== กลับจากเมืองแขก แาหารบน Flight TG 510 Islamabad-BKK ===
หายหน้าไปหลายวันเพราะมัวแต่ไปบ้านญาติๆเนื่องในวัน อีด ต้องตระเวนเยี่ยมญาติ และงานเลี้ยง (รูปรายการอาหารจะตามมาโพสอีกทีค่ะ ขอดองไว้ก่อน)
การกลับเมืองไทยหนนี้เป็นการเดินทางกลับที่เหนื่อยและเครียดพอสมควร ออกจากบ้านที่เปชาวาร์ 17.30 น. วันศุกร์ที่ 3 ใช้เวลา สองชั่วโมงครึ่งมีรถพอสมควรบนมอร์เตอร์เวย พอเข้าอิสลามาบัดเจอด่านตำรวจทหารแบบว่าใสเสื้อกันกระสุนถือ M16 สามด่าน แต่รถเราผ่านฉลุย เพราะเป็นรถทะเบียนแดง (ทะเบียนสถานฑูต) แวะซื้อยาของคุณป๋า แล้วไปสนามบิน ที่สนามบินก็อีกสองด่าน ก่อนเข้าสนามบินต้องโชว์ตั๋วพร้อมพาสปอร์ตถึงยอมให้เราเข้า แล้วก็อีกด่านแบบส่องใต้ท้องรถ อันนี้ของเราแทบไม่ได้ตรวจอะไร
พอมาถึงก็ต้องรอ เพราะว่าเปิดให้เช็คอินได้ 21.15 น. เจ้าหน้าที่สถานฑูตอเมริกันก็มาอำนวยความสะดวกให้คุณป๋า เลยเข้าไปรอก่อนได้ คือถ้าไม่มีพาสปอร์ตกับตัวเครื่องบินเข้าในอาหารไม่ได้ ต้องรอด้านนอก (มีหลังคาแต่ร้อน)
ตอนอยู่ในสนามบินอยากหยิบกล้องมาถ่ายแต่คุณสามีบอกอย่าหาเรื่อง เดี๋ยวจะซวยหนัก คือเจ้าหน้าที่เข็นกระเป๋าสูบบุหรี่กันตรงป้ายห้ามนั่นแหละ และก็มีป้ายห้ามสูบบุหรี่อยู่ทั่วไป แต่อีก็ไม่สนใจเดินสูบปุ๋ยๆ เราเซ็งพฤติกรรมมาก
เช็คอินแล้วก็ผ่านด่านตรวจความปลอดภัยอีกสองด่าน เป็นเดินผ่านเครื่องแสกน โดยแยกชายหญิง พอผ่านเครื่องถึงแม้ไฟไม่ขึ้นเสียงไม่มี ก็ยังต้องไปเข้าห้อง (เหมือนห้องลองเสื้อ) ให้ตำรวจหญิงลูบคลำทั้งตัว แบบว่ากลัวซุกอาวุธ
ไปนั่งรอใน Business Lounge แบบว่าผิดกับเมืองไทย แต่ครั้งนี้ดีขึ้นนิดนึง เป็นแบบบริการตัวเอง มีตู้ coke อยู่หนึ่งตู้ บรรจุ Coke, Sprit, 7Up, น้ำเปล่า แล้วก็มีน้ำร้อนไว้ให้ชงชา (ไม่มีกาแฟ) มี คุ๊กกี้แห้งๆ แบบว่าแกะห่อมาให้ (เหมือนที่ขายตามซุปเปอร์) แล้วก็ Tuna Sandwich คุณสามีบอกว่าอย่าทานเพราะไม่รู้ว่าทำเมื่อไหร่ เดี๋ยวท้องเสีย ตอนเราเข้าไปมีแต่เจ้าหน้าที่ 2 คนเท่านั้น ก่อนเครื่องออกมีสัก 20 คน
หลังจากเหตุการณ์ระเบิดโรงแรม Marriott อิสลามาบัดแล้วหลายสายการบินยกเลิกเที่ยวบินเข้า อิสลามาบัด เช่น British Airways ทำให้จำนวนเครื่องที่เข้าออกจากสนามบินนี้น้อยลง (เดิมก็น้อยอยู่แล้ว)
นั่งรถไปขึ้นเครื่องบิน ได้กลับบ้านอีกแล้ว วันนี้เครื่องบินชื่อสุรนารี แหมเข้ากันจังกับสาวปากช่อง ฮ่าฮ่า
จากคุณ :
สาวปากช่อง
- [
5 ต.ค. 51 11:03:34
]
|