ความคิดเห็นที่ 1 ปล. ไม่ได้ตั้งกระทู้มาต่อต้าน Le Cordon Bleu นะคะ พอดีดูกระทู้นี้http://www.pantip.com/cafe/food/topic/D5148718/D5148718.html รู้สึกตกใจราคาค่าเล่าเรียนมากเลยค่ะ จากคุณ : DirtyDuck - [ 20 ก.พ. 50 13:26:08 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เอ่อ...ไม่รู้จะตอบยังไง le cordon bleu มันไม่ได้เป็นชื่อโรงเรียนอย่างเดียว เชื่อมั๊ย มันยังปะอยู่บน กล่องอาหาร เช่น เนื้อไก่งวงสอดไส้ เนยแข็งด้วย นอกจากนี้ในดิกชันนารี มันแปลว่า เป็นคำใช้เรียกพ่อครัว แม่ครัวที่มีชื่อเสียง ส่วนเราเคยถามคนอื่นว่า บ้านเธอก็มีโรงเรียนนี้ทำไมยังต้องมาเรียนที่นี่อีก เขาบอกตรงกันหมดว่า มาหาครู ตั้งแต่ที่เรามาเรียนอยู๋ที่นี่ เรานั่งอ่านประวัติเชฟแต่ละคน นั่งจำหน้า แต่เราไม่เคยเจอเชฟคนนึงเลย ไม่รู้หายไปใน รูปเขาก็ยังติดอยู่ แล้ววันนึงเราก็ได้รู้ว่าเขาไปอยู่ที่ดุสิตธานีประเทศไทย สำหรับเราเราไม่ได้มาพูดให้ตื่นเต้น แต่ขอบอกว่าเราเองหาข้อมูลโรงเรียนมาพอสมควร แทบทุกที่ราคานี้แหละ ไม่ได้มีอันไหนถูกหรอก ที่นี่เขาจะเองอุปกรณ์ทุกอย่างให้เรา ล้วนแต่เป็นของดีทั้งนั้น อีกอย่างเราเข้าใจแล้วว่าทำไมคนถึงมาเรียน พวกเขามาหาครูจริงๆค่ะ กว่าที่เชฟจะมาเป็นครูได้ไม่ใช่เรื่องง่ายแต่ละคนประสบการณ์ล้นเหลือ บางคนไปมาแล้วรอบโลก บางคนเคยเป็นเชฟที่ภัตตาคารดังๆมาก่อน บางคนได้รับรางวัล นักทำขนมที่ดีที่สุดในประเทศฝรั่งเศส บางคนคะแนนเฉียดฉิวไปนิดเดียว เมื่อเราจ่ายเงินมาแล้ว สิ่งที่เราต้องทำคือ เก็บเกี่ยวความรู้ให้มากที่สุด เชฟพูดเสมอว่า อย่าลังเลที่จะถามเขา บางคนถามว่าทำไมทำอย่างนั้นอย่างนี้ไม่ได้ เชฟก็ทำให้ดูเลยว่า ถ้าทำอย่างที่บอกแล้วมันจะเป็นยังไง ที่นี่ไม่เคยหวงส่วนผสมเลย ขอแค่ให้นักเรียนทำเค้กออกมาได้ มาไม่ได้ก็ทำใหม่ มีบางครั้ง พวกเราต้องทิ้ง ลูกแพร์ผัดคาราเมลกันแทบครึ่งห้องมาแล้ว สตอเบอร์รี่ป่าที่ว่าแสนแพง ก็ให้พวกเรากอบใส่มูสได้เต็มที่ ต้องไปแล้วค่ะ พอดีวันนี้มีธุระ... จากคุณ : cookery-girl - [ 20 ก.พ. 50 13:56:55 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อ่านแล้วเข้าใจนะแต่ไม่รุ้จะตอบยังไง อ่านไปก็รู้สึกถึงกลิ่นของความ อติ อยู่เล็กน้อย มันก็คงเป็นเหมือนกับสถาบันที่ใฝ่ฝันของแต่ละคนมั้งครับ แต่ละคนชอบไม่เหมือนกัน บางคนก็คงรู้สึกเฉยๆกับคำว่า Le Cordon Bleu บางคนก็รู้สึกชอบและสนใจ ที่จะอยากเข้าไปเรียน บางคนไม่รุ้จักด้วยซ้ำไป ... บางคนเรียนคอร์สสั้นแบบที่คุณว่า เพื่อเอามาโชว์มาอวดอ้าง เอามาเพิ่มราคาค่าสอน มันก็มี บางคนที่ตั้งใจไปเรียนเอาความรุ้มันก็มี ของแบบนี้ขึ้นอยู่กับบุคคลมากกว่าครับ ว่าเรียนไปเพื่ออะไร .. คนเราต่างจิตต่างใจ จึงรักและชอบในสิ่งที่ต่างกัน .... เหมือนลองไปถามกับเด็กที่กำลังเอนท์ช่วงนี้สิ ว่าอยากเอนท์เข้าที่ไหน บางคนก็ตอบจุฬา  บางคนก็ตอบธรรมศาสตร์  บางคนบอกเกษตร เขาเหล่านั้นผิดหรือที่คิดต่าง มันก็ไม่ใช่ แค่มีสถาบันในฝันของตัวเองที่ชื่นชอบ และสถาบันเหล่านั้นก็ต้องมีดีอยู่ในตัวเองที่จะทำให้คนเหล่านั้นอยากที่จะเข้าไปศึกษา ซึ่งสิ่งนั้นก็มีอยู่ในตัว Le Cordon Bleu เองเช่นกัน ปล.รู้สึกตกใจกับค่าเรียนที่ Le Cordon Bleu Dusit เช่นกัน จากคุณ : Badtzila - [ 20 ก.พ. 50 13:58:38 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เรื่องราคาไม่ต้องตกใจหรอกค่ะ เอามาให้เห็นๆ คอร์ส 3เดือนเหรอคะ Pâtisserie de Base/ Basic Pâtisserie 5 350€ Cuisine de Base/ Basic Cuisine 7 500€ จงคิดว่าอย่างน้อยมันก็ถูกกว่าที่อื่น จะเอามาหมดทั้งยวงละค่ะ แต่เกรงใจ นี่คือราคาที่เพิ่งขึ้นตอนปีใหม่ค่ะ จากคุณ : cookery-girl - [ 20 ก.พ. 50 14:07:05 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ยอมรับว่า ปนอคติ เพราะอย่างที่บอกว่า อ่านเรื่องราวในห้องนี้มานาน และรู้สึกอึ้งกับเรื่องราวเก่าๆ ที่คำว่า Le Cordon Bleu ช่วยให้ปัญหาเกิดที่นี่ เราเป็นแค่คนสังเกตุการณ์นะคะ อย่าเข้าใจผิด เราไม่รู้จักใครที่นี่ เป็นความตั้งใจจะไม่รู้จักใคร ซึ่งน่าจะดีกว่า นอกจากนี้ การที่เราเรียนทำอาหารแล้วเพื่อนๆมักเข้าใจผิดว่า เราไปเรียนที่นี่ มันไม่จริงเลย แล้วต้องมาคอยแก้ไขอยู่ตลอดเวลาว่า เราไปเรียนโรงเรียนบ้านนอกจ๊ะ ไม่มีปัญญาเรียนหรอก Le Cordon Bleu ค่าครองชีพสูงเกินไป เสียดายเงิน ตอบจนเรารำคาญเลยล่ะ.... เราว่า อาหารทำเก่งไม่เก่ง นอกจาก "รสมือ" แล้ว ชั่วโมงบินก็สำคัญ นอกจากนี้ต้องรู้จักสังเกตุ และควรช่างถาม แล้วก็ต้องหมั่นหาความรู้ใส่ตัวด้วย คุณสมบัติพวกนี้ จบที่ไหนก็ก้าวหน้าได้ในอาชีพนี้นะคะ Le Cordon Bleu หรือสถาบันไหนๆน่าจะเป็นแค่ตัวเสริมให้เราแกร่งขึ้น ไม่อยากให้ตีค่าคำนี้เกินเหตุไปน่ะ จากคุณ : DirtyDuck - [ 20 ก.พ. 50 14:15:18 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คุณ Cookery-Girl ขอบคุณค่ะ พอเข้าใจค่าเล่าเรียนในประเทศที่ค่าครองชีพสูงๆ เพราะคนเรียนจะต้องใช้วัตถุดิบของเขาทั้งหมด ยิ่งเป็นอาหารสด ยกตัวอย่างนะคะ อย่างปูเป็นๆ Lobster Monkfish หรือ พวกเนื้อแกะ เนื้อ Venison ราคาน่าตกใจ เอาง่ายๆแค่ ใบ peppermint 3-4ก้าน ราคาก็เป็นร้อยบาทแล้ว ไหนจะอุปกรณ์ครัวสารพัดที่มี เตาอบอีก โรงเรียนสอนอาหารมีต้นทุนสูง เราผู้เรียนต้องชำระค่าเรียนสูงกว่าเรียน ป.โท มากมายนัก แถมจบมาก็ได้แค่ Diploma ซะอีก ตกใจราคาที่ดุสิตนะคะ เพราะภายใต้บรรยากาศเดียวกัน คอร์สที่ดุสิตธรรมดากับ Le Cordon Bleu Course ต่างกันจนเราอ้าปากค้างเลยค่ะ อย่างนี้คนที่คิดว่าไงก็เรียนนี่ ต้องขอให้ถามอาจารย์ให้แหลกเลยนะ เอาให้คุ้มค่าเล่าเรียน ไม่อย่างนั้นเสียดายเงินจับใจเลยค่ะ จากคุณ : DirtyDuck - [ 20 ก.พ. 50 14:23:26 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มันก็คงอารมณ์เดียวกับว่าทำไมคนบางกลุ่มถึงต้องมีแบรนด์ หลุยวุตตอง ใช้มั้งฮะ ทั้งที่กระเป๋าแถวสำเพ็งก็ถูกและดี ใช่มะฮะคุณจขกท จากคุณ : แซมมี่ - [ 20 ก.พ. 50 15:25:42 A:203.150.105.154 X: TicketID:136720 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ถ้าชื่อโรงเรียนไม่รุ้จักเลยค่ะ แต่ถ้าเป็น Cordon Bleu ชุบแป้งทอดหน่ะ ของโปรดเลยจ้า จากคุณ : ให้เธอหมดเลย...นมตราหมี - [ 20 ก.พ. 50 15:41:48 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ค่าเรียนแพงเนอะ หุ้ย แค่คิดก็ เมื่อไหร่จะได้จุดคุ้มทุนคืนเนอะ ....ใครบ้านไม่รวยจริงอย่าคิดไปเรียนเลย เพราะเรียนแล้วต้องมาเปิดร้านแบบหรูๆ  เงินทุนเปิดร้านอีกละ รัฐบาลชุดนี้ไม่มีให้ยืมทุนการศึกษาด้วยสิ อิ อิ คุณแซมมี่ ก็แหม หลุยส์มันแพงใครๆก็อยากได้ มิน่าหลุยส์ก๊อปปี้ถึงขายดีไงค่ะ หุ หุ (ไม่เกี่ยวกันอย่าซี่เรียสเรื่องหลุยส์) จากคุณ : Kofschip - [ 20 ก.พ. 50 15:49:55 ]

ความคิดเห็นที่ 10 โรงเรียนทำอาหารที่ดังและมีชื่อเสียง ที่เมืองนอกมีหลายโรงเรียน คนมักจะรู้จักแต่ Le Cordon Bleu แต่ไม่ค่อยจะมีคนรู้จัก DCT (Culinary Arts School ที่สวิส) CIA (Culinary Institute Of America) APICIUS (The Culinary Institute of Florence ที่อิตาลี) ชื่อเสียงเรียงนาม ของ Le Cordon Bleu มาจากการที่มีหลายสาขา ทั้งที่ อังกฤษ ฝรั่งเศส ญี่ปุ่น ออสเตรเลีย เกาหลีฯลฯ และชาวไฮโซทั้งหลาย ก็มักจะไปเรียนกันมาและก็มาเขียนลงสื่อต่างๆ ประโคมกันเข้าไป จนกลายเป็นว่า Le Cordon Bleu เนี่ย มันยิ่งใหญ่ มันดี มันเท่ มันโก้ น่าตื่นเต้น น่าสนใจ ถ้าให้พูดกันตามเนื้อผ้า Course ของเขามันก็ดีจริงๆ ถ้าว่ากันตามมาตรฐาน และก็ยังถือเป็น Top List ในภาคของพวก Culinary School ทั้งหลาย และเป็นแบบแผนที่หลายโรงเรียนก็ยกไปสอนกัน ความโก้หรู ความน่าตื่นเต้น ความน่าชื่นชม นั้นเป็นความเห็นส่วนตัวของแต่ละบุคคล การทำอาหารมันสอนกันไม่ได้ เพราะลิ้นคน มันไม่เหมือนกัน ชอบไม่เหมือนกัน บางคนชอบรสพื้นๆเน้นเครื่องปรุงหลัก บางคนชอบรสจัดจ้านเน้นกันที่ sauce ยกตัวอย่าง บางคนมีเงิน ชอบกิน แต่ไม่ถึงขั้นรักหลงใหลการทำอาหาร ก็ไปเรียน เอาประกาศมาติดฝาห้อง แล้วก็คุยไปทั่วว่าชั้น เรียน Cordon Bleu มานะ เปิดร้านอาหาร ขายแพงๆ ให้กล้ำกลืนว่า ยิ่งแพงยิ่งอร่อย แบบนี้ก็มี บางคนมีเงิน ชอบกิน หลงรักหลงใหลการทำอาหาร มาเปิดร้านอาหาร แต่ลิ้นไม่สามัญชน คนบ้านเราไม่ชอบกินรสชาตินี้ ก็แป่วไป แต่ก็อาจจะไปรุ่งที่เมืองนอก บ้านอื่น บางคนไม่มีเงิน ชอบกิน หลงรักการทำอาหาร อาจจะไม่ต้องเรียนถึง Cordon Bleu แต่ขยัน และมุ่งมั่น เรียนเองที่บ้าน เผลอๆอาจจะรุ่งกว่าคนเรียน Cordon Bleu เพราะว่าเป็นลิ้นสามัญชนคนทั่วไป ทำอาหารขายได้ไม่มีขาดทุน เช่นคุณป้าที่ต้มมันเชื่อมขายตั้งแต่ยังสาว จนแก่เฒ่า คุณลุงที่ทำลอดช่อง ตั้งแต่ยังหนุ่ม จนลูกมาขายแทน ของแบบนี้ วัดกันที่ไหน ไม่ใช่ ประกาศนียบัตร กระดาษแข็งๆ 1 ใบแน่นอน เรื่องแบบนี้คิดได้หลายแบบหลายสไตล์ เป็นผม ผมไม่ได้ตื่นเต้นเลย กับคนที่จบจาก Cordon Bleu หรือจบจากโรงเรียนทำอาหารที่ไหนมาก็ตาม Grand Diplome ไม่ได้บอกอะไรเลยว่าคนคนนี้ จะทำอาหารได้อร่อยหรือไม่ อาหารคือศิลปะ จานก็คือลายเส้น อาหารก็คือสีสัน ทุกอย่างอยู่ที่จินตนาการ จิตใจและความตั้งใจที่จะถ่ายทอด ให้คนดูหรือคนกินได้เห็นและเข้าใจ จะสอนกัน หรือจะวัดกันด้วยกระดาษหนึ่งใบไม่ได้หรอก มันคือประสบการณ์ และชีวิตที่มีการทำอาหารเป็นส่วนหนึ่งที่ขาดไปไม่ได้เลย ต่างหาก นี่ผมบ้าไปหรือเปล่า เขียนซะยาว .... จริงๆแค่จะบอกว่าไม่เคยตื่นเต้นเลยกับคนที่เรียนทำอาหารมาจากที่ดีๆ หรูๆ โก้ๆ แต่ตื่นเต้นกว่า กับคุณลุง คุณยาย หรือคนที่รักที่เรียนรู้การทำอาหารให้อร่อยด้วยตัวเอง จากคุณ : Calamity - [ 20 ก.พ. 50 17:12:39 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เท่าที่ทราบถ้าเรียนคอร์สแบบขนมอบจริงๆคือเรียนที่ฝรั่งเศสเป็นปีๆ(คนที่รู้จักไปเรียนมาเมื่อสามสิบกว่าปีที่แล้ว - -")เรียนขนมอย่างเดียว นี่เห็นคนที่ไปเรียนมาบ่นแบบว่า เรียนสาหัสเลย แต่ก็เก่งจริงๆคือพลิกแพลงได้เยอะไม่เน้นสูตรไอ้นี่ไม่มีใช้นี่แทน ฝีมือการทำ+นวดแป้งนี่สุดยอดมาก ทำเยอะซะจนตอนนี้ทำไม่ได้แล้ว (แขนพัง) แต่ร้านที่แปะป้ายว่าจบมา(คือมีประกาศติด แต่ไม่รู้จบคอร์สอะไร)แต่ไม่อร่อยก็มี บางร้านไม่แปะ ขนมอร่อยกว่า สรุป เน้นว่าอร่อยไม่อร่อยละกัน แต่ถ้ามีคนมาโฆษณาว่า จบจากกอร์ดองเบลอนะ เราจะ อยางลอง(ของ) คือรีบไปชิมดูซิ(พร้อมคนที่จบมา)ดูซิว่าจะเจ๋งไม๊ แต่ส่วนใหญ่ก็งั๊นๆอ่ะ ไม่ค่อยได้ไปกินอีก แต่ร้านแบบนั้นเห็นคนไปเยอะออกทั้งๆที่เค้กบางอันก็แอบค้าง บางอันที่ประกาศว่าขึ้นชื่อ ชิมแล้วชิมอีกก็ไม่เห็นอร่อย แต่คนซื้อแบบเยอะมากคนนึงมาซื้อที5อัน6อันอาจจะตามกระแสป้ายก่ะได้ จากคุณ : Alovera - [ 20 ก.พ. 50 17:53:23 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ก็มีคนเอาไปหากินบ่อยๆ ไอ้ที่ติดๆ ภาพกัน ก็มีผลมาจาก การที่มีคนไม่ดีเอาไปอ้างหากินด้วยค่ะ เช่นปุ๋มรู้จักที่นี่ จากกระทู้ ของคนที่อ้างว่าจบที่นี่ ทำให้ปุ๋มคิดว่า อ๋ออ ที่นี่มันต้องเลิศๆๆๆๆๆ สุดๆ เค้าถึงเอามาอ้างแล้วเก็บตังแพงๆกันได้ใช่ป่าวคะ คนบางส่วนก็อาจเป็นแบบปุ๋ม รู้จักที่นี่ เพราะมีคนทำให้รู้จักมากขึ้นๆ นั่นเอง แหะ แหะ คนกินบางคน ก็ไม่รู้ ไม่สนหรอกว่าคุณจะจบมาจากไหน กินแล้วอร่อย ก็พอใจแล้ว แต่ก็มีคนอีกส่วนหนึ่ง ที่ยอมเสียเงินหลายหมื่นซื้อกระเป๋าแบรนด์เนม เพราะความสบายใจ....คงเช่นเดียวกัน วัตถุนิยม...ใช่ป่ะคะแบบนี้อ่ะ เนอะ... สบายดีน๊าค๊าพี่เป็ด ปุ๋มอยู่สมุยค่า สบายดี อ่านพันทิพอยู่ประจำแต่อยู่ห้องกระต่าย ห้องก้นครัว ก็เข้าบ้าง แต่นี่จิ๊บเอามาแปะค่า คนกันเอง แหะแหะ เลยแวะมาหวัดดีคะ ^^" จากคุณ : pumuq - [ 20 ก.พ. 50 17:54:28 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ที่นี่เป็นโรงเรียนที่มีมาตรฐานค่ะ เหมือนกันทั่วโลกค่ะ สอนทั้งอาหารและขนมอบค่ะ อาหารเป็นศิลปะ อาจเปลี่ยนแปลงได้ตามรสมือ เพียงเค้าจะสอนพื้นฐานที่นักเรียนจะสามารถเอาไปประยุกต์ได้เลย  ไม่ใช่เพียงให้สูตรและมาตราวัดมาเท่านั้น ส่วน baking เป็น วิทยาศาสตรค่ะ บางครั้งรสมือไม่สามารถ เปลี่ยนแปลงมันได้ อยู่ที่ทักษะ แล้วประสบการณ์ที่ถูกถ่ายทอดหรือเรียนรู้มาค่ะ เรียนที่นี่เหมือนเป็นทางลัดค่ะ ที่ได้ทั้งประสบการณ์ของผู้สอน และทักษะที่ถูกต้องที่เค้าถ่ายทอดค่ะ แต่เรื่องอย่างนี้ก็นานาจิตตัง อย่างที่หลายความเห็นข้างต้น ว่า เหมือนการเลือกมหาวิทยาลัยเพื่อสอบเอ็นทราน ค่ะ ไม่มีอะไรดีที่สุด ความชอบของแต่ละคนต่างหากที่บอกว่าอะไรดีที่สุด เพราะสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเอง อาจไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดที่สังคมยอมรับเสมอไป แต่หากเราก็ยอมรับและอยู่ร่วมในสังคมนั้นได้ต่างหากค่ะ ออกนอกเรื่องไปป่าวเนี๊ยะ เฮ้อ พยายามมาให้ความเห็นอ่ะ แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 50 18:09:52 จากคุณ : fattycat - [ 20 ก.พ. 50 18:06:12 ]

ความคิดเห็นที่ 14 จากประสบการณ์ที่รร.เกือบปี เราได้อะไรหลายๆอย่างจากที่นั่น เชฟบอกเสมอว่าไม่ได้สอนสูตร แต่สอนให้ทำเป็น ไม่ว่าจะไปเจอสูตรไหนก็จะทำได้ นอกจากสอนเรื่องอาหารแล้ว เค้าก็จะเน้นย้ำเรื่องความสะอาด food safety การมี work flow ในครัว โต๊ะห้ามสกปรก การ sanitiseการทำงานในครัวที่หนักและร้อนภายใต้สิ่งกดดันมากมายเรียนด้านนี้ไม่สบายนะคะ แต่ละวันโดนเชฟด่ามากมาย เริ่มวันโดยเข้าห้องดู demo สาธิตเมนูของวันนั้นๆ จากนั้นก็เข้าครัวทำของตัวเอง พอหมดเวลาก็ต้องเสริฟให้เชฟติชม ต้องตรงเวลาด้วย ถ้าเสริฟช้ากว่าเค้ากำหนดเค้าอาจจะไม่ตรวจ เชฟเค้าจะชิม แล้วแนะนำแก้ไขปรับปรุง แล้วพวกเราก็ทำความสะอาดครัวกัน สิ่งเหล่านี้รวมกับเทคนิคการทำอาหาร ถือว่าเป็ประสการณ์ที่คุ้มค่า อยู่ที่นั่นก็ต้องขวนขวายหาความรู้ ไม่เข้าใจถามได้เลย เชฟใจดีอธิบายจนเข้าใจ ถ่ายรูปถ่ายวีดีโอเก็บไว้ได้หมด ได้เจอเพื่อนฝูงที่ชอบเหมือนกัน คุยภาษาเดียวกันแชร์ประสบการณ์กัน เพื่อนๆก็มาจากหลาย background บางคนอยากเป็นเชฟ บางคนเรียนเพราะชอบทำอาหาร และด้วยความที่เรียนด้วยกันอาทิตย์ละ 6 วัน ก็จะสนิทกันมากๆ เราว่านานาจิตตังค่ะ ยอมรับว่าค่าเรียนแพงจริงๆ ส่วนหนึ่งน่าจะมาจากวัตถุดิบทุกอย่างใช้ของแพง เราได้มีโอกาสจับมาหมดแล้ว เนื้อบางอย่างแพงมาก ตอนเรียนช้อคโกแลตก็ใช้กันเปลืองมากๆ และก็บวกกับชื่อเสียงโรงเรียน และอาจจะเป็นค่าจ้างเชฟซึ่งแต่ละคน qualification หรูๆทั้งนั้น แถมประสบการณ์เทคนิคเพียบ และเค้าสามารถเป็น reference ให้เราตามร้านอาหารดังๆได้ ถ้าคุณมีโอกาส เราว่าเป็นประสบการณ์ที่สนุกและคุ้มค่ามากๆค่ะ ส่วนชื่อเสียงรร.นั้น เห็นด้วยว่าที่ไทยค่อนข้างจะเห่อมากๆ และคิดไปว่าคนจบจากที่นี่จะต้องทำอาหารเก่งสุดๆ และก็ต้องไฮโซด้วย ซึ่งไม่จริงเสมอไป อย่างเราตอนนี้จบกลับมาแต่ไม่ได้ทำงานเป็นเชฟและไปทำงานประจำด้านอื่น จะให้ไปเทียบกับคนที่ทำมาตลอดคงไม่ได้ค่ะ เราก็ยังทำโน่นทำนี่อยู่แต่ก็เฉพาะในวันว่างเสาร์อาทิตย์เท่านั้นเอง แต่ก็ยังฝันอยู่นะว่าวันนึงจะเปิดร้านของตัวเองค่ะ ปกติเอาแต่อ่าน วันนี้ขอตอบยาวๆซักที :) จากคุณ : + + an hao + + - [ 20 ก.พ. 50 19:13:27 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มาสรุปให้ว่านานาจิตตัง ที่พี่แอมพูดก็ถูก ต่อให้เราจบจากที่นี่เราคงต้มมันเชื่อมแข่งสู้คนป้าคนนั้นไม่ได้ เราถึงบอกไงว่าบางคนเค้ามาหาครูมาเอาความรู้กับประสบการณ์จากครู วันก่อนเราทำมูสสตอเบอร์รี่ เราเดินเอาไปให้เชฟชิม แล้วเราบอกว่าเรา stawberry puree เกินกว่าสูตรไป 20ก.นะ เพราะตอนที่เราชิมในคลาสเรียนเราว่ารสมันอ่อนไปหน่อย  ตอนแรกเขาก็ทำหน้างง แล้วเขาก็บอกว่า จริงๆเขาเห็นด้วย แล้วให้เราลองใส่ครีมน้อยกว่านี้อีกสิ เห็นมั๊ยว่าทุกคนชอบไม่เหมือนกัน เวลาที่เค้าให้ชิม เราจะจำไว้เลยว่าชอบรสนี้หรือเปล่า อยากเพิ่มอะไรขึ้นอีก แล้วเราก็ทำ เพราะเราต้องเอาเค้กกลับบ้าน ถ้าไม่ใช่รสที่เราชอบแล้วเราจะทำไปทำไม เราบอกได้เลยว่าน้อยครั้งที่เราจะทำตามสูตรเป๊ะๆที่โรงเรียนให้มา เพิ่ม ลดส่วนผสมประจำ แต่เรายอมรับว่าตั้งแต่เรียน เราเรียบร้อยขึ้นเยอะ ตอนแรก เราเคยโดนเชฟว่าตั้งเยอะ ว่าบีบแป้งชูครีมเหมือนหอยทากบ้าง โอ๊ย...เยอะแยะ จากคุณ : cookery-girl - [ 20 ก.พ. 50 19:43:51 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เห็นด้วยกับคุณ Calamity นะคะ ก็เราแสนจะชื่นชมแบบคนทำอาหารเก่งๆจริงๆ ที่ไม่ได้จบหลักสูตรไหน ไม่ได้แปะป้ายราคาสถาบัน แต่อวดฝีมือด้วยผลงาน ด้วยรสชาติ แค่ร้านข้างทาง บรรยากาศไม่ดี รสชาติอร่อย แค่นี้ก็ชนะเลิศแล้วสำหรับเราค่ะ .............................................. และเห็นด้วยว่า การทำอาหารเป็นศิลปะ โรงเรียนเป็นผู้สอนพื้นฐาน อย่างที่คุณ Cookery-girl ว่า ใน คคห.15 เราว่า นั่นเป็นเพราะคุณมาถูกทางแล้ว ไม่น่าเสียดายเงินแม้แต่บาทเดียวสำหรับคุณ Cookery-girl เลยค่ะ เพราะ โรงเรียนได้บ่มสอนให้คุณมีพื้นฐานการครัวที่ดี และมีความสร้างสรรค์ การเพิ่มลดทอนสูตร ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะคะ แต่ถ้าคุณเข้าใจว่า อัตราส่วนแต่ละอย่าง โดยเฉพาะการทำเบเกอรี่ การใส่ส่วนผสมก่อน-หลัง สำคัญอย่างไรต่อผลลัพธ์ที่ได้ การดัดแปลงสูตรก็ไม่ใช่เรื่องยากเลย .............................................. น้องปุ๋ม ดีใจค่ะที่มาแวะกระทู้พี่ด้วย คิดถึงค่ะ ยังถามหาสม่ำเสมอ เวลานัดเจอเพื่อนๆ ไว้ไปสมุยจะไปหาไปเป็นลูกค้า ขอให้กิจการรุ่งเรืองนะคะ .............................................. อดจะตอบคุณแซมมี่ คคห.7 ไม่ได้ว่า รู้ไหมว่า ทำไม Louis Vuitton จึงแพงแต่คนก็ซื้อ ยอมรับว่า มีคนมากมายที่ซื้อเพราะ ถือแล้วดูรวยดี แต่ถามเรา เราก็ซื้อ แค่เพราะเราคิดว่า ของมันทนทานใช้ดี ไม่ล้าสมัยง่าย จะใช้ถูลู่ถูกังอย่างไงก็ได้ ไม่ค่อยพังง่าย แล้วเราไม่ค่อยถนอมของ ใช้ซัก 15 ปี ค่ากระเป๋า 3หมื่น - ต่อปีก็ 2000 บาท ก็รับได้ ก็สู้ราคาไหว ดีกว่าซื้อไปเรื่อยเปื่อย ซื้อไปปีละหลายใบ ไปๆมาๆแพงจัง จากคุณ : DirtyDuck - [ 20 ก.พ. 50 20:15:19 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ฮิฮิ.. ลองอ่านกระทู้แนะนำสิคะ.. อีกเคสนึง( ไม่เกี่ยวกับกระทู้แนะนำ ) แค่อวดตัวว่าจบกะดองเบลอ ลงรูป( จากในเน็ต )นิดๆหน่อยๆ คนก็แห่แหนตามจะเป็นจะตาย หลงละเมอว่าเธอแกจบ:-)..ง.. เบลอ จริงๆ :-).. ง.. เบลอ ศักดิ์สิทธิ์ขนาดนี้ จะไม่ให้คนตื่นเต้นตูมตามได้ไงคะ จากคุณ : ว่านน้ำ - [ 20 ก.พ. 50 21:42:19 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ผมมองว่า จุดประสงค์หลักของโรงเรียนสอนการครัว (ไม่ใช่โรงเรียนสอนทำอาหารนะครับ ความหมายมันต่างกัน) อย่าง cordon bleu, dct หรือแม้แต่ cia ไม่ได้สอนให้คุณทำอาหารอร่อย แต่เป็นการสร้างคนเพื่อมาทำงานในครัว และเข้าใจระบบการทำงานในครัวเป็นอย่างดี ซึ่งการทำงานในครัวไม่ใช่แค่การเข้าใจรสชาติและการทำอาหารเพียงอย่างเดียว แต่รวมไปถึงอะไรต่อมิอะไรทั้งหลายแหล่ที่จะทำให้การทำงานในครัวสะดวกและรวดเร็วขึ้น ไม่เถียงว่าของแบบนี้สามารถรู้ได้โดยประสบการณ์ และ common sense แต่การสอนอย่างเป็นระบบก็ทำให้ผู้เรียนสามารถเข้าสู่วิชาชีพนี้ได้อย่างสะดวกและรวดเร็วขึ้นกว่าผู้ที่ไม่ได้เรียนมาโดยครง เพราะฉะนั้นเพียงแค่ทำอาหารให้อร่อยได้ ก็ไม่ได้แปลว่าคุณพร้อมที่จะเข้าสู่วิชาชีพนี้อย่างเต็มตัว ดังนั้นผมมองว่าโรงเรียนการครัวเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับอุตสาหกรรมนี้ครับ จากคุณ : BigGuy - [ 20 ก.พ. 50 21:59:40 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เห็นด้วยกะค.10 เคยทานเค้กอยู่ร้านนึงเจ้าของร้านคนทำจบจากสถาบันนี้ แต่ให้ตายเหอะ มันไม่อร่อยเลยจริงๆ จากคุณ : มาดามดอลลี่ ศรีสโมสรอมรเบิกฟ้า - [ 20 ก.พ. 50 22:14:30 ]

ความคิดเห็นที่ 20 การได้เรียนเป็นสิ่งดีค่ะ กำไรชีวิต แต่อย่านำไปเปรียบเทียบกันดีที่สุด   การทำอาหารนำมาซึ่งความสุขของคนทำ เป็นศิลปะ เหมือนการวาดรูปค่ะ หากเราคิดค้นสูตรอร่อยได้สักสูตร ก็นำมาซึ่งความสุขค่ะ การมองซ้ายมองขวา แล้วคิดโน้นคิดนี้ ความคิดสร้างสรรค์ศิลปะในตัวอาจไม่ออกมานะค่ะ จากคุณ : beroot - [ 21 ก.พ. 50 09:29:50 ]

ความคิดเห็นที่ 21 จากคุณ : DirtyDuck - [ 21 ก.พ. 50 11:26:39 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อ.ศรีสมร, Jamie Oliver, John Burton Race, Delia Smith, Ken Hom เชฟมีชื่อเสียง??? ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ... พิธีกรรายการโทรทัศน์ทั้งนั้น จากคุณ : Historicus - [ 21 ก.พ. 50 11:47:08 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อ้าวเหรอคะ อ.ศรีสมร, Jamie Oliver, John Burton Race, Delia Smith, Ken Hom ไม่ใช่ chef มีชื่อเสียง ????? แล้วอย่างนั้นใครเป็น Chef มีชื่อเสียงบ้างคะ เพราะเรารู้จักคนไม่มากเลยค่ะ วานบอกด้วยนะคะเป็นความรู้ จากคุณ : DirtyDuck - [ 22 ก.พ. 50 11:41:07 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ตอบ จขกท ไม่ได้ชวนทะเลาะนะ แ่ต่พอเห็นชื่อ Jamie Oliver แล้วมันจี๊ดขึ้นมาจริงๆ อันนี้เป็นความ(ไม่)ชอบส่วนตัว เคยดูรายการ Naked Chef ตั้งแต่สมัยที่มีรายการนี้ใหม่ๆที่่ตปท ถ้าหน้าตาอุบาทว์กว่านี้ันิดนึงคงไม่มีใครดูรายการนี้แน่ ทำอาหารก็ดูไม่สะอาด เวลาจัดใส่จานก็พูดไปด้วย สงสัยน้ำลายจะลงไปเยอะ ส่วนอ.ศรีสมรน่าจะเป็นนัำกโภชนาการมากกว่า ส่วนตัวแล้วเป็นแฟนรายการคุณป้า Delia Smith มาสอนวิธีต้มไข่และอื่นๆ แต่อาชีพหลักของเธอคือผู้จัดการทีมฟุตบอล Norwich City และไม่แน่ใจว่าเธอเปิด restaurant ที่ไหนรึเปล่า จะว่าไปแล้วบุคคลเหล่านี้คือผู้ที่อยู่ในแวดวงอาหาร สอนทำอาหาร และไ้ด้ออกทีีวี จริงๆแล้วน่าจะมีชื่อเสียงในฐานะดารามากกว่า Chef ส่วน Chef ที่มีชื่อเสียงก็น่าจะอยู่ตาม restaurant ราคาแพงๆที่ต้องจองล่วงหน้า ส่วนจะมีใครบ้างก็จำไม่ได้แล้ว ต้องขออภัย จากคุณ : Historicus - [ 22 ก.พ. 50 12:50:31 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เหล่าเชฟทั้งหลายน่ะ เค้าทำงานอยู่ตามภัตตาคารหรือตามโรงแรมจริงๆแหละค่ะ เช่นพวกที่ได้รางวัลมิชลิน (ไม่ใช่ยี่ห้อยางนะคะ) ที่นี่บางภัตตาคารต้องจองล่วงหน้ากันเป็นเดือนๆ ที่โรงเรียน มักเชิญเชฟที่ทำงานอยู่ในภัตตาคารดังๆ หรือเปิดภัตตาคารมาสาธิตการทำอาหารให้ดูอยู่บ่อยๆ นี่ก็มีมาอีกแล้ว บางทีก็เชิญเชฟจากญี่ปุ่นมาทำอาหารให้ดู Jamie Oliver ทำอาหารแบบคุณข้างบนบอกจริงๆด้วย แต่เขาคงต้องการให้รายการดูสนุกมั้งคะ ซึ่งถ้าในห้องเรียน เราแบบแบบนั้น เชฟจะไม่ยอมตรวจเลยค่ะ สิ่งแรกที่สำคัญมากคือเรื่องความสะอาด บางทีเราไม่รู้จักเชฟดังๆมากนักหรอกค่ะ เพราะไม่ได้ออกทีวี แต่เรามักติดภาพคนที่ออกทีวี ออกตำราขาย ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ไนเจลลา ก็คงเป็นเชฟด้วย ทั้งๆที่ความจริงเราเคยอ่านหนังสือมาเธอบอกว่า เธอทำขนมเพราะได้รับแรงบัลดาลใจจาก linda collister หนังสือของไนเจลลายังได้รับรางวัลด้วย บางทีอาจเข้าใจความหมายของคำว่าเชฟผิดหรือเปล่าคะ เอาเป็นว่าเรายกตัวอย่างว่า ลองดูนะคะเห็นที่เมืองไทยมีดินเนอร์ มือละล้าน เหล่าคนที่มาปรุงอาหารพวกนั้นแหละค่ะ นั่นคือเชฟ อันนี้บอกกล่าวกันเฉยๆนะคะ ไม่ได้หาเรื่องแต่ประการใด บางทีตัวอักษรอาจทำให้ความเข้าใจผิดเกิดขึ้นได้ จากคุณ : cookery-girl - [ 22 ก.พ. 50 14:17:15 ]

ความคิดเห็นที่ 26 แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 50 15:23:48 จากคุณ : cookery-girl - [ 22 ก.พ. 50 15:17:04 ]

ความคิดเห็นที่ 27 คุณ Cookery-Girl ครับ มิชิลิน นั่นอะ ชื่อยางครับ เหมือนกับ เชลล์ชวนชิมบ้านเรานั่นแหละครับ ประมาณว่า บริษัท ขายยางรถ (ฝรั่งเศส) กับ บริษัทขายน้ำัมัน)(ประเทศไทย) เขาอยากใ้ห้คนออกมาใช้รถยนต์เดินทางกันมากๆ เขาเลยไปให้รางวัลกับ ร้านอาหารครับ แต่ มิชิลิน จะมีมาตรฐานมากกว่า ตรงที่ เขาให้แล้ว เขาจะกลับมาตรวจทุกปี ว่า ร้านอาหารมีระดับเหมือนเดิมหรือไม่ โดยมีระดับ 3 ระดับ คือ 3 ดาว จะหมายถึง ไม่ต้องห่วงเรื่องวัตถุดิบแสนแพง หรือถูก แต่อาหารระัดับแนวหน้าประเทศ หากผ่านต้องแวะเข้าิชิมให้ได้ 2 ดาว หมายถึง ก็โอเชนะ แวะหน่อยก็ดี 1 ดาว หมายถึง ใช้วัตถุดิบธรรมดา อาหารอร่อย แต่ไม่จำเป็นต้องแวะเข้าไปชิมก็ได้ ดังนั้น คนได้ 3 ดาว ย่อมหมายถึง อาหารระดับสุดหรู + อร่อยสุดๆ (ถ้าเป้นอาหารจีน ประมาณว่า พระกระโดดกำแพง (ใส่เป๋าฮื้อเม็กซิโก หูฉลามท่อนเท่าลำตัว ประมาณนั้น) มีเชพคนหนึ่งเปิดร้านอาหาร 2 ร้านได้ 3 ดาวทั้ง 2 ร้าน รวมเป็น 6 ดาว คนฮือฮากันมาก มาแล้ว เรียกเชฟคนนี้วา่ เชพระดับ 6 ดาว จากคุณ : caocao - [ 22 ก.พ. 50 15:33:59 A:203.107.194.83 X: TicketID:110270 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ถ้าการเป็นเชฟ หมายถึง ต้องได้ Michelin นะคะ ขอยก John Burton Race ไว้สักคน เพราะเธอได้ 2Michelin ตั้งกะปี 1986 ที่ L'Ortolan ร้านของเขาเอง อันนี้เราเห็นว่า เขาน่าจะใช่เชฟนะคะ แม้ว่าปัจจุบันจะหันไปเป็น Food-Entertainer แบบคนอื่นๆอย่าง Jamie Oliver หรือ Nigella หรือ Martha Stewart แล้วก็ตาม แต่ก็ยังคงทำร้านอยู่ที่ Devon,UK ชื่อ The New Angel อยู่ ซึ่งก็ได้รับ Michelin Star เช่นกัน จากคุณ : DirtyDuck - [ 24 ก.พ. 50 05:33:20 ]

ความคิดเห็นที่ 29 จริงๆแล้วการเรียนทำอาหาร อาจจะเรียนที่ไหนก็ได้ หรือบางคนอาจไม่ได้เรียน แต่มีพรสวรรค์ทำได้อร่อย แต่การเรียนก็ช่วยให้เรามีความมั่นใจมากขึ้น ช่วยให้การทำอาหารเป็นศาสตร์ ซึ่งโรงเรียนแต่ละที่ก็มีจุดเด่นต่างกันไป การที่เราจะเลือกเรียนที่ใดสักที่ มีหลายปัจจัย เช่นเวลา ความสะดวกในการเดินทาง ประเภทของอาหาร เป็นต้นโรงเรียนหนึ่งอาจเหมาะกับคนหนึ่ง แต่อาจไม่เหมาะกับอีกคนก็ได้ โรงเรียนที่คุณเลือกเรียนอาจไม่ใช่โรงเรียนทำอาหารที่ดีที่สุด แต่เหมาะสมกับคุณที่สุด Le Cordon Bleu ก็เป็นโรงเรียนสอนทำอาหารที่หนึ่งที่มีสาขาอยู่หลายแห่งในโลก นี่อาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้หลายคนรู้จักมากกว่าโรงเรียนสอนทำอาหารที่อื่นๆ Le Cordon Bleu ที่ Londonเป็นที่หนึ่งที่คนไทยรู้จักมาก เพราะที่นี่สอนเป็นภาษอังกฤษและมีคนจำนวนไทยไม่น้อยไปเป็นนักเรียนที่นี่ เพราะสมัยก่อนยังไม่มีที่ออสเตรเลีย ที่เมืองไทย นักเรียนคนหนึ่งที่เรารู้จักกันดีคือคุณดาว พอฤทัย ณรงค์เดช การที่ใครสักคนคนเข้าไปเป็นนักเรียนที่ Le Cordon Bleu เราเชื่อว่าเขาและเธอเหล่านั้นต้องมีความรัก ความมุ่งมั่น และตั้งใจในการทำอาหารจริง การเรียนที่Le Cordon Bleuไม่ใช่เข้าไปแบบฉาบฉวยแล้วคว้าเอาใบประกาศนียบัตรออกมาเท่านั้น คุณลองนึกดูสิว่าคนที่เรียนที่นี่ต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปเข้าเรียนให้ทัน Demonstration แล้วลงมือปฎิบัติจริงในช่วงบ่ายรายบุคคล ลงมือทำทุกอย่างตั้งแต่เตรียมวัตถุดิบเอง จนทำสำเร็จออกมาภายในเวลาที่กำหนด ทุกอย่างที่นี่ใช้แรงตัวเองจริงๆ เช่นตีไข่ก็ใช้ตระกร้อมือ นวดแป้งก็มือ มีใช้เครื่องบ้าง(แต่น้อยมากๆจริง) เช่น ตีบัตเตอร์ครีม ยอมรับว่าคนที่ได้มาเรียนที่นี่ อาจเป็นโชคดีกว่าตรงที่มีโอกาสได้เจอเชฟ คุมสอนค่อนข้างใกล้ชิด เพราะเป็นclass ไม่ใหญ่เท่าไหร่ ที่นี่สอนให้นักเรียนได้ฝึกฝน แก้ปัญหาเฉพาะหน้าเป็น จำได้ว่าตอนที่เรียนมีเพื่อนคนหนึ่งกำลังตีไข่ขาวให้ตั้งยอด แล้วมีเสียงเตือนไฟไหม้ ทุกคนต้องออกจากตึก เพื่อนเรายังถือชามตีไข่ของเขาออกมาด้วย แถมตีต่อจนเสร็จ พอกลับเข้าตึกทุกคนหัวเราะกันใหญ่ นอกจากนี้ก็เป็นจริงอย่างที่คุณcookery-girlว่าคือที่นี่ไม่หวงวัตถุดิบ ที่ Le Cordon Bleu สอนให้เรารู้จักพื้นฐานการทำอาหาร ต่อให้มีสูตรก็ตามแต่ทุกอย่างต้องรู้จักประยุกต์ เพราะต่อให้เป็นวัตถุดิบชนิดเดียวกัน แต่มาจากแหล่งผลิตต่างกัน รสชาติก็ต่าง จากคุณ : ลดา - [ 19 มี.ค. 50 11:06:07 A:58.9.193.63 X: TicketID:082877 ]