PANTIP.COM : D7453818 >>> ขนมกุ้ยช่าย ช่วยกันอุดหนุนยายด้วยค่ะ <<< [อาหารการกิน]

ความคิดเห็นที่ 46

คุณ คห.forever24 เราต้องอยู่ละแวกเดียวกันแน่เลย
เพราะเห็น คห.ข้างบนแล้ว คิดว่าต้องใช่ เราก็เรียกว่าซิ้มเหมือนกัน
เพราะซิ้มคนนี้ ขายมาตั้งแต่เราเด็กๆ คือบ้านเดิมเราอยู่แถวสีลม
อยู่มาแต่ดั้งเดิม นานมาก ตั้งแต่มีนกนางแอ่นเกาะอยู่บนสายไฟฟ้า เต็มถนนไปหมด

ประวัติของซิ่มก็คือ บ้านซิ่มอยู่ในตลาดสวนพลู ตรงถนนสาทร เมื่อก่อนแกจะหาบกุ้ยช่ายมาขาย ข้างหน้าเป็นหม้อกุ้นช่ายใบใหญ่กว่านี้มาก ข้างหลังจะเป็นหม้อก๋วยเตี๋ยวหลอด ซิ่มจะเดินมาจากสวนพลู เข้าถนนคอนแวนต์ แวะขายตามซ.ต่างๆ เมื่อก่อน ยังมีบ้านคนอยู่เยอะไง ซิ่มก็ตามเก็บลูกค้ามาเรื่อยๆ แล้วไปต่อที่สีลม เข้าซ.แถวนั้นหมด เรียกว่าแกขยันมาก หาบไปก็ร้องขายไป เอกลักษณ์อีกอย่างที่ไม่เปลี่ยนเลยคือ ยูนิฟอร์ม เสื้อแขนกระบอกสีฟ้า กางกางแพรขาก๊วยสีดำ และที่ขาดไม่ได้คือ หมวกสานทรงแหลมแบบคนจีน นี่แหละเอกลักษณ์ซิ่ม

ซิ่มเป็นคนขยันมาแต่ไหนแต่ไร เวลามาแกมาถึงบ้านเราแม่เราก็จะเอาจานออกไปให้ใส่ แต่เราชอบให้ใส่กระทงใบตองมากกว่า เมื่อก่อนนี้เราซื้อกับซิ่มตั้งแต่แกขายกุ้ยช่าย15ใบ 10บาท ใช่ค่ะ15ลูก ราคา 10บาท เรียกว่าอิ่มใบเลย คิดเอาเองแล้วกันว่าขายมานานแค่ไหน เราเคยถามแม่ว่า ซิ่มขายมานานแค่ไหนแล้ว แม่บอกว่าตั้งแต่แต่งงานกับพ่อมาอยู่บ้านนี้ ก็เห็นแกขายมาก่อนนานแล้ว

ก่อนที่เราจะย้ายออกมาจากบ้านเก่า ซิ่มก็เคยบ่นให้ฟังเหมือนกันว่าลูกค้าน้อยลง เพราะคนเก่าแก่เริ่มทยอยย้ายออกไป สมัยก่อนตึกยังไม่เยอะ
ออฟฟิตก็ไม่มาก แกเก็บลูกค้าได้ทั้งนั้น ความที่ซิ่มขยันไงเข้าออกมันทุกตรอกซอกซอกแถวนั้น ตอนหลังแกหาบไม่ไหวซิ่มเลยหิ้วตระกร้าพลาสติกแบบในซุปเปอร์หิ้วแล้วเดินขาย

แม่เราเคยคุยกับซิ่มว่า ให้หยุดพักได้แล้ว แกบอกว่าคนเคยทำงานหยุดไม่ได้ แล้วก็เล่าให้ฟังว่า ลูกชายซิ่มบอกให้เลี้ยงหลานอยู่บ้านหยุดขายได้แล้ว แต่แกไม่ยอม แม่เราก็บอกว่าเลี้ยงลูกมาเหนื่อยแล้วให้ลูกมันเลี้ยงบ้างเถอะ แต่ซิ่มกลับบอกว่าใช้เงินอี(ภาษาจีน) แล้วอั๊วไม่สบายใจ เรายังจำได้เลยตอนที่แม่มาเล่าให้ฟัง ว่าซิ่มสุดยอดขยันมาก รู้สึกว่าลูกชายซิ่มเป็นตำรวจนะ อยู๋สน.ทุ่งมหาเมฆนี่แหละ แต่ตรงนี้ไม่คอนเฟิร์ม(หมายถึงเป็นตำรวจ) ถ้าผิดต้องขออภัย แต่ที่แน่ๆคือลูกหลานไม่มีใครอยากให้ซิ่มออกมาขายหรอกเท่าที่ซิ่มเล่าให้ฟังนะ แต่ตัวซิ่มเองที่ดื้อ

แม้ว่าปัจจุบันเราย้ายออกมาจากบ้านเก่าแล้ว แต่ทุกครั้งที่เราแวะซ.ละลายทรัพย์ เราต้องเดินไปทักซิ่ม พอซิ่มเห็นเรากับแม่นะแกจะดีใจถามแม่เราว่าอาเจ้ไปไหนมา สบายดีไม๊ แล้วก็ชวนซื้อกุ้ยช่ายทุกครั้ง เราก็ช่วยอุดหนุนแก และทุกครั้งแม่เราก้บอกให้ซิ่มหยุดพักได้แล้ว แก่แล้ว เดี๋ยวเป็นลมไปเรื่องใหญ่ ซิ่มก็ได้แต่ส่ายหน้าแล้วยิ้ม

สำหรับเราเห็นซิ่มมาตั้งแต่จำความได้ เราไม่ได้มองว่าซิ่มเป็นคนแกที่น่าสงสาร แก่แล้วต้องมาเหนื่อย แต่เรามองว่าซิ่มเป็นคนแก่ที่ขยัน และมีความสุขในการใช้ชีวิต ซิ่มไม่นั่งๆนอนๆเพื่อให้เวลาหมดไปวันๆ แต่ซิ่มเลือกที่จะออกมาขายของทำให้ชีวิตมีความสุข และคิดว่าซิ่มคงรักกุ้ยช่ายของแกมาก ซิ่มถึงไม่ยอมหยุดทำ ตอนนี้หลังซิ่มโก่งมาก คงเป็นเพราะสาวๆแกทำงานหนัก ก็หาบกุ้ยช่ายนี่แหละ
ถ้าเพื่อนๆ ที่ผ่านไปก็ช่วยอุดหนุนซิ่มให้หมดไวๆ แกจะได้กลับบ้านเร็วขึ้น มีเวลาพักมากขึ้น เพราะเท่าที่ดูถ้าไม่หมดซิ่มไม่กลับแน่ เรียกว่าตื้อให้หมดเลยที่เดียวหละ

คนรอบตัวเราจะรู้ว่าเราไม่กินผักทุกชนิด ยิ่งตอนเด้กนะเลิกคุยเลย แต่ทุกคนจะแปลกใจมากที่เรากินกุ้ยช่ายเป็น เพื่อนเรายังบอกเลยว่าเราบ้า ทั้งเหม็นทั้งเหนียวยังกินได้ ที่ผักอย่างอื่นทำเป็นกินไม่เป็น ความลับก็คือ เรากินเป็นก็เพราะกุ้ยช่ายของซิ่มนี่และ จะบอกว่ากุ้ยช่ายซิ่มอาจจะไม่ใช่กุ้ยช่ายที่อร่อยที่สุด แต่รับรองว่าซิ่มใส่หัวใจลงไปในกุ้ยช่ายเต็มร้อยเลยค่ะ

พิมพ์กระทู้แล้วภาพเก่าๆ ตอนเด็กๆผุดเข้ามาในหัวเต็มไปหมดเลย คิดถึงบ้านเก่า คิดถึงบรรยายกาศสมัยยังเป้นเด็ก เอ.. สงสัยจะแก่แล้วจริงๆ

ถ้าผ่านไปแถวนั้นอย่าลืมอุดหนุนซิ่ม ให้ซิ่มมีความสุขนะคะ

จากคุณ : Pimlico (Pimlico) - [ 28 ม.ค. 52 10:18:08 ]