ความคิดเห็นที่ 3
สามย่าน...ก่อนอำลา [8 มิ.ย. 51 - 15:31]
โชคดีที่อยู่ไม่ไกลนัก เพียงแค่ขับรถลึกเข้าไปหน่อยเดียวเท่านั้น เพราะตลาดใหม่ที่ว่านี้อยู่บริเวณด้านหน้าของสนามกีฬาจุฬาลงกรณ์ หรือสนามจุ้ป (สมัยนี้เรียกว่าสนามจุฬาหญ้าเทียม) นี่เอง
ไม่เพียงเฉพาะร้านค้า หรือแผงขายผักขายปลาขายเนื้อสัตว์และของแห้งของหมักดอง ที่อยู่ด้านล่างของตลาดเท่านั้น บรรดาร้านอาหารที่ได้ชื่อว่าอร่อย ราคาสมน้ำสมเนื้อ ที่อยู่ชั้นบนของตลาดสดก็จะโยกย้ายตามไปด้วย
ใครที่เป็นแฟนๆ สเต๊ก ประเภทชิ้นหนาแต่ราคาย่อมเยา ซึ่งมีอยู่หลายร้าน อย่าลืมตามไปอุดหนุนด้วยละกัน
ว่าไปแล้วตลาดสามย่านชุดนี้ รวมทั้งตลาดสดด้วย ล้วนไม่ใช่ของเก่าแก่ดั้งเดิม เพราะผ่านการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและก่อสร้างใหม่มาแล้วอย่างน้อย 1 หรือ 2 ครั้ง
เพียงแต่ทุกครั้งที่รื้อของเก่าสร้างของใหม่ ทางผู้ดูแลทรัพย์สินของจุฬาฯ มักจะให้โอกาสแก่ร้านเก่าๆเลือกก่อน...ทำให้ โรงจำนำฮะติ๊ดหลี, ร้านถ่ายรูป นครอาร์ต, ร้านขายของชำ จีฉ่อย ร้าน โจ๊กสามย่าน ฯลฯ ที่เปรียบเสมือนสัญลักษณ์ของสามย่าน ยังคงยืนหยัดอยู่ในบริเวณนี้มาตลอด
จนทำให้เกิดความรู้สึกเหมือนกับว่าไม่เคยมีการเปลี่ยนแปลงอะไรเลย
สำหรับสามย่านใหม่ ที่จะเปลี่ยนคราวนี้ จะออกมาอย่างไรยังนึกภาพไม่ถูก...
ฟังจากคำบอกเล่าทราบแต่เพียงว่าจะเป็นย่านทันสมัยและอาจเป็นตึกสูงเช่นเดียวกับ จามจุรีสแควร์ ที่อยู่ตรงข้าม
จากแผนที่โครงการใหม่ที่แขวนไว้ 3-4 แห่ง รอบๆตลาด ระบุชัดว่าตึกแถวตั้งแต่หัวมุมร้านฮะติ๊ดหลี มาจนถึงร้านถ่ายรูปนครอาร์ตที่อยู่ริมถนนตรงข้ามกับคณะนิติศาสตร์ จะต้องถูกรื้อถอนทั้งหมด
ตลาดสดสามย่านจะย้ายไปก่อนในวันพรุ่งนี้ ดังกล่าวข้างต้น
ส่วนผู้ที่อยู่ในตึกแถวอื่นๆ คงจะต้องตามไปในอีก 4-5 เดือนข้างหน้า ตามกำหนดระยะเวลาที่ทางฝ่ายพัฒนาที่ดินจุฬาฯ ตั้งเป้าหมายไว้
หลายๆร้าน โดยเฉพาะร้านอาหารที่มีแฟนเยอะ เริ่มขึ้นป้ายแล้วว่าจะไปอยู่ที่ไหนกันบ้าง
เช่นร้านบ๊ะจ่าง โค้วงี่เฮง ข้างตลาดสด พิมพ์นามบัตรแจกลูกค้าแล้วว่าจะไปอยู่ที่แผงขายของชำหมายเลข 18 ตลาดสามย่านใหม่
ร้านปลาดุกย่าง ภูไทย ขึ้นป้ายว่าจะไปอยู่ที่ตึกไม่ใกล้ไม่ไกลอีกฟากหนึ่งนี่เอง ส่วน นิวสามย่านภัตตาคาร ด้านเหนือยังไม่มีป้ายบอกไว้ และร้านนม ที.สพูน ซึ่งอยู่ติดกัน (กลางวันคนแน่นมาก นิสิตยืนรอคิวยาวเหยียด) ก็ยังไม่ขึ้นป้ายเช่นกัน
อีกร้านที่ยังไม่แน่ใจว่าจะไปอยู่ไหนก็คือร้านข้าวแกง นายอู๋ที่ผู้มีรายได้น้อยย่านนั้นรวมทั้งนิสิตด้วยนิยมฝากท้อง
ร้านโจ๊กสามย่านด้านถนนพญาไท ยังปิดอยู่ตอนที่ทีมงานซอกแซกแวะไปเยี่ยมเยียน จึงไม่ทราบว่าจะไปไหนแน่
ในขณะที่ภัตตาคารลิ้มกวงเม้ง กับร้านข้าวขาหมูจุฬาฯอยู่นอกอาณาเขตโครงการ จึงไม่จำเป็นต้องอพยพโยกย้ายแต่ประการใด
สำหรับโรงรับจำนำฮะติ๊ดหลีที่ย้ายออกไปกว่า 2 ปีแล้ว มีข่าวว่าไปอยู่แถวๆลาดกระบัง แต่มิได้ดำเนินธุรกิจด้านโรงจำนำเหมือนในอดีต
แล้วร้าน โชห่วย ที่ดังที่สุดของสามย่านหรือร้าน จีฉ่อย ล่ะ...อยู่ในเขตโครงการพอดี..จะย้ายไปไหนเอ่ย?
หัวหน้าทีมซอกแซกแวะไปถาม อาซิ้มเจ้าของร้านมาแล้วละ...คำตอบ...ก็คืออาซิ้มไม่ยอมพูดไม่ยอมตอบ เอาแต่มองหัวหน้าทีมซอกแซกอย่างไม่ค่อยไว้ใจ
เพื่อนอาซิ้ม ซึ่งคงเป็นญาติที่มาช่วยขายของและพูดภาษาไทยได้ดีมาก บอกว่า พวกเราเป็นผู้น้อย ไม่อยากพูดอะไร ขออนุญาตไม่ตอบดีกว่า
ด้วยความเข้าใจ และเห็นใจผู้เช่าที่ดินทั้งหลาย หัวหน้าทีมซอกแซกจึงไม่คาดคั้นอะไรอีก แต่ขออนุญาตที่จะนั่งสังเกตการณ์ร้านโชห่วยที่ดังที่สุดของจุฬาฯร้านนี้สักพักหนึ่ง...ซึ่งทั้ง 2 ซิ้มก็อนุญาต
ท่านผู้อ่านที่อยากทราบเรื่องราวของร้านนี้ ลองเข้าเว็บไปที่ วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี ก็แล้วกัน... เสิร์ชไปที่ร้าน จีฉ่อย พิมพ์ภาษาไทยนี่แหละ...แผล็บเดียวก็จะได้อ่านเรื่องราวของร้านนี้โดยละเอียด
แต่ถ้าจะเอาเรื่องโดยสรุป ก็ขออนุญาตสรุปว่าร้านจีฉ่อยเป็นร้านคูหาเดียว อยู่ริมถนนพญาไทดูข้างนอกเหมือนร้านโชห่วยธรรมดาๆ มีอาซิ้ม 2 ซิ้มช่วยกันขาย
ซิ้มที่เป็นเจ้าของร้านตัวจริงเสียงจริง เหลือฟันไม่กี่ซี่แล้วแต่เลี่ยมทองหมดทุกซี่
เหตุที่ร้านจีฉ่อยไม่ใช่ร้านโชห่วยธรรมดาๆ ก็เพราะที่นี่มีของทันสมัยหลายๆอย่างที่ควรจะอยู่ตามห้างดังๆ มาซุกขายด้วย
ของบางอย่างไม่น่าจะมีก็อุตส่าห์มี อาทิ เทป ตั๋วเครื่องบิน สีน้ำมัน แหวนรุ่น เปียโน บัตรคอนเสิร์ตเรน โทรศัพท์มือถือ และไอพอด
ของบางอย่างจะมีซุกอยู่ในร้าน แต่อีกหลายๆอย่างอาซิ้มจะไปจัดหามาให้ เพราะทุกครั้งที่ลูกค้าต้องการซื้ออะไร ซิ้มจะตอบว่ามีทุกครั้งไป
ว่ากันว่าเป็นเทคนิคการขายอย่างหนึ่งของซิ้มที่ถามอะไรต้องบอกว่ามีไว้ก่อนและถ้าให้เวลาแก... แกจะไปแสวงหาสินค้ามาให้จนได้
ลูกค้าอยากซื้อข้าวมันไก่ แกยังตอบว่ามีเหลียวจัดให้...แล้วก็ดอดไปซื้อร้านข้างๆมาบริการ
แม้แต่เสื้อครุยจุฬาฯ แกยังรับจองเลยมีอยู่พักหนึ่ง ใบลงทะเบียนของจุฬาฯแกก็มีขายด้วย
ขณะที่นั่งสังเกตการณ์ มีลูกค้ามาเป็นคู่ๆ รวม 2 คู่...คู่แรกเป็นหญิงสาว 2 คนขอซื้อแผ่นปลาสเตอร์ อะไรสักอย่างที่ฟังไม่ถนัด และอาซิ้มแกก็ไปรื้อในกองรุงรังของแกออกมาขายจนได้
คู่สองเป็นผู้ชายกลางคน ซิ้มเรียกว่าอาจารย์มาขอซื้อ หมึกดำ หรือ อินเดียน อิงค์ ซิ้มหายไปข้างในหิ้วออกมา 1 กล่อง เหลือสัก 8 ขวดได้มั้ง ซึ่งอาจารย์ทั้ง 2 ท่าน ต่างซื้อไปคนละขวด
ก่อนอำลา ผมชมว่าร้านซิ้มดังมากนะ จะมีโชห่วยซักกี่ร้านที่ได้ลง วิกิพีเดีย
ซิ้มคนที่คงมาช่วยขาย และพูดไทยเก่งมากบอกว่า...เด็กๆเขายกย่องเกินเหตุค่ะ...บางเรื่องเขาคงฝันไปบ้าง อย่าเชื่อทั้งหมดนะคะ
สรุปว่าสำหรับคนรุ่นผม และเพื่อนๆรุ่นผมที่เรียนจุฬาฯนั้น สัญลักษณ์ของสามย่านคือ โรงจำนำ ฮะติ๊ดหลี...แต่สำหรับนิสิตจุฬาฯรุ่นนี้ สัญลักษณ์ของสามย่านน่าจะเป็น ร้าน จีฉ่อย นี่แหละ
ร้านที่หลายๆคนบอกว่าเสียดายมาก และคิดถึงมาก ถ้าซิ้มจะต้องย้ายหรือเลิกกิจการ เมื่อสามย่านถึงกำหนดอำลาในอีก 4-5 เดือน.
"ซูม"
ที่มา http://www.thairath.co.th/news.php?section=specialsunday12&content=92677
จากคุณ :
กรรมกรปริญญา 
- [
17 มิ.ย. 51 00:22:29
]
|
|
|
