ความคิดเห็นที่ 1 ชีวิตที่ผ่านมาของน้ำมีความสุขดีกับครอบครัวที่อบอุ่น ยังไม่มีเรื่องหนักหนาเข้ามาในชีวิต จนวันนึง เรียกว่าเป็นเหตุการณ์พลิกผันเลยก็ว่าได้ เพราะทำให้น้ำได้เรียนรู้ชีวิตอีกด้าน ด้านที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและหยาดน้ำตา แต่ยังมีรอยยิ้มแล้วความรักมาทดแทนค่ะ ....................................................... วันที่เกิดเหตุการณ์พลิกผันในชีวิตที่น้ำจำไม่ลืม คือวันศุกร์ที่ 25 พฤษภาคม 2555 ช่วงเวลา 7.30 น เพิ่งผ่านพ้นวันเกิดของน้ำไปเพียงไม่กี่วัน น้ำขี่มอเตอร์ไซด์ออกจากบ้านจะเข้าไปซื้อกับข้าวที่ตลาดก่อนไปทำงาน พอถึงสี่แยกไฟแดงใหญ่ สัญญาณไฟฝั่งน้ำเสีย ทำให้ไม่รู้ว่าเป็นไฟอะไร น้ำหยุดรถรอดูสถานการณ์ แยกอื่นหยุดรถกันทั้งหมด มีเพียงรถฝั่งน้ำที่ออกตัวตรงไป น้ำจึงเข้าใจว่าฝั่งน้ำเป็นไฟเขียว น้ำจึงตัดสินใจเลี้ยวรถ แต่เหมือนฝันร้าย สัญญาณไฟฝั่งคู่กรณีก็เปลี่ยนเป็นไฟเขียว รถเริ่มทยอยออกตัว รถยนต์ที่อยู่แถวหน้าชลอรถเพราะเห็นน้ำออกตัวไปเกือบถึงกลางถนนแล้ว หลังจากนั้นน้ำก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย ในความรู้สึกตอนนั้นอยากจะรีบเร่งไปให้พ้นกลางถนนเพราะรถแถวหน้าหยุดให้น้ำไป ไม่อยากทำตัวเป็นสิ่งกีดขวางการจราจร คาดว่าน้ำคงโดนชนช่วงเวลานี้เอง คู่กรณีของน้ำขับรถปาเจโร่สีดำป้ายแดง จากคำให้การณ์ภายหลังเขาบอกว่ามองไม่เห็นน้ำ รู้ว่ารถด้านหน้าหยุดแต่ไม่ทราบสาเหตุเขาจึงไม่ได้หยุดรถ เร่งรถตามปกติ ผลคือชนน้ำเต็มแรงทางด้านซ้ายของน้ำ กระเด็นไปไกลจากที่เกิดเหตุ รถไปทาง คนไปอีกทาง น้ำหมดสติไม่รู้สึกตัว โรงพยาบาลแรกที่กู้ภัยพาไปส่งเป็นโรงพยาบาลเล็กๆในตำบลที่อุปกรณ์การแพทย์ไม่เอื้ออำนวย ทำได้แค่ปฐมพยาบาล ตรวจอาการและยื้อชีวิตเบื้องต้นก่อนจะทำเรื่องส่งตัวน้ำไปโรงพยาบาลในตัวเมืองเพราะน้ำอาการหนักเกินจะรับไว้ พี่ที่ทำงานที่ไปเดินเรื่องรับเป็นเจ้าของไข้ บอกว่าน้ำเพ้อ เรียกหาพ่อกับแม่อยู่ตลอดเวลา พี่เขาติดต่อพ่อแม่น้ำที่อยู่ไกลอีกอำเภอหนึ่ง รวมไปถึงแจ้งข่าวกับคุณแฟนที่เพิ่งจะเดินทางกลับไปเยี่ยมพ่อแม่น้ำวันนั้นเอง อาการของน้ำค่อนข้างหนัก ทุกคนจึงตัดสินใจส่งตัวน้ำเข้าโรงพยาบาลเอกชนประจำจังหวัดเพื่อยื้อชีวิต เพราะรายงานจากแพทย์ของโรงพยาบาลแห่งแรกบอกว่าน้ำกระโหลกสมองร้าว เลือดออกหู ออกจมูก ออกปาก และมีเลือดออกในช่องท้องจากการกระแทกรุนแรง แขนหัก ซี่โครงหัก สะโพกหัก เชิงกรานหัก และมีภาวะความดันลดต่ำลงรวดเร็วจากการเสียเลือด พี่ที่นั่งไปในรถพยาบาลบอกว่าน้ำหยุดหายใจในรถของโรงพยาบาลระหว่างขนย้ายนี่เอง แต่มีแพทย์ประจำรถช่วยเหลือและยื้อชีวิตไว้ โชคดีที่น้ำหยุดหายใจไปเพียงไม่นานเท่านั้น พอถึงโรงพยาบาลน้ำถูกส่งตัวเข้าห้องไอซียู น้ำไม่สามารถลืมตาขึ้นมองใคร อยู่ในสภาวะกึ่งหลับกึ่งตื่น ได้ยินแค่เสียงโหวกเหวกวุ่นวายและเสียงคนมากมายเรียกชื่อน้ำ พยายามพูดคุยและขอร้องอย่าให้น้ำหลับ เข้าใจดี คำว่า ‘หลับ’ ของพวกเขาคงหมายถึงหลับไปตลอดชีวิต น้ำพยายามตอบไปเท่าที่สมองยังสั่งการแต่จำไม่ได้ว่าพูดกับใครอย่างไรบ้าง น้ำไม่รู้ว่าภายนอกห้องไอซียูวุ่นวายเพียงใด น้ำถูกนำตัวเข้าห้อง ทั้งแพทย์ทั้งพยาบาลมารุมอยู่ที่เตียงน้ำ น้ำไม่รู้ว่าพวกเขาทำอะไรบ้าง ไม่รู้ว่าเจ็บแค่ไหน ได้ยินแค่ใครคนหนึ่งขออนุญาตตัดชุดยูนิฟอร์มที่น้ำสวมใส่เพราะไม่สามารถถอดออกได้ พอรู้สึกตัวลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง มีแต่สายระโยงระยางเต็มไปหมด ทั้งเครื่องช่วยหายใจ สายยางที่สอดเข้าทางปากลงไปในช่องท้อง สายต่อจากท่อปัสสะวะ สายให้น้ำเกลือและเลือดรวมไปถึงอุปกรณ์อื่นๆที่น้ำไม่รู้ว่าเรียกว่าอะไร แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 14:17:40 แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 14:15:41 จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 11:25:19

ความคิดเห็นที่ 2 แม่เล่าให้ฟังว่า แม่กลัวที่สุดว่าแม่จะเสียลูกของแม่ไปเพราะสภาพน้ำในวันนั้นตัวซีดเหลืองเหมือนไม่มีเลือด ความดันต่ำจนหมอวิตกกลัวกระตุ้นไม่ขึ้นคุณแฟนบอกว่าความดันขึ้นๆลงๆอยู่ที่ 52 ไม่เกินนี้ เพราะเสียเลือดมากต้องให้เลือดมากกว่า 6 ถุง และน้ำยังอาเจียนเป็นเลือดออกทางสายยางอยู่ตลอด ทั้งพ่อแม่ ทั้งญาติมิตร เพื่อนร่วมงาน รวมทั้งคุณแฟนล้วนใจเสียกลัวน้ำจะหลับไปตลอดชีวิต พ่อกับแม่รวมทั้งน้องชายน้ำ ญาติของน้ำและคุณแฟนทำการบนบานสานกล่าวกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์มากมายจนสุดท้ายน้ำก็พ้นขีดอันตราย ทุกคนล้วนนีกคิดไปว่านั่นคือปาฏิหารย์ น้ำเองก็คิดเช่นนั้น แพทย์สั่งให้รอดูอาการน้ำที่ห้องไอซียูเพื่อให้ร่างกายแข็งแรงพอจะย้ายโรงพยาบาลไปใช้สิทธิประกันสังคมของบริษัทเพื่อทุ่นค่าใช้จ่าย ครอบครัวของน้ำไม่ร่ำรวยพอจะรักษาในโรงพยาบาลเอกชนได้ เพราะจากการประเมินการรักษาทั้งหมดคร่าวๆ ทะลุหลักห้าแสนไปแล้วโดยปริยาย แม่สู้ค่าใช้จ่ายไม่ไหวจึงคุยกับคุณหมอเจ้าของไข้เรื่องย้ายโรงพยาบาล โชคดีที่หมอท่านนั้นรู้จักกับครอบครัวน้ำเป็นอย่างดีเพราะเปิดคลีนิคในอำเภอที่ครอบครัวน้ำอาศัยอยู่และน้ำเคยเป็นคนไข้ของคุณหมอท่านนี้มาตั้งแต่เด็ก แม่บอกว่าท่านดูแลน้ำเป็นอย่างดีและอนุมัติให้ย้ายโรงพยาบาลเมื่ออาการของน้ำพ้นขีดอันตราย แต่ค่าใช้จ่ายเพียงวันเดียวที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งนั้นก็หนักเอาการอยู่เหมือนกัน ยังดีที่น้ำมีประกันอุบัติเหตุและพรบ.รถจักรยานยนต์ ช่วยทุ่นค่าใช้จ่ายอยู่บ้าง สุดท้ายน้ำได้ย้ายมารักษาตัวตามสิทธิประกันสังคมของบริษัท ช่วงเวลาที่เข้ารับการรักษาเจ็บปวดทรมานแสนสาหัส สะโพกและเชิงกรานน้ำหักทำให้น้ำไม่สามารถขยับตัวได้ เดินไม่ได้ ทำได้แค่นอนนิ่งๆอยู่บนเตียงคนไข้ เจ็บปวดทุกครั้งหากบุรุษพยาบาลทำการเคลื่อนย้ายพาน้ำไปรับการรักษา ไปเอ็กซ์เรย์ ไปผ่าตัด หรือพาไปทำกายภาพบำบัด เพราะน้ำอายุยังน้อยกระดูกสามารถติดกันเองได้  กระดูกซี่โครง สะโพกและเชิงกราน คุณหมอให้ติดกันเองตามธรรมชาติโดยให้แคลเซียมบำรุงกระดูกและยาแก้ปวดตามอาการ น้ำได้รับการผ่าตัดดามเหล็กแค่แขนที่หักเท่านั้น สมองไม่ต้องผ่าเพราะโชคดีมากที่เลือดไหลออกหู ถึงแม้เยื่อแก้วหูจะฉีกขาดจนหูอื้อไปอีกหลายเดือนและยังเวียนศีรษะโลกมักจะหมุนติ้วอยู่บ่อยๆ ก็ตาม แพทย์ประจำตัวน้ำมีทั้งหมด 4 ท่าน หมอศัลยกรรมประสาท หมอศัลยกรรมกระดูก หมอหู และหมอที่ดูแลอาการภายในช่องท้อง ปล.ขอเปลี่ยนสีนะคะ จะได้ไม่งง จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 11:30:57

ความคิดเห็นที่ 3 ช่วงวันแรกๆที่ย้ายโรงพยาบาลน้ำยังเบลอเพราะฤทธิ์ยา ยังระลึกและรู้สึกตัวไม่ได้เต็มที่ วันแรกที่ย้ายมาโรงพยาบาลของรัฐเพื่อใช้สิทธิ์ประกันสังคม น้ำอยู่ห้องรวม เพราะห้องพิเศษยังไม่ว่างให้เข้าใช้ คนที่อยู่ข้างน้ำตอนนั้นคือแม่ของน้่ำ แม่จะคอยจับมือคอยคุยกับน้ำตลอด มาทราบตอนหลังพ่อกับคุณแฟนไปเดินเรื่องเรื่องคดีความและตามเอกสารต่างๆที่ต้องใช้ในการแจ้งความ ตอนนั้นน้ำเจ็บ ทรมาน อยู่ได้เพราะยาที่หมอฉีดให้เพื่อบรรเทาความเจ็บปวด น้ำจะหลับตลอดเวลา ตื่นขึ้นมาก็ร้องเสียงดัง เพราะความเจ็บ เหมือนน้ำไม่มีลำตัว ความรู้สึกทั้งแต่เอวลงไปไม่มีเลยไม่สามารถกระดิกเท้าหรือขยับตัวได้เลยแม้สักนิด มันเจ็บปวดและทรมานมากจริง ตอนที่น้ำเจ็บ น้ำทำอะไรไม่ได้นอกจากร้องไห้ มันทนไม่ไหวแล้ว เจ็บปางตายก็ว่าได้ แม่น้ำที่คอยดูแลก็ใจเสีย พอน้ำร้องแม่จะเดินดุ่มไปตามพยาบาลมาฉีดยา สีหน้าแม่ แววตาของแม่เจ็บปวด น้ำรู้สึกได้ แต่น้ำทนไม่ไหว น้ำสงสารแม่นะ แต่น้ำไม่อดทนพอจะข่มความเจ็บของร่างกายเอาไว้ สองวันแรกที่ห้องรวม น้ำได้รับการบริการที่ไม่ดีเท่าไหร่จากเจ้าหน้าที่ ตามความรู้สึกของพ่อกับแม่ เพราะพวกเขาคิดว่าน้ำเข้ามารักษาในโครงการบัตรทอง แม้แต่อาหารคนป่วย ยังต้องแยกชนชั้น น้ำถูกสั่งอดอาหาร 2 วันสองคืนเพราะเผื่อผ่าตัดด่วน น้ำหิวมาก คอแห้ง ปากแตกจนเจ็บไปหมด รอจนกว่าหมอจะสรุปผลการรักษา จึงอนุญาตให้กินข้าวได้ หิวแสนหิว แต่ก็กินได้ไม่กี่คำ แม่เป็นคนดูแล ป้อนข้าวป้อนน้ำ เรียกได้ว่านอนหยดน้ำข้าวต้มเพราะไม่สามารถแม้แต่จะผงกหัวขึ้น แม่ต้องให้แขนสอดใต้คอแล้วป้อนข้าวต้มให้น้ำ แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 14:56:26 จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 11:42:11

ความคิดเห็นที่ 4 น้ำได้ย้ายขึ้นห้องพิเศษเพราะพ่อไปเดินเรื่องให้เพื่อนที่รู้จักในโณงพยาบาลช่วยจัดการให้เพราะรับไม่ได้กับการดูแลของเจ้าหน้าที่ จำได้ว่าพ่อเกือบจะมีปากเสียงกับนางพยาบาลคนหนึ่ง พอย้ายขึ้นห้องพิเศษ คนที่อยู่กับน้ำคือพ่อและแม่ พ่อจะดูแลเป็นหลักเพราะทำประมงเป็นธุรกิจส่วนตัว แต้่แม่น้ำต้องไปทำงานตอนเช้าถึงเย็น พอเลิกงานก็นั่งรถสองแถวมาหาลูกที่โรงพยาบาล พ่อจะกอดน้ำ คุยกับน้ำ และดูแลน้ำอย่างใกล้ชิด น้องมาเล่าให้ฟังตอนหลัง ว่าวันที่น้ำประสบอุบัติเหตุ ผู้ชายที่เข้มแข็งอ่อนโยนคนนี้แหละที่นั่งซ่อมกระเป๋าให้ลูกสาว (กระเป๋าทำงานของน้ำในวันเกิดเหตุ) พ่อนั่งซ่อมห่วงกระเป๋าของลูกแล้วร้องไห้อย่างไม่อายสายตาใคร ทั้งที่พ่อเป็นคนเข้มแข็งและเป็นที่พึ่งของครอบครัวมาโดยตลอด น้องเล่าว่าคืนนั้นพ่อกลับบ้าน พ่อร้องไห้เสียงดัง โวยวายว่าทำไมเรื่องร้ายๆต้องมาเกิดกับลูกสาวเขา โทษดินโทษฟ้า โทษเทวดา ด่าทออย่างไร้เหตุผล คงเพราะตั้งแต่เด็กพ่อเป็นคนเลี้ยงน้ำมาค่ะ เพราะแม่ต้องไปทำงาน พ่อจะอยู่บ้านเลี้ยงน้ำมาตลอด แม่บอกว่าพ่อรักน้ำมากจริงๆ พ่อทำกับน้ำเหมือนน้ำยังเป็นลูกเล็กๆของพ่อ มากอดมาหอม จนพยาบาลที่แวะเวียนมาแต่ละวันพากันอิจฉาที่มีพ่อที่รักลูกสาวมากขนาดนี้ เพราะอย่างนี้มังคะ พ่อชอบทำเหมือนน้ำเป็นเด็กยังไม่โต พี่ๆเจ้าหน้าที่จึงคิดว่าน้ำยังเรียนหนังสืออยู่ ไม่มีใครเชื่อเลยว่าน้ำเรียนจบทำงานแล้วอายุก็ 26 ปีนี้แล้ว จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 11:51:32

ความคิดเห็นที่ 5 ช่วงวันแรกๆน้ำไม่ต่างอะไรจากเด็กทารก ทำอะไรไม่ได้นอกจากนอนร้องไห้โอดครวญ พยาบาลต้องให้ยาแก้ปวดบรรเทาปวดวันละ2-3เข็มเพื่อบรรเทาอาการ น้ำช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เลย ต้องกลับมาใส่แพมเพิลอีกครั้ง ทั้งที่ตอนเด็กๆ ใส่แต่ผ้าอ้อม มีพ่อคอยซักตากผ้าอ้อม ไม่รู้จักแพมเพิล พ่อยังพูดติดตลกเลยนะคะ ว่าเพิ่งใส่แพมเพิลเป็นก็คราวนี้ เป็นอะไรที่น่าอายที่ต้องให้พ่อแม่มาใส่แพมเพิลให้ตอนโต แม่ต้องคอยเช็ดก้น เช็ดจิมิ๊ และเช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้า หวีผม ถักเปียให้ ไม่ต่างอะไรจากตอนเด็กๆ น้ำต่างจากเด็กทารกแค่พูดได้บอกความต้องการของตัวเองได้แค่นั้นค่ะ แต่ไม่สามารถขยับได้และช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เลย และเพราะต้องนอนอยู่เฉยๆหลายวันทำให้น้ำมีปัญหาเรื่องการขับถ่าย น้ำไม่สามารถขับถ่ายได้ตามปกติ ทำให้แน่นท้อง ปวดท้อง หมอต้องสั่งให้สวนทวารเพื่อให้ขับถ่ายได้ ช่วงนั้นจำได้ว่ายังไม่ได้ใส่แพมเพิล เพราะยังใส่สายปัสสาวะอยู่ ใช่แต่แผ่นรองซับ ในวันที่ทำการสวน ยอมรับว่าเจ็บมากครั้งแรกในชีวิต ที่สวนของพยาบาลไม่ได้เล็กๆแบบที่เราเคยเห็นแต่มันอันใหญ่มากจริงๆ วันนั้นน้ำร้องไห้ เป็นการถ่ายที่ทรมานที่สุดในชีวิต ร้องไห้เพราะความเจ็บปวดและทรมานใจที่แม่ต้องมาคอยทำความสะอาด เช็ดก้น เก็บอึของลูก มันไม่ใช่น้อยๆ เรื่องกลิ่นไม่ต้องพูดถึง แม่ก้มหน้าก้มตาทำมันอย่างไม่รังเกียจแต่ลูกคนนี้น้ำตาไหลตลอดเวลา น้ำฝืนยกมือขึ้นพนม (ตอนนั้นแม่แต่ขยับมือขึ้นก็ยากค่ะ มันเจ็บไปทั้งร่างเลย) บอกแม่ทั้งน้ำตาว่าหนูขอโทษนะแม่ หนูขอขมาที่ทำให้แม่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ แม่บอกแค่ว่า ไม่เป็นไร ก็หนูยังช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แล้วแม่ก็ยิ้มให้ ทั้งแม่ทั้งพ่อ ต้องผลัดกันดูแล เปลี่ยนผ้าอ้อมเก็บอึเก็บฉี่ของลูกสาวคนนี้อยู่เกือบเดือนเต็มๆ แต่น้ำไม่เคยเห็นความรังเกียจ หรือแม้แต่คำบ่นสักคำออกจากปากของพ่อกับแม่เลย เหนื่อยแค่ไหนหนักแค่ไหน แม่ยังนั่งรถสองแถวมาหาลูกสาวทุกวัน ทำกับข้าวที่น้ำชอบมาฝากเพราะอยากให้ลูกทานอาหารให้ได้เยอะๆ ต้องมานอนรวมกันในห้องพิเศษ ปูผ้านอนกับพื้นทั้งพ่อและแม่ บางคืนคุณแฟนก็จะผลัดเวรมาดูแลและอยู่เวรแทนพ่อแม่ที่ต้องกลับไปดูแลบ้านและน้องหมาอีกสามตัวที่บ้าน แม่ผอมไปเยอะ เพราะกินนอนไม่เป็นเวลาและมีเรื่องลูกให้เครียดอยู่ตลอด อาการของน้ำทรงๆทรุดๆ พ่อกับแม่ก็ยังไม่วางใจเท่าไหร่ คุณแฟนเล่าให้ฟังว่าวันที่น้ำอยู่ไอซียู แม่บอกให้พ่อกลับไปเฝ้าบ้านทั้งที่พ่อไม่อยากไป ส่วนแม่ก็เดินดูน้ำทั้งคืน จนพยาบาลต้องบอกว่าคุณป้าไปนอนเถอะค่ะเดี๋ยวหนูเฝ้าให้ แต่แม่ก็ไม่ฟัง เข้าไปดูน้ำในห้อง ถามพยาบาลว่าตัวเลขที่วิ่งอยู่ในเครื่องมือมันคืออะไร ตรงนี้เรียกว่าอะไร มันได้เลขเท่านี้ ดีหรือไม่ดี อาการของลูกเป็นยังไง คุณแฟนบอกว่านับถือความอดทนของแม่มากๆ แม่เข้มแข็งมาก อดทนมากไม่ได้นอน สามวันสามคืนแม่ก็ยังไหว ความรักของแม่ยิ่งใหญ่จริงๆ แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 12:21:57 จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 12:09:49

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านแล้วน้ำตาคลอเลยค่ะ ใครจะรักเราได้เท่าพ่อแม่ จากคุณ : Krabai_Fern เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 12:11:23

ความคิดเห็นที่ 7 อ่านแล้วน้ำตาซึมค่ะ เป็นกำลังใจให้คุณน้ำและครอบครัวนะคะ จากคุณ : พิมพ์ดาว เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 12:14:22

ความคิดเห็นที่ 8 รอฟังต่อค่ะ นึกถึงพ่อคะไม่อยู่แล้ว พ่อของดิชั้นยังนั่งหวีผมให้แม้  กระทั่งดิชั้นมีลูกแล้ว ซั้งมาก ร้องไห้ค่ะ จากคุณ : honey-thai เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 12:15:11

ความคิดเห็นที่ 9 ทุกๆวัน มีคนแวะเวียนมาเยี่ยมน้ำไม่ขาดสาย หากถูกฉีดยาน้ำจะเบลอไม่สามารถพูดคุยกับใครได้เท่าไหร่ พ่อน้ำจะเป็นผู้เล่าเรื่องราว ถ่ายทอดทุกอย่างให้ทุกคนที่มาเยี่ยมน้ำฟัง เล่าเรื่องเดิมๆซ้ำไปซ้ำมาได้อย่างไม่เบื่อเลยค่ะ ทุกๆวันพ่อจะคอยป้อนข้าวป้อนน้ำเพราะพ่อจะอยู่กับน้ำช่วงกลางวัน แม่กับคุณแฟนจะเปลี่ยนเวรมาตอนเย็นและกลางคืน บางวันคุณแฟนหยุดก็จะมาช่วยพ่อดูแลน้ำตอนกลางวันค่ะ ตอนอยู่กับพ่อ พ่อจะถามน้ำทั้งวันเลยค่ะ ว่าอยากกินอะไรมั้ยเดี๋ยวพ่อไปซื้อให้ หรือเวลามีคนเอาของมาฝาก ของเยี่ยมไข้ พ่อจะบรรยายให้ฟังว่ามีอะไรมาเยี่ยมบ้าง อยากกินมั้ยพ่อจะแกะให้ จะใส่ตู้เย็นให้ บลาๆๆๆ เวลาที่พ่อกับคุณแฟนช่วยกันเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้น้ำ น้ำอายนะคะ แต่พ่อจะบอกเสมอว่า อายทำไมพ่อเห็นมาตั้งแต่เด็กแล้ว กับคุณแฟนเราไม่อายเท่ากับพ่อหรอกค่ะเห็นกันจนชิน (คู่หมั้นที่อยู่ด้วยกันแล้วตามความเห็นชอบของผู้ใหญ่นะคะ สู่ขอตามธรรมเนียนแต่ยังไม่ได้จัดพิธีฉลองสมรสแค่นั้นค่ะเพราะติดเรื่องค่าใช้จ่าย) แต่ตอนนั้นหน้าบางไม่ได้จริงๆค่ะ นอกจากพ่อแม่แล้ว พยาบาลและผู้ช่วยพยาบาลก็ต้องมาทำความสะอาดจิมิ๊ให้ทุกวันค่ะเพราะกลัวจะติดเชื้่อจากสายที่ใส่ในท่อปัสสาวะ อายจนเลิกอายไปเลยค่ะ จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 12:20:56

ความคิดเห็นที่ 10 น้ำตาไหลไปแล้วง่ะ รออ่านต่อนะคะ จากคุณ : แม่บิ๋ง เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 12:30:04

ความคิดเห็นที่ 11 น้ำตาไหล TT สู้ๆนะคะ จากคุณ : honey_khun เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 12:33:04

ความคิดเห็นที่ 12 ทุกๆวันที่พ่อมาเปลี่ยนเวร สิ่งที่พ่อจะทำคือกอดลูกสาวและหอมลูกเหมือนลูกยังเป็นเด็กแบเบาะ แต่กับแม่ แม่ไม่ค่อยแสดงความรักกับลูกเท่าไหร่ มากสุดก็แค่ลูบหัว และกอด หอมนี่น้ำจะเป็นคนเริ่มเสมอๆ พออาการของน้ำดีขึ้นระดับหนึ่ง ความดันปกติ เลือดเริ่มดีขึ้น ก็ถึงเวลาที่ต้องเข้าห้องผ่าตัด ผ่าตัดแขนที่หักค่ะ แม่ พ่อ คุณแฟนอยู่กันพร้อมหน้า มาดูแล มาให้กำลังใจ มาปลอบใจ พ่อยังบอกเลยนะคะ ผ่าตัดแขนนิดเดียวเอง ไม่เจ็บหรอก จิ๊บๆ หมอให้ยาสลบ ตื่นมาก็ไม่รู้อะไรแล้วไม่เจ็บหรอก เข้าใจว่าพ่อพยายามปลอบไม่ให้ลูกกลัวหรือนึกถึงความเจ็บปวด น้ำเข้าห้องผ่าตัด 2 ชม. ไม่ปวดจริงๆเวลาผ่าเพราะไม่รู้เรื่อง แต่เวลาตื่นขึ้นมาซิคะ ทรมานที่สุด ปวดมากจนไข้ขึ้น พยาบาลฉีดยาแก้ปวดให้ 2-3 เข็มจนน้ำอาเจียน ก็ยังไม่ทุเลาลงเท่าไหร่ คุณแฟนกับแม่ที่รออยู่หน้าห้องผ่าตัด ชะเง้อมองเข้ามาในห้อง น้ำผ่าตัดเสร็จแล้วแต่หมอยังไม่ให้กลับห้องพักต้องรอดูอาการ 1ชม แม่เล่าให้ฟังว่า ตอนที่รออยู่ข้างนอก แม่ก็บ่นๆว่าเมื่อไหร่จะผ่าเสร็จสักทีทำไมลูกแม่ไม่ยอมออกมาสักที จนกระทั่งได้ยินเสียงอาเจียนค่ะ คุณแฟนเป็นคนบอกแม่ว่าน้ำผ่าเสร็จแล้ว แม่ก็งง รู้ได้ไง คุณแฟนบอกว่า จำเสียงอ้วกของน้ำได้ ได้ยินทุกเช้าเวลาน้ำแปรงฟัน ชอบแปรงลึกแล้วอ้วกตลอด ไม่รู้จะหัวเราะดีมั้ย จำได้เพราะอ้วกแตกเนี่ยนะ คืนนั้นผ่าตัดเสร็จ พ่อกลับไปอยู่เฝ้าบ้าน แม่กับคุณแฟนเฝ้าน้ำแทบไม่ได้นอนทั้งคืน เพราะน้ำปวดแผล เลือดยังไหลซึมตลอด ไหลจนเปียกแขนเสื้อเลยค่ะ ขนาดหมอใส่สายระบายเลือดออกมาด้วยยังซึมออกมาเยอะมากๆ คุณแฟนบอกว่า นึกว่ามีลูกอ่อน พอลูกร้อง ต้องตื่นมาดูลูก ทุกๆชั่วโมง ผลัดกันกับแม่ค่ะ ที่ร้องหากไม่ปวดแผล ก็ร้อนหลัง คันหลัง เพราะไม่สามารถขยับพลิกนอนตะแคงได้ นอนหงายอยู่แบบนั้นมันอับที่แผ่นหลังค่ะ บางทีก็หนาว แอร์เย็นไป ผ้าห่มหล่นบ้างอะไรบ้าง ร้องทั้งคืนจริงๆค่ะ แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 12:36:45 จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 12:34:21

ความคิดเห็นที่ 13 อาการของน้ำดีขึ้นตามลำดับ แผลที่แขนเริ่มจะทุเลาเจ็บลง ได้เวลาฝึกกายภาพค่ะ เจ้าหน้าที่ด้านกายภาพ มาพบน้ำที่ห้อง มาสอนวิธีการออกกำลังกายให้คนไข้อย่างเหมาะสม น้ำมีปัญหา สะโพกหัก และเชิงกรานหัก ข้อควรระวังมีอะไรบ้างเจ้าหน้าที่จะแจ้งให้คนเฝ้าทราบค่ะ พ่อกับแม่ และคุณแฟนต้องเรียนรู้การออกกำลังกายให้น้ำ ก็เป็นการขยับขา ยกขา และท่ากายบริหารต่างๆ อันนี้พ่อเรียนรู้ก่อนค่ะ จดจำจากเจ้าหน้าที่ น้ำก็ช่วยจำได้ พอแม่ต้องมาเฝ้าน้ำพ่อก็จะสอนให้แม่ทำ ดูน่ารักดีนะคะ สอนกันเถียงกัน คนแกสองคนกระหนุงกระหนิงกัน จับขาลูก ยกซ้ายยกขวา แต่แม่ไม่ค่อยจำค่ะ พ่อก็จะบ่น แบบไม่จริงจังเท่าไหร่ ทุกๆเช้า พ่อก็จะมาทำกายบริหารให้ลูกสาวตลอด อาหารของโรงพยาบาลมาเป็นเวลา เช้ากลางวันเย็น หลักๆก็ข้าวต้ม น้ำเป็นคนที่ไม่ชอบเลยข้าวต้ม ก็ไม่ค่อยกินค่ะ แม่ก็บอกพยาบาลว่าอีหนูไม่ชอบข้าวต้มเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นได้มั้ย อีกวันนึงอาหารก็เลยเปลี่ยนเป็นแบบธรรมดา ไม่มีข้าวต้มสมใจ แต่มื้อเช้ายังคงเป็นข้าวต้มอยู่ค่ะ เวลาพ่อป้อนข้าว ป้อนลูกคำ พ่อกินคำ อร่อยจริงๆค่ะ พ่อเป็นคนเสียดายของ ลูกกินเหลือ พ่อก็ไม่รังเกียจที่จะกินให้หมด บางทีน้ำก็แกล้งกินกับข้าวเหลือเยอะๆ สงสารพ่อค่ะ หากไม่มีคนมาอยู่กับน้ำพ่อจะไม่ลงไปหาของกินที่ร้านอาหารของโรงพยาบาล พ่อไม่อยากทิ้งให้น้ำอยู่คนเดียว หรือคาดสายตาน่ะค่ะ พอทำกายภาพที่ห้องพักได้สักสองวัน เจ้าหน้าที่ก็ส่งบุรุษพยาบาลว่ารับตัวน้ำไปที่ศูนย์กายภาพไปฝึกที่นั่น ช่วงเคลื่อนย้ายตัวน้ำจากเตียงพักขึ้นเตียงที่เขาเข็นมารับ พ่อจะคอยกำกับอยู่ตลอด พอน้ำร้อง พ่อจะบอกทันทีให้เบาๆหน่อยครับ เบาๆ น้ำเจ็บ เข้าใจค่ะพ่อก็เจ็บไม่ต่างกันเลย สีหน้าพ่อบอกแบบนั้นจริงๆค่ะ แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 15:05:03 จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 12:45:39

ความคิดเห็นที่ 14 รออ่านต่อค่ะ ซึ้งใจในพระคุณพ่อกับแม่จริงๆ จากคุณ : noobim_j เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 12:48:01

ความคิดเห็นที่ 15 การฝึกกายภาพวันแรกล้มเหลว เพราะร่างกายน้ำไม่ไหวค่ะ นอนเฉยๆเป็นอาทิตย์ พอถูกจับลุกฝืนให้นั่ง นอกจากจะเจ็บจนน้ำตาเล็ดแล้ว ยังหน้ามืด โลกหมุนแล้วก็เป็นลมค่ะ วันนั้นพ่อก็บ่นเจ้าหน้าที่นะคะ น้ำเข้าใจความรู้สึกของพ่อว่าคงทรมานที่เห็นลูกเป็นแบบนี้แต่เจ้าหน้าที่ก็ดูจะฝืนทำรุนแรงทั้งที่ร่างกายน้ำยังไม่พร้อม เจ้าหน้าที่จึงต้องทำความเข้าใจกับพ่อ อธิบายให้ฟังว่าต้องฝืนทำเพราะอะไร น้องเจ็บก็ต้องให้ทนไม่งั้นจะเดินไม่ได้ไปตลอดชีวิต ต้องฝืนเพราะหากไม่ได้ขยับเลย เอ็นตามข้อต่างๆจะยึดจนเป็นพังพืด พ่อก็พยายามเข้าใจ ที่เจ้าหน้าที่อธิบาย สุดท้ายคงทนดูไม่ไหวพ่อเลยหันหลังให้ไม่มองเวลาที่เจ้าหน้าที่พยายามพยุงดัดหลังให้น้ำนั่งขึ้นให้ได้ น้ำเองก็พยายามกัดปากตัวเองไม่ให้ร้อง ปล่อยให้น้ำตามันไหลไปเงียบๆ เพราะรู้ว่าหากร้องพ่อจะเจ็บไม่ต่างกัน พอกลับมาที่ห้องพัก พ่อถามน้ำว่า ไหวมั้ยอยากไปอีกมั้ยพรุ่งนี้ ไม่ต้องไปก็ได้นะหากหนูเจ็บ น้ำก็บอกพ่อว่าไหว หนูอยากเดินได้ ไม่อยากพิการ หนูยังไหว พ่อไม่ต้องห่วงนะ พ่อก็ยิ้มแต่น้ำตาคลอๆ บอกว่าลูกพ่อเก่งอยู่แล้ว แต่พ่อก็ยังไม่วายบ่นเจ้าหน้าที่นะคะ ว่าทำแรงจังร่างกายลูกยังไม่พร้อมเลย ไปทำแบบนั้นกระดูกจะยิ่งไม่เคลื่อนเหรอ บ่นให้น้ำฟังไม่พอใจก็โทรไปบ่นให้แม่ฟัง หาเพื่อนร่วมกันบ่น เข้าใจนะคะหัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่ ห่วงลูกมากๆ หากลูกต้องเจ็บ ไม่ค่อยจะหาเหตุผลอะไร จะโกรธไอ้คนที่มันทำให้ลูกเจ็บก่อนเสมอๆ ทุกรอบที่เจ้าหน้าที่มารับไปกายภาพพ่อจะตามติดไปดูแล วันที่สาม เริ่มฝึกให้ใช้ไม้เท้าแล้วค่อยๆก้าวเดิน ใช้ไม้อยู่หลายวันกว่าจะสอบผ่าน เดินสามก้าวเป็นล้ม ฟื้นมาเดินอีกสามก้าวเป็นลม วันนั้นพ่ออึดอัดมาก กลับมาถึงห้องก็บ่นกับคนที่เข็นน้ำมาส่งว่าทำไมต้องฝืนกันขนาดนั้น ลูกเขาจะไม่ไหว น้ำก็ต้องคอยบอกพ่อว่าน้ำไหวนะ น้ำอยากหาย พ่ออย่าไปบ่นเขาเลย จนสุดท้ายความพยายามของพ่อที่จะทำกายบริหารให้ทุกเช้าก่อนไปบำบัดกับการอดทนต่อความเจ็บของน้ำก็เป็นผลให้สอบผ่านการใช้ไม้เท้าได้ไม้เท้ามาฝึกเองที่ห้องพักฟื้น วันนั้นพ่อยิ้มออกดีใจมาก โทรไปเล่าให้แม่ฟังให้เพื่อนฟังว่าลูกเริ่มจะฝึกเดินได้แล้ว น้ำเหมือนเด็กเกิดใหม่ค่ะ ต้องฝึกนั่ง ฝึกยืน ฝึกเดินใหม่อีกรอบ จำได้วันนึงที่พ่อพาไปฝึกเดิน น้ำอวดเก่งค่ะ ทั้งที่จับไข้ตัวร้อนมาทั้งคืน พอเช้าอาการดีขึ้นก็ร้องบอกพ่อว่าอยากไปเดิน พ่อก็พาไปค่ะ ช่วยประครองให้ลงจากเตียง ให้ยืน ใส่ไม้เท้าและค่อยๆเดินตามที่ฝึกมา ปกติเราเดินได้สบายๆ ก้าวขาได้ไวฉับๆ แต่ตอนที่เดินไม่ได้นี่ ก้าวขาแต่ละก้าว เหนื่อยแทบขาดใจ ใช้แรงทั้งหมดที่มีกว่าจะก้าวออกไปได้ และก็วปดสะโพกที่หักมากๆแต่ก็ต้องฝืน วันนั้นพ่อพาเดินออกไปนอกห้อง พยาบาลก็จะทักทายกันตลอด ว่าเก่งจังเลยเริ่มเดินได้แล้ว พ่อก็ยิ้มหน้าบานให้ทุกคน แต่ไม่ทันไรค่ะ เดินจากห้องไปแค่ไม่กี่เมตร น้ำเริ่มหน้ามืด บอกพ่อว่าหูอื้อจัง มองไรไม่เห็น แล้วน้ำก็ฟุบเป็นลมไปทันที พ่อตกใจมากรีบคว้าตัวน้ำไว้ พ่อน้ำตัวเล็กนะคะ ไม่สูง สูงกว่าน้ำนิดหน่อย มีปัญหาที่หลังชอบปวดหลังบ่อยๆ วันนั้นพ่อตกใจมากร้องเรียกพยาบาลลั่นตึก ทั้งผู้ช่วยทั้งพยาบาลก็มาช่วยพยุงน้ำ อุ้มพาน้ำกลับห้อง ช่วยปฐมพยาบาลจนน้ำฟื้น พ่อมาลูบหัว ถามว่าดีขึ้นมั้ยเป็นยังไง หน้ามืดอยู่มั้ยแล้วก็ให้ดมแอมโมเนียตลอด จากเหตุการณ์วันนั้นพ่อเลยไม่พาน้ำออกไปเดินอีกเลย อีกสองวันกว่าจะยอมพาไป ผลจากวันนั้น พ่อปวดหลังค่ะ เพราะต้องช่วยยกน้ำพากลับมาที่ห้อง น้ำหนักพ่อลูกก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่ สงสารพ่อนะคะ น้ำรู้ว่าพ่อเหนื่อย เวลาพ่อมาเฝ้าน้ำ พ่อจะฟุบหลับอยู่ข้างเตียงเวลาที่น้ำหลับ แต่พอน้ำขยับตัวพ่อจะตื่นมาเสมอ ถามว่าหนูจะเอาอะไร จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 13:06:16

ความคิดเห็นที่ 16 รอ..... จากคุณ : คนพิการ เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 13:06:47

ความคิดเห็นที่ 17 โอ๊ย....จะซึ้งไปถึงไหนคะเนี่ย น้ำตาท่วมโต๊ะทำงานแล้ว จากคุณ : แม่บิ๋ง เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 13:18:14

ความคิดเห็นที่ 18 น้ำโชคดีนะคะ ที่น้ำมีพ่อแม่ที่รักน้ำมาก มีคุณแฟนที่ไม่ทอดทิ้งเวลาที่กำลังยากลำบาก ถึงน้ำจะโชคร้าย ถูกรถยนต์จนเกือบจะพิการเดินไม่ได้ แต่ทำให้น้ำได้มองเห็นความรักบริสุทธิ์ที่ไม่หวังสิ่งตอบแทนของพ่อกับแม่ ความรักที่ไม่เคยมีข้อแม้หรือเงื่อนไขใดๆเลยค่ะ ช่วงที่น้ำเข้าโรงพยาบาล แม่หักโหมทั้งดูแลน้ำและทำงานของแม่ด้วยจนกระทั่งแม่ล้มป่วยไปอีกคน แต่แม่ก็ยังพกยาแล้วมาเยี่ยมน้ำ มาอยู่เฝ้าตอนกลางคืน คอยเช็ดตัว สระผม หวีผม ถักเปียให้น้ำรอให้พ่อมาเปลี่ยนเวรตอนเช้า ทำโดยไม่บ่นให้ได้ยินสักคำ ทำด้วยความเต็มใจ แววตาของพ่อกับแม่ที่มองมาเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักจริงๆค่ะ จำได้ว่ามีช่วงหนึ่งหลังผ่าตัด น้ำปวดแผลมากทรมาน น้ำร้องไห้งอแงเหมือนเด็ก คุณแฟนก็มาบอกให้น้ำอดทนนะ น้ำก็เถียงๆๆว่าทนไม่ไหวมันเจ็บเข้าใจมั้ย ใครไม่เป็นไม่รู้หรอกว่ามันปวดแค่ไหน คุณแฟนก็พยายามปลอบ ลูบหัวบอกน้ำว่า เห็นแก่แม่นะ เห็นมั้ยว่าแม่เหนื่อย แม่ไม่ได้พักเลย ไม่อยากให้น้ำงอแง สงสารแม่นะ น้ำเลยอดทน ต่อหน้าแม่น้ำจะไม่งอแง นึกถึงคำของคุณแฟนตลอด แม่เหนื่อยนะ อย่างอแง อย่าร้องไห้ เจ็บแค่ไหนก็ต้องทน แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 15:10:07 จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 13:19:26

ความคิดเห็นที่ 19 ซึ้งมากๆเลยค่ะ จากคุณ : namm_gamm เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 13:22:58

ความคิดเห็นที่ 20 น้ำตาแตกเลยค่ะ T T จากคุณ : kekae เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 13:35:48

ความคิดเห็นที่ 21 ร้องไห้เลย ... จากคุณ : หยาดรุ้ง เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 13:46:58

ความคิดเห็นที่ 22 น้ำตาไหลเลย จากคุณ : Monhyun เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 13:48:16

ความคิดเห็นที่ 23 ไม่รู้จะบอกอะไร รู้แต่น้ำตาไหลไม่หยุดเลยอ่ะ T_T จากคุณ : CookieKook เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 13:48:48

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านแล้วคิดถึงพ่อกับแม่ ความรักที่ไม่ได้ต้องการสิ่งตอบแทน จากคุณ : lovenuy701 เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 13:53:24

ความคิดเห็นที่ 25 ช่วงเวลานั้นน้ำรู้ว่าครอบครัวเริ่มลำบาก เพราะน้ำคือเสาหลัก เงินเดือนของน้ำจะส่งบ้าน ส่งน้องเรียน น้ำทำงานไม่ได้ แต่ดีที่บริษัทยังจ่ายชดเชยให้ 1 เดือนตามกฏหมาย แต่มันคงไม่พอเพราะค่าใช้จ่ายที่โรงพยาบาลเอกชนแม่ก็ควักเงินเก็บของที่บ้านสำรองจ่ายไปก่อน เงินเดือนของน้ำแม่ไม่แตะต้องเลย เก็บไว้ให้น้ำรักษาตัว ดีที่เจ้านายน้ำช่วยเหลือมาบ้าง เจ้านายช่วยค่ารถค่ากิน ที่พ่อแม่ต้องเดินทางมาดูแลน้ำ บ้านน้ำไม่มีรถยนต์ค่ะ ไปไหนมาไหนพ่อกับแม่จะนั่งรถสองแถวไปค่ะ พ่อกับคุณแฟน ผลัดกันพาน้ำฝึกเดินทุกวัน ส่วนแม่ตัวเล็กกว่าน้ำเยอะประคองน้ำไม่ไหวค่ะ น้ำเริ่มช่วยเหลือตัวเองได้บ้าง กินข้าวเองได้แล้วแต่ต้องมีคนประคองให้นั่ง ลุกนั่งเองไม่ได้ค่ะ เริ่มกระดกก้น และใช้กระโถนฉ๊่ได้ แต่ยังอึใส่แพมเพิลให้พ่อแม่และคุณแฟนเปลี่ยนให้เหมือนเดิมแล้วแต่ว่าตรงกับเวรของใครจะเจอแจ็กพอตค่ะ แต่แม่นี่น่าสงสารมากค่ะ น้ำโดนสวนสองรอบ ตกเวรแม่ดูแลสองรอบเลยค่ะ ส่วนพ่อ ก็จะพูดติดตลกตลอดเวลาตรงกับเวรพ่อ แกจะบอกว่าแจ๊คพอตแตกอีกแล้ว กลิ่นสุดยอด แกชอบพูดอะไรให้ขำอยู่เรื่อย ทั้งที่น้ำเวลาขำเวลาไอเวลาจามเจ็บราวไปหมดเลยค่ะ แล้ววันที่น้ำออกจากโรงพยาบาลก็มาถึง เป็นครั้งแรกที่ได้อาบน้ำหลังจากเช็ดตัวมาเป็นเดือน ตอนกลับบ้านใหม่ๆ แม่กับพ่อเตรียมที่นอนให้น้ำใหม่ ไม่ให้น้ำนอนในห้องของน้ำเพราะกลัวจะดูแลลำบาก ให้นอนที่เตียงข้างนอกอยู่ใกล้เตียงพ่อแม่ เวลาจะไปอาบน้ำพ่อจะเป็นคนพาเดินไปที่ห้องน้ำ ทำราวให้น้ำยึดจับไว้ แม่จะเป็นคนถอดเสื้อผ้าและอาบน้ำให้ ตอนนี้ก็ยังละอายแก่ใจอยู่ดีค่ะ เหมือนเด็ก สองขวบไงไม่รู้ แม่ต้องคอยอาบน้ำ ถูสบู่ ล้างก้น ล้างจิ๊มิ๊ น้ำอาบเองไม่ได้ แขนที่เจ็บต้องชูไว้อย่าให้โดนน้ำ แขนอีกข้างต้องยึดราวเกาะไว้ไม่ให้ตัวเองล้ม อาบน้ำเสร็จ แต่งตัว ทาแป้ง ทายา ทำแผล พอ่จะช่วยทำแผล ช่วยทาน้ำมันหมอ (น้ำมันนวดกระดูกของพระที่ทำจากสมนุไพรค่ะ) พ่อจะยกมือไหว้ขวดน้ำมันท่องอธิษฐานทุกครั้งก่อนจะทาตรงสะโพกที่หักตรงเชิงกรานและแขนหวังให้กระดูกสมาน แต่งตัวให้ลูกเรียบร้อยแม่จะทำกับข้าว พ่อจะยกโต๊ะมาตั้ง ช่วยแม่หาข้าวมาให้น้ำกินแล้วคอยกำกับเรื่องกินยา ยาที่หมอให้มาพ่อจะอ่านและจำได้ทุกซองว่าเม็ดไหนกินตอนไหนบ้าง ส่วนแม่มองไม่เห็นค่ะ สายตายาว ไม่ชอบใส่แว่นอ่านอะไรไม่เห็น เลยให้พ่อช่วยจำแทน กินข้าวกินยาเรียบร้อยพ่อจะทำกายบริหารให้ ปกติพ่อไม่ค่อยอยู่บ้าน ไม่ไปทำงานก็แวะไปบ้านเพื่อน พอลูกกลับมาบ้าน พ่อไม่ไปไหนค่ะ อยู่เฝ้าลูกทั้งวัน เพื่อนโทรมาชวนก็บอกว่าไปไม่ได้มีลูกอ่อน พ่อจะคอยหาข้าวให้กิน หายาให้กิน พอแม่กลับมาตอนเย็นแกถึงจะออกไปข้างนอกสักทีคะ น้ำพักฟื้นอยู่บ้านเดือนเต็มๆค่ะ ยังเป็นลูกอ่อนของพ่อกับแม่ ที่ต้องให้พวกท่านดูแลอยู่ตลอดเวลา เริ่มฝึกเดินจนเดินเองไม่ต้องมีใครประคอง อาบน้ำเองได้ เดินไปอึไปฉี่ได้ แบบใช้ไม้เท้านะคะ พัฒนาตัวเองไปเรื่อยๆ จนสุดท้าย น้ำก็สามารถกลับมาทำงานได้เป็นปกติเดินได้โดยไม่ต้องใช้ไม้เท้า แต่ยังเดินเร็วไม่ได้ วิ่งไม่ได้ เดินแบบเป็ด แบบแพนวิน อะไรทำนองนั้นอ่ะค่ะ จำได้ว่าวันที่คุณแฟนมารับน้ำกลับมาอยู่ที่บ้านต่างอำเภอ บ้านที่เช่าอยู่ใกล้ที่ทำงานอยู่กับคุณแฟน เพราะต้องไปทำงานแล้วน่ะค่ะ เลยต้องไปอยู่ที่บ้านนั้น ตอนน้ำไปลาพ่อ ก็กอดพ่อหอมพ่อ พ่อก็เสียงเครือๆ สั่งสารพัด แกก็บอกว่าพ่อคงเหงาเนอะ หนูไม่อยู่แล้ว อยู่บ้านคนเดียวเหงาตายเลย น้ำก็บอกว่าเดี๋ยวกลับมาเยี่ยมบ่อยๆนะ ไม่เหงาหรอกเดี๋ยวโทรมาหาบ่อยๆ พ่อกับแม่ก็หิ้วกระเป๋าไปส่งน้ำที่รถ กับแม่แม่ไม่ค่อยมีอารมณ์ซึ้งๆไม่ค่อยแสดงออกเท่าไหร่ แต่กับพ่อ พ่อตาแดงเชียว ลูกยังไม่ทันขึ้นรถพ่อรีบเดินกลับบ้านเลย คุณแฟนบอกว่า พ่อคงกลัวร้องไห้ไม่กล้าอยู่ดูตอนลูกขึ้นรถไป น้ำเองก็ใจหายนะคะ ปกติทำงานกลับบ้านเดือนละครั้ง พอได้กลับไปอยู่บ้านอยู่ดับพ่อแม่เกือบสองเดือน อยู่ด้วยกันทั้งวัน มีโอกาสได้สัมผัสความรักของพ่อแม่แบบเต็มหัวใจ มันตื้นตัน น้ำตาจะไหลเวลาที่ต้องจากมา ไม่มีใครรักเราเท่าพ่อแม่จริงๆค่ะ ในความโชคร้ายของน้ำยังมีความโชคดีอยู่บ้าง ทำให้น้ำได้อยู่กับพ่อแม่มากขึ้น แต่จะไม่ดีตรงที่ตัวเองกลายเป็นภาระให้พ่อแม่ต้องคอยดูแล ไม่ใช่น้ำดูแลพ่อแม่นี่ซิคะ น้ำเคยถามพ่อตอนเปลี่ยนแพมเพิลให้น้ำนะคะ น้ำยกมือไหว้พ่อ บอกพ่อว่า ขอบคุณนะคจ๊ะพ่อที่พ่อดูแลหนูดีมาตลอดเลย พ่อก็พูดติดตลก บอกว่าก็ทำไปเผื่อแก่ๆลูกจะมาดูแลพ่อบ้าง แหม่พ่อขาถึงพ่อจะไม่ทำ ยังไลูกคนนี้ก็ต้องดูแลพ่ออยู่แล้วค่ะ ตอนนี้น้ำกลับมาทำงานกลับมามีชีวิตอีกครั้ง แม้จะไม่เหมือนเดิม ทำอะไรไม่ได้แบบเดิมยังมีภาวะแทรกซ้อนมาบ่อยๆแต่นับว่าโชคดีที่สุดแล้วที่น้ำยังมีลมหายใจ มีชีวิตอยู่กับคนที่น้ำรัก น้ำต้องตอบแทนทุกความรักที่ทุกคนมอบให้น้ำ ถึงแม้ตอนนี้ร่างกายน้ำจะไม่เหมือนเดิมร้อยเปอร์เซ็นต์แต่ยังหวังค่ะว่าสักวันนึงมันจะกลับมาเหมือนเดิม ขอบคุณทุกคนนะคะที่ทนอ่านเรื่องยาวๆของน้ำ น้ำแค้่อยากจะบอกว่าความรักของพ่อแม่ยิ่งใหญ่จริงๆค่ะ หาใดเปรียบไม่ได้อีกแล้ว มากล้นจนไม่รู้ว่าจะตอบแทนพระคุณของท่านยังไงให้หมด น้ำคงไม่มีโอกาสได้สัมผัสกับการเป็นแม่คน ผลจากอุบัติเหตุ เชิงกรานและสะโพกน้ำหักจนผิดรูปทำให้มีผลกับการตั้งครรภ์ คุณหมอบอกว่า หากน้ำอยากมีลูกก็สามารถมีได้แต่ต้องยอมรับกับความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้น ต้องอยู่ในความดูแลของคุณหมอใกล้ชิด เพราะมีภาวะแทรกซ้อนมากกว่าคนปกติ อาจจะเสียเลือดได้ง่าย ตกเลือดง่าย หรืออาจร้ายแรงถึงชีวิตเพราะน้ำเป็นพวกเกร็ดเลือดและความดันต่ำ คุณแฟนบอกน้ำว่า ไม่ต้องมีลูกหรอก เขาอยากให้น้ำอยู่กับเขาไปตลอด มีกันและกันแค่สองคนก็พอ หากมีลูกแล้วเสี่ยงกับชีวิตน้ำเขาก็ขออยู่กับน้ำกับเจ๋งน้อยต่อไป หากมีลูกแต่ไม่มีน้ำเขาก็ไม่รู้จะสู้ต่อไปได้อย่างไร พ่อที่เคยอยากได้หลาน รอคอยให้น้ำมีหลานให้ก็เลิกหวังบอกว่าสงสารน้ำไม่อยากให้น้ำเจ็บกับการเสี่ยงอีก เลยไปหวังกับน้องชายของน้ำแทนค่ะ น้ำเองถึงจะไม่ได้สัมผัสกับการเป็นแม่คน แต่เป็นแม่หมามีภาระที่ต้องรับผิดชอบ ช่วยเหลือชีวิตเขาแค่นี้ก็มีความสุขแล้วล่ะค่ะ ขอแค่ใช้ชีวิตให้มีความสุข ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร ใช้ชีวิตที่เหลือ โดยการเป็นผู้ให้ ก็ย่อมสุขใจมากแล้วล่ะค่ะ ตอนนี้น้ำกับคุณแฟนหากไม่มีลูกก็คงมุ่งทางธรรม ตระเวณไหว้พระทำบุญปฏืบัติธรรมเผื่อผลบุญจะช่วยค้ำจุนให้ครอบครัวน้ำพ่อแม่น้ำและคนที่น้ำรักมีความสุข และไม่ต้องเจอเรื่องร้ายๆแบบน้ำอีกต่อไปค่ะ แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 14:02:20 จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 14:00:51

ความคิดเห็นที่ 26 กิ๊ฟหมดแล้วค่ะ อดแจกให้ทุกคนเลยค่ะ ยังไงขอบคุณมากๆนะคะ ที่มาอ่านเรื่องของน้ำ น้ำอยากให้ทุกๆคนที่ยังมีพ่อและแม่อยู่ แบ่งเวลากลับไปเยี่ยมเยือนท่าน ดูแลท่านบ้างนะคะ ทั้งชีวิตของพ่อกับแม่ ทุกลมหายใจของพวกท่าน ก็มีแต่ลูกของท่านนี่แหละค่ะ บางคนพอเจอปัญหาชีวิต เจอปัญหาครอบครัว มองไม่เห็นทางออก ร้องไห้ฟูมฟาย ถึงขั้นคิดสั้นกันเลยก็มี กลับบ้านนะคะ ยังมีคนอีกสองคนรอคอยรับฟังทุกเรื่องราวของเราอยู่ ยังมีความรักของคนสองคนรอคอยให้เรากลับไปสัมผัสมัน อย่างน้อยก็ยังมีพ่อกับแม่ อยู่เคียงข้างลูกๆในทุกเวลา ไม่ว่าจะสุข จะทุกข์ จะยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ พ่อแม่อยากเป็นส่วนหนึ่ง อยากเป็นคนหนึ่งให้ลูกๆนึกถึง อยากมีโอกาสมาร่วมรับรู้ทุกเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของลูกๆ นะคะ ขอให้ครอบครัวของทุกคนแข็งแรง ขอให้ความรักงอกงามในทุกๆ ครอบครัวค่ะ ปล.ทิ้งท้ายน้ำเน่าไปหน่อย ขออภัยมา ณที่นี่หากผิดพลาดประการใดจ้า แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 14:11:27 จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 14:10:41

ความคิดเห็นที่ 27 ไม่ได้เข้ามาชานเรือนตั้งนานเพราะไม่มีเวลานั่งหน้าคอมฯเลย วันนี้แจ๊กพ็อตโดนดูดทั้งกิ๊ฟทั้งน้ำตา.....แง๊.... ขอบคุณนะคะ เป็นกระทู้ที่ทำให้โลกดูสวยงามขึ้นในยามที่กำลังท้อแท้แบบนี้ จากคุณ : แม่บิ๋ง เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 14:18:55

ความคิดเห็นที่ 28 อยากจะบอกคุณน้ำว่า คุณโชคดีมากๆ นะคะที่มีครอบครัวที่อบอุ่น มีพ่อแม่ที่รักและห่วงใยดูแลในยามเจ็บไข้น่ะค่ะ และที่สำคัญแฟนคุณน้ำก็น่ารักมากๆ นะคะที่อยู่เคียงข้างคุณน้ำในวันที่ย่ำแย่และไม่ทิ้งกันไปน่ะค่ะ... อุบัติเหตุครั้งนี้มันพิสูจน์รักแท้ระหว่างหญิงชาย และทำให้ลูกๆ ได้รู้ซึ้งถึงพระคุณและความรักของพ่อแม่จริงๆ นะคะ...เรื่องมีลูกไม่ได้ก็อย่าไปเสียใจเลยค่ะ ถ้าอยากมีจริงๆ ก็ไปขอเด็กมาเลี้ยงก็ได้นะคะ อ่านเรื่องของคุณแล้วน้ำตาคลอตลอด ซึ้งกับความรักของพ่อแม่ที่มีต่อลูกน่ะค่ะ.. จากคุณ : รักบริสุทธิ์ เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 14:20:27 A:110.175.41.216 X: TicketID:324687

ความคิดเห็นที่ 29 โอ้ย อ่านแล้วจุกในอกค่ะ น้ำตาไหล แล้วเดี๋ยวก็ยิ้ม แล้วก็ไหลอีก ฮ่าๆๆ ขอให้อาการจขกท.ดีวันดีคืน ดีขึ้นเรื่อยๆ ให้เดินให้วิ่งได้แบบไม่ติดไม่ขัดไวๆนะคะ และขอให้คุณพ่อคุณแม่สุขภาพแข็งแรงๆๆๆ คารวะจริงๆค่ะ :) จากคุณ : drenched เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 14:22:15

ความคิดเห็นที่ 30 น้ำตาแตกอีกแล้วค่ะอยากจะพิมพ์ต่อแต่พิมพ์ต่อไม่ได้ค่ะน้ำตากลบตาแล้วพิมพ์ผิดพิมพ์ถูก แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 14:24:58 จากคุณ : tungningcat10 เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 14:22:55

ความคิดเห็นที่ 31 คล้ายๆของเราเลย เมื่อ10ปีที่แล้ว เราป่วยหนัก เข้า ICU ผ่าตัด เจาะคอ ฝึกกิน ฝึกเคี้ยว ฝึกเดิน คนที่อยู่เคียงข้างคือแม่ ทำให้ทุกอย่าง (เราไม่มีพ่อตั้งแต่เด็กๆแล้ว) ญาติพี่น้องก็อยู่ไกล แม่คนเดียวล้วนๆ จากคุณ : Zooid เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 14:24:46

ความคิดเห็นที่ 32 โชคดีมาก ๆ ที่กลับมาใช้ชีวิตปกติอีกครั้ง ปล.ถ่ายทอดเรื่องราวได้ยอดเยี่ยมครับ จากคุณ : คนพิการ เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 14:26:34

ความคิดเห็นที่ 33 ขอบคุณนะคะ ขอให้หายไวๆ เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : +Patchpida+ เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 14:28:16

ความคิดเห็นที่ 34 น้ำตาไหลเลยค่ะ ซึ้งใจกับความรักของพ่อแม่จริง ๆ ค่ะ จากคุณ : dadajiam เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 14:33:54

ความคิดเห็นที่ 35 ขอบคุณทุกคนมากๆนะคะ @ คุณแม่บิ๋ง น้ำไม่ได้ตั้งใจทำให้ใครร้องไห้น้า แต่อย่างน้อยก็ไม่ได้มีน้ำคนเดียวที่เวลานึกถึงเรื่องนี้แล้วร้องไห้เนอะ อิอิ @ คุณ รักบริสุทธิ์ ในความโชคร้ายของน้ำมีความโชคดีจริงๆค่ะ เหมือนบทพิสูจน์เลยค่ะ ดีที่สวรรค์เมตตาไม่ให้น้ำพิการ อย่างน้อยทำให้น้ำรู้ว่าตัดสินใจถูกที่ฝากชีวิตไว้กับผู้ชายคนนี้จริงๆ ค่ะ @ drenched สาธุค่ะ ขอให้อาการของน้ำดีวันดีคืน อิอิ ที่บริษัทตอนนี้มีกีฬาสีอดเลยค่ะ อดเล่นกีฬาเลย ปีที่แล้วยังเล่นแชร์บอลได้แชมป์พปีนี้อด เล่นอะไรไม่ได้สักกะอย่าง ได้แต่นั่งมองตาปริบๆ @ คุณ tungningcat10 , lovenuy701 ,CookieKook ,Monhyun ,หยาดรุ้ง,kekae,namm_gamm ,คนพิการ,noobim_j,honey_khun,honey-thai,พิมพ์ดาว,Krabai_Fern,dadajiam น้ำตาท่วมกระทู้เลยค่ะ ผ้าเช็ดหน้ากองนี้จะพอซับน้ำตากันมั้ยคะเนี่ย ขอบคุณมากนะคะที่มาอยู่เป็นเพื่อนกัน อยู่กันเยอะๆจะได้ไม่เหงาเนอะ แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 14:36:16 จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 14:34:28

ความคิดเห็นที่ 36 นั่งน้ำตาไหล ในที่ทำงาน คนอื่นจะว่าเราบ้าไหมเนี่ย ขอบคุณค่ะที่มาเล่าเรื่องดี ๆ ให้ฟัง หลบไปเช็ดน้ำตาก่อนดีกว่า จากคุณ : แม่น้องข้น เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 14:39:22

ความคิดเห็นที่ 37 อ่านไปได้ซักพักแล้วต้องอ่านข้ามๆค่ะ เพราะน้ำตาร่วง เลื่อนมาอ่านตอนท้ายเลย ดีใจที่จขกท.หายนะคะ ขอให้แข็งแรงขึ้นทุกๆวันค่ะ จากคุณ : pandyDog (pandyDog) เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 14:39:41

ความคิดเห็นที่ 38 @ คุณ คนพิการ ถ่ายทอดออกมาจากใจเลยค่ะ น้ำตาซึมทุกครั้งที่นึกถึง น้ำเป็นนักเขียนสมัครเล่นน่ะค่ะ เขียนนิยายหาเงินเลี้ยงครอบครัว 55+ แต่เรื่องนี้ไม่ใช่นิยายนะคะ กลั่นมาจากความรักที่มีต่อพ่อกับแม่เลยค่ะ @ คุณ Zooid รักแม่ให้มากๆนะคะ ถึงไทม่มีพ่อ อย่างน้อย แม่คุณ Zooid ก็เป็นทั้งแม่และพ่อในคนเดียวกันเลยค่ะ ผู้หญิงทุกคนที่เป็นแม่ เข้มแข็งได้อย่างน่าอัศจรรย์ใจจริงๆค่ะ จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 14:40:18

ความคิดเห็นที่ 39 อ่านไปต้องแอบเอาทิชชู่เช็ดน้ำตาไปเลยค่ะ ขอให้คุณน้ำสุขภาพแข็งแรงนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ อ่านแล้วซึ้งถึงพระคุณของพ่อแม่ และรักแท้จากคุณแฟนของคุณน้ำจัง จากคุณ : Nirancha เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 14:41:54

ความคิดเห็นที่ 40 ซึ้งน้ำตาไหล สู้ๆ ต่อไปนะคะ จากคุณ : แม่กระปุกออมสิน เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 14:48:30 A:61.90.107.153 X: TicketID:357676

ความคิดเห็นที่ 41 ดีใจด้วยค่ะ คุณมีครอบครัวที่ดี และรักคุณมากเลยค่ะ ขอให้คุณหายไวไวนะคะ จากคุณ : อาร์ทจังชั้นรักเธอ เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 14:55:51

ความคิดเห็นที่ 42 พ่อพระแม่พระของลูกจริง ๆ ค่ะ ขอให้เข้มแข็งและสู้ตายเลยนะคะ เอาใจช่วยอย่างแรงกล้าค่ะ จากคุณ : peopleparadise เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 14:56:42

ความคิดเห็นที่ 43 ร้องไห้เลย T___T จากคุณ : handas เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 15:06:54

ความคิดเห็นที่ 44 ป้าอ่าน ๆ ไป น้ำตามันไหลออกมาเอง  ป้าก็เป็นแม่คนหนึ่งที่คิดว่า เพื่อลูกจะทำให้ได้ทุกอย่าง  เวลานี้ก็ขอชื่นชมคุณพ่อคุณแม่น้องน้ำ ท่านเป็นพระในดวงใจจริง ๆ ค่ะ  ขอให้ท่านสุขภาพแข็งแรง มีแต่สิ่งดี ๆ ในชีวิต  และขอให้น้องน้ำแข็งแรง ทำงานการได้เต็มที่ดังเดิมนะคะ จากคุณ : banne เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 15:15:55

ความคิดเห็นที่ 45 @ คุณ banne พ่อแม่เปรียบเหมือนพระในใจของลูกจริงๆค่ะคุณป้า เพื่อลูกแล้วยอมได้ทุกอย่างแม้ตัวเองจะลำบากแค่ไหนก็ตาม น้ำทำงานหนักทุกวันนี้มีแค่สิ่งเดียวค่ะ อยากส่งเงินให้พ่อแม่เยอะๆ แม่จะได้ไม่เหนื่อยทำงานหนัก อยากให้ท่านทั้งสองมีชีวิตที่สุขสบายค่ะ @ คุณ Nirancha,แม่กระปุกออมสิน,อาร์ทจังชั้นรักเธอ ,handas อย่าลืมหยิบผ้าเช็ดหน้าใน คห 35 คนละผืนนะคะ ขอบคุณที่แวะมาเสียน้ำตาด้วยกันจ้า จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 15:22:36

ความคิดเห็นที่ 46 น้ำตาไหลพรากเลยเรา ความรักของพ่อแม่นี่ช่างยิ่งใหญ่เหลือเกินค่ะ จากคุณ : Rachel Karen Greene เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 15:42:21

ความคิดเห็นที่ 47 อ่านๆ หยุดๆ ไม่กล้าร้องไห้ อายคนที่ทำงาน แต่ตอนนี้ มันจุกๆ น้ำตาจะไหล แง... ขอให้คุณน้ำแข็งแรงๆ นะคะ ขอให้คุณพ่อ คุณแม่แข็งแรงๆ ด้วย พ่อ-แม่ รัก ลูกไม่มีเงื่อนไข จริงๆ ค่ะ ยืนยันได้ จากคุณ : แอนมนพั๊นซ์ เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 16:01:27

ความคิดเห็นที่ 48 ขอให้หายไวๆดีใจด้วยมากๆที่คุณผ่านความทุกข์นั้นมาได้ ดีใจที่คุณมีคนข้างที่รักมากๆค่ะ ซึ้งอ่ะ จากคุณ : คุณแม่ครับผม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 16:03:34

ความคิดเห็นที่ 49 ไม่มีใครรักเราจริงใจ โดยไม่หวังสิ่งตอบแทนใดๆเหมือนพ่อ และแม่หรอกค่ะ โชคดีที่คุณมีครอบครัวที่น่ารัก และอบอุ่น คุณแฟนก็เป็นผู้ชายที่ดี ไม่ทอดทิ้งกัน คุณคงสร้างกรรมดีไว้ในอดีตที่ผ่านมาค่ะ จึงทำให้พบแต่คนที่หวังดี  ขอให้สุขภาพดีวันดีคืน ไม่แน่ ถ้าร่างกายคุณแข็งแรงขึ้น อาจจะสามารถมีลูกน้อยเองได้สมใจก็ได้ค่ะ จากคุณ : Phu-nera เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 16:12:03

ความคิดเห็นที่ 50 อ่านไป ลำคอตื้อๆ น้ำตาไหล มันรู้สึกซาบซึ้งไปกับที่คุณน้ำถ่ายทอดออกมา คุณน้ำโชคดีที่มีคุณแฟนที่รัก และไม่ทิ้งกันวันที่ลำบาก อยู่เคียงข้างกันตลอด เหนือสิ่งอื่นใด คุณน้ำมีคุณแม่คุณพ่อที่ประเสริฐมาก ความรักของพ่อกับแม่ยิ่งใหญ่กว่าสิ่งอื่นใดเสมอ ขอให้คุณน้ำ และคุณพ่อ คุณแม่ สุขภาพแข็งแรงนะคะ จากคุณ : cha-eang เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 16:12:11

ความคิดเห็นที่ 51 เจ๋งน้อยยังต้องการถุงเท้าเก่า กางเกงเก่าอยู่ไหมคะ ถ้ายังต้องการอยู่ จะได้เก็บๆไว้ให้ค่ะ เผื่อมีเวลารื้อๆของเก่าๆ เตรียมย้ายบ้านค่ะ จากคุณ : Phu-nera เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 16:14:18

ความคิดเห็นที่ 52 น้ำตาแตกเลยค่ะ ซึ้งใจกับคุณพ่อคุณแม่มากๆ โดยเฉพาะคุณพ่อ น่ารัก น่านับถือมากๆค่ะ ขอให้ฟื้นตัวไวไวนะคะ  บุญรักษา ต่อไปนี้ขอให้มีแต่เรื่องดีๆ เข้ามาในชีวิตนะคะคุณน้ำ จากคุณ : Cheerfully เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 16:18:03

ความคิดเห็นที่ 53 ขอให้คุณน้ำหายไวๆนะคะ จากคุณ : Brunnett เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 16:29:41

ความคิดเห็นที่ 54 @ คุณ Phu-nera ตอนนี้เจ๋งไม่ได้ใส่กางเกงแล้วค่ะ ใส่แต่แพมเพิลค่ะ กางเกงและถุงเท้าที่แม่ๆบริจาคให้เจ๋งเยอะมากค่ะ น้ำก็คัดเอาตัวที่ยังดีๆสภาพดีๆ ไปบริจาคให้ลูกคนงานพม่าที่โรงแรมที่แม่ทำงานบ้าง ให้ครอบครัวที่มีลูกเล็กแต่รายได้น้อยบ้าง เขาจะได้ไม่ต้องซื้อหาน่ะค่ะ หน้าหนาวที่จะมาถึงนี่เจ๋งคงอยากได้เสื้อมากกว่ากางเกงค่ะ คงจะหนาวพิลึกเลย น้ำก็ไปค้นๆเสื้อในตู้ที่ตัวเองไม่ใส่มาดัดแปลงให้เจ๋งใส่แก้ขัดได้ค่ะ หากไม่รบกวนคุณPhu-nera มากนัก หากมีอะไรจะทิ้งแต่ยังเสียดาย พวกเสื้่อเด็กเก่าๆเปื้อนๆ จะมอบให้เจ๋งน้อยก็ไม่รังเกียจนะคะ หากเยอะจนเจ๋งใส่ไม่ทันก็เอาไว้ปูให้เจ๋งนอนได้ค่ะ เจ๋งติดผ้า ต้องมีผ้าปูให้นอนค่ะ คุณนายเจ๋งอนามัยค่ะ นอนพื้นไม่ได้ อิอิ จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 16:39:48

ความคิดเห็นที่ 55 อ่านแล้วซึ้ง น้ำตาไหล คุณพ่อคุณแม่น่ารักมากๆเลยค่ะ จากคุณ : cream&cake เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 16:40:16

ความคิดเห็นที่ 56 คุณ Brunnett , Cheerfully ,cha-eang,คุณแม่ครับผม,แอนมนพั๊นซ์ ,Rachel Karen Greene,cream&cake ขอบคุณมากๆนะคะที่แวะมาอยู่เป็นเพื่อนกัน ขอบคุณแทนพ่อกับแม่ด้วยนะคะ เวลาที่น้ำสวดมนต์ไหว้พระที่ทำบุญที่ไหนก็ขอพระให้แต่พ่อแม่แข็งแรง ไม่เจ็บป่วย ไม่มีอันตรายใดๆ ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐจริงๆค่ะ แต่สำหรับน้ำขอเพิ่มไม่มีภัยไม่มีอันตรายไปด้วยจะดีมากๆ เลยค่ะ แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 16:44:01 จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 16:43:38

ความคิดเห็นที่ 57 ร้องไห้ซึ้งกับความรักของพ่อและแม่ จขกท ขอให้เกิดปาฏิหารย์ให้จขกท หายวันหายคืน ร่างกายแข็งแรง 100% เร็วๆนะคะ จากคุณ : ชายน้อยคาร์ลอส เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 16:50:22

ความคิดเห็นที่ 58 อ่านตอนพักเบรคประชุม น้ำตาคลอปุ๊บ เงยหน้าทำใจก่อน ค่อยอ่านใหม่จนจบ โชคดีจังเลยนะคะ ที่มีคนรอบข้างน่ารักขนาดนี้ ปล...เราขี่มอเตอร์ไซค์ไปทำงานทุกวัน จะพยายามระวังให้มากขึ้นกว่าเดิมอีกหลายๆเท่าเลยค่ะ จากคุณ : เด็กหญิงนาฬิกา เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 18:02:42

ความคิดเห็นที่ 59 @ คุณ เด็กหญิงนาฬิกา ต้องระวังจริงๆค่ะ น้ำเองไม่คิดเลยว่ามันจะเกิดเรื่องร้ายๆกับตัวเอง ก็ยังเกิด ชั่วพริบตาจริงๆค่ะ คงเป็นวิบากรรมที่น้ำต้องชดใช้ แนะนำว่าทำประกันอุบัติเหตุนะคะ หาบริษัทที่ดีๆเชื่อถือได้จ่ายได้ไวจริงๆ ของน้ำโชคดีที่ต่อประกันไว้ มันไม่คุ้มที่ต้องเจ็บตัว แต่ก็พอช่วยทุ่นค่าใช้จ่ายของเราได้ ไม่คิดเลยว่าจะได้ใช้ ก็ต้องได้ใช้ พรบ ก็ต้องต่ออย่าให้ขาดนะคะ ช่วยเราได้จริงๆค่ะ ของให้คุณเด็กหญิงนาฬิกา แคล้วคลาดปลอดภัยในทุกๆวันที่เดินทางนะคะ @ ชายน้อยคาร์ลอส สาธุค่ะ น้ำอยากหายเต็ม 100 ไวๆ ค่ะ ยังมีภารกิจที่ต้องทำอีกเยอะเลย จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 18:07:13

ความคิดเห็นที่ 60 ร้องไห้เลยค่ะ คุณน้ำโชคดีมากที่สามารถกลับมาเข้มแข็งและได้ใช้ชีวิตกับครอบครัวที่อบอุ่นและน่ารักมากมายขนาดนี้ เข้าใจความรู้สึกวูบแรกๆของพ่อคุณเลยค่ะ... เคยผ่านเหตุการ์ณคล้ายๆกันเมื่อหกปีที่แล้วค่ะ แต่น้องสาวเราสิคะ ป่านนี้ไม่รู้ไปเกิดใหม่หรือยัง แถมคู่กรณีอายุไม่ถึง18.. แต่มันก็ผ่านไปหลายปีละค่ะ ให้กำลังใจค่ะ ชีวิตต่อไปในอนาคตของคุณจะไม่มีเรื่องราวร้ายๆอีกแล้ว เพราะคุณมีพ่อและแม่กับความกตัญญูจะเป็นเกราะป้องกันคุณจากสิ่งไม่ดี.. ปอลิง.คู่กรณีของคุณน้ำมาดูแลคุณบ้างมั้ยคะ(เเอบอยากรู้อ่ะ) จากคุณ : howamaze เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 18:53:48

ความคิดเห็นที่ 61 เป็นกระทู้ที่เสียน้ำตามากที่สุดเลย ร้องให้ไม่อายลูกเลย พ่อจากไป 10 ปีแล้ว แม่จากไป 16 ปีแล้ว ชีวิตนี้เหลือเพียงลูกที่เป็นกำลังใจค่ะ จากคุณ : กัญจน์ญภา เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 19:21:23

ความคิดเห็นที่ 62 ดีใจที่หายกลับมาเดินได้นะคะขอให้แข็งแรงขึ้นเรื่อยๆ จากคุณ : ถ้วยกลม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 19:27:01

ความคิดเห็นที่ 63 ความดีและผลบุญที่คุณน้ำช่วยเหลือน้องเจ๋งน้อย จะช่วยให้คุณน้ำแข็งแรงและกลับมาใช้ชีวิตได้ตามปกติโดยเร็วค่ะ ขอให้ผลบุญช่วยเกื้อหนุนให้คุณน้ำมีความสุข ความเจริญนะคะ เป็นกำลังใจให้คุณน้ำและน้องเจ๋งน้อยค่ะ ปล.จำกันได้ป่าวจ๊ะ จากคุณ : TK_Chananchida เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 19:31:01

ความคิดเห็นที่ 64 ขอให้คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองคุณน้ำและครอบครัวของคุณน้ำนะคะ คุณพ่อคุณแม่ รวมถึงคุณแฟนของคุณน้ำน่ารัก และกำลังใจดีมาก..... ทำให้นึกถึงป๋ากับแม่ที่อยู่ต่างจังหวัดเลยคะ ปกติเทศกาลสำคัญหรือวันหยุดยาว จะกลับบ้านต่างจังหวัดไปเยี่ยมป๋าและแม่ตลอดไม่เคยขาด ที่บ้านมีลูกสาวสามคนค่ะ อยู่กรุงเทพกันหมด พี่คนโตมีหลานที่น่ารักให้ป๋าและแม่แล้ว คนกลางและเรายังเรียนอยู่ พอกลับไปบ้านต่างจังหวัดทีไร แค่เดินผ่านก็อดที่กอด หอมแก้ม ป๋าและแม่ไม่ได้ มีช่วงน้ำท่วมมหา'ลัยหยุดไป 2 เดือนก็พากันกลับหนีน้ำไปอยู่บ้าน ทั้งพี่สาวคนโต คนกลาง เรา และหลานสาว ป๋ากับแม่นี่ยิ้มน่าบาน เค้ามีความสุขที่ลูกหลานอยู่ใกล้ๆ ตอนเช้าป๋าจะมารอให้หลานตื่นและพาหลานไปเดินเล่น ดูหมา ดูแมว เป็ดไก่ นู้นนี่ เที่ยวอุ้มหลานไปอวดคนนู้นที คนนี้ที เป็นแบบนี้ตลอดสองเดือน กลับมาสองอาทิตแรกต้องโทรตลอดเช้ากลางวันเย็น คิดถึง แล้วก็เป็นห่วงเค้า เค้าก็บ่นว่าอยากให้วันหยุดเร็วๆ คิดถึงหลานนู้นนี่  สรุปป๋ากับแม่ทนไม่ไหว นั่งเครื่องบินมาหาเลยคะ ^^ ขอบคุณที่มาแบ่งปันนะคะ จากคุณ : Cinderella_Me เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 19:37:31

ความคิดเห็นที่ 65 @ คุณ  howamaze น้ำเข้าใจว่าคนเราทุกคนล้วนมีเหตุผลในการกระทำค่ะ คู่กรณีของน้ำไม่มาดูแล ไม่โทรศัพท์มาถามไถ่มีแต่คุณแฟนโทรไปรายงานให้ทราบอาการของน้ำเป็นระยะ เหตุผลเพราะเขากลัวจะถูกทำร้าย มันเป็นการแนะนำของเจ้าหน้าที่ตำรวจน่ะค่ะ ว่าเวลามีกรณีแบบนี้เกิดขึ้น ชนคนตาย ชนคนเจ็บ การไปหาคู่กรณีด้วยตัวเองเสี่ยงกับการถูกทำร้ายจากญาติๆฝ่ายคนเจ็บ คู่กรณีเขาคงกลัวว่าครอบครัวน้ำจะทำแบบนั้นมังคะ เขาเลยไม่แวะมาดู ให้เรื่องมันดำเนินไปตามกฏหมาย น้ำเสียเปรียบเพราะฝั่งเขาเป็นสัญญาณไฟเขียว เขาถูกตามกฏจราจร น้ำผิดที่ฝ่าไฟแดง ถึงแม้เสาไฟฝั่งน้ำจะหัก ซ้ำไฟก็เสี่ยไม่มีใครมาซ่อมตั้งหลายเดือนแล้ว แต่คุณตำรวจไม่รับฟังเหตุผลหรอกค่ะ เขาบอกว่ายิ่งไม่มีไฟเราต้องใช้ความระมัดระวังอย่างที่สุดก่อนจะออกรถไป แม้ทางนั้นจะเป็นแยกหลัก รถที่เพิ่งหลุดไฟแดงต้องชะลอใช้ความระมัดระวังก็ตาม พ่อกับแม่เครียดมากค่ะเมื่อต้องเผชิญหน้ากับคู่กรณีเพราะเขาตามมาไก่เกลี่ยที่โรงพยาบาลอยากให้เรื่องจบๆไปทั้งที่น้ำยังอยู่ไอซียูความตายเท่ากัน เขาเสนอเงินให้หมื่นนึงแล้วจบพ่อกับแม่น้ำไม่รับเพราะอาการของลูกน่าเป็นห่วง เลยบอกปัดไปว่ามาไกล่เกลี่ยกันอีกทีตอนที่น้ำอาการดีกว่านี้ กระทั่งน้ำออกจากโรงพยาบาลก็นัดไกล่เกลี่ยกันที่โรงพักค่ะ ฝั่งคู่กรณีให้ประกันรถเขามาเป็นตัวแทนไกล่เกลี่ย เขาคงคิดมังคะว่าฝ่ายน้ำจะเรียกร้องเอากับเขา แต่น้ำตกลงกับพ่อแม่แล้วค่ะว่าจะไม่เรียกร้องอะไร อยากได้มั้ยเงิน อยากได้นะคะ แต่ไม่อยากไปบังคับบีบเอาหากเขาไม่เต็มใจจ่าย มันอยู่ที่มนุษยธรรมของเขามากกว่าน่ะค่ะ ว่าพร้อมจะช่วยเหลือได้เท่าไหร่ น้ำปลงแล้วน่ะค่ะ คิดไว้แล้วว่าคงไม่ได้ค่าชดเชยอะไรจากเขา วันนั้นก็ขอแค่ไม่ให้เขามาฟ้องร้องเอาค่าซ่อมรถจากเรา ประกันของเขาและสำนวนของตำรวจตีความว่าน้ำผิด ประมาทจนเกิดอุบัติเหตุค่ะ น้ำก็ต้องยอมรับ ลูกตาสีตาสาจะไปคัดค้านอะไรกับกฏหมายได้ อีกอย่างน้ำเหนื่อยแล้วที่ต้องดิ้นรนน่ะค่ะ ลำพังแค่เจ็บตัวก็แย่แล้วไม่อยากเหนื่อยใจอีกน่ะค่ะ ตอนแรกประกันเขาคงตั้งใจมาเรียกร้องเอากับน้ำเต็มที่น่ะค่ะ เพราะสำนวนบอกน้ำผิดเขาคงมาเรียกร้องค่าชดเชยค่าซ่อมรถของเขาเห็นว่าหลายหมื่นแต่วันนั้นที่น้ำไป สภาพคนป่วยเพิ่งออกจากโรงพยาบาลค่ะ แขนขายังแปะผ้าก๊อตปิดแผลเยอะแยะ เดินไปพร้อมไม้เท้าสองข้าง มีคุณแฟนกับพ่อคุณแฟนประคองล้อมหน้าล้อมหลัง มีแม่คอยเดินตามถือเอกสาร วันนั้นพ่อไม่ไปค่ะ พ่อบอกกลัวระงับอารมณ์ไม่อยู่ พ่อคุณแฟนเลยไปแทน พอตัวแทนประกันเขาเห็นน้ำ ทางคนชน เมียเขา แม่เขาเห็นสภาพน้ำ ทีท่าของเขาก็อ่อนลงนะคะ แม่บอกไม่เหมือนวันแรกที่ไปเจรจากันเอาเป็นเอาตาย น้ำก็พนมมือไหว้แม่คนชน ชวนคุยกันดี บังเอิญคอเดียวกัน ชอบทำบุญชอบปฏิบัติธรรมเหมือนกันเลยคุยกันได้ วันนั้นน้ำไม่ได้โกรธเคืองอะไรนะคะ อโหสิแล้ว อยากจะขอบคุณพี่เขาด้วยซ้ำที่ไม่ชนน้ำจนตาย ไม่ได้ประชดนะคะ แต่น้ำรู้สึกจริงๆว่ามันน่าดีใจที่สุดแล้วที่น้ำยังมีชีวิตอยู่ ถือซะว่าชดใช้เวรกรรมกันไป การเจรจาวันนั้นจบลงที่ต่างฝ่ายต่างยอมความไม่มีใครเอาเรื่องใครหรือเรียกร้องค่าสินไหมจากใคร น้ำต้องขอบคุณพี่เขาด้วยซ้ำที่ให้บริษัทประกันยอมความไม่เอาเรื่องกับคนผิด ตัวแทนบริษัทก็ถ่ายรูปน้ำส่งให้ต้นสังกัดดู รายงานอาการของน้ำทั้งหมด รวมทั้งเช็กเอกสารจากใบรับรองของโรงพยาบาล น้ำเข้าใจนะคะ พี่เขาบอกว่าเขาช็อตอยากช่วยน้ำแต่ช่วยไม่ได้ ลูกเขาก็ยังเล็ก รถเขาก็ประกาศขาย สารพัดเรื่อง น้ำก็โอเค ไม่เป็นไรค่ะ ขอแค่พี่ไม่เรียกร้องค่าชดเชยจากหนูก็พอ ต่างคนต่างซ่อม แล้วลงไว้เป็นหลักฐานกับตำรวจ พี่เขาก็จ่ายค่าปรับฐานประมาทให้น้ำ 400 เพราะน้ำผิดตำรวจก็จะให้ปรับน้ำน่ะค่ะ ตามรูปคดี วันนั้นพี่ตำรวจก็ช่วยพูดนะคะ พี่คู่กรณีก็โดนเหน็บเจ็บๆไปเยอะเหมือนกันแต่ทำยังไงได้เพราะพี่เขาไม่มีเงิน น้ำก็ปลงไปแล้วไม่ได้คาดหวัง วันนั้นคุณแฟนดูจะอารมณ์ไม่ดีเลย เขาก็บ่นๆว่าจิตใจทำด้วยอะไร คุณแฟนไม่ชอบท่าทางของภรรยาคนชนน่ะค่ะ เธอก็แสดงกิริยาไม่ดีเท่าไหร่ประมาณกลัวว่าน้ำจะเรียกร้องเอาน่ะค่ะ คุณแฟนบอกน้ำว่าเสียใจที่เขาช่วยน้ำได้แค่นี้ เขาอยากให้เรื่องมันจบได้สวยกว่านี้ น้ำก็จับมือเขายิ้มให้เขา บอกว่าน้ำโอเคดีน้ำไม่เป็นอะไร จบแบบนี้มันสวยที่สุดแล้ว น้ำรู้ค่ะว่าเขาเหนื่อย ทำทุกอย่างเรื่องเอกสาร เดินเรื่องแทนพ่อแม่น้ำและน้ำตลอด เข้าใจเขาไม่เคยคิดเลยว่าเขาทำไม่ดี วันนั้นคุณแฟนกอดน้ำกลางสถานีตำรวจเลยค่ะ คงอยากจะปลอบเราด้วย ทั้งที่น้ำไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย น้ำโอเคดีนี่น่า มีแต่เขาแหละที่ไม่ค่อยโอเค เพราะดูเขายังขุ่นเคืองอยู่ น้ำก็ซ่อมรถเองค่ะ หมดค่าซ่อมไปสองหมื่น เปลี่ยนใหม่เกือบยกคัน แต่ยังดีที่เพื่อนสาขา ร่วมมหาลัยของน้ำ ช่วยเหลือน้ำมาค่ะ มีความช่วยเหลือหลั่งไหลมาหลายทางค่ะ คนละเล็กละน้อย ยามที่เราลำบากตกทุกข์ได้ยาก ได้เห็นมิตรแท้มิตรเทียบก็คราวนี้จริงๆค่ะ แม้กระทั่งเพื่อนพ่อ พวกลุงๆป้าๆมีอายุก็ขนกันมาเยี่ยมน้ำขนของมาฝากเยอะแยะ ทั้งที่ไม่เคยรู้จักกัน พวกญาติๆน้ำอยู่ไกลแค่ไหนก็พากันมา เพื่อนๆอยู่ไกลแค่ไหนก็มา พี่ๆที่ทำงาน เจ้านายก็มาเยี่ยมกันตลอด เพื่อนที่ทำงานคุณแฟนก็ยังมา ของฝากมีมากมายจนพ่อบ่นว่าเหนื่อยที่จะขนกลับแล้วนะ เยอะมาก จนแม่บ้านที่โรงพยาบาลสงสัยถามแม่ว่าทำไมของฝากห้องนี้เยอะจัง น้องเขาเป็นคนดังเหรอ ฮ่าๆๆ งงไปเลยค่ะ ของเยี่ยมไข้ จำพวกนมเครื่องดื่มบำรุงร่างกาย ขนาดมีพ่อช่วยกิน แจกจ่ายให้คนอื่นบ้างแล้วยังเหลืออยู่จนทุกวันนี้เลยค่ะ มีเพื่อนถามว่าน้ำไม่โกรธเหรอที่คู่กรณีทำแบบนี้ แรกๆโกรธค่ะ แต่โกรธไปได้อะไร อโหสิค่ะ โกรธได้แต่ไม่ผูกใจเจ็บไม่แค้น น้ำได้รับสิ่งดีๆเข้ามามากมาย ได้พบเห็นอะไรเยอะแยะช่วงที่อยู่โรงพยาบาล หากเขาไม่มีเงินแล้วน้ำยังเรียกร้องเอาจากเขาน้ำจะโกรธตัวเองค่ะ คงไม่มีความสุข ไม่มีใครอยากให้อุบัติเหตุเกิดขึ้นทั้งนั้น คงผูกกรรมกันมาและต้องชดใช้กัน น้ำเชื่อเรื่องนี้ค่ะ แต่ก็น่าแปลกนะคะ จากที่เรานึกว่าเราจะไม่ได้อะไร ไม่ได้คาดหวังอะไร วันนึงแม่ของคู่กรณีก็โทรหาน้ำ โทรมาคุยเรื่องอาการของน้ำแม่คู่กรณีจำได้ว่าน้ำไปหาหมอวันไหน หมอนัดวันไหน แม่ขอเบอร์จากน้ำไปวันที่ไกล่เกลี่ยกันค่ะ หลังจากนั้นไม่นานแม่คู่กรณีกับคุณยายของเขาก็โอนเงินมาช่วยเหลือน้ำไม่มากไม่น้อย แม่บอกว่าอยากช่วยน้ำ น้ำไม่อยากรับแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้แม่บอกว่าถือซะว่าแม่ทำบุญกับหนูแล้วกัน ช่วงนั้นน้ำอยู่บ้านเฉยๆ มีคนสั่งหมวกถวายพระ ก็นั่งถักหมวกถวายพระฆ่าเวลาค่ะ ถักหมวกบ้าง แต่งนิยายบ้างไปตามประสาคนไม่ชอบอยู่เฉยๆ ทุกวันนี้ก็ยังติดต่อกันนะคะ เวลาน้ำไปทำบุญจะโทรไปให้แม่เขาร่วมโมทนาหรือบางทีก็ชวนร่วมบุญด้วยกัน ไม่ได้ตะขิดตะขวงใจอะไรค่ะ แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 20:32:46 แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 19:49:56 จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 19:40:03

ความคิดเห็นที่ 66 ขอให้สุขภาพดีขึ้นๆ ค่ะ ครอบครัวอบอุ่น และคุณแฟนก็น่ารักที่สุด จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 19:56:29

ความคิดเห็นที่ 67 @ คุณ TK_Chananchida จำได้ซิคะคุณพอน คุณพอนช่วยน้ำเอากระทู้ของเจ๋งน้อยมาตั้งขอรับบริจาคในห้องชานเรือน เจ๋งน้อยได้รับกางเกงสวยๆ ถุงเท้าสวยๆจากคุณแม่ใจดีห้องนี้เยอะแยะเพราะความช่วยเหลือของคุณพอนนี่ล่ะค่ะ ขอบคุณมากนะคะ ขอบคุณแทนเจ๋งน้อย และน้องๆที่น้ำแบ่งกางเกงกับถุงเท้าที่ได้รับไปบริจาคต่อค่ะ จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 19:57:20

ความคิดเห็นที่ 68 อ่านแล้วคิดถึงพ่อจัง.... จากคุณ : ความรักสีขาว เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 20:06:23

ความคิดเห็นที่ 69 อ่านแล้วคิดถึงพ่อกับแม่เลยค่ะ ขอให้พระคุ้มครอง และหาย100%เร็วๆนะคะ  เป็นกำลังใจให้ค่ะ ...น้ำตาร่วงเลย  ภาษาและการเล่าเรื่อง ละมุนละม่อมมากเลยค่ะ จากคุณ : ใบพายสีส้ม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 20:09:03

ความคิดเห็นที่ 70 @ คุณใบพายสีส้ม ขอบคุณที่แวะมาค่ะ น้ำคงติดภาษานิยายมาใช้ด้วยน่ะค่ะ เป็นคนชอบเขียนน่ะค่ะ เขียนไปเขียนมาก็ได้มีโอกาสเขียนนิยายบ้างตามประสามือสมัครเล่นค่ะ เวลาจะเล่าเรื่องอะไร ชอบติดการบรรยายแบบเห็นภาพ อธิบายไม่ถูกค่ะ แต่มันกลั่นมาจากความรู้สึกจริงๆ ค่ะ จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 20:35:27

ความคิดเห็นที่ 71 คุณ กัญจน์ญภา,ถ้วยกลม ,Cinderella_Me ,rainfull,ความรักสีขาว ขอบคุณมากๆจ้าที่แวะมาอยู่เป็นเพื่อนกัน ดีใจนะคะที่กระทู้นี้ทำให้หลายคนคิดถึงพ่อกับแม่ขึ้นมาบ้าง อย่าลืมโทรหาท่านนะคะ บอกว่าคิดถึง บอกว่ารักกันสักหน่อยก็เติมเต็มรอยยิ้มของพ่อกับแม่ได้แล้วล่ะค่ะ @ คุณ กัญจน์ญภา เสียใจด้วยนะคะ หากร้องไห้เพราะคิดถึงท่านเป็นเรื่องที่ดีค่ะเพราะคุณพ่อคุณแม่ยังอยู่ในหัวใจคุณ กัญจน์ญภา ตลอดเวลา ยังไงน้ำขอให้ลูกคุณเป็นเด็กดีและไม่สร้างปัญหาหนักอกหนักใจให้กับคุณ  กัญจน์ญภา นะคะ เชื่อว่าหากวันข้างหน้าพบเจอปัญหาอะไร คุณ กัญจน์ญภาจะฝ่าฝันมันไปได้แบบแม่ของน้ำเลยค่ะ พลังรักของคนเป็นแม่ยิ่งใหญ่จริงๆค่ะ แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 20:47:06 จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 20:42:16

ความคิดเห็นที่ 72 น้ำตาไหลแทบทุกย่อหน้า ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ กระทู้นี้ทำให้รู้สึกว่าโลกสวยงามขึ้นเยอะเลย ขอให้เเข็งแรงๆ แฮปปี้ๆ กันทุกคนนะคะ ^^ จากคุณ : Tui_NiChy เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 20:52:55

ความคิดเห็นที่ 73 คุณน้ำ ทำให้พี่( เราแก่ว่าคุณน้ำชัวร์)คิดถึงพ่อ จนน้ำตาคลอเลย ฮือๆ ยิ่งตอนที่บอกว่า พอพ่อรู้ว่าน้ำประสบอุบัติเหต พ่อร้องให้ (พ่อเราเสียแล้ว ด้วยอุบัติเหตทางรถ คาที่เลยไม่ได้สั่งเสียใครเลย) ความรักของพ่อแม่ยิ่งใหญ่จริงๆ เรืองประกันไปถึงใหนแล้วค่ะ มีอะไรปรึกษาเราได้นะคะ ตอนคดีพ่อ เราเป็นคนสู้คดี จ้างทนาย ขึ้นศาลเอง ประกันฝ่ายคนชน ต้องจ่ายให้เราเต็ม พรบ เลยค่ะ แถมเงินส่วนตัว อีก100000แสน เรืองประกันเป็นเรืองที่ละเอียดซับซ้อน พูดง่ายๆ ว่าควบคุมผลประโยชน์ไม่อยากจ่ายเยอะ เราเจอมาเลยพอจะรู้ว่า บริษัทประกัน ถ้าฝ่ายตนผิด จะทำทุกวิถีทางที่จะจ่ายน้อยๆ โดยไม่คำนึงถึงว่า ผู้เสียหาย จะเป็นอย่างไร ขอแต่ให้ตัวเองจ่ายน้อยไว้ก่อน ปรึกษา เราได้นะคะ ถ้าพอจะช่วยได้เราเต็มใจค่ะ อยากให้ได้รับความยุติธรรมมากที่สุด และ ได้รับสิทธิสูงสุดเท่าที่ ผู้เสียหายพึงได้ ปล ขอให้คุณน้ำหายเร็วๆ วิ่งได้เดินได้ สุขภาพแข็งแรงๆๆ อีกสักปล  คุณน้ำนอกจากมีพ่อแม่ที่น่ารักมากๆ แล้วยังมีแฟนที่น่ารักสุดๆไปเลยค่ะ คนแบบนี้หายากนะคะ บางคนพอแฟนเจออุบัตเหต เหมือนญาติเราฝ่ายหญิง ที่โดนรถชน แขนหัก คู่หมั่นที่หมั่นไว้เกือบปี นัดวันแต่งกันแล้ว ก็มาถอนหมั้น ตีจากเลยค่ะ  เค้าบอกว่าเค้ามีสิทหาคนปกติ มาแต่งงานได้ ไม่อยากมีภรรยาพิการแขน โหดเนอะ จากคุณ : แม่บ้านครอว์ฟอร์ด เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 21:19:45

ความคิดเห็นที่ 74 น้ำตาไหลพรากเลย พออ่านจบ คิดเลยว่าเรานี่โชคดีนะที่ตัดสินใจลาจากเมืองหลวงกลับสู่บ้านนอก มาอยู่กับพ่อกับแม่ ได้เจอพ่อกับแม่ทุกวันเลย รักน้องหงส์ (สาวน้อย 6 เดือนกว่า)และพ่อกับแม่ที่สุดในชีวิตเลย จากคุณ : ม่าม้าน้องหงส์ (Pucka) เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 21:44:18

ความคิดเห็นที่ 75 @ คุณ แม่บ้านครอว์ฟอร์ด ขอบคุณมากนะคะ เรื่องประกันอุบัติเหตุกับประกันพรบ.รถของน้ำสั่งจ่ายให้ตั้งแต่วันแรกที่เกิดเหตุเลยค่ะ มีเจ้าหน้าที่เดินเรื่องรวดเร็ว แต่ของคู่กรณี สำนวนว่าน้ำผิดไปเรียกร้องอะไรจากประกันของเขาไม่ได้ค่ะ น้ำไม่อยากไปเรียกร้องอะไรแล้วค่ะ ตอนนี้ก็รอเคลมค่าปลอบขวัญจากบริษัทประกันอุบัติเหตุของน้ำอีกเล็กน้อย เขาจะมอบให้หากอยู่โรงพยาบาลเกิน สิบวันน่ะค่ะ ประกันสั่งคมที่จะจ่ายชดเชยจากการขาดงานก็จ่ายมาให้ครบแล้ว เรียบร้อยดีค่ะ นับว่ายังโชคดีที่คุณแฟนไม่ทอดทิ้งกันค่ะ เราคบกันมานานแล้วค่ะ ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม แก่แดดเนอะ แต่อยู่ในความดูแลของผู้ใหญ่ ทำทุกอย่างให้ถูกต้องเปิดเผยน่ะค่ะ ตอนนี้ก็เหลือแค่จัดงานมงคลสมรสให้เป็นเรื่องเป็นราวสักที แต่คงต้องช่วยกันออมเงินอีกสักพักน่ะค่ะ พ่อกับแม่ของทั้งสองฝ่ายจะได้มีความสุขที่ได้เห็นวันแต่งงานของลูกๆ น้ำโชคดีที่ยังครบสามสิบสอง จะมีก็แค่เหล็กที่ดามกระดูกตรงแขนเพิ่มมาค่ะ ก็ถามคุณแฟนนะคะ หากน้ำพิการเดินไม่ได้จะทำยังไง เขาก็บอกว่าก็อยู่ดูแลน้ำไปแบบนี้แหละ แขนรถพาน้ำไปไหนมาไหนได้สบายอยู่แล้ว ก็ไม่รู้ว่าพูดเอาใจเรามั้ย แต่ไม่อยากให้มีวันนั้นเลยจริงๆค่ะ ปล.เสียใจเรื่องคุณพ่อด้วยนะคะ ในตอนนี้น้ำยังมีพ่อและแม่ น้ำจะดูแลท่านและทำให้ท่านมีความสุขเท่าที่จะทำได้ค่ะ แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 22:15:58 จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 22:13:08

ความคิดเห็นที่ 76 คุณ ม่าม้าน้องหงส์ ,Tui_NiChy ขอบคุณที่แวะมาอยู่เป็นเพื่อนกันนะคะ ตอนนี้น้ำนั่งดูละครแรเงา ดูไปอินไป ด่าไป ฮ่าๆ พอจบแล้วก็คงจะไปนอนแล้วล่ะค่ะ หลับฝันดีนะคะทุกคน จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 22:19:14

ความคิดเห็นที่ 77 ชื่นชมความรักในครอบครัวคุณน้ำมากครับ เป็นกำลังใจให้ทั้งครอบครัวเลยครับ จากคุณ : tpipe เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 22:28:47

ความคิดเห็นที่ 78 อ่านแล้วร้องไห้ตั้งแต่แรกๆเลย เราได้อะไรเยอะมากจากที่คุณน้ำเขียนค่ะ ความรักของพ่อกับแม่บริสุทธิ์และมหาศาลจริงๆ ขอบคุณที่สละเวลามาเล่าประสบการณ์ให้ฟังนะคะ คุณน้ำเป็นคนดีค่ะ ทุกคนรอบตัวที่คุณน้ำเล่ามาก็เป็นคนดี บางทีเราก็ไม่รู้ว่ามันจริงหรือไม่จริง แต่อดคิดไม่ได้ว่าผลบุญความดีทั้งหลายช่วยให้คุณน้ำรอดพ้นจากภยันตรายมาได้ คุณน้ำมาเล่าให้คนอื่นได้อ่านก็เป็นการทำบุญอย่างหนึ่ง ทำให้คนที่หลงลืมพ่อแม่ อาจฉุกคิดได้ และยังกลับไปทำดีกับท่านได้ทัน รวมถึงทำให้เห็นคุณค่าของทุกวินาทีในชีวิต เพราะอะไรก็อาจเกิดขึ้นได้ในพริบตา ขอพระคุ้มครองนะคะ ขอให้ร่างกายกลับมาเหมือนเดิมได้ในเร็ววัน เอาใจช่วยนะคะ ปล.เรื่องลูก เราแอบคิดว่ามันยังพอมีหวังนะคะ เดี๋ยวนี้การแพทย์ก้าวหน้ามากเลย ไม่รู้สิ เราอยากให้มีผลผลิตจากคนดีๆ จากครอบครัวดีๆ ออกมาสู่โลกใบนี้บ้าง แต่ทั้งนี้ก็แล้วแต่การตัดสินใจของคุณน้ำค่ะ จากคุณ : นางสาวต้องมนต์ เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 00:11:04

ความคิดเห็นที่ 79 ซาบซึ้งน้ำตาไหล ขอให้คุณและครอบครัวมีความสุข สุขภาพแข็งแรง ที่เป็นอยู่ก็ขอให้ดีวันดีคืนนะคะ ขอบคุณที่เล่าเรื่องให้อ่านนะคะ จากคุณ : ~amily~ เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 00:23:42

ความคิดเห็นที่ 80 @ คุณนางสาวต้องมนต์ น้ำดีใจที่อย่างน้อย กระทู้ของน้ำก็มีประโยชน์กับใครสักคนค่ะ เรื่องผลบุญเรื่องผลกรรมเป็นสิ่งที่พิสูจน์ไม่ได้ จับต้องไม่ได้ แต่ไม่รู้ซิคะ น้ำมีความสุขหากได้เป็นผู้ให้ค่ะ คงเพราะที่บ้าน แม่ชอบเลี้ยงน้องหมาน้ำเองก็ถูกสอนให้รักสัตว์และผูกพันกับพวกมันไปโดยปริยาย ตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะที่น้ำถูกชักจูงให้เข้าวัด ไปช่วยงานผ้าป่า งานกฐิน ไปล้างห้องน้ำกวาดลานวัด กินนอนอยู่ที่นั่น ไม่ใช่พ่อแม่พาไปหรอกนะคะ อาจารย์ที่โรงเรียนพาไป พ่อแม่มีหน้าที่สนับสนุนทุนทรัพย์นิดหน่อย อิอิ น้ำคงเดินทางสายนี้มาตั้งแต่เด็กน่ะค่ะ ถูกปลูกฝังมาจากคนรอบตัว พอโตขึ้นมาทำงานก็มีโอกาสได้เป็นลูกศิษย์ของพระอาจารย์ที่เคารพท่านนึง ท่านก็สอนสั่ง หลักๆก็การทำความดี ละเว้นความชั่ว และทำจิตใจให้บริสุทธิ์ตามหลักพุทธศาสนานี่แหละค่ะ พระอาจารย์ท่านก็สอนเรื่องการทำบุญ และการสร้างบารมี อันนี้น้ำจะเล่าให้ฟังเฉยๆนะคะ ไม่ตรงกับจริตใครก็ข้ามไปได้ แต่น้ำถูกสอนมาแบบนี้และยึดปฏิบัติแบบนี้ ทำแล้วใจเป็นสุข ก็ไม่เสียหายที่จำทำค่ะ พระอาจารย์เล่าให้ฟังว่า การทำบุญตักบาตร ร้อยครั้งพันครั้ง ก็ไม่เท่ากับการนั่งสมาธิทำให้จิตใจสงบเพียงเสี้ยววินาที บุญทำไว้ สะสมไว้ไม่สามารถเรียกเอามาใช้ได้ในยามเดือดร้อนในชาตินี้แต่เก็บไว้ใช้ในชาติหน้า (ตามหลักการเวียนว่ายตายเกิด) แต่ผลที่เกิดจากการทำบุญคือใจผู้ให้เป็นสุขผู้รับเป็นสุข แต่บารมี เหมือนเงินฝากในธนาคาร ยิ่งสร้างบารมีก็ยิ่งเหมือนฝากเงินไว้ในธนาคารเพิ่มขึ้น ตกทุกข์ได้ยาก ยังเบิกทอนมาใช้ได้ในชาตินี้ การสร้างบารมีง่ายๆคือการนั่งสมาธิ วิปัสนากรรมฐานค่ะ เพื่อให้จิตใจบริสุทธิ์ สงบเพียงสักนาทีก็เกิดบารมีมากแล้วค่ะ พอเรามีสติ สมาธิ ปัญญาก็จะเกิด ปัญหาทุกอย่างก็สามารถแก้ไขคลี่คลายไปได้ค่ะ หลักเบื้องต้นเป็นแบบนี้ หากใครสนใจศึกษารายละเอียดต่อไปก็สามารถค้นหาได้ในอินเตอร์เน๊ตหรือหนังสือธรรมทานที่พิมพ์แจกมากมายนะคะ น้ำไม่รู้ว่าผลของการทำบุญสร้างบารมีคืออะไร แต่มีความสุขที่ได้ทำก็ทำ แค่นั้นเองค่ะ โชคดีที่คุณแฟนก็คอเดียวกัน ชอบทำบุญทำทานเข้าวัดเหมือนกัน ขานั้นชอบพระเครื่องค่ะ เพราะพ่อคุณแฟนเป็นเซียนพระเครื่องคนนึง คุณแฟนก็เลยสืบทอดวิชาจากพ่อมาด้วย เวลาว่างๆก็ส่องพระ ที่บ้านมีวัตถุมงคลเยอะแยะ น้ำก็โมทนากับเขาให้เขาสะสมวัตถุมงคลดีกว่าเขาไปยุ่งกับพวกไม่เป็นมงคลเป็นไหนๆค่ะ ที่บ้านจะจัดห้องพระไว้ห้องหนึ่ง ทุกวันพระหรือวันว่างๆน้ำกับคุณแฟนจะชวนกันเข้าห้องพระ ไหว้พระ สวดมนต์ นั่งสมาธิค่ะ ส่วนพ่อน้ำก็หาซื้อ MP3 แล้วโหลดบทเพลงสวดมนต์ให้พ่อไว้ค่ะ พวกธรรมะที่พ่ออยากได้ก็จะโหลดไว้ พ่อมีปัญหาเรื่องการอ่านหนังสือค่ะ ยิ่งภาษาบาลี อ่านแต่จำไม่ได้ อยากสวดมนต์แต่สวดไม่ได้ น้ำเลยให้พ่อฟังแทนค่ะ ฟังด้วยอ่านด้วยช่วยได้เยอะค่ะ ส่วนแม่ ชอบดูรายการพระเทศน์ น้ำก็หาซื้อพวกซีดีคำสอนของพระอาจารย์ดังๆไว้ให้แม่เปิดดู น้ำเชื่อว่าหากครอบครัวใดใช้หลักธรรมะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวด้วย ปลูกฝังลูกหลานให้รู้จักการให้ สอนหลักศีล 5 ให้เขาแต่เด็ก เชื่อค่ะว่าเวลาที่เขาจะทำผิด ทำอะไรไม่ดี มันจะมีความรู้สึกละอายแก่ใจ ละอายแก่บาปมากระตุ้นให้ยั้งคิดว่า เออแบบนี้มันไม่ดีนะมันผิดศีลนะ บลาๆๆ ตอนอยู่โรงพยาบาลพ่อเอาหนังสือสวดมนต์มาให้อ่าน สวดผิดสวดถูกให้ลูกฟังก็ขำดีนะคะ เป็นกิจกรรมฆ่าเวลาของคนไข้กับคนเฝ้าไข้ค่ะ ว่าจะตอบนิดเดียวตอบซะยาวเลยค่ะ เขียนแล้วมันเพลินก็แบบนี้อ่ะค่ะ ปล. เรื่องลูกคงเป็นเรื่องของอนาคตค่ะ หากร่างกายของน้ำแข็งแรงขึ้นพร้อมมากขึ้นกว่านี้ อาจจะปรึกษาคุณหมออีกรอบ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น อยู่ที่คุณแฟนค่ะ ว่าอยากจะงอกเบบี้รึเปล่า ฮ่าๆๆ จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 09:01:53

ความคิดเห็นที่ 81 คุณ tpipe, ~amily~ ขอบคุณมากๆจ้าที่แวะมาอยู่เป็นเพื่อนกัน ขอบคุณสำหรับทุกกำลัง ทุกกิ๊ฟ และแรงโหวตนะคะ จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 09:03:41

ความคิดเห็นที่ 82 ในความโชคร้าย (แต่คุณน้ำเป็นคนจิตใจดีเรียกสิ่งนี้ว่า วิบากกรรม) ก็ยังมีความโชคดีอยู่นะคะ คุณน้ำได้แสดงให้เพื่อน ๆ เห็นว่า ครอบครัวคุณน้ำอบอุ่น และน่ารักมาก  ยังมีเพื่อน ๆ ให้กำลังใจกันล้นหลาม ไม่เว้นแม้กระทั่งวงศาคณาญาติของคู่กรณี ขอให้ความดีที่สร้างสมมาทั้งหมดส่งผลให้คุณน้ำหายเป็นปกติในเร็ววันนะคะ จากคุณ : Pim_ลภัส เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 09:11:58

ความคิดเห็นที่ 83 เข้ามาให้กำลังใจ ..ค่ะ  คุณน้ำ สารภาพอ่านไม่หมด เพราะ มันชุ่มไปกับน้ำ .. น้ำใจ ของคุณ  มากมายเหลือเกิน หมดเคราะห์คราวนี้  ขอให้ชีวิต และ ครอบครัวคุณ  มีแต่สิ่งดีดี นะค่ะ ขออนุโมทนาบุญร่วม กับหลายๆ สิ่งค่ะ ถ้ามี project ทำบุญอะไร แวะมาบอก หรือ สะกิดหลังไมค์ ก็ได้นะค่ะ .. ขอบคุณอีกครั้ง สำหรับ เรื่องราว  ที่ทำให้เราได้หันกลับไปมอง คนข้างหลังค่ะ จากคุณ : trn (ธีอาร์เอ็น) เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 10:34:02

ความคิดเห็นที่ 84 ขอบคุณที่มาแชร์เรื่องราวค่ะ ทำให้เรารู้สึกคิดถึงคุณพ่อคุณแม่ตัวเอง และรักท่านขึ้นอีกเยอะเลย และกระทู้นี้ ทำให้เราร้องไห้ที่โต๊ะทำงาน สูดน้ำมูกฟุดฟิดๆ จนเจ้านายเหล่มองว่าแอบทำอะไร อยู่ดีๆก้อน้ำตาไหล ขอบคุณนะคะที่ทำให้เราได้มองโลกได้ละเอียดขึ้น จากคุณ : So Sweet So Spice เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 10:41:36

ความคิดเห็นที่ 85 แวะมาบอกทริกเล็กๆ (เป็นความเชื่อส่วนบุคคลค่ะ) ทริกที่ว่านี้เป็นทริกที่หลายคนมักเลือกใช้เวลามีคนที่รักต้องเข้าโรงพยาบาลหรืออาการโคม่า วินาทีนั้นแม่เล่าให้ฟังว่า มีใครแนะนำให้ทำอะไรแม่พร้อมจะทำทุกอย่าง ทั้งเจ้าของโรงแรมที่แม่ทำงาน ทั้งเจ้านายเก่า ทั้งญาติผู้ใหญ่ ต่างแนะนำว่า เวลาที่มีใครต้องเข้าโรงพยาบาลอาการหนัก สิ่งที่ญาติผู้ป่วยต้องทำ คือการกราบไหว้ สักการะพระประจำโรงพยาบาลหรืออาจเป็นศาล เป็นเจดีย์ที่เป็นที่เคารพสักการะในโรงพยาบาลแห่งนั้น กราบไหว้ขอพร หวังเป็นที่พึ่งทางใจ น้ำไม่รู้หรอกนะคะว่าได้ผลมากน้อยแค่ไหน แต่ช่วยเยียวยาจิตใจของญาติผู้ป่วยได้ดีทีเดียวค่ะ การซื้อเตียง ทริกนี้ คุณป้า คนเฝ้าไข้ เตียงที่อยู่ข้างเตียงน้ำในห้องรวม เขาแนะนำให้พ่อกับแม่ทำค่ะ เขาบอกว่า เตียงที่นอนรักษา ผ่านคนไข้มาเยอะ ผ่านการเจ็บการตายมาเยอะ ต้องทำการซื้อเตียง เพื่อขออนุญาต เจ้าของเตียง คล้ายเป็นการจ่ายค่าเช่าให้เจ้าของเตียง คือเอาเหรียญ จะกี่บาทก็แล้วแต่ ใส่ไว้ใต้ที่นอนเป็นการซื้อค่ะ แล้วคุณป้าเขาก็ยังผูกสายสิญจน์ที่รับมาจากพระให้น้ำด้วยนะคะ ขนาดคนไม่รู้จักกันยังมีน้ำใจเอื้อเฟื้อนึกถึงกันเลยค่ะ คุณป้าคงเข้าใจจิตใจของพ่อแม่น้ำดี นับว่าน้ำโชคดีที่เจอคนเฝ้าไข้เตียงข้างๆมีเมตตากับน้ำกันทุกคนทั้งที่ไม่รู้จักกันมาก่อน ตอนนั้นใครบอกให้ทำอะไร แม่กับพ่อทำหมดค่ะ ศาสเจ้าไหนศักสิทธิ์ ที่ไหนมีคนเคารพกราบไหว้ขอพรแล้วสมหวัง แม่ไม่เกี่ยงที่จะไปบนบานขอให้ลูกสาวหายเป็นปกติ นับรวมก็เกือบสิบที่ค่ะ ทั้งแม่ ทั้งป้า พากันตระเวณไปติดสินบน น้องชายก็บนบวชพระให้พี่ 1 เดือน คุณแฟนก็บนไว้อีก พอน้ำหายกลับมาทำงานได้ คราวนี้ก็ได้เวลาตระเวณแก้บนให้ครบแล้วค่ะ บนไว้เยอะเลย พวกญาติๆ พวกผู้ใหญ่ก็เชื่อนะคะ ว่าน้ำรอดได้เพราะสิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองช่วยเหลือ อันนี้ก็พิสูจน์ไม่ได้ ใครปักใจเชื่อแบบไหนก็เชื่อกันไป ขอแค่ไม่ทำให้ใครเดือดร้อนค่ะ ใครจะเอาทริกนี้ไปใช้ไม่หวงนะคะ อย่างน้อย ไหว้พระขอพรก็ทำให้เรามีที่ยึดเดียวจิตใจในยามที่ย่ำแย่ได้ค่ะ แก้ไขเมื่อ 10 ต.ค. 55 19:16:39 จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 10:50:51

ความคิดเห็นที่ 86 คุณ Pim_ลภัส,trn (ธีอาร์เอ็น),So Sweet So Spice ขอบคุณที่แวะมานะคะ ถึงจะอ่านไม่จบ อ่านข้ามไปบ้างก็ไม่เป็นไรค่ะ ดีใจมากแล้วที่แวะมาอยู่เป็นเพื่อนกันค่ะ ได้อะไรเล็กๆน้อยๆกลับไปจากกระทู้นี้ก็ยังดีค่ะ @ คุณ trn (ธีอาร์เอ็น) โปรเจ็กทำบุญน้ำมีเข้ามาตลอดปีค่ะ แต่หลักๆคือช่วยพระอาจารย์บูรณะวัดร้างให้สำเร็จ จะเข้ามาร่วมเป็นส่วนหนึ่งก็ได้นะคะ ด้วยความยินดีเลยค่ะ หากที่วัดมีการจัดงานบุญ งานผ้าป่า งานกฐิน น้ำจะแวะเอาบุญมาฝากไว้ที่หลังบ้านนะคะ เผื่อคุณ trn (ธีอาร์เอ็น) จะสนใจร่วมบุญกันจ้า โมทนาสาธุด้วยจ้า จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 10:59:44

ความคิดเห็นที่ 87 อ่านแล้วซึ้งมากๆ เชื่อว่าคุณน้ำจะต้องหายดีเป็นปกติในเร็ววันนะคะ แอบคิดถึงพ่อแม่ซะแล้ว จากคุณ : My sweet Nana เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 11:16:51

ความคิดเห็นที่ 88 เด็กกำพร้าอย่างเราเรยตาร้อนผ่าวๆๆๆ อยากมีพ่อแม่กะเค้าบ้าง งุงิๆ โทไปหาตาดีกว่า...... จากคุณ : kornnaja (kornnaja) เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 11:19:35

ความคิดเห็นที่ 89 @ คุณ kornnaja ขออภัยจริงๆค่ะ ถึงจะไม่มีพ่อแม่แต่คนที่ชุบเลี้ยงเรามาก็ถือเป็นผู้มีพระคุณ เปรียบได้ดุจพ่อแม่ของเราอีกคนนะคะ น้ำเองก็มีพ่อหลายพ่อ แม่หลายแม่ ถึงแม้เขาจะไม่ได้ให้กำเนิดเรามาแต่เปรียบดุจผู้มีพระคุณที่ต้องตอบแทน รักคุณตาให้มากๆนะคะ น้ำเชื่อว่าคุณตาก็รักคุณkornnaja ม้าก มากเหมือนกันค่ะ จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 11:31:06

ความคิดเห็นที่ 90 ร้องไห้จนปวดหัวเลยค่ะ แฟนเดินเข้ามาเห็นแซวอีกแล้ว   หยุดร้องได้แล้วลูกในท้องจะร้องตามน้ำตาท่วมบ้านแน่   ซึ้งและปลื้มใจกับครอบครัวคุณน้ำค่ะ ตอนนี้เราก็ห่างแม่มาอยู่กับครอบครัวสามี จากเมื่อก่อนไม่เคยจากกันไปไหน แต่คิดตลอดอนาคตอยากกลับไปอยู่กับแม่ดูแลแม่ จากคุณ : sweety galz เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 11:51:45

ความคิดเห็นที่ 91 อืม คุณเป็นคนดีอย่างเหลือเชื่อ ดีมาจากข้างใจจริงๆ สังคมที่คุณอยู่ก็เลยดีอย่างเหลือเชื่อตามไปด้วย อ่านแล้วนึกว่าเป็นนิยาย ไม่ใช่เรื่องจริงเลย เพราะคนที่เป็นที่รักของคนรอบข้างขนาดนี้ ในชีวิตผมพบเจอแค่คนเดียว และพี่แกก็เสียไปแล้วด้วย ใช้ชีวิตมานานหลายสิบปี ผมเพิ่งเคยเจอแค่คนเดียวเอง คุณลองคิดดูเอาล่ะกัน ว่า คนแบบคุณหายากขนาดไหน ขอให้พระคุ้มครองนะครับ จากคุณ : ลูกหมีเขี้ยวยาวเขาโง้ง เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 12:26:53

ความคิดเห็นที่ 92 @ คุณ ลูกหมีเขี้ยวยาวเขาโง้ง ขอบคุณมากๆค่ะ ชมกันซะลอยไปติดเพดานแล้วจ้า น้ำก็ไม่ใช่คนดีอะไรขนาดนั้นหรอกนะคะ มีทั้งด้านดีด้านที่ไม่ดีปะปนกันไป ชีวิตผ่านอะไรมาเยอะ ชีวิตคนเราบางทีมันยิ่งกว่านิยายอีกนะคะ น้ำโชคดีที่เจอแต่คนดีๆค่ะ พวกพี่ๆบางคนที่น้ำรู้จัก ดีกว่าน้ำอีกมากมาย หลายเท่าเลยค่ะ คนมีหลากหลายรูปแบบอยู่ที่ตัวเราเลือกคบน่ะค่ะ ใครดีก็คบ ใครไม่ดีก็ถอยห่างออกมา คบคนดีๆก็จะผลักดันชักจูงเราไปในทางที่ดีค่ะ น้ำไม่เคยรู้ตัวมาก่อนเลยค่ะ ว่าเป็นที่รักของคนมากมาย พอเกิดเหตุการณ์ครั้งนี้ขึ้น ทำให้น้ำได้เห็นว่ายังมีคนที่นึกถึง คนที่รัก และเป็นห่วงเราอีกมากเหมือนกัน รู้สึกดีมั้ยกับไมตรีที่เขามอบให้ ดีนะคะ มีความสุขแต่เกรงใจมากที่ทำให้ทุกคนต้องเสียเวลา เดินทางมาเยี่ยมเรา ซ้ำยังหอบหิ้วของเยี่ยมมาอีกมากมาย น้ำไม่ค่อยคุ้นเคยกับการเป็นผู้รับน่ะค่ะ แต่ก็ไม่ควรปฏิเสธความหวังดีที่ทุกคนเอามามอบให้ เชื่อค่ะว่าในโลกใบนี้ยังมีคนที่ดีกว่าน้ำอีกมากมายนัก เพียงแต่เรายังไม่มีโอกาสได้ไปทำความรู้จักกับคนคนนั้นค่ะ ......................................................... คุณ sweety galz ,My sweet Nana ขอบคุณที่แวะมาจ้า ขอให้เป็นน้ำตาแห่งความปิติ น้ำตาแห่งความซาบซึ้ง ไม่ใช่น้ำตาแห่งความโศกเศร้าเสียใจนะคะ (*v*) จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 12:43:51

ความคิดเห็นที่ 93 อ่านไปซึ้งไปน้ำตารื้น รับรู้ได้ถึงความรักที่คุณพ่อคุณแม่ของคุณน้ำมีให้ตื้นตันไปด้วยจริงๆ ขอให้คุณน้ำสุขภาพแข็งแรงดีวันดีคืนไวๆนะจ๊ะ ปล.เจ๋งน้อยอ้วนท้วนสมบูรณ์ขึ้นมากมายกางเกงซับฉี่คงใส่ไม่ได้แล้วมั้ยเนี่ย 55555+ จากคุณ : ต้นไม้กะใบหม่อน เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 13:05:53

ความคิดเห็นที่ 94 @ คุณ ต้นไม้กะใบหม่อน น้ำเลือกตัวใหญ่ๆ เอาไว้ให้เจ๋งใส่ยังใส่ได้ค่ะ ส่วนตัวเล็กๆน้ำคัดแยกไว้แต่แรก เอาไปบริจาคให้เด็กที่พ่อแม่เขายากจนน่ะค่ะ ก็บอกเขานะคะว่าเป็นของบริจาคมาให้เจ๋งอีกที แต่เจ๋งยังไม่ได้ใส่ เห็นสภาพยังดียังใช้ได้ เขาก็ไม่ถือสาอะไรอ่ะค่ะ อิอิ จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 13:13:10

ความคิดเห็นที่ 95 ขอให้คุณน้ำหายไวๆนะครับ อ่านแล้วยังน้ำตาซึม ซึ้งกับความรักของพ่อแม่ตามไปด้วย คุณน้ำเป็นคนดีจริงๆ คนรอบข้าง รอบตัวก็เป็นคนดี ถือว่าเจอเรื่องร้ายๆครั้งนี้ ต่อไปจะมีแต่เรื่องดีๆเข้ามาแล้วนะครับ ถ้ามีอะไรติดขัด ต้องการความช่วยเหลือเมื่อไหร่ หลังไมค์หาผมได้ทุกเวลานะครับ จากคุณ : shinn.negi เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 13:35:34

ความคิดเห็นที่ 96 น้ำตาซึมเลยคะ ความรักของพ่อกับแม่ยิ่งใหญ่จริงๆคะเราเชื่อที่สุด^^ ขอให้ทั้งคุณน้ำและครอบครัวมีความสุข สุขภาพแข็งแรงทุกคนนะคะ จากคุณ : kaaekai เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 13:58:19

ความคิดเห็นที่ 97 คีย์บอร์ดเปียกหมดเลย...TT^TT เศร้ามาก คุณพ่อคุรแม่ คุณแฟน น่ารักที่สุด ขอให้คุณน้ำหายสนิทไวๆ นะคะ อยากให้มีวิทยาการทางการแพทย์ใหม่ๆ พัฒนาให้คุณน้ำหรือผู้มีอาการเดียวกันนี้ สามารถทายาทได้ตามปกติจัง แต่ไม่เป็นไรนะคะ เลี้ยงน้องหมา..หรือรอเลี้ยงหลานๆ ให้ความรักกับเค้าเท่าๆ ลูกเราแทนเอาเน๊าะ จากคุณ : cheerydoll เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 14:24:51

ความคิดเห็นที่ 98 ซึ้งมากเลยคุณน้ำ น้ำตาซึมเลยอ่ะ ครอบครัวคุณน้ำอบอุ่นมาก ๆ เลยทั้งฝั่งพ่อแม่และฝั่งคุณแฟน ^^ ขอบคุณที่มาแชร์เรื่องราวดี ๆ เตือนใจเพื่อน ๆ ข้อคิดของคุณดีมาก ๆ วิธีคิดเมื่อรู้ว่าเสี่ยงที่จะมีลูก โดยหันมาดูแลชีวิตอื่น อย่างน้องหมาแทน คุณและครอบครัวน่ารักมากเลย เราก็ขอให้สุขภาพคุณน้ำแข็งแรงขึ้นเรื่อย ๆ นะคะ ^^ จากคุณ : กานดา ขาร็อค เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 15:44:24

ความคิดเห็นที่ 99 บนความโชคร้ายก็ยังมีเรื่องดี ๆ อยู่ ต่อจากนี้ขอใ้ห้เจอแต่เรื่องดี ๆ นะครับ หมดเคราะห์หมดภัย พ่อแม่รักเรามากกว่าใครอยู่แล้วครับ ยิ่งเข้าใจได้ดีเมื่อเราไ้้ด้เป็นพ่อแม่คน จำได้ตอนนั้นลูกประมาณแค่ 3-4 เดือน เป็นครั้งแรกที่ดูแลลูกไม่ดีทำให้ลูกตกลงมาจากเตียง ผมตกใจมากรีบเข้าไปอุ้มเค้าปลอบเค้าพร้อมกับตัวเองก็ร้องไห้ไปด้วย โชคดีที่เค้าไม่เป็นอะไรมาก จากคุณ : แฟน (นู๋แอนนี่) เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 16:02:53

ความคิดเห็นที่ 100 เข้ามาให้กำลังใจ คุณน้ำครับ   กระทู้ คุณน้ำทำให้ผม คิดถึงพ่อกับแม่ ผมเช่นกันครับ ตอนผมผ่าตัด ก็มีพ่อกับแม่นี้แหละ ครับคอยดูแล จนตอนนี้ผมมาทำงานที่ กทม แล้ว(เป็นคนต่างจังหวัด) ก็ต้องโทรคุย กับ แม่ หรือ พ่อทุกวันครับ(ห้ามขาดการติดต่อเด็ดขาด) ขนาดผมเป็นผู้ชาย เล่นกล้ามด้วยตัวใหญ่กว่าคนทั่วไป พ่อกับแม่ ยังห่วง เลยครับ 55555555555+  ต้องโทรหาทุกวัน ยังไง เราก็เป็นเด็กในสาย ตา พ่อกับแม่ อยู่ดีครับ ^^"   กระทู้คุณ น้ำทำให้ผม รักพ่อกับแม่ มากขึ้นจริงๆ ครับ จากคุณ : รักนะนาย_KT เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 16:25:27

ความคิดเห็นที่ 101 เศร้าจังค่ะ อ่านแล้วคิดถึงคุณพ่อค่ะ ทุกครั้งที่มีปัญหาก็มีพ่อนี่แหล่ะค่ะ คอยเป็นกำลังใจเสมอ แอบคิดถึงคุณแม่ด้วยแต่แม่อยู่ไหนไม่รู้เลิกกับพ่อตั้งแต่เด็กๆแล้ว เศร้า ซึ้ง จริงๆค่ะ ขอให้หายไวๆนะค่ะ จากคุณ : lover_connect เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 16:50:07

ความคิดเห็นที่ 102 ต้องอ่านๆหยุดๆ เพราะอ่านยาวไม่ได้ น้ำตาจะไหล.... คิดถึงพ่อ จากคุณ : polarpang เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 17:01:49

ความคิดเห็นที่ 103 ดิฉันร้องไห้ตั้งกะ คห.แรกๆเลยค่ะ คุณเป็นคนโชคดีมาก ขอให้ใช้โอกาสนี้ให้เป็นประโยชน์ที่สุด ทำทุกวันให้เป็นวันที่มีความสุขกับตัวเองและคุณพ่อคุณแม่นะคะ จากคุณ : แฟนหล่อกว่าแบรดพิทท์นิดเดียว เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 17:20:18

ความคิดเห็นที่ 104 คุณ shinn.negi ขอบคุณมากๆค่ะ แต่น้ำคงไม่อยากรบกวน ไม่ใช่อะไรหรอกนะคะ เลือกได้ขอเลือกไม่มีปัญหาจนต้องเดือดร้อนใครดีกว่าค่ะ แต่หากเลือกไม่ได้ดันมีปัญหาโถมมาใส่ น้ำจะรีบไปเคาะหลังบ้านขอความช่วยเหลือเลยค่ะ คุณ รักนะนาย_KT อาการเดียวกับน้องชายน้ำตอนนี้ค่ะ แม่ห่วงมาก เพราะน้องเป็นภูมิแพ้ชอบป่วยบ่อย แม่โทรหาทุกวันเลยค่ะ น้องเรียนอยู่ กทม ค่ะ ก็เกเรตามประสาผู้ชาย ติดเพื่อนบ้างอะไรบ้าง แต่ยังดีที่รักเรียนเพราะอยากรับปริญญา เชื่อฟังพ่อแม่ เชื่อฟังพี่สาว อีกปีเดียวเดียวก็จะจบแล้วค่ะ พ่อแม่คงมีความสุขอีกครั้งเหมือนวันงานรับปริญญาของลูกสาวค่ะ คุณ cheerydoll จำได้ว่าก่อนเกิดอุบัติเหตุน้ำบอกพ่อว่า หนูไม่อยากมีลูก มีความฝันที่อยากทำอีกเยอะแยะเลย ไม่อยากอยู่บ้านเลี้ยงลูกแบบน้าที่มีลูกหัวปีท้ายปี ดูชีวิตเขาไม่มีความสุขเพราะดุลูกทั้งวันเลย แต่ละครอบครัวก็มีปัญหาเรื่องลูกกันไปคนละอย่างไม่มีซ้ำ จนบางทีฟังมากๆกลัวการมีลูกไปเลย ตัวน้ำเองทำงานหนักมาตั้งแต่เด็ก ได้เลือดแม่มาเต็มๆค่ะ แม่เคยเล่าให้ฟังว่าตอนแต่งงานกับพ่อไม่อยากมีลูกแต่พ่ออยากมีมากเลยต้องตามใจพ่อ แม่ชอบทำงานมากกว่าค่ะ ถึงจะอายุเยอะแต่ก็ไม่ชอบการอยู่บ้านเฉยๆ น้ำเคยบอกให้แม่พักอยู่บ้านสบายๆดีกว่าน้ำก็ส่งเงินให้ทุกเดือนไม่มีอะไรเดือดร้อน แม่ไม่ยอมค่ะ แม่บอกอยู่เฉยๆไม่ได้ มันอึดอัด อยากไปทำงาน ตอนนี้น้ำเข้าใจความรู้สึกของแม่เลยค่ะ อยู่เฉยๆไม่ได้เหมือนกัน ขนาดป่วยอยู่บ้าน ยังนั่งทำงานงกๆ ถักหมวกทั้งวันจนแม่ดุให้พักบ้างอย่าหักโหม น้ำก็ไม่ฟังนะคะ แอบดื้อ ถักทุกวันเลย ได้ทำงานมันมีความสุขมากกว่าอยู่เฉยๆค่ะ สุดท้ายแม่คงเข้าใจว่าเปล่าประโยชน์ที่จะบ่นเลยปล่อยเลยตามเลย เพราะแม่เข้าใจดีค่ะว่ามันน่าเบื่อแค่ไหนหากต้องนั่งอยู่เฉยๆ นอนเฉยๆไม่ได้ทำอะไร พอมาตอนนี้มีลูกไม่ได้เหมือนคนปกติ ก็ใจหายนะคะ อนาคตไม่แน่นอน วันนี้คุณแฟนยังไม่อยากมีลูกเพราะอยู่ในช่วงสร้างฐานะ แต่หากวันนึงเขามีครบทุกอย่างแล้วเกิดร้องอยากมีลูกขึ้นมา น้ำจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย คิดตอนนี้คงปวดหัวค่ะ คงต้องปล่อยให้เป็นเรื่องของอนาคตและกรรมจัดสรรแล้วล่ะค่ะ ไม่แน่น้องชายอาจจะแซง มีหลานน้อยๆ ออกมาเชยชมในเร็ววันให้ลุงกับป้าได้ชื่นใจก็ได้ค่ะ คุณ kaaekai,กานดา ขาร็อค ,แฟน (นู๋แอนนี่) ,lover_connect ,แฟนหล่อกว่าแบรดพิทท์นิดเดียว ขอบคุณที่แวะมาแลกเปลี่ยนประสบการณ์และความคิดเห็นกันนะคะ และขอบคุณมากๆ สำหรับทุกคำอวยพร ขอน้อมรับไว้ให้เต็มหัวใจเลยค่ะ แก้ไขเมื่อ 10 ต.ค. 55 18:30:01 แก้ไขเมื่อ 10 ต.ค. 55 18:29:59 จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 18:28:51

ความคิดเห็นที่ 105 จุกคอ น้ำตาจะร่วงเลยค่ะ  ขอให้คุณน้ำหายไวๆนะคะ จากคุณ : love_first เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 18:42:01

ความคิดเห็นที่ 106 โอ๊ยยย น้ำตาไหลพรากจนแทบจะอ่านไม่รู้เรื่องเลยค่ะ ปล. คุณโชคดีมากนะคะ จากคุณ : AmMy.....จ๋าจ๊ะ.....^_^ เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 19:12:28

ความคิดเห็นที่ 107 หายไวๆนะคะ จากคุณ : tuntang เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 19:54:56

ความคิดเห็นที่ 108 ขอให้กลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมเร็วๆนะคะ จากคุณ : yuitom เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 21:02:26

ความคิดเห็นที่ 109 น้ำตาคลอ ตั้งแต่ คห.5 แล้วค่ะ ไม่มีใครรักเรา เท่า่พ่อกับแม่จริงๆค่ะ จากคุณ : Parischiq เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 21:35:35

ความคิดเห็นที่ 110 ขอให้อาการดีขึ้นไวๆนะคะ สู้ๆๆ จากคุณ : น้องนางงาม เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 00:47:56

ความคิดเห็นที่ 111 ตั้งแต่คห.ที่สี่ลงมาอ่านไปน้ำตาไหลไปจนอ่านจบเลยค่ะ ขอบคุณที่มาแชร์เรื่องราวที่วิเศษณ์นี้นะคะ ขอให้จขกท.หายเป็นปรกติโดยเร็ว บุญรักษาจขกท.และครอบครัวค่ะ จากคุณ : piscellino เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 01:51:00

ความคิดเห็นที่ 112 คุณ love_first,AmMy.....จ๋าจ๊ะ.....^_^,tuntang ,yuitom, Parischiq ,น้องนางงาม ,piscellino ขอบคุณสำหรับทุกคำอวยพรนะคะ ขอน้อมรับไว้ไม่แบ่งใครเลยจ้า ดีใจที่ที่เขียนเรื่องยืดยาวขนาดนี้ยังมีคนอ่านจนจบได้นะคะ ขอบคุณจริงๆจ้า จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 08:34:25

ความคิดเห็นที่ 113        เป็นกำลังใจให้น้องน้ำนะคะ ขอให้หายเป็นปกติที่สุดในเร็ววันค่ะ        อ่านแล้วซึ้งมาก นั่งน้ำตาร่วง หน้าคอมพ์เหมือนกันค่ะ จากคุณ : a tt เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 09:23:40