Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
คุณคิดเหมือนผมมั้ยว่า "เด็กยุคนี้เหนื่อยกว่ายุคเราแยะ" ติดต่อทีมงาน

ก่อนอื่นต้องขอทำความเข้าใจก่อนว่า กระทู้นี้ไม่ได้ต้องการที่จะว่ากระทบใครหรืออวดอ้างตัวว่าผมเป็นพ่อที่ดีแต่อย่างใด แต่ต้องการเพียงแค่แสดงความคิดเห็นในฐานะพ่อของลูก ที่ใช้ชีวิตอยู่ในสังคมที่แข่งขันกันอย่างรุนแรงแค่นั้นเอง

        เอาล่ะ! ลองนั่ง Time Machine ย้อนเวลาดูตัวคุณเองในวัยซัก 8-10ขวบ ตอนนั้นคุณทำอะไร? ตัวผมในช่วงนั้น  วันเสาร์-อาทิตย์เป็นวันที่รอคอยมาตลอดสัปดาห์ เช้าตื่นสายๆถือกระป๋องลูกแก้ว ตุ๊กตูน ไปกับกลุ่มเพื่อนๆ หาลานดินกว้างๆ เล่นทอยลูกแก้วลูกหินกัน หรือบางครั้งก้อเล่นซ่อนแอบ กระต่ายขาเดียวบ้าง ส่วนในวันธรรมดา จ-ศ ช่วงเย็นหลังกลับมาถึงบ้าน แม่ก็จะมีของว่างเตรียมไว้ให้ในตู้กับข้าว/ตู้เย็น ทานเสร็จก็เอาการบ้านมานั่งทำ แล้วก็นั่งดูการ์ตูนอิคิวซัง นินจาฮาโตริ ทางช่อง3 อะไรประมาณนั้น 6โมงครึ่งก้อโดนไล่ไปอาบน้ำเพื่อจะมาทานข้าวเย็นกับพ่อ-แม่-และน้องๆอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา จากนั้นก็ได้นั่งดูข่าวค่ำกะพ่อ(ซึ่งตอนนั้นผมบอกตรงๆ ไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อต้องดูข่าวค่ำทุกๆวัน ต้องมีข่าวพระราชกรณียกิจของในหลวงทุกๆวัน พ่อไม่เบื่อเหรอ แล้วเมื่อไหร่ข่าวมันจะอวสานเหมือนการ์ตูนผมบ้าง:(   แต่ปัจจุบันผมรักและเทิดทูนในหลวง เข้าใจในพระราชกรณียกิจที่พระองค์ได้ทรงทำมาและติดข่าวสารมากกว่าพ่อผมซะอีก 555 :) )   พอเวลา3ทุ่มผมก้อโดนไล่ให้ขึ้นไปนอนหลังจบการ์ตูนหลังข่าว ซึ่งไม่ชอบเลยต้องขึ้นไปนอนชั้นบน เพราะผมกลัวผี (บางครั้งได้ยินเพลงผีกระสือ โอ๊ย!แทบไม่ยากจะไปแปรงฟันเลย)

        คราวนี้นั่ง Time Machine ย้อนกลับมาดูเด็กๆในยุคปัจจุบันกัน วัย2-3ขวบ บางคนต้องไปอยู่ Nursery  เช้าพ่อส่งเย็นแม่มารับ พอโตขึ้น4-5ขวบต้องหาที่เรียนพิเศษ หรือเสริมทักษะต่างๆก้อว่ากันไป 6ขวบขึ้นไป เช้าก้อต้องรีบออกจากบ้านทานเข้าในรถ เย็นไปเรียนพิเศษต่อ กลับถึงบ้านทุ่ม-2ทุ่ม พอ3-3.5ทุ่มก้อต้องเข้านอน  เช้าวันเสาร์-อาทิตย์ แทนที่จะได้ตื่นสายๆนอนบิดขี้เกียจบนที่นอน ดูการ์ตูนช่อง9หรือ cartoon network กลับต้องรีบกุลีกุจอออกจากบ้านไปเรียนพิเศษตามศูนย์ติววิชาต่างๆทั้งเช้าและบ่าย พ่อแม่ก้อต้องเสียเวลาครอบครัวไปกับการรับ-รอและส่งลูกเรียนพิเศษ เด็กๆก็ต้องรับความเครียดและกดดันกับวิชาการที่อัดใส่หัว ทั้งๆที่ช่วงเวลานี้ตัวคุณกับผมยังสนุกสนานหัวเราะร่ากันทั้งวัน  

       พวกคุณสงสารเด็กๆกันบ้างมั้ยครับ ผมสงสารครับ ;( ผมรู้สึกว่าสังคมทุกวันนี้มันโหดร้ายกับลูกหลานเราเหลือเกิน เราเอาเปรียบเด็กๆ ทำไมไม่ให้เค้ารับรู้รสชาดของความเป็นเด็กของเค้า ทำไมต้องยัดเยียดความเครียดให้เค้ากันด้วย เวลามันย้อนกลับมาไม่ได้นะครับ จะซื้อก้อไม่มีขาย  

       สังคมปัจจุบันเหมือนกับว่า ตอนเด็กๆเราก็จับมือจูงกันเดิน เรียงหน้ากระดาน ยิ้มแย้มแจ่มใส คุยกันไปเดินกันไป  ซักพักนึงมีคนในกลุ่มเริ่มเดินเร็วขึ้น คนอื่นก็สาวเท้าเพื่อจะเดินให้ทัน จากนั้นก็เริ่มมีการเดินแข่งกันเร็วขึ้น มือที่จับจูงกันก็สะบัดทิ้ง หน้าตาที่ยิ้มแย้มก็เริ่มบึ้งตึง สุดท้ายก็กลายเป็นการวิ่งแข่งกันอย่างเอาเป็นเอาตาย ใครสะดุดใครล้มก้อช่างหัวมัน เราเข้าเส้นชัยเป็นที่หนึ่งก็พอใจแล้ว

       ผมจะไม่ไปกดดันว่าลูกต้องเรียนได้เกรด4หมด หรือต้องเก่งกว่าคนโน้นคนนี้ ผมแค่คอยดูว่าลูกผมการเรียนอยู่ในระดับที่ผมพอใจรึไม่ (พ่อแม่แต่ละคนต้องประเมินศักยภาพของลูกตนเองได้ครับ) เค้ามีความสุขกับการเรียนมั้ย วันนี้ไปโรงเรียนเป็นยังไงบ้าง ตอนนี้ลูกเริ่มเรียนตกแล้วนะ ต้องขยันขึ้นอีกนิด เสาร์อาทิตย์ก็จะให้เค้าได้ใช้ชีวิตในวัยเค้าอย่างเหมาะสม เล่นเกมส์คอมพ์บ้าง ดูการ์ตูนบ้าง เล่นกะเพื่อนบ้านบ้าง แต่ทั้งหมดนี้ ลูกต้องทำงานที่รับผิดชอบให้เสร็จซะก่อน ทั้งหมดนี้ ผมไม่ได้ตั้งกระทู้มาเพื่อโอ้อวดตัวผมแต่อย่างใด   และไม่ได้ตั้งใจจะว่ากล่าวติเตียนใครนะครับ แต่อยากให้เรากลับมาคิดนิดนึงว่า เรารักลูกเราจริงมั้ย เราต้องการสังคมแบบนี้ใช่มั้ย แล้วรุ่นลูกเราที่จะโตมาเป็นพ่อเป็นแม่คนล่ะ เราจะยอมให้เค้าจะใช้ชีวิตอยู่ในสังคมแบบนี้เหรอครับ  ลองช่วยๆกันนะครับ :)

จากคุณ : CyberXP
เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 55 11:21:11

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com