ความคิดเห็นที่ 1 ขอส่งกำลังใจให้นะ ขอให้สู้นะ เอาใจช่วย จากคุณ : พ่อเนตร กะ แม่แพน เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 05:00:16

ความคิดเห็นที่ 2 ถ้าโดนอย่างนี้ ไม่คิดให้เสียเวลาหรอก ไปเเล้ว บ้านตัวเองก็มี จากคุณ : Hana* เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 05:24:43

ความคิดเห็นที่ 3 เราอาจผิดเองที่อยากอยู่กะสามี อยากให้ลูกมีพ่อ เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ แต่ในเมื่อมันสุดๆแล้ว สามีเราก็ต้องเลือกแล้วค่ะ  เพราะแม่สามีไม่มีวันชอบเราได้เลย เค้าอยากจะหาเมียใหม่ให้สามีเราจะตาย พูดอยู่ทุกวันไล่อยู่ทุกวัน จากคุณ : MelodyMoon เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 05:27:26

ความคิดเห็นที่ 4 อ่านแล้วสงสัยว่าเคยคุยกันก่อนไม๊ค่ะ ว่าคุณไม่พอใจแม่สามียังไงบ้าง และจะแก้ไขยังไง คุณไม่ชอบอะไรบอกสามีตรงๆ บอกแม่สามีตรงๆรึเปล่าค่ะ? ทำไมอยู่ๆมาบอกสามีเลยว่าจะย้ายออกค่ะ? ส่วนเรื่องอาหาร สมัยนี้โทรสั่งได้ค่ะ ขอแค่มีเงินจ่าย ถ้าสามียังไม่กลับแต่ต้องพาลูกไปหาหมอโทรเรียก taxiนะค่ะ เรามองว่ามันไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น แต่ จขกท อาจจะมีอาการซึมเศร้าหลังคลอดรึเปล่าค่ะ? อะไรๆก็เลยดูแย่ และท้อแท้ ใจเย็นนะค่ะ ค่อยๆคิดค่ะ พยายามแก้ปัญหาก่อน อย่าเพิ่งตีโพยตีพายไปค่ะ ยืนยัดเพื่อครอบครัวค่ะ บอกแม่สามีไปเลยว่าจะเลี้ยงลูกแบบนี้ และถ้าไม่ชอบวิธีการเลี้ยงลูกหรือการอาบน้ำให้ลูกของแม่สามี อย่างปล่อยให้เค้าทำค่ะ และถ้าเค้าไม่ช่วยคุณจะเหนื่อยกว่านี้ คุณต้องเข้าใจและทำใจนะค่ะ ว่าคุณเป็นคนไม่ให้เค้ายุ่งเอง และไม่ใช่หน้าที่เค้าที่จะมาดูแลลูกคุณ อย่าปล่อยลูกไว้กับแม่สามีอีก ใจเย็นค่ะ ค่อยๆแก้ ถ้าแก้ไม่ได้ค่อยมาคิดใหม่นะค่ะ จากคุณ : absolutely sweet เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 06:06:01

ความคิดเห็นที่ 5 คุณอยู่บ้าน คุณช่วยแม่สามีทำงานบ้านไหม? แถวบ้านคุณไม่มีร้านอาหารเลยหรอคะ ? อย่าง คห.4 ว่าโทรสั่งได้คะ เราว่าคุณยังไงอยู่นะคะ ว่าแต่แม่สามี ไม่ดี ไม่เห็นคุณ เล่าขอไม่ดีของคุณบ้าง จากคุณ : uorda เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 07:12:10

ความคิดเห็นที่ 6 แม่สามีคงกลัวลูกชายจะใส่ใจคุณมากกว่าเค้า เพราะเค้าขาดความรักจากสามีตัวเองที่เสียไปนานแล้ว เรื่องเลยมาลงที่สามีคุณและคุณ  น่าเห็นใจทั้งคุณและสามี เพราะจะให้สามีปล่อยแม่ไว้คนเดียวก็คงยาก  ถ้าเป็นไปได้ เมื่อสามีกลับมาแล้ว เล่าปัญหาทั้งหมดให้สามีฟังแต่ต้น แบบใจเย็น อย่าใส่ความคิดเห็นส่วนตัว แค่บอกความจริงว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง  แล้วปรึกษากันว่าจะแก้ยังไง  ขอให้หาทางออกพบนะคะ จากคุณ : Doraemon no fushigi na POKKE เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 07:16:18

ความคิดเห็นที่ 7 แม่สามีเราก็งี้เลยค่ะ เหมือนกันเป๊ะ วันไหนอารมณ์ไม่ดี ไล่เราออกจากบ้าน ทวงบุญทวงคุณงี้ ที่1 ทั้งๆที่ไม่มีบุญคุณอะไรจะให้ทวงเลย ลูกเราทานนมแม่ล้วนค่ะ น้องไม่อึวันที่สอง แกจะทรวนตลอด เราย้ายค่ะ ไม่จำเป็นต้องทน พ่อแม่เรามี ท่านเลี้ยงเรามายังไม่เคยด่า ไม่เคยว่าเลย เราแต่งเป็นสะใภ้ คือการเข้าไปเป็นเสมือนลูกอีกคน เค้าต้องปติบัติต่อเราเหมือนทำกับลูก พี่สะใภ้แต่งเข้าบ้านเรา แกบอกว่าอยู่กับแม่เรา รู้สึกเหมือนอยู่กับแม่เค้าเอง บางที่แม่เราดีกว่าแม่เค้าเองอีก พี่สะใภ้แกก็รักแม่เราค่ะ ทำทุกอย่างเหมือรีแม่ตัวเอง แม่เราบอกว่าแม่เคยเป็นสะใภ้ มาอยู่บ้านสามี รู้ว่าลำบาก เหนื่อยหัวใจ แต่ต้องสู้ เพื่อลูก แม่เลยไม่อยากจะอยู่กับลูกสะใภ้แบบลำบากใจ แแม่บอกคิดว่าลูกเขย ลูกสะใภ้คือลูก เค้าทำอะไรผิดก็ต้องอภัย เหมือนเราอยู่กับลูก แม่เราว่างั้น คุณมีสองทางเลือกค่่ะ 1. ทนอยู่ต่อไป อดทนทำความดีชนะใจ วันนึงเค้าคงเห็น แต่ไม่รู้ต้องทนอีกนานเท่าไหร่(เหม่อนแม่เราที่อยู่กับย่าเรามา30กว่าปี ย่าพึ่งมารักก็ตอนใกล้เสียแล้ว) 2. ไม่ต้องทน กลับไปอยู่กับพ่อแม่ตัวเอง รับรองว่าท่านเต็มใจช่วยเราเลี้ยงลูกแน่นอน เราไม่สนใจสามีเลยค่ะ เค้าเป็นผู้ชาย มีหน้าที่ต้องทนเพื่อครอบครัว เรามีหน้าที่คลอดลูก เลี้ยงลูก บางทีฝ่ายชายต้อง ถ้าใครจะต้องทำอะไรเพื่อให้ครอบครัวพร้อมหน้า ทำไมผู้ชายไม่ทนบ้าง เห็นมีแต่ผู้หญิงอดทน เพื่อให้ลูกมีพ่อ ทำไม่ผู้ชายไม่เห็นสนใจเลย อาจคิดต่างค่ะ แต่ในเมื่อสามียังไม่เห็นสนใจเลยว่าลูกเค้าจะมีพ่อไหม ห่วงเราหรือป่าว ออกจากบ้านไปคิดบ้างไหม เรากับลูกจะอยู่ยังไง หรือคิดถึงแต่ตัวเอง ขัดใจก็ออกจากบ้าน ทำนิสัยเด็กๆ คุณควรยืนด้วยตัวเองได้แล้วค่ะ แต่ก่อนเราก็ทำอะไรไม่ได้ถ้าไม่มีสามี แต่ตอนนี้เค้าเลือกแมเค้านิค่ะ สามีโตแล้ว ทำได้เองทุกอย่าง แต่ลูกเราทำไม่ได้ เราอยู่โดยไม่มีสามีได้ แต่ลูกอยู่โดยไม่มีเราไม่ได้ค่ะ ไม่ได้ยุให้เลิกกันนะค่ะ แค่อยากให้ทำในสิ่งที่สบายใจ หน้าที่ทำให้ครอบครัวพร้องหน้าเป็นหน้าที่ของสามีค่ะ ถ้าในเมื่อลูกเาเองเค้ายังไม่เลือก ก็ปล่อยให้เค้าอยู่กับแม่เค้าเถอะค่ะ หลายๆครอบครัวเค้าก็แต่งานแล้วออกมาสร้างครอบครัวใหม่ ก็ไม่ได้เป็นลูกแหง่ติดแม่ รู้ว่าพ่อแม่ใคร ใครก็รัก แล้วทำไมเราทิ้งพ่อแม่มาอยู่กับเค้าได้ล่ะ สู้กับไปอยู่กับพ่อแม่เรา ได้ดูแลท่าน ได้ทดแทนบุญคุณ จากคุณ : Winnie (WinNie05) เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 07:27:02

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ นี่ขนาดเราไม่ลงรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ ที่แม่สามีทำกับเรานะ มันมากกว่านั้น คือทำเหมือนคนเกลียดกัน ที่เราไม่กินข้าว โทรสั่ง เพราะเรากินไม่ลง อันนี้มันก็แล้วแต่เรา และที่บอกว่า ถ้าเค้าไม่ยุ่งจะเหนื่อยกว่า เรายอมเหนื่อยกายค่ะ เหนื่อยใจมามากแล้ว ลูกเราเลี้ยงง่ายค่ะ มาเลี้ยงยากตอนที่สามีไม่อยู่ เค้าร้องไม่เป็นเวลา ร้องบ่อยกว่าปกติ เราอาจเครียดมากก็ได้ เพราะไม่สามรถติดต่อสามีได้ สามีเราไม่เคยทิ้งเราไปไหนแบบนี้ไงค่ะ เลยเกิดนอยๆ แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้วล่ะค่ะ เพราะเราจะรอสามีเรากลับมาเชื่อว่าต้องกลับอีกไม่นานนี จากคุณ : MelodyMoon เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 07:28:31

ความคิดเห็นที่ 9 พิชซ่า KFC MC แถวๆนั้นมีป่าวคะ สั่งมารองท้องก่อนจะได้มีแรงสู้รบกับแม่สามี จากคุณ : Sprite_12 เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 07:29:29

ความคิดเห็นที่ 10 สู้ๆนะค่ะ อาจจะช่วยอะไรไม่ได้มาก แต่ส่งความรู้สึกของคนเป็นแม่ที่ต้องมีหน้าที่ดูแลลูกให้ดีที่สุดไปให้นะค่ะ จากคุณ : ncdata เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 07:47:19

ความคิดเห็นที่ 11 อันนนี้เข้าข่ายหวงลูกชาย ไว้เป็นสมบัติของตัวเองตลอดชีวิตค่ะ ปรับยาก  ขอให้สามีกลับมา  และคุยหาทางออกให้ดี และให้ได้นะคะ ส่วนเรา ไม่โชคดีอย่างคุณ   เราเป็นกำลังใจให้คุณนะคะ เราว่าแม่สามีคุณชัดเจนกว่าของเรามาก อันนี้ สามีน่าจะเข้าใจคุณได้มากกว่า  แต่ก็ขอให้คุณนึกถึงใจเค้าด้วย ค่อยๆ คุยกันนะคะ  แล้วทุกอย่างจะผ่านพ้นไปด้วยดี  รักษาสุขภาพด้วยนะคะ จากคุณ : beamberry เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 08:01:31

ความคิดเห็นที่ 12 อืมม คิดเหมือนหลายๆความเห็นค่ะ อาหารสั่งมาทานได้ค่ะ ในครัวมีของในตู้เย็นก็ไปเปิดดูค้ะ พอมีอะไรทำกินได้บ้าง ทำกับข้าวเป็นมั๊ยคะ ถ้าไม่เป็นต้องฝึกแล้วค่ะ เพราะต้อไปต้องทำอาหารให้ลูกทานด้วย ไม่ว่าวันนี้หรือวันข้างหน้าคุณจะมีสามีอยู่เคียงข้างหรือไม่ คุณต้องสามารถยืนหยัดด้วยลำแข้งตัวเอง เรื่องเล็กๆน้อยๆก็ทำเองเถอะค่ะ ผู้หญิงเราบอบบางได้แต่ไม่ควรอ่อนแอ กำลังใจ เราสร้างเองได้จากใจเราเอง มองหน้าลูกสิคะถ้าแม่อ่อนแอแล้วใครจะปกป้องลูก ในแง่ของแม่สามี อันนี้ขอพูดแบบกลางๆนะคะเพราะเราได้ฟังคุณข้างเดียวไม่ได้ฟังแม่สามีคุณพูดบ้าง บางที ขอย้ำว่าบางที ท่านอาจหงุดหงิดที่สามีคุณประคบประหงมคุณ หรือบางทีคุณอาจทำอะไรไม่เข้าตา ในฐานะคนอาบน้ำร้อนมาก่อนก็เลยขอโชว์ออฟซะหน่อย อีกเรื่องถ้าคุณให้สามีคุณเลือก เขาคงลำบากใจมากกกกค่ะ คุณน่ะเขารักแน่นอนค่ะเพราะคุณคือแม่ของลูก แล้วแม่เขาล่ะคะ ใครจะรักถ้าเขาไม่รักแม่เขา ลองคิดดูอีกทีค่ะ ถ้าเขาทิ้งแม่ให้อยู่คนเดียวได้ ซักวันคุณคงจะโดนทิ้งบ้างค่ะ วัยอย่างเราๆยังมีกำลัง ยังไม่ชรา ยังไม่รู้สึกได้หรอกค่ะ ถ้าวันหนึ่งเรากลายเป็นแม่สามีบ้างเราอาจหนักกว่านี้ก็ได้ ต่อให้คุณตั้งใจว่าจะไม่มีวันทำแบบนั้นเด็ดขาดก็เถอะ ตั้งสติก่อนค่ะ เดี๋ยวเขาก็กลับมา คงกดดันน่ะค่ะเล่นให้เลือกแม่กับเมีย คงหนีไปตั้งสติก่อน มองไปที่ลูกค่ะ หาอะไรทานเถอะ เดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งใครจะดูแลลูกคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ จากคุณ : ผีเสื้ออายุสั้นแต่มันสวย เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 08:04:49

ความคิดเห็นที่ 13 กลับบ้านคุณก่อนค่ะ สบายใจแล้วค่อยๆ คิดแก้ไข เพราะตอนนี้อยู่ไปคุณก็เครียด แล้วมันมีผลส่งต่อลูกเต็มๆ เด็กรับรู้ได้ กลับบ้านไปกอดพ่อ แม่เราก่อน แล้วเดี๋ยวค่อยแก้ไข คุณดีขึ้นลูกก็จะรู้สึกดีขึ้นค่ะ แกงอแง เพราะรับรู้ได้ถึงความเครียดค่ะ ไม่ดี จากคุณ : nickywei (NICKYWEI) เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 08:07:10

ความคิดเห็นที่ 14 กลับบ้านเราดีไหมคะ แล้วค่อยให้เวลาทั้งสองคนให้เย็นกันลง แล้วเปิดอกพูดคุยกัน ไม่ทราบว่า คุณพ่อคุณแม่คุณ ยังมีชีวิตอยู่ไหมคะ คุณเองก็อาจมีภาวะฮอร์โมนหลังคลอด ถ้าคนรอบข้างไม่เข้าใจ คุณเองจะแย่กว่านี้ ถอยออกมาเถอะค่ะ แล้วผู้ชายบางคน ไม่เหมาะกับการเป็นหัวหน้าครอบครัว เราไม่อยากให้ผู้หญิงต้องทนเป็นควาย เพียงเพราะอยากให้ลูกมีพ่อ สมัยนี้เราเลี้ยงลูกให้ไม่ขาดได้ เพราะพ่อบางแบบ ไม่มียังดีกว่าค่ะ จากคุณ : พ่อศรีเรือนคับผม เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 08:28:30

ความคิดเห็นที่ 15 ระหว่างนี้ที่สามียังไม่กลับมา พาลูกกลับไปบ้านก่อนดีกว่าค่ะ แล้วติดต่อสามีได้ก็คุยกันถึงปัญหา ที่เกิดขึ้นและหาทางแก้ไข ในกรณีที่สามีเป็นลูกคนเดียว ต้องดูแลแม่ ก็ไม่ควรจะให้เค้าทิ้งแม่ไปเพราะคนแก่คนเดียว อยู่คนเดียวก็น่าเป็นห่วง หากเจ็บป่วย หรือเป็นอะไรขึ้นมา คุณก็ต้องคุยกับสามีแล้วตกลงกัน และการอยู่ร่วมกันก็ต้องปรับตัวของคุณเองด้วย อย่างไหนที่ไม่ดี หรือควรต้องทำอะไรเมื่อมาอยู่ในบ้านเค้า ส่วนเรื่องลูกก็บอกแม่สามีว่าสมัยใหม่ กับสมัยโบราณ มันเอามาปรับใช้ร่วมกันได้ ไม่ใช่จะอิงโบราณเสียหมด และคุณก็บอกเค้าว่าไม่ต้องเหนื่อยมาทำให้หรอก แค่ให้คำแนะนำก็พอ พูดดี ๆ ให้เค้าดูว่าเค้ามีความสำคัญบ้าง อย่าไปต่อต้านเสียหมด ลองไปคิดดูนะคะ เราก็แนะนำได้เท่านี้ เพราะทุกวันนี้เราก็อยู่บ้านสามีเหมือนกัน แต่แม่สามีจะบอกว่า ไม่ต้องมาทำอะไรให้เค้า หรือบ้าน ให้เราดูแลแต่ลูกและสามีเราเท่านั้นพอ ก็มีบ้างที่ขัดใจกัน แต่เราก็จะเล่าให้สามีเรารับทราบหมด แต่เดี๋ยวเดียวก็หาย เพราะเราจะเป็นฝ่ายเริ่มคุยก่อน คิดตลอดว่าเราเป็นเด็ก และอยากให้สามีสบายใจ จากคุณ : แม่ปลาโลมา เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 08:45:17

ความคิดเห็นที่ 16 ขอแสดงความเห็นต่างแบบไม่ค่อยเห็นใจเจ้าของกระทู้นิดได้มัยค่ะ เพราะอ่านดูค่อนข้างเห็นใจคุณแม่สามีอะ ..อย่างเรื่องไม่ได้กินข้าว คุณเขียนซะน่าสงสาร พอมีคนมาแนะให้โทรสั่งซื้อ คุณก็มายอมรับทีหลังว่าไม่อยากกินเอง ไม่ใช่ไม่มีอะไรให้กิน เลยรู้สึกว่าเจ้าของกระทู้ดูจะเขียนเข้าข้างตัวเองเยอะไปหน่อยนะค่ะ... แล้วจากที่อ่านดูเหมือนว่าคุณจะท้องแล้วคุณแม่เลยต้องเลยตามเลยให้ลูกชายแต่งกับคุณ นั้นคือสาเหตุให้คุณแม่ไม่ค่อยเอ็ดดูคุณรึเปล่าค่ะ แล้วนี้คุณยังไปแข็งใส่เค้า จะเอาลูกชายเค้าไปอยู่ที่อื่น ก็น่าสงสารหัวอกคนเป็นแม่นะค่ะ (ดิฉันก็สะใภ้แบบแต่งเข้ามาอยู่บ้านสามีเหมือนกัน แม่สามีพูดอะไรก็ไม่เคยเถียง แถมให้เงินแม่สามีใช้เป็นก้อนอีก เค้าก็เอ็นดูเรา ไม่มาวุ่นวายอะไรกับเรานิค่ะ) จากคุณ : วันที่ดีกับคนอารมณ์ดี เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 08:59:07

ความคิดเห็นที่ 17 ถ้าปฎิบัติกับแม่สามีเหมือนว่าเค้าเป็นแม่เราคนนึงจริงๆ ความดีย่อมชนะใจซักวันค่ะ แต่ถ้าคุณแข็งใส่มันจะยิ่งเลวร้าย คุณจะต้องใจเย็น อย่าตั้งแง่กับคนแก่ อยู่กันมานานจนคลอด คุณเคยซื้อของกินที่แม่สามีชอบมาฝากท่านบ้างหรือเปล่าคะ พยายามปรับตัวหรือยัง หรืออยู่เฉยๆของคุณ ลองคิดกลับกันถ้าเกิดคุณเป็นสามี คุณจะทิ้งแม่คุณไปได้ยังไง คุยกับสามีค่ะ เราว่าช่วงลูกยังเล็ก คุณกลับไปอยู่บ้านพ่อแม่คุณก่อนจะดีกว่า เช่นวันธรรมดาไปนอนบ้านคุณ วันเสาร์อาทิตย์ก็มาอยู่บ้านสามี ให้ย่าเค้าได้จับได้อุ้มบ้าง รอให้ลูกโตกว่านี้ซักหน่อยแล้วให้อะไรๆดีขึ้นกว่านี้ค่อยคัดสินใจใหม่ค่ะ "อย่าหักด้ามพร้าด้วยเข่า" จากคุณ : อดีตอันหอมหวาน เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 09:17:18

ความคิดเห็นที่ 18 คล้ายๆกันกับเราเลย เราอยู่บ้านติดกัน(ซื้อบ้านติดกัน) เค้าชอบบอกใครๆว่ารักเราเกรงใจมากๆ ไม่ชอบสะใภ้คนโต แต่การกะทำตรงข้ามมากเลย เรากลับจากทำงานเหนื่อยมากๆ ก็ต้องพาไปนู่นนี้ วันหยุดต้องไปธุรให้ แต่ที่ทำให้แน่นใจคือ วันนั้นเป็นวันแม่ เค้าพากันไปกินข้าวทั้งครอบครัว พ่อแม่พี่ชายพี่สะใภ้ ไม่มีเรากะสามี บอกว่าเห็นยุ่งๆเลยไม่ชวน ทีเวลาจะใช้โทรหาได้ตลอดเวลา ขนาดจะไปธุระตอนตี5มาปลุกตอนตี4ครึ่ง เราก็ต้องทำงานแต่ก็ต้องไป พอไปถึงบอกว่าให้รอก่อน เราก็รอแต่ขอนอนรอในรถ ไม่ยอมค่ะ ต้องให้ลงไปด้วย เพื่อ??? เจอหนังเก่าฉายซ้ำบ่อยๆ ก็เลยไม่พูดด้วย เค้าก็ดราม่ากะสามีเรา เหนื่อยใจมาก เข้าใจคุณ จขกท นะ ปัญหานี้ใหญ่นะค่ะ อดทนไม่ได้นะต้องแก้ไข ต้องหาทางออกให้เร็วที่สุด คงบอกไม่ได้ว่าต้องทำไง แต่คุณต้องคิดทบทวนเอาเอง เราเชื่อว่า "ไม่มีใครเล่าอะไรให้ใครฟังหมดทุกอย่าง" ขนาดตัวของตัวเองบางทียัง "ทำเป็นลืม" ในสิ่งที่ตัวเองผิดเลย รักลูกให้มากๆ แล้วจะได้คำตอบค่ะ จากคุณ : นิ่งเฉย เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 09:36:35

ความคิดเห็นที่ 19 กลับบ้านก่อนเลยค่ะ  ส่วนสามีถ้าเขารักคุณจริง  เขาก็คงตามไปหาคุณเองนะ จากคุณ : หลอดสีรุ้ง เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 09:48:15

ความคิดเห็นที่ 20 อย่าให้เขาเลือกเลยค่ะ เพราะมันเป็นเรื่องที่จะทำให้เขาลำบากใจ คุณลองคิดถึงตัวเองว่าถ้าเกิดวันนึงลูกคุณโตขึ้นแล้วเขาต้องมาเลือกระหว่างคุณกับแฟน มันจะรู้สึกอย่างไร ในกรณีนี้เช่นกัน ถ้าเขาเลือกคุณ คนที่เจ็บก็คือเขาและแม่เขา เขาก็จะกลายเป็นลูกเนรคุณทันที ส่วนถ้าเขาเลือกแม่ คุณรับได้ไหม ถ้ารับได้ คุณก็เดินออกมา แต่คนที่เจ็บที่สุดคือลูกนะคะ คิดให้ดีๆ ถ้ารักลูก รักสามีอดทนนิดนึงนะคะ อยู่นิ่งๆ ไม่โต้ตอบ ทำหูทวนลมบ้างก็ได้นะคะ เขาจะด่าจะว่าก็ปล่อยไปอย่าเอามาใส่ใจ ว่างๆ ก็อัดเทปไว้ให้สามีฟังถ้าอยากจะแชร์ความรู้สึก (แต่ไม่เป็นผลดีต่อคุณสามี แต่คุณอาจจะได้ความสะใจเล็กๆ แต่เพื่ออะไรละ?) คนเราอยู่ด้วยกันไม่นานหรอกค่ะ เดี๋ยวก็ตายจากกันแล้ว ทำดีให้กันไว้ดีกว่านะคะ จากคุณ : NatM08 เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 09:59:22

ความคิดเห็นที่ 21 ถึงคุณแม่สามีจะไม่ชอบสะใภ้มากแค่ไหน เราว่าอย่างน้อยก็น่าจะสงสารหลานที่เพิ่งเกิดมา อย่าทำอะไรให้ครอบครัวต้องแตกแยกเลยค่ะ จากคุณ : tulip_t เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 10:02:27

ความคิดเห็นที่ 22 ใจเย็นๆค่ะ อาจจะเป็นอารมณ์ซึมเซ้าหลังคลอดที่คุณเพิ่งรู้สึกตอนสามีไม่อยู่ เราเลี้ยงลูกกันเองกับสามี ตอนสามีไปทำงานเราแทบบ้าเลย ไม่รู้ว่าต้องทำอะไรยังไง แถมสามีเลิกดึกตั้งแต่เพิ่งคลอดลูก ลูกเราก็ร้องๆๆๆ เค้าบอกเราไม่ได้ว่าเค้าอยากทำอะไร อยากกินนม ปวดอึ หรือเจ็บ เราเองไม่มีประสบการณ์เลี้ยงลูก แถมบ้านสามีตัดสามีทิ้ง แม่เราก็อยู่ตจว เราเลยเครียดมากไม่รู้ต้องทำยังไง เราไม่รู้ว่าอาการซึมเซ้าของแต่ละคนเหมือนกันหรือเปล่า แต่เราเครียดแค่เรื่องลูก เรื่องอื่นไม่ค่อยจะเครียด (มีแต่ขี้เกียจอยากให้สามีทำให้) กับข้าวเราก็ทำพื้นๆเพราะไม่ค่อยได้ทำตั้งแต่คบกับสามี สามีทำให้ และอีกอย่างเราจุดเตาสนามเค้าไม่เป็น เราเลยโทรสั่ง ไม่ก็ 7-11 งานบ้านเก็บกวาดก็ทำบ้างไม่ทำบ้าง เพราะลูกกวนทั้งวัน จะออกไปไหนก็นู่น รถเมลล์ฟรี เพราะระยะทางไปห้างมันไม่ไกล ขาไปสะดวก ขากลับแท็กซี่ ไปหาหมอเหรอ แท็กซี่โลด นั่งไปภาวนาไปว่า นอนยาวนะลูกกกกก คุณไม่ได้เล่าละเอียดว่าคุณเคยแก้ปัญหาแม่สามีนี้ยังไงบ้าง เคยบอกสามีก่อนหรือเปล่า ก่อนที่จะมาบังคับให้สามีเลือก เคยสู้ด้วยตัวเองหรือยัง เพราะถ้าเป็นเราๆจะบอกสามีก่อนว่าเราไม่ชอบอะไรยังไง เช่น เราไม่ชอบให้แม่เค้าอายน้ำให้ และวันหลังก็บอกแม่เค้าว่าจะอาบเอง ถ้าแม่เค้าโวยวายก็บอกสาเหตุไป เพราะเท่าที่คุณเล่า แม่สามีก็ปากร้ายพอควร เกรงใจได้แต่ไม่ต้องทั้งหมดถ้าอันไหนที่เค้าทำไม่ดี จะไปไหนก็เอาลูกไปด้วย เราะาลูกไปด้วยกันตั้งแต่ 7 วัน แต่เพิ่งจะมาออกจริงจังก็เดือนกว่า ไปห้างบ้าง บ้านน้าบ้าง ร้านอาหารบ้าง แต่จะเหนื่อยดว่าเดิมี่นอนสบายๆให้นมที่บ้านเท่านั้นเอง คุณลองบอกวิธีที่คุณแก้ปัญหาด้วยสิ ทุกคนที่เข้ามาตอบจะได้แนะนำถูก ปล. เป็นเราๆแย่งเอาลูกมาาบเองแล้วตั้งแต่น้ำเข้าตา ไม่รอให้โขกกะละมังแล้วยืนร้องไห้มองหรอกนะคะ จากคุณ : Trinycat เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 10:09:08

ความคิดเห็นที่ 23 แต่ก็อย่างคหบนว่านะคะ อย่าหักด้ามพร้าด้วยเข่า เค้าเหลือกันแค่สองคนแม่ลูก ความดีทำไปเถอะค่ะ เครียดก็ให้สามีพาไปร้องเกะ หรือเช่านิยายมาอ่านไรเงี้ย จากคุณ : Trinycat เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 10:24:31

ความคิดเห็นที่ 24 ก่อนอื่นเลยคุณต้องหยุดร้องไห้แล้วมาดูแลตัวเองก่อน หาอะไรกินซ่ะ เพราะตอนนี้สามีคุณไม่อยู่คุณเป็นแม่ต้องดูแลลูก ถ้าคุณเป็นอะไรไป หรือล้มป่วยไป คนที่ดูแลลูกคุณก็คือแม่สามีซึ่งคุณก็ได้เล่าแล้วว่าเค้าดูแลลูกคุณไม่ดีเอาซ่ะเลย ซ่ำเด๋วเค้าจะหาว่าคุณดูแลลูกไม่ได้อีก ใช้ลูกเป็นพลังน่ะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ส่วนเรื่องแม่สามีไม่มีข้อแนะนำอ่ะค่ะ ไม่เคยเจอเพราะแยกออกมาอยู่กันเอง จากคุณ : auizii_ka เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 10:24:35

ความคิดเห็นที่ 25 "ถ้าคุณไม่มายุ่งกะครอบครัวเราปัญหาทุกอย่างก็ไม่เกิด" อยากให้ฉุกคิดสักนิดว่า ก่อนที่คุณจะเดินเข้ามาเค้าก็เป็นครอบครัวกันอยู่แล้วนะคะ สำหรับเรา..เราจะกังวลมากกว่าถ้าสามีไม่รักและกตัญญูต่อแม่ นี่เค้ารักและห่วงแม่ มันสะท้อนได้ว่าเค้าเป็นคนดีในระดับหนึ่งนะคะ อย่าต้องให้เค้าเลือกระหว่างครอบครัวเดิมและครอบครัวใหม่ของเค้าเลยค่ะ เปลี่ยนทัศนะคติใหม่ที่จะพยายามหลอมรวมให้เป็นครอบครัวเดียวกันจะดีกว่านะคะ จากคุณ : เสียงสะท้อนในมุมที่แตกต่าง (kitiyav) เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 10:37:44

ความคิดเห็นที่ 26 เราก็เป็นสะใภ้คนค่ะ และมีน้องสะใภ้เช่นกันค่ะ จากที่คุณบอกว่า "แม่สามีมาด่าเราว่า ไม่ต้องมาร้องไห้หรอก สมน้ำหน้าอยากจับสามีเราด้วยวิธีมีลูกเอง" เรา แม่เรา คุณย่าเรา ก็เคยพูดแบบนี้กับน้องสะใภ้คนนี้ พูดแบบนี้เหมือนกันค่ะ ในฐานะที่เรา 3 คน ย่า แม่ เรา (รุ่นหลาน) เป็นเพศหญิง เป็นผู้หญิงเหมือนกัน แล้วมาเจอผู้หญิงที่มาเป็นสะใภ้ด้วยวิธีการนี้ ครอบครัวเรารับไม่ได้ค่ะ และแน่นอนก็ต้องเลยตามเลย แต่ในใจมี "อคติ" ค่ะ คุณทำดีแค่ไหนคะ คุณอดทนแค่ไหนคะ คุณพยายามลบล้างความผิดที่คุณทำหรือยังคะ มันไม่ง่ายหรอกนะคะ เพราะครอบครัวเรากำลังเจออยู่ เราขอเห็นต่าง เราขอไม่ให้กำลังใจ เพราะเราเคยพูดกับน้องสะใภ้ค่ะว่า ไม่มีใครเห็นใจนะ อยากเอง ก็รับผิดชอบตัวเอง จากคุณ : i-moo-ing เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 10:43:09

ความคิดเห็นที่ 27 เดาว่าคุณเป็นโรคซึมเศร้าหลังคลอดนะคะ แต่เราก็รู้สึกว่าคุณน่าจะช่วยเหลือตัวเองได้มากกว่านี้ค่ะ เรื่องกินเรื่องออกจากบ้านเรื่องดูแลลูก คุณทำเองก็ได้ คุณเป็นแม่คุณจะไม่ให้แม่สามีมายุ่งก็ย่อมจะมีสิทธิ์ เพราะลูกของเราเสียงของเราย่อมใหญ่ที่สุดค่ะว่าจะเลี้ยงดูยังไง ลองพิจารณาดูค่ะ ว่าคุณคนเดียว ทำอะไรได้บ้าง ไม่ต้องเอาตัวไปติดกับสามี ว่าสามีต้องช่วยแบบนั้นแบบนี้ ลูกของเราเลี้ยงเองมันก็คงจะเหนื่อยแต่มันก็ไม่ได้ลำบากขนาดสายตัวแทบขาด ต้องร้องห่มร้องไห้จนตาอักเสบแบบนี้นะคะ อนาคตไม่มีใครรู้ค่ะ ถ้าไม่มีสามีคุณดูแลลูกกับดูแลตัวเองได้หรือไม่ ลองพิจารณาดูค่ะ ตนย่อมเป็นที่พึ่งแห่งตนค่ะ จากคุณ : Lily of the Valley เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 11:24:04

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณนะค่ะ เรื่องเราตอนนี้ ขนาดลูกชายคนโตยังเข้าข้างเราเลย เพราะเค้ารู้ว่าแม่เค้าเป็นไง พี่ชายเค้าจากที่ไม่ชอบเรา กลับยอมรับในความดีที่เราทำ แต่แม่เค้าไม่รับค่ะเราไม่รู้จะทำไง แต่เราเชื่อว่าสักวันเค้าจะเห็นว่าเราเป็นแบบไหน  สามีเราโทรกลับมาแล้วค่ะ เค้าโทรมาฟังเสียงลูกค่ะ ให้เราเปิดลำโพงให้ลูกอ้อแอ้ใส่โทรศัพท์ ขอบคุณนะค่ะ จากคุณ : MelodyMoon เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 11:25:26

ความคิดเห็นที่ 29 ตั้งสติก่อนค่ะ "สติมาปัญญาเกิด" จากคุณ : Nu'jook เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 11:39:11

ความคิดเห็นที่ 30 น้องเริ่มเข้าเดือนที่สองจะเริ่มไม่ค่อยนอนแล้วค่ะ คุณเลยรู้สึกว่างอแงเลี้ยงยากเพราะเขาไม่กินและนอนๆแล้ว มีช่วงที่ตื่นที่เขาอยากดูนั่นนี่ซึ่งคุณอาจต้องคอยอุ้ม แล้วมีเรื่องครอบครัวเลยทำให้คุณเหนื่อยใจเหนื่อยกาย ถ้าเลี้ยงคนเดียวไม่ไหวก็กลับไปนอนบ้านก่อนให้แม่และพ่อคุณช่วยเลี้ยงหลาน แล้วก็ส่งแมสเซสบอกสามีไปว่ากลับไปนอนบ้านลูกงอแงเลี้ยงคนเดียวไม่ไหว เปิดโทรศัพท์แล้วโทรมาด้วย จากนั้นค่อยเคลียร์กัน3คน จากคุณ : Pink Martini เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 11:56:29

ความคิดเห็นที่ 31 กลับบ้านตัวเองก่อนค่ะ พ่อแม่เรามี กลับไปให้เค้าสำุนึกหน่อยว่าเราเป็นคนมีพ่อมีแม่ เราเห็นใจแม่ลูกอ่อนนะคะ เราเคยเจอ แต่อาจจะไม่มากขนาดนี้ พอระเบิดลงก็ดีึขึ้นมาหน่อย ดีที่สามีเข้าใจ เอาใจช่วยสู้ๆจ๊ะ จากคุณ : แก้วหนึ่งใบกับเบียร์สองขวด เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 11:58:05

ความคิดเห็นที่ 32 อยากฟังความเห็นของอีกฝ่าย เพราะตอนนี้ ฟังความข้างเดียวอยู่  หรือไม่ก็ เล่านิดหน่อยก็ดีเกี่ยวกับลักษณะนิสัียต่าง ๆ ที่คุณแสดงออกกับทางแม่สามี  เราเข้าใจนะว่า ช่วงภาวะหลังคลอด มันมีฮอร์โมนเครียด น้อยใจ มองอะไรผิดไปหมด แต่ตัวเองถูกคนเดียว อยากให้คนอื่นเอาใจใส่บ้าง เห็นอะไรขวางหูขวางตาไปบ้าง เลี้ยงลูกไปก็เครียดไป แม่กับลูกเขาอยู่กันมาก่อน การจะทิ้งแม่เค้าไปแล้วคุณอยู่กับสามีอีกบ้าน ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่้แก่ใจว่าแม่สามีไม่มีใคร ก็ลองคิดถึงอนาคตคุณดูว่าถ้าเจอแบบนี้คุณรู้สึกอ้างว้างบ้างไหม  แต่ก็เข้าใจนะ ว่าถ้าแม่สามีมาแนวนี้ ก็ยากจะอยู่  อยากให้คุณพูดถึงนิสัยตัวคุณดูบ้างในขณะอยู่กับแม่สามี จากคุณ : Cupid MOMO เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 12:19:23

ความคิดเห็นที่ 33 เป็นกำลังใจให้ จขกท นะคะ ค่อยๆคิดค่ะ เรื่องราวทุกอย่างคุณเองที่รู้ดีที่สุดว่าควรทำอย่างไง บางครั้งเรื่องอาจไม่เลวร้ายขนาดนั้น บางทีเราอาจจิตนาการไปเกินเหตุค่ะ จะทำอะไรให้นึกถึงลูกเอาไว้ ทุกข์ที่มากระทบใจเราบางครั้งมันยังน้อยกว่าทุกข์ที่เรากำลังสร้างขึ้นเองด้วยอารมณ์ปรุงแต่งนะคะ เอาใจช่วยค่ะ ดูแลตัวเองด้วย จากคุณ : หมีน้อยตัวนั้น เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 12:22:38

ความคิดเห็นที่ 34 หลายบ้านที่พ่อแม่ไม่ยอมให้ลูกโต แม่สามีคุณก็หนึ่งในนั้น ทำใจไม่ได้ที่ลูกชายจะมีเมียมีลูก ต้องให้อยู่กัยตัวเองจนกว่าจะตายจากกันไปข้างนึง เขาเป็นครอบครัว เขาเลี้ยงกันมา แม่ลูกนี่เนอะ แต่ๆๆๆๆๆๆๆ ลูกชายมีครอบครัว นั่นก็คือครอบครัวเขา ควรปล่อยวางแล้วยืนมองดูอยู่ห่างๆ ไม่มีใคร แม้แต่ตัวเเม่สามีเอง ที่ชอบให้คนมาทำอย่างที่ตัวเองทำกับคุณหรอก แต่มุมมองคนที่ทำ กับคนที่ถูกทำ มันต่างกัน แม่สามีคุณเลือกที่จะร้าย โดยไม่มองไกลๆ ว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่ ต้องทำตัวให้น่านับถือ ให้ลูกหลานรักและเคารพ แต่นี่ทำตัวอย่างกับตัวอิจฉาในละครหลังข่าว หมดรุ่นลูก คิดว่ารุ่นหลานจะรักและเคารพตัวเขาไหมล่ะ ทำกับเเม่เขาซะขนาดนั้น กระทู้นี้เข้าข้าง จขกท ค่ะ แม่สามีร้ายและไม่มีวุฒิภาวะเกินเยียวยา แก่เพราะอยู่นาน ขนาดสามีตายไว ยังปลงไม่ได้ ยังยึดติดอยู่ บัวใต้ตมจริงๆ ให้ตายสิ จากคุณ : darkheart เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 12:30:51

ความคิดเห็นที่ 35 คุณคะ ซึมเศร้าหลังคลอดแน่ๆ คุณฟุ้งซ่านมาก กะแค่เรื่องหาข้าวกิน พาลูกไปฉีดยา แค่นี้ฟุ้งซ่านไปไกลแล้ว หยุดก่อน หยุด โทรไป 1150 / 1122 / 1711  ใครจะว่าอาหารขยะอะไรก็กินไปก่อน  เอาง่ายๆ ไว้ สั่งไอติมมาซักกล่องใหญ่ ให้หายเคลียด เรื่องขี้หมู ขี้หมา อย่าต้องมาเลิกกัน บางคนสามีมีเมียน้อย เตลิดไปไกลเค้ายังลากกลับมาได้ นี่เรื่องเล็กๆ ในบ้าน อย่าเอาเป็นเรื่องใหญ่ สามีมาก็ค่อยๆ คุย ค่อยๆ เล่า  เล่าแบบว่าทำไมคุณถึงไม่อยากให้ย่าอาบน้ำลูก เลาแบบใจเย็น เดี๋ยวจะเหมือนฟ้อง ตอนนี้คิดมากนักโทรหาแม่ หาเพื่อน ขอให้มาอยู่เป็นเพื่อน มาคุยด้วยก็ยังดี อย่าอยู่คนเดียว เดี๋ยวจะยิ่งฟุเงซ่าน จากคุณ : lekumi เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 12:39:58

ความคิดเห็นที่ 36 ออกมาเลย ผัวไม่อยู่ไม่ต้องไปอยู่ ไม่ต้องสนใจ ตัดได้ก็ตัด แม่ผัวโง่ๆ อย่าไปฝากลูกๆไว้เด็ดขาด จากคุณ : . (เพลินา) เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 12:48:57

ความคิดเห็นที่ 37 คุณดูรักสามีมาก เช่นกันว่าแม่เค้าก็คงรักลูกมากเหมือนกัน ผู้หญิงสองคน รักผู้ชายคนเดียวกัน ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งใจแคบ ก็จบเห่ทุกราย แนะนำว่าถ้ายังอยากให้เป็นครอบครัวกันอยู่ ก็ทำใจซะ ยิ่งคุณต่อล้อกับแม่เค้าเท่าไหร่ ก็มีแต่คุณที่เสีย ลูกก็เลี้ยงเองไปเลย ไม่ต้องไปฝาก ไม่ต้องให้ยุ่ง พูดอะไรก็ช่างเค้า ไม่เช่นนั้น อีกไม่นานเดาว่าคงเป็นคุณที่ได้ออกจากบ้านเค้าจริงๆ จากคุณ : The smiling moon เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 12:56:02

ความคิดเห็นที่ 38 อัดเสียงแม่สามีไว้บ้างนะ เดี๋ยวสามีจะคิดว่าเราโกหก ตอนนี้ตั้งสติดีๆ กินข้าว เลี้ยงลูก ดูแลตัวเอง เราเครียดลูกเครียดตามค่ะ จากคุณ : ฮัลโลตอบหน่อย เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 13:06:42

ความคิดเห็นที่ 39 ขอสวนกระแสนิดนึงได้ไม๊ครับ จขกท เล่าเรื่องหมดหรือเปล่า ผมว่า มันต้องมีมากกว่านั้น ที่ทำให้สามีคุณหนีหายไปจากคุณ ถึงขนาดไม่เอาโทรศัพท์ไปด้วย "... แม่สามียังมาพูดอีกนะ ทำให้สามีเราหนีออกจากบ้านแบบนี้ควรพิจรณาตัวเองได้แล้วนะ ว่าสมควรจะไปเองหรือว่าจะโดนทิ้ง..." จขกท เล่าแต่ความร้ายกาจของแม่สามี แล้ว จขกท คิดว่า ตัวเองมีข้อเสียที่ทำให้แม่สามี หรือ สามีไม่พอใจหรือเปล่า แล้วอย่างที่ จขกท บอก "... ถ้าสามีเราอยู่สามีจะซื้อกับข้าวไว้ให้เราก่อนออกไปทำงาน สามีเราทำงานเลิกบ่าย2เองค่ะ เลิกเร็ว เลยได้กลับบ้านเร็ว แต่นี่สามีไม่อยู่ เราเหมือนคนบ้าไปเลยค่ะ ร้องไห้ทั้งวันลูกก็งอแงอีก ..." ไม่มีสามีสักคน (ต่อให้อยู่ในบ้านสามี ซึ่งแม่สามีงี่เง่าก็ตาม) คุณไม่สามารถหาอาหารดำรงชีวิตเองได้ ต้องรอแต่สามีซื้อมาให้??? คุณอ่อนแอเกินไปหรือเปล่าครับ ถ้าเค้าตายไป คุณจะมีชีวิตอยู่รอดได้ยังไง??? ถ้า จขกท ทำดีทุกอย่างจริง แล้วเจอแม่สามีอย่างนี้ ก็ถือว่า เป็นแม่สามีที่แย่มาก จากคุณ : LAPD21 เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 13:21:50

ความคิดเห็นที่ 40 บางเรื่องที่คุณว่าแม่สามี เช่น อาบน้ำทาแป้ง จริง ๆ มันก็เป็นภูมิแพ้ ส่วนเรื่องทาครีม จริง ๆ เขาอาจจะสงสารลูกคุณ(มองอีกมุม) เมืองไทยอากาศร้อนเปียก ๆ ถ้าครีมทาแล้วมันดูเนอะ ๆ อย่างไรก็ไม่รู้ ส่วนลูกสระผมเข้าตาทำไมไม่บอกเขา เรื่องเอาหัวโขลกคงไม่มีใครอยากให้เกิด บางเรื่องอย่างฝากลูกแล้วทำทิ้งลูกไว้ก็น่าจะถามว่าไปไหนอะไร บางทีพูดบางก็ได้ ทะเลาะกับแม่สามีบ้างก็ได้ ไม่ใช่เก็บเงียบตลอด บางอย่างที่เราคิดว่าพูดได้ก็พูดเถอะ ทีหลังลูกผิวแห้งถ้าเมืองไทยแนะทำทาออยหลังอาบน้ำค่ะ เพราะครีมมันอาจจะหนักไปสำหรับอากาศเมืองไทย เว้นเลี้ยงลูกในห้องแอร์ตลอด เคยพูดกับแม่สามีหรือยังในส่วนที่ไม่ชอบ เราหมายถึงพูดนะ ไม่ใช่เถียง เคยถามในสิ่งที่อยู่ในใจหรือยัง จากคุณ : มนชิจัง เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 13:30:06

ความคิดเห็นที่ 41 #38 ใช่ๆ ต้องอัดเสียงไว้เลย จะได้มีหลักฐาน  ไม่งั้นก็ไม่มีน้ำหนัก กลายเป็นว่าใส่ไฟหรือเปล่า จากคุณ : จันทร์สุขสดใส เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 13:42:48

ความคิดเห็นที่ 42 อ่านแล้วรู้สึกว่า คุณกำลังเป็นโรคซึมเศร้าหลังคลอดจริงๆค่ะ เห็นอะไรก็ดูมันรันทด  เศร้า   กินข้าวไม่ลงไปซะหมด ใจเย็นๆ นะคะ   เราว่า คุณก็แรงใช่ย่อย แม่สามีก็เป็นคนแรงเหมือนกัน ถ้าคุณคิดถึงลูก  ก็กินข้าวค่ะ  ลูกจะได้มีน้ำนมกิน สามีเดี๊ยวเขาก็กลับมาค่ะ แล้วค่อยๆ คิดนะคะ  ว่าจะออกไปจริงหรือเปล่า แต่ว่า  อย่าไปบังคับให้สามีเค้าทิ้งแม่เค้าเลยค่ะ   แม่ใครๆก็รัก วิธีคุยกันมันก็ยังมีอีกเยอะ จากคุณ : นาโนจัง เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 13:44:29

ความคิดเห็นที่ 43 เราเคยคิดจะติดวงจรปิดไว้ท่ีบ้านเหมือนกันค่ะ  เผ่ือฝาชีจะตาสว่างข้ึน อย่าให้เค้าเลือกค่ะ เป็นเราถ้าลูกเลือกเมีย เราคงผูกคอตายเลย ต้องให้เค้าเห็นเองกะตา เค้าถึอจะเช่ือ พูดไป ก็หาว่าใส่ร้ายแม่สามี ฉะนั้นอย่าพูดค่ะ แอบอัดเสียงตอนเค้าด่าเลย  หรือติดวงจรปิด(แอบติด) ดีท่ีสุด หรือไม่ก็อย่าไปใส่ใจอากาศธาตุเลยค่ะ จากคุณ : น้องมังกรคร๊าบ เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 13:47:04

ความคิดเห็นที่ 44 ไม่ว่าคุณจะผิดหรือถูกอย่างไรตัวคุณเท่านั้นที่รู้ แต่ตอนนี้เมื่อคุณเริ่มเครียดอยากให้คุณปล่อยวางจากปัญหาทั้งหลายแล้วหันมาดูแลลูก ลูกกำลังน่ารัก ทุกคนต่างก็คิดว่าตัวเองทำถูกทั้งนั้นสามีคุณก็คงกลับมาเอง ใจเย็นๆอย่าคิดมากเลยเอาลูกเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ จากคุณ : นางในวรรณคดี (นางในวรรณคดี) เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 13:48:35

ความคิดเห็นที่ 45 กลับบ้านก่อนดีกว่า... ในความคิดเรา ผู้หญิงคลอดลูกใหม่ๆ เป็นแม่ลูกอ่อน ลำบากนะ ถ้าไม่มีคนช่วย สภาพร่างกายและจิตใจเรายังไม่พร้อมที่จะช่วยเหลือตัวเองได้เต็มที่ และยังต้องดูแลลูกน้อยอีก ยิ่งถ้าเป็นลูกคนแรก ทุกเรื่องใหม่หมดสำหรับเรา เพราะเรายังไม่เคยเลี้ยงเด็กอ่อน ซึ่งแน่นอนต้องเกิดความเครียดแน่ๆ แม่สามีอาจจะมองว่าเราหยิบจับอะไรก็ไม่เข้าตา เลี้ยงลูกไม่เป็นอะไรประมาณนี้ ก็เลยดูขัดหูขัดตาไปเสียทุกอย่าง แล้วยิ่งรักลูกชายมาก ก็ยิ่งรักหลานมากเป็นเท่าทวีคูณ (แขนงแรงกว่าหน่อ) ก็คงอยากจะดูแลเองให้มากที่สุด กลับบ้านเรา จะขาดเหลืออะไร หยิบจับตรงไหนไม่คล่องไม่สะดวก เอ่ยปากบอกพ่อแม่เราง่ายกว่า สะดวกใจกว่า เราเป็นคนนึงที่คลอดแล้วขอกลับไปอยู่บ้านพ่อแม่ เพราะยังไงก็พ่อแม่เรา ทำให้เราผ่านตรงนั้นมาได้ ไม่มีภาวะซึมเศร้าหลังคลอดเลย ถ้าออกมาอยู่กันเอง จะเหนื่อยหนักมากกว่า เพราะเวลาสามีคุณไปทำงาน แล้วอยู่สองคนกับลูก ทำทุกอย่างต้องเร็วมาก อาบน้ำ กินข้าว เพราะไม่มีคนดูลูกให้ ถ้ามีผู้ใหญ่อยู่เราไปทำกิจส่วนตัว อาบน้ำ กินข้าว ซื้อของเข้าบ้าน ยังมีคนดูลูกให้ เราว่ากลับบ้านก่อนคือทางเลือกที่ดี..เข้าที่เข้าทางแล้วค่อยกลับมา ยังไงก็อย่าเครียดน้าเดี๋ยวน้ำนมหดอีก จากคุณ : Barbiehome เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 13:52:39

ความคิดเห็นที่ 46 แล้วทำไมสามีไม่กลับมาบ้าน   โตจนมีลูกกันแล้วน่าจะคุยกันให้เด็กขาด อยู่บ้านเดียวกับแม่สามีก็อย่าไปวุ่นวายกัน ต่างคนต่างอยู่ เลี้ยงลูกอยู่แต่ในห้องเย็นพาออกมาเดินเล่นนอกบ้าน ที่สำคัญ  คุยกับสามีให้รู้เรื่อง ปัญหาไม่น่าจะเป็นที่แม่สามีทั้งหมดน่ะคะ คุณน่าจะใช้เวลานี้คิดดูว่าเพราะอะไรที่แม่สามีไม่ชอบคุณ คุณได้ไปทำอะไรไว้หรือเปล่า คิดแบบไม่เข้าข้างตัวเองน่ะคะ หรือถ้าตัดสินใจม่ได้ ลองเล่าสิ่งที่คุณเป็นอยู่ที่บ้านแม่สามีให้ฟังสิคะ เพื่อนๆๆในนี้พร้อมจะแนะนำคะ บางทีเรามองในมุมของเราเราอาจจะคิดไปเองก็ได้น่ะคะ ลองให้คนนอกมองบ้างอาจจะเห็นอะไรที่แก้ไขได้ค่ะ จากคุณ : แม่น้องออกัส (ช่วงหน้า) เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 13:53:24

ความคิดเห็นที่ 47 เอ่อ นนนี่ว่าคุณวิตกจริต และคิดแต่จะพึ่งพาฝาชีคุณเกินไป เด็ก เดือนสองเดือน ไม่ได้อ่อนแอขนาดต้องเก็บไว้ในบ้านอย่างเดียวน๊า ในเมื่อแม่ฝาชีไม่ได้ดั่งใจ ก็เลี้ยงเอง แม่มีสิทธิ์มากกว่ายายค่ะ ท้อได้แต่อย่าทรุดค่ะ เพราะเด็กทารกยังพึ่งพาตัวเองไม่ได้ คุณต้องเข้มแข็งนะ ไม่มีใครดู คุณก็พาเค้าไปตลาดด้วย ไปรพ.ก็ไปกันเองสองแม่ลูกจะเป็นไร เตรียมข้าวของให้ครบๆ สนุกจะตาย ลูกได้เจอผู้คน มีความอดทน ร้อนบ้าง เย็นบ้าง สนุกสนาน ฝุ่นบ้าง ควันบ้าง แข็งแรง มีภูมิต้านทานดีออก เอ๊ะ รึเราจะเลี้ยงแบบตามมีตามเกิดไปหน่อย แหะๆๆ ตลอนๆตั้งแต่สองเดือนแน่ะ อยู่กทม.สะดวกกว่า ตจว. มีรถราเยอะแยะ ผู้หญิงเราต้องสู้ค่ะ เพราะเรามีลูก ผู้ชายน่ะ ภายนอกล่ำบึก แต่ข้างใน เละเทะ น้ำลุกลิก ไม่ได้เรื่องหรอกค่ะ ยกเว้นแต่ตอนที่พวกเขามีเงินเท่านั้นแหละที่ทำให้ดูดี เอิ้กๆๆ จากคุณ : นนนี่จ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 13:54:42

ความคิดเห็นที่ 48 ทานข้าวก่อนดีไหมคะ...ยิ่งถ้าต้องให้นมลูก อย่าอดข้าว เพราะมันไม่ใช่แค่คุณคนเดียว คุณยังต้องให้นมลูกอีก คุณเครียด ลูกก็เครียด เค้ารับรู้ได้ค่ะ ทานข้าว แล้วพาลูกออกไปเดินเล่นซะให้สบายใจ แล้วค่อยกลับมาคิดว่าจะเอายังไงต่อไป แค่เอาลูกออกไปข้างนอกมันไม่ยาก ไม่ได้ต้องน่ากังวลซะขนาดนั้น คนเป็นแม่ทำได้ทุกอย่างแหละ จากคุณ : deeny (deeny) เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 13:55:09

ความคิดเห็นที่ 49 เค้าทำคุณส่วนหนึ่ง คุณทำตัวเองอีกส่วนหนึ่งค่ะ จากคุณ : Mimi LovePeace เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 14:33:52

ความคิดเห็นที่ 50 ช่วยเหลือตัวเองให้ได้มากที่สุดค่ะ อีกอย่าง คุณพูดอะไรบ้างไม่ได้เหรอกับแม่สามี เห็นที่เล่ามาคิดในใจตลอด พูดบ้างเถอะค่ะเค้าจะได้รู้ว่าคุณคิดอะไรบ้าง และเค้าอาจจะคิดได้บ้างถ้าเค้าร้ายอย่างที่คุณเล่า แต่อีกอย่าง ถ้าต้องการที่จะแยกครอบครัวเราว่าก็ดีเหมือนกัน ให้สามีแบ่งเวลา มาดูแลแม่บ้าง จากคุณ : tanspice เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 14:43:51

ความคิดเห็นที่ 51 หันหน้าคุยกันค่ะ ทางที่ดีคุยกับสามีก่อน หาทางออกที่ดีที่สุด เพราะคนที่ลำบากใจที่สุดไม่ใช่คุณนะคะ แต่เป็นสามีคุณ ที่เค้าต้องเลือกระหว่างภรรยาและลูก กับแม่แท้ๆของเค้า มันไม่ง่ายเลย เมื่อคุยกันเสร็จก็ลองให้เค้าตกลงกับแม่เค้าให้ หรือจะลองคุยกันทั้งบ้านเพื่อหาข้อตกลงก็ได้ค่ะ บางทีท่านอาจจะเหงาค่ะ เป็นธรรมดาที่อยากเลี้ยงหลาน จากคุณ : jolika เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 14:55:14

ความคิดเห็นที่ 52 เอ่อ....  สามีดีจังนะคะ ผ่าคลอดรึคลอดเองค่ะ คุณน่ะโชคดีแล้วจะกดดันตัวเองให้เศร้าทำไม ปัญหาที่ว่าก็เปิดอกคุยกันแบบไม่ใช้อารมณ์กันต่อหน้าสามีไปเลย เราไม่ชอบไรเค้าเค้าไม่ชอบไรเรา หาทางสายกลางสิค่ะ จะให้เค้าทิ้งแม่ก้อกะไรอยู่ แม่มีคนเดียวป่ะ อกตัญญูไปนี๊ดนะคะ อิชั้นผ่าคลอดยังหาข้าวกินเอง ทำงานบ้าน ซักผ้าลูก ทำทุกอย่างคนเดียว ปัญหากะแม่สามีน่ะมีอยู่แล้วตั้งสติรับมือให้ดี สติมาปัญญาเกิด สู้ๆคะ จากคุณ : fishmeaw เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 14:59:55

ความคิดเห็นที่ 53 คิดถึงลูกก่อน ออกมาก่อนเถอะ พ่อมันก็บ้า หนีไปได้ไง ลูกเล็กนิดเดียว เข้มแข็งนะคะ จากคุณ : Alarsara (Alarsara) เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 15:03:27

ความคิดเห็นที่ 54 คือจะบอกว่ากระทู้นี้เราเล่าไม่หมดค่ะ ถ้าคุณเคยอ่านเรื่องของเราคุณจะรู้ว่าให้เราทำดีให้ตาย แม่สามีก็ไม่เอาเราค่ะ จะหาเมียใหม่ให้อย่าวเดียว และเราก็ไม่ได้บอกว่าตัวเองดีไปหมด ไม่มีใครไม่มีข้อเสีย ข้อเสียของเราคือ เราไม่ค่อยพูดค่ะ  ไม่ค่อยอยากทำอะไรในบ้าน กลัวทำแล้วผิดไปหมด ซึ่งมันก็จริง  แล้วที่เราไม่กินเพราะ ถ้าเราโทสั่งแม่สามีจะพูดกระแทกอีก ว่าโทรสั่งทำไมเปลือง คือเค้าวุ่นวายไปหมด เราเคยลองมาหมดแล้วค่ะ เห้อ ชั่งเถอะค่ะ ใครไม่เจออย่างเราไม่มีวันรู้หรอก ของแบบนี้มันต้องเจอด้วยตัวเองแล้วจะรู้สึก จากคุณ : MelodyMoon เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 15:10:02

ความคิดเห็นที่ 55 เป็นเราจะอัดเทปไว้ แล้วเปิดให้สามีฟังค่ะ จากคุณ : ขี้เหงา...เอาแต่ใจ เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 15:14:12

ความคิดเห็นที่ 56 เขาเรียกว่าอาการซึมเศร้าหลังคลอดค่ะเราก็เป็นแบบเธอเปะเลย ลองพูดกับแฟนดูไม่ชอบอะไรตรงไหนก็บอกเขาไปตรงๆให้เขาเข้าใจ ส่วนแม่สามีกะลูกสะใภ้ก็เป็นแบบนี้เกือบหมดละค่ะ ไม่ต้องไปใส่ใจเพราะถ้าจะให้เขาตัดแม่เขาคงทำไม่ได้หลอกค่ะ เราเคยแล้ว และทุกวันนี้เราก็ไม่เคยได้คุยกับแม่สามีเราอีกเลยหลังจากเกิดเรื่องวันนั้น เรากับสามีก็อยู่กันดีมีความสุขฟังหูซ้ายทะลุหูขวาค่ะคิดเสียว่าแกอยู่กับเราไม่ได้นานปล่อยๆแกไปค่ะ แล้วจะมีความสุข  สุดท้ายสู้ๆนะค่ะ และจะดีขึ้นค่ะ จากคุณ : เคยเป็นเหมือนกัน (NAYTAM_MEA) เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 15:18:35

ความคิดเห็นที่ 57 กอด จขกท. แน่น ๆ ค่ะ เข้าใจทุกอย่าง เรากับสามี รักกันดี นะค่ะ แต่จะเลิกกันเพราะ แม่สามีเหมือนกัน ค่ะ อดทนไว้นะคะ จากคุณ : นางฟ้าขี้เหร่ เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 15:28:50

ความคิดเห็นที่ 58 จขกท น่าจะเครียด ฮอร์โมนเปลี่ยนหลังคลอด คุณมีลูกเมือพร้อมรึึป่าวค่ะ หลายเหตุการณ์ที่รุณเล่าดูคุณใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผลในการแก้ปัญหา รวมถึงที่แม่สามีคุณพูดว่าท้องเพื่อจับลูกชายเค้า อันนี้มันทำให้เครดิตในตัวคุณค่อนข้างติดลบ เมื่อเป็นแม่คน คุณต้องรอบครอบ ใช้เหตุผลมากกว่าที่คุณเคย กินข้าวสะให้มีเเรงเลี้ยงลูกถ้าคุณรักลูกจริงอย่างที่ว่า เราคิดต่างนะค่ะ เราเห็นใจ แต่อยากให้คุณมีวุฒิภาวะพอ คุณเป็นแม่แล้ว ครอบครัวเรา พี่สะใภ้ของแฟน ก้อปล่อยท้องเผื่อให้พี่ชายเเฟนรับผิดชอบเเต่งด้วย คนในบ้านรวมเราด้วยที่เป็นสะใภ้เเต่ง ไม่รังเกียจ แต่ในใจมันขมๆมีปมนะค่ะ พี่ใภ้เราทำตัวดีมากกะพ่อแม่สามี จนเป็นที่ยอมรับ หลานที่เกิดมา ปู่ย่าก็เอ็นดูมากค่ะ จขกท คงต้องอดทนมากๆ คิดถึงลูกไว้นะค่ะ คนเป็นแม่เสียสละได้ทุกอย่าง จากคุณ : via iPhone (เเสนเพลิดเพลิน) เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 15:33:44

ความคิดเห็นที่ 59 สามีบอกว่าคุณกับลูกกำลังจะทิ้งเค้าไป เค้าทิ้งแม่เค้าไม่ได้ ก็เลยตัดสินใจทิ้งทุกคนไปซะเลย ทำไมเป็นสามีแบบนี้ล่ะคะ ไม่ห่วงกันเลยหรือไง เป็นเราหอบลูกไปบ้านแม่ บ้านญาติ พี่น้องแล้วค่ะ ไม่ทนอยู่ให้มาด่าหรอกค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้สู้ค่ะ จากคุณ : pim3p เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 15:55:53

ความคิดเห็นที่ 60 ผู้นำครอบครัวมีปัญหาแล้วหนีไปแบบนี้ไม่ไหวนะค่ะ คุณเผลอดุด่าสามีไปรุนแรงหรือเปล่าเอ๋ย เราเข้าใจว่าสามีคุณทิ้งแม่ไม่ได้(เราก็ทิ้งแม่ไม่ได้ แม่มีแต่เราค่ะ) แต่ถ้าสามีคุณเค้าเห็นสถานการณ์ประมาณว่าทิ้งหลานอายุแค่ 1 เดือนให้ร้องอยู่บ้านคนเดียวได้นี่ เขาควรต้องทำอะไรบ้างแล้ว คิดดูเด็กๆอยู่คนเดียวนอกจากร้องแทบขาดใจแล้วเกิดถ้าเกิดปัญหาฟืนไฟขึ้นมาจะทำยังไงใครจะช่วย ส่วนเรื่องอื่นบางอย่างที่ผู้ใหญ่บอกก็จริงเช่นเรื่องแป้ง ของแบบนี้ต้องคนละครึ่งค่ะ เรื่องไหนถูกเรื่องไหนไม่ควร ยังไงซะสามีคุณก็ควรจะมีความเป็นผู้นำพอที่จะจัดการอะไรบ้าง เช่นก็ไม่ต้องให้แม่ช่วยเลี้ยงอาจจะบอกว่าเดี๋ยวแม่เหนื่อยให้แฟนดูแลไปแล้วกันอะไรก็ว่าไป หรือบอกไปเลยว่าแนวทางเลี้ยงต่างกันก็ให้จขกท.เลี้ยงเอง (แม่เราก็พูดบ่อยๆว่าเด็กสมัยนี้เลี้ยงไม่เหมือนเมื่อก่อนแต่แม่เราไม่มีปัญหาค่ะจะให้เลี้ยงยังไงก็ว่ามา เราเองก็เชื่อแม่ในเรื่องที่สมเหตุสมผลสบายใจทั้งสองฝ่าย แต่นั่นมันแม่เรานี่เน๊อะ) ส่วนเรื่องแม่เค้าบ่นคุณลับหลังคุณสามีอาจจะแก้ลำบากก็คงต้องช่วยๆทนกันไปก่อน พยายามทำดีกับเค้าเหมือนแม่เราเองค่ะ แต่เรื่องลูกเนี่ยยอมไม่ได้จริงๆก็ว่ากันไปค่ะ ถ้าคุยกันแล้วยังไม่โอเค ช่วงลูกยังอ่อนๆก็กลับไปบ้านพ่อแม่เถอะค่ะ ช่วงนี้แม่ๆอย่างเราจะจิตตกกว่าปกติอยู่แล้วด้วย มีกำลังใจจากพ่อแม่จะได้ช่วยได้บ้าง เห็นหลายๆคนบอกว่าลูกรู้สึกได้นะค่ะถ้าเราเศร้าหรือโกรธสงสารเจ้าตัวน้อยนะค่ะ เอาใจช่วยให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีค่ะ อ้อไปหาอาหารทานนะค่ะอุ้มลูกออกไปซื้อของมาตุ่นไว้ก็ได้ค่ะ อย่ามัวแต่กินไม่ลงเพราะคิดถึงคุณแฟนอย่างเดียว คุณกำลังให้นมลูก บอกว่ารักลูกก็ต้องคิดถึงลูกก่อนสิค่ะถึงจะถูก (รู้นะ ลึกๆอยากทำให้ดูน่าสงสารตอนคุณสามีกลับมาสินะ แบ่บแอบงอนประชดนิดๆ อย่าเลยค่ะดูลูกเราให้ดีๆกว่าน๊า) จากคุณ : Wineglass เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 15:57:55

ความคิดเห็นที่ 61 เห็นด้วยเหมือนกันค่ะ ที่ว่า จขกท. เป็นโรคซึมเศร้าหลังคลอด ต้องการความเข้าใจและกำลังใจมากๆ เราก็เคยเป็นนะ โรคซึมเศร้าหลังคลอด ขนาดอยู่กับแม่ตัวเอง  ยังจิตตก ทะเลาะกันเรื่องวิธีเลี้ยง จนจะหอบลูกหนีหลายหน แม่เครียด ลูกก็งอแง เลี้ยงยากตอนนั้นเราร้องไห้ตลอดเวลาเลย(ขั้นบ้า) วิธีแก้ของเราคือ ออกมาอยู่กับตัวเองสักพัก เวลาลูกหลับ ฟังเพลง ดูหนังตลก  กินอาหารอร่อยโดยเฉพาะไอติม หลังๆอาการเริ่มดีขึ้นนะ  พอเราสบายใจลูกก็เลี้ยงง่ายขึ้น มาว่ากันเรื่องแม่สามีตัวร้าย(เราแอบอินตาม จขกท.) ลองเปิดใจคุยกันดีดีกับสามี ว่าคูณโดนอะไรมาบ้าง ถ้ามีหลักฐาน เอามาประกอบด้วย  แล้วหาทางออกร่วมกันว่าจะเอายังไง ให้เค้าคุยกับแม่มั้ยหรือรักษาระยะห่างกันหน่อย  ลูกเราเลี้ยงเองขอแค่คำแนะนำได้มั้ยเป็นต้น ถ้าผลมันออกมาในทางร้ายที่สุด(หวังว่าคงไม่นะ) มองหน้าลูกไว้ รักเค้าให้มาก สามีเลิกกันไปก็เป็นคนอื่น  พ่อแม่เรา็มี อย่าทนให้คนอื่นทำให้เราเสียใจเลย จากคุณ : mickymackynetty เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 16:06:37

ความคิดเห็นที่ 62 เราเคยติดตามอ่านเรื่องของ จขกท. มาตลอด และมองว่าสามีเป็นคนดีมาตลอด แต่ ณ เวลานี้เรากลับมองว่าสามีของคุณไม่ใช่คนดีสักนิด สามีคุณรู้มาตลอดว่าแม่เค้าเกลียดคุณ พยายามทำร้ายคุณทุกวิถีทาง แต่สามีของคุณก็ยังปล่อยให้คุณอยู่ในวังวนแบบนี้ ด้วยความที่รักแม่ กลัวคำขู่ของแม่ กลัวบาปกรรม แต่... สามีคุณไม่คิดถึงบาปกรรมที่จะติดตัวทั้งแม่และเค้าเลยสักนิด เค้ากำลังทำร้าย "เมีย" และ "ลูก" ของตัวเองเต็มๆ บางครั้งก็เข้าใจว่าเค้าต้องอดทนมากแค่ไหนที่ต้องยอมทั้งสองฝ่าย แต่กลายเป็นว่าเค้ายอมฝ่ายแม่บังเกิดเกล้าจนทำลายชีวิตภรรยาและลูก จขกท. คะ เราอยากกอดคุณจัง เพราะสถานะของเรามันเริ่มเข้าใกล้คุณเรื่อยๆ แล้ว เอาเป็นว่าคุณปล่อยวางสักพักนะคะ ไม่ต้องหนี เพียงแค่สามีของคุณกลับมา ใช้เหตุผลเข้าว่าคุยกันอย่างครอบครัว และหลังจากนั้นขอให้คุณตัดสินใจทุกอย่างให้เด็ดขาด อย่าปล่อยให้ความรักและความกลัวมาทำลายชีวิตของคุณ เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ ^^ จากคุณ : Botoon-Slapgirl เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 16:30:48

ความคิดเห็นที่ 63 ปัญหาโลกแตก แยกกันอยู่ดีกว่าเนอะ เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : แม่น้องชินบี เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 17:17:54

ความคิดเห็นที่ 64 ถ้าสามีคุณดีจริง แม่สามีคุณดีจริง คุณจะเครียดขนาดนี้หรอคะ เราเข้าใจว่าคุณเจอปัญหามานานแล้ว มันสะสมไว้และแก้ปัญหาไม่ได้ เราว่าคุณรู้ดีที่สุดว่าปัญหาคืออะไร แก้ยังไง แต่คุณกล้าที่จะทำมั้ย แค่นั้นแหละ จากคุณ : รัศมีแห่งพระอาทิตย์ที่น่ารัก เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 18:17:58

ความคิดเห็นที่ 65 แยกบ้านกันอยู่เถอะ(ไม่ใช่เลิกกันนะ)แล้วสามีคิดถึงอยากมาเจอมาค้างก็มา ผมว่าคนแก่บางคนเราทำดีให้ตายห่านก็เปล่าประโยชน์อ่ะ จากคุณ : Namhorm112 เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 18:24:09

ความคิดเห็นที่ 66 ปัญหาคล้ายเราเลย แต่เรื่องของเรามันจบลงแล้ว 1 สัปดาห์เต็มๆพอดีแล้วค่ะ . เรากับแม่สามีเข้ากันไม่ได้ พอถึงจุดแตกหักจริงๆ วันนั้นเราไปหาบ้านเช่าเลย. และบอกกับสามีเราว่า เราไม่ไหวจริงๆแล้วนะ  เราจะย้ายไปอยู่ที่อื่นกับลูก เค้าจะไปกับเรา หรือจะอยู่ดูแลแม่เค้าก็ตามใจเค้า เรากับลูกสามารถอยู่กันได้ . ปล.เราไม่ได้ทำงานนะคะ เป็นแม่บ้านเลี้ยงลูก ไม่มีรายได้อะไรเลย. สามีเราตอบเราว่า เค้าไปอยู่กับเราไม่ได้หรอก เค้าต้องดูแลแม่เค้า เค้าเป็นห่วงแม่. เราเลยบอกเค้าไปว่า ไม่เป็นไรนะ  เราดูแลตัวเองได้. พอวันย้ายออกจริงๆ  แม่สามีหัวเราะ แล้วถามเราว่าเลิกกันแล้วหรอ? ตอนแรกเรากะจะย้ายคนเดียว แต่สามีลางานมาช่วยย้ายของ. ตอนแรกสามีคิดว่าจะปล่อยให้เราย้ายไปอยู่กับลูก 2 คน แต่พอเราย้ายไปจริงๆ คุณสามีเรากับมานอนที่บ้านเช่าเราทุกวันเลย แต่ยังกลับไปกินข้าวเย็นกับแม่เค้าอยู่. แม่สามีเราเค้าตัดขาดจากเรา และก็ตัดขาดจากหลานเค้าไปเลยค่ะ. พอเราย้ายไปอยู่บ้านเช่า 1สัปดาห์ต่อมา แม่สามีก็ย้ายไปอยู่กับลูกสาวบุญธรรมของเค้า เรากับสามีเลยย้ายกลับมาอยู่บ้านเราเหมือนเดิม. .. ในวันที่เราย้ายออกจากบ้าน. เราบอกสามีว่าไม่ต้องเลือกนะ  ว่าจะเลือกแม่หรือเมีย. เราจะเป็นคนเลือกเอง. สำหรับเรา ผู้ชายที่ยังอยู่ใต้ชายกระโปรงแม่ ไม่เหมาะจะเป็นสามีเรา. เราบอกกับสามีตรงๆแบบนี้เลย. ... ตอนที่พูดไป เราก็กลัวนะ ว่าสามีจะทิ้งเรากับลูก. แต่เราคิดเสมอว่า ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ เราต้องมีทางอยู่รอดด้วยตัวเอง. เป็นกำลังใจให้คุณนะคะ   กรณีของเราคงคล้ายๆกัน เราไม่สามารถไล่ให้แม่สามีไปอยู่ที่อื่น เราเลยต้องตัดสินใจย้ายออกเอง ไม่มีสามีไปด้วย เราก็จะไปเองกับลูก ตอนนี้เรากับแม่สามีตัดขาดกันไปเลย และแม่สามีเองก็ตัดขาดจากลูกของเราด้วย ไหนเคยบอกเราว่ารักหลานขนาดไหน ..แต่สุดท้ายก็ไม่เคยรักเลย. จากคุณ : +- Au clAir de lA lune -+ เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 18:36:14

ความคิดเห็นที่ 67 เป็นกำลังใจ สู้ๆคะ จากคุณ : via iPhone (noteandpeach) เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 18:51:08

ความคิดเห็นที่ 68 คำพูดคน ทำร้ายใครไม่ได้หรอกค่ะ ถ้าเราไม่รับมันเข้ามา ให้ดูที่การกระทำ ถ้าเค้าไม่ช่วยคุณดูลูก คุณก็ต้องดูเองเพราะเป็นลูกคุณ ถ้าเค้าไม่หาอาหารให้คุณทาน คุณก็ต้องจัดการเรื่องส่วนตัวด้วยตัวเอง ถ้าสามีไม่ดีกับคุณ ทำให้คุณไม่มีความสุข ก็เลิกกันไปเถอะค่ะ ความจริงชีวิตคนมันไม่ได้ซับซ้อนหรือวุ่นวายขนาดนั้น ทางออกมีง่าย ๆ แต่ส่วนใหญ่ไม่ทำกันค่ะ ยังไงก็เอาใจช่วยให้ผ่านไปด้วยดีนะคะ จากคุณ : ConstancE PalladiuM เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 19:06:46

ความคิดเห็นที่ 69 ชีวิตคู่ ชื่อก็บอกอยู่แล้ว ว่าต้องมาจากคนทั้งคู่ เราว่าคุณน่าจะเคลียร์กับสามีเรื่องนี้ค่ะ เล่าทุกเรื่องให้เค้าฟัง ความจริงทั้งหมด ย้ำว่าเอาเฉพาะความจริงนะคะ แล้วถ้าเค้ายังรับไม่ได้ หรือไม่คิดจะช่วยคุณเลย ชีวิตคู่ก็คงไม่ใช่ชีวิตคู่อีกต่อไปแล้วค่ะ เป็นเรา เผ่นแน่นอนค่ะ เหตุผลหลักๆ คือ ถ้าอยู่ต่อไปจนลูกโต เราไม่รู้ว่าลูกเราจะโดนอะไรอีกบ้าง ดีไม่ดีโดนแย่งไปเลี้ยงแล้วยุยงให้เกลียดเราซะก็ไม่รู้ จากคุณ : ปฏิจจสมุปบาท (ปฏิจจสมุปบาท) เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 19:19:12

ความคิดเห็นที่ 70 แม่สามีมันร้ายมาก เป็นเราคงย้ายออกมาแล้ว พ่อแม่คุณไม่มีเหรอ ถ้ายังมีพ่อแม่อยู่ ย้ายไปอยู่กับท่านสิคะ จะมาทนให้แม่ผัวเลวๆแบบนี้กดขี่ทำไม ไม่เข้าใจ จากคุณ : nong_ao เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 20:33:27

ความคิดเห็นที่ 71 เป็นเรา เราไม่ทิ้งลูกค่ะ .. ถ้าจะไปไหนพาไปด้วย หิวยอม อด.. ดีกว่าลูกถูกทิ้งไว้ แล้วเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันนะคะ.. ปล. คนเป็นแม่ต้องเข้มแข็งค่ะ ถ้าอ่อนแอลูกรับรู้ได้  เค้่จะงอแงไปด้วยค่ะ เอาใจช่วยนะคะ จากคุณ : pass&Forward เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 20:37:48

ความคิดเห็นที่ 72 ผมว่าลองอัดเสียง ในสิ่งที่เค้าทำกับคุณ แล้วเปิดให้สามีฟัง ต่อหน้าแม่ผัวดีไหมครับ เค้าจะได้รู้กันไปเลยซักทีว่าอะไรเป็นอะไร จากคุณ : เนจิ แห่ง โคโนหะ เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 20:45:16

ความคิดเห็นที่ 73 เข้ามาอ่านแล้ว จากคุณ : จอบบ้อน เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 20:47:55

ความคิดเห็นที่ 74 ใจเย็นค่ะ หาอะไรลงท้องก่อน จะได้คิดอะไรออก อย่าว่างั้นงี้นะคะ ถ้าในเมื่อพูดแล้ว มีปัญหากัน ก้ออดทนอดกลั้นไม่ต้องพูด ใช้มารยาหญิงไปเลย ในเมื่อแม่สามีชอบว่าเรานัก ก้อลองทำกันซักตั้ง ทำตัวให้น่าสงสาร พูดกับสามีให้เค้าสงสารเราไปเลยค่ะ ไม่ต้องพูดให้ทะเลาะกัน ดูสิ ถ้าสามีเค้ารักลูกจิง เค้าต้องรั้งเรา เข้าจ้างเราแน่นอนค่ะ ไม่ได้จะให้แม่ลูกเค้าทะเลาะกันนะ เหอะๆ แต่ถ้าแม่สามีเป็นอย่างงี้ ก้อทำแบบที่เค้าว่าซะเลย ดูสิ จะเป็นยังไง ออเซาะฉอเราะ ถึงแท้ว่าอาจจะฝืนใจ แต่ต้องทำเพื่อลูกค่ะ สู้ๆ จากคุณ : fatpom เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 21:28:06

ความคิดเห็นที่ 75 ลองคิดอะไรในแง่ดีดีดูบ้าง จะได้สบายใจขึ้น สามีรักคุณ แม่ผัวรักลูกคุณ ลูกคุณครบ32 คุณ(ยัง)ไม่ทำงานก็ยังมีเงินใช้ สามี(น่าจะ)ทุกข์กว่าคุณอีก เพราะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก และในบอร์ดแห่งนี้ก็มีคนที่ให้กำลังใจคุณ รวมทั้งเราด้วย ใจเย็นๆนะคะ ท่องไว้  เพื่อลูก เพื่อลูก จากคุณ : SSL เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 55 21:49:18

ความคิดเห็นที่ 76 ขึ้นชื่อว่า ชีวิตคู่ มันคงมองมุมเดียวไม่ได้หรอกครับ มันมีหลายมุมที่เราอาจจะมองไม่เห็น แต่่มุมหนึ่งที่ผมได้จากกระทู้นี้คือ "เมื่อลูกผมโตขึ้นพอที่จะเข้าใจอะไรบ้าง ผมจะบอกว่า หากจะต้องเล่าเรื่องของตน ลูกจงเล่าทั้งด้านดีและด้านที่ไม่ค่อยดีของลูกด้วย เพราะคนเราไม่มีอะไรที่สมบูรณ์แบบเสมอไป หากลูกไม่พูด มีหรือที่คนอื่นจะเข้าใจ" แม่สามีอาจจะมองอีกมุมหนึ่ง คุณจขกท. อาจจะมองอีกมุมหนึ่ง สามีอาจจะมองไปอีกมุมหนึ่ง ดังนั้น หากต่างคนต่างมองในมุมตนเอง ไม่แชร์มุมของตนให้คนอื่นรับรู้ ปัญหาหลายอย่างคงยากที่จะแก้ไขครับ ขอให้ จขกท ผ่านพ้นไปหาไปได้ด้วยดีนะครับ ปล. หากอยู่แล้วไม่มีความสุข ก็กลับบ้านของเราครับ เพราะพ่อแม่ก็คงรักและเข้าใจเราไม่น้อยไปกว่าใคร จากคุณ : 1-2-3 เริ่ม (p40035) เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 55 01:22:56

ความคิดเห็นที่ 77 เราเป็นคนนึงเหมอนกันค่ะ ที่เคยมีเรื่องคล้ายๆกันเเบบนี้ เราเข้าใจเจ้าของกระทู้ค่ะ เราเชื่อว่า คุณรักสามีคุณเเละลูกมากเเละ เราก็เชื่อว่า สามีคุณก็รักคุณเเละลูกมากค่ะ เค้าออกไปร้องให้ทั้งน้ำตา นั้นหมายความว่า เค้า อยู่ในอาการ กลืนไม่เข้าคายไม่ออกจริงๆค่ะ เค้าเหลือเเม่อยู่คนเดียวใช่มั้ยค่ะ เพราะเค้ารักเเม่ เเละที่เค้าร้องให้ก็เพราะเค้ารักคุณกับลูกค่ะ เราว่าจะให้เค้าทิ้งใครไปก็คงไม่ได้ค่ะ เชื่อเรานะค่ะ อีกไม่นานเค้าต้องติดต่อ หลือกลับมาค่ะ เพราะเค้ารักคุณเเละคิดถึงลูก  เราก็เคยคิดจะไปเพราะเรื่องเเบบนี้เหมือนกันค่ะ เคยชวนสามีออกไปอยู่กันเองเเต่เค้าก็ไม่ไปค่ะ เพราะเกรงใจที่บ้านด้วยเราก็เค้าใจค่ะ เเม้จะอึดอัดอยู๋บ้าง เวลาทะเลาะกันที่ไร เราจะเปนคนไปเองค่ะ จะหลบไปอยู๋บ้านสักพัก เเต่ก็ ยิ่งไม่ดีใหญ่เลยค่ะ เพราะเราคิดถึงเค้าเเละต้องมาดูเเลลูกคนเดียวอีก มานเหนื่อยมากค่ะ เราร้องให้ รอเค้าโทมาหรือมาหา บางครั้งนานมากผ่านไปหลายวันกว่าเค้าจะติดต่อกลับมา ช่วงเวลาที่เราเลี้ยงลูกเองคนเดียว เราทำทุกอย่างค่ะ ตอนไปซื้อกับข้างของกิน เราก็ต้องเอาลูกไปด้วยทุกอย่างทุกเวลาเราต้องอยู่กับลูกตลอดเลยค่ะ อย่างที่บอกค่ะ ว่าเหนื่อยกว่าเดิมมากเพราะ ตกดึกทีไร ลูกต้องร้องให้ งอเเง นอนยาก ตื่นก็บ่อย บางครั้งถึงกับไม่สบายเลยค่ะ เราร้องให้ทุกครั้งที่ลูกเปนเเบบนี้ จนสุดท้ายเราต้องยอมกลับไปทีบ้านสามีเหมือนเดิม เเละสามีก็มาตามเราพอดีค่ะ มานทำให้เรารู้ว่า เพื่อลูกเพื่อเค้า เราต้องอดทนให้ได้ค่ะ ทุกครั้งที่เราหนีกลับบ้านเพราะทนที่บ้านสามีไม่ไหว บวกกับทะเลาะกับสามีเพราะเรื่องที่บ้านสามีวุ่ยวายกับเราเเละลูกเกินไป ทุกครั้งเลยค่ะ ที่เราหนีกลับ ลูกจะมีอาการ ร้องให้เก่งงอเเง เเบบเจ้าของกระทู้เลยค่ะ เราว่า เป็นเพราะเค้ารับรูได้จริงๆค่ะ เพราะฉนั้น เราต้องอดทนค่ะ เดี๋ยวสามีคุณก็กับมาค่ะ เราเชื่อ เพราะเค้ารักคุณเเละเค้าก็จะคิดถึงลูกค่ะ เพราะแน้นเราต้องดูเเลตัวเองเเละลูกให้ดีนะค่ะ รอเค้ากลับมาค่ะ เรารู้ว่ามานทำใจยากค่ะ เเต่เราต้องอดทนค่ะ เเละรอเค้ากลับมา เมื่อเค้ากลับมา เราก็เปิดอกพูดทุกอย่างกับเค้าค่ะ เเละลองคุยกับเค้าเเบบใจเย็นๆนะค่ะ อย่าเพิ่งให้เค้าเลือก เเม่หรือเราค่ะ ลองเล่าสิ่งที่เราอึดอัดเเละเเม่สามีทำกับเรา ให้เค้าฟังค่ะ เค้าจะรับฟังคุณค่ะ เราเชื่อ เเละเมื่อคุณเล่าทุกอย่างให้เค้าฟังเรา ค่อยตัดสินใจกันค่ะ ว่าเค้าฟังเเล้วรู้สึกยังไง มีอาการเเบบไหน นะค่ะ ถึงเค้าจะเลือกให้เราอยู๋ที่บ้านเค้าต่อ  เค้าก็ไม่ผิดหรอกค่ะ ใจเย็นๆนะค่ะ เพราะเค้าก็ยังมีเเม่ที่ต้องดูเเลอยู่เหมือนกันค่ะ ถ้าอย่างนั้น เราก็อยู๋ส่วนของเราค่ะ เเม่เเก่เเล้วเค้าก็เป็นเเบบนี้เเหละค่ะ เราอยู่เฉยๆ ไม่ชอบอะไร จะทำอะไรก็ทำเถอะค่ะ ถ้าไม่ได้ ทำให้เเม่เค้าเดือนร้อน เพราะเราอยู๋ส่วนของเรา เราเชื่อว่า สามีคุณต้องเข้าใจคุณเหมือนกันค่ะ เราเองก็เข้าใจถึงความรูสึกเวลาที่เห็นลูกเจ็บปวดเเล้วต้องยืนดูเเละร้องให้ เพราะทำอะไรไม่ได้เวลาที่ เเม่เค้าดูเเลให้ เรารู้เลยค่ะ ว่าความรู้สึกตอนนั้นเป็นยังไง เราเองก็เคยเจอค่ะคล้ายๆกับคุณเจ้าของกระทู้เลยค่ะยังไงก็อดทนไว้ก่อนนะค่ะ รอสามีคุณกลับมาค่ะ อีกไม่นานหรอกค่ะ เรื่องราวเเละความรู้สึกที่เจอเเบบนี้ยังมีอีกเยอะค่ะ เเต่เราเป็นคน เล่าไม่ค่อยเก่งค่ะเเละพิมไม่ค่อยเก่งด้วย ยังไงก็ขอให้อดทนไว้ก่อนนะค่ะ เเละที่สำคัญ เชื่อเรานะค่ะ หาอะไรกินลองท้องบ้างนะค่ะ นิดหน่อยก็ยังดีค่ะเพื่อจะได้มีเเรงดูเเลลูกน้อยค่ะ เมื่อเรารู้สึกดีเค้าก็จะรู้สึกสบายค่ะ ลูกรับรู้ถึงความรูสึกแม่ได้จริงๆค่ะ ถ้าเรามัวเเต่ยืนอุ้มลูกร้องให้ เพื่อรอสามีกลับก็จะไม่มีอะไรดีขึ้นค่ะเพราะเค้าจะเห็นเเละรู้ว่าเรากำลังร้องไห้เสียใจ เค้าก็จะยิ่งร้องเเละเราก็จะยิ่งร้องไห้หนักเวลาที่เห็นลูกร้องมากๆค่ะ ดูเเลลูกเล่นกับลูกดูเเลตัวเองมากๆนะค่ะ พอเค้ากลับมาคอยๆคุยกันนะค่ะ ขอให้ทุกอย่างจบลงด้วยดีนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้สู้ต่อไปค่ะ^_^ แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 55 02:01:23 จากคุณ : พ่อบอย เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 55 01:53:02

ความคิดเห็นที่ 78 ทำไมหลายคนต่อว่าจขกท จังคะ เราว่า ย่าที่ทิ้งหลานวัยเดือนกว่า ไม่ถึงสองเดือนให้อยู่คนเดียวนี่ไม่ธรรมดาค่ะ อายุป่านนี้แล้ว คิดได้ยังไง ทิ้งเด็กเล็ก ๆ ขนาดนี้่ไว้ลำพัง สงสาร และ เห็นใจ จขกท นะคะ เรื่องอื่นไม่ทราบ แต่เรื่องแม่สามีทิ้งหลานนี่รับไม่ได้ค่ะ เข้าใจความรู้สึกที่กลับมาแล้วเห็นลูกร้องไห้อยู่ในบ้านไม่มีใครดูแล มันคงรู้สึกแย่มาำก ๆ ค่ะ จากคุณ : อีกหนึ่งมุมมอง เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 55 02:41:48

ความคิดเห็นที่ 79 อย่าทนค่ะ ถ้าไม่ไหวก็พาลูกกลับบ้านดีกว่านะคะ เราเองเคยเจอปัญหาแบบนี้ค่ะ ยังไงช่วงนี้ถ้าสามีไม่อยู่ก็ กลับไปอยู่บ้านซักพักดีกว่านะคะ เพราะถ้ายิ่งอยู่กันกับแม่สามี ลำพังจะยิ่งไปกันใหญ่ค่ะ จากคุณ : มุ่งหน้า เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 55 03:51:44

ความคิดเห็นที่ 80 ถ้าสามีเราทิ้งเปิดตูดหนีไปแบบนี้ หนีไปซุกหันที่ไหนไม่รู้ ปล่อยกรูและลูกเฉย เรากลับบ้านแล้วค่ะ ยิ่งแม่ผัวแบบนี้คงได้มีตบปากก่อนกลับด้วย เข้าใจนะว่าเพือครอบครัวเลยทน แล้วไอ่ตัวคุณสามีอ่ะทนเพือนครอบครัวของ จขกท หรือป่าว? จากคุณ : หนมจีนเส้นหนึบ (kkasemos) เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 55 09:33:12

ความคิดเห็นที่ 81 ตามอ่านมาหลายกระทู้ เราว่าคุณก็ไม่ธรรมดา เอือมตั้งแต่เอาผ้าขี้ริ้วฟาดหัวสามีแล้ว ถ้าเราเป็นแม่ คุณโดนมากกว่านี้อีก หัดทำอะไรด้วยตัวเองบ้างอย่าพึ่งแต่คนอื่นถึงจะเป็นสามีก็เถอะ จากคุณ : นิแอน เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 55 10:24:00

ความคิดเห็นที่ 82 เราเข้าใจนะ......โครตเข้าใจเลย บางทีมันอึดอัด เรื่องของคนสองคน รู้ดีอยู่แก่ใจ.....รับกันได้พฤติกรรม สันดานกันได้ ถึงได้แต่งกัน อยู่ด้วยกัน แต่พอมีแม่สามีเข้ามายุ่งด้วย วุ่นวายด้วย อะไรๆมันก้อไปกันใหญ่ เป็นเพราะมีแม่สามีเข้ามาแสดงความเห็นบ้าง ยุบ้าง อะไรบ้าง เสี้ยมบ้าง บางทีแม่แฟนก้อพูดโอ้อวด ทั้งๆที่คุณไม่เห็นด้วยใ่ช่มั้ยค่ะ ส่วนสามี ก้อคงชินกับพฤติกรรมแม่ เลยคิดว่าเรื่องธรรมดา ส่วนคุณมาใหม่ ไม่เคยเจอ ไม่ชิน เลยมองว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดา........ส่วนแม่แฟนก้อคงคิดว่าชั้นเป็นแบบนี้มาตั้งนาน รับไม่ได้ก้อเชิญ อีโก้อยู่ลึกๆ ใครไม่อยู่ในเหตุการณ์ ไม่โดนเอง ก้อคงไม่รู้......... เอาเป็นว่า ใครไม่รัก ช่างมัน........รักตัวเองให้เยอะ มองลูกเป็นหลักใหญ่ คุณยืนด้วยลำแข้งของคุณได้ ยืนเองดีกว่า อย่าไปง้อใครค่ะ ส่วนแม่แฟน ตอนนี้เค้าเป็นแบบนี้ คงไปเปลี่ยนเค้าไม่ได้ แต่คุณเลือกชิวติของคุณได้ค่ะ ปล.เราน่ะแสนจะอิจฉา คนที่เค้าแยกครอบครัวออกมาอยู่กันเองได้จริงๆ แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 55 11:44:12 จากคุณ : Miracles in my life เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 55 11:42:43

ความคิดเห็นที่ 83 อืม เราเพิ่งแนะให้เพื่อนสู้กะผู้หญิงอีกคนด้วยสติปัญญา เราว่ากรณีคุณก็เหมือนกัน อย่าให้คนกลางต้องเลือกเลยค่ะ ให้ตัวเราเป็นคนเลือกดีกว่า และก็ลองเลือกที่จะอยู่ดูก่อน ถ้าเขาดีต่้อหน้าสามีคุณ คุณก็ดีเหมือนกัน ลับหลังค่อยว่ากันอีกที คนแก่สู้คนสาวไม่ได้หรอกค่ะ ทำใจ ตั้งสติให้ดีก่อน ต้องเล่นละครกันบ้างค่ะ เรื่องแบบนี้ ยังไงก็ดีกว่าไปสู้กะเมียเขาอีกคนนะคะ นี่เขาก็ยังไม่ได้นอกใจ นะ ลองดู จากคุณ : Pinkjung เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 55 12:00:55

ความคิดเห็นที่ 84 อ่านจบแล้วสงสารสามี จขกท. มากที่สุด จากคุณ : ponsuka เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 55 12:27:46

ความคิดเห็นที่ 85 ไม่มีอะไรได้อย่างใจเราหมดทุกอย่าง แต่เรื่องแบบนี้เราคิดว่ามันมีปัญหาตั้งแต่ให้ย่าเข้ามาก้าวก่ายการเลี้ยงดูลูกตั้งแต่แรกแล้ว ครอบครัวคุณควรจะอยู่กันเองโดยไม่มีแม่ยายพ่อตาปู่ย่ามาเกี่ยวข้อง เราเข้าใจความอึดอัดของคุณทั้งที่ไม่มีลูก แต่หลานเราพี่สะใภ้เราเลี้ยงเองน้อยมากส่วนใหญ่ก็ให้ยายเลี้ยงให้แทน ทุกครั้งที่เราไปเห็นสภาพหลานตัวเอง เราจะจุกอกทุกที เราเป็นคนที่ใส่ใจในเรื่องความสะอาดของเด็กมาก ต้องอาบน้ำ กินข้าวเป็นเวลา สภาพแวดล้อมต้องสะอาด เสื้อผ้าต้องซักและพับเรียบร้อย แต่หลานเรา...อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ตรงกันข้ามทุกอย่าง บางวันไปเยี่ยมตอนบ่ายหลานยังตัวเหนียวใส่เสื้อผ้าชุดเดิมคือของเมื่อคืน ... พอเราเอ่ยปากจะอาบน้ำให้ก็บอกเดี๋ยวหลานเป็นหวัด... เขาไม่ให้เราแตะเลย เราทำอะไรไม่ได้ พี่ชายเราก็ตามใจเมียเพราะเมียรักแม่ และเขาก็รักเมีย พูดถึงแล้วมันเครียด... บ่นไปทำอะไรไม่ได้หรอก จากคุณ : เสียงจากบ้านนา เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 55 12:38:58

ความคิดเห็นที่ 86 เราไม่ชอบสามีคุณที่ทิ้งปัญหาไว้อย่างนี้โดยไม่ห่วงลูกเมียเลยว่าเค้าจะอยู่ กิน ยังไง จขกท กลับไปบ้านพ่อแม่ตัวเองก่อนเถอะค่ะ ไปตั้งหลักที่นั่นก่อน ถ้าเราเจอแบบจขกท เราไม่ทนอยู่บ้านที่เป็นนรกแบบนี้หรอกค่ะ จากคุณ : yokii (lostway) เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 55 12:56:49

ความคิดเห็นที่ 87 สู้ๆนะคะ จากคุณ : เป็นที่ยินดีดุจพระอาทิตย์ เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 55 21:17:41

ความคิดเห็นที่ 88 เข้าใจความรู้สึกจขกท.เลยค่ะเพราะเราแต่งงานแล้วก็ย้ายมาอยู่บ้านแฟนร่วมกับพ่อแม่สามี แม่สามีเราเป็นคนเจ้าอารมณ์เอาแต่ใจตัวเอง จู้จี้ จุกจิก แม่บ้านที่อยู่ด้วยเปลี่ยนบ่อยมากเพราะทนกับอารมณ์ของแม่สามีไม่ไหว ยิ่งพ่อสามีเกษียรจากราชการมาอยู่บ้านได้ปีเศษก็ป่วยเส้นเลือดในสมองตีบช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ทำให้ทุกคนเครียดกว่าเดิม เมื่อก่อนเราเครียดมากเพราะไม่เคยเล่าให้สามีฟังว่าเจออะไรบ้างต้องแอบไปร้องไห้ในห้องน้ำตลอดแต่หลังจากนั้น เราทนไม่ไหวแล้วเลยตัดสินใจเล่าให้สามีฟังค่ะ แต่โชคดีที่สามีเข้าใจและให้กำลังใจเราค่ะเวลาเราเครียดเค้าจะพาไปพักผ่อนต่างจังหวัดเพราะเค้ารู้ว่านิสัยแม่เค้าเป็นยังไง ทุกวันนี้เราต้องรับภาระพาทั้งพ่อแม่สามีไปพบแพทย์ตามนัดทั้งโรคหัวใจ ความดัน อัมพฤกษ์อัมพาตเพราะอายุเกือบ80ทั้งสองคน แม้แต่ญาติๆสามียังพูดเลยค่ะว่าไม่มีใครทนแม่สามีเราได้นานขนาดนี้ เคยได้ยินเมดคุยกันว่าถ้าเป็นคนอื่นคงไปนานแล้วไม่มีใครทนอารมณ์เค้าได้สักคน  แต่เราทนมาได้ถึงตอนนี้ก็16ปีแล้ว ตอนนี้เค้าติดเราแจยิ่งกว่าลูกเค้าอีกค่ะและกลายเป็นว่าตอนนี้เค้าจะเข้าข้างเรามากกว่าสามีค่ะ เวลาสามีกลับบ้านดึกหรือผิดเวลาเราไม่ต้องเอ่ยปากถามเลยเพราะเค้าจะซักแล้วมารายงานเราละเอียดเลย ตอนนี้เราเหมือนเป็นลูกเค้าเลยค่ะ ที่เล่ามาซะยาวเพียงอยากจะบอกว่าเค้าไม่รักเราไม่เป็นไรค่ะ ขอแค่สามีรักและเข้าใจเราก็เพียงพอที่จะทำให้เราฝ่าฟันอุปสรรคมาได้ค่ะ และอดทนค่ะ อดทนให้ถึงที่สุดเอาความดีชนะใจเค้าให้ได้แม้จะใช้เวลาแค่ใหนก็ตาม เมื่อทุกอย่างลงตัวเราก็มีความสุข เค้าก็สุข และสามีเราก็สุขยิ่งกว่าเพราะเค้ามีทั้งแม่และทั้งเมียอยู่ด้วยกันโดยไม่ต้องเลือกใครคนใดคนหนึ่ง เอาใจช่วยคุณจขกท.ผ่านพ้นช่วงเวลาที่เลวร้ายนี้ไปให้ได้ค่ะ จากคุณ : minija เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 55 22:04:01

ความคิดเห็นที่ 89 ทำไมบางทีอ่านเรื่องแม่ผัวมากๆทำให้รู้สึกว่าเหมือนแม่ผัวบางคนรักลูกชายยังกับสามีตัวเองยังไงยังงั้นเลย ทำเป็นหึงหวง น้อยใจ สะดีดสะดิ้ง แล้วก็อิจฉาลูกสะใภ้ที่ลูกตัวเองเอาใจใส่ ทำอย่างกับตัวเองเป็นสาวๆอ่ะ จากคุณ : เบบี้ดอลล์ เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 55 23:06:21

ความคิดเห็นที่ 90 บางทีต้องกว่าจะรู้ จะเห็นใจกันก็ตอนที่มันแย่ๆ ทรุดๆ เจ็บหนักๆ เหมือนย่าเราไม่ชอบแม่เรามาตลอด จนมาป่วยหนักเป็นตายเท่ากัน ลูกแท้ๆของย่า 6 คน มีอาผู้หญิงดูแลเป็นหลักคนเดียว มาเยี่ยมอยู่คนนึง ที่เหลือไม่มาเลย(ก็พ่อเราด้วยที่ไม่มาอยู่แต่บ้านเมียน้อย) ได้เรากับแม่คอยเฝ้าช่วยอา ติดต่อโรงพยาบาลให้ ย่าน้ำตาไหลแล้วก็บอกขอโทษแม่ ขอโทษเรา ขอโทษที่ยุให้พ่อมีเมียน้อย เฮ้อ! แม่เราก็อโหสิแล้วล่ะ บอกเราว่าอย่าไปโกรธย่านะ ย่าป่วยก็ต้องดูแลนะ ไม่โกรธย่าหรอก เพราะถ้าพ่อไม่เอาด้วยจะไปโทษคนยุอย่างเดียวได้ไง จากคุณ : น้ำชายามเย็น เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 55 00:52:03

ความคิดเห็นที่ 91 ให้เค้าทิ้งแม่ ระวังลูกโตขึ้นมาเจอแบบเดียวกันจะร้องไม่ออกนะ จากคุณ : msys เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 55 02:01:14

ความคิดเห็นที่ 92 อ่านมาหลายทู้เหมือนกัน แต่คงไม่ครบทุกทู้ ดูแล้วมันไม่มีใครถูกใครผิด แต่ทุกคนในบ้านไม่มีใครมีวุฒิภาวะพอจะเป็นหลักให้กันได้เลย น่าจะแยกครอบครัวออกไป อยู่ใกล้ๆก็ได้ ไม่งั้นเครียดตาย แก้ไขเมื่อ 31 ต.ค. 55 07:54:53 จากคุณ : ฟ้าหมาดฝน เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 55 07:53:38

ความคิดเห็นที่ 93 ทุกคนที่บอกว่า ให้เค้าทิ้งแม่อ่ะ เข้าใจด้วยนะค่ะ คือให้แยกไปอยู่ข้างนอกและก็ส่งเงินหรือมาเยี่ยมบ้างแบบนี้ค่ะ เพราะพี่ชายเค้าก็อยู่ไม่ไกลจากบ้านแม่เหมือนกัน เพราะ พี่สะใภ้ ขนาดแม่สามีดีด้วย ยังทนนิสัยแบบนี้ไม่ไหวเลย ปัจจุบัน พี่ชายสามี พี่สะใภ้ยังเข้าใจและเข้าข้างเรา จนแม่สามีโกดพี่สะใภ้ไปอีกคนแล้วค่ะ เข้าใจซะใหม่ด้วย ไม่มีใครอยากจะให้ลูกทิ้งแม่หรอก เราก็รักแม่ สามีก็คงไม่ต่างกัน การที่แยกครอบครัว นั้นคือการทิ้ง:-)ั้นในโลกนี้ ก็คงกลายเป็นคนเนรคุณไปหมดแล้ว จากคุณ : MelodyMoon เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 55 08:30:09

ความคิดเห็นที่ 94 อ่านแล้ว น่าจะเปลี่ยนหัวกระทู้เป็น "ในวันที่ภรรยาต้องเลือก" ไปบังคับสามีไม่ได้หรอกค่ะ เห็นมั๊ย หนีไปเลย คือเราว่าเค้าน่าจะเลือกแล้ว เลือกแม่เค้า และก็เลือกจะไม่เปลี่ยนอะไร เพื่อให้ไม่ต้องเป็นฝ่ายโดนตำหนิ เชื่อสิ เรื่องมาถึงตอนนี้ คุณเพิ่งไปเล่าเรื่องความร้ายกาจของแม่เค้าให้เค้าฟัง เค้าก็จะเห็นใจแม่เค้า และรู้สึกถึงความร้ายกาจของคุณแทน มันน่าจะเป็นคุณ ที่เป็นฝ่ายเลือกว่าจะทนแบบไหน อยู่ที่เดิมต่อไปเพื่อไม่ให้สามีเจ็บ และตัวคุณไม่ต้องต่อสู้ดิ้นรนเพื่อปากท้อง และให้แม่สามีรังแกเหมือนเดิม หรือ ย้ายออกไป เพื่อตัดวงจรที่จะทำให้คุณเจ็บจากแม่สามี แต่คุณต้องพยายามหาเลี้ยงตัวเองกับลูกมากขึ้น และยอมรับความเจ็บ ที่เกิดจาก การที่สามีอาจเลือกแม่แทนคุณ จากคุณ : แม่ของคนเอเต้ เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 55 09:34:09

ความคิดเห็นที่ 95 ผมก็มีภรรยาที่แต่งเข้าบ้าน และก็เชื่อว่าปัญหาแม่สามีกับลูกสะใภ้มีอยู่จริงครับ(แต่ไม่ใช่กับครอบครัวผมนะครับ) แต่ เหรียญมักมี2ด้านเสมอครับ จขกท.โชว์แต่หัว แต่ยังไม่โชว์ก้อยหรือเปล่าครับ ผมว่าปัญหาหลักของคนส่วนใหญ่คือไม่มาลองนั่งพูดคุยถึงปัญหากันแบบจริงๆจังครับ และมักจะคิดว่าต่างฝ่ายต่างเป็นฝ่ายที่ถูกต้องกว่าเสมอ พูดเอาดีเข้าตัวเอาไม่ดีให้คนอื่น แต่ผมก็ไม่ได้ว่าจขกท.ผิดนะครับ แต่ผมเชื่อว่าเหรียญต้องมี2ด้านเสมอครับ จขกท.ต้องลองมองด้านเสียตัวเองด้วยนะครับ ลองใจเย็นๆมานั่งคุยกันดูครับ อะไรๆอาจดีขึ้นได้นะครับ จากคุณ : Onibaku_Nueng เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 55 10:09:07

ความคิดเห็นที่ 96 ถ้าทั้งแม่และภรรยาเห็นใจคนกลางมากกว่านี้อีกซักนิด อะไรๆก็คงจะดีขึ้น บางทีเราก็ต้องฝืนใจทำอะไรที่ไม่อยากทำบ้างเพื่อให้คนที่เรารักมีความสุขมากขึ้น การใช้ชีวิตร่วมกันมันก็ต้องมีการเสียสละกันบ้างล่ะนะ กรณีนี้เราเห็นใจคุณสามีค่ะ คงคิดหาทางออกไม่เจอจริงๆถึงได้หนีไปแบบนั้น เราว่าเขาคงทุกข์มากกว่า จขกท แน่เลย ใส่ใจในความรู้สึกของกันและกันให้มากขึ้นนะคะ เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : ลูกหมามุ่ย แม่หมาว้อ (Scudetti) เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 55 10:49:38

ความคิดเห็นที่ 97 ถ้าไม่ชอบแม่ผัวขนาดนั้น ก็กลับบ้านดีกว่าค่ะ แต่เท่าที่อ่าน ย่าเค้าก็รักหลานดีนะคะ นิดนึงเรื่องทาแป้ง .. ย่าเค้าพูดถูกค่ะ เด็กอ่อนทาแป้งไม่ค่อยดีนะคะ เหอเหอ จากคุณ : nomyen-nomyen เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 55 10:52:58

ความคิดเห็นที่ 98 ผมเองก็มีปัญหาเหมือนกับเจ้าของกระทู้ครับ คือ แฟนผมไม่ชอบแม่ของผมเลย คือ มองแม่ผม ในแง่ลบตลอด.... ผมเองก็ไม่รู้จะทำยังไง!!! แต่ในใจก็คิดไว้แล้วผมกับเขา ก็คงอยู่ด้วยกันไม่ได้ สงสารแต่ลูกยังเล็กอยู่... แต่ที่ไม่เข้าใจอย่างหนึ่งก็คือ ผม แฟน และลูก อยู่กันคนละบ้าน กับแม่ผมเลย ไกลกันด้วย แต่ก็ยังมีปัญหากัน นานๆ เจอกันที ทำให้เราสบายใจหน่อยก็ไม่ได้ แค่เขาจะมาดูหลาน หรือ มาเลี้ยงให้ก็ตั้งแง่ซะ จนเขาไม่อยากมา และแอบน้อยในในบางครั้ง ทั้งๆ บางทีอยากให้ จขกท. คิดถึงสามี ของคุณบ้างนะครับ อะไรที่เล็กๆ น้อยๆ ก็ลืมๆ มันไปบ้าง อย่าไปตั้งแง่อคติ เพราะถ้าตั้งแง่ ไปแล้วก็จะทำให้เราไม่ชอบ แม่สามี ไปเลยถึงเขาจะดีกับคุณมากแค่ไหนก็ตาม แก้ไขเมื่อ 31 ต.ค. 55 11:42:46 จากคุณ : เจไดไซเบอร์ เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 55 11:41:33

ความคิดเห็นที่ 99 คนแก่รักลูกหลานเป็นธรรมดา คุณทำแบบนี้เหมือนคุณไม่รักสามี แล้วเมื่อเวลาผ่านไปคุณอาจจะต้องเสียใจนะค่ะ ลองมองกลับกันสิคะ่ว่าถ้าอนาคตคุณมีพฤติกรรมแบบเดียวกับแม่สามีคุณอยากให้สะใภ้คุณทำอย่างไรกับคุณ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขึ้นอยู่กับตัวคุณนั้นแหละค่ะจะให้คำตอบได้ดีที่สุด เพราะลักษณะแต่ละครอบครัวไม่เหมือนกัน จากคุณ : wan_aom_tang เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 55 12:02:08

ความคิดเห็นที่ 100 เห็นหลาย คห. ชอบว่า ผช. ว่า ไม่เลือกภรรยา ว่าต่างๆนาๆ มากมาย ผมในฐานะ ผช. คนนึง ไม่ชอบกับพฤติกรรมแบบนี้เลยครับ ลองคิดในมุมกลับกัน ในกรณีที่ เป็น ผช. เจอปัญหาแบบนี้บ้างล่ะครับ จะให้คำแนะนำ หรือต่อว่า พ่อแม่ของฝ่ายหญิงบ้างไหมครับ ? จากคุณ : มาละเหวย เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 55 12:22:45

ความคิดเห็นที่ 101 เรื่องอื่นไม่ขอแสดงความเห็นนะคะ ท่านอื่นแสดงความเห็นมามากแล้ว เรื่องท้องก่อนแต่งแล้วจะไม่ยอมรับ??? ท้องก่อนแต่งแล้วจะมาอคติ??? ่ขอโทษเถอะค่ะ ใครทำให้ท้องคะถ้าไม่ใช่ลูกชายคุณแม่ คือ จะมาอ้างแบบนี้แล้วบอกว่ารับไม่ได้??? ท้องจับผู้ชาย ถามจริง ๆ ค่ะ ผู้ชายที่ปล่อยให้ผู้หญิงจับได้ ป้องกันไม่เป็น นี่เป็นผู้ชายยุคไหนคะ แล้วผู้หญิงทำยังไงถึงสำเร็จ??? เราเองไม่เคยทำนะคะ แต่ถ้าให้มองแบบปกติ ก็คือเป็นแฟนกันมีความสัมพันธ์กัน แล้วพลาดท้องโดยไม่ได้วางแผน ไม่ตั้งใจ ยังไม่แต่งงาน ใช่รึเปล่าคะ ความสัมพันธ์ที่พลั้งพลาดไปครั้งนั้นมันก็เป็นความพอใจของลูกชายคุณแม่ด้วยใช่รึเปล่าคะ แล้วจะมาบอกว่ารับไม่ได้??? เราเป็นผู้หญิง วันนึงถ้าเรามีลูกชาย ลูกชายเกิดไปพลาดท่าทำผู้หญิงท้อง เราสาบานว่าเราจะไม่โทษแต่ผู้หญิงฝ่ายเดียวแน่ ๆ ค่ะ จากคุณ : IrisGiRL เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 55 15:49:50

ความคิดเห็นที่ 102 ขอเป็นกำลังใจนะคะ โธ่ ลูกยังเล็กมากเหลือเกิน คุณแม่เครียดขนาดนี้กลัวนมแม่หดหมดจังเลยค๊า พยายามหาทางปล่อยวางบ้างนะคะ จิตใจสำคัญค่ะ แม่เครียด ลูกเครียด นะค๊า จากคุณ : แม่ไอเดีย-ไอคิว (skw_dy) เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 55 19:26:04

ความคิดเห็นที่ 103 มาให้กำลังใจเจ้าของกระทู้ค่ะ  ทิ้งลูกเราไว้ในบ้านคนเดียว เป็นเราไปตั้งแต่วันนั้นแล้วค่ะ ส่วนคนที่มีอติมากๆ อย่าลืมสอนผู้ชายใกล้ตัวให้ใส่ถุงยางนะคะ จากคุณ : ซีเหน่หาx2 เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 55 21:22:48

ความคิดเห็นที่ 104 โรคซึมเศร้าหลังคลอด. เราก็เป็น จากคุณ : NIMBY เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 55 06:13:13

ความคิดเห็นที่ 105 ช่วงหลังคลอดเป็นช่วงที่คุณแม่จะมีฮอร์โมนแกว่งค่ะ อาจทำให้อารมณ์จะหงุดหงิดได้ง่าย. เราเองคลอดสองครั้งก็ทะเลาะกับสามีและแม่เขาทั้งสองครั้งเลย. จนต้องหลบสามเดือนไปอยู่กับแม่เราเอง. พอดีเข้าที่เข้าทางหายเครียดค่อยย้ายกลับค่ะ. เป็นกำลังใจให้ จขกท ค่ะ จากคุณ : via iPhone (Please Save My Earth) เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 55 08:18:41

ความคิดเห็นที่ 106 เรากลับคิดว่าอย่าไปแคร์อะไรมาก ตัวเองหิวก้สั่งมากิน ไม่ต้องสนใจว่าแม่สามีจะพูดอะไร ถึงเราไม่สั่ง เค้าก้หาเรื่องว่าได้อยู่ดี สามีกลับมารึยังคะ สรุปว้าไงบ้าง จากคุณ : saengchot เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 55 10:13:19

ความคิดเห็นที่ 107 เราแต่งงานแล้ว ไม่มีแม่สามีเพราะเค้าเสียไปนานแล้ว แต่เราเคยเจอแม่สามีร้ายๆ ญาติๆ กันนี่ล่ะ ลูกตัวไม่เคยใช้ ใช้แต่ลูกสะใภ้ ใช้เยี่ยงทาสเลยค่ะ ทำงานบ้าน ซักผ้า ทำกับข้าวให้คนทั้งบ้าน ฯลฯ ทำไม่ถูกใจก็ด่า แล้วยุให้ญาติเกลียดพี่สะใภ้ด้วย สงสารพี่เค้ามากๆ เราเคยเห็นเค้าไปแอบร้องไห้ จะหนีไปไหนก็ไม่ได้เพราะห่วงลูก แกไม่มีความสุขเลย เราจะบอกว่าเข้าใจคุณ จขกท. นะคะ พี่น้องท้องเดียวกันอยู่ด้วยกันทุกวันยังทะเลาะกันเลย ประสาอะไรกับแม่สามี ที่ไม่ชอบเราแต่แรกซะด้วยซ้ำ คนมันมีอคติ จะพยายามทำดีแค่ไหนก็เหมือนตำน้ำพริกละลายแม่น้ำค่ะ ไม่ต้องทนแล้ว ลำบากกายยังพอทน แต่ลำบากใจนี่มันไม่ไหวนะ ลองถอยออกมาตั้งหลักก่อนดีมั้ยคะ ถ้าเราอยู่ของเราได้ก็แยกออกมาเถอะ จากคุณ : mkjap เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 55 10:37:41

ความคิดเห็นที่ 109 เป็นกำลังใจให้จขกทคะ เราว่าผู้ชายทำไม่ถูกที่ทิ้งเมียกับลูกไว้ให้เผชิญหน้าโดยลำพัง จขกทต้องเรียงลำดับความสำคัญแล้วคะว่าต้องทำอะไรก่อน เราเห็นด้วยนะว่าควรจะตั้งหลักก่อน ลูกเพิ่งจะสองเดือน ยังถือว่าเป็นเด็กแรกเกิดอยู่ เราว่า ตอนนี้เรื่องลูกสำคัญที่สุด สามีโตแล้ว ปล่อยไปก่อนได้ จขกทเป็นแม่เด็ก เราเชื่อว่าสัญชาติญานแม่บอกจขกทว่าต้องทำอะไร ทำตามนั้นเลยคะ แม่สามีคือคนนอกในตอนนี้คะ จัดการทีหลังดีกว่า  เราไม่ได้ยุยงให้สามีเลือกอะไรเลย แต่อยากให้จขกทตั้งสติให้ดี ให้ความสำคัญกับลูกก่อน สามีไม่อยู่ก็ต้องเข้มแข็งไว้นะคะ เพื่อลูกคะ สู้ๆนะคะ จากคุณ : Freedom and Justice เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 55 10:59:25

ความคิดเห็นที่ 110 สิ่งที่ผมเกลียดที่สุดคือคนที่หนีปัญหา คือถ้ายังอยู่ในอารมณ์หงุดหงิด ก็โอเคที่จะเลี่ยงจากจุดนั้น แต่ถ้าหายหงุดหงิดแล้วควรคุยกันครับ นี่หายไปสองสามวัน ผมว่าเค้ายังไม่พร้อมเป็นผู้นำครอบครัวหรอกครับ จากคุณ : ความน่าจำเป็น เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 55 12:32:28

ความคิดเห็นที่ 111 ก็ถ้าสามีคุณดีทุกอย่างยกเว้นแม่ของเขา คุณก็ไม่ต้องอดทนสิ ที่จริงต้องเริ่มจากตัวคุณต้องเข้มแข็งเองก่อน ไม่ใช่พอแม่เขาสั่งอะไรก็ยกลูกให้เขาดูแลเองหมด เมื่อก่อนเราก็เป็น คือเกรงใจผู้ใหญ่ แต่ถ้าสิ่งไหนที่เราคิดว่ามันไม่เวิร์ค เราก็ไม่ควรเสี่ยง ตอบปฎิเสธไปเลย เขาเห็นเราอ่อนเขาก็ข่มเราตลอด ต่อไปนี้ถ้าแม่เขาพูดอะไรอีก อุ้มลูกเดินหนีไปเลย อย่าไปอยู่ใกล้ ถ้าไม่สบายใจให้พาลูกออกไปเดินเที่ยวนอกบ้าน อย่าให้ลูกมาเครียดด้วย ถ้าแม่สามีเลี้ยงเด็กตอนแก่ไม่เก่ง ก็อย่าปล่อยให้ท่านอยู่กับหลานตามลำพัง บทเรียนก็โดนมาแล้วนี่ เลี้ยงลูกแบบไม่ต้องพึ่งพาใคร ถ้าสามีพอช่วยดูแลลูกได้ก็ให้เขาช่วย สามีคุณเป็นคนดี ที่ทิ้งแม่ไม่ลง เขาไม่ผิดนี่ แม่เขาเป็นแบบนี้เขาไปบังคับแม่เขาพูดหรือไง คนเราถูกสั่งสอนมาไม่เหมือนกัน สิ่งที่คุณต้องเริ่มคือ ต้องปกป้องตัวเองกับลูกจากคนที่ชื่อว่าเป็นแม่สามีให้ได้ก่อน ไม่ใช่อะไรๆ ก็ยอมเขาตลอด เราเคยเจอปัญหาอดีตแม่สามี แบบนี้เหมือนกัน แรกๆ ก็ยอม เขาก็ได้ใจ หลังๆ เราเซย์โน ลูกเดียวถ้าเราไม่ชอบใจอะไรบางอย่าง ..เขาจะทำอะไรได้ ถ้าเราไม่ยอมอะ ถ้าเขาด่าว่าเรา ก็บอกเขาไปว่า พอแล้ว ไม่อยากฟัง อย่าพูดเลย ปล. กรณีถ้าคุณกับสามี ยังต้องพึ่งพาคุณแม่สามี เช่น แม่สามีเป็นเจ้าของกิจการครอบครัว แม่สามีให้เงินเดือนคุณกับสามี แนะนำให้ย้ายออกไปเลย จากคุณ : เพลงz เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 55 13:26:00

ความคิดเห็นที่ 112 อ่านแล้วกลัวการแต่งงานเลยค่ะ จากคุณ : puppeliris เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 55 13:41:03

ความคิดเห็นที่ 113 คุณก็รู้ว่าแม่สามีจอมจุ้น หูทวนลมซะบ้าง ในสิ่งที่เขาบ่นเรา เพื่อตัวเราเองค่ะ คุณจะยอมอดข้าว เพียงเพราะเขาบ่นคุณหรือ เป็นเรา ขออิ่มไว้ก่อน ต้องเก็บแรงเก็บนมไว้ให้ลูกอีก ใครจะพล่ามก็พล่ามไป ฉันจะกิน ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เคยเจอเหมือนกัน แม่สามีมาจุ้นเรื่องค่าใช้จ่ายในบ้าน เราก็หูทวนลมไปซะ เพราะอธิบายไปก็งั้น ๆ จะกลายเป็นเถียงอีก อะไรรับได้ก็ฟัง รับไม่ได้ก็ทำเป็นไม่ได้ยิน ปล่อยให้ผ่านไปตามเวลา ฝากอีกเรื่อง เป็นคุณแม่แล้วนะค่ะ พึ่งตัวเองบ้าง ดูเหมือนอะไร ๆ ก็สามี ๆ ๆ ๆ อึดอัดแทนเขาค่ะ คุณต้องพึ่งตัวเองและยืนด้วยตัวเองได้ ทำอะไรด้วยตัวคนเดียวได้ สามีก็คนนึงที่จะยืนข้าง ๆ คุณ ไม่ใช่คอยอุ้มคุณค่ะ สามีภรรยาต้องช่วยๆ กัน พึ่งพาซึ่งกันและกันค่ะ ขอให้ผ่านปัญหาไปได้นะค่ะ เอาใจช่วย จากคุณ : Madam Country เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 55 15:21:12 A:95.166.192.18 X: TicketID:341763

ความคิดเห็นที่ 114 เห็นด้วยกับคห.101 สุดๆ เรื่องอื่นๆของ จขกท ไม่ขอวิจารณ์ แต่เราติดใจตรงความเห็นที่ว่า "ท้องเพื่อจับผู้ชาย" หน้าที่ป้องกันการท้องมันเป็นหน้าที่เฉพาะของผู้หญิงเท่านั้น??? ผู้หญิงต้องทำยังไงก็ได้ที่ไม่ให้ตัวเองท้อง เพราะถ้าท้องมาก็จะกลายเป็นว่าอยากเอง ในขณะที่ผู้ชายสบายไป มีสิทธิ์ทำอะไรก็ได้ ไม่ใช่หน้าที่ที่จะต้องป้องกัน??? ถ้าคุณมองว่าผู้หญิงไม่ดี RAD ท้องเพื่อจับผู้ชาย คุณก็ควรจะรับรู้ด้วยว่าผู้ชายในครอบครัวคุณนั้น โคตะระโง่และชุ่ย ถึงให้ผู้หญิงเลวๆมาจับไว้ได้ล่ะ แล้วก็ควรย้อนกลับไปดูตัวเองด้วยว่าดูแลยังไงให้ผู้ชายในครอบครัวตัวเองโดนเค้าจับเอา จากคุณ : x-wind เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 55 15:45:18

ความคิดเห็นที่ 115 เราเข้าใจคุณคะ เรื่องลูกที่ปล่อยไว้ เค้าคงคิดว่าทิ้งหลานให้เค้าเลี้ยง ตัวเองไปลันลากินข้าวกับลูกชายเค้า เรื่องไรเลยทิ้งเลย แกล้งเลยคะ เราก็โดนแบบนี้ ปากบอกว่ารัก สุดท้ายก้รักตัวเองยิ่งกว่า จากคุณ : deepai เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 55 21:44:59

ความคิดเห็นที่ 116 ลองหอบผ้าหอบผ่อนออกจากบ้าน ปล่อยแม่สามีคุณไว้ซิค่ะ ดูซิว่าจะเก่งขนาดไหน ถ้าเกิดลูกชายเค้าไม่กลับมา ...และต่อให้สามีคุณกลับมา เราว่าเค้าตัดสินปัญหาได้แย่มากด้วยวิธีการหนี อย่างกะกัปตันธีระในรักคุณเท่าฟ้าเลยค่ะ ไม่มีภาวะผู้นำครอบครัว ถ้าให้เราแนะนำนะค่ะ คุณกลับไปอยู่บ้านคุณเองสักพัก แล้วให้สามีคุณพิจารณาตัวเองว่าจะแก้ปัญหายังไง อาจจะต้องแยกบ้านอยู่เลย ถ้ามันทำให้สุขภาพจิตของคุณดีขึ้น...คุณไม่ได้อยู่ในยุคจีนโบราณนะค่ะ ที่ผู้หญิงต้องแต่งเข้าบ้านชายเท่านั้น มันหมดยุคอดทนทำดีได้ดีแล้วแม่สามีจะเห็นใจแล้วค่ะ มันจะกลายเป็นตรอมใจตายไปทีละนิด ที่พูดเพราะแม่เราก็ไม่อดทนกับแม่สามีหรอกค่ะ พ่อเราแต่งเข้าบ้านแม่ เพราะรู้ว่าครอบครัวพ่อไม่มีวันยอมรับแม่ที่เป็น สะใภ้ไทย ได้เลยค่ะ จนแม้กระทั่งย่าเราตาย ญาติข้างพ่อเราก็ยังถือทิฐิไม่ยอมรับแม่เราอยู่ดี จากคุณ : Anemone2526 เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 55 22:16:23