 |
==> สบาย...สบาย วันอยู่บ้านภาค 36 ... หมูคลุกฝุ่น Inspired by เจ๊ม่วย <==
แหมก้อยจั่วหัวกระทู้ด้วยคำว่าเจ๊ติดกันมาสองทู้แล้วนะคะ เจ๊เลี๊ยบกะเจ๊ม่วย ทั้งสองเจ๊เนี่ยทำอาหารอร่อยกันทั้งคู่ ... แต่วันนี้เรามาคุยกันเรื่องเจ๊ม่วยกันค่ะ เจ๊ม่วยเป็นเจ้าของร้านส้มตำริมถนน ณ ระนอง ทางเข้าไปบริษัทก้อยค่ะ ส่วนมากก็จะเปิดตั้งแต่ตอนเย็นห้าโมงกว่าๆเป็นต้นไปจนถึงดึก ประเภทอาหารก็เป็นอีสา่นเด๊อค่า...
เจ๊ม่วยชอบทำอาหารแบบวันแมนโชว์ ลูกน้องตั้งหลายคนช่วยได้แค่เดินส่งของหรือจัดโต๊ะ บางทีจัดโต๊ะไม่ถูกใจ...เจ๊ม่วยก็จะมาลงมือแทน ต้องคอยเตือนกันว่า เจ๊ๆๆๆๆ ไปตำส้มตำต่อเถอะ ... อย่างเงี้ย...เมื่อไหร่จะได้กิน บางครั้งก้อยก็หงุดหงิด เวลาคนเยอะๆ แล้วแกก็ทำไม่ทัน... ... แต่พอเห็นหน้าเจ๊ม่วยแล้วก็ขำเพราะ เจ๊แกชอบพูดว่า เป็นกำลังใจให้เจ๊ม่วยด้วย จนประโยคนี้เป็นประโยคฮิตในหมู่พรรคพวกที่ทำงานค่ะ
เมื่อหลายเดือนก่อนก็ไปกินกันกับน้องๆ ก้อยก็นั่งมองเจ๊ม่วยตำส้มตำตามปรกติ แต่เอ...แต่ทำไมวันนี้เจ๊ม่วยทำหน้ามีเลศนัยก็ไม่รู้ ... อ๋าวววววว มองต่ำลงไปอีกหน่อย ขำกลิ้งเลยค่ะ เจ๊ม่วยแกท้องโตได้ซักห้าเดือนแล้ว แกเขินพวกเราหน่ะค่ะ เพราะเจ๊ม่วยเนี่ยก็สี่สิบกว่าเข้าไปแล้วนะคะ ... ยังแซวแกว่า เลิกขายส้มตำตั้งดึกดื่น เอาเวลาที่ไหนจ๊ะเจ๊ม่วย เจ๊แกก็อายม้วนต้วน ... เนี่ยท้องนี้ห่างจากท้องที่แล้วสิบปีค่ะ
คิดถึงเจ๊ม่วยจัง ... ตอนนี้ร้านปิด ... เจ๊ม่วยคงไปคลอด ... คิดถึงหมูคลุกฝุ่นเจ๊ม่วยจ้า
นึกฮึดลองทำเองดูทีซิเรา ...
จากคุณ :
Jekyll and Hyde  
- [
6 พ.ค. 49 21:55:02
]
|
|
|
|
|
|
