 |
Kaewlery Bites : 5000 kilometers The Journey of Food ตอน... ตามหางเครื่องไปมุงดูเขาทำปิ๊ซซ่ากันไหม?
ไปถึงแดนพี่เลี่ยน ไม่ได้กินปิ๊ซซ่า ไม่น่ารอดชีวิตกลับมา
เพราะยามหิวโหยเดินไปทางไหน ก็เจอแต่ Pizzeria
จะว่าไปอิตาลีนี่อาหารซ้ำซากนะ กินแต่แป้งๆ
สู้อาหารไทยเราก็ไม่ได้ มองไปทางไหนเจอแต่ร้านส้มตำ
ที่มีทั้งซุปหน่อไม้ - น้ำตก - ลาบ - ไก่ย่าง -หมูปิ้ง
เมนูมีให้เลือเยอะกว่าเป็นไหนๆ
แต่เอาเถอะ ... ส้มตำไทยยังตีตลาดปิ๊ซซ่าไม่ได้ที่อิตาลี
ยามที่เดินๆ แล้วหิวไส้กิ่ว ต้องจำใจกินกันไป
มื้อแรกๆ ก็อร่อยดี แต่กินซ้ำกัน 2-3 วัน
หน้าเริ่มจะกลมเป็นปิ๊ซซ่า
อิตาลีนี่ท่าทางคนเขาไม่นิยมอาหารต่างชาติหรือไร
เดินไปทางไหนไม่ค่อยเจอร้านอาหารแนวอื่น
ที่พอผ่านมาสักร้านสองร้านก็เป็นร้านอาหารกรีก
เจอร้านไทยตรงไฮเวย์ 1 ร้าน ร้านจีนที่ว่าตีตลาดไปทั่วโลก กลับมองหาไม่ค่อยเจอที่นี่ (เอ...หรือเราเดินแต่บ้านนอก)
ที่อิตาลีกินอาหารเย็นกันดึกเหมือนแถวสเปน
ร้านอาหารเขาจะแบบว่าเปิดตอน 11.00 - 15.00 น.
แล้วปิดร้าน Siesta (วัฒนธรรมการหลับกลางวัน)กันหมด
มาเปิดร้านกันอีกทีตอน 19.00 น.
ใครที่หิวตอนช่วง siesta ต้องไปหาอะไรกินเอาเอง
เซ่อซ่าเดินไปนั่งร้านอาหารริมหาดตอนสามโมงครึ่ง
ปรากฎว่าไม่มีใครเหลียวแล เขาเดินเก็บของบนโต๊ะไปหมด ไม่พูดไม่จาด้วย - แน่ะ
ได้เข้าร้าน Pizzeria ครั้งแรก
ก็ไปตั้งแต่เขาเพิ่งกดเปิดล็อคประตูร้าน
ไม่มีผู้คนเลย แต่เราหิวกันงั่กแล้วหนึ่งทุ่ม
เพราะที่แดนกังหันกินข้าวเย็นกันตอน 5-6 โมงเย็น
ร้านโล่งเสร็จหางเครื่องทันใด ... พี่เลี่ยนเจอลุยถึงหลังร้าน : )
จากคุณ :
เสมอกลาง  
- [
24 ส.ค. 49 18:26:32
]
|
|
|
|
|
|
.
