อยากให้คุณ lovetonsine เข้ามาอ่านค่ะ จากคนที่สูญเสียเหมือนกัน
|
|
เนื้อเรื่องยาวหน่อยนะคะ
จากที่ได้สิงอยู่ห้องชานเรือนเป็นเวลานานแสนนาน ตั้งแต่ท้องลูกคนแรก และ เข้ามาเรื่อย ๆ
จนกระทั่งท้องลูกคนที่สองเมื่อต้นปีเดือนกุมภา 55 กำหนดคลอดวันที่ 9 พ.ย 55 ค่ะ
เราได้ไปฝากท้องกับร.พ.เอกชนแห่งหนึ่ง เป็นที่เดิมที่ผ่าคลอดลูกคนแรก ไปฝากครรถ์ตามที่
หมอกำหนด แต่หมอชอบบอกว่าท้องนี้เล็กกว่าคนพี่นะ เราอัลตราซาวน์ 2 มิติ ไปทั้งหมด 3 ครั้ง
คือ 15 สัปดาห์ 21 สัปดาห์ และล่าสุด 39 สัปดาห์ พอซาวน์ครั้งสุดท้ายนี่แหล่ะ
หมอบอกว่าเด็กตัวเล็กมาก แค่ 1602 กรัม เราตกใจมาก เพราะน้ำหนักแม่เพิ่มขึ้น ตั้ง 15 กิโล
ทำไมลูกถึงตัวเล็กนัก แต่สิ่งที่บ่งบอกว่าเริ่มมีอาการผิดปกติคือ
สายสะดือมีเส้นเลือดไปเลี้ยงน้องเพียงเส้นเดียวจากปกติต้องมี 3 เส้นคือเส้นเลือดดำ 1 เส้นเลือดแดง 2
เราเลยถามหมอว่านั้นทำให้ลูกเราตัวเล็กใช่มั๊ย คำตอบคือใช่ คำถามต่อไปคือ
ถ้าตรวจเจอก่อนหน้านี้หมอจะทำอะไรมั๊ย คำตอบคือก็ไม่ทำอะไร
ดังนั้นก็เลยไปตรวจความแข็งแรงของลูกในท้อง คือฟังเสียงหัวใจพร้อมกับนับการดิ้นของลูก
ทำตั้งสองรอบ วันนั้นอยู่ในรพ.6 ชั่วโมง กลับมาหมอให้นอนอย่างเดียว
นัดวันผ่าคลอดคือวันที่ 1 พ.ย. 55 ไปรพ.ตั้งแต่หกโมงเช้า เตรียมเข้าห้องผ่า ตอนแปดโมง
ผ่าโดยการบล๊อกหลัง หมอเข้ามาจริง ๆ ตอนแปดโมงครึ่ง ลูกออกมาตอน 9:09 น.
ตอนนั้นเราได้ยินเสียงตีก้นลูกค่ะ แรงมาก ตั้งสี่ห้าที แต่ปรากฎว่าลูกเราไม่ร้องเลยซักแอ๊ะ
ตอนนั้นหมอให้เราดูหน้าลูกแว๊บเดียวและเป็นครั้งสุดท้ายตอนมีชีวิต เรารู้สึกใจเสียเป็นอย่างมากค่ะ
ที่ลูกเราไม่ยอมร้องไห้ตอนหมอตีก้น แต่ตอนนั้นก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย
ซักพักมีหมออีกคนเข้ามาค่ะ แล้ว บอกว่าลูกเรามีปัญหา ไม่โคโมโซมคู่ที่ 18 ก็ 13 ค่ะ
ตอนนั้นเรายังถามอยู่นะว่า แล้วเค้าเป็นอะไรมากมั๊ย โตแล้วเค้าจะมีปัญหารึป่าว
โดยไม่คิดว่าเค้าจะเสียในอีก 12 ชั่วโมงต่อมา คิดมาตลอดเลยค่ะว่าเค้าแค่ตัวเล็ก
ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมีสูญเสียลูกไป ภายนอกน้องดูสมบูรณ์ครบถ้วนทุกอย่าง จากการที่ดูแวบเดียว
และจากที่ญาติ ๆ บอก แต่ตัวเราเองตอนที่ลูกเสียไม่ได้แม้แต่จะไปดูใจน้องเลยค่ะ เจออีกทีตอนที่น้องนอนในโลง
หน้าตาน้องเหมือนตุ๊กตาตัวน้อย ๆ ลืมบอกค่ะว่าน้องเป็นผู้หญิง จากวันนั้นถึงวันนี้ก็ผ่านมาไม่นาน
อยากจะบอกคุณ lovetonsine ว่าชีวิตเราต้องดำเนินต่อไปค่ะ เคยคิดเหมือนกันว่าเราทำเวรกรรมอะไร
ถึงได้เกิดเรื่องแบบนี้กับเรา แต่คนรอบข้างเราให้กำลังใจเราไม่ว่าจะเป็น แม่เรา สามี และที่สำคัญลูกคนโตค่ะ
แม่เราบอกว่า เค้าไปสบายแล้ว ถ้าเค้ายังอยู่กับเรา เค้าก็ทรมาน เนี่องจากกระบังลมเค้ารั่วแล้วลำไส้ไปยัดในช่องปอด
ทำให้ไปเบือดหัวใจให้ไปอยู่ด้านขวา ตอนนี้เราจึงทำใจได้ระดับนึง แต่ตอนพิมพ์ไปน้ำตาไหลไป
แก้ไขเมื่อ 20 พ.ย. 55 13:52:53
| จากคุณ |
:
m_nam 
|
| เขียนเมื่อ |
:
20 พ.ย. 55 13:50:31
|
|
|
| 
