CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    | | | | | My Chocolate@Valentine Day | | | | |

    ขอยกเครดิตสูตรซ๊อคโกแลตให้พี่อ้วนดำปื๊ดปื๊อนะครับ

    ถ้าไม่ได้สูตรในบล๊อกพี่ คงแย่แน่ๆ 5 5+

    ขอบคุณพี่ Joydavid ด้วยนะครับ ที่ให้กำลังใจผมหลังไมค์ หุหุ

    ข้างล่างนี้เป็นข้อความใน msn space ผมอาจมีคำหยาบอยู่บ้าง คงไม่ถือสานะครับ
    +++++++++++++++++++++++++++++++++

    มีปัญญาทำได้เพียงเท่านี้. . .

    จะให้ไรดีวะ?
    ตุ๊กตาเป็นไง
    โหย คนใช้มุกนี้เยอะ
    งั้นมรึงก้อให้ดอกกุหลาบ
    ให้ไปก้อแค่เอาไปเก็บ
    งั้นมรึงก้อให้ซ๊อคโกแลตดิ
    ซื้อมามันไม่จิงใจ ใครๆก้อทำได้
    งั้นมรึงก้อทำเองดิ
    แล้วกูจะทำยังไงล่ะ?

    วันที่10หลังจากกลับจากเขาชนไก่ ข้าพเจ้าได้เริ่มเปิดเว็บเพื่อค้นหาสุดยอดกลวิธีการทำซ๊อคโกแลตไว้ให้สาวๆในวันวาเลนไทน์ที่กำลังมาถึง

    ในที่สุดก็ได้พบเจอกับวิธีการทำซ๊อคโกแลต ซึ่งอ่านๆดูแล้ว "แม่งง่ายว่ะ ท่าทางไม่แพงด้วย"

    โทรบอกให้ไอบิ๊กมาบ้าน เพื่อมาทำซ๊อคโกแลตในวันอาทิตย์

    เย็นวันเสาร์เวลา4โมงเย็น ข้าพเจ้ารีบลุกจากที่นอน เพื่ออาบน้ำแต่งตัวออกไปร้านเบเกอรี่ไม่มีชื่อเสียงย่านประวิทย์และเพื่อน เพื่อซื้ออุปกรณ์ทำซ๊อคโกแลต

    พอไปถึงปรากฏว่าแม่งมีแต่ของทำเค้ก

    ต้องนั่งรถ2แถวออกจากซอยไปซีคอน

    รีบดิ่งไปโลตัส

    เดินแม่งในนั้น3ชั่วโมงยังได้ของไม่ครบเลย ขาดอยู่2อย่าง3อย่าง

    ก้อเลยช่างหัวมัน ทำพรุ่งนี้ก็ได้วะ

    แล้วรีบนั่งรถตู้ไปงานเลี้ยงปริญญาพี่สาวย่านสรรพาวุธ

    คืนนั้น
    ข้าพเจ้าได้โทรศัพท์เพื่อขอคำปรึกษาจากน้องกิ่ง ซึ่งได้ช่วยเหลือเป็นอย่างดีถึงแม้จะไม่มีประโยชน์เลยก้อตามไอที่น้องกิ่งพูดมาน่ะ มันช่วยอะไรพี่ไม่ได้เลยยยย

    รุ่งขึ้น ออกจากบ้านตอนเที่ยงไปหาไอบิ๊กที่ห้างสรรพสินค้าชื่อดังย่านบางนา

    ข้าพเจ้าเดินทางตรงดิ่งไปหน้าแมคทันที
    แล้วเดินไปยังร้านไดโซ

    ร้านนี้มีประโยคเด็ดว่า ของทุกชิ้น60บาทยกเว้นคนขาย^^

    จากที่ศึกษามา ได้ข้อมูลว่าที่นี่มีแม่พิมพ์รูปหัวใจวางขายอยู่

    ข้าพเจ้าไม่รอช้า รีบทำการสแกนหาทันที

    ล้มเหลว

    พนักงานบอกว่าหมด เหลือแต่แม่พิมพ์แบบกดรูปหัวใจ

    T T
    ทำไมไม่เอาของมาสำรองสต๊อกไว้เยอะว้า

    แต่ด้วยความน่ารักของพี่สาวคนนั้น ทำให้ข้าพเจ้าไม่โกรธเคืองร้านแต่อย่างใด

    ข้าพเจ้าเดินไปเลือกกล่องใส่ซ๊อคโกแลตเงียบๆตามลำพัง
    พี่พนักงานอีกคนผู้แสนจะใจดี ก้อมาช่วยแนะนำ(ถ้าไม่น่ารักจะเรียกว่า เสือก)

    ช่วยเหลือข้าพเจ้าเป็นอย่างดี

    กล่องนี้ก้อสวยนะ
    น้องจะใส่อะไรคะ
    ซ๊อคโกแลตชิ้นขนาดไหนคะ
    กล่องนี้ดีไหมคะ
    ใหญ่ไปหรอ งั้นอันนี้ดีไหม
    ให้เค้าเซฮไพรซ์ไงว่ากล่องใหญ่ๆมีอะไร
    ไม่เวอร์หรอกน้อง เป็นพี่ๆได้แบบนี้พี่ก็ดีใจ

    ในที่สุดก้อหยิบกล่องรูปหัวใจอันใหญ่

    ด้วยเหตุผลที่ว่า
    ถึงไม่ใช้แล้ว แม่งก้อเอาไปทำถังขยะได้

    เดินไปจ่ายตัง60บาทไม่รวมคนขาย

    พี่คนขายและป้าเจ้าของร้านกับพี่ผู้ชายท่าทางเป็นผู้จัดการร้าน ช่วยข้าพเจ้าหาแม่พิมพ์อีกรอบ พร้อมกับแนะนำแม่พิมพ์รูปดาว รูปวงกลม รูปอื่นๆ

    และพี่สาวแสนน่ารักคนนั้น ยังช่วยรื้อกล่อง เพื่อหาแม่พิมพ์ที่คาดว่าจะติดอยู่ในกล่องที่ยังไม่ได้ทำการแกะอีกด้วย

    แต่คว้าน้ำเหลว ไม่พบแม่พิมพ์ดังกล่าวในบรรดาซากแสตนเลสมากมายก่ายกองในกล่องดังกล่าว

    ข้าพเจ้าทำการถามว่าไดโซมีสาขาไหนอีกบ้าง
    ได้คำตอบมาว่าสาขา เสรี

    ข้าพเจ้าไม่รอช้าที่จะออกจากเซ็นทรัล เพื่อไปเสรี

    แต่ด้วยความฉลาดของข้าพเจ้า
    จึงได้แวะ Top ก่อน

    ฝากของกับไอพนักงานผู้ชาย ท่าทางก้าวร้าว
    "ฝากได้2ชม.นะครับน้อง"

    ไม่ใส่ใจ คิดว่าคงเป็นมาตรการป้องกันระเบิดเวลา ที่อาจถูกผู้ก่อการร้ายตั้งให้ระเบิดภายใน2ชม.

    ตรงดิ่งเพื่อหาซ๊อคโกแลตยี่ห้อลินด์
    แต่ไม่พบเจอแม่พิมพ์

    จึงทำการกลับไปยังจุดฝากของ
    เพื่อเอาสมุดจดบันทึกวัสดุของข้าพเจ้า

    พี่พนักงานผู้หญิงพูดใส่ข้าพเจ้าด้วยน้ำเสียงดุดันหลังจากข้าพเจ้าหยินสมุดออกจากกระเป๋าแล้วว่า
    "ฝากได้1ชม.นะ ถ้าจะดูหนังเอาเป๋าไปด้วย"
    "ดูหนังป๊ะมรึงสิ"

    จึงไม่เดิน Topแล้ว

    รีบจ่ายตังออกไปยัง Big C สาขาใกล้เคียง

    และฝากของกับพนักงานผู้ชายท่าทางเรียบร้อย รับฝากของเป็นอย่างดี

    และผลการเดิน Big C ปรากฏว่า
    ซ๊อคโกแลตยี่ห้อลินด์ที่นี่แม่งถูกกว่าที่ท๊อปว่ะ 5 5+

    ไอโง่บิ๊กซื้อมา3อัน เจ๊งไป12-20บาทโดยประมาณ

    ไปBig-Cไม่ได้อะไรติดมือกลับมาเลย

    ด้วยตอนที่ขามา เห็นป้ายโฆษณาร้านทำเบเกอรี่อยู่แถวละแวกนี้ จึงออกเดินทางค้นหา

    และด้วยSenseการค้นหาอันชาญฉลาดของข้าพเจ้า จึงได้พบเจอกับร้านเบเกอรี่ทันทีที่เดินออกจากประตูเลื่อน

    ร้านนี้เงียบ พนักงานหน้าตาดี

    และได้เจอกับวัสดุชิ้นสุดท้าย

    ซ๊อคโกแลตเคลือบนั่นเอง

    แต่ด้วยความที่มันเขียนว่าซ๊อคโกแลตแต่งหน้าเค้ก จึงเกิดความไม่แน่ใจขึ้นในจิตใจ

    จึงได้ถามพนักงานต้อนรับ ซึ่งได้ทำการช่วยเหลือโดยการโทรศัพท์ไปหาอาจารย์ผู้สอนทำเบเกอรี่ให้แก่ข้าพเจ้า

    ข้าพเจ้าซึ้งในใจน้ำใจยิ่งนัก

    และได้คำตอบว่ามันคืออย่างเดียวกัน

    นอกจากนี้อาจารย์ยังได้สอนการทำซ๊อคโกแลตเพิ่มเติมแก่ข้าพเจ้าด้วย

    ข้าพเจ้าซึ้งมาก ถึงขนาดจะลงสมัครเรียนทำเบเกอรี่แล้ว

    แต่ด้วยความที่มั่นใจในพรสวรรค์ จึงได้ล้มเลิกความคิดดังกล่าว

    น้องเจผู้แสนน่ารักโทรมาจากสยาม เพื่อถามว่าข้าพเจ้าอยู่ไหน

    เมื่อรู้ว่าเจอยู่สยาม จึงได้กราบไหว้วานให้ไปร้านไดโซให้ที จะฝากดูแม่พิมพ์

    ได้คำตอบที่สุดแสนจะซึ้งว่า
    ไม่มีตัง
    แล้วเจมันก้อไปเซ็นทรัลชิดลมต่อ ไปหาเจแก่

    ส่วนข้าพเจ้าได้ไปตามคำแนะนำของเจว่าให้ไปดูชั้น4เซ็นทรัล

    เมื่อไปถึงก็ได้พบกับแม่พิมพ์รูปหัวใจแบบกดอีกแล้ว
    แบบหลุมมันหายากมากๆ

    ต้องนั่งTaxiไปเสรี เพื่อไปร้านไดโซ

    เมื่อเดินทางไปถึงก็ต้องพบกับความผิดหวังอีกครั้ง

    หมดอีกแล้ว

    ทำไมร้านพวกนี้ไม่เตรียมการเลย

    แต่ก็ยังได้รับคำแนะนำให้ไปดูที่แอทอีส

    และที่แอทอีส ก้อไม่มีวี่แววของแม่พิมพ์รูปหัวใจแบบหลุม

    จึงเดินเท้าไปยังโลตัสสาขาที่ใกล้ที่สุด
    เพื่อเดินหาซ๊อคโกแลตขาว และแม่พิมพ์

    และก็ผิดหวังอีกครั้ง

    จึงจำใจต้อซื้อแบบกดมา

    กลับถึงบ้าน

    ข้าพเจ้าไม่มีความเชี่ยวชาญใดๆเลยเกี่ยวกับการทำซ๊อคโกแลตเลย
    แต่ด้วยพรสวรรค์และเคยทำสเต๊กมาก่อน
    จึงนำความรู้ในการทำสเต๊กมาทำซ๊อคโกแลต

    ขั้นที่1 เอาหม้อซ้อนกัน ใส่น้ำใบล่าง ใบบนห้ามถูกน้ำ ใส่วิปครีมลงไป แล้วใส่น้ำตาลตามความพอใจ
    ถ้าเปนคนหวาน ก้อใส่น้ำตาลเยอะๆ ถ้าเปนคนขี้เหนียว ก้อใส่น้ำปลา

    การทำขั้นแรกของข้าพเจ้าเปนไปด้วยความยากลำบาก ด้วยอุปสรรคไม่เคยทำมาก่อนและวิปครีมท่าทางจะหมดอายุ (ล้อเล่นๆ) วิปครีมจะเดือดช้ามากๆ จึงนำไจดแก๊สเลย ปรากฏว่ามันเดือดทันที

    แม่งโง่ตั้งนาน

    ข้าพเจ้าใส่น้ำตาลไปเยอะ เพราะเปนคนหวาน^^

    ขั้นที่2 ใส่ซ๊อคโกแลตที่หั่นเป็นชิ้นเล็กๆลงไป ใส่ตามกำลังทรัพย์ ถ้างบมากก้อซื้อซ๊อคโกแลตแท้มาแล้วใส่ลงหม้อเยอะๆ ถ้างบน้อยแนะนำให้เลิกทำ และไปซื้อดอกกุหลาบให้แทนจะดีกว่า

    ขั้นตอนนี้ของข้าพเจ้าเป็นไปโดยง่าย ซ๊อคโกแลตละลายอย่างรวดเร็ว ทำการคนๆให้วิปครีมเข้ากับเนื้อซ๊อคโกแลต

    ขั้นที่3 ใส่โอรีโอแบบที่มันไม่มีครีม(เรียกไม่ถูกว่ะ)มันเปนกระป๋องอ่ะ ใส่ตามความพอใจ

    ขั้นตอนนี้ข้าพเจ้าใส่โอรีโอไปเกือบหมดกระป๋อง เนื่องจากกลัวคนกินได้โอรีโอไม่ทั่วถึง

    ใครที่ได้ชิมแล้วไม่เจอโอรีโอในชิ้นนั้น นำมาเปลี่ยนได้ครับ

    ขั้นที่4 นำมาเทใส่ถาดที่เตรียมไว้ ต้องทาเนยไว้ก่อนนะ

    ก่อนหน้านี้ข้าพเจ้าต้องการดัดแปลงสูตรจึงใส่เนยจืดลงไป เพื่อลดความหวาน (ช่วยเบาหวานทีได้ไหม)

    และนำไปเทใส่ถาดอย่างทุลักทุเล เพราะมันไม่มีน้ำใสๆจากไหนไม่รู้ติดมาด้วย

    ขั้นที่5 ทำการเกลี่ยซ๊อคโกแลตให้เท่ากัน

    ข้าพเจ้าใช้มีดเกลี่ยให้เท่ากัน แต่มีปัญหาต้องเปลี่ยนถาด2ครั้ง เพราะถาดเล็กเกินไป

    ขั้นที่6 นำไปแช่ช่องฟรีซ

    ข้าพเจ้านำไปแช่ช่องฟรีซ โดยไม่วายใช้นิ้วจิ้มชิม อร่อยดี (ก่อนหน้านี้แกะกินไปเยอะมากๆโดยเฉพาะตอนหั่น)

    ขั้นที่7 รอจนถึงพรุ่งนี้

    ข้าพเจ้าได้เชิญไอบิ๊กกลับที่พักอาศัยของมัน โดยไปส่งที่ป้ายรถเมล์ให้มันกลับตามบุญตามกรรม

    วันรุ่งขึ้น ไอบิ๊กมาถึงบ้านข้าพเจ้าตอน10โมงครึ่ง จากที่นัดกันไว้10โมง แย่ไหมล่ะ

    แต่แม่งมีคนแย่กว่า ไอเชี่ยนั่นมันยังไม่ตื่นเลย

    ขั้นที่8 ทำการเอาซ๊อคโกแลตออกจากตู้เย็น แล้วใช้แม่พิมพ์รูปหัวใจกดลงไป

    และด้วยนิสัยส่วนตัวบางอย่าง ทำให้ข้าพเจ้าได้หัวใจมาหลายชิ้นเหลือเกิน(หลายใจ 5 5+)

    ใครจะได้หัวใจชิ้นสุดท้ายข้าพเจ้าไปหนอ

    ขั้นที่9 ทำการคลุกซ๊อคโกแลตในผงโกโก้

    หลังจากลองผิดลองถูกร่วม2ชม. จึงได้ไปเปิดดูวิธีที่เปนทางการ

    มันเปนขั้นตอนที่แย่มาก เพราะข้าพเจ้าแกะซ๊อคโกแลตออกมาสวยแล้ว แต่ต้องมาทำการคลุกให้เละเทะ
    ผงโกโก้ขมมาก ลองเอานิ้วจุ่มๆชิมแล้ว

    นอกจากนี้การละลายMilky bar ที่เข้าใจว่าคือซ๊อคโกแลต ยังส่งผลให้ไมโครเวฟมีควันออกมาจำนวนมาก

    มันไม่ละลาย และมันก้อไหม้และแม่งก้อเกือบระเบิด ในขณะที่ข้าพเจ้ากำลังพิมพ์สเปซอยู่นี่เอง ดีว่าไอบิ๊กเหนก่อน

    นับเปนsenseของข้าพเจ้าที่ทำการตั้งไมโครเวฟไว้แค่3นาที มิเช่นนั้นอาจระเบิดไปแล้ว

    ขั้นที่10 ละลายโคทติ้งในหม้อ โดยใบล่างใส่น้ำ ใบบนใส่โคทติ้ง

    โคทติ้งแม่งละลายไวมาก จนตกใจ และจากการชิม พบว่ามีรสชาติอร่อยพอควร
    ข้อควรระวัง มันแข็งไวมาก ไวพอๆกับนั่งดูแอนนาเลยว่ะ

    ขั้นที่11 เมื่อมันเหลวแล้ว ก้อเตรียมพิธีชุบได้เลย นำซ๊อคโกแลตชิ้นเล็กๆที่เตรียมไว้ มาชุบๆ

    ขั้นตอนชุบมันยากมาก เพราะชุบแล้วมันจะได้สัดส่วนไม่เท่ากัน และพื้นข้างล่างจะไม่แข็ง จนปัญญาจริงๆ เวลาก้อมีจำกัด

    จากประสบการณ์ลองนับร้อยวิธี และโทรถามนับสิบคนได้ความว่า กูไม่รู้ ไม่มีใครรู้

    สรุปทำมั่วๆไปครับ แล้วถ้าพบเจอวิธีไหนที่ทำให้พื้นด้านล่างมันสวยก้อโทรมาบอกด้วยนะครับ

    แต่ในที่สุดก้อได้ผลว่า ชิ้นไหนสวยก้อให้คนสำคัญ ชิ้นไหนเละก้อให้สำคัญรองมา ชิ้นไหนเน่ากว่านี้ก้อกินเอง ถ้าแย่สุดๆเก็บไว้ให้เพื่อนพรุ่งนี้

    ขั้นที่12 รอมันแข็งตัวแล้วนำไปแช่ช่องฟรีซ

    เสร็จแล้ว รอพรุ่งนี้ก้อนำใส่กล่องไปแจกจ่ายจำหน่ายได้แล้ว เหมือนจะทำไม่ยาก แต่เสียเวลารวม2วันร่วม20ชม.

    มันดูเหมือนของที่มีขายทั่วไป แต่ไม่ใช่ เพราะมันคือของที่ทำด้วยใจ เอาความรัก ความเอาใจใส่ ทุ่มเทใส่ลงไปบนซ๊อคโกแลตชิ้นเดียว

    หยาดเหงื่อ ขี้มือ ขี้เล็บ ที่ใส่ลงไปก้อมากความมุ่งมั่นทั้งนั้น

    มันอาจไม่มีค่า ทำเสร็จก้อเข้าปาก

    แต่...

    ถ้าเปนไปได้ อยากให้เก็บไว้ในช่องฟรีซตลอดไป เพราะมันคือของที่ทำด้วยใจ

    ไม่ได้ทำให้เพราะอยากอวดพรสวรรค์
    ไม่ได้ทำให้เพราะอยากให้ทดลองชิมฝีมือครั้งแรก
    ไม่ได้ทำให้เพราะอยากให้อิ่มท้อง(คงจะอิ่ม)
    ไม่ได้ทำให้เพราะอยากให้รับรู้ความอร่อย
    ไม่ได้ทำให้เพราะเทศกาลวาเลนไทน์เท่านั้น
    ไม่ได้ทำให้เพราะเหตุผลต่างๆ

    นอกจากทำให้เพราะอยากให้เห็นความตั้งใจ มุ่งมั่นที่จะทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ถึงแม้จะมีอุปสรรคต่างๆ แต่ก้อใช้ความเด็ดเดี่ยว ความคิดในการแก้ปัญหา เพื่อทำสิ่งที่ดูไร้ค่าให้กับคนๆนึง

    มันอาจไม่ได้แสดงให้เห็นอะไร นอกจากความโง่เขลา ว่าทำไมไม่ไปซื้อซะก้อจบเรื่อง มายุ่งยากทำไม

    มันอาจถูกกลืนลงคอคนบางคน
    มันอาจถูกทิ้งจากมือบางคน
    มันอาจถูกปฏิเสธจากคนบางคน

    แต่มันก้อเพียงพอแล้วกับความสำเร็จเล็กๆน้อยๆที่ข้าพเจ้าได้ทำขึ้นมา

    ของไม่มีค่าชิ้นนี้มอบให้แด่เจ้าหญิงของฉัน ในวันแห่งความรักของใครหลายคน บนความทุกข์ทนของคนๆนึง
    จากผู้ชายที่รักเธอจริง มอบให้แด่เจ้าหญิงของฉัน

    วันพรุ่งนี้ก้อจะได้รู้อะไรหลายๆอย่าง

    มันอาจทำให้ข้าพเจ้าร้องไห้ด้วยความยินดี
    ทำให้ข้าพเจ้ามีความสุข
    ทำให้ข้าพเจ้าปลื้มอะไรบางอย่าง
    หรือมันอาจทำให้ข้าพเจ้าผิดหวังครั้งนึงในชีวิตก้อเปนได้ทั้ง2ทาง

    ข้าพเจ้าพร้อมที่จะรับผลที่จะเกิดขึ้นจากการตัดสินใจครั้งนี้อยู่แล้ว

    ผิดหวังตอนนี้ ก้อยังดีกว่าต้องทนต่อไปโดยอยู่เหมือนไม่มีตัวตนในสายตาคนบางคน

    13กุมภาพันธ์2549
    . . .

    จากคุณ : Nutonline - [ 17 ก.พ. 49 16:37:04 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป