ความคิดเห็นที่ 1 อย่าท้อค่ะ สู้ๆนะ จากคุณ : JammySunday เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 13:35:17

ความคิดเห็นที่ 2 เข้าใจหัวอกพี่ไก่เลยค่ะ ของเรา ตอนนี้มีปัญหาธุรกิจ เงินหมุนไม่ทัน ลูกแทบไม่ได้ซื้อของเล่นไม่ได้ไปเทียวเลย สงสารลูกมากก วันๆ ลูกสาวคนโตนั่งระบายสี เขียนภาพไป อ่านหนังสือไป เพราะถูกสุดแล้ว ลูกชายคนเล็กเพิ่งเิกิด มีเสื้อผ้าใส่ไม่กี่ชุด ของเล่นพัฒนาการรับต่อจากพี่สาว เห็นแม่ๆ คนอื่น เค้าช็อปของเล่นต่างๆ ให้ลูกได้แต่มองตาละห้อย บอกลูกว่า รอก่อนนะ ให้แม่ฟื้นตัวก่อน หนูจะไม่ขาดสิ่งดีๆ ที่จำเป็นเลย ตัวเราจะเป็นยังไงเราไม่เคยสน เราไม่มีเงินไปเอาหาหมอจัดฟันมา สี่เดือนแล้ว เหล็กที่จัดเรียกได้ว่า เน่าคาปาก ยังไม่ได้ไปตรวจหลังคลอดเพราะไม่มีเงินและรพ รัฐไกลบ้านมาก ให้นมลูกนมคัดเร็ว ไม่สะดวกไป เสื้อผ้าไม่ได้ซื้อมานานมากก ใส่แต่ชุดนอนมีกระดุมอยู่บ้าน ตอนนี้เงินที่พอหาได้ ลงที่ลูกหมด เป็นค่าวัคซีนตัวเล็ก สำหรับลูกเรายอมจ่ายแพงให้สิ่งที่ดีทีสุด คือเราฉีดวัคซีนเสริมทุกตัว กลัวลูกป่วย ค่าเทอมตัวโต เบี้ยประกันสุขภาพลูกทั้งสองคน เน้นแต่สิ่งจำเป็นก่อน ของเล่น อะไรๆ รอทีหลัง ขอให้ค่าใช้จ่ายลูกผ่านไปก่อน ตัวเราทีหลัง ปล. เรายังไม่เคยรวยขนาดพี่ไก่นะ แต่เืมื่อก่อน ซื้อของให้ลูกได้เยอะกว่านี้ พอตอนนี้แย่ ซื้อไ่ม่ได้ เราก็ยังเศร้ามากเลย แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 55 13:54:51 แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 55 13:53:23 จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 13:51:59

ความคิดเห็นที่ 3 ฟังแล้วสะท้อนใจ ขอบคุณค่ะ ที่ช่วยเล่าเรื่องดี ๆ ไว้เตือนใจ จากคุณ : แม่น้องหยง เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 13:52:30

ความคิดเห็นที่ 4 สอนให้เด็กๆ ยืนอยู่บนวิถีพอเพียง ให้บ้าง ไม่ให้บ้างตามแต่ความเหมาะสม ตอนนี้ค่อยๆ เลิกนิสัยบ้าซื้อแล้วค่ะ เพราะถึงเวลาที่เราเดือดร้อนขึ้นมาจริงๆ จะรู้ว่าสิ่งของเหล่านั้น ไม่ได้ช่วยอะไรเท่าไหร่ จากคุณ : Nuchy_Sand_A เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 14:12:39

ความคิดเห็นที่ 5 เราก็ชอบซื้ออะไรที่เค้าว่าดีและแพงเหมือนกัน ทั้งๆที่มีเงินไม่เยอะ อยากให้ลูกได้สิ่งดีๆ  สงสัยต่อไปคงต้องปรับเปลี่ยนใหม่ล่ะ ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันนะค่ะ^^ จากคุณ : yokii (lostway) เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 14:25:27

ความคิดเห็นที่ 6 ดิฉันไม่เคยคิดจะเลี้ยงลูกด้วยเงินเลยค่ะ ลูกจะสี่ขวบแล้วยังไม่รู้จักเกมส์ ipad iphone เลย ทั้งๆที่อยู่ในประเทศเทคโนโลยี เพราะสังเกตดูแล้วแม้จะซื้อของเล่นอะไรให้ ก็ไม่สนุกเท่าพาเขาออกไปวิ่งเล่น ปั่นจักรยาน เล่นฟุตบอล นอกบ้านค่ะ อยู่ในบ้านเจ้าแฝดของดิฉันก็ชวนกันเล่นซ่อนหา โน่น นี่ จิตนาการกันไป แบบไม่ต้องมีของเล่นเลยค่ะ โชคดีไปแม่ไม่เปลืองตังค์ซื้อ จากคุณ : schatje เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 14:27:18

ความคิดเห็นที่ 7 ตอนนี้กำลังกลัวอยู่เหมือนกันค่ะ ลูกสาวเพิ่งจะสี่เดือน คือพ่อเค้าจะเปนคนทีชอบสะสมของเล่น สะสมตุ๊กตา ตุ๊กตาตอนนี้ เกือบๆ 50-60 ตัวได้ค่ะ ไหนจะของเล่นของหลานสองคน ที่เค้ายกให้ เยอะมากมายจนเล่นไม่หมด เคยพูดกับพ่อเค้าว่า พอลูกโตพอจะเล่นได้ ให้เค้าเล่นทีล่ะตัวสองตัวพอ อยากให้เค้ารู้จักพอ รู้จักเล่น รู้จักเก็บ กลัวว่าพอเห็นว่ามีเยอะ จะไม่รู้จักรักษา พ่อเค้าเลยพูดประมาณว่า,,  ไม่เอา อยากให้ลูกได้เล่นเยอะๆ ของเล่นเอย ตุ๊กตาเอย จะเอามาให้ลูกเล่นให้หมด อยากเล่นตัวไหนก้อจะให้เล่น อยากได้อะไรก้อจะซื้อให้ ลูกจะได้เก่งๆ ฉลาดๆ ไอเราก้อเลยไม่อยากเถียงต่อ  เฮ๊อออ..   !! จากคุณ : อิ๊สวย สด-งดงาม เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 14:30:16

ความคิดเห็นที่ 8 พอเพียงและเพียงพอ แล้วจะมีความสุข... มีคนเคยกล่าวว่าของเล่นที่ดีที่สุดก็คือพ่อกับแม่นั่นเอง จากคุณ : แฟน (นู๋แอนนี่) เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 14:39:14

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านแล้วนึกย้อนดูตัวเองเลยค่ะ ช่วงแรกก็บ้าซื้อของเล่นให้ลูก ตอนนี้เต็มบ้านแล้ว พึ่งมาตกตะกอนคิดได้เพราะเจ้าตัวแสบ ไม่สนใจจะเล่นของเล่นเลย นัวเนียอยู่กับแม่ตลอด ทำให้คิดได้ว่า ของเล่นที่ดีที่สุดของลูกคือ ตัวเรานี้เอง ไม่ต้องลงทุนมากด้วย ขอแค่เวลาที่จะอยู่กับเค้า สอนเค้า ชี้นก / ดอกไม้ / ต้นไม้ พาเดินรอบบ้าน ได้สอนเค้าไปในตัว เห็นของจริง ดีกว่าจะมานั่งชี้ในกระดาษค่ะ เห้อ พึ่งคิดได้ แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 55 14:44:56 จากคุณ : katojang เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 14:40:47

ความคิดเห็นที่ 10 บางคนซื้อของแพง เพียงแค่อยากอวดเพื่อนในเฟซบุค เลิกเล่นเลิกดูมันซะบ้างก็ดีนะเราว่า จากคุณ : คะน้าหน้าใส เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 14:44:45

ความคิดเห็นที่ 11 ดิฉันบ้าซื้อของเล่นให้ลูก เสี้อผ้าดี ๆ มียี่ห้อ และของถูกด้วย แล้วแต่ความสวย แต่ทุกอย่างแม้ว่าคนอื่นจะให้มาฟรี ดิฉันก็จะสอนลูกว่ามันแพง แม้ว่ามันจะแค่ของเล่นMc ดิฉันก็จะสอนลูกว่ามันแพง เพราะว่าทุกอย่างมีมูลค่าต้องเก็บรักษาดี ๆ พังไม่ซื้อใหม่ หายไม่ซื้อใหม่ แต่ว่าเด็กอายุ 9กับ7 ขวบรู้แล้วหรือค่ะว่าระหว่างเสี้อผ้าโลตัส กับบางยี่ห้อ ราคาเท่าไหร่ จะว่าไปดิฉันบางทียังไม่รู้เลยว่าบางยี่ห้อที่ใส่มันแพงกว่าโลตัส   ของแบบนี้น่าจะอยู่ท่ีการสอนของแม่ด้วยค่ะ ต่อให้ใช้ของแพงของดี ถ้าลดระดับราคาของเด็กก็ไม่น่าจะรู้มูลค่าของ เว้นแม่สอน จากคุณ : มนชิจัง เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 14:49:48

ความคิดเห็นที่ 12 อุ๊ยยย โชคดี นนนี่ยัง จนอยู่ แต่ที่อยากจะทุ่มสุดๆ เรื่องการศึกษานี่แหละ ทุกวันนี้ลูกแค่ขวบกว่าๆ ได้แต่บอกว่า แม่ไม่มีเงินทองจะกองให้นะ แต่ที่จะให้ได้คือการศึกษา ขอให้ใฝ่ดี รักดี อย่าให้แม่ช้ำใจ รีบมีสามีตอนสิบสี่ มีเหลนตอนสิบหกเล้ย แม่คงช้ำใจจนตาย แค่คิดก็ ช้ำๆหน่อยๆแล้วนี่ เอิ้กๆๆ จากคุณ : นนนี่จ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 15:00:11

ความคิดเห็นที่ 13 ผมเคยได้ยินยายกับหลานคู่นึงเดินผ่านด้านหลังผมกำลังจะไปลงเรือที่ท่าเรือเจดีย์ และผมก็ชอบเล่าเรื่องนี้ไปคุยให้เพื่อนๆและคนรอบข้างผมได้ฟังเสมอ............ หลานพูด-ยาย ของเล่นเยอะดีเนอะ เดี๋ยวยายมีเงิน ยายก็คงซื้อให้ผมเล่นเนอะ ยายพูด-จ้า เดี๋ยวยายมีเงิน ยายจะซื้อให้น่ะ แล้วก็เดินไปลงเรือกันสองคน ......ผมได้ยินเลยหันไปดูด้านหลัง ก็เจอยายหลานคู่นี้ หลานน่าจะประมาณ3-4ขวบน่าจะได้ มันทำให้ผมรู้สึกว่า หลานน่าจะได้รับการอบรมเลี้ยงดูมาอย่างดี ไม่เอะอะโวยวายเมื่อเจอของเล่นที่เยอะแยะและถูกใจ แค่พูดเปรยให้ยายได้ยิน ผมได้ยินและได้เห็นก็ทำให้มันยิ้มออกมาโดยที่รู้สึกว่าปลื้มแทนพ่อแม่และญาติของเจ้าตัวเล็กนั้นจัง จากคุณ : -อุ่นอารี- เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 15:09:39

ความคิดเห็นที่ 14 ตอนลูกเกิดใหม่ ๆ เราก็บ้าซื้อค่ะ ซื้อทุกอย่างที่คิดว่าดี ตอนลูกขวบกว่า ๆ ลูกหยิบชุดเอามาใส่ไปเที่ยว เค้าอยากจะเลือกเอง เราเอาไปเก็บเค้าก็หยิบชุดเดิมที่เราไม่ชอบออกมา เราก็เลยคิดได้ว่า ของที่เราว่าดี ลูกอาจจะไม่ชอบก็ได้ เสื้อผ้าราคาสูงแต่ใส่แล้วไม่สบายอึดอัด ร้อน ลูกก็คงไม่อยากใส่ ของเล่นแพง ๆ ซื้อมาเล่นแป๊บเดียวเลิกเล่น ไปเล่นอะไรก็ไม่รู้ ลูกเทนนิส ลูกบอล ขวดน้ำพลาสติก ตอนนี้เราเลิกซื้อของแพง ๆ แล้วค่ะ ซื้อของเล่นในแบบที่เค้าชอบและอยากเล่นดีกว่า สบายใจกว่ากันเยอะเลย จากคุณ : เลขาหน้าใส เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 15:14:21

ความคิดเห็นที่ 15 เราก็คิดเอาไว้อยู่แล้วค่ะ ยังไม่มีลูก แต่ตอนนี้เลี้ยงหลานให้พี่ชายอยู่ เขาก็เหมือนจะยกให้เราเลยนั้นแหละ ส่งเสียแค่เงินทอง เรากับแม่ก็ช่วยเลี้ยงกันไป เราก็บอกเขาเลยว่าไม่ต้องซื้ออะไร เสื้อผ้าเด็กใส่ไม่ทันหรอก เดี๋ยวก็โตแล้ว  ขยันซักเอา เก็บตังค์ไว้ส่งลูกเรียนตอนโตดีกว่า ของเล่นเราก็ให้สามี DIY ให้ สมัยเราไม่มีของเล่นเหมือนสมัยนี้ เรายังโตกันมาได้เลย รู้เท่าทันเทคโนโลยีก็พอ อย่าให้ครอบงำจนเกินไป จากคุณ : sangsunny เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 15:14:41

ความคิดเห็นที่ 16 ตอนคลอดแรกๆ เราก็บ้าเห่อซื้อนู้นนี่ให้ลูก จนแม่เราพูดว่า "ถามจริงๆเถอะ ที่ซื้อของทุกวันนี้ ซื้อเพราะลูกชอบลูกอยากได้ หรือแม่ชอบแม่อยากได้เอง ลูกยังพูดไม่เป็นด้วยซ้ำ บางทียังไม่รู้เลยว่าตัวเค้าต้องการอะไร มีแต่เราที่ซื้อนู้นนี่ให้ตลอด ของเต็มบ้าน สุดท้าย ลูกก็เล่นแค่แปบๆก็ไปเล่นอันใหม่ ไม่สนอันเก่า" หลังๆก็ไม่ได้ซื้ออะไรมากค่ะ ซื้อแต่หนังสือ บางทีก็เสียดายจริงๆถึงราคาไม่แพงแต่ลูกไม่สน กลายเป็นเด็กเบื่อง่าย อยากได้ของใหม่ๆเรื่อยๆ จากคุณ : nating เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 15:32:08

ความคิดเห็นที่ 17 มันเกี่ยวกันด้วยหรอว่าการซื้อของเล่นแพงๆให้ลูกคือการไม่สอนให้ลูกรู้จักคุณค่าของเงิน แล้วจริงรึเปล่าถ้าเราไม่ให้ของที่ลูกอยากได้ลูกจะคิดว่าแม่ไม่รัก การที่ลูกไม่มีเพื่อนนี่เป็นเพราะย้ายมาเรียนโรงเรียนวัดหรือคะ แล้วที่ครูดุนี่มีสาเหตุมาจากอะไรกันแน่ เราว่าพี่ไก่นั่นแหล่ะคิดแปลกๆ จากคุณ : ลูกหมามุ่ย แม่หมาว้อ (Scudetti) เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 15:33:13

ความคิดเห็นที่ 18 ส่วนตัวชอบซื้อของดีให้ลูกเหมือนกันค่ะ เพราะของดี คุณภาพมันก็ดีตามราคา จ่ายแพงกว่านิดหน่อยก็คุ้มอยู่ แต่ไม่ได้ซื้อบ่อย และมักจะสอนให้ลูกสาว 3.9 ขวบรู้จักค่าของเงิน พยายามบอกว่าแม่กับป๊าไม่ได้มีเงินเหลือเฟือ พอที่จะซื้อของทุกอย่างที่ลูกต้องการได้ หากเค้าอยากได้อะไร แล้วเราไม่อยากซื้อให้ เรามักจะบอกลูกว่าแม่ไม่มีเงินนะ ของชิ้นนี้แพงมากเลย ลูกก็จะบอกว่า ถ้าแม่มีเงินเมื่อไหร่ ซื้อให้หนูนะ ไม่ก็บอกว่าเดี๋ยวหนูทำงานเก็บเงินซื้อเองนะ  ลูกเราเลยไม่เคยดีดดิ้ดอยากได้ของเล่นเวลาเดินห้าง เพราะรู้ว่าแม่ไม่ซื้อให้อยู่แล้ว แต่กับป๊าอาจมีบ้างเพราะขานั้นจะตามใจลูกตัดความรำคาญ และลูกก็รู้ว่าถ้าขอป๊ามักจะได้ เราก็ต้องคอยปรามนอกรอบเป็นระยะๆ ส่วนตัวเห็นด้วยกับความคิดพี่ไก่ของคุณจขกท.เลยค่ะ เราเห็นเด็กเสียคนเพราะพ่อแม่ตามใจประเคยของทุกสิ่งอย่างมาเยอะแล้ว จากคุณ : Trippy เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 15:37:14

ความคิดเห็นที่ 19 เป็นกำลังใจนะคะ คุณ Shorty and The Freaky Dogs เราตามอ่านเรื่องคุณมาตลอด   เอาใจช่วยตลอดค่ะ เราก็มีหนี้   เอาเป็นว่าทุกคนมีหนี้เน๊าะ   จะได้เท่าเทียมกันดีค่ะ จากคุณ : MoM And Me เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 15:41:22

ความคิดเห็นที่ 20 ตอนเราเด็ก ๆ แม่สอนเสมอ แม่บอกเสมอ อยากได้อะไรแม่ซื้อให้ได้ แต่ที่แม่ไม่ซื้อให้ เพราะถ้าอีกหน่อยเวลาอยากได้อะไรแล้วไม่ได้ หรือไม่มีเงินแล้ว ตัวเรานั่นแหละ จะลำบากทนไม่ได้ จากคุณ : มาเมะ เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 15:48:11 A:124.121.176.123 X: TicketID:354081

ความคิดเห็นที่ 21 1 ขวบปีที่ผ่านมา เราบ้าซื้อของให้ลูกเยอะ อะไรที่ว่าดี  เราซื้อให้หมดไม่เกี่ยงราคาเลย สามีก็เตือนนะว่ามันมากเกินไป ทั้งที่บางอย่างลูกไม่ชอบ ไม่เล่น ไม่แลเลย พออ่านกระทู้นี้แล้ว ขอบคุณมากๆนะคะ ที่เตือนสติ ทั้งๆที่เราเองก็แค่ทำงานราชการรายได้ไม่มากนัก แต่อารมณ์ว่าลูกคนแรกอยากให้ลูกได้สิ่งดีดี มันทำให้เป็นแบบนั้น ขอบคุณมากนะคะ ขอบคุณจริงๆ จากคุณ : mickymackynetty เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 15:50:29

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านกระทู้นี้แล้วรู้สึกคนที่อยากได้จริง ๆ ไม่ใช่ลูก การเก็บเงินออมไว้ในคราวจำเป็นมันสำคัญมาก ๆ จริง ๆ ที่ซื้อคงไม่ใช่เพื่อลูก จริง ๆ แล้วคือเพื่อตนเอง อยากซื้อ อยากมีเหมือนคนอื่น ถ้ารู้จักเก็บออมซักหน่อย เวลาลำบากจะได้ไม่ต้องบากหน้าไปขอยืมเงินใคร ไม่ต้องประสบพบเจอเงินขาดมือ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ คิดซะว่าแก้ไขตนเองวันนี้จะมีเงินออมวันหน้า จากคุณ : Cupid MOMO เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 16:12:42

ความคิดเห็นที่ 23 ตอบคห.17 ค่ะ เราอาจจะสื่อความหมายไม่ชัดเจน คือที่บอกว่าไม่มีเพื่อน ครูดุนี่คือลูกหาข้ออ้างไม่ยอมไปโรงเรียนค่ะ จากคุณ : nink-nund เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 16:15:59

ความคิดเห็นที่ 24 เรื่องของแพงไม่แพงอันนี้เราไม่ว่ากันนะคะเพราะตอนเรามีเงินเราก็อยากให้ลูก แต่ที่เราเน้นคือ....... เด็กจะต้องรู้ค่าของเงิน ค่าของของ ที่บ้านเราลูกอยากได้อะไรแพงแค่ไหนก็ต้องทำงานให้พ่อแม่ จะเก้บของ ตัดหญ้า ให้อาหารสัตว์เลี้ยง ล้างจาน หรืออะไรก็แล้วแต่ .... พอทำแล้วจะได้เงินค่าขนมเพิ่ม จากนั้นก็เก็บเงินเองค่ะอยากซื้ออะไรก็รอเก็บเงินซื้อเอง..... นอกจากว่าจะถึงวันเกิด หรือ คริสมาสต์ ก็จะได้ของขวัญที่อยากได้ 1 ชิ้นค่ะ ด้วยความที่สามีเราเป้นฝรั่งเค้าบอกว่าต้องสอนให้เด็กรู้จัก  'เงิน' 'งาน' และคำว่า  ' รอ' จะได้มีความอดทนและอยู่ในสังคมและช่วยเหลือตัวเองได้ไม่ต้องรอแบมือขอพ่อแม่อย่างเดียวค่ะ จากคุณ : ~ k E t S y ~ เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 16:19:52

ความคิดเห็นที่ 25 เห็นด้วยกับคุณไก่ค่ะ ดิฉันเองก็ไม่ใช่คนร่ำรวยแค่พอกินพอใช้ เลยซื้ออะไรทีต้องคิดให้ถ้วนถึ่ แพงนิดไม่ว่า แต่ต้องได้ใช้แล้วคุ้มค่า ไม่ใช่ซื้อมาเก็บ เก็บจนลืมก็มี กระเป๋า รองเท้า ดิฉันใช้จนเก่าจนขาดถึงจะซื้อใหม่ เพราะมีประสบการณ์มาก่อน รองเท้ากระเป๋า เก็บไว้ไม่ค่อยได้ใช้ พอหยิบใช้อีกที หนังลอก รองเท้ากาวขาดหมดเสียดายของมาก ส่วนเรื่องอาหารการกิน เรื่องซื้อหนังสืออ่านเล่นให้ลูก ดิฉันไม่เคยคิดมาก จัดไป แต่เรื่องของเล่นบางประเภท (ลูกบ้าเลโก้) หรือเสื้อผ้า ต้องคุ้มค่า เพราะเด็กโตเร็ว ของเล่นเบื่อง่าย ถ้าซื้อบ่อยไม่มีเหตุผล ต้องห้ามปราม บอกเหตุผลให้ลูกฟัง ตั้งแต่เด็กจนโตเขาจะซีบซับไปและติดเป็นนิสัย คิดก่อนซื้อ ต้องบอกต้องสอน พ่อทำงานหนัก อันไหนประหยัดได้ต้องช่วยกัน น้ำ ไฟ แอร์ ไม่ได้ใช้ต้องรีบปิด ที่เราอยู่ได้ทุกวันนี้เพราะนิสัยประหยัดนี่แหละค่ะ ลูกเคยเดินตาม ดิฉันสนใจแซคลายมัดย้อมตัวนึง แม่ค้าบอกราคา 199 บาท ลูกดิฉันรีบบอกสวนไปเลยว่า โห! แพงจัง (แหมทีตัวเองเคยได้ เลโก้กล่องเป็นพัน มันน่าเขกกะโหลก) แม่ค้าหัวเราะชอบใจใหญ่ แม่ดิฉันมีแต่คนบอกขึ้เหนียว ไม่มีรถขับ ใช้รถสาธารณะ หรือจ้างเหมาเอา แม่บอกแก่แล้วไม่จำเป็นต้องใช้รถขนาดนั้น แม่ไม่เคยยืมเงินใคร ไม่กินของคนอื่น มีแต่คนมาขอยืมเงินตลอด บอกไม่มีก็ไม่เชื่อ ทุกวันนี้มีบ้านให้เขาเช่า 3 หลัง ไม่ต้องทำงาน พออยู่พอกิน ถ้าไม่ขึ้เหนียวคงไม่มีเงินเก็บไปซื้อบ้านหรอกค่ะ แม่บอกใครนินทาเราช่างเขา เราอยู่แบบพอเพียง ไม่ต้องกู้หนี้ยืมสินใคร ไม่ลำบากลูกหลานตอนแก่เป็นพอ สอนลูกเรื่องการเงิน ไม่ว่าคนรวย คนไม่รวย สำคัญจริง  ๆ ค่ะ ^ ^ จากคุณ : แม่กบ เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 16:21:20

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณข้อมูลที่มาแชร์นะคะ อ่านแล้วก็นึกถึงตัวเองเลย ว่าต่อไปต้องยับยั้งชั่งใจบ้าง เราเพิ่งมีลูกคนแรก ตอนนี้ก็ 1.1 ขวบ แล้ว ก็อยากซื้อเสื้อผ้าดีๆ รองเท้าดีๆ ให้เค้าได้ใส่ พอเปิดตู้ดู โฮ จะใส่ทันไหม ตอนนี้ก็หยุดซื้อแล้ว ใส่ที่มีไปก่อน พอเดินห้างทีต้องเตือนตัวเองว่า พอ ยิ่งได้มาอ่าน ต้องคิดก่อนซื้อแล้วคะ เก็บเงินเข้าบัญชีไว้ดีกว่าคะ จากคุณ : หม่ามี๊น้องเอิน (Myannie) เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 16:50:31

ความคิดเห็นที่ 27 เลิกซื้อของแพงให้ลูกแล้วค่ะ บางชิ้นซื้อมาเล่นได้เเป๊บเดียวเบื่อแล้วก็ไม่แล ของที่เล่นไม่เคยเบื่อก็ของทั่วไปนี่แหละ ไม้กวาดไม้ถูพื้นนี่เล่นได้ทุกวัน ขวดแชมพูที่หมดแล้ว หรือขวดน้ำที่ไม่มีน้ำแล้ว ก็เอามาเล่นได้ทุกทีที่อาบน้ำ พวกของเล่นชิ้นเป็นพัน เห่อแค่สองวันเเรก หลังจากนั้นก็ไม่แล ลูกเราเป็นพวกจินตนาการสูง หมอนกลมๆธรรมดาก็เอามาเล่นเป็นพวงมาลัย ผ้าเช็ดเท้าเอามาเล่นเป็นผ้าสู้วัวกระทิง เก้าอี้กินข้าวก็ทำเป็นถ้ำคลานไปมา ต่อไปไม่ซื้อของเล่นให้แล้วค่ะ ไม่ได้เล่นเลย ที่สำคัญลิงรู้ว่าร้องขอแม่ยังไงแม่ก็ไม่ซื้อให้ ไปขอป้าขอยายขอตาขอน้าเอา พวกนั้นเขาตามใจ แม่มานใจร้ายยยยยย จากคุณ : darkheart เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 17:00:14

ความคิดเห็นที่ 28 พ่อแม่ยุคใหม่มักจะให้ - มาก - ไปค่ะ จัดเต็มให้ลูกทุกอย่าง เด็กไม่มีความอดทน ไม่เคยทนได้กับความอยากได้ ไม่เคยทนได้กับความอดทน ไม่เคยทนได้กับความอาย ไม่เคยอดทนต่ออะไรได้เลย แม้กระทั่งการรอ เห็นเยอะมาก เด็กๆเพื่อนลูกเราได้เงินไปรร. วันละ 100-200 ทั้งที่อยู่อนุบาล ข้าวที่ รร มีให้กิน ขนมไม่กี่บาท เด็กๆวิ่งซื้อแต่ของเล่น พอเล่นเบื่อก็โยนทิ้ง(ลูกเราได้ของที่เพื่อนยกให้มาประจำเลยลูกได้เงินไป รร 20 บาทสำหรับซื้อยาคูลย์และขนม 1 อย่าง ที่เหลือก็หยอดกระปุก) ไม่ใช่ว่าเราไม่มีเงินซื้อให้นะคะ แต่ทุกอย่างจะต้องสมเหตุผล สอบได้คะแนนดีเรามีของรางวัล เงินในกระปุกเก็บไว้ซื้อของที่อยากได้ อยากได้ค่าขนมเพิ่มก็ต้องทำงานแลก อยากได้ของก็เก็บเงินซื้อเอง ของเล่นมีไม่เยอะ แต่เล่นแบบดัดแปลงเอา เลี้ยงลูกให้แข็งแรงทั้งร่างกายและจิตใจ สังคมเราน่ากลัวขึ้นทุกวันค่ะ จากคุณ : แก้วหนึ่งใบกับเบียร์สองขวด เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 17:00:42

ความคิดเห็นที่ 29 ลำบากมาตั้งแต่เด็กค่ะ พ่อแม่สอนให้ทำงานบ้านตั้งแต่ ป.1 จำได้ว่าพวกล้างจาน กรอกน้ำใส่ขวด กวาดบ้านถูบ้าน แล้วก็ช่วยแม่ทำมาเรื่อยๆ จนโต มีหน้าที่ชัดเจนแต่เด็ก ไม่เคยได้ของแพงๆเลย สมัยเด็กดูโฆษณาอยากได้ตุ๊กตาบาร์บี้ แม่ไม่มีเงินซื้อมันแพงมาก แม่ก็ซื้อตุ๊กตาธรรมดาให้ หน้าตาเหมือนบาร์บี้แต่ถูกกว่าเยอะ ตัว 60 กว่าบาท สมัยนั้น มีชุดให้เปลี่ยน มีรองเท้า มีกระเป๋า เป็นตุ๊กตาที่รักมากเลยค่ะ แล้วเราก็เชื่อว่ามันคือบาร์บี้มาตลอด จำได้ว่าตุ๊กตาตัวที่แพงที่สุดที่แม่ซื้อให้ 300 กว่าบาท เป็นตุ๊กตาเลียนแบบเด็กผู้หญิงที่มีจุกนม ดึงออกแล้วจะร้องได้แบบเด็กน่ะค่ะ แม่สัญญาว่าหากสอบได้ที่ 1 แม่จะซื้อให้ เพราะเราเห็นลูกน้าเขามีอยากได้มากมันน่ารักมาก ก็ตั้งใจเรียนจนได้ที่หนึ่ง แม่เลยยอมซื้อให้ พอโตมาอยากได้อะไรก็ต้องทำงานค่ะ เก็บเงินซื้อเอง ไปรับจ้างทำงานตามโรงแรมตั้งแต่ ม.1 ทำตอนปิดเทอมค่ะ สมัยนั้นวันละ 100 ค่ะ ยังเป็นเด็กกะโปโล ใส่เอี้ยมกางเกงขายาว หน้าเอ๋อๆ หิ้วถุงขยะดำ เดินเก็บขยะตามห้องพักแขกอยู่เลยค่ะ เช็ดเฟอร์นิเจอร์ด้วย ดีใจมากที่ได้เงิน ก็ให้แม่หมดค่ะ แม่ก็จะแบ่งให้เก็บไว้ ก็เก็บสะสม อยากได้อะไร อยากซื้ออะไรก็ซื้อเองค่ะ ไม่เคยร้องขอจากพ่อแม่เลย ทั้งชีวิตลำบากมามากกว่าจะเรียนจบทำงานได้ตอนนี้ไม่ลำบากแล้ว ทำงานสบายนั่งห้องแอร์เย็นๆทั้งวัน แต่ไม่เคยโกรธพ่อแม่เลยนะคะที่ไม่เคยซื้อของดีๆแพงๆให้ พ่อแม่ไม่เคยพาไปกินอะไรอร่อยๆนอกบ้าน ไม่เคยคิดว่าท่านไม่รัก เพราะท่านให้ชีวิต ให้คำสอน ให้ทุกอย่างที่ท่านให้ได้ เข้าใจว่าท่านลำบากค่ะ ต้องขอบคุณท่านด้วยซ้ำที่สอนให้รู้จักความลำบากมาตั้งแต่เด็ก สอนให้รู้ค่าของเงิน ทำให้ทุกวันนี้ ไม่ว่าจะเจอปัญหาอะไร จะเหนื่อยแค่ไหน ก็ยังพร้อมสู้กับมันได้เสมอค่ะ จากคุณ : บ้านสายไหม เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 17:03:32

ความคิดเห็นที่ 30 การซื้อของแพงให้ลูก กับการตามใจซื้อให้ทุกอย่างที่ลูกอยากได้ มันต่างกันนะคะ..... เด็ก ๆ สมัยนี้ น่าเห็นใจตรงที่พ่อแม่ประเคนของให้อย่างง่ายดาย และมักจะมองว่า ของหรือสิ่งของต่าง ๆ จะช่วยให้ลูกเก่ง ดี มีโอกาสมากกว่าคนอื่น.....โดยมักจะลืมไปว่า คำสอนของพ่อแม่ต่างหากที่ช่วยให้ลูกเป็นคนที่มีความคิดความอ่าน ให้ลูกเป็นคนที่มีความมั่นใจ ภูมิใจในตัวเอง รู้คุณค่าของตัวเอง ถ้าเด็กได้ของอะไรมาง่าย ๆ และวัดคุรค่ากันที่สิ่งของที่มี.....พ่อแม่มีให้เท่าไรก็ไม่เต็ม จากคุณ : ทะเลสวย น้ำใส เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 17:28:27

ความคิดเห็นที่ 31 ทั้งนี้ ทั้งนั้น อย่าประมาทในการใช้ชีวิตนะคะ รายรับครอบครัวเราเฉียด 6 หลัก ยังชอบนั่งรถเมล์ รองเท้าโมโนโบ้ กระเป๋านารายา เจ็บป่วยก็ประกันสังคม + บัตรทองตลอด แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 55 17:41:53 จากคุณ : ตะวันเพลิง เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 17:38:36

ความคิดเห็นที่ 32 ฝากบอกคุณไก่ค่ะว่าสิ่งที่เกิดไปแล้วก็ให้มันเกิดไป แต่สิ่งที่จะทำต่อไปในอนาคตสำคัญกว่า อย่างแรกควรบอกสถานะครอบครัวที่แท้จริงให้ลูกได้รับรู้ พูดกับเขาให้เขาเข้าใจว่าพ่อแม่ไม่อยากให้มีเรื่องผิดพลาดเกิดขึ้นในชีวิต แต่เมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว เราต้องช่วยกันประคับประคองให้ครอบครัวอยู่รอด เพราะเป็นหน้าที่ของสมาชิกทุกคนในครอบครัว เราเคยเจอครอบครัวแบบนี้มามาก ปัญหาใหญ่ที่จะพบต่อไปไม่ใช่ว่าเขาจะมีชีวิตต่อไปไม่ได้ในภาวะที่ต้องมัธยัสถ์ แต่กลับกลายเป็นครอบครัวต้องแตกแยก หย่าร้าง เพราะความไม่เข้าใจกันของคนในครอบครัว พ่อแม่กล่าวโทษกัน ลูกไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมเขาถึงไม่ได้ในสิ่งที่ตัวเองเคยได้ พาลคิดว่าพ่อแม่ไม่รักเหมือนเคย บางครอบครัวกลัวปัญหาลูกไม่รักก็หาทางออกโดยการหยิบยืมจนเป็นหนี้สินล้นพ้นตัว ยิ่งกลายเป็นปัญหาที่หนักกว่าเดิม เพราะฉะนั้นต้องพยายามทำความเข้าใจกันและสู้ไปด้วยกันค่ะ ฝากให้กำลังใจนะคะ อยากบอกว่าเด็กๆ มีหัวใจที่เข้มแข็งกว่าที่พวกเราคิด ขอให้พูดความจริงกับเขาและเปิดโอกาสให้เขาได้เป็นส่วนหนึ่งของการต่อสู้เพื่อครอบครัวเถอะค่ะ คุณทำได้ เขาก็จะทำได้เหมือนกัน ชี้ให้เขาเห็นว่าเราให้ความสำคัญกับความสัมพันธ์ในครอบครัวมากกว่าวัตถุสิ่งของนะคะ ^^ จากคุณ : tiara เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 17:40:01

ความคิดเห็นที่ 33 กำลังจะมีลูก แต่ยังจำที่พ่อและแม่สอนไว้ได้ ท่านก็พูดเล่นๆๆปน ขำๆๆ อย่างพอเราอยากได้อะไร อาจจะแพงไปสักหน่อย ไปขอพ่อกับแม่ ท่านก็จะบอกว่า หาเงินได้เอง ก็ไปซื้อ คือมันไม่มีประโยชน์อะไรเลยไง ของแต่งมอไซต์ แต่เราอยากได้มากกก เลยไปทำงานพิเศษ ซึ้งเงินที่เอาไปทำงาน พ่อแม่ให้ พอเงินเดือนออก เราก็เอาไปซื้อชุดแต่งรถ ท่านก็ไม่ว่านะ แค่บอกว่า ของที่เราแต่ง มันไม่แข็งแรง แต่เราว่าสวยดี 555 เลยว่าจะเลี้ยงลูกแบบนี้ดู ไม่นู้จะทำได้ไหม แต่จะพยายาม จากคุณ : NooNooDeaw เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 18:16:12

ความคิดเห็นที่ 34 ขอเป็นกำลังใจให้ครอบครัวที่กำลังลำบากทุกครอบครัวนะคะ ครอบครัวเราก็เคยล้มละลายมาก่อน เข้าใจดีค่ะ ว่ามันเป็นยังไง ทุกสิ่งทุกอย่างต้องใช้เวลาค่ะ ขอเพียงเข้มแข็งต้องผ่านมันไปได้อย่างแน่นอนค่ะ จากคุณ : แม่โอ๋เรนเจอร์ เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 18:40:39

ความคิดเห็นที่ 35 อย่าทำร้ายลูกของคุณด้วย คำว่า   สงสารลูก จากคุณ : ป้าศรีอุ่น (ป้าศรีอุ่น) เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 18:57:56

ความคิดเห็นที่ 36 เป็นกำลังใจให้ครอบครัวคุณไก่นะคะ   แนะนำให้หาหนังสือธรรม กฎแห่งกรรม ของหลวงพ่อจรัญมาอ่านคะ เผื่อจะได้แนวทางการดำรงชีวิตใหม่ และการแก้ไขนิสัยของลูกคะ ทุกอย่างมีทางแก้ไขให้ดีได้คะ แต่ต้องอาศัยความอดทน และความตั้งใจจริงคะ สู้ ๆ นะคะ จากคุณ : kiddyhut เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 19:22:43

ความคิดเห็นที่ 37 คนที่เรารู้จักหลายคนพูดว่า .. "มีลูกคนนึง  จนไปทั้งชาติ .. " **เราเคยเจอนะคะ .. หลายๆคนพอมีลูก .. ต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุด .. ทั้งฝากท้อง รพ.เอกชน  .. คลอด รพ.เอกชน ทั้งๆที่ตอนตั้งครรภ์ก็มีปัญหาเกี่ยวกับภาวะตั้งครรภ์   ไม่ขอคำปรึกษาใคร  ..  ลูกคลอดก่อนกำหนด .. และต้องเข้า NICU .. พอลูกเข้า รร.ต้อง  รร. ดัง -- สองภาษา - นานาชาติ   .. เราอยากบอกว่า สิ่งที่พ่อแม่เลือกให้สำคัญนะคะ ..แต่เค้าจะรู้ตัวอยู่หรือเปล่าว่า ..   ***ถ้าทุกอย่างยังตั้งอยู่  คงอยู่  ไม่ดับไป .. มันเป็นเรื่องที่สามารถทำได้นะคะ ..  แตุ่ถ้าวันไหนมันไม่เหมือนเดิมแล้ว  ..สุดท้ายคนที่รับไม่ได้ก็คือ  ตัวเด็กเอง *** เราว่าเรื่องนี้พ่อแม่ คือคนที่ผิดเต็มๆ .. ที่ไม่เป็นคนเริ่มต้นเอง.. **************** ส่วนตัวของเรานะคะ .. ลูกของคุณไก่ ..   ถ้าพ่อแม่เค้ามีเวลานะคะ อยากให้คุยกับลูกถึงสังคมของคนที่ลำบากกว่า ..  ลองหาเวลาว่างพาเค้าไปสำผัสกับเด็กที่ขาดแคลนกว่าเค้าดีไหมคะ ..อย่างบ้านเด็กอ่อนพญาไทย // บ้านราชวิถี .. ค่อยๆ บอก ค่อยๆ อธิบายเค้าว่าเรายังมีโอกาสมากกว่าเด็กอีกหลายๆคน  ที่ไม่มีอะไรเลย เราเชื่อว่าถ้า คุณไก่ค่อยๆ อธิบาย ค่อยสอน น้องๆเค้าน่าจะเข้าใจค่ะ .. เอาใจช่วยครอบครัวเขานะคะ จากคุณ : pass&Forward เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 20:01:58

ความคิดเห็นที่ 38 ตอนเราเด็กๆ ได้แต่มองตามเด็กคนอื่นที่พ่อแม่เค้าซื้อของให้เล่น ซื้ออาหารดีๆให้ลูกเค้ากิน พอเรามีลูก เราอยากให้ลูกมีตามที่กำลังจะมีให้ ไม่อยากให้ลูกตะกล่ะมองคนอื่นกิน ไม่อยากให้ลูกไปกระโจนแย่งเครื่องเล่นเวลาพาไปนอกบ้านเพราะบ้านไม่ค่อยมีของเล่น แต่เสื้อผ้า ตัวละ20-25 ไม่เกี่ยง พวกนั้นแค่เปลือกนอก เราแค่อยากเสริมเหล็กในใจเค้า ไม่ให้รู้สึกขาดแคลน ของเล่นซื้อให้เวลาเล่นเสร็จพาเก็บรักษา สกปรกก็ชี้ชวนให้ทำความสะอาด ซื้อของแพงให้เพราะเรามีกำลัง และมันไม่ใช่วัตถุที่ถูกสร้างมาทำร้ายสันดานเด็ก เด็กจะเสียนิสัยหรือไม่ "ขั้นอยู่กับวิธีการให้"เท่านั้น จากคุณ : แม่น้องนลิน เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 20:27:01

ความคิดเห็นที่ 39 ลูกเรา หกขวบตอนนี้เราสอนให้เค้ารู้จักค่าของเงิน สิ่งที่เราจะให้กับลูก ไม่ใช่เงินมากๆ หรือของราคาแพง (ปล.เพระาว่าแม่ไม่มี) เราให้เค้าเรียนรู้การใช้ชีวิตอย่างมีจิตสำนึกและเหตุผลมากกว่า ลูกเราไม่ค่อยอยากได้อะไรมากมาย แต่ถ้าเค้าอยากได้อะไรมากๆ แล้วเราเห็นว่าไม่มีประโยชน์เราจะคุยกับเค้ามากกว่า   บางทีก็ให้เค้าทำงาน เช่น นวดหลัง หยิบของ ช่วยงานเล็กๆน้อยๆ ให้เงิน เพื่อเก็บไปซื้อสิ่งที่เค้าอยากได้ ส่วนใหญ่เป็นหนังสือนิทาน ไม่ใช่ว่าจะไม่ซื้อให้ แต่ให้เค้ารู้จักคิด  ก่อนซื้อ เค้าเก็บเงินจากการทำงานเล็กๆน้อยๆ ในบ้าน จนซื้อหนังสือเล่มโปรดของตัวเองได้หลายเล่ม รวมทั้งซื้อซีดีเจ้าหญิงเรื่องโปรดของเค้าอีก แต่เราก็บอกว่า เมื่อไม่มีอะไรอยากได้ ต้องหยุดเรื่องมาไถแม่เพราะว่าการที่ช่วยแม่ ไม่ควรตีค่าเป็นเงินหมดทุกอย่าง ไม่งั้นกลายเป็นหนูทำอะไรต้องมีสิ่งแลกเปลี่ยน จะไม่รู้จักการให้ หรือน้ำใจ ล่าสุด สัญญาพาไปงานสัปดาห์หนังสือ ลูกเราทำงาน (นวดหลังให้แม่ ) ได้ ร้อยกว่าบาท เพราะว่าอยากไปซื้อหนังสือเอง ตอนจ่ายตังค์ เห็นราคาหนังสือ ลูกเราบ่นอุบอิบว่า แพง เพราะว่าตังค์เค้าซื้อได้ไม่เกิน 2 เล่ม เราเลยบอกว่า รู้แล้วใช่ไหมว่า เงินหายาก กว่าจะได้มาแต่ละบาท หนูก็ต้องอดทน ทำงานแลกตังค์  ดังนั้นต้องคิดเวลาจะใช้ เล่นเอาลูกเราไม่อยากชักเงินจากกระเป๋า (งกเข้าขั้น)  เดินดูหนังสือ พลิกดูราคาก่อนทุกเล่ม  จนเรารำคาญบอกว่า ซื้อไปเหอ แม่ซื้อให้ก่อนแล้ว ค่อยมาจ่ายที่หลัง พอซื้อมาเสร็จ เธอบอกว่า หนังสือเยอะขนาดนี้ ใช้ตังค์เยอะ หนูทำงานแย่เลย แม่ยกหนี้ให้หนูแล้วกัน เริ่มใหม่ 5555  คราวหน้าหนูจะเก็บตังค์ให้เยอะกว่า เดิม แม่ถามว่า ทำยังไง  ลูกสาวเราบอกว่า นวดที่ละ 10 บาทไม่เอาแล้ว นวดที แม่ต้องให้ 20 บาทเลย จะได้เก็บตังค์ได้เยอะ  (เล่นขึ้นค่าแรง ขนาดนี้เลย ) วันนี้เลยได้หนังสือมาขนาดนี้ ที่เราให้ซื้อ เพราะว่าเค้าบอกจะไปอ่านเพื่อทำบันทึกการอ่านส่งครู โชคดีนิดหนึ่งตรงที่ลูกเราไม่ค่อยชอบของเล่น แต่ชอบหนังสือมากที่สุด เราเลยไม่เคยซื้อของเล่นแพงๆให้ลูกเรานอกจากของเล่นเล็กๆน้อยๆ 20-30 บาทเท่านั้นเอง  จนลูกเราบอกว่า ของเล่นที่อยู่ในบ้านเป็นของที่คนอื่นให้ทั้งนั้น ไม่มีของที่แม่ซื้อเลยสักอัน  แม่ซื้อแต่หนังสือ ที่แน่ใจเพราะว่าเราหันไปถามว่าลูกว่า แม่ซื้อของเล่นอะไรให้หนูมัง ลูกเราบอกว่า ไม่เห็นมีเลย ทั้งบ้านมีแต่ของคนอื่นให้ทั้งนั้นเลย 5555 จากคุณ : วีทีอาร์ เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 20:37:56

ความคิดเห็นที่ 40 เราขอตอบในฐานะลูกที่เคยอยุ่ในสภาพนี้ พ่อเราเป็นวิศวะเงินเดือนเป็นแสนเมื่อ 20 กว่าปีที่แล้ว แม่เรารับราชการ บ้านเรามั่งคั่งมากเรามีของเล่นราคาแพงหลายชิ้น แม่บอกว่าเราไม่ชอบของเล่นที่ซื้อมาเลย เล่นแต่ของใช้ในบ้าน  ต่อมาพอเราอายุได้ 4 ขวบกว่าพ่อก็มีเมียน้อย และเมียน้อยพ่อก็ออดอ้อนขอเงินพ่อให้ซื้อบ้านซื้อรถให้ ทำให้พ่อเป็นหนี้หลายล้าน พ่อหลงเมียน้อยจนไม่ลืมหูลืมตา จากที่เคยให้เงินแม่เราหลายหมื่นก็เหลือแค่ไม่กี่พัน แม่เราเลี้ยงเรามาด้วยเงินเดือนข้าราชการ.. ของแพงไม่มีอีกต่อไป ตอนนั้นเรายังเด็กโกรธและเกลียดพ่อมากขนาดที่พ่อจับตัวเราไม่ได้เลยกรี๊ดตลอด จากคุณ : Z-Cube เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 20:46:21

ความคิดเห็นที่ 41 อย่าอายที่จะบอกลูกว่า "แม่ไม่มีเงิน" ลูกยังไม่โตหรอกค่ะ ของเราอะ แต่เราก็บอกลูกเสมอว่า แม่ไม่มีเงินนะ อย่ากินทิ้งกินขว้าง อย่าทิ้งของเรี่ยราด เล่นอะไรให้รักษา ถ้าพัง แม่ไม่มีเงินซื้อให้ใหม่ จากคุณ : ~amily~ เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 20:49:06

ความคิดเห็นที่ 42 เราไม่เข้าใจว่าทำไมทที่เราเคยมีเคยเล่นต้องเอาไปขาย ทำไมเราไม่สามารถซื้อของเล่นที่อยากได้ตามเพื่อนเหมือนเดิม เราก็อาละวาทโวยวาย.. แม่เราเข้ามากอดแล้วบอกเราว่า แม่รักลูกมากแต่เรามีเงินไม่พอ เงินน่ะซื้อได้ทุกอย่างยกเว้นความรัก เรามีสิ่งที่มีค่ากว่าของเล่นแพงอยู่แล้วจะโวยวายทำไม เมื่อแม่เรากับคุณตาเห้นว่าเราอยากได้อะไรก็จะทำขึ้นเองแบบ DIY เลยแหละ เรากลับชอบกว่าของเล่นราคาแพง แถมไปอวดเพื่อนแบบไม่อายเพราะไม่ซ้ำใครด้วย จากคุณ : Z-Cube เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 20:51:25

ความคิดเห็นที่ 43 ชอบมากค่ะ. ขอบคุณ จขกท ที่นำมาแบ่งปันนะคะ จากคุณ : เพิ่งมา เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 20:52:54

ความคิดเห็นที่ 44 เราคิดว่าเด็กที่ถูกเลี้ยงด้วยเงิน และของราคาแพงเค้าจะเข้าใจว่านั่นคือตัวแทนความรัก ไม่มี ไม่ให้คือไม่รัก.. พ่อแม่ต้องกอดและบอกเค้ามากมากว่ารัก ไม่ใช่แค่อธิบายเหตุผล ความรักคือการแสดงออกค่ะ จากคุณ : Z-Cube เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 20:55:01

ความคิดเห็นที่ 45 คุณจขกท.ทำให้เรานึกถึงน้าของเราที่เขาทุ่มเทให้ลูกทุกอย่างใช้แต่ของแบรนด์เนมมาตั้งแต่เด็ก จนเมื่อครอบครัวเขามีปัญหา น้าหย่ากับอา ลูกของน้าจึงมาอยู่ในการดูแลของครอบครัวเรา ส่วนน้าก็ทำงานและส่งเงินมาให้ลูก อานี่อย่าไปพูดถึงเลยบุคคลไร้ค่าไร้ราคาสิ้นเชิง ทีนี้ตอนที่ลูกสองคนของน้ามาอยู่ในการดูแลของครอบครัวเรา ด้วยความที่เป็นเด็กติดหรูก็มีปัญหาน่าดูเลย อันนั้นก็ไม่ได้ อันนี้ก็ต้องมีเหมือนเพื่อน แม่เรากับพ่อก็พยายามขัดเกลานิสัยเขาใหม่ ไม่อยากให้เป็นเด็กที่อยากได้อะไรแล้วต้องได้ ต้องใช้ของแบรนด์เนม แต่ด้วยความที่น้าเราเนี่ยเขาเองก็รู้สึกว่าไม่ได้เลี้ยงลูกเลยยิ่งแอบส่งเงินมาให้ลูกต่างหาก และแอบซื้อของแพงให้ลูกโดยไม่ให้พ่อแม่เรารู้ สุดท้ายเด็กสองคนนี้แม้อยู่ในการดูแลของบ้านเราแต่นิสัยก็ยังต่างกันอย่างสิ้นเชิง ตอนนี้พวกเขาโตแล้วจึงแยกออกไปเรียนต่อและทำงานซึ่งรายได้ก็ยังไม่มีแต่น้าเราก็ยังส่งเงินมาให้ลูกใช้ไม่ขาดมือ เขายังติดหรูอยากได้อยากมี ต้องมีเทคโนโลยีใหม่ๆ และน้าเราเองก็เป็นประเภททุ่มทุนสร้างให้ลูกแบบนี้ สุดท้ายวันนึงธุรกิจของน้าล้มละลาย แต่เขาก็ยังต้องส่งเงินให้ลูกอยู่ โดยยืมญาติพี่น้องและโกหกบ้านเราว่าต้องเอาเงินไปลงทุนงู้นงี้ และก็แอบซื้อบ้านราคาหลายล้านอยู่ในหมู่บ้านหรูแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่ เราโกรธนะ เราเครียด เราบอกแม่ว่าเขากำลังทำให้บ้านเราเดือดร้อนแล้วนะ เขาจะรักลูกยังไงแต่มาเบียดเบียนบ้านเราที่แค่พอมีกินอยู่แบบนี้ไม่ไหว พวกเขามันเว่อร์และบอกตรงๆเราเริ่มเกลียดครอบครัวของน้าเราขึ้นทุกวัน นี่แหล่ะนะบทเรียนของคนที่เลี้ยงลูกให้ติดหรู ใช้เงินเลี้ยงลูก จากคุณ : เสียงจากบ้านนา เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 21:27:30

ความคิดเห็นที่ 46 ซื้อของแพงๆ เพื่อซัพพอร์ทความต้องการของตัวเองมากกว่าเด็กๆหรือเปล่าคะ.. จากคุณ : คำสารภาพครั้งล่าสุด เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 21:58:27

ความคิดเห็นที่ 47 เรามาเล่าเพิ่มเรื่องซื้อของให้ลูก เราเห็นด้วยว่า ไม่ควรเลี้ยงลูกด้วยวัตถุ แต่ไม่ควรให้ลูกขาดแคลน เราเห็นเด็กหลายคนตอนเ็ด็กไม่ได้รับสิ่งทีเ่ด็กควรได้ เช่นของเล่นที่สมวัย การเที่ยวเล่นที่สมวัย เพราะ พ่อแม่ไม่ได้ให้ เนื่องด้วยหลายสาเหตุ เช่นไ่ม่มีเงิน ไม่มีเวลา โตขึ้นมา กลายเป็นโหยหาสิ่งนั้น ในตอนโต เราเป็นหนึ่งในนั้นค่ะ บางคนช้อปกระจายเมื่อพอมีเงินจนเป็นหนี้ หรือ บ้าซื้อของเหมือนเก็บกด บางคนมาสะสมของเล่นอะไรที่ดูเหมือนไร้สาระไม่สมวัยตอนทำงาน เพราะตอนเด็กไม่ได้เล่น บางคนเที่ยวกระจาย เที่ยวจนเสียการงานการเงิน เพราะวัยเด็ก ไม่ได้รับการเติมเต็ม วัยเด็กผ่านแล้วผ่านเลย มันเรียกกลับมาไม่ได้ ลองมาเล่นตุ๊ํกตาบาร์บี้ตอนโต มันก็ไม่ได้อารมณ์เหมือนตอนเด็ก มาเล่นรถบังคับตอนโต ไปเที่ยวสวนสัตว์ สวนสนุก เล่นเครื่องเล่นตอนโตมันก็ไม่ใช่ เราผ่านมาหมดแล้ว วัยเด็กที่รันทด ต้องมองเพื่อนเล่นของเล่นดีๆ วีดีโอเกมส์ เพื่อนได้กินของดีๆ ที่เราได้แต่ฝ้ัน อยากรู้ว่ารสชาติเป็นอย่างไร ดังนั้นถ้ามีลมหายใจ มีกำลังทรัพย์ เราจะให้ลูกได้สิ่งดีสมวัย ไม่เว่อรเกิน แต่ได้เติมเต็มไม่รู้สึกขาด ไ่ม่เยอะเกินไป เพื่อให้ไม่ต้องอิจฉาใคร น้อยใจในโชคชะตา และไม่ต้องไปเก็บกดอยากได้ตอนโต เราปลื้มแม่ๆ ในชานเรือนหลายคนค่ะ ทุกคนรักลูกอยากให้ลูกมีวัยเด็กที่มีความสุข ยินดีกับเด็กๆเหล่านั้นด้วยค่ะ ถ้าเราเลือกเกิดได้เราก็อยากเกิดมาในครอบครัวที่มีให้เราพร้อมเหมือนกัน จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 22:06:22

ความคิดเห็นที่ 48 เราว่าไม่เห็นจะเกี่ยวกับเรื่องซื้อของแพงให้ลูกตรงไหนเลยเค้าเลี้ยงลูกผิดเองตั้งแต่แรกที่ไม่สอนให้เด็กรู้จักคุณค่าของเงินทั้งๆที่ตัวเองก็เคยลำบากมาก่อนก็ยังประมาทกับการใช้ชีวิต พอฐานะการเงินสั่นคลอนเด็กๆก็ปรับตัวไม่ได้ เราซื้อของแพงให้ลูกบ้างเป็นบางอย่างที่เห็นสมควรและจำเป็นแถมยังใช้ให้คุ้มค่าที่สุดเพราะเรามีลูกตั้ง3คนแบ่งๆกันใช้ส่งต่อๆกันไปจะหนักไปทางพวกหนังสือภาษาอังกฤษซะมากกว่า นอกนั้นของเล่นดีๆก็มีตามสมควรลูกๆรู้จักถนอมใครมาที่บ้านยังบอกว่าใช้คุ้มมากตั้งแต่ลูกคนแรกกันเลยทีเดียว มีช่วงนึงที่เคยลำบากเพราะเศรษฐกิจไม่ดีตอนมีลูกคนแรกแต่เราก็ช่วยๆกันประหยัด แต่ของเล่นก็มีให้ลูกตลอดแพงบ้างถูกบ้างปนๆกันไปไม่อยากให้ลูกรู้สึกว่าขาด เวลาทำงานอะไรก็ต้องให้ลูกช่วยตั้งแต่เด็กๆเค้าจะได้ชินเห็นความลำบากของพ่อแม่จะได้รู้จักคุณค่าของเงินไม่ฟุ่มเฟือย ถึงแม้ตอนนี้จะไม่ต้องลำบากเหมือนแต่ก่อนแต่ก็ยังสอนให้ลูกรู้จักคุณค่าของเงินเสมอ ทุกวันๆเค้าต้องช่วยแม่จัดของหน้าร้านตอนเย็นต้องคัดแยกขยะเอาไว้ขาย งานบ้านก็ต้องช่วยกวาดบ้านถูบ้านถึงแม้ไม่สะอาดก็ต้องทำ ไม่อยากให้สบายมากนักหากวันข้างหน้าเราต้องลำบากลูกจะได้ปรับตัวได้...แต่คิดว่าคงไม่ลำบากแล้วล่ะ อิอิ จากคุณ : =Le 29 juin= เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 23:48:50

ความคิดเห็นที่ 49 เราเป็นคนนึงที่เกิดมากับครอบครัวที่เรียกว่าพร้อมทุกอย่าง มีของเล่นจากตปท. เวลาที่พ่อไปติดต่อธุรกิจตปท. แต่แล้ววันนึงเมื่อเหตุการณ์ทุกอย่างพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ เราต้องย้ายโรงเรียนกลางเทอม โดนครูทวงค่าเทอม ไม่ได้อะไรในสิ่งที่เมื่อก่อนเคยได้มาก่อน ก็มีงี่เงางอแงไปตามประสาเด็กเอาแต่ใจ แต่ต้องบอกเลยว่าพ่อแม่เราเจ๋งมา พ่อแม่เราไม่เคยปิดลูกเลยว่าสถานการณ์ที่บ้านตอนนี้เป็นไง ที่บ้านเหลือเงิน 40 บาท พ่อเราเรียกลูกทุกคนมาแล้วเปิดกระเป๋าให้ดู ว่ามีเงินเหลือแค่นี้นะ แต่พ่อสัญญาว่าพรุ่งนี้เราจะต้องมีมากกว่านี้ ตอนแรกก็รับไม่ได้กับการเปลี่ยนแปลงขนาดนี้ แต่ด้วยความอดทนและคำอธิบาย คำสอนของพ่อแม่ มันทำให้เราเข้าใจและยอมรับมันได้ ทุกวันนี้เรามีบ้านหลังละเกือบ 6 ล้าน มีรถขับ ไปเที่ยวตปท กันทุกปี อยากฝาก จขกท ไปบอกพี่ไก่ให้สู้และอดทนนะคะ ฟ้าหลังฝนสวยงามเสมอคะ ^^ จากคุณ : รักแบบแอบๆ เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 00:37:46

ความคิดเห็นที่ 50 มันเหมือนเป็นการโจมตี "ของแพง"...ว่าเป็นคนผิด แต่เราว่า มันไม่ใช่.... ปัญหาไม่ใช่ "การซื้อของแพง /ตามใจลูก" ปัญหาคือ  "ไม่แสดงให้ลูกเห็นว่า  พ่อแม่เหนื่อยลำบาก ในการหาเงินมา" ปัญหาคือ "ไม่สอนให้ลูกรู้ว่า  เงินทองนั้นมีค่า  และมีวันหมด..จงใช้ให้คุ้มค่า" จากคุณ : บ้านดอกชวนชมสารพัดสี เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 02:18:26

ความคิดเห็นที่ 51 อ่านแล้วงงว่า อะไร คือ ความพอดี ที่ควรจะเป็นหรือคะ (งงจริงๆ นะ ไม่ได้สำบัดสำนวน) เมื่อเราอ่านเจอว่าเด็กวัยนี้ ควรพัฒนาด้านไหน การเล่นของเด็ก คือ การเรียนรู้ แล้วของเล่นอะไรที่พัฒนาเรื่องนั้น พอถึงช่วงเวลาระยะต่างๆ เราก็จัดหาของตามที่หนังสือพูดถึง มีทั้งถูก ทั้งมีราคา ของแพงมากๆ ไม่ค่อยมี เพราะเล่นแป๊บเดียวเอง แต่ต้องมีคุณภาพที่ดีพอ หรือใกล้เคียงของแพง ดังนั้่นไม่ได้เอาแต่ของถูก เราเห็นเค้าเล่น เห็นว่าเค้าได้ใช้ทักษะด้านไหนบ้าง เราก็ดีใจว่าได้ฝึกโดยไม่ฝืนใจ สิ่งที่ลงทุนมาก คือ เรื่องภาษา สื่อที่ช่วยสอน อะไรที่ดูใช้ง่าย หรือสนุก จะรีบจัดมาเลย เพราะเราต้องการสร้างสภาพแวดล้อมให้น่าเรียนรู้ภาษา เด็กๆ จะได้ซึมซับ และไม่เกลียดภาษา เหมือนเราเมื่อก่อน และหลายๆ คนในรุ่นเรา คือ เราจัดหาตามช่วงอายุ หรืออ่านเจอว่ามีประโยชน์กับวัยนั้น ก็เอามาทดลองดูผลลัพธ์ ไม่ได้กำหนดกฎเกณฑ์อะไรกับเด็กว่าต้องทำอะไรถึงจะได้สิ่งนั้น ไม่ได้จัดหาสิ่งที่เค้าเรียกร้อง เพราะเราเห็นว่ามีเยอะก็เปล่าประโยชน์ ของเล่นก๋องแก๋งตุ๊กตุ่นตุ๊กตา ราคาแพง หรือไม่แพง เราไม่ซื้อให้ แต่ซื้อของสำหรับพัฒนาทักษะ ตามช่วงอายุให้ เมื่อไหร่ที่เจอว่าราคาดีละไม่แพงเกิน งานสัปดาห์หนังสือจะพาไปบ่อยมาก ให้หาหนังสือที่เค้าอยากได้ และจะมีหนังสือติดมาทุกครั้ง (เล่มที่เราเห็นว่าดี) ของบางอย่างซื้อให้เพื่อแก้ปัญหาไม่ให้มาใช้ของจริงป้องกันอันตราย และความเสียหาย มันนับเป็นการเพาะนิสัยไม่ดีให้เด็กด้วยหรือเปล่า ของเล่นฟุ่มเฟือยที่ซื้อบ่อยจริงๆ เลย คือ สติ๊กเกอร์ เพราะเด็กๆ ชอบมากๆๆ แต่ก็ไม่บ่อยมาก (ส่วนใหญ่ได้จากหมอ) สิ่งที่เล่าไป คือ เกิดขึ้นกับหลานเรา เราซื้อของเล่นแนวพัฒนาทักษะให้ เพราะอยากฝึกทักษะเค้า ซื้อตามช่วงวัย สมุดวาดภาพกระดาษว่างๆ เล่มโตๆ กับสีระบายเหมาะกับวัย แป้งโด ของเล่นตัวต่อ ตัวกลไก เรามีทุนเราก็จัดหา เหลือแค่พ่อ แม่ เค้าเอาไปใช้สอน ใช้เล่นกับลูก แต่หลานเราเป็นที่รักของหลายๆ คน คนอื่นๆ ก็จะซื้อของไม่แพง แต่เป็นของเล่นที่ไม่ได้ฝึกทักษะ ตุ๊กตาเยอะมากกก พ่อ แม่เค้าเองชอบซื้อ mc เอาของแถมให้ ซึ่งเราไม่ค่อยซื้อให้ เพราะนอกจากการเล่นที่ไม่พัฒนาแล้ว มันยังมีวิธีเล่นซ้ำๆ และรกบ้าน แต่ของเล่นที่มีทั้งหมดคุณยายเก็บเรียบในซอกหลืบที่เด็กหยิบออกมาเล่นเองลำบาก เพราะเบื่อเก็บบ้านรกๆ ทุกวัน ดังนั้นตอนนี้หลานเรารื้อทุกอย่างที่อยู่ในครัว แน่นอนค่ะ มันเป็นการเรียนรู้ที่ดี ไม่แพง แต่มันเหนื่อยมากกกกกค่ะ แม่เราอายุ 60 กว่าปี จะให้เก็บบ้านรกๆ ทุกวันก็น่าสงสาร ตอนนี้เราโดนข้อหาตามใจหลานค่ะ หาว่าเราเปนเหตุให้ลูกเค้าดื้อจากการตามใจ เพราะถ้านับชิ้นแล้ว เรามีให้เยอะกว่าคนอื่น แม้มันจะมีประโยชน์ตามช่วงวัยที่ควรจะเป็นก็ตาม (และไม่ได้แพงเวอร์ เราซื้อสำเพ็ง) พ่อ แม่เค้าไม่เห็นคุณค่า เค้ามองว่ามันเหมือนของเล่นตุ๊กตุ่น ตุ๊กตาที่เค้าซื้อให้ เค้าคิดว่าเด็กเรียนรู้จากหนังสือ และกระดาษวาดเขียนเท่านั้น สื่อการสอน เช่น บัตรคำศัพท์ ของเล่นตัวต่อ ไพ่ฝึกความจำ ของเล่นฝึกสมอง ความจำ ไม่ถูกหยิบใช้กลายเป็นของเล่นสิ้นเปลืองเหมือนตุ๊กตาที่เค้าและคนอื่นซื้อให้ เมื่อนับชิ้นเฉยๆ เราก็โดนข้อหาตามใจหลาน (เราไม่เบ่นกับหลานเอง เพราะลดบทบาทเล่นกับหลานน้อยลง เลี่ยงให้พ่อ แม่เค้าค่ะ หลานเคยเล่นกับเราและแฟนบ่อยจนติดแจ พ่อเค้าแสดงอาการชัดเจน เราเลยทิ้งระยะห่างกับหลาน ได้แต่ปล่อยเค้าดูทีวีรอพ่อแม่เค้าว่างมาเล่นด้วย) สุดท้ายเราไม่ใช่คนตามใจหลานค่ะ เช่น ขนมหวานแทบไม่ให้ การ์ตูนญี่ปุ่นไร้สาระอย่าหวัง งงมากๆ ค่ะ ว่าอะไรคือความพอดี หรือคะ มันขึ้นกับมุมมองของคนเป็นพ่อ แม่หรือเปล่า เรามีประสบการณ์วัยเด็กอีกอย่างด้วยค่ะ บ้านเราไม่รวย แต่มีบางครั้ง พ่อซื้อของเล่นดีๆ มาให้ ได้รับส่งต่อของเล่นดีๆ มาให้ ความรู้สึกมันดีนะคะ ไม่ใช่เพราะมันแพง แต่มันเล่นสนุกดีจริงๆ ของเล่นชิ้นก๋องแก๋ง เล่นแล้วเสียหาย จำไม่ได้จริงๆ จำได้แต่บางชิ้นทำเรากลัวจนฝังใจมาปัจจุบัน ตุ๊กตุ่น ตุ๊กตา ตามงานวัดนี่แหละค่ะ หัว แขน ขา หลุดง่ายมาก หลอนเรามา 30 กว่าปี เราเพิ่งจะมายอมจับตุ๊กตาผู้หญิง เพราะต้องเล่นกับหลาน โชคดีว่ามันเป็นจ้าบาร์บี้ ที่มันไม่หลุดง่าย และสวย ถึงยอมกล้าจับ ถ้าหลุด เราก็ผวาเหมือนเดิม ไม่กล้ายุ่งด้วย กลัวพอๆ กับพวกกิ้งกือไส้เดือนเลย ตุ๊กตางานวัดหลานก็ได้มา เป็นของเล่นที่เราต้องขอร้องให้เอาไปทิ้ง อีกอันคือ ตุ๊กตายางเลียนแบบสัตว์ แบบของถูก สีมันจะน่ากลัวจริงๆ (อันที่จริงของแพงสีทะมึนๆ เราก็กลัว) ตอนนี้มีลูก ต้องหาเงินมาเลี้ยงลูก เรายิ่งซึ้งระลึกถึงตอนได้เล่นของเล่นดีๆ รู้สึกว่าพ่อ แม่ ยอมซื้อหามาให้ เค้าคิดถึงเราอยากให้เราได้สิ่งดีๆ บ้าง (แต่เราได้ไม่บ่อยนะคะ) จริงๆ แล้วแม่สอนให้เราประหยัดค่ะ มีแต่ของเล่น ที่เคยได้ของดี นอกนั้นของส่งต่อมา ของบ้านๆ ไม่มีแบรนด์ แต่ของใช้บางอย่าง แม่เราซื้อที่คุณภาพ ต้องดูยี่ห้อ เจ้าที่ทำดี ราคาพอประมาณ คือ เราไม่เห็นด้วยว่าการซื้อของแพง ถ้ามีประโยชน์คุ้มราคา (ไม่เกินตัว) จะเป็นโทษนะคะ เราเห็นหลายครอบครัวใช้ของดี ลูกก็ไม่เสียนิสัยนะ เลยสงสัยว่ามันน่าจะเป็นเพราะอย่างอื่น และเรามีความคิดว่าถ้ามีกำลัง เราก็อยากให้เด็กได้ฝึกทักษะมากๆ ค้นพบตัวเองได้เร็ว มีประสบการณ์ ความรู้สึกดีๆ ในวัยเด็กให้เค้าเก็บไว้เยอะๆ ตอนนี้เหลือที่งงอยู่อย่างเดียว คือ ซื้อของมาพัฒนาทักษะตามช่วงวัยนี่มันผิดหรือเปล่า แต่เรามักซื้อก่อนวัย เล่นได้เมื่อไหร่ก็ได้เล่นเลย หรือซื้อให้หลานใช้ก่อน ลูกเรารอใช้ต่อ จะได้ใช่คุ้มค่าราคาของ แล้วมันต้องรอตามเทศกาล หรือ วันเกิด แค่นั้นหรือคะ ถึงจะถูก ทำตัวไม่ถูกเลยนะเนี่ยะ งง จากคุณ : คนต่างดาว (ChocoRoseCream) เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 02:26:18

ความคิดเห็นที่ 52 ขอบคุณนะคะที่นำมาแบ่งปันสักวันถ้าฟ้ามีลูกจะนำวิธีการเหล่านี้มาปรับใช้ให้เหมาะสมกับลูกของเรา ปล.เป็นกำลังใจให้พี่ไก่ด้วยคะ จากคุณ : djangel เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 07:12:03

ความคิดเห็นที่ 53 มาแชร์อีกแบบนึงค่ะ เรื่องซื้อของ ให้ลูก ทุชิ้นที่ให้ลูกจะบอกเสมอ รู้มั้ยว่ามันแพงมากๆ (จริงๆ ซื้อมือสองมาไมาแพงเท่าไหร่) เด็กคนอื่นบางคนเค้าไม่มีหรอกนะ อันนี้แม่ให้เพราะลูกมีความดีความชอบ จะพยายามหาเหตุผลมาประกอบการให้ทุกครั้ง ของๆ พวกลูกๆ มีไม่เยอะ หลุด ก็ให้เล่น เพราะบางทีเค้าเอาเล่นสมมุติหรอก ไม่ครบเค้าก็เล่นได้ ------------- แต่ ที่เป็นปัญหาบ่อยๆ คือ ถ้าเค้าไปกับพ่อ เค้าจะต้องได้ซื้อของกลับมาทุกครั้ง ของแบบ ราคาถูก เอามา ก็ไม่ใช้ ไม่เล่น ทิ้งเลย แค่อยากได้ตอนนั้น ร้องจะเอา พ่อเค้าก็ซื้อให้ เป็นบ่อย จนเรารู้สึกว่า เค้าเคยตัว ทั้งพ่อทั้งลูก เราเลยไปดุพ่อเค้า ว่า ซื้อให้อีกแล้ว ซื้อทำไม ซื้อมาทิ้ง คำตอบพ่อเค้าก็คือ  " แหม มันแค่ไม่กี่บาท ลูกมันอยากได้ ก็ซื้อๆ ไป" โห... เราปรี๊ดดมาก บอกไปเลย จะบาทเดียว หรือ จะเป็นล้าน ลูกมันยังไม่รู้หรอก รู้แต่ว่า เวลาอยู่กับพ่อ อยากได้อะไร ก็ต้องได้ อยากซื้ออะไรก็แค่หยิบ เดี๋ยวพ่อมาจ่าย แล้ว แบบนี้ ลูกโตขึ้นมาจะเป็นคนยังงัย บลาๆๆๆ  บ่นๆๆๆ แล้วก็ มีอยู่วันนึง ไปเดินห้าง ... พ่อ-ลูกเค้าดู คอปเตอร์บังคับกัน  แม่ยืนดูของอยุ่ใกล้ๆ ลูกเห้นแม่ไม่อยู่   ลูกร้อง บอกพ่อ :จะเอาๆ คอปเตอร์ลำใหญ่ พ่อบอก : ไว้ค่อยซื้อนะ ลูกยังเล่นไม่เป็น และมันก็แพงมากๆ พ่อซื้อไม่ไหว เอา อันเล็กๆ ไปถือเล่นก่อนมั้ย ??? ลูกบอก :ไม่เอาๆ จะเอาอันใหญ่ แงๆ  (แม่แอบดูอยู่) พ่อบอกเอาอันเล็กนะ อีกที ลูกก็แงๆ เริ่มจะชักดิ้นชักงอ แม่เดินมา อะแฮ่ม!!!  เกิดไรขึ้น ลูก รีบเงียบ ทันทีทันได พ่อเห็นแม่มาช่วย รีบ พูด เอาอันเล็กแล้วกันเดี๋ยวพ่อซื้อให้เลย แม่ตาขวางใส่ บอกไป หยุดทั้งคุ่เลย ไม่ซื้ออะไรทั้งนั้น เพราะ ลูกเล่นไม่เป็น และแม่ไม่มีเงิน ลูกเงียบ พ่อเงียบ  (แม่น่ากลัวมากกก ) ลูกกระซิก แล้วไปล้วงกระเป๋าพ่อ บอกว่า แต่พ่อมีเงิน นี่งัย !!! ยาวววว ค่ะทีนี้ ต้องมานั่งอธิบายกันยาวเหยียด โดนทั้งพ่อทั้งลูก ้เหตุการณ์ ครั้งนั้นทำเอาคุณพ่อ ไม่กล้าซื้อของ ให้ลูกพร่ำเพรื่ออีกเลย จากคุณ : แอนมนพั๊นซ์ เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 09:19:26

ความคิดเห็นที่ 54 ตอบให้ คุณ คนต่างดาว (ChocoRoseCream) นะคะ เราว่า ต้องสายกลางค่ะ ก็เรามีความสามารถ จะซื้อของดีๆ ได้ก็ซื้อเถอะค่ะ ของถูกๆ คุณภาพไม่ดี เล่นแล้วแตก สีลอก  จะเป็นภัยต่อลูกซะปล่าวๆ แต่การซื้อของเรา มีวัตถุจะซื้อมาพํฒนาลูก เล่นกับลูก สอนลูกว่า นี่นะ อันนี้แม่ซื้อให้หนูเพื่อ .... ในรายของ จขกท เท่าๆที่อ่านดู เค้าปรนเปรอ ลูก ให้เหมือนกับเพื่อนๆ ออกแนวให้เงินเลี้ยงลูก เกินตัวด้วยซ้ำ ไป ลูก จึง เท้าไม่ถึงดิน ไม่เห็นคุณค่า ของหยาดเหงื่อแรงงานของพ่อแม่ เราเองก็ต้องรุ้จักความพอดี ในเมื่อเรามี จะให้ลูกมาทนลำบาก บางทีก็ไม่ไหว จากคุณ : แอนมนพั๊นซ์ เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 09:25:19

ความคิดเห็นที่ 55 อ่านแล้วรู้สึกว่าเลี้ยงลูกนี่มันยากนะ เลี้ยงให้โตไม่พอต้องเลี้ยงแบบมีคุณภาพด้วย  จำได้ว่าสมัยเราเด็กๆ พ่อแม่เลี้ยงไม่ตามใจนะ แต่เราก็ไม่อยากได้อะไร(จริงๆค่ะ) ของเล่นพ่อแม่ซื้อมาให้บ้างแต่ไม่เยอะ  เวลาพาเราไปเจอของเล่นที่เขาขาย  เราแค่มองๆแต่ก็ไม่ได้อยากเอาๆๆๆเหมือนเด็กหลายๆคนนะ  ที่จำได้เลยสมัยก่อนเห็นตุ๊กตาบาร์บี้  ก็สวยดีแต่ราคามันแพง(ถึงเป็นเด็กก็ดูรู้) เลยไม่กล้าขอแม่  พอโตมาก็เฉยๆแล้ว  คิดว่าถ้าตอนนั้นซื้อก็คงเห่อไม่นาน  โตมาไม่เคยรู้สึกว่าทำไมพ่อแม่ไม่ซื้อให้นะ  กลับทำให้เรารู้จักค่าของเงินซะอีกว่าบางอย่างมันไม่ได้เอามาใช้ประโยชน์อะไรได้ก็ไม่ต้องซื้อ เสียดายเงิน เก็บเงินไว้ดีกว่า ดังนั้นมีลูกนี่มันเหมือนแล้วแต่บุญกรรมนะ  เด็กมันไม่ใช่ไม่มีความคิดอ่านหรอก สุดแต่ว่าเด็กคนไหนจะเป็นไงมากกว่า  เป็นกำลังใจให้พ่อแม่ทุกท่านค่ะ จากคุณ : lengafterwork เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 10:11:50

ความคิดเห็นที่ 56 ตอนแรกเราเคยคิดว่าจะมีลูกเมื่อพร้อมค่ะ เพราะกลัวลูกลำบาก  กลัวมีให้เค้าน้อย ได้คุยกับพี่คนนึง  เค้ามีให้ลูกเค้าพร้อมทุกอย่าง จนเค้าออกปากว่า  อยากให้ลูกลำบากบ้าง แต่ก็ทำไม่ได้ ถึงให้ลองทำก็ลำบากไม่จริงค่ะ   พี่เค้าก็เลยถามเราว่า   พร้อมของเรามันเมื่อไรกัน  พร้อมแค่ไหน เรื่องให้ลูกลำบาก  กลัวทำไม  รุ่นเรา เราไม่ลำบากหรือ ถึงมีได้ทุกวันนี้น่ะ สอนให้ลูกลำบากไว้ดีกว่า  เราก็เลยปล่อยให้มี  จนมี 2 คน ไม่ยื่นเทคโนโลยีให้ลูกมากนักค่ะ  ให้มีพอสมควร โทรศัพท์พ่อแม่และป้าๆ ก็ไม่ใช่สมาร์โฟน  ทีวีก็ไม่ค่อยได้ดู จนใครๆล้อว่าลูกเรา low tech แต่แม่ไม่แคร์ ตอนนี้เรียนเตรียมอยู่เดือนละ 3500 บาท สำหรับเราก็ว่ามันพอส่งได้ ถ้าไปจ้างเค้าเลี้ยงลูกไม่ได้สังคม ไม่ได้ความรู้ ค่าเลี้ยงก็ไม่ได้ถูกกว่านี้มากนัก ของเล่น เสื้อผ้า รองเท้า นี่ห้ามยาก  เพราะป้าๆต่างจะพากันเอาใจหลาน และพี่ๆเราไปสำเพ็งประจำน่ะ  ซื้อกันทีทีละหลายๆอันค่ะ ยังไม่รู้จะทำยังไงให้ลดส่วนนี้ไปได้  ลูกจะเหมือนว่าได้ของง่ายๆ แถมเยอะด้วยค่ะ จากคุณ : แม่ยายซ่าหริ่ม เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 10:21:40

ความคิดเห็นที่ 57 เวลาลูกขอซื้ออะไร แม้แต่ในห้าง ถึงแม้เราจะมีตังค์ในกระเป๋า เราจะทำหน้าเศร้าๆ แล้วบอกเค้าว่า "แม่ไม่มีตังค์...ลูก" ได้ผลดีทีเดียว เค้าเห็นใจเรา และดื้อน้อยลง... จากคุณ : CoCo Chateux เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 10:27:00

ความคิดเห็นที่ 58 เราคิดว่านิสัยของเด็กเกินครึ่งเมื่อโตขึ้นจะซึมซับมาจากเพื่อน เราเป็นคนหนึ่งที่ตอนเด็กๆไม่ได้อยู่กับพ่อกับแม่อยู่กับน้าเวลาที่น้าซื้อของซื้ออะไรให้ลูกเราจะอิจฉาเค้า เพราะเค้ามีทั้งพ่อกับแม่ เสื้อผ้า ของเล่นแต่พอเราโตขึ้นเราก็รู็ว่าที่พ่อแม่ทำไปก็เพื่อเราให้เรามีโรงเรียนดีๆอยู่ เพื่ออนาคตเรา พอเราย้ายมาอยู่กับคุณย่ากับคุณปู่ท่านก็จะคอยสอนตลอดเลยว่าให้ตั้งใจเรียน เราก็เรียนๆเล่นๆไปจนตอนนี้อายุ 16ปีแล้ว เราว่าเพราะเราคิดได้เองค่ะว่าเราควรจะทำอะไรในชีวิตพ่อกับแม่กลับมาอยู่กับเราทำงานหนักๆทุกวัน เราก็ช่วยเท่าที่เราจะทำได้ แต่เราให้เรื่องเรียนมาเป็นที่1เสมอ พอเวลาเกรดออกมาปลายเทอมเราก็บอกเค้าว่าเราได้4ทุกวิชานะ พ่อเราก็คงจะมีกำลังใจเวลาการทำงานมากขึ้นเยอะเลยอีกหลายปีกว่าเราจะเริ่มทำงานเองได้เราไม่อยากให้พ่อกับแม่ต้องมาเหนื่อยกับการทำงานส่งลูกเรียนไกลๆบ้านทุกวัน เรารู้ว่าเค้าอยากจะทำให้เรามีความสุขในช่วงที่เค้าไม่ได้อยู่กับเรา อยากจะบอกให้รู้นะคะว่าสำหรับลูกไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าพ่อกับแม่หรอกค่ะ ถ้าค่อยๆอธิบายกับเค้าด้วยเหตุผล นานขึ้นเค้าจะรู็ได้เองค่ะ จากคุณ : fangniz เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 10:50:41

ความคิดเห็นที่ 59 ตั้งแต่เข้าพันทิปน้อยลง  เราก็ไม่อยากซื้ออะไรเลย เหอๆ เข้ามาในนี้เห็นเขารีวิวของเล่นนั่นนี่ ทำให้เรามีกิเลส แต่ดีที่ยั้บยั้งใจได้ ตอนนี้ก็พิสูจนืได้ว่าของเล่นแพงไม่จำเป้นเลย จากคุณ : MamyPunboon เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 11:44:46

ความคิดเห็นที่ 60 ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ของแพง ปัญหาคือ ให้ง่ายเกินไป ไม่ฝึกให้เด็กรู้ว่าการจะได้มาต้องผ่านอะไรบ้าง ซื้อของแพงให้ได้ แต่ต้องสอนให้เด็กรู้คุณค่าของของสิ่งนั้น เก็บเงินกันคนละครึ่ง หรือให้ทำกิจกรรมในบ้านแลก ครบกี่ครั้งก็ว่าไป จากคุณ : ปลายปัญญา เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 13:47:14

ความคิดเห็นที่ 61 กรณีนี้  ปัญหาคือ...ไม่ได้สื่อสารกับลูก ให้ Treat ลูก ให้เหมือนผู้ใหญ่ คุยกับลูกด้วยเหตุด้วยผล ให้เด็กรู้ความจริงว่า สถานการณ์ได้เปลี่ยนไป  และการเงินมีปัญหา ขอให้ลูก ร่วมฝ่าฟันไปด้วยกัน กับพ่อแม่... แค่นี้เอง จากคุณ : บ้านดอกชวนชมสารพัดสี เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 13:52:10

ความคิดเห็นที่ 62 เห็นด้วยว่าไม่เกี่ยวกับการซื้อของแพงให้ลูก แต่เกี่ยวกับการเลี้ยงลูกมากกว่า สำหรับตัวเอง..เลี้ยงลูกตามฐานะค่ะ ชอบให้ลูกแต่งตัวดีๆ สะอาด เนื้อผ้า รูปแบบดูดี แต่เราก็จะเลือกเวลาที่เค้าลดราคา แล้วเวลาใช้ก็รู้จักซัก รีด แขวน พอเล็กหรือคับ ก็จะสามารถส่งต่อให้หลานๆ ต่อได้ เพราะสภาพยังดี ..ไม่นิยมซื้อเสื้อตลาดนัด หรือ ของราคาถูกๆ แต่คุณภาพไม่ดีให้ลูก เพราะดูแล้วไม่คุ้มค่า ใส่ไม่กี่ครั้งก็หมดสภาพ เรื่องของเล่น..จะซื้อของดีเหมือนกันค่ะ แต่ซื้อตามโอกาส เช่นวันเกิด หรือ ลูกสอบได้ที่ดีๆ เป็นกำลังใจให้ลูก เวลาเค้าขออะไร ไม่ให้ในทันที จะบอกว่า เดี๋ยวรอผลสอบออกก่อนนะ ถ้าได้ขนาดนี้แม่จะซื้อให้ ถ้านานไปแล้วลูกยังอยากได้อยู่ก็จะหาเหตุซื้อให้ค่ะ แต่อย่างน้อย เค้าต้องรู้จักรอ รู้ว่าของต่างๆ มีราคา ไม่ใช่จะได้มาทันที สิ่งที่ซื้อให้ลูกโดยไม่ค่อยคิด คือ หนังสือค่ะ แต่พอมีเยอะ ก็แอบเก็บไปบริจาคบ้าง เรื่องไหนที่ลูกชอบก็ยังเก็บใส่ชั้นหนังสือในห้องนอนเค้า ให้เค้าหยิบอ่านเอง หรือ หยิบมาให้เราอ่านให้ก่อนนอน ลูกไม่เคยตื้อเอาของ..ถ้าลูกอยากได้ แต่เราคิดว่าเกิดเหตุ จะบอกลูกว่ามันแพง วันนี้แม่ยังไม่มีเงิน ไว้เราเก็บเงินมาซื้อกันนะ ..ลูกจะเข้าใจ ตอนนี้ลูกจะหยอดกระปุก เอาเงินฝากธนาคาร สำหรับเผื่อไว้ไปทัศนศึกษาตปท. (รร. จะจัดสำหรับเด็กประถม) เลยบอกลูกว่าถ้าลูกอยากไป หนูหยอดกระปุกเตรียมไว้เลย ทุกอย่างให้เค้ารู้ว่าเค้าทำไปทำไม มีจุดหมาย มีเป้าที่จะไปให้ถึง เราว่าการเลี้ยงลูก ต้องเลี้ยงทั้งใจและกาย การให้อาหาร ก็ต้องให้ทั้งอาหารกาย และ อาหารสมองค่ะ จากคุณ : JNOY เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 14:09:37

ความคิดเห็นที่ 63 ลูกเพื่อนเรา 4-5 ขวบ พ่อแม่ซื้อ prada รุ่นที่เค้าฮิตกันให้ถือและ จินตนาการไม่ถูกเลยว่า ถ้าลูกเค้า 20จะบ้าวัตถุขนาดไหน จากคุณ : oofsiam เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 15:00:19

ความคิดเห็นที่ 64 เป็นอุทาหรณ์ที่ดีจริงๆครับ จากคุณ : Little Knight เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 15:41:36

ความคิดเห็นที่ 65 เราคนนึงค่ะที่จะไม่สอนให้ลูกใช้ของแพง หรือยัดเยียดสิ่งของให้ลูกโดยไม่จำเป็น พี่สาวเราเลี้ยงลูกแบบตามใจมาก ลูก2ขวบซื้อคอมให้ ลูกร้องอยากได้มือถือพ่อก็ซื้อให้ เอาเป็นว่า ของเล่นราคาแพงๆ เต็มบ้านไปหมด (ขนาดว่าขนให้เด็กข้างบ้านไปเยอะแล้วนะ) ตอนนี้หลานทั้งสองเข้าเรียนอนุบาล วันนึงใช้ตังคนละ 200ต่อวัน ไม่รวมของกินที่แม่ซื้อมา  เราเคยเลี้ยงหลาน(ลูกพี่สาวคนโต) ซึ่งไม่ได้ตามใจแบบนี้ ตอนนี้ก็โตแล้วรู้จักประหยัดไม่ฟุ่มเฟือยเพราะเราไม่เคยปลูกฝังให้ใช้แบบสุรุ่ยสุร่ายเทียบกับหลานสองคนแล้วคนละเรื่องเลย แต่ละวันนะถ้าไม่ซื้อของเล่นให้จะไม่ยอมไปโรงเรียน พี่สาวก็ยอมตลอดๆๆ จากคุณ : sweety galz เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 16:04:17

ความคิดเห็นที่ 66 บางทีการซื้อของเล่นให้ลูก จริงๆ อาจเป็นเพราะ พ่อ แม่ต้องการให้ตัวเองสบายค่ะ เพราะพอลูกเล่นแล้วก็จะไม่มากวน แต่ถ้าซื้อหนังสือ หรือ วาดรูป พ่อแม่ก็ต้องอยู่ด้วย ,,,,, เพราะฉะนั้น เราควรถามตัวเองว่า ของเล่นที่ซื้อนี้ เพื่อใคร ได้ประโยชน์อะไร แต่อย่างว่าถ้ามีทุนทรัพย์ เราว่าณ ตอนนั้น อาจจะไม่ได้คิดอะไรมาก ,,,, จากคุณ : gungungirl เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 16:44:53

ความคิดเห็นที่ 67 เราไม่อยากให้ประหยัดจนเกินไป จนลูกไม่รู้จักคำว่า ของเล่น แต่เราจะมุ่งเน้น หนังสือ มากกว่า คือของเล่นของลูกเราน่ะ ส่วนใหญ่ มีแต่คนซื้อให้ แล้วก็เก็บใส่ถุง ขอลูกเอาไปบริจาค ตอนนี้ ลูกยังไม่ยอม เรามักจะใช้เวลาอ่านหนังสือซะมากกว่า ตั้งแต่เค้าเล็ก ๆ  พอเค้าเห็นเราทำ เค้าก็จะทำบ้าง วันที่เค้าอ่านแฮร์รี่ พอตเตอร์ เล่ม 4 ได้จบเล่ม เค้าดีใจมาก (มันหนามาก) ถึงขนาดไปเล่าให้หมอฟันฟังเลยค่ะ  (ตอนนั้น เค้าน่าจะ 12-13 ขวบค่ะ) ตอนนี้ โตเป็นสาวแล้ว ไม่สนใจโทรทัศน์ (ดูจะรำคาญโทรทัศน์มากกว่า) ไม่ยอมให้ตั้งไว้ในห้องนอน ส่วนใหญ่ช่วงเค้าเด็ก ๆ เราก็จะพาไปดำน้ำ ว่ายน้ำ วาดรูป เรียนเต้นรำ แล้วแต่เค้าอยากทำอะไร มีของเล่นแบบโบราณให้เค้ารู้จัก (บ้านยายเราเป็นสวนค่ะ) แล้วก็จะบอกเค้าว่าของหายาก หรือแม้แต่ ฟักทองนึ่ง กล้วยบวดชี เราก็จะบอกเค้าว่า ของหายาก เค้าจะตั้งใจทานมาก (บอกเค้าว่า เนี่ยไม่มีขาย ต้องทำเอง) ตอนหลังพอโต รู้เรื่อง เค้าบอก "แม่หลอกหนูตลอดเลย 555" จากคุณ : ChiPต่ำสิบ เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 17:49:13

ความคิดเห็นที่ 68 สอนให้เค้ารู้จักคุณค่าของเงิน สิ่งของ ดีที่สุด จากคุณ : คนหัวฟู เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 18:03:50

ความคิดเห็นที่ 69 ไม่เกี่ยวกับการซื้อของแพงหรือไม่แพงให้ลูกเลยค่ะ เกี่ยวกับวิธีการให้การสอนการเลี้ยงดูของพ่อแม่ต่างหาก ซื้อของให้ลูก ซื้อให้สมกับฐานะก็พอ ถ้ามีฐานะ การงานมั่นคง มีเงินไว้เผื่อสำหรับอนาคต มีแพลน a,b สำหรับอนาคต การซื้อของบางอย่างที่แพงให้ลูกก๊ไม่ผิด ของบางอย่างแพงกว่าดีกว่าจริงๆ แต่การให้ มันก็ต้องมีวิธีการ สำหรับเรา ชีวิตมาจากติดลบ จากยิ่งกว่าหาเช้ากินค่ำ ตอนนี้ลืมตาอ้าปากได้ อาจไม่สุขสบายซื้อได้ทุกอย่าง แต่ก็พอจะซื้อของบางอย่างที่มีราคาและสมราคาให้ลูกได้ แต่ที่สำคัญ เราจะให้ลูกรู้่ถึงภาวะการเงินของบ้าน รู้ว่ากว่าจะหาเงินมามันไม่ใช่ง่าย มันต้องแลกเวลาที่พ่อแม่จะได้อยู่กับหนูไป ไม่มีอะไรในโลกนี้ได้มาฟรีๆ  พ่อแม่ไม่ได้มีหน้าที่หาเงินมาให้หนูใช้ไปตลอดชีวิต สักวันเค้าก็ต้เองหาเงินซื้อเอง ทุกสิ่งทุกอย่างต้องใช้เงินซื้อ จะสอนให้เค้ารู้จักหาเงิน อย่างฉลาด สร้าง motivation ในการหาเงินให้เค้ามากกว่า บ้านเราไม่นิยมให้ลูกทำงานแลกเงินนะ  ใช้วิธีการอธิบายมากกว่า ไอ้เรื่องช่วยแม่ทำงานบ้าน เก็บกวาดบ้าน รีดผ้า ทำสวน มันเป็นหน้าที่ที่ลูกพึงกระทำ ต้องช่วยกัน เพราะแม่เหนื่อย  เราเป็นครอบครัวเดียวกัน ต้องช่วยแบ่งเบาภาระของกันและกัน จากคุณ : sastress เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 18:32:27

ความคิดเห็นที่ 70 ขอบ่นหน่อยค่ะ ปัจจุบันนี้ที่ไหนก็มีแต่ขายของเล่นเด็ก และเป็นโซนที่ใหญ่มาก ๆ ทั้งร้านหนังสือไม่ว่าจะนายอิน ซีเอ็ด เซเว่น ข้างทาง เยอะแยะไปหมด เราเพลียกับการอุ้มลูกหลบโซนของเล่นจริง ๆค่ะ ราคาก็ไม่ใช่ถูก ๆ จากคุณ : ปุ้กกี้ (prettypukky) เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 18:34:23

ความคิดเห็นที่ 71 เราสอนลูกเรื่องนี้ตั้งแต่แรก ลูกเราเพิ่ง 4 ขวบ ทุกวันนี้เวลาลูกอยากได้อะไร จะเดินมาเลียบๆถามว่า หม่ามี้มีเงินมั้ย เราก็จะบอกว่า ไม่ค่อยมีนะ ลูกอยากได้อะไรละ เขาก็บอกว่า ไว้รอหม่ามี้มีเงินก่อน แต่ถามกี่ครั้ง เราก็ตอบแบบนี้ละ 555+ แต่เราจะให้ลูกแบบมีเงื่อนไข เขาก็มีของเล่นทุกอย่างที่เขาอยากได้ เราจะไม่ซื้อให้ในขณะที่เขาเรียกร้อง ค่อยแอบไปซื้อให้ทีหลัง ส่วนตัวพ่ออ่ะตัวดี ขานี้ชอบให้ลูกแบบเว่อร์ๆ โดนตัวแม่ด่าประจำ ถึงจะมีเงินให้ลูก แต่ก็ต้องสร้างเงื่อนไขหน่อย ไม่งั้นอนาคต ถ้ามีอะไรเปลี่ยนแปลง ลูกจะได้ปรับตัวได้ จากคุณ : Runcold เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 19:34:43

ความคิดเห็นที่ 72 ขอบคุณที่มาเตือนสตินะคะ ตอนนี้กำลังตั้งครรภ์อยู่ คิดว่าพอลูกออกมาจะมีแต่สิ่งดีๆให้เค้า ได้อ่านกระทู้นี้แล้ว คงต้องปรับเปลี่ยน ความคิด จากคุณ : เวลาไม่เคยหยุด เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 55 20:53:43

ความคิดเห็นที่ 73 เห็นด้วยกับค.ห.47 ค่ะ ไม่ประเคนให้แต่ก็ไม่ให้ขาดจนเกินไป เราซื้อลูกโป่งวิทยาศาสตร์หลอดละ 1 บาท (ที่ต้องอมก่อนเป่าเป็นลูกโป่ง) กับดินน้ำมันสีสดๆแผงละ 10 บาท...ย้ายหอย้ายที่อยู่มา 3 รอบแล้วเรายังพามันย้ายตามด้วยอยู่เลย ทั้งๆที่ก็ไม่ได้ใช้นะ ไม่ได้แกะ เสียดายมั้ง ได้แต่นั่งมองว่า เออ...กรูมีแล้วว้อยยย อ้อ..เมื่อ 4-5 วันที่แล้ว ไปเจอเกมส์ตกปลาแม่เหล็ก ที่เป็นบ่อพลาสติก มีปลาหลายตัวในหลุม(บ่อปลา) แล้วเราต้องเอาเบ็ดแม่เหล็กตกมันขึ้นมา  เห็นแล้วกรี๊ดๆๆดีใจมาก เพราะไม่เห็นเกมส์นี้มาตั้งแต่ 10 ขวบ และไม่เคยมีเป็นของตัวเอง บอกให้สามีฟังสามีเลยซื้อให้ 555 ราคา 50 บาทค่ะ  ไร้สาระมากๆ ขยะพลาสติกดีๆนี่เอง แต่มันเหมือนขาดอ่ะเนอะ ต้องเติมตอนมีเงินแล้ว แต่เราก็ภูมิใจนะที่เราโตมาแบบนี้ บ้านเราจนมาก  ตอนเด็กๆไม่เกิน 3 ขวบ แม่เล่าว่าเราไปหยิบขนมจากร้านโชว์ห่วยที่เค้าเอาของมาตั้งหน้าร้านน่ะค่ะ แม่ก้ไม่รู้เรื่อง เดินจูงมือเรามาเฉยๆ หันมาอีกทีเจอขนมในมือเรา แม่ต้องเดินไปคืนเค้าน่ะค่ะ (ไม่มีปัญญาซื้อ โคลอนกล่องละ 10 บาทมั้ง) ตอนเด็กๆไม่มีของเล่นอะไรเลยค่ะ เล่นดิน เล่นใบไม้ ไข่จิ้งจกไปตามประสา ของเล่นที่หรูที่สุดคือ สีไม้ค่ะ เราชอบนะ จริงๆแล้วมันฝึกพัฒนาการกล้ามเนื้อมือและจินตนาการได้ดีมากๆเลย ถ้าเรามีลูกคงเลี้ยงแบบจนๆนี่แหละ เราชอบที่เราไม่บ้าวัตถุแบบนั้แหละ แต่คงต้องหาจุดสมดุล เพื่อไม่ให้ลูกโตมาตามซื้อดินน้ำมันเหมือนเรา ^^ จากคุณ : Stinky Cat เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 03:05:40

ความคิดเห็นที่ 74 ดิฉันอ่านเฉพาะหัวข้อกระทู้ เเล้วรู้สึกโดน ทุกวันนี้ก็ยังคิด ถ้าไม่ซื้อของเเพงๆให้ลูกป่านนี่คงมีงินเก็บให้ลูกมากกว่าตอนนี้เเล้ว คิดดูเมื่อ16ปีกว่าๆซื้อเสื้อผ้าเด็กอ่อนไปได้อย่างไรชุดละ3พันบาท ชุดละ3ร้อยก็ดีเเล้ว เเต่ก็ดี ตอนนี้ก็จำขึ้นใจว่าจะไม่ซื้ออะไรที่เเพงเว่อร์หรือดีเว่อร์สำหรับครอบครัวเราอีก^^ จากคุณ : Hana* เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 05:01:13

ความคิดเห็นที่ 75 ผมว่าไม่ต้องโทษของแพงหรอกนะ แต่คิดถึงว่า "เขาเอาเงินเลี้ยงลูก ลูกอยากได้อะไร คนอื่นมีอะไร ลูกคุณต้องมีต้องได้" ถ้าเรื่องที่เล่ามาเป็นเรื่องจริง ผมว่ามันก็ไม่แปลกที่เด็กจะเป็นเด็กเอาแต่ใจ พอไม่ได้อะไร ในสิ่งที่อยากได้ก็จะอารมณ์ร้ายขึ้นเรื่อยๆ ถ้าหาหนทางที่ปรับตัวได้ก็ดีไป ถ้าหาไม่ได้ลูกจะกลายเป็นคนเจ้าอารมณ์ ขี้วีน ขี้เหวี่ยง โมโหร้ายไป จากคุณ : Resonate เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 06:58:12

ความคิดเห็นที่ 76 ..เราก็เป็นอีกคนนึงที่พอตอนท้องอยู่บ้านเฉยๆ นั่งเล่นเน็ตซื้อของให้ลูกเห็นคนนั้นว่าสิ่งนี้ดี เสริมพัฒนาการลูก แบรนด์ดัง เราก็ขวนขวายหาซื้อมาจนวันนึงมันมีจำนวนเยอะ แต่แปลกที่ลูกไม่ค่อยสนใจเล่น หรือเรียกได้ว่าไม่เล่นเลย... ไปห้างเข้าแผนกเด็ก..เค้าไม่เคยอยากได้นู้นได้นี่เพราะที่บ้านมีหมดเป็นเราซะอีกอยากได้ไปหมดทุกสิ่ง... ..ตอนหลังเราก็เริ่มมานั่งคิดว่าทำไมนะลูกเราไม่ชอบเล่นของเล่นที่ใครๆก็ว่าดี ทำไมไม่ชอบนั่งปั้นแป้งโดว์ที่ในเน็ตบอกช่วยเสริมสร้างกล้ามเนื้อมัดเล็กและจินตนาการของลูก ฯลฯ...สุดท้ายเราก็ได้คำตอบ สิ่งที่ลูกเราชอบเล่นที่สุดก็คือ..อะไรก็ได้ที่เรานั่งเล่นกับเค้าแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวเล่นจ๊ะเอ๋กันทำไมเค้าดูสนุกกว่าเล่นของเล่นดีๆอีก..สรุปลูกแค่ต้องการเรานั้นเองอะไรก็ได้ขอแค่ให้พ่อแม่สนใจ..ก่อนหน้านี้เราลืมคิดในจุดนี้ไปจริงๆตอนนี้เราเข้าเน็ตน้อยมาก อาทิตย์นึงเฉลี่ย 2-3 ครั้งไม่นาน เราเอาเวลาทั้งหมดอยู่กับเค้าเล่นกับเค้า...ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่ซื้อของเล่นมาให้ลูกนั่งเล่นในคอกกั้นแต่แม่นั่งเล่นเน็ต..เรารู้สึกผิดมากและรู้สึกดีใจเสมอที่เรายังกลับตัวทัน..ไม่งั้นก็คงรู้สึกแย่มากกว่านี้ ปัจจุบันลูกชาย 2 ขวบแล้ว..แทบไม่ได้ซื้อของเล่นอะไรเลย หากิจกรรมทำกันตลอด ทำกับข้าว ขับรถเล่น เดินเล่น เตะฟุตบอล จักรยาน ว่ายน้ำ จูงหมาเดิน สุดท้าย..เราว่าของเล่นแบรนด์ดังๆมันดีมากๆช่วยเสริมสร้างพัฒนาการเรียนรู้ของลูก แต่จะดีกว่าถ้าเราได้นั่งเล่นของเล่นชิ้นนั้นกับลูก ให้เวลาเค้านั่งเล่นกับเค้าสอนเค้า..อย่าให้ลูกนั่นเล่นของเล่นเพียงลำพัง จากคุณ : nongaugust เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 09:34:50

ความคิดเห็นที่ 77 เราก็เป็นอีกคนที่ชอบซื้อของให้ลูก แต่รายได้เราไม่มาก ก็จะเน้นของดี ราคาถูก เราจะเข้าไปซื้อของในเปิดท้านชานเรือนบ่อยมาก พอได้ของมา ยายเห็นก็จะบอกว่าอีกละ ของเก่าอีกละซึ่งจริงๆ มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร (แม่เราติดของแพง จะดีไม่ดี แต่ถ้าแพงยายชอบ) เราก็ทำหูทวนลมไม่ใส่ใจ เรากับสามีไม่ได้ซีเรียสเรื่องของมือสอง แค่คุณภาพดีสมราคาเรารับได้ ทุกวันนี้ยายยังชอบกระแนะกระแหนบอก หลานชายจะได้เมียมือสองรึป่าว เราก็สวนเลยบอกว่าถ้ามือสองแล้วก็ไม่เป็นไรไม่ถือ.....เป็นลูกที่ดีจริงเลยเรานี่.. จากคุณ : อยากกลับบ้าน เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 10:55:56

ความคิดเห็นที่ 78 ขอบคุณ คุณ แอมมยพันซ์ ที่ช่วยแนะนำนะคะ พอจะเข้าใจมากขึ้นแล้วค่ะ ^^ จากคุณ : คนต่างดาว (ChocoRoseCream) เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 11:06:32

ความคิดเห็นที่ 79 บ้านเราไม่ลำบากนะ แต่เชื่อมั้ย พ่อกับแม่ไม่เคยซื้อของเล่นอะไรให้เลย ทั้งที่ท่านสามารถหาซื้อให้ได้ ที่จำความได้ตั้งแต่เกิดจนโต ไม่เคยได้ของเล่นหรือตุ๊กตาสวย ๆกับเค้าเลย แต่โชคดีหน่อย บ้านเราอยู่ต่างจังหวัด มีพื้นที่ให้วิ่งเล่น  เลยหาธรรมชาติรอบตัวดัดแปลงเป็นของเล่น เช่น เอาทางมะพร้าวมาทำเป็นนาฬิกา เป็นสร้อยคอ มาสร้างบ้าน ใบมันสำปะหลังเป็นแฉกสวยๆก็เอามาทำเป็นสร้อยคอได้ แล้วก็เล่นเกมส์โดยดัดแปลงสิ่งที่มีรอบตัวตอนนั้น ไม่ว่าจะเป็นต้นไม้ เมล็ดผลไม้มาโยนเล่นกับกะลามะพร้าว วันไหนไม่เรียนก็จะคิดกับน้องว่าวันนี้จะเล่นกับต้นไม้ต้นไหนดี หรือจินตนาการเรื่องยังไงดีในแต่ละวัน บางวันก็ไปเอาต้นกล้วยมาทำเป็นเสื้อผ้า เป็นกระโปรงใส่ ทำให้เราไม่สู้สึกขาดอะไรเลย ^^ สำหรับเรา โตขึ้น ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าสิ่งเหล่านี้หรือเปล่าทำให้เราเป็นคนมีความคิดสร้างสรรค์กว่าเพื่อนๆ (อันนี้เพื่อนชมบ่อย) เพราะมันทำให้เราเป็นคนคิดอะไรได้สร้างสรรค์และเชิงศิลปได้เยอะ เลยทำให้เรียนเกี่ยวกับอาร์ตด้วย ที่สำคัญตอนเด็กๆ เราจะประหวัดเงินมาก เงินที่เหลือจากค่าขนมเราก็เก็บเอาไปซื้อรองเท้านักเรียน เสื้อผ้าใส่ไปโรงเรียนเอง และเราจะเป็นคนเกรงใจพ่อแม่มากๆ ในเรื่องเงิน และที่สำคัญ ไม่บ้าไปกับพวกของแบร์นแนมและ ตามกระแสวัตถุนิยม ไม่รู้สิ ตอนนี้ถึงจะเรียนเกี่ยวกับดีไซน์มา เราก็ยังไม่ค่อยเข้าใจ ว่าทำไมของที่ใช้งานเหมือนกันแต่ทำไมค่าราคามันถึงต่างกันลิบขนาดนั้น ก็รู้ว่าเสียค่าดีไซน์ แต่ความรู้สึกของเราบางครั้งมันก็ใช่เรื่องอะ แต่ก็นะ เงินเค้า ไม่ใช่เงินในกระเป๋าเรา ต่างจิตต่างใจ จากคุณ : honey_khun เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 11:40:32

ความคิดเห็นที่ 80 กุ๊กๆหม่อนนนน เฮ้อออออออ>.<~~~~~~~ จากคุณ : CRJ700 เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 13:16:32 A:27.55.8.215 X: TicketID:338662

ความคิดเห็นที่ 81 ดีมาก จากคุณ : credor เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 13:17:46

ความคิดเห็นที่ 82 เคยซื้อของเล่นที่แพงที่สุดให้ลูกของ v-tech เกือบแปดร้อย เล่นแป๊ปเดียวเบื่อ ไม่ค่อยจะเล่นเลยค่ะ หลังจากนั้นไม่เคยซื้อของเล่นแพงๆให้ลูกอีกเลย ตอนนี้ 4 ขวบครึ่ง พยายามไม่ให้เล่นพวกของเล่นสำเร็จรูป เค้าชอบพวกตัวต่อต่างๆ เล่นไม้หนีบผ้า เอามาเล่นแปลงร่าง แม้กระทั่งผ้ายางรองกันเปื้อนของน้อง ยังชอบมาเอาไปเล่น ห่อๆ ทำเป็นหมวก โดยให้ไม้หนีบ ชอบชวนพ่อแม่เล่น และอีกอย่างที่ชอบคือระบายสี และที่ชอบมากที่สุดคือ การให้พ่อแม่อ่านหนังสือนิทานให้ฟังค่ะ นั่งฟังนิ่งเลย อีกอย่างที่มักบอกลูกบ่อยๆคือ พ่อแม่ไม่ได้มีเงินเยอะ ต้องทำงานหนักถึงจะได้เงินมา ต้องรู้จักค่าของเงิน เวลาไปตามห้าง เห็นพวกของเล่น จะไม่ขอเลย นอกจากพ่อแม่หยิบให้ สักชิ้นที่ไม่แพง และรู้จักพอ ได้ 1 ชิ้น เค้าก็พอแล้ว ไม่เอาอย่างอื่น หรือถ้าเกิดไปเจออะไรที่ดีกว่า ก็จะขอเปลี่ยน คิดไม่ผิดเลยค่ะ ที่อุตส่าห์ลาออกจากงาน มาเลี้ยงลูกเต็มเวลาตั้งแต่เค้ายังเล็ก จากคุณ : KIX เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 13:40:20 A:119.42.88.123 X: TicketID:233754

ความคิดเห็นที่ 83 คงต้องสอนเรื่องการใช้เหตุผล พูดคุยให้มากๆครับ พูดคุยก็กอดไปด้วย ให้ความอบอุ่น ความรัก ส่วนเรื่องสิ่งของ พิจารณาไปครับ พวกโน้ตบุ๊ค ไอโฟน ไอแพดนี่ คิดว่าไม่จำเป็น เรียนเปียโน เลข ฟิสิกส์ ภาษาอังกฤษ ญี่ปุ่น อันนี้น่าลงทุน เมื่อถึงอายุ เสื้อผ้า ของใช้ ซื้อที่มีคุณภาพไปเลย แต่ถ้าอยู่ๆล้มละลาย ต้องแน่ใจว่าเราสอนมาดี ให้ความรักความอบอุ่นเต็มที่ จากคุณ : guerilla gorilla เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 15:01:37

ความคิดเห็นที่ 84 ไม่เหมือนลูกสาววัย 3 ขวบของเราเลย .....เช้าวันหนึ่ง คุณยายพาไปนอกบ้านเพื่อหาซื้ออะไรกิน..เพราะไม่ได้ทำกับข้าว บวกกับคุณหลานชีไม่ค่อยกินข้าว ไม่รู้ว่าเบื่อข้าวหรืออะไร.. คุณยาย   : "หนู...กินข้าวมันไก่มั้ยคะ" คุณหลาน : "ไม่กินค่ะ" คุณยาย   : "งั้น..กินก๋วยเต๊ยวมั้ยลูก" คุณหลาน : "ไม่กินค่ะ" คุณยาย   : "ทำไมล่ะ" คุณหลาน  : ".....ประหยัด..." คุณยาย    : ...  (>_<!).... ไม่เกี่ยวกะกระทู้ .. แต่ชีมีเหตุผลข้ออ้างในการไม่กินข้าว... เอ่อ.."ประหยัด"....อิชั้น ไม่เคยสอนลูกพูดคำนี้ค่ะ 555++ จากคุณ : อดีตอันหอมหวาน เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 55 15:27:21

ความคิดเห็นที่ 85 งานนี้ไม่เกี่ยวกับว่าซื้อของแพงให้ลูกใช้ครับแต่มันเป็นเพราะว่าพ่อกับแม่เลี้ยงลูกให้มีนิสัยชอบซื้อของใหม่ตลอด อยู่ในขอบข่ายที่เรียกว่าวัตถุนิยม ลูกจะมีไอแพดใช้ไม่เกี่ยวว่าจะทำให้ลูกกลายเป็นคนฟุ่มเฟือยหากว่าซื้อไอแพดมาแล้วใช้มันสอนให้ลูกใช้ในการเรียนรู้ภาษาใช้สอนบวกเลขรูปแบบต่างๆ ใช้ของให้เป้นมันก็ไม่มีอะไร ไม่ใช่ว่าซื้อมาแล้วให้ลูกเดินถือเดินกดไอแพดไม่มองทางไม่สนใจโลกเอาแต่เล่นเกม อันนี้ผิดแล้ว ปัญหาอยู่ที่ทัศนคติการเลี้ยงดูของพ่อแม่เด็กเองต่างหากที่ให้ลูกกลายเป็นคนบ้าวัตถุนิยม ที่ว่าเพื่อนคบหาแต่คนมีเงินมีของเล่นเยอะๆนั่นแหละชัดเจนเลย ถ้าพ่อแม่สอนให้ลูกดุที่ค่าของคนไม่ใช่ฐานะลูกจะไม่มีนิสัยแบบนี้ เรื่องแบบนี้ผู้ใหญ่เองก็ต้องมองให้ขาดว่าสาเหตุเกิดจากอะไร ไม่ใช่ว่ามีเงินแล้วแต่กลัวลูกจะบ้าวัตถุนิยมไม่ยอมให้ลูกมีของเล่นมีของมีราคาบ้าง ปล่อยให้ลูกสงสัยต้องเก็บเอาไปคิดว่าทำไมบ้านเราก็ไม่จนแต่พ่อแม่ไม่ให้มีอย่างคนอื่นเค้า มันจะทำให้ลูกกลายเป็นคนขี้อิจฉาและนำพาซึ่งนิสัยขี้ขโมยได้ เด็กแยกแยะออกครับว่าอะไรที่มันแพงเกินตัวอะไรที่มันซื้อได้ในขอบข่ายของฐานะครอบครัว ขอแค่พูดคุยกันเท่านั้นเอง ใช้ของให้เป็น ใช้เงินให้ถูก จากคุณ : ผีทะเล เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 55 12:19:16 A:202.149.29.81 X: TicketID:359482

ความคิดเห็นที่ 86 ขอบคุณค่ะ เราจะได้จำไว้ สอนให้ลูกรู้จักค่าของเงิน จากคุณ : la-la-bell เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 55 15:12:25

ความคิดเห็นที่ 87 เหตุการณ์ขณะพาหลาน 3 ขวบ ไปเที่ยวตลาดนัด ลุง : น้องเตย เอาเสื้อเบ็นเท็นมั้ยลูก เดี๋ยวลุงซื้อให้ หลาน : หนูก็มีแล้ว เนี่ยๆๆ (ชี้ที่เสื้อตัวเอง) ใส่อยู่เนี่ย จะซื้อทำไม "เปลืองตังค์" ลุง : .... - -" แม่ค้า : .... - -" หลานคนนี้เป็นหลานคนแรกและคนเดียวของบ้าน(ตอนนี้) ครับ แน่นอนว่ามีแต่คนรัก คนเอาใจ (ยกเว้นแม่มัน ดุมาก) ของเล่นก็ซื้อให้บ้างครับ แต่ไม่บ่อย ไม่ใช่เพราะคิดได้นะ แต่เพราะที่บ้านไม่ค่อยมีตังค์ หนี้สินเยอะ ฮ่าๆๆ ส่วนใหญ่ที่จะซื้อให้คือตอนวันพิเศษต่างๆ เช่นวันเกิด ก็ได้รถไฟฟ้าไปคันนึง ราคาตั้ง 2000+ (ตามันถูกหวยพอดี 555) และเท่าที่ผมสังเกตุคือ ถึงแม้เค้าจะมีของเล่นแพงๆ แต่ยังไงเค้าก็จะไม่ชอบเล่นคนเดียวครับ ยังไงก็ต้องชวนเราไปเล่นกับเค้า เค้าถึงจะสนุก ถึงแม้ไม่มีของเล่นเลย แค่แปลงร่างเป็นสัตว์ประหลาด วิ่งไล่จับกัน เค้าสนุกมากกว่าเล่นขับรถไฟฟ้านั่นอีก จากคุณ : มดปลวกติดปีก เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 55 16:10:23

ความคิดเห็นที่ 88 เราว่า มันไม่เกี่ยวกับของแพง เพียงแต่คุณแม่ท่านนี้เลี้ยงลูกด้วยสิ่งของ ลูกจึงตีความหมายว่า หากไม่ได้ของนั่นคือ พ่อแม่ไม่รัก และไปอยู่ในสังคมที่เห็นแต่เปลือกภายนอก ยกย่องเชิดชู กลับกัน ทำไมไม่บอกให้ลูกเข้าใจว่า ตอนนี้ลำบาก เคาเห็นพ่อลำบาก เราสงสารพ่อ ไม่เคยกวนแม้แต่เสื้อผ้าก็ยงอดจากเงินที่ได้ไปกินข้าว อดเอา เก็บเงินซื้อของเอง เพราะรู้ว่าพ่อไม่มี สงสารพ่อ สถานะการเงินทางครอบครัว ได้บอกให้ลูกรู้หรือเปล่า จากคุณ : แมวสีขาวขนปุย เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 55 20:41:05

ความคิดเห็นที่ 89 7-9 ขวบเราว่าเขาไม่แก่เกินแกงหรอกค่ะ เด็กสมัยนี้ฉลาดรู้จักวิธีทำให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ ลองให้คุณแม่เขาพาไปเล่นสันทนาการตามสนามเด็กเล่นของเทศบาลที่มีเพื่อนในห้องที่เขาเรียนอยู่สิค่ะ เด็กจะค่อยๆปรับตัวได้เองอยู่ที่คุณแม่ให้โอกาสเขาไหมนึกว่าเป็นเราแค่ย้ายโรงเรียนเราก็เครียดแล้วถึงจะเป็นโรงเรียนวัดเหมือนกันก็เถอะ คนเกิดมาจนก็เสียคนได้ค่ะถ้าเลี้ยงไม่ถูกต้อง จากคุณ : มังกรน้อยคนองชล เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 55 22:45:23

ความคิดเห็นที่ 90 ความเห็นส่วนตัวนะคะ มีความรู้สึกว่า สังคมเมืองไทยเน้นตัววัตถุมากเกินไป ทุกอย่างวัดค่าที่ตัวเงิน ที่สิ่งของ ทำให้เกิดพฤติกรรม ความเข้าใจ แบบผิดๆ แบบใหม่ เช่น ของแพง = ของดี , รักมาก = ซื้อของให้มาก รักมาก = ซื้อแต่ของดีของแพง , ตามสมัยไม่ล้าหลัง= ต้องมีอุปกรณ์เทคโนโลยีครบครัน และอีกหลายๆอย่าง ในกรณีนี้ ไม่ใช่สิ่งของหรอกค่ะ มันเฟลตั้งแต่วิธีเลี้ยงลูกของ คุณไก่แล้ว ที่โฟกัสความรักไปที่สิ่งของ เด็กอายุแค่นั้น ตามปกติ รักพ่อแม่ ต้องการพ่อแม่ มากกว่าสิ่งของนะคะ ถ้าล้มละลาย ตอนลูกวัยรุ่น ลูกเลยมีปัญหา เอออนะ ถึงจะน่าเห็นใจ จากคุณ : Annachen เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 05:42:58

ความคิดเห็นที่ 91 ซื้อของแพงให้ได้ แต่ต้องมีเหตุผล ต้องให้เค้าขนขวายบ้างไรบ้าง ยอมรับกว่ากลัวเหมือนกันค่ะ ตามใจกันทั้งบ้าน เป็นโจทย์ยากที่เราต้องต่อสู้ เราซื้อของเล่นให้ลูกนับว่าเยอะนะ สามีบอกไม่พอ น้อยไป ซื้อให้ทุกอาทิตย์ จนเราต้องเบรกไปบ้าง ก็ยอมรับเนอะว่าใครๆก็อยากให้ลูกได้แต่ของดีดี -"- จากคุณ : Oohopank13 เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 13:22:41

ความคิดเห็นที่ 92 โจทย์นี้ยากมากเลยค่ะ เราบังคับตัวเอง ลูกได้ แต่สามีและคนรอบข้างนี้แหล่ะ ทำยากนะ กลุ้มจริงๆๆค่ะ จากคุณ : ตระกูลกอ เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 14:28:25

ความคิดเห็นที่ 93 ของเล่นจะถูกจะแพง ผมให้ตามเทศกาลครับ วันสำคัญก็ให้แพงหน่อย ทั่วไปก็รถ10บาทบ้างแล้วแต่ จากคุณ : ลูกปัดคับ เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 15:14:15

ความคิดเห็นที่ 94 เราเห็นด้วยกับ คห 47 ค่ะ ตอนเด็กๆ เราไม่เคยร้องขออะไรจากพ่อแม่ เพราะเค้าก็คงไม่ค่อยมีเงิน อยากได้อะไรก็อยากได้อยู่ในใจแบบนั้น เวลาไปรับจ้างได้ตังค์มาก็ให้แม่ จะให้เก็บเงินไปซื้ออะไรนั้น ไม่เคยมี เพราะเรารู้สึกว่าให้แม่ดีกว่า เราเคยใส่รองเท้าขาดๆ ไปโรงเรียน พื้นผ้าใบอ้าออกจนเห็นเท้า ครูคงสงสารเลยเอารองเท้าผ้าใบมาให้ ช่วงปีใหม่แลกของขวัญ เราไม่มีของขวัญไปแลกกับเพื่อนๆ ครูก็เอาของครูที่แลกได้มาให้เรา ตอนเด็กเราไม่เคยคิดอะไร เพิ่งมานึกสะท้อนใจเอาตอนโตนี่เอง พอมีลูกเราก็ซื้อชดเชยกับที่ตอนเด็กๆ เราไม่เคยมี ไม่เคยได้ แต่ไม่ได้เน้นของแพง และไม่ได้ให้ทุกอย่าง แต่เมื่อเทียบกันแล้ว ชีวิตลูกมีพร้อมกว่าเราเมื่อก่อนมาก โดยเฉพาะหนังสือและการศึกษา  เพราะไม่เคยมีใครใส่ใจเราเรื่องนี้เลย จากคุณ : fahsaihome เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 17:04:25

ความคิดเห็นที่ 95 ขอบคุณมากค่ะ เตือนสติเราได้มากทีเดียว จากคุณ : kaelovenote เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 55 22:42:52

ความคิดเห็นที่ 96 เด็กไม่ได้ต้องการของแพงอะไรหรอกครับ พ่อแม่ต่างหากที่ซื้อมาให้เด็ก โดยคิดว่าของแพงจะดีที่สุดหรือไม่ก็ทำให้ลูกเราดูดีดูเด่นกว่าลูกคนอื่น โดยไม่ได้คิดว่าลูกเราต้องการหรือไม่ เด็กมันเคยได้พอมันไม่ได้มันก็งอแง อีกอย่างนึงคือ แทบเลทหรือไม่ก็โทรศัพท์มือถือ ผมว่ามันคืออุปกรณ์ทำลายความสำพันธ์ในครอบครัวอย่างยอดเยี่ยมชิ้นนึงเลยละ จากคุณ : antpig เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 13:32:09

ความคิดเห็นที่ 97 ต้องถามว่าตอนซื้อของให้ลูก หรือ การให้ลูกรู้จักวางตัวในสังคม ตอนร่ำรวย เขาสอนลุกยังไงมากกว่า จากคุณ : นู๋ปิ๋มมี่ เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 17:59:30

ความคิดเห็นที่ 98 เหมือนเดจาวู ที่กระทู้แบบนี้วนมาอีกครั้ง....อุอุอุ จากคุณ : กุ๊ดจัง เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 55 21:21:56

ความคิดเห็นที่ 99 #39 หนังสือนี่ตัวดีเลยค่ะ เมื่อก่อนเราก็ทำแบบน้อง นวดแม่มั่ง พ่อมั่ง ย่ามั่ง หาเงินไปซื้อหนังสือ เพราะเราชอบอ่านหนังสือประวัติศาสตร์มากๆ ทุกวันนี้เสียค่าหนังสือเป็นหมื่นเลยค่ะ เริ่มจากตอนเด็กๆนี่ละ แม่บ่นใหญ่ บอกว่าติดของเล่นโตมายังเลิกได่ แต่ติดหนังสือนี่หาจุดต่อว่าไม่ถูกเลย 5555 จากคุณ : fern-eva เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 55 01:19:08

ความคิดเห็นที่ 100 บางทีไมไ่ด้ขึ้นอยู่กับวัตถุครับ ขึ้นอยู่ตัวพ่อแม่ครับ  ซื้อก็ซื้อได้ แต่ต้องสอนเด็กให้ได้ซึมทราบครับ จากคุณ : บราวนี่ชีสเค้กท็อปปิ้งวิคครีม เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 55 01:46:31

ความคิดเห็นที่ 101 ของแพงไม่เกี่ยวค่ะ คนมีเยอะก็ย่อมอยากให้ของที่ดีที่สุดกะลูก เกี่ยวกับว่าสอนยังไงมากกว่า             สมัยนี้นอกจากต้องมี IQ,EQ,MQ แล้วก็ควรสอนให้เด็กมี RQ ด้วย                             RQ คือ Resilience Quotient คือ                              ความสามารถ ในการปรับตัว ให้เหมาะสมกับสิ่งแวดล้อม                              เมื่อเกิดปัญหาและอุปสรรคต่างๆในชีวิต                              สามารถแก้ไขสถานการณ์ ให้กลับสู่ภาวะปกติได้โดยเร็ว                              และสามารถ ปรับเปลี่ยนทัศนคติตัวเอง                              ให้สอดคล้องกับสถานการณ์รอบตัวได้อย่างกลมกลืน เด็กที่ขาด RQ ก็จะเติบโตไปเป็นพวก วัยรุ่นอกหักหรือเอนท์ไม่ติดแล้วฆ่าตัวตาย ประมาณนั้นน่ะค่ะ จากคุณ : Rada Nene เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 55 02:24:30

ความคิดเห็นที่ 102 เราก็ต้องซื้อของที่มีคุณภาพให้กับลูก พร้อมกับสอนลูกไปด้วยค่ะ จากคุณ : Imphamog เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 55 11:29:30