ความคิดเห็นที่ 1 คุณแม่ก้อยทำให้แอนทิ้งงานมา กด F5 นะคะ  5555 จากคุณ : ann_g เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 10:25:01

ความคิดเห็นที่ 2 บทสนทนาของสองตายายวันหนึ่งเมื่อสัปดาห์ที่แล้วตอนห้าโมงเย็น พ่อ...แย่แล้วน้อง  iPhone account พี่ต้องโดน Hack แน่อน แม่..อ้าวมันยังไงล่ะนั่น (บอกมาเดี๋ยวนี้นะ ..อันนี้คิดในใจไม่ได้พูดไป 555) พ่อ...(เสียงตื่นเต้นสุดชีวิต) แย่แล้วน้องแย่แล้ว...พี่ได้ Bill จาก Apple Store 9 ใบสิริรวมได้ 500+ USD (โอว..แม่เจ้ามันคืออะไร) อะไรก็ไม่รู้น้อง เต็มไปหมดเลย พี่ไม่ได้โหลดอะไรเลยนะน้อง แต่พี่โทรไปยกเลิกบัตรเครดิตแล้วนะ น้องไปตามเรื่องต่อให้ด้วย (ว่าแล้วเธอก็ส่งรายละเอียดทั้งหลายมาให้แม่ก้อยดู) ดูในรายละเอียดแล้ว ล้วนแต่เป็นการโหลดเกมส์แข่งรถ ต่อสู้ นารุโตะ แถมมีเกมส์ภาษาจีน แถมพ่วงอัลบั้มเพลงจีนมาด้วย แม่ก้อยก็เลยไปดูว่ามันเป็นเกมส์อะไร ปรากฎว่า เกมส์พวกนี้ Load ฟรี แต่เวลาเล่นก็ต้องซื้อ accessories, อาวุธ เครื่องมืออุปกรณ์ต่างๆ แพงมากเลย รายการละ 9 เหรียญเป็นส่วนใหญ่ มีบางอันตั้ง 50 เหรียญแน่ะ (มันหลอกเด็กและผู้ใหญ่ชัดๆ มิน่าพวกติดเกมส์ถึงหมดตัวได้กันเลยทีเดียว) โทรถามธนาคาร ธนาคารบอกว่า ก็เป็นการซื้อปกติ แม่ก้อยเข้าไปดูรายละเอียดใน Bill พบว่า มันเป็นการโหลดจากเครื่อง iphone ในอังกฤษ พอเขาบอกว่า “อังกฤษ”เท่านั้นแหละ แม่ก้อยนึกทันที ...เอาแล้วไงลูกตรูแน่นอน 5555 แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 14:06:50 จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 10:28:19

ความคิดเห็นที่ 3 รออ่านด้วยใจจดจ่อ จากคุณ : nuengnarak เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 10:28:24

ความคิดเห็นที่ 4 มาลงชื่อรออ่านค่ะ จากคุณ : แม่ยูอินะ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 10:33:19

ความคิดเห็นที่ 5 Apple account set เป็น no credit card ได้นะคะ อันที่โหลดฟรีก็โหลดไป แต่ไม่ฟรีก็จะหักเครดิตการ์ดไม่ได้ค่ะ เพื่อนชาวจีนโหลดให้หรือเปล่า !!!! น้องนนท์น่ารักมาก ;-) แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 10:40:21 จากคุณ : Ganit เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 10:38:31

ความคิดเห็นที่ 6 ห้าโมงเย็นตอนนั้น ยังเป็นเวลาเรียนของลูกอยู่ (เวลาต่างกันหกชั่วโมง) บทสนทนายังดำเนินต่อไป นนท์เป็นมนุษย์เทคโนโลยี ลูกมีไอโฟน ไอแพด และ Notebook ติดตัวไปด้วย นนท์ใช้ Apple ID เดียวกันกับพ่อ แต่มีข้อตกลงกันไว้ว่า ถ้าจะโหลดอะไรต้องขออนุญาตกันก่อน ซึ่งที่ผ่านมา ลูกก็ทำตามข้อตกลงทุกครั้งไป แม่...ดูแล้วสงสัยจะเป็นรายการจาก ไอโฟนของลูกนะ พ่อ..แต่ลูกไม่เล่นเกมส์แบบนี้นะน้อง ไม่เคยขอโหลดอะไรแบบนี้ด้วย เอาอย่างนี้ดีกว่า เดี๋ยวพี่ส่ง Bill ทั้งหมดไปให้ลูกดูก่อนแล้วค่อยคุยกัน ระหว่างรอโทรหาลูก แม่ก้อยก็นั่งคิดว่ามันจะเป็นไปได้แบบไหนมั่ง ก็คิดว่ามีสามแบบ แบบแรก คือ ลูกโหลดเองจริงๆ แต่ประเด็นนี้น่าจะตัดออกได้ เพราะลูกไม่เคยเล่นเกมส์แบบนี้เลย แถมยังมีเพลงจีนอีก แบบที่สองคือ ลูกให้เพื่อนยืม iphone ใช้และเพื่อนขอให้โหลดเกมส์ให้เล่น ลูกเห็นว่ามันเป็นฟรีเกมส์ก็เลยโหลดให้ (แต่ไม่รู้ว่ามันเก็บตังค์ตอนเล่น เพราะตัวเองไม่ได้เล่น) แบบที่สามคือ เพื่อนถาม iphone ID และ password ของลูกแล้วเอาไปใช้กับ iphone ของตัวเอง (อันนี้ก็คิดว่ายาก เพราะปกติลูกไม่บอก password ใคร) พ่อก็เลยเขียนไปถามสามข้อข้างบน แล้วส่ง Bill ให้ลูกดูด้วยว่าลูกรู้จักเกมส์พวกนี้ไหม แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 14:07:02 แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 10:41:23 จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 10:38:52

ความคิดเห็นที่ 7 โรงเรียนน่าอยู่นะคะ แต่ว่าตู้ที่เห็นที่คือต้องแบ่งครึ่งหรือค่ะ ตู้เล็กมาก จากคุณ : อยากเป็นแม่ที่ดี เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 10:52:14

ความคิดเห็นที่ 8 ตามมาอย่างไวว่อง น้องนนท์มี roomate ตัวแสบหรือปล่านี่? จากคุณ : PatPDX เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 10:53:45

ความคิดเห็นที่ 9 พ่อก็เลยเขียนไปถามสามข้อข้างบน แล้วส่ง Bill ให้ลูกดูด้วยว่าลูกรู้จักเกมส์พวกนี้ไหม ทุกวันเราจะคุยกับลูก ด้วย Skype มั่ง Line มั่ง Whatsapp มั่ง ลูกจะมีเวลาคุยกับเราช่วงสั้นๆ หลังเลิกเรียน ถ้าจะคุยกันยาวต้องรอก่อนนอนตอนตีสองกว่าๆ เมืองไทยหรือไม่งั้นก็เป็นวันเสาร์ ปกติลูกจะส่ง message มาบอกก่อนว่า อยู่ที่ห้องแล้ว เราก็จะ skype คุยกัน วันนี้มาแปลกคือ ลูกปิดอุปกรณ์การสื่อสารทุกสิ่งอย่าง ปิดโทรศัพท์ offline skype ติดต่อกันได้แต่ Chat ทาง Facebook ซึ่งการติดต่อของลูกก็”กวนโมโห” อยู่มิใช่น้อย แม่ก้อยตัดบทสนทนาซ้ำมาซ้ำไป ประมาณสองชั่วโมงแปลเป็นไทยดังนี้ แม่...ลูกครับ Online Skype ด้วย (รอไปห้านาที...เงียบ) แม่..ลูกครับ กลับมาถึงห้องหรือยัง แม่รอ Skype อยู่ (อีกห้านาที. เงียบ) แม่..ลูกครับ Skype ด่วน (ระหว่างนั้นก็กดโทรศัพท์โทรหาลูกไปด้วย...”ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก) ลูก...(ยี่สิบนาทีผ่านไปแล้ว พร้อมอารมณ์กรุ่นของแม่)..Skype อีก 15 นาทีก่อนอาหารเย็นครับ แม่..แม่โทรศัพท์หาลูกอยู่ เปิดโทรศัพท์ด้วย (ห้านาทีแล้ว..โทรศัพท์ยังไม่เปิด) แม่..ลูกครับ เปิดโทรศัพท์เดี๋ยวนี้ ลูก.. “Airplane Mode is On” (เห็นข้อความนี้แล้ว”จี๊ด”ทันที อะไรฟระลูกตรู  เย้ยยยย โมโหแล้วนะ) แม่..ปิด Airplane Mode เดี๋ยวนี้ เรามีเรื่องต้องคุยกัน (ระหว่างนี้พ่อก็ใช้โทรศัพท์ของพ่อโทรไปด้วย กระหน่ำ Summer sales กันเลยทีเดียว) แม่..(ลูกยังเงียบอยู่) ลูกครับ โทรศัพท์ลูกเป็นอะไร โทรศัพท์อยู่ที่ไหน เปิดเดี๋ยวนี้ (เย้ย...ลูกตรูทำไมเข้าใจยากเย็นอย่างนี้) ลูก.. Account Balance is too low แปลสั้นๆ คือ ตังค์ไม่พอครับแม่ แม่..(โมโหกรุ่นแล้วกรุ่นอีก) เป็นไปไม่ได้ครับลูก แม่เติมตังค์ให้ลูกแล้ว แถมลูกยังมี Unlimited internet ด้วย เป็นคนรับโทรศัพท์ไม่ต้องมีเงินก็รับได้ ... เปิดโทรศัพท์เดี๋ยวนี้ (ถ้าเป็นเสียง..คงจะดังสนั่นหวั่นไหวแน่นอน) ลูก..Try after Supper (รอคุยหลังอาหารเย็นะแม่นะ) แม่..(หงุดหงิด โมโห ใส่ไม้ยมก ๆๆๆๆ ร้อยตัว) ลูกครับ แม่ขอคุยเดี๋ยวนี้ แป๊บเดียวสองนาที ลูก.. Busy (ไม่ว่างแม่) แม่..ลูกทำอะไรถึงไม่ว่าง ลูก.. Sync Apps แม่...ถึงลูกจะ Sync Apps เราก็ยัง Skype กันได้นี่นา ลูก.. I am busy at this moment (ท่านผู้ชมคะ ...บอกหน่อย แม่ก้อยควรโมโหลูกไหมเนี่ย) ถัดจากนี้เครื่องลูกแสดงสัญญาณ Offline ติดต่อไม่ได้ไม่ว่าทางไหนทั้งสิ้น สองตายาย กุมขมับ ทำไงดีเนี่ย ทำไงดี แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 14:07:13 แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 11:03:19 จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 11:00:12

ความคิดเห็นที่ 10 วุ๊ย..งานเข้า เดี๋ยวมาต่้อนะคะ รอนิดนึง .... งานเข้าแล้วเข้าอีกคุ่ะท่านผู้ชม ยกยอดเป็นตอนต้นๆบ่ายละกันนะคะ ขออภัยในความไม่สะดวก คริคริงุงิ ปล..ณ บัดนาว แม่ก้อยได้ข้อความหลังบ้านแบบถล่มทลาย ท่านที่ขอหนังสือ ย้อนกลับไปดูต้นกระทู้ก่อนนะคะ ท่านที่ถามข้อมูลเรื่องออทิสติก แม่ก้อยจะทะยอยตอบนะคะ ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านเรื่อง"ป่วน"ของลูกค่้ะ แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 14:07:22 แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 11:26:29 จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 11:13:39

ความคิดเห็นที่ 11 อุ๊ยตาย ทำไมเราต้องเข้ามาตอนแม่ก้อยยังเล่าไม่จบด้วยง่า จากคุณ : ฟ้าหมาดฝน เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 11:13:59

ความคิดเห็นที่ 12 เจอแบบนี้ ปวดหัวกันเลยทีเดียว ถ้าเป็นหญิงก็ควันออกหูเหมือนกันค่ะ นาทีนั้น จากคุณ : คุณแม่น้องเซ็น เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 11:15:33

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านไปแล้วนั่งยิ้ม . . .   อยากรู้ว่า สรุปแล้ว เรื่องมันเป็นไงมาไง ถ้าน้องนนท์ ทำจริงก็ . . . เก่งมากเลยลูก  คือ  แหวกทางที่แม่ก้อยคิดไปเลย   แบบว่า คาดไม่ถึง จากคุณ : My name is Dumilk!!! เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 11:21:54

ความคิดเห็นที่ 14 มาเป็นสมาชิกบ้านนี้โดยไม่รู้ตัว อิอิ.. รออ่านค่ะ จากคุณ : Njj_29 เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 11:25:21

ความคิดเห็นที่ 15 ปูเสื่อรอ จากคุณ : KuManTong เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 11:51:58

ความคิดเห็นที่ 16 ตามมาตลอดนะคะ จากคุณ : Wiwara เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 12:24:12

ความคิดเห็นที่ 17 ติดต่อไม่ได้เลยหลายชั่วโมง ส่งแต่ข้อความมาว่า วันนี้ Goodnight นะแม่ ที่โรงเรียนมีเด็กไทยอยู่ด้วยสามคน แม่ก้อยขอเบอร์โทรไว้ ไม่เคยโทรเลย วันนี้ต้องโทรไป ปรากฎว่า เพื่อนลูกก็ไม่รับโทรศัพท์ เครียดมาก ถึงมากที่สุด ทำไงดี ทำไงดี จนร่ำๆจะโทรไปหาครูโรงเรียนอยู่แล้ว แล้วลูกก็โทรมา พอถามลูก ตอนแรกลูกบอกว่า นนท์เล่น Angry bird ครับ พอถามว่า แล้วเกมส์พวกนี้ล่ะ ลูกบอกว่า เพื่อนบอกให้โหลด (เข้าแบบที่สองเป๊ะ) เพื่อนขอ share เพราะเพื่อนมีแต่ Nokia กับ ipod ฟังแล้ว ก็ดีใจลึกๆว่า เออ..ลูกรู้จักแบ่งปันกับเขาเป็นแล้ว แต่ดันไม่ถูกเรื่อง ซึ่ง Roommate ลูกคนนี้ก็ประวัติไม่เบา ปีที่แล้วมีเรื่องเอาของคนอื่นมาใช้ และต้องเช่าอุปกรณ์จากเพื่อนๆมาเล่น เพราะตัวเองไม่มีเล่น (เด็กๆก็นะ มีเช่าเสียตังค์กันด้วย) พอมาเป็นนนท์ก็ยิ่งดี เพราะไม่ต้องเช่า ลูกให้ใช้เลย 5555 แต่คงคิดไม่ถึงว่า เราจะรู้เรื่อง Bill ที่เรียกเก็บ อาจจะเพราะตัวเองไม่มี iphone เลยไม่รู้เรื่อง ID และการเก็บตังค์แบบอัตโนมัติ หรือ รู้แต่ก็ทำ (อันนี้ไม่แน่ใจ ต้องรอครูสอบสวนก่อน) เราไม่ได้ดุลูกเรื่องโหลดเกมส์ เพราะลูกก็เข้าใจว่ามันฟรี แต่พอเห็น Bill ที่พ่อส่งไปก็คงตกใจว่ามันทำไมไม่ฟรี แล้วก็ตัดสินใจไม่ถูกว่าทำยังไงดี เราบอกลูกว่าที่พ่อแม่ไม่ชอบคือ ปิดอุปกรณ์สื่อสารติดต่อไม่ได้ แล้วก็ต้องรู้จักเลือก share จริงๆวันแรกครูก็สั่งแล้วว่าห้าม share หรือไม่งั้นก็ต้องบอกครู แต่ก็เข้าใจได้ว่าในทางปฎิบัติคงยาก เพราะถ้าเป็นเรา เพื่อนขอยืมใช้ก็เราคงจะให้เหมือนกัน เมื่อคืนเลยเขียนจดหมายถึงครู เล่าให้ฟัง แล้วบอกให้ครูหาข้อมุลเพิ่มเติมจากอีกฝ่าย บอกครูว่าไม่ได้โกรธเพื่อนร่วมห้อง แต่อยากให้ครูชี้แจงให้เด็กเข้าใจผลของการทำแบบนี้ ครูก็ตอบรวดเร็วทันใจอีกชั่วโมงถัดมาว่า เรียกมาคุยแล้ว ทั้งคู่ยอมรับว่าเป็นอย่างนั้นจริง ครูว่า โรงเรียนมีบทลงโทษสำหรับคู่กรณีแต่ไม่ได้บอกว่า ลงโทษยังไง ครูว่า แล้วจะสรุปให้ฟังอีกที แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 14:07:36 แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 12:26:15 จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 12:25:54

ความคิดเห็นที่ 18 เคยอ่านเรื่องของน้องนนท์มาบ้าง ตอนที่คุณแม่ไปหาโรงเรียนให้ยังคิดเลยว่า คุณแม่มีความพยายามและเก่งมาก มาถึงวันนี้ได้อ่านวันที่คุณพ่อ-คุณแม่ไปส่งน้องนนท์ที่โรงเรียนประจำนั่งน้ำตาไหล เลย เข้าใจความรู้สึกว่าเวลาที่้ต้องห่างลูกเป็นยังไงเป็นห่วงสารพัด จากคุณ : อะไรกันผู้หญิงคนนี้ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 12:36:14

ความคิดเห็นที่ 19 F5 รอนะคะแม่ก้อย จากคุณ : Ben10ryu เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 12:39:10

ความคิดเห็นที่ 20 ตอนแรกพ่อคิดว่า เราขอย้ายห้องดีไหม แต่คิดอีกที มันก็ดีเหมือนกันนะที่มี Roommate แบบนี้ ถึงแม้จะนิสัยไม่ดี แต่ก็อยู่ในสายตาของครู ลูกจะได้เรียนรู้ที่จะป้องกันสิทธิของตัวเอง ไม่ใช่โลกสวยไปหมดแบบเมื่อก่อน ที่มีแต่คนเข้าใจและปกป้องทุกเรื่อง เราบอกครูไปว่า ให้บอกเพื่อนว่าไม่ต้องกังวลเรื่อง Bill เราจ่ายได้ และ คิดว่ามันจะคุ้มค่ามากถ้าเด็กๆจะเก็บเป็นบทเรียนและไม่ทำอีก ย้ำกับครูให้บอกเด็กว่า ไม่ได้โกรธ และหวังว่าบทลงโทษของโรงเรียนคงไม่หนักหนาสาหัสเกินไป เพราะเราแคร์กับความรู้สึกของเด็กๆ ตลอดจนความสัมพันธ์หลังจากที่คู่กรณีโดนทำโทษ อันนี้ก็ต้องคอย monitor ว่าลูกจะมีของหายหรือเปล่า หรือ โดน Bully ไหม ลูกหายไปชั่วโมงกว่า คิดว่าคงเป็นตอนที่ครูเรียกไปคุย บทสนทนาหลังจากนั้น แม่...ลูกไปไหนมาครับ ลูก..ไปคุยกับคุณครูมาครับ แม่..คุยเรื่องอะไร ลูก.. Sharing iPhone needs permission (ตอบได้ด้วยเว้ยเฮ้ย...) แม่...ดีมากครับลูก บทสนทนาต่อจากนั้น...เอาใจพ่อแม่ล้วนๆ ลูก..แม่ครับ วันนี้สอบเลข นนท์ได้คะแนนสอบ A ความตั้งใจ 3 แม่.. คะแนนสอบ A กับตั้งใจ 3 เป็นยังไง ลูก..(ตอบละเอียดดังนี้) ความตั้งใจ 1 ทำงานได้น้อยกว่าที่คาดหวังไว้ 2 ทำงานได้ตามที่คาดหวัง 3 ทำงานได้เกินความคาดหวัง 4 ทำงานได้ยอดเยี่ยมมาก คะแนนสอบ A+ ยอดเยี่ยมสมบูรณ์แบบ A ยอดเยี่ยมมาก B ดี C มีข้อบกพร่องเล็กน้อย D มีข้อผิดพลาดมาก สงสัยลูกจะตอบแบบ Cut and Paste เพราะทันทีที่อ่านที่ลูกตอบจบ พ่อวิ่งหน้าตาตื่นมาบอกว่า น้อง..ข่าวดี ลูกส่งข่าวดีมาบอก แม่...ช้าไปแล้วพี่ น้องก็ได้เหมือนกัน 5555 ยัง..ยังเอาใจกันไม่พอ..รุ่งขึ้นส่งข่าวมาบอกว่า กำลังไปแข่งบาสเก็ตบอล.. โอว.แม่เจ้า ..ลูกฉันอยู่ทีมบาสเก็ตบอล แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 12:43:15 จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 12:42:46

ความคิดเห็นที่ 21 ได้อ่านเรื่องของแม่ก้อยเอามาแชร์เสียทีทีใจมากค่ะรอมาหลายวัน จากคุณ : pigkalet เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 12:50:09

ความคิดเห็นที่ 22 โธ่ถัง ... นึกว่าได้เป็นนักกีฬา ที่แ้ท้...เป็น"ตัวสำรอง" ก็ยังดีนะเนี่ย ...แค่นี้พ่อแม่ก็ดีใจมากแล้วลูก 5555 จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 12:58:47

ความคิดเห็นที่ 23 แม่ก้อย + พ่อ และน้องนนท์ น่ารักมากอะ รออ่านอย่างใจจดใจจ่อค่ะ จากคุณ : พระจันทร์เกเร เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 13:16:16

ความคิดเห็นที่ 24 ติดตามอยู่นะค่ะ แม่ก้อย ^^" จากคุณ : นส.อ้วนล่ำ (gigoahh) เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 13:16:37

ความคิดเห็นที่ 25 ภาวนาให้ลูกค่อยๆได้บทเรียนและก้าวข้ามผ่านไปได้ด้วยดี ลุ้นเหนื่อยน่าดูเลยเชียว เฮ้อ..... แต่ก็ถือว่า ลูกได้วัคซีนไปอีกชนิดนึงแล้ว ค่าวัคซีนเข็มนี้แพงนะ 15,000 แน่ะ อะฮึก อะฮึก ยัง...ยังไม่จบ.. ยังมีเรื่องคิดต่ออีก (ตามประสาแม่คิดมาก) แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 14:07:53 จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 13:18:49

ความคิดเห็นที่ 26 เล่ากันต่อไปว่า...เมื่อลูกยังเล็ก แม่ก้อยให้ความสำคัญมากที่สุดกับเรื่องเรียนของลูก กลัวเหลือเกินว่า ลูกจะเรียนหนังสือไม่ได้ ถ้าเรียนไม่ได้จะไม่มีงานทำ จะทำมาหากินเลี้ยงตัวเองได้อย่างไร แต่เมื่อลูกโตขึ้น..ความคิดแม่ก้อยเริ่มเปลี่ยนไป ลูกอาจจะเรียนเก่งบางเรื่องก็จริง แต่ลูกไม่มีทักษะเรื่อง”การใช้ชีวิต”เอาเสียเลย จะโทษลูกก็ไม่ได้ เพราะเราไม่เคยสอนลูกให้ทำอะไรเองเลย มาวันนี้ แม่ก้อยต้องเริ่มคิดใหม่ คิดตกว่า วันข้างหน้า ถึงแม้ว่าบังเอิญลูกเรียนได้สูง จบมหาวิทยาลัย แต่โอกาสที่จะไปทำงานร่วมกับคนอื่น คงจะยากมากสำหรับลูก ยกตัวอย่าง ลูกใช้โปรแกรม Sketch Up เก่งมาก เก่งแบบที่รับทำงานได้เลยจากที่เพื่อนแม่ก้อยเห็นงานของลูก ลูกสร้างตึกเป็นร้อยๆชั้น ทำสนามบิน สร้างบ้านอลังการแบบสุดๆ แต่เพียงแค่แม่ก้อยขอให้ลูกสร้างบ้านเล็กๆให้ซักหลัง จนแล้วจนรอดลูกก็ไม่ยอมทำให้ หรือบางทีแอบดูงานของลูก แล้วบอกว่า แม่ว่า ตรงนี้ใส่สีขาวดีกว่าอะไรทำนอง ลูกก็ไม่ฟัง วันข้างหน้า ลูกไปออกแบบบ้านให้ลูกค้า ถ้าลูกค้าไม่ชอบ ลูกก็คงไม่ยอมเปลี่ยน แล้วอย่างนี้จะไปทำงานอะไรกับใครได้ วันนี้ เรื่องสำคัญที่สุดของลูก คือ วันหนึ่งถ้าพ่อแม่ไม่อยู่แล้ว ลูกจะใช้ชีวิตเองได้ไหม เราอาจจะมีเงินทองทรัพย์สมบัติทิ้งไว้ให้ลูกบ้าง แต่ถ้าลูกไม่รู้จักใช้ วันหนึ่งมันก็คงหมด จะไปหวังฝากลูกไว้กับใคร ก็ไม่มีอะไรมายืนยันได้เลย ว่าพอเราไม่อยู่จะเกิดอะไรขึ้น สิ่งเดียวที่ทำให้มั่นใจได้ว่าลูกจะอยู่ได้ คือ ต้องพยายามสอนให้ลูกรู้จักใช้ชีวิตได้ด้วยตัวเอง การส่งลูกไปอยู่โรงเรียนประจำ ทำให้เรารู้ว่า ลูกเรานี่เป็น”วุ้น”จริงๆ 5555 แต่เราก็สุดแสนจะภูมิใจที่เด็กออทิสติกแบบลูก ก็รู้จักปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ พยายามเรียนรู้และต่อสู้ภายใต้ข้อจำกัดของตัวเอง อย่างน้อยเราก็ได้รู้ว่า ลูกก็สามารถอยู่ได้ด้วยตัวเอง การบ้านต่อไปสำหรับเราคือ แล้วถ้าไม่ใช่ที่โรงเรียนล่ะ ลูกจะอยู่ได้ไหม อันนี้คิดหนัก ว่าจะทำยังไง (ภาพประกอบ..เมื่อต้องบอกให้ลูกอ่านหนังสือบ้าง...) แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 13:31:23 จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 13:30:02

ความคิดเห็นที่ 27 เข้ามาลุ้นเรื่องน้องนนท์ด้วยคนครับ ประสบการณ์ชีวิตที่น้องนนท์กำลังเรียนรู้อยู่ในโรงเรียนประจำ ผมว่ามันเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดที่แม่ก้อยกับคุณพ่อน้องนนท์มอบให้กับน้องนนท์ครับ จากคุณ : baokalasin เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 13:36:06

ความคิดเห็นที่ 28 ใจสั่นตามเลยค่ะแม่ก้อย  น้อนนนท์เก่งมากๆเลยค่ะ อร๊ายยยย ....รีบอัพเร็วๆนะคะ  ต่อมอยากรู้เต็มพรึ่บ!!!! 3G อาย อิอิ จากคุณ : มี๊ตู่ (Red plate Mom) เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 13:43:24

ความคิดเห็นที่ 29 เพื่อให้ได้บรรยากาศ "ค่าวัคซีน" พึ่งมากับ Statement เดือนนี้ นักบัญชีสมองไวหยิบเครื่องคิดเลขมาบวก มือไม้สั่น รวมแล้วได้ 15,222.49 บาท "วัคซีนชีวิต" เข็มนี้ ... แพงจริง ฮือฮือ... ว่าแล้วก็ปาดน้ำตาทิ้งไป ชริส์ จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 13:52:35

ความคิดเห็นที่ 30 แม่ก้อยต้องมาเจอหลานสาวที่บ้าน 2 แสบ อายุ 7 กับ 5 ขวบ โหลดเกมส์ไป 4 เดือน ยอดรวมทั้งหมด 52,000 บาท ตอนแรกพ่อแม่ก็แสนจะภูมิใจว่าลูกสาวเก่งจัง แต่เจอเดือนละหมื่นกว่า สองหมื่นกว่า 4 เดือนติด รีบยกเลิก account แทบไม่ทัน ส่วนคนเป็นน้าได้แต่อึ้งว่า ทำไมตามใจยอมปล่อยให้โหลดตั้ง 4 เดือน แถมหลานติดเกมส์แบบไม่ยอมทำอย่างอื่นเลย จากคุณ : IamUna (IamUna) เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 14:13:00

ความคิดเห็นที่ 31 @ IamUna โอว... 52,0000 ถ้าเจอแบบนี้ แม่ก้อยต้องเป็นลมไปหลายตลบเลย จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 14:19:19

ความคิดเห็นที่ 32 ลุ้นๆ ตัวโก่งเลยค่ะ แม่ก้อย น้องน่ารัก+เก่งมาก ตอนเราไปอยู่ประจำใหม่ๆ ร้องให้ทุกคืน เกือบเดือนแน่ะ จากคุณ : หมวยแก้มป่อง เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 14:20:20

ความคิดเห็นที่ 33 จริงๆมากเลยค่ะ วิชา "ทักษะการใช้ชีวิต" เป็นสิ่งที่หาไม่ได้ในตำรา....แต่ต้องหาจากประสบการณ์ และการฝึกฝนเท่านั้น รออ่านเรื่องราวของน้องนนท์ต่อนะคะ ^^ จากคุณ : พี่เอเธนส์+น้องเอเชีย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 14:40:03

ความคิดเห็นที่ 34 แล้วก็มีอัศวินม้าขาวมาช่วย.. ตั้งแต่โม้เรื่องของลูกมาสิบกว่าปี แม่ก้อยได้เพื่อนๆจาก Internet มากมาย หลายคนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เขียนเรื่องของลูกใหม่ๆ และ ยังคบหาสมาคมสนิทสนมกันจนทุกวันนี้ เรื่องของลูกก่อให้เกิดมิตรภาพจากทั่วทุกมุมโลก ไม่ว่าจะเดินทางไปไหน แม่ก้อยจะอุ่นใจเสมอ เพราะจะมีเพื่อนๆส่งข้อความมาบอกที่อยู่ บอกเบอร์โทรศัพท์ ไว้ ถ้ามีเรื่องฉุกเฉินจะได้มีคนคอยช่วยเหลือ บางทีก็พาไปทานข้าว พาไปเที่ยว ทั้งที่เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แม่ก้อยขอบคุณเพื่อนๆทุกคนจริงๆค่ะ หนึ่งในนั้นคือ “ปลา” แม่ของสาวน้อยอายุรุ่นราวคราวเดียวกับนนท์ ซึ่งอยู่ที่เนเธอร์แลนด์ เราคุยเรื่องลูกกันมาเป็นสิบปี และมีสัญญาใจกันว่า จะส่งลูกแลกกันเลี้ยง ซักวันหนึ่ง ..แล้ววันนั้นก็มาถึง เมื่อแม่ก้อยคุยว่า ลูกมีวันหยุดระหว่างเทอมประมาณ 1-2 สัปดาห์ ถ้ากลับบ้านทุกครั้ง ก็เป็นปีละ 6 ครั้ง แม่ก้อยต้องกระเป๋ากรอบเพราะค่าเครื่องบินแน่นอน ปลาบอกว่า งั้นส่งนนท์มาให้ปลาเลี้ยง ปลาเลี้ยงได้ทุกเทอม บินจาก Exeter มาเนเธอร์แลนด์แค่ชั่วโมงกว่า นั่นเป็นเหตุให้แม่ก้อยบินไปหาปลาระหว่างรอพบครูลูก ไปดูว่าเส้นทางจากสนามบิน Exeter ถึงบ้านปลาเป็นยังไง ยากง่ายแค่ไหน ลูกจะพอเดินทางเองได้หรือเปล่า เมื่อไปถึง..แม่ก้อยใช้เวลาอยู่ที่นี่สามสี่วัน แม่ก้อยพบว่า เนเธอร์แลนด์ขึ้นอันดับหนี่งในดวงใจแม่ก้อยไปแล้ว บ้านเมืองน่ารัก สงบ การเดินทางสะดวกสบายที่สุด ที่สำคัญ เขาว่า เด็กเนเธอร์แลนด์เป็นเด็กที่มีความสุขที่สุดในโลก คงจะจริง เราคุยกันหลายเรื่อง ปลา เขียนเล่าให้เพื่อนๆฟัง หลังจากที่เราเจอกัน แม่ก้อยขออนุญาตปลาเอามาลงไว้ ปลาพูดแทนใจแม่ก้อยไปหมดแล้ว จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 14:40:16

ความคิดเห็นที่ 35 น้องนนท์เก่งมากเลยนะคะ ดูแล้วไม่มีปีญหาเลยเมื่อต้่องไปใช้ชีวิตเอง น่าภูมิใจในตัวน้องมากๆเลยค่ะ ดคยเจอเด็กธรรมดาบางคนปรับตัวไม่ได้ ต้องกลับมาเมืองไทย จากคุณ : JordanGirl เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 14:41:26

ความคิดเห็นที่ 36 จดหมายจากปลา.......... เรื่องที่คุยกันส่วนมากจะเป็นเรื่องผู้ชาย ได้แก่เรื่องน้องนนท์ ปลาถามแม่ก้อยทุกเรื่องเกี่ยวกับน้องนนท์ แล้วก็พบว่าความจริงแล้ว น้องนนท์มีความเข้าใจอะไรมากกว่าที่ปลาเคยนึกไว้ แต่ที่น้องนนท์ไม่เคยได้พิสูจน์ความสามารถเหล่านั้น เพราะน้องนนท์ไม่เคยได้รับโอกาส ที่ไม่ได้รับโอกาสก็เพราะพ่อแม่ไม่ได้ทดลองให้ทำหนึ่ง และในเมืองไทยมันหาโอกาสยากอีกหนึ่ง เราคุยกันเรื่องชีวิตประจำวัน เรื่องเรียน เรื่องความสามารถพิเศษของน้องนนท์ แล้วก็คุยถึงเรื่องความคิดแม่ก้อย อะไรกันแน่ที่แม่ก้อยต้องการ อะไรที่ยังไม่ปลง อะไรที่ปลงแล้ว สุดท้ายปลาถามแม่ก้อยว่าถ้าน้องนนท์ไม่สามารถอยู่โรงเรียนนี้ได้อีก แม่ก้อยจะทำอะไร คำตอบที่ได้คือ แม่ก้อยจะหยุดแล้ว ถ้าโรงเรียนปัจจุบันของน้องนนท์ปฏิเสธน้องนนท์อีก แม่ก้อยจะไม่เสาะแสวงหาโรงเรียนธรรมดาสำหรับลูกอีก แม่ก้อยจะยอมรับว่า ลูกไม่มีความสามารถจะอยู่ร่วมกับคนอื่น หรือในทางกลับกัน คนในสังคมไม่สามารถให้โอกาสลูกได้ แม่ๆ ฟังแล้วคิดยังไงคะ พ่อแม่คนไหนซักคนที่ต้องพูดว่า ฉันจะยอมรับแล้วว่าลูกของฉันไม่สามารถอยู่ในสังคมแบบคนอื่น และฉันจะไม่ดิ้นรนกับการนี้อีก ฟังแล้วอดรู้สึกไม่ได้ว่า คนธรรมดาอย่างพวกเรา ให้โอกาสคนที่เกิดมาไม่เหมือนคนอื่นมากพอหรือยัง บางทีถ้าเราตอบโดยผิวเผิน หรือตอบแบบรักษาภาพ เราก็คงตอบว่าเราให้โอกาสคนอื่นเสมอ ไม่ว่าเขาจะเป็นยังไง แต่ในความเป็นจริงนั้นเราได้ให้หรือเปล่า หรือที่แท้เราแค่สงสารเขา แต่ในใจเราคิดว่า อย่ามายุ่งกับเราเลย ปลาเห็นเด็กที่เป็นอย่างนี้แล้วหลุดวงโคจรของสังคมไป อย่างเช่นเพื่อนของลูกที่เรียนกันมาสองปี สุดท้ายก็ต้องจากไปอยู่โรงเรียนเด็กพิเศษ เราจะบอกว่าความผิดอยู่ที่เด็ก เราก็บอกไม่ได้ เพราะเขาเกิดมาก็เป็นแบบนั้น แต่เราจะบอกว่าความผิดอยู่ที่สังคม สังคมเด็กก็อาจจะบอกว่า แล้วใครมีหน้าที่จะต้องอดทนกับคนที่มีนิสัยแปลกจากคนอื่น คำตอบตายตัวสำหรับคำถามข้างบนก็คงไม่มี แม้แต่ปลาเองก็ตอบไม่ได้ เด็กเหล่านี้คงอยู่กับคนอื่นไม่ได้ทั้งโลก แต่ในโลกมันต้องมีคนจำนวนหนึ่งที่เปิดทางให้เด็กเหล่านี้สอดแทรกเข้าไปอยู่ได้บ้าง เด็กพวกนี้ไม่ได้ต้องการสังคม แต่มันก็เป็นไปไม่ได้อีกที่เขาจะไม่มีสังคม เพราะเราอยู่ในโลกที่มีกติกาให้คนทุกคนต้องเข้าสังคมไม่มากก็น้อย ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง เดือนกุมภาปีหน้าน้องนนท์จะมาอยู่กับปลา เป็นสิ่งที่ปลาอยากให้เกิดขึ้นจริงมากที่สุด เพราะปลาอยากเอาหน้า อยากเป็นตัวแทนของแม่เด็กธรรมดาคนนึงที่อยู่กับเด็กพิเศษได้ ตอนนี้ปลาไม่ได้ฝันหวานว่าตัวเองจะเก่งกาจขนาดช่วยเหลือน้องนนท์ให้พัฒนา แต่ปลาขอแค่ให้เรามีโอกาสได้อยู่กับเด็กแบบน้องนนท์ซักครั้ง เพราะเมื่อแรกที่ยังไม่ได้คุยกับแม่ก้อย ปลาคิดว่าด้วยความสามารถของตัวเอง น่าจะอยู่กับใครๆ ก็ได้ทั้งนั้นในโลก แต่หลังคุยแล้ว ปลาพบว่าตัวเองไม่เคยทำอะไรที่มันยากเย็นอย่างแม่ก้อย หรือแม่ของเด็กพิเศษทั้งหลายมาก่อนเลย แค่ร้องไห้มันไม่ยากหรอกนะคะ แต่ร้องไห้แล้วยังต้องลุกมาทำอะไรอีกหลายอย่างที่คนอื่นเขาไม่เข้าใจ และยังอาจเก็บเอาไปคิดว่าเราทำอะไรเกินเลย มันหนักยิ่งกว่าคำว่าอดทน แม่ๆ ช่วยกันอวยพรให้ปลาได้เลี้ยงน้องนนท์ด้วยนะคะ (หรืออวยพรให้น้องนนท์ได้เลี้ยงปลา) ----------------- ส่งกระทู้นี้ให้ปลาดู ปลาดีใจมากที่มีคนเชียร์แยะ ประหนึ่งเป็นนางเอกเลยทีเดียว แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 55 00:12:14 แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 14:58:02 จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 14:42:19

ความคิดเห็นที่ 37 รอลุ้นต่อค่ะ แม่ก้อย จากคุณ : lucksiya เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 14:53:23

ความคิดเห็นที่ 38 ก่อนส่งลูกไปเรียนอังกฤษ ปลาบอกแม่ก้อยว่า.... ต่อให้คิดว่าเตรียมพร้อมทุกเรื่องแล้ว มันก็ยังอาจมีพลาดหรือมีเหตุการณ์ไม่คิดฝัน อย่างนี้ไปแบบไม่พร้อมบ้างดีกว่า ลองดูสิคะ ไม่พร้อมก็ไม่พร้อม ชีวิตเราจะเพอร์เฟ็คตลอดเวลาไม่ได้อยู่แล้ว ถ้าน้องนนท์จะทำไม่ได้ เราก็กลับมาอยู่บ้านกัน เท่านั้นเอง เ ราจะได้รู้ไปเลยว่าลูกเราอยู่โดยไม่มีผู้ดูแลไม่ได้ และอะไรในตัวลูกที่คนอื่นเขาทนไม่ได้จนถึงขนาดต้องให้ลูกเรากลับบ้าน เราก็จะได้สนใจจุดนั้น ดีกว่าเราไปเตรียมความพร้อมร้อยแปดโดยที่เรายังไม่รู้เลยว่าอะไรกันแน่ที่สังคมจะเรียกหาจากลูกเรา มาถึงขั้นนี้แล้ว ให้มันเป็นไปค่ะ (เปิดเพลงของอัสนี-วสันต์ฟังด่วน) ------------------------------------------ หนึ่งข้อดีของการมีลูกเป็นเด็กออทิสติก คือ ได้กัลยาณมิตรอย่างปลา... การผจญภัยของลูกคงมีอีกเรื่อยๆ เพราะทุกเรื่องคือ “เรื่องใหม่”ทั้งสิ้น ลูกจะบินกลับบ้านเสาร์นี้แล้ว เป็นครั้งแรก ที่เดินทางโดยไม่มีพ่อแม่ไปด้วย แต่เพื่อความปลอดภัยกันลูกหายระหว่างทาง แม่ก้อยใช้บริการ Unaccompanied Minor Service และยังอุ่นใจที่ลูกมีเพื่อนเดินทางกลับด้วยกันอีกหลายคน การผจญภัยถัดไป คือ การไปใช้ชีวิตอยู่กับปลาที่เนเธอร์แลนด์ช่วงปิดกลางเทอม ปลาถามแม่ก้อยว่า อยากให้ปลา”ดูแล” แบบไหน แม่ก้อยตอบว่า ก็แบบที่ปลา”ดูแล”ลูกปลานั่นแหละ ซึ่งปลาบอกว่า ถ้าอย่างนั้นรับรองได้ว่า “ลำบาก” 555 เพราะปลาเตรียม”บทเรียนชีวิต”ไว้ให้เพียบ หัดให้ใช้เงิน ให้ถีบจักรยานไปซื้อของ จ่ายกับข้าว ซักผ้า ทุกอย่าง”จัดเต็ม” แล้วแม่ก้อยจะมาเล่าให้ฟังนะคะ ว่าถึงวันนั้นแล้ว “จัดเต็ม”ของปลา จะเป็นยังไง ไม่รู้ว่า ระหว่าง ปลา นนท์ และ แม่ก้อย ใครจะเข็ดก่อนกัน อยากให้มีคนอย่างปลาอีกซักร้อย ซักพัน ซักหมื่นคนบนโลกใบนี้ ปลาเอ๋ย..อย่าลืมที่เราสัญญากันไว้... รับไปแล้ว ห้ามส่งคืน.. ขอบคุณนะปลา ที่ช่วยให้ฝันของแม่ก้อยใกล้ความจริงขึ้นทุกวัน แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 15:32:43 แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 15:04:20 จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 15:03:45

ความคิดเห็นที่ 39 เรื่องที่อยากเล่า อยากโม้ก็ครบแล้ว หวังว่า คงจะเป็นกำลังใจให้กับพ่อแม่เด็กพิเศษที่กำลัีงมีความทุกข์กับเรื่องลูกอยู่ได้บ้าง ไม่มากก็น้อย หวังว่า คงจะได้เป็นข้อมูลให้เืพื่อนได้รู้จักเด็กออทิสติกมากขึ้น แม่ก้อยดูถ่ายทอดกีฬาพาราลิมปิก นักกีฬาคนหนึ่งพูดว่า... ...ความสงสารได้มากจนเกินพอแล้ว สิ่งที่อยากได้คือ "โอกาส" ที่จะได้มีที่ยืนในสังคมเดียวกันกับคนปกติบ้าง ขอบคุณสำหรับทุกแรงเชียร์ ทุกกำลังใจ ที่ีมีอย่างล้่นหลามทั้งสองกระทู้นี้ ขอส่งผ่านกำลังใจทั้งหมดให้กับพ่อแม่เด็กพิเศษทุกคน ขอเพียงมีความอดทน เข้มแข็ง และ ไม่ท้อถอย ที่สุดแล้ว มันจะต้องมีสักวัน ที่ลูกดีขึ้น และจะต้องดีขึ้นไปเรื่อยๆ มากบ้างน้อยบ้าง ก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย หรือ เอาแต่รันทด ท้อแท้กับชีวิตไม่เลิกรา --------------------------------- "....What I learned was that these athletes were not disabled, they were superabled. The Olympics is where heroes are made. The Paralympics is where heroes come." Joey Reiman แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 15:18:06 จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 15:17:37

ความคิดเห็นที่ 40 ฮา กระทู้นี้ ขอโทษนะคะที่ขำ แต่น้องนนท์เหมือนเจ้าเพื่อนลูกคุณหนูสมัยมหาลัยจริงๆ (ที่ม.อยุ่หอในค่ะ โดนเพื่อนยืมของกระจุยกระจาย ปฎิเสธไม่เป็น) น้องนนท์ก้าวข้ามข้อจำกัดมาไกลแล้วค่ะ ปล่อยไปอยู่ไกลแบบนี้ดีแล้วค่ะ เขาจะได้รู้จักแก้ปัญหาด้วยตัวเอง มีสกิลติดตัวอีกเพียบ น้องโตมาด้วยความรักของคนรอบข้างขนาดน้ี้ มีอะไรขึ้นมา ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงก็แก้ไขทัน แม่ก้อยสู้ๆ จากคุณ : ปิญชาณ์ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 15:18:59

ความคิดเห็นที่ 41 ขอบคุณที่เขียนเล่าให้ฟังต่อค่ะ อ่านแล้วน่ารักมากๆเลย เอาใจช่วยลุ้นสุดตัว สำหรับคห.36 ค่ะ สงสัยตัวเกดเองต้องหัดลูกให้ช่วยตัวเองบ้างแล้วล่ะ ชอบรำคาญ แล้วทำเอง ทุกครั้งไปค่ะ การบ้านลูกทำเองได้ แต่งานบ้านแม่เหมาๆเลย จากคุณ : แม่น้องหนึ่ง เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 15:28:38

ความคิดเห็นที่ 42 แจ้งข่าวเรื่องหนังสือของลูก ไม่คิดว่าจะมีเพื่อนๆสนใจมากขนาดนี้ ตอนนี้มีขอมาแล้วประมาณ 100 คนได้ เนื่องจากหนังสือนี้แม่ก้อยไม่ได้พิมพ์จำหน่ายค่ะ แต่ทำตั้งแต่ปี 2550 แจกในงานพระราชทานเพลิงศพคุณพ่อ ไปเกือบหมด มีเหลือติดตัวนิดหน่อย จริงๆแล้วบทความในหนังสือ ตัดมาบางส่วนจากที่เคยเขียนไว้ทั้งหมดเกือบ 50 ตอน ซึ่งมีลงอยู่ทั้งหมดใน Blog แม่ก้อยที่นี่นะคะ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sensitivejourney&group=1 มีหลายๆท่านแนะนำให้ทำเป็น pdf file ซึ่งแม่ก้อยก็คิดว่าดีเหมือนกัน   วันจันทร์แม่ก้อยจะ scan หนังสือทำเป็น ebook แล้วไปหา web hosting ฝากไว้ แล้วแม่ก้อยจะมาแจ้ง Link อีกครั้งค่ะ ส่วนหนังสือ 25 เล่มที่ตั้งใจจะแจกคราวนี้ แม่ก้อยขออนุญาตจับฉลากก็แล้วกันนะคะ หนังสือไม่มีค่าใช้จ่าย ค่าส่งก็ไม่มีค่าใช้จ่ายค่ะ ส่งได้ทั่วโลกที่ไปรษณีย์ไปถึง ตามเจตนารมย์ของคุณยายผู้ออกทุน นนท์จะบินกลับมาเยี่ยมบ้าน Half term break วันเสาร์หน้า (เร็วดีจัง) แม่ก้อยจะให้ลูกช่วยจับฉลากให้นะคะ ปิดรับคำขอศุกร์นี้นะคะ แล้วแม่ก้อยจะมาแจ้งรายชื่อวันจันทร์หน้าค่ะ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับทุกกำลังใจค่ะ แม่ก้อย ตุลาคม 2555 จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 15:30:21

ความคิดเห็นที่ 43 เข้ามาลงชื่อค่ะ  อ่านมาตั้งแต่สมัยเป็นน้องนน์ จนเดี๋ยวนี้โตเป็นหนุ่มนนท์แล้ว ยังจำกระทู้ที่แม่ก้อยพาน้องไปเที่ยวอเมริกาได้  แล้่วไปเที่ยวที่มหาวิทยาลัย...(จำชื่อไม่ได้แล้ว) แล้วน้องนนท์บอกว่าอยากมาเรียนที่นี่  พอถึงเวลานั้นแม่ก้อยอย่าลืมมาตั้งกระทู้เล่าเรื่องเฟรชชี่นนท์นะคะ   อ่านกระทู้นี้แล้วมีความสุขจัง ^_^ จากคุณ : ไชโย...โลกนี้ยังดีอยู่ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 15:40:37

ความคิดเห็นที่ 44 ติดตามอ่านจนจบ ขอบคุณที่สละเวลามาเล่าเรื่องราวดี ๆ แล้วแม่ก้อยอย่าลืมมาเล่าเรื่องน้องนนท์ตอนเดินทางเองด้วยนะคะ คงได้ประสบการณ์ใหม่ ๆ ที่ดีนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : . (รู้จักพอเพียง ก็มีเพียงพอ) เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 15:41:00

ความคิดเห็นที่ 45 ได้ข้อคิดหลายอย่างจากแม่ก้อย นับถือใจคุณพ่อคุณแม่ค่ะ น้องนนท์เป็นเด็กที่โชคดีคนหนึ่งนะคะ ที่มีคุณพ่อคุณแม่ที่น่ารับแบบนี้ จากคุณ : najaomoh เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 15:59:11

ความคิดเห็นที่ 46 I U 2 จากคุณ : คนพิการ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 16:02:41

ความคิดเห็นที่ 47 ตอนแรกเห็นหัวกระทู้นึกว่า เป็นเรื่องสามีมีเมรียน้อยอีกแล้ว แต่ก็ยังกดเข้ามาดูตามประสาคนชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน พอเห็นเรื่องน้องนนท์จำได้เลยค่ะ ยิ่งตอนที่บอกลาลูก น้ำตาไหลเลย อินค่ะ รออ่านเรื่องอื่นๆ อีกนะคะ จากคุณ : pluswipa เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 16:24:39

ความคิดเห็นที่ 48 ตามมาอ่านที่กระทู้นี้ด้วยค่ะ ไม่ใช่สมาชิกพันทิป ลงชื่อด้วยคนได้มั้ยคะ (หลังจากที่ลงไว้ในกระทู้ที่แล้วไปแล้ว) คุณแม่ก้อยคะ หนังสือมีวางขายรึเปล่า ถ้ามี เดี๋ยวจะไปหาซื้อก็ได้ค่ะ จะได้ไม่เป็นการรบกวนคุณแม่ก้อยและจะได้ไม่รบกวนสิทธิของท่านอื่นในการจับฉลาก (แต่ถ้าไม่มีวางขายก็ขอจับฉลากด้วยนะคะ T_T ) ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่มาแบ่งปันประสบการณ์ ในวันว่างงานเคยไล่ตามอ่านกระทู้เก่าของคุณแม่ก้อยไปเรื่อยๆ ได้ประโยชน์มากมายเลยค่ะ อ่านทีไร น้ำตาไหลทุกที ตอนนี้ตั้งครรภ์ได้ ๖ เดือนแล้วค่ะ บางทีก็คิดจินตนาการไปต่าง ๆ นานา นึกสงสัยเสมอว่า เมื่อลูกเกิดมาเราจะเป็น super mom ได้สักครึ่งหนึ่งของคุณแม่ก้อยมั้ย ส่งกำลังใจให้เราด้วยนะคะ ไม่ว่าลูกเราจะเป็นเด็กพิเศษหรือไม่ก็ตาม จากคุณ : Tj เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 16:24:41 A:110.77.166.105 X: TicketID:351500

ความคิดเห็นที่ 49 ตามแม่ก้อยมาจากห้อง BP ตามอ่านทุกตอน ขอบคุณแม่ก้อยมากๆที่ถ่ายทอดประสบการณ์ชีวิตครอบครัว ได้ดี ขออนุญาตแม่ก้อยขอส่ง LINK นี้ให้เพื่อนอ่าน เพราะเค้ามีลูกสมาธิสั้น กึ่งออทิสติกค่ะ จากคุณ : homdinn เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 16:26:51

ความคิดเห็นที่ 50 เพิ่งจะรู้จัก และได้อ่านเรื่องของน้องนนท์ จากการได้เป็นกระทู้แนะนำนี้ ขอชื่นชมคุณพ่อ คุณแม่ อย่างแท้จริงค่ะ จากคุณ : schatje เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 16:37:01

ความคิดเห็นที่ 51 สำหรับพ่อแม่เด็กพิเศษ "มือใหม่" อยากจะได้คำแนะนำว่า นับหนึ่งอย่างไร แม่ก้อยแนะนำ "Rainbow Room Foundation" สุขุมวิท 38 http://www.facebook.com/specialrainbow ส่วนเรื่องฝึกลูกอย่างไรดี แม่ก้อยแนะนำให้รู้จักกับ Floortime ลองศึกษาดูและไปปรับใช้กับลูกนะคะ http://www.cf.mahidol.ac.th/floortime/ บทความนี้ ยัง"ขลัง" สำหรับแม่ก้อยเสมอ เด็กพิเศษ พ่อแม่ "พิเศษ" กว่า เรื่อง โดย ว.วชิรเมธี เด็กพิเศษหรือเด็กออทิสติกนั้น ต้องการความสามารถพิเศษของผู้เป็นแม่และพ่ออย่างมหาศาล และไม่ใช่แค่ความสามารถทางกายในการกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดูเท่านั้น หากแต่เป็นความสามารถทางใจในการให้ความรักแก่เขาอย่างเต็มเปี่ยมต่างหาก ความรัก ความผูกพัน ความเอาใจใส่ต่อเขา ล้วนเป็นพลังพิเศษที่พ่อแม่ต้องมอบให้แก่เด็กพิเศษมากกว่าเด็กทั่วๆ ไป ดังนั้น หากลูกของคุณเป็นเด็กพิเศษ คุณก็ควรตั้งหลักมั่นในใจไว้เลยว่า "ถ้าลูกเป็นเด็กพิเศษ ก็ต้องเจอกับพ่อแม่ที่พิเศษกว่า" หมายความว่า เราผู้เป็นพ่อและแม่ต้องรักเขาเป็นพิเศษ ดูแลเขาเป็นพิเศษ อดทนกับเขาได้มากกว่าเป็นพิเศษ ความรักและการดูแลลูกๆ นั้นเป็นโอสถวิเศษยิ่งกว่าโอสถบรรดามีในโลก ลองคิดถึงคนที่มีความพร้อมทุกอย่างอยากมีลูก แต่ทำอย่างไรก็ไม่มี หรือคนที่มีลูก แต่ลูกเป็นคนเลวทรามต่ำช้า นำแต่ความเจ็บช้ำมาให้พ่อแม่ สอนไม่ได้ ว่าไม่ฟัง ด้อยการศึกษา เป็นทาสยาเสพติด และคนที่มีลูก แต่ลูกมาตายจากไปเสียแต่ยังเล็ก โดยยังไม่ได้ทำอะไรดีงามให้พ่อกับแม่เลย เขาเหล่านั้นทุกข์มหาศาล เพราะลูก แต่คุณมีลูกสองคน คนหนึ่งเป็นเด็กปกตินี่ นับเป็นโชคอย่างหนึ่งแล้ว และลูกอีกคนเป็นเด็กพิเศษ นี่ก็นับเป็นโชคอีก เพราะอย่างน้อยคุณได้ใช้ศักยภาพของความเป็นพ่อเป็นแม่อย่างคุ้มค่าที่สุด ขอให้มองว่า งานเลี้ยงลูกนั้นเป็นงาน "บำเพ็ญบารมี" อย่างหนึ่ง คุณต้องบำเพ็ญ ปัญญาบารมี คุณต้องบำเพ็ญ ขันติบารมี (ความอดทน) คุณต้องบำเพ็ญ จาคะบารมี (การเสียสละ) คุณต้องบำเพ็ญ อุเบกขาบารมี (วางใจเป็นกลาง) คุณต้องบำเพ็ญ เมตตาบารมี ยิ่งได้บำเพ็ญบารมี คุณก็ยิ่งมีความดีงามในชีวิตเพิ่มขึ้น จงระลึกไว้ว่า พ่อแม่คือพระโพธิสัตว์ เพื่อที่จะหาวิธี "โปรด" ลูกของเรา ให้เป็นคนดีเท่าที่ศักยภาพของเขาจะพึงมีพึงเป็นให้ได้อย่างเต็มขีดความสามารถ ขอให้มองดูเจ้าหนูน้อยของคุณด้วยสายตาแห่งเมตตาและไมตรี เลี้ยงดูเขาด้วยความเต็มอกเต็มใจ เพราะในระหว่างที่คุณพยายามดูแลเขาอย่างดีที่สุดนี้ มันคือโอกาสดีที่คุณจะได้ถือโอกาสฝึกปฏิบัติธรรมไปด้วยในตัว ขอให้ถือว่าระหว่างที่ป้อนน้ำ ป้อนข้าว ระหว่างที่ฝึกหัดพัฒนาลูก นั่นคือห้วงเวลาที่คุณได้ป้อนคุณงามความดี คือความเมตตา ความอดทน ความเสียสละ และปัญญาให้กับตัวเองไปพร้อมกัน ถือเป็นช่วงที่ได้พัฒนาศักยภาพแห่งความเป็นบุพพการีของตัวเองด้วย งานเลี้ยงลูกของมารดาบิดานั้นสำคัญกว่างานปั้นพระของศิลปิน จงเลี้ยงดูเขาอย่างประณีตบรรจงอย่างสุดฝีมือ และเมื่อสุดฝีมือของพ่อแม่แล้ว วันหนึ่งเขาก็จะมีวิถีทางของตนเอง ขอให้เชื่อมั่นว่า หากเขาเป็นเด็กพิเศษ คุณก็คือพ่อแม่ที่พิเศษยิ่งกว่า และหากเขาเป็นพญามาร คุณก็คือพระโพธิสัตว์ เลี้ยงลูกไป บำเพ็ญบารมีไป กำไร เห็นๆ ป.ล. โทมัส อัลวา เอดิสัน อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ ก็เคยเป็นเด็กพิเศษ ชีวิตของสองคนนี้พิเศษสุดๆ ป่วนพ่อแม่และครูสุดๆ เช่นกัน แต่พอผ่านคืนวันเหล่านั้นมาได้ เขากลับกลายเป็นบุคคลสำคัญของโลก จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 16:45:45

ความคิดเห็นที่ 52 อ่านจบแล้วนะครับ ช่วงนี่ผมก็มีเรื่องไม่เว้นแต่ละวันเลย กำลังเครียดอยู่ ไม่รู้จะแก้อย่างไรดี ล่าสุด(วันนี้เอง) ผมต้องมาสอบซ่อมวิชาเกี่ยวกับคณิตศาสตร์ โชคดีที่ครูเค้ายังไม่ให้ติดF เพราะรู้เรื่องของผมแล้ว เซ็งตรงที่น้องสาวผมชวนไปกินชาบูชิ แล้วผมไปไม่ได้นั่งงมกับโจทย์ที่เขียนไม่ได้เลยสักบรรทัด สุดท้ายส่งครูที่ทำไป 10ข้อ จาก 40ข้อ นี่ขนาดว่าเปิดดูหนังสือได้ อะไรได้แล้ว ถามครูคนอื่นก็ได้  ยังทำไม่ได้เลย และผมต้องโกหกคนที่อยู่ด้วยอีก ซึ่งก็ไม่อยากทำ และครูยังจะนัดมาเรื่อยๆอีก เหนื่องจังเลย เอาเป็นว่าผมก็มีปัญหาในแบบของผม ส่วนน้องนนท์ก็มีปัญหาในแบบน้องนนท์ เราคนละstory กันนะครับ   จากคุณ : น้องเชาว์ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 17:00:57

ความคิดเห็นที่ 53 น้องเชาว์ครับ..ไม่ว่าจะสอบได้หรือไม่ได้ ขอให้มีความภูมิใจในตัวเอง สำหรับแม่ก้อย ถ้าลูกคิดได้แบบนี้ เขียนได้แบบน้องเชาว์ แม่ก้อยว่า แค่นี้แม่ก้อยก็พอใจแล้วนะคะ :) สำหรับเพื่อนๆที่แวะมาในกระทู้นี้ ขอกำลังให้"น้องเชาว์" ซักคนละนิดละหน่อยนะคะ อาจจะกด "ถูกใจ" ให้น้องเชาว์ ที่ความเห็น 52 ข้างต้น หรือ ข้อความให้กำลังใจ ขอให้น้องเชาว์มีแรง"ฮึด" สู้กับข้อจำกัดของตัวเอง และได้เป็น"คุณครู" อย่างที่หวังไว้ แม่ก้อยเอาใจช่วยค่ะ สู้ต่อไปทาเคชิ ไม่มีอะไรในโลกนี้ ที่เป็นไปไม่ได้ ตราบเท่าที่เรามีความพยายามมากพอ แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 17:22:35 จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 17:09:06

ความคิดเห็นที่ 54 ได้อ่าน update เรื่องของคุณนนท์ของแม่ก้อยแล้วยิ้มตาม  พร้อมๆ กับอยากเห็นวันที่คุณนนท์เรียนจบ พร้อมที่จะเผชิญโลกกว้างด้วยตัวเองอย่างมั่นคง.... อีกไม่กี่ปีแล้ว...ถ้าถึงวันนั้น แม่ก้อยอย่าลืมมาเล่าให้ฟังนะคะ แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 17:17:00 จากคุณ : mymam เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 17:15:26

ความคิดเห็นที่ 55 5555  เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ  ดิฉันส่งลูก ไปต่างประเทศตอนเขาอายุ 12 กับ 15  นอนร้องไห้ทุกคืนคิดถึงลูก 2 คนตายาย กินไม่ได้นอนไม่หลับ ลาลงานสภาพเหมือนคนอกหัก ไปสถานที่ที่เคยไปก็ไม่อยากไปเพราะเคยไปกันทีละ4คน เหงามากๆ เป็นการตัดสินใจโหดมมากๆ เพราะลูกอยู่ที่นี่ลูกคนโต เราไม่ชอบสังคมโรงเรียทำให้เขาออกนอกทาง  เลยตัดใจส่งไป เเต่คนเล็กที่12 ที่ให้ไป เพราะกลัวเสียโอกาสไม่เท่าพี่ชาย เด็กทั้ง 2 คน ไม่เคยทำอะไรเองเลย ทั้งนั้น มีคนใช้ทำให้ตลอด(แม่ผิดเอง)  เป็นเรื่องหนักหนามากสำหรับ เขา เมื่อต้องปรับตัว กับสังคมใหม่หมด ที่มีแต่คนต่างชาติในต่างแดน ใช้เวลา เกือบปีค่ะ กว่าจะชินกฎระเบียบในหอพัก  การดูเเลความสะอดาเดี๋ยวนี้ยังโดนครูบ่นอยู่ การจัดการหนังสือ ตรางสอนก็ไม่ไหวค่ะสำหรับคนเล็กครูบ่นเยอะมากไม่รับผิดชอบเลย อาการเเบบนี้ใช้เวลาเป็นปีค่ะกว่าจะดีขึ้น ผ่านมา2ปีจะ3ปีเเล้วค่ะ  เริ่มชินกับการที่ลูกไปๆมาเเล้ว  ปีเเรก ตัดใจไม่ไปดูเลยปล่อยให้เขาบินกันไปเองเลย  อยู่ด้วยตัวเอง ให้ได้ค่ะ เรื่องค่าโทรเหมือนกันค่ะ เจอเหมือนกันเรื่องค่า app Iphone  เเต่ของดิฉันจะมีการเตือนทุกครั้งที่มีการใช้เงินซื้อมาทางsms เรื่องค่าขนม +ค่าบัตรโทร ใช้หมดคือหมด ไม่มีให้เพิ่ม อดได้ค่ะ โรงเรียนมีให้ทาน  3 มื้อ  ถ้าใช้หมดเองก็อด ค่ะ ลูก เจอมาเเล้ว อดไปนานเลย ตอนปีเเรก ตอนนี้เลยวางแผนดีขึ้น เรื่องโทรหาเเม่พ่อ  ลูกชายโทรบ่อยมากครึ่งปี ทุกวันเเทบจะ ทุก ครึ่งชมเลยล่ะคะ ตอนครั้งเเรกที่ไปอยู่   6เดือนหลังจากนั้นจะติดต่อเขายากมากกกกกก เริ่มสนุกเริ่มขี้เกียจคุยกับพ่อเเม่กันเเล้ว เลยต้องตั้งกฎว่าต้องคุยกันอย่สงน้อยอาทิตย์ละครั้ง  ไม่งั้นจะโทรก็ต่อเมื่อเพิ่งกลับไปอีกครั้งตอนอาทิตย์เเรก เท่าน้นค่ะ ตอนนี้เริ่มเข้าที่เข้าทางหมดเเล้วค่ะ เเต่ก็คิดถึงอยู่ดีค่ะ จากคุณ : doong เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 17:34:09

ความคิดเห็นที่ 56 เรามีหลานเป็นเด็กพิเศษเหมือนกันค่ะ ตามอ่านเรื่องของน้องนนท์มาตั้งแต่สมัยที่เราพยายามศึกษาค้นคว้าข้อมูลทุกอย่างเกี่ยวกับเด็กพิเศษแบบหลานเรา สิ่งที่เรารับรู้ได้ก็คือ หลานเราโชคดีกว่าน้องนนท์ เพราะดูเหมือนจะเป็นน้อยกว่า แต่ที่โชคร้ายยิ่งกว่าคือ หลานเราไม่มีพ่อแม่ทุ่มเทใส่ใจแบบแม่ก้อย และตอนนี้พ่อแม่น้องก็ถอดใจส่งไปเลี้ยงตจว เรียบร้อยแล้ว เราเป็นแค่อา ทำได้แค่เฝ้ามองตาปริบๆ และยิ่งได้มีโอกาสอ่านกระทู้ของแม่ก้อยอีกครั้ง ก็ยิ่งคิดถึงหลานเรา ยิ่งประโยคท้ายๆ ที่แม่ก้อยเอ่ยถึงความวิตกกังวลต่อน้องนนท์ในวันข้างหน้าถ้าต้องเผชิญชีวิตบนโลกใบนี้คนเดียว ยิ่งทำให้เราฉุกคิดถึงอนาคตหลานขึ้นมาบ้าง อดห่วงไม่ได้จริงๆ ค่ะ ขอบคุณนะคะ ที่เขียนกระทู้ดีๆ ให้อ่าน น้องนนท์น่ารักมากๆค่ะ จากคุณ : Peipeithered (peipeithered) เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 17:39:50

ความคิดเห็นที่ 57 ขอบคุณค่ะ ที่นำเรื่องราวดีๆมาเล่าให้ฟัง ชื่นชมคุณพ่อคุณแม่มากที่เข้าใจลูกและดูแลลูกได้ดีขนาดนี้ กลับมาย้อนดูตัวเอง ความอดทนยังไม่ได้ครึ่งของแม่ก้อยเลยค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ มีกำลังใจในการเลี้ยงลูกได้เยอะเลยค่ะ จากคุณ : Always & Forever เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 18:13:41

ความคิดเห็นที่ 58 เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ ชอบอ่านเรื่องน้อง  แอบอิจฉาที่น้องภาษาดีมากต่างกะจอยนะ ไม่ได้เรื่อง55555 จากคุณ : joyleeko เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 18:36:46

ความคิดเห็นที่ 59 ขอบคุณทุกแรงเชียร์อีกครั้งนะคะ สองกระทู้นี้ทำเอางานการไม่ได้ทำอยู่หลายวัน :) ถ้ากระทู้นี้มีประโยชน์อยู่บ้าง แม่ก้อยก็ดีใจมากที่สุดจริงๆค่ะ พบกันใหม่ โอกาสหน้านะคะ แล้วแม่ก้อยจะกลับมาโม้ให้ฟังใหม่ แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 22:06:59 แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 22:04:44 จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 19:08:17

ความคิดเห็นที่ 60 แค่อยากบอกว่า เป็นแฟนคลับแม่ก้อยและน้องนนท์มานานมากแล้วค่ะ ตอนแรกอ่านเอาความรู้ และเอามัน เพราะแม่ก้อยเขียนสนุกจริงๆ ตอนนี้กลับไปอ่านใหม่แบบตั้งใจกว่าเดิม เพราะเป็นแม่คนแล้ว อินค่ะอิน อ่านเรื่องแม่ก้อยแล้ว อยากกลับไปกอดตัวเล็กเลย อ้อ แล้วน้องนนท์ก็โตมาหล่อมากเลยค่ะ จากหนุ่มน่ารัก เป็นหนุ่มหล่อแล้ว จากคุณ : HoneyBugs เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 19:31:56

ความคิดเห็นที่ 61 ถ้ากระทำผิด จะต้องมีบทลงโทษ เพื่อให้ทราบว่า สิ่งนั้นผิด จะได้ไม่กระทำอีก สามีดิฉันจะดุดิฉันอยู่บ่อยๆ เมื่อลูกทำผิด และปล่อยให้ลอยนวล หรือไม่ลงโทษอย่างจริงจัง เพราะไม่งั้น ลูกก็จะไม่ทราบว่า สิ่งไหนเป็นสิ่งที่ถูกหรือสิ่งที่ผิด ถ้าคุณครูใหญ่ลงโทษแล้ว แล้วเด็กมีความเข้าใจ น่าจะส่งผลดีกับน้องนนท์นะคะ และจะได้ไม่ต้องกังวลกับในอนาคตอีก ถ้าไม่ลงโทษอย่างจริงจัง กลัวว่าเด็กจะคิดว่าไม่ผิด และจะทำอีกเรื่อยๆค่ะ เรื่องจะเข้าหน้าติดหรือไม่ และต้องอยู่กันอีกนาน คิดว่าไม่น่ามีปัญหาค่ะ เพราะคิดว่าวัฒนธรรมฝรั่งไม่ซับซ้อนเหมือนคนไทย ผิดก็คือยอมรับผิด จากนั้นก็เริ่มต้นใหม่ค่ะ ขอเอาใจช่วยน้องนนท์ อีกแรงนะคะ จากคุณ : lovefamily เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 19:35:41

ความคิดเห็นที่ 62 เข้ามาติดตามตลอดเลยครับช่วงนี้ สงสัยหลงรักน้องนนท์เข้าแล้ว  ผมว่าแม่ก้อยน่าจะให้นนท์ชวนรูมเมทมาเที่ยวเมืองไทยด้วยก็ดีนะครับ แม่ก้อยจะได้รู้จักรูมเมทน้องนนท์มากขึ้น อาจได้พูดได้คุยกันมากขึ้น ผมว่าน่าจะดีนะครับ แล้วอีกอย่างแม่ก้อยน่าจะทำความรู้จักกับผู้ปกครองรูมเมทน้องนนท์ด้วย เพื่ออนาคตข้างหน้าที่น้องนนท์จะอยู่กับเพื่อนรูมเมทคนนี้ครับ จากคุณ : baokalasin เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 19:40:46

ความคิดเห็นที่ 63 baokalasin - ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ คงต้องให้โตกว่านี้อีกหน่อยถึงจะชวนมาได้ค่ะ ยังเด็กไปหน่อย รับผิดชอบลูกเขาไม่ไหว 5555 อีกอย่างผู้ปกครองเืพื่อนร่วมห้องก็อยู่ำไกลมากด้วย ยังไม่มีโอกาสได้ทำความรู้จัก เพราะเขาให้ลูกบินมาโรงเรียนเองเลย ขอบคุณที่ติดตามเรื่องของลูกนะคะ :) จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 19:46:09

ความคิดเห็นที่ 64 เราเป็นเด็กปกติ  ภาษาอังกฤษยังไม่ได้เรื่องเลยอ่ะ จากคุณ : I AM มืดตึ๊บ เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 19:57:21

ความคิดเห็นที่ 65 แม่ก้อยเลี้ยงลูกดีมากๆเลยค่ะ จากคุณ : tsundere เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 19:59:03

ความคิดเห็นที่ 66 ตื่นเต้นมากค่ะแม่ก้อย เพิ่งเคยอ่านครั้งแรก เป็นประโยชน์มาก น้องนนท์เก่งมาก แม่ก้อยกับคุณพ่ออดทนมาก นัับถือด้วยใจจริงค่ะ เพิ่มเติมค่ะ อยากอ่านฉบับเต็มตั้งแต่ต้น แต่ตามสะดวกแม่ก้อยนะคะ รอไฟล์PDFได้ค่ะ วันนี้ขอปริ้นท์ที่มีไปให้คุณแฟนอ่านก่อนนะคะ แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 20:22:12 จากคุณ : pinkable เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 20:18:43

ความคิดเห็นที่ 67 ขอบคุณค่ะแม่ก้อยสำหรับความรู้ดี ๆ มากมาย ทำให้เรามีกำลังใจขึ้นเยอะ สำหรับเราตอนนี้เป็นพ่อแม่เด็กพิเศษ "มือใหม่" จริง ๆ เราพึ่งเริ่มฝึกจริงจังกับน้องไม่ถึง 3 เดือน บอกตรง ๆ ว่าทำใจลำบาก นอนร้องไห้ทุกคืนเลย อ่านบทความของแม่ก้อยแล้วเริ่มตั้งสติได้ แต่ยังหาทางออกไม่เจอ เริ่มฝึกตามคุณหมอแนะนำซึ่งบางอย่างได้ผลและบางอย่างไม่ได้ผล  น้องยังไม่พูด ได้แต่หวีดเสียงดัง เวลาอยากได้นมหรือขนมเค้าก็ไม่ยอมพูด เราพยายามเอานมมาที่ปากพูดให้ลูกพูดตามช้า ๆ ผลว่ายกมือไหว้ แต่ไม่พูด พอเราตื้อนาน ๆ เข้าน้องหวีดแล้วแย่งถ้าไม่ได้ลงไปนอนที่พื้นเลย ขอคำแนะนำเบื้องต้นหน่อยนะค่ะ ระหว่างรอหนังสือ หากไม่เป็นการรบกวนแม่ก้อยจนเกินไปเราเบอร์ได้ไหมค่ะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ จากคุณ : แม่น้องคุณ (วิปปิ้งครีม) เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 21:41:07

ความคิดเห็นที่ 68 แม่น้องคุณ (วิปปิ้งครีม) แม่ก้อยแนะนำให้หาเวลาอ่านกระู่ทู้ "ออทิสติก"ของลูกให้จบก่อน จากนั้น อยู่หน้ากระจก แล้วหายใจลึกๆ แล้วบอกกับตัวเองว่า "สู้โว๊ย" 5555 คำแนะนำเบื้องต้น คือ พยายามทำตัวเองให้เข้าไปในโลกของลูกให้ได้ก่อน แล้วค่อยพาลูกออกมา อธิบายง่ายๆคือ ถ้าลูกไม่เข้าใจที่เราพูด งั้นเราไปทำความเข้าใจกับโลกของลูกดีกว่า หาก่อนค่ะ ว่า อะไรที่ลูกชอบทำ ถึงมันจะเป็นเรื่องที่ไม่ดีก็ตาม แล้วลองทำตามลูก สร้างสรรให้มันกลายเป็นเรื่องสนุก ลูกจะเริ่มงงว่าแม่มาแบบไหนนี่ การสบตา มองตาจะมาอัตโนมัติ แล้วมันจะ"เชื่อม"เรากับลูกเข้าด้วยกัน ลองศึกษา Floortime แล้วหาเวลาไปฟังสัมนาที่มหิดล จะได้ไอเดียดีๆในการ"เชื่อม"ลูกกับเราเข้าด้วยกัน ปัญหาข้างต้นของแม่น้องคุณเป็นปัญหา "ยอดฮิต" เป็นบททดสอบภาคบังคับสำหรับมือใหม่ค่ะ มีตัวอย่างที่นี่ค่ะ ทำหุ่นยนต์ให้เป็นคน (1) http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sensitivejourney&month=04-2006&date=26&group=1&gblog=13 ทำหุ่นยนต์ให้เป็นคน (2) http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sensitivejourney&month=04-2006&date=27&group=1&gblog=1 สอนลูกยังไงดี (1) http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sensitivejourney&month=12-2008&date=19&group=1&gblog=20 สอนลูกยังไงดี (2) http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sensitivejourney&month=12-2008&date=19&group=1&gblog=21 เอาใจช่วยนะคะ แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 22:01:57 จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 21:52:23

ความคิดเห็นที่ 69 ขอบคุณค่ะแม่น้องก้อย กำลังจะสมัครไปฟัง  24 พ.ย.55น่ะค่ะ ตอนนี้ พ่อเขาก็พาไปขี่จักรยานแทบทุกวันเลยน่ะค่ะ ลูกขี่ พ่อวิ่งตามไปด้วย เริ่มมีการสบตากันมากขึ้นแล้ว เพราะลูกชายชอบขี่จักรยานมากเลย ขี่ได้เก่งมาก ที่แคบๆ ในบ้านไปได้หมดทุกทาง ไปไม่ได้ลงจูงเองเลย พร้อมสู้ค่ะ.... จากคุณ : แม่น้องคุณ (วิปปิ้งครีม) เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 22:07:06

ความคิดเห็นที่ 70 ตอบแม่น้องคุณก่อนไป.. ถ้าชอบขี่จักรยาน กำหนดวิธีการเล่นกันเลยค่ะ อย่าเพียงแค่ขี่แล้ววิ่งตามเฉยๆ เหนื่อยนะคะนั่้น 555 เช่น ขี่หลบเครื่องกีดขวางแล้่วเอาลูกบอลไปใส่ตะกร้า ใส่ให้ครบ 10 ลูก แล้วไชโยกัน 1 ที เอาลังติดล้อพ่วงไปหลังจักรยาน ขี่พาน้องตุ๊กตาไปส่งให้พ่อ แล้วรับหนังสือมาส่งให้แม่ พูดง่ายๆ คือ ทำให้มันมีจุดมุ่งหมาย แล้วเล่นให้สนุกเวอร์เข้าไว้ แล้วก็แกล้งเปลี่ยนกติกาไม่ให้มันซ้ำซาก แต่ไม่บอกล่วงหน้า ลูกจะได้สงสัย หันมามองหน้าตั้งคำถาม แบบนี้ล่ะคะ เิริ่ม"เชื่อม"กันแล้ว ถ้ามีตัวละครเพิ่มยิ่งดี เช่น แม่ก็ขี่ด้วย เริ่มขี่ด้วยกัน ขี่พร้อมกัน ลูกไปก่อนแม่ตาม หรือ แม่ก่อน แล้วลูกตาม ขี่แข่งกัน พอลูกรู้สึกว่า อยู่กับพ่อแม่นี่สนุกนะ ทีนี้แหละ ถึงเวลาของเราแล้ว จะสอนอะไรก็แทรกเข้าไประหว่างเล่น มันก็จะสนุก และ dynamic ไม่ใช่การบังคับให้ทำอีกต่อไป แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 55 01:36:20 จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 22:13:27

ความคิดเห็นที่ 71 ยังตามอ่านอยู่ค่ะ จากคุณ : อิมาอิซัง เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 23:58:20

ความคิดเห็นที่ 72 อ่านจดหมายของคุณปลาในคห.36แล้ว ทำเอาเราน้ำตาร่วงเลยค่ะ ให้กำลังใจทุกๆคนเลยค่ะ ทุกคนจริงๆ จากคุณ : aya BGIRL เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 23:58:50

ความคิดเห็นที่ 73 ตามมาอ่านค่ะ love love จากคุณ : เพิ่งมา เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 55 00:54:40

ความคิดเห็นที่ 74 ดีค่ะที่จะให่น้องนนท์ได้ไปอยู่กับคุณปลา จะได้เป็นการเปลี่ยนแปลงสภาพแวดล้อม เปลี่ยนรูปแบบการใช้ชีวิต (นับถือน้ำใจคุณปลาด้วยอีกคน) ในความคิดของเรา แค่ทำอะไรแตกต่างไปจากเดิมๆบ้าง แค่นั้นก็ทำให้เราได้ประสบการณ์เพิ่มในชีวิตแล้ว เพราะเมื่อมีการเปลี่ยน องศาเปลี่ยน มุมมองเปลี่ยน ซึ่งสิ่งต่างๆเหล่านี้ จะสะสมเป็นวัคซีนให้กับชีวิตได้ เพราะหากมีปัญหาเข้ามาในชีวิต คนที่สามารถเก็บเกี่ยวประสบการณ์ต่างๆ ไว้กับตัวได้มากกว่า ก็จะเห็นช่องทางในการแก้ปัญหาได้มากกว่า หรือจะใช้ประสบการณ์นั้นสร้างโอกาสให้กับชีวิตของเราเองก็ได้เช่นกัน จากคุณ : นางมารร้ายในสายหมอก เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 55 01:09:27

ความคิดเห็นที่ 75 อ่านแล้วรู้สึกว่าน้องนนท์โชคดีมากๆที่มีพ่อแม่ที่รักและทุ่มเทให้ได้ขนาดนี้  เป็นกระทู้ที่เต็มไปด้วยความรักจริงๆ  บางตอนซึ้งแต่บางตอนแอบขำนิดนึงนะคะ  เป็นครอบครัวที่น่ารักมากจริงๆ จากคุณ : bussayayee เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 55 08:44:46

ความคิดเห็นที่ 76 เป็นกำลังใจให้นะคะ อ่านจดหมายของแม่ปลาแล้วน้ำตาคลอเลย ยิ่งซึ้งตรงบทความของท่านว.อีก สุดยอดกันจริง ๆ เลยค่ะ จากคุณ : nowan เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 55 09:31:10

ความคิดเห็นที่ 77 อ่านแล้วซึ้งมากเลยค่ะ ไปเจอกระทู้แม่ก้อยอีกกระทู้นึงที่เล่าเรื่องตั้งแต่น้องนนท์เด็ก ยังไงก็เอาใจช่วยนะคะ แม่ก้อยเก่งมากๆเลย จากคุณ : sukidayo เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 55 10:04:53

ความคิดเห็นที่ 78 นับถือหัวใจนักสู้ทั้งแม่ก้อยและพ่อ วี สุดยอดเลยค่ะ จากคุณ : nong2215 เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 55 11:16:32

ความคิดเห็นที่ 79 เพิ่งเข้ามาอ่านเพราะเป็นกระทู้แนะนำ ยังตามไปอ่านในบล๊อกไม่จบคะ ขอลงชื่อชิงโชคหนังสือด้วยนะคะ แม่ก้อยเขียนได้น่าติดตามและอ่านไม่เบื่อเลย ถ้าไม่ได้หนังสือแล้วทำเป็น PDF แล้วแจ้งที่ให้โหลดด้วยนะคะ ขอถามอีกนิดคะ ไม่ค่อยมีความรู้เรื่องเด็กออทิสติกอย่างลึกซึ้ง เห็นที่ ม. เกษตรมีเปิดรับเด็กออทิสติกเรียนร่วมกับเด็กปกติด้วยใช่มั้ยคะ จากคุณ : lookme เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 55 11:27:24

ความคิดเห็นที่ 80 น้องนนท์โชคดีที่เกิดมาในครอบครัวแม่ก้อยค่ะ ^^ จากคุณ : บัตรผ่าน เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 55 12:02:48 A:1.4.197.210 X: TicketID:270464

ความคิดเห็นที่ 81 ขอบคุณสำหรับข้อมูลดีๆ ที่แม่ก้อย เอามาแชร์ให้ทุกคนได้อ่าน น้องนนท์เป็นเด็กที่โชคดีคะที่มีพ่อกับแม่ที่รักน้องนนท์มาก... ถึงน้องจะเป็นเด็กพิเศษ แต่ก็เป็นเด็กพิเศษที่น่ารักที่สุดค่ะ.... จากคุณ : Ben10ryu เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 55 13:02:10

ความคิดเห็นที่ 82 คิดถึง แม่ก้อย จังค่ะ คนนี้เป็นคุณครุในการ เลี้ยง เด็กพิเศษของเรา เลยนะคเนี่ย อิอิ จากคุณ : แอนมนพั๊นซ์ เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 55 13:46:17

ความคิดเห็นที่ 83 เพิ่งเข้ามาอ่านกระทู้ แม่ก้อย  ไม่มีใครเป็นเด็กพิเศษ  แต่อ่านสนุกได้ความรู้  เห็นความรัก ความทุ่มเท  ที่น้องนนท์ได้รับจากคนรอบข้างแล้วรู้สึกดีมากๆ กำลังเศร้ากับเด็กที่ถูกทิ้ง  บ้างก็ทิ้งให้โตขึ้นมาเป็นเด็กในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า  เมื่อคืนวันอาทิตย์ดูตลาดสดสนามเป้า  ในรายการมีน้องเก่ง เป็นเด็กพิเศษ  ที่ได้รับการดูแลจากครูเจ  น่ารักมากเชียวค่ะ  แต่น้องเก่ง อายุ 16 ปี และเป็นเด็กชาย ดูแล้วยังชื่นชมกับคนรอบข้างของน้อง  วันนี้โชคดี อ่านเรื่องน้องนนท์  เห็นใจส่งกำลังใจให้คุณแม่ก้อย คุณพ่อวี น้องนนท์ด้วยค่ะ  หวังว่าคงได้อ่านเรื่องสนุกๆอีกนะคะ อยากให้คุณพิมพ์หนังสือที่ว่าจะแจก  ขายดีกว่าไหมคะคนที่อยากได้จะได้มีโอกาสไงคะ สวัสดี วันหลังคุยให้ฟังอีกนะคะ. จากคุณ : ช่างกล้า (ช่างกล้า) เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 55 14:54:16

ความคิดเห็นที่ 84 อ่านกระทู้แม่ก้อยแล้วได้แต่อมยิ้มด้วยความสุขใจ พออ่านถึงแม่ปลา น้ำตาแตกซะงั้น ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวดี ๆ ทำให้เรารู้ว่า โลกนี้ยังสวยงามอยู่เสมอ จากคุณ : Ninie เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 55 16:02:16

ความคิดเห็นที่ 85 เก่งทั้งคุณพ่อ คุณแม่ก้อย แล้วก็น้องนนท์คะ ไม่ว่าจะเจออุปสรรคใดๆ ขอให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีคะ ^^ จากคุณ : จุกแสบเหลือง เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 55 16:40:43

ความคิดเห็นที่ 86 ขอบคุณนะคะ แม่ก้อยที่มาแชร์เรื่องนี้ให้ฟัง (กำลังกลุ้มใจหรือออกจิตตกกับเรื่องนี้เหมือนกัน) พูดไปคนอื่นก็ไม่เข้าใจหาว่าเราคิดมาก แต่คนเป็นแม่ไงก็ต้องเป็นห่วงลูกเสมอ จากคุณ : namethree เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 55 17:50:12

ความคิดเห็นที่ 87 App พวกนี้สามารถขอ refund คืนเงินได้นะคะ ลองหาข้อมูลดู จากคุณ : ฟ้าคำราม เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 55 21:25:14

ความคิดเห็นที่ 88 เพิ่งเข้ามาอ่าน ได้รับความรู้มากมายขอบคุณมากเลยคะ เเต่ขอชื่นชมคุณพ่อคุณเเม่มากๆ น้องนนท์เป็นเด็กที่เกิดมาโชคดีมากเลยที่มีคุณพ่อคุณเเม่ที่ทุ่มเทมากเช่นนี้ ดิฉันเชื่อเค้าจะสามารถดำเนินชีวิตได้ด้วยตัวเองเเน่นอนเมื่อเค้าโตขึ้น. จากคุณ : mytechy เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 55 08:35:49

ความคิดเห็นที่ 89 เข้ามาอ่าน ตั้งแต่เมื่อวาน .. ขอกอด ทีนึงเลยค่ะ ขอแบ่งความอดทน และ ความพยายาม จากแม่ก้อย มาบ้างนะคะ อีกมุมของคนเป็นเป็นแม่ ที่มีลูกเป็นเด็กพิเศษ รู้เลยว่า ปัญหาที่เราเจอ  มันจิ๊บๆๆ มากเลยค่ะ ปล. ขอขอบคุณเพลง "ให้มันเป็นไป" นะค่ะ - ฟังแล้ว หายใจทั่วท้องขึ้นเยอะเลยค่ะ จากคุณ : trn (ธีอาร์เอ็น) เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 55 10:14:24

ความคิดเห็นที่ 90 เพิ่งมาอ่านเรื่องราวค่ะ  คาดว่าตอนที่แม่ก้อยเริ่มเขียนกระทู้แรกๆ ตอนนั้นหนูคงยังเป็นเด็กหญิงกระโดดยางอยู่ 55+ ในความคิดหนู หนูว่า น้องนนท์(และอีกหลายๆคนที่เราเรียกเค้าว่าเด็กพิเศษ)ก็เป็นเด็กปกติ จริงๆนะคะ เค้าก็ยังเรียน มีเพื่อนและรับผิดชอบได้ ไม่ต่างจากคนปกติเลย เพียงแต่สังคมไทย ส่วนมาก ปฏิเสธไม่ยอมให้เค้าเหล่านั้นเป็นเด็กปกติซะงั้น พ่อแม่ของเด็กหลายๆคนที่เป็นแบบนี้ พอรู้ว่าลูกต่างจากคนอื่น ก็เริ่มถอดใจ ปล่อยปละละเลยบ้าง หรือไม่ให้การสนับสนุนบ้าง เลยเป็นการปิดกั้นโอกาสเด็ก  ทั้งๆที่ความจริงๆแล้ว เด็กๆเหล่านี้ อาจจะมีด้านใดด้านนึงที่โดดเด่นมากๆ เข้าขั้นอัจฉริยะได้  แต่พอโดนปิดกั้นจากสังคม ก็เลยอดแสดงความสามารถซะงั้น  ไม่เข้าใจเหมือนกัน -^-' พอเห็นมาเห็นกระทู้นี่ เลยขอชื่นชม ทั้งครอบครัวเลยค่ะ การส่งน้องไปอยู่ต่างประเทศก็ดีนะคะ เค้าจะได้พัฒนาตัวเองขึ้นไปอีกขั้นนึง บางที ถ้าแม่ก้อยคิดว่าเมืองไทยอยู่ยากไป ให้น้องได้เรียนจบจากที่นั่นเลย และหางานทำที่เมืองนอกได้เลยค่ะ เพราะเชื่อว่าความสามารถของน้อง เมื่อถึงเวลานั้น ต้องมีหลายๆองค์กรที่พร้อมอ้าแขนต้อนรับค่ะ จากคุณ : pat_ok เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 55 12:28:37

ความคิดเห็นที่ 91 ตอนนี้เรากำลังมีปัญหากับชีวิต ท้อมาก แต่ช่วงนี้ก็เข้มแข็งขึ้นจากก่อนหน้านี้แล้วที่จมอยู่แต่กับกองน้ำตา แต่ก็ยังอ่อนแออยู่ มาอ่านเรื่องของแม่ก้อยเป็นกำลังใจให้เราอีกทางนึงเลยค่ะ ขอบคุณที่คุณก้อยมาแบ่งปันเรื่องราวนะคะ ทำให้เรารู้สึกเข้มแข็งขึ้นอีกนิดได้น่ะค่ะ ^^ จากคุณ : พังพอนน้อย เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 55 13:05:09

ความคิดเห็นที่ 92 ขอบคุณคะที่มีเรื่องเล่าดีๆ สู่กันฟัง แม่ก้อยเก่งมากเลยค่ะ จากคุณ : แม่น้องทาน เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 55 14:43:47

ความคิดเห็นที่ 93 ขอสารภาพ ไม่เคยมีความคิดจะส่งลูกไปไกลตัวเลย ด้วยว่าเป็นห่วง ลูกแอน เป็น ประเภทจิตใจบอบบางมาก แยกแยะ ไม่ได้เลย 9ขวบกว่าๆ แล้ว  ยังร้องไห้ ตอนดูหนังสตาร์วอ ตอนอนาคินจะเปลี่ยนไปเลือกด้านมืด ได้ด้วย (มันเศร้าตรงไหน??) แต่บางทีนกน้อยก็ต้องหัดบิน เป็นกำลังใจ ทั้งคุณพ่อ คุณแม่ และน้องนนท์ สุดหล่อนะคะ จากคุณ : แอนมนพั๊นซ์ เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 55 16:45:26

ความคิดเห็นที่ 94 สวัสดีค่ะแม่ก้อย เราก็เป็นอีกคนที่ลูกถูกวินิจฉัยว่าเป้นออทิสติกค่ะ ตอนนี้ตุณหมอที่โรงพยาบาลรามคำแหง ดูแลอยู่ค่ะ ฝึกกระตุ้นพัฒนาการได้สิบเดือนแล้ว ก็ไม่ค่อยดีขึ้นมากเท่าไร ลูกใจร้อนมากค่ะ รออะไรไม่ได้เด็ดขาด อยู่ไม่สุข อยู่นิ่งไม่ได้สักครึ่งนาที คุณหมอที่ดูแลลูกอยู่ค่อนข้างแอนตี้ฟลอไทม์ แกจะใช้ SI และการบังคับเสียส่วนใหญ่ค่ะ อยากจะถามแม่ก้อยว่า ควรจะพาไปยุวประสาท ดีมั้ยคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ จากคุณ : ปุ้กกี้ (prettypukky) เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 55 19:38:43

ความคิดเห็นที่ 95 @ปุ้กกี้ (prettypukky) สำหรับแม่ก้อย แม่ก้อยเชื่อว่า ไม่มีวิธีการใดวิธีเดียวที่ช่วยให้ลูกดีขึ้น ออทิสติกเป็นความบกพร่องในหลายๆด้าน ทักษะสังคม ทักษะการเคลื่อนไหวที่ไม่สัมพันธ์กัน การควบคุมอารมณ์และอื่นๆ ต้องดูว่า เวลาพาลูกไปฝึก ความถี่ในการไปขนาดไหน และแต่ละครั้งใช้เวลามากน้อยขนาดไหน ถ้าไปสัปดาห์ละครั้ง ครั้งละสองชั่วโมง ก็ไม่พอแน่นอนค่ะ เด็กแต่ละคนตอบสนองกับการฝึกด้วยเวลาต่างกัน และวิธีที่ต่างกัน เวลาสั้นๆอาจตอบไม่ได้ว่า ดีหรือไม่ดี สำคัญไปกว่านั้น ไม่ว่าวิธีไหนก็ไม่ได้ผล ถ้าเวลากลับมาที่บ้านแล้วไม่ได้ฝึกต่อ อันนี้สำคัญที่สุด เพราะลูกใช้ชีวิตอยู่กับครูฝึกไม่นานเลย ฝึกที่บ้านสำคัญที่สุด และทุกคนในบ้านต้องปฎิบัติไปในทางเดียวกัน เรื่องยุวประสาท แม่ก้อยคงให้ความเห็นไม่ได้ เพราะนนท์ไปฝึกเมื่อ 12 ปีก่อน เดี๋ยวนีคงจะเปลี่ยนไปมากแล้วค่ะ ศูนย์ฝึกพัฒนาการเด็กพิเศษเดี๋ยวนี้มีมากมายหลายแห่้ง อาจจะลองหาข้อมูลและแวะไปดูเป็นทางเลือกไว้ก็ได้ค่ะ ไม่มีครูคนไหน ดีเท่าพ่อแม่ ไม่มีโรงเรียนไหนดีเท่าที่บ้านค่ะ 13 ปีกับออทิสติกของลูก บอกแม่ก้อยอย่างนั้น :) แก้ไขเมื่อ 17 ต.ค. 55 20:34:05 จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 55 20:33:35

ความคิดเห็นที่ 96 สวัสดีคะแม่ก้อย อ่นเรื่องน้องนนท์แล้วอินตามน้ำตาคลอคิดถึงถ้าลูกไปอยู่ไกลบ้างคงใจจะขาดเหมือนกันคะ จากคุณ : arikone เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 55 21:18:33

ความคิดเห็นที่ 97 น่าประทับใจ กับ มิตรไมตรีที่สวยงามของแม่ก้อย กับ แม่ปลา น้องนนท์ น่ารักมากค่ะ ^_^ จากคุณ : แม่กุ๊บกั๊บ กีกี้ เก้าเก้า เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 55 21:45:19

ความคิดเห็นที่ 98 ไปอ่านบันทึกเเม่ก้อยเเล้วนับถือในความเเข็งเเกร่งมากๆๆคะขอบคุณสำหรับเรื่องเเต่ละเรื่องที่เเบ่งปันให้อ่านได้ความรู้มาก... จากคุณ : เเม่ตุ้ยนุ้ย เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 55 22:10:08

ความคิดเห็นที่ 99 ยังตามเป็นกำลังใจให้น้องนนท์ แม่ก้อย และคุณพ่อเสมอค่ะ แล้วจะคอยติดตามประสบการณ์แปลกใหม่ของน้องนนท์ต่อไป ทั้งเรื่องการเดินทางกลับคนเดียว และการไปโฮมสเตย์บ้านคุณปลา จากคุณ : เสือเตี้ย เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 55 22:24:22

ความคิดเห็นที่ 100 มาตามอ่านค่ะ หลังจากอ่านแล้วเริ่มสังเกตลูกตัวเองอยู่ค่ะ ขอบคุณแม่ก้อยมากๆนะค่ะ ที่เข้ามาแชร์ประสบการณ์ อ่านเรื่องของ น้องนนท์แล้วนึกถึงตัวเองตอนไปเรียมเมืองนอกครั้งแรก และต่อๆไปอีกหล่ยๆประเทศที่ไกลบ้านมากมาย แต่ที่บ้าน นา ออกแนวเลี้ยงลูกแบบบุฟเฟ่ คะ อิอิ (รักนะแต่ไม่แสดงออก.  ^ ^) ไม่มีโทรศัพย์ เพราะโรงเรียนห้าม คะ ติดต่อโทรศัพย์กับทางโรงเรียนเท่านั้น และกลับบ้านแค่ปีละ 1 ครั้ง ( ไม่ไหวจ่ายค่าเครื่องบิน ) ตอนนี้ลูกๆนายังเล็กๆกันอยู่ค่ะ คนที่สงสัยคือคนกลาง อายุ 1 ขวบ 8 เดือนคะ เมื่อก่อนหงุดหงิดกะลูกมากที่ทำไมเค้าเป็นแบบนี้แต่ตอนนี้เริ่มเข้าใจม่กขึ้นและมีแรงฮึดสู้ กับบรรดา 4 แสบจอมซน ( แฝด 1คู่ธรรมดา 2 ) ขอบคุณอีกครั้งนะค่ะกับข้อมูลและกำลังใจดีๆ ขอลงชื่อ ขอรับหนังสือด้วยคนค่ะ ขอให้ครอบครัวคุณก้อยพบเจอแต่สิ่งดีๆนะค่ะ สวัสดีค่ะแม่ก้อย จากคุณ : inana เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 04:03:14

ความคิดเห็นที่ 101 อยากได้วิธีเลี้ยงลูกจากแม่ก้อยจังค่ะ มีเทคนิคช่วยแนะนำแม่มือใหม่ด้วยนะคะ ลูกเราเด็กปกติจร้า แต่ชอบวิธีการของแม่ก้อยจั  ช่วยแชร์ด้วยนะคะ จากคุณ : littlewizard เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 08:31:09

ความคิดเห็นที่ 102 สวัสดีค่ะคุณแม่ก้อย เราเพิ่งมาอ่านทู้ทั้ง ทู้แรกๆ และทู้หลัง จบภายใน 2 วัน (ทำงานไปด้วย) น้องน่ารักมากค่ะ  คุณแม่คุณพ่อน่านับถือจริงๆ มีความอดทน และพยายาม อย่างมากๆ  เห็นความพยายามของคุณแม่แล้ว เรารู้สึกที่เราพยายามทำให้กะลูกมันได้แคปะติ๋วเดียวเองค่ะ  อ่านแล้วมีกำลงัใจทำสิ่งดีๆ ให้ลูกต่อไปค่ะ ขอลงชื่อรับหนังสือด้วยนะคะ  อยากอ่านข้อมูลดีๆ และนำไปใช้ดูแลลูกด้วยค่ะ ขอบคุณมากเลยค่ะ จากคุณ : summom123 เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 11:30:12

ความคิดเห็นที่ 103 ^^ ตามอ่านและขอบคุณสำหรับกระทู้นะคะ จากคุณ : bassgirl เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 11:48:18

ความคิดเห็นที่ 104 มาลงชื่อว่าเป็นแฟนคลับน้องนนท์ตั้งแต่แม่ก้อยโพสทผ์กระืู้แรกในพันทิป..เผลออีกทีน้องนนท์เรียนมหาลัยแล้ว..เด็กๆโตกันไวจริงๆ..ดีใจด้วยค่ะ... จากคุณ : ปั้นจิ้มปั้นเจ๋อ เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 19:45:16

ความคิดเห็นที่ 105 สวัสดีแม่ก้อยอีกครั้งค่ะ มีเรื่องรบกวนอยากจะถามแม่ก้อยอีกนิดค่ะ ...น้องนนท์ทานยาด้วยมั้ยคะ ลูกดิฉันคุณหมอให้ยาRisperdal มาทานค่ะ คุณหมอบอกว่าจะทำให้ลูกนิ่งขึ้น ทานมาเกือบปีแล้วค่ะ ... อีกเรื่องคือลูกดิฉันท้องผูกมาก ๆ เลยค่ะ _ คุณหมอที่ดูแลออทิสติกบอกว่า ลูกอาจจะเก็บความไม่พอใจบางอย่างไว้เลยประท้วงไม่ยอมอึ เป็นเหตุให้ท้องผูกค่ะ เลยให้ยาระบายมาทานค่ะ _ คุณหมอที่ดูแลเรื่องวัคซีนบอกให้กินผักกับผลไม้เยอะขึ้นอีก _คุณหมอที่ตรวจภูมแพ้บอกว่า ลูกอาจจะแพ้อาหารบางอย่างให้คุณแม่ไปสังเกตค่ะ แต่ลูกเคยสกินเทสแล้ว พบว่าแพ้ไรฝุ่น ค่ะ แต่อาหารที่ตรวจไม่มีแพ้ค่ะ คุณหมอเลยบอกว่าอาจจะแพ้อาหารอย่างอื่น ที่ไม่มีสารเคมีที่จะเอามาตรวจ ให้ดิฉันไปสังเกตดูว่าลูกกินอะไรแล้วท้องผูก เขาอาจจะแพ้อาหารนั้นค่ะ อันนี้ปวดหัว _ ดิฉันเคยอ่านหนังสือ อ อุมาพร “ช่วยลูกออทิสติก” ในนั้นบอกว่า ลูกไม่รู้จักอาการปวดอึ พอสะสมนานเข้าเลยท้องผูก ก็จะอึมาเอง _ ส่วนตัวดิฉันสังเกตเอาเองว่า ตั้งแต่ลูกทานยา Risperdal ลูกท้องผูกมาก ๆ ค่ะ คิดว่าน่าจะเป็นผลข้างเคียงจากยา แต่คุณหมอที่จ่ายยามาให้บอกว่าไม่ใช่ค่ะ ยานี้ไม่มีผลข้างเคียงด้านนี้ ขอบคุณแม่ก้อยที่มาให้ความรู้มากมายค่ะ จากคุณ : ปุ้กกี้ (prettypukky) เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 20:22:42

ความคิดเห็นที่ 106 ปุ้กกี้ (prettypukky) ...น้องนนท์ทานยาด้วยมั้ยคะ ลูกดิฉันคุณหมอให้ยาRisperdal มาทานค่ะ คุณหมอบอกว่าจะทำให้ลูกนิ่งขึ้น ทานมาเกือบปีแล้วค่ะ >> นนท์เคยทานยานี้ตอนเล็กๆค่ะ ยานี้ทำให้นิ่งขึ้นจริง ผลข้างเคียงคือ ทำให้อยากอาหารมากค่ะ ... อีกเรื่องคือลูกดิฉันท้องผูกมาก ๆ เลยค่ะ >> จากข้อมูลวิจัยหลายสำนักบอกว่า เด็กออทิสติกจำนวนไม่น้อยที่มีปัญหาเรื่องท้องผูก ลองให้ทานโยเกิตดูทุกวัน เผื่อช่วยได้ _ คุณหมอที่ดูแลออทิสติกบอกว่า ลูกอาจจะเก็บความไม่พอใจบางอย่างไว้เลยประท้วงไม่ยอมอึ เป็นเหตุให้ท้องผูกค่ะ เลยให้ยาระบายมาทานค่ะ >> อันนี้ไม่มีความเห็นค่ะ :) แต่ส่วนตัวไม่ชอบยาระบาย เพราะทำให้ลำไส้เคยชิน นานๆไปจะถ่ายเองไม่ได้ _ คุณหมอที่ดูแลเรื่องวัคซีนบอกให้กินผักกับผลไม้เยอะขึ้นอีก >> ต้องดูว่า น้องชอบกินผักผลไม้หรือเปล่า หรือ เลือกกินอาหารบางประเภทเท่านั้น ซึ่งการเลือกเฉพาะอาหารที่ชอบ กินซ้ำๆก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งของท้องผูก _คุณหมอที่ตรวจภูมแพ้บอกว่า ลูกอาจจะแพ้อาหารบางอย่างให้คุณแม่ไปสังเกตค่ะ แต่ลูกเคยสกินเทสแล้ว พบว่าแพ้ไรฝุ่น ค่ะ แต่อาหารที่ตรวจไม่มีแพ้ค่ะ คุณหมอเลยบอกว่าอาจจะแพ้อาหารอย่างอื่น ที่ไม่มีสารเคมีที่จะเอามาตรวจ ให้ดิฉันไปสังเกตดูว่าลูกกินอะไรแล้วท้องผูก เขาอาจจะแพ้อาหารนั้นค่ะ อันนี้ปวดหัว >>> มีการตรวจภูมิแพ้อาหารอีกแบบหนึ่งเรียกว่า "แพ้อาหารแฝง" (Hidden Food Allergy) คุณหมอบางท่านก็ไม่เห็นด้วย ลองดูกระทู้นี้นะคะ แล้วแต่ว่าอยากลองดูไหม (ตั้งแต่ความเห็นที่ 30) อาจจะไม่ได้ผลกับทุกคน แต่กับนนท์แล้วได้ผลดีทีเดียว ช่วยได้หลายเรื่อง _ ดิฉันเคยอ่านหนังสือ อ อุมาพร “ช่วยลูกออทิสติก” ในนั้นบอกว่า ลูกไม่รู้จักอาการปวดอึ พอสะสมนานเข้าเลยท้องผูก ก็จะอึมาเอง >>> อันนี้ไม่แน่ใจค่ะ _ ส่วนตัวดิฉันสังเกตเอาเองว่า ตั้งแต่ลูกทานยา Risperdal ลูกท้องผูกมาก ๆ ค่ะ คิดว่าน่าจะเป็นผลข้างเคียงจากยา แต่คุณหมอที่จ่ายยามาให้บอกว่าไม่ใช่ค่ะ ยานี้ไม่มีผลข้างเคียงด้านนี้ >>> ไม่ค่อยเคยได้ข่าวว่า Risperidal ทำให้ท้องผูกนะคะ สรุปคือ ต้องดูว่า แต่ละวัีนลูกกินอะไรบ้าง กินซ้ำซากเลือกกินบางอย่างไหม ผัก ผลไม้กินได้มากน้อยแค่ไหน ต้องปรับการกินให้ได้สารอาหารครบถ้วน ลองเพิ่มโยเกิตให้วันละกระป๋อง อย่าทานอาหารหวานมาก เพราะเป็นตัวกระตุ้นใ้ห้เกิดอาการไฮเปอร์ จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 20:36:16

ความคิดเห็นที่ 107 นั่งอ่านแบบเงียบ ๆ เคล้ารอยยิ้มและน้ำตา .... ไม่มีครูคนไหน ดีเท่าพ่อแม่ ไม่มีโรงเรียนไหนดีเท่าที่บ้าน เห็นด้วยมาก ๆ  เด็กปกติก็เช่นกัน ขอบคุณสำหรับความรู้เกี่ยวกับเด็กออทิสติก จะติดตามต่อไป จากคุณ : BabyBye เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 55 17:28:41