มาต่อ เรื่องลูกชายป.1ของฉัน พบจิตแพทย์เด็ก ค่ะ{แตกประเด็นจาก N12929883}
|
|
จขกท. ไม่ได้ทิ้งกระทู้ไปไหนนะคะ เพียงแต่ช่วงนี้คุณยายเข้าโรงพยาบาล เลยต้องไปนั่งๆนอน เหล่หมอหนุ่มๆ ที่รพ.รามา ทุกวันค่ะ
มองไปเห็นตรงข้ามรพ รามา มีสถาบันจิตเวทเด็กและวัยรุ่น แหม เสียดายจังค่ะ น่าจะมาเจอที่นี่ก่อน คงถูกกว่ากันเยอะเนอะ 555
ลูกชายจขกท ทานยาตัวเดียวค่ะ IMIPRAMINE 25mg วันละครึ่งเม็ด แต่ช่วงนี้คุณแม่ยุ่งมากค่ะ เจอลูกแค่ไปรับไปส่งบ้าง นอกนั้นต้องเอาเวลาไปเหล่หมอที่รพ. ตลอด แต่อาการแปลกไปของน้องที่คุณแม่สังเกตุได้ด้วยเวลาอันน้อยนิดคือ น้องกลายเป็นเด็กดราม่าค่ะ
ยกตัวอย่างเช่น ฉันดุลูกชายคนเล็ก และตกลงกันว่าจะลงโทษด้วยการตี2ที เพราะตกลงกันแล้วและเป็นความผิดครั้งที่2 จึงจะตี2ที ลูกชายคนเล็กเข้าใจ และยืนรอฉันไปหาก้านมะยม อยู่ๆลูกชายป.1 ของฉัน ร้องไห้อย่างเอาเป็นเอาตาย เมื่อฉันถาม เขาตอบว่า เขาสงสารน้อง
ถ้าเป็นลูกชายคนเดิมของฉัน ถ้าบอกว่าจะตีน้อง พี่จะรีบวิ่งไปหาไม้ให้ทันที ฉันเลยงงว่าเป็นผลจากยารึปล่าว
หลังๆนี้ กลายเป็นเด็กร้องไห้ง่าย เรียกว่าดุไม่ได้เลยทีเดียว ต่อมดราม่าจะแตกทันที ทั้งๆที่แต่ก่อน ต่อให้ตี ก็ไม่เคยร้องไห้
ไม่รู้ดีขึ้นหรือแย่ลงค่ะ แต่ก็ให้คุณพ่อสังเกตุเรื่อยๆ เพราะช่วงนี้คุณพ่อจะเป็นคนดูแล แต่ก็เปลี่ยนวิธีการเลี้ยงกันมากมาย จากที่ลูกอยู่กับพี่เลี้ยงเกือบตลอด กลายเป็นให้พี่เลี้ยงกลับตั้งแต่เย็น ฉันหรือคุณพ่อเลี้ยงกันเอง ไม่ดุลูก ไม่ด่าลูก ใช้วิธีใหม่ เราเรียกว่าวิธี "สอนแบบนิ่มนวล"
ส่วนตัวดิฉันคิดว่า ไม่ค่อยได้ผล เพราะลูกไม่ค่อยทำตามเลย พอลูกไม่ทำตาม ก็สอนใหม่ พูดใหม่ คุยใหม่ จนกว่าลูกจะเข้าใจ เหนื่อยกันทีเดียวกว่าจะสอนลูกเสร็จ แต่ก็มีผลดี คือคุณพ่อกับน้องสนิทกันมากขึ้น
น้องต้องดูแลตัวเองมากขึ้น เช่นต้องอาบน้ำเอง แต่งตัวเอง ดูแลกระเป๋าตัวเองก่อนไปโรงเรียนทุกวัน ซึ่งเมื่อก่อนนี้พี่เลี้ยงน้องจะเป็นคนทำให้ทุกอย่างค่ะ
เมื่อวันศุกร์ฉันไปรับน้องที่โรงเรียน น้องเดินลงมาพร้อมเพื่อนๆค่ะ ดิฉันเองก็ดีใจ จากที่กลับคนสุดท้าย ตอนนี้เริ่มเขียนงานทัน กลับพร้อมเพื่อนได้แล้ว แต่น้องลงมาพร้อมเพื่อนตัวใหญ่ๆค่ะ ฉันเห็นว่าเพื่อนกำลังแย่งขนมจากมือน้อง เป็นขนมของลูกชายฉันค่ะ เพื่อนทั้งดึงเสื้อดึงกระเป๋า จะเอาขนมให้ได้ ฉันก็ลองนิ่งดู ว่าลูกจะแก้ปัญหายังไง ลูกชายฉันสู้ไม่ได้ค่ะ เพื่อนเลยได้ขนมไป ฉันอยากให้ลูกจัดการปัญหาด้วยตัวเองค่ะ เลยบอกให้ลูกไปคิด ว่าจะทำยังไง แล้วลองมาเสนอฉันดู ฉันจะช่วยแนะนำให้ แต่ถ้าลูกมีอะไรให้แม่ช่วยก็บอกได้ ถ้าทำได้ฉันจะทำให้
ลูกชายฉันนั่งคิดอยู่นานจนเกือบถึงบ้าน ลูกเลยบอกว่า หนูจะไม่เอาขนมไปโรงเรียนแล้วกัน เพื่อนจะได้ไม่แย่ง จริงๆฉันคิดทางอื่นค่ะ แต่ทางนี้ลูกชายฉันคงเลือกว่าดีที่สุดสำหรับตัวเค้าแล้ว ฉันก็ยอมรับค่ะ เพื่อนคนนี้คงเป็นคนที่ลูกคุยกับคุณหมอว่าชอบแกล้ง
จากที่บอกข้างต้น ว่าช่วงนี้ฉันอยู่รพ.ตลอด เมื่อคืนกลับมาลูกเลยกอดฉันนิ่งๆแล้วร้องไห้ว่า ไม่เจอฉันเลยหลายวันแล้ว หนูคิดถึงแม่จังเลย งงค่ะ ปกติไม่เคยเป็น แม่นี่แทบจะไม่เคยอยู่ในสายตา
อะไรเปลี่ยนไป ก็ต้องสังเกตุกันต่อไปค่ะ
เรื่องภูมิแพ้ค่ะ จากที่คุณหมอ ให้ล้างจมูกเช้า เย็น และพ่นยาลดบวม ฉันก็ทำให้ทุกวันค่ะ สองสามวันหลังคุณพ่อทำให้ คุณพ่อก็สังเกตุว่าทำไมที่พ่นจมูก รอบๆฝาถึงมีเศษผงยาติดอยู่เต็ม ถามไปถามมา คุณพ่อโทรมาถามฉันว่า เธอพ่นยาเปิดฝารึปล่าว ฉันก็บอกว่ามันไม่มีฝา คุณพ่อน้องบอกฉันให้ตาสว่างว่า เธอจ้ะ ฝามันสีน้ำเงินจ้ะ เธอไม่เคยเปิดเลย พ่นให้ลูกทุกวัน แต่ไม่เปิดฝา แหง่วววววว คุณแม่อายค่ะ
คุณพ่อบอกว่า เอาคุณแม่ไปรักษาดีกว่าค่ะ แม่อาการหนักกว่า -_-"
แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 55 16:02:57
| จากคุณ |
:
skyim  
|
| เขียนเมื่อ |
:
19 พ.ย. 55 15:49:01
|
|
|
| 
