ความคิดเห็นที่ 1 ขอแทนตัวเองว่าพี่นะคะ พี่ขอพูดในฐานะตัวเองเคยอยู่ประจำมาก่อนตั้งแต่อายุ 10 ขวบ   คุณครูแม่บ้านจะเข้มงวดมาก  อะไรทำไม่เป็น. ก็ทำเป็นตอนอยู่ประจำนี่แหลเ. ซักผ้ารีดผ้า. กวาดห้องถูห้องต้องทำเอง.  แม้จะมีแม่บ้านแต่ห้องนอน ต้องทำเอง. มีกำหนดเวลาชัดเจนว่า ซักผ้ารีดผ้าเวลาไหน  เวลาอาหารกี่โมง  เมื่อเลิกเรียนถึงที่พัก ต้องทำการบ้านทบทวนบทเรียน. ครูจะครวจการบ้าน. ว่าทำเสร็จจริงไหม  หากไม่มีระเบียบไม่ทำตามกฏจะถูกทำโทษ. เข้มงวดกว่าที่บ้านมากกกกก.    ในกรณีของคุณ การให้น้องอยู่ประจำน่าจะเป็นผลดีกับทุกคนมากว่านะคะ จากคุณ : นางในวรรณคดี เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 55 10:04:14

ความคิดเห็นที่ 2 ลูกสาวพี่เองก็อยู่ ม.1 ค่ะ ตอนนี้ไปเรียน อยู่คนละจังหวัดกับพ่อแม่ ส่งไปอยู่บ้านครูที่เปิดเป็นหอพัก ครูเป็นสาวโสดวัย 60 กว่าๆ ทั้งบ้านมีเด็กรุ่นพี่อยู่รวมกันทั้งหมด 9 คนค่ะ ห้องพักก็แบบพักละ 2 คนค่ะ ลูกสาวอยู่ได้ไม่มีปัญหา ดูจากเทอมแรกที่ผ่านมา แรกๆ ติดปัญหาอะไรก็โทรมาถามว่าทำยังไง เช่นพัดลมใบพัดหลุดแล้วแตกทำยังไง ก็บอกให้เอาไปซ่อม ถามครูว่ามีใกล้ๆไหม เค้าก็ทำได้ หิ้วพัดลมนั่นแหละไปซ่อมเองค่ะ การใช้เงินก็ให้เป็นเดือนๆ ละ 4000 บาท รวมซักรีดแล้ว(ซักรีดเดือนละ 400 บาท) บริหารเงินใช้ให้พอ ขู่ไว้ว่าถ้าไม่พอไม่มีโอนเพิ่มนะ ก็เดือนแรกขาดไป ก็เอาเงินเก็บตัวเองใช้ไปแต่ไม่กี่ร้อย  ส่วนเดือนที่ 2,3 มีเงินเหลือเดือนละ 800 บาท พ่อกับแม่อมยิ้ม...บอกในใจว่าเก่งวุ้ย !!! มีระเบียบขึ้นค่ะ ทำอะไรเองได้เยอะขึ้น ซักถุงเท้า ชุดชั้นในเอง แต่ความสะอาดยังไม่แน่ใจเท่าไหร่ 55555 ถ้าครอบครัวน้องไม่ติดขัด แต่ควรบอกน้องเค้าแต่เนิ่นๆ ให้เค้าทำใจ และยอมรับเอง เพราะถ้าบังคับคงลำบากกลัวการต่อต้านค่ะ จากคุณ : beebeemom เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 55 10:20:57

ความคิดเห็นที่ 3 เราเป็นคนนึงที่เรียนโรงเรียนประจำตั้งแต่ ม.1-ม.6 สำหรับโรงเรียนประจำที่เราไปเรียนเป็นโรงเรียนประจำที่ดีมากๆ เนื่องจากเป็นโรงเรียนที่คัดเด็กเรียนดี และเด็กที่นั่น แข่งขันกันเรื่องเรียนค่อนข้างสูง (เป็นโรงเรียนประจำในพระบรมราชานุเคราะห์ของสมเด็จพระสังฆราชฯ) ตามความเห็นเราถ้าเข้าตั้งแต่ ม.1 เค้าก็จะฝึกได้เร็ว ยังดัดได้ง่าย แต่แม่ต้องใจแข็ง...เพราะ 1 เดือนแรกคือช่วงวัดใจแม่-ลูก เด็กจะร้องไห้ คิดถึงบ้านมากกกกก...คร่ำครวญ อ้อนวอน แต่พอเรียนได้สักพักปรับตัวได้เริ่มมีเพื่อน เรื่องพวกนี้ก็จะไม่เป็นปัญหาเลย เรื่องการดูแลช่วยเหลือตนเอง ม.1 นี่หล่ะดีที่สุด โรงเรียนเราแต่ก่อนรับตั้งแต่ ป.1 แต่รุ่นหลังๆปรับหลักสูตรให้รับเข้าเรียนตั้งแต่ ป.5 เพราะเห็นว่า ป.1-ป.4 เล็กเกินไปที่จะดูแลตนเอง ตอบคำถามเจ้าของกระทู้เลยว่า "ไม่เด็กไปที่จะเข้าเรียนโรงเรียนประจำค่ะ" เป็นช่วงอายุที่ควรเริ่มด้วยซ้ำ...ถ้ารอ ม.4 ช้าไปที่จะปรับพฤติกรรมค่ะ เมื่อเข้าไปอยู่โรงเรียนประจำ แรกๆดูเหมือกฎระเบียบมากมาย แต่พอทำตามจริงๆ กฎมันก็มีอยู่แค่ รักษาเวลา ดูแลตนเอง และมีจิตสำนึกส่วนรวม ดูแลตัวเองก็อย่างเช่น ตื่นนอน อาบน้ำ ทานข้าว ซักเสื้อผ้า ดูแลเก็บข้าวของของตัวเอง จิตสำนึกส่วนรวม ก็เช่น การทำความสะอาดเรือนนอน ล้างจาน ซึ่งจะมีการจัดเวรกันทำ และมีคนตรวจสอบ ทำโทษเล็กๆน้อยๆสำหรับคนที่ทำผิดกฎ เช่น ทานขนมทิ้งไว้ไม่เก็บ ก็จะมีการตรวจว่าใครที่ไม่เก็บให้เรียบร้อย อาจทำโทษด้วยการให้ถูพื้น ล้างห้องน้ำ เป็นต้น เรื่องเวลา เด็กโรงเรียนประจำจะเป๊ะมาก ....ดิฉันเองยังติดนิสัยจนทุกวันนี้ ทำอะไรจะดูแต่นาฬิกา ผิดเวลาไม่ได้เลย (ไม่รู้ดีหรือไม่ดีกันแน่...555+) สำหรับเราไม่รู้ว่าเป็นเหมือนกันทุกแห่งไหม แต่สำหรับที่ๆเราจบมา...เป็นที่ที่ดีมาก มีระบบรุ่นพี่รุ่นน้องเข้มแข็ง รุ่นพี่ที่จบเรียนต่อมหาวิทยาลัย จะคอยช่วยเหลือน้องที่เตรียมตัวสอบเข้า ส่งข้อมูลการเรียนต่อให้น้องๆรุ่นหลังว่าที่ไหนมีสอบ สมัครอย่างไร ไปสอบหาที่พักให้ ถ้าได้เรียนที่เดียวกับรุ่นพี่ ก็ดูแลกันไปจนจบมหาวิทยาลัยเลยทีเดียว.... เราตอนนี้เรียนจบจากโรงเรียนประจำแห่งนั้นมา 11 ปีแล้ว เรียนจบมหาวิทยาลัย ทำงาน...และกำลังจะไปงานฉลองครบรอบ 20 ปี โรงเรียน..^^ ข้อแนะนำคือ.... 1. ศึกษาระบบการศึกษาของโรงเรียนนั้นๆให้ดี เช่น เป็นโรงเรียนสายอะไร ส่วนใหญ่จะเป็น วิทย์-คณิต ล้วน 2. ศึกษากฎระเบียบของทางโรงเรียน กฎระเบียบหอพักของนักเรียนด้วย ว่าเป็นที่พอใจไหม อย่าคิดแทนเด็กว่ากฎเยอะ ทำไม่ได้ เพราะพอถึงเวลา เราก็เห็นว่าทำได้ทุกคน.... ถ้ายังไงปรึกษาได้นะคะ...ยินดีค่ะ จากคุณ : AuiArmy เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 55 10:34:04

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนนี้ที่ดูไว้เป็นโรงเรียนคริสต์นะค่ะ กับอีกที่นึงเป็นโรงเรียนรัฐ ห้องพิเศษ แล้วว่าจะให้อยู่หออาจารย์เอา วันศุกร์นี้จะพาเค้ากลับขึ้นไปสมัครที่เชียงใหม่ เพราะมีญาติอยู่ที่นั่น และเล็งเห็นว่าระบบการศึกษาก็ดี .......... นี่ก็ยังไม่ได้คุยกับแม่เลย เกริ่นไว้บ้างแล้วว่าไปลองสอบก่อน เพราะแม่ก็เหมือนแบบ น้องยังเด็กไป น้องจะคิดถึงบ้านมากแค่ไหน แค่นี้เด็กมันก็มีปมอยู่แล้วนะ (ใจจริงเราว่าแม่ก็คิดถึงน้อง จะเหงา) แต่อีกใจนึงเหมือนแม่ก็อยากให้เค้าได้รับในสิ่วงที่ดีๆ น่ะค่ะ ดีไม่ดีถ้าแม่เออรี่ย์ก่อนกำหนดจะจับส่งไปเชียงให่ทั้งคู่เลยย :) จากคุณ : ดญ.อ้วน เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 55 10:47:16

ความคิดเห็นที่ 5 ขอแจมด้วยคนค่ะ อยากให้ลูกชายอยู่รร.ประจำมากๆ จะได้มีระเบียบ มีวินัย ดูแลตัวเองได้ ปัญหาอยู่ที่เจ้าตัวไม่ยอมค่ะ 11ขวบแล้ว เล่นแต่เกมส์ ขนาดกำหนดเวลาให้เล่น ก็มีดื้อ แต่เรื่องเรียน ก็OKนะคะ ยินยอมพร้อมใจไปรร.ดีไม่มีปัญหา อยู่NYกันสองคนแม่ลูก อยากส่งไปเรียนรร.ประจำที่Connecticutค่ะ อยากถามเรื่องสภาพจิตใจของคนที่เคยเรียนรร.ประจำน่ะค่ะ เคยรู้สึกว่าโดนทอดทิ้ง รู้สึกว่าพ่อแม่ไม่รักบ้างมั้ยคะ จากคุณ : pajulito เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 55 11:31:46

ความคิดเห็นที่ 6 คุณแม่ pajulito เพราะรักจึงต้องทำจริงๆ T_T จากคุณ : ดญ.อ้วน เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 55 11:37:10

ความคิดเห็นที่ 7 ตัวเราไปอยู่ประจำตั้งแต่ขึ้นป.3 แม่กัยพ่อให้เหตุผลว่ารักและห่วงมาก แต่ต้องทำงานหาเงินถ้าปล่อยไว้ที่บ้านอาจจะเกิดอันตรายได้เลยต้องไปอยู่ที่โรงเรียน จำได้ว่าวันไปส่งพ่อเราส่งเราเข้าโรงเรียนทั้งน้ำตาแม่นี่ไม่ต้องพูดถึงน้ำตาแตกตั้งแต่ที่บ้าน แต่เราเข้าใจเหตุผลของเค้านะ ควรจะพูดกับน้องตรงๆถึงเหตุผลและความจำเป็น คุยกับเค้าดีๆนะคะ และพาไปดูโรงเรียนด้วย เดี๋ยวนี้โรงเรียนประจำไม่ได้น่าเบื่ออย่างที่คิดแล้วนะคะ กิจกรรมเยอะเลย จากคุณ : น้ำฟ้ากับปลาเก๋า เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 55 13:27:04

ความคิดเห็นที่ 8 ส่งลูกไปอยู่ประจำที่อังกฤษค่ะ อาุยุ 14 เข้า Year 9 ประมาณ ม.2 ลูกเป็นออทิสติก อยู่บ้านเป็นคุณหนู มีพี่เลี้ยงดูแลตลอด ทำอะไรไม่เป็นซักอย่างเดียว :) รู้สึกว่าลูกเก่งขึ้น ช่วยเหลือตัวเองได้มากขึ้น ตั้งใจเรียนมากขึ้น แล้วก็มีเพื่อนแยะ มีความสุขดีกว่าอยู่บ้าน (เพราะที่บ้านแม่บ่นตลอด) เคยคุยกับคุณครูหลายคน บอกว่า อาุยุที่ดีที่สุดน่าจะประมาณ 13-15 ปี คือ เริ่มเป็นผู้ใหญ่ มีความรับผิดชอบ พร้อมที่จะรับกฎกติกาของโรงเรียน เดี๋ยวนี้เทคโนโลยีเยอะแยะค่ะ คุยกับลูกได้ทุกวัน เห็นหน้ากันด้วย ไม่ค่อยรู้สึกว่าลูกอยู่ำไกล จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 55 13:38:05

ความคิดเห็นที่ 9 เข้าใจความรู้สึกของคุณแม่ของ จขกท. นะคะ หัวอกแม่ ยังไงลูกก็ยังเป็นเด็กเสมอ ตอนเราไปเรียนโรงเรียนประจำก็ด้วยเหตุผลความจำเป็น แต่เรารู้ตัวตั้งแต่เรียน ป.5 แล้วว่า ม.1 ต้องไปอยู่ประจำ ถึงอย่างนั้น 2 สัปดาห์แรกก็ร้องไห้คิดถึงบ้านเหมือนกัน แต่พอสัปดาห์ที่ 3 เริ่มปรับตัวได้...สบายเลย ไม่เคยร้องให้พ่อกับแม่เดินทางมาเยี่ยมเลยสักครั้ง เค้าให้กลับบ้านเดือนละครั้ง บางรอบเราก็ไม่กลับ อยู่นอนพักที่โรงเรียนอ่านหนังสือ... ปิดเทอมก็กลับรู้สึกอยากให้เปิดเทอมไวๆ ปิดเทอมน่าเบื่อ... พอจบมัธยม เรียนต่อมหาวิทยาลัย...รวมๆ 10 ปี พ่อกับแม่บ่นว่า เหมือนไม่มีลูกสาวเลย ลูกหายออกจากบ้านไปตั้ง 10 ปี คนแถวบ้าน (พอดีตอนนั้นย้ายบ้านใหม่) ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่า พ่อกะแม่เรามีลูกสาวคนโตอีกคน นึกว่ามีลูกชายคนเดียว (น้องชายเรา) ยังไงถ้าวางแผนจะให้เข้าโรงเรียนประจำจริงๆ ควรบอกกับเจ้าตัวและแม่ไว้แต่เนิ่นๆ จะได้ทำใจทันค่ะ แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 55 13:54:03 จากคุณ : AuiArmy เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 55 13:53:48

ความคิดเห็นที่ 10 เคยอยู่โรงเรียนประจำตอนม.1ค่ะ สาเหตุคืออยู่ที่บ้านทำอะไรไม่เป็น เป็นเด็กไม่มีระเบียบ พ่อกับแม่เลยจัดซะ แรกๆเข้าไปรู้สึกเหมือนตัวเองโดนทิ้ง แต่พออยู่ไปได้สักพักเริ่มปรับตัวกับสภาพแวดล้อมได้ ไม่อยากกลับบ้านเลยค่ะ อยู่กับเพื่อนสนุกมาก เริ่มซึมซับความเป็นระเบียบการตรงต่อเวลาไปโดยไม่รู้ตัว พอจบม.3 ได้ออกไปสู่โลกกว้่างแล้ว....ต้องกลับมาขอบคุณโรงเรียนประจำเลยล่ะค่ะ จากคุณ : หญิงเอ ถั่วงอกหัวโต เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 55 14:08:09