ความคิดเห็นที่ 1 เราก็รู้สึกอย่างนั้นเหมือนกันค่ะ   แต่เราจะเป็นประเภทชอบทำขนม  คือ ขนาดขนมง่ายๆ เรายังทำไม่ได้เรื่องเลย จนคุณแฟนไม่กล้าชิม  ต้องบังคับข่มขู่ ถึงจะทานค่ะ (รสชาติก็ไม่ได้เลวร้ายซะหน่อย) ทำให้ใจฝ่อไปด้วย เลยไม่อยากทำอะไร กลัวทำแล้วไม่มีใครกล้าชิม จากคุณ : ของขวัญ..ไอแอม - [ 27 ก.ค. 50 16:15:53 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ผมว่าทั้ง2อย่าง+กับความพยายามตั้งใจของเราเองอีกด้วยครับ ถ้าเราทำแล้วไม่ได้ก็ทำใหม่อย่างนี้เรียกว่าความพยายามครับ เรียนรู้จากสิ่งที่ผิดครั้งแรกเอามาปรับปรุงในการทำครั้งต่อไป และก็ทำบ่อยๆให้เกิดความชำนาญ พอชำนาญแล้วจะเกิดทักษะ (พระพยอมท่านว่าไว้ครับ) พรสวรรค์รึจะสู้พรแสวงได้จริงไหมครับ ผมเองลองผิดลองถูกมาก็เยอะครับ ทิ้งไปก็เพียบครับ พยายามเข้าครับ สู้ๆๆ แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 50 16:19:16 จากคุณ : พ่อครัวหัวไข่ (Appleton) - [ 27 ก.ค. 50 16:17:12 ]

ความคิดเห็นที่ 3  น่าจะจริงนะคะที่ว่า การทำอาหาร ต้องมีพรสวรรค์  เพราะขนาดตัวเอง หัดทอดไข่เจียว มาตั้งแต่สาวยันแก่  ทุกวันนี้ มันยังกินได้บ้าง ไม่ได้บ้างอยู่เลย  บางทีก็เค็มไป จืดไป บางทีก็ไหม้ดำปี๋ ไปก็มี รสชาติไม่เคยคงที่  พรแสวง ก็คงจะช่วยอะไรคนอย่างอิชั้นไม่ได้แน่แท้ พอดีกว่า  เปลืองไข่ที่บ้านมากๆเลย ........................................... ปล.แฟนแอบถ่ายรูปตอนทอดไข่เจียวไหม้ ไปแฉที่งานมิตติ้ง ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเลย จากคุณ : EATTEN - [ 27 ก.ค. 50 16:27:37 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เราทำอะไรก็อร่อยทุกอย่าง ไม่รู้สามีแกล้งชมอ๊ะเป่า จากคุณ : แหวนโอปอ - [ 27 ก.ค. 50 17:07:26 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เราว่า ฝึกฝนได้ค่ะ อย่างเราทำก็เจ๊งไปหลายหน แค่ไม่ยอมแพ้ ฝึกต่อไปค่า จากคุณ : Mcdull - [ 27 ก.ค. 50 17:17:25 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ทำได้กะทำเป็นก็ต่างกันแล้ว แม่บอกว่าในบรรดาพี่น้องแม่ทำอาหารอร่อยสุด ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร ทั้งๆที่พวก อี้ๆๆ ได้รับการฝึกฝน ถ่ายทอดวิทยายุทธไม่ต่างกันเลย เรื่องแปลกแต่จริง อี๊ทำกับข้าวกินได้อร่อยแต่ไม่ติดใจ แต่แม่ทำอร่อยแบบติดใจกันเลยทีเดียว อีกเรื่องที่อยากยกตัวอย่าง พี่สาวแท้ๆ ถักเปียได้ทุกรูปแบบแค่ดูภาพในนิตยสารก็ทำออกมาสวยเหมือนกันเด๊ะ ไม่เคยไปเรียนที่ไหนเลย ไม่เคยสนใจด้านสวยๆงามๆ อะไรกะเค้าซักเท่าไร ผิดกะเรา ไปเรียนก็แล้วพยายามทำก็แล้ว มันก็ไม่สวยเหมือนที่พี่ทำ ถ้าไม่ได้เรียก พรสวรรค์ แล้วจะเรียกว่าอะไร นี่แหละน้า เค้าาถึงว่าหาพรสวรรค์ของตัวเองให้เจอแล้วคุณจะประสบความสำเร็จในชีวิตอย่างสูงสุด ปล. ตอนนี้เรายังหา พรสวรรค์ ตัวเองไม่เจอเลย   ปล1. พรสวรรค์ ที่เรามีอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เราชอบก็เป็นได้ มันไม่แน่เสมอไป     แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 50 17:42:39 จากคุณ : jannypantip - [ 27 ก.ค. 50 17:36:03 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คงมีส่วนมั้ง ของผม มั่วไปเรื่อยๆ ทำทุกอย่างที่อยากกิน ไม่เคยเปิดสูตร ออกมาก็กินได้อร่อย อิอิอิ จากคุณ : Onnchon - [ 27 ก.ค. 50 18:17:56 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คิดว่าทำได้อร่อยนี่คงไม่ยากเท่าไรครับ น่าจะพอฝึกฝนกันได้ จับมือกันทำกับครูที่สอนเป็นจริงๆ ก็น่าจะพอทำไหว แต่คิดหรือประยุกต์ได้อร่อยนี่ หรือกะเกณฑ์เอาคร่าวๆ ไม่ตวงแล้วออกมาอร่อยนี่ล่ะ ถึงจะเรียกว่าพรสวรรค์ครับ ของบางอย่างถ้าหมั่นสังเกต ใส่ใจจริงๆ ไม่ละทิ้งความพยายาม คิดหาหนทางใหม่ๆ คิดว่าไม่ยากเกินไปนะครับ แต่ถ้าทำทั้งหมดที่ว่ามาได้ ก็คงเป็นพรสวรรค์มั้งครับ ^_^ จากคุณ : jumjee - [ 27 ก.ค. 50 18:20:13 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ทุกสิ่งทุกอย่างในโลก ถึงจะมีพรสวรรค์มากเท่าไหร ถ้าไม่มีพรแสวง ความพยายาม ก็พัฒนาได้ยาก คนที่มีพรสวรรค์ แต่ไม่มีความพยายามที่จะทำ ก็เหมือนมีเงิน8000กว่าล้านไว้นั่งมองเฉยๆ ไม่มีพัฒนา ไม่เพิ่มขึ้น มีแต่จะลดลงไปเรื่อยๆ คนที่มีความพยายาม ช่างสังเกตุ เรียนผิดถูกไปเรื่อยๆ ยังน่ากลัวซะกว่า อย่างน้อยเค้าก็กล้าเสี่ยงที่จะได้รับผลที่ดีในอนาคต จากคุณ : มะยมมะนาว - [ 27 ก.ค. 50 18:43:05 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อย่าเพิ่งท้อคะ.....ถ้าเป็นคนชอบทานอยู่แล้ว...ถึงได้มาวนเวียนให้ห้องนี้....คิดว่ายังงัยก้อต้องสำเร็จ เราก้อเป็นอีกคนที่ชอบทำกับข้าวมาตั้งแต่เด็ก....ชอบทำตามพ่ออ่ะคะ...แม่ทำไม่ได้เรื่องเลย...พ่อจะมีหน้าที่ทำกับข้าวให้ที่บ้านทาน...พ่อเรานี่แหละ..คนชิมขนมประจำบ้านเราเลยอ่ะ ส่วนเบเกอรี่นี้...เป็นความใฝ่ฝันเลย...แต่คิดว่าไกลเกินเอื้อม..เราคงทำไม่ได้หรอก...ได้แต่เฝ้ามอง...ตามชิมไปทุกที่ๆเค้าว่าอร่อย....จดจำรสสัมผัสมันไว้อ่ะคะ พอมาได้รู้จักกับเพื่อนในห้องนี้...หมั่นศึกษาไปเรื่อยๆ...เบเกอรี่ไม่อยากอย่างที่คิดคะ....ครั้งแรกไม่อร่อย...ไม่ดี..เอามาโพสต์ให้เพื่อนดูซิคะ...และพยายามนึกว่าเราทำพลาดตรงไหน...เอามาวิเคราะห์...ส่วนมากชิมเองก่อน..เพราะเราเชื่อว่าเรานี่แหละ...นักชิมตัวยง...ถ้าเราเองว่าอร่อยก้อต้องอร่อยอยู่แล้ว...แล้วถึงไปเรียกกำลังใจจากคนอื่นอ่ะคะ จากคุณ : anadiar - [ 27 ก.ค. 50 19:04:22 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ในกรณีที่ไม่มีพรสวรรค์  ก็ต้องหาพรแสวงละค่ะ ตัวเองจำเป็นต้องเข้าครัว  เป็นลูกมือแม่มาแต่เด็ก  ไม่เคยได้รับอนุญาตให้ลงมือ  แต่ถึงเวลาที่แม่แก่มาก  ไม่อยากให้ทำกับข้าวอีกต่อไป  เราก็สามารถทำได้ รสคล้ายแต่ไม่อร่อยเท่าแม่ซักอย่าง  นี่เป็นเรื่องของประสบการณ์ ส่วนอาหารอื่น ๆ ที่ไม่เคยทำกับแม่ เช่น เบเกอรี่  ก็มาฝึกเอาด้วยตัวเองค่ะ  อาศัยที่ชอบกิน ช่างกิน  เวลาทำก็เลยคิดว่า  ถ้าเราอยากให้มันออกมาแบบนี้  จะต้องทำยังไงกับม้นบ้าง  แล้วก็พัฒนามาเรื่อย ๆ ค่ะ   แต่ในบรรดาพี่น้องทั้งหมด  มีดิฉันคนเดียวที่ทำกับข้าว ขนมเก่ง นอกนั้นกินพอกันตาย...อิอิ เรื่องนี้ไม่มีบทสรุปค่ะ จากคุณ : Amber n the Gang - [ 27 ก.ค. 50 20:15:35 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ทำเรื่อยๆ ทำบ่อยๆ ชิมบ่อยๆ เดี๋ยวก็ดีคะ จากคุณ : เฉาก๋วยอินเตอร์ - [ 27 ก.ค. 50 20:52:54 ]

ความคิดเห็นที่ 13 มาให้กำลังใจเจ้าของกระทู้ค่ะ จริงแล้ว พรสวรรค์ พรแสวงไม่สำคัญเท่ากับความรักในการทำอาหารและจินตนาการที่จะเห็นอาหารฝีมือเราออกมาสวยงามและอร่อย จะช่วยทำให้เรามีความสุขกับอาหารที่เราทำ ขอให้พยายามต่อไปนะคะ ถ้าเรารักการทำอาหารเชื่อว่า เราจะปรุงอาหารนั้นให้อร่อยได้ไม่ยากค่ะ จากคุณ : กั้งกระดาน - [ 27 ก.ค. 50 21:36:01 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คิดว่าพรสวรรค์มีส่วนค่ะ ^^ แต่ยังไงก็ตาม อินกับหนังเรื่อง Ratatouille นิดหน่อย... anyone can cook เนอะ =D จากคุณ : +~%Chocolate Republic%~+ - [ 27 ก.ค. 50 21:43:35 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตอนหัดทำอาหารแรก ๆ นี่เททิ้งไปหลายจานแล้วค่ะ แต่เราก็ไม่ท้อ เรียกว่าท้อไม่ได้มากกว่า เพราะยังไงก็ต้องทำ จนตอนนี้เริ่มกินได้แล้ว แฟนเริ่มชม แต่ก็ยังไม่กล้าทำให้คนอื่นกิน เราว่านอกจากพรสวรรค์ พรแสวงนี่ก็จำเป็นมาก ๆ หัดทำไปเรื่อย ๆ เรียนรู้เทคนิคจากในเวปบ้าง เดี๋ยวก็ทำได้ค่ะ จากคุณ : Ssachiy - [ 27 ก.ค. 50 21:45:01 ]

ความคิดเห็นที่ 16 พรสวรรค์ก็คงจะมีส่วนแหละค่ะ แต่อย่าเพิ่งท้อค่ะ พรแสวงสู้ได้นะเราว่า อย่าเพิ่งรีบหมดกำลังใจไปนะคะ ค่อยๆทำค่อยๆเรียนรู้ค่อยๆปรับปรุงไปค่ะ ใจเย็นๆนะคะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : HHV8 - [ 27 ก.ค. 50 21:51:04 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อิ อิ เราคิดว่า เราทำแบบธรรมด๊า ธรรมดา น๊ะ ก็ครูลัก พักจำมาจากแม่อ่ะ เคยทำที่บ้าน ก็มีแต่ พ่อ กับ แม่ ที่ทานฝีมือ เรา แล้วบอกว่า โอเค อย่างนี้แต่งงานได้ อิ อิ แต่พอเอาไปให้ ญาติเรากิน น๊ะเค้าบอกว่าไม่อร่อย (แฟนเค้าทำอร่อยกว่า) เลยหมดความมั่นใจ แต่พอจากครอบครัวมาอยู่กับสามี เอ้าลองทำดูอีกที (เพราะไม่ทำก็ไม่รู้จะกินอะไร) ครั้งแรกทำ ผักกระเพรา (อ้าฮ้า อร่อยแหะ แฟนบอกว่า lucky) แต่หลังจากนั้นก็เริ่มทำอะไรยาก ๆ ขึ้น เค้าก็มั่นใจว่าไม่ lucky แน่นอน.... จนแม่แฟนมาเยียมทำแค่ แกงจืดเต้าหู้ เจ้ติดใจใหญ่ และบอกว่าจะเปิดร้านอาหารให้ (โอ๊ย ไปกันใหญ่แล้ว) เราคิด อิ อิ ถ้าพวกเค้าได้ชิมฝีมือ เพื่อน ๆ ในพันทิพ คงอยากย้ายบ้านไปอยู่เมืองไทยกันมั่ง ..... จากคุณ : oho49 (oho49) - [ 27 ก.ค. 50 23:59:15 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ถ้าไม่มีพรสวรรค์ ก็ต้องพยายามมากกว่าคนอื่น ถ้าไม่มีพรแสวง ก็อาจจะได้รสชาตที่ไม่เป็นมาตรฐาน (ทำแล้วไม่เหมือนกันในแต่ละครั้ง ถ้ามีทั้งสองอย่าง ทำอะไรก็อร่อยค่ะ จากคุณ : Living Extreme - [ 28 ก.ค. 50 03:17:24 ]

ความคิดเห็นที่ 19 รู้แต่ว่าป้าอังทำอร๊อยอร่อย..แต่ป้าอังเล่าให้ฟังว่ากว่าจะอร่อยได้อย่างนี้ก็ฝึกมาพอตัว โดนคุณยายของเพเคี่ยวซะเข้ม แต่ก็นั่นล่ะค่ะ อาหารมันมีทริคมันมีสูตรคนสมัยโบราณท่านเก็บเอาไว้เยอะน่ะค่ะ เพราะอย่างนั้นก็คงต้อง ด้วยใจรักด้วยส่วนหนึ่ง ฝีมืออีกส่วนหนึ่ง เพราะเพจำได้ว่าคุณยายท่านเล่าให้ฟังว่าสมัยก่อนนั้น จะให้ใครมาอยู่ห้องเครื่องไม่ได้ง่ายๆไม่ใช่ใครจะมาอยู่ได้ ต้องเลือกต้องเฟ้น เพก็คิดว่าเลือกเฟ้นเนี่ยล่ะค่ะ คงต้องดูที่พรสวรรค์ด้วยส่วนหนึ่งจ้า จากคุณ : TearEndless - [ 28 ก.ค. 50 08:05:26 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เจ๊หลีไม่เชื่อเรื่องพรสวรรค์ เด็ดขาด เพราะเจ๊หลี ก็เคยมีคนบอกว่าไม่ได้เรื่องในการทำอาหารเสมอ ๆ ก่อนที่จะยังไม่แต่งงาน แต่ เจ๊หลีเชื่อ เรื่องความสนใจใฝ่รู้ รวมถึง พรแสวง เหมือนที่คุณ แอมบอก เช่นกันค่ะ เพราะเราทุกคนเข้าห้องก้นครัวก็เหมือนกับเรามีความสนใจใฝ่รู้ แล้วก็มาหา พรแสวงร่วมกันด้วยใช่ไม๊คะ จากคุณ : กิน ๆ เที่ยว ๆ - [ 28 ก.ค. 50 08:10:38 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มันรวม ๆ กันนะครับ แต่จะบอกว่ามีพรสวรรค์ทำทุกอย่างอร่อยหมด ผมตอบได้เลยว่าไม่เชื่อ.... จากคุณ : แมลงปอร่อแร่ - [ 28 ก.ค. 50 12:28:11 ]

ความคิดเห็นที่ 22 พรสวรรค์ ไมสู้ พรแสวง นะผมว่า จริงอยู่คนที่จับกระทะทำกับข้าวเเล้วเป็นเร็วมันก็มี แต่จุดสำคัญของการทำอาหารผมว่าคือ ความเข้าใจ รู้วัตถุดิบ รู้ไฟ รู้จังหวะ ฯลฯ ทั้งหมดเกิดจาการฝึกฝน ส่วนเรื่อง ลิ้นเทพ จมูกหมา พวกนี้ พรสวรรค์ฝึกกันยาก อย่างผมทำอาหารตามการ์ตูนแรกๆมันได้เรื่องที่ไหนเล่า กว่าจะฝึกจนทำได้ตาม ข้อความไม่กี่บรรทัดที่บอกมาในการ์ตูนมันต้องใช้จินตนาการต่อพอสมควรเลย จำได้น้ำแกงชามแรก พ่อชิมไม่ถึงคำ แล้วบ่นไม่ได้เรื่อง วาดภาพครั้งแรก พ่อขำ บอกว่าวาดอะไรของเอ็ง บัดนี้ ผมล้างคำสบประมาทไปหมดแล้วครับ จากคุณ : SchwedaKong - [ 28 ก.ค. 50 12:59:37 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ทำเยอะ ๆ บ่อย ๆ ก็อร่อยเองค่ะ ^^ มีบางช่วงที่ตรีไม่ได้ทำอะไรกินเองสักเท่าไหร่ ... โฮะ ๆ ๆ  ... รสชาติเพี้ยนกระจาย ^^" จากคุณ : Triny - [ 28 ก.ค. 50 13:47:59 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ฝึกฝนให้ชำนาญได้ครับ เดินไปจุดหมายปลายทางที่เดียวกัน แต่ละคนใช้เวลาไม่เท่ากัน พรสวรรค์อาจช่วยให้วิ่งได้เร็ว คนมีพรสวรรค์น้อยก็ใช้เวลานานหน่อย...อย่าหยุดเดิน ก็ถึงเหมือนกัน เหนื่อยนักก็พักก่อนครับ แต่อย่าหยุดเดินนะครับ เอ๊ะเรื่องเดินมาเกี่ยวอะไรกับทำอาหารเนี่ย? จากคุณ : กองทัพเดินด้วยท้อง (kittscake) - [ 28 ก.ค. 50 17:53:46 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ไปดูเรื่อง ratatouille สิคะ เขาบอกว่า "Anyone can cook, but only the fearless can be great." แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 50 21:08:19 จากคุณ : Febie - [ 28 ก.ค. 50 19:11:33 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ต้องฝึกฝน ลองผิดลองถูกไปเรื่อยๆค่ะ ถ้ารักที่จะทำ ต้องพยายามมากๆค่ะ ^^ จากคุณ : Donat-nat - [ วันอาสาฬหบูชา 22:10:42 ]