสอน(งานพิเศษ)เล็กๆน้อยๆครั้งแรกเลย พี่ประหม่าแบบสุดๆๆๆๆ มือเย็น สั่น คุมขากรรไกรไม่ได้เลย คือ ฟันมันกระทบกันเป็นเสียงกึกๆๆดังๆเลยแหล่ะ  อายมากๆ แต่มันบังคับไม่ได้จริงๆ หัวก็โล่งขาว ทั้งๆที่ท่องมาอย่างดี ว่าต้องพูดอะไนตอนไหน แต่ตอนนั้นมันนึกอะไรไม่ออกเลย   น้องเชาว์ฝึกต่อไปนะคะ รับรองจะดีขึ้นเรื่อยๆ จะชิน ไม่รู้สึกเกร็งเหมือนครั้งแรกๆ  นึกถึงตัวเองตอนนั้น ยังอายไม่หาย ทำไมถึงได้ประหม่าได้ขนาดนั้นนะ เหอๆๆ จากคุณ : Doraemon no fushigi na POKKE เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 17:30:20

ความคิดเห็นที่ 3 อืม พี่ว่ามันตื่นเต้นกันได้ค่ะ ต้องซ้อมบ่อยๆ พูดหน้ากระจก ดูท่าทางเราเอง ซ้อมพูดกับสถานที่จริง เวลาพูดหรือสอน ให้คิดว่าต่อหน้าเราคือเพื่อนสนิท ที่เรอยากคุยด้วยค่ะ ซ้อมบ่อยๆ เดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง จากคุณ : แม่น้องหนึ่ง เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 21:07:35

ความคิดเห็นที่ 4 ฝึกพูดไปเรื่อยๆค่ะ  คนที่พูดเก่งๆอยู่ต่อหน้าคนเยอะก็ยังขาสั่นเลยนะค่ะ เอาใจช่วยค่ะ พยายามนะค่ะเดี๋ยวก็คล่องค่ะ ถ้าเราได้ทำบ่อยๆฝึกบ่อยๆค่ะ จากคุณ : cdh;แก้ว เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 21:15:32

ความคิดเห็นที่ 5 อุปสรรคทำให้คนแข็งแกร่งค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : แม่ของคนเอเต้ เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 22:44:51

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านเรื่องน้องเชาว์ในชานเรือนอยู่เรื่อยๆ ให้กำลังใจอยู่ห่างๆ ตลอดนะคะ เรื่องการพูดในที่ชุมชน การพูดต่อหน้าคนเยอะๆ น้องอาจจะต้องพยายาม มากกว่าคนอื่นสักหน่อย (คนอื่นก็ตื่นเต้นค่ะ) พี่แนะนำว่าในเวลาว่าง น้อง น่าจะลองไปเป็นอาสาสมัครช่วยสอนหนังสือเด็กเล็ก เริ่มจากคนกลุ่มน้อย ทำไปเรื่อยๆ ได้บุญกับเด็กเล็กที่ด้อยโอกาส ได้ฝึกทักษะของตัวเอง ได้ พัฒนาตัวเองไปด้วยนะคะ วันนี้เหมือนเริ่มก้าวใหญ่ไปหน่อย ผู้ฟังเยอะไปนิดอาจจะประหม่า ลองหา ผู้ฟังที่กลุ่มเล็กลง เรื่องที่พูดง่ายกว่านี้ ให้เกิดความเคยชินที่จะพูดต่อหน้า คนเยอะๆ ไปก่อน พี่เชื่อว่าทักษะต่างๆ ของน้องจะดีขึ้นแน่ๆ เพราะทุกครั้ง ที่พี่อ่านกระทู้ในชานเรือน น้องเป็นคนอธิบายอะไรได้ดีนะคะ คงแค่ประหม่า เท่านั้นเอง เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : สตอร์เบอร์รี่ราดครีม เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 23:25:15

ความคิดเห็นที่ 7 ฝึกบ่อยๆ ค่ะ จะเก่งขึ้นเอง น้องอาจต้องพยายามมากว่าคนอื่นเยอะหน่อย แต่น้องทำได้ค่ะ เชื่อมั่นไว้นะคะ ตอนพี่เด็กๆ พี่ก็เป็นโรคตื่นเต้นเหมือนกันค่ะ มือเย็น ใจสั่น ปากสั่นเลยแหละ พี่มาหายตอน ม.5-ม.6 ได้ล่ะมั้ง ตอนนั้นครูกำหนดให้พี่เป็นหัวหน้าห้อง ต้องพูดนำทุกคนบ่อย ต้องนำการประชุมห้องทุกครั้ง (แบบต้องไปยืนเขียนกระดานด้วย พูดไปด้วยเลยค่ะ) ตอนนั้นรู้สึกเหมือนสวรรค์กลั่นแกล้ง แต่พอทำบ่อยๆ มันก็ดีขึ้น ความประหม่าก็น้อยลง อาจเพราะสนิทกับเพื่อนด้วยก็เลยผ่อนคลายลงมาบ้าง แล้วสุดท้ายมันก็เป็นด่านหนึ่งในชีวิตที่พี่ผ่านมันมาได้ ตอนหลังได้เป็นประธานนักเรียน พูดต่อหน้าคนทั้งโรงเรียนเลยนะ (ได้โอกาสโม้อีกแล้ว 555) ฝึกบ่อยๆ พอเริ่มชิน เริ่มตื่นเต้นน้อยลง ก็จะทำได้ดีขึ้นเองค่ะ อ้อ แล้วก็คาดหวังกับตัวเองให้น้อยลงค่ะ บางทีเราหวังมากไป มันกลายเป็นการกดดันตัวเอง ยิ่งทำให้เราทำได้ไม่ดี เรื่องการให้โอกาสเข้าทำงานเนี่ย พี่อยากจะบอกว่านี่จะเป็นอีกบททดสอบนึงของชีวิตค่ะ จบใหม่ๆ ไม่ได้หางานทำกันง่ายๆ นะคะ คนทั่วไปก็หางานกันเหนื่อยเหมือนกันค่ะ กว่าจะได้ พอทำงานไปซัก 10 ปี อยากเปลี่ยนงานนี่สบายๆ เลยค่ะ ถ้าถามพี่ ถ้าลูกพี่เป็นเด็กพิเศษเหมือนกัน พี่ก็อยากได้คนที่เข้าใจเค้าเป็นคนสอนเค้านะคะ จากคุณ : แม่น้องอัณณา เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 55 23:48:02 A:125.25.52.176 X: TicketID:258399

ความคิดเห็นที่ 8 แวะมาให้กำลังใจค่ะ ในฐานะเคยฝึกสอน และเคยคลุกคลีอยู่กับเด็กพิเศษมาบ้าง เอาสั้นๆง่ายๆ --นายกฯท่านยังพูดๆผิดๆถูกๆเลยค่ะ-- ยังไงก็พยายามเรื่อยๆนะ จ๊ะ ฟิ้วววววววววววววววววว ไปดีกว่า จากคุณ : nuna (nubdao) เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 09:11:00

ความคิดเห็นที่ 9 สอนได้จนจบก็เก่งมากแล้วครับ ต้องทำบ่อยๆ ถึงจะชิน หายตื่นเต้นไปเอง สู้ๆ จากคุณ : doongk เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 55 10:55:14

ความคิดเห็นที่ 10 เก่งมากแล้วครับสำหรับครั้งแรก... ไม่ไ้ด้พูดเพราะเห็นว่าเป็นเด็กพิเศษเลยชมนะ คนปกติยืนจนจบ ไม่ล้มกลางคัน ก็ถือว่าเก่งมากแล้วครับ พี่ตอนสอนครั้งแรก เนื้อหาปึ้กมาก แต่พอจับไมค์เท่านั้นแหละ สั่นพั่บๆ เตรียมอะไรมาลืมหมด 5555 แถมน้องๆพร้อมใจกันเงียบกริบ กดดันหนักเข้าไปอีก ^^" กว่าจะเอาตัวผ่านมาได้ก็แทบตายเหมือนกัน เป็นกำลังใจให้ครับ ซ้อมเยอะๆ เดี๋ยวก็ชิน จากคุณ : WalkingTrail เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 04:19:22

ความคิดเห็นที่ 11 ฝึกบ่อยๆค่ะ จะได้ไม่ตื่นเต้น บางคนตื่นเต้นแล้วจะพูดไม่รู้เรื่อง วกวนซ้อมให้เพื่อนฟังแค่คนเดียวก่อนก็ได้ค่ะ แต่ถ้าไม่ได้ตื่นเต้นแต่พูดไม่รู้เรื่อง ต้องเตรียมตัวที่จะพูดดีๆค่ะ ว่าพูดเรื่องอะไรบ้าง อะไรก่อน-หลัง เขียนเป็นบทพูดละเอียดๆเลยยิ่งดีค่ะแล้วท่อง แรกๆอาจจะดูเหมือนท่องจำไม่ธรรมชาติและเหนื่อยหน่อยเพราะต้องเขียนบท ต้องท่อง ต้องหัดพูด แต่ถ้าทำบ่อยๆ อีกหน่อยก็จะเหลือแต่หัวข้อเรื่องที่จะพูดเอง อีกประเด็นที่สำคัญคือ ถ้าเราจะสอนเรื่องอะไร เราต้องเข้าใจเรื่องที่เราจะสอนอย่างลึกซึ้งค่ะ ถ้าเราไม่เข้าใจ เราจะพูดตามสคริปต์อย่างเดียว พอตื่นเต้นลืมสคริปต์แล้วมันจะต่อไม่ติดค่ะ อย่าคิดมาก ว่าเพราะเราเป็นเด็กพิเศษค่ะ คนทั่วไปก็ประหม่า พูดวกวน อธิบายไม่รู้เรื่องเยอะแยะถ้าไม่เตรียมตัวพูดให้ดี แต่ขอชื่นชมค่ะที่น้องมีความพยายาม อย่าท้อนะคะ จากคุณ : Happy ending เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 55 15:22:40

ความคิดเห็นที่ 12 ดีแล้วค่ะ น้องเก่งมาก รู้ว่าเราไม่เก่งยังไงก็ฝึกพัฒนาด้านนั้นๆเพิ่มนะค่ะ เท่าที่เคยอ่านความเห็นของน้องมา พี่ว่าน้องมีมุมมองที่ดีคิดบวกนะ ต้องขอบคุณคุณพ่อ คุณแม่น้องนะที่เลี้ยงดูมาอย่างดี ท่าทางว่าจะต้องเหนื่อยมากนะเนี่ย ก็อ่านพันทิปเนี่ยบ่อยๆตอบบ่อยๆ ก็จะสามารถพูดตามที่คิดได้ไวขึ้นนะ คำตอบที่ดีที่สุดคือคำตอบที่สามารถตอบคำถามได้ครบ360องศาจ้ะ คือไม่ว่าเราจะสงสัยด้านไหนของคำถาม... กลับไปดูคำตอบมันก็ทำให้เราเข้าใจได้นะ อาจจะไม่เกี่ยวแต่อยากให้น้องได้ฝึกไว้เผื่อไปตอบคำถามลูกศิษย์ในอนาคตจ้ะ แต่พี่เองก็ยังทำไม่ได้นะ...พยายามอยู่เหมือนกัน สู้ๆจ้ะ จากคุณ : หัวไชท้าว เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 55 13:10:56 A:202.183.194.139 X: TicketID:365073