ณ.ค่ำวันหนึ่งแม้ฝนจะพรำสาย...มนุษย์ไฟฟ้าอย่างเรา ก็ต้องออกปฏิบัติภารกิจเพื่อปวงชน
ด้วยการออกไปส่งผง เอ๊ย ส่งแป้งให้กับเฮียเหมียว..
ตอนแรกเฮียบอกนัดกันหน้าศาล..นึกว่าเฮียพูดเล่นเลยแซวไปว่าไปถึงจะจุดธูปบอก
แต่เฮียบอกว่า "พูดจริงเฟ้ย" เพราะบ้านเฮียตั้งอยู่ตรงข้ามศาลท่านเจ้าพระยาชื่อดัง ในซอยบ้านมดพอดี
แถมมดยังไปจอดรถหน้าบ้านเฮีย เพื่อปฏิบัติภารกิจ (จ่ายตลาด) นับครั้งไม่ถ้วน
และเคยเข้าไปโอภาปราศรัยกับคุณพ่อเฮียมาแล้วหลายครั้ง
ฤาว่านี่จะเป็นบุพเพอาระวาดของเราสองคน
ค่ำนั้นหลังจากโทรนัดกันเสร็จ
ว่ารหัสของเราคือกิ๊บคิตตี้สีจมปู...บนหัวขาหม่ำ
มดก็พุ่งรถปราดเข้าไปที่ขอบฟุตบาตที่มีไฟสลัว พร้อมกับเห็นชายร่างสูงขาว เดินดุ่มมาอย่างรีบเร่ง
มดเปิดกระจกรถเร็วพลัน พร้อม ๆกับที่เฮียยื่นหน้ามาสำรวจว่าบนหัวขาหม่ำมีกิ๊บสีจมปูจริงหรือ...
หลังจากประเมินได้ซักครู่หนึ่งเห็นว่าไม่มีวันผิดตัวกันแน่ๆ มดก็รีบยื่นของสำคัญที่เฮียต้องนำไปทำหน้าที่บุรุษไปรษณีย์ต่อให้อย่างว่องไว
ขณะที่เฮียรีบส่งของห่อเล็ก ๆให้มด...
ทำเอาใจเต้นรัวราวกับกลองเพล ' นี่เฮียจะจ่ายค่าแป้งเราเป็นตำลึงทอง' เชียวฤา
"น้ำพริกข่า"
"ว้าย หนูเกรงใจ" ทำพูดไปงั้นแหละ จริง ๆใจห่อเหี่ยวยิ่งกว่ามะเขือเผาไปทันที เพราะจริง ๆ อยากได้ของสูงค่ากว่านี้ T_T
"ไม่เป็นไร ปัน ๆ กันไป" เฮียบอก ก่อนจ้ำพรวดเดินหายไปท่ามกลางละอองฝน
ขณะที่มดก็ขับรถกลับบ้านอย่างครุ่นคิด...
ว่าจะทำเครื่องเซ่น เอ๊ย บรรณาการ อะไรส่งเฮียดี
กว่าจะคิดออก ก็เป็นเที่ยงวันนี้...
(ทำไมคิดช้าจังฟระตรู)
เลยต้องรีบลงมือประกอบการครัว นำเครื่องบรรณาการมาส่งเฮียสุดที่เลิฟ...
แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 51 13:59:43
แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 51 12:55:11
*-*-*-*-* ส่งเบรรณาการ เฮียเหมียว (ข้าวผัดน้ำพริก) ข่าข้าใครอย่าแตะ *-*-*-*-*
