ความคิดเห็นที่ 1 http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B5%E0%B8%89%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%A2 จากคุณ : วิน (7664) - [ 4 มิ.ย. 51 13:05:26 ]

ความคิดเห็นที่ 2 หึหึหึ ใต้ถุนร้านชั้นล่างสุด ที่คาดว่าลึกลงไปราว 100 เมตร ไม่แน่ใจว่ามีกันดั้งวิงหรือกระสวยอวกาศตั้งอยู่ ยังไม่ได้พิสูจน์เลย หุหุหุ จากคุณ : dragonite - [ 4 มิ.ย. 51 13:48:06 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อ้าว ตกลงร้านจีฉ่อยจะย้ายด้วยเหรอ? ร้านนี้เดินผ่านประจำเวลาไปรอรถเมล์ที่สามย่าน แต่ไม่กล้าอุดหนุน ฮ่าๆ ...เพราะเห็นสินค้าแล้วก็หนาวใจ กลัวถล่มลงมาทับคนขายจัง สุดท้ายไปซื้อเซเว่นถัดไปดีกว่า จากคุณ : Sabretooth - [ 4 มิ.ย. 51 14:27:43 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อ่านจากวิกิแล้วก็ยังมีข้อผิดพลาดบางจุด รู้จักร้านนี้มานานมาก ตั้งแต่แม่ของคนขายปัจจุบันยังอยู่ เรียนอยู่ในย่านนี้ถึง 14 ปี เรียนจบแล้วก็ยังเดินอยู่ในย่านนี้มาตลอดจนถึงปัจจุบัน กำลังเรียบเรียงข้อมูลของร้านนี้ และละแวกใกล้เคียงอยู่ จะพยายามให้เสร็จก่อนตลาดย้ายครับ จากคุณ : laser - [ 4 มิ.ย. 51 15:08:43 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เป็นร้านที่อยู่คู่กะเด็กจุฬาฯและคนละแวกนั้นมานานแล้วค่ะ มีขายเกือบทุกอย่าง ย้ำเกือบทุกอย่าง สมัยเรียนเวลาหาซื้ออุปกรณ์ทำสื่อทำงานจากศาลาพระเกี้ยวหรือมาบุญครองไม่ได้ ก็อาศัยซื้อจากจีฉ่อยเลยค่ะ อาซิ้มแกดูน่ากลัวหน่อยคงเพราะผมแกแทบจะไม่เหลือบวกกับฟันทองของแก แต่ก็ช่วยให้ทำงานเสร็จได้ทัน แบบว่าถ้าวันนี้ไม่มีขายพรุ่งมีมาใหม่มีแน่นอน เคยมีคนเล่าให้ฟังว่ามีคนลองของไปซื้อมอเตอร์ไซต์ วันต่อมาก็เอามอไซต์มาขายให้แต่ต่อจากนั้นไม่รู้นะเขาเล่ามาอีกที อย่างข้าวหมูแดงแกก้อวิ่งไปหลังร้านออกไปตลาดไปซื้อมาขายให้   ราคาบางทีก็ถูกบางอย่างก็แพงกว่าที่อื่น แต่สเน่ห์ของซิ้มก็คือถ้าแกหาของมาขายให้เราแกจะจัดแจงหาเก้าอี้มาให้นั่ง (แกคงรู้ตัวว่ากว่าจะหาที่สั่งซื้อไปเจอคงจะนาน) หรือบางทีมีน้ำให้กินฟรีด้วยนะ  จำได้ครั้งนึงเราเคยไปซื้อห่วงโลหะกลมๆ ต่อราคาแกก้อลดให้แล้วในมือเราถือถุงใส่ของที่ซื้อมาจากคลองถม มีด้ามค้อนโผล่ออกมา แกก็ถามว่าซื้อมาเท่าไร ที่นี่ก็มีขายนะเอาไหม 555 ซื้อมาแล้วจะมาถามขายอีก... มีเรื่องเล่าอีกแยะกับจีฉ่อย เคยอ่านในหนังสือของชมรมอะไรสักชมรมของจุฬาฯ เขาเล่าประวัติด้วยว่าจีฉ่อย หรือซิ้มแกมีแฝดด้วยแต่ตายไปแล้ว อันนั้นจำม่ายค่อยจะได้ม่ายเล่าดีกว่าค่ะ ถ้าต้องปิดร้านลงคงน่าใจหาย แต่ถ้าย้ายไปหลังสนามจุ๊ฟจริงๆก้อคงมีน้องจุฬาฯตามไปซื้อแหละว่าไหม.... จากคุณ : ใหม่เอี่ยม (Maieam) - [ 4 มิ.ย. 51 15:17:15 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ร้านอยู่ตรงข้ามคณะบัญชี ใกล้ๆร้านโจ๊กสามย่านค่ะ เคยได้ใช้บริการเหมือนกัน ชอบอาซิ้มคนขายจัง แกน่ารักดี เห็นครั้งแรกอาจตกใจกับภาพลักษณ์ ผมกะหรอมกะแหรม ฟันนานๆซี่ แต่อัธยาศัยแกดีมากๆ ซื้อไปซื้อมาเดี๋ยวลดเดี๋ยวแถม ถึงเราจะรู้ว่าแกขาย ของบางอย่างแพงก็ตาม  และบางทีก็ต้องรอนานมาก เข้าใจเลยค่ะ อารมณ์ของคนที่ต้องเร่งงานข้ามคืนก่อนเปิดงาน ว่าเป็นยังไง... ร้านจีฉ่อยนี้ ต้องถือว่า เป็นร้านที่ทำให้งานนิทรรศการของจุฬาฯหลายๆงาน ลุล่วงไปได้ด้วยดีจริงๆ...ทางจุฬาฯน่าจะมอบโล่หรือเกียรติบัตรพิเศษให้ แกสักหน่อยเนอะ.... ถ้าจะให้ดี เว้นที่ในจามจุรีสแควร์ให้แกสักบล็อคเถอะ แกจะได้เปิดเป็น เซเว่นขายของชำต่อไป จากคุณ : กุ๊กกลาง - [ 4 มิ.ย. 51 16:30:25 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อุดหนุนร้านป้าเค้าบ่อยมากๆ ตอนรับน้องหรือทำกีฬาสีที่เตรียมฯ แถมบางวันใจดีลดราคา+ บริการส่งถึงที่ให้อีกด้วย รุ่นพี่บอกว่าเคยมีคนถามว่าถ้าจะซื้อหลุยส์ วิตตอง ที่ร้านมีขายมั้ย ป้าฟันทองหายไปซักพัก แล้วก็กลับมาพร้อมกับแค๊ตตาล็อกหลุยส์ ในมือ อีกคนก็เล่าว่ามีคนสั่งซื้อหมูบด ป้าแกหายไปนานมากกกกกก กลับมาอีกทีพร้อมหมูบด (ที่หายไปนานคงวิ่งไปซื้อที่ตลาดสามย่าน) แต่ที่แปลกสุดก็คือเมื่อก่อนป้าเค้าขายใบลงทะเบียนเรียนของจุฬาด้วย จากคุณ : Ezcap - [ 4 มิ.ย. 51 16:52:24 ]

ความคิดเห็นที่ 8 นายอยากรู้จริงเหรอ...  กรุณาทำเสียงบุญชู แล้วอ่านตำนานตามนี้ค่ะ   ขออนุญาตเจ้าของบทความด้วยนะคะ ===================================== จีฉ่อย คือ ชื่อร้านขายของชำขนาดหนึ่งคูหา ตั้งอยู่หน้าตลาดสามย่านตรงบริเวณถนนพญไท ตรงข้ามจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยและได้ชื่อว่าเป็นสีสันแห่งหนึ่งของบริเวณสามย่าน ร้านจีฉ่อยเป็นร้ายขายของที่ขึ้นชื่อว่า มีของขายทุกอย่าง และถ้าของไหนไม่มีขายในร้าน จะสามารถมาเอาได้ภายใน 2 วันให้หลัง โดยเปิดตลอด 24 ชั่วโมง (ในเวลาเช้าถึงหัวค่ำ จะเปิดทำการที่หน้าร้าน ส่วนในเวลาหลังจากนั้น แม้ว่าดูเหมือนร้านจะปิด แต่คุณสามารถใช้บริการของร้านนี้ได้โดยการไปเคาะประตูหลังร้าน เพียงไม่นานนัก อาซิ้มเจ้าของร้านจะเดินฝ่าความมืดมาใกล้ๆ พร้อมกับถามว่า "ลื้อจาเอาอาราย") ลักษณะร้านเป็นร้านกว้างประมาณ 3 เมตร และลึกประมาณ 10 เมตร ร้านจีฉ่อย เป็นธุรกิจครอบครัวชาวจีนที่เปิดร้านขายของชำ ปัจจุบัน ร้านจีฉ่อยจะปิดวันอาทิตย์วันเดียว ส่วนวันธรรมดาจะเปิดตั้งแต่ 8 โมงเช้าถึง 2 ทุ่ม พนักงานขาย พนักงานขายของร้านนี้เป็นอาซิ้มสองคนผลัดกันเฝ้า เวร ตลอด 24 ชั่วโมง อาซิ้มทั้งสองคนรูปร่างหน้าตาเหมือนกันมากเนื่องจากเป็นฝาแฝดกัน ทำให ้ลูกค้าที่มาซื้อของบ่อย ๆ ต่างอดสงสัยไม่ได้ว่า คนขายของร้านนี้ไม่หลับไม่นอนกันเลยหรือ แต่มีอยู่อย่าง หนึ่งที่ไม่เหมือนกันคือ "ฟันทอง อีกประการหนึ่ง ตู้เก็บสินค้าในร้านที่มีจำนวนมาก วางเรี ยงรายไว้จนเหลือทางเดินในร้านกว้างเพียงแค่ 60 เซนติเมตร จะต้องอาศัยพนักงานร่างเล็กสองคนนี้เท่านั้น จึงจะสามารถเดินไปหยิบ ของภายในร้านมาให้ได้ เป็นเรื่องที่น่าเศร้าใจที่ได้ทราบมาในภายหลังว่าอาซิ้ มคนหนึ่งได้เสียชีวิตไปเสียแล้ว จากคุณ : คิทเช่นเอดสีแดง (knitting bakery) - [ 4 มิ.ย. 51 16:55:44 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ต่อ---   ตอนนี้ลูกชายแกมาช่วยขายในบางวัน บางทีอาซิ้มแก หลงๆ ลืมๆ ก็จะได้สติจากลูกชายแกทำให้ขายของได้ถูกต้องมากขึ้น นอกจากนี้ ยังมีลูกจ้างสาวอีกหนึ่งคนคอยช่วยขายด้วย ในร้านยังมีหมาของแกอีกตั วคอยช่วยเฝ้าของ แต่เนื่องด้วยของในร้านเยอะมาก เจ้าของร้านสามารถเดินได้ทีละคนเท่านั้น สวนกันตรงทางเดินไม่ได้ ขนาดหมายังต้องวิ่งไปให้สุดร้านถึงจะกลับตัววิ่งออกมาได้ เทคนิคการขาย เทคนิคการขายของร้านนี้คือถามหาอะไรมีหมด หากว่ าสินค้าชิ้นนั้นไม่มีในร้าน ก็จะบอกให้รอเดี๋ยว แล้วก็หามาให้จนได้ เช่นหากต้องการทานข้าวขาหมู ถามว่ามีไหม พนักงานขายจะบอกว่า "มี รอเหลียว" (มาจาก รอเดี๋ยว) แล้วออกไปหลังร้าน ซื้อข้าวขาหมูจุฬาฯจากตลาดสามย่านมาให้ หรือเคยมีคนถามหากร ะบวยพลาสติกตักน้ำในห้องน้ำ ก็บอกว่า "มี รอเหลียว" แล้วไปหยิบมาจากไหนมาไม่ทราบ ยังมีน้ำหยดติ๋ง ๆ อยู่ ถือว่าพนักงานขายร้านนี้มีสปิริตของนักขายอย่างแท้จริง ถ้าถามถึงเลื่อย แกก็จะวิ่งไปร้านขายอุปกรณ์ฮาร์ดแวร์ข้างๆแกล่ะ แล้วก็มาตั้งราคาเอง ถ้าของชิ้นนั้นต้องใช้เวลาในการหาสักครู่ใหญ่ แกก็จะมีลูกอม หรือขนมขบเคี้ยวมาให้บริการลูกค้าด้วย จะได้ไม่เบื่อ และถ้าซื้อเยอะล่ะก็ แกก็จะมีของกำนัลเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่น ปากกา (ถ้าเป็นนิสิต) มอบให้ลูกค้าอีกต่างหาก จากคุณ : คิทเช่นเอดสีแดง (knitting bakery) - [ 4 มิ.ย. 51 16:57:05 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ต่อ--- ราคาของ หลายๆครั้งที่พนักงานขายจะถามว่า "เคยซื้อเท่าไร" เมื่อบอกราคาที่เคยซื้อไปแล้วเขาจะบอกราคาสินค้าให้เรา สูงกว่าบ้างต่ำกว่าบ้าง โดยที่ไม่มีกฎเกณฑ์ที่ชัดเจนแต่อย่างใด เช่น เทปMiniDVที่ขายตามห้างสรรพสินค้าทั่วไปราคาม้วนละ 500 บาท แต่ถ้าลูกค้าโดนถามว่าซื้อมาเท่าไหร่ ก็จะตอบว่า 200 แล้วอาซิ้มก็จะให้ราคาตามนั้น ถูกบ้าง แพงบ้าง แล้วแต่อารมณ์และความรู้ในสินค้าของแก ของที่ขาย ตัวอ ย่างสินค้าที่มาขาย หรือเคยวางขายในร้านได้แก่ ของเล่น น้ำอัดลม ปากกา สบู่ ลูกบอลพลาสติก ปูนพลาสเตอร์ รองเท้า กากเพชร กับดักหนู ใบลงทะเบียนเรียนของจุฬาฯ ตั๋วเครื่องบิน ฮูล่าฮุป เปียโน สีน้ำมัน กระดาษ และรถยนต์ นอกจากนี้ร้านจีฉ่อยยังมีสินค้าบางอย่างที่ไม่น่าเชื่อขายอีกเช่น แ หวนรุ่นของคณะวิศวกรรมศาสตร์ (ที่ไว้สำหรับแจกนิสิตปีที่หนุ่) อีกทั้งสินค้าที่หายากอย่างบัตรคอนเสริต เรน โทรศัพท์มือถือ และ ไอ-พอด จากคุณ : คิทเช่นเอดสีแดง (knitting bakery) - [ 4 มิ.ย. 51 16:58:00 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ต่อ-- มีผู้ที่เคยใช้บริการบอกว่า เคยไปซื้อฮารดิสก์จากอาซิ้ม เพราะคิดว่าไม่มีแน่นอน แต่อาซิ้มก็ตอบว่ามีแล้วมุดไปหาจนเจอจนได้ มีผู้ใช้บริการอ้างว่า เคยตัดชุดครุยรับปริญญากับจีฉ่อย นัดแค่สองวันมีช่างมาวัดตัวเสร็จสรรพ ได้ชุดครุยยี่ห้อจีฉ่อยไปใส่ถ่ายรูปสวยงาม< br>นอกจากนี้เคยมีนิสิตคณะหนึ่งยืนยันได้ว่าเคยจ้างวาน ให้ร้านจีฉ่อยไปซื้อ เซียมซีเพื่อใช้ในการทำงานมาแล้ว นิสิตคณะสถาปัตย์ จุฬาฯ คนหนึ่งเล่าว่า เคยไปซื้อของกลางดึกเพื่อทำวิทยานิพนธ์ ประมาณตี 1 เจ้าของร้านบอกให้ไปหลังร้าน ซื้ออุปกรณ์เครื่องเขียน เสร็จแล้วก็นึกสนุกระหว่างที่รอซิ้มค้นหาของ ตะโกนถามซิ้มว่า มีลิโพ ขายไหม ซิ้มก็ตอบทันทีว่า "จะเอากี่ขวด".. "ยาแก้ปวดล่ะ" แน่นอน ซิ้มตอบ "จะเอากี่เม็ด" นิสิตคนนั้นไม่ยอมแพ้ถามต่อ ว่า "แล้วเก้าอี้หมอฟันล่ะ มีขายมั้ย" ซิ้มนิ่งไปนิดนึงก่อนจะตอบว่า "รอเดี๋ยว" ...(ไม่มีการยอมแพ้) อีกตัวอย่างหนึ่ง ที่นิสิตจุฬาฯชอบไปลองของกับอาซิ้มเจ้าของร้าน โดยสั่งซื้อ "กิโมโน 1 ชุด" อาซิ้มหันมาและถามว่า "ลื้อ จะเอาจริงรึเปล่า?" (นั่น มีท้าทายกันด้วย) นานไปๆ จากร้านขายของสารพัดอย่าง ก็เป็นได้ทั้งเวทีท้ามวย ขายหัวเราะ ร้านอาหาร ร้านตัดผม และร้านอื่นๆอีกมากมาย ยิ่งการประชันฝีมือ จีฉ่อยไม่เคยแพ้ใครเลย แม้จะมีคนท้าว่าอยากใส่รองเท้าบู๊ทสีชมพูสด ขนาดฝ่าเท้า แกก็อุตส่าห์หามาให้จนได้ นะ จากคุณ : คิทเช่นเอดสีแดง (knitting bakery) - [ 4 มิ.ย. 51 16:58:41 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ต่อ--- อันนี้ก็ขอเสริมอีกหน่อยครับว่า อันนี้เขาเล่ากันมานะ มีคนเคยลองของกับเจ๊แกอีกแล้ว. . ."เจ๊ ข้าวมันไก่จาน" เจ๊แกก็ "รอเหลียวๆ" หายไปพักใหญ่ๆ เจ๊แกเดินออกมาพร้อมกับข้าวมันไก่จริงๆ เคยขอซื้อเก้าอี้หวายยังมีเลย และเมื่อไม่นานมีนี้ เพื่อนๆ ที่คณะของผมก็เคยไปซื้อกระด้งมาแล้วครับ โอ้โห หามาได้ แต่แพงหน่อยนะ อันละตั้งเกือบ 300 นอกจากนี้ยังมีเรื่องเล่าว่า เคยมีคนคิดที่จะลองของ โดยจะไปขอซื้อ"เฮลิคอปเตอร์"จากเจ๊แกเหมือนกัน แต่สุดท้ายไม่กล้าไปลอง เพราะกลัวว่าด้วยสปิริตนักขายอันแรงกล้าของเจ๊แก จะพาลทำให้เจ๊แกถ่อสังขารไปสรรห า"เฮลิคอปเตอร์"มาให้ลูกค้า จนอาจทำให้เจ๊แกล้มหมอนนอนเสื่อลงไปได้ เป็นบาปเป็นกรรมเปล่าๆ และอีกเหตุผลนึง คือ กลัวจะไม่มีตังจ่ายเจ๊แก เพราะเจ๊แกอาจจะไปหา"เฮลิคอปเตอร์"มาได้จริงๆ ก็เป็นได้ เพราะขนาดลอตเตอร์รี่รางวัลที่หนึ่งเจ๊แกยังมีปัญญาหามาจนมีเงินมาเปิด ร้านได้เนี่ย เจ๊แกอาจจะมีปัญญาหาเฮลิคอปเตอร์มาให้ก็ได้นี่นาใครจะไปรู้ล่ะ...[ จากคุณ : คิทเช่นเอดสีแดง (knitting bakery) - [ 4 มิ.ย. 51 16:59:17 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ต่อ--- ร้านมหัศจรรย์ คุยกันถึงเรื่องเกี่ยวกับ มหา’ลัย แล้วไม่พูดถึงของฮิตติดย่าน ของแต่ละย่าน แต่ละมหา’ลัย ก็คงไม่ได้ ถ้างั้น ผมขอเริ่มต้นด้วยของฮิตติดย่านของเด็กนักเรียนแถวสามย่านกันก่อนเลยดีไหมครับ แถวสามย่านนี่ของดัง ๆ ก็คงจะเป็น จีฉ่อย ไม่มีใครดังเกิน (จีฉ่อย เจอ จีช๊อค บางที จีช๊อค ยังชิดซ้าย ก็เป็นได้)ขนาดว่าผมเรียนอยู่แถวหัวหมาก กิตติศัพท์ของ จีฉ่อย ยังดังข้ามมาให้ได้ยินกันบ่อย ๆจีฉ่อย เป็นชื่อร้านของชำ โชห่วย แถวสามย่าน เรียกว่า นิสิต นักศึกษา แถวสามย่าน ส่วนใหญ่รู้จัก จีฉ่อย ดี บางคนอาจเคยใช้บริการบ้าง บางคนอาจไม่เคย แต่ยามฉุกเฉิน ยามจำเป็น ไม่มีใคร ไม่นึกถึง จีฉ่อย สักคนเพราะกิตติศัพท์ที่ร่ำลือระบือไปไกลว่า จีฉ่อย มีของทุกอย่างที่ขวางหน้า ทุกอย่างจริง ๆ ตั้งแต่สากกะเบือ ยันเรือรบ แล้วก็ถ้าเกิดว่าใครไปถามหาว่าจะขอซื้อสากกะเบือ ที่ จีฉ่อย ก็มีจริง ๆ แม้แต่เรือรบ ท่าทางว่า จีฉ่อย ก็คงจะมีด้วย (แต่ยังไม่มีใครไปขอซื้อ หรืออาจจะมีแล้วขายไปแล้วเลยไม่เคยเห็นก็เป็นได้) หน้าร้าน คูหาเดียวครับ ทางเดินในร้าน แคบพอแค่คนเดินเข้าออกได้ทีละคนเท่านั้น แต่ข้างในร้าน มีทุกอย่าง! ของบางอย่าง เวลาคุณไปถามหา จะขอซื้อพอหยิบลงมาจากชั้นได้ ฝุ่นเงี๊ยะ เขรอะเลยครับ มีอยู่ครั้งหนึ่ง เพื่อนเล่าให้ฟังว่า ต้องใช้เทียนพรรษา ทำกิจกรรม หาที่ไหนไม่ได้ล่ะ วิ่งไป จีฉ่อยประทานโทษครับ ที่ร้าน จีฉ่อย มีเทียนพรรษาไว้ให้บริการอีกครั้ง เพื่อนอีกคน หาใบลงทะเบียนเรียนไม่ได้ เพราะซื้อไม่ทัน เทอมนั้นเกือบต้อง drop ไปแล้ว เพราะลงทะเบียนไม่ได้ นึกได้ว่า จีฉ่อย น่าจะมี วิ่งไป ก็ซื้อมาได้ อีกครั้งที่ จีฉ่อย ช่วยชีวิตให้รอดตายไปได้ (เห็นว่าฝ่ายทะเบียนขาย 20 จีฉ่อย จะขายประมาณ 25)ว่ากันว่า ในร้านมีแค่ป้าคนจีนแก่ ๆ แค่ 2 คน ช่วยกันดูแลบริหาร จนร้านเซเว่น ต้องแอบลอก Business Model ขอทำธุรกิจแข่งด้วย วันดีคืนดี ก็จะมีพวกชอบลองของ ไปเคาะประตูตอนดึก แล้วถามหา ต้มยำกุ้งน่ะ มีไหม? ป้าคนหนึ่ง ก็จะคุมสถานการณ์ ชวนคุยนี่นั่น ต่าง ๆ นานา ลมฟ้าอากาศแปรปรวน ท้องไส้ปั่นป่วน สบายดีไหม ไปเรื่อยจนป้าอีกคนวิ่งออกหลังร้านไปหา ต้มยำกุ้ง มาจนได้ นั่นแหละถึงจะบรรลุวัตถุประสงค์หลักของ จีฉ่อย ที่เปิดร้าน (อาจจะเป็นข้อหลัก และเป็นข้อแรกที่เขียนลงในหนังสือบริคณฑ์สนธิ ก่อนเปิดร้านก็เป็นได้) โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ประเภทที่กล้าท้าทาย ว่ามีหรือเปล่า จีฉ่อย ก็กล้าไปสรรหาข้าของมาจนได้ ตอบสนอง need กันสุดฤทธิ์ ต่อให้ต้องเป็นข้าวขาหมู ผัดกะเพรากุ้ง ไข่เจียวปูราดข้าว ถึงต้องแอบขึ้นไปทำลงมาขาย จีฉ่อย ก็ต้องทำว่ากันว่า บางครั้งนะครับ ของบางอย่างที่หายาก เหลือบ่ากว่าแรง หาไม่ได้จริง ๆ ป้าแกก็จะถามว่าอยู่หอไหน ดึกดื่นค่อนคืนยังไง ได้ของมา แกตามไปส่งถึงหอเลย บางทีแกก็นั่งมอเตอร์ไซต์ ตามจิกไปถึงคณะ ไปส่งของน่ะ จากคุณ : คิทเช่นเอดสีแดง (knitting bakery) - [ 4 มิ.ย. 51 17:00:27 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ต่อ--- อีกเรื่องที่แปลกประหลาดมหัศจรรย์มากก็คือ ตู้หน้าร้าน ว่ากันว่า ของเล่นพวกรถสังกะสีรุ่นลายคราม ที่บรรดานักสะสมเห็นแล้วน้ำลายไหล 3 หยด ที่เห็นอยู่เต็มตู้นะ ใครมาถามหา จะของซื้อ แกไม่ขาย ที่ไม่ขายนะไม่ใช่เพราะแพง หรือตัดใจไม่ลง หรือหยิ่งไม่ขาย ศักดิ์ศรี อะไรไม่ใช่ เพียงแต่ว่า ป้าแกไม่มีกุญแจ!!!นอกเสียจากว่าใครจะเหมาะตู้ คือเอาตู้แกไปด้วยทั้งตู้นะ แล้วไปหาทางทุบ เอารถสังกะสีพวกนั้นออกมานั่นแหละ ก็ไม่รู้อีกว่าแกจะยอมหรือเปล่านะ อาจจะแพงอยู่หรือเปล่าก็ไม่แน่ใจเหมือนกันเคยมีคนมาเม้าท์ให้ฟังกันว่า ป้าแก่ ๆ 2 คน ในร้าน จีฉ่อย เป็นมนุษย์วานร (รุ่นสุดท้าย) เพราะดูจากรูปลักษณ์ ผมที่น้อยเต็มทน กับฟันทองที่มีเต็มปาก รูปร่างเล็ก ๆ กับรอยตกกระที่มีอยู่เต็มตัว บางคนก็ว่า แกเป็นมนุษย์ต่างดาว มาจากกาแล็คซี่อื่น แล้วหาทางกลับดาวไม่ได้ ไม่แน่ที่ชั้นบนของร้าน อาจมีลานจอดยานอวกาศ หรือไม่ก็ยานอวกาศอาจจะพัง กำลังซ่อม หรือพลังงานหมด กลับดาวไม่ได้ สรุปแล้ว เราก็ยังไม่สามารถล่วงรู้ได้อยู่ดี ว่าป้าทั้งสองคนอายุเท่าไหร่ ตัวแกเป็นเวอร์ชั่นเท่าไหร่ เจตนาดั่งเดิมที่เปิดร้านเป็นอย่างไร ไม่มีใครรู้ สุดแท้แต่จะเดา หรือเม้าท์กันไป ว่ากันว่า ลูกค้าคนไหนที่อยากรู้อยากเห็น หรือสอดรู้สอดเห็น แอบเดินเข้าไปในร้าน หรือลูกค้าคนไหน ที่ทะลึ่งหน่อย เดินเข้าไปหยิบของในร้านเอง อาจต้องอาศัยอยู่ในร้านจนตาย เพราะหาทางออกไม่เจอก็เป็นได้ อ้างอิงมาจาก สาระแนดอทคอม และ วิกิพิเดียดอทคอม จากคุณ : คิทเช่นเอดสีแดง (knitting bakery) - [ 4 มิ.ย. 51 17:01:03 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ต่อ--- รู้จักร้านชำจีฉ่อยผ่านลูกสาวทั้งสองคน พี่น้องเขาเล่าประสบการณ์สู่กันฟังอย่างครื้นเครง ว่าไม่มีอะไรในท้องตลาดที่จีฉ่อยไม่มีขาย สาวเคยบอกน้องว่า ไปซื้อส้มตำ เจ๊แกยังมีขายให้เล้ย! จากคุณ : ว.วินิจฉัยกุล เคยไปซื้อของจีฉ่อยอยู่หนนึง อยากซื้อเทียนเล่มเล็กเล่มเดียว ที่อื่นไม่ขาย แต่จีฉ่อย ยอมแกะออกจากแพ็คใหม่ ๆ มาขายให้ ร้านในตำนานจริง ๆ จากคุณ : ชมพู ไม่ได้มีแค่เจ๊สองคนนี้นะครับ ผมเคยเห็นน้องชายหรือพี่ชายของแกอีกคน หน้าตา แต่งตัว ธีมเดียวกันเป๊ะ แต่เข้าใจว่าไม่ได้เป็น staff อาจจะแวะมาเยี่ยมเฉยๆ เห็นร้านแกรุงรังแบบนี้ ขอโทษ ใช้บริการโรงบาลสมิติเวชนะครับ ตังค์น่ะมีนะจ๊ะ เรื่องลับสุดยอดของจีฉ่อยคือ แกมีหลานสาวเคยประกวดนาวสาวไทย!!! อุแม่เจ้า... ไม่อยากจะเชื่อเลย แต่เรื่องจริงนะนี่ ส่วนตัวผมเอง จำได้ว่ามีครั้งนึงราวๆ ๒๐ ปีที่แล้ว กำลังจะเข้าป่า(ไปเที่ยว) นึกได้ว่าไม่มีปูนขาว ตอนนั้นก็ราว ๒ ทุ่ม ร้านผิดหมดแล้ว ลองวิ่งจากหัวลำโพงมาจีฉ่อย พอถามว่า "มีปูนขาวไหม?" แกบอก "รอเดี๋ยว" กลับเข้าร้านสักพักออกมาใหม่ บอกว่า "ปูนพลาสเตอร์แทนได้ไหม?" (โปรดสังเกตว่าไม่บอกว่าไม่มีด้วยแน่ะ) แล้วผมจะเอาปูนพลาสเตอร์ไปกันงูกันตะขาบเ ข้าเต๊นท์ได้ไหมล่ะเจ๊ ธ่อ... แกบอก "งั้นอีกวันสองวันมาใหม่" อ้าว... แล้วรถไฟจะรอไหมนี่ สรุปว่าหาให้ผมไม่ได้ แต่ถ้าถามแก แกคงไม่คิดอย่างนี้หรอก ปัญหาอยู่ที่ผมรอไม่ได้เองนั่นแหละ โฮ่ๆๆ ภรรยาผมเคยไปเคาะจีฉ่อยตอนดึกเหมือนกัน ทำธีสิสดึก ชวนกันกับเพื่อนออกจากสตูฯมาซื้อของที่จีฉ่อยไม่ค่อยผิดหวัง แต่ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่อยากอุดหนุนแกหรอก เหตุผลคือ "รำคาญ" เพราะบางทีเวลามาซื้อ จะถือของที่ซื้อมาจากร้านอื่นด้วย เจ๊แกจะมองของแล้วถามว่า "ทำไมไม่มาซื้อที่นี่?" อย่างนี้ก็มีด้วย จากคุณ : CrazyHOrse จากคุณ : คิทเช่นเอดสีแดง (knitting bakery) - [ 4 มิ.ย. 51 17:02:04 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ต่อ (สุดท้ายล่ะ)--- สมัยเรียนเดินผ่านจีฉ่อยแทบทุกวันครับ แต่เคยแวะร้านแกแค่สองสามหน วันหนึ่ง อดีตคณบดีคณะนิติศาสตร์ท่านอยากได้ถาดไม้ไว้ใส่ของไปถวายพระ ไม่อยากได้ถาดพลาสติก ดูไม่โก้พอ ก็ให้ผมไปซื้อจากจีฉ่อย ซิ้มแกบอกว่า "ถาดพลาสติกได้ไหม" ผมยืนยันว่าจะเอาถาดไม้ แกก็ว่า "ไว้พรุ่งนี้มาใหม่" ..ผมก็เลยปฏิเสธไป อดซื้อของจากจีฉ่อย แต่ที่เคยใช้บริการ และสำเร็จมาแล้วนั่นคือ ...แอ่นแอ๊น...เชื่อหรือไม่ครับ จีฉ่อยรับจ้างแปลเอกสารและพิมพ์งาน! จริงครับ ทำได้ดีเสียด้วย เมื่อสมัยผมเรียนปริญญาตรี ปี ๔ ต้องเลือกลงสายวิชาหลัก สมัยนั้นมีเพียงธุรกิจกับระหว่างประเทศ ไม่มีอาญาและมหาชนเหมือนปัจจุบัน ผมเลือกเรียนสาขากฎหมายระหว่างประเทศ ซึ่งคนเรียนน้อยมากเพราะอาจารย์สาขานี้โหด และให้การบ้านเยอะ ต้องมานั่งแปลสนธิสัญญา ตีความข้อตกลงความร่วมมืออะไรก็ไม่รู้กันเองสารพัด เวลาจนปัญญา ทำไม่ทัน หรือไม่ก็แปลไม่ออก เพราะศัพท์เฉพาะยุ่บไปหมด ก็ต้องไปจ้างแปล ผมเดินผ่านหน้าร้านจีฉ่อย เห็นป้ายว่า รับจ้างแปลเอกสาร ..เหอ?!! จีฉ่อยแปลเองเหรอ? ผมก็เลยถือข้อตกลง WTO เกี่ยวกับสินค้าเกษตรไปยื่นใส่ ถามว่า แปลได้มั้ย ซิ้มแกบอกว่า "รอตอนเย็นๆ ค่อยมาใหม่" พอตกเย็นก็ไปตามนัด พบลูกสาว (หรือน้องสาว หรือญาติโยมฝ่ายไหนไม่ทราบ) ของแก นั่งยิ้มรออยู่ ปรากฏว่าญาติจีฉ่อยคนนั้นเป็นสตรีวัยกลางคน อายุราว ๕๐ ต้นๆ กุลีกุจอพลิกเอกสารนั้นดูแล้วบอกว่า ทำได้! ...ผมก็เลยตกลงจ้างแกแปล ผลปรากฏว่าแปลได้ดีทีเดียวครับ เธอบอกด้วยซ้ำว่า "อ๋อ มันตรงกับสายงานที่พี่ทำ พี่ทำงานอยู่กระทรวง..(พาณิชย์หรือเกษตรผมไม่แน่ใจ)..น่ะ" ส่วน ค่าจ้างนั้น จำได้ว่าไม่ถูกนักครับ หลายคนบ่นว่า ซื้อของร้านจีฉ่อยแล้ว ๑. ต้องไปล้างมือเพราะฝุ่นเยอะ ๒. เอาแน่กับราคาไม่ได้ เดี๋ยวสูงเดี๋ยวต่ำ ตามแต่จะนึกกำหนดเอาบัดเดี๋ยวนั้น มีเพื่อนที่ครุศาสตร์บอกว่า ถ้าอยากให้แกขายถูกๆ ให้ชมว่าวันนี้แกดูสวยเป็นพิเศษ จีฉ่อยจะยิ้มจนเห็นฟันทอง แล้วก็กำหนดราคาให้อย่างถูกแสนถูก สรุปว่า การจ้างแปลเอกสารนั้นเป็นประสบการณ์ครั้งเดียวที่ผมเคยใช้บริการของจีฉ่อยอย่างเป็นจ ริงเป็นจังครับ ...เป็นงานจ้างทำของเสียด้วย ไม่ใช่การซื้อขายกันธรรมดาๆ จากคุณ : คิทเช่นเอดสีแดง (knitting bakery) - [ 4 มิ.ย. 51 17:03:27 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ถึงว่า....ทำไมแกไม่ขายของเล่นสังกะสีในตู้ ผมผ่านไปแถวนั้นเมื่อ ๒-๓ เดือนที่แล้ว ถามราคาแก แกบอกไม่ขาย คิดว่าหยิ่ง พึ่งรู้ว่าแกไม่มีกุญแจไขตู้...เหอๆ จากคุณ : wind-up toy - [ 4 มิ.ย. 51 17:33:46 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุยกับซิ้มเจ้าของร้านแล้ว ...เมื่อสักประมาณ บ่ายสามกว่า ๆ วันนี้  ซิ้มบอกว่า  ตลาดย้าย  แต่ร้านของแกยังอยู่ต่ออีก 2-3 เดือน  ค่อยว่ากันใหม่ (ซิ้มตอบผมแบบนี้อ่ะ) จากคุณ : สามทับหนึ่ง - [ 4 มิ.ย. 51 17:34:41 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เคยพิมพ์ข้อมูลของร้านจี่ฉ่อยไปให้คนที่บ้านอ่านดู แบบสุดทึ่งกันทั้งบ้าน ร้านป้าแกนี่มหัศจรรย์มากๆ เหมือนอีเบย์ที่บริหารงานด้วยระบบคนนั่งขาย แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 51 17:42:11 จากคุณ : เสียงจากบ้านนา - [ 4 มิ.ย. 51 17:40:59 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อ๋อ มันเป็นเช่นนี้เอง รู้จักสามย่านมาก็แต่เด็ก ไปก็ออกจะบ่อย แต่ไม่เคยรู้เลยว่ามีร้านแบบนี้ ว่าแต่ สุดยอดนักขายมือทองต่างๆ คงต้องอาย น่านับถือจริงจริง ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาเล่าให้ฟัง ไว้ต้องไปลองซะหน่อย จากคุณ : พริกดอง พริกน้ำส้ม - [ 4 มิ.ย. 51 17:42:10 ]

ความคิดเห็นที่ 21 รักร้านนี้มากเลยค่ะ ตอนอยู่ปีหนึ่งวิ่งไปวิ่งมาระหว่างสตูกะจีฉ่อยวันละหลายรอบหาของไปทำโปรเจ็ค มีทุกอย่างจริงๆ จากคุณ : สัมปันนี - [ 4 มิ.ย. 51 20:48:24 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อยากทราบว่า จีฉ่อย แปลว่าอะไรครับ จากคุณ : looksak (looksak) - [ 4 มิ.ย. 51 21:03:12 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ในคห.9 นั้นถ้าเป็นคนขายหน้าร้านปัจจุบันรวมถึงคนที่ตายไปแล้ว ทั้งคู่เป็นโสดครับ ร้านนี้ไม่ได้มีพี่น้องแค่ 2 คนครับ คำว่า จีฉ่อย เป็นการออกเสียงในภาษากวางตุ้ง มาจากสำเนียงจีนกลางว่าจี้ไฉ หรือจี๊ไช้ในสำเนียงแต้จิ๋ว มีความหมายว่ามุ่งมั่นขยันขันแข็ง แก้ไขเมื่อ 07 มิ.ย. 51 15:25:01 จากคุณ : laser - [ 4 มิ.ย. 51 21:25:32 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ร้านที่มีทุกสิ่งให้คุณเลือกสรรจริงๆค่ะ หิวก็สั่งข้าวได้ กระดาษหมดก็ไม่สั่งได้ หมึกปริ้นท์ไม่มีก็สั่งได้ ซื้อรองเท้ากังฟูก็ยังมี เป็นที่พึ่งของเด็กเตรียมฯช่วงกีฬาสี และเด็กจุฬาฯทุกๆช่วงมากค่ะ เจ้าของร้านนั่งเป็นโลโก้อยู่หน้าร้านสุดๆ ^ ^ จากคุณ : babycinny - [ 4 มิ.ย. 51 22:20:40 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ว่าจะถามอยู่เหมือนกัน เกี่ยวกับร้านจีฉ่อยเนี่ย เหงพูดกันในกระทู้โน้น พอดีมีคนมาตั้งกระทู้ถาม ต้องขอบคุณคุณ จขกท. มั้กๆ ที่มาตั้งกระทู้ถาม และต้องขอบคุณทุกความเห็นที่มาช่วยตอบมั้กๆๆๆๆๆ ด้วยจ้า จากคุณ : panda_zzz - [ 4 มิ.ย. 51 23:34:42 ]

ความคิดเห็นที่ 26 มีอีกเรื่องที่นึกขึ้นมาได้ค่ะ เคยไปขอซื้อโซ่เหล็ก และพวกอุปกรณ์ทำคัต เอาท์ขนาดใหญ่ที่จีฉ่อย  คนขายนัดให้มาเอาวันรุ่งขึ้น พอไปถึงแกก็บอก รอปูเหลียว ... แล้วก็ชวนคุยโน่นนี่นั่น สักพัก เห็นคนขี่เวสป้ามาจอดเทียบ หน้าร้าน เป็นผู้ชายตัวเล็กๆ หน้าตาประมาณเดียวกันกับอาซิ้มเลย แต่อายุ น้อยกว่า เอาโซ่กับของต่างๆมาส่งให้ นั่นแปลว่า แกมีสายส่งของที่พร้อมดีลิเวอรี่ตามออเดอร์  คงเป็นคนที่จะไป เสาะแสวงหาของมาให้จากทั่วสารทิศ แต่นับถือในความกว้างขวางและเพียรพยายามของแกจริงๆค่ะ.... ถ้าต้องทำงานแข่งกับเวลาอยู่ในคณะ แล้วต้องการของที่ไม่รู้จะไปหาที่ไหน ในเวลาสั้นๆ (นักเรียน นิสิต ส่วนใหญ่ไม่มีรถขับนะคะ)  ก็ต้องมาพึ่งจีฉ่อย นี่แหละค่ะ.... จากคุณ : กุ๊กกลาง - [ 5 มิ.ย. 51 07:39:32 ]

ความคิดเห็นที่ 27 อืมม..  น่าสัมภาษณ์แกมาทำหนังสือขายอ่ะ จิตวิญญานของนักขายที่แท้จริง จากคุณ : สามทับหนึ่ง - [ 5 มิ.ย. 51 08:52:35 ]

ความคิดเห็นที่ 28 พวกร้านที่เป็นตึกแถวริมถนนจะอยู่ถึงเดือน สิงหาคม ครับ หลังจากนั้น ก็ต้องย้ายออกแล้ว เป็นอันปิดตำนานจริงๆละนี่ เศร้าเหมือนกัน ใช้บริการมาก็นานน  ใบลงทะเบียนก็ซื้อมาหลายใบอยนู่ -*- จากคุณ : oh!great - [ 5 มิ.ย. 51 09:44:43 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อ่านแล้ว ฮา อึ้ง ทึ่ง เสี่ยว ต้องไปลองซะบ้างแล้ว ผ่านประจำเลยครับ แต่ไม่เคยลองซื้อของกับแกเลยครับ จากคุณ : CaptainKit - [ 5 มิ.ย. 51 10:08:53 ]

ความคิดเห็นที่ 30 อยากเห็นรูปร้านนี้จัง ใครมีบ้าง จากคุณ : dadtong - [ 5 มิ.ย. 51 14:26:56 ]

ความคิดเห็นที่ 31 รูปจ้า เอามาจากในพันติ๊ปเนี่ยแหละ จำไม่ได้ว่ากระทู้ไหนนะคะ ขออภัยจริงๆ จากคุณ : Ferris Wheel - [ 5 มิ.ย. 51 15:13:37 ]

ความคิดเห็นที่ 32 รอข้อมูลเกี่ยวกับพี่น้องทั้ง 5 คนของร้านนี้อีกเล็กน้อย วันนี้ไปเก็บภาพตลาดสามย่านทั้งเก่าและใหม่ จึงได้เจอและพูดคุยกับตัวน้องชายด้วย พรุ่งนี้จะโพส์ทเกี่ยวกับร้านนี้ทั้งหน้าและหลังให้ชมกันครับ จากคุณ : laser - [ 5 มิ.ย. 51 21:29:23 ]

ความคิดเห็นที่ 33 น่าแปลกใจที่หลายร้านอย่างเช่นโจ๊กสามย่าน ร้านส้มตำไก่ย่าง ร้านบ๊ะจ่างเจ้าดังเป็นต้น ยังไม่รู้ว่าจะย้ายไปไหน ทั้งที่มีเวลาอีกไม่ถึง 4 เดือน ส่วนร้านอาหารรวมถึงร้านสเต๊กบนชั้น  2 ของตลาดสามย่านปัจจุบัน มีที่รองรับบนชั้น 2 ของตลาดใหม่ที่ซอยจุฬาฯ 5 อยู่ที่ว่าสู้ค่าแปะเจี๊ยะที่แพงมากได้หรือไม่ จากคุณ : laser - [ 5 มิ.ย. 51 21:39:00 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เข้ามาขอบคุณทุกท่านอีกครั้งนึง ที่มาเล่าประสบการณ์ร้านนี้ให้ฟัง อืมม...ท่าทางร้านนี้เค้าจะเจ๋งจริงๆ คุณ laser : เยี่ยมไปเลย แล้วจะรอดูรีวิวสามย่านกับร้านนี้อย่างใจจดใจจ่อ จากคุณ : พริกดอง พริกน้ำส้ม - [ 5 มิ.ย. 51 23:47:01 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เคยซื้อสีสเปรย์กระป๋องสีขาว แล้วไม่มี ป้าแกให้คนในร้านขี่มอเตอร์ไซต์ไปซื้อ แล้วก็หยิบเก้าอี้มาให้นั่ง แถมสไปรท์ให้กินฟรีระหว่างรอ จากคุณ : 'Mr.DraCu' - [ 6 มิ.ย. 51 08:12:54 ]

ความคิดเห็นที่ 36 โห........... ตอนแรกคิดในใจเอาเล่นๆว่าจะไปขอซื้อ ไอพอด กับซิ้มแก.. พอเข้าไปอ่านใร วิกิ แล้วขำกระจาย... 55555555 จากคุณ : หญิงป้า - [ 7 มิ.ย. 51 07:11:46 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ขอโหวต กระทู้ และ เก็บเข้าคลังกระทู้ครับ จะได้เข้ามาชมได้นานๆ ครับ ขอบคุณมากครับ จากคุณ : samsam - [ 8 มิ.ย. 51 18:59:53 ]