สวัสดีค่ะ หายไปพักหนึ่งเพราะไม่ค่อยสบายใจน่ะค่ะ แถมไม่ได้ทำขนมด้วย
ก็เรื่องเดิม ๆ น้ำเน่านั่นแหละค่ะ
เพื่อนบ้านที่เคยแจ้ง (เท็จ) กับทางการว่าเราทารุณสุนัขยังไม่หยุดการก่อกวน
หลังจากที่แอมเบอร์ขู่ผ่านเพื่อนบ้านคนอื่นไปว่า เราไปคุยกับทนาย และทนายยืนยันว่าไม่มีใครมีสิทธิ์เอาป้ายห้ามสุนัขเข้าไปปิดที่ประตูห้องใต้ดินที่เป็นห้องเก็บของของแต่ละอพาร์ตเมนท์
ใครทำจะถือเป็นการละเมิดสิทธิ์ เพราะการที่เราซื้ออพาร์ตเมนต์ ที่ตรงนี้ก็เป็นการครอบครองของเราด้วย
การปิดป้ายห้ามในทางสาธารณะที่ทุกคนใช้ เท่ากับเป็นการจำกัดสิทธิ์เรา
และไม่มีข้อห้ามการเลี้ยงสัตว์ในสัญญาซื้อขายด้วย
ทางเราสามารถฟ้องร้องคนทำได้
ได้ผลเลยค่ะ...ไม่มีหน้าไหนบังอาจเอาสติ๊กเกอร์มาติดอีก
แต่มีหรือคนพวกนี้จะหยุด......
คราวนี้ก็ถือว่าตนมีหน้าที่ตัดหญ้าดูแลสวนส่วนรวมโดยได้รับเงินจากส่วนกลางที่ทุกอพาร์ตเมนต์จ่าย
เลยใช้วิธี ไม่ตัดหญ้าในสวนของเรา แต่ตัดให้เพื่อนบ้านสองข้าง
แล้วยายเมียก็เม้าท์โดยการชวนเชิญเพื่อนบ้านอื่น ๆ ที่จิตตกพอ ๆกับหล่อนมาเดินชมสวน แล้วก็ชี้มาที่สวนเรา เป็นทำนองเยาะเย้ย
เราก็ทำไม่สนใจ แต่จริง ๆ น่ะเซ็งสุด ๆ
หลังจากนำความทุกข์นี้ไปปรึกษาเพื่อนบ้านดีข้างบ้าน ให้ช่วยหาคนตัดหญ้าให้โดยเรายินดีจ่าย
เชื่อมั้ยว่าคนตึกอื่นไม่กล้ามาเพราะเค้าไม่อยากมีเรื่องกับคนพวกนี้
จะทำไงดี...หญ้าก็ยาวขึ้นทุกวัน ๆ ครั้นจะลงทุนซื้อเครื่องตัดหญ้าก็ไม่คุ้ม เพราะเรากำลังจะย้ายไปอังกฤษ แถมที่นี่แพงมาก ๆ ด้วย
เพื่อนบ้านดีอุตส่าห์บากหน้าไปขอร้องคนคู่นั้นให้มาทำโดยเราไม่ได้ขอ พอรู้เข้าก็เดือด เลยให้เธอไปบอกว่าไม่ เราไ่ม่ปรารถนาให้คนที่คิดพรากโน่ไปจากเรามาเหยียบเขตบ้านเรา เล่นเอาเธอจ๋อยสนิท
ในที่สุดเพื่อนบ้านอีกข้าง (เราอยู่กลาง) ก็อาสามาตัดให้ฟรี ๆ และลงทุนซื้อเครื่องเล็ก ๆ อันใหม่มาใช้สำหรับสวนเค้า สวนเราด้วย
ทั้งหมดที่เกริ่นมายาวยืดคือสาเหตุที่เราทำเค้ก เพื่อตอบแทนน้ำใจพ่อลูกคู่นี้ (ภรรยาเสียไปนานแล้ว)
ตัวพ่อเค้าน้ำใจงามมาก เคยช่วยหมาที่ถูกปฏิบัติไม่ดีด้วย
แก้ไขเมื่อ 30 พ.ค. 49 15:45:25